१२ उत्तर-खण्डः

THE SECOND PART OF DVAYA:

LA SEGUNDA PARTE DE DVAYA:

इप्-पडि तोऱ्ऱिऩ शरणागति

इत्थं प्रतीतायाः शरणागतेः,

Śaraṇāgati which has been thus described
(in the first part);

Śaraṇāgati que ha sido así descrita
(en la primera parte);

इप्पडि तोऱ्ऱिऩ शरणागति

इऩि उत्तरखण्डत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णप्पोगिऱवऱाय् पूर्वखण्डत्तिल् निरूपितमाऩ उपायविशेषम् फलसाकाङ्क्षमागैयालुम्, अदु सकलफलसाधनमागैयाले फलविशेषसाकाङ्क्षमागैयालुम् अन्द फलम् दातृप्रतिग्रहीत्र्युपायस्वरूपपरामर्शत्तिल् सर्वानिष्टनिवृत्तिपूर्वकभगवत् कैङ्कर्यमाग मुडिगैयालुम्, अदैये उत्तरखण्डम् प्रतिपादिक्किऱदॆऩ्गिऱार् इप्पडित् तोऱ्ऱिऩ शरणागति इत्यादियाल्।

“तावद् आर्तिस् तथा वाञ्छा
तावन् मोहस् तथा ऽसुखम्”
( विष्णुपुराणम् १-९-७३)

“तावद् आर्तिस् तथा वाञ्छा
तावन् मोहस् तथा ऽसुखम्”
( विष्णुपुराणम् १-९-७३)

“Only so long as prapatti which can remove all sins has not been performed towards Thee,
only so long will there be misery caused by the loss of wealth and the anxiety to regain it;
only so long will there be the desire to win wealth,
only so long will there be no realisation of the self being different from the body;
only so long will there be the suffering of saṁsāra.”

“Sólo mientras prapatti
que puede eliminar todos los pecados
no se haya realizado hacia Ti,
sólo mientras habrá miseria causada por la pérdida de riqueza y la ansiedad por recuperarla;
Sólo mientras habrá el deseo de ganar riqueza,
sólo mientras no habrá realización de que el yo ser diferente del cuerpo;
sólo durante un tiempo habrá el sufrimiento del saṁsāra.”

“तावदार्तिस्तथा वाञ्छा तावन्मोहस्तथाऽसुखम्”( विष्णुपुराणम् १-९-७३)

इत्यादिगळिऱ् पडिये
सकल-फल-साधनम् आगैयालुम्

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या सकल-फल-साधनत्वात्,

As it has been stated above,
(Śaraṇāgati) is capable of securing all desired ends,

Como se ha dicho arriba,
(Śaraṇāgati) es capaz de asegurar todos los fines deseados,

इत्यादिगळिऱ्पडिये सकलफलसाधनमागैयालुम्

“तद्-अन्यः को महोदारः”
( इतिहास-समुच्चयः ३३-११९)

“तद्-अन्यः को महोदारः”
( इतिहास-समुच्चयः ३३-११९)

“Is there any other who is so generous as He
and who can grant whatever is desired ?"

“¿Hay** algún otro que sea tan generoso como Él?
¿Y quién puede conceder lo que se desee?

“तदन्यः को महोदारः”( इतिहास-समुच्चयः ३३-११९)

ऎऩ्गिऱ बडिये
परमोदारऩ् आऩ शरण्यऩ्
अर्थितार्थ-परिदान-दीक्षितऩ् आय्

इत्य्-उक्त-रीत्या परमोदारस्य शरण्यस्य
अर्थिताऽर्थ-परिदान-दीक्षित-रूपेणावस्थितत्वात्,

Further, (as stated above,) the Saviour is supremely generous;

Además, (como se indicó anteriormente,) el Salvador es sumamente generoso;

ऎऩ्गिऱबडिये परमोदारऩाऩ शरण्यऩ् अर्थितार्थपरिदानदीक्षितऩाय्

अर्थितार्थपरिदानदीक्षितऩायिति । उपायानुष्ठाताक्कळाले याचितमाऩ सकलपुरुषार्थत्तैयुम् अनुबन्धिपर्यन्तमाग विशेषित्तुक् कॊडुप्पदिल् दृढसङ्गल्बमुडैयवऩाऩ ऎऩ्गै।

“कॊळ्ळक् +++(→ग्रहणेन)+++ कुऱैव्-इलऩ्, वेण्डिऱ्ऱ् ऎल्लान् दरुम्”
( तिरुवाय्मॊऴि ३-९-५)

ऎऩ्ऩुम् बडि निऱ्कैयालुम्

“गृह्यमाणे न्यूनता-शून्यम् अभीष्ट-सर्व-प्रदम्”

इत्य्-उक्त-रीत्या ऽवस्थितत्वात्,

He stands ever ready with the determination
to grant whatever is desired by the suppliants,
for it has been said:

“If we receive any thing from the Lord,
He does not lose anything thereby.
He will give us whatever we ask.”

Él está siempre listo con la determinación
para conceder todo lo que deseen los suplicantes,
porque se ha dicho:

“Si recibimos algo del Señor,
Él no pierde nada con ello.
Él nos dará todo lo que le pidamos”.

“कॊळ्ळक् कुऱैविलऩ् वेण्डिऱ्ऱॆल्लान्दरुम्”( तिरुवाय्मॊऴि ३-९-५) ऎऩ्ऩुम्बडि निऱ्कैयालुम्

इङ्गु ऎऩ्ऩ फलत्तुक्क् आग प्रपत्ति पण्णुगिऱद्

ऎऩ्गिऱ अपेक्षैयिले

अत्र कस्य फलस्य कृते प्रपत्तिः क्रियत

इत्य् अपेक्षायाम्,

(Such being the case) the question arises:

“What is the object or end
for which prapatti should be performed?

(Siendo tal el caso) surge la pregunta:

“¿Qué es el objeto o fin
¿Para qué prapatti debería realizarse?

इङ्गु ऎऩ्ऩ फलत्तुक्काग प्रपत्तिपण्णुगिऱदॆऩ्गिऱ अपेक्षैयिले

महोदारऩ् आऩ शरण्यऩुक्कुम्
सर्वोत्कृष्ट-विषयम् आऩ इव् वशी-करण-विशेषत्तुक्कुम्
शेषतैक-रसऩ् आऩ तऩ् स्व-रूपत्तुक्कुम्
अनुरूपम् आऩ फल-विशेषत्तै
उत्तरखण्डम्

महोदारस्य शरण्यस्य,
सर्वोत्कृष्ट-विषयस्यास्य वशीकरण-विशेषस्य,
शेषतैक-रसस्य स्व-स्वरूपस्य
चानुरूपः फल-विशेषः [[P343]]
उत्तर-खण्डेन

The second part of Dvaya, (as if in answer to this question),
(prays) for that object (end or fruit),
which would be in keeping with the Saviour who is supremely generous,
in keeping with this special upāya (prapatti)
which can secure the favour of One who is superior to all others,
and in keeping with one’s own essential nature (svarūpa)
which will find its sole delight
only in being His śeṣa,

La segunda parte de Dvaya, (como en respuesta a esta pregunta),
(ora) por ese objeto (fin o fruto),

lo cual estaría en consonancia con el Salvador que es supremamente generoso,

de acuerdo con este upāya (prapatti) especial
que puede asegurar el favor de Aquel que es superior a todos los demás,

y de acuerdo con la propia naturaleza esencial (svarūpa) que encontrará su único deleite
sólo en ser Su śeṣa,

महोदारऩाऩ शरण्यऩुक्कुम् सर्वोत्कृष्टविषयमाऩ इव् वशीकरणविशेषत्तुक्कुम् शेषतैकरसऩाऩ तऩ् स्वरूपत्तुक्कुमनुरूपमाऩ फलविशेषत्तै उत्तरखण्डम्

सर्वोत्कृष्टविषयमाऩ - सर्वोत्कृष्टेश्वरविषयमाऩ, शेषतैकरसऩाऩ - शेषता एकरसः यस्य स्वरूपस्य । फलविशेषत्तै - देशविशेषावच्छिन्नकैङ्कर्यत्तै।

“तऩक्केय् आगव् ऎऩैक् कॊळ्ळुम् ईदे”( तिरुवाय्मॊऴि २-९-४।)

ऎऩ्गिऱ बडिये

“स्वार्थम् एव मम स्वीकरण-रूपम् इदम् एव”

इत्य्-उक्त-रीत्या

As expressed in the passage:

“The only end which I seek is that
the Lord should take me as His servant for His own pleasure”,

Como se expresa en el pasaje:

“El único fin que busco es que
el Señor debería tomarme como Su siervo para Su propio placer”,

“तऩक्के यागवॆऩैक्कॊळ्ळुमीदे”( तिरुवाय्मॊऴि २-९-४।) ऎऩ्गिऱबडिये

तऩक्के यागवॆऩैक्कॊळ्ळुमीदे - स्वकैङ्कर्यत्तुक्काग ऎऩ्ऩै किङ्करऩाक्किक् कॊळ्ळुमिदैये।

समस्त-विरोधि-निवृत्ति-पर्यन्तम् आग प्रार्थिक्किऱदु।

समस्त-विरोधि-निवृत्ति-पर्यन्तया प्रार्थ्यते ।

the second part prays for this desired end
(namely, service to the Lord ),
including the removal of all hindrances to it.

la segunda parte reza por este final deseado
(es decir, servicio al Señor),
incluida la eliminación de todos los obstáculos al mismo.

समस्तविरोधिनिवृत्तिपर्यन्तमाग प्रार्थिक्किऱदु।

इत्ताले अनन्य-प्रयोजनत्वमुम् सिद्धिक्किऱदु।

एतेनानन्य-प्रयोजनत्वं सिध्यति ।

From this it also follows that
the jīva should have no other interest or object.

De esto también se deduce que
la jīva no debería tener ningún otro interés u objeto.

