०४ प्रपद्ये

THE MEANING OF THE WORD PRAPADYE:

EL SIGNIFICADO DE LA PALABRA PRAPADYE:

“प्रपद्ये” ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्
गति-वाचिय् आऩ धातु
गत्य्-अर्थङ्गळ् बुध्य्-अर्थङ्गळागैयाले
इङ्ग् अपेक्षित-बुद्धि-विशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱदु।

“प्रपद्ये” इत्यत्र गति-वाची धातुः
गत्यर्थानां बुद्धयर्थत्वाद्
अत्रापेक्षितं बुद्धि-विशेषम् आचष्टे ।

Since verbs meaning ’to go’ or ’to move’ mean also ’to have a knowledge of’ or ‘to know’,
the root pad in the word prapadye, which means ’to go’
means, here the specific knowledge required in this context.

Dado que los verbos que significan ‘ir’ o ‘moverse’ significan también ‘tener un conocimiento de’ o ‘saber’,
la raíz “pad” de la palabra prapadye, que significa ‘ir’
significa, aquí el conocimiento específico requerido en este contexto.

“प्रपद्ये” ऎऩ्गिऱविडत्तिल् गतिवाचियाऩ धातु गत्यर्थङ्गळ् बुध्यर्थङ्गळा कैयाले इङ्गपेक्षित बुद्धिविशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱदु।

इऩि प्रपद्ये ऎऩ्ऱ पदत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्यत् तुडङ्गुगिऱार् प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ विडत्तिलिति । गतिवाचियाऩ धातु – पद्ल् गतौ ऎऩ्ऱु पडिक्कप्पट्ट धातु, गत्यर्थङ्गळ् बुद्ध्यर्थङ्गळागैयाले - असति बाधके गत्यर्थधातुक्कळ् बुद्ध्यर्थङ्गळागलामागैयाले,

बुद्धिय् आवदु इव्व् इडत्तिल्

“रक्षिष्यतीति विश्वासः”

ऎऩ्गिऱव् अध्यवसायम्।

अत्र बुद्धिर् नाम -

“रक्षिष्यतीति विश्वासः”

इत्य्-उक्तो ऽध्यवसायः ।

The knowledge, here, is the sure knowledge or faith that the Lord will save (us).

El conocimiento, aquí, es el conocimiento seguro o la fe de que
el Señor (nos) salvará.

बुद्धियावदु इव्विडत्तिल् “रक्षिष्यतीति विश्वासः” ऎऩ्गिऱवध्यवसायम्।

बुद्धिविशेषमॆऩ्बदैत् तामे विवरिक्किऱार् बुद्धियावदु इति ।

अङ्गङ्गळिल् सारम् आऩ विश्वासत्तै मुऩ्ऩ् इट्टुक् कॊण्डु
स-परिकरम् आऩ साध्योपायम् इङ्गे तोऱ्ऱुगिऱदु।

अङ्गेषु सार-भूतं विश्वासं पुरस्कृत्य
स-परिकरः साध्योपायो ऽत्र प्रतीयते ।

Since faith which is the most important of the accessories or aṅgas (to prapatti) is referred to here,
the Sādhyopāya with all its accessories is indicated here.

Dado que aquí se hace referencia a la fe, que es el más importante de los accesorios o aṅgas (a prapatti),
el Sādhyopāya con todos sus accesorios está indicado aquí.

अङ्गङ्गळिल् सारमाऩ विश्वासत्तै मुऩ्ऩिट्टुक्कॊण्डु सपरिकरमाऩ साध्योपायमिङ्गेदोऱ्ऱुगिऱदु।

अङ्गान्तरङ्गळिरुक्क महाविश्वासत्तै यिङ्गु सॊल्लुवाऩेऩ् ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अङ्गङ्गळिल् सारमाऩ विश्वासत्तै इत्यादियाल्। अङ्गङ्गळिल् महाविश्वासम् सारमागैयाले अदैमुऩ्ऩिट्टे सपरिकरमाऩ अङ्गि तोऱ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱबडि।

ऎङ्ङऩेय् ऎऩ्ऩिल्;
इङ्गु “प्र” ऎऩ्गिऱ उपसर्गम्
विश्वासत्तिऩ्-उडैय प्रकर्ष-रूपम् आऩ महत्तैयैक् काट्टुम्।

कथम् इति चेत् —
अत्र “प्र” इत्य् उपसर्गो
विश्वासस्य प्रकर्ष-रूपां महत्तां प्रदर्शयति ।

If it be asked how,
the answer is as follows:-
The preposition pra (in prapadye) discloses the greatness or intensity of the faith which is its excellence.

Si se pregunta cómo,
la respuesta es la siguiente:-
La preposición pra (in prapadye) revela la grandeza o intensidad de la fe que es su excelencia.

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; इङ्गु “प्र” ऎऩ्गिऱ उपसर्गम् विश्वासत्तिऩुडैय प्रकर्षरूपमाऩ महत्तैयैक्काट्टुम्।

इऩि विश्वासपूर्वकमाग अङ्गि तोऱ्ऱुम् प्रकारत्तैयुबबादिक्कक् करुदि मुदलिल् महाविश्वासविषयत्तिल् वक्तव्यङ् गळॆल्लावऱ्ऱैयुम् सॊल्लत् तुडङ्गुगिऱार् इङ्गु प्र ऎऩ्गिऱ उपसर्गमित्यादियाल्। प्रकर्षरूपमाऩ महत्तैयैक् काट्टुमिति । इदऩाल् प्र ऎऩ्गिऱ उपसर्गम् स्वसमभिव्याहृतधात्वर्थत्तिऩ् प्रकर्षत्तै, अदावदु धात्वर्थत्तिऩ् महत्तैयैक् काट्टुमॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।

इव् विश्वास-प्रकर्षम्
श्रीमच्-छब्दत्तिलुम्, नारायण-शब्दत्तिलुम् उळ्ळ
पुरुष-कार+++(→श्री)+++–सम्बन्ध+++(→नारायण)+++-गुणादिगळैय् अनुसन्धित्त वाऱे+++(=रीत्या)+++ वरुम्।

अयं विश्वास-प्रकर्षः
श्रीमच्-छब्दे नारायण-शब्दे च +++(क्रमशो)+++ निहितेषु
पुरुष-कार–संबन्ध-गुणादिषु अनुसंहितेषु सत्सु
उपनमति ।

This excellence or intensity of faith would arise
only when one bears in mind
the mediatorship (of Lakṣmī) and one’s relationship with the Lord,
the Lord’s qualities and the like (form)
which are respectively present in the words (Śrīmat) and Nārāyaṇa.

Esta excelencia o intensidad de la fe surgiría
sólo cuando uno tiene en mente
la mediación (de Lakṣmī) y la relación de uno con el Señor,
las cualidades del Señor y similares (forma)
que están respectivamente presentes en las palabras (Śrīmat) y Nārāyaṇa.

इव् विश्वासप्रकर्षम् श्रीमच्छब्दत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुमुळ्ळ पुरुषकारसम्बन्धगुणादिगळैयनुसन्धित्तवाऱे वरुम्।

इङ्गु प्रपत्तिरूपव्याजविशेषम् क्षणकालसाध्यमायुम्, अत्यल्पमायुम्, अदैय नुष्ठिक्कप्पोगिऱ नाम् अनन्तापचारयुक्तर्गळायुम्, निहीनर्गळायुम्, अडैयवेण्डिय मोक्षम् सर्वोत्कृष्टमायुम्, प्रपद्यमानऩाऩ भगवाऩ् दण्डधरऩायुम् इरुप्पदाल् अवऩ् एतादृशमाऩ नम्मै इन्द अल्पव्यापारत्ताले रक्षिक्कुमो वॆऩ्गिऱ संशयम् नडै याडानिऱ्क, रक्षिष्यतीति महाविश्वासम् ऎवऩुक्कावदु अङ्गमाग वरक्कूडुमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्विश्वासप्रकर्षमित्यादियाल्। श्रीमच्छब्दत्तिऱ्सॊऩ्ऩ पुरुषकारविशेषत्तैयुम्, नारायणशब्दत्तिऱ्सॊऩ्ऩ सम्बन्धविशेषगुणविशेषादिगळैयुमनुसन्धित्ताल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ शङ्गैगळॆल्लाम् तविर्न्दु विश्वासप्रकर्षम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

परिकरविभागाधिकारत्तिल् इप्पडि सिल शङ्काविशेषङ्गळै उद्घाटनम् पण्णि श्रीमच्छब्दत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुमुळ्ळ पुरुषकारसम्बन्धगुणव्यापारप्रयोजनविशेषङ्गळाले अन्द शङ्गैगळुक्कु निवृत्ति प्रकारत्तैयुम् महाविश्वाससिद्धियैयुम् विस्तृतमाग अरुळिच्चॆय्दारिऱे।

इत्ताले तऩ्ऩ् अपचार प्राचुर्यादिगळ् अडिय् आग वरुम्
शङ्कैगळ् ऎल्लाम् कऴियुम्।

एतेन स्व-गतापचार-प्राचुर्यादि-निबन्धनाः शङ्काः
सर्वा अपि निवर्तेरन् ।

By this intensity of faith, all doubts arising from the greatness of one’s offences will disappear.

Por esta intensidad de fe, todas las dudas que surgen de la grandeza de las ofensas de uno desaparecerán.

इत्ताले तऩ्ऩपचार प्राचुर्यादिगळडियागवरुम् शङ्कैकळॆल्लाम् कऴियुम्।

अङ्गु सॊऩ्ऩ महाविश्वासहेतुभूतशङ्कानिवृत्तियै इङ्गुम् स्मरिप्पिक्किऱार् इत्ताले इति । इत्ताले - पुरुषकारसम्बन्धगुणविशेषाद्यनुसन्धानत्ताले।

इव् विश्वास-दार्ढ्यम् वेणुम् ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

“इदं विश्वास-दार्ढ्यम् आवश्यकम्” इत्य् अयम् अर्थः,

This intensity of faith is necessary

This intensity of faith is necessary

इव् विश्वास दार्ढ्यम् वेणुमॆऩ्ऩुमिडत्तै

इन्द विश्वासदार्ढ्यम् वेणु मॆऩ्ऩुमिडत्तिल् दृष्टान्तकथनपूर्वकम् विश्वासाभावत्तिल् भगवाऩ् फलप्रदऩागमाट्टा ऩॆऩ्ऱुम् विश्वासमुळ्ळवर्गळुक्के भगवाऩ् शीघ्रमाग मोक्षत्तैक् कॊडुप्पा ऩॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ वचनत्तै उदाहरिक्किऱार् इव् विश्वासदार्ढ्यमित्यादियाल्।

“राक्षसानाम् अविस्रंभाद्
आञ्जनेयस्य बन्धने ।
यथा विगलिता सद्यस्
त्व् अमोघा ऽप्य् अस्त्र-बन्धना ॥

“राक्षसानाम् अविस्रंभाद्
आञ्जनेयस्य बन्धने ।
यथा विगलिता सद्यस्
त्व् अमोघा ऽप्य् अस्त्र-बन्धना ॥

“The Rākṣasas had no confidence in (the effectiveness of) the Brahma missile (astra ) with which Hanuman was bound.
The result was that
that missile which would never fail of its purpose
became loose immediately.

“Los Rākṣasas no tenían confianza en (la efectividad de) el misil Brahma (astra) con el que Hanuman estaba atado.
El resultado fue que
Ese misil que nunca fallaría en su propósito
se soltó inmediatamente.

“राक्षसानामविस्रंभादाञ्जनेयस्य बन्धने । यथा विगलिता सद्यस्त्वमोघाप्यस्त्रबन्धना ॥

राक्षसानामिति । आञ्जनेयऩुडैय बन्धनविषयत्तिल् राक्षसर्गळुडैय अविश्वासत्तालेओरिडत्तिलुम् व्यर्थमागाद इन्द्रजित्कर्तृकमाऩ ब्रह्मास्त्रबन्धनमाऩदु ऎप्पडि रज्जुबन्धनाव्यवहितोत्तरकालत्तिलेये नऴुवि विट्टदो, अप्पडिये पुरुषर्गळुडैय अवनम्बिक् कैयाले अदावदु महाविश्वासक्कुऱैविऩाले अमोघमाऩ प्रपत्तियुम् फलप्रदमऩ्ऱिक्के नऴुविप्पोय्विडुम्।

तथा पुंसाम् अविस्रंभात्
प्रपत्तिः प्रच्युता भवेत् ।
तस्माद् विस्रंभ-युक्तानां
मुक्तिं दास्यति सा चिरात्”
( सनत्-कुमार-संहिता)

ऎऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

तथा पुंसाम् अविस्रंभात्
प्रपत्तिः प्रच्युता भवेत् ।
तस्माद् विस्रंभ-युक्तानां
मुक्तिं दास्यति सा चिरात्”
( सनत्-कुमार-संहिता)

इत्य्-उक्तः ।

In the same way, if men had no faith in the efficacy of prapatti,
it would be the same as if
it had not been performed at all.
Therefore prapatti gives mokṣa soon
to those who have faith in it”.

is stated in the (above) ślokas.

