०९ उपायविभागाधिकारः

उपायविबागादिगारम् ९। उपायः स्वप्राप्तेरुपनिषदधीतः स भगवान् प्रसन्यै तस्योक्ते प्रपदननिदिध्यासनगती । तदारोहः पुसस्सुकृतपरिपाकेण (न) महता निदानं तत्रापि स्वयमखिल निर्माणनिपुणः ॥ $१३ ‘नासगारऩ्’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिल् व्यासर् अरुळिऩार्। अवऩ् ऎऩ्ऱुम् चित्तमायिरुप्पदाल् चित्तोबायमॆऩ्गिऱदु सेद नऩ् ऒरु व्यापारम् सॆय्यामलिरुक्क ईच्वरऩ् ताऩे उपायमागिऱाऩॆऩ्ऱाल् वैषम्यादि दोषम् वरुमागैयालुम्, पक्ति प्रपत्तिगळै विधित्तिरुप्पदालुम् इन्द व्याजम् अनुष्टित्तवर्विषयत्तिले व्याजत्तिऱ्‌कु विषयमागिक् कॊण् डे अवऩ् उपायमागिऱाऩ्। लक्ष्मी तन्द्रत्तिल् कर्मयोग ज्ञानयोग पक्तियोग प्रपत्तिगळाऩ नालु उपायङ्गळ् सॊल्लप्पट्टालुम् मुदल् मूऩ्ऱुम् क्रमेण ओरदिगारिक्केयावदु पोल् सात्योबायत् तोडु चित्तोबायमुम् ओरदिगारिक्केयाम्। आगैयाल् ईच्वरोबायादि कारियॆऩ्ऱु ऒरु पिरिवु किडैयादु। आगक् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ इरण्डुविद अदिगारिगळे उळर् ऎऩ्ऱु निरूपिप्पदाम्। इङ्गु, इप्पडि चित्तोबाय सात्योबायङ्गळुम् निरूपिदङ्गळाम्। समन्वयादिगरण श्रीबाष्यत् तिले सात्योबायम् आवच्यगम् ऎऩ् ऱदैयुम् काण्ग च्लोकार्त्तमावदु ई- अन्द, चित्तमाय् सात्योबाय सबक्षगऩाऩ्, भगवाऩ् = उपायत्व त्तुक्कुरिय कल्याणगुण विशिष्टऩाऩ तिरुमाल् असि:- तऩ्ऩैप् पॆऱु कैयागिऱ मोक्षत्तिऱ्‌कुत् ताऩे सावु: ३a:- उपायमाग उपनिषत् तिल् ओदप्पट्टाऩ्। अवराऩ रसिदु: यaa ऎरिसरिग-कळ्, ळिऩर्। तच् ागवु: इत्यादिगळैक् काण्ग। अनुग्रह स्ङ्गल्प्प मुडैयवऩाय् भगवाऩ् उपायम् ऎऩ्ऱबडि। ऎ-अवऩुडैय ऎऩ् अनुग्रह सङ्गल्प्पत्तिऱ्‌काग, अदऱ्‌कुक् कारणमाग, प्रपत्ति, ध्यानम् ऎऩ्गिऱ इरु वऴिगळ् -ऒदप्पट्टऩ g:-जीवऩुक्कु पक्ति प्रपत्ति ऎऩ्गिऱ उयर्न्दबडियिल् एऱु कैयुम् ऎgat-पॆरिय करिगा-पुण्यत्तिऩ् मुदिर्चियिऩाल् आगुम्। सगरिबु - अत्तगैय सुकृत विशेषत्तिलुम् अरिऎगईळि Argसु: ऐाबु-ताऩे ऎल्लाम् पडैक्क वल्लऩाऩ अवऩ् AAA आदिगारणमागिऱाऩ्। आग भगवाऩ् उपायमॆऩ्ऱु सॊल्लु किऱदु अवऩ् सङ्कल्पित्त पोदे पलऩ् वरुगिऱबडियाले अवऩे नेरागक् कारणमागिऱाऩ् पक्ति प्रपत्तिगळ् अन्द सङ्कल्पत्तिऱ्‌के कारणमागै याल् नेर् उपायमागा। आऩालुम् यागादिगळैप् पोले मोक्षसादन् माग विधिक्कप्पट्टिरुक्किऱबडियाल् अवै उपायमे। चित्तान्दत्तिले अत्रुष्टमॆऩ्ऱु जीवात्म कुणत्तै यिसैयामल् भगवत् प्रीतिये -४० ऎ- ३१४ ऎळिणत्तुड इवर्गळुक्कुक् कऩमाऩ उपायम् उपायमावदु ऒरु सळिगाळ्ळम्। इ त्वारमागक् कॊळ्गिऱबडियाल् प्रसादमॆऩ्बदु त्वारमागुम् प्रीदऩाऩ भगवाऩ् सङ्गल्प्पम् सॆय्दालॊऴिय पलऩ् वारादागैयाले सङ्कल्पम् प्रधानम्। अदु धर्मियाऩ भगवाऩै याच्रयित्तिरुप्पदाल् भगवत् सङ्गल् पम् उपायमॆऩ्ऩामल् सङ्कल्पविशिष्ट भगवाऩ् उपायमॆऩ्गिऱदु। वॆऱुम् भगवाऩ् ऎप्पोदुमिरुक्किऱबडियाल् उपायमागाऩ्। मेलुम् अन्द सात्योबायत्तिऱ्‌कुक् कारणमाऩ सुकृतत्तिलुम् अनादि सम् सारत्तिल् अदऱ्‌कुक् कारणमायिरुन्द शरीर सत्सहवास तत्कारण परम् परैयिलुम् ऎङ्गुमवऩ् अव्वव पलऩै सङ्कल्पिक्क वेण्डि यिरुप्पदाल् ऎङ्गुम् विडामल् सेर्न्दुळ्ळ अवऩैये प्रधान कारणमॆऩ्गिऱा मॆऩ्ऱदायिऱ्‌ऱु। ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट इदऩ् विवरणम्। चित्तम् सात्यमॆऩ्ऱु उपायम् इरण्डागिऱदु पोल् उपेयमुमिरण्डागिऱदु। अन्द उपेयमाऩ विरण्डुम् पिरिक्कप्पडु किऱदिल्लै। अदावदु चित्तोबायत्तिलिऴिन्दवऩुक्कु चित्तोबेयम्, सादयोबायत्तिलिऴिन्दवऩुक्कु सात्योबेयम् ऎऩ्ऱ पिरिवु किडै यादु। इप्पडि चित्तसात्य उपेयङ्गळ् ओर् अदिगारिक्कुच् चेरुवदु पोल् चित्तसात्य उपायङ्गळुम् सेर्न्दे यिरुक्कुम् अन्दच् चेर्क् कैयै सात्योबाय उपेयङ्गळै ज्ञानमाक्कि चित्तोबायो पेयत्तै अदऱ्‌कु विषयमाक्कि उबबादिक्किऱार् इवर्गळुक्कु इत्यादि याल् इदऩाल् ज्ञानान् मोक्ष ऎऩ्बदुम् रक्षित्तदागुम्। सिल समयम् कैङ्कर्यमॆऩ्बदु इल्लाविट्टाल् मोक्षम् पोय्विट्टदॆऩ्गिऱ शङ्कैयुम् तीरुम्। अप्पोदुम् ज्ञा नरूप मोक्षत्तिऱ्‌कुक् कुऱै यिल्लैये। इवर्गळुक्कु = उपायनिष्टर्गळुक्कु। इऩि, चित्तोबायम् सात्योबायमॆऩ्ऱ इरण्डु उपायङ्गळिलुम्, अव्वाऱु इरण्डु उपेयङ्गळिलुम् चित्तमाऩ ईच्वरऩ् ऎप्पडि सात्यमागाऩो-अप्पडि सात्यमागच् चॊल्लप्पट्टदुम् सात्यमागादु। ‘ज्ञानान् मोक्ष: मोक्षमाऩदु भगवदनुबवम्’ ऎऩ इरण्डुमे ज्ञानमायिऱ्‌ऱे: ज्ञा नम् क्रियै पोल् पुरुषतन्त्रमऩ्ऱे; वस्तु तन्द्रन्दाऩे; अदऩाल्दाऩे ज्ञानेच्चाकृतिगळ् कृति सा त्यङ् गळल्ल, सक्षरादि सामक्री इरुक्कुम् पोदु पुरुष प्रयत्तमिऩ्ऱिये ताऩे उण्डागिऩ्ऱऩ। इप्पडि उपायम् सात्यमागादागैयाल् अदैक् कॊण्डु अदिगार निरूपणम् ऎङ्ङऩे ऎऩ्गिऱ शङ्कैयैप् परिहरिक्क कर्त्तवयमाऩ ऎऩ्ऱार्। ससऩर् जासऩ: ध्यातव्यः इत्यादि विधिगळैक् काण्ग। उण्मैयिल् यागदा नादिगळुम् ज्ञा नविशेषमॆऩ्ऱे तान्द्रिग चित्ता न्दम्, अवै कर्त्तव्यमॆऩ्बदिल् विवादमिल्लैये। ऎल्ला ज्ञा नमुम् कर्त्तव्यमागाविट्टालुम् सिल कर्दव्यमागलामॆऩ्बदऱ्‌काग विशेषम् ऎऩ्गिऱ सॊल् उपाय पदत्ताले सत्वारग प्रपत्ति, अत्वारग प्रपत्ति श्रीमत्रहस्यत्रयणारम् (काळि) ९। ८१५ ताले ऎळऩमाय् उपेयमावदु[म्?]ऒरु रळिळयम्। इवऱ्‌ऱिल् उपायमागिऱ म् कणमुमाय् ऎळिळिसमुमाय् ऎगळाऩ ागङ्गळ् अञ्जोडे कूडिऩ। अव्वो aल। रल्गळिऩाले Frua-मसरियमुमायिरुक्कुम् । (ळमुमाय्मुमाय् । एमाऱ कळ् ऎल्लात्तालुम् म् ऎऩ्ऱु कॊळ्ळलागादु। मेले पक्ति प्रपत्तिगळै निरूपिप्पदाल् इङ्गु च्लोकत्तिल् कुऱित्तबडि अवऱ्‌ऱैये कुऱिक्कवेण्डुम्। ‘ऒरु’ ऎऩ्ऱु एक त्व विवक्षैयिल्लै। उपेयमाऩ ज्ञानविगास विशेषत्तैविड वेऱाऩ ऎऩ्ऱदाम् इदु पलविद पक्ति रूपमायुम् पलवगैयाऩ प्रपत्ति रूपमायु मिरुक्कुम्; एकरूपमऩ्ऱु। इऩि उपेयमाऩ ज्ञानत्तिऱ्‌कुम् सात्यत्वम् कूडुमॆऩ्गिऱार् इत्ताले इदि। इत्ताले सात्यमाय् = इदैक् कॊण्डु उण्डुबण्णप्पडुवदाय् ऒरु = उपायमागच् चॊऩ्ऩ ज्ञानत्तैविड वेऱाऩ ; विशेष पदत्तिऩुडैय अर्थत्तै विवरिक्किऱार् इवऱ्‌ऱिल् इदि। पक्ति प्रपत्तिगळ् मऩत्तै शुद्धमाक्कि सङ्कल्प प्रयत्न पूर्वकम् सादिक्कप्पडुगिऱबडियाल् करणसाबेमॆऩ्बदु ऒरु विशेषम् अदऱ्‌कु शास्त्र विधिगळे कारणमागैयाल् शास्त्रविहितत्वमुम् ऒरु विशेषम्। प्रह्मत्तिऱ्‌कु कुण।स्त्ता न।विक्रहङ्गळ् पलविरुप्पदाल् ऎन्दॆन्द अंसङ्गळै विषयीगरिक्क वेण्डुमॆऩ्बदै शास्त्र मूलमाग अऱिय वेण्डियिरुप्पदाल् ऒव्वॊरु विद्यैयिल् प्रह्म विसेणमाग ऒव् वॊरु विदमाऩ कुण स्त्ता न विक्रहङ्गळ् विषयमागुम्; ऎल्लामल्ल। ऎल्लाम् विषयीगरिक्कवुम् मुडिया आग व्यवस्तिद प्रह्म विषयत्व मॆऩ्बदुम् विशेषम्। इदऱ्‌कु नेर्माऱाग उपेयमाऩ ज्ञानत्तिल् विशेष ङ्गळैक् कुऱिक्किऱार् उपेयेदि। उपेयमावदु परिपूर्ण ज्ञानानुबवम्। अदु पूर्ण विगासरूपम्, अदु प्रदिबन्दगमाऩ विऩैगळ् विलगिऩ पिऱगु, ताऩे वरुगिऱदु। आगैयाल् करणसापेक्षत्वमिल्लै। स्वबावप्राप्तम् अदा वदु स्वाबाविगमागैयाल् शास्त्र विहितमऩ्ऱु। सर्वविषयगमागै याल् व्यवस्तिद प्रह्म विषयमऩ्ऱु। इप्पडियाऩाल् इदऱ्‌कु सा त्यो पेयमॆऩ्ऱु ऎङ्ङऩे पॆयरॆऩ्ऩिल् - नेराग अदै सादिक्क वेण्डु मॆऩ्गिऱ प्रयत्तमिल्ला विट्टालुम् अदऱ्‌कु प्रदिबन्दगमाऩ कर्माविऩ् निरुत्तिक्कु इवऩ् प्रयत्ऩप्पडुगिऱबडियालुम् प्रदिबन्दगम् सॆऩ्ऱ पिऱगु इदऩ् विगासम् उण्डागिऱबडियालुम् अदै सात्यमॆऩ्गिऱदु। ज्ञा नरूपमाऩ उपाय उपेयङ्गळिल् नेराग जन्यत्व रूपसात्यत्व मिरुप्पदु पोल् अनादियाऩ ईच्वरऩिडत्तिल् नेराग जन्यत्वम् वारादा कैयाल् सात्यमॆऩ्ऱुव्यवहरिप्पदिल्लै। ‘ऎ’ ऎऩ्गिऱ विषयत् तिल् मुऩ्ऩमेयिरुक्किऱ व्रीहिक्कु तळिगग ाऩत्तैयिसै वदु पोल् (ामावदु उमियै विट्टिरुक्कै) ईच्वरऩुम् ऎरिळियळै- ऎऩ ऎऩमागिऱबडियाल् सात्योबायमॆऩ्ऩलामे परमबदत्तिल्

३१६ ऎरियुळ्ळरमुमायिरुक्कुम्। ळरिणत्तुडऩ् लो-उपासितगुणादेर्या प्राप्तावप्यबहिष्क्रिया । सा तत्क्रतुनतुनयग्राह्या नाकारान्तरवर्जनम् ॥ रियामाऩ इव्वनुबवत्तिऩुडैय पुगमोय्क् कॊण्डु धर्म् उपेयम्। इव्वुपाय रूपमायुम् मायुमिरुक्किऱ जात्तुक्कु विषयमाय्क् वरुम् अनुबव विशिष्टागारेण सात्यमाय् सात्याबयमॆऩ्ऩलामे ऎऩ्ऱु सङ्गिक्कलाम्। आऩालुम् उत्पत्तियॆऩ्बदु विसेष्यत्तिल् इल्लै यागैयाल् प्रह्मत्तै अप्पडि व्यवहरिप्पदिल्लै। ऎल्लात्तालुम् ऎऩ्ऱदु परिपूर्ण ऎऩ्बदोडु सेरुम्। मुऩ् वाक्यत्तिल् कुणादिगळि ले ऎऩ्बदु नियद ऎऩ्ऱ विडत्तिल् सेरुम्; इऩि एऩागरा सर्क् पुरुषो भवति, तथेतः प्रेत्य भवति एकळ् ऎळि, सऩa: ऎ ऎळि ऎऩ्गिऱ श्रुतियाऩदु - ऎव्विदमाग ऒरु वस्तुवै इङ्गे उपासिक्किऱाऩो, मेलुलगम् सॆऩ्ऱु अव्विदमाग अऩुबविप्पवऩागिऱाऩॆऩ्ऱदे परिमिदमाऩ कुणविबूदिगळोडु प्रह् मोबास नम् सॆय्दाल् परिपूर्ण प्रह्माऩुबवम् वरक्कूडुमो? आगैयाल् मोक्षम् एकरूपमागादु अन्दन्द विदमाऩ मोत् तिऱ्‌कु अन्दन्द विदमाऩ उपायमॆऩ्ऩ वेण्डुम् अदु तगादा कैयाल् पक्ति मार्गङ्गळुक्कु उपायत्वमुम् कूडादॆऩ्गिऱ शङ्कै यैप् परिहरिक्किऱार् सारिग ऎऩ्गिऱ कारिगैयाल्। ऎप्पडि उपासिक् किऱाऩो अप्पडि अऩुबविक्किऱाऩॆऩ्ऱाल् उपासनत्तिऱ्‌कु विषयमाऩ आगारङ्गळ् तङ्गत्तिल् अवच्यमनुबविक्कप्पडुमॆऩ्ऱे पॊरुळागै याल्, उपासिक्कप्पट्टदु नीङ्गलाग मऱ्‌ऱदु वारादॆऩ्गिऱ अर्थमिल्लै। आग उपासिक्कप्पट्ट j: कुणम् विबूदि मुदलाऩवऱ्‌ऱिऱ्‌कु सर् अनुबवगालत्तिलुम् क ळिळि- नीक्कललिल्लैयॆऩ्बदु यादॊऩ्ऱु उण्डो, अदुवे - नीङ्गामैये सु-अनुबविक्कप्पडवेण्डिय वस्तु विषय उपासनत्तैप् पऱ्‌ऱि शास्त्रत्तिल् सॊल्लप्पट्ट न्यायत् तिऩाले क्रहिक्कप्पडुम्। ऎक्षा वेऱु अंसत्तै अनुबविप्प तिल्लैयॆऩ्बदु ई - इल्लै। अऩवु मॆऩ्बदिल्लै ऎरामे। स्वबवळित्तमाऩ अऩुबवत्तिल सात्योबेयत्वत्तैच् चॊल्वदै विड कैङ्कर्यत्तिल् सॊल्वदु सुगरमाऩबडियाल् कैङ्कर्यम् उपेय मॆऩ्ऩलामे ऎऩ्ऩिल् - अदऱ्‌कु समा ता नम् ऎa। ा CH, जार् रि, : ऎऩ्ऱु प्राप्तियैप् पलमागच् चॊल्लि यिरुप्पदाल् कैङ्कर्यम् परीवाहमाम्बडिक्कु उयर्न्द अनुबवमे उत्ते सयमुम् ऎप्पोदुमिरुप्पदुम्। आगैयाल् अदै विडमुडियादॆऩ्ऱबडि। इप्पडि सात्योबाय उपेयङ्गळै निरूपित्तु चित्तऩाऩ ईच्वरऩुक्कु इवऱ्‌ऱिऩ् सम्बन्दत्ताल् ताऩ् उपायत्व-उपेयत्वङ्गळ् ऎऩ्ऱु निरूपिक् किऱार् इव्वुपायेदि। आग सात्योबायत्तै उपेक्षित्ताल् ईच्वरऩुक्कु चित्तोबायत्वम् चित्तिक्कादॆऩ्ऱु कॊळ्ग। उपायत्वमावदु- कारण त्वम् स ळिवु: q: ऎऩ्ऱ वाक्यत्ताल्। इव्वुलगिल् श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (U ॥ ३१७ मुम्णमुम्, कॊण्डुळ्रित्ताले ईच्वरऩुक्कु इव्वीच्वरऩुडैय रोवुम् रगासऩ्बक्कल्ā- त्ताले Faळिामायिरुक्कुम् ; मऱ्‌ऱ अदिगारिक्कुम् काणम् मुद इप्पडि राासगत्तिल् सॊऩ्ऩदु पोल् विधिक्कप्पट्टुळ्ळ कुणविशेषादि कळोडु कूडिय परमबुरुषज्ञान मुडैयवऩ् मुक्तऩागिऱाऩ् वेऱु वऴि यिल्लै ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टुळ्ळदु। अळवु तनमुळ्ळवऩ् सुगप् पडुगिऱाऩॆऩ्ऱाल् सुगत्तिऱ्‌कु तऩम् कारणमॆऩ्ऱु तॆरिगिऱदु पोल् वित्वान् ऎा = विद्यैयुळ्ळवऩ् मोक्षमडैगिऱाऩ् ऎऩ्ऱाल् मोक्षत् तिऱ्‌कु विद्यै उपायमॆऩ्ऱु चित्तित्तु विडुम्, मेले : gFar: ऎऩ्गिऱ वाक्यत्ताल् मुऩ्वाक्यत्तिल् उपायमागच् चॊल्लप्पट्ट विद्यै तविर वेऱु उपायमिल्लैयॆऩ्ऱु तॆळिवागिऱदु। इप्पडि वित्या विषयमाय्क् कॊण्डे ईच्वरऩ् उपायमागलाम्। उपायमागलाम्। ईच्वरऩ् उपायमॆऩ्ऱु पॊदु वागच् चॊऩ्ऩालुम् इदैये कॊळ्ग। इप्पडि ईच्वरऩ् वित्याविषय माय्क् कॊण्डु प्रसाद विशिष्टऩागिऱाऩ्; अप्पोदु मोक्षसङ्कल्प मुडैयवऩागिऱाऩ्। सङ्कल्पित्तवुडऩे मोमागैयाल् सङ्कल्प विशिष्टऩुक्कुक् कारणत्वम्। अदे उपायत्वम्। इदैये कण वेषत्ताले ऎऩ्ऱरुळिऩार्, ईच्वरऩुक्कु उपेयत्वम् स्वर्गादि तेसङ् गळुक्कुप् पोले अनुबाव्यत्वरूपम्। अनुबवत्तिऱ्‌कु उपेयत्वम् आत्मा वुडऩ् आदार आदेयबाव सम्बन्दमे अनुबवरूपामिल्लैयागिल् अवऩ् उपेयमागाऩ्। अव्वाऱे वित्यारूप उपायमिल्लैयागिल् अवऩ् उपेयऩागाऩ्। इप्पडि ईच्वरऩुक्कु चित्तोबायत्वम् ऎल्लार् विषयत् निलुमागिल् पक्ति निष्टऩुक्कुम् अवऩ् उपायमागिऱबडियाल् पक्तऩुक्कु पक्ति उपायम्। प्रपन्नऩुक्कु ईच्वरऩे ऎऩ्ऱु पिरित्तुच् चॊल्वदिऩ् करुत्तॆऩ्ऩ ऎऩ्ऩ, अदै विळक्कुगिऱार् इव्वीच्वरेदि सत्वारग प्र पत्ति निष्टऩुक्कु पक्ति उपायम्- मोसादनम्। पल प्रदऩाय्क्कॊण्डु मट्टुम् ईच्वरऩ् उपायम्। अत्वारग प्रपत्ति निष्टऩुक्कु प्रपत्ति परन्यासरूपमागैयाले ताऩ् सॆय्यवेण्डुम् पक्त्यादि रूप परत्तै इवऩ् भगवाऩिडम् समर्प्पिक्किऱाऩ्। अदावदु नी पल प्रदऩावदु पोल् पक्ति स्तानत्तिलुमिरुक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱाऩ्। अप्पोदु इवऩिडम् पक्तियै ऎदिर्बार्क्कामल् ताऩे पक्तिक्कु (पदिलाग) रियाग निऱ्‌किऱ पडियाले अन्द उपायत्वमुम् अवऩुक्कुच् चेरुगिऱदु इदैयरुळिच् चॆय्गिऱार् उपायान्दास्त्तान निवेसत्ताले विशिष्टमायिरुक्कु मॆऩ्ऱु। रियाऩ् ऎऩ्ऱु वडमॊऴियिल् ऎऴुदुगिऱबडियाल् अङ्गुप् पोल् निवेसत्ताले ऎऩ्ऱु त्रुदीया विभक्ति। विशिष्टम् ऎऩ्बदऱ्‌कु युक्तम् ऎऩ्ऱु पॊरुळाऩाल् निवेस युक्त मॆऩ्ऱदाम्। निविष्टमॆऩ्ऱ तायिऱ्‌ऱु।इऩि विशेषण विशिष्टमॆऩ्ऱाऱ्‌पोले विशेषणम् =व्या वर् तगम्। विशिष्टम् = व्या वर्त्यम् ऎऩ्ऱ पॊरुळ् कॊण्डाल् उपायान्दर नी ३१८ ऎण्णत्तुडऩ् लाग रिक्कच्चामाग नडुवुळ्ळ कच्ऩङ्गळिल् ऎसामाऩ नेर्गळिले इप्परिसऩ्दाऩाऩ ईच्वरऩ् पुगुन्दु निऩ्ऱु अन्द कळाल वरुम् ऎयैयुम् ऎऩ्रिल्गळैयुम् उण्डाक्किक् कॊडुत्तु अव्वुबास्न् मागिऱ उपायत्तै कॊऩ्समाक्किक्कॊडुक्कुम् स्ताननिवेसरूप व्यावर्दग धर्मत्ताले व्यावृत्तमायिरुक्कुमॆऩ्ग। करम् पोले उपायान्दरस्ता ननिवेसम् प्रपत्ति विषयत्तिल् अदिगप् पडि पक्तियाऩदु ङग सङ्गल्प्पत्तिऱ्‌कुक् कारणमाऩ प्रसादत्तिऱ्‌कुक् कारणमाय् उपायमॆऩ्ऩप्पडुगिऱदु। प्रपत्तियाऩदु अव्वळवोडु निऱ्‌ कामल् अदऱ्‌कु मुऩ् उपायान्दरस्ता न निवेसत्तिऱ्‌कुम् कारणमागिऱदॆऩ् ऱदु विशेषम्। इप्पडि पक्ति स्ता नत्तिले भगवाऩै निऱुत्तुवदु प्रपत्ति कार्यमाऩाल् पक्ति निष्टऩ् सत्वारग प्रपत्ति निष्टऩावदॆऩ्? इवऩ् ऎदऱ्‌काग प्रपत्ति सॆय्वदु? अप्पोदु इवऩ् पक्तियै विडवेण्डुमे आग इरण्डु अदिगारियॆऩ्ऩक्कूडुमो ऎऩ्ऱ केळ्विक्कु समादादम् मऱ्‌ऱ इत्यादि। प्रपत्तियाऩदु पलऩळिप्पवऩै इवऩ् सॆय्यवेण्डु मुपायस्त्तानत्तिले निऱुत्ति अदु मूलमागवे पलऩ् पॆऱुविक्कु मॆऩ्ऱु पॊदुवागक् कॊळ्ळवेण्डुम्। पक्ति निष्टऩ् प्रपत्ति सॆय्वदु पक्ति स्ता नत्तिले निऱुत्तुवदऱ्‌कल्ल; पक्तियै सादिप्पदऱ्‌काग अवऩ् सिल उपायङ्गळैत् तेडुम् पोदु पल पाबङ्गळ् अदऱ्‌कुत् तडैयागत् तॆरिन्ददाल् अवऱ्‌ऱै विलक्कप् पॆरिय पॆरिय प्रायच्चित्तङ्गळैप् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱु तॆळिन्दु अन्द प्रायच्चित्तङ्गळ् तऩक्कुच् चॆय्य इयला। तऩक्कु वेण्डुम् पलऩुक्कु उरिय कालत्तिऱ्‌कुळ्ळे सुदराम् अवऱ्‌ऱैत् तऩित्तऩिये सॆय्वदु मुडियादॆऩ्ऱु तॆळिन्दु अन्दन्द प्रायच्चित्त स्तानत्तिले भगवाऩै निऱुत्तुवदऱ्‌काम्; भगवा ऩुम्, प्रायच्चित्तम् सॆय्दवऩुक्कुत् तुल्यऩाग इवऩै पावित्तुत् तडै कळै विलक्कि मऩत्तिल् सत्त्वगुणत्तै वरुत्ति सॆय्गिऱाऩ्। अदऩाल् पक्ति युण्डागिऱदु। आगैयाल् प्रपत्तियिऩ् कार्यम् ऎङ्गुम् ऒरे रीदियायिरुक् कुम् इदु पक्तियोगत्तिऱ्‌कु मट्टुमल्ल भगवत् विषयमाऩ पक्तियोगत् तिऱ्‌कु मुऩ्ऩे जीवात्मावै अवच्यम् काणवेण्डियिरुप्पदाल् अदऱ्‌ काग ज्ञादयोगत्तैयुम् अदऱ्‌कुमुऩ्ऩे कर्मयोगत्तैयुम् सात्त्विग त्यागत्तोडु कर्माक्कळैत् तॊडङ्गिच् चॆय्यवेण्डि यिरुप्पदाल् अवऱ्‌ऱुक्कुत् तडैगळै विलक्कवुम् पॆरियबॆरिय कार्यङ्गळैच् चॆय्य वेण्डि, गतियिल्लामल् प्रपत्तिगळैये सॆय्य मुऩ् वरुवाऩ्। आग पक्ति निष्टऩ् सॆयलिल् प्रपत्ति प्रचुरमायिरुक्कुम्। इतरऩुक्कु ऒरे प्रपत्ति। नेर्गळिले ऎऩ्बदऱ्‌कु अवसरङ्गळिले अल्लदु कार्यङ्गळिले ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। उपायत्तैप् ५३ पर्यन्तमाक्कि ऎऩ्ऱदाल् अवऩ् सॆय्द पल प्रपत्तिगळुक्काग पक्तियै विडमुडियादु। पक्तियै सादि त्तुक् कॊडुप्पदऱ्‌कुत् ताऩे अवऱ्‌ऱैच् चॆय्दाऩ्। आगैयाल् पक्ति मूल श्रीमत्रहस्यत्रबसारम् (मुऎT) ८। ९१९। पिऱन्दाल् अङ्गुक् ऎऩिरमावदु-ऎऎत्ताले तऩक्कु साङ्गळाय् कारिमुगङ्गळाऩ करङ्गळोडुम् rfक मागवे अङ्गुप् पलऩ् ऎऩ्ऱदाम् कर्मयोगारम्बम् मुदलागवॆऩ्ऱविडत्तिल् कर्मयोगमावदु ऎऩ्ऩ? अदु मुदलाग ऎऩ्ऱदाल् वेऱॊऩ्ऱुमिरुप्पदागत् तॆरिगिऱदु। मुमुक्षु वुक्कु उपायङ्गळ् नालु,कर्मयोगम् ज्ञा नयोगम् पक्तियोगम् प्र पत्ति ऎऩ्बवै ऎऩ्गिऱार्गळ्। पक्तियोगादिगळैप् पोले कर्मयोग ज्ञा नयोगङ्गळुम् स्वतन्त्रमाग मोसादमागत् तॆरिवदाल् ऒरुवऩुक्के, ‘कर्मयोगम् तॊडङ्गि पक्ति पूर्त्ति वरैयिल्’ ऎऩ्ऱु सॊऩ् ऩदु पॊरुन्दुमो? इङ्गुक् कर्मयोगम् ज्ञानयोगमॆऩ्ऱु इवऩ् सॆय्यवेण्डिय नित्यकर्माक्कळैयुम् इवऩ् पॆऱवेण्डिय आचार्य मूलगमाऩ भगवत् ज्ञानत्तैयुम् कॊळ्वदागिल्, अवैयिल्लामल् पक्ति यनुष्टिक्क मुडिया तागैयाले अवऱ्‌ऱैत् तऩिये कूऱवेण्डियदव सयमल्ल स्वर्गत्तै यपेक्षिक्किऱवऩ् यागम् सॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱु इव्वळवे पोदुमायिरुक्क अवऩुक्कुम् अदुविषयत्तिल् ज्ञानादिगळ् वेण्डियिरुप्पदाल् अवऩुक्कु कर्मयोगम् ज्ञा नयोगम् यागम् ऎऩ्ऱ मूऩ्ऱुम् वेण्डुमॆऩ्ऱु यारावदु सॊल्वार्गळो ऎऩ्ऩ, कर्मयोग मॆऩ्बदऱ्‌कु नित्य कर्मानुष्टान मॆऩ्ऱु पॊरुळल्ल। ज्ञानयोग मॆऩ्बदऱ्‌कु परमात्म विषय ज्ञानमॆऩ्ऱुम् पॊरुळल्ल इवै वेऱु ऎऩ्ऱुम्, इवऱ्‌ऱिल् कर्मावाऩदु ज्ञा नमऩ्ऱागैयाले नेराग मो सादनमागमाट्टादु: ज्ञानयोगमावदु परमात्मावैप्पऱ्‌ऱियदल्ल् वागैयाल् तत्क्रदुन्याय विरोदम् वारामैक्काग नेराग मो सादनमागादु। अवै पक्तियोगत्तिऱ्‌के परम्बरया सा त नमागु मॆऩ्ऱु विरित्तु उरैक्कत् तॊडङ्गुगिऱार्। अङ्गु इत्यादि। उपाय विबागादि कारत्तिल् कर्मयोगम् ज्ञानयोगम् पक्ति प्रपत्ति ईच्वरऩ् ऎऩ्ऱु ऐन्दु उपायङ्गळैक् कूऱुगिऩ्ऱाराऩालुम्, इप्पडि विबागम् सॆय्वदिल् करुत्तिल्लै। उपायत्तिल् चित्तोबायम सात्योबायमॆऩ्गिऱ इरु पिरिवु उण्डु। मोक्षार्त्त सात्योबायत्तिल् पक्ति प्रपत्ति ऎऩ्गिऱ इरण्डु पिरिवे। अन्द पक्तियिल् उट्पिरिवुगळ् पल। प्रपत्तियिलुम् मानस वासिगादिगळ् पल वाम्। कर्मयोग ज्ञा नयोगङ्गळ् उपायत्तै सादिप्पऩवाय् परम्बरया उपायङ्गळ् ऎऩ्ऱऱिविप्पदागक् कूऱियदॆऩक् कॊळ्ग। पक्तियोगम् सॆय्वदऱ्‌कु मुऩ्ऩे जीवात्म विषयमाग योगम् सॆय्दु जीवात्मस्वरूप अवलोक नम् सॆय्यवेण्डुम् अदऱ्‌काग कर्मयोग ज्ञा नयोगङ्गळ् सॆय्यवेण्डुम् अदऱ्‌कु मुऩ्ऩे जीवात्मस्वरूपम् ऎप्पडिप्पट्टदॆऩ्ऱु