०६८

यद् गायत्रे अधि गायत्रम् आहितं
त्रैष्टुभाद् वा त्रैष्टुभं निरतक्षत ।
यद् वा जगज् जगत्य् आहितं पदं
य इत् तद् विदुस् ते अमृतत्वम् आनशुः ॥

गायत्रेण प्रति मिमीते अर्कम्
अर्केण साम त्रैष्टुभेन वाकम् ।
वाकेन वाकं द्विपदा चतुष्पदा-
-अक्षरेण मिमते सप्त वाणीः ॥

जगता सिन्धुं दिव्य् अस्कभायद्
रथन्तरे सूर्यं पर्य् अपश्यत् ।
गायत्रस्य समिधस् तिस्र आहुस्
ततो मह्ना प्र रिरिचे महित्वा ॥

उप ह्वये सुदुघां धेनुम् एतां
सुहस्तो गोधुग् उत दोहद् एनाम् ।
श्रेष्ठं सवं सविता साविषन्
नो ऽभीद्धो घर्मस् तद् उ षु प्र वोचम् ॥

हिंकृण्वती वसुपत्नी वसूनां
वत्सम् इच्छन्ती मनसाभ्य् आगात् ।
दुहाम् अश्विभ्यां पयो अघ्न्येयं
सा वर्धतां महते सौभगाय ॥

गौर् अमीमेद् अभि वत्सं मिषन्तं
मूर्धानं हिङ्ङ् अकृणोन् मातवा उ ।
सृक्वाणं घर्मम् अभि वावशाना
मिमाति मायुं पयते पयोभिः ॥

अयं स शिङ्क्ते येन गौर् अभीवृता
मिमाति मायुं ध्वसनाव् अधि श्रिता ।
सा चित्तिभिर् नि चकार मर्त्यं
विद्युद् भवन्ती प्रति वव्रिम् औहत ॥

विद्युद् दद्राणां सलिलस्य पृष्ठे
युवानं सन्तं पलितो जगार ।
देवस्य पश्य काव्यं महित्वाद्या
ममार स ह्यः सम् आन ॥

अनच् छये तुरगातु जीवम् +++(Bhatt. anacchraye)+++
एजद् ध्रुवं मध्य आ पस्त्यानाम् ।
जीवो मृतस्य चरति स्वधाभिर्
अमर्त्यो मर्त्येना सयोनिः ॥

अपश्यं गोपाम् अनिपद्यमानम्
आ च परा च पथिभिश् चरन्तम् ।
स सध्रीचीः स विषूचीर् वसान
आ वरीवर्ति भुवनेष्व् अन्तः ॥