De la misma manera, si los hombres no tuvieran fe en la eficacia de prapatti,
sería lo mismo que si
no se había realizado en absoluto.
Por eso prapatti da mokṣa pronto
a aquellos que tienen fe en él”.

se afirma en los ślokas (arriba).

तथा पुंसामविस्रंभात् प्रपत्तिः प्रच्युता भवेत् । तस्माद्विस्रंभयुक्तानां मुक्तिं दास्यति सा चिरात्”( सनत्कुमारसंहिता) ऎऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱु।

आगैयाल् महाविश्वासशालिकळुक्के प्रपत्तियाऩदु मोक्षत्तै अचिरात् कॊडुक्कुम् ऎऩ्बदु इदिऩर्थम्।

इव् व्यवसायत्तिऩ्-उडैय प्रभावम्

“व्यवसायाद् ऋते ब्रह्म
नासादयति तत् परम्”
( भारतम् शान्ति-पर्व ३३४-४७),

अस्य व्यवसायस्य प्रभावः,

“व्यवसायाद् ऋते ब्रह्म
नासादयति तत् परम्”
( भारतम् शान्ति-पर्व ३३४-४७),

The potency of this certainty of belief

“If a man has no faith,
he can never approach that Supreme Brahman”,

La potencia de esta certeza de creencia.

“Si un hombre no tiene fe,
él nunca podrá acercarse a ese Brahman Supremo”,

इव् व्यवसायत्तिऩुडैय प्रभावम् “व्यवसायादृते ब्रह्म नासादयति तत्परम्”( भारतम् शान्ति-पर्व ३३४-४७),

इन्द महाविश्वासत्तिऩ् प्रभावत्तै अन्वयव्यतिरेकमुखेन उपपादिक्किऱ प्रमाणङ्गळै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इव् व्यवसायत्तिऩुडैय प्रभावमित्यादियाल्। व्यवसायादित्यादि । महाविश्वासमऩ्ऱिक्के ऒरु पुरुषऩुम् अन्द परब्रह्मत्तै यडैयमाट्टाऩॆऩ्गै।

“निस्संशयेषु सर्वेषु
नित्यं वसति वै हरिः ।
ससंशयान् हेतु-बलान्
नाध्यावसति माधव”
( भारतम् शान्ति-पर्व ३५९-७१)

इत्य्-आदिगळिलुम् सुप्रसिद्धम्।

“निस्संशयेषु सर्वेषु
नित्यं वसति वै हरिः ।
ससंशयान् हेतु-बलान्
नाध्यावसति माधव”
( भारतम् शान्ति-पर्व ३५९-७१)

[[P339]]
इत्यादिषु सुप्रसिद्धः ।

and

“Hari is ever present
in all those who have no doubts.
The Lord of Lakṣmī (Mādhava ) is never present
in those who doubt as a result of their reasoning or logic”.

- (this) is well known from the above passages.

y

“Hari está siempre presente
en todos aquellos que no tienen dudas.
El Señor de Lakṣmī (Mādhava) nunca está presente
en aquellos que dudan como resultado de su razonamiento o lógica".

- (esto) es bien conocido por los pasajes anteriores.

“निस्संशयेषु सर्वेषु नित्यं वसति वै हरिः । ससंशयान् हेतुबलान्नाध्यावसति माधव”( भारतम् शान्ति-पर्व ३५९-७१) इत्यादिगळिलुम् सुप्रसिद्धम्।

निस्संशयेष्विति । मुऩ्बु सॊऩ्ऩ शङ्गैगळ् ऒऩ्ऱुमिल्लाद महाविश्वासशालिककळाऩ सर्वरिडत्तिलुम् भगवाऩ् नित्यमागवे वसिक्किऱाऩ्। संशययुक्तर्गळायुम् अत एव हैतुकर्गळायुम् उळ्ळवर्गळिडत्तिल् श्रियः पतियाऩवऩ् ऒरु कालत्तिलुम् वसिक्किऱदिल्लै ऎऩ्गै।

इम् महा-विश्वासम् उण्ड् आऩाल्
पिऩ्बु विमर्श-कालत्तिल्
ऒरुक् कालुम् संशयम् पिऱवादु।

अस्मिन् महा-विश्वासे जाते सति
पश्चाद् विमर्श-काले
कदापि (कथम् अपि) संशयो नोदियात् ।

If this intense faith is present,
doubts will never arise during any inquiry into Bhagavān’s qualities and the like.

Si esta fe intensa está presente,
Las dudas nunca surgirán durante cualquier investigación sobre las cualidades de Bhagavān y cosas similares.

इम् महाविश्वासमुण्डाऩाल् पिऩ्बु विमर्शकालत्तिलॊरुक्कालुम् संशयम् पिऱवादु।

इम् महाविश्वासत्तिऱ्कु संशयोत्पत्तिप्रतिबन्धकत्वम् प्रयोजनमॆऩ्गिऱार् इम् महाविश्वासमुण्डाऩालिति ।
उण्डाऩाल् - प्रपत्तिकालत्तिलुण्डाऩाल्, विमर्शकालत्तिल् - परामर्शकालत्तिल्,

आगैयाल्, पिऩ्ब् ऒरुक् कालुम्
इव् विषयत्तिल् संशयम् पिऱवाद बडिय् आऩ
प्रथम-क्षणत्तिल् महा-विश्वासम्
प्रपत्तिक्क् अङ्गम्।

अतः, पश्चात् कदाप्य् अस्मिन् विषये
यथा संशयो न स्यात् तथा-भूतः
प्रथम-क्षणे महा-विश्वासः प्रपत्तेर् अङ्गम् ।

अत्र प्रपत्तिर् लक्ष्यते। तद् एव सारबोधिनीकारेण

स्व+++(→विश्वास)+++-समानाधिकरण-संशय-प्रागभाव+++(स्य)+++- +असमान+++(→अग्रिम)+++-कालिकत्व-रूपम् महत्त्वम्

इत्य् असकृद् अनूदितम्।

किञ्च दुष्कर्म-वशात् पश्चात् कुसङ्गादिभिर् विमर्शेतरकाले जात्वा वर्धेरन्न् एव संशयाः।
यथा कुम्भः पूर्णो ऽपि पश्चद् विघट्य रिच्येत,
न तु प्राक्-पूर्णत्वं तेन च निराक्रियेत,
तथात्र।

Therefore intensity of faith at the first moment (of performing prapatti)
which would never permit of later doubts
is an accessory or aṅga of prapatti.

Por lo tanto, intensidad de la fe en el primer momento (de realizar prapatti)
que nunca permitiría dudas posteriores
es un accesorio o aṅga de prapatti.

आगैयाल् पिऩ्बॊरुक् कालुम् इव्विषयत्तिल् संशयम् पिऱवादबडियाऩ प्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासम् प्रपत्तिक्कङ्गम्।

पिऩ्बॊरुक्कालुमिव्विषयत्तिल् संशयम् पिऱवादबडियाऩ प्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासमिति । इदऩाल् स्वसमानाधिकरण स्वसमानविषयकसंशय प्रागभावासमानकालिकविश्वासम् महाविश्वासमॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ् ऱायिऱ्ऱु। इप्पडि महाविश्वासम् प्रपत्तिक्कु पूर्वकालत्तिलुम् प्रपत्तिक्कु उत्तरकालत्तिलुमिरुन् दालुम् अदु अङ्गमऩ्ऱु।

इदु मन्दम् आय् इरुन्दालुम्
विशेषित्तुक् कटाक्षिक्कत् तुडङ्गिऩ ईश्वरऩ्
शेष-पूरणम् पण्णुम्।

अस्मिन् मन्दे सत्य् अपि
विशिष्य कटाक्षयितुं प्रवृत्त ईश्वरः
शेष-पूरणं कुर्यात् ।

Even if it is weak,
Iśvara who has begun to show His special grace
will make it full and perfect.

Incluso si es débil,
Iśvara quien ha comenzado a mostrar Su gracia especial
lo hará completo y perfecto.

इदु मन्दमायिरुन्दालुम् विशेषित्तुक् कटाक्षिक्कत्तुडङ्गिऩ ईश्वरऩ् शेषपूरणम्बण्णुम्।

प्रपत्तिप्रथमक्षणावच्छिन्नमहाविश्वासमे अङ्गमॆऩ्ऩिल्; मन्दविश्वासराऩ प्रपत्सिुक्कळुक्कु प्रपत्तिप्रथमक्षणत्तिऱ्कुळ् अन्द महाविश्वास सिद्धियुण्डामो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु मन्दमायिरुन्दालुमिति । इदु - विशेष्यभूतमाऩ विश्वासम्।

अथवा - इप्पडि प्रपत्तिप्रथमक्षणावच्छिन्नमहाविश्वासम् अङ्गमॆऩ्ऱाल्, ऒरुवऩ् मन्दविश्वासत् तोडु प्रपत्तियै अनुष्ठित्ताल् अवऩुक्कु प्रपत्तिप्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासमिल्लामैयाल् प्रपत्तिफलं विकलमागादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु मन्दमायिरुन्दालुमिति ।
इदु - अनुष्ठितप्रपत्तिक्कु अङ्गमाऩ विश्वासम्, ईश्वरऩ् शेषपूरणम् पण्णुमिति । कोलिऩ कालत्तुक्कुळ्ळे महाविश्वासत्तैयुण्डुबण्णि महाविश्वासपूर्वक उपायत्तैयनुष्ठिप् पिक्कुमॆऩ्ऱबडि। इप्पडियागिल् साध्योपायशोधनाधिकारत्तिल् “मन्दविश्वासराऩ प्रपन्नाभासरैयुम्” ऎऩ्ऱारम्बित्तु “कोलिऩगालत्तुक्कुळ्ळे उपायपूर्तियैयुण्डाक्कि रक्षिक्कु” मॆऩ्गिऱ श्रीसूक्तियुम् इत्तोडु एककण्ठमाम्। इन्द योजऩैयिल् मन्दविश्वासमुम् महाविश्वासपर्यन्तमामॆऩ्गिऱ श्रीसूक्तिक्कु मन्दविश्वास पूर्वकमनुष्ठितमाऩ प्रपत्तियुम् महाविश्वासाङ्गकप्रपत्तिपर्यन्तमाग मुडियुम् ऎऩ्ऱर्थमागक्कडवदु।
प्रपत्तिक्कु मुऩ्बु ऎऩ्ऱु शेषम्। शेषपूरणम् पण्णुमिति । स्वकटाक्षद्वारा यादृच्छिकसुकृतसात्त्विकसम्भाषणाचार्यप्राप्तितदुपदेशादिमुखेन पुरुषकारसम्बन्धादिविमर्शादिगळै युण्डुबण्णि शङ्कानिवृत्ति द्वारा विश्वासत्तिल् शेषमाऩ महत्वत्तै पूर्ति सॆय्दु प्रपत्तिप्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासत्तै अङ्गमाम्बडि सॆय्युमॆऩ्ऱबडि। ईश्वरऩ् इप्पडि सॆय्गैक्कु अडि इव्वधिकारिक् कुळ्ळ इन्द मन्दविश्वासमे।

“मित्र-भावेन संप्राप्तं
न त्यजेयं कथञ्चन”
( रामायणम् - युद्ध-काण्डम् १८-३)

ऎऩ्ऱु शरण्यऩ् अरुळिच् चॆय्दाऩ् इऱे।

“मित्र-भावेन संप्राप्तं
न त्यजेयं कथञ्चन”
( रामायणम् - युद्ध-काण्डम् १८-३)

इति शरण्यो ऽनुजग्राह किल ।

Has not the Saviour graciously stated:

“I will never give up the man
who has come to me
in the guise of a friend,
whatever might happen’.

No el Salvador amablemente declaró:

“Yo nunca renunciaré al hombre
quien ha venido a mí
bajo la apariencia de un amigo,
pase lo que pase’.

“मित्रभावेन संप्राप्तं न त्यजेयं कथञ्चन्न”( रामायणम् - युद्ध-काण्डम् १८-३) ऎऩ्ऱुशरण्यऩरुळिच्चॆय्दाऩिऱे।

इप्पडि मन्दविश्वासर् पक्कलिलुम् ईश्वरऩ् प्रीति पण्णुवाऩो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् मित्रभावेनेति । मित्रभावेन – मित्रत्वभावनया, इदऩाल् विश्वासमान्द्यम् तोऱ्ऱुगिऱदे।

अञ्जल्य्-आदिगळुम् अगप् पड

(त्वद्-अङ्घ्रिम् उद्दिश्य कदाऽपि केनचिद्
यथा तथा वाऽपि सकृत् कृतो ऽञ्जलिः ।
तदैव मुष्णात्य् अ-शुभान्य् अशेषतः
शुभानि पुष्णाति,) न जातु हीयते ॥
( आळवन्दार्स्तोत्रम् २८)

ऎऩ्ऩुम् पडिय् इऱेय् इरुप्पदु।

अञ्जल्य्-आदिकम् अपि,

(त्वद्-अङ्घ्रिम् उद्दिश्य कदाऽपि केनचिद्
यथा तथा वाऽपि सकृत् कृतो ऽञ्जलिः ।
तदैव मुष्णात्य् अ-शुभान्य् अशेषतः
शुभानि पुष्णाति,) न जातु हीयते ॥
( आळवन्दार्स्तोत्रम् २८)

इत्य्-उक्त-स्वभावं किल वर्तते ।

Is not His grace of such a nature
as is described in the śloka,
about such things as even anjali :-

“If a man has folded his hands in worship to Thy feet
at any time and in any manner,
it will destroy all his sins at that very instant
and lead to the attainment of good things.
It will never prove futile”.