आचार्य मूलाग अऱिन्दिरुक्कवेण्डुम्। पिऱगु मुमुक्षवागि सात्त्विगत्यागत्तुडऩ् सकल कर्मानुष्टानम् सॆय्गिऱ वऩागवेण्डुम्। अन्द नित्य नैमित्तिग कर्मानुष्टानम् कर्मयोगम् ३८० ऎऩ ङ्गळोडुम् कूड पसङ्गळ् “सळ् तॊडङ्गुवदऱ्‌कु मुऩ्ऩमुम्, कर्मयोगादिगळिल् इऴियाद अत्वारग प्रपत्ति निष्टऩुक्कुम् पक्तियोगम् मुडिवाग अनुष्टिप्पारुक्कुम् पॊदु वाऩदु। पॊदुवाऩ अदैविड कर्मयोगमॆऩ्बदु वेऱु। अदावदु भगव कीदैयिल् कळऩ् ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिच् चॊल्लप्पट्टदु कर्मयोगङ्गळ् पलवुण्डु। अवै जीवात्मावलोक नत्तिऱ्‌कुक् कारणम्। अदावदु ऒरुवऩ् जीवात्मदर्शनम् तऩक्कु वरवेण्डुमॆऩ्ऱु विरुम्बि सङ्कल्पित्तुक् कॊण्डु सहस्र नामार्च्चऩै पोऩ्ऱ तेवार्च्चऩैयो एदेऩुम् ऒरु विदमाऩ तपस्सो तीर्त्त यात्रैयो तानमो यागवगैयो प्राणा याममो एदॆऩुमॊऩ्ऱै तिऩन्दोरुम् विडामल् सॆय्दु वरवेण्डुम्। ऒरु नाळ् तेवार्च्चऩै, ऒरु नाळ् तानम्, ऒरु नाळ् यागमॆऩ्ऱु माऱ्‌ऱ लागादु। वैराक्यम् मुदिर्न्दु जीवात्म तर्सनत्तिऱ्‌कु उरिय मऩच्चुत्ति इदऩ् मूलम् पॆऱप्पडुम्। मऱ्‌ऱ नित्य नैमित्तिग कर्माक्कळै इदऱ्‌कुत् तुणैयागच् चॆय्यवेण्डुम्। इवऱ्‌ऱै आच्रमधर्ममॆऩ्ऱु मऱ्‌ऱवर् सॆय् वर्। इन्द नित्य कर्मानुष्टानत्तै ज्ञानयोगी अदऱ्‌कुत्तुणैयागच् चॆय्वाऩ् पक्ति निष्टऩ् इदै पक्तियोगत्तिऱ्‌कुत् तुणैयागच् चॆय् वाऩ् इन्द नित्य कर्मानुष्टानम् अददऱ्‌कुत् तुणैये, कर्मयोग मल्ल। इत्तुडऩ् इवऩ् वेदङ्गळिल् काम्यमाग अदावदु जहिग आमुष्मिग माऩ पलविद पलऩ्गळुक्काग ओदप्पट्टिरुक्कुम् कर्माक्कळैक्कूड तऩक्कु वैराक्यत्तै वळर्प्पदऱ्‌काग अन्दप् पलऩ्गळै त्यागम् सॆय्दुविट्टु भगवत् प्रीतिक्कागवे सॆय्गिऱेऩ् ऎऩ्ऱु सङ्कल्पित्तु मुडिन्दवरैयिल् सॆय्यलाम्। अवैयुम् तुणैयागि इवऩुक्कुत् तॊडर्न्दु योग पूर्त्ति यावदऱ्‌कु उदवुम्। इदैये ‘तऩारिक् रहितङ्गळाऩ काम्य कर्मङ्ग ळोडुम्” ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्दार्। काणामावदु-पलत्तिल् पऱ्‌ऱु: आदि पदत्तिऩाल् ‘नाऩ् कर्त्ता, ‘इदु ऎऩक्कु’ ऎऩ्गिऱ पुत्तिगळैक् कॊळ्ग। इवैयिल्लामलिरुक्क वेण्डुम् इवऱ्‌ऱैविड वेण्डुम् कर्मा नुष्टाऩ कालत्तिल्। इदऱ्‌कु मुऩ्ऩमे देहम् वेऱु, जीवऩ् वेऱु, परमात्मा वेऱॆऩ्ऱु अत्तऩुडैय स्वरूप विवेकत्तुडऩ् ऎऩक्कु मोमेवेण् डुम् ऎऩ्गिऱ तॆळिवुम् वेण्डुम् इदै शास्त्रत्ताले जीवबरमात्म यादा त्म्यज्ञाऩम् पिऱन्दाल् ऎऩ्ऱार्। सनियममाग ऎऩ्बदऱ्‌कु ताऩ् ऎडुत्तुक् कॊण्ड कर्मयोगत्तै विडामलुम् माऱ्‌ऱामलुम् तॊडर्चियाग ऎऩ्ऱ पडि। ‘अवान्दरबेदङ्गळ्’ ऎऩ्बदऱ्‌कु उट्पिरिवुगळ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्। टि-सिल-तेवऩाऩ ऎम्बॆरुमाऩ्विषयमाऩ अर्च्चनादिरूपमाऩ ऎवु - यागत्तैक् कर्मयोगमागक् कॊण्डिरुप्पर्।वात्तिऱ्‌कु कसाग करिसमायिरुक्कुम् याम् अदिऩ् ” ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिच् चॊल्लप्पट्ट ऎ र् ऎऩ्गिऱबडि आरादनम् पॊरुळ्। ऎन्दक् कर्मयोगमुम् भगवत् प्रीति कारणमागैयाल् आरादनमाय् यज्ञमागलाम्। इन्द अर्च्चऩैयैश्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (qzरि ९ ३२१ काऩिऩ्-सस-ऎळरिगळ्। अरिवुगरिगत्ताले, प्रपत्तिदाऩे पक्तियै इडै यिट्टुम् इडैयिडादेयुम् सुक्कुवाऩाऱ्‌पोल इक्कर्मयोगम् त्तै इडैयिट्टुम् इडैयिडादेयुम् ऎरिगरमाऩ अत्तैक्कॊण्डु काळळामाम्। कारमावदु- मट्टुम् ऎदु ऎऩ्ऱदु नेराग अर्च्चामूर्त्तियैक् कुऱित्ते सॆय्गिऱ पडियाल् ऎऩ्ग ते तेवार्च्चनम्। तीर्त्तमावदु - तीर्त्तयात्रै यज्ञादिगळ् यागहोमा तिगळ् इप्पडि कर्मयोगत्तै वॆगुगालम् सॆय्दु, मनच्चुत्ति पॆऱ्‌ऱवऩ् अदिग देहसक्तियैयुम् पिऱर् सहायत् तैयुम् अपेक्षिक्किऱ कर्मयोगत्तै विट्टु ज्ञानयोगत्तैच् चॆय्वाऩ्। अदऩ् पिऱगु मुक्ययोगत्तदैच् चॆय्वाऩ्। अदावदु ‘ऎ । कारण ऎऩ्ऱबडि आसनत्तिल् अमर्त्तु प्राणायामपूर्वकमाग ऎल्ला इन्द्रिय ङ्गळैयुम् अडक्कि मऩत्तै निरुत्ति जीवात्मावैत् तॊडर्चियाग त्या नम् सॆय्वदु, इदैच् चॆय्दु वन्दाल् जीवात्माविऩ् अवलोकनम्- तर्सनम् एऱ्‌पडुम्। सिलर् ज्ञा नयोगत्तै इडैयिल् सॆय्यामले ध्यान् योगम् वरैयिल् कर्मयोगत्तैये सॆय्वर्। कर्मयोगम् सॆय्युम् पोदु उण्मैयाऩ जीवात्म स्वरूपत्तै मऩत्तिऱ्‌ कॊण्डु, ‘इद ऩुडैय तर्सनत्तिऱ्‌काग इदैच् चॆय्गिऱेऩ्’ ऎऩ्ऱु निऩैत्तुवरुगिऱ पडियाल् कर्मयोगत्तिल् ज्ञा नम् अडङ्गियिरुप्पदाल्। तऩि ज्ञान योगम् वेण्डावॆऩ्ऱु करुत्तु। अप्पोदु ज्ञानयोगत्ताल् वर वेण्डुम् त्या नयोगम् इत्तालेये वरुगिऱदॆऩ्ऱदायिऱ्‌ऱु। इप्पडि ज्ञा नयोग साबेमायुम् ज्ञा नयोग निरपेक्षमायुम् मॆऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमो ऎऩ्ऩ, अदऱ्‌कु त्रुष्टान्दमरुळिच् चॆय् किऱार् प्रपत्ति ताऩे इदि। सत्वारग प्रपत्ति निष्टऩ् प्रपत्तियिऩाल् पक्तियै सादित्तु अदऩाल् मोक्षम् पॆऱुगिऱाऩ्। अङ्गे प्रपत्ति पक्ति सापेक्षमायिरुक्किऱदु; अत्वारग प्रपत्ति निष्टऩुक्कु प्रपत्तिये पक्ति निरपेक्षमाग साद नमागिऱदु। आगैयाल् ऒऩ्ऱुक्के इरण्डु वगै युम् कूडुम् कर्मयोगम् सॆय्गिऱवऩ् ज्ञा नयोगत्तिऱ्‌काग ऎऩ्ऱु अदै उत्तेसिक्कामल् सॆय्वदे मुक्यबक्षमॆऩ्ऱु कीदैयिऩ् मुडिवु। इडै यिट्टुम् - इडैयिल् वैत्तुम्; इडैयिडादेयुम् = इडैयिल् ज्ञान योगत्तैच् चॆय्यामलुम्, सबरिगरमाऩ ; परिगरम्-आसनम् प्राणायामम् प्रत्याहारम्। योगत्तैक् कॊण्डु - योगम् वायिलाग, इन्द योग त्तै लक्ष्यबूदमाऩ योगमॆऩ्ऱुम् सिरोबूदमाऩ योगमॆऩ्ऱुम् सॊल् वर्। कर्मयोगमॆऩ्बदऱ्‌कु कर्मविशेष रूपमाऩ उपायम् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। ज्ञा नयोगमॆऩ्ऱाल् ऎऩ्ऩ? ज्ञानमागिऱ उपायमॆऩ्ऱाल् ध्यान योगमुम् ज्ञानयोगन्दाऩे। कीदैयिल् ‘ऎ’ ऎऩ्ऱु भगवत् ज्ञा नत्तैये ज्ञानमॆऩ्गिऱदे ऎऩ्ऩ अदै विवरिक्किऱार् ज्ञान योगमावदु ऎऩ्ऱु। इन्द ज्ञानयोगम् परमात्म विषयग ७ ४१ ३२२ कर्मयोगत्ताल् ईच्वरऩैप्पऱ्‌ऱ क्षिणत्तुडऩ् ३F:कणळयुम् पिऱन्दवऩुक्कु

  • कङ्गळाले

तूरमाय् शरीरतया रगारमाऩ मऩ्ऱु; जीवात्म विषयगम्, इन्द ज्ञानमाऩदु - कर्मयोग आरम्बत् तुक्कु मुऩ्ऩमे एऱ्‌पट्टुत् तॊडर्न्दु वन्दु कॊण्डिरुप्पदु सिलरुक्कु कर्मयोगारम्बत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩे जीवात्म ज्ञानम् सामान्यमायिरुक्कुम्। सिलरुक्कु विशदमागवुमिरुक्कुम्। कर्मयोगत्तिऩाले अन्द: करण जयम् पिऱक्कुम् वरै सरियाऩ मऩच्चुत्तियुण्डागुम् वरैयिल् इरुक्कुम् आत्म ज्ञानत्तिऱ्‌कु ज्ञानयोगमॆऩ्ऱु पॆयरिल्लै अदऩ् पिऱगु वरुम् सिन्दनम् आत्म परिशीलनम् निरन्तरमाय् अदावदु विषय सिन्दनत् तोडु कलक्कामल् इरुक्कुम्। अन्द आत्म स्वरूपत्तै इवऩ् प्रकृति मुदलाऩ असे त नङ्गळैक्काट्टिलुम् विलक्षणमाय् अऱिन्दिरुप्पदाल् इवऩुक्कु देहात्म प्रममिल्लै। भगवाऩुक्कु इदु आदेयमुम् विदेय मुम् सेष्मुमागुम्। अदऩाल् भगवाऩुक्कु शरीरमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् अदऩाल् अवऩुक्कु प्रकारमागुम्। अदावदु ज्ञानत्तिल् विशेषणमागत् तोऩ्ऱुवदु ऎऩ्ऱ पॊरुळल्ल ; अप्रुदक्चित्त धर्ममागुमॆऩ्गिऱ पॊरु ळागुम्। इदऩाल् स्वतन्त्रात्म प्रममुम् इवऩुक्कु विलगिऱ्‌ऱु। इप्पडिप् पट्ट आत्माविऱ्‌कु स्वरूपम् ऎत्तगैयदॆऩ्ऱारायुम्बोदु ज्ञा ना नन्द स्वरूपमाय् अबहदबाप्मत्वादिगुण विशिष्टमायिरुक्कुम्। अन्द स्वरूप परिशीलनम् इन्द्रिय प्रत्याहारमुम् त्या नमुम् इरामले पाह्य विषयत्तिल् अवदा नमिऩ्ऱि तॊडर्न्दु वरुम्बोदु ज्ञान् योगमागिऱदु। इप्पडि कर्मयोग मात्रत्तालो कर्मयोगत्तिऱ्‌कुप् पिऱगु वरुम् ज्ञा नयोगत्तालो ध्यानयोगम् कूडियबोदु जीवात्म साक्षात्कारम् वरुगिऱदु, अदिल् ज्ञानत्व आनन्दत्व अबहदबाप्म त्वादि जीवधर्मङ्गळ् तोऩ्ऱुम्। आदेयत्व विदेयत्व शेषत्व रूपमाऩ शरीरत्वम्, अप्रुदक्चित्तत्वम् ऎऩ्गिऱ धर्मङ्गळ् तोऩ्ऱा, अन्द आगारङ्गळोडु इवऩ् आत्मावै ध्यानम् सॆय्यविल्लैये। अप्पडि ध्यानम् त्या नम् सॆय्दु अवऱ्‌ऱिऱ्‌कुम् साक्षात्कारम् वन्दिरुन्दाल् अदुवे भगवत् विषयगमाय् पक्तियोगमे यामागैयाल् इदऱ्‌कुप् पिऱगु पक्तियोगम् सॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱु मेले सॊल्वदु सेरादु। अदऩाल्दाऩ् मुऩ्वाक्यत्तिल्, प्रकारमागुम्बडि निरन्तरसिन्दनमॆऩ्ऩा मल् उण्मैयिले प्रकारमाऩ तऩ् स्वरूपत्तै यॆऩ्ऱदु। परमात्मा वुक्कु शरीरमाग ज्ञानयोगत्तिल् आत्मावैच् चिन्दिप्पदु इष्टमाऩाल् ‘शरीरदया निरन्तर सिन्दनम् पण्णुगै’ ऎऩ्ऱे अरुळियिरुप्पर्। अव्वा ऱिऩ्ऱि शरीरदया प्रकारमाऩवॆऩ्ऱु स्वरूप विशेषणमाग (सिन्दन विशेषण माक्कामल्) अरुळियदाले भगवत्शरीरत्वम् ज्ञानयोगत्तिल् सिन्दनीयमऩ्ऱु। इऩि केट्कलाम् - कर्मयोगारम्बत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩमे भगवत् शेषत्वम् अऱियप्पॆऱ्‌ऱु स्वतन्त्रात्म प्रमम् नीङ्गवेण्डि

