०३८ सगरकथा

अथ अष्टात्रिंशः सर्गः

[सगरवृत्तान्तः]

॥ १।३८।१ ॥ तां कथां कौशिको रामे निवेद्य कुशिकात्मजः ।

पुनरेवापरं वाक्यं काकुत्स्थमिदमब्रवीत् ॥ १ ॥

अथ ऽत्रीन् पथो हेतुना केनऽ इत्यादिप्रश्नस्य चोत्तरार्थं उपोद्धातः–तां कथामित्यादि । इदमपरं वाक्यमिति । अपृष्टोत्तरं वक्ष्यमाणरूपमिति शेषः ॥ १।३८।१ ॥

॥ १।३८।२ ॥ अयोध्याधिपतिः शूरः पूर्वमासीन्नराधिपः ।

सगरो नाम धर्मात्मा प्रजाकामः स चाप्रजः ॥ २ ॥

यस्मात् अप्रजः तस्मात् प्रजाकामः अभूत् ॥ १।३८।२ ॥

॥ १।३८।३ ॥ वैदर्भदुहिता राम केशिनी नाम नामतः ।

ज्येष्ठा सगरपत्नी सा धर्मिष्ठा सत्यवादिनी ॥ ३ ॥

विदर्भाधिपतेरपत्यं । ऽजनपदशब्दात् क्षत्रियादञ्ऽ इत्यञ् ॥ १।३८।३ ॥

॥ १।३८।४ ॥ अरिष्टनेमिदुहिता रूपेणाप्रतिमा भुवि ।

द्वितीया सगरस्यासीत् पत्नी सुमतिसंज्ञिता ॥ ४ ॥

अरिष्टनेमिःकाश्यपः, तस्य दुहिता तथा । ऽसुपर्णभगिनीऽ इत्यारात्प्रयोगात् अरिष्टनेमिः काश्यपः ॥ १।३८।४ ॥

॥ १।३८।५ ॥ ताभ्यां सह तथा राजपत्निभ्यां तप्तवांस्तपः ।

हिमवन्तं समासाद्य भृगुप्रस्रवणे गिरौ ॥ ५ ॥

भृग्वधिष्ठितं प्रस्रवणं–प्रवाहः यस्मिन् स तथा । गिरौ–हिमवतः पादपर्वत इति यावत् ॥ १।३८।५ ॥

॥ १।३८।६,७,८ ॥ अथ वर्षशते पूर्णे तपसा ऽ ऽराधितो मुनिः ।

सगराय वरं प्रादात् भृगुः सत्यवतां वरः ॥ ६ ॥

अपत्यलाभः सुमहान् भविष्यति तवानघ

कीर्तिं चाप्रतिमां लोके प्राप्स्यसे पुरुषर्पभ ॥ ७ ॥

एका जनयिता तात पुत्रं वंशकरं तव ।

षष्टिं पुत्रसहस्राणि अपरा जनयिष्यति ॥ ८ ॥

तातेति उपलालने । जनयितेति लुट् । षष्टिमिति । निपातनादेकवचनान्तस्य सहस्राणीत्यनेन सामानाधिकरण्यम् ॥ १।३८।६,७,८ ॥

॥ १।३८।९ ॥ भाषमाणं महात्मानं राजपुत्र्यौ प्रसाद्य तम् ।

ऊचतुः परमप्रीते कृताञ्जलिपुटे तदा ॥ ९ ॥

भाषमाणमिति । राजपुत्र्याविति छत्रिन्यायेन वादः ॥ १।३८।९ ॥

॥ १।३८।१०,११ ॥ एकः कस्य सुतो ब्रह्मन् का बहून् जनयिष्यति ।

श्रोतुमिच्छावहे ब्रह्मन् सत्यमस्तु वचस्तव ॥ १० ॥

तयोस्तद्वचनं श्रुत्वा भृगुः परमधार्मिकः ।

उवाच परमां वाणीं स्वच्छन्दो ऽत्र विधीयताम् ॥ ११ ॥

स्वच्छन्दो ऽत्रेति । अत्रउक्तयुष्मत्प्रश्नविषये स्वच्छन्द एव–युष्मदिच्छैव, न तु मया अस्या एकः, अस्य बहव इति निर्णेतव्यं अत एको ऽस्तु वा बहवो वा सन्तु, यस्यै कस्यै वा । अतः का, कं वरमिच्छामीति भवतीभ्यामेव विधीयतांनियमः क्रियताम् ॥ १।३८।११ ॥

