०३०

कामस् तद् अग्रे सम् अवर्तत
मनसो रेतः प्रथमं यद् आसीत् ।
स काम कामेन बृहता सयोनी
रायस्पोषं यजमानाय धेहि ॥

त्वं काम सहसासि प्रतिष्ठितो
विभुर् विभावा सुषखा सखीयते । (Bhatt. vibhāva)
त्वम् उग्रः पृतनासु सासहिः
सह ओजो यजमानाय धेहि ॥

दूराच् चकमानाय
प्रविपाणायाक्षये ।
आस्मा अशृण्वन्न् आशाः
कामेनाजनयन् स्वः ॥ (Bhatt. kāmena mājanayat)

कामेन मा काम आगन्
हृदयाद् धृदयं परि ।
यद् अमीषाम् अदो मनस्
तद् ऐतूप माम् इह ॥

यत् काम कामयमाना
इदं कृण्मसि ते हविः ।
तन् नः सर्वं सम् ऋध्यताम्
अथैतस्य हविषो वीहि स्वाहा ॥

क इदं कस्मा अदात् कामः कामायादात् ।
कामो दाता कामः प्रतिग्रहीता
कामः समुद्रम् आ विवेश ।
कामेन त्वा प्रति गृह्णामि कामैतत् ते ॥