श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (सा) ९। ३२३ तऩ् स्वरूपत्तै रम् पण्णुगै। इक् कर्मयोग ज्ञान योगङ्गळाले पिरचित्ताले कजाऎऩ्गाम् पिऱन्दाल् अऎ जॆण करुमाऩ MARमागिऱ कगत्तिल् अगप्पट्टिलऩागिल् एारळऩ्माऩ यिरुप्पदाल् अन्द शेषत्व शरीरत्वादिगळै ज्ञा नयोगत्तिलुम् विडा मल् सिन्दऩै सॆय्दालुम् त्या नयोगम् सॆय्युम् पोदु शरीरत्वादिगळै विट्टु ज्ञानत्व अबहदबाप्मत्वादिगळै मट्टुम् आत्माविल् ध्यानम् सॆय्गिऱाऩ्। अदऩाल् अव्वळवुक्के साक्षात्कारम्, अदऩ् पिऱगु परमात्म त्या नयोगत्तिलेये शरीरत्वादिगळै युमनुसन्दिप्पदॆऩ्ऱाल् ऎऩ्ऩ ऎऩ्ऱवाऱु, इदऱ्‌कु विडै-त्या नत्तिऱ्‌कु विषयमागादवऱ्‌ऱैयुम् अऱिय वेण्डियदवच्यमाऩालुम् अवऱ्‌ऱिऱ्‌कु निरन्तर सिन्दनत्तिऱ्‌कु अवच्य मिल्लै। वाक्यङ्गळ् मूलमाग जीवसिन्दऩै सॆय्युम् पोदु शरीरत्वादिगळु मऱियप्पट्टालुम् निरन्तर सिन्द नमवच्यमिल्लै यॆऩ्बदे यागुम्। ऱ पक्तियोगम् मुदलिलेये सॆय्दालॆऩ्ऩ? अदऱ्‌कु मुऩ् जीवात्माव लोकनत्तिऱ्‌कागवाऩ इन्द प्रयासै ऎदऱ्‌काग ऎऩ्ऩ, इन्द आत्माव लोकनम् पिऱन्दवऩुक्के पक्तियोगत्तिल् अदिगारमॆऩ्गिऱार्। इक्कर्म योगेदि। कर्मयोग ज्ञानयोगङ्गळाले ऎऩ्ऱदऱ्‌कु कर्मयोगत् तालो कर्मयोग पूर्वक ज्ञानयोगत्तालो ऎऩ्ऱु पॊरुळाम्। योगमुगत्ताले = जीवात्मत्या नयोगम् वायिलाग। पिऱन्दाल् ऎऩ् पदऱ्‌कु ‘उबयुक्तमाय्क् कॊण्डु’ ऎऩ्ऱ पदत्तिल् अन्वयम्; कीऴुम् अन्वयम्। जीवात्मदर्शनमाऩदु ऎरिवुक् कप् सॆसऩ् सरिवुक् कग: ऎऩ्ऱु इदऱ्‌कु मेलाऩ सुगमिल्लै यॆऩ्ऱ पुत्तियै युण्डुबण्णक्कूडियदागैयाल् भगवत् पक्तिक्कु प्रदिबन्दगमे यऩ्ऱि सादगमागुमो ऎऩ्ऱ केळ्विक्कु उत्तरमागुम् वैषयिग इत्यादि। अन्द च्लोकत्तिऱ्‌कु तारबुत्रादि विषय सुगङ्गळै आत्मसुगत्तिऱ्‌कु मेलाग निऩैक्क माट्टाऩॆऩ्ऱे पॊरुळ्। परमात्म सुगम् मेऱ्‌पट्टदऩ्ऱॆऩ्गिऱ पुत्ति इवऩुक्कु उण्डागादु। आऩालुम् परमात्म सुगम् पॆरिदॆऩ्ऱु तॆरिन्दवर्गळे विषय सुगत्तिल् इऴिवदु इयऱ्‌कैयायिरुक्क अदऱ्‌कुमेलाऩ जीवसुग साक्षात्कारम् वन्दबोदु अदु आगर्षगमावदिल् संसयमिल्लै। आऩालुम् अदिलुम् दोषङ्गळिरुप्पदैप् परिशीलनम् सॆय्दुगॊण्डे यिरुन्दाल् अदु आगर्षगमागादु आगर्षगमाऩाल् अप् पलऩ् नीडिक्कक्कूडिय कैवल्य स्तानत्तै विरुम्बि पक्तियोगत्तिलिऴियमाट्टाऩ्। अगप्पडादबोदु अदैविड परमबुरुषार्त्तम् भगवदनुबवमॆऩ्ऱु अदिल् रुचियुमिरुप्पदाल् पक्तियोगत्तिलिऴिवाऩ्। आगर्षगत्तिल् ; वलै, सुऴल्, अयस्कान्दम् ऎऩ्ऱ वैबोल् तऩक्कदी नमाक्कुवदाल् इदुवुम् आगर्षगम्। अगप्पट्टिलऩागिल् ऎऩ्बदऱ्‌कु अगप्पडामलिरुन्दाल् ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। इप्पडि पादगमागक् कूडिय जीवसाक्षात्कारत्तै विरुम्बामलिरुन्दालॆऩ्ऩ? अदऩुडैय त्या नमिल्लैयागिल् परमबदत्तिल् अदऩुडैय साक्षात्कारम् उण्डागु ३२४ ऎरिणत्तुडऩ् अगात्तुक्कु उपायमाऩ ऎरिक्रत्तिले इऴियुम्बोदु उळ्ळिरुक्किऱ रत्ऩम् काण्गैक्कुक् किऴिच्चीरै कण्डाऱ्‌पोले सरयैप् पार्क्कुम् पोदैक्कु अवऩुडैय पुगऩाऩ जीवात्माविऩुडैय ऎऩ्ईम् साऴुग- मो वॆऩ्ऩिल् - भगवत्या नमात्रम् सॆय्गिऱवऩ् नित्य सूळ्, नित्य विबूदि, मऱ्‌ऱुम् पल विशेषङ्गळ् परिपूर्णमागप् परम तत्तिल् साक्षात् करिप्पदु पोल् जीवऩुक्कु इवऩ् स्वरूपमुम् अङ्गे पार्क्कप्पडलामे ऎऩ्ऩ, इङ्गु अदऩुडैय अवलोकनम् वेण्डुवदऱ्‌कु त्रुष्टान्द मॊऩ्ऱु अरुळिच् चॆय्गिऱार् उळ्ळिरुक्किऱ इत्यादियाल् किऴिच्चीरै यावदु- निदियै मूडिक्कॊण्डिरुक्कुम् वस्त्रम्। वस्त्रत्तिऩालो सॆप्पालो रत्तम् मूडप्पट्टिरुन्दाल् मुदलिल् अदैक् कण्डु अदऩ् पिऱगे अदऩुळ् इरुक्कुम् रत्तत्तैक् काण्बर्। अदुबोल् तऩक्कु अन्तर्यामियाऩ परमात्म तर्सनत्तै विरुम्बुगिऱवऩ् तऩ् तर्सनत्तैप् पॆऱ्‌ऱ पिऱगु अदऩ् ध्यानत्तिले इऴिवदु स्वरसम्। आगैयाल् मुदलिल् जीवात्म त्या नम् अवच्यमागिऱदु। शास्त्रानुगुणमाग तर्क्कमाराय वेण्डुमल्लदु तर्क्का नुगुणमाग शास्त्रत्तिऱ्‌कुप् पॊरुळ् कॊळ्वदु तगादु। आगैयाल् नित्य विबूत्यादिगळैप् पोलऩ्ऱि नियदमाग, ‘अहम् प्रह्मास्मि’ ऎऩ्ऱु इवऩ् त्या नम् सॆय्य वेण्डियदवच्यमागैयाल् प्रजाबदि वाक्यादिगळिलुम्, ‘रियाय् & Rear’ ऎऩ्गिऱ कडवल्लि यिलुम् मुऩ्बुऱ जीवात्मध्यानत्तै विधित्तिरुप्पदाल् इङ्गु जीवात्म तर्सनम् अवच्यमागिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु। मेलुम् अचित्तत्तवानुबव मागिऱ ऐच्वर्यम्, चित्तत्तवमागिऱ कैवल्यम् ऎऩ्ऱ इव्विरण्डुक्कु मेलाय् परमबुरुषार्त्तमागिऱ मोक्षत्तिल् वेऱु पलत्तिल् विरक्तऩुक्कु अदिगारमागैयाल् ऐच्वर्य पलत्तिल् पोले सूक्ष्मात्म विषयत्तिलुम् अनुबवमळित्तु इवऩुडैय वैराक्यत्तैप् परीक्षिक्कुम् ईच्वरऩ् आत्म तर्सनमिल्लादवऩै सुसुक्ष्म पक्तियोगत्तिल् इऴिविप्पदिल्लै यॆऩ्ऱु कॊळ्ळवेण्डुम्। अवऩुडैय शरीरबूदमाऩ इत्यादियाल् जीवर्त्म तर्स नम् परमात्म पक्तिक्कुक् कारणमागादु; वस्तु वेऱायिरुप्पदाल् ऎऩ्गिऱ शङ्कै परिहरिक्कप्पडुगिऱदु सीरैयुम् रत्ऩमुम् वेऱायिरुन्दाल्गूड शीलैयुडैय तर्सनम् रत्ऩदर्शनत्तिऱ्‌कुक् कारणमावदु पोल् आगलामे। अङ्गुच् चिऱिय रत्तम् पॆरिय शीलैयाल् मऱैक्कप्पडुगिऱदु पोल् अणुवाऩ जीवऩाल् विबुवाऩ परमात्मा मऱैक्कप्पडविल्लैये यॆऩ्ऩिल्, विबुवाऩ परमात्माविल् जीवात्मा ऎऩ्गिऱ उबादियाल् अळविडप्पट्ट (जीवात् मोबहितमाऩ) प्रदेशमे उपासिक्कप्पडवेण्डियिरुप्पदाल् अच्चिऱिय प्रदेशत्तिऱ्‌कु जीवात्म स्वरूपम् आवारगमॆऩ्ऱु कॊळ्ळलाम् मुडि वाग जीवात्म अन्तर्यामियाग परमात्मावै त्या निक्क वेण्डियिरुप् पदाल् इव्विरण्डु वस्तुवुम् वॆव्वेऱागविरुन्दालुम् ऒऩ्ऱोडु ऒऩ्ऱैच् चेर्त्तुक् काणवेण्डियबोदु ऒऩ्ऱिऩुडैय तर्स नम् वेऱॊऩ्ऱिऩ् तर्स स श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (ळिळा ३२५ माय्क् कॊण्डु ऎळिगळात्तुक्कु अङ्गागयिले एऱिट्टुक्किडक्कुम्। ळिगरमावदु -तऩाय् अरसऩाय् कऩाऩ भगवा अयगऩाऩ ऩुडैय ऐगारिगळै विषयमागवुडैत्ताय्गाऩ- ळवुम्। अदुदाऩ् केवुरैयैप् पोल रमाऩ कामाय् साजगा णमाऩ ऎळरत्तैयुडैत्ताय् परमबदत्तुक्कु पण्णुम् ई मऱुदियाग नाळ्दोऱुम् अनुष्टिक्क वळर्न्दु वरुवदाय् अाळि- नत्तिऱ्‌कुक् कारणमॆऩ्ऩक् कुऱैयिल्लै। अदिगारगोडियिले = अदिगार वगुप्पिले ; एऱिट्टुक्किडक्कुम् = सम्बन्दप्पट्टिरुक्कुम्। एऱिडल्-एऱल्; पक्तियोगत्तिऱ्‌गतिगारमाग अव्वुबासनत्तै विधिक्कुम् शास्त्रत्तिऩ् पूर्ण अर्थ ज्ञा नमुम् अनुष्टिक्क सक्तियुम् अदऩ् पलमाऩ मोक्षत्तिल् इच्चैयुम् अदिगारङ्गळावदु पोल् जीवात्म तर्सनमुम् अदऱ्‌क्गतिगार मॆऩ्ऱबडि। वेदान्द च्रवणादिगळुक्कु मुऩ्बु कूड मुऩ्बु कूड आस्तिगर्गळुक्कु पक्ति याऩदु प्रसिद्धमायिरुक्क जीवात्म तर्सनमुळ्ळवऩुक्के पक्तियिल् अदिगारमॆऩ्ऩक्कूडुमो ऎऩ्ऩ, इङ्गुच्चॊल्लुम् पक्तियोगम् अदै विड वेऱॆऩ्गिऱार् पक्तियोगमावदु ऎऩ्ऱु। ऎम्बॆरुमाऩुक्कु मेल् ऒरुवऩ् आदारमाय् नियन्तावाय् शेषियाय् इरुप्पाऩागिल् इवऩिडत् तिल् पक्ति पुष्कलमागादु। आगैयाल् निरतिशय प्रीतियागादु अदऱ्‌ कागवे अई aga: ऎऩ्ऱार् सनत्कुमारर्। ‘, ‘arasat- सळ’ इत्यादिगळैयुम् काण्ग। अदऩाल् अनन्य निष्टऩाय् इत्यादि। ईच्वरऩ् वेऱॊरुवऩुक्कु आदेयऩल्लऩ्। ईसा जा-रिa: ऎऩ ऎगfg। स्वरूपादिगळै। ऎऩ्ऱ आदिबत्ताल् कुणम् मूर्त्ति स्ता नम् इवऱ्‌ऱैक् कॊळ्ग। निरतिशय प्रीतियॆऩ्ऱदाल् ईच्वरऩुक्कु प्राप्यत्व मुम् सूसिदम्। प्रपत्तियॆऩ्गिऱ उपायम् सकृत् कर्दव्यम्। अनुवृत्ति यिल्लै। कर्मयोग ज्ञानयोगङ्गळुम् आयुळ् नडुविले मुडिन्दु पक्ति योगत्तिऱ्‌कु आरम्बगमामागैयाले आयुळ् मुडिय अनुवर्त्तिप्पदिल्लै। अदऩाल् अवऱ्‌ऱैविड अवऱ्‌ऱैविड पक्तियोगत्तिऱ्‌कुळ्ळ वासियैक् कुऱिक्किऱार् अदुदाऩ् इदि। मुऴु वाक्यत्तिले सेर्क्कामल् इदैत् तऩियाक्कियदु काम्यमाऩ सिल भगवत्त्या नङ्गळ् ऎवरम् अणणाग इवऱ्‌ऱैप् पॆऱा मलुमिरुक्कुमॆऩ्बदऱ्‌काग gara:- ऎऩ्गिऱ वचनत्तै यनुसरित्तु ‘निरन्तरमाऩ’ ऎऩ्ऱदु। अन्तरमावदु विच्चेदम्- तॊडर्चियिऩ्मै, अदु इल्लादु ऎऩ्ऱबडि। अदऱ्‌कु त्रुष्टान्दम् तैलदारै, स्नेहक् कुऱैविऩाल् जलत्तिऩुडैय तारैयिल् इडैयिडैयिल् विच्चेदमिरुक्कुम्; तैलत्तिऱ्‌कु अदु इल्लै। इन्द पक्ति स्मृतियागिल् ‘जुऩ:’ ऎऩ्ऱु :" प्रत्यक्ष रूपमागच् चॊऩ्ऩदु सेरुमो ऎऩ्बदऱ्‌कु उत्तरम् साक्षात् कारेदि, प्रत्यक्षम् पोले इन्द स्मृति विशदमायिरुप्पदाले तर्स नमॆऩ्ऱदु। ‘ऎऩ् ऎरिवु araकाळ्’ ऎऩ्गिऱ वचनार्दत्तै यऱिविक्किऱार्। परम ३२६ णत्तुडऩ् याऩ कळवुम्। इदुक्कु करिगारिङ्गळ् Maकावाऩ aक् कुक्कळैयाऩ ऎEREऴुक्कळुक्कु मूलमाऩ पुरङ्गळैक् कऴित्तुक्कॊण्डु सयाग विरुक्कुम्। इप्पक्तियोगत्ताऩे “एजऩ्सि :” ऎऩ्गिऱबडिये इळनॆञ्जरैत् तेऱ्‌ऱुगैक्कु इट्ट विरगाऩ वऴि पदम् ॥॥॥ अऱु तियाग - वळर्न्दु वरुवदाय् ऎऩ्ऱु। वळर्चियावदु अदिग कालत्तॊडर्चियुमुमाम्; मेऩ्मेल् विशदमागैयुमाम्। ‘- ऐ’ ऎऩ्ऱु त्र्मानुष्टानत्तै आयुळ् मुडिय विधित्तदु ऎदऱ्‌काग। नित्यकर्मावागैयाले विडक्कूडादॆऩ्ऱ करुत्तागिल्, अदु सामाऩ्य वचनत्तालेये चित्तम्; पक्ति सन्दर्प्पत्तिल् सॊल्ल वेण्डियदिल्लै। पक्तियोगत्तिऱ्‌कु इदु अङ्गमॆऩ्ऩिल्, मा नसमाऩ पक्तियोगत्तिऱ्‌कु कायिगगार्यम् पादगमागुमे यल्लदु सादगमागादु। मुऩ्ऩे कर्मयोग प्रस्तावत्तिल् ‘नित्य नैमित्तिगङ्गळोडु कूडिऩ कर्मविशेषम् कर्म योगम्’ ऎऩ्ऱविडत्तिल् कूडिऩ ऎऩ्ऱदाले समसमुच्चयमुम् कॊळ्ळ लाम्। अदु प्रामाणिगमल्ल वॆऩ्ऩिल्, कर्मावुक्कुक् कर्मा अङ्गमागवुमाग लाम्। इङ्गॆऩ् ऎऩ्ऩ कर्मानुष्टानत्तिऱ्‌कु उपयोगम् सॊल्लुगिऱार् इदुक्कु इदि। ज्ञानसन्ददि विशेषत्तोडु कर्मावुक्कु समसमुच्चयम् सॊल्लुगिऱ यादवप्रकाश मदम् तवऱागैयाल् कीऴे पक्तियोगत्तै मट्टुम् सॊऩ्ऩदु तगुम्, पास्करर् कर्मानुष्टाऩत्तै यङ्गमाक्कि विषम स्मुच्चयमे कॊळ्ळुगिऱाराऩालुम् कर्मा कर्मा ऎप्पडि उपकारकम् ऎऩ्ऱबोदु कागा ऎऩ्गिऱार्। अदैविड मागच् चॊल्वदु मीमांसा सम्मदमागुम्। अदावदु प्रधानमाऩ पक्ति योगत्ताल् पलऩ् वरुम्बोदु कर्मानुष्टानमुम् तुणैयागिऱदॆऩ् पदै विट्टु पक्तियोगम् उण्डावदऱ्‌के कर्मा नुष्टा नम् ऎऩ्गिऱ = अङ्गम् वेण्डुमॆऩ्बदु उचित्तमॆऩ्ऱबडि। ऎप्पडि इदु इदु उण्डु पण्णुगिऱदु ऎऩ्बदै विवरिक्किऱार् ज्ञानविगासेत्यादियाल्- ज्ञा नविगासत्तिऱ्‌कु प्रदिबन्दगम् पाबम्, ऎio arnaa ऎऩ्गिऱ वसऩप् पडि अदु कऴिन्दाल् अदऩ् कार्यमाऩ रजस् तमस्सुक्कळ् मऩत्तिल् कुऱै वदाल् सत्त्वम् वृत्तियडैगिऱदु। अदऩाल् era asraå ऎऩ्ऱ पडि पक्ति रूपज्ञानम् वळर्गिऱदु। पक्तियोगम् सॆय्वदालेये मोक्षम् चित्तमॆऩ्ऱु निऩैक्कलागादु अदैये वेऱु पलऩिल् नसैयाल् सॆय् ताल् वेऱु पलऩ्दाऩ् वरुमॆऩ्ऱऱिविक्किऱार् इप्पक्ति ऎऩ्ऱु। ऎदऱ्‌ काग ईच्वरऩ् इदैयुम् वेऱु पलऩुक्कुक् कारणमाक्कुगिऱाऩ् ऎऩ् ऩिल् समादानम् इळनॆञ्जरै इत्यादि। नॆञ्जुक्कु इळमैयावदु विच्वासक्कुऱैवु। प्रत्ययार्त्तम् ऎऩ्गिऱ च्लोकत्तिऱ्‌कु अर्थमावदु- ऎळऩ - मोमॆऩ्गिऱ पलऩ्विषयत्तिल् रऩ् नम्बिक्कै वरुवदऱ्‌ काग ङ्गा:- ऐच्वर्यादि पलऩ्गळुम् - कूऱप्पट्टऩ ऎऩ्ऱदाम्। अदावदु योगम् सॆय्गिऱवऩुक्कु पिऩ्ऩालेयळिक्क वेण्डिय पलऩिरुक्क

