१११

न्यग् वातो वाति
न्यक् तपति सूर्यः ।
नीचीनम् अघ्न्या दुहे
न्यग् भवतु ते विषम् ॥

नि गावो गोष्ठे असदन्
नि वत्सा अधि तन्त्याम् ।
न्य् ऊर्मयो नदीनां
नि शुष्मा अरसानाम् ॥

अहीनाम् अहिकानां
सं हि शीर्षाण्य् अग्रभम् ।
ह्रदं सहस्रबाहुः परेत्य +++(emend. Hoffmann; Bhatt. hṛdaṃ)+++
व्य् अनिजम् अहेर् विषम् ॥

तुराणाम् अतुराणां
विशाम् उरुक्षिताम् उत ।
कृणोमि तुभ्यं भेषजम्
आहेयम् अरसं विषम् ॥