इत्ताले अनन्यप्रयोजनत्वमुम् सिद्धिक्किऱदु।

पूर्वखण्डत्तिल् अनन्योपायत्वम् सिद्धिक्किऱाप्पोले उत्तरखण्डत्तिल् अनन्यप्रयोजनत्वम् सिद्धिक्किऱदॆऩ्गिऱार् इत्ताले इति । इत्ताले - चतुर्थ्यभिप्रेतपारार्थ्यत्तालुम्, नमश्शब्दाभिप्रेतमाऩ स्वार्थत्वनिवृत्तियालुम् ऎऩ्गै।

इव्व् इडत्तिले स-विशेषणम् आऩ नारायण-शब्दमुम्

- प्राप्यतैक्क् अनुरूपम् आऩ स्वामित्वादिगळुम्

अत्र स-विशेषणो नारायण-शब्दः

- प्राप्यताया अनुरूपाणि स्वामित्वादीनि

In this context, the word Nārāyaṇa with the attribute qualifying it (viz. Śrīmat) (discloses)-

- the Lord’s being the Master and the like

En este contexto, la palabra Nārāyaṇa con el atributo que la califica (a saber, Śrīmat) (revela)-

- el Señor siendo el Maestro y cosas por el estilo

इव्विडत्तिले सविशेषणमाऩ नारायणशब्दमुम् प्राप्यतैक्कनुरूपमाऩ स्वामित्वादिगळुम्

उत्तरखण्डस्थलमाऩ नारायण शब्दम् उपेयत्वानुगुणाकारङ्गळै प्राधान्येन काट्टुगिऱदु ऎऩ्गिऱार् इव्विडत्तिलित्यादियाल्। सविशेषणमाऩ नारायणशब्दम् - श्रीमते नारायणाय ऎऩ्गिऱ शब्दम्। स्वामित्वादिगळुमिति । इङ्गु आदिशब्दत्ताल् सपत्नीकत्वसुकुमारविग्रहवत्वादिपरिग्रहः ।

- अनन्त-गुण-विभूति-विशिष्टऩ् आऩ
स्वामियिऩ्-उडैय सर्व-प्रकार-निरतिशय-भोग्यतैयुम्

आगिऱव् आकारङ्गळै
यथाप्रमाणम् प्राधान्येन काट्टुगिऱदु।

- अनन्त-गुण-विभूति-विशिष्टस्य स्वामिनः सर्व-प्रकार-निरतिशय-भोग्यता

इत्य् एवं-रूपान् आकारान् यथा-प्रमाणं प्राधान्येन दर्शयति ।

- and so also the unsurpassed enjoyability of the Master who has countless qualities
and the two vibhūtis (glories ) which make Him fit to be the object of attainment.

(It) discloses (the above),
primarily and in accordance with the pramāṇas.

- y también la disfrutabilidad insuperable del Maestro que tiene innumerables cualidades
y los dos vibhūtis (glorias) que lo hacen apto para ser el objeto de logro.

(Él) revela (lo anterior),
principalmente y de acuerdo con los pramāṇas.

अनन्तगुणविभूतिविशिष्टऩाऩ स्वामियिऩुडैय सर्वप्रकारनिरतिशयभोग्यतैयुमागिऱव् आकारङ्गळै यथाप्रमाणम् प्राधान्येन काट्टुगिऱदु।

यथाप्रमाणम् - “विराजमानोज्जवलपीतवासस” मित्यादिप्रमाणानुसारेण, इङ्गु श्रीमच्छब्द प्रयोगत्तिऱ्कु प्रयोजनमरुळिच्चॆय्गिऱर् इप्पडि इति ।

THE MEANING OF THE WORD ŚRĪMATE (IN THE SECOND PART OF DVAYA):

EL SIGNIFICADO DE LA PALABRA ŚRĪMATE (EN LA SEGUNDA PARTE DE DVAYA):

इप्-पडि उभय-विभूति-विशिष्टम् प्राप्यम् आय् इरुक्कच् चॆय्देयुम्

इत्थम् उभय-विभूति-विशिष्टस्य प्राप्यत्वे ऽपि

Though Bhagavān who is thus endowed with the two vibhūtis (Līlā and Nitya)
is the object of attainment,

Aunque Bhagavān, quien está así dotado con los dos vibhūtis (Līlā y Nitya)
es el objeto de logro,

इप्पडि उभयविभूतिविशिष्टम् प्राप्यमायिरुक्कच्चॆय्देयुम्

उभयविभूतिविशिष्टम् प्राप्यमायिरुक्कच्चॆय्देयुमिति । नारायणऩ् प्राप्यऩॆऩ्ऱाल् नारशब्दार्थमाऩ उभयविभूतिविशिष्टऩ् प्राप्यऩॆऩ्ऱुम् तदन्तर्गतश्रीविशिष्टऩ् प्राप्यऩॆऩ्ऱुम् मुडियानिऱ्कच् चॆय्देयुमॆऩ्ऱबडि।

आत्म-हविर्-उद्देश्यरुम् आय्

आत्म-हविरुद्देश्यत्वेन

for the offering of the havis of the self, the intended recipients,

para el ofrecimiento del havis del yo, los destinatarios previstos,

आत्महविरुद्देश्यरुमाय्

इदऱ्कु प्रधानप्राप्यरायिरुप्पार् इव्विशिष्टदम्पतिकळ् ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग ऎऩ्बदोडन्वयम्, प्रधान प्राप्यत्वत्तिल् हेतुक्कळैक् काट्टुगिऱार् आत्महविरुद्देश्यरुमायिति । इदऩाल् उपायत्तिल् प्रधानोद्देश्यरे प्राप्यतायां प्रधानरॆऩ्ऱु सॊल् लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।

शेषत्व-प्रतिसम्बन्धिगळुम् आय्

शेषत्व-प्रतिसंबन्धित्वेन

those to whom we are śeṣas

aquellos para quienes somos śeṣas

शेषत्वप्रतिसम्बन्धिकळुमाय्

शेषत्वप्रतिसम्बन्धिकळुमायिति । इदऩालुम् उभयविभूतिनिष्ठशेषतानिरूपितशेषित्व-मुभयनिष्ठमागैयाले इव्विरुवरुमे प्रधानप्राप्यरागवेण्डुमॆऩ्ऱु सूचितमायिऱ्ऱु।

अद्-अडियाग वरुगिऱ कैङ्कर्यत्तुक्कुम् इलक्क् आय्क् कॊण्डु

तन्-निबन्धन-कैङ्कर्य-लक्ष्यत्वेन च

and consequently (the two) to whom our service is due

y en consecuencia (los dos) a quienes se debe nuestro servicio

अदडियाग वरुगिऱ कैङ्कर्यत्तुक्कुमिलक्काय्क्कॊण्डु

अदडियाग वरुगिऱ कैङ्कर्यत्तुक्कुम् इलक्कायिति । उभयाधिष्ठानमाऩ शेषित्वप्रयुक्तकैङ्कर्यत्तुक्कुउभयमे प्रतिसम्बन्धिकळागवेण्डुमागैयाले इव्विशिष्टदम्पतिकळे प्रधानप्राप्यर्गळागवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रधान-प्राप्यरुम् आय् इरुप्पार्

प्रधान-प्राप्य-रूपेण वर्तमानाव्

primarily, (therefore) the objects of attainment -

principalmente, (por lo tanto) los objetos de logro -

प्रधानप्राप्यरुमायिरुप्पार्

इव् विशिष्टदंपतिकळॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग इङ्गु श्रीमच्छब्दम्।

इमौ विशिष्ट-दम्पती इति द्योतनार्थम् अत्र श्रीमच्-छब्दः ।

The word Śrīmate (with Śrī) is employed here to show that,
(These) are both the Lord and His Spouse.

La palabra Śrīmate (con Śrī) se emplea aquí para mostrar que,
(Estos) son tanto el Señor como Su Esposa.

इव् विशिष्टदंपतिकळॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग इङ्गु श्रीमच्छब्दम्।

इव्व्-अर्थम्

“वैकुण्ठे तु परे लोके
श्रिया सार्धं जगत्-पतिः”
( लैङ्ग-पुराणम्),

अयम् अर्थः,

“वैकुण्ठे तु परे लोके
श्रिया सार्धं जगत्-पतिः”
( लैङ्ग-पुराणम्),

This idea …

" Bhagavān, the Lord of the world, is in the glorious world called Vaikuṇṭha with Lakṣmī”;

Esta idea…

“Bhagavān, el Señor del mundo, está en el mundo glorioso llamado Vaikuṇṭha con Lakṣmī”;

इव्वर्थम् “वैकुण्ठे तु परेलोके श्रिया सार्धं जगत्पतिः”( लैङ्गपुराणम्),

इव्विशिष्टदम्पतिकळे प्रधानप्राप्यरॆऩ्बदिल् प्रमाणङ्गळै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थमित्यादियाल्। वैकुण्ठेत्विति । वैकुण्ठमॆऩ्गिऱ परलोकत्तिल् श्रीयोडे कूड जगच्छेषियाय् अचिन्त्यस्वरूपऩाय् इरुक्किऱ विष्णुवाऩवऩ् मननशीलर्गळाऩ भक्तर्गळोडुम् कैङ्कर्यपरर्गळाऩ भागवतर्गळोडुम् आस्ते ऎऩ्बदु इदिऩर्थम्। इदिल् “श्रिया सार्धं जगत्पतिः” ऎऩ्ऱु श्रीविशिष्टऩुक्के जगच्छेषित्वम् सॊल्लु कैयाले अन्द शेषिताप्रयुक्तकैङ्कर्यप्रतिसम्बन्धित्वम् श्रीविशिष्टऩुक्के प्रधानमागत् तोऱ्ऱु किऱदिऱे।

”तया सहासीनम् अनन्त-भोगिनि”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३९),

”तया सहासीनम् अनन्त-भोगिनि”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३९),

" Bhagavān who is seated on the serpent Ādiśeṣa with his Spouse”

“Bhagavān que está sentado sobre la serpiente Ādiśeṣa con su Esposa”

”तया सहासीनम् अनन्त-भोगिनि”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३९),

”तया सहासीनमनन्तभोगिनि”( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३९),

”आत्मानुरूपया श्रिया सहासीनम्”
( वैकुण्ठ-गद्यम्)

”आत्मानुरूपया श्रिया सहासीनम्”
( वैकुण्ठ-गद्यम्)

“The Lord is seated with Lakṣmī
who is (in every way) suited to Him.”

“El Señor está sentado con Lakṣmī
quien es (en todos los sentidos) adecuado a Él.”

