मूलम् - १
श्रीः
श्रीमद्यामुनमुनये नमः
श्रीमते निगमान्तमहागुरवे नमः
श्री सदुश्श्लोगी विवरणम्
श्रीयामुनं गुरुं नत्वा तत्कृतां कमलास्तुतिम् । भाषापदैर्व्याकरोति विष्णुदासः सतां मुदे ॥
निगमान्तगुरूत्तंसभाष्यसन्दर्शिताध्वना । व्याकुर्वन्नर्थबहुळां स्तुतिमस्मीह निर्भरः ॥
श्रीमन्नादमुऩिगळुक्कुप् पौत्ररुम् श्रीबाष्यगाररुक्कुप् परमासार्यरुमाऩ श्रीयामुऩासार्यर् ऎऩ्ऩुम् आळवन्दाराल् अऩुक्रहिक्कप्पट्ट सदुश्श्लोगी ऎऩ्ऩुम् लक्ष्मियिऩ् स्तोत्रत्तुक्कु श्री निगमान्द महादेशिगऩाल् सॆय्यप्पट्टिरुक्कुम् पाष्यत्तै अनुसरित्तु अर्त्तम् ऎऴुदप्पडुगिऱदु।
कान्तस्ते पुरुषोत्तमः फणिपतिः शय्याऽऽसनं वाहनं
वेदात्मा विहगेश्वरो यवनिका माया जगन्मोहिनी ।
ब्रह्मेशादिसुरव्रजस्सदयितः त्वद्दासदासीगणः
श्रीरित्येव च नाम ते भगवति ब्रूमः कथं त्वां वयम् ॥ १ ॥
इन्द मुदल् श्लोगत्तिल् पर्त्ताविऩाल् एऱ्पट्ट एऱ्ऱमुम्, उबयविबूदिक्कुम् शेषित्वत्ताल् एऱ्पट्ट एऱ्ऱमुम्, नामनिरुक्तियाल् एऱ्पट्ट पॆरुमैयुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। ते - सर्वमङ्गळङ्गळुक्कुम् कारणमाय् श्रुदिबुराणङ्गळिल् प्रसित्तियडैन्दिरुक्कुम् उऩ्ऩुडैय; कान्तः - अनुरूबऩाय् अदिप्पिरियऩाऩ पर्त्ता; इन्द इरण्डु पदङ्गळिऩ् अर्त्तत्तै कत्यत्तिल् श्रीबाष्यगारर् ‘देवदेवदिव्यमहिषीं’ ऎऩ्गिऱ पदत्तिऩाल् सूसिप्पिक्किऱार्। स्त्रीगळुक्कु पर्त्तावल्लवो प्रदाऩम्; अवऩ् प्रियमायिरुन्दालल्लवो अवर्गळुक्कुप् पॆरुमै; आगैयाल् उऩ् पदियिऩ् पॆरुमैयै मुन्दिप्पेसुगिऱेऩ् ऎऩ्गिऱार्। पुरुषोत्तमः - पुरुषर्गळैक्काट्टिलुम् उत्तमर्; पुरुषर्गळुक्कु उत्तमर्; पुरुषर्गळिल् उत्तमर्; ऎऩ्ऱु मूऩ्ऱु विबक्तिगळालुम् पॊरुळ्बडुम् पुरुषोत्तमऩॆऩ्ऩुम् श्रीमन्नारायणऩ्। इवर् सामाऩ्यमाऩ सेदनर्गळैविडप् पॆरियवर्। ईश्वरर्गळाय् पॆरुमैबॆऱ्ऱ इन्दिरऩ्, प्रह्मा, रुत्रऩ्, इवर्गळैयुम् काट्टिलुम् मेऱ्पट्टवर्। इवर् पॆरुमैयैत् तामे कीदैयिल्, ‘द्वाविमौ पुरुषौ लोके’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि ‘उत्तमः पुरुषस्त्वन्यः परमात्मेत्युदाहृतः’ ऎऩ्गिऱ श्लोगत्ताल् विवरित्तिरुक्किऱार्। पत्तरायुम् मुक्तरायुमुळ्ळ ऎल्लाच् चेदनर्गळैक् काट्टिलुम् उत्तमरायुम् पुरुषसूक्तत्तिल् प्रदिबादिक्कप्पट्टु अदऱ्कु अडुत्त अनुवागत्तिल् सन्देहमऱ ‘ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ’ ऎऩ्ऱु विशेषित्तुक् कुऱिक्कप्पट्टुमुळ्ळ श्रीमन्नारायणऩ् उऩ् पर्त्ता ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इदऩाल् इन्दिराणि, पार्वदी मुदलाऩ तेवबत्निगळैक् काट्टिलुम् इवळुक्कु उत्कर्षम् सॊऩ्ऩदायिऱ्ऱु।
इप्पडि पर्त्ताविऩ् पॆरुमैयाल् मेऩ्मैसॊल्लि, इरण्डु विबूदिगळिऩ् सम्बन्दत्तालुम् मेऩ्मैयैच् चॊल्लुगिऱदु पिऩ् वाक्यम्। ईश्वरऩ् तविर्त्त सित्तुम् असित्तुमाऩ मऱ्ऱ ऎल्ला प्रबञ्जमुम्, नित्यमुम् अनित्यमुमाग इरुवगैप् पट्टु, ‘नित्यविभूति’ ऎऩ्ऱुम् ‘लीलाविभूति’ ऎऩ्ऱुम् इरण्डु पॆयर्गळै उळ्ळदागिऱदु। सेदनर्गळिल् नित्यर्गळ् अनन्दऩ्, करुडऩ्, विष्वक्सेनर् मुदलाऩ नित्यसूरिगळ्। श्रीबगवाऩुम् नित्यर्गळुम् वसिक्कुम् इडम्, तरिक्कुम् रूबङ्गळ्, उडुक्कुम् वस्त्रादिगळ् ऎल्लाम् शुत्तसत्त्वमॆऩ्ऩुम् त्रिगुणत्तुक्कु मेऱ्पट्टदाऩ ऒरु त्रव्यत्ताल् सॆय्यप्पट्टु नित्यमाय् उळ्ळदु ऎऩ्ऱु सित्तान्दम्। मऱ्ऱ स्रुष्टियिल् अगप्पट्ट ऎल्ला वस्तुक्कळुम् लीलाविबूदि यॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऩ्ऱऩ। इन्द इरण्डु विद विबूदिक्कुम् पगवाऩ् शेषि अदावदु, इरण्डु विबूदियुम् अवरुक्कु शेषमाऩ, अदावदु अवराल् नियमिक्कप्पट्ट, वस्तुक्कळ्। इप्पडिये इन्द इरण्डु विबूदियुम् श्रीलक्ष्मीक्कुम् शेषमाऩवै, ऎऩ्गिऱ पॊरुळ् अडुत्त पदङ्गळाल् सूसिक्कप् पडुगिऩ्ऱदु।
नित्यसूरिगळिल् मुदऩ्मैयाऩवरुम् इवळुक्कु शेषमॆऩ्गिऱार्। ‘फणिपतिः शय्या’ - आदिशेषऩ् ऎऩ्ऩुम् अनन्दऩ्, इवरुक्कुप् पडुक्कै। पडुक्कैक्कु वेण्डिय कुणङ्गळ् विशालमायिरुत्तल्, म्रुदुवायिरुत्तल्, कुळुमै, कण्गळुक्कुप् पिरियमायिरुत्तल्, वासऩैयुडऩ् कूडि इरुत्तल्, उयर्न्दिरुत्तल्; इवैगळॆल्लाम् इन्दप्पडुक्कैयिलुम् काणलामॆऩ्गिऱार्। इन्द अनन्दऩ् पादालवाहियाय्प् पूमियैत् तरिप्पदुम्, कल्बान्दत्तिल् सङ्गर्षणऩॆऩ्ऩुम् रुत्रऩागि मूऩ्ऱु उलगङ्गळैयुम् कॊळुत्तुम् पिरबावमुमुळ्ळवरागैयाल्, अवरैप् पडुक्कैयाग वश्यम् सॆय्द पॆरुमैयुम् अदिगमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। तम्बदिगळिरुवरुक्कुम् इवर् आसनम् ऎऩ्ऩुमिडम्, ‘तया सहासीनमनन्तभोगिनि’ ऎऩ्ऱु स्तोत्रत्तिलुम् काण्गिऱोम्। इप्पडि अनन्दऩ् लक्ष्मीक्कु शयनमायुम् आसनमायुमिरुप्पदै, आदिबुराणत्तिल् लक्ष्मीसहस्रनामत्तिल् ‘भोगीन्द्रशयनासना’ ऎऩ्ऩुम् पॆयरिल् काण्गिऱोम्।
आसनम् - इन्दप् पदत्तै मुऩ्ऩुम् पिऩ्ऩुम् अन्वयिप्पदु उसिदम्। अनन्दऩ् आसनम्। करुडऩुम् आसनमॆऩ्बदै ‘गरुडासना’ ऎऩ्ऩुम् नामम् सॊल्लुगिऱदु।
‘वाहनं वेदात्मा विहगेश्वरः’ - ‘वहेयं यज्ञं प्रविशेयं वेदान्’ ऎऩ्ऱु सौपर्णश्रुतियिल् सॊल्लियिरुक्किऱबडि, करुडऩे वेदङ्गळुक्कु अबिमानियाऩ तेवदै। अदऩाल् करुडऩै वेदस्वरूबमॆऩ्गिऱार्। अन्दक् करुडऩै वाहनमायुळ्ळवळ् पिराट्टि। वेदात्मावागैयाल् इवर् सर्वज्ञर्; इन्दिरऩाल् रक्षिक्कप्पट्ट अम्रुदत्तै युत्तम् सॆय्दु अबहरित्तुवन्द पराक्रमशालि इवरऩ्ऱो? इवरै वाहनमाय्प्पॆऱ्ऱ पिराट्टियिऩ् महिमै सॊल्लवेण्डियदिल्लैये। इप्पडिप् पाम्बैयुम् करुडऩैयुम् सेर्त्तु आट्कॊळ्ळुम् मगिमै इवळुडैयदु ऎऩ्ऱुम् तोऩ्ऱुगिऱदु। अनन्दऩ् करुडऩ्, इवर्गळैप्पोऩ्ऱ मऱ्ऱ नित्यर्गळुम् मुक्तर्गळुम् इवळ् परिजनर्गळाय् इवळिट्ट वेलैयैच् चॆय्यक्कडवर्गळ्। आगैयाल् नित्यविबूदि अडङ्गलुम् इवळुक्कु शेषमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।
इऩि लीलाविबूदियिऩ् शेषत्वत्तैच् चॊल्लप्पुगुन्दु अदिल् असित्ताऩ पागत्तैच् चॊल्लुगिऱार्।
‘यवनिका माया जगन्मोहिनी’ - पट्ट महिषीक्कुत् तिरै उण्डे? ‘असूर्यं पश्या राजदाराः’ ऎऩ्ऩुमाप् पोले, यवनिगै ऎऩ्ऩुम् तिरै राजसिन्हमाच्चुदे? अदु लक्ष्मीक्कु ऎव्वगैप्पट्टदु ऎऩ्ऱाल्, ‘माया जगन्मोहिनी’ जगत्तिऩ् कण्गळै मऱैक्कुम् त्रिगुणमयमाऩ प्रक्रुदिये अवळुक्कुत् तिरै। मायै ऎऩ्ऱाल् प्रक्रुदि। ‘मायां तु प्रकतिं विद्यात्’ ऎऩ्ऱु श्वेदाश्वदरश्रुदियिल् वाक्यम्। मायाशप्तत्तुक्कु नम् सित्तान्दत्तिल् आश्सर्यगरमाऩ सॆय्गै ऎऩ्ऱु अर्त्तम्। आश्सर्यगरमाऩ विविद जगत्स्रुष्टियैच् चॆय्वदाल् प्रक्रुदिक्कुम् मायाशप्तत्ताल् व्यवहारमुण्डु। ‘मम माया दुरत्यया’, ‘अनादिमायया सुप्तः’ ऎऩ्ऩुमिडङ्गळिल् इन्द मायाशप्तम्, विसित्रमाऩ स्रुष्टिक्कुक् कारणमाऩ मूऩ्ऱु कुणङ्गळुळ्ळ प्रक्रुदित्रव्यत्तैये सॊल्लुम्। ‘तेन मायासहस्रं तच्छम्बरस्याशुगामिना । बालस्य रक्षता देहमेकैकश्येन सूदितम् ॥’ ऎऩ्गिऱदु पोऩ्ऱ वाक्यङ्गळिल् इन्द पदम् आश्सर्यगरमाऩ सॆय्गैगळ् ऎऩ्ऱु मात्रम् पॊरुळ्बडुम् ‘माया’ ऎऩ्ऱाल् पॊय्याऩदु ऎऩ्ऱावदु, अवित्यै ऎऩ्ऱावदु नम् सित्तान्दत्तिल् अर्त्तमिल्लै। स्वप्नङ्गळिल् काणुम् वस्तुक्कळै मायै ऎऩ्बदुम् अन्दन्द कर्मानुगुणमाय् सेदनर्गळ् क्षणगालमनुबविक्क, पगवाऩाल् स्रुष्टिक्कप्पट्ट आश्सर्यगरमाऩ, वास्तवमाऩ वस्तुक्कळ् ऎऩ्ऱु, ‘मायामात्रं तु कार्त्स्न्येनाऽनभिव्यक्तस्वरूपत्वात्’ ऎऩ्ऩुम् सूत्रत्तिलुम् अदऩ् पाष्यत्तिलुम् निर्णयिक्कप्पट्टिरुक्किऱदु।
