आधुनिक-विज्ञान-विरोधः

Attitude

Traditional rAmAnujIya-s deprecate deep involvement with the world as something countering vairAgya.

Better attitude within their framework - लोकावेक्षा विरक्तस्यापि शोभेत - लोकस्य भगवद्-विभूतित्वेन।

Also helpful is the emphasis on bhAgavata-sevA (which would involve understanding the world) -

‘(भगवन्तं) स्तुवतो जयेत्
भागवतान् आश्रित्य वर्तमानानां तपः’

अहम्-अर्थः शरीरभिन्न आत्मा

AI and bacteria can be deduced as having “अहम्-अर्थ” - the former uses “अहम्”, and the latter identifies with it’s body and protects it.
This behavior has purely physical explanation as per modern understanding - no room for a separate aham-artha-Ashraya.

सत्-ख्याति-वादे शुक्तौ रजतम् - अन्यत्र दृश्यताम् ।

नानेनापि महती हानिः, यथाह यामुनः स्तोत्र-रत्ने-

वपुर्-आदिषु योऽपि कोऽपि वा
गुणतो ऽसानि यथा-तथाऽविधः ।
तद् अयं तव पाद-पद्मयोर्
अहम् +++(इतः परं निर्विवादं←)+++ अद्यैव मया समर्पितः
+++(यतो वक्ष्यमाणरीत्या वस्तुतस् तवैवाहम्)+++ ॥ ५२ ॥+++(5)+++

तत्रैव वेङ्कटनाथः -

अत्र देहात्मभ्रमाद्य्-अनुवृत्तिर् भवतु वा मा वा,
“योऽहमस्मि स सन् यजे” (तै.ब्रा ३.७)
इति न्यायम् इहाश्रयामीति भावः ।

अन्यत्र च -

देहाद्य्-अतिरिक्तात्माविऩ् स्व-रूप–स्व-भाव–स्थितिगळै विशदम् आग विवेकिक्क अऱियादारुम्
उळ्ळ अऱिवैक् कॊण्डु आत्म-समर्पणम् पण्णिऩाल्
अव्व् अळवालुम् अनादि-कालम् पण्णिऩ आत्मापहार-चौर्यत्ताल् उण्डाऩ
भगवन्-निग्रहम् शमिक्कुम्
ऎऩ्गिऱ शास्त्रार्थत्तिले तिरुव्-उळ्ळम्।

मुद्गरेण नाशः

नाशकं हि शस्त्रं
जलाग्नि-वाय्व्-आदिकं नाश्यं व्याप्य शिथिली-करोति। मुद्गरादयो ऽपि हि वेगवत्-संयोगेन वायुम् उत्पाद्य तद्-द्वारेण नाशयन्ति +++(5 दोषः!)+++, अत आत्मतत्त्वम् अविनाशि।

इति रामानुजः BG-2.17 इत्यत्र।
अत्र प्रथमः पक्षो ग्राह्यः - मुद्गरेऽपि।