एवं प्रियावियोगो दुःसह इति बोधयन्पुनः शोचतिसीतामिति । शोकोपहतचेतनः शोकेन सीतावियोगजेनोपहतज्ञान इव ॥ ३।६२।१ ॥
अपश्यन्नपि भ्रमावस्थत्वात्पश्यन्निव विलापाश्रयत्वेन दुर्वचं गद्गदकण्ठत्वात् ॥ ३।६२।२ ॥
ते स्वस्य सीतायाः ॥ ३।६२।३ ॥
ऽकदलीस्कन्ध–ऽइति पाठे ऽपि स्कन्धः काण्डम् । निगूहितं शक्ता नासि आत्मानमिति शेषः ॥ ३।६२।४ ॥
ततो वनान्तरं गच्छतीति भ्रमन्नाह कर्णिकारेति ॥ ३।६२।५,६ ॥
पुनर्भ्रमनिवृत्त्याहसुव्यक्तमिति ॥ ३।६२।७ ॥
उपसंप्रैति । हासरसेनोपेक्षत इत्यर्थः ॥ ३।६२।८ ॥
भक्षितां शंसन्तीव । तत्र बीजम्साश्रुनेत्राणीति ॥ ३।६२।९ ॥
विना सीतामुपागत इति सकामा भविष्यति । त्वया भक्षितयेति शेषः ॥ ३।६२।१०,११ ॥
कातरत्वमशूरत्वम् सीतापनयनेन सीतानाशेन ॥ ३।६२।१२ ॥
तया सीतया विरहितं हीनम् ॥ ३।६२।१३ ॥
ऽतात एव कृतार्थः स तत्रैव वसतादितिऽ इत्यर्धमधिकं कतकपाठे । तातो दशरथ एव कृतार्थः वसतादिति लोट् व्यत्ययेन । यतस्तत्रैव स्वर्गे एव वसति न तु जीवन्ती कौसल्येत्यर्थः । पक्षान्तरमादत्ते–अथवेति ॥ ३।६२।१४१९ ॥
इति श्रीरामाभिरामे श्रीरामीये रामायणतिलके वाल्मीकीय आदिकाव्ये ऽरण्यकाण्डे द्विषष्टितमः सर्गः ॥ ३।६२। ॥