००२

अत्ससो यमनं ससो
ऽभूतिर् यक्ष्मम् अजीजनत् ।
इमं सहस्रभाग् इन्द्रो
विशरं नाशयाति ते ॥

यः कार्यो यश् च कृतः
स्वयंजा उत हार्यः ।
देवा इन्द्रज्येष्ठा
विशरं नाशयन्तु ते ॥

विशरस्य विजृम्भस्य-
-इषुर् माता धनुष् पिता ।
आदित्याः पुत्रा आदित्या
विशरं नशयन्तु ते ॥

धन्वनो ज्याया इष्वा
अपस्कम्भस्य बाह्वोः ।
अपाष्ठाच् छृङ्गात् कुर्मलाद्
विशरं नाशयामि ते ॥

अलवती रुरुशीर्ष्ण्य्
अथो यस्यायो मुखम् ।
देव्यै पर्जन्यरेतस
इषवे कृणुता नमः ॥

याम् अत्रयो अङ्गिरसो
गोतमा वीरुधं विदुः ।
तया भरद्वाजः कण्वो
विशरं नाशयाति ते ॥

यस् त्वा स्त्रैणाद् अपसरो
यः पुंसो अध्यारुहत् ।
आक्लान्तं संक्लान्तं स्नाव
तद् उ ते कल्पयामसि ॥

वात इवाभ्रं च्यावयामि
यक्ष्मं ते तन्वस् परि ।
वाचा यच् चक्रुस् ते गुरु
तद् ऋचा लघु कृण्मसि ।
तेनाहम् ऋतोद्येन
विशरं नाशयामि ते ॥

यथा न सत्यं पुरुषः
सदा वदितुम् अर्हति ।
विष्कन्धं त्वद् अपशरं
विशरं पुष्ट्यामयम् ।
जम्भं हनुग्राभं शङ्खं
तान् अजेना अजामसि ॥

शुनम् इद् व ओषधयो
वि दधे भेषजाय कम् ।
धनायुवः सनायुवः
पुरुषं पारयिष्णवः ॥

आत्मत्राणि देवजूता
वीरुधायुष्या कृता ।
तयाहम् इन्द्रदत्तया
विशरं नाशयामि ते ॥

अलस्य व्यञ्जनस्य
वेष्टनस्योत पर्णधेः ।
ग्रन्थेर् ज्याया इष्वा
विशरं नाशयामि ते ॥

साकं विष्कन्ध प्र पत
चाषेण किकिदीव्या ।
साकं वातस्य ध्राज्या
सह नश्य निहाकया ॥