इप्पडि त्रिगुणमयमाऩ तिरैयाल् लक्ष्मी मऱैबडुवदु यार् विषयत्तिल् ऎऩ्ऱाल्, पॊदुवाय् ‘जगत्’ - उलगम् ऎऩ्ऱिरुन्दालुम्, औसित्यत्ताल् तेवियै आश्रयिक्कामल् इरुक्कुम् आसुरप्रक्रुदियुळ्ळवर्गळ् विषयत्तिल् ताऩ् इन्दत् तिरै मऱैक्कुम् कुणमुळ्ळदु ऎऩ्ऱायिऱ्ऱु। पगवाऩुक्कु इन्द प्रक्रुदि तिरै ऎऩ्ऩुमिडत्तै ‘भगवत्स्वरूपतिरोधानकरीम्’ ऎऩ्ऱार् कत्यत्तिल्। अवरुडऩ् अविनाबूदैयाऩवुम् अवरैप्पोल् मऱ्ऱॆल्लावऱ्ऱिऱ्कुम् शेषित्वमुमुळ्ळ इवळुक्कुम् इदु तिरैयागिऱदु। अदावदु प्रक्रुदित्रव्यम् अदऩ् सॆय्गैगळिल् जगन्मादावाऩ इवळ् इच्चैक्कुम् अडङ्गिऩदु ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इन्द प्रक्रुदि जगत्तै मोहिक्कुम् विदन्दाऩ् ऎप्पडि ऎऩ्ऱाल्, जीव-परमात्माक्कळिऩ् स्वबावत्तै अऱिय वॊट्टामल्, विबरीदमाय् अऱियच्चॆय्दलुम्, तऩ् विगारमाऩ शप्तादि कुणङ्गळुळ्ळ विषयङ्गळिल् आसक्तियै उण्डु पण्णुवदुमाऩ सॆय्गैगळाल् ताऩ्।
इन्दप् प्रक्रुदियाल् मोहमडैन्दु कर्मवश्यर्गळाय् संसारत्तिल् उऴलुम् जनङ्गळिल् मुदऩ्मै पॆऱ्ऱवरुम् उऩ् अडिमैगळॆऩ्ऱार् मेल् पदङ्गळाल्।
ब्रह्मेशादिसुरव्रजस्सदयितः त्वद्दासदासीगणः - प्रह्मा, रुत्रऩ् मुदलाऩ तेवर्गुऴामुम् अवरवर्गळ् तेविगळुम्, उऩ् कैङ्गर्यत्तुक्कु नियमिक्कप्पट्ट परिजऩङ्गळागिऱार्गळ्। तेवर्गळिल्, पलराल् ईश्वरर्गळाय् मदिक्कप्पट्ट प्रह्म, रुत्रर्गळुम् इन्दिरादिगळुम् शेषबूदर्गळॆऩ्ऱाल् इदरदेवर्गळैप्पऱ्ऱिच् चॊल्लवुम् वेण्डुमो ऎऩ्ऱु करुत्तु। आगवे, लीलाविबूदियिल् सित् असित् अडङ्गलुम् विष्णुबत्नीक्कु शेषबूदम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु।
इप्पडि निर्देशिक्कप्पट्ट पॆरुमै ऎल्लाम् अऴगे। आऩाल् इवैगळुक्कु प्रमाणमिरुन्दालल्लवो एऱ्कुम्। इल्लाविट्टाल् सुवरिल्लाच् चित्रमागवुम् आगाशप् पन्दलागवुम् आय्विडुम्। आगैयाल् इत्तऩैक्कुम् प्रमाणमॆऩ्ऩ? ऎऩ्ऱाल्, इन्दश्लोगत्तिल्, पल प्रमाणङ्गळ् उण्डु। अवैगळैच् चॊल्लि ऎऩ्ऩ? अवळुक्कु श्री: ऎऩ्ऩुम् नामदेयमुम् अदऩ् अर्त्तङ्गळुमे पर्याप्तमाऩप् पिरमाणमॆऩ्गिऱार्।
‘श्रीरित्येव च नाम ते’ - उऩ् पॆयर् ‘श्री:’। इन्दप् पदत्तिऩ् अर्त्तङ्गळॆल्लाम् उऩक्के पॊरुन्दिऩवै, ऎऩ्गिऱार्। इन्द नामत्तै निर्वसऩम् पण्णुम् श्रीनिगमान्द मगादेशिगऩ्, त्वयादिगारत्तिल् ‘श्रीशप्तम्, श्रीयते, श्रयते, शृणोति, श्रावयति, शृणाति, श्रीणाति ऎऩ्ऱु आऱुबडियाग भगवच्छास्त्रङ्गळिले निर्वसऩम् पण्णप्पट्टिरुक्कुम्। अवऱ्ऱिल्, अबेक्षिद पदान्दरङ्गळ् औसित्यत्तालुम् अव्वो प्रमाणबलत्तालुम् विशेषित्तऱियवेण्डुम्’ ऎऩ्ऱु अनुक्किरहित्तिरुक्किऱार्।
श्रीयते - आश्रयिक्कप् पडुगिऱाळ्। श्रयते - आश्रयिक्किऱाळ्। इन्द इरण्डु अर्त्तङ्गळुम् लक्ष्मियिऩ् पुरुषगारत्वत्तैक् कुऱिक्किऩ्ऱऩ वॆऩ्ऩलाम्। संसारत्तिल् परिदबिक्कुम् सेदऩर्गळ् ताङ्गळ् ताऩे उज्जीविक्कच् चक्तियऱ्ऱवर्गळाय् ‘यार् तुणैयावर्’ ऎऩ्ऱु कलङ्गि, साबरादराऩ ताङ्गळ् तण्डदरराऩ पॆरुमाळै यणुगप् पयन्दु किडक्कुम् स्तिदियिल्, अनुक्रहमे कुणमाऩ पिराट्टियै निऩैत्तु अवळै शरणम् पुगुगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु, श्रीयते ऎऩ्बदिऩाल्। इन्द सेदनर्गळिऩ् तुरवस्तैयैक् कण्डु, उळम् करैन्दु, पऱन्दोडिप् पॆरुमाळिडम् सॆऩ्ऱु इवर्गळै एऱ्ऱुक्कॊळ्ळत् तामे वरुन्दुगिऱाळ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु, श्रयते ऎऩ्बदिऩाल्। वत्सलैयाऩ ताय् तऩ् कुऴन्दै सॆय्द अबरादङ्गळिऩाल् सीऱ्ऱत्तुडऩिरुक्कुम् पर्त्तावैच् चिरित्तमुगत्तुडऩ् अणुगि, कुऱ्ऱङ्गळुक्कु एदो परिहारङ्गळ् सॊल्लिक् कोबत्तै माऱ्ऱुवदु पोलच् चेदनर्गळिडत्तिल् पगवाऩुक्कुण्डागुम् निक्रहाबिसन्दियै निवर्त्तिसॆय्दुप् पिरसन्नरागच् चॆय्गिऱाळ्, पुरुषगारैयागिय पिराट्टि। इदै, ‘पितेव त्वत्प्रेयान्’ ऎऩ्ऩुम् श्रीगुणरत्नगोशम् श्लोगत्तिल् विशदमाय्क् कण्डुगॊळ्वदु। इन्द इरण्डु निरुक्तिगळुमे, पिराट्टियिऩ् स्वबावसित्तमाऩ पगवदाश्रयत्तैयुम् ऎल्लार्क्कुम् सेव्यैयायिरुक्कुम् निलैमैयैयुम् सॊल्वदागवुम् कॊळ्ळलाम्। अप्पॊऴुदु, ‘विष्णोः श्रीरनपायिनी’, ‘अनन्या राघवेणाहम्’, ‘जगत्समस्तं यदपाङ्गसंश्रयम्’ ऎऩ्ऩुम् प्रमाणङ्गळिल् सॊल्लप्पडुम् परत्वव्यञ्जगमाऩ स्वामिनीत्वमुम् सेव्यत्वमुम् सॊऩ्ऩदायिऱ्ऱु। ‘नारायणादिशब्दङ्गळ् श्रियःपतिक्कुच् चॊल्लुङ्गट्टळैयै विष्णुपत्निक्कुञ् जॊल्लिऱ्ऱाम्’ ऎऩ्गिऱार् आसार्यर्।
शृणोति - केट्किऱाळ्। श्रावयति - केऴ्प्पिक्किऱाळ्। साबरादर्गळ् सर्वेश्वरऩ् तिरुवडिगळिल् अडियोङ्गळैक् काट्टिक् कॊडुक्कवेणुमॆऩ्ऱु पिरार्त्तिप्पदैक् केट्टु, पगवाऩिडत्तिल् ‘आनृशंस्यं परो धर्मः’ ऎऩ्ऱुम्, ‘प्राणैरपि त्वया नित्यं संरक्ष्यः शरणागतः’ ऎऩ्ऱुम् विज्ञाबनम् सॆय्गिऱाळ्। सर्वेश्वरऩ् पक्कलिले लोगहिदत्तैत् केट्टु, विबरीदर्गळैयुम् ‘मित्रमौपयिकं कर्तुम्’ ऎऩ्ऱु केऴ्प्पिक्किऱाळॆऩ्ऱुम् सॊल्ललाम्। इन्द अर्त्तङ्गळुम् पुरुषगारक्रुत्यत्तैच्चॊल्लि, पुरुषगारबावत्तैये सूसिप्पिक्किऩ्ऱऩ।
शृणाति - (निखिलान् दोषान्) - तऩ्ऩै शरणमाग अडैवोर् विऩैगळैत् तीर्क्किऱाळ्।
श्रीणाति (च गुणैर्जगत्) - तऩ् कारुण्यादि कुणङ्गळाले आश्रिदर्गळुक्कुक् कैङ्गर्यबर्यन्दमाऩ कुणबरिबागत्तै युण्डाक्कुगिऱाळ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। श्री तादुवुक्कु इङ्गु पागम् अर्त्तम्।
इप्पडिप् पल विशेषार्त्तङ्गळुळ्ळ श्री: ऎऩ्ऩुम् नामम् उऩ्ऩुडैयदाऩबोदु, उऩ् पॆरुमैयैच् चॊल्ल सात्यमो? ऎऩ्गिऱार्, ब्रूमः कथं त्वां वयम् - उऩ्ऩै उळ्ळबडि सॊल्लि स्तुदिक्क याराल् मुडियुम्? ‘न ते वर्णयितुं शक्ता गुणान् जिह्वापि वेधसः’, प्रह्मावुक्कुम् उऩ्ऩै स्तोत्रञ् जॆय्वदु साहसक्रुत्यम् ऎऩ्ऱल्लवो सॊल्लुगिऱार्गळ्।
वयम् - मन्दमदियाऩ अडियेऩ् ऎव्वळवु? इन्द विषयत्तिल् नाऩुम् प्रह्मावुम् वासियऱ्ऱवर्गळ् ऎऩ्ऱु पॆरुमैप्पडुगिऱार् - ‘वयम् - नाम्’ ऎऩ्ऱु बहुवचनत्तिऩाले। ‘को मज्जतोरणुकुलाचलयोर्विशेषः’ ऎऩ्ऱु तामे स्तोत्रत्तिल् सॊल्लप् पोगिऱबडि, स्तोत्रञ् जॆय्वदिल् अशक्तिदारदम्यम् ऎऩ्ऩप् पिरयोजनम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।
मूलम् - २
यस्यास्ते महिमानमात्मन इव त्वद्वल्लभोऽपि प्रभुः
नालं मातुमियत्तया निरवधिं नित्यानुकूलं स्वतः ।
तां त्वां दास इति प्रपन्न इति च स्तोष्याम्यहं निर्भयो
लोकैकेश्वरि! लोकनाथदयिते! दान्ते दयां ते विदन् ॥ २ ॥
मुऩ् श्लोगत्तिऩ् मुडिविल् ‘उऩ्ऩै स्तुदिक्क नाम् ऎव्वळवु’ ऎऩ्ऱदाल् पिराट्टियिऩ् मेऩ्मै सङ्ग्रहमाय् सूसिक्कप्पट्टदु। अदै इरण्डावदु श्लोगत्तिल् विरिवाय् वर्णित्तुप् पिराट्टियिऩ् तयागुणत्तैयुम् तऩ् तयनीयमाऩ तशैयैयुम् ऎडुत्तुच्चॊल्लित् ताऩ् स्तुदिप्पदु युक्तन्दाऩ् ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार्।