—- श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् ) । Bat ३२७ यिल् कासाच्चत्ताले पाल्गळुक्कुम् सामॆऩ्ऩुमिव्वर्त्तम् “ऎळिळ्ळ अळससि सा” ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। अव्विडत्तिल् “अर् ऎऩ् ईaga सगळिगळिळिलयच्” ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिच् चॊऩ्ऩ रिऩुडैय एऱ्‌ऱत्तै, “चतुर्विधा मम जना भक्का एव हि ते स्मृताः । तेषामेकान्तिनः श्रेष्ठास्ते चैवानन्यदेवताः ॥ अदऱ्‌कु मुऩ्ऩे अऩ्सयळिक्कळैयुम् अळिप्पदु इदु पोल् मोक्षमुम् वरुम् ऎऩ्गिऱ नम्बिक्कैगाग ऎऩ्ऱु उरैप्पर्। सारप्रकाशिगा। सारास् वादिनिगळिल् ईच्वरऩ् ताऩाग अळिक्कुम् अणिमादि चित्तिगळैक् कॊळ्ळामल् ऐच्वर्यादि पलऩ्गळुक्कुक्काग इदै विधित्तदु नम्बिक्कैक्काग ऎऩ्ऱु उरैक्कप्पट्टदु। वेऱु विदमुम् कूऱुवदुण्डु। कर्मगाण्डम् तॊडङ्गि ऒव्वॊरु कर्मावुक्कुम् सिऱ्‌च्चिल पलऩ्गळै विधित्तदु अदऱ्‌कागवे अन्द कर्मा एऱ्‌पट्टदॆऩ्गिऱ कारणत्तालल्ल; भगवत् त्या नत्तिऱ्‌कु अङ्गमाग कर्माक्कळै विधित्तु अदऱ्‌कुक् कर्माक्कळ् उपकारकमागुमॆऩ्गिऱदिल् नम् पिक्कै वरुवदऱ्‌काग वेऱु पलऩ् काट्टियदॆऩ्बदु इदऩ् पॊरुळ् ऎऩ्ऱ वाऱु। aer ’ ऎऩ्ऱु ऎल्ला कर्मावैयुम् त्या नाङ्गमाग विधित्तिरुप्पदु काण्ग। इदे मुक्य पलऩ्। तेऱ्‌ऱुगैक्कु इट्ट विरगाऩ वऴियिल् इदि तेऱ्‌ऱुगैक्कागवॆऩ्ऱबडि, ऎम्बॆरुमाऩ् त्रुडनम्बिक्कै वरुवदऱ्‌कागच् चॆय्युम् उपायङ्गळ् पलवुण्डु। वेदत्तिल् नम्बिक्कै वरुवदऱ्‌काग सत्रुवैगॊल्लुवदऱ्‌काऩ अबिसारयागत्तैयुम् विधित्ताऩ्।सुक्रीवऩुक्कु विच्वासम् वरुवदऱ्‌काग एऴु मरामरङ्गळै वीऴ् त्तिऩाऩ्। इप्पडियाऩ उपायङ्गळुक्कु मोक्षार्त्तमाऩ सॆयलैप्पोल् अपेक्षित्ताल् ऐच्वर्यत्तैप्पलमाक्कियदु मुण्डु। कामनाबेदत्ताले आनुषङ्गिगमाग वरुम् अणिमादिगळैप् पोलऩ्ऱि ऐच्वर्यादिगळ् वेणु मॆऩ्ऱु अपेक्षित्तुच् चॆय्ददाले यॆऩ्ऱबडि ऎरिऩ:- नष्ट ऐच्वर् यत्तैयो नवीऩ ऐच्वर्यत्तैयो निरन्तर आत्मावलोक नत्तैयो नित्य मोक्षत्तैयो अपेक्षिप्पवर्गळाय् ऎऩ्ऱबडि। इङ्गे कीदैयिल् देवतान्दर परर्गळागामल् सुकृत वसत्ताल ऎऩ्ऩिडम् पक्तरावर्गळ् नाल्वर् ऎऩ्ऱु ऎल्लोरैयुम् कॊण्डाडियिरुक्क ऎऩ् ऎळ् ऎऩ्ऱ वचनम् ज्ञानियै मट्टुम् पुगऴ्न्ददु रजग: रग ऎरिग: ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाले। इदु नाल्वरुक्कुम् पॊदुदाऩे ऎऩ्ऩ, विवरिक्किऱार् अव्विडत्तिल् इदि अनुगीदैयिल् इदऱ्‌कु विवरणम् ऎऩ HA TFT: (पा। सान्दि ३५०) इत् यादियाल्। इवर्गळ् ऎल्लोरुम् पक्तर्गळ् ताऩ्; आऩाल् ज्ञानिगळे एकान्तिगळ्। अल्लदु च्रेष्टराऩ एकान्तिगळ्-परमैगान्दिगळ् ऎऩ्ऱ पडि। ऎप्पलऩुम् ऎम्बॆरुमाऩ् मूलमे पॆऱवेण्डुम् ऎऩ्ऱिरुप्पवर् कळ् एकान्तिगळ्। अदऩालेये आळवन्दार् ‘सर् काऩ्- करियदु ऎऩ्ऱार्। -अवर्गळे काFqaa:-इतरदेवदासम्बन्द ऎस मऱ्‌ऱवर्गळ्। मोक्षम् तविर वेऱाय् ताम् कोलिऩ ऐच्वर्य कैवल्यङ् गळुक्कु अवऩ् तविर वेऱु ऒरुवरै उपायमागक् कॊळ्ळामैयाले ३२८ ऎर्णत्तुडऩ् अहमेव गतिस्तेषां निराशीः कर्मकारिणाम् । ये तु शिष्टास्त्रयो भक्ताः फलकामा हि ते मताः ॥ करिय ञऩस जऩग " ऎऩ्ऱु ताऩे वॆळियिट्टाऩ्। इप्पडि सा त्त ळिगळरम् पुळिगयॆऩ्ऱु पेसप्पट्टदु। इदिऩुडैय सेवाय् सरिवुगळिारिल्गळाले वन्द राळिऩत्तिल् तत्कालम् एकान्तियाऩालुम् अप् पलऩै यऩुबवित्तु इऴन्द पिऱगु मीण्डुम् संसारियाऩबोदु देवतान्दर परऩुमागलाम्। मोक्षत्तिऱ्‌केयागिऱ पक्ति सॆय्गिऱवऩ् अदु नित्यमागिविट्टबडियाले ऎऩ्ऱुम् देवतान्दर सम्बन्द मऱ्‌ऱवऩेयावाऩ्। ऐगान्द्यत्तै विवरिक्किऱार् = अहमेवेदि। वेऱु पलऩै विरुम्बामल् उपाया नुष्टानम् सॆय्गिऱवरुक्कु नाऩे प्रा प्यऩ्। मऱ्‌ऱ पक्तर्गळ् अव्वाऱिल्लै। अवर्गळ् वेऱु पलऩ्गळै विरुम्बि यिरुक्किऱ पडियाल एकभक्तियाग माट्टार्गळ्। एकभक्ति: ऎऩ्बदऱ्‌कु एक माऩ पक्तियैयुळ्ळवऩ् ऎऩ्गिऱ पॊरुळल्ल। ऒऩ्ऱिलेये पक्ति अऩ्बु उडैयवऩ्। प्राप्यमुम् उपायमुम् नाऩे ऎऩ्ऱिरुप्पवऩुक्कु ऎऩ्ऩिडमे अऩ्बु वेऱु पलऩुक्कु ऎऩ्ऩै उपायमाक्किऩवऩुक्कु वेऱु पलऩिलुम् अदऱ्‌काग ऎऩ्ऩिडमुम् अऩ्बु। आग अवऩ् अऩेग पक्ति, नित्य युक्त: ऎऩ्ब तऱ्‌कु मरणम् वरैयिल् ऎऩ्ऩिडम् योगम् सॆय्गिऱाऩ् ऎऩ्गिऱ अर्थमल्ल ऎऩ् सम्बन्दत्तै यऴियादबडि कॊण्डवऩ् ऎऩ्बदु पॊरुळ्। वेऱु पलऩै यडैगिऱ वरैयिल् मट्टुम् ऎऩ् सम्बन्दमुळ्ळवऩ् इप्पडि नित्य युक्तऩागाऩ्। fuui:- मिगुन्दवराऩ ; ज्ञानिगळैक्काट्टिलुम् वेऱाऩ ऎगा: पक्तर्गळ् ऎल्लोरुम् राणि:- पॆऱ्‌ऱ विडत्तिलिरुन्दु नऴुवुगैयै अवच्यमुळ्ळवर्गळ्। vagag-ज्ञानिये सिग-मोक्षम् पॆऱुगिऱाऩ्। परभक्ति यॆऩ्बदऱ्‌कु परैयाऩ मोक्षसादनमाऩ पक्ति यॆऩ्बदु पॊरुळ्। परमात्म विषययगमाऩ पक्ति यॆऩ्ऱ पॊरुळागिल् अदु मुऩ् पिऩ् पक्तिक्कुमाय् ऎल्लोरुक्कुम् पॊदुवायिरुक्कुम्। परमात्म पक्ति इन्द पक्ति योगत्तिऱ्‌कुक् कारणमागुम् वगैयैयुम् इदऱ्‌कुप् पिऱगु मुडि विल् वरुम् पक्ति यॊऩ्ऱैयुम् तॆळिवाग उरैप्पाराय् अव्विरण्डिऱ्‌कुम् पक्ति योगमॆऩ्ऱुम् परभक्ति यॆऩ्ऱुम् पॆयरिल्लै यॆऩ्बदैयुम् विवरिक्किऱार्। इदऩुडैय इत्यादियाल्। इदिऩुडैय हेतुवाय् = इन्द पक्तियोगत्तिऱ्‌कुप् परम्बरया कारणमाय्। परिशीलऩम् सात्त्विग पुरुषर्गळोडु सॆय्युम् सम्बाषणम् ; सात्त्विग शास्त्र परिशील नमुम् मेले सॊल्लप्पडुम्। अदु मूलमाग वरुम् प्रीति मुऩ्बिरुन्ददैविड उयर्न्ददागुम्। अदुवुम् परभक्तियैप् पोले भगवाऩै विशदमाग अऱियवेण्डुमॆऩ्गिऱ अवावुक्कुक् कारणमायिरुप्पदाऩालुम् परभक्तिक् कुळ्ळ सिऱप्पु इल्लामैयाल् परभक्ति यॆऩ्ऱे सॊल्लप्पडमाट्टा मल् पक्तियॆऩ्ऱे सॊल्लप्पडुगिऱदु। सात्त्विगबरिशील नत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩ मेगूड ऎम्बॆरुमाऩिडत्तिल् सहजमागप् पलरुक्कु प्रीति वरुवदुण्डु। रिरिग :- पॆरियविडत्तिल् सिऱियवऩुक्कुळ्ळ प्रीतिये पक्तिश्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (af) ९ पिरिऎम् सर्वेच्वरऩैत् तॆळियवऱिय वेणुमॆऩ्ऩुम् अळि त्तुक्कुक् कारणमाय् पक्तियॆऩ्ऱु पेर्बॆऱ्‌ऱिरुक्कुम्। ३२९ इत्ताले ‘एऩ् na अळवु वळच्चित्रा” ऎऩ्गिऱबडिये -कर्ळ्ळळियाले पिऱन्द ऎळियाऩदु ararकरिक्क वेणुमॆऩ्ऩुम् अरिसऩत्तै उण्डाक्कि “aar aa कळ्- ऩा, , ‘काणुमाऱरुळाय्” “ऒरु नाळ् काणवाराय्” ऎऩ्। fकऩिबुक्कुम् यॆऩ्गिऱ लक्षणत्तैक् कॊण्डु ऎल्लाम् पक्ति ताऩ्। आऩालुम् - पूर्वमनुध्यानं भक्तिरित्यभिधीयते ऎऩ्ऱु शास्त्रत्तिल् परिबाषैयागप् पेसप् पट्ट पक्तियोगमिरादबोदु अदऩ् कीऴ्प्पडियिल् पॊदुवाग ऎल्लो रुक्कुमुळ्ळ पक्तिक्कु मिगवुम् मेलाय् च्रवण मननादिगळ् सॆय्दाग वेण्डुमॆऩ्ऱ तीव्रमाऩ आसैयुळ्ळवऩिडत्तिल् पक्तियुळ्ळवऩ् इवऩ् ऎऩ्ऱु प्रयोगित्ताल् अन्द पक्तिबदमाऩदु परभक्तियोडु अदऱ्‌कुळ्ळ नॆरुङ्गिय साम्यत्तैक् कुऱिक्किऱदॆऩ्बदु तगुमॆऩ्ऱु करुत्तु इदऩ् मूलम् पॆऱुम् परभक्तिक्कु नडुविलुळ्ळ अंसङ्गळ् इत्ताले ऎऩ्ऱु तॊडङ्गि परभक्तियाऩदु ऎऩ्ऱवळवाल् कुऱिक्कप्पट्टऩ ळि उ। ६८ ‘सात्त्विगसम्बाषण मूलमाऩ पक्तियिऩाले श्रीमन्नारायणऩे परदत्त्वमॆऩ्गिऱ शुद्धमाऩ मऩमुडैयऩाय् पॊदुवाऩ पक्तियुळ्ळवर् कळुक्कु मेलागविरुन्दु शास्त्रमूलमाग मोक्षमळिक्कुम् पॆरुमाऩैत् तॆळिवाग अऱिगिऩ्ऱेऩ्। ऎऩ्ऱु च्रवणम ननङ्गळ् सॊल्लप्पट्टऩ। पिऱगु मुमुक्षवाय् कर्मयोग ज्ञा न योगङ्गळुक्कुप् पिऱगु परभक्तियैप् पॆऱुगिऱाऩ्। इप्पडि सादारण पक्ति, पक्तिविशेषम्, परभक्ति ऎऩ्ऱु मूऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टऩ। इदऩ् मेल् परमभक्ति यॆऩ्बदॊऩ्ऱुण्डु। आऩाल् अदऱ्‌कु मुऩ्ऩे परज्ञानम् वरवेण्डुम्। मोक्षम् पॆऱुवदऱ्‌कु मुऩ् इत्तऩै निलैगळुण्डाऩालुम् परभक्तिक्कु मुऩ् उळ्ळ पक्ति परम् परया उपायमागुम्। परभक्तिगगुप्पिऩ्ऩाऩ परमभक्ति पर ज्ञानमॆऩ्बवै ईगत्तिऱ्‌कु मूलमागत् तामे वरुगिऱबडियाल् ल सेरुम्। आग भगवत् प्रसादहेतुवाय् सात्योबायमायिरुप्पदु परभक्तियाऩबडि याले उपायमागिऱदु ऎऩ्ऱु तॆळिवु पॆऱुम्बडि मेले वरुम् प्रज्ञान परमभक्तिगळै विरित्तुरैक्किऱार् साक्षात्करिक्क इत्यादियाल्, इत्ताले ऎऩ्ऱु तॊडङ्गिय वाक्यम् उण्डाक्कुम् ऎऩ्ऱदोडु मुडियुम्। अबि निवेसमावदु आवल्; अदऩ् कार्यत्तै सॊल्लुगिऱार् योगेदि। कीदै। ११।४। qfurt अन्दन्द सेद नासे त नङ्गळुक्काऩ स्वबावयोगत्तै at नियमिक्किऩ्ऱवऩे ! aa:- नाऩ् काणक्कूडुमॆऩ्ऱ तिरुवुळ्ळम् कारणमाग q - नीर् र्-तऩ्ऩै अऩऩ् कुऱैवऱ