”आत्मानुरूपया श्रिया सहासीनम्”( वैकुण्ठ-गद्यम्)

“ऒण्+++(=भा)+++-++++(कङ्कण=)+++तॊडियाळ् तिरु-मगळुम् नीयुमे निला निऱ्प”
( तिरुवाय्मॊऴि ४-९-१०),

“उज्ज्वलाग्रहस्त-वलयायां श्रियां त्वयि चैवाधिवसतोः”,

“At the sight of Thee and Thy consort
with her shining bracelets
standing together (as the Rulers of the world)”

“A la vista de Ti y de Tu consorte
con sus pulseras brillantes
permaneciendo juntos (como los Gobernantes del mundo)”

“ऒण्डॊडियाळ् तिरुमगळुम् नीयुमे निलानिऱ्प”( तिरुवाय्मॊऴि ४-९-१०),

”कोलत्+++(→अलङ्कार)+++-तिरु-मा-मगळोड् उऩ्ऩै”( तिरुवाय्मॊऴि ६-९-३)

इत्यादिगळिलुम् विवक्षितम्।

“अलंकार-शालि-श्रीमहालक्ष्म्या सह त्वाम्”

इत्य्-आदिष्व् अपि विवक्षितः ।

You with the great adorning Lakṣmī “Lakṣmī whose beauty fascinates even Thee “[??],

etc.

(This idea) is implicit also in the above and other passages.

Tú con la gran adornada Lakṣmī

etc.

(Esta idea) está implícita también en el pasaje anterior y en otros.

”कोलत्तिरुमामगळोडुऩ्ऩै”( तिरुवाय्मॊऴि ६-९-३) इत्यादिगळिलुम् विवक्षितम्।

इङ्गुऱ्ऱ श्री-शब्दत्तुक्कु

“शृणाति निखिलान् दोषान्
श्रीणाति च गुणैर् जगत् ।
श्रीयते चाखिलैर् नित्यं
श्रयते च परं पदम्॥”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता)

इहत्यः श्री-शब्दः

“शृणाति निखिलान् दोषान्
श्रीणाति च गुणैर् जगत् ।
श्रीयते चाखिलैर् नित्यं
श्रयते च परं पदम्॥”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता)

" She dispels all blemishes;
generates good qualities in those who are in the world;
is attained by all at all times
and has herself attained the Supreme Object of attainment (Bhagavān)”

" Ella disipa todas las imperfecciones;
genera buenas cualidades en quienes están en el mundo;
se logra por todos en todo momento
y ha ella misma alcanzado el Objeto Supremo de b (Bhagavān)”

शब्दत्तुक्कु (/इङ्गुऱ्ऱै श्रीशब्दम्) “शृणाति निखिलान् दोषान् श्रीणाति च गुणैर्जगत् । श्रीयते चाखिलैर्नित्यं श्रयते च परं पदम्”( अहिर्बुध्न्य-संहिता)

श्रीशब्दत्तिऱ्कु अनेकव्युत्पत्तियुण्डेयागिलुम् इङ्गुळ्ळ श्रीशब्दत्तिऱ्कु “श्रिञ् सेवायां” ऎऩ्गिऱ धात्वर्थमाऩ सेव्यत्वादिगळैच् चॊल्लिक्कॊण्डु कैङ्कर्यप्रतिसम्बन्धित्वत्तिले नोक्कु ऎऩ्गिऱार् श्रीशब्दत्तिऱ्कु इति ।

“श्रयन्तीं श्रीयमाणां च
शृणतीं शृण्वतीम् अपि”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये अनेकार्थङ्गळुण्डेयागिलुम्,

“श्रयन्तीं श्रीयमाणां च
शृणतीं शृण्वतीम् अपि”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता)

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या ऽनेकार्थ-सद्भावे ऽपि [[P344]]

and

“The Lord’s Spouse who has attained the Lord
and is attained by others
and who dispels all blemishes
and listens to the cry of the distressed " –

Though the word Śrī used here has several meanings as stated in the above ślokas:

y

“La Esposa del Señor que ha alcanzada al Señor
y es alcanzada por otros
y quien disipa todas las imperfecciones
y escucha el llanto de los angustiados “–

Aunque la palabra Śrī usada aquí tiene varios significados como se indica en los ślokas anteriores:

“श्रयन्तीं श्रीयमाणां च शृणतीं शृण्वतीमपि”( अहिर्बुध्न्य-संहिता) इत्यादिगळिऱ् पडिये अनेकार्थङ्गळुण्डेयागिलुम्,

“श्रिञ् सेवायां”

ऎऩ्गिऱ धातुविले सेव्यत्वादिगळैच् चॊल्लिक् कॊण्डु
कैङ्कर्य-प्रतिसम्बन्धित्व-परम्।

“श्रिञ् सेवायाम्” इति धातोर् निष्पन्नः
सेव्यत्वादीन् वदन्
कैङ्कर्य-प्रतिसम्बन्धित्व-परः ॥

yet, here, it denotes the person
who is entitled to (our) service
as it is derived from the verbal root Śrī
which means ‘Service'.

sin embargo, aquí denota la persona
quién tiene derecho a (nuestro) servicio
ya que se deriva de la raíz verbal Śrī
que significa “Servicio”.

“श्रिञ् सेवायां” ऎऩ्गिऱ धातुविले सेव्यत्वादिगळैच् चॊल्लिक्कॊण्डु कैङ्कर्यप्रतिसम्बन्धित्वपरम्।

THE MEANING OF NĀRĀYAŅĀYA:

EL SIGNIFICADO DE NĀRĀYAŅĀYA:

“श्रीमते” ऎऩ्गिऱ शब्दन् दऩ्ऩाले
+++(नारायण-शब्दम् अन्तरा)+++ विशिष्टम् आऩ +++(कैङ्कर्य-)+++प्रतिसम्बन्धि-तोऱ्ऱिऱ्ऱेय् आगिलुम्

“श्रीमते” इति शब्देन +++(नारायण-शब्दम् अन्तरा)+++ विशिष्टे +++(कैङ्कर्य-)+++प्रतिसंबन्धिनि प्रतीते ऽपि

Though the word Śrīmate by itself denotes Bhagavān and His Spouse
who are entitled to our service,

Aunque la palabra Śrīmate por sí sola denota Bhagavān y Su Esposa
que tienen derecho a nuestro servicio,

“श्रीमते” ऎऩ्गिऱ शब्दन्दऩ्ऩाले विशिष्टमाऩ प्रतिसम्बन्धितोऱ्ऱिऱ्ऱेयागिलुम्

श्रीमते ऎऩ्गिऱ शब्दत्तालेये श्रीविशिष्टऩे कैङ्कर्यप्रतिसम्बन्धि ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱानिऱ्क नारायणशब्दमुम् वेण्डुमो ऎऩ्ऩ अदऱ्कु प्रयोजनमरुळिच्चॆय्गिऱार् श्रीमते ऎऩ्गिऱ शब्दन् दऩ्ऩाले इति ।

सर्व-विध-कैङ्कर्यत्तुक्कुम् प्रयोजकम् आऩ प्रीति-विशेषत्तैप् पिऱप्पिक्कुम्
सम्बन्ध-गुण-विभूत्य्-आदि– परिपूर्णानुभव-सिद्धिक्क् आगव्
इङ्गु नारायण-शब्दम् प्रयुक्तम् आगिऱदु।

सर्व-विध-कैङ्कर्य-प्रयोजक– प्रीति-विशेषोत्पादक–
संबन्ध-गुण-विभूत्यादि-परिपूर्णानुभव– सिद्ध्यर्थम्
अत्र नारायण-शब्दः प्रयुक्तो भवति ।

yet the word Narayaṇa is employed here
to indicate the full and perfect enjoyment (anubhava) of the association of a śeṣa to the śeṣī, and of His qualities and glories (vibhūtis );
for this enjoyment ( alone) will generate the kind of love
which is essential for all forms of service.

yet the word Narayaṇa is employed here
to indicate the full and perfect enjoyment (anubhava) of the association of a śeṣa to the śeṣī, and of His qualities and glories (vibhūtis );
for this enjoyment ( alone) will generate the kind of love
which is essential for all forms of service.

सर्वविधकैङ्कर्यत्तुक्कुम् प्रयोजकमाऩ प्रीति विशेषत्तैप्पिऱप्पिक्कुम् सम्बन्धगुणविभूत्यादिपरिपूर्णानुभवसिद्धिक्कागविङ्गु नारायण शब्दम् प्रयुक्तमागिऱदु।

प्रयोजकमाऩ - प्रेरकमाऩ,

इङ्गु चतुर्थि-तादर्थ्य-मुखत्ताले कैङ्कर्यत्तैक् गणिसिक्किऱदु।

अत्र चतुर्थी तादर्थ्य-मुखेन कैङ्कर्यं सूचयति ।

Here the dative (or fourth case) which means “for Nāriyana” (existing for Him)
refers thereby to service.

Aquí el dativo (o cuarto caso) que significa “para Nāriyana” (existiendo para Él)
se refiere por lo tanto a servicio.

इङ्गु चतुर्थितादर्थ्यमुखत् ताले कैङ्कर्यत्तैक्कणिसिक्किऱदु।

इऩि चतुर्थ्यर्थत्तैक्काट्टुगिऱार् इङ्गु चतुर्थीति । तादर्थ्यमुखत्तले - शेषत्वत्तै द्वारीकरित्तु, कैङ्कर्यत्तैक् कणिसिक्किऱदु - लक्षणया कैङ्कर्यत्तै बोधिक्किऱदु।

तादर्थ्य-मात्रं नित्यम् आगैयाले

तादर्थ्य-मात्रस्य नित्यत्वात्

Existing for Him’ is in itself an eternal fact
(and need not be prayed for).

Existir para Él’ es en sí mismo un hecho eterno
(y no es necesario orar por ello).

तादर्थ्यमात्रम् नित्यमागैयाले

तादर्थ्यत्तैये प्रार्थिक्कलागादो लक्षणया तत्कार्यकैङ्कर्यत्तै यार्थमागक् कॊण्डु अदै प्रार्थिक्कवेण्डुमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् तादर्थ्यमात्रम् नित्यमागैयाले इति ।

“तच्-छेषत्वानुसन्धान-पूर्व–तच्-छेष-वृत्तिकः” ( पराशरभट्ट-नित्य-ग्रन्थः)

“तच्-छेषत्वानुसन्धान-पूर्व–तच्-छेष-वृत्तिकः”
( पराशरभट्ट-नित्य-ग्रन्थः)

“ Hereafter I should bear in mind
the fact of my being His śeṣa
and render service to Him:
This is the meaning of namas.”