यस्यास्ते - श्रुदिगळिलुम् स्म्रुदिगळिलुम् प्रसित्तैयाऩ उऩ्ऩुडैय। ‘अस्येशाना जगतो विष्णुपत्नी’, ‘ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ’, ‘ईश्वरीं सर्वभूतानाम्’ मुदलाऩ श्रुदिगळिलुम्, ‘विष्णोश्श्रीरनपायिनी’, ‘त्वयैतद्विष्णुना चाम्ब जगद्व्याप्तं चराचरम्’, ‘एष नारायणश्श्रीमान्’ मुदलाऩ स्म्रुदिगळिलुम् निर्धारणम् पण्णप्पट्ट उऩ्बॆरुमै ऒरुवरालुम् अबलाबम् सॆय्यक्कूडियदिल्लै, ऎऩ्ऱु करुत्तु। ‘महिमानम्’ - मुऩ्सॊऩ्ऩ विभूतिद्वयशेषित्वम्, श्री ऎऩ्ऩुम् पॆयराल् सित्तमाऩ सिऱन्द कुणङ्गळिऩ् सेर्क्कै, इवैगळागिऱ पॆरुमैयै। ‘आत्मन इव’ - तऩ्ऩुडैय पॆरुमैयैप् पोल्, ‘त्वद्वल्लभः’ उऩ् प्रियदमराऩ पगवाऩ्, ‘प्रभुरपि’ - सर्वज्ञरायुम् सर्वशक्तियायुम् इरुक्कच्चॆय्देयुम्। ‘नालं मातुमियत्तया’ - इव्वळवॆऩ्ऱु परिच्चेदञ्जॆय्यच् चक्तियऱ्ऱवर्। अऩ्ऱिक्के, ‘प्रभुः त्वद्वल्लभोऽपि’ - सर्वशक्तियाऩ पगवाऩुम् नीयुङ्गूड, ‘नालं मातुमियत्तया’ - इव्वळवॆऩ्ऱु अऱुदियिडच् चक्तियऱ्ऱवर्गळ्। इदु कूडुमो? सर्वज्ञत्वम् निलैनिऱ्क, इवळ् पॆरुमै अवर् ज्ञानत्तुक्कु अडङ्गवेण्डामो? ‘इवळुम् अदै यऱुदियिडच् चक्तियऱ्ऱवळ्’ ऎऩ्बदुम् सरिया? ऎऩ्ऱाल्, अन्द महिमैयिऩ् स्वबावत्तैत् तॆळिविक्किऱार्, ‘निरवधिं नित्यानुकूलं स्वतः’ - ऎऩ्ऱु। ‘निरवधिम्’ - स्वबावत्तिल् ऎल्लैयिल्लाददु। ऎण्णिलडङ्गियदै अऱियाददु सर्वज्ञऩुक्कुक् कुऱैवागुम्। ऎण्णिऱन्ददैप् परिच्चिन्दमायऱिवदे सर्वज्ञऩुक्कुत् तोषम्। इदै आऴ्वाऩ् श्रीस्तवत्तिल् उबबादित्तिरुक्किऱार्। ‘देवि त्वन्महिमावधिर्न हरिणा नापि त्वया ज्ञायते यद्यप्येवमथापि नैव युवयोस्सर्वज्ञता हीयते । यन्नास्त्येव तदज्ञतामनुगुणां सर्वज्ञताया विदुः व्योमाम्भोजमिदन्तया किल विदन् भ्रान्तोऽयमित्युच्यते ॥’। इदऩर्त्तम्, ‘तेवि, उऩ् महिमैयिऩ् ऎल्लैयैप् पगवाऩुम् अऱियार्, नीयुमऱियाय्। आगिलुम् उङ्गळुक्कुळ्ळ सर्वज्ञर्गळ् ऎऩ्ऩुम् पॆरुमैक्कुक् कुऱैविल्लै। एऩॆऩिल्, ऎदु वस्तुगदियिल् इल्लाददो, अदै इल्लैयॆऩ्ऱु अऱिवदे सर्वज्ञदैक्कु अनुरूबम्। गगनारविन्दत्तै नाऩ् नेरिल् कण्डेऩ् ऎऩ्बोऩै उलगत्तार् उन्मत्तऩॆऩ्ऩत् तडैयॆऩ्ऩ?’। वेदार्त्तसङ्ग्रहत्तिलुम् पिराट्टियै ‘अनवधिकमहिमा महिषी’ ऎऩ्ऱु पगवाऩ् पाष्यगारर् निर्देशिक्किऱार्। आगैयाल्, उऩ् पॆरुमैक्कु अळविल्लै, ऎऩ्गिऱार्। मेलुम् अदु ‘नित्यानुकूलं स्वतः’ - निरुबादिगमायुम् नित्यमायुमुळ्ळ अनुगूलस्वबावमुळ्ळदु। मऱ्ऱ वस्तुक्कळ् अऩुगूलमायिरुप्पदु ऒव्वोरुबादियैक्कॊण्डु। पिराट्टियिऩ् महिमै अवळै यडैयुमॆल्लार्क्कुम् निर्हेदुगमाय् आनन्दत्तैक् कॊडुक्कक्कूडियदु। इदऩाल् पगवाऩै यडैवोर् श्रीविशिष्टऩाऩ पगवाऩैये अडैवदाल् इवळ् महिमैक्कु प्राप्यत्तिल् अन्दर्प्पावमुण्डॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इन्द महिमैयिऩ् वैसित्रियत्तै श्रत्तासूक्तम्, मेदासूक्तम्, अदितिसूक्तम्, वाक्सूक्तम् मुदलाऩदुगळिलुम् विशेषमाय् श्रीसूक्तत्तिलुम् परक्कक् कण्डुगॊळ्ळवेणुम्।
ताम् - सर्वज्ञऩऱियप् पॆरुमैबॆऱ्ऱ। त्वाम् - वेदप्रतिपादितमाऩ पॆरुमैयैयुम् आश्रयिप्पोरुक्कनुगुणमाऩ सौलप्यत्तैयुमुडैत्ताऩ वुऩ्ऩै; इन्द सौलप्यत्ताल् ऎऩ् स्तोत्रत्तैक् केट्कच् चॆविसाय्त्तुक् करुणैयुडऩ् अबिमुगमायिरुक्कुम् उऩ्ऩै। ‘दास इति’ - इदुवरैयिलुम् मऱन्दिरुन्द स्वबाव सित्तमाऩ तासत्वत्तै इप्पोदऱिन्द नाऩ्। ‘दासभूताः स्वतस्सर्वे ह्यात्मानः परमात्मनः’ - ऎऩ्ऱल्लवो प्रमाणमिरुप्पदु। ‘प्रपन्न इति च’ - निऱ्कदियाय् उऩ्ऩै शरणमागवडैन्दु। ‘प्रेष्यस्य क्षमितव्यं मे न कश्चिन्नापराध्यति’ ऎऩ्गिऱबडि नाऩ् उऩ्ऩै शरणमडैन्ददाल् नी ऎऩ् कुऱ्ऱङ्गळै नीक्कि ऎऩ् स्तुदियै अङ्गीगरिक्कवेणुमॆऩ्गिऱार्। ‘निर्भयस्तोष्यामि’ - पयमऱ्ऱवऩाय् स्तोत्रम् सॆय्गिऱेऩ्। नित्यसूरिगळालुम् वेदङ्गळालुम् पूर्णमाय् स्तुदिक्कमुडियाद उऩ्ऩै, ‘अहम्’ - अनादियाय् संसारत्तिलुऴलुम् पाबियायुम्, उऩ्ऩै अऱिन्दु स्तुदिक्क शक्तियऱ्ऱवऩायुमिरुक्किऱ नाऩ्। अऩ्ऱिक्के, इदुवरैयिऱ्पोलिल्लामल् ऎऩ् तासत्वत्तै यऱिन्दु उऩ्ऩै शरणमडैन्द नाऩ्। ‘स्तोष्यामि’ - मुऩ्ऩडैन्द शङ्गैयैत् तविर्त्तु स्तोत्रम् सॆय्यलाऩेऩ्। नाऩॆङ्गे, उऩ् महिमै ऎङ्गे? ऎऩ्ऱु ऒदुङ्गि निऩ्ऱ निलैयै विट्टु, स्तोत्रञ्जॆय्यत् तुणिन्देऩ्, ऎऩ्गिऱार्। नम्मै शरणमडैवदॆऩ्ऩ? नमक्कु ईश्वरत्वम् उण्डो? ऎऩ्ऱु पिराट्टि केट्कच् चॊल्लुगिऱार्। ‘लोकैकेश्वरि’ - सेदनासेदनङ्गळाऩ समस्तत्तुक्कुम् ऎवर् ऒरुवरे ईश्वररो अवरुक्कुप् पत्नियाऩवळे। ईश्वरऩॆऩ्बदाल् मऱ्ऱॆल्लात्तुक्कुम् नियन्दावाय् शेषियाऩवर्, ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। ताऩ् ऒऩ्ऱुक्कुम् नियाम्यमायिल्लामल् ऎल्लावऱ्ऱैयुम् ताऩे आळुबवर् ईश्वररावर्। ‘पतिं विश्वस्यात्मेश्वरम्’ ऎऩ्ऩुम् श्रुदियुम्, मुदलिल् विश्वत्तुक्कुम् शेषियायिरुप्पदैच् चॊल्लित् तऩ्ऩैये तऩक्कु ईश्वरऩायुळ्ळवर् ऎऩ्ऱु सॊल्वदाल्, ईश्वरत्वम् शेषित्वत्तैयुम् अडक्कियुळ्ळदु ऎऩ्बदायिऱ्ऱु। अप्पडिये, ‘यो लोकत्रयमाविश्य बिभर्त्यव्यय ईश्वरः’ ऎऩ्ऩुम् कीदावाक्यत्तिऩ् पॊरुळै सङ्ग्रहित्त आळवन्दारुम् ‘व्यापनात् भरणात् स्वाम्यादन्यः पञ्चदशोदितः’ ऎऩ्ऱार्। अदावदु, ईश्वरशप्तार्त्तमाग व्याबनत्तैयुम् परणमागिय नियन्द्रुत्वत्तैयुम् स्वामित्वमागिय शेषित्वत्तैयुम् सेर्त्तु व्याक्यानम् सॆय्दार्। अप्पडिप्पट्ट ईश्वरऩुक्कु पत्नीयागैयाल् उऩ्ऩैयडैन्द नाऩ् मऱ्ऱ ईश्वरत्वाबिमाऩिगळुक्कुप् पयप्पड वेण्डुवदॆऩ्ऩ? ऎऩ्गिऱार् - ‘लोकैकेश्वरि’ ऎऩ्बदाल्। ऎऩ् प्रसादमिरुन्दॆऩ्ऩ? उऩ् अबरादङ्गळैत् तण्डदरराऩ पॆरुमाळ् शिक्षियारो ऎऩ्ऩ, ‘लोकनाथदयिते’ ऎऩ्गिऱार्। लोगनादरुक्कु नी वल्लबैयल्लवो? अवर् उऩ् इष्टत्तैत् तविर्त्तु शिक्षिक्कवल्लरो? उऩ् प्रसादमिरुन्दाल् अवरिडमुम् ऎऩक्कुप् पयमिल्लै, ऎऩ्गिऱार्। नी अबरादियाऩाल् नाऩ् ताऩ् ऎप्पडिप् पॊऱुप्पदु? शास्त्रङ्गळै निरर्त्तमाक्कुवदु ऎऩक्कुत् तर्ममो? ऎऩ्ऩ, दान्ते दयान्ते विदन् - नाऩ् दान्तऩ्, अदावदु ऎऩ् दासत्वत्तै यऱिन्दु इऩिप् पापाभिसन्धिकळै निऱुत्ति, उऩ्ऩै शरणमडैन्दवऩ्। ऎऩ्ऩैप् पोऩ्ऱवर्गळिडत्तिल् उऩ् वात्सल्यम् प्रसित्तमऩ्ऱो? नी अनुक्रहैगशीलैयऩ्ऱो? ‘नित्यमज्ञातनिग्रहाम्’ ऎऩ्बदु उऩ् स्वरूबमऩ्ऱो? नाऩ् ऎऩ्ऩवबरादियायिऩुम् उऩ्ऩै यडैन्द मात्रत्तिल् उऩ् करुणै विजृम्भिक्कादो? ‘धर्मनित्ये महाबुद्धौ ब्रह्मण्ये सत्यवादिनि । प्रश्रिते दानशीले च सदैव निवसाम्यहम् ॥’ (म।भा।शान्ति। २२८-२६) ऎऩ्ऱु नीये यरुळिच्चॆय्दिरुक्किऱाय्। आगैयाल् निर्प्पयमाय् उऩ्ऩै स्तोत्रम् सॆय्गिऱेऩ्, ऎऩ्गिऱार्। ‘करुणां लोकमातरम्’, ‘करुणाग्रानतमुखीम्’ ऎऩ्गिऱ नामङ्गळुम् इवळुक्कुत् तयै अन्यात्रुशै यॆऩ्बदैक् काट्टुगिऩ्ऱऩ।
आग मुदलिल् स्तोत्रम् सॆय्य ऎप्पडिक्कूडुम् ऎऩ्ऱु आक्षेबित्तु, निर्प्पयमाय् स्तोत्रम् सॆय्गिऱेऩ् ऎऩ्ऱु मुडित्त इरण्डुश्लोगङ्गळिऩाल् लक्ष्मियिऩ् स्तोत्रमे सॆय्यप्पट्टदॆऩ्ऱु अऱियवेण्डुम्। इरण्डुश्लोगङ्गळिऩालुम् पिराट्टियिऩ् उबयविबूदिशेषित्वमुम्, आश्रयणीयत्वमुम्, पुरुषगारत्वमुम्, वात्सल्यादि कुणबूर्त्तियुम्, निरवधिकमहिमत्वमुम्, अनुक्रहशीलत्वमुम्, करुणाप्रसुरत्वमुम्, आश्रिददोषादर्शित्वमुम् सॊल्लप्पट्टऩ।
इप्पडिप् पिराट्टिक्कु उबयविबूदिशेषित्वमिरुक्कच् चॆय्देयुम् विष्णुबत्नीत्वत्तिऩाल् सित्तमाऩ पगवत्शेषत्वमुम् तदधीनत्वमुम्, प्रामाणिगमागैयाल्, इदै निषेदिप्पदु पोल् तोऩ्ऱुम् वसनङ्गळुक्कु ऎऩ्ऩ परिहारम् ऎऩ्ऱु सिलर् केट्कलाम्। अप्पडिप् पट्ट वसनङ्गळ् ऎवैगळ् ऎऩ्ऱाल्, ‘यस्या वीक्ष्य मुखं तदिङ्गितपराधीनो विधत्तेऽखिलम्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘जगन्नाथोऽपि नारायणो धन्यं मन्यत ईक्षणात्तव यतः स्वात्मानमात्मेश्वरः’ ऎऩ्ऱुम् इरुक्किऱ कूरत्ताऴ्वाऩ् वसनङ्गळुम्, ‘श्रियै समस्तचिदचिद्विधानव्यसनं हरेः । अङ्गीकारिभिरालोकैः सार्थयन्त्यै कृतोऽञ्जलिः ॥’, ‘यद्भ्रूभङ्गाः प्रमाणं स्थिरचररचनातारतम्ये मुरारेः’, ‘तव च हृद्यां भगवतीं श्रियं त्वत्तोऽप्युच्चैर्वयमिह फणामः शृणुतराम्’, ‘तव स्पर्शादीशं स्पृशति कमले! मङ्गलपदम्’ ऎऩ्गिऱ पट्टर् वाक्यङ्गळुम्, इऩ्ऩुम् इदुबोऩ्ऱ वाक्यङ्गळुन्दाऩ्। इन्द वाक्यङ्गळाल् पगवाऩुक्कु स्रुष्ट्यादि कार्यङ्गळिल् लक्ष्मीबरादीनदैयुम्, अवळुडैय ईक्षणत्तिऩाल् अनुक्रहमुम्, सिल कारणङ्गळाल् अवळुक्कु आदिक्यमुम्, अवळालेये मङ्गळत्वमुम् उण्डागिऱदाय् एऱ्पडुगिऱदु। इदु युक्तमा?