  • ऎऩक्कुक् काट्टियरुळ वेणुम्। काणुमाऱु अरुळाय्; ८-१-१ तेविमारवार् ऎऩ्ऱ पासुरत् किऩ् मुडिविदु। पक्तर्गळ् काण्बदऱ्‌कु वेण्डुमनुकूलङ्गळैयुडैयऩा यिरुप्पदाले काणुमाऱु - नाऩ् कण्णाल् काणुम्बडि अरूळाय् = अरुळ् ई-४ -

३३) पडि ऎरिणत्तुडऩ् पण्णि इव्वपेक्षामात्रमडियाग वन्द अलैत्तल साऩ रियुळ्ळदागत्तै उण्डाक्कुम्। इस् साक्षात्कारम् पामॆऩ्ऱु पेसप्पट्टदु ळळिऩमाऩ इप्पडि अरगॊत्तै साक्षात्करित्तवाऱे पॆरुविडाय्प्पट्टवऩ् तडागत्तैक् कण्डाऱ्‌पोले पिऱन्द परमभक्ति। पुळिग। इदु ‘मुऩिये नाऩ्मुग’ऩिऱ्‌पडिये किळमऱ अळित्तल्लदु ऎरिक्कवॊण्णाद ळिऩत्तै उण्डाक्कि मऱुक्कवॊण्णाग तिरुवाणै यिट्टु वळैत्तुक् कूप्पिडुगैयाले इवऩुक्कुक् कडुगप् ऎरिãयैक् कॊडुक् पुरियवेण्डुम्। ऒरु नाळ् इदि ९-१४ तळर्न्दुम् ऎऩ्गिऱ पासुरत्तिऩ् मुडिवु। ऒरु नाळ् काणवाराय् विण्मीदे। प्रह्म इन्द्र रुत्रादिगळ् सूऴ नी आगासत्तिल् नाऩ् ऒरु नाळ् काणुम्बडि वरवेण्डुम् अपेक्षा मात्रमडियाग -तीव्रमाऩ आवलैक् कण्डु अदे कारणमाग वन्ददाम् भगवदनुग्रहम् कीऴ्सॊऩ्ऩ प्रमाणङ्गळिल् परिपूर्ण साक्षात्कारम् वेण्डप्पडाविट्टालुम् अदुबोल् इदुवुमुण्डागुमॆऩ्ऱ करुत्तु। पाभक्ति युळ्ळवऩुक्कु वरुम् पूर्णसाक्षात्कारम् नीडित्तिरादॆऩ्गिऱार् तत्काल नियदमाऩ ऎऩ्ऱु। इदु परज्ञानम्। इव्वुलगिल् ऎम्बॆरुमाऩ् विषयमाग वरुम् ज्ञानङ्गळुक्कुळ्ळे इदु उयर्न्ददु इदऩ् मेलाऩ परमभक्तियै विवरिक्किऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। सर्वेच्वरऩ् तऩदु स्वरूपत्तै रूपगुणादिगळोडु मिगवुम् पोक्यमागक् काण्बित्तदाल् मुऩ् इरुन्ददऱ्‌कु मेलाऩ प्रीति विशेषमुण्डागिऱदु। अदे परम पक्ति। इदऩिऩ्ऱु वरुम् अबिनिवेसम् इऩि यॆम्बॆरुमाऩै मोक्षत्तिल् पॆऱामल् निऱ्‌पदिल्लै यॆऩ्ऱ आस्त्तैयै युण्डुबण्णुम्। इदुवुम् आऴ्वार्बासुरत्तिल्, ‘मुऩिये। नाऩ्मुगऩे’ ऎऩ्ऱ मुडिवाऩ तिरुवाय् मॊऴियिल् कुऱिक्कप्पॆऱ्‌ऱदु। मुऩिये मऩऩम् = उलगॆल्लाम् पडैक्क सङ्कल्पम् सॆय्गिऩ्ऱवऩे ! नाऩ्मुगऩे -समष्टिलोक सृष्टि यॆल्लाम् आऩबिऱगु नाऩ्मुगऩुक्कु अन्तर्यामियाग उण्डाऩवऩे ! सङ्गोसमऱ अनुबविक्कैयावदु- ज्ञा नसङ्गोसम् तीर्न्द पिऱगु । मोक्षत्तिल् वरुम् पूर्णानुबवम्, इङ्गु मुदऱ्‌पासुरत्तिल् नी ऎऩ्ऩै विट्टुप्पोवदै सम्मदिक्कमाट्टेऩ्। मायम् सॆय्येल् ऎऩ्ऱु परमबद प्राप्तियैयुम् पूर्णानुबवत्तैयुम् वेण्डिऩार्। इरण्डावदु पासुर त्तिल्, ‘तिरुवाणै निऩ्ऩाणै कण्डाय्’ ऎऩ्ऱु पिराट्टिबेरिलुम् अवऩ् पेरिलुम् आणैवैत्तु, नीये ऎऩ्ऩै यऴैत्तु अडिमैयाक्किक्कॊळ्ळ वेण्डुमॆऩ्ऱु वेण्डिऩार्। इवर् वेण्डिऩबडि नडन्ददुम् कडैप् पासुरत्तिल्, “अलऱ्‌ऱि अवावऱ्‌ऱु वीडुबॆऱ्‌ऱ कूरुगूर् सडगोबऩ् ऎऩ्ऱु नुवलप्पॆऱ्‌ऱदु मऱुक्क वॊण्णाद तिरुवाणैयिट्टु तऩ्बेरिल् आणै यिट्टाल् अदै अवऩ् मऱुक्कत् तुणियाऩ्।अप्पडि आणैयिट्टु वळैत्तु विडामल् सूऴ्न्दु कूप्पिडुगैयाले = कूट्पिट्टुक् कदऱुगैयाले। ईच्वरऩु श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (पि) ९। ३३१ कुम्बडि सर्वेच्वरऩुक्कुत् त्तै उण्डाक्कि इवऩै अवावऱ्‌ऱु वीडु पॆऱप्पण्णुम्। इप् पक्तियोगम् aळिऩ्गरैयॊऴिन्दार्क्कुम् ळिऩ्गर् तङ्गळिल् जा त्तिलेयादल् सक्तियिलेयादल् इरण्डिलुमादल् कुऱैयुडैयार्क्कुम्, तग। रम् पॊऱुक्क इसैयाद मुडैयार्क्कुम् रामल्लामैयाले तङ्गळ् अळवुगळैत् तॆळिन्दु अरगमाग प्रपत्तियै मोक्षोबाय् मागप् पऱ्‌ऱुमवर्गळुक्कु सर्वदग कारमाऩ प्रपत्तिदाऩे पळिगणा क्कु मोक्षमळिक्क त्वरैयै युण्डाक्कुवदाम्। अवा अऱ्‌ऱु = आसै तीर्न्दु, पलऩ् पॆऱुंवरैयिल् आसै तॊडर्न्दुवरुम्; पॆऱ्‌ऱ पिऱगु पॆऱ वेण्डुमॆऩ्ऱ आसै पूर्त्तियागिऱबडियाल् मुडिन्दुविडुम्। पक्ति परभक्ति कळैप् पोले परमभक्तियुम् प्रीतिविशेषमॆऩ्ऱार्। अदऩ् अदऩ् कार्यमाऩ आवलैयुम् परमभक्ति यॆऩ्ऱु ऱु सॊल्वदुण्डु। इन्द परबक्त्यादि Baves ‘भक्त्या मां अभिजानाति यावान् यश्चास्मि तत्वतः । ततो मां तरवतो ज्ञात्वा fraud agnraa’ ऎऩ्गिऱ कीदाव्याक्यानत्तिल् विरिवागक् काण्ग। इव्वळ वाल् परमभक्तिये उपायम् ; अदुमूलमाऩ अबिनिवेसत्तैक् कण्डु ईच्वरऩ् ताऩाग अळित्त परज्ञा न परमभक्तिगळ् मोक्षम् पोले पलऩाय् मोक्षत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩे वरक्कूडियवै यॆऩ्ऱदायिऱ्‌ऱु। इप्पडि कर्मयोग ज्ञा नयोगङ्गळ् अङ्गमाय् परभक्ति प्रधान माऩ ओर् उपायम् सॊल्लियायिऱ्‌ऱु। प्रपत्तियाऩदु कर्मयोग ज्ञान योगङ्गळ् पोले अङ्गमावदु मट्टुमिऩ्ऱि। प्रदा नमुमागुमॆऩ्ऱु इरण्डावदु सात्योबायत्तैयुम्, पक्ति निष्टऩुक्कुप् पोले अव ऩुक्कुम् इङ्गुप् पलऩुण्डु ऎऩ्बदैयुम् अरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पक्तियोग मिदि। त्रैवर्णिगरै यॊऴिन्दार्क्कुम् = मूऩ्ऱु वर्णत्तिऩरल्लादवर् कळुक्कुम् ; सूत्रादिगळुक्कु मॆऩ्ऱबडि। त्रैवर्णिगर् तङ्गळिल् -त्रै वर्णिगर्गळिल्। पक्ति स्तानत्तिले प्रपत्ति यागैयाले पक्तिक्गतिगारि कळाऩ मूऩ्ऱु वर्णत्तिऩरुक्के इदिल् इदिल् अदिगारमॆऩ्ऱु निऩैक्क वेण्डा; पक्ति सॆय्य मुडियादवर्गळॆल्लोरुक्कुम् प्रपत्तियाम्। पक्ति सॆय्य मुडियामैक्कुक् कारणम् पक्ति विषयमाऩ ज्ञा तमिल्लामैयुमाम्। सक्तियिल्लामैयुमाम्। (इरण्डुमिल्लामैयुमाम्) इरण्डुमिरुन्दुम् इत् देहावसानत्तिले मोक्षत्तै यपेक्षिप्पदाल् अदऱ्‌कुळ् पक्तियैप् पूर्त्तियागच् चॆय्य मुडियामैयुमाम् इदैये नग विळम्बम् पॊऱुक्क इसैयाद (इडङ्गॊडुक्काद) तीव्रसंवेगम् ऎऩ्ऱदु। तीव्रसंवेग मावदु पलऩ् पॆऱुवदिल् अदिगप्पऱ्‌ऱु; अदिग वेगम्। संसारत्तिल् अडिच्चूट्टाल् इङ्गु इरुक्कवागादबडिक्काऩ अदिग अच्चमुमाम्। तङ्गळ् अळवुगळैत् तॆळिन्दु, इव्वळवुदाऩ् नमक्कुळ्ळदु; नम्माल् पक्तियाल् मोक्षम् पॆऱवागादॆऩ्ऱु तॆळिन्दु।अत्वारगमाग मोक्षोबायत्तै सादिप्पदऱ्‌काग पक्तियै विट्टु। ऎरिसियागैयाले - विधिक्कप्पट्टिरुप्प ३३२ त्तिले ऎरि यागैयाले पोले इस् पत्तिक्कु मेल् वरुम् कळत्तुडऩ् उपासकऩुक्कुप् पुळिगक्कु मेल्वरुम् अलसऩ्गळ् ऩुडैय कोलु(रु)तलुक्कु ईडाग इप्प्र नाऩ्गळ् इदिऩ् नगमायिरुक्कुम्। इप्पडि ऎरिऎक्कुम् अरिगक्कुम् अळित्तैप् पऱ्‌ऱित् गुरुTA मुण्डागैयाले विकल्पमागक् कडवदु। इवऱ्‌ऱुक्कु “IF वरिग” ताले ‘aa ळिक्क: ’ ऎऩ्ऱु पक्ति सॆय्य मुडियाद पोदु प्रपत्तियै विधित्तदे। पक्ति निष्टऩुक्कु मेल् वरुम् अवस्त्तै कळ् परज्ञान परमभक्तिगळुम् अदऱ्‌कु मुऩ्ऩाग आनुषङ्गिगमाऩ भगवत् भागवद कैङ्कर्य उपयोगि सम्रुत्तिगळुम्, कोलुदलुक्कीडाग। प्रपत्ति निष्टऩुम् तऩ् अळवुगळैत्तॆळिन्दु परज्ञान परमभक्तिगळैयो, योग पूर्वकमाऩ साक्षात्कारत्तैयो, ज्ञानत्तुक्कुत् तक्क प्रवस नादि कैङ्कर्यङ्गळैयो, सॆल्वत्तुक्कुत् तक्क कैङ्कर्यङ्गळैयो, आमरणम् निरबराद कैङ्कर्यत्तै मट्टुमो प्रपत्ति सॆय्दु केट्कलाम्। अप् पोदु अवै चित्तिक्कुम्। वेण्डादवर्गळुक्कुम् पूर्व जन्मसुकृतत् ताले यॆल्लाम् चित्तिप्पदुमुण्डु। इप्पडि इङ्गुळ्ळ पलऩ्गळिल् वासिइरुन्दालुम् मोक्षरूप मुक्य पल ऩिल् वासियिल्लैयॆऩ्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्, विकल्पमागक्कडवदु पक्ति निष्टऩ् अङ्गप्रपत्ति सॆय्वदु पोल् अत्वारग प्रपत्ति निष्ट ऩुम् मोक्षत्तिल् अदिगबलऩुक्काग पक्ति सॆय्यलामॆऩ्बदिल्लै यॆऩ्ऱ पडि। ऒरु पक्तियोगत्तिलिऴिन्दवऩ् वेऱॊरु पक्तियोगत्तैच् चॆय् यामलिरुप्पदु पोल् प्रपत्ति निष्टऩुंवेऱु उपायम् सॆय्यामलिरुप् पदाम्। इदॆल्लाम् प्रह्मसूत्रत्तिलुम् अऱिविक्कप्पट्टदॆऩ्गिऱार् इवऱ्‌ऱुक्कु इदि। विकल्पसुत्रत्तिल् प्रपत्तिक्कुम् सेर्त्तु विकल्प मॆऩ्बदु प्रपत्तियैयुम् सूत्रगारर् सम्मदित्तिरुप्पदु तॆरिन्दा लॊऴिय चित्तिक्का तागैयाल् प्रपत्तियिल् सम्मदिक्कु सूत्रत्तैक् कुऱिक्किऱार् उपनिषत्तिल् सॊल्लप्पट्ट मोक्षोबायम् ऒऩ्ऱा पलवा पलवा ऎऩ्गिऱ केळ्वियिल् पल ऎऩ्ऱु स्ताबिक्क्कुम् सूत् रम् इदु। ईa- मोक्षोबायङ्गळ् पलवागुम्।