“ De ahora en adelante debo tener en cuenta
el hecho de que yo sea Su śeṣa
y prestar servicio a Él:
Este es el significado de namas.”

“तच्छेषत्वानुसन्धानपूर्वतच्छेषवृत्तिकः” ( पराशरभट्ट-नित्य-ग्रन्थः), “अहं सर्वं करिष्यामि”इत्यादिगळिऱ्पडिये

तच्छेषत्वेति । भगवच्छेषत्वानुसन्धानपूर्वकमाऩ तच्छेषवृत्तियै अदावदु कैङ्कर्यत्तै युडैयवऩॆऩ्गै।

अहं सर्वं करिष्यामि

अहं सर्वं करिष्यामि

" Whether you are awake or asleep,
I (Lakṣmana ) will perform all kinds of service to You”.

" Ya sea que estés despierto o dormido,
Yo (Lakṣmana) realizaré todo tipo de servicio para Ti”.

अहं सर्वं करिष्यामि

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये
इङ्गु परिपूर्णानुभव-पूर्वकम् आऩ कैङ्कर्यम् प्रार्थनीयम्।

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या ऽत्र
परिपूर्णानुभव-पूर्वकं कैङ्कर्यं प्रार्थनीयम् ।

Therefore what is to be prayed for here
is service (to Them)
preceded by full and perfect enjoyment
as stated in the above ślokas and elsewhere.

Entonces, el qué se debe orar aquí
es servicio (para Ellos)
precedido por un disfrute pleno y perfecto
como indicado en los ślokas anteriores y en otros lugares.

इत्यादिगळिऱ्पडिये इङ्गु परिपूर्णानुभवपूर्वकमाऩ कैङ्कर्यम् प्रार्थनीयम्।

शरणागतऩ् आम् बोदु
शरण्यऩै अभिमत-प्रार्थऩै पण्णुगिऱाऩ् आगैयाले

शरणागति-दशायां
शरण्यं प्रत्य् अभिमत-प्रार्थनां करोतीत्य् अतः

Since the jīva while performing saraṇagati (with this mantra) is praying to the Saviour for what he desires,

Dado que la jīva
mientras realiza saraṇagati (con este mantra)
está orando al Salvador por lo que desea,

शरणागतऩाम्बोदु शरण्यऩै अभिमतप्रार्थऩै पण्णुगिऱाऩागैयाले

शरणागतिपण्णुम्बोदु अभिमतफलत्तै प्रार्थिक्कवेण्डुमागैयाल् इङ्गु प्रार्थनावाचिपदत्तै अध्याहरिक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱार् शरणागतऩाम्बोदु इति ।

इङ्गे “भवेयं” ऎऩ्ऱ् ऒरु पदम् अध्याहार्यम्।

अत्र, भवेयम् इति पदम् अध्याहार्यम् ।

a word like bhaveyam (may I be) has to be supplied:

Śrimate Nārāyaṇāya bhaveyam
(May I be for Nārāyaṇa !)

una palabra como bhaveyam (puedo ser) tiene que ser proporcionada:

Śrimate Nārāyaṇāya bhaveyam
(¡Puedo ser para Nārāyaṇa!)

इङ्गे “भवेयं” ऎऩ्ऱॊरु पदम् अध्याहार्यम्।

इप्-पडि प्राधान्यत्ताले मुऱ्-पड
इष्ट-प्राप्तियैय् अपेक्षित्तु
इदुक्क् आगव् अनन्तरम् नमस्साले सर्वानिष्ट-निवृत्तियैयुम् प्रार्थिक्किऱदु।

इत्थं प्राधान्येन प्रथमत इष्ट-प्राप्तिं प्रार्थ्य
तद्-अर्थम् अनन्तरं नमसा सर्वानिष्ट-निवृत्तिः प्रार्थ्यते ॥

Thus, at first, the attainment of the desired end (service to the Lord) is prayed for
as being the more important;
thereafter, by the word namas,
the removal of all hindrances (to salvation and to service) is prayed for.

Así, en un primer momento,
se ora por la consecución del fin deseado (servicio al Señor)
como siendo el más importante;
a partir de entonces, con la palabra namas,
se ora por la eliminación de todos los obstáculos (para la salvación y el servicio).

इप्पडि प्राधान्यत्ताले मुऱ्पड इष्टप्राप्तियैयपेक्षित्तु इदुक्काग वनन्तरम् नमस्साले सर्वानिष्ट निवृत्तियैयुम् प्रार्थिक्किऱदु।

इऩि मुदलिल् इष्टप्रार्थऩैक्कुक् कारणम् प्राधान्यमॆऩ्ऱु सॊल्लिक्कॊण्डु नमश्शब्दार्थत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि प्राधान्यत्ताले इत्यादियाल्।

इदुक्काग इष्टप्राप्तिक्कु शेषमाग, सर्वानिष्टनिवृत्तियैयुमिति । इष्टप्रात्तिक्कु प्रतिबन्धकमाऩ पृकृतिसम्बन्धनिवृत्तियैयुम् अत्तोडु कलसिऩ स्वार्थकर्तृत्व स्वाधीनकर्तृत्वाभिमानरूपानिष्टनिवृत्तियैयुमॆऩ्ऱबडि।

यद्वा स्वरक्षणविरोधिरूपानिष्टनिवृत्तियैयुम्, स्वशेषत्वज्ञानविरोधिरूपानिष्टनिवृत्तियैयुम्, स्वकैङ्कर्यविरोधि-रूपानिष्टनिवृत्तियैयुम् प्रार्थिक्किऱदॆऩ्ऱबडि।

अ-प्राप्तितः परिहरन् स्व-परैस् स्व-रक्षां
तादर्थ्य-धी–परिहृत-स्व-परार्थ-भावः ।
+++(पति-भुक्त-भिन्न→)+++ अन्योपभोग-विरहाद् अन्-अघः प्रपन्नो
भुङ्क्ते स्व-भोगम् अखिलं पति-भोग-शेषम् ॥ +++(4)+++

अ-प्राप्तितः परिहरन् स्व-परैस् स्व-रक्षां
तादर्थ्य-धी–परिहृत-स्व-परार्थ-भावः ।
अन्योपभोग-विरहाद् अन्-अघः प्रपन्नो
भुङ्क्ते स्व-भोगम् अखिलं पति-भोग-शेषम् ॥ +++(4)+++

Giving up the idea of his salvation by himself or by others as impossible
and giving up the idea of his existing either for himself or for others
by the thought that he exists (only) for the Lord
and having become free from all sins
by his aversion to all other objects of enjoyment (than the Lord), the prapanna enjoys all his bliss
as something which is accessory to the Lord’s enjoyment.

Renunciar a la idea de su salvación por sí mismo o por otros como imposible
y renunciar a la idea de existir ya sea para sí mismo o para los demás
por el pensamiento de que él existe (sólo) para el Señor

y habiéndose vuelto libre de todos los pecados
por su aversión a todos los demás objetos de disfrute (aparte del Señor), el prapanna disfruta de toda su bienaventuranza.
como algo que es accesorio del disfrute del Señor.

अप्राप्तितःपरिहरन्स्वपरैस्स्वरक्षां
तादर्थ्यधीपरिहृतस्वपरार्थभावः ।
अन्योपभोगविरहादनघः प्रपन्नो
भुङ्क्ते स्वभोगमखिलं पतिभोगशेषम् ॥

विरोधिस्वरूपत्तैयुम् तन्निवृत्तिप्रकारत्तैयुम् ऒरु श्लोकत्ताले सङ्क्रहित्तुक्काट्टु किऱार् अप्राप्तित इत्यादियाल्। इदऱ्कु अर्थम्:- स्वपरैः – तऩ्ऩालुम् स्वभिन्नर्गळालुम्, स्वरक्षां - तऩ्ऩुडैय रक्षणत्तै, अप्राप्तितः – प्राप्तियिल्लामैयालेये, अदावदु:- शेषित्वादिरूपमाऩ रक्षणप्रयोजकमिल्लामैयालेये, परिहरन् – परिहरिक्किऱवऩाय्, इदऩाल् अनन्यरक्ष्यत्वरूप पूर्वखण्डार्थम् सॊल्लप्पट्टदायिऱ्ऱु। इदऩाल् रक्षाविरोधियुम् तन्निवृत्तिप्रकारमुम् सूचितमायिऱ्ऱु। तादर्थ्यधीत्यादि । भगवदेकशेषत्वबुद्धियाले परिहरिक्कप्पट्ट स्वशेषत्वबुद्धियॆऩ्ऩ, भगवदन्यशेषत्वबुद्धियॆऩ्ऩ इदुगळैयुडैयवऩाय्। इदऩाल् शेषत्वज्ञानविरोधियुम् तत्परिहारहेतुवुम् सॊल्लप्पट्टदु। इदु श्रीमते नारायणाय ऎऩ्गिऱजतुर्थ्यन्तपदङ्गळाले सूचितम्। अन्योपभोगविरहादनघः – मोक्षेतरमाऩ ऐश्वर्यकैवल्यङ्गळिल् मानसिकमाऩ उपभोगङ्गळिल्लामैयाले अनघऩायुमुळ्ळ, इदऩाल् कैङ्कर्यविरोधियुम् तन्निवृत्तिहेतुवुम् सॊल्लप्पट्टदु। इदु नमश्शब्दत्ताले सूचितम्। प्रपन्नः – प्रपन्नऩाऩवऩ्, अखिलं स्वभोगं – भगवदनुभवत्ताले तऩक्कुण्डाऩ सर्वभोगत्तैयुम्, पतिभोगशेषं भुङ्क्त इति । राजान्तःपुरभोगन्यायेन पतियाऩ भगवाऩुडैय भोगत्तिऱ्कु शेषभूतमागवे अनुभविक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱबडि।

THE MEANING OF THE WORD NAMAS –

EL SIGNIFICADO DE LA PALABRA NAMAS –

इन् नमस्सुक्कुम् क्रिया-पदम् अध्याहरित्तुक् कॊळ्ळ वेणुम् -

अस्य नमसो ऽपि क्रिया-पदम् अध्याहरणीयम्,

Here, after the word namas,
the verb has to be supplied

Aquí, después de la palabra namas,
el verbo tiene que ser suministrado

इन् नमस्सुक्कुम् क्रियापदमध्याहरित्तुक्कॊळ्ळवेणुम्।

इऩि इन्द नमस्सुक्कुम् नारायणाय ऎऩ्गिऱविडत्तिऱ्पोल् अन्वययोग्यमाऩ ऒरु क्रियापदत्तैयध्याहरिक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱार् इन् नमस्सुक्कुमित्यादिना ।

“न मम स्याम्” ऎऩ्बदु
“ऎऩक्क् आगवे अल्लेऩ्” ऎऩ्ऱ बडि।

‘न मम स्याम्’ इत्य् अनेन “मद्-अर्थं न भवेयम्” इत्य् उक्तं भवति ।

so that it becomes “na mama syām”,
which means, “Let me not be for myself.”

para que se convierta en “na mama syām”,
que significa,
“No me dejes ser para mí mismo”.

