०६७ हनुमता रामाय सीतासन्देशकथनम्

एवमिति ॥ ५।६७।१ ॥

यथातथं यथापूर्वं वृत्तं तथोक्तवती ॥ ५।६७।२७ ॥

रादितम् । दारितमित्यर्थः ॥ ५।६७।८,९ ॥

धरान्तरगतः पातालस्थः ॥ ५।६७।१० ॥

व्यधा अकृथाः ॥ ५।६७।११ ॥

दर्भसंस्तरादेकं कुशं गृह्य गृहीत्वेत्यर्थः ॥ ५।६७।१२ ॥

चिक्षेप चिक्षेपिथ । आर्षः प्रयोगः ॥ ५।६७।१३१५ ॥

परिपालयः पर्यपालयः । शरीरावधेनेति भावः । इत्येवेति हेतोः ॥ ५।६७।१६ ॥

ततस्तदागमनोत्तरम् । हिनस्ति स्माहिनः ॥ ५।६७।१७१९ ॥

हे राम रणे तव त्वां प्रति समासितुं न शक्तास्तथा तद्वत् काकवदित्यर्थः । संभ्रमं आदरः ॥ ५।६७।२०२४ ॥

त्वच्छोकविमुखस्त्वच्छोकेन कार्यान्तरविमुखः ॥ ५।६७।२५ ॥

भवती मया दृष्टा । अतः परं परिशोचितुं न कालस्तव योग्य इति शेषः । चिरं लङ्कायामासितुं न कालो योग्य इति पाठान्तरे ऽर्थः ॥ ५।६७।२६ ॥

इदं मुहूर्तम् । अस्मिन्नेव मुहूर्ते इत्यर्थः ॥ ५।६७।२७२९ ॥

वेण्युद्ग्रथनं वेण्यामुद्ग्रथनयोग्यम् ॥ ५।६७।३०,३१ ॥

त्वरे त्वरावाञ्जात इत्यर्थः ॥ ५।६७।३२ ॥

विवर्धमानम् । समुद्रतरणायेति शेषः ॥ ५।६७।३३३८ ॥

कालेनोपनिपीडिता । परायत्तेति शेषः ॥ ५।६७।३९४४ ॥

इति श्रीरामाभिरामे श्रीरामीये रामायणतिलके वाल्मीकीय आदिकाव्ये सुन्दरकाण्डे सप्तषष्टितमः सर्गः ॥ ५।६७ ॥