¿No es Su gracia de tal naturaleza
como se describe en el śloka,
sobre cosas como incluso anjali? -

“Si un hombre ha cruzado sus manos en adoración a Tus pies
en cualquier momento y de cualquier manera,
destruirá todos sus pecados en ese mismo instante
y conducir a la consecución de cosas buenas.
Nunca resultará inútil”.

अञ्जल्यादिगळुमगप्पड “न जातु हीयते”( आळवन्दार्स्तोत्रम् २८) ऎऩ्ऩुम् पडियिऱेयिरुप्पदु।

इदिल् किं पुनर्न्यायत्तैक् काट्टुगिऱार् अञ्जल्यादिगळुमगप्पड इति । न जातु हीयते - मोक्षरूपफलत्तैक् कॊडुत्तुम् क्षयित्तुप्पोगादिऱे। अङ्गुम्

“बद्धाञ्जलिपुटा हृष्टा
नम इत्येव वादिनः”

ऎऩ्गिऱबडि इव्वधिकारिपक्कल् इव्वञ्जलिबन्धम् अनुवर्तित्तेगिडक्कुम्।

आगैयाल् मन्द-विश्वासमुम् महा-विश्वास-पर्यन्तम् आम्।

अतो मन्द-विश्वासो ऽपि
महा-विश्वास-पर्यन्तो भवति ॥

Therefore even weakness of faith will grow into deep and intense faith
(in those who have performed prapatti with all its aṅgas).

Por lo tanto, incluso la debilidad de la fe crecerá hasta convertirse en una fe profunda e intensa.
(en aquellos que han realizado prapatti con todos sus aṅgas).

आगैयाल् मन्दविश्वासमुम् महाविश्वासपर्यन्तमाम्।

निगमिक्किऱार् आगैयालिति । इप्पडि

“इदु मन्दमा यिरुन्दालुम् ऎऩ्ऱु तुडङ्गि महाविश्वासपर्यन्तमाम्”

ऎऩ्गिऱवरैयिलुळ्ळ श्रीसूक्ति, प्रपित्सुवाऩ ऒरुवऩुक्कु विश्वासम् मन्दमायिरुन्दाल् अवऩुक्कु अदु प्रपत्तिपूर्वक्षणत्तिऱ्कुळ्ळे महाविश्वासपर्यन्तमाय्क्कॊण्डे प्रपत्यङ्गमागुम्। न तु मन्दविश्वासमाय्क् कॊण्डे ऎऩ्बदिले तत्परम् ऎऩ्ऱाल् पिऩ्बॊरुक्कालुम् इव्विषयत्तिल् संशयम् पिऱवादबडियाऩ प्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमॆऩ्गिऱ पूर्ववाक्यत्तिऱ्कु अनुगुणमाय् अविरुद्धमाय् मुडियानिऱ्क, इङ्गु सिलर्

इदु मन्दमायिरुन्दालुम्
ऎऩ्गिऱ श्रीसूक्तियै समीचीनप्रपत्ति– प्रथमक्ष-णावच्छिन्न– प्रपत्य्–अङ्गम्
अन्द विश्वासपरम् आग ऎण्णि
मऱुबडि प्रथमक्षणावच्छिन्न महाविश्वासम् प्रपत्यङ्गम् आगैयाले
उत्तरकालत्तिले महाविश्वासम् पिऱन्दालुम्
इन्द मन्दविश्वासम् समीचीन-प्रपत्तिक्कु अङ्गम् आगुमो

ऎऩ्ऱु शङ्कित्तु, पिऩ् पॊरुक्कालुम् इव्विषयत्तिल् संशयम् पिऱवादबडियाऩ प्रथमक्षणत्तिल् महाविश्वासम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमॆऩ्गिऱ श्रीसूक्तिक्कु विरुद्धमाय् साक्षाद्वा परम्परया वा उत्तरकालीनशङ्का प्रतिबन्धकप्रथम-क्षणावच्छिन्नविश्वासत्वम् स्वोत्तरकालीनशङ्कासमानाधिकरण प्रथमक्षणावच्छिन्नविश्वासत्वलक्षणमङ्गतावच्छेदकम् ऎऩ्ऱु उत्तरकालिकसंशय समानाधिकरणप्रपत्तिप्रथमक्षणावच्छिन्नमन्दविश्वासत्तिऱ्के समीचीनप्रपत्यङ्गत्वं वरुम्बडि परिष्करित्तिरुप्पदु प्रामाणिकहृदयङ्गममागुमोवॆऩ्बदै पण्डितवरर्गळ् परामर्शिक्कवुम्।
मेलुम् साध्योपायशोधनाधिकारत्तिल्

मन्दविश्वासाभासराऩ प्रपन्नाभासरैयुम् मुडिविले सर्वेश्वरऩ् रक्षिक्कुम् इत्यादि श्रीसूक्तिकळिल् मन्दविश्वासत्तोडु पण्णिऩ प्रपत्ति,प्रपत्त्याभासमॆऩ्ऱुम् अदु पूर्णप्रपत्तियैयुण्डुबण्णिये रक्षिक्कुम्

ऎऩ्ऱुम् सॊल्लि यिरुक्क तद्व्याख्यानावसरत्तिलुम् इवर् तामे

ऩि मन्दविशासम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग प्रसङ्गियादो ऎऩ्ऱु अङ्गत्वप्रसङ्गत्तै

शङ्कित्तु “अङ्गमऩ्ऱॆऩ्ऩिल्” ऎऩ्ऱु अङ्गत्वाभावत्तै निष्कर्षित्तु आऩालदु साङ्गोपायमल्लामैयाले ईश्वरऩ् मुडिविलेदाऩ् रक्षिक्कक्कूडुमो ऎऩ्ऱु मन्दविश्वासत्तोडुबण्णिऩ प्रबत्ति अङ्गविकलमॆऩ्ऱुम्, अदु मुडिविलेयुम् रक्षिक्क शक्तमागुमोवॆऩ्ऱुम् शङ्कित्तु मन्दविश्वाससहितप्रपत्तियै व्याजमागक्कॊण्डु ईश्वरऩ् पूर्णप्रबत्तियैयुण्डाक्किरक्षिक्कुमॆऩ्ऱुम्, मन्दविश्वासत्तुक्कु अङ्गत्वमेयिल्लैयॆऩ्ऱुम् अत्तोडु कूडिऩ प्रबत्ति समीचीनोपायमऩ् ऱॆऩ्ऱुम् तन्मूलमहाविश्वाससहित समीचीनपूर्णप्रबत्तियैयुण्डुबण्णिये रक्षिक्कु मॆऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् तद्विरुद्धमाग इङ्गु मन्द विश्वासत्ताले समीचीन प्रबत्तियेयुण्डागुमॆऩ्ऱुम् अदऱ्के अङ्गत्वमुण्डॆऩ्ऱुम् परिष्करित्तिरुप्पदु युक्तमागुमा ऎऩ्ऱुम् कवऩिक्कवुम्।

इप्-पडि

उपायम् आगव् अध्यवसिक्किऱेऩ्

ऎऩ्ऱु महाविश्वासत्तैच् चॊल्ल

इत्थम् “उपायत्वेन अध्यवस्यामी"ति महा-विश्वासय् उक्ते सति,

On this expression of intense faith stating,

“I have made up my mind
to beg Thee for being my upāya”,

Ante esta expresión de intensa fe que afirma,

“Ya he tomado una decisión
para rogar que seas mi upāya”,

इप्पडि उपायमागवध्यवसिक्किऱेऩॆऩ्ऱु महाविश्वासत्तैच् चॊल्ल

इप्पडि महाविश्वासविषयत्तिल् सॊल्लवेण्डियदैच् चॊल्लि मेल् प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ पदं अत्तोडु सहपठितमाऩ उपायत्वप्रार्थऩैयिल् मुडियुमॆऩ्गिऱार् इप्पडि उपायमाग इत्यादियाल्।

“अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे
महा-विश्वास-पूर्वकम् ।
तद्-एकोपायता याच्ञा
प्रपत्तिश् शरणागतिः”,

“अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे
महा-विश्वास-पूर्वकम् ।
तद्-एकोपायता याच्ञा
प्रपत्तिश् शरणागतिः”,

" When what a man desires cannot be attained
with the help of any one else,
a prayer is made, with intense faith,
to one who has the required ability (to secure the object desired)
that he should be the means or upāya.
This prayer is prapatti;
it is śaranagati!’.

“Cuando lo que un hombre desea no se puede lograr
con la ayuda de cualquier otra persona,
se hace una oración, con fe intensa,
a alguien que tiene la habilidad requerida (para asegurar el objeto deseado)
que él debe ser el medio o upāya.
Esta oración es prapatti;
¡Es śaranagati!’.

“अनन्यसाध्ये स्वाभीष्टे महाविश्वासपूर्वकम् । तदेकोपायता याच्ञा प्रपत्तिश्शरणागतिः”,

अनन्यसाध्य इति । प्रपत्तव्येतरऩाले साध्यमल्लाद स्वाभीष्टविषयत्तिल् प्रपत्तव्यऩाऩ ऒरुवऩिडत्तिलेये उपायतायाञ्चैयाऩदु प्रपत्तियॆऩ्ऱुम्, शरणागतियॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु ऎऩ्बदु इदिऩर्थम्।

“त्वम् एवोपायभूतो मे
भवेति प्रार्थना-मतिः ।
शरणागतिर् इत्य् उक्ता”,

“त्वम् एवोपायभूतो मे
भवेति प्रार्थना-मतिः ।
शरणागतिर् इत्य् उक्ता”,

“The thoughts of praying:—
“May Thou alone be my upāya!”
this is śaraṇāgati.
Let this be done towards Bhagavān”,

“Los pensamientos de orar:—
“¡Que sólo Tú seas mi upāya!”
esto es śaraṇāgati.
Que esto se haga hacia Bhagavān”,

“त्वमेवोपायभूतो मे भवेति प्रार्थनामतिः । शरणागतिरित्युक्ता”,

“भव शरणम्”

“भव शरणम्”

“Those who say to Hari:
“Be Thou my upāya”-
never approach them”.

“Aquellos que dicen a Hari:
“Sé Tú mi upāya”-
nunca te acerques a ellos”.

“भव शरणम्”

इत्यादि प्रमाणानुसारत्ताले
उपाय-प्रार्थऩैयुम् इङ्गे सॊल्लिऱ्ऱ् आयिऱ्ऱु।

इत्यादि-प्रमाणानुसारेण
उपाय-प्रार्थना ऽप्य् अत्र प्रतिपादिता भवति ।

In accordance with the above pramāṇas
the prayer (to Iśvara ) to be the upāya may be taken here
as having been made.

De acuerdo con los pramāṇas anteriores
la oración (a Iśvara) para ser el upāya puede tomarse aquí
como habiendo sido hecho.

इत्यादि प्रमाणानुसारत्ताले उपायप्रार्थऩैयुमिङ्गे सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।

इव्व् उपाय-प्रार्थनैयिले गोप्तृत्व-वरणम् अन्तर्गतम्,
पृथग्-भूतम् अऩ्ऱु।

अस्याम् उपाय-प्रार्थनायां
गोप्तृत्व-वरणम् अन्तर्गतम् ।
न [तु] पृथग्-भूतम् ।

The aṅga or accessory called " seeking protectorship”
is contained within this
and is not separate or different from this.

El aṅga o accesorio llamado “buscar protección”
está contenido dentro de este
y no está separado
ni es diferente de esto.