“न मम स्याम्” ऎऩ्बदु ऎऩक्कागवे अल्लेऩॆऩ्ऱबडि।

अध्याहार्यपदत्तैक् काट्टानिऩ्ऱु कॊण्डु अत्तोडु सेर्त्तु वाक्यार्थमरुळिच् चॆय्गिऱार् न मम स्यां ऎऩ्ऱदु इति । इदु ऎऩक्कु नाऩ् उरियेऩ् ऎऩ्गिऱ अहङ्कारत्तिऱ्कु निवृत्तियैच् चॊल्लुगिऱ योजऩै।

“न मम किञ्चित् स्यात्”

ऎऩ्ऱु सर्व-विषय–मम-कार– निवृत्ति-मुखत्ताले
सर्वानिष्ट-निवृत्तियै प्रार्थिक्किऱद् आगवुम् आम्।

“न मम किञ्चित् स्याद्”

इति सर्व-विषय-मम-कार-निवृत्ति-मुखेन
सर्वानिष्ट-निवृत्तिः प्रार्थ्यत इति वा ।

Or it may be looked upon as
“na mama kiñcit syāt” meaning,

‘Let there be (in me) no notion at all of the sense of ‘mine’ (mamakāra)’,

which would be a prayer for the removal of all hindrances or undesirable things,
as it asks for the disappearance of the notion of ‘mine’ in regard to all objects.

O puede considerarse como
“na mama kiñcit syāt” significado,

‘Que no haya (en mí) ninguna noción alguna del sentido de ‘mío’ (mamakāra)’,

lo cual sería una oración por la eliminación de todos los obstáculos o cosas indeseables,
ya que pide la desaparición de la noción de ‘mío’ respecto de todos los objetos.

“न मम किञ्चित्स्यात्” ऎऩ्ऱु सर्वविषय-ममकार-निवृत्तिमुखत्ताले सर्वानिष्टनिवृत्तियै प्रार्थिक्किऱदागवुमाम्।

इऩि ममकारनिवृत्तिपरमाऩ योजऩैयै किञ्चित् स्यात् ऎऩ्गिऱ पदद्वयाध्याहारत्तोडु प्रदर्शिप्पिक्किऱार् न मम किञ्चित् स्यात् ऎऩ्ऱु इति । सर्वविषयेति । सर्वविषयम् - स्वविषयम्; स्वकीयविषयम्।

तिरु-मन्त्रत्तिल्
इष्ट-प्राप्त्य्–अन्-इष्ट-निवृत्तिगळिऱ् सॊऩ्ऩ चोद्य-परिहारङ्गळ्
इङ्गुम् अनुसन्धित्तुक् कॊळ्वदु।

श्री-मन्त्रय् इष्ट-प्राप्त्य्–अ-निष्ट-परिहार-विषयय् उक्तौ चोद्य-परिहाराव्
अत्राप्य् अनुसन्धेयौ ।

The objections raised and the answers given thereto
in regard to the attainment of the desired end
and the disappearance of all undesirable elements
in the case of Tirumantra
should be borne in mind here (also).

Las objeciones planteadas y las respuestas dadas a las mismas
con respecto al logro del fin deseado
y la desaparición de todos los elementos indeseables
en el caso del Tirumantra
debe tenerse en cuenta aquí (también).

तिरुमन्त्रत्तिलिष्टप्राप्त्यनिष्टनिवृत्तिकळिऱ् सॊऩ्ऩ चोद्यपरिहारङ्गळिङ्गुमनुसन्धित्तुक्कॊळ्वदु।

इष्टनिवृत्तियै प्रार्थित्ताल् भावान्तराभाववादिपक्षत्तिल् अनिष्टनिवृत्तिप्रार्थऩैयुम् सिद्धिक्कादो इत्यादि चोद्यङ्गळुम् तत्परिहारङ्गळुम् मूलमन्त्राधिकारत्तिलेये सॊल्लप्पट्टऩ; अवैगळै इङ्गुम् अनुसन्धित्तुक्कॊळ्वदु ऎऩ्गिऱार् तिरुमन्त्रत्तिलित्यादियाल्।

इन्-नमश्-शब्दत्ताले
अ-विद्या–कर्म– तद्-उभय-वासना-रुचि– प्रकृति-सम्बन्धादि– रूपङ्गळ् आऩ
सर्व-विरोधिगळैयुम् कऴिया निऱ्कच् चॆय्देयुम्

अनेन नमः-शब्देन
अविद्या-कर्म– तद्-उभय-वासना-रुचि– प्रकृति-संबन्धादि-रूप– सर्व-विरोधिषु निवर्त्यमानेष्व् अपि

Though this word namas prays for the removal of all such hindrances as
avidyā (ignorance), karma , the impressions and inclinations which have resulted therefrom (vāsanas),
the ruchi or tastes
and the association with prakṛti or matter,

Aunque esta palabra namas reza por la eliminación de todos los obstáculos como
avidyā (ignorancia), karma, las impresiones e inclinaciones que han resultado de ello (vāsanas),
el ruchi o gustos
y la asociación con prakṛti o materia,

इन्नमश्शब्दत्ताले अविद्याकर्मतदुभयवासनारुचिप्रकृतिसम्बन्धादिरूपङ्गळाऩ सर्वविरोधिकळैयुम् कऴियानिऱ्कच्चॆय्देयुम्

अविद्याकर्मवासनारुचि– प्रकृतिसम्बन्धङ्गळॆल्लाम् कऴिन्दु प्राप्यमाऩ देशविशेषावच्छिन्नकैङ्कर्यत्तैच् चॊल्लि,
नारायणशब्दोत्तरचतुर्थियोडु समभिव्याहृतमाऩ इन्द नमश्शब्दत्तिऱ्कु
परिपूर्णकैङ्कर्यरूपफलानुभवदशैक्कु अनुगुणमाऩ व्यावर्त्यविशेषत्तिले नोक्कु

ऎऩ्ऱु प्राचीनर् अनुसन्धिप्पर् ऎऩ्गिऱार्
इन् नमश्शब्दत्ताले इत्यादियाल्

इदुक्कु निर्वचनम् पण्णुगिऱ श्रुतियिऩ् बडिये

एतन्-निर्वाचक-श्रुत्य्-उक्त-रीत्या

yet it is considered (by some āchāryas) that,
in accordance with the śruti[^101] which gives the etymological interpretation of this word (namas),

[The Śruti says:
Whatever actions may appear mine
are the Lord’s, not mine,
They do not belong to me;
they are the Lord’s;
I exist for the Lord and not for myself -
na mama
( not mine; not for me)]

sin embargo, se considera (por algunos āchāryas) que,
de de acuerdo con el śruti[^101] que da la interpretación etimológica de esta palabra (namas),

[El Śruti dice:
Cualesquiera que sean las acciones que puedan aparecer los míos
son del Señor, no míos,

Ellos no me pertenecen;
ellos son del Señor;
Existo para el Señor y no para mí -
na mama
(no mío; no para mí)]

इदुक्कु निर्वचनम् पण्णुगिऱ श्रुतियिऩ्बडिये

इदऱ्कु - इन् नमस्सुक्कु, निर्वचनम् पण्णुगिऱ श्रुतियिऩ्बडिये -

“न ममाहमस्मि । भगवत एवाहमस्मि”

ऎऩ्गिऱ श्रुतियिऩ्बडिये,

परिपूर्ण-कैङ्कर्य-रूप– फल-दशैयिल्
फलान्तरानुभव-न्यायत्ताले शङ्कितम् आऩ
स्वाधीन-स्वार्थ-कर्तृत्वम्, स्वाधीन-स्वार्थ-भोक्तृत्वम् आगिऱ कळैगळैक्+++(=व्यर्थ-सस्यं)+++ कऴिक्कैयिले
इङ्गु प्रधान-तात्पर्यम्

ऎऩ्ऱ् अनुसन्धिप्पार्गळ्।

परिपूर्ण-कैङ्कर्य-रूप– फल-दशायां फलान्तरानुभव-न्यायेन शङ्कितयोः स्वाधीन-स्वार्थ-कर्तृत्व– स्वाधीन-स्वार्थ-भोक्तृत्व-रूपयोर् यवसयोर् निवर्तने
अत्र प्रधान-तात्पर्यम्

इत्य् अनुसंदधते ।

the purport or aim here (in the second part of Dvaya) is the removal,
in the state of attaining full and perfect service in mukti,
of the weeds of one’s being the doer by one’s own will
and of one’s being the doer for one’s own purposes
and, likewise, of one’s being the enjoyer by one’s own will
and of being the enjoyer solely for oneself.

This weed or wrong notion is likely to arise because,
in regard to the enjoyment of the fruit elsewhere (in svarga),
the thought is present
that the fruit was won by one, by one’s own actions
and is enjoyed by one for oneself.

el significado o objetivo aquí (en la segunda parte de Dvaya) es la eliminación,
en el estado de lograr servicio pleno y perfecto en mukti,
de las malas hierbas del propio ser el hacedor por voluntad propia
y de ser el hacedor para sus propios fines
y, asimismo, de ser disfrutador por voluntad propia
y de ser disfrutador únicamente de uno mismo.

Esta mala hierba o noción errónea es probable que surja porque,
con respecto al disfrute del fruto en otro lugar (en svarga),
el pensamiento está presente
que el fruto lo ganó uno, por las propias acciones
y es disfrutado por uno mismo.

