०१५

सं मज्जा मज्ज्ञा भवतु
सम् उ ते परुषा परुः ।
सं ते राष्ट्रस्य विस्रस्तं
सं स्नाव सम् उ पर्व ते ॥

मज्जा मज्ज्ञा सं धीयताम्
अस्थ्नास्थ्य् अपि रोहतु ।
स्नाव ते सं दध्मः स्नाव्ना
चर्मणा चर्म रोहतु ॥

लोम लोम्ना सं धीयतां
त्वचा सं कल्पयात् त्वचम् ।
असृक् ते अस्ना रोहतु
मांसं मांसेन रोहतु ॥

रोहिणी संरोहिण्य्
अस्थ्नः शीर्णस्य रोहिणी ।
रोहिण्याम् अह्नि जातासि
रोहिण्य् अस्य् ओषधे ॥

यदि शीर्णं यदि द्युत्तम्
अस्थि पेष्ट्रं त आत्मनः ।
धाता तत् सर्वं कल्पयात्
सं दधत् परुषा परुः ॥

यदि वज्रो विसृष्टस् त्वार
काटं पतित्वा यदि वा विरिष्टम् । (Bhatt. kāṭāt)
वृक्षाद् वा यद् अवसद् दशशीर्ष
ऋभू रथस्येव सं दधामि ते परुः ॥

उत् तिष्ठ प्रेहि सम् अधायि ते परुः (Bhatt. samidhāya)
सं ते धाता दधातु तन्वो विरिष्टम् ।
रथः सुचक्रः सुपविर् यथैति
सुखः सुनाभिः प्रति तिष्ठ एवम् ॥