१०९

ईर्माभ्याम् अयनं जातं
सक्थिभ्यां च वशे तव । +++(Bhatt. śaktibhyāṃ)+++
आन्त्रेभ्यो अत्रा जज्ञिर
उदराद् अधि वीरुधः ॥

यद् उदरं वरुणस्य-
-अनु प्राविशथा वशे । +++(Bhatt. prāviśatā)+++
ततस् त्वा ब्रह्मोदह्वयत्
स हि नेत्रम् अवेत् तव ॥

सर्वे गर्भाद् अवेपन्त
जायमानाद् असूस्वः । +++(Bhatt. asusvaḥ)+++
ससूव हि ताम् आहुर् वशेति +++(Bhatt. sasuva)+++
ब्रह्मणा क्ल्̥प्त उत बन्धुर् अस्याः ॥

युध एकः सं सृजति
यो अस्या एक इद् वशी ।
तरांसि यज्ञा अभवन्
तरसां चक्षुर् अभवद् वशा ॥

वशा सूर्यं प्रत्य् अगृह्णाद्
वशा यज्ञम् अधारयत् ।
वशायाम् अन्तर् आविशद्
ओदनो ब्रह्मणा सह ॥

वशाम् एवाहुर् अमृतं
वशां मृत्युम् उपासते ।
वशेदं सर्वम् अभवद् देवा +++(Bhatt. vasedaṃ)+++
मनुष्या असुराः पितर ऋषयः ॥

य एवं विद्यात् स वशां प्रति गृह्णीयात् ।
तथा हि यज्ञः सर्वपाद्
दुहे दात्रे अनपस्फुरन् ॥ +++(Bhatt. anvasphuraṃ)+++

तिस्रो जिह्वा वरुणस्य-
-अन्तर् दिद्यत्य् आसनि ।
तासां या मध्ये राजति
स वशा दुष्प्रतिग्रहा ॥

चतुर्धा रेतो अभवद् वशाया
अपस् तुरीयम् अमृतं तुरीयं
यज्ञस् तुरीयं पशवस् तुरीयम् ।
य एवं विद्यात् स वशां प्रति गृह्णीयात् ॥

वशा द्यौर् वशा पृथिवी
वशा विष्णुः प्रजापतिः ।
वशाया दुग्धम् अपिबन्
साध्या वसवश् च ये ॥