परिपूर्णकैङ्कर्यरूपफलदशैयिल् फलान्तरानुभवन्यायत्ताले शङ्कितमाऩ स्वाधीनस्वार्थकर्तृत्वम् स्वाधीनस्वार्थभोक्तृत्वमागिऱ कळैगळैक् कऴिक्कैयिले इङ्गु प्रधानतात्पर्यमॆऩ्ऱनुसन्धिप्पार्गळ्।

फलान्तरानुभवन्यायत्ताले इति । ऐश्वर्यकैवल्याद्यनुभवन्यायत्ताले।

अङ्गु अहमेव कर्ता, अहमेव भोक्ता, अहं स्वाधीनः ऎऩ्ऱिऱे अनुभवम्।

इत्ताल्

फलान्तरानुभव-दशैयिल् उण्ड् आम्
स्वाधीन-स्वार्थ– कर्तृत्व-भोक्तृत्व-भ्रमङ्गळ्
मुक्त-दशैयिल् कैङ्कर्यत्तिल् इल्लाद बडि कण्डु
अक्-कट्टळैयिले प्रार्थिक्किऱाऩ्

ऎऩ्ऱद् आयिऱ्ऱु।

एतेन

फलान्तरानुभव-दशायां जायमानयोः
स्वाधीन-स्वार्थ– कर्तृत्व-भोक्तृत्व-भ्रमयोर्
मुक्त-दशायां कैङ्कर्ये ऽभावं दृष्ट्वा
तथा प्रार्थयते

इति सिद्धम् ।

From this it would follow that
the man performing prapatti understands that,
in regard to the service in the state of mukti,
there are no such wrong notions
as one’s being the doer and the enjoyer
by one’s own will
and for the sake of oneself-
notions which are present in the state of enjoyment of other fruits (like those in svarga).

Having understood this,
the man performing prapatti makes his prayer in conformity with this knowledge.

De esto se seguiría que
el hombre que realiza prapatti entiende que,
con respecto al servicio en el estado de mukti,
No existen nociones tan erróneas.
como ser el hacedor y el disfrutador
por voluntad propia
y por el bien de uno mismo-
nociones que están presentes en el estado de disfrute de otras frutas (como las de svarga).

Habiendo entendido esto,
el hombre que realiza prapatti
hace su oración de conformidad
con este conocimiento.

इत्ताल् फलान्तरानुभवदशैयिलुण्डाम् स्वाधीनस्वार्थकर्तृत्वभोक्तृत्व भ्रमङ्गळ् मुक्तदशैयिल् कैङ्कर्यत्तिलिल्लादबडि कण्डु अक्कट्टळैयिले प्रार्थिक्किऱाऩॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।

परमपदत्तिल् पोऩाल् स्वाधीनस्वार्थकर्तृत्वादि भ्रममिरादागैयाल् तन्निवृत्तिप्रार्थऩै वेण्डुमोव् ऎऩ्ऩिल्;

स्वाधीनस्वार्थ कर्तृत्वभ्रमरहितकैङ्कर्यत्तै प्रार्थित्ताल्
अदु प्रकृतिमण्डलत्तिले घटियादागैयाल्
देशविशेषावच्छिन्नकैङ्कर्यत्तिले पर्यवसिक्कुमॆऩ्गिऱार् इत्तालित्यादियाल्।
कण्डु - शास्त्रत्तिल् आराय्न्दु पार्त्तु, अक् कट्टळैयिले – शास्त्रम् सॊऩ्ऩबडि भ्रमरहितमाऩ रीतियिले।

“परमात्मनि नाराणां
सर्व-भार-समर्पणात् ।
सञ्जातं नैरपेक्ष्यन् तु
नम इत्य् उच्यते बुधैः॥”
()

“परमात्मनि नाराणां
सर्व-भार-समर्पणात् ।
सञ्जातं नैरपेक्ष्यन् तु
नम इत्य् उच्यते बुधैः॥”
()

" The wise say that
namas means the state of being carefree
without expecting any help
(of being without any responsibility in regard to oneself, nairapekṣyam)
which results from the jīva’s surrendering all his burdens to the Supreme Being.”

" Los sabios dicen que
namas significa el estado de ser despreocupado
sin esperar ninguna ayuda
(de no tener ninguna responsabilidad respecto a uno mismo, nairapekṣyam)
que resulta de la entrega de la jīva todas sus cargas al Ser Supremo."

“परमात्मनि नाराणां सर्वभारसमर्पणात् । सञ्जातं नैरपेक्ष्यन्तु नम इत्युच्यते बुधैः”()

इऩि पूर्वखण्डम् अङ्गपञ्चकमात्रपरम्; उत्तरखण्डम् स्वरूपादिसमर्पणपरम्। अदिल् नमस्सु भरसमर्पणत्ताले उण्डाऩ नैरपेक्ष्यपरमॆऩ्ऱु द्वयत्तिऱ्कु अरुळाळप्पॆरुमाळॆम् पॆरुमाऩार् सॊल्लुम् योजनान्तरत्तै सप्रमाणमरुळिच्चॆय्गिऱार् परमात्मनीत्यादियाल्।

नाराणां - मुमुक्षुक्कळाऩ जीवर्गळुक्कु, परमात्मनि - भगवाऩिडत्तिले, सर्वभारसमर्पणात् – अनिष्ट निवृत्तीष्टप्राप्तिरूपरक्षैयिऩुडैय भरत्तिऩ् समर्पणत्ताले, सञ्जातं – उण्डाऩ, नैरपेक्ष्यं - निर्भरत्वमाऩदु, नम इति – नमः ऎऩ्गिऱ शब्दत्तिऱ्कु अर्थमाग, बुधैः उच्यते - अऱिवाळिगळाल् सॊल्लप्पडुगिऱदु।

इन्द श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩ नैरपेक्ष्यशब्दत्तिऱ्कु प्रकृतानुगुणमाग अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इन्द श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩ नैरपेक्ष्यम् स्वरक्षणत्तिल् निर्भरत्वमिति ।

ऎऩ्ऱु
इङ्गुऱ्ऱै नमस्सै
अरुळाळप्-पॆरुमाळ्-ऎम्-बॆरुमाऩार् व्याख्यानम् पण्णिऩार्।

इतीहत्य-नमश्-शब्दं श्रीवरद-रामानुजो (यज्ञमूर्तिः) व्याचख्यौ ।

Arulalapperumal emperumanar commented on the word namas occurring here
by the above śloka.

Arulalapperumal emperumanar comentó sobre la palabra namas que aparece aquí
por el śloka anterior.

ऎऩ्ऱु इङ्गुऱ्ऱै नमस्सै अरुळाळप्पॆरुमाळॆम्बॆरुमाऩार् व्याख्यानम् पण्णिऩार्।

इन्द श्लोकतिऱ् सॊऩ्ऩ नैरपेक्ष्यम्
+++(संसारात्→)+++ स्व-रक्षणत्तिल् निर्भरत्वम्।

एतच्-छ्लोकोक्तं नैरपेक्ष्यं
+++(संसारात्→)+++ स्व-रक्षणे निर्भरत्वम् ।

The nairapekṣyam referred to in that śloka is being carefree
or having no expectation or requirements
without the sense of responsibility
in regard to one’s salvation.

El nairapekṣyam al que se hace referencia en ese śloka es ser despreocupado
o sin expectativas o requisitos
sin el sentido de responsabilidad
con respecto a la propia salvación.

इन्द श्लोकतिऱ्सॊऩ्ऩ नैरपेक्ष्यम् स्वरक्षणत्तिल् निर्भरत्वम्।

इन्द निर्भरत्वत्ताले भर-समर्पणम् सूचितम् आदल्,
स्व-निर्भरत्व-पर्यन्तम् आऩ भर-समर्पणम्
इव्व् इडत्तिले विवक्षितम् आगक् कडवदु।

अनेन निर्भरत्वेन
भर-समर्पणं सूचितं वा,
स्व-निर्भरत्व-पर्यन्तं भर-समर्पणम् अत्र विवक्षितं वा भवति ।

From this freedom from responsibility,
we should realise that either if bharasamarpaṇam is suggested here,
(since there cannot be the state of being carefree without it)
or that the surrender of the bhara to the extent of one’s being carefree is intended.

Desde esta libertad de responsabilidad,
debemos darnos cuenta de que
si bharasamarpaṇam se sugiere aquí,
(ya que no puede haber el estado de estar despreocupado sin él)
se pretende la rendición del bhara
en la medida de ser despreocupado.

इन्द निर्भरत्वत्ताले भरसमर्पणम् सूचितमादल्, स्वनिर्भरत्व पर्यन्तमाऩ भरसमर्पणमिव्विडत्तिले विवक्षितमागक्कडवदु।

कीऴे भरसमर्पणत्तैच् चॊल्लामलिरुक्क इन्द नमश्शब्दम् निर्भरत्वत्तैच् चॊल्लमाट्टुमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इन्द निर्भरत्वत्ताले इत्यादियाल्। सूचितमादलिति । इन्द निर्भरत्वम् भरसमर्पणकार्यमागैयाले इदऩाल् इदऩ् कारणमाऩ भरसमर्पणम् सूचितमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

विवक्षितमादलागक् कडवदु इति । नमस्सुक्कु भरसमर्पणमुमर्थमागैयाल् निर्भरत्वपर्यन्तमाऩ भरसमर्पणम् नमश्शब्दार्थमाग विवक्षितमागलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

हविस्-समर्पणत्तिल् “इदम् इन्द्राय न मम” ऎऩ्ऩुमाप्पोले
“अहं श्रीमते नारायणाय” ऎऩ्ऱ् इङ्गु भर-गर्भम् आग समर्पित्तु,
“नमः” ऎऩ्ऱु तऩ्ऩुडऩ् तुवक्क्-अऱुक्किऱद्

ऎऩ्ऱाल् इस् समर्पण-योजऩैक्कु स्व-रसम्।

हविस्-समर्पणे “इदम् इन्द्राय न मम” इतिवत्
“अहं श्रीमते नारायणाय” इत्य् अत्र भर-गर्भतया समर्प्य,
“न मम” इति स्व-संबन्धो व्यवच्छिद्यत

इत्य्-उक्तौ, अस्याः समर्पण-रूप-योजनायाः स्वारस्यम् ।

If we take the latter part of Dvaya to be

“Aham Śrīmate Narāyaṇāya”
(I am for Śrīman Nārāyaṇa )

and consider it to be the offering of the self
along with the bhara or burden of protection,
and that thereafter “na mama” declares one’s having no connection with oneself,
as, when an offering is made (to the gods),
it is said

“This is for Indra and not for me",

if we take it in this form,
it will be extremely appropriate for this interpretation of the whole of Dvaya being a statement of bhara-samarpana.