इव्वुपायप्रार्थनैयिले गोप्तृत्व-वरणमन्तर्गतम् पृथग्भूतमऩ्ऱु।

इव्वुपायप्रार्थऩैयिले गोप्तृत्ववरणम् अन्तर्गतम्, पृथग्भूतमऩ्ऱु इति ।

“ऎऩ् तलैयिले उपायान्तरत्तैच् चुमत्तादे; अवऱ्ऱैच् चुमन्दाल् मेल्वरुमभिमतमॆल्लान्दरुगै समर्थकारुणिकऩाऩ उऩक्के भरमाग वेऱिट्टुक्कॊळ्ळवेणुम्”

ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ उपायान्तरनिरपेक्षरक्षकत्वप्रार्थनारूपोपायत्व-प्रार्थऩैयिले रक्षकत्वप्रार्थनारूपगोप्तृत्ववरणम् अन्तर्गतमॆऩ्ऱबडि। पृथग्भूतमऩ्ऱु ऎऩ्गिऱ व्यतिरेकोक्तियालुम् अन्तर्गतत्वमे दृढीकरिक्कप्पडुगिऱदु। ननु – प्रपद्ये ऎऩ्गिऱविडत्तिल्महाविश्वासत्तैच् चॊल्ल प्रार्थऩैयुञ् जॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱॆऩ्ऱीर्। अन्द प्रार्थऩै अनिष्टनिवृत्तीष्टप्राप्तिप्रार्थऩैयॆऩ्ऱाल् उत्तरखण्डत्तोडु पुनरुक्तमाम्। उपायप्रार्थऩैयॆऩ्ऱाल् सिद्धोपायप्रार्थऩै इरण्डुबेरुक्कुम् तुल्यम्। साध्योपायमाऩ भक्तिप्रार्थऩै अङ्गप्रपत्तिनिष्ठऩुक्केयॊऴिय स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कुक् कूडादु।

इष्ट-प्राप्त्य्–अ-निष्ट-निवृत्ति-रूपम् आऩ फलत्तिऩ्-उडैय प्रार्थनैयै
उत्तर-खण्डत्तिले पण्णा निऱ्क
इङ्गु फल-प्रार्थनैयैप् पण्णिऩाल् पुनर्-उक्तिय् उण्ड् आम्।

इष्ट-प्राप्त्य्–अ-निष्ट-निवृत्ति–रूप -फल-प्रार्थनायाम्
उत्तर-खण्डे क्रियमाणायां सत्याम्
अत्र फल-प्रार्थना-करणे
पुनरुक्तिः स्यात् ।

It may be asked:–

" What is the prayer in this first part of Dvaya for?
Since in the second part,
there is a prayer for the attainment of the desired end
and the removal of hindrances thereto,
the prayer here cannot be for the same
as, in that case, there would be repetition or redundancy.

Se puede preguntar:–

“¿Para qué sirve la oración de esta primera parte del Dvaya?
Ya que en la segunda parte,
hay una oración para la consecución del fin deseado
y la eliminación de obstáculos al mismo,
la oración aquí no puede ser por lo mismo
ya que, en ese caso, habría repetición o redundancia.

इष्टप्राप्त्यनिष्टनिवृत्तिरूपमाऩ फलत्तिऩुडैय प्रार्थनैयैउत्तरखण्डत्तिले पण्णानिऱ्क इङ्गु फलप्रार्थनैयैप् पण्णिऩाल् पुनरुक्तियुण्डाम्।

आगैयाल् महाविश्वासत्ताले आक्षिप्तमाऩ प्रार्थऩै ऎदु ऎऩ्ऱु शङ्कित्तु समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् इष्टप्राप्तीत्यादियाल्। फलप्रदत्वरूपमाऩ रक्षकत्वम् सर्वाधिकारिसाधारणमागैयाले इङ्गु स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩाऩ इव्वधिकारिविषयत्तिल् भक्तियाले अपेक्षैयऩ्ऱिक्के भक्तिस्थानत्तिले निऩ्ऱु भक्तिरूपभरत्तै स्वीकरक्किऱवम्शम् अदावदु - भक्तिनिरपेक्षफलप्रदत्वरूपरक्षकत्वांशम् एऱ्ऱ मागैयाले अदु प्रार्थिक्कप्पडुगिऱदु ऎऩ्गै।

[अङ्ग-]प्रपत्तिक्कु फलम् आग
भक्ति-रूपोपायत्तैप् प्रार्थिक्कुमाप् पोले

स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु इङ्गु साध्यम् आय्
प्रार्थनीयम् आय् इरुप्पद् ऒरु उपायम् इल्लै,

[अङ्ग-]प्रपत्तेः फलत्वेन प्रार्थ्यमानो भक्ति-रूपोपाय इव
स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठस्यात्र साध्यत्वेन प्रार्थनीयत्वेन च वर्तमानः
कश्चिद् उपायो नास्ति ।

When prapatti is adopted as an aṅga or accessory,
the prayer might be said to be for bhakti as an upāya;
but here, since prapatti is adopted as a direct and independent means,
there cannot be any upāya
which can be acquired
and for which a prayer could be made

Cuando prapatti se adopta como aṅga o accesorio,
se podría decir que la oración es para bhakti como upāya;

pero aquí, dado que prapatti se adopta como un medio directo e independiente,
no puede haber ningún upāya
que se puede adquirir
y por el cual se podría hacer una oración

प्रपत्तिक्कु फलमाग भक्तिरूपोपायत्तैप् प्रार्थिक्कुमाप्पोले स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु इङ्गु साध्यमाय् प्रार्थनीयमायिरुप्पदॊरु उपायमिल्लै,

आऩबिऩ्बु, इङ्गु प्रार्थनैयैच् चॊल्लुगिऱ बडिय् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्ऩिल्;

एवं सति
अत्र प्रार्थनायाः प्रतिपादनं कथम्

इति चेत् —

( what, then, can this prayer be for?)”.

The answer to this question is as follows:-

(¿para qué puede ser entonces esta oración?)”.

La respuesta a esta pregunta es la siguiente**:-

आऩबिऩ्बु इङ्गु प्रार्थनैयैच् चॊल्लुगिऱबडियॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्;

फल-प्रदानम् पण्णुगिऱव् +++(उत्तर-खण्डस्थम्)+++ इडम्
सर्वाधिकारि-विषयत्तिलुम् पॊदुव्+++(=समानम्)+++ आय् इरुक्क

फल-प्रदाने सर्वाधिकारि-विषये साधारणे सत्य् अपि,

The award of the desired fruit
which finds a place (in the second part of Dvaya )
is common to all adhikārīs,
whatever be the upāya (bhakti or prapatti) that they adopt.

El otorgamiento del fruto deseado
que encuentra un lugar (en la segunda parte de Dvaya)
es común a todos los adhikārīs,
cualquiera que sea **el upāya (bhakti o prapatti) que adopten.

फलप्रदानम् पण्णुगिऱविडम् सर्वाधिकारिविषयत्तिलुम् पॊदुवायिरुक्क

अकिञ्चनऩ् आय् सर्व-भर-न्यासम् पण्णुगिऱवऩ् पक्कल्
प्रपत्ति वेऱ् ऒरु उपायत्तुक्क् अङ्गम् आग निल्लाद बडि
शरण्यऩ् ताऩ् उपायान्तर-स्थानत्तिले निऩ्ऱु
फलम् कॊडुक्किऱव् अंशम् एऱ्ऱम् आऩ बडियाले

[[P340]]
अकिञ्चनस्य सर्व-भर-न्यास-कर्तुर् विषये
प्रपत्तिर् उपायन्तरस्याङ्गं यथा न भवेत् तथा
शरण्यस्यैवोपायन्तर-स्थाने ऽवस्थाप्य
फल-प्रदान-रूपस्यांशस्यातिशयत्वात्

Since prapatti is not an aṅga or accessory for any other upāya
in the case of one who is destitute of any other upāya
and who makes a surrender of every thing (svarūpa, bhara and phala),
its superiority (to other upāyas ) consists in the Saviour Himself standing in the place of the upāya
and granting the fruit or desired end.

Dado que prapatti no es un aṅga o accesorio para ningún otro upāya
en el caso de alguien que está desprovisto de cualquier otro upāya
y quien hace una entrega de cada cosa (svarūpa, bhara y phala),
su superioridad (sobre otros upāyas) consiste en que el Salvador mismo estaba en el lugar del upāya
y conceder el fruto o fin deseado.

अकिञ्चनऩाय् सर्वभरन्यासम् पण्णुगिऱवऩ् पक्कल् प्रपत्ति वेऱॊरु उपायत्तुक्कङ्गमाग निल्लादबडि शरण्यऩ् ताऩुपायान्तरस्थानत्तिले निऩ्ऱु फलम् कॊडुक्किऱवम्शमेऱ्ऱमाऩबडियाले

अव्व् एऱ्ऱम् आऩ भर-स्वीकारांशम्
इङ्गु प्रार्थिक्कप् पडुगिऱदु।

सो ऽतिशयो भर-स्वीकारांशो ऽत्र प्रार्थ्यते ॥

Therefore what is prayed for here
is the point that Iśvara should accept the responsibility of protection (bharasvīkāra ).

Por lo tanto, el qué se ora aquí
Es el punto de que Iśvara debe aceptar la responsabilidad de protección (bharasvīkāra).

अव्वेऱ्ऱमाऩ भरस्वीकारांशम् इङ्गु प्रार्थिक्कप्पडुगिऱदु।

आऩालुम् “इप् पडि उपायम् आय् निऱ्क वेणुम्”
ऎऩ्ऱ् अपेक्षिक्कवे

अभिमत-फल-विशेषत्तै उपायान्तर-व्यवधानम् अऱत् तर-वेणुम्

ऎऩ्ऱु प्रार्थित्तद् आगादो;

[ननु] अथापि, “इत्थम् उपाय-रूपेण अवस्थातव्यम्” इत्य् अपेक्षिते,

अभिमत-फल-विशेष उपायन्तर-व्यवधानम् अन्तरैव दातव्य

इति किं न प्रार्थितं भवति ?

But it may be asked again :-

" Will not this prayer
that the Lord should stand as the upāya
mean the same as a prayer that
He should grant the desired fruit or object without any other upāya being required as a further condition coming in-between?

Pero puede que se pregunte de nuevo:-

" ¿No será esta oración
que el Señor debe permanecer como el upāya
significa lo mismo que una oración que
Él debería conceder el fruto u objeto deseado
sin ningún otro upāya que se requiera
como condición adicional intermedia?

आऩालुम् इप्पडि उपायमाय् निऱ्क वेणुमॆऩ्ऱपेक्षिक्कवे अभिमतफलविशेषत्तै उपायान्तरव्यवधानमऱत्तरवेणुमॆऩ्ऱु प्रार्थित्तदागादो;

ननु – उपायमाग निऱ्कवेण्डु मॆऩ्ऱु प्रार्थित्ताल् अवऩे उपायमाग निऱ्कमुडियादागैयाले उपायान्तरत्तैय पेक्षिक्कामल् फलत्तैत् तरवेण्डुमॆऩ्ऱु प्रार्थित्तदाग मुडिगैयाल् उत्तरखण्डत्तिल् फलप्रार्थऩै मिगुदियऩ्ऱो ऎऩ्ऱु शङ्कित्तु उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् आऩालुम् इप्पडि इत्यादियाल् …

आगैयाल् उत्तर-खण्डत्तिल् प्रार्थनै मिगुदिय्+++(=अतिरिक्तम्)+++ अऩ्ऱोव्

ऎऩ्ऩिल्;

अतः उत्तर-खण्डे प्रार्थना
किं नाधिका?

इति चेत् —

In that case will not the prayer in the second part of Dvaya be redundant?”

The answer to this question is as follows:-

¡En ese caso no la oración de la segunda parte del Dvaya no será redundante?”

La respuesta a esta pregunta es la siguiente:-

आगैयालुत्तरखण्डत्तिल् प्रार्थनै मिगुदियऩ्ऱोवॆऩ्ऩिल्;

उक्त-प्रकारत्ताले प्रार्थना-विषयत्तिल् अंश-भेदम् तोऱ्ऱुगैक्क् आगप्
पिरिय अपेक्षिक्किऱद् आगैयाले
मिगुदिय् इल्लै।

उक्त-प्रकारेण प्रार्थना-विषये ऽंश-भेदस्य प्रत्यायनार्थं
पृथग्-अपेक्षणं क्रियते

इति नाधिक्यम् ।

Since in the prayer of the above description (in the second part),
what is required is stated separately
because it is different in some points from the expectation in the prayer (in the first part),
there is no redundancy;
[(i.e.) in the prayer for Iśvara being the upāya,
there is no expectation of any fruit
except that He should be the upāya ;
in the prayer in the second part
there is expectation of the desired fruit] .

Dado que en la oración de la descripción anterior (en la segunda parte),
lo que se requiere - se indica por separado

porque es diferente en algunos puntos de la expectativa en la oración (en la primera parte),
no hay redundancia;

[(es decir) en la oración para que Iśvara sea el upāya,
no hay expectativa de ningún fruto
excepto que Él debería ser el upāya;

en la oración de la segunda parte
hay esperanza del fruto deseado] .

