०२०

इहैव ध्रुवां नि मिनोमि शालां
क्षेमे तिष्ठाति घृतम् उक्षमाणा ।
तां त्वा शाले सर्ववीराः सुवीरा
अरिष्टवीरा अभि सं चरेम ॥

इहैव ध्रुवा प्रति तिष्ठ शाले
अश्वावती गोमती सूनृतावती ।
ऊर्जस्वती घृतवती पयस्वत्य्
उच् छ्रयस्व महते सौभगाय ॥

धरुण्य् असि शाले
बृहच्छन्दाः पूतिधान्या ।
आ त्वा वत्सो मीमयद् आ कुमार
आ धेनवः सायम् आ स्यन्दमानाः ॥

इमां शालां सविता वायुर् अग्निस्
त्वष्टा होता नि मिनोतु प्रजानन् ।
उक्षन्तूध्ना मरुतो घृतेन
भगो नो राजा नि कृषिं तनोतु ॥

मानस्य पत्नी शरणा स्योना
देवी देवेभिर् निमितास्य् अग्रे ।
तृणं वसाना सुमना असस् त्वं
रयिं नो धेहि सुभगे सुवीरम् ॥

आ त्वा कुमारस् तरुण
आ वत्सो जगता सह ।
आ त्वा परिश्रुतः कुम्भ
आ दध्नः कलश्य् अयत् ॥