Si tomamos la última parte de Dvaya como

“Aham Śrīmate Narāyaṇāya”
(Yo soy para Śrīman Nārāyaṇa)

y considerarlo ser la ofrenda del yo
junto con el bhara o carga de protección,

y que a partir de entonces “na mama” declara que uno no tiene conexión consigo mismo,

como, cuando se hace una ofrenda (a los dioses),
se dice

“Esto es para Indra y no para mí",

si lo tomamos de esta forma,
será extremadamente apropiado para esta interpretación de que todo el Dvaya siendo una declaración de bhara-samarpana.

हविस्समर्पणत्तिल् “इदमिन्द्राय न मम” ऎऩ्ऩुमाप्पोले “अहं श्रीमते नारायणाय” ऎऩ्ऱिङ्गु भरगर्भमाग समर्पित्तु, “नमः” ऎऩ्ऱु तऩ्ऩुडऩ् तुवक्कऱुक्किऱदॆऩ्ऱाल् इस् समर्पणयोजऩैक्कु स्वरसम्।

इप्पडि स्वनिर्भरत्वपर्यन्तभरसमर्पणम् नमश्शब्दार्थमाग विवक्षितमाऩालुम् विशेषणी-भूत–स्व-निर्भरत्वत्तैयुम् अदु सॊल्लुमागैयाल्

“सञ्जातं नैरपेक्ष्यन्तु
नम इत्युच्यते बुधैः”

ऎऩ्बदुम् उपपन्नमाम्। कारिगैयिल् नैरपेक्ष्यमे,अदावदु निर्भरत्वमे नमश्शब्दार्थमागत् तोऱ्ऱानिऱ्क निर्भरत्वशिरस्कमाऩ भरसमर्पणम् विवक्षितम् ऎऩ्बदु अत्यन्तस्वरसमागादॆऩ्ऱु निऩैत्तु श्रीमते नारायणाय अहं ऎऩ्गिऱ विडत्तिलेये भरसमर्पणम् स्वरसमागत् तोऱ्ऱुम् वऴियै सदृष्टान्तमागक् काट्टु किऱार् हविस्समर्पणत्तिलित्यादियाल्।

अहं श्रीमते नारायणाय ऎऩ्ऱिङ्गु भरगर्भमाग समर्पित्तु इति । अहं शब्दम् सर्वनामशब्दमागैयाले इङ्गु बुद्धिविषयमाऩ भरविशिष्टास्मदर्थत्तैये बोधिक्कुमागैयाल् श्रीमते नारायणाय अहमॆऩ्गिऱविडत्तिल् श्रीमाऩाऩ नारायऩऩ् पॊरुट्टु भरविशिष्टऩाऩ नाऩ् आगक्कडवेऩ् ऎऩ्ऱाल् भरसमर्पणमुम् स्वरसमागवे सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन्द योजऩैयिल् पूर्व-खण्डम् अङ्ग-पञ्चक-परम्,
उत्तर-खण्डम् अङ्गि-प्रतिपादकम्।

अस्यां योजनायां
पूर्व-खण्डो ऽङ्ग-पञ्चक-परः,
उत्तर-खण्डो ऽङ्गि-प्रतिपादकः ।

In this interpretation,
the first part of Dvaya is about the five aṅgas or accessories,
while the second part states the aṅgī,
which is prapatti.

En esta interpretación,
la primera parte de Dvaya trata sobre los cinco aṅgas o accesorios,
mientras que la segunda parte enuncia el aṅgī,
que es prapatti.

इन्द योजऩैयिल् पूर्वखण्डम् अङ्गपञ्चकपरम्, उत्तरखण्डम् अङ्गिप्रतिपादकम्।

इप्पडि उत्तरखण्डत्तिल् भरसमर्पणम् तोऩ्ऱिऩाल् उपायपरमाऩ पूर्वखण्डत्तोडु पुनरुक्तिवारादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इन्द योजऩैयिलिति ।
अरुळाळप्पॆरुमाळॆम्बॆरुमाऩ् अररुळिच्चॆय्द इन्द योजऩैयिल् ऎऩ्ऱबडि।

पूर्वखण्डमङ्गपञ्चकपरम्; उत्तरखण्डमङ्गिप्रतिपादकमिति । तथाच पूर्वखण्डमङ्गपञ्चकमात्रपरमागैयालुम्, उत्तरखण्डम् उक्तरीत्या भरसमर्पणप्रतिपादकमागैयालुम् पौनरुक्त्यमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

“अहम् अद्यैव मया समर्पितः”
( आळवन्दार् स्तोत्रम् ५२)

ऎऩ्गिऱबडिये

“अहम् अद्यैव मया समर्पितः”
( आळवन्दार् स्तोत्रम् ५२)

इत्य्-उक्त-रीत्या

As in the śloka

“I who realise that I am Thy śeṣa
surrender myself here and now at Thy two lotus feet”,

Como en el śloka

“Yo que me doy cuenta de que soy Tu śeṣa
entregarme aquí y ahora a Tus dos pies de loto”,

“अहमद्यैव मया समर्पितः”( आळवन्दार् स्तोत्रम् ५२) ऎऩ्गिऱबडिये

कीऴे अहं शब्दम् भरगर्भमाऩ आत्मपरमॆऩ्ऱार्।
इऩि अहं शब्दम् आत्म–स्व-रूप–मात्र-परम् आगक् कॊण्डु
“नारायणाय अहं” ऎऩ्ऱु स्वरूपमात्रत्तै समर्प्पित्तालुम्
प्रमाणान्तरबलत्ताले भरसमर्पणमुम् फलसमर्पणमुम् अर्थात् सिद्धमागुमॆऩ्गिऱार्

अहमद्यैवेत्यादियाल् अहं - आत्मीयविशिष्टऩाऩ नाऩ्,

इव्व् इडत्तिल्

नाऩ् श्रीमाऩ् आऩ नारायणऩुक्क्

ऎऩ्ऱु समर्पिक्क

अत्र “अहं श्रीमते नारायणाय” इति समर्पणे कृते सति,

when the offering or surrender is made saying:

I am for Nārāyaṇa

cuando se haga la ofrenda o entrega diciendo:

Yo soy para Nārāyaṇa

इव्विडत्तिल् नाऩ् श्रीमाऩाऩ नारायणऩुक्कॆऩ्ऱु समर्पिक्क

“यत् संरक्ष्यतया ऽर्प्यते”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-३६),

“यत् संरक्ष्यतया ऽर्प्यते”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-३६),

When the question arises
to whom the surrender of the self is made
for the sake of salvation or protection,
the answer is given “To Viṣṇu”,

Cuando la pregunta surge
a quien se hace la entrega del yo**
por el bien de salvación o protección,
la respuesta se da “A Viṣṇu”,

“यत्संरक्ष्यतयाऽर्प्यते”( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-३६),

संरक्ष्यतयाऽर्प्यत इति । रक्षारूपफलविशिष्टतयार्प्यते ऎऩ्गै।

“तवैवास्मि हि भरः”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ६०)

“तवैवास्मि हि भरः”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ६०)

and

“I am Thy responsibility (bhara) (in regard to protection)”.

y

“Yo soy Tu responsabilidad (bhara) (con respecto a protección)”.

“तवैवास्मि हि भर”( आळवन्दार्स्तोत्रम् ६०)

“तवैवास्मि हि भरः” ऎऩ्ऩुमिडत्तिल् रक्षाभरविशिष्टमाऩ आत्मसमर्प्पणम् तोऱ्ऱुगिऱदु।

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये

स्व–रक्षण-भरमुम्, स्व-रक्षण-फलमुम् अवऩद्

ऎऩ्ऱ् इङ्गे अभिप्रेतम्+++(→आर्थम्)+++ आगवुम् आम्।

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या

स्व-रक्षण-भरः, स्व-रक्षण-फलं च तदीयम् एव

इति अत्राभिप्रेतम्+++(→आर्थम्)+++ इति वा ।

it would imply that the responsibility of one’s protection
and the fruit arising from one’s protection are Nārāyaṇa’s
as stated in the above passages.

implicaría que la responsabilidad de la propia protección
y los frutos que surgen de la propia protección son** de Nārāyaṇa.
como se indica en los pasajes anteriores.

इत्यादिगळिऱ्पडिये स्वरक्षणभरमुम् स्वरक्षणफलमुम् अवऩदॆऩ्ऱिङ्गे अभिप्रेतमागवुमाम्।

“नमः” ऎऩ्गिऱव् इत्ताले
आत्मात्मीयङ्गळोडुम् स्व-रक्षण–तत्-फलङ्गळोडुम् तऩक्कुत् तुवक्क् अऱ्ऱमै काट्टुगिऱदु।

“नमः” इत्य् अनेनास्मदात्मीयैः सह स्व-रक्षण-तत्-फलाभ्यां च सह
स्वस्य संबन्धाभावः प्रदर्श्यते ।

This namas discloses the severance of all connection
between a man and his self and what belongs to him
and also between himself and his protection and the fruit resulting from it.

Este nombre revela la desconexión de toda conexión
entre un hombre y él mismo y lo que le pertenece
y también entre él y su protección y el fruto resultante de ella.

