०६ नारायणः

THE WORD NĀRĀYAṆA IN TIRUMANTRA:

La palabra nārāyaṇa en tirumantra:

इङ्गु शाब्दम् आगव् आदल्
आर्थम् आगव् आदल्
नमस्सिले तोऱ्ऱिऩ शरणागतिय् आगिऱ साध्योपायत्ताले प्रसादनीयऩ् आय्

अत्र शाब्द-रूपेण, आर्थ-रूपेण वा
नमसि प्रतीतेन शरणागति-रूपेण साध्योपायेन प्रसादनीयस्य,

His grace is to be obtained by means of the sādhyopāya called śaraṇāgati (seeking protection or refuge of the Lord),
which is seen either implicitly or explicitly in the word namas. (Regarding him…)

Su gracia debe obtenerse mediante el sādhyopāya llamado Śaraṇāgati (buscando protección o refugio del Señor),
que se ve implícita o explícitamente en la palabra namas. (Con respecto a él …)

इङ्गु शाब्दमागवादल् आर्थमागवादल् नमस्सिले तोऱ्ऱिऩ शरणागतियागिऱ साध्योपायत्ताले प्रसादनीयऩाय्

इप्पडि नमश्शब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्दु नारायणशब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्य सङ्गतियै प्रदर्शिप्पिक्किऱार् इङ्गु शाब्दमागवादलित्यादिना । इङ्गु – मूलमन्त्रत्तिल्, इदऱ्कु नमस्सिले यॆऩ्बदोडवन्वयम्। मेलुळ्ळ नारायणशब्दम् ऎऩ्बदोडन् वयमागवुमाम्। शाब्दमागवादल् - स्थूलयोजऩैयिल् शाब्दमागवादल्, आर्थमाग वादल् - सूक्ष्मयोजऩैयिल् निरुक्तिबलत्ताले आर्थमागवादल्, शरणागतियागिऱ साध्योपायत्ताले प्रसादनीयऩायिति । इदऩाल् प्रसादकपरनमश्शब्दव्याख्यानानन्तरम् प्रसादनीयपर नारायणशब्द व्याख्यानमॆऩ्ऱु सङ्गति सूचितम्।

मेलिल् चतुर्थियिल् विवक्षितम् आऩ कैङ्कर्यत्तुक्कु प्रतिसम्बन्धियुम् आय्

अग्रिम-चतुर्थी-विवक्षित-कैङ्कर्य-प्रतिसंबन्धिनः,

He is to be the recipient of the service rendered by the prapanna,
which is implicit in the dative (fourth) case ( of the word Nārāyaṇa) (i.e.) Narāyaṇāya.

Él debe ser el destinatario del servicio prestado por el Prapanna,
que está implícito en el caso dativo (cuarto) (de la palabra nārāyaṇa) (es decir) narāyaṇāya.

मेलिल् चतुर्थियिल् विवक्षितमाऩ कैङ्कर्यत्तुक्कु प्रतिसम्बन्धियुमाय्

सर्व-रक्षकऩ् आगवुम्
सर्व-शेषिय् आगवुम्
+++(प्रणव-)+++प्रथमाक्षरत्तिल् प्रतिपन्नऩ् आऩ

सर्व-रक्षकत्वेन सर्व-शेषित्वेन च
+++(प्रणव-)+++प्रथमाक्षरे प्रतिपन्नस्य

(He) who appears in the first letter (of the praṇava) as the Protector of all
and as the śeṣī of all.

(Él) quien aparece en la primera letra (del praṇava) como el protector de todos
y como el Śeṣī de todos.

सर्वरक्षकऩागवुम् सर्वशेषियागवुम् प्रथमाक्षरत्तिल् प्रतिपन्नऩाऩ

निरपेक्ष-शरण्यऩ्-उडैय पडियै वॆळिय् इडुगिऱदु
योग-रूढम् आऩ नारायण-शब्दम्।

निरपेक्ष-शरण्यस्य
स्वरूपं प्रकाशयति
योग-रूढो नारायण-शब्दः ।
[[P288]]

The word Nārāyaṇa here (in Tirumantra) explains (in full),
by its conventional usage and by its etymology,
(that) unconditional Saviour.

La palabra nārāyaṇa aquí (en tirumantra) explica (en su totalidad),
por su uso convencional y por su etimología,
(eso) Salvador incondicional.

निरपेक्षशरण्यऩुडैय पडियै वॆळियिडुगिऱदु योगरूढमाऩ नारायणशब्दम्।

पडियै - प्रकारत्तै, वॆळियिडुगिऱदु - विवरिक्किऱदु। योगरूढमाऩ इति । योगम् - योगशक्तिमत्, अवयवशक्तिमत् ऎऩ्ऱबडि। नारायणशब्दत्तिऱ्कु भगवति अवयवार्थपौष्कल्यमुम् श्रियःपतौ रूढियुम् उण्डॆऩ्बदु लोकवेदसिद्धम्।

सुरुङ्गच् चॊऩ्ऩ अर्थन्-तऩ्ऩैये
अज्ञान-संशय-विपर्ययङ्गळ् कऴियुम् बडि
मुखान्तरत्ताले तॆळि-विक्कै विवरणम्।

संक्षेपेणोक्तस्यार्थस्यैव
अज्ञान-संशय-विपर्यय-नाशार्थं
मुखान्तरेण प्रतिपादनं विवरणम् ।

Explanation or elaboration is the clarification of what has been briefly stated before in another manner,
so that there may be no ignorance, doubt or misconception (about its meaning).

Explicación o elaboración es la aclaración de lo que se ha establecido brevemente de otra manera,
para que no haya ignorancia, duda o concepto erróneo (sobre su significado).

सुरुङ्गच्चॊऩ्ऩ अर्थन्दऩ्ऩैये अज्ञानसंशय विपर्ययङ्गळ् कऴियुम्बडि मुखान्तरत्ताले तॆळिविक्कै विवरणम्।

ननु अकारत्तिलुम् नारायणशब्दत्तिलुम् रक्षकऩाग भगवाऩे सॊल्लप्पट्टिरुक्क इव्विरण्डु पदङ्गळुक्कुम् विवरिणी विवरणभावम् सॊल्लक्कूडुमोवॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् सुरुङ्गच्चॊऩ्ऩ इत्यादि ।

ननु अकारत्तैयॆडुत्तु इदऱ्कु नारायणऩ् अर्थमॆऩ्ऱुसॊऩ्ऩालऩ्ऱो अकारत्तिऱ्कु नारायणशब्दम् विवरणमागुम्; इङ्गु अप्पडियिल्लैये; इरण्डुम् भगवद्वाचकङ्गळागैयाल् नारायणशब्दत्तिऱ्कुत् ताऩ् अकारम् विवरणमागक् कूडादो? अकारत्तिल् सॊऩ्ऩवर्थत्तैये नारायणशब्दम् सॊऩ्ऩाल् पौनरुक्त्यन्दाऩ् वारादो वॆऩ्ऩ? विवरणस्वरूपत्तैक् काट्टुगिऱार् सुरुङ्गच्चॊऩ्ऩवर्थन् दऩ्ऩैये इति । ऎऩ्ऩवुमाम्। मुखान्तरत्ताले - भङ्ग्यन्तरत्ताले,

इस् संग्रह-विवरण-भावम्
प्रथमाक्षरम् मुदल् आग
यथा-संभवङ् कण्डु कॊळ्वदु।

अयं संग्रह-विवरण-भावः
प्रथमाक्षरादि-प्रभृतिषु यथा-संभवं द्रष्टव्यः ॥

This explanation may be seen wherever it occurs
[(i.e.) the meaning hinted at in the first letter a (of praṇava) is explained in the word Nārāyaṇa
and the meaning of m in praṇava is explained in the word Nara and so on] .