पूर्वमीमांसैयिल् उपायमागच् चॊल्लप्पट्ट कर्माक्कळ् पल ऎऩ्बदऱ्‌कु ऎऩ्ऩ कारण ङ्गळ् अङ्गुक् कूऱप्पॆऱ्‌ऱऩवो, अवैगळे इङ्गुम् कारणङ्ग ळॆऩ्गिऱ करुत्तिऩाले अवऱ्‌ऱैये ऎऩ्ऱु कुऱिक्किऱार्। इङ्गु आदिबदमिरुप्पदाले अङ्गुच् चॊऩ्ऩ ऎसरम् रसम् ऎऩ् एऎम् कालम् ऎऩ्ऱवऱ्‌ऱिल् कूडुमळवु कॊळ्ळलामॆऩ्ऱु करुत्ताम्। इङ्गु सप्तबदत्तिऩाले साम् ऎऩ्गिऱ मुदल् प्रमाणम् कुऱिक्कप् पॆऱ्‌ऱदु। अदावदु वॆव्वेऱु क्रियैयैच् चॊल्लुम् सॊल् ऎऩ्ऱ तागुम्। ऎल्ला पक्तियोगमुम् तर्स नसमा नागार प्रीतिरूपाबन्दत्या नमे यागैयाल् अदै विधिक्किऱ पजनादि सॊल्लुक्कु वेऱु पॊरुळिल्लै श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (fana ३३३ (३-३-५६) @ Co E fae। “fantsfafagĦstalą” (३-८-५७) ऎऩ्गिऱ अदिगरणत्तिले विकल्पमुम् faऩम्। उपासनत्तिल् विशेषङ्गळ् पोले ऎऩगङ्गळिलुम् रावुऩेिसङ्गळिलुम् सॊल् इप्पडियिरुक्क सप्तान्दरमॆऩ्बदु प्रपत्तियैयुम् कॊण्डाल्दाऩ् पॊरुन्दुम्। पक्ति वेऱु प्रपत्ति वेऱागैयाल् अददु सप्तान्दरमे। इव्विषयम् न्यासविंसदियिल् “vara - ऎऩ्गिऱ च्लोकत्तिल् विरित्तुरैक्कप्पॆऱ्‌ऱदु, इप्पडि इरण्डुम् वेऱाऩमै इन्द सूत्र त्तिल् व्यासराल् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱबडियाल् मेले विकल्पसूत्रत्तिल् इदऱ्‌कुम् पक्तिक्कुम् विकल्पम् सॊल्लुगिऱारॆऩ्बदु चित्तित्तदु। विकल्प मावदु- पलवऱ्‌ऱिल् एदेऩुमॊऩ्ऱैक् कॊळ्वदु (अनुष्टिप्पदु) ऎऩ्बदऱ्‌कु ‘वासियऱ्‌ऱ मुक्यबलऩै युडैयदागैयाल्’ ऎऩ्बदु पॊरुळ्। मुक्यमाऩ मोक्षमॆऩ्गिऱ पलऩिल् वासियिल्लामै याल् ऎऩ्ऱबडि। इन्द सुत्रङ्गळिल् पक्ति मार्गङ्गळ् पल ऎऩ्ऱु करुदबॆऱ्‌ऱदु सर्वसम्मदम्। अदुबोल् प्रपत्तियिलुम् पलवगैयुण्डो ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार्। उपासनत्तिल् इदि। उपास नङ्गळ् पोले ऎऩ्ऩामल् उपासनत्तिल् विशेषङ्गळ् पोले ऎऩ्ऱदाल् सत्वित्या वित्यादि उपास नङ्गळ् वॆव्वेऱागविरुप्पदु पोले ऒरे उपास् नत्तिलुम् सागाबेदत्ताले (उपासनाबेदमिरामऱ्‌ पोऩालुम्) सिल धर्मङ्गळ् विकल्पमागक् कॊळ्ळप्पडुम्। वैच्वानरविद्यैयिल् सान्दोक् यत्तिल् सॊऩ्ऩ प्रादेशमात्रत्वम् श्रीबाष्यरीदियिल् वेऱु। अग्नि रहस्यत्तिल् वेऱु। इदुबोल् काण्ग। इप्पडि ऒरे न्यासविद्यैयिल् विशेषङ्गळॆऩ्ऩ वॆऩिल्, मन्त्रादि विशेषङ्गळे। तैत्तिरीय न्यास विद्यै fARÅ ऎऩ्ऱदु अदऱ्‌कु प्रणवमे मन्त्रमायिऩुम् नियासम् पण्णप्पडुम् आत्मावै क्रहिक्क मन्त्रम् कॊळ्ळप् पट्टिरुप्पदाल् अदऩुडैय अर्थानुसन्धान मूलगमाग जीवात्म क्रहणम् विशेषाङ्गमागिऱदु। पलत्तिलुम् तक्षिणायन उत्तरायण पेदत्ताले चन्द्र सायुज्यम् आदित्य सायुज्यम् अवान्दर पलमागत् तॆरिगिऱदु। च्वेदाच्वदरत्तिल्गक् ऎऩ्गिऱविडत्तिल् q इदु तॆरियविल्लै। प्रणवम् पोले मन्त्र रत्तम्, ‘श्रीमन्नारायण स्वामिन् ऎऩ्ऱ मन्त्रम् मऱ्‌ऱुम् विष्णुदेवदागमाऩ मन्त्रम् पाञ्जरादिरङ्गळिल् विधिक्कप्पडुगिऩ्ऱऩ मन्त्रम् विकल्पमाग विधिक्कप् पट्टाल् एदेऩुमॊरु मन्त्रत्तैक् कॊण्डु पण्णलामॆऩ्ऱदाम्। मन्त्रङ्गळ् विकल्पमाग विधिक्कप्पट्टदाल् मन्त्रत्तिऩुडैय अर्थमाऩ भगवत्कुणम् विक्रहम् मुदलाऩवऱ्‌ऱिऩ् अनुसन्धानङ्गळुक्कुम् विकल्प मॆऩ् ऱु सॊऩ्ऩदेयाम्। ऎऩ्ऱु तऩ् विषयमाग श्रीरामऩुम् कासिक् ऩ् ता ऎऩ्ऱु तऩ्ऩै श्रीकृष्णऩुम् सॊऩ्ऩविडत्तिल् स्वरस ३३४ ऎणिणत्तुडऩ् लुम् सळियिल् ईसऩ्ऎङ्गळ् कण्डुगॊळ्वदु। नमस्कारम् ऎङ्गम् सालम् करिक्क मॆऩ्ऱु पिरिन्दाऱ्‌पोलेयिलुम् ऒरॊऩ्ऱै मुऩ्ऩिट्टु माग कुणविक्रहादिगळ् वेऱायिरुन्दालुम् प्रपत्ति वेऱु ऎऩ्ऱु यारुम् सॊल्वदिल्लै। उपास नमार्गङ्गळ् अत् ऎजारि ऎऩ्ऱु आत्म परमात्म स्व रूपङ्गळै प्रदा नमाक्कियवै। प्रपत्तियिल् उपायत्व उबयुक्तङ्गळाऩ पलगुणङ्गळोडु परमात्मावै यनुसन्दिप्पदोडु आनुकूल्यसङ्कल्पादि कार्यङ्गळुम् सॆय्यवेण्डियिरुप्पदाल् इन्द अङ्गाङ्गिगळ् एकरूपमा यिरुप्पदाल् पॊदुवाग प्रपत्ति ऒऩ्ऱु ऎऩ्बदे स्वरसमॆऩ्बर्। अदऩालेये उपासनत्तिल्, न्यासविद्यैयिल् ऎऩ्ऱ एकवसऩम् ऎऩ अरुळिऩार् सारास्वादि नियिल्: सारप्रकाशिगैयिल् प्रपत्तियिलुम् पेदम् करुदप्पॆऱ्‌ऱदु पॊदुवाग प्रपत्तियै विधित्त पिऱगु मन्त्रादिगळै विकल्पमाग विधिक्कक् कूडिय इडम् सारास्वादि निक्कु विषयम्: ऒरे सागैयिल् प्रपत्तियिऩ् उत्पत्तिविधिगळिलेये कुणविक्रहादिगळुम् अन्द इडम् सारप् कासिगैक्कु, विषयम्। श्रीबाञ्जरात्र रक्षैयिल् ‘ऎऩtारि aaasaraळ्॥ एक सter nafa’ ऎऩ्गिऱ वाक्यम् योग प्रगरणत्तिलिरुप्प गुणविभूत्यादिकं नाना भवत’ ताले अङ्गुळ्ळ न्यासवित्याबदम् सळिरिळिळित्क् किगऩ् ऎऩ् स’ ऎऩ्ऱु विधिक्कप्पट्ट योगरूप न्यासत्तिऱ्‌कु अङ्गमाऩ मन्त्रबेदत् तैच् चॊल्लुवदाम्। अङ्गे प्रपत्ति पेदम् सॊल्लुवदऱ्‌कु प्रसक्ति यिल्लै। अङ्गेये अडुत्त वाक्यत्तिल् कऩिगळि ऎऩ्गिऱ वाक्यत्ताल् मन्त्रबेदत्ताल् रूपादिबेदमिरुन्दालुम् योग स्वरूपम् अविशिष्ट मॆऩ्गिऱार्। अदु पोल् इङ्गुम् मन्त्रादि पेदमिरुन्दालुम् प्रपत्ति स्वरूपम् अविशिष्ट मॆऩ्बदे तगुम्। सत्वित्या तहरवित्यादि पेदम् पोले यऩ्ऱि, प्रकृतवाक्यम् एकोबासनत्तिल् अनेक विशेष’ ङ्गळ् पोले एकप्रपत्तियिल् मन्त्रादि विशेषङ्गळैच् चॊल्वदे स्वरसमागुम्। अदऩालेये मेले नमस्कारम् ऎऩ्गिऱ वाक्यमुम् सेर्क्कप्पट्टिरुन्दाल् प्रपत्ति पेदमिल्लामैयैच् चॊल्लवन्ददु। प्रपत्तियै मा नसम् वासिगम् कायिगमॆऩ्ऱु पिरित्तिरुप्पदाल् अन् दन्द करणत्तिऩाल् वरुम् क्रियै वॆव्वेऱाऩदाल् प्रपत्तियै विधिक्किऱ वाक्यमे मूऩ्ऱु विदमाऩ प्रपत्तिगळै विधिक्कवेण्डुमागैयाल् faa जाऩिञ्जरिऩ् ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् मूऩ्ऱु ऎऩ्गिऱ सङ्ग्यैयिऩाल् कर्मरेदम् पोले इङ्गुम् मुक्करणबेदत्ताले प्रपत्ति पेदम् सॊल्ल वेण्डु मॆऩ्ऩ, इदऱ्‌कु उत्तरम् अरुळिच्चॆय्गिऱार् नडिस्कारमिदि। नमस्कारमिदि। नमस्कार माऩदु- मा नसम् वासिगम् कायिगम् ऎऩ्ऱु मूऩ्ऱु विदमाग प्रसिद्धम्। मानस नमस्कारमावदु- नमस्करिक्कप्पडुगिऱवऩैत् तऩक्कु मेम्बट्ट वऩाग निऩैत्तिरुक्कै। इव्वर्दत्तैच् चॊल्लुम् नम: इत्यादि सप्त प्रयोगम् वासिगम्। कायिगमावदु - अञ्जलि - प्रणिबदनादि नम: ऎऩ्गिऱ श्रीमदरहस्यत्रयसारम् ( ९ ३३५ इव्ऩाङ्गळ् सॊल्लप्पट्टऩ। ‘इवै पॊरुन्दिऩबोदु तच्चासा माऩाऱ्‌पोले पुऩ्गरिसयागक् कडवदु’ ऎऩ्ऱवर्गळ् पासुरङ्गळुक्कुम् करिग। लिङ्गङ्गळाऩ जऩङ्गळ् टिaमोम्बडियाऩ यिऩुडैय पदत्तिऱ्‌कु इम्मूऩ्ऱैयुम् अर्थङ्गळागक् कॊळ्वदाम्। मुक्यमागै याल् मानस पुत्तिये मुक्यार्त्तम्। गुरुम् नमस्करोदि ऎऩ्ऱाल् गुरु नम्मैविड मेम्बट्टवऩ् ऎऩ् ऱिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदु अर्थम्; अदु वासिग मुम् कायिगमुम् आगुमो ऎऩ्ऩिल् - मा नस नमस्कारत्तिऩुडैय परीवाह माग नमच्चप्तादिगळुम् अञ्जल्यादिगळुम् एऱ्‌पडुवदाल् मानसनमस् कारत्तैये अन्दन्द व्यापारत्तिऱ्‌कुक् कारणमायिरुक्कुम् पोदु वासिग मॆऩ्ऱुम् कायिगमॆऩ्ऱुम् सॊल्वदॆऩ्बदु सर्वसम्मदम्। अन्दन्द व्यापारम् मानसबुत्तियिरामल् वरादागैयाल् पुत्तिये नमस्कारबदत् तिऱ्‌कु अनुगदमाऩ अर्थमागिऱदु। अदु पोल् प्रपत्ति विषयत्तिलुम् कॊळ्ग। लौगिगमाऩ नमस्कारबदत्तिऱ्‌के लागवत्ताले ज्ञानमात्रम् पॊरुळाऩ पोदु, प्रपत्ति पदत्तिऱ्‌कुम् ज्ञानमे मोक्षसादनम् ऎऩ् किऱ प्रमाण विरोदम् वारामैक्कागवुम् लागवत्तालुम् ज्ञानमे पॊरुळॆऩ्बदु सुदराम् चित्तिक्कुम्। आग मानस प्रपत्तियावदु कीऴे उपायमावदु ज्ञानविगास विशेषम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩबडि ज्ञान मात्रमेयागुम्। इन्द ज्ञानम् वन्द पिऱगु इदऩ् कार्यमाय् परीवाह माऩ वाक्य प्रयोगम् वरुम् पोदुम् इदे अन्द वाक्यत्तिऱ्‌कुक् कारण मागैयालेवासिगमॆऩ्ऩप्पडुगिऱदु। अदुबोल् अञ्जलि प्रणिबादादिगळ् वरुम्बोदु अवऱ्‌ऱिऱ्‌कुक् कारणमाऩ पुत्तियॆऩ्ऱ पॊरुळिले कायिगप्र पत्तियॆऩ्गिऱ सप्तप्रयोगमाम्। इम्मूऩ्ऱिलुम् पॊदुवायिरुक्कक्कूडिय ज्ञानमे मोसाद नमागैयाल् क्रिया पेदमिल्लामैयाले मूऩ्ऱु प्रपत्तियै विधिक्कवेण्डा। ताऩाग वरुम् परीवाहत्तिऱ्‌कु विधियुण्डो? परीवाहत्ताल् इवऩुक्कु ज्ञादमुण्डायिरुप्पदु पिऱरुक्कुत् तॆरियु मत्तऩै। आग वासिक्कायिग पेदङ्गळैयिट्टुप् पल प्रपत्ति विधियिल्लै। इङ्गे कीऴ्च् चॊऩ्ऩबडि त्रुष्टान्दमाऩ नमस्कारत्तै मूऩ्ऱु पिरि विलुम् प्रधानमाग ज्ञानरूपमाग इसैन्दु तार्ष्टान्दिगत्तिल् मट्टुम् मानसप्रपत्ति त्या न प्रधानम्, वासिगप्रपत्ति परसमर्बणबरमाऩ त्वयोच्चारणमाय् सप्तप्रदा नम्, कायिग प्रपत्ति परसमर्बण पूर्वक प्रणिबादरूपमाय् कायव्यापारप्रदा नमॆऩ्गिऱार्गळ्। त्रुष्टान्दत् तोडु एकरूपमागच् चॊल्ल वेण्डियिरुक्क माऱ्‌ऱिच् चॊल्वदु ऎदऱ्‌कु? अप्पोदु इदऱ्‌कुत् तगुन्द त्रुष्टान्दमऩ्ऱे कूऱवेण्डुम्। उक्ति निष्टै त्वयोच्चारण प्रदा नमॆऩ्ऱु कीऴे सॊल्लप्पट्टदागक् कॊण्डालुम् कायिग प्रदा नमाऩ प्रपत्तियै सॊल्लामैयाल् अदु इल्लैयॆऩ्ऱु एऱ्‌पडुगिऱदु। आचार्य निष्टै सॊल्लप्पट्टदे; अदे अदॆऩ्ऩिल्, अदु परसमर्बण पूर्वकमाग आचार्यऩ् सॆय्युम् प्रणिबाद ३३६ ऎण्णत्तुड रियिले तात्पर्यमागक् कडवदु। । परिवाहमाय् त्व मऩ्ऱे। आचार्यऩ् सॆय्युम् परसमर्बणत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩाग शिष्यऩुक्कुळ्ळ व्यापारमल्लवो प्रकृत आचार्य निष्टै अदु प्रणिबादमुम् आगलाम्। वासिगा तिव्यापारमुमागलाम्। शिष्य व्यापार मूलगमाग आचार्यऩ् सॆय्युम् प्रपत्तिये आचार्य निष्टै ऎऩ्ऱ निष्कर्षत्तिल् अदु मानस व्यापारमुमागलाम्; कायिगमॆऩ्ऱु कट्टुप्पडुत्त इडमिल्लै। परत्वाज सम्हिता वाक्यङ्गळुक्कु इरण्डुविदमागप् पॊरुळ् कूऱलामॆऩ्ऱु वेऱिडत्तिल् विरित्तुरैत्तिरुक्किऱोम्। मेलुम् परीवाहमाऩ वासिग कायिगङ्गळे इङ्गु विवक्षिक्कप्पट्टिरुप्पदाल् परसमर्बणबरमन्द् रोच्चारणमागादु इदु। मन्त्रोच्चारणम् परीवाहमागादे योच्चारण पूर्वकमाग मानस प्रपत्ति सॆय्गिऱवर्गळुक्कुम् अवसात् परीवाहमागच् चिल वाक्यङ्गळ् वरुम्। अवै ऎवै यॆऩ्ऩिल्, आनु कूल्य सङ्कल्पादि अङ्गाङ्गिगळै मऩत्तिऩाल् अनुष्टिक्कुम्बडि तॆरि विक्कुम् वाक्यरासिये अदुबोल् कायिग व्यापारमुम् मानसप्रपत्ति अनुष् टिक्किऱ कालत्तिल् तण्ड प्रणामादिगळ् सात्यमागाविट्टालुम् अञ्जलि दैन्यव्यञ्जककृपणवृत्ति हस्ताभिनयादि वरुवदु सहजम्। त्या नयोगरूप पक्तियोगम् उपायमायिरुक्क स्तुदि - नामसङ्गीर्त्तन- प्रणामादिगळाऩ पाह्य व्यापारङ्गळुम् वेदार्त्त सङ्ग्रहादिगळिल् सेर्क्कप्पट्टिरुक्किऩ्ऱऩ। ज्ञानान्मोक्षः ऎऩ्गिऱ प्रमाणत्तिऱ्‌किणङ्ग