नमः ऎऩ्गिऱवित्ताले आत्मात्मीयङ्गळोडुम् स्वरक्षण तत्फलङ्गळोडुम् तऩक्कुत् तुवक्कऱ्ऱमै काट्टुगिऱदु।

इप्पडि “श्रीमते नारायणाय अहं” ऎऩ्बदाल् आत्मीत्मीयसमर्पणमुम्, भरसमर्पणमुम् तोऩ्ऱिऩाल् अप्पोदु नमश्शब्दम् आत्मात्मीयस्वरूपङ्गळोडुम् आत्मात्मीयभरफलङ्गळोडुम् तऩक्कुत् तुवक्कऱ्ऱमै सॊल्लुमॆऩ्गिऱार् नमः ऎऩ्गिऱवित्ताले इति ।

पर-सम्बन्ध-विधियिलुं, स्व-सम्बन्ध–निषेधत्तिलुम् तात्पर्यम् आगैयाले
इच् चतुर्थी-नमस्सुक्कळ् इरण्डुक्कुम् फलम् उण्डु।

[[P346]]
पर-संबन्ध-विधौ, स्व-संबन्ध-निषेधे च तात्पर्याद् एतयो चतुर्थी-नमसोर् द्वयोर् अपि फलम् अस्ति ।

The (fourth or ) dative case of Nārāyaṇa and the word namas have, each, its significance,
in as much as they indicate respectively
the declaration of one’s connection with the Supreme Being
and the denial of one’s connection with oneself.

El (cuarto o) caso dativo de Nārāyaṇa y la palabra namas tienen, cada uno, su significado,
en la medida en que indican respectivamente
la declaración de la propia conexión con el Ser Supremo
y la negación de la conexión con uno mismo.

परसम्बन्धविधियिलुंस्वसम्बन्धनिषेधत्तिलुम् तात्पर्यमागैयाले इच् चतुर्थीनमस्सुक्कळिरण्डुक्कुम् फलमुण्डु।

ननु चतुर्थियिल् परसम्बन्धत्तैच् चॊऩ्ऩाल् अर्थात् स्वसम्बन्धनिषेधम् सिद्धिक्कुमे, अप्पडियाऩाल् अन्यतरमेबोदुमायिरुक्क इरण्डैयुम् सॊऩ्ऩाल् पुनरुक्तमागादो ऎऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् परसम्बन्धविधियिलिमित्यादिना । चतुर्थी परसम्बन्धविधिमात्रत्तिलुम् नमस्सु स्वसम्बन्धनिषेधमात्रत्तिलुम् तत्परमागैयाल् पुनरुक्ति वारादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इस् समर्पणन् तऩ्ऩिलुम्
पर-निरपेक्ष-कर्तृत्वादिगळै निषेधिक्कैक्क् आग
“नमः” ऎऩ्गिऱद् आगवुम् आम्।

अस्मिन् समर्पणे ऽपि
पर-निरपेक्ष-कर्तृत्वादिकं निषेद्धुं
“नम" इत्य् उच्यत
इति वा ।

It may also be that
namas denies such things as one’s being a doer
not subject to the will of the Supreme Being
(even with regard to surrender).

También puede ser que
namas niega cosas como el hecho de que uno ser un hacedor
no sujeto a la voluntad del Ser Supremo
(incluso con respecto a la rendición).

इस् समर्पणन्दऩ्ऩिलुम् परनिरपेक्षकर्तृत्वादिगळै निषेधिक्कैक्काग नमः ऎऩ्गिऱदागवुमाम्।

पुनरुक्तियै प्रकारान्तरेण परिहरिक्किऱार् इस् समर्पणन्दऩ्ऩिलुमिति । इस् समर्पणन्दऩ्ऩिलुम् - चतुर्थियाले तोऱ्ऱिऩ स्वरूपभरफलसमर्पणन्दऩ्ऩिलुम्,
परनिरपेक्षकर्तृत्वादिगळै निषेधिक्कैक्काग इति । चतुर्थियिल् स्वरूपभरफलङ्गळुक्कु परसम्बन्धविधियुम्, आर्थिकमाग स्वसम्बन्धनिषेधमुम् अभिप्रेतमाऩालुम् नमस्सु समर्पणत्रयत्तिल् परनिरपेक्षकर्तृत्वादिनिषेधत्तिल् तत्परमागैयाल् पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

स्थूल-प्रक्रियैक् कॊण्डालुम्,
“नमामि” ऎऩ्गिऱ पदत्तै आत्म-समर्पणार्थम् ऎऩ्ऱु व्याख्यानं पण्णिन पद-स्तोत्र-प्रक्रियैयाले
इऩ् ऩमश्-शब्दं समर्पणप् पॊरुळुक्कु सङ्गतम्।

स्थूल-प्रक्रिया-स्वीकारे ऽपि
“नमामि” +इति पदस्यात्म-समर्पणार्थतया व्याख्यान-पर– पद-स्तोत्र-प्रक्रियया
अयं नमः-शब्दः समर्पणार्थस्य संगतः ।

Even if we take the simple and ordinary meaning of namas as namAmi (I bow to Nārāyaṇa,)
it would be in keeping with the meaning “I surrender”
as the word namāmi ("I bow") has been commented upon in Mantrarājapada stotra
as meaning ‘for the surrender of the self’.

Incluso si tomamos el significado simple y ordinario de namas como namAmi (Me inclino ante Nārāyaṇa,)
sería acorde con el significado “Me rindo”
como la palabra namāmi ("Me inclino") ha sido comentada en Mantrarājapada stotra
como significado ‘para la rendición del yo’.

स्थूलप्रक्रियैक्कॊण्डालुम्, “नमामि” ऎऩ्गिऱ पदत्तै आत्मसमर्पणार्थमॆऩ्ऱु व्याख्यानं पण्णिन
पदस्तोत्रप्रक्रियैयाले इऩ्ऩमश्शब्दं समर्पणप्पॊरुळुक्कु सङ्गतम्।

इऩि उत्तरखण्डम् समर्पणपरमॆऩ्गिऱ योजऩैयिल् नमश्शब्दत्तिऱ्कु निर्वाहान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् स्थूलप्रक्रियैक् कॊण्डालुमिति । स्थूलप्रक्रियैयावदु - अहिर्बुध्नयसंहितैयिल् सॊऩ्ऩ

“एवम् अङ्गैरुपाङ्गैश् च
नमनं ते प्रकीर्तितम्”

ऎऩ्गिऱ प्रक्रियै। पदस्तोत्रमावदु - श्रीनृसिंहानुष्टुभत्तिल् ऒव्वॊरु पदङ्गळैयुम् तऩित्तऩि यागप् पिरित्तु तत्तदर्थङ्गळै अनुसन्धित्तुच् चॆय्द स्तोत्रम्। अदिल्

“नमस्कारात्मकं यस्मै
विधायात्म-निवेदनम्”

ऎऩ्ऱु नमश्शब्दम् समर्पणपरमागच् चॊल्लप्पट्टदु।

इप्-पडि उत्तर-खण्डत्तै
आत्म-समर्पण-परम् आगव् अनुसन्धिप्पार्क्कु

इदुक्क् +++(→समर्पणाय)+++ अनुरूपम् आय्
स्व-रूपानुबन्धिय् आऩ फल-विशेषम्
इङ्गे स्वतः प्राप्तम्।

इत्थम् उत्तर-खण्डम् आत्म-समर्पण-परतया ऽनुसंदधताम्
एतद्-अनुरूपः स्वरूपानुबन्धी फल-विशेषो ऽत्र
स्वतः प्राप्तः ।

Thus in the case of those who consider on the latter part of Dvaya as indicating the surrender of the self,
the special kind of fruit or end (namely kaiṅkarya) arises of itself
(without the need for stating it),
as it is in conformity with the surrender of the self
and consistent with one’s essential nature (svarūpa).

Así, en el caso de aquellos que consideran la última parte del Dvaya como indica la entrega del ser,
el tipo especial de fruto o fin (es decir, kaiṅkarya) surge por sí mismo
(sin la necesidad de declararlo),

ya que está en conformidad con la entrega del yo
y consistente con la propia naturaleza esencial (svarūpa).

इप्पडि उत्तरखण्डत्तै आत्मसमर्पणपरमागवनुसन्धिप्पार्क्कु इदुक्कनुरूपमाय् स्वरूपानुबन्धियाऩ फलविशेषमिङ्गे स्वतः प्राप्तम्।

इप्पडि उत्तरखण्डत्तै समर्पणपरमाग योजित्ताल् चतुर्थ्यादिगळिल् सॊऩ्ऩ फलम् ऎप्पडित् तोऱ्ऱु मॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि उत्तरखण्डत्तैयित्यादियाल्। इदुक्कु अनुरूपमाय् स्वरूपानुबन्धियाऩ फलविशेषमिति । शेषत्वज्ञानादिरूपस्वरूपसमर्पणादिगळुक्कु अनुरूपमाऩदु शेषिकैङ्गर्यम्। स्वरूपानुबन्धित्वम् - यावदात्मभावित्वम्।

पूर्वोक्तम् आऩ बडिये
फल-परम् आग उत्तर-खण्डत्तैय् अनुसन्धिप्पार्क्कु
इव्व् आत्म-रक्षा-भर-समर्पणम् उपाय-परम् आऩ पूर्व-खण्डत्तिल्
शरण-शब्दान्वितम् आऩ क्रिया-पदत्तिले अनुसन्धेयम्।

पूर्वोक्त-रीत्या फल-परतयोत्तर-खण्डम् अनुसंदधताम्
इदम् आत्म-रक्षा-भर-समर्पणम्
उपाय-परे पूर्व-खण्डे
शरण-शब्दान्वित-क्रिया-पदे ऽनुसन्धेयम् ।

In the case of those who interpret on the latter part as indicating the fruit or object of attainment (namely, kaiṅkarya)
as explained before,
the idea of the surrender of the responsibility for protection
should be considered as being present in the first part
which treats of the upāya in the verb (prapadye) being taken along with the word saranam (upāya).

En el caso de aquellos que interpretan la última parte como indicando el fruto u objeto de logro (es decir, kaiṅkarya)

como explicado antes,
la idea de la rendición de la responsabilidad de protección
debe considerarse como estar presente en la primera parte
que trata del upāya en el verbo (prapadye) junto con la palabra saranam (upāya).

पूर्वोक्तमाऩबडिये फलपरमाग उत्तरखण्डत्तैयनुसन्धिप्पार्क्कु इव्वात्मरक्षाभरसमर्पणम् उपायपरमाऩ पूर्वखण्डत्तिल् शरणशब्दान्वितमाऩ क्रियापदत्तिले अनुसन्धेयम्।

उत्तरखण्डत्तै फलपरमागच् चॊल्लुगिऱ पक्षत्तिले पूर्वखण्डम् भरसमर्पणपरमॆऩ्ऱु मुऩ्बु सॊऩ्ऩबडि अनुसन्धेयमॆऩ्गिऱार् पूर्वोक्तमाऩबडिये इति ।