इन्द आक्षेबम् सरियल्ल। इन्द वाक्यङ्गळ् लक्ष्मियिडत्तिल् पगवाऩुक्कु इरुक्कुम् प्रेमादिशयत्तैत् तॆरिविक्किऩ्ऱऩ। लौगिगदम्बदिगळैप् पोल् इन्द आदिदम्बदिगळुक्कुम् परस्परम् एऱ्पट्टिरुक्कुम् वाल्लप्यत्तैक् काट्ट, आऴ्वाऩ् मुदलाऩ आसार्यर्गळ् कॊञ्जम् अत्युक्तियाग वाक्यङ्गळैप् पिरयोगित्तिरुक्किऱार्गळ् ऎऩ्ऱु कॊळ्ळ वेणुमे यॊऴिय, स्तिरमाऩ इदरप्रमाणङ्गळुक्कु विरोदमाय् निर्त्तारणम् पण्णिऩार्गळॆऩ्ऱु सॊल्वदु युक्तमल्ल। पगवाऩुक्कुप् पत्नी स्वदस्सित्तमाऩ विशेषणमागैयाल् अवळाल् अवरुक्कु उत्कर्षमुम् माङ्गळ्यमुम् सॊऩ्ऩदु अवर् पॆरुमैयैये पङ्ग्यन्दरमाय्च् चॊऩ्ऩदागुमे यल्लामल्, अवरुक्कु ऒरु तोषत्तैयुम् उण्डु पण्णादु। इन्दप् परिहारत्तै श्रीनिगमान्द महादेशिगऩ् अऩुक्रहित्तु, ‘एवमाप्तप्रणीतान्यन्यान्यपि कानिचित् स्तुतिवाक्यानि प्रमाणानां स्ववाक्यान्तराणां चाविरोधेन स्थाप्यानि’ ऎऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्दिरुक्किऱार्। अदावदु, पत्नीत्वत्ताल् पिराट्टिक्कु एऱ्पडुम् पगवत्शेषत्वम् प्रामाणिगमागैयाल् अदऱ्कु विरुत्तमागत् तोऩ्ऱुम् आप्तर्गळिऩ् वाक्यङ्गळ् अदऱ्कनुगुणमाय् अर्त्तम् पण्णप् पडवेण्डुम्, ऎऩ्गिऱार्। इप्पडिक् कॊळ्ळाद पोदु ‘न तत्समश्चाभ्यधिकश्च दृश्यते’, ‘एकश्शास्ता न द्वितीयोऽस्ति शास्ता’ मुदलाऩ प्रमाणङ्गळ् विरोदिक्कुम्। इऩ्ऩुम् पिराट्टियिऩ् स्वरूब-कुण-विबवङ्गळिल् उण्डागुम् सोत्यङ्गळै श्लोगव्याक्यानङ्गळिऩ् मुडिविल् अनुवदित्तुप् परिहरिप्पोम्।
मूलम् - ३
ईषत्त्वत्करुणानिरीक्षणसुधासन्धुक्षणाद्रक्ष्यते
नष्टं प्राक्तदलाभतस्त्रिभुवनं सम्प्रत्यनन्तोदयम् ।
श्रेयो नह्यरविन्दलोचनमनः कान्ताप्रसादादृते
संसृत्याक्षरवैष्णवाध्वसु नृणां सम्भाव्यते कर्हिचित् ॥ ३ ॥
मुऩ् इरण्डु श्लोगङ्गळिऩाल् लक्ष्मियिऩ् परत्वत्तैयुम् सौलप्यत्तैयुम् सॊल्लि इन्द श्लोगत्तिल् ऎल्ला पुरुषार्त्तङ्गळुक्कुम् अवळ् अनुक्रहमे हेदुवॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्गिऱार्। अऩ्ऱिक्के, परत्वमुम् सौलप्यमुमिरुक्क नम्मिष्टप्राप्तिक्कु अवळिडम् अवगाशमुण्डो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयैप् परिहरिक्किऱार्।
त्रिभुवनम् - मूऩ्ऱुलगङ्गळुम्, अदावदु, मूऩ्ऱुलगङ्गळिलुळ्ळ सेदनर्गळुम्। पूलोगम्, पुवर्लोगम्, सुवर्लोगम् आगिय मूऩ्ऱु लोगङ्गळ्। इदु प्रक्रुदि मण्डलत्तिलुळ्ळ ऎल्ला लोगङ्गळुक्कुमुबलक्षणम्। ऎल्ला उलगङ्गळिलुमुळ्ळ संसारि सेदनर्गळॆऩ्ऱबडि। ईषत् - कॊञ्जम्। उऩ् अनुक्रहत्तिऩ् ऒरुलेशमुमॆऩ्ऱबडि। त्वत्करुणानिरीक्षणसुधासन्धुक्षणात् - उऩ् क्रुबावलोगनमागिय अम्रुदत्ताल् उज्जीविक्कप्पट्टु, रक्ष्यते - काप्पाऱ्ऱप्पडुगिऱदु। ‘वर्षेण बीजं प्रति सञ्जहर्ष’ ऎऩ्ऩुमाप्पोले, (वाडिऩ पयिर्गळ् मऴैयाल् किळम्बि विळङ्गुमाप्पोले) ऎल्लोरुम् उऩ्गरुणैयिऩ् ओर् तुळिबट्ट मात्तिरत्तिल् उयिर् पिऴैत्तु ऎऴुन्दु ह्रुष्टर्गळागिऱार्गळ्, ऎऩ्ऱबडि। ओर् तुळिये पिऴैप्पदऱ्कुप् पोरुम्। करुणैवर्षत्तिल् नऩैबवर्गळिऩ् आनन्दम् सॊल्लत्तिऱमिल्लै। ‘अपाङ्गा भूयांसो यदुपरि परं ब्रह्म तदभूत् अमी यत्र द्वित्रास्स च शतमखादिस्तदधरात् ।’ ऎऩ्ऱार् पट्टर्। अदावदु इरण्डु, मूऩ्ऱु कडाक्षबादङ्गळे इन्द्रऩ् मुदलाऩ पदविगळुक्कुक् कारणङ्गळ्। मेऱ्पट्ट कडैक्कण्बार्वैगळो परप्रह्मत्तुक्के तगुम्। ‘यस्यां यस्यां दिशि विहरते देवि दृष्टिस्त्वदीया तस्यां तस्यामहमहमिकां तन्वते सम्पदोघाः ॥’ उऩ् पार्वै ऎन्द तिक्किल् विऴुमोवॆऩ्ऱु ताङ्गळुम् पोय्च् चेर सम्बत्तुगळ् अवसरप्रदीक्षङ्गळायिऩ वॆऩ्ऱार् कविदार्क्किगसिह्मऩ्। करणानिरीक्षणम् - करुणैगूर्न्द पार्वै, करुणैयालुण्डागुम् पार्वै यॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। सर्वानिष्टत्तैयुम् पोक्कि अबीष्टत्तैक् कॊडुप्पदु उऩ् क्रुबैयिऩ् स्वबावम् अऩ्ऱो? अन्दक्करुणैयालुण्डागुम् पार्वै, ऎऩ्ऱबडि। उऩ्गरुणै अन्यात्रुशमऩ्ऱो? पगवाऩो कारुण्यत्तुडऩ् निक्रहबुत्तियै मऱन्दारिल्लै। नी ‘नित्यमज्ञातनिग्रहै’ यऩ्ऱो? ‘प्रणिपातप्रसन्ना हि मैथिली जनकात्मजा’, ‘क्षिप्रप्रसादिनीं देवीम्’, ‘सदानुग्रहसम्पन्ना’, ‘अनुग्रहपरामृद्धिम्’ ऎऩ्बवै मुदलाऩ वसनङ्गळ् इङ्गे अनुसन्देयङ्गळ्। अऩ्ऱिक्के, करुणानिरीक्षणाम् - करुणैक्कु विषयमाक्कुदल्, स्वदस्सर्वव्याबियाऩ करुणै यादृच्छिकसुकृतत्ताल् यार् पक्कल् सेरुगिऱदो अवर् करुणानिरीक्षिदरागिऱार्। अम्रुदम्बोल् उयिरिऴन्दवरैप् पिऴैप्पित्तलाल् ‘सुधा’ ऎऩ्ऱु करुणानिरीक्षणत्तैच् चॊऩ्ऩदु। मोहित्तवर्गळैयुम् अस्तिमात्रर्गळैयुम् शक्तिविशेषत्ताल् पिऴैप्पित्तल् अम्रुदत्तिऩ् कुणम्। इङ्गे मोहित्तवरुम् उयिरिऴन्दवरुम् यारॆऩ्ऱाल्, प्राक् - मुऩ्, अदावदु, नी उबेक्षैयुडऩिरुन्दबोदु, अदावदु, उऩ् करुणै ऎट्टादबोदु। तदलाभतः - अन्द निरीक्षणम् किडैक्कामल्। अप्पोदुम् उऩक्कुक्कोबम् ऎऩ्ऩलागादु। नी कोबमे अऱियादवळऩ्ऱो। कोबत्तुक्कु हेदु इरुक्कच् चॆय्देयुम्, ‘न कश्चिन्नापराध्यति’ ऎऩ्ऱुम् ‘कः कुप्येद्वानरोत्तम’ ऎऩ्ऱुमल्लवो उऩ् पासुरङ्गळ्। नष्टम् - उयिरिऴन्ददु। ‘त्रिभुवनम्’ ऎऩ्ऱदोडन्वयम्। संसृति - उऩ् निरीक्षणमुण्डाऩवुडऩ्। अनन्तोदयम् - पट्टमरम् कप्पुम् किळैयुमाय्क् किळम्बिऩाप्पोल् सर्वदोमुगमाऩ सम्बत्तुडऩ् कूडिऩदायिऱ्ऱु। स्रुष्टिक्कुम् स्तिदिक्कुम् उऩ् करुणैये कारणम्। सम्हारत्तुक्कु उऩ् उबेक्षैये हेदुवॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। ‘अचिदविशिष्टान् प्रळये जन्तूनवलोक्य जातनिर्वेदा । करणकळेबरयोगं वितरसि वृषशैलनाथकरुणे त्वम् ॥’ ऎऩ्ऱदु, ‘अविकल्पमनुग्रहं दधानां (दुहानां)’ ऎऩ्ऱु सॊल्लक् कूडिय उऩक्कुम् तुल्यम्, ऎऩ्गिऱार्। ‘प्राजापत्यप्रभृतिविभवं प्रेक्ष्य पर्याय दुःखम्’ ऎऩ्ऱबडि प्रह्मेन्द्रादिगळुक्कुम् तुक्कङ्गळ् नेर्न्दाल् अवैगळिऩ् निवर्त्तनम् उऩ् अदीऩमायिऱ्ऱु।
मुऩ्ऩॊरुगाल् तुर्वासस् शाबत्ताल् त्रैलोक्य राज्यत्तै इऴन्द इन्द्रऩुम् नष्टैश्वर्यर्गळाऩ तेवदैगळुम् पगवाऩ् अनुक्रहत्ताल् अम्रुदमदनम् सॆय्दार्गळ्। अन्द अवसरत्तिल् उत्पन्नैयाऩ लक्ष्मि महर्षिगळालुम् तेवदैगळालुम् स्तुदिक्कप् पट्टवळाय्, ‘पश्यतां सर्वदेवानां ययौ वक्षःस्थलं हरेः’ ऎऩ्गिऱबडि पगवाऩै अडैन्दाळ्। अन्द लक्ष्मियाल् पार्क्कप्पट्ट तेवदैगळ् अम्रुदबानञ् जॆय्दु जयमडैन्दार्गळ्। इन्द्रऩ् तऩ् पूर्वैश्वर्यत्तै यडैन्दु लक्ष्मियै स्तोत्रञ् जॆय्युङ्गाल्, इङ्गु सॊल्लियिरुक्कुम् अर्दत्तै सॊल्लुगिऱाऩ्, ‘त्वया देवि परित्यक्तं सकलं भुवनत्रयम् । विनष्टप्रायमभवत् त्वयेदानीं समेधितम् ॥’ अदावदु, उऩ्ऩाल् विडप्पट्ट मूऩ्ऱु लोगङ्गळुम् नशित्तऩ पोलागि, इप्पोदु उऩ्ऩाल् अनुक्रहिक्कप् पट्टु व्रुत्तियै यडैन्दिरुक्किऩ्ऱऩ, ऎऩ्गिऱाऩ्।
इप्पडि लक्ष्मियिऩ् कडाक्षत्ताल् उदयमॆऩ्ऱुम् अवळ् उबेक्षैयाल् विबत्तु ऎऩ्ऱुम् सॊल्वदै प्रळयानन्दरस्रुष्टि कालङ्गळुक्कुम्, विशेषित्तु सेदनर्गळ् उदयाप्युदय कालङ्गळुक्कुमाग इरण्डु विदमागवुम् अर्त्तञ् जॆय्यलाम्। इदऱ्कु, मुऩ्सॊऩ्ऩ इन्द्र व्रुत्तान्द मऩ्ऩियिल्, ‘ब्रह्माद्याः सकला देवाः मुनयश्च तपोधनाः । ऐधन्ते त्वत्पदच्छायामाश्रित्य कमलेश्वरि ॥’ ऎऩ्ऱुम् ‘यद्भ्रूभङ्गाः प्रमाणं स्थिरचररचनातारतम्ये मुरारेः ॥’ ऎऩ्ऱुम् इरुक्किऱ वसनङ्गळुम् प्रमाणम्।