उक्तप्रकारत्ताले प्रार्थनाविषयत्तिल् अंशभेदम् तोऱ्ऱुगैक्कागप् पिरिय अपेक्षिक्किऱदागैयाले मिगुदियिल्लै।

उक्तप्रकारत्ताले इति । ऎऩ् तलैयिले उपायान्तरत्तैच् चुमत्तादे; अवऱ्ऱैच् चुमन्दाल् मेल्वरु मभिमतमॆल्लान्दरुगै समर्थकारुणिकऩाऩ उऩक्के भरमागवेऱिट्टुक्कॊळ्ळवेणुमॆऩ्ऱुसॊऩ्ऩ प्रकारत्ताले। प्रार्थनाविषयत्तिल् - इन्द विशिष्टप्रार्थनाविषयत्तिल्, अंशभेदम् तोऱ्ऱुगैक्काग - ऎऩ् तलैयिले सुमत्तादे ऎऩ्बदाल् उपायान्तरनिरपेक्षत्वांशमुम्, मेलेवरुमभिमतमॆल्लान्दरुगैउऩक्के भरमागवेऱिट्टुक्कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्बदाल् फलप्रदत्वरूपरक्षकत्वांशमुम् तोऱ्ऱुक्कैक्काग। पिरियवपेक्षिक्किऱदागैयाले - प्रपद्ये ऎऩ्ऱु पूर्वखण्डत्तिल् उपायान्तरनिरपेक्षत्वांशत्तैप् पिरित्तुम् उत्तरखण्डत्तिल् फलप्रदत्वांशत्तैप् पिरित्तुम् अपेक्षिक्किऱदागैयाले,

उत्तर-खण्डत्तिल् अपेक्षणीय-फल-विशेष-व्यञ्जकम् आऩ
वाक्यत्तिऩ्-उडैयव् अन्वय-मात्रत्तुक्क् आग
प्रार्थना-पदम् +++(“भवेयम्” इति)+++ अध्याहरित्तालुम्
+++(पूर्व-खण्डे ऽव्यक्तम् फलं प्रार्थ्य)+++
+++(उत्तर-खण्डे)+++ फल-स्वरूप-मात्रत्तिले तात्पर्यम् ऎऩ्ऱु परिहारम् आगवुम् आम्।

उत्तर-खण्डे ऽपेक्षणीय-फल-विशेष-व्यञ्जकस्य वाक्यस्यान्वय-मात्रार्थं
प्रार्थना-पदे +++(“भवेयम्” इति)+++ अध्याहृते ऽपि
+++(पूर्व-खण्डे ऽव्यक्तम् फलं प्रार्थ्य)+++
+++(उत्तर-खण्डे)+++
फल-स्वरूप-मात्रे तात्पर्यम्
इति वा परिहारः सु-वचः ।

It may also be explained thus:
though the word signifying prayer (bhaveyam) has to be supplied
in order to make the second part a complete sentence,
in the first part, praying for Iśvara becoming the upāya,
the fruit is asked for, but in a general way,
while, in the second part, the purport is to specify the nature of that fruit.

También se puede explicar así:
aunque la palabra que significa oración (bhaveyam) tiene que ser suministrada
Para que la segunda parte sea una frase completa,

en la primera parte, orando para que Iśvara se convierta en el upāya,
la fruta se pide, pero de manera general,

mientras que, en la segunda parte, el objetivo es especificar la naturaleza de ese fruto.

उत्तरखण्डत्तिलपेक्षणीय-फलविशेष व्यञ्जकमाऩ वाक्यत्तिऩुडैयवन्वयमात्रत्तुक्काग प्रार्थनापदमध्याहरित् तालुम् फलस्वरूपमात्रत्तिले तात्पर्यमॆऩ्ऱु परिहारमागवुमाम्।

परिहारान्दरमरुळिच्चॆय्गिऱार् उत्तरखण्डत्तिलिति । प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् निरपेक्षत्वविशिष्टरक्षकत्वत्तिऱ्कु प्रार्थऩैयॆऩ्ऱे कॊण्डालुम् उत्तरखण्डत्तिल् प्रार्थनापदमिल्लामैयाल् अदऱ्कु इष्टप्राप्त्यनिष्टनिवृत्तिरूपफलस्वरूपमात्रप्रतिपादनत्तिले नोक्कागैयाले मिगुदियाऩ प्रार्थनांशम् अदिल् इल्लै; अन्वयत्तिऱ्काग प्रार्थनापदत्तै यध्याहरित्तालुम् उत्तरखण्डत्तिऱ्कु फलस्वरूपत्तिलेये तात्पर्यमागैयाले अन्वयार्थमाऩ प्रार्थनापदार्थत्तिल् तात्पर्यमिल्लामैयाले अत्ताले पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

पूर्वोत्तर-खण्डङ्गळ् इरण्डुक्कुन् तिरण्ड+++(=सार)+++ पॊरुळ् निष्कर्षिक्कुम् इडत्तिल्

अकिञ्चनऩ् आऩव् ऎऩक्कु
नी उपायान्तर-स्थानत्तिले निऩ्ऱु
फल-विशेषत्तैत् तरुगैक्क् आग
यथोक्तम् आऩव् आत्म-रक्षा-भर-निक्षेपम् पण्णुगिऱेऩ्

ऎऩ्ऱु ऒरु विशिष्ट-प्रार्थनान्वित–भर-समर्पणम् आम्।

पूर्वोत्तर-खण्डयोर् उभयोः
सम्पिण्डितार्थ-निष्कर्षे क्रियमाणे,

अकिञ्चनस मम
त्वयोपायन्तर-स्थाने स्थित्वा
फल-विशेषस्य दानार्थं
यथोक्तम् आत्म-रक्षा-भर-निक्षेपं करोमि

इत्य् एकं विशिष्ट-प्रार्थनान्वित-भर-समर्पणं फलति ।

The sum and substance of the first and the second parts, when duly determined,
will amount to saying this :-

“I am destitute of all upāyas;
therefore in order that Thou mayst stand in the place of these upãyas
and grant me the specific end that is desired,
I surrender the responsibility for the protection of myself as stated ( in the śāstras)”.

Thus it (the Dvaya) is a surrender of the responsibility (for protection)
accompanied by a special prayer.

La suma y sustancia de la primera y la segunda parte, cuando estén debidamente determinadas,
equivaldrá a decir esto:-

“Yo estoy desprovisto de todos los upāyas;
por lo tanto, para que Tú puedas estar en el lugar de estos upãyas
y concédeme el fin específico que se desea,

Yo entrego la responsabilidad de la protección de mí mismo como declarado (en los śāstras)”.

Por lo tanto (el Dvaya) es una rendición de la responsabilidad (de protección)
acompañado de una oración especial.

पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिरण्डुक्कुन् दिरण्ड पॊरुळ् निष्कर्षिक्कुमिडत्तिल् अकिञ्चनऩाऩ वॆऩक्कु नी उपायान्तरस्थानत्तिले निऩ्ऱु फलविशेषत्तैत् तरुगैक्काग यथोक्तमाऩवात्मरक्षाभर निक्षेपम् पण्णुगिऱेऩॆऩ्ऱु ऒरु विशिष्टप्रार्थनान्वितभरसमर्पणमाम्।

ननु पूर्वखण्डम् उपायत्वप्रार्थनापरमायुम्, अदावदु निरपेक्षत्वप्रार्थनापरमायुम्, उत्तरखण्डम् रक्षकत्व प्रार्थनापरमायुम् मुडिन्दाल् वाक्यभेदम् वारादोवॆऩ्ऩ अवान्तरवाक्यम् भिन्नमाऩालुम् मन्त्रम् वाक्यैकवाक्यमाय्क्कॊण्डु महावाक्यमाय् मुडिगैयाले वाक्यभेददोषमिल्लै यॆऩ्गिऱार् पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिरण्डुक्कुम् तिरण्डबॊरुळ् निष्कर्षिक्कुमिडत्तिलिति । तिरण्डबॊरुळ् निष्कर्षिक्कुमिडत्तिल् महावाक्यार्थत्तै निर्णयिक्कुमिडत्तिल्। इदिल् उपायान्तरस्थानत्तिले निऩ्ऱु ऎऩ्गिऱ अम्शम् उपायत्वप्रार्थनासूचकम्। फलविशेषत्तैत् तरुगैक्काग ऎऩ्गिऱ अम्शम् फलप्रार्थनाद्योतकम्। यथोक्तमाऩ आत्मरक्षाभरनिक्षेपम् पण्णुगिऱेऩ् ऎऩ्बदु प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् सॊल्लप् पोगिऱ भरसमर्पणद्योतकम्।

इस् समर्पणमुम् +++(“प्रपद्ये”→)+++अध्यवसाय-शब्दार्थम् आम्।

इदं समर्पणम् अप्य् +++(“प्रपद्ये”→)+++अध्यवसाय-शब्दार्थः ।

This surrender, too, is the meaning of prapadye
which indicates resolution (I resolve).

Esta rendición también es el significado de prapadye.
que indica resolución (Yo resuelvo).

इस् समर्पणमुमध्यवसायशब्दार्थमाम्।

इप्पडि शरणशब्दोपश्लिष्टबुद्धिसामान्यवाचकप्रपूर्वकपद्ल्धातुवुक्कु प्रकृताधिकार्यनुगुणमाग महाविश्वासरूपाध्यवसायार्थकत्वत्तैच् चॊल्लि तत्प्रसक्त्या तदाक्षिप्तप्रार्थनास्वरूपत्तै विसारित्तु मुडिविल् बुद्धिसामान्यवाचियाऩ धातुवे भरसमर्पणरूपमाऩ अध्यवसायत्तैच् चॊल्लुमॆऩ्गिऱार् इस् समर्पणमुम् अध्यवसायशब्दार्थमामिति । अध्यवसायवाचकपद्ल् धातुरूपशब्दार्थमामॆऩ्ऱबडि।

इप्-पडि स-परिकरम् आऩ भर-समर्पणमे
प्रपत्ति-शास्त्रार्थम्

ऎऩ्ऩुम् इडम्
प्रमाण-संप्रदायङ्गळाले पलव् इडत्तिलुं समर्थित्तोम्।

इत्थं स-परिकरं भर-समर्पणम् एव प्रपत्ति-शास्त्रार्थ
इत्य् अमुम् अर्थं
प्रमाण-संप्रदायाभ्यां बहुत्र समार्थयामहि ।

We have (already) proved in many places
with the help of pramāṇas and on the authority of traditional practice
that the surrender of responsibility with all its accessories
is the gist of the śāstras on prapatti
(vide chapters 11 and 12 on Parikaravibhāga and Sāṅgaprapadana).

Lo hemos demostrado (ya) en muchos lugares
con la ayuda de pramāṇas y sobre la autoridad de la práctica tradicional
que la rendición de la responsabilidad con todos sus accesorios
es la esencia de los śāstras sobre prapatti
(vide capítulos 11 y 12 sobre Parikaravibhāga y Sāṅgaprapadana).

इप्पडि सपरिकरमाऩ भरसमर्पणमे प्रपत्ति शास्त्रार्थमॆऩ्ऩुमिडम् प्रमाणसंप्रदायङ्गळाले पलविडत्तिलुंसमर्थित्तोम्।

इप्पडि विश्वासप्रार्थनादिपरिकरसहितमाऩ भरसमर्पणमे प्रपत्तिशब्दार्थमॆऩ्ऩुमिडत्तैप् पलविडङ्गळिल् समर्थित्तोमॆऩ्गिऱार् इप्पडि सपरिकरमाऩ इत्यादियाल्।

“अनेनैव तु मन्त्रेण
स्वात्मानं मयि निक्षिपेत् ।
मयि निक्षिप्त-कर्तव्यः
कृत-कृत्यो भविष्यति॥”
( सात्यकि-तन्त्रम्)

“अनेनैव तु मन्त्रेण
स्वात्मानं मयि निक्षिपेत् ।
मयि निक्षिप्त-कर्तव्यः
कृत-कृत्यो भविष्यति॥”
( सात्यकि-तन्त्रम्)

“By this mantra alone
should a man surrender himself to me.
He who has thus surrendered what ought to be surrendered
will become one who has done what he ought to do”.

“Solo con este mantra
¿Debería un hombre entregarse a mí?
El que así entregó lo que debería entregarse
será alguien que ha hecho lo que debe hacer”.

“अनेनैव तु मन्त्रेण स्वात्मानं मयि निक्षिपेत् । मयि निक्षिप्तकर्तव्यः कृतकृत्यो भविष्यति”( सात्यकि-तन्त्रम्)

ननु इङ्गु प्रबत्तिशास्त्रार्त्तमाऩ भरसमर्पणमे सॊल्लप्पट्टदागिल्, प्रबत्तिमन्द्रान्दरङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩ निक्षेपम् विवक्षितमऩ्ऱो ऎऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् अनेनैव तु मन्त्रेणेत्यादियाल्। अनेनैव तु मन्त्रेण – तद्विष्णोः इति मन्त्रेण, निक्षिप्तकर्तव्यः – निक्षिप्तः कर्तव्यभक्तिरूपोपायः येन कृतभरनिक्षेप इतियावत् ।

ऎऩ्ऱु प्रपत्ति-मन्त्रान्तरत्तिऱ् सॊऩ्ऩ कर्तव्य-निक्षेप-प्राधान्यम्
इङ्गुम् तुल्यम्।

इति प्रपत्ति-मन्त्रान्तरे प्रोक्तं कर्तव्य-निक्षेप-प्राधान्यम्
अत्रापि तुल्यम् ।

The primary importance of the nikṣepa (surrender)
which is stated in another mantra for the performing of prapatti (as above)
is the same here also.