Esta explicación se puede ver donde sea que ocurra
[(es decir) el significado insinuado en la primera letra “a” (de praṇava) se explica en la palabra nārāyaṇa
y el significado de “m” en praṇava se explica en la palabra nara y así sucesivamente].

इस्संग्रहविवरणभावम्प्रथमाक्षरम् मुदलाग यथासंभवङ्गण्डुगॊळ्वदु।

इन्द विवरिणीविवरणभावत्तै अन्यत्तिलुम् काट्टुगिऱार् इस् सङ्ग्रहविवरणभावम् प्रथमाक्षरम् मुदलाग इति । प्रथमाक्षरमाऩ अकारत्तिऱ्कु नारायणपदम्, तृतीयाक्षरमाऩ मकारत्तिऱ्कु नारपदमित्यादि कण्डुगॊळ्वदु।

इन् नारायण-शब्दम्
शेष-शेषि-तत्त्वङ्गळ् इरण्डैयुम् वॆळियागक् काट्टुगिऱ उपकारातिशयत्ताले विष्णुगायत्रियिलुम्

अयं नारायण-शब्दो हि
शेष-शेषि-तत्त्व-द्वितय-प्रकाशन-रूप- स्वभावातिशयेन विष्णु-गायत्र्यां,

This word, Nārāyaṇa, which is of great help in showing clearly the two tattvas,
namely, the śeṣa and the śeṣī
finds the first place, in the Viṣṇugāyatri

[ 053:-Viṣṇugayatri: Nārāyaṇaya vidmahe; Vasudevaya dhimahi, Tanno Viṣṇuh prachodayat,]

Esta palabra, nārāyaṇa, que es de gran ayuda para mostrar claramente los dos tattvas,
a saber, el Śeṣa y el śeṣī
Encuentra el primer lugar, en el Viṣṇugāyatri

[ 053:-Viṣṇugayatri: Nārāyaṇaya vidmahe; Vasudevaya dhimahi, Tanno Viṣṇuh prachodayat,]

इन् नारायणशब्दम् शेषशेषितत्त्वङ्गळिरण्डैयुम् वॆळियागक् काट्टुगिऱ उपकारातिशयत्ताले विष्णुगायत्रियिलुम्

इन् नारायणशब्दम् उपकारातिशयत्ताले विष्णुगायत्र्यादिगळिल् ‘‘नारायणाय विद्महे’’ ऎऩ्ऱु वासुदेवविष्णुशब्दादिगळुक्कु मुऩ्बे पठिक्कप्पट्टदॆऩ्गिऱार् इन् नारायणशब्दमित्यादिना । इदिल् नारशब्दत्ताले समस्तशेषतत्त्वङ्गळैयुम्, अयनशब्दत्ताले शेषितत्त्वत्तैयुम् स्पष्टमागक् काट्टुगैयागिऱ उपकारातिशयमिरुप्पदालुम्, वासुदेवविष्णुशब्दङ्गळिल् शेषितत्त्वमे प्रकाशितमागैयाले उपकारातिशयमिल्लामैयालुम् वासुदेवादिशब्दङ्गळुक्कु मुऩ्बे नारायणशब्दम् पठिक्कप्पट्टदॆऩ्ऱु करुत्तु।

तिरु-नारायणीयत्तिले नाम-निर्वचनम् पण्णुगिऱव् इडत्तिलुम्
मऱ्ऱुम् उळ्ळ व्यापक-नामङ्गळुक्कुम् मुऩ्ऩे पठिक्कप् पट्टदु।

श्री-नारायणीये नाम-निर्वचन-प्रकरणे च

इतरेभ्यो व्यापक-नामभ्यः पूर्वं पठितः ।

and in the Tirunarayaniyam, where certain names are commented upon before other vyāpaka names of Bhagavān.

(Nārāyaṇa, Vāsudeva and Viṣṇu are called vyāpaka names
because their etymology indicates that the one referred to by them is present everywhere).

y en el Tirunarayaniyam, donde se comentan ciertos nombres ante otros nombres de Vyāpaka de Bhagavān.

(Nārāyaṇa, Vāsudeva y Viṣṇu se llaman nombres de Vyāpaka
porque su etimología indica que
el que se hace referencia por ellos
está presente en todas partes).

तिरुनारायणीयत्तिले नामनिर्वचनम् पण्णुगिऱविडत्तिलुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ व्यापकनामङ्गळुक्कुम् मुऩ्ऩे पठिक्कप्पट्टदु।

तिरु नारायणीयत्तिले नामनिर्वचनम् पण्णुगिऱविडत्तिलुमिति । तिरु नारायणीयमावदु:- भारतत्तिल् शान्तिपर्वत्तिल् मोक्षधर्मत्तिल् तत्त्वोपदेशपराकाष्ठैयाऩ चरमप्रदेशम्। अदिल्

‘‘नाराणाम् अयनं ख्यातो
ह्य् अहम् एकस् सनातनः ।
आपो नारा इति प्रोक्ता
आपो वै नरसूनवः ॥
अयनं मम ताः पूर्वं
तेन नारायणोऽस्म्य् अहम्’’

इत्यादिगळिल् मुदलिल् नारायणशब्दम् निर्वचिक्कप्पट्टदिऱे।

सर्व-पर-विद्योपास्य-विशेष-निर्णयम् पण्णुगिऱ नारायणानुवाकम्

सर्व-पर-विद्योपास्य-विशेष-निर्णायको नारायणानुवाकः,

In the Nārāyaṇānuvāka which aims at determining the person of the Supreme Deity, who is the object of meditation in all vidyās,

En el nārāyaṇānuvāka que tiene como objetivo determinar a la persona de la deidad suprema, que es objeto de meditación en todos los vidyās,

सर्वपर विद्योपास्यविशेषनिर्णयम् पण्णुगिऱ नारायणानुवाकम्

ऎल्ला परविद्यैकळिलुम् उपास्यमॆदॆऩ्बदै निर्णयिक्किऱ ‘‘सहस्रशीर्षं देवं’’ ऎऩ्गिऱ नारायणानुवाकम् इन्द तिरुनामत्तैये आदरम् तोऩ्ऱ असकृदावर्तित्तदु ऎऩ्गिऱार् सर्वपरविद्येत्यादियाल्। सर्वपर-विद्यैकळावऩ सद्विद्यै, अक्षरविद्यै, ज्योतिर्विद्यै मुदलियऩ।

पर-तत्त्वम् आग शङ्कितर् आऩ ब्रह्म-शिवादिगळ् ऎल्लां
+++(“स ब्रह्मा स शिवस् सेन्द्रः”→)+++ सामानाधिकरण्य-निर्देशत्तालेय्
अङ्गु सॊऩ्ऩ +++(“विश्वं नारायणन्देवं”→)+++ विश्वम् पोले विभूतिय् आऩार्गळ्

ऎऩ्ऱुम्

पर-तत्त्वत्वेन शङ्किता ब्रह्म-शिवादयः सर्वे ऽपि
+++(“स ब्रह्मा स शिवस् सेन्द्रः”→)+++ सामानाधिकरण्य-निर्देशेन
+++(“विश्वं नारायणन्देवं”→)+++ तत्रोक्त-विश्ववत् विभूति-भूताः

इति,

for the purpose of declaring that Brahma, Siva and others, who might, on first thought, be considered as the Supreme Deity,
on the strength of the presence of their names in the vidyās
are only the vibhūtis (or glorious possessions) of Nārāyaṇa just like the universe (which attests His glory)

(This it does) by stating them in *grammatical co-ordination or apposition with Nārāyaṇa (sāmānādhikaraṇyam).