इप्पडि लक्ष्मीगडाक्षत्ताल् पॊदुवाय् अप्युदयमुण्डागुमॆऩ्ऱु सॊल्लि, पगवत् पक्तर्गळुक्कुप् प्रार्त्तनीयमाऩ पुरुषार्त्तङ्गळुम् लक्ष्मियिऩ् अदीनमॆऩ्गिऱार्। अरविन्दलोचनमनःकान्ताप्रसादादृते - पुण्डरीगाक्षऩाऩ श्रीमन्नारायणऩुक्कु अबिमदैयाऩ पत्नीयागिय उऩ् क्रुबैयैत् तविर्त्तु, कर्हिचित् - ऒरु पॊऴुदुम्, नृणाम् - मनुष्यर्गळुक्कु, संसृत्यक्षरवैष्णवाध्वसु - ऐश्वर्यम्, आत्मप्राप्ति, परमबदम् आगिय मूऩ्ऱु मार्क्कङ्गळिलुम् श्रेयो न हि सम्भाव्यते - वेऱु श्रेयस् सादनम् इरुक्क न्यायमिल्लै। इङ्गे ‘नृणाम्’ ऎऩ्ऱदु प्रह्मादि तेवर्गळुक्कुमुबलक्षणम्। ‘पद्मयोनिरिदं प्राप्य पठन् स्तोत्रं ततः क्रमात् । दिव्यं चाष्टगुणैश्वर्यं तत्प्रसादाच्च लब्धवान् ॥’ ऎऩ्ऱु पात्मबुराणत्तिल् सॊल्लुगिऱबडि ऎल्ला संसारिसेदनर्गळुक्कुम् लक्ष्मियिऩ् अनुक्रहम् अवरवर् विरुम्बुम् इष्टङ्गळैयडैय त्वारमागिऱदु, ऎऩ्ऱु करुत्तु। मेलुम्, ‘अरविन्दलोचन’ ऎऩ्ऱदाल्, ‘जायमानं हि पुरुषं यं पश्येत् मधुसूदनः । सात्त्विकस्स तु विज्ञेयः स वै मोक्षार्थचिन्तकः ॥’ ऎऩ्ऱु ऎवरुडैय पार्वैक्कु प्रबावम् सॊल्लप् पट्टिरुक्किऱदो अवरुडैय पत्नी, ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। ‘मनःकान्ता’ ऎऩ्ऱदाल् इरुवरुम् परस्परानुगूलर्गळाय् वर्त्तिक्कुम् स्वबावम् सॊल्लप्पट्टदु। इदै ‘यस्या वीक्ष्य मुखं तदिङ्गितपराधीनो विधत्तेऽखिलं लीलेयं खलु नान्यथास्य रसदा स्यादैकरस्यात्तया ॥’ ऎऩ्ऱु आऴ्वाऩ् अरुळिच्चॆय्दार्। ‘संसृत्यक्षरवैष्णवाध्वसु’ ऎऩ्ऱदु ‘ऐश्वर्याक्षरयाथात्म्यभगवच्छरणार्थिनाम्’ ऎऩ्ऱदुडऩ् समानार्त्तम्। ‘अक्षरम्’ ऎऩ्ऱाल् प्रक्रुदिवियुक्त आत्मस्वरूबम्, अदावदु परिशुत्तात्मस्वरूबम्। पगवत्कीदैयिल् ‘किं तद्ब्रह्म’ ऎऩ्ऩुम् प्रश्नत्तुक्कु प्रदिवसनमागिय ‘अक्षरं ब्रह्म परम्’ ऎऩ्ऩुमिडत्तिल्, ‘अक्षरम् - प्रकृतिविनिर्मुक्तात्मस्वरूपम्’ ऎऩ्ऱु कीदाबाष्यम्। इदै मऱुबडियुम् ‘यदक्षरं वेदविदो वदन्ति’ (८-११) ऎऩ्ऱुम्, ‘परमां गतिम्’ (८-१३) ऎऩ्ऱुम् सॊल्लि, ‘अव्यक्तोऽक्षर इत्युक्तः तमाहुः परमां गतिम् । यं प्राप्य न निवर्तन्ते तद्धाम परमं मम ॥’ (८-२१) ऎऩ्ऱु मुडिक्कैयालुम्, मेल्, ‘पुरुषः स परः पार्थ’ (८-२२) ऎऩ्ऱु पगवाऩै वेऱाय्च् चॊल्वदालुम्, अक्षरशब्दम् - प्रक्रुदि वियुक्तमाय् यथावस्थितमाय्, अदावदु ब्रह्मात्मकमायुळ्ळ शुत्तजीवात्मावैच्चॊल्लुगिऱदु। ऐश्वर्यार्त्ति, जिज्ञासु, ज्ञानि ऎऩ्गिऱ विबागम् इङ्गेयुम् सॊल्लप्पट्टदु। इन्द मूऩ्ऱुबेर्गळुम्, पगवदुबासगर्गळॆऩ्ऱुम्, इवर्गळिल् जिज्ञासुवुम् ज्ञानियुम् अबुनराव्रुत्तियुळ्ळवर्गळॆऩ्ऱुम्, ज्ञानी विळम्बमिल्लामल् ब्रह्मप्राप्तियुळ्ळवऩॆऩ्ऱुम्, जिज्ञासु वॆऩ्गिऱ कैवल्यार्त्ति, आत्मानुबवमागिऱ कीऴ्बट्ट आनन्दत्तिल् विळम्बित्तुप् पिऱगु परमबदत्तै अडैय वेण्डियवऩॆऩ्ऱुम् नम्मासार्यर्गळ् सित्तान्दम् सॆय्दिरुक्किऱार्गळ्। ‘आत्मयाथात्म्यविदः परमपुरुषनिष्ठस्य च ‘स एनान्ब्रह्म गमयति’ (छा।उ। ४-१५-५) इति ब्रह्मप्राप्तिवचनात् अचिद्वियुक्तम् आत्मवस्तु ब्रह्मात्मकतया ब्रह्मशेषतैकरसम् इत्यनुसन्धेयम्’ ऎऩ्ऱु कीदाबाष्यवाक्यम्। ऐश्वर्यम् पोले कैवल्यमुम् मुमुक्षुवुक्कु हेयमॆऩ्बदु पलविडङ्गळिल् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। इन्द पुरुषार्त्तङ्गळैच् चेर्त्तु, ‘ऐश्वर्यमक्षरगतिं परमं पदं वा’ ऎऩ्ऱु पट्टरुम् अनुसन्दित्तार्।
इन्द कैवल्यार्त्तियैत् तविर नंसित्तान्दत्तिल् वेऱॊरु कैवल्यार्त्तियुम् उण्डु। अवऩ् मुऩ्सॊऩ्ऩवऩिलुम् हेयऩ् ताऩ्। अन्द कैवल्यार्त्तिक्कु पुनराव्रुत्ति उण्डु। मुऩ्सॊऩ्ऩ कैवल्यार्त्तिक्कुप्पोल् पुनराव्रुत्ति इल्लामल् विळम्बित्तावदु प्रह्मप् प्राप्ति इल्लै। इन्द इरण्डुविद केवलर्गळिऩ् स्वबावत्तै अर्त्तबञ्जगादिगारत्तिल् श्रीनिगमान्द महादेशिगऩ् तॆळिवित्तिरुक्किऱार्। ‘प्राप्तिविरोधियावदु’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि ‘आत्मप्रवणरैयुम् प्रकृतिसंसृष्टम्, प्रकृतिवियुक्तमॆऩ्गिऱ इव्विरण्डु पडियिलुम् ब्रह्मदृष्टियालेयादल्, स्वरूपमात्रत्तालेयादल् उपासिक्क मूट्टि अवै नालुवगैक्कुम् फलमाग अल्पास्वादङ्गळैक् कॊडुत्तु पुनरावृत्तियैप् पण्णियुम्, ब्रह्मात्मकस्वात्मचिन्तनप्रवृत्तराऩवर्गळैयुम् स्वात्मशरीरकपरमात्मचिन्तनपररैयुम् अन्तरायमाऩ आत्मानुभवत्तालेयादल्, अष्टैश्वर्यसिद्धिकळालेयादल्, वस्वादिपदप्राप्ति-ब्रह्मकायनिषेवणादिकळालेयादल्॥॥भोगङ्गळिल् काल्दाऴप्पण्णि अन्यपरराक्कि, भगवत्प्राप्तिक्कु विलक्कायिरुक्कुम्’ ऎऩ्ऱु अङ्गे वाक्यम्। ब्रह्मात्मकस्वात्मचिन्तनप्रवृत्तरॆऩ्ऱदु पगवत्कीदै ७-वदु अत्यायत्तिल् सॊल्लप्पट्ट जिज्ञासु वॆऩ्बवऩ् ताऩ्। अवऩैप्पोल् पञ्जाक्नि वित्या निष्टऩुम् इन्द अन्दरायमाऩ स्वात्मानुबवत्तिल् इच्चैयुळ्ळवऩ्। इवर्गळुक्कु प्रह्मप्राप्तिक्कु विळम्बम् ऎव्वळवु कालमॆऩ्ऱु वरैयऱ मुडियाददाल् इवर्गळिच्चै हेयमॆऩ्ऩप् पडुगिऱदु। इरुवरुम् वैषयिकसुखवैतृष्ण्यावहमाऩ आत्मानुबवसुगत्तिऩ् आगर्षत्तिल् अगप्पट्टु परमबुरुषार्त्तमाऩ पगवदनुबवत्तै पहुगालम् इऴक्क नेरिडुम्। पक्तियोगम् कामनाबेदत्ताले आत्मावलोकनसुखरूपमाऩ इन्द अक्षरबदमॆऩ्गिऱ व्यवदानत्तुक्कु हेदुवागुम्। इदै ‘ये तु शिष्टास्त्रयो भक्ताः फलकामा हि ते मताः । सर्वे च्यवनधर्माणः प्रतिबुद्धस्तु मोक्षभाक् ॥’ ऎऩ्ऱु अनुगीदै पिरित्तु वॆळियिट्टदु। सरमश्लोगादिगारत्तिलुम् जीवमात्रोबासगऩुक्कु अर्च्चिरादिगदियुम् प्रह्मप्राप्तियुम् इल्लैयॆऩ्ऱुम् पञ्जाक्किवित्यानिष्टऩुक्कु आत्ममात्रानुबवम् वन्दालुम् क्रमेण अर्च्चिरादिगदियुम् प्रह्मप्राप्तियुम् उण्डॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। इन्द कैवल्यनिष्टैयै आऴ्वारुम् ‘अऱ्ऱदु पऱ्ऱॆऩिल् उऱ्ऱदु वीडुयिर्, सॆऱ्ऱदु मऩ्ऩुऱिल् अऱ्ऱिऱै पऱ्ऱे’ (२०९७) ऎऩ्गिऱ पासुरत्तिल् ‘वीडु’ ऎऩ्गिऱ पदत्ताल् सूसिप्पित्तु, आत्ममात्रानुबवत्तै निन्दित्तु ‘मऩ्’ ऎऩ्ऱु नित्य पुरुषार्त्तमाऩ पगवत्प्राप्तियै श्लागित्तार्। ‘इऱुगलिऱप् पॆऩ्ऩु ञाऩिक्कु मप्पयऩिल्लैयेल्’ (२४२३) ऎऩ्ऱबाट्टिलुम् अदऩ् व्याक्यानङ्गळिलुम् इन्द अर्त्तम् वॆळियागिऱदु। श्री स्तोत्रबाष्यत्तिलुम् ‘भोगापवर्ग’शब्दव्याखानत्तिल् ‘भोग इह स्वर्गस्वाराज्यादिसुखानुभवः, स्वात्मामात्रानुभवश्च । तस्मिन् मुक्तिशब्दं केचिदुपचरन्ति । न हि नित्यं किञ्चित् स्वात्मानन्दमात्रानुभवरूपं कैवल्यमस्ति’ ऎऩ्ऱुम् आसार्यऩ् अरुळिच् चॆय्दिरुक्किऱार्। इन्द कैवल्यम् नित्यमावॆऩ्ऱुम्, इरण्डु कैवल्यार्त्तिगळुम् अडैवदु ऒरे स्ताऩमा वॆव्वेऱावॆऩ्ऱुम्, कैवल्यार्त्तिगळिऩ् स्तानम् प्रक्रुदि मण्डलत्तिला अदऱ्कु वॆळिप्पुऱत्तिला वॆऩ्ऱुम्, इऩ्ऩुम् इदु सम्बन्दमाऩ पल विषयङ्गळिल् विस्तारमाऩ विसारङ्गळ् आसार्यर्गळिऩ् क्रन्दङ्गळिल् इरुक्किऩ्ऱऩ। अवैगळै अङ्गे पार्त्तुत् तॆळिय वेणुम्।
