०६८ सीतया स्वदशाचिन्तनम्

अथाहमुत्तरं देव्या पुनरुक्तः ससम्भ्रमः।
तव स्नेहान्नरव्याघ्र सौहार्दादनुमान्य वै ॥ 5.68.1 ॥
एवं बहुविधं वाच्यो रामो दाशरथिस्त्वया।
यथा मामाप्नुयाच्छीघ्रं हत्वा रावणमाहवे ॥ 5.68.2 ॥
यदि वा मन्यसे वीर वसैकाहमरिन्दम।
कस्मिंश्चित्संवृते देशे विश्रान्तः श्वो गमिष्यसि ॥ 5.68.3 ॥
मम चाप्यल्पभाग्यायाः सान्निध्यात्तव वीर्यवन्।
अस्य शोकविपाकस्य मुहूर्तं स्याद्विमोक्षणम् ॥ 5.68.4 ॥
गते हि त्वयि विक्रान्ते पुनरागमनाय वै।
प्राणानामपि सन्देहो मम स्यान्नात्र संशयः ॥ 5.68.5 ॥
तवादर्शनजः शोको भूयो मां परितापयेत्।
दुःखाद्दुःखपराभूतां दुर्गतां दुःखभागिनीम् ॥ 5.68.6 ॥
अयं च वीर सन्देहस्तिष्ठतीव ममाग्रतः।
सुमहांस्त्वत्सहायेषु हर्यृक्षेषु हरीश्वर ॥ 5.68.7 ॥
कथं नु खलु दुष्पारं तरिष्यन्ति महोदधिम्।
तानि हर्यृक्षसैन्यानि तौ वा नरवरात्मजौ ॥ 5.68.8 ॥
त्रयाणामेव भूतानां सागरस्यास्य लङ्घने।
शक्तिः स्याद्वैनतेयस्य तव वा मारुतस्य वा ॥ 5.68.9 ॥
तदस्मिन् कार्यनिर्योगे वीरैवं दुरतिक्रमे।
किं पश्यसि समाधानं ब्रूहि कार्यविदां वर ॥ 5.68.10 ॥
काममस्य त्वमेवैकः कार्यस्य परिसाधने।
पर्याप्तः परवीरघ्न यशस्यस्ते बलोदयः ॥ 5.68.11 ॥
बलैः समग्रैर्यदि मां हत्वा रावणमाहवे।
विजयी स्वां पुरीं रामो नयेत्तत् स्याद्यशस्करम् ॥ 5.68.12 ॥
यथाऽहं तस्य वीरस्य वनादुपधिना हृता।
रक्षसा तद्भया देव तथा नार्हति राघवः ॥ 5.68.13 ॥
बलैस्तु सङ्कुलां कृत्वा लङ्कां परबलार्दनः।
मां नयेद्यदि काकुत्स्थस्तत्तस्य सदृशं भवेत् ॥ 5.68.14 ॥
तद्यथा तस्य विक्रान्तमनुरूपं महात्मनः।
भवत्याहवशूरस्य तथा त्वमुपपादय ॥ 5.68.15 ॥
तदर्थोपहितं वाक्यं प्रश्रितं हेतुसंहितम्।
निशम्याहं ततः शेषं वाक्यमुत्तरमब्रुवम् ॥ 5.68.16 ॥
देवि हर्यृक्षसैन्यानामीश्वरः प्लवतां वरः।
सुग्रीवः सत्त्वसम्पन्नस्तवार्थे कृतनिश्चयः ॥ 5.68.17 ॥
तस्य विक्रमसम्पन्नाः सत्त्ववन्तो महाबलाः।
मनस्सङ्कल्पसम्पाता निदेशे हरयः स्थिताः ॥ 5.68.18 ॥
येषां नोपरि नाधस्तान्न तिर्यक् सज्जते गतिः।
न च कर्मसु सीदन्ति महत्स्वमिततेजसः ॥ 5.68.19 ॥
असकृत्तैर्महाभागैर्वानरैर्बलदर्पितैः।
प्रदक्षिणीकृता भूमिर्वायुमार्गानुसारिभिः ॥ 5.68.20 ॥
मद्विशिष्टाश्च तुल्याश्च सन्ति तत्र वनौकसः।
मत्तः प्रत्यवरः कश्चिन्नास्ति सुग्रीवसन्निधौ ॥ 5.68.21 ॥
अहं तावदिह प्राप्तः किं पुनस्ते महाबलाः।
न हि प्रकृष्टाः प्रेष्यन्ते प्रेष्यन्ते हीतरे जनाः ॥ 5.68.22 ॥
तदलं परितापेन देवि मन्युर्व्यपैतु ते।
एकोत्पातेन वै लङ्कामेष्यन्ति हरियूथपाः ॥ 5.68.23 ॥
मम पृष्ठगतौ तौ च चन्द्रसूर्याविवोदितौ।
त्वत्सकाशं महाभागे नृसिंहावागमिष्यतः ॥ 5.68.24 ॥
अरिघ्नं सिंहसङ्काशं क्षिप्रं द्रक्ष्यसि राघवम्।
लक्ष्मणं च धनुष्पाणीं लङ्काद्वारमुपस्थितम् ॥ 5.68.25 ॥
नखदंष्ट्रायुधान् वीरान् सिंहशार्दूलविक्रमान्।
वानरान् वारणेन्द्राभान् क्षिप्रं द्रक्ष्यसि सङ्गतान् ॥ 5.68.26 ॥
शैलाम्बुदनिकाशानां लङ्कामलयसानुषु।
नर्दतां कपिमुख्यानामचिराच्छ्रोष्यसि स्वनम् ॥ 5.68.27 ॥
निवृत्तवनवासं च त्वया सार्धमरिन्दमम्।
अभिषिक्तमयोध्यायां क्षिप्रं द्रक्ष्यसि राघवम् ॥ 5.68.28 ॥
ततो मया वाग्भिरदीनभाषिणा शिवाभिरिष्टाभिरभिप्रसादिता।
जगाम शान्तिं मम मैथिलात्मजा तवापि शोकेन तदाऽभिपीडिता ॥ 5.68.29 ॥