(Grammatical co-ordination:
The following sentences in the Nārāyaṇānuvaka are referred to here:

“ This universe is all the deity Nārāyaṇa;
He is the inner self of the universe;
Nārāyaṇa is the Supreme Jyotis (Light);
The Supreme Being is Nārāyaṇa;
Nārāyaṇa is the Supreme Brahman;
Nārāyaṇa is the Supreme Tattva (Reality)…….
He is Brahma; He is Siva; He is Indra ; He is Akṣara and He is the Supreme Independent Sovereign Ruler".)

Con el propósito de declarar que Brahma, Siva y otros, que, por primer pensamiento, podrían considerarse como la deidad suprema,
Sobre la fuerza de la presencia de sus nombres en los Vidyās
son solo los Vibhūtis (o posesiones gloriosas) de Nārāyaṇa al igual que el universo (que atestigua su gloria)

declarándolos en coordinación gramatical o aposición con nārāyaṇa (sāmānādhikaraṇyam).

(Coordinación gramatical:
Las siguientes oraciones en el Nārāyaṇānuvaka se mencionan aquí:

“Este universo es toda la deidad nārāyaṇa;
Él es el Ser interno del universo;
Nārāyaṇa es el Jyotis Supremo (luz);
El ser supremo es nārāyaṇa;
Nārāyaṇa es el Brahman supremo;
Nārāyaṇa es el tattva supremo (realidad) …….
Él es Brahma; Él es Siva; Él es Indra; Él es Akṣara y es el gobernante soberano supremo independiente “.)

परतत्त्वमाग शङ्कितराऩ ब्रह्मशिवादिगळॆल्लाम् सामानाधिकरण्यनिर्देशत्तालेय् अङ्गु सॊऩ्ऩ विश्वम् पोले विभूतियाऩार्गळॆऩ्ऱुम्

इन्द नारायणशब्दत्तै अन्दन्द विद्यैकळिलुपास्यङ्गळागच् चॊल्लप्पट्ट पदार्थङ्गळैच् चॊल्लुगिऱ ब्रह्मशिवादिपदङ्गळोडु समानाधिकरणमाग अडिक्कडि सॊऩ्ऩदऱ्कुक् कारणमरुळिच्चॆय्गिऱार् परतत्त्वमाग शङ्कितराऩ इत्यादियाल्।
सामानाधिकरण्यनिर्देशत्ताले -
‘‘नारायणपरो ज्योतिः’’
‘‘स ब्रह्मा स शिवस् सेन्द्रः’’
इत्य्-आदि-समानाधिकरण-निर्देशत्ताले, अङ्गु सॊऩ्ऩ विश्वम्बोले - अन्द अनुवाकत्तिल्
‘‘विश्वं नारायणन्देवं’’ ऎऩ्ऱु समानाधिकरणमागच् चॊऩ्ऩ विश्वशब्दवाच्यमाऩ उलगम्बोले, ‘‘विश्वन्नारायणन्देवं’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् विश्वशब्दवाच्यचेतनाचेतनात्मकजगत्तिऱ्कु नारायणऩोडु ऐक्यम् सॊल्लुवदु बाधितमागैयाले शरीरात्मभावत् ताले नारायणविभूतित्वम् सिद्धिक्कुमाप्पोले ‘‘स ब्रह्मा स शिवः’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् ब्रह्मशिवादिगळुक्कुम् वस्तुतः ऐक्यम् बाधितमागैयालुम् वैरूप्यम् कूडादागैयालुम् विभूतित्वमे सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इवर्गळुम् नार-शब्दार्थम् ऎऩ्ऱुन् तॆळि-विक्कैक्क् आग
इन् नारायण-शब्दत्तैप्
पल-गालुम् आदरन् तोऱ्ऱव् आवर्तित्तदु।

‘एते ऽपि नार-शब्दार्थाः’

इति च प्रबोधयितुम्

इमं नारायण-शब्दम्
असकृत् सादर-प्रदर्शनम् आवर्तयामास ।

It declares to declare that even these, (Brahma, Siva and others) are included in the meaning of Nāra
(the first part of the compound)
and that Nārāyaṇa is their resting place or refuge,
the word Nārāyaṇa is repeated many times, thus showing great regard.

~~ Declara ~~ declarar que incluso estos (Brahma, Siva y otros) están incluidos en el significado de Nāra
(la primera parte del complejo)
y que nārāyaṇa es su lugar de descanso o refugio, La palabra nārāyaṇa se repite muchas veces, mostrando así una gran consideración.

इवर्गळुम् नारशब्दार्थमॆऩ्ऱुन् तॆळिविक्कैक्काग इन् नारायणशब्दत्तैप् पलगालुमादरन्दोऱ्ऱवावर्तित्तदु।

इवर्गळुम् नारशब्दार्थमॆऩ्ऱुन् दॆळिविक्कैक्काग इति । इवर्गळ् विभूतिकळॆऩ्ऱु अऱिन्दाल् इवर्गळुक्कु नारशब्दार्थत्वम् स्पष्टमागत्तोऱ्ऱुमिऱे।

इश् शब्दत्तिऩ् प्रभावम्

अस्य शब्दस्य प्रभावः,

The potency of this name

La potencia de este nombre

इश् शब्दत्तिऩ् प्रभावम्

इऩि इश् शब्दत्तिऩ् प्रभावत्तैच् चॊल्लुम् प्रमाणत्तैक् काट्टुगिऱार् इश् शब्दत्तिऩ् प्रभावमित्यादियाल्।

‘‘सङ्कीर्त्य नारायणशब्दमात्रं’’
(विमुक्त-दुःखास् सुखिनो भवन्ति॥)

(व्याससञ्जयसंवादः),

‘‘सङ्कीर्त्य नारायणशब्दमात्रं’’
(विमुक्त-दुःखास् सुखिनो भवन्ति॥)

(व्याससञ्जयसंवादः),

“Those who are afraid of saṁsāra
and who suffer from terrible diseases
are relieved of their sufferings
by merely uttering the word Nārāyaṇa,
and attain happiness”.

“Aquellos que temen a Saṁsāra
y que sufren de terribles enfermedades
son aliviados de sus sufrimientos
simplemente pronunciando la palabra nārāyaṇa,
y alcanzar la felicidad ”.

‘‘सङ्कीर्त्य नारायणशब्दमात्रं’’(व्याससञ्जयसंवादः),

‘‘नारायणेति यस्यास्ये
(वर्तते नाम मङ्गलम् ।
नारायणस् तम् अन्वेति
वत्सं गौरिव वत्सला॥)’’ ,

‘‘नारायणेति यस्यास्ये
(वर्तते नाम मङ्गलम् ।
नारायणस् तम् अन्वेति
वत्सं गौरिव वत्सला॥)’’ ,

नारायणः, नाम-जपः

“The man in whose mouth is the auspicious word, Nārāyaṇa,
is followed by Nārāyaṇa
even as the calf is followed by the cow.”

“El hombre en cuya boca es la palabra auspiciosa, nārāyaṇa,
es seguido por nārāyaṇa
Incluso cuando el ternero es seguido por la vaca “.

