०१६

न तत्र धेनुर् दुहे
नानड्वान् सहते धुरम् ।
विजानिर् यत्र ब्राह्मणो
रात्रिं वसति पापया ॥

न वर्षं मैत्रावरुणं
ब्रह्मज्यम् अभि वर्षति ।
नास्मै समितिः कल्पते
न मित्रं नयते वशम् ॥

असृङ्मती चरति ब्रह्मजाया
आशा लिम्पन्ती प्रदिशश् चतस्रः ।
यः क्षत्रियः पुनर् एनां ददाति
स दिवो धारां धयति प्रपीनाम् ॥

यो ऽपुनर्दाय ब्रह्मजायां
राजा तल्पे निपद्यते ।
दुर्योणा अस्मा ओषधीर्
याः काश् चाभि विपश्यति ॥

विषम् अश्नात्य् अपां
विषम् अश्नाति वीरुधाम् ।
यो ब्रह्मजायां न पुनर् ददाति
तस्मै देवाः सुदिहं दिग्धम् अस्याम् ॥ +++(read asyān)+++

उद्यत् पतयो दश
स्त्रियाः पूर्वे अब्राह्मणाः ।
ब्रह्मा चेद् धस्तम् अग्रहीत्
स एव पतिर् एकधा ॥

ब्राह्मण एव पतिर्
न राजा नोत वैश्यः ।
तत् सूर्यः प्रब्रुवन्न् एति
पञ्चभ्यो मानवेभ्यः ॥