आग विम्मूऩ्ऱु विदमाऩ पुरुषार्त्तङ्गळुक्कुम् लक्ष्मियिऩ् नीरिक्षणमॆऩ्गिऱ अऩुक्रहमे कारणमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इन्द श्लोगत्ताल् लक्ष्मिक्कु मोक्षहेदुत्वमुम् सॊऩ्ऩदायिऱ्ऱु। इदै ‘आत्मविद्या च देवि त्वं विमुक्तिफलदायिनी’ ऎऩ्ऱु इन्द्रऩुम् लक्ष्मीस्तोत्रत्तिल् सॊऩ्ऩाऩ्।
मूलम् - ४
शान्तानन्तमहाविभूतिपरमं यद्ब्रह्मरूपं हरेः
मूर्तं ब्रह्म ततोऽपि तत्प्रियतरं रूपं यदत्यद्भुतम् ।
यान्यन्यानि यथासुखं विहरतो रूपाणि सर्वाणि ता-
न्याहुः स्वैरनुरूपरूपविभवैर्गाढोपगूढानि ते ॥ ४ ॥
इन्द श्लोगत्तिल्, पगवाऩुक्कु सहदर्मसारिणियाऩ पिराट्टि अवरै ऒरुगालुम् विट्टु विलगि निऱ्पदिल्लै यॆऩ्बदुम् अवरैप्पोल् पिराट्टियुम् मुक्तर्गळिऩाल् मुक्यमाय् अडैयप्पड वेण्डियवळॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु।
शान्तानन्तमहाविभूति - इदु रूबमॆऩ्बदऱ्कु विशेषणम्। शान्तमावदु विगारङ्गळुक्कु प्रसक्तियिल्लामलिरुत्तल्। मऱ्ऱ सेदनर्गळिऩ् स्वरूबम्बोल् ज्ञानसङ्गोसविगासङ्गळुळ्ळदा यिरामलिरुत्तल्। अनन्तमावदु तेशत्तिऩालुम् कालत्तिऩालुम् स्वरूबत्तिऩालुम् अळवऱ्ऱदायिरुत्तल्। इन्द इडत्तिल् इल्लैयॆऩ्ऱुम् इन्दक् कालत्तिल् इल्लै ऎऩ्ऱुम्, इव्वळवुदाऩ् ऎऩ्ऱुम् वरैयऱुत्तल् कूडामलिरुत्तल्। महाविभूति - महत्ताय्, अदावदु पॆरियवैगळायुळ्ळ, विभूतिकळै। अदावदु - नित्यविभूति, लीलाविभूति ऎऩ्गिऱ इरण्डु वस्तुवर्क्कङ्गळैयुम् तऩक्कु अडङ्गिऩ ऐश्वर्यमायुळ्ळदु। पगवाऩुक्कु शेषमाऩ इरण्डु विबूदिगळुम् पिराट्टिक्कुम् शेषमॆऩ्ऱबडि। परमम् - सर्वोत्क्रुष्टमायुळ्ळदु। ब्रह्म - मिगप्पॆरिदाऩ। यत् रूपं हरेः - पगवाऩुडैय स्वरूबमुम्। इङ्गु पगवाऩुडैय स्वरूबत्तै, अदावदु सत्यज्ञानानन्दादि कुणयुक्तमाय् श्रुदिप्रसित्तमाऩ स्वरूबत्तै रूबशप्तम् सॊल्लुगिऱदु, मेल् रूबशप्तम् विक्रहङ्गळैच् चॊल्लुगिऱदु, ऎऩ्ऱु विबागम्। हरेः - आश्रितर्गळिऩ् तोषङ्गळैप् पोक्कडिक्किऱ पगवाऩुडैय। ‘ब्रह्माणमिन्द्रं रुद्रं च यमं वरुणमेव च । निगृह्य हरते यस्मात्तस्माद्धरिरितीर्यते ॥’ ऎऩ्गिऱ हरिशप्तत्तिऩ् पुराणनिरुक्तियै यनुसरित्तु, ऎल्लारैयुम्, ऎल्लावऱ्ऱैयुम्, प्रळयगालङ्गळिल् सम्हरिक्किऱ, ऎऩ्ऱुम् पॊरुळ् कॊळ्ळलाम्।
इऩि पगवाऩुडैय तिव्यमङ्गळविक्रहङ्गळैच् चॊल्लप् पुगुन्दु, मुदलिल्, श्रुदियिलुम् पगवत्शास्त्रत्तिलुम् प्रसित्तमाऩ पररूबत्तैच् चॊल्लुगिऱार्। ततोऽपि - मुऩ्सॊऩ्ऩ स्वरूबत्तैक्काट्टिलुम्। तत्प्रियतरं - पगवाऩुक्कु मिगवुम् उगप्पाऩ। सौन्दर्य सौगुमार्यादि कुणङ्गळुळ्ळदागैयाल् इन्दप् पररूबम् तऩ्स्वरूबत्तैक् काट्टिलुम् प्रीदिक्कु विषयबूदमॆऩ्ऱबडि। मूर्तम् - स्पर्शम्, रूबम् मुदलाऩ कुणङ्गळुळ्ळदागैयाल् इन्द्रियङ्गळुक्कु प्रत्यक्षमाऩ। अऩ्ऱिक्के अळविडक्कूडियदाय् श्रीवैगुण्डमागिऱ स्तानविशेषत्तिल् नित्यर्गळालुम् मुक्तर्गळालुम् प्रत्यक्षीगरिक्कक् कूडियदाऩ ब्रह्म - बृहत्तायुम् बृंहणगुणमुळ्ळदायुमाऩ, अदावदु पॆरिदायुम् आश्रिदर्गळिऩ् पुत्तिविगासत्तुक्कुक् कारणमुमाऩ। अत्यद्भुतं रूपम् - सन्निवेशगुणङ्गळिऩालुम् सेष्टासामर्त्तियङ्गळिऩालुम् मिगवुम् आश्सर्यगरमाऩ रूबम्। मुऩ्सॊऩ्ऩबडि इदु पररूबत्तैच् चॊल्लुगिऱदु।
इन्दप् पररूबत्तिलिरुन्दु विज्रुम्बिदङ्गळाऩ व्यूह, विबव, अन्दर्यामि, अर्च्चारूबङ्गळै मेल् सॊल्लुगिऱदु। यान्यन्यानि सर्वाणि रूपाणि - मऱ्ऱ ऎल्ला आविर्प्पावङ्गळिलुम् प्रसित्तमाऩ रूबङ्गळुम्। यथासुखं विहरतः - कर्मवश्यरऩ्ऱिक्के ‘स्वेच्छागृहीताभिमतोरुदेहः’ ऎऩ्गिऱबडि तऩ्ऩिच्चैयाले तऩ् स्वबावङ्गळै यॊऩ्ऱैयुम् विडामल् क्रीडार्त्तमाय् अवदारम् सॆय्गिऱ पगवाऩुडैय रूबङ्गळॆव्वळवो अव्वळवुम्। स्वैः - उऩक्कु असादारणमाऩ। ते अनुरूपरूपविभवैः - अन्दन्द शरीरङ्गळुक्कु परत्वसौन्दर्यादि कुणङ्गळाल् अनुरूबमायुळ्ळ उऩ्ऩुडैय रूबङ्गळिऩाल्। गाढोपगूढानि - नऩ्ऱाय् आलिङ्गऩम् सॆय्यप्पट्टऩवॆऩ्ऱु। आहुः - श्रुदिस्म्रुदिगळै यऱिन्द महाऩ्गळ् सॊल्लुगिऱार्गळ्। पगवाऩुडैय ज्ञानानन्दस्वरूबत्तुक्कु अनुरूबमाय् लक्ष्मिक्कु स्वरूबमुम्, पररूबत्तुक्कु सत्रुशमाऩ दिव्यमङ्गलविग्रहमुम्, अवदाररूबङ्गळुक्कु अनुरूबमाऩ सीदा, रुक्मिण्यादि विक्रहङ्गळुम् उण्डायिरुप्पदिऩाल्, पिराट्टियै विट्टुप् पिरिन्द स्वरूबमावदु रूबमावदु ऒऩ्ऱुम् पगवाऩुक्कु इल्लै, ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। उबायदशैयिल् पगवाऩैप् पयमिऩ्ऱि ऎल्लोरुम् नॆरुङ्गुम्बडियैयुम्, प्राप्तिदशैयिल् पालुम् सर्क्करैयुम् कलन्दाऱ्पोल् पोक्यमाय् इरुक्कुम् पडियैयुम् ‘गाढोपगूढ’शब्दम् सूसिप्पिक्किऱदु। पगवाऩ् स्वयम् पोक्यऩायिरुक्कच्चॆय्देयुम्, सर्वावस्तैयिलुम् लक्ष्मीविशिष्टऩाय् इरुप्पदिऩाल् अवऩ् अत्यन्दबोक्यऩायिरुक्किऱबडियै इन्द श्लोगम् सॊल्लिऱ्ऱु। इदै ‘नित्यैवैषा जगन्माता विष्णोः श्रीरनपायिनी’ ऎऩ्ऱुम्, ‘वैकुण्ठे तु परे लोके श्रिया सार्धं जगत्पतिः’ ऎऩ्ऱुम्, ‘राघवत्वेऽभवत्सीता रुक्मिणी कृष्णजन्मनि’ ऎऩ्ऱुम् प्रमाणङ्गळ् सॊल्लुगिऩ्ऱऩ। ‘ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निला निऱ्प’ ऎऩ्ऱुम्, ‘निऩ् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुम्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘अगलगिल्लेऩिऱैयुमॆऩ्ऱलर्मेल् मङ्गैयुऱै मार्बा’ ऎऩ्ऱुम् इरुक्किऱ आऴ्वार् पासुरङ्गळुम् इन्द वर्त्तत्तैये तॆरिविक्किऩ्ऱऩ।
आग इन्द नाऩ्गु श्लोगङ्गळालुम्, पगवाऩुक्कु एऱ्पट्ट स्वामित्वम्, सौलप्यम्, मोक्षप्रदत्वम्, प्राप्यत्वम् आगिऱ नाऩ्गु स्वबावङ्गळिलुम् लक्ष्मीक्कु अनुरूबमाऩ आगारङ्गळिऩाल् पिरियाद सम्बन्दमुण्डॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु; अर्त्तात्, लक्ष्मीदत्त्वम् पगवाऩागिय नारायणऩुक्कु असित्तैप्पोलवुम् सित्तैप्पोलवुम् अपृथक्सिद्धविशेषणमायुम्, स्वयम् सेदनरूबमायुम्, मऱ्ऱ सेदनर्गळैप्पोलऩ्ऱिक्के उबयविबूदिक्कुम् शेषित्वमुळ्ळदायुम्, पगवाऩुक्कुप् पत्नीस्तानीयमायुम्, पगवाऩै आश्रयिक्कुम् सेदनर्गळुक्कु अवरै अणुगुवदिल् पयत्तै निवर्त्तित्तु, अवर्गळिऩ्मेल् पगवाऩुक्कुळ्ळ निक्रहबुत्तियै शमनंसॆय्दु अनुगूलिप्पदाल् पुरुषगाररूबमायुम्, पगवाऩुडैय स्रुष्टिस्तिदिसम्हारगार्यङ्गळिलुम् अवदारगार्यङ्गळिलुम् सहगारियुमाऩ ओर् तत्त्वम् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु।
श्रीबाष्यक्कारर् सम्ब्रदायङ्गळ् ऎल्लात्तिलुम् लक्ष्मीक्कुप् पुरुषगारत्वम् निर्विवादमाय् ऒप्पुक्कॊळ्ळप् पडुगिऱदु। इदै श्री निगमान्दमहादेशिगऩ् ‘मोक्षप्रदे भगवति मुमुक्षूणां घटकतया एषा तिष्ठतीति सर्वसम्मतम्’ ऎऩ्ऱु अनुक्रहित्तिरुक्किऱार्। पुरुषगारमावदु, ‘साबेक्षऩाऩ पुरुषऩुक्कु अबेक्षिदम् तलैक्कट्टिक् कॊडुक्कवल्ल सेदनऩ् अबिगम्यऩागैक्कु उबायमाग वरिक्कप्पट्ट सेदनान्दरम्’ ऎऩ्ऱु आसार्यऩ् वाक्यम्। इन्दप् पुरुषगारत्तुक्कु प्रमाणङ्गळ्, ‘अर्थस्वभावानुष्ठानलोकदृष्टिगुरूक्तिभिः । श्रुत्या स्मृत्या च संसिद्धं घटकार्थावलम्बनम् ॥’ ऎऩ्गिऱ कारिगैयाल् सङ्ग्रहिक्कप् पट्टऩ। इदऩर्त्तम् श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् त्वयादिगारत्तिल् विशदमाय्च् चॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। इन्दप् पुरुषगारत्तुक्कु अनुगूलमाऩ कुणङ्गळै ‘श्री’शप्तनिर्वसनावसरत्तिल् मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्। ‘विष्णोरेषाऽनपायिनी’ ऎऩ्गिऱदु मुदलाऩ वाक्यङ्गळिऱ् सॊऩ्ऩ लक्ष्मीक्कुप् पगवाऩुडऩ् एऱ्पट्ट नित्ययोगम् ‘श्रीमत्’शप्तत्तिल् प्रत्यत्तालुम् सॊल्लप्पट्टदु। इन्द नित्ययोगम् उबायदशैयिलुम् पलदशैयिलुम् विलगामल् निऱ्पदु। आगैयाल् पिराट्टिक्कु पुरुषगारत्वमुम् अदऱ्कनुगुणमाऩ नित्ययोगमुम् परत्व-सौलप्य-सदानुक्रहमयत्वादिगुणयोगङ्गळुम् निराक्षेबमाय् प्रमाणसित्तङ्गळायिरुक्किऩ्ऱऩ।
