०६७

देवी देव्यां जातासि
पृथिव्याम् अध्य् ओषधे ।
तां त्वा नितत्नि केशेभ्यो
दृंहणाय खनामसि ॥

इन्द्रस् त्वाखनत् प्रथमो
वरुणस्य दुहितृभ्यः ।
दृंह जाताञ् जनयाजातान्
ये जातास् तान् उ वर्षीयसस् कृधि ॥

यस् ते केशो ऽवततः
समूलो यश् च वृह्यते ।
सर्वं तं विश्वभेषज्या-
-अभि षिञ्चामि वीरुधा ॥

अभीशुना मेयो ऽस्तु
वियामेनानुमेयः ।
केशो नड इव वर्धतां
शीर्ष्णस् ते असितस् परि ॥