इवै परीवाहमाम्बडियाऩ ध्यानमे उपायमागक् कॊळ्ळवेण्डुम्। सिलरुक्कु मुडिवाऩ समयत्तिल् इप्पक्वाहम् वरमाट्टादबडियागि ध्यानमे निऱ्‌कुम्। आग सर्वसादारणमाग ज्ञानमे उपायम्। अदु पोल् इङ्गुमाम्। आग मानसम्, वाक्व्यापार विशिष्ट मा नसम्, कायिगव्यापार विशिष्टमा नसम्, वाक्काय उबय व्यापार विशिष्ट मा नसम् ऎऩ्गिऱ नाऩ्गिलुम् मानसांसमे। प्रदा नमागुम्। ओरॊऩ्ऱै मुऩ्ऩिट्टु ऎऩ्बदु त्रुष्टान्दम् तार्ष्टान्दिगमिरण्डिऱ्‌कुम् पॊदु वाऩदु। पॊरुळुम् ऒरेविदमागुम्। ऒव्वॊरु करणव्यापारम् मुदलिल् पॊरुळाय्त् तोऩ्ऱुम्बडि तत्वाचक सप्तत्तैच् चेर्त्तु ऎऩ्ऱु पॊरुळ्। वासिग कायिग पदङ्गळ् मानस व्यापारत्तिले मुडिवदाऩालुम् वाक्काय वियाबारङ्गळै सक्तियाल् सॊल्लि अदु मूलमाग मानसत्तैच् चॊल्लु किऩ्ऱऩ। इप्पडि मुदलिल् सॊल्लप्पडुवदु ऎऩ्गिऱ प्रादान्यमे तविर नगत्तिऱ्‌कु अन्दन्द वियाबारमे प्रदाऩमागिऱदॆऩ्गिऱ प्रादाऩ्य मिल्लै। इप्पडि मूऩ्ऱुम् तऩित्तऩि उपायमाऩाल् मूऩ्ऱु सेर्न्दबोदे पूर्णप्रपत्ति। नमस्कारमुम् नमस्कारमुम् मूऩ्ऱुम् सेर्न्दाल् ताऩे पूर्णमागुम् ऎऩ्ऱु आप्तर्गळ् सॊऩ्ऩदु सेरुमो ऎऩ्ऩ। अरुळिऩार् इवै इत् यादि इङ्गे ज्ञा नकर्मङ्गळ् समुच्चिदमाग उपायमागुमॆऩ्गिऱ करुत्तल्ल। उपायमाऩ मानस प्रपत्तियाऩदु परीवाहमाऩ वाक्कायु श्रीमत्रस्यत्रयसारम् (qa ९ BEE ८३९ रिङ्गाम् इवैयॆल्लाम् सुगााङ्गळॆऩ्ऩुमिडम् मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्। व्यापारङ्गळ् सेरामलिरुन्दाल् एक्करण व्यापारमाऩबडियाले अपूर्णमॆऩ्ऱुम्, सेर्न्दबोदु पूर्णमॆऩ्ऱुम् प्रसंसैयागच् चॊल् वदु। परीवाहमॆऩ्बदऱ्‌कु मनोव्यापारम् विञ्जियिरुक्कै पॊरुळा कैयाल् तऩि मनोव्यापारत्तैविड अदैप् पूर्त्ति यॆऩ्ऩलामे। इप्पडि ज्ञान कर्मसमसमुच्चयत्तैयुम् सहियाद आचार्यर्गळुक्कु उक्ति निष्टैयिल् ज्ञानत्तोडु समप्रादान्यमो ज्ञानत्तैविड उक्तिक्कु प्रादान्यमो अबिमदमाग माट्टादु, अप्रदा नमाऩ उक्तिक्कु वाचकमाऩ उक्ति ऎऩ्ऱ पदत्तैक् कॊण्डु उक्तियै मुदलिल् तोऩ्ऱच् चॆय्दु अदुमूलमाग ज्ञानत्तै यऱिविप्पदाल् इप्पडि प्रदमप्रदीद त्वमॆऩ्गिऱ प्रादान्यमे युळ्ळदॆऩ्ग। इप्पडि वासिग व्यापार विशिष्टमुम् कायिगव्यापार विशिष्टमुम् उपायमाग विधिक्कप्पट्टाल् मानसत्तै विधिक्कुमिडत्तिलुम् काडिए न्यायत्ताले इन्द विशिष्टमे उपायमागलामागैयाले सामान्यमानसम् उपायमागुमो। परीवाह माऩदु विधिक्कप्पट्ट कार्यत्तिल् सेरादागैयाल् अन्द व्यापार विशिष्ट मानसत्वेन कारणत्वम् सॊल्लुवदिल्लै; परीवाहम् अङ्ग कोडियिलुम् सेरादु; पॊदुवाग अदिगप्पडियाय् ऒरुविद भगवत् प्रीतिक्कु मट्टुम् कारणमायिरुक्कलाम् आगैयाल् सामान्य विशेष न्याय मिल्लै यॆऩिल् -मा नसम् मट्टुमिरुक्कुम् पोदु अत्ताल् विषयङ्गळ् विशदमाग क्रहिक्कप्पडुम्। मा नस प्रपत्ति साङ्गमाग मुडिन्द पिऱगु वासिग कायिगङ्गळ् परीवाहमाग नेरुमाऩाल् मानस प्रपत्ति वैशद्य त्तिऱ्‌कुक् कुऱैयिल्लै। अव्वाऱिऩ्ऱि साङ्गा नुष्टा नम् सॆय्युम्बोदे अङ्गाङ्गि विषय वाक्यङ्गळ् अप्यसिक्कप्पट्टवै निऩैवुऱ्‌ऱुप् परी वाहमाग वरुमागिल् इडैयिडैये इव्वाक्योच्चारणत्तिल् मऩम् प्रवर्त्तिक्कैयाल् उळ्ळे वरुम् ज्ञानदारैयिल् वैशद्यम् कुऱै यागविरुक्कुम्। अदऩाल् विशदमा नसमे च्रेष्टम्; अविशदमाक्कप्पट्ट वासिगमुम्गायिगमुम् अदैविडसिऱन्ददऩ्ऱॆऩ्ऩिल्। अप्पोदु इवै उपायमागमाट्टा ऎऩ्ऩ अरुळिच्चॆय्गिऱार् यदादिगारमिदि।सप्तविदस् नान् विधिबोले मा नसवासिक्कायिग प्रपत्ति विधि यिरुप्पदाल् अवऱ्‌ऱिल् ऎदु मुक्यमो अदु सक्तादिगारमॆऩ्ऱुम् अमुक्यत्तै असक्तादिगारमॆऩ्ऱुम् कॊळ्ळुवोम्। ईच्वर नित्य मुक्त योगिगळ् पोल् ज्ञानसक्ति अदिगम् पॆऱ्‌ऱवर्गळुक्कु ऒऩ्ऱिऩाल् मऱ्‌ऱॊऩ् ऱिऩ् वैशद्यत्तिऱ्‌कुत् यिरादु। मऱ्‌ऱवरुक्कु अवैशद्यमिरुन्दालुम् ऴ् TCHऩार् ऎऩ्गिऱ क वसऩप्पडि असक्तव्यापारमुम् पलऩळिप्पदे। कीऴे परीवाहप्रस्ताव मिल्लामल् प्रपत्ति उक्ति ऎऩ्गिऱ प्रस्तवत्तिल् सक्तासक्त अदिगारि पेदत्तैच् चॊऩ्ऩदु इदऱ्‌कुम् सॊऩ्ऩदेयागुम्। उक्ति निष्टैयिल् समुदाय ज्ञानमॆऩ्बदु सु निच्चिदमागैयाल् अदै प्रधानमाग ५-४३ तडै ३३८ ळत्तुडऩ् निऩ्ऱनिलैक्कुऱ निऱ्‌कुम् करुममुम् नेर्मदियाल्- नऩ्ऱॆऩ नाडियञाऩमुम् नल्गुमुट्कण्णुडैयार् ऒऩ्ऱियबत्तियुमॊऩ्ऱुमिलाविरैवार्क्करुळाल् अऩ्ऱुबयऩ्ऱरुमाऱुमऱिन्दवर् अन्दणरे। (१६) ऎडुत्तुच् चॊऩ्ऩोम्। वासिगगायिग परीवाहस्तलत्तिल् मानस वैच् त्यम् सिलरुक्कु इरुक्कलाम् सिलरुक्कु इल्लामलुमिरुक्कलाम्। अदऩाल् अङ्गु अदैच् चॊल्लविल्लै। आऩालुम् समान न्यायमिरुप्पदाल् सॊऩ्ऩदागवे कॊळ्ळवेण्डुम्। परत्वाज सम्हितैयिल् शिष्य ऩुक्कु वासिगमन्त्रोच्चारणत्तैयुम् कायिगप्रणामत्तैयुम् आचार्यऩ् सॆय्वित्तु अन्द अदिगारिविषयत्तिले आचार्यऩ् सॆय्युम् आचार्य निष्टैयै वासिगमॆऩ्ऱुम् कायिगमॆऩ्ऱुम् सॊल्वदुण्डु। अप्पोदु कीऴ् आचार्य निष्टा प्रस्तावत्तालेये वासिगगायिगङ्गळुम् सॊल्लप् पट्टऩवाम्। आऩाल् अन्द वासिग कायिगव्यापारङ्गळ् प्रबत्यनु ष्टानत्तिऱ्‌कु मुऩ्ऩे नडक्किऱबडियाल् परीवाहमागमाट्टा। ऎल्लाम् मानस प्रधानमाय् प्रपत्ति पेदमिल्लै यॆऩ्ऱालुम् प्रपत्ति ऒऩ्ऱु विशद ज्ञानरूपम्, ऒऩ्ऱु अविशद ज्ञानरूपम् ऎऩ्गिऱ पेदमिरुप्पदाल् इन्द उपायविबागमुमुण्डु। इव्वळवाल् इन्द अदिगारत्तिल् सॊऩ्ऩदावदु- ईच्वरऩ् ऒरुवऩे उपायम्। कर्मयोगादिगळ् विवेकिक्कु उपायमागा। अऩुष् टिक्कत्तगा ऎऩ्बदु तवऱु सात्योबायमिल्लाद पोदु चित्तो पायत्तिऱ्‌कु उपायत्वमे चित्तिक्कादु। आगैयाल् चित्तोबायम् सात्योबायम् ऎऩ्गिऱ विबागम् कॊळ्ळवेण्डुम्। आऩालुम् कर्मयोग ज्ञा नयोगङ्गळ् पोल प्रपत्तियुम् अप्रधानमागि पक्तियोगम् ऒऩ्ऱे उपायमॆऩ्बदुमिल्लै। अदुबोल् अगिञ्ज नऩुक्कु प्रपत्तियुम् उपाय मागैयाल् नेराऩ सात्योबायङ्गळ् इरण्डु; कर्मज्ञा नयोगङ्गळ् मोक्षत्तिऱ्‌कुप् परम्बरैयागवे उपायमॆऩ्ऱु विबागरीदि यॆऩ्बदाम्। इव्वंसत्तैप् पाट्टिल् सुरुक्कि यरुळिच्चॆय्गिऱार् निऩ्ऱ इत्यादि। निऩ्ऱ निलैक्कु-मुमुक्षुवाय् उपायत्तिलिऴिय वेण्डुमॆऩ्ऱु उऱुदियुड ऩिरुक्कुम् तऩदु मुदल् निलैक्कु। उऱ- सम्बन्दप्पट्टु निऱ्‌कुम् इरुक्किऩ्ऱ, कर्ममुम् - कर्मयोगत्तैयुम्; उम्मैक्कॆल्लाम् अऱिन्दवर् ऎऩ्बदिल् अन्वयम्। नेर्मदियाल्-कर्मयोगाऩुष्टानत्तिऩाल् स्त्तिरमाय् निऱ्‌कुम् सूक्ष्म पुत्तियैप् पॆऱ्‌ऱदाले नऩ्ऱु ऎऩ– -इऩि तऩक्कु ज्ञान योगमे नल्लदागुमॆऩ्ऱु। नाडिय - कॊण्ड। ज्ञानमुम् - ज्ञान योगत्तैयुम्, नल्गुम् = अदिगारत्तिऱ्‌कुत् तक्कप्पडि अन्द इरु योगङ् गळाले विरुम्बप्पट्ट। उळ्गण्- उळ्ळिरुक्कुम् जीवात्म विषयमाऩ साक्षात्कारत्तै, उडैयार् - अडैन्दवर्गळ्, ऒऩ्ऱिय - अन्द आत्म साक्षात्कारम् पूर्णबुरुषार्त्तमागादॆऩ्ऱु तॆळिन्दु परमात्मावैप्श्रीमत्रहस्यत्रयसारम् (S) ९। कर्म ज्ञानमुपासनं च शरणव्रज्येति चावस्थितान् सन्मार्गान् अपवर्गसाधनविधौ सद्वारकाद्वारकान् । एकद्वाकतियोग सम्भृतपृथग्भावानुभावान् इमान् सम्यक् प्रेक्ष्य शरण्यसारथि गिरामन्ते रमन्ते बुधाः ॥ इति कवितार्किक सिंहस्य सर्वतन्त्र स्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु श्रीमद्रहस्यमयसारे उपायविभागाधिकारो नवमः ९। श्रीमते निगमान्तमहा देशिकाय नमः

मो ३३९ पऱ्‌ऱि निऩ्ऱ, पत्तियुम् पक्तियोगत्तैयुम्, ऒऩ्ऱुम् इला-कीऴ्च्चॊऩ्ऩ उपायङ्गळुक्कु अनर्हराय्। अगिञ्जनराऩ विरैवार्क्कु। पलऩै मिगविरैविल् पॆऱ विरुप्पमुळ्ळवर्गळुक्कु। अरुळाल्- उपाय् त्तै ऎदिर्बारामल् करुणैयिऩालेये अऩ्ऱु - इवऩ् अपेक्षिक्कुम् कालत्तिलेये पयऩ् तरुम् आऱु उम्-भगवाऩ् मोक्षत्तै यळिक्किऩ्ऱ वगैयैयुम् प्रपत्तियैयुमॆऩ्ऱबडि, अऱिन्दवर् - अऱिगिऩ्ऱवर्गळ् ‘कर्म योग ज्ञा नयोगङ्गळ् उट्कण्णुक्काग, पक्तिप्रपत्तिगळ् मोक्षत् तिऱ्‌काग’ ऎऩ्ऱु विवेकित्तवर्गळ्। अन्दणर्-प्रह्मवित्तुक्कळावर्।

नालैयुमऱिन्दवर् अन्दणर् ऎऩ्ऱार्। अव्वाऱु अऱिन्दु पक्तियिल् सक्तियिरुन्दालुम् विळम्बम् सहिक्कामल् विरैन्दु प्रपत्तियिलिऴिवदु ऎऩ्गिऱ अऱिवु सिऱन्द तॆऩ्गिऱार् सलोकत्तिऩाले काऩ् अळ्ळाळ्- मोक्षत्तै सादिप्पदिल् जोग असागर इडैयिल् वेऱु उपायत्तैक् कॊण्डदुम् कॊळ्ळाददुमाय् इरुवगैयाऩ; कर्मयोगमॆऩ्ऱुम् ज्ञा न योगमॆऩ्ऱुम् उपासनमॆऩ्ऱुम् सरणागदियॆऩ्ऱुम् ऎळि-इरुक् किऩ्ऱ सारिग सत्तुक्कळे यनुष्टिक्कवेण्डिय ; ऎत्यादि,एरि परम्बरासादनत्वमो साक्षात्सादनत्वमो एदेऩुम् ऒरु आगारत् तिऩुडैयवुम् अाद साक्षात्तुम् परम्बरैयुमाऩ इरण्डु आगारत् तिऩुडैयवुम्; अदु पोल् सञ्जिद कर्ममात्र नासगत्वमाऩ ओर् आगारत् तिऩुडैयवुम् fa ळाद सञ्जिद नासगत्व प्रारप्त नासगत्वरूपमाऩ इरण्डु आगारत्तिऩुडैयवुम् कळ - सेर्क्कैयिऩाले पूग सम्बादिक्कप् पट्ट वु - वासियैयुम्। अरस महिमैयैयुमुडैय ई-इन्द नाऩ्गु उपायङ्गळै सार ऎजq - नऩ्ऱाग आराय्न्दु -अगिञ्जनरैयुम् काक्कुम् कुणविशेषमुळ्ळ if -पार्त्त सारदियिऩुडैय Arcz-सूक्ति कळाऩ कीदैगळिल्-अर्-सरममाऩ च्लोकत्तिल् एar:-वित्वाऩ्गळ् CAT-ईडु पडुगिऩ्ऱऩर्। नालु उपायङ्गळिल् कर्मयोग ज्ञानयोगङ्गळ् नेराग मोसाद नमल्लवागैयाल् परतन्त्रङ्गळे, आऩालुम् अवैयिल्लामल् पक्तियोगत्तिऱ्‌कुच् चॆल्ल मुडियदागैयाल् अदऱ्‌कुत् तऩियाऩ महिमै युण्डु। अवऱ्‌ऱुळ् कर्मयोगम् आत्मावलोकनत्तिऱ्‌कु सत्वारगमुमागुम्

३४० ळणत्तुडऩ् श्रीमते निगमान्तमहा देशिकाय नमः