श्रीबाष्यगारर् सम्ब्रदायत्तै अनुसरिक्काद सिलर् पिराट्टियिऩ् स्वरूबत्तिलुम् कुणङ्गळिलुम् पलविदमाऩ विप्रदिबत्तिगळैच् चॆय्गिऱार्गळ्। अवैगळै सङ्ग्रहमाय्च् चॊल्लि अवैगळ् अनादरणीयङ्गळॆऩ्ऱु मात्रम् इङ्गे सॊल्लुगिऱोम्।
सिलर् लक्ष्मी ऎऩ्बदु ओर् सेदनवस्तु अल्लवॆऩ्ऱुम् पगवाऩुडैय ओर् शक्तिविशेषत्तैये लक्ष्मीयॆऩ्ऱु सॊल्वदॆऩ्ऱुम् कूऱुगिऱार्गळ्। सिलर् लक्ष्मी ऎऩ्बदु पगवाऩुक्कु विदेयमाऩ प्रक्रुदिदाऩॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱार्गळ्। इदऱ्कु ‘जगदुत्पादिका शक्तिस्तव प्रकृतिरिष्यते । सैव नामसहस्रैस्तु लक्ष्मीः श्रीरिति कथ्यते ॥’ ऎऩ्गिऱ प्रमाणत्तैयुम् उदाहरिक्किऱार्गळ्। सिलर् पगवाऩुडैय वित्यैये लक्ष्मियॆऩ्गिऱार्गळ्। वेऱु सिलर् पगवाऩ् असुरमॊहनत्तुक्काग ऎडुत्त स्त्रीरूबमे लक्ष्मियागैयाल् अवळै पिन्दमाऩ सेदनमागच् चॊल्वदु सरियल्लवॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱार्गळ्। मऱ्ऱुम् सिलर् पगवाऩुडैय स्वरूबत्तिऩ् ऒरुबागमे कार्यार्त्तमाय् स्त्रीरूबमाय् लक्ष्मी ऎऩ्ऱु पेर्गॊण्डदु ऎऩ्ऱु ऎण्णुगिऱार्गळ्। इऩ्ऩुम् प्रह्मत्तिऩ् स्वरूबमे परिणमित्तु श्रीरूबमागिऱदॆऩ्ऱु सिलरुम्, एदो उबादिबेदत्तिऩाल् प्रह्ममे स्त्रीयागवुम् पुरुषऩागवुम् व्यवहरिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु सिलरुम् सॊल्लुगिऱार्गळ्। इन्दप् पक्षङ्गळॆल्लाम् नम्मासार्यर्गळाल् कण्डिक्कप्पट्टुळ्ळऩ। इदऱ्कुक् कारणम् लक्ष्मियै सेदनान्दरमायुम् विष्णुबत्नियायुम् सॊल्लुगिऱ व्यक्तार्त्तमाऩ श्रुदिस्म्रुदिवाक्यङ्गळिरुप्पदु ताऩ्। ‘ह्रीश्च ते लक्ष्मीश्च पत्न्यौ’, ‘विष्णोः श्रीरनपायिनी’ मुदलाऩ वाक्यङ्गळ् इङ्गे अनुसन्देयङ्गळ्।
पिराट्टियिऩ् उबयविबूदिशेषत्वत्तैयुम् पुरुषगारत्वत्तैयुम् अप्युबगमम् सॆय्दु अवळुक्कु ईश्वरीत्वत्तैयुम् साक्षात् मोक्षप्रदत्वादिगळैयुम् ऒप्पुक्कॊळ्ळाद सिल आसार्यर्गळ् अवळै अणुवॆऩ्ऱुम् अवळुक्कु विबुत्वम् सॊल्लुम् वाक्यङ्गळ् ओर् शक्तिविशेषत्तिऩाल् विगासमुण्डागि सिल कालङ्गळिल् विबुबोल् इरुप्पदैच् चॊल्लुगिऩ्ऱऩ वॆऩ्ऱुम्, अवळुक्कु जीवर्गळुक्कुप्पोल् पगवत्पारदन्द्र्यमुम् शेषत्वमुम् इरुप्पदिऩाल् सामान्यजीवर्गळुक्कु मेऱ्पट्ट, पगवाऩुक्कु असादारणादिशयावहमाऩ, ओर् जीवदत्त्वमे अवळॆऩ्ऱुम्, पगवन्नित्येच्चैयाल् एऱ्पट्टिरुक्कुम् नित्ययोगमुम् पुरुषगारत्वमुम् इन्द जीवस्वबावत्तुक्कु विरोदिक्कादॆऩ्ऱुम् अबिप्रायप्पडुगिऱार्गळ्। इवर्गळ् अबिप्रायत्तिल् इदऱ्कुमेल् सॊल्लुम् विबुत्वादि विबवङ्गळॆल्लाम् स्तुदिबरङ्गळॆऩ्ऱु तात्पर्यम्। इन्द अणुत्वबक्षम् श्री निगमान्दमहादेशिगऩ् तिरुवुळ्ळत्तुक्कु इसैन्ददिल्लैयॆऩ्ऱु सुलबमाय्च् चॊल्ललाम्। तत्वत्रया(सिन्दना)तिगारदिल्, ‘इव्वीश्वरऩ् ‘नित्यैवैषा जगन्माता विष्णोः श्रीरनपायिनी’ (विष्णुबुराणम् १-८-१७) इत्यादिकळिऱ्पडिये सर्वावस्थैयिलुम् सपत्नीकऩाय्क् कॊण्डेयिरुक्कुम्’ ऎऩ्ऱुम्, ‘दण्डधरत्वमुम् पुरुषकारत्वादिकळुम् ऎम्बॆरुमाऩुक्कुम् पिराट्टिक्कुम् कूऱाग विभजित्त व्यापारङ्गळ्’ ऎऩ्ऱुम् इरुक्किऱ वाक्यङ्गळुम् अवैगळिऩ् प्रगरणमुम् पिराट्टि ईश्वरगोडिप्रविष्टै यॆऩ्ऱुम्, मेऱ्सॊऩ्ऩ तण्डदरत्वादि-विबक्तदर्मङ्गळ् तविर मऱ्ऱ विबुत्वमुम् जगत्कारणत्व, मोक्षप्रदत्व, प्रदानप्राप्यत्वङ्गळुम् पगवाऩुक्कुम् पिराट्टिक्कुम् समानमॆऩ्ऱुम् स्वरसमाय्च् चॊल्लुगिऩ्ऱऩ। इन्द व्याक्यानत्तुक्कु आलम्बगमाऩ सदुश्श्लोगीबाष्यत्तिलुम् ‘ननु भगवत एव मोक्षप्रदत्वम्’ ऎऩ्ऱु आक्षेबित्तु, ‘मैवम्’ ऎऩ्ऱु निषेधित्तु, मेल् क्रन्दत्तिल् ‘संसारार्णवतारिणी’, ‘भवभङ्गापहारिणी’, ‘विमुक्तिफलदायिनी’ ऎऩ्ऩुम् नामानिर्त्तेशङ्गळैच् चॊल्लि ‘प्रकृतसिद्धिः’ ऎऩ्ऱु मुडिक्कैयाल्, आसार्यऩुक्कु लक्ष्मी मोक्षप्रदै ऎऩ्ऩुम् पक्षमे ह्रुदयङ्गममॆऩ्ऱु व्यक्तमागिऱदु। ‘परिपूर्णानुभवप्रदानसङ्कल्पस्तु भगवतः स्वस्यैव वा, सपत्नीकस्य वेति यथाप्रमाणं भवतु’ ऎऩ्गिऱ तडस्तम् पोलिरुक्कुम् वाक्यमुम् इदराबिप्रायत्तुक्कुक् कौरवाबादगमाग मात्रम् तोऩ्ऱुगिऱदु। पिराट्टियै ईश्वरगोडियिल् सेर्त्तु पगवाऩुडऩ् समानप्रबावैयाय्च् चॊऩ्ऩाल् ईश्वरत्वित्वमुम् पगवाऩ् ‘निस्समाभ्यधिक’रॆऩ्गिऱ प्रमाणत्तुक्कु विरोदमुम् वारादो वॆऩ्ऱु केट्किल्, इदऱ्कुप् परिहारम् पत्नी ऎऩ्गिऱ निर्देशत्ताल् वरुम् पदिबारदन्द्र्यत्ताल् सित्तम्। ‘नानयोर्विद्यते परम्’, ‘एकतत्त्वमिवोदितौ’, ‘उभयाधिष्ठानं चैकं शेषित्वम्’ ‘लक्ष्म्यास्समस्तश्चिदचित्प्रपञ्चो व्याप्यस्तदीशस्य तु साऽपि सर्वम् । तथाऽपि साधारणमीशितृत्वं श्रीश्रीशयोर्द्वौ च सदेकशेषी ॥’ ऎऩ्गिऱ न्यायसित्ताञ्जनत्तिल् उदाहरित्त प्रमाण वाक्यङ्गळुम् इङ्गे अनुसन्देयङ्गळ्।
ईश्वरत्वित्वम् ऎऩ्ऩुम् तोषम् वरादॆऩ्बदऱ्कु ‘पत्नी’ ऎऩ्ऩुम् निर्देशम् ऎप्पडिप् परिहारमॆऩ्ऱाल्, इङ्गे यागङ्गळिलुम् लोगत्तिलुम् पत्नी पदियुडऩ् सेर्न्दु ऎल्ला व्याबारङ्गळैयुम् सॆय्दालुम्, पदिक्कु प्रादान्यम् प्रसित्तमायिरुप्पदु अनुबवसित्तम्। पत्नियुडऩ् सेर्न्दिरुन्दालुम् यजमानऩ् ऒरुवरे। अदुबोलप् पगवाऩ् तऩ्ऩैप्पोल विबुवाय् उबयविबूदिक्कुम् शेषियाय् सर्वावस्तैयिलुम् अन्वयित्तवळाय् ऎप्पोदुम् विट्टुप् पिरियादवळुमाऩ श्रीयुडऩ् सेर्न्दु ऎन्द स्रुष्ट्यादिव्याबारङ्गळैच् चॆय्दालुम् अवरुक्कु प्रादान्यम् एऱ्पट्टिरुप्पदाल् पत्नियुडऩ् सेर्न्द अवरै ईश्वरऩाय्च् चॊल्वदिल् ईश्वरऩ् इरण्डॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदाय् आगादॆऩ्ऱु करुत्तु। इदै उत्तेशित्तुत्ताऩ् ‘उभयाधिष्ठानं चैकं शेषित्वम्’, ‘एकतत्त्वमिवोदितौ’ ऎऩ्बदु मुदलाऩ प्रमाणवाक्यङ्गळ् एऱ्पट्टिरुक्किऩ्ऱऩ। इन्द विषयत्तिल् वेऱॊरु वैदिगमाऩ उदाहरणमुम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। अदावदु यागप्रगरणङ्गळिल् सिल यागङ्गळुक्कुच् चेर्न्द इरण्डु तेवदैगळ् उत्तेश्यदैवमाग विदिक्कप् पडुगिऩ्ऱऩ। सिलविडङ्गळिल् अक्नियुम् सोमऩुम्, सिलविडङ्गळिल् अक्नियुम् विष्णुवुम्, सिलविडङ्गळिल् अक्किनियुम् इन्द्रऩुम् इदु पोऩ्ऱ मऱ्ऱ तेवदात्वन्द्वङ्गळुम् ऒरु तेवदैयाय् आवाहनादिगळ् सॆय्यप्पट्टु हविर्प्पागम् पॆऱुगिऩ्ऱऩ। इदु ‘देवताद्वन्द्वहविर्न्यायम्’ ऎऩ्ऱु कुऱिप्पिक्कप् पट्टिरुक्किऱदु। इन्द न्यायत्तालुम् श्रीयुम् पगवाऩुम् पिऩ्ऩर्गळायिरुन्दालुम् ईश्वरत्वित्वत्तुक्कु इडमिल्लै। इदै स्तोत्रत्तिल् आसार्यरुम् ‘उद्देश्यत्वं जननि भजतोरुज्झितोपाधिगन्धम्’ ऎऩ्गिऱ श्रीस्तुदिश्लोगत्तिलुम् ‘महेन्द्राग्नाविष्णुप्रभृतिषु’ ऎऩ्गिऱ न्यासदिलगश्लोगत्तिलुम् मऱ्ऱुम् पल क्रन्दङ्गळिलुम् उबबादित्तिरुक्किऱार्। ‘त्वामेवाहुः