०१३

शिवः शिवाभिर् वयस्वन्
सं गच्छस्व तन्वा जातवेदः ।
रत्नं दधानः सुमनाः पुरस्ताद्
गृहेभ्यस् त्वा वर्चसे निर् वपामि ॥

पृथिव्यां घर्म स्तभितो
ऽन्तरिक्षे दिवि श्रितः ।
द्यौर् एनं सर्वतः पातु
यस् त्वा पचत्य् ओदन ॥

ये समुद्रम् ऐरयन् ये च सिन्धुं
ये ऽन्तरिक्षं पृथिवीम् उत द्याम् ।
ये वातेन सरथं यान्ति देवास्
तान् आप्नोत्य् ओदनपाको अत्र ॥

ऋचा कुम्भ्य् अधिहिता
साम्ना पच्यत ओदनः ।
अंशुं सोमस्यैतं मन्ये
वैश्वदेवम् इदं हविः ॥

उलूखले मुसले ये च शूर्पे
भूम्याम् उखायां यद् इवाससञ्ज ।
या विप्रुषो यानि निर्णेजनानि
सर्वं तत् ते ब्रह्मणा पूरयामि ॥

ऊर्ध्वः प्रेहि मा सं विक्था
व्य् अस्य रजो अन्तरम् ।
रक्षांसि सर्वा तीर्त्वा-
-अथा रोह दिवं त्वम् ॥

तुरो नो अतुरो भव
सं धीभिर् धीयताम् अयम् ।
सं पृथिव्या सम् अग्निना
सं सूर्यस्य रश्मिभिः
सं देवानाम् अपस्यया ॥

आजद्द्विषः सुकृतस्य लोके
तृतीये नाके अधि रोचने दिवः ।
मृत्योः पदं योपयन्तो न्व् एत
पश्चा निकृत्य मृत्युं पदयोपनेन ॥