०३३

समास् त्वाग्न ऋतवो वर्धयन्तु
संवत्सर ऋषयो यानि सत्या ।
सं द्युम्नेन दीदिहि रोचनेन
विश्वा आ भाहि प्रदिशश् चतस्रः ॥

सं चेध्यस्वाग्ने प्र च बोधयैनम्
उच् च तिष्ठ महते सौभगाय ।
मा ते रिषन्न् उपसत्तारो अत्र
ब्राह्मणास् ते यशसः सन्तु मान्ये ॥

त्वाम् अग्ने वृणते ब्राह्मणा इमे
शिवो अग्ने प्रतरणो न एधि ।
सपत्नहाग्ने अभिमातिजिद् भव
स्वे क्षये दीदिह्य् अप्रयुच्छन् ॥

इहैवाग्ने अधि धारया रयिं
मा त्वा दभन् पूर्वचित्ता निकारिणः ।
क्षत्रम् अग्ने सुयमम् अस्तु तुभ्यम्
उपसत्ता वर्धतां ते अनिष्टृतः ॥

क्षत्रेणाग्ने स्वेन सं रभस्व
मित्रेणाग्ने मित्रधेयं यतस्व ।
सजातानां मध्यमेष्ठेयम् अस्या
राज्ञाम् अग्ने विहव्यो दीदिहीह ॥

अति निहो ऽति निरृतीर्
अत्य् अरातीर् अति द्विषः ।
विश्वा ह्य् अग्ने दुरिता तर त्वम्
अथास्मभ्यं सहवीरं रयिं दाः ॥

अनाधृष्यो जातवेदा अनिष्टृतो
विराड् अग्ने क्षत्रभिर् दीदिहीह ।
व्यमीवाः प्रमुञ्चन् मानुषेभ्यः
शिवेभिर् अद्य परि पाहि नो गयैः ॥