०३२

प्रजापतेर् जायमानाः
प्रजा जाताश् च या इमाः ।
ता अस्मै प्रति वेदय
चिकित्वाँ अनु मन्यताम् ॥

येषाम् ईशे पशुपतिः पशूनां
चतुष्पदाम् उत वा ये द्विपादः ।
निष्क्रीतास् ते यज्ञिया यन्ति लोकं
रायस्पोषाय यजमानं सचन्ताम् ॥

प्रमुञ्चन्तो भुवनस्य गोपा
गातुं देवा यजमानाय धत्त ।
उपाकृतं शशमानं यद् अस्थात्
प्रियं देवानाम् अप्य् एतु पाथः ॥

ये बध्यमानम् अनु दीध्याना +++(Bhatt. dīdhyānāṃ)+++
अन्वैक्षन्त मनसा चक्षुषा च ।
अग्निष् टान् अग्रे प्र मुमुक्त देवः
प्रजापतिः प्रजया संविदानः ॥

येषां प्राणा अन्वबध्नन्त बद्वं
गवां पशूनाम् उत पूरुषाणाम् ।
इन्द्रस् तान् अग्रे प्र मुमुक्त देवः
प्रजापतिः प्रजया संविदानः ॥

य आरण्याः पशवो विश्वरूपा
ये विश्वरूपा उतैकरूपाः ।
वायुष् टान् अग्रे प्र मुमुक्त देवः
प्रजापतिः प्रजया संविदानः ॥

प्रजानन्तः प्रति गृह्णन्तु देवाः
प्राणम् अङ्गेभ्यस् पर्याचरन्तम् ।
द्यां गच्छ प्रति तिष्ठा शरीरैः
स्वर्गं याहि पथिभिः शिवेभिः ॥