La importancia primordial de la nikṣepa (rendición)
que se dice en otro mantra para la ejecución de prapatti (como lo anterior)
es lo mismo aquí también.

ऎऩ्ऱु प्रपत्तिमन्त्रान्तरत्तिऱ्सॊऩ्ऩ कर्तव्यनिक्षेपप्राधान्यमिङ्गुम् तुल्यम्।

इङ्गुम् तुल्यमिति । इन्द करणमन्त्रत् तिलुम् प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ धातुविल् स्वस्वरूपत्तिऩुडैय शेषत्वाद्ध्यवसायमुम् विवक्षित मागैयाले स्वरूपसमर्पणप्राधान्यमुम् मन्त्रान्तरत्तोडु तुल्यमॆऩ्ऱबडि।

मोक्ष-प्रदम् आऩ सिद्धोपायत्तुक्कु
मुमुक्षुविऩ् पक्कलिलेय् उळ्ळद्
ऒरु शास्त्रीयम् आऩ साध्य-व्याजम्
वशी-करणम्

ऎऩ्ऩुम् इडम्
तऩ्ऩै कर्ताव् आगक् काट्टुगिऱ उत्तमऩाले सिद्धम्।

मोक्ष-प्रदस्य सिद्धोपायस्य
मुमुक्षु-गतः कश्चिच् छास्त्रीयः साध्य-व्याजो
वशीकरणम्

इत्य् एतत् स्वं (मुमुक्षुं) कर्तृत्वेन प्रदर्शयतोत्तमेन सिद्धम् ।

The first person singular in prapadye (I resolve)
which shows one to be the doer,
proves that the way to win the favour of Siddhopāya (Iśvara),
who has the gift of mokṣa in His power,
is some form of vyāja (bhakti or prapatti)
which can be accomplished by the aspirant to mukti
in accordance with the śāstras.

La primera persona del singular en prapadye (resuelvo)
que muestra que uno es el hacedor,
prueba que

la manera de ganarse el favor de Siddhopāya (Iśvara),
quien tiene el don de mokṣa en Su poder,

es alguna forma de vyāja (bhakti o prapatti)
lo cual puede ser logrado por el aspirante a mukti
de acuerdo con los śāstras.

मोक्षप्रदमाऩ सिद्धोपायत्तुक्कु मुमुक्षुविऩ् पक्कलिले युळ्ळदॊरु शास्त्रीयमाऩ साध्यव्याजम् वशीकरणमॆऩ्ऩुमिडम् तऩ्ऩै कर्तावागक्काट्टुगिऱ उत्तमऩाले सिद्धम्।

परमकारुणिकऩाऩ भगवाऩ् सिद्धोपायमाय् फलप्रदऩायिरुक्क इवऩ् भरसमर्पणमॆऩ्ऱुम् निक्षेपमॆऩ्ऱुम् सिलवऱ्ऱैच् चॆय्यवेण्डुमो? ऎऩ्ऩ, अवऩ् सिद्धोपायऩायिरुन्दालुम् सर्वदा सर्वमुक्तिप्रसङ्गपरिहारार्थम् इवऩिडत्तिल् तद्वशीकरणमाऩ व्याजविशेषम् वेण्डुमॆऩ्बदै तऩ्ऩै भरमर्पणादिगळुक्कु कर्तावागक्काट्टुम् उत्तमपुरुषऩ् सॊल्लुगिऱदु ऎऩ्गिऱार् मोक्षप्रदमाऩ सिद्धोपायत्तुक्कु इत्यादियाल्।

इदिल् औचित्यत्ताले

“पुगल्+++(=गतिर्)+++ ऒऩ्ऱ् इल्लाव् अडियेऩ्”
( तिरुवाय्मॊऴि ६-१०-१०),

अत्रौचित्यात्

“उपायेन केनापि हीनो दासो ऽहम्”,

In this (the first part of Dvaya)

I who have no other upāya
and no other Saviour”

etc.

En esta (la primera parte de Dvaya)

Yo que no tengo otro upāya
y ningún otro Salvador"

etc.

इदिल् औचित्यत्ताले “पुगलॊऩ्ऱिल्ला वडियेऩ्”( तिरुवाय्मॊऴि ६-१०-१०),

इऩि कर्तृसामान्यवाचकमाऩ उत्तमऩिल् शरणशब्दादि समभिव्याहाररूपौचित्यत्तालुम् शरणागतिप्रतिपादक प्रमाणपरामर्शत्तालुम् अकिञ्चऩाऩ ऩवधिकारियुम् कार्पण्यरूपमाऩ अङ्गमुम् सूचितमॆऩ्गिऱार् इदिल् औचित्यत्ताले इत्यादिना । पुगलॊऩ्ऱिल्लावडियेऩ् - उपायान्तराशक्तऩाऩवडियेऩ्,

“अहम् अस्म्य् अपराधानाम्
आलयो ऽकिञ्चनो ऽगतिः”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-३०),

“अहम् अस्म्य् अपराधानाम्
आलयो ऽकिञ्चनो ऽगतिः”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-३०),

“I am the abode of all offences:
I have no means or upāya for saving myself and have nothing else to attain than Thee.”

“Yo soy la morada de todas las ofensas:
No tengo medios ni upāya para salvarme
y no tengo nada más que alcanzar que Ti.”

“अहमस्म्यपराधानामालयोऽकिञ्चनोऽगतिः”( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-३०),

अकिञ्चनः – उपायान्तरशून्यऩ्, अगतिः – शरण्यान्तरशून्यऩ्,

“न धर्मनिष्ठोऽस्मि
न चात्मवेदी”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३२)

“न धर्मनिष्ठोऽस्मि
न चात्मवेदी”
( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३२)

and

“I have not been firmly established in the performance of dharma
(i.e. I have not performed karma yoga)
neither have I realised the essential nature ( svarūpa) of myself
(i.e. I have not performed jñāna yoga)
nor have I devotion to Thy lotus feet s (ie. I have not performed bhakti yoga)”.

y

“Yo no he estado firmemente establecido en la ejecución del dharma
(es decir, no he realizado karma yoga)
tampoco he realizado la naturaleza esencial (svarūpa) de mí mismo
(es decir, no he realizado jñāna yoga)
ni tengo devoción a Tus pies de loto (es decir, No he practicado bhakti yoga)”.

“न धर्मनिष्ठोऽस्मि न चात्मवेदी”( आळवन्दार्स्तोत्रम् ३२)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये
+++(अनन्य-गतिकतया)+++ अधिकारि-विशेषमुम्
कार्पण्यम् +++(→तद्-अनुसन्धानम्)+++ आगिऱ परिकरमुम् सूचितम्।

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या
अधिकारि-विशेषः, कार्पण्य+++(-अनुसन्धान)+++-रूपः परिकरश् च सूचितौ ।

The specific adhikārī or competept person for the performance
and the idea recounting of helplessness (kārpaṇya),
which is one of the accessories or aṅgas of prapatti,
are also hinted at as in the above passages.

El adhikārī específico o persona competente para la actuación,
y la idea relato de impotencia (kārpaṇya),
que es uno de los accesorios o aṅgas de prapatti,
también se insinúa como en los pasajes anteriores.

इत्यादिगळिऱ्पडिये अधिकारिविशेषमुम् कार्पण्यमागिऱ परिकरमुम् सूचितम्।

कार्पण्यमागिऱबरिकरमुमिति । अकिञ्चनऩाऩ अधिकारि उत्तमऩैच्चॊल्लि तऩ्ऩै अनुसन्धिक्कुम्बोदु आकिञ्चन्यमुमनुसंहितमागुमागै याले कार्पण्यरूपपरिकरम् सूचितमॆऩ्ऱबडि।

इदु गद्यत्तिल् “अनन्यशरणः” ऎऩ्गिऱ पदत्तिलुम्,

इदं गद्ये “अनन्य-शरणः” इति पदे,

This, in the Śaraṇāgati Gadya in the words,

“Having no other refuge or Saviour”

Esto, en el Śaraṇāgati Gadya en las palabras,

“Sin ningún otro refugio o Salvador”

इदु गद्यत्तिल् “अनन्यशरणः” ऎऩ्गिऱ पदत्तिलुम्,

इदु - आकिञ्चन्यमुम् कार्पण्यमुम् मन्त्रघटकोत्तमऩिल् सूचितमॆऩ्बदु। गद्यत्तिलित्यादि । पृथुगद्यमॆऩ्गिऱ शरणागतिगद्यत्तिल्

“अनन्यशरणस् त्वत्-पादारविन्द-युगळं शरणं प्रपद्ये”

ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अनन्यशरणः ऎऩ्गिऱ शब्दत्तिलुमॆऩ्गै।

सिऱु गद्यत्तिल्

“स्वात्म नित्य-नियाम्य”

ऎऩ्गिऱ चूर्णिकैयिलुम्,

लघु-गद्ये

“स्वात्म-नित्य-नियाम्य"

इति चूर्णिकायाम्,

and in the little Gadya (Śrī Raṅga Gadya) in the churṇikā, which says,

“My soul is eternally subject to Thy control”

y en el pequeño Gadya (Śrī Raṅga Gadya) en el churṇikā, que dice,

“Mi alma está eternamente sujeta a Tu control”

सिऱु गद्यत्तिल् “स्वात्म नित्य नियाम्य” ऎऩ्गिऱ चूर्णिकैयिलुम्,

सिऱु गद्यत्तिल् - सिऱु गद्यमॆऩ्गिऱ श्रीरङ्गगद्यत्तिल्,

श्रीवैकुण्ठ-गद्यत्तिल्

“तत्-प्राप्तये च तत्–पादाम्बु-ज–द्वय-प्रपत्तेर् अन्यन्
न मे कल्प-कोटि-सहस्रेणापि साधनम् अस्तीति मन्वानः”
( वैकुण्ठ-गद्यम्)

ऎऩ्गिऱ चूर्णिकैयिलुम् प्रपञ्चितम् आयिऱ्ऱु।

श्रीवैकुण्ठ-गद्ये

“तत्-प्राप्तये च
तत्-पादाम्बुज-द्वय-प्रपत्तेर् अन्यन्
न मे कल्प-कोटि-सहस्रेणापि साधनम् अस्तीति मन्वानः"

इति चूर्णिकायां च प्रपञ्चितम् ।

and likewise in the cūrṇikā in Vaikuṇṭhagadya where he says,

‘I realise that, in order to attain Him,
I have no other means,
even in thousands of crores of kalpas (1000 yugas),
than seeking His two lotus feet"

… is elaborated by Śrī Rāmānuja.

y de la misma manera en el cūrṇikā en Vaikuṇṭhagadya donde dice,

‘Me doy cuenta de que, para alcanzarlo,
No tengo otros medios,
incluso en miles de millones de kalpas (1000 yugas),
que buscar Sus dos pies de loto"

… es elaborado por Śrī Rāmānuja.

