०३५

मरुतां मन्वे अधि मे ब्रुवन्तु
प्रेमं वाजं वाजसाता अवन्तु ।
आशून् इव सुयमान् अह्व ऊतये (Bhatt. suyamāṃ hva)
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

उत्सम् अक्षितं व्यचन्ति ये सदा
ये वा सिञ्चन्ति रसम् ओषधीषु । (Bhatt. siñcantu)
पुरो दधे मरुतः पृश्निमातॄंस्
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

पयो धेनूनां रसम् ओषधीनां
जवम् अर्वतां कवयो य इन्वथ ।
शग्मा भवन्तु मरुतः स्योनास्
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

अपः समुद्राद् दिवम् उद् वहन्ति
दिवस् पृथिवीम् अभि ये सृजन्ति ।
ये +ऽद्भिर् ईशाना मरुतश् चरन्ति
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

ये कीलालैस् तर्पयन्ति ये घृतेन
ये वा वयो मेदसा संसृजन्ति ।
य ईशाना मरुतो वर्षयन्ति
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

यदीद् इदं मरुतो मारुतेन
यदि देवा दैव्येनेदृग् आर ।
यूयम् ईशिध्वे वसवस् तस्य निष्कृतेस्
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥

तिग्मम् अनीकं विदितं सहस्वन्
मारुतं शर्धः पृतनासूग्रम् ।
स्तौमि मरुतो नाथितो जोहवीमि
ते नो मुञ्चन्त्व् अंहसः ॥