‘‘नारायणेति यस्यास्ये’’(),

नारायणेति यस्यास्य इति ।

‘‘वर्तते नाम मङ्गलम् ।
नारायणस् तम् अन्वेति
वत्सं गौरिव वत्सला॥’’ ऎऩ्बवै मेल् पादङ्गळ्।

‘‘नारायणेति शब्दोऽस्ति
(वागस्ति वशवर्तिनि ।
तथापि नरके घोरे
पतन्तीत्य् एतद् अद्भुतम्॥)

इत्य्-आदिगळिलुम्,

‘‘नारायणेति शब्दोऽस्ति
(वागस्ति वशवर्तिनि ।
तथापि नरके घोरे
पतन्तीत्य् एतद् अद्भुतम्॥) +++(5)+++

इत्यादिषु,

नारायणः, नाम-जपः

" The word Nārāyaṇa is always available.
Our speech is within our control.
Notwithstanding this, the jīvas fall into the darkest hell
by not uttering the word”.

“La palabra nārāyaṇa siempre está disponible.
Nuestro discurso está dentro de nuestro control.
A pesar de esto, los Jīvas caen en el infierno más oscuro
Al no pronunciar la palabra “.

‘‘नारायणेति शब्दोऽस्ति’’() इत्यादिगळिलुम्,

नारायणेति शब्दोऽस्तीति । ‘‘वागस्ति वशवर्तिनि । तथापि नरके घोरे पतन्तीत्येतदद्भुतम्’’ ऎऩ्बवै इदऱ्कुमेल् पादङ्गळ्। आदिशब्दत्ताले

‘‘आक्रुश्य पुत्रम् अघवान् यद् अजामिळोऽपि
नारायणेति म्रियमाण उपैति मुक्तिम्’’

इत्यादिगळुक्कु ग्रहणम्।

आऴ्वार्गळ्-उडैय

’’कुलन् तरुम्,
सॆल्वन् तन्द् इडुम् +++(नारायणावॆऩ्ऩुम् नामम्)+++’’
(पॆरिय तिरुमॊऴि १-१-९),

दिव्य-सूरीणां

“कुलं दद्यात्, धनं दद्यात् +++(नारायण-नाम)+++”,

" The name, Nārāyaṇa, confers (on the man who utters it) good birth in a Vaishnavite family:
it confers also wealth.”

“El nombre, Nārāyaṇa, confiere (en el hombre que lo pronuncia) buen nacimiento en una familia Vaishnavita:
también confiere riqueza “.

आऴ्वार्गळुडैय ’’कुलन्दरुम् सॆल्वन् दन्दिडुम्’’(पॆरिय तिरुमॊऴि १-१-९),

कुलन्दरुमिति । इदु पॆरिय तिरुमॊऴि। कुलन्दरुम् - उत्कृष्टकुलत्तैत् तरुम्, सॆल्वन् दन्दिडुम् - ज्ञानादिसम्पत्तैत् तन्दिडुम्, ’’नारायणावॆऩ्ऩुम् नामम्’’ ऎऩ्बदु इदऱ्कु मेलुळ्ळदु।

’’नारणऩ्-तम्म्-अऩ्ऩै+++(=माता)+++ नरकम् पुगाळ्’’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-६-१)

इत्य्-आदिगळ् आऩ पासुरङ्गळालुम् प्रसिद्धम्।

“नारायणस्य माता नरकं न गच्छेत्”

इत्यादिषु गाथासु च प्रसिद्धः ।

“The mother who gives the name, Nārāyaṇa, to her son will never go to hell.”

(It) is well-known from the above passages.

“La madre que da el nombre, Nārāyaṇa, a su hijo
nunca irá al infierno”.

(It) es bien conocido por los pasajes anteriores.

’’नारणऩ्ऱम्मऩ्ऩै नरगम्बुगाळ्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-६-१) इत्यादिगळाऩ पासुरङ्गळालुम् प्रसिद्धम्।

नारणऩ्ऱम्मऩ्ऩै - नारायणऩ् ऎऩ्ऱुबॆयरिट्ट पिळ्ळैयिऩ् तायार्, नरगम् पुगाळ् - नरगत्तै यडैयमाट्टाळ्। अडिक्कडि अवळ् तऩ् पिळ्ळैयै नारायणा ऎऩ्ऱु कूप्पिडुवदाल् नरगम् वारादॆऩ्ऱुगरुत्तु।

नारदीय-कल्पत्तिलुम्

‘‘रोगापद्भय-दुःखेभ्यो
मुच्यन्ते नात्र संशयः ।
अपि नारायणेत्येतच्-
छब्द-मात्र-प्रलापिनः॥’’
(नारदीयम् १-३८)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लप् पट्टदु।

नारदीय-कल्पे ऽपि,

‘‘रोगापद्भय-दुःखेभ्यो
मुच्यन्ते नात्र संशयः ।
अपि नारायणेत्येतच्-
छब्द-मात्र-प्रलापिनः॥’’
(नारदीयम् १-३८)

इत्य् अभ्यधायि ।

नारायणः, नाम-जपः

In the Nāradīya kalpa it is said:

" Even those who utter the mere word, Nārāyaṇa,
are relieved of their diseases, of their dangers, of their fears and of their sorrows.
There is no doubt of this.”

En el nāradīya kalpa se dice:

“Incluso aquellos que pronuncian la mera palabra, nārāyaṇa,
son aliviados de sus enfermedades, de sus peligros, de sus miedos y de sus penas.
No hay duda de esto “.

नारदीयकल्पत्तिलुम् ‘‘रोगापद्भयदुःखेभ्यो मुच्यन्ते नात्रसंशयः । अपि नारायणेत्येतच्छब्दमात्रप्रलापिनः’’(नारदीयम् १-३८) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लप्पट्टदु।

नारदीयकल्पत्तिलुमिति । इङ्गुम् ‘‘एतच्छब्दमात्र’’ ऎऩ्बदाल् अर्थज्ञानम् व्यावर्तिक्कप्पडुगिऱदु।

इदु तऩ्ऩैये
स्वर-व्यञ्जन-भेदत्ताले ऎट्टु तिरुवक्षरम् आग भाविक्कत्
तिरु-मन्त्रत्तोड् ऒक्कुम्

ऎऩ्ऱु पुराणान्तरोक्तम्। +++(4)+++

अयम् एव स्वर-व्यञ्जन-भेदेनाष्टाक्षरत्वेन ध्यायमानः
श्रीमन्त्र-तुल्यो भवति

इति पुराणान्तरोक्तम् ॥

In another purāṇa
it is stated that if the number of vowels and consonants (in the word, Nārāyaṇa ) be taken separately into account,
it will (be seen to) resemble Tirumantra in having eight letters
and may be treated as such.

En otro purāṇa
Se afirma que si el número de vocales y consonantes (en la palabra, nārāyaṇa) se toma en cuenta por separado,
Se verá a Tirumantra en tener ocho letras
y puede ser tratado como tal.

