०२८

सं स्पृशेथां तनूभ्यां
सं मुखाभ्यां सम् आत्मना ।
सं वां ब्रह्मणस्पतिः
सोमः सं स्पर्शयाति वाम् ॥

अभ्य् अस्य नाम वाचा
दधामि नाह मोक्ष्यते ।
ममेद् अहैनं कामे
लभै कृष्णम् इवाखरे ॥

यः प्रेमा प्रेण्याम् आसीद्
दत्तः सोमेन बभ्रुणा ।
तस्माद् अधि श्रुतं मम
मय्य् अस्य मन आहितम् ॥

यं पुमांसं कामयसे
यस्मिन् वा भगम् इच्छसे ।
हृच्छोकम् अस्मिन्न् आ दध्मो
यथा शुष्याति त्वाम् अनु ॥

यथास्य हृदयं शुष्याद्
अपिच्छिन्नेव शंगुणी ।
चक्षुर् आकाश्यं भीमं +++(Bhatt. ākāsyaṃ)+++
मांपश्यम् अभिरोरुदम् ॥

प्रियंकरणम् उत्तमं
मधुघेन तद् आभृतम् ।
त्वं हासि वर्चस्यो
ऽथो हासि सुमङ्गलः ।
अथो सर्वासां वीरुधां
प्रियङ्करणम् उच्यसे ॥