०४४

असितस्य तैमातस्य
बभ्रोर् अपोदकस्य च ।
सर्वा विषस्य धामान्य्
उद्नेवाग्निम् अवीवरे ॥

इषीकादन्त दुर्लभ +++(Bhatt. dūḍabha)+++
किं मे सखायम् आतुदः ।
न माम् अपश्य आगतं
सतीनं विषदूषणम् ॥

यत् तालव्ये दति
संसिसिक्षे विषं त्वम् ।
त्रयस् तुदा रुजामसि
बभ्रुको नकुलस् त्वत् ॥ +++(Bhatt. babhruvo)+++

त्रयो वै स्मः सखायो
बभ्रुको नकुलस् त्वत् । +++(Bhatt. babhruvo)+++
ते सर्वे अप्य् अपातयन्न्
आहेयम् अरसं विषम् ॥