श्रीवैकुण्ठगद्यत्तिल् “तत्प्राप्तये च तत्पादाम्बुजद्वयप्रपत्तेरन्यन्न मे कल्पकोटिसहस्रेणापि साधनमस्तीति मन्वानः”( वैकुण्ठ-गद्यम्) ऎऩ्गिऱ चूर्णिकैयिलुम् प्रपञ्चितमायिऱ्ऱु।

स्वात्मनित्यनियाम्य ऎऩ्गिऱ चूर्णिकै यिलुमिति । अनागतानन्तकालसमीक्षयाप्यदृष्ट सन्तारोपायः ऎऩ्गिऱविडत्तिलुमॆऩ्ऱबडि।

अरुळ्-आळप्-पॆरुमाळ्–ऎम्-बॆरुमाऩारुम्

“स्वाभीष्टे पर-सम्बन्धे
स्वाशक्त्या हीन-साधनः ।
तत् प्राप्त्य्-उपायं तत्-पादौ
कृत्वा विश्वास-पूर्वकम् ॥”
()

ऎऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दार्।

श्रीवरद-रामानुजो ऽपि (यज्ञमूर्तिः, अरुळाळप्पेरुमाळ्-एम्पेरुमानार्)

“स्वाभीष्टे पर-सम्बन्धे
स्वाशक्त्या हीन-साधनः ।
तत् प्राप्त्य्-उपायं तत्-पादौ
कृत्वा विश्वास-पूर्वकम् ॥”
()

इत्य् अनुजग्राह ॥

Arulalapperumal Emperumanar, too, has declared:

“The man who, owing to his powerlessness, has not the required upāya
or means for attaining Bhagavān
which is the end desired by him
that man should realise with faith
that His feet are the upāya
for securing his object”

Arulalapperumal Emperumanar también ha declarado:

“El hombre que, debido a su impotencia, no tiene el upāya requerido
o medios para alcanzar Bhagavān
que es el fin deseado por él

ese hombre debe darse cuenta con fe
que Sus pies son el upāya
por asegurar su objeto”

अरुळाळप् पॆरुमाळॆम्बॆरुमाऩारुम् “स्वाभीष्टे परसम्बन्धे स्वाशक्त्या हीनसाधनः । तत् प्राप्त्युपायं तत्पादौ कृत्वा विश्वासपूर्वकम्”() ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्।

इत्तै स्वाशक्त्याहीनसाधनः ऎऩ्ऱु अरुळाळप्पॆरुमाळॆम्बॆरुमाऩारुमरुळिच् चॆय्दारॆऩ्गिऱार् अरुळाळप्पॆरुमाळॆम्बॆरुमाऩारुमित्यादियाल्। स्वाभीष्ट इति । परसम्बन्धे – देश-विशेषावच्छिन्नभगवत्प्राप्तिरूपपरसम्बन्धविषयत्तिल्, स्वाशक्त्या - इदु स्वाज्ञानत्तिऱ्कुम् उपलक्षणम्। इदऩाल् आकिञ्चन्यमुम् कार्पण्यमुम् सूचितमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्-पडि अ-किञ्चनाधिकारम् आय्
भर-समर्पण-रूपम् आऩ उपायत्तैच् चॊल्लुगैयाले

दुष्-कर–कर्मान्तर-नैरपेक्ष्यम् अर्थ-सिद्धम्।

इत्थम् अकिञ्चनाधिकारस्य भर-समर्पण-रूपस्योपायस्य प्रतिपादनात्
दुष्कर-कर्मान्तर-नैरपेक्ष्यम् अर्थ-सिद्धम् ॥

Since prapatti ordains, as an upāya, the surrender of the responsibility for protection (bharasamarpana)
which is adapted to the adhikārī
who is destitute of upāyas,
it goes without saying (from the very logic of the matter) that
it does not require the performance of any other action
which is too hard (for him) to perform.

Puesto que prapatti ordena, como upāya, la entrega de la responsabilidad de protección (bharasamarpana)

que está adaptado al adhikārī
quien está desprovisto de upāyas,

no hace falta decir (desde la lógica misma del asunto) que
no requiere la realización de ninguna otra acción
lo cual es demasiado difícil (para él) de realizar.

इप्पडि अकिञ्चनाधिकारमाय् भरसमर्पणरूपमाऩ उपायत्तैच् चॊल्लुगैयाले दुष्करकर्मान्तर-नैरपेक्ष्यमर्थ सिद्धम्।

अकिञ्चनाधिकारमाऩ भरसमर्पणत्तै इङ्गु सॊऩ्ऩमात्तिरत्ताले इदऱ्कु दुष्करकर्मान्तरनैरपेक्ष्यमर्थसिद्ध-मॆऩ्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्।

इप्-पडि “शरण”-शब्दान्वितम् आऩ “प्रपद्ये” ऎऩ्गिऱ पदत्तिले

“रक्षिष्यतीति विश्वासो
गोप्तृत्ववरणं तथा ।
आत्म-निक्षेप कार्पण्ये”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-१८)

ऎऩ्ऱु निर्दिष्टम् आऩ नालुञ् जॊल्लिऱ्ऱ् आयिऱ्ऱु।

इत्थं “शरण”-शब्दान्विते “प्रपद्ये” इति पदे

“रक्षिष्यतीति विश्वासो
गोप्तृत्ववरणं तथा ।
आत्म-निक्षेप कार्पण्ये”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-१८)

इति निर्दिष्टानि चत्वारि प्रतिपादितानि भवन्ति ।

Thus in the word prapadye (I resolve to seek) accompanied by the word saranam (refuge),
four accessories may be considered as having been indicated:

the faith that (the Lord) will protect,
and so also seeking Him as the Saviour,
the surrender of the self
and (one’s) helplessness (kārpaṇya).

Así, en la palabra “prapadye” (resuelvo buscar) acompañada de la palabra “saranam” (refugio),
cuatro accesorios podrán considerarse como habiéndose indicado:

la fe que (el Señor) protegerá,
y así también buscándolo como Salvador,
la rendición del yo
y (la propia) impotencia (kārpaṇya).

इप्पडि शरणशब्दान्वितमाऩ “प्रपद्ये” ऎऩ्गिऱ पदत्तिले “रक्षिष्यतीति विश्वासो गोप्तृत्ववरणं तथा । आत्मनिक्षेप कार्पण्ये”( अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-१८) ऎऩ्ऱु निर्दिष्टमाऩ नालुञ्जॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।

द्वयत्तिल् महाविश्वासाद्यङ्गत्रयत्तैयुम् आत्मनिक्षेपरूपाङ्गियैयुम् अनुसन्धिक्कुमिडत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि शरणशब्दान्वितमाऩ प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ पदत्तिले इति ।

“चराचराणि भूतानि
सर्वाणि भगवद्-वपुः ।
अतस् तदानुकूल्यं मे
कार्यम् इत्येव निश्चयः ॥“()

“चराचराणि भूतानि
सर्वाणि भगवद्-वपुः ।
अतस् तदानुकूल्यं मे
कार्यम् इत्येव निश्चयः ॥“()

“All beings, those that move
and those that do not move,
are the body of Bhagavān.
Therefore I should do what is good for them”.
This determination is the sixth aṅga.

“Todos los seres, los que se mueven
y los que no se mueven,
son el cuerpo de Bhagavān.
Por lo tanto debo hacer lo que es bueno para ellos”.
Esta determinación es el sexto aṅga.

“चराचराणि भूतानि सर्वाणि भगवद्वपुः । अतस्तदानुकूल्यं मे कार्यमित्येव निश्चयः ॥“()

आनुकूल्यसङ्कल्पत्तिऱ्कुम् प्रातिकूल्यवर्जनत्तिऱ्कुम् अनुसन्धानस्थलत्तै मुऩ्बे सॊऩ्ऩोमॆऩ्गिऱार् चराचराणीति । तदानुकूल्यम् - भगवच्छरीरभूतमाऩ सर्वभूतानुकूल्यम्, कार्यमित्येव निश्चय इति । इदं आनुकूल्यसङ्कल्पस्यकर्तव्यतायां प्रमाणम् ।

“स्वस्य स्वामिनि वृत्तिर् या
प्रातिकूल्यस्य वर्जनम्”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-२३)

इत्य्-आदि प्रमाणङ्गळिऩ् बडिये

“स्वस्य स्वामिनि वृत्तिर् या
प्रातिकूल्यस्य वर्जनम्”
( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-२३)

इत्य्-आदि-प्रमाणानुसारेण,

and

“The fifth aṅga is the avoidance of what is displeasing to the Master.”

In accordance with such authoritative texts as the above:-

y

“El quinto aṅga es la evitación de lo que desagrada al Maestro.”

De conformidad con textos autorizados como el anterior: -

“स्वस्य स्वामिनि वृत्तिर्या प्रातिकूल्यस्य वर्जनम्”( अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-२३) इत्यादि प्रमाणङ्गळिऩ्बडिये

स्वस्यस्वामिनीति । इदं प्रातिकूल्यवर्जने प्रमाणम्। स्वामिविषयत्तिल् प्रातिकूल्यविवर्जनरूपमाऩ यादॊरु व्यापारमुण्डो आज्ञाव्याघातवर्जनरूपमाऩ अन्द व्यापारम् ऐन्दावदु अङ्गमॆऩ्ऱबडि।

स्वामित्वादि-निबन्धनङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ स-विशेषणम्+++(←श्रीमत्)+++ आऩ नारायण-शब्दत्तिले
आनुकूल्य-संकल्पमुम्, प्रातिकूल्य-वर्जनमुम् सूचितम्
ऎऩ्ऩुम् इडम्
मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्।

स्वामित्वादीनि निबन्धनानि प्रतिपादयति स-विशेषणे नारायण-शब्दे
आनुकूल्य-संकल्पः, प्रातिकूल्य-वर्जनं च सूचितम्

इत्य् एतत् पूर्वम् एवावोचाम ।

We have already stated that the word Nārāyaṇa
with its adjective (Śrīmat)
declares such things as Bhagavān’s being the Master.
Therefore His being the Master
suggests the determination to do
what is agreeable (to Him )
and the avoidance of what is disagreeable (to Him).

Ya hemos dicho que la palabra Nārāyaṇa
con su adjetivo (Śrīmat)
declara cosas tales como que Bhagavān es el Maestro.
Por lo tanto Su ser el Maestro
sugiere la determinación de hacer
lo que es agradable (para Él)
y la evitación de lo que es desagradable (para Él).

स्वामित्वादि निबन्धनङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ सविशेषणमाऩनारायणशब्दत्तिले आनुकूल्यसंकल्पमुम् प्रातिकूल्यवर्जनमुम् सूचितमॆऩ्ऩुमिडम् मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्।

स्वामित्वादि निबन्धनङ्गळैयिति । आदिपदत्ताल् सर्वशरीरित्वपरिग्रहः । स्वामित्वम् प्रातिकूल्यविवर्जनत्तिऱ्कु निबन्धनम्। सर्वशरीरित्वम् आनुकूल्यसङ्कल्पत्तिऱ्कु निबन्धनम्। सविशेषणमाऩ नारायणशब्दम् - श्रीमन्नारायणशब्दम्। प्रातिकूल्यवर्जनिनिबन्धनमाऩ स्वामित्वम् उभयगतमागैयाले सविशेषणमाऩ ऎऩ्गिऱदु।

इप् परिकरङ्गळुम्
उपायार्थम् आग सकृत्-कर्तव्यङ्गळ्

ऎऩ्ऩुम् इडम्
अधिकारान्तरत्तिले सॊऩ्ऩोम्।

इत्थं परिकरा अपि
उपायर्थतया सकृत्-कर्तव्या

इत्य् एतम् अर्थम् अधिकारान्तरे ऽवोचाम ।

In another chapter we have stated
that these accessories, too, are to be thought of only once
for the sake of the upāya (namely : prapatti).

En otro capítulo hemos dicho
que estos accesorios también son pensados sólo una vez
por el bien del upāya (es decir: prapatti).

इप् परिकरङ्गळुमुपायार्थमाग सकृत्कर्तव्यङ्गळॆऩ् ऩुमिडम् अधिकारान्तरत्तिले सॊऩ्ऩोम्।

इप्पडि स्वामित्वादिगळ् प्रातिकूल्यवर्जनादिगळुक्कु निबन्धनमागिल् अवैगळ् भगवाऩुक्कु नित्यङ्गळागैयाले प्रातिकूल्यविवर्जनाद्यङ्गङ्गळुम् नित्यमाग अनुष्ठेयङ्गळाग प्रसङ्गियदो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्परिकरङ्गळुमिति । आनुकूल्य सङ्कल्पादिपरिकरङ्गळुम् तन्निबन्धनङ्गळुम् मेले अनुवर्तित्तालुम् उपायार्थङ्गळाऩ प्रपत्तिपूर्वक्षणावच्छिन्नानुकूल्यसङ्कल्पादिगळे अङ्गङ्गळॆऩ्ऱुम्, अवैगळ् अङ्गियोडु सकृदेव कर्तव्यङ्गळॆऩ्ऱुम् परिकरविभागाधिकारत्तिले सॊऩ्ऩोमॆऩ्ऱबडि।

इक् क्रिया-पदत्तिल्
वर्तमान-व्यपदेशम् बर्हिर्-लवनादि-मन्त्रङ्गळिऱ् पोले
अनुष्ठान-कालाभिप्रायम्।
+++(न तु सातत्यं सूचयति।)+++

अस्मिन् क्रिया-पदे वर्तमान-व्यपदेशो
बर्हिर्-लवनादि-मन्त्रेष्व् इवानुष्ठान-कालाभिप्रायः ।

The use of the present tense in the verb (prapadye) is,
like (the use of present tense in the verb occurring in) the mantra uttered while cutting kuśa grass,
to indicate the time when the prapatti is performed.
(It does not mean, as the present tense sometimes means,
that it should be done always).

El uso del tiempo presente en el verbo (prapadye) es,
como (el uso del tiempo presente en el verbo que ocurre en) el mantra pronunciado mientras corta hierba kuśa,
para indicar el momento en que se realiza el prapatti.
(No significa, como a veces significa el tiempo presente,
que se debe hacer siempre).

