सामवेदे

गाने कण्ठस्वरे भेदः

हस्त-स्वराः, उचारणं चात्र लक्ष्यम् - गिरिजा-प्रसादः ।

In current sAmagAna traditions, the hastasvara gestures matches the prescription of lakShaNa-grantha-s and notations, but the kaNTha-svara (actual singing) does not match the gestures to a great extant. Modulating the notation to match the actual singing or - better - vice-versa is worthy of being considered. {वंशीकृष्णार्यो ऽत्र।}

आर्चिक-स्वरोच्चारणे भेदः

A small minority of modern vaidika-s (mostly theoretically) do emphasize udAtta high-pitch system - based on their notation system. The order of increasing pitch in this notation: ४ < ३ < २ < १ . प्रकृतिऋचः साम्नाम् उदात्तं स्वरिताद् *ऊर्ध्वं* दर्शयन्तीति भाति। यथा ऽष्टाध्याय्याम्, आचार्यसम्मतप्रातिशाख्यविकल्पेषु च।

However this is mostly not observed in practice - २, ३ are high pitched, with ३ < २ (verified with shrI kRSNa-sharma of mysUru 2025). किञ्चैतत् तेषां गान-गत-सङ्ख्यात-स्वरोच्चारणप्रक्रियाया व्यभिचारः।

मा꣡ त्वा꣢ मू꣣रा꣡ अ꣢वि꣣ष्य꣢वो꣣ मो꣢प꣣ह꣡स्वा꣢न꣣ आ꣡ द꣢भन्। मा꣡ कीं꣢ ब्रह्म꣣द्वि꣡षं꣢ वनः ॥ 07-2:0732 ॥

इत्यसोच्चारणम् अत्र श्रूयमाणम् असमञ्जसम्। यद्य् अपि “मा꣡ त्वा꣢” इत्यस्मिन् माकारः १-चिह्नेनाङ्कितः तारतरः, “मू꣣रा꣡” इत्यत्र तु सन्नतरस्थानीयः मू꣣ इति तारतत्रस्वरेण श्रूयते।