इदु तऩ्ऩैये स्वरव्यञ्जनभेदत्ताले ऎट्टु तिरुवक्षरमाग भाविक्कत् तिरुमन्त्रत् तोडॊक्कुमॆऩ्ऱु पुराणान्तरोक्तम्।

‘‘कृष्णः कृष्णः कृष्ण इत्यन्तकाले
जल्पन् जन्तुर् जीवितं यो जहाति ।
आद्यश् शब्दः कल्पते तस्य मुक्त्यै
व्रीडा-नम्रौ तिष्ठतो ऽन्याव् ऋण-स्थौ॥’’+++(5)+++,

‘‘बद्धः परिकरस् तेन मोक्षाय गमनं प्रति ।
सकृद्-उच्चरितं येन हरिर् इत्य् अक्षर -द्वयम्॥’’

ऎऩ्गिऱबडि इन्द प्रभावम् कृष्णहर्यादिशब्दङ्गळुक्कुम् इल्लयोवॆऩ्ऩ? नारायणशब्दत्तिऱ्कु अनितरसाधारणप्रभावत्तैक् काट्टुगिऱार् इदु तऩ्ऩैये इत्यादिना । इदु तऩ्ऩैये - इन्द नाऩ्गक्षरत्तैये, स्वरव्यञ्जनभेदत्ताले इति । स्वरमावदु अच्चुक्कळ्, व्यञ्जनमावदु हल्लुक्कळ्। इवैगळुडैय भेदत्ताले, अदावदु नकाराकाररेफाकारयकाराकारणकाराकारभेदत्ताले ऎऩ्गै।

ईश्वरऩोडु पृथक्-सिद्धङ्गळ् अल्लाद नारङ्गळुक्कु
“नाराः अयनं यस्य” ऎऩ्ऱुम्
“नाराणाम् अयनं” ऎऩ्ऱुम् +++(ईश्वरान्)+++ निष्कर्ष-विवक्षैयाले
+++(जीव-ब्रह्मणोर्)+++ वैयधिकरण्यम् उण्ड् आयिऱ्ऱु।

[[P289]]

ईश्वरापृथक्-सिद्धानां नाराणाम्,
‘नारा अयनं यस्य’ इति,
‘नाराणाम् अयनम्’ इति च +++(जीव-ब्रह्मणोर्)+++ वैयधिकरण्यं
+++(ईश्वरान्)+++ निष्कर्ष-विवक्षया जातम् ।

The compound word Nārāyaṇa may be split up into its two component parts thus:

“Nārāh ayanam yasya”
(He to whom Nārās are the resting place )

and

Nārāṇām ayanam
(the resting place of Nārās).

The word Nārās is here determinate in meaning
and denotes only the nārās (sentient beings and non-sentient things)
and does not refer also to the Lord who is their internal self.
Therefore the two words are not in grammatical apposition.

La palabra compuesta nārāyaṇa puede dividirse en sus dos partes componentes así:

“Nārāh Ayanam Yasya”
(El que los nārās son el lugar de descanso)

y

Nārāṇām ayanam
(El lugar de descanso de Nārās).

La palabra nārās está aquí determinada en significado
y denota solo los nārās (seres sensibles y cosas no sintientes)
y no se refiere también al Señor que es su yo interno.
Por lo tanto, las dos palabras no están en aposición gramatical.

ईश्वरऩोडु पृथक्सिद्धङ्गळल्लाद नारङ्गळुक्कु नाराः अयनं यस्य ऎऩ्ऱुम् नाराणामयनं ऎऩ्ऱुम् निष्कर्षविवक्षैयाले वैयधिकरण्यमुण्डायिऱ्ऱु।

इत् तिरुमन्त्रत्तिल् मकारङ्गळुम्,
नारशब्दमुम् निष्कर्षविवक्षैयाले विशेषणमात्र-परङ्गळ्

ऎऩ्ऱु कीऴ्च्चॊऩ्ऩ निष्कर्ष-विवक्षैयाले
नार-शब्दत्तिऱ्कुम् अयन-शब्दत्तिऱ्कुम् वैयधिकरण्यम् उण्ड् आय् इऱ्ऱ् ऎऩ्गिऱार् ईश्वरऩोडु इत्यादियाल्।

पृथक्सिद्धङ्गळल्लाद नारङ्गळुक्कु इति ।
नारङ्गळुक्कु - नार-वाचक-शब्दङ्गळुक्कु,
अ-पृथक्-सिद्ध-नार-वाचिय् आऩ नार-शब्दत्तिऱ्कु समानाधिकरण-निर्देशमे उचितम् आयिरुक्क
निष्कर्षविवक्षैयाले व्यधिकरणनिर्देशम् प्राप्तमायिऱ्ऱ् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इश् शब्दत्तुक्कु नम्म्-आऴ्वार्

ऎण्+++(=गणना)+++-पॆरुक्क्+++(=वर्धयत्)+++ +++(ज्ञाननानन्दादि-)+++ अन्-नलत्तु+++(=गुण)+++
ऒण्+++(=उज्ज्वल)+++-पॊरुळ्+++(→जीव)+++– ईऱ्+++(=नाश)+++-इल
वण्+++(=उदार)+++-पुगऴ्+++(=कीर्ति)+++ नारणऩ्
(तिरुवाय्मॊऴि १-२-१०)

ऎऩ्ऱुम्,

अस्य शब्दस्य श्रीशठकोप-सूरिः,

“संख्यातीत-तादृश-कल्याण-गुणक–
तेजः(स्वप्रकाश)-पदार्थ+++(←जीव)+++–नाश-रहित–
विलक्षण-गुण–नारायण[स्य]”

इति,

नार-विशेषणम् इव नारायण उक्तोऽत्र।
अग्रिमे तत्पुरुषस्य स्वाभाविकतायाः,
अत्र बहुव्रीहिर् गृह्यते।

Nammalvar,
in the following two passages

“He who has, as His śeṣas,
countless jīvas with knowledge and bliss as their attributes
and with self-luminousness as their nature
and also His own noble qualities– that Nārāyaṇa,”

Nammalvar,
En los siguientes dos pasajes

“El que tiene, como su Śeṣas,
innumerables jīvas con conocimiento y felicidad como sus atributos
y con la autocomisión como su naturaleza
y también sus propias cualidades nobles, que nārāyaṇa “,

इश् शब्दत्तुक्कु नम्माऴ्वार् ’’ऎण्बॆरुक्कन्नलत्तॊण् पॊरुळीऱिल वण् पुगऴ् नारणऩ्’’(तिरुवाय्मॊऴि १-२-१०) ऎऩ्ऱुम्,

इप् पदत्तिल् नारा अयनं यस्य ऎऩ्गिऱ बहुव्रीहिसमासत्तिऩालुम्, नाराणां अयनं ऎऩ्गिऱ तत्पुरुषसमासत्तिऩालुम् किडैत्त अर्थङ्गळै नम्माऴ्वार् ऎण् पॆरुक्कन्नलत्तु इत्यादियाल् प्रकाशिप्पित्तारॆऩ्गिऱार् इश् शब्दत्तुक्कु इत्यादियाल्। ऎण् - सङ्ख्यै, पॆरुक्कु - आनन्त्यम्, सङ्ख्यैयिऩुडैय आनन्त्यत्तैयुडैत्ताऩ, असङ्ख्यातमाऩ ऎऩ्ऱबडि। अन्नलत्तु - तादृशज्ञानानन्दाश्रयमाऩ, ऒण्बॊरुळ् - स्वयम्प्रकाशमाऩ जीवऩ्गळै व्याप्यमागवुडैयवऩाय्, इदु असित्तिऱ्कुम् उबलक्षणम्, ईऱिल - ऎल्लैयऱ्ऱ, वण् - उदारङ्गळाऩ, पुगऴ् – कल्याणगुणङ्गळै उडैयवऩुमाऩ, नारणऩ् - नारायणऩुडैय।

इङ्गु नारणऩ् ऎऩ्ऱु नारायणऩैय् ऎडुत्तु
अवऩ् ऎण्-बॆरुक्कन् नलत्त्-ऒण्-बॊरुळै व्याप्यतया+++(←भगवत्-कर्तृकया “ऽन्तर्-व्याप्त्या”)+++ उडैयवऩ् ऎऩ्ऱाल्
“नारा अयनं यस्य” ऎऩ्गिऱ बहुव्रीहिसमासार्थं सॊऩ्ऩद् आगुम् इऱे।

इन्द अन्नलत्तॊण्बॊरुळ् ऎऩ्गिऱ पदत्तिऩ् अर्थम् ’’तात्पर्यरत्नावळि’’यिल् ‘‘जगदयनतया’’ ऎऩ्गिऱ पदत्ताले काट्टप् पट्टद् इऱे।

’’नारणऩ् मुऴुव्+++(=पूर्ण)+++ एऴ् उलगुक्कु नाथऩ्’’
(तिरुवाय्मॊऴि २-७-२)

ऎऩ्ऱुम् +++(“नाराणाम् अयनम्” इति)+++

“नारायणः कृत्स्न-सप्त-लोकी-नाथः”

इति च

and

“Nārāyaṇa is the Lord of all the seven worlds”.

y

“Nārāyaṇa es el señor de los siete mundos”.

