१४ अनुसन्धाने क्रमः

इप्-पडि शारीरक-शास्त्रत्तिऱ् पोले +++(तत्-क्रेमेणैव)+++
तत्त्व-विशेषमुम् उपाय-विशेषमुम् फल-विशेषमुम्
इम्-मन्त्र-रत्नत्तिले प्रतिपादितम् आऩालुम्

इत्थं शारीरक-शास्त्र इव +++(तत्-क्रेमेणैव)+++
तत्त्व-विशेषस्य, उपाय-विशेषस्य, फल-विशेषस्य चास्मिन् मन्त्र-रहस्ये प्रतिपादितत्वे ऽपि,

Thus in this gem of a mantra (Dvaya),
the Supreme Reality (the Lord of Śrī),
the special upāya (for attaining it), (namely prapatti)
and the desired end or fruit (namely- enjoyment and kaiṅkarya)
are taught as in the Sariraka śāstra (Brahma Sūtras)
(i.e. in the order in which they are treated there).

In Dvaya the order of words follows the order in which the upāya and its fruit occur
(i.e.) the upāya is stated first
and the fruit is stated thereafter
(as the former produces the latter).

Así, en esta joya de mantra (Dvaya),
la Realidad Suprema (el Señor de Śrī),
el upāya especial (para alcanzarlo), (es decir, prapatti)
y el fin o fruto deseado (es decir, disfrute y kaiṅkarya)
se enseñan como en el Sariraka śāstra (Brahma Sūtras)
(es decir, en el orden en que se tratan allí).

En Dvaya el orden de las palabras sigue el orden en el que el upāya y su fruto ocurren
(es decir) el upāya se declara primero
y el fruto se indica a partir de entonces
(ya que el primero produce el segundo).

इप्पडि शारीरकशास्त्रत्तिऱ्पोले तत्त्वविशेषमुम् उपायविशेषमुम्फलविशेषमुम् इम् मन्त्ररत्नत्तिले प्रतिपादितमाऩालुम्

इऩि अनुष्ठेयार्थप्रकाशकमाऩ इम् मन्त्रत्तिल् सॊल्लप्पट्ट उपायरूपमायुम् फलरूपमायुमुळ्ळ अर्थङ्गळुक्कु उत्पत्तिक्रममुम् पाठक्रममुम् ऒत्तिरुन्दालुम् श्वेताश्वतरवाक्यत्तै अनुसरित्तु अर्थक्रमत्ताले फलप्रतिपादकवाक्यम् अनुष्ठानकालत्तिल् मुऱ्पड अनुसन्धेयमॆऩ्ऱु पूर्वर्गळरुळिच्चॆय्वर्गळॆऩ्गिऱर् इप्पडि शारीरकशास्त्रत्तिऱ्पोले इत्यादियाल्।

इदु श्वेताश्वतर-मन्त्रम् पोले
फलापेक्षा-पूर्वकम् आऩ उपायानुष्ठान-प्रधानम् आगैयाल्,

अस्य श्वेताश्वतर-मन्त्रवत् फलापेक्षा-पूर्वकोपायानुष्ठान-प्रधानत्वात्,

मुमुक्षुर् वै शरणम् अहम् प्रपद्ये

इति मन्त्रः।

However, as in the mantra (taught) in the Svetāśvatara (Upaniṣad)
(viz. “Desirous of mokṣa I seek Thy protection"),
the important point is the adoption of the upāya
preceded by a desire for the fruit (aimed at);

Sin embargo, como en el mantra (enseñado) en el Svetāśvatara (Upaniṣad)
(a saber “Deseoso de mokṣa Busco Tu protección"),
el punto importante es la adopción del upāya
precedido por un deseo por el fruto (al que se dirige);

इदु श्वेताश्वतरमन्त्रम् पोले फलापेक्षापूर्वकमाऩ उपायानुष्ठानप्रधानमागैयाल्

श्वेताश्वतरमन्त्रम् पोले - “मुमुक्षुर्वै शरणमहं प्रपद्ये” ऎऩ्गिऱमन्त्रम्बोले। अदिल् फलापेक्षापूर्वकमाग उपायानुष्ठानम् सॊल्लप्पट्टदिऱे।

+++(इह द्वये)+++ उपाय-फलङ्गळ्-उडैय व्युत्पत्ति-क्रमत्तोडे सेर्न्द पाठ-क्रमत्ताले
फल-प्रतिपादक-वाक्यम् पिऱ्+++(←ऩ् →पश्चात्)+++ पट्टालुम्

+++(इह द्वये)+++ उपाय-फलयोर् उत्पत्ति-क्रमेण संगतेन पाठ-क्रमेण
फल-प्रतिपादक-वाक्यस्य पाश्चात्यत्वे ऽपि,

(even if, due to the sequence of the arising of the upāya and the fruit being reflected in the sentence ordering,
the sentence explaining the fruit comes second)

(incluso si, debido a la secuencia del surgimiento del upāya
y el fruto que se refleja en el orden de la oración,
la frase que explica la fruta va segundo)

उपायफलङ्गळुडैय व्युत्पत्तिक्रमत्तोडे सेर्न्द पाठक्रमत्ताले फलप्रतिपादकवाक्यम् पिऱ्पट्टालुम्

