००४

नमो ऽस्तु नीलशिखण्डाय
सहस्राक्षाय वाजिने ।
अथो ये अस्य सत्वानस्
तेभ्यो ऽहम् अकरं नमः ॥

नमांसि त आयुधाय-
-अनातताय धृष्णवे ।
उभाभ्याम् अकरं नमो
बाहुभ्यां तव धन्वने ॥

प्र मुञ्च धन्वनस् पर्य्
उभयोर् आत्न्योर् ज्याम् ।
याश् च ते हस्त इषवः
परा ता भगवो वप ॥

अवतत्य धनुस् त्वं
सहस्राक्ष शतेषुधे ।
निशीर्य शल्यानां मुखा
शिवो नः शम्भुर् आ चर ॥

विज्यं धनुः शिखण्डिनो
विशल्यो बाणवाँ उत ।
अनेशन्न् अस्येषवः
शिवो अस्य निषङ्गतिः ॥

परि ते धन्वनो हेतिर्
अस्मान् वृणक्तु विश्वतः ।
अथो य इषुधिस् तव-
-आरे अस्मिन् नि धेहि तम् ॥

या ते हेतिर् मीढुष्टम
हस्ते बभूव ते धनुः ।
तया त्वं विश्वतो अस्मान्
अयक्ष्मया परि भुज ॥