’’नारणऩ् मुऴुवेऴुलगुक्कुनादऩ्’’(तिरुवाय्मॊऴि २-७-२) ऎऩ्ऱुम्

नारणऩिदि । नारणऩ् - नारायणऩ्, मुऴु - कृत्स्नमाऩ, एऴुलगुक्कुम् - सप्तलोकङ्गळुक्कुम्, इदु नारशब्दार्थमाऩ उभयविभूतिक्कुमुबलक्षणम्। नादऩ् - स्वामी, इदऩाल् नारायण-शब्दत्तिऩुडैय नाराणामयनमॆऩ्गिऱ तत्पुरुषसमाार्थम् सॊल्लप्पट्टदु।

+++(“नारण”-स्थान-)+++पूर्वापरङ्गळिले
समास-द्वयत्तिल् अर्थत्तै प्रदर्शिप्पित्तार्।

+++(“नारण”-स्थान-)+++पूर्वापरयोः
समास-द्वयार्थं प्रदर्शयाम् आस ।

- distinctly showed the meanings
of these two ways of combining the two parts of the word (samāsa)
by using the word at the end and at the beginning respectively.

- mostró claramente los significados
de estas dos formas de combinar las dos partes de la palabra (samāsa)
usando la palabra al final y al principio respectivamente.

पूर्वापरङ्गळिले समासद्वयत्तिलर्थत्तै प्रदर्शिप्पित्तार्।

पूर्वापरङ्गळिले - पूर्वशतकत्तिलुम् द्वितीयशतकत्तिलुम्। नमस्सिले तोऱ्ऱिऩ वशीकार्यत्वत्तिऱ्कु उपयुक्तमायुम्, अकारत्तिल् तोऱ्ऱिऩ रक्षकत्वत्तिऱ्कु उपयुक्तमायुमुळ्ळ हेयप्रत्यनीकत्वकल्याणैकतानत्वरूपोभयलिङ्गमुम्, चतुर्थियिल्दोऱ्ऱिऩ प्राप्यत्वत्तिऱ्कु उपयुक्तमाऩ उभयविभूतियोगमुम् इन्द नारायणशब्दत्तिल् अन्तर्भूतमॆऩ्गिऱार् इदिले इत्यादियाल्।

इदिले
हेय-प्रत्यनीकत्व– कल्याणैक-तानत्व-रूपम् आऩ उभय-लिङ्गत्वमुम्,
उभय-विभूति-योगमुम् गर्भितम्।

अत्र हेय-प्रत्यनीकत्व- कल्याणैकतानत्व-रूपम् उभय-लिङ्गत्वम्
उभय-विभूति-योगश् च गर्भितम् ।

बहुव्रीहिसमासपक्षय् उभय-लिङ्गत्वम् आर्थम्।
तत्-पुरुषपक्षे तद् अपि शाब्दम् एव ॥
उभयलिङ्गत्वं शाब्दं कथम् इति चेत् -
अयनं ‌गतिः (उपायः, उपेयः) इत्य् अस्मिन् गुणा अन्तर्भावितास् तत्पुरुषपक्षे।
एवं नारा = गुणा इत्य् अप्य् अर्थो भवति तत्र।
बहुव्रीहि-पक्षे त्व् अयनम् = आश्रय इत्य् एव, नारा = आश्रयस्थानान्य् एव।

In this are implicit
(Bhagavān’s) possessing the two kinds of attributes,
namely, freedom from defects
and possession of all auspicious and noble qualities
and, likewise, His possession of the two vibhūtis (glories),
namely Līlā Vibhūti (this (material) Universe with all the sentient and nonsentient beings in it) and Nitya Vibhūti, (the transcendental region of eternal glory with all that it contains).

En esto están implícitos
(Bhagavān’s) poseer los dos tipos de atributos,
a saber, libertad de defectos
y posesión de todas las cualidades auspiciosas y nobles
y, del mismo modo, su posesión de los dos vibhūtis (glorias),
a saber, līlā vibhūti (este universo (material) con todos los seres sensibles y no inferiores) y nitya vibhūti, (la región trascendental de la gloria eterna con todo lo que contiene).

इदिले हेयप्रत्यनीकत्वकल्याणैकतानत्वरूपमाऩ उभयलिङ्गत्वमुमुभयविभूतियोगमुम् गर्भितम्।

इदिले - नारायणशब्दत्तिले।
इदिल् बहुव्रीहिसमासत्तै विवक्षित्ताल् उभयविभूतियोगम् शाब्दमाय् उभयलिङ्गत्वम् आर्थमाम्।
तत्पुरुषसमासत्तै विवक्षित्ताल् इरण्डुम् शाब्दम् आम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

देवी-भूषणायुध -परिजन-परिच्छद- द्वारपाल-पार्षदादि- भेदङ्गळुम्
इङ्गे अनुसन्धेयङ्गळ्।

देवी-भूषणायुध-परिजन-परिच्छद-द्वारपाल-पार्षदादि-भेदा अप्य् अत्रानुसन्धेयाः ॥

It should be borne in mind that this nārās includes the queen, the ornaments, the weapons, the attendants, the furniture and the like, the door-keepers, the retinue and such others.

Debe tenerse en cuenta que este nārās incluye a la reina, los adornos, las armas, los asistentes, los muebles y similares, los guardianes, el séquito y otros.

देवीभूषणायुध परिजन परिच्छद द्वारपाल पार्षदादि भेदङ्गळुमिङ्गे अनुसन्धेयङ्गळ्।

नारायणशब्दत्तिल् नाराणामयनमॆऩ्गिऱ विग्रहवाक्यत्तिल् घटकमाऩ बहुवचनत्ताले विवक्षितमाऩ नारभेदङ्गळैक्काट्टुगिऱार् देवीभूषणेत्यादियाल्। देविकळ् - श्रीभूमि-नीळादिगळ्; भूषणङ्गळ् - किरीटमकुटहारकेयूरादिगळ्; आयुधङ्गळ्- शङ्खचक्रादिगळ्; परिजनङ्गळ्- कैङ्कर्यैकरसर्गळाऩ अनन्तगरुडादिगळ्; परिच्छदङ्गळ्- छत्रचामरादिगळ्; द्वारपालर्- चण्डादिगळ्; पार्षदर्- कुमुदादिगळ्; आदिपदत्ताले भोगोपकरणङ्गळुक्कु ग्रहणम्।