अर्थ-क्रमत्तालेय् इदु +++(फल-वाक्यम्)+++ मुऱ्-पडव् अनुसन्धेयम्
ऎऩ्ऱु पूर्वर्गळ् अरुळिच्-चॆय्वार्गळ्।

अर्थ-क्रमेणेदं +++(फल-वाक्यम्)+++ पूर्वम् अनुसन्धेयम्
इति पूर्वे ऽनुजग्रहुः ।

former (ācharyas) have explained that,
following the logical (or psychological order),
the sentence stating the fruit (namely, enjoyment and kaiṅkarya) should be thought of first.

ex (ācharyas) han explicado que,
siguiendo el orden lógico (o psicológico),
la oración que dice el fruto (es decir, disfrute y kaiṅkarya) debe pensarse primero.

अर्थक्रमत्तालेयिदु मुऱ्पडवनुसन्धेयमॆऩ्ऱुबूर्वर्गळरुळिच्चॆय्वार्गळ्।

पुरुषऩ् पुरुषार्थत्तै विमर्शित्तुक् कॊण्ड् अऩ्ऱि
उपाय-विमर्शमुम् उपायानुष्ठानमुम् पण्णाऩ् इऱे।

पुरुषः पुरुषार्थम् अविमृश्य
उपाय-विमर्शम् उपायनुष्ठानं च
न कुर्यात् किल ।

For is it not a fact that
a man would never study the nature of an upāya
and adopt it without previously studying the nature of the end to be attained thereby?

Porque ¿no es un hecho que
un hombre nunca estudiaría la naturaleza de un upāya
y adoptarlo sin estudiar previamente la naturaleza del fin a alcanzar con ello?

पुरुषऩ् पुरुषार्थत्तै विमर्शित्तुक्कॊण्डऩ्ऱि उपायविमर्शमुम् उपायानुष्ठानमुम् पण्णाऩिऱे।

इऩि इङ्गु अर्थक्रमत्तैयुबबादिक्किऱार् पुरुषऩ् पुरुषार्थत्तै विमर्शित्तुक्कॊण्डऩ्ऱि इत्यादियाल्।

इप्-पडि तिरु-मन्त्रत्तिलुम् उपाय-फल-प्रतिपादकांशङ्गळिल्
क्रम-प्रकारङ्गळैक् कण्डु गॊळ्वदु।

इत्थं श्रीमन्त्रे ऽपि
उपाय-फल-प्रतिपादकांशयोः क्रम-प्रकारौ द्रष्टव्यौ ।

So also in the Tirumantra,
the order of meditation should be as stated above
in regard to the upāya, and the fruit thereof.

Así también en el Tirumantra,
el orden de meditación debe ser como indicado arriba
con respecto al upāya y su fruto.

इप्पडि तिरुमन्त्रत्तिलुम् उपायफलप्रतिपादकांशङ्गळिल् क्रमप्रकारङ्गळैक् कण्डुगॊळ्वदु।

इप्पडि द्वयत्तिल् क्रमत्तै शिक्षित्तु एतद्वयारव्येयमाऩ मूलमन्त्रत्तिलुम् फलप्रतिपादकांशमे मुऱ्पड अनुसन्धेयमॆऩ्ऱु अतिदेशिक्किऱार् इप्पडि तिरुमन्त्रत्तिलु मित्यादियाल्। “अग्निहोत्रं जुहोति, यवागूं पचति” ऎऩ्गिऱविडत्तिल् साधनमाऩ यवागूपाकत्तिऱ्कु उत्तरत्र पाठक्रममिरुप्पदाल् अदै बाधित्तु अर्थक्रमत्ताले पूर्वत्र अनुष्ठानम् सॊल् लप्पट्टदु।

फलार्थिय् आय् अधिकारिय् आऩाल् इऱे
इवऩुक्क् इव्व्-उपायानुष्ठानं वरुवदु। +++(4)+++

फलार्थिनो ऽधिकारिणस् सत एव ह्य्
एतद्-उपायानुष्ठानं प्राप्तं भवति ।

It is only if he desires the fruit
and is (also) competent,
that the adoption of the upāya would follow.

Es sólo si desea el fruto
y es (también) competente,
que la adopción del upāya siguiente.

फलार्थियाय् अधिकारियाऩालिऱे इवऩुक्किव्वुपायानुष्ठानम् वरुवदु।

इङ्गु साध्यमाऩ फलत्तिऱ्कु उत्तरत्वमे युक्तमायिरुक्क अदै बाधित्तु फलत्तिऱ्कु मुऩ्बु अनुसन्धानम् सॊल्ललामोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् फलार्थियायिति । यद्यपि इङ्गु उपायत्तिऱ्कुम् फलत्तिऱ्कुम् पाठक्रममुम् अर्थक्रममुम् ऒत्तिरुन्दालुम् फलविमर्शपूर्वकफलार्थित्वरूपाधिकारमिल्लाविडिल् उपायानुष्ठानम् घटियादागैयाल् अधिकारसिद्ध्यर्थम् फलानुसन्धानम् मुदलिलिरुत्तल् वेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।