॥ १।३८।१२ ॥ एको वंशकरो वा ऽस्तु बहवो वा महाबलाः

कीर्तिमन्तो महोत्साहाः, का वा कं वरमिच्छति ॥ १२ ॥

वंशकरःकृञन्तो हेतौ, वंशवृद्धिहेतुत्वगुणो ऽत्र वर्णितः ॥ १।३८।१२ ॥

॥ १।३८।१३ ॥ मुनेस्तु वचनं श्रुत्वा केशिनी रघुनन्दन

पुत्रं वंशकरं राम जग्राह नृपसन्निधौ ॥ १३ ॥

नृपसन्निधावित्यनेन तस्यापि साक्षित्वमात्रं, तस्याप्येकानेकवरणनियमाकर्तृतेत्यावेदितम् ॥ १।३८।१३ ॥

॥ १।३८।१४ ॥ षष्टिं पुत्रसहस्राणि सुपर्णभगिनी तदा ।

महोत्साहान् कीर्तिमतो जग्राह सुमतिः सुतान् ॥ १४ ॥

सुपर्णो गरुडः ॥ १।३८।१४ ॥

॥ १।३८।१५,१६ ॥ प्रदक्षिणमृषिं कृत्वा शिरसा ऽभिप्रणम्य च ।

जगाम स्वपुरं राजा सभार्यो रघुनन्दन ॥ १५ ॥

अथ काले गते तस्मिन् ज्येष्ठा पुत्रं व्यजायत ।

असमञ्ज इति ख्यातं केशिनी सगरात्मजम् ॥ १६ ॥

व्यजायतप्रसूतवती ॥ १।३८।१६ ॥

॥ १।३८।१७ ॥ सुमतिस्तु नरव्याघ्र गर्भतुम्बं व्यजायत ।

षष्टिः पुत्राः सहस्राणि तुम्बभेदाद्विनिस्सृताः ॥ १७ ॥

गर्भतुम्भंगर्भावरणकोशस्तुम्बम् । तुम्बमिति । जालगर्भयुक्ततुम्बानि व्यजायतेति यावत् । कथं ततः पुत्रोदय इत्यतःषष्टिरित्यादि । तुम्बभेदादिति । न तु गान्धार्या इव पश्चाद्विभजनीया इत्यर्थः ॥ १।३८।१७ ॥

॥ १।३८।१८ ॥ घृतपूर्णेषु कुम्भेषु धात्र्यस्तान् समवर्धयन् ।

कालेन महता सर्वे यौवनं प्रतिपेदिरे ॥ १८ ॥

तान्वियुक्ततुम्बान् ॥ १।३८।१८ ॥

॥ १।३८।१९,२० ॥ अथ दीर्घेम कालेन रूपयौवनशालिनः ।

षष्टिः पुत्रसहस्राणि सगरस्याभवंस्तदा ॥ १९ ॥

स च ज्येष्ठो नरश्रेष्ठः सगरस्यात्मसम्भवः ।

बालान् गृहीत्वा तु जले सरय्वा रघुनन्दन ॥ २० ॥

प्रक्षिप्य प्राहसन्नित्यं मञ्जतस्तान् समीक्ष्य वै ।

ज्येष्ठस्तु असमञ्जः बालान् जले प्रक्षित्य मज्जतस्तान् समीक्ष्य प्राहसत्प्रहासं कृत्वा स्थितवानिति यावत् ॥ १।३८।१९,२० ॥

॥ १।३८।२१ ॥ एवं पापसमाचारः सञ्जनप्रतिबाधकः ॥ २१ ॥

पौराणामहिते युक्तः पुत्रो निर्वासितः पुरात् ।

जनानां प्रतिबाधको जनप्रतिबाधकः । निर्वासितःनिष्कासितः ॥ १।३८।२१ ॥

॥ १।३८।२२ ॥ तस्य पुत्रौ ऽशुमान्नाम असमञ्जस्य वीर्यवान् ॥ २२ ॥

संमतः सर्वलोकस्य सर्वस्यापि प्रियंवदः ।

तस्य असमञ्जस्य अंशुमान् प्रियंवदत्वादिगुणयुक्तत्वात् पितामहस्यसगरस्य समीपे स्थितः ॥ १।३८।२२ ॥

॥ १।३८।२३,२४ ॥ ततः कालेन महता मतिस्समभिजायत ॥ २३ ॥

सगरस्य नरश्रेष्ठ यजेयमिति निश्चिता ।

स कृत्वा निश्चयं राम सोपाध्यायगणस्तदा ॥ २४ ॥

यज्ञकर्मणि वेदज्ञो यष्टुं समुपचक्रमे ।

इत्यार्षे श्रीमद्रामायणे बालकाण्डे अष्टात्रिंशः सर्गः

मार(२५)मानः सर्गः ॥ १।३८।२५ ॥

इति श्रीमद्रामायणामृतकतकटीकायां बालकाण्डे अष्टात्रिंशः सर्गः