इङ्गे – नारायणशब्दत्तिल्,

॥+++(“नार”→)+++ कारणत्वम् +++(“न रिष्यतय् इति न-रः” → कारणत्वे→)+++ अ-बाध्यत्वम्
+++(करणे “अयन”→)+++ उपायत्वम् +++(कर्मण्य् “अयन”→)+++ उपेयता ।
इति +++(क्रमशो ऽध्यायेषु)+++ शारीरक-स्थाप्यम्
इह +++(“नारायणे”)+++ चापि व्यवस्थितम् ॥

॥+++(“नार”→)+++ कारणत्वम् +++(“न रिष्यतय् इति न-रः” → कारणत्वे→)+++ अ-बाध्यत्वम्
+++(करणे “अयन”→)+++ उपायत्वम् +++(कर्मण्य् “अयन”→)+++ उपेयता ।
इति +++(क्रमशो ऽध्यायेषु)+++ शारीरक-स्थाप्यम्
इह +++(“नारायणे”)+++ चापि व्यवस्थितम् ॥

In the word Nārāyaṇa, are contained all the attributes (of Brahman)
which are established in (the four chapters) of the Sarīraka Śāstra (Brahma sūtras),
namely, His being the cause of the Universe,
the irrefutability of the proposition that He is the cause,
His being the upāya for the attainment of mukti
and His being the object of attainment (in mukti).

En la palabra nārāyaṇa, se contienen todos los atributos (de Brahman)
que se establecen en (los cuatro capítulos) del Sarīraka Śāstra (Brahma Sūtras),
a saber, su causa del universo
la irrefutabilidad de la proposición de que él es la causa,
Su ser el upāya para el logro de mukti
y su ser el objeto de logro (en Mukti).

॥ कारणत्वमबाध्यत्वमुपायत्वमुपेयता । इति शारीरकस्थाप्यमिह चापि व्यवस्थितम् ॥

शारीरकत्तिल् सॊऩ्ऩ कारणत्वाद्यर्थचतुष्टयमुम् इन्द नारायणपदत्तिले सङ्ग्रहमागच् चॊल्लप्पट्टदॆऩ्गिऱार् कारणत्वमित्यादियाल्।
कारणत्वं - प्रथमाध्यायत्तिल् सॊऩ्ऩ निखिलजगदेककारणत्वमुम्, अबाध्यत्वं - द्वितीयाध्यायत्तिल् सॊऩ्ऩ अन्द कारणत्वत्तिऩ् बाह्यकुदृष्टिमतङ्गळाल् बाधिक्कमुडियामैयुम्, उपायत्वं – तृतीयाध्यायत्तिऱ्सॊऩ्ऩ मोक्षोपायत्वमुम्, उपेयता – चतुर्थाध्यायत्तिऱ्सॊऩ्ऩ प्राप्यत्वमुम्, इति शारीरकस्थाप्यं - ऎऩ्ऱु इप्पडि शारीरकस्थाप्यमाऩ अर्थम्, इह चापि - इन्द नारायणशब्दत्तिलेयुम्, व्यवस्थितं – स्थितमॆऩ्गै।
नराज्जातानि तत्त्वानि ऎऩ्बदाल्
नार-शब्द-वाच्य-जगत्-कारणत्वम् सॊल्लप्पट्टदु;
क्षय-निषेध-वाचकम् आऩ नर-शब्दत्ताले
अ-बाध्यत्वम् सूचितमायिऱ्ऱु।
अयन-शब्दत्तिल् करण-व्युत्पत्तियाल् उपायत्वमुम्, कर्मव्युत्पत्तियाल् उपेयत्वमुम् सिद्धमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्। +++(5)+++

इद् ऎल्लाम्

‘‘ज्ञानानन्दामलत्वादि’’
(नित्यम्)

ऎऩ्ऱु तुडङ्गि
भट्टर् नित्यत्तिले प्रतिपादितम्।

इदं सर्वं

‘‘ज्ञानानन्दामलत्वादि’’
(नित्यम्)

इत्य्-आरभ्य भट्टार्याणां नित्ये प्रतिपादितम् ॥

All this has been explained by Bhattar in His Nitya
in the words beginning with

“Knowledge, bliss, purity and the like.”

Todo esto ha sido explicado por Bhattar en su nitya
En las palabras que comienzan con

“Conocimiento, dicha, pureza y similares”.

इदॆल्लाम् ‘‘ज्ञानानन्दामलत्वादि’’(नित्यम्) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि भट्टर् नित्यत्तिले प्रतिपादितम्।

इव्व्-अर्थम् ऎल्लाम्
भट्टर् नित्यत्तिल् नारायण-शब्दार्थम् आगच् चॊल्लप्-पट्टद् ऎऩ्गिऱार्
इदॆल्लाम् ‘‘ज्ञानानन्दामलत्वादि’’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि इत्यादियाल्।

THE MEANING OF NĀRĀS:

El significado de nārās:

इव्व् इडत्तिल्

‘‘सृष्ट्वा नारं तोयम् अन्तस् स्थितोऽहं
येन स्यान् मे नाम नारायणेति’’
(वराहपुराणम्),

अत्र

‘‘सृष्ट्वा नारं तोयम् अन्तस् स्थितोऽहं
येन स्यान् मे नाम नारायणेति’’
(वराहपुराणम्),

“I created the waters, which are called nārās,
and lay within them.
Therefore am I called Nārāyaṇa.”

“Creé las aguas, que se llaman nārās,
y se acuesta dentro de ellos.
Por lo tanto, me llamo nārāyaṇa “.

इव्विडत्तिल् ‘‘सृष्ट्वा नारं तोयमन्तस्स्थितोऽहं येन स्यान्मे नाम नारायणेति’’(वराहपुराणम्),

इऩि इन्द नारायणशब्दार्थविषयङ्गळाऩ स्मृतिकळिल् तोऱ्ऱुम् विरोधत्तै तात्पर्यवर्णनत्ताले परिहरित्तुक्काट्टुगिऱार् इव्विडत्तिलित्यादिना । इव्विडत्तिल् - इन्द नारायणशब्दार्थविवरणरूपङ्गळाग प्रवृत्तङ्गळाऩ वचनङ्गळिल्, सृष्ट्वेति । नारं – नरसम्बन्धियाऩ, तोयं - जलत्तै, सृष्ट्वा – सृष्टित्तु, अन्तः - अदिऩुळ्ळे, अहं - नाऩ्, स्थितः - इरुन्देऩ्; येन - यादॊरु अन्तरात्मतया अवस्थितियिऩाले, मे नारायणेति नाम स्यादिति । ऎदऩाल् ऎऩक्कु नारायणऩॆऩ्गिऱ पॆयर् उण्डागुमो? ऎऩ्ऱबडि। इदु वाराहवचनम्।

‘‘आपो +++(→विकारतो भूतान्तराण्य् अपि)+++ नारा इति प्रोक्ता
आपो +++(तत्त्वान्तराण्य् अपि)+++ वै नर-सूनवः +++(शरीर-विकारतः)+++।
ता यद् अस्यायनं पूर्वं
तेन नारायणस् स्मृतः॥’’
(मनुस्मृति १-१९)

‘‘आपो +++(→विकारतो भूतान्तराण्य् अपि)+++ नारा इति प्रोक्ता
आपो +++(तत्त्वान्तराण्य् अपि)+++ वै नर-सूनवः +++(शरीर-विकारतः)+++।
ता यद् अस्यायनं पूर्वं
तेन नारायणस् स्मृतः॥’’
(मनुस्मृति १-१९)

नारायणः

“The waters are called Nārās
because they were born of Nara (i. e. Bhagavān).
They were at first His abode.
Therefore is He called Nārāyaṇa.”