कतिचिदपरे त्वत्प्रियं लोकनाथम्’ ऎऩ्गिऱ श्रीस्तुदि श्लोगत्तिलुम् श्री निगमान्ददेशिगऩ्, अबेदबक्षत्तैयुम् जीवबक्षत्तैयुम् अनीश्वरत्वबक्षत्तैयुम् अवलम्बिक्किऱवर्गळै ‘किञ्चिदुत्तीर्य मग्नाः’ ऎऩ्ऱु निन्दित्तु ‘भावारूढौ भगवति युवां दैवतं दम्पती नः’ ऎऩ्ऱु उबयनिष्ट-ईश्वरत्वबक्षत्तै स्वाबिप्रायमाग निर्देशिक्किऱार्। आसार्यर्गळ् स्तोत्रङ्गळिल् सिल विडङ्गळिल् अत्युक्तिगळ् सॆय्वदु वऴक्कमाऩालुम् इन्द इडत्तिल् अत्युक्ति ऒऩ्ऱुमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लवेणुम्। इदऱ्कु श्री निगमान्दमहादेशिगऩुडैय इदरक्रन्दङ्गळुम् प्रमाणङ्गळ्। लक्ष्मीविशिष्टऩाऩ पगवाऩे प्राप्यऩायुम् उबायमागवुमिरुप्पदाल् प्राप्यत्वित्वमावदु उबायत्वित्वमावदु सम्बविक्कादॆऩ्ऩुमिडम् श्रीमत्रहस्यत्रयसारत्तिल् सित्तोबायशोदनादिगारत्तिलुम् मऱ्ऱ विडङ्गळिलुम् कण्डु कॊळ्वदु। इन्द एकशेषित्वनिबन्धनमाऩ एकत्वत्तै युत्तेशित्ते ‘ऎम् पॆरुमाऩैच् चॊऩ्ऩविडत्तिल् पिराट्टियैयुम् सॊल्लिऱ्ऱाम्’ ऎऩ्गिऱ उडैयवर् वार्त्तैयुम्, ‘तदन्तर्भावात्त्वां न पृथगभिधत्ते श्रुतिरपि’ ऎऩ्गिऱ पट्टर्वाक्यमुम् उबबन्दङ्गळ्।
मेलुम् पदिबत्निगळुक्कुप् पलविषयङ्गळिल् साम्यमिरुन्दालुम्, पदिप्रादान्यमिरुप्पदुबोल्, पगवाऩुक्कुम् लक्ष्मिक्कुम् शेषित्वादिगळिल् साम्यमिरुन्दुम् कुणङ्गळिल् तार तम्यम् सिल अम्शङ्गळिल् ऒप्पुक्कॊळ्ळप् पट्टिरुक्किऱदु। अदावदु पगवाऩुक्कु तण्डदरत्वम्, पराक्रमम्, स्तैर्यम् मुदलाऩ कुणङ्गळुम्, पिराट्टिक्कु पदिबारदन्द्र्यम्, मार्दवम् वात्सल्यम् मुदलाऩ कुणङ्गळुम् प्रदिनियदङ्गळ्। इदैप् पट्टर्, ‘युवत्वादौ तुल्येऽप्यपरवशताशत्रुशमनस्थिरत्वादीन्कृत्वा भगवति गुणान् पुंस्त्वसुलभान् । त्वयि स्त्रीत्वैकान्तान् म्रदिमपतिपारार्थ्यकरुणाक्षमादी(कटाक्षा)न्वा भोक्तुं भवति युवयोरात्मनि भिदा ॥’ (३४) ऎऩ्गिऱ श्लोगत्तिल्, वॆळियिट्टार्। इदऩाल्, श्रीश्रीशर्गळुक्कुच् चिल पेदम् एऱ्पट्टाल् अवरुक्कु ईश्वरत्वमुम् मोक्षप्रदत्वादिगळुम् सॊल्वदु कूडुमॊ ऎऩ्ऩिल् इन्द विबागम् उबयेच्चैयाल् उण्डाऩ विबागमॆऩ्ऱु सॊल्वदाल्, अन्द तोषम् वरादॆऩ्ऱु आसार्यर्गळ् परिहरित्तिरुक्किऱार्गळ्। पिराट्टिक्कुप् पुरुषगारत्वम् ऒप्पुक्कॊळ्वदिऩाल् पगवाऩुक्कु ऎप्पडि शक्तिलोबम् इल्लैयो अदु पोल् पगवदिच्चैयालुम् पिराट्टियिऩ् इच्चैयालुम् सिल कुणङ्गळै तम्बदिगळ् विबजित्तु अनुबविप्पदु अवर्गळ् शक्तिक्कुऱैवुक्कुक् कारणमागादॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।
श्री निगमान्दमहादेशिगऩ् इन्द लक्ष्मीविषयमाऩ अणुत्वबक्षत्तैयुम्, विबुत्वबक्षत्तिल् जीवत्वबक्षत्तैयुम्, विबुवायिरुन्दुम् परदन्द्रमायिरुप्पदाल् जीवऩुमल्लामल् ईश्वरऩुमल्लामल् इरुक्कुम् पक्षत्तैयुम्, ईश्वरगोडियिल् सेर्त्त पक्षत्तैयुम् आगिय नाऩ्गु पक्षङ्गळैयुम् विवरित्तु ‘प्रागुक्तेन सहैतेषु पक्षेष्वत्र चतुर्ष्वपि । स्वतन्त्रपतिनित्येच्छासिद्धं सर्वमिदं श्रियः ॥’ ऎऩ्गिऱ कारिगैयाल् इन्द नाऩ्गु पक्षङ्गळिलुम् लक्ष्मीक्कु पदियिऩ् नित्येच्चैयाले मात्रम् ईश्वरत्वम् ऒप्पुक्कॊळ्ळप् पडुगिऱदु ऎऩ्ऱु अनुक्रहित्तु, इदैये ‘अतः (आत्तः) चतुर्भिरप्येतैः पत्यावैश्वर्यविश्रमः ॥’ ऎऩ्ऱु निगमनम् पण्णिऩार्। आगैयाल् इन्द ४ पक्षङ्गळिल् कडैसियाऩ ४वदु पक्षत्तिलुम् लक्ष्मीक्कु मुक्येश्वरत्वम् सॊऩ्ऩदाय् एऱ्पडविल्लै। पदियिऩ् इच्चादीनमाऩ वैबवमे लक्ष्मीक्कुच् चॊऩ्ऩदाय् एऱ्पडुगिऱदु। इन्द ४वदु पक्षत्तिल् लक्ष्मीक्कु प्रदानप्राप्यत्वम्, स्रुष्ट्यादिगळिल् अन्वयम्, इच्चैक्कु विघातमिल्लामलिरुत्तल्, इवैगळॆल्लाम् पदियिऩ् इच्चैयालॆऩ्ऱे व्यक्तमागिऱदु। इदऱ्कुमेल् ५वदु ऒरु पक्षम् ‘अस्या गुणभाव उभयेच्छाप्रयुक्त इति केचिदाहुः’ ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तिऩाल् सॊल्लप् पडुगिऱदु। अदिल् ‘उभयेच्छाप्रयुक्तत्वम्’ ऎऩ्बदु ऒव्वॊरुवरुडैय सङ्गल्बमुम् इदरसङ्गल्बत्तुक्कु विरोदम् वरामल् निऱैवेऱुवदु। इत्ताल् लक्ष्मीक्कु मुक्यमाऩ ईश्वरत्वमुम्, सर्वगार्यङ्गळिलुम् कर्त्रुत्वत्तुक्कु स्वरूबयोक्यदैयुम् इरुवर्गळुडैय अविरुत्तमाऩ इच्चैयाल् व्याबारङ्गळिल् विबागमुम् सॊल्लप्पट्टदायिऱ्ऱु। अप्पडि परस्पर इच्चैगळुक्कु विघातमिल्लामलिरुप्पदैयुत्तेशित्ते ‘अङ्गीकारिभिरालोकैः’ ऎऩ्ऱुम् ‘तदिङ्गितपराधीनो विधत्तेऽखिलम्’ ऎऩ्ऱुम् आसार्यर्गळ् स्तोत्रम् सॆय्दार्गळ्। इन्दप् पक्षत्तिल् पगवाऩुक्कुम् पिराट्टिक्कुम् ऎल्ला अम्शङ्गळिलुम् परमसाम्यम् सॊल्लप्पट्ट पोदिलुम् उबयेच्चाप्रयुक्तमाय् सिल व्याबारङ्गळिल् मात्रम् विबागम् ऒप्पुक्कॊळ्ळप्पडवेण्डुम् ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। ‘यत्किञ्चिदपि वैषम्यं यदि नामात्र नेष्यते । तयोर्देहव्यवस्थाऽपि न सिध्येत्सर्वसंमता ॥’ ऎऩ्बदऩाल्, सिलबेदङ्गळ् इरुप्पदु मुक्येश्वरत्वत्तुक्कुप् पादगमाग माट्टादॆऩ्ऱु अऩुक्रहिक्कप् पट्टदु। आग इन्द ऐन्दु पक्षङ्गळैयुम् सॊल्लि श्री निगमान्ददेशिगऩ्, ‘पञ्चस्वेतेषु पक्षेषु कश्चिदेकः प्रमाणवान् । सलक्ष्मीकस्य साम्राज्यं सर्वथा सुप्रतिष्ठितम् ॥ इहैवं क्वचिदंशे तु संशयेऽपि विपश्चिताम् । उपयुक्तांशवैशद्यादुपायफलसंभवः ॥’ ऎऩ्ऱु प्रगरणत्तै मुडिक्किऱार्।
इदऩ् तात्पर्यम्, ‘मेऱ्सॊऩ्ऩ ऐन्दु पक्षङ्गळिल् एदो ऒऩ्ऱु प्रमाणङ्गळुक्कु अनुगुणमाऩदु। अदिऩाल् लक्ष्मीविशिष्टऩाऩ पगवाऩे सर्वेश्वरऩ् ऎऩ्बदु सित्तमाय् एऱ्पडुगिऱदु। मेल्विवरित्त विवादङ्गळिऩाल् सिलबागङ्गळिल् सन्देहमुण्डाऩालुम्, मुक्यमाऩ अर्त्तत्तिल् सम्शयत्तुक्कु इडमिल्लैयादलाल्, अवरवर्गळ् उसिदमाऩ उबायत्तै अनुष्टित्तुप् पलत्तैयडैय यादॊरु विरोदमुमिल्लै’ ऎऩ्बदुदाऩ्।
इन्दक् कारिगैगळिऩाल्, आसार्यऩ् तिरुवुळ्ळत्तिल् ऐन्दु पक्षङ्गळुम् समाऩम् ऎऩ्ऱावदु, अवैगळिल् विशेषनिर्णयम् वेण्डामॆऩ्ऱावदु इरुन्ददागत् तोऩ्ऱविल्लै। विषयम् तुरूहमाऩदालुम् इदु सम्बन्दमाऩ विवादङ्गळ् पुत्तिक्कुच् चलनत्तै उण्डुबण्णुमाऩदिऩालुम् इन्दप् पक्षङ्गळिल् ऒऩ्ऱिलुम् विशेषनिर्बन्दम् वेण्डामॆऩ्ऱे आसार्यऩ् तिरुवुळ्ळम्। ‘कश्चिदेकः प्रमाणवान्’ ऎऩ्ऱु इङ्गे कूडार्त्तमाय् सादित्तदु इदरक्रन्दङ्गळिले तऩ् अबिप्रायम् व्यक्तमायिरुप्पदैक्कॊण्डु इङ्गु विशेषनिर्दारणम् वेण्डामॆऩ्ऱबडि। अबिप्रायबेदङ्गळिऩाल् वरुम् कालुष्यङ्गळ् ऎप्पोदुम् प्रसित्तम्। आगैयाल् इन्द विषयत्तिल् श्री निगमान्ददेशिगऩ् वसनङ्गळैये स्मरिप्पित्तु इन्द व्याक्यानम् मुडिक्कप्पडुगिऱदु।
‘‘इऱै निलैयुणर् वरिदु’ (२०१९) ऎऩ्ऱाऴ्वाररुळिच्चॆय्द निलत्तिले एदेऩुमॊरु वृथानिर्बन्धमागादु। ‘कृशानर्थांस्ततः केचिदकृशांस्तत्र कुर्वते’ (पारदम् - सबाबर्वम् ३९-२) ऎऩ्गिऱबडिये तर्कपाण्डित्यत्ताले निऩैत्तदॆल्लाम् साधिक्कलायिरुक्कच् चॆय्देयिऱे नाम् प्रमाणशरणराय्प् पोरुगिऱदु। आगैयाल् इव्वीश्वरतत्त्वत्तैयुम् ईशितव्यतत्त्वङ्गळैयुम् यथाप्रमाणम् तॆळियप् प्राप्तम्।’
इत्थं श्रीनिगमान्तार्यभाष्यभावानुयायिना । विष्णुदासेन विवृता यामुनेयरमास्तुतिः ॥
सरलाभिर्द्रामिडीभिरुक्तिभिः कल्पिता मम । व्याख्या वाणीव बालस्य तनोतु महतां मुदम् ॥
॥ शुभमस्तु ॥