इक् क्रियापदत्तिल् वर्तमानव्यपदेशम् बर्हिर्लवनादिमन्त्रङ्गळिऱ्पोले अनुष्ठानकालाभिप्रायम्।

ननु वर्तमानकालबोधकमाऩ लट् पुरुषऩुडैय वर्तमानकालत्तै बोधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् पुरुषऩ् उळ्ळवरैयिलुम् प्रपत्तिक्कु अनुष्ठानम् प्रसङ्गिक्कुमागैयाल् प्रपत्तिक्कु सकृत्कर्तव्यत्वबोधकशास्त्रविरोधम् वरुमागैयाल् बर्हिर्लवनादिस्थलत्तिऱ्पोले इन्द लट् प्रपत्त्यनुष्ठानत्तिऩुडैय समकालत्तै बोधिक्किऱ तॆऩ्गिऱार् इक् क्रियापदत्तिलिति । बर्हिर्लवनादिमन्त्रङ्गळिऱ्पोले इति । “बर्हिर्देवसदनं दामि” ऎऩ्बदु लवनमन्त्रम्। आदिपदान्निर्वापत्तुक्कु ग्रहणम्। “अग्नये जुष्टन्निर्वपामि” ऎऩ्बदु निर्वापमन्त्रम्। इदऱ्कु देवसदनमाऩ (स्थानमाऩ) बर्हिस्सै अदावदु दर्भत्तै इप्पॊऴुदु अऱुक्किऱेऩ् ऎऩ्बदु अर्थम्। इप्पॊऴुदु ऎऩ्बदु लवनानुष्ठानकालत्तैच् चॊल्लुगिऱदु। अदु पोले इङ्गु इन्द वर्तमाननिर्देशम् अदावदु लट् प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तैच् चॊल्लुगिऱदु ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

इङ्ङऩ् अऩ्ऱिक्के

इव् वर्तमान-व्यपदेशम्
वर्तमान-देहावधिय् आग प्रपत्त्य्-अनुष्ठान-कर्तव्यतैयै विवक्षिक्किऱद्

ऎऩ्ऱुम्,

अनैवम्भावेन -

‘अयं वर्तमान-व्यपदेशो वर्तमान-देहावधिकतया प्रपत्त्यनुष्ठान-कर्तव्यतां विवक्षतीति’,

The views ( held by some )

That the present tense (in prapadye) shows that
the intention is to enjoin the continuous performance of prapatti until the end of the present body,

Las opiniones (sostenidas por algunos)

Que el tiempo presente (en prapadye) muestra que
la intención es para ordenar la realización continua de prapatti
hasta el final del presente cuerpo,

इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इव् वर्तमानव्यपदेशम् वर्तमानदेहावधियाग प्रपत्त्यनुष्ठानकर्तव्यतैयै विवक्षिक्किऱदॆऩ्ऱुम्,

इन्द वर्तमाननिर्देशत्तिऱ्कु इतरर्गळाले सॊल्लप्पडुम् प्रयोजनङ्गळॆल्लाम् सपरिकरमाऩ प्रपत्तिक्कु सकृदनुष्ठेयत्वबोधकमाऩ शास्त्रङ्गळुक्कु विरुद्धमामॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इत्यादियाल्।

फलं वरुम् अळवुम्
प्रपत्ति-परिकरम् आऩ विश्वासानुवृत्तियै विवक्षिक्किऱद्

ऎऩ्ऱुम्,

‘फल-प्राप्ति-पर्यन्तं प्रपत्ति-परिकरस्य विश्वासस्यानुवृत्तिं विवक्षतीति’,

ब्रह्मास्त्रावमान-न्याये सति
कथं नाफलं महाविश्वासानुवर्तनम्?

इति चेत् -
प्रपत्तिक्षणे हि महाविश्वासो ऽपेक्षितः।
कारणान्तरेण नस्येत् सः।

पुनर् उपायान्तर-परिग्रहे हि ब्रह्मास्त्रावमानः।

that it enjoins the continuance of faith
which is one of the accessories
until the fruit is attained

que ordena la continuación de la fe
cual es uno de los accesorios
hasta que el fruto se consiga

फलं वरुमळवुम् प्रपत्तिपरिकरमाऩ विश्वासानुवृत्तियै विवक्षिक्किऱदॆऩ्ऱुम्,

प्रपत्ति-कालत्तिल् ताऩ् सङ्कल्पित्त-बडिये
आनुकूल्यादिगळ् प्रपत्ति
स-परिकरम् आगवे
मेल् अनुवर्तिक्क वेण्डुम् बडियैक् काट्टुगिऱद्

ऎऩ्ऱुम्

‘प्रपत्ति-काले स्व-संकल्पित-रीत्या आनुकूल्य-संकल्पादेः प्रपत्ति-परिकर-भावेनैवाग्रे ऽप्य् अनुवर्तनीयतां प्रदर्शयति’

इति च

and that

it shows also
the need for the continuance of such things as
the determination to do what is agreeable (to the Lord)
even after the performance of prapatti,
as its accessories–

y

eso se nota también
la necesidad de la continuidad de cosas tales como
la determinación de hacer lo que sea agradable (al Señor)
incluso después de la actuación de prapatti,
como sus accesorios–

प्रपत्तिकालत्तिल् ताऩ् सङ्कल्पित्तबडिये आनुकूल्यादिगळ् प्रपत्ति सपरिकरमागवे मेलनुवर्तिक्कवेण्डुम्बडियैक् काट्टुगिऱदॆऩ्ऱुम्

सॊल्लुम् पक्षङ्गळ्

इव् उपायम् सपरिकरम् आग सकृत्-कर्तव्यम्

ऎऩ्ऱु काट्टुगिऱ प्रमाणङ्गळोडे विरोधिक्कुम्।

उच्यमानाः पक्षाः
अस्योपायस्य स-परिकरस्य सकृत्-कर्तव्यतां प्रदर्शयद्भिः प्रमाणैर् निरुध्येरन् ।

these views are opposed to the pramāṇas
which lay down (the rule) that this upāya (prapatti) with its accessories
should be performed only once.

Estos puntos de vista se oponen a los pramāṇas.
que establece (la regla) que este upāya (prapatti) con sus accesorios
debe realizarse solo una vez.

सॊल्लुम् पक्षङ्गळ् इव् उपायम् सपरिकरमाग सकृत्कर्तव्यम् ऎऩ्ऱु काट्टुगिऱ प्रमाणङ्गळोडे विरोधिक्कुम्।

सपरिकरमाग सकृत्कर्तव्यमॆऩ्ऱु काट्टुगिऱ प्रमाणङ्गळोडे इति ।

“सकृदेव कृता ह्येषा”,
“सकृदेव प्रपन्नाय”,
“सकृदुच्चारस् संसारमोचकं भवति”

इत्यादि प्रमाणङ्गळोडे ऎऩ्ऱबडि।

त्वरातिशयत्तालुम्, भोग-रूपतैयालुं वरुम् आवृत्तिक्कुम्
पूर्व-खण्डत्तिऱ् सॊऩ्ऩ बडिये अनुष्ठितम् आऩ
उपाय-शरीरत्तिल् प्रवेशमिल्लै।

त्वरातिशयेन भोग-रूपत्वेन चोपनमन्त्या आवृत्तेः
पूर्व-खण्डोक्त-रीत्या ऽनुष्ठितोपाय-शरीरे न प्रवेशः ।

If they (viz. the accessories described above) continue (even after the performance of prapatti)
because of the excessive eagerness to attain the object and of their being enjoyable,
it does not follow that this continuance is part and parcel of the upāya adopted in the first part (of Dvaya).

Si ellos (es decir, los accesorios descritos anteriormente) continúan (incluso después de la realización de prapatti)
por el excesivo afán de alcanzar el objeto y de su ser disfrutable,

de ello no se sigue
que esta continuación sea parte integrante del upāya adoptado en la primera parte (de Dvaya).

त्वरातिशयत्तालुम् भोगरूपतैयालुंवरुमावृत्तिक्कुम् पूर्वखण्डत्तिऱ् सॊऩ्ऩबडिये अनुष्ठितमाऩ उपायशरीरत्तिल् प्रवेशमिल्लै।

मोक्षार्थमाग प्रबत्ति पण्णिऩवऩेसंसारत्तिल् अडिच्चूट्टाले प्राप्तियिल् त्वरै पिऱन्दु पुनः आर्तप्रपत्तियै यनुष्टित्ताल् अदु फलान्तरार्थमागैयालुम्, “सदैवं वक्ता” ऎऩ्गिऱबडि सर्वदा द्वयत्तैच् चॊऩ्ऩाल् अदु भोगरूपमागैयालुम् पूर्वप्रपत्तियोडु अन्वयमिल्लैयॆऩ्गिऱार् त्वरातिशयत्तालुम् भोगरूपतैयालुमित्यादि ।

आगैयाल् इव्व्-उपाय-वाक्यत्तिल् वर्तमान-व्यपदेशम्

“द्वयम् अर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता”
(शरणागति-गद्यम्)

ऎऩ्गिऱ राग-प्राप्त-भोग-रूपानुवृत्तियै
विवक्षिक्किऱदुम् अऩ्ऱु।

अतो ऽस्मिन् उपाय-वाक्ये वर्तमान-व्यपदेशः,

“द्वयम् अर्थानुसन्धानेन सह सदैव वक्ता”

इत्य्-उक्तां राग-प्राप्त-भोग-रूपानुवृत्तिं विवक्षतीत्य् अपि न ।

Therefore the use of the present tense in this sentence (in Dvaya)
which states the upāya
does not refer to the continuance of uttering the Dvaya
for the sake of the enjoyment arising from love
which is expressed in Śrī Rāmānuja’s Gadya (namely - uttering the Dvaya always with an understanding of its meaning).

(The meaning is:
as an upāya a single performance or utterance will do;
but when one finds it enjoyable,
the Dvaya may be repeatedly uttered).

Por lo tanto, el uso del tiempo presente en esta oración (en Dvaya)
que enuncia el upāya
no se refiere a la continuación de pronunciar el Dvaya
por el disfrute que surge del amor
que se expresa en el Gadya de Śrī Rāmānuja (es decir, - pronunciar el Dvaya siempre con una comprensión de su significado).

(El significado es:
como upāya, una sola actuación o enunciación servirá;
pero cuando uno lo encuentra divertido,
el Dvaya puede ser repetidamente pronunciado).

आगैयालिव्वुपायवाक्यत्तिल् वर्तमानव्यपदेशम् “द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता”( शरणागति-गद्यम्) ऎऩ्गिऱ रागप्राप्तभोगरूपानुवृत्तियै विवक्षिक्किऱदुमऩ्ऱु।

इन्द वर्तमाननिर्देशम् अर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता ऎऩ्गिऱबडि भोगरूपमाऩ प्रपत्त्यनुवृत्तियैच् चॊल्लादो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालित्यादियाल्।

उपायवाक्यत्तिलिति । पूर्वखण्डरूपमाऩ सकृत्कर्तव्योपायत्तैच् चॊल्लुगिऱ वाक्यत्तिल् ऎऩ्ऱबडि।

इप्-पडि सर्व-शरण्यत्वमुम्, शरणागति–स्व-रूपमुम्, इदिऩ् परिकरङ्गळुम्, अधिकारि-विशेषमुम्
पूर्वखण्डत्तिले प्रकाशितम् आयिऱ्ऱु।

इत्थं सर्व-शरण्यत्वं, शरणागति-स्वरूपम्, एतत्-परिकरा, अधिकार-विशेषश् च
पूर्व-खण्डे प्रकाशितानि जातानि ।

Thus the first part of Dvaya discloses the Lord’s being the Saviour of all,
the essential nature or svarūpa of śaraṇāgati, its accessories
and the nature of the person qualified for its performance.

Así, la primera parte de Dvaya revela que
el Señor es el Salvador de todos,
la naturaleza esencial o svarūpa de śaraṇāgati, sus accesorios
y la naturaleza de la persona calificada para su desempeño.

इप्पडि सर्वशरण्यत्वमुम् शरणागतिस्वरूपमुम् इदिऩ् परिकरङ्गळुम् अधिकारिविशेषमुम् पूर्वखण्डत्तिले प्रकाशितमायिऱ्ऱु।

पूर्वखण्डत्तिल् सॊऩ्ऩ अर्थङ्गळै अनुवदित्तु निगमिक्किऱार् इप्पडि इति । निरुपाधिकमाऩ शरणशब्दत्ताले सर्वशरण्यत्वमुम्, शरणं प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ विशिष्टत्तिल् उपायत्वेन वरणम् सॊल्लुगैयाले शरणागतिस्वरूपमुम्, अन्दन्द पदङ्गळिल् अन्दन्द परिगरङ्गळुम्, उत्तमऩिल् अकिञ्चऩाऩ अधिकारिविशेषमुम् प्रकाशितमायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱबडि।

इत्ताले अनन्योपायत्वमुम् सिद्धित्तदु।

एतेनानन्योपायत्वं सिद्धम् ॥

From this it is evident also that the jīva has no other upāya.

De esto también resulta evidente que
la jīva no tiene otro upāya.

इत्ताले अनन्योपायत्वमुम् सिद्धित्तदु।

इत्ताले - सर्वशरण्यत्व पूर्वकोपायान्तरस्थाननिवेशरूप प्रपत्तिस्वरूप प्रतिपादनत्ताले।