००५

वैश्वानराद् अरोचत
जातो हिरण्ययो मणिः ।
तम् आभरद् बृहस्पतिः
कश्यपो वीर्याय कम् ॥

बृहस्पतिस् तम् अकृणोन्
मणिं वैश्वानरं सहः ।
सप्तर्षयो बलाय कं
सं दधुष् ट्वा वयोधसः ॥

विश्वे देवास् त इन्द्रियं
सप्तर्षयश् च सं दधुः ।
जातो हिरण्ययो मणिर्
अग्नेर् वैश्वानराद् अधि ॥

अश्वत्थो जातः प्रथमो
ऽग्नेः प्रियतमा तनूः ।
वैश्वानरस्य सृष्ट्या
कृत्यादूषिः कृतो मणिः ॥

कृत्यादूषिं त्वाविदं
कृत्यादूषिं भरामि त्वा ।
कृत्यादूषिं कृणोमि त्वा
कृत्यादूषिं वयोधसम् ॥

पतत्री पक्षी बलवान्
कृत्यादूषिः सपत्नहा ।
नितत्निर् विश्वभेषज
उग्र आपतिको मणिः ॥

पतत्री ते बलाय कं
नितत्निर् भेषजाय ते ।
जातो हिरण्ययो मणिर्
अप रक्षांसि सेधतु ॥

देवो मणिः सपत्नहा
रक्षोहामीवचातनः ।
हिरण्ययोनिर् अंशुमान्
कश्यपेनाभृतं सहः ॥

वैश्वानरं तेजनम् एकम् आहुर्
अग्नेर् योनेः सह चन्द्रेण जातम् ।
गयस्फानः प्रतरणो वयोधाः
कृत्यादूषिर् वलगहास्य् उग्रः ॥

यस्येदं भूम्याम् अधि
निक्रान्तं पांसुरे पदम् ।
मृजानस् तन्वो यद् रपस्
तस्य स्नाहि तनू अधि ॥

दूष्यास् त्वा वधं वयं
देवस्य सवितुः सवे ।
जीवातवे भरामसि
मह्या अरिष्टतातये ॥

आच्छेदनः प्रच्छेदनो
द्विषतस् तपनो मणिः ।
शत्रुञ्जयः सपत्नहा
द्विषन्तम् अप बाधताम् ॥