“Las aguas se llaman nārās
Porque nacieron de Nara (es decir, bhagavān).
Al principio fueron su morada.
Por lo tanto, se llama Nārāyaṇa “.

‘‘आपो नारा इति प्रोक्ता आपो वै नरसूनवः । ता यदस्यायनं पूर्वं तेन नारायणस्स्मृत’’(मनुस्मृति १-१९)

आपो नारा इति ।
इदु मनुस्मृतिवचनम्।
इदिल् नरसूनवः ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्
नरशब्दम् ‘‘जह्नुर् नारायणो नरः’’ ऎऩ्गिऱ सहस्रनामवचनानुरोधेन नारायणपरम्।

इत्य्-आदिगळिले

अप्पुक्कळैय् ऎडुत्तदु
तत्त्वान्तरङ्गळुक्कुम् उपलक्षणम्

ऎऩ्ऩुम् इडम्

इत्य्-आदिषु

अपाम् उपादानं
तत्त्वान्तराणाम् अपि उपलक्षणम्

इत्य् एतत्,

In these two ślokas, the waters refer by implication (Upalakṣaṇa) to the other tattvas (reals) as well.
This is evident from such passages as the following :-

En estos dos Ślokas,
las aguas se refieren por implicación (upalakṣaṇa) a los otros tattvas (reales) también.
Esto es evidente por pasajes como los siguientes :-

इत्यादिगळिले अप्पुक्कळैयॆडुत्तदु तत्त्वान्तरङ्गळुक्कुमुपलक्षणमॆऩ्ऩुमिडम्

तत्त्वान्तरङ्गळुक्कुम् उपलक्षणम् इति ।
इन्द अप्-शब्दम् अण्डसृष्टिहेतुभूत-तत्त्वङ्गळिले अजहत्-स्वार्थ-लाक्षणिकम् इत्यर्थः । तथा च आपः ऎऩ्बदऱ्कु अण्डसृष्टिहेतुभूततत्त्वङ्गळ् ऎऩ्ऱु पर्यवसितार्थम्।

‘‘नराज् जातानि तत्त्वानि
नाराणीति ततो विदुः ।
तान्य् एव चायनं तस्य
तेन नारायणः स्मृतः॥’’
( भारतम् आनुशाासनिक-पर्व १८६-७)

इत्य्-आदिगळाले सिद्धम्।

‘‘नराज् जातानि तत्त्वानि
नाराणीति ततो विदुः ।
तान्य् एव चायनं तस्य
तेन नारायणः स्मृतः॥’’
( भारतम् आनुशाासनिक-पर्व १८६-७)

इत्य्-आदिभिः सिद्धम् ।

“The tattvas or reals had all their origin from Nara.
Therefore are they known as Nāras.
To Him they are the abode,
therefore is He considered to be Nārāyaṇa.”

“Los tattvas o los reales tenían todo su origen de Nara.
Por lo tanto, se conocen como nāras.
Para él son la morada,
Por lo tanto, se considera que es nārāyaṇa “.

‘‘नराज्जातानि तत्त्वानि नाराणीति ततो विदुः । तान्येव चायनं तस्य तेन नारायणः स्मृतः॥’’( भारतम् आनुशाासनिक-पर्व १८६-७) इत्यादिगळाले सिद्धम्।

इप्पडि अप्-शब्दत्तै उपलक्षणमागक् कॊळ्वदऱ्कु अनुगुणमाऩ प्रमाणत्तैक् काट्टुगिऱार् नराज्जातानीत्यादि ।

इन्द बहु-व्रीहि-समासम् आऩ निर्वचनत्तिल्

नराज् जातानि तत्त्वानि

ऎऩ्ऱु नार-शब्दार्थञ् जॊल्लुगैयाले

अस्मिन् बहुव्रीहि-समास-रूपे निर्वचने

“नराज् जातानि तत्त्वानि”

इति नार-शब्दार्थस्य प्रतिपादनात्

In this interpretation of the word as a grammatical compound Bahuvrihi samāsa ( Nārah ayanan yasya),
it is stated that
the tattvas had their origin from Nara
and are therefore called nāras.

En esta interpretación de la palabra como un compuesto gramatical bahuvrihi samāsa (nārah ayanan yasya),
se dice que
Los tattvas tenían su origen de Nara
y, por lo tanto, se llaman nāras.

इन्द बहुव्रीहिसमासमाऩ निर्वचनत्तिल् नराज्जातानि तत्त्वानि ऎऩ्ऱु नारशब्दार्थञ्जॊल्लुगैयाले

नारायणशब्दत्तिऩुडैय बहुव्रीहिसमासत्तिऱ्कु सूचकङ्गळाऩ वचनङ्गळाले
सर्वकारणत्वमुम्, सर्वव्याप्तियुम्, तद्-अनुगुण-निरतिशय-सूक्ष्मत्वमुम् सॊल्लप्-पट्टद्

ऎऩ्गिऱार् इन्द बहुव्रीहि समासमाऩ निर्वचनत्तिलित्यादिना ।

महोपनिषत्-प्रभृतिगळिऱ् सॊल्लुगिऱ बडिये
ब्रह्मेशानादि-सर्वत्तैयुम् पऱ्ऱ
नारायणऩ्-उडैय सर्व-विध-कारणत्वमुम्,

महोपनिषत्-प्रभृत्य्-उक्त-रीत्या
ब्रह्मेशानादिकं सर्वं प्रति
नारायणस्य सर्व-विध-कारणत्वम्,

From this it follows that, as stated in Mahopanishad and elsewhere,
Nārāyaṇa is the cause of all (things and beings ) including Brahma and Isana ( Siva) in every way (i. e. the material cause and the instrumental cause).

De esto se deduce que, como se indica en Mahopanishad y en otros lugares,
Nārāyaṇa es la causa de todas (cosas y seres), incluidos Brahma e Isana (Siva) en todos los sentidos (es decir, la causa material y la causa instrumental).

महोपनिषत् प्रभृतिकळिऱ् सॊल्लुगिऱबडिये ब्रह्मेशानादिसर्वत्तैयुम् पऱ्ऱ नारायणऩुडैय सर्वविधकारणत्वमुम्,

महोपनिषत्-प्रभृतिकळिल् -

‘‘एको ह वै नारायण आसीत्
न ब्रह्मा नेशान’’

इत्य्-आद्युपनिषत्तुक्कळिल्,
ब्रह्मेशानादिसर्वत्तैयुम् पऱ्ऱ नारायणऩुडैय सर्वविधकारणत्वमुमिति ।
सृष्टिक्कु मुऩ्ऩाल्
‘‘न ब्रह्मा नेशान’’ ऎऩ्बदाल् ब्रह्मा शिवऩ् मुदलियवर्गळ् इल्लैयॆऩ्ऱुम्,
‘‘एको ह वै नारायण आसीत्’’ ऎऩ्बदाल् नारायणऩ् मात्तिरमिरुन्दाऩॆऩ्ऱुम् सॊल्लप्पडुवदाल् अवऩुक्के ब्रह्मेशानादिसर्वकारणत्वंसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अयन-शब्दत्तिल्
“ईयत इत्य् अयनं”
ऎऩ्गिऱ कर्म-व्युत्पत्तियाले
इवऱ्ऱै व्याप्यम् आगव् उडैयवऩ्-उडैय सर्व-व्यापकत्वमुम्

अयन-शब्दे

‘ईयते’ इत्य् अयनम्

इति कर्म-व्युत्पत्त्या
एतद्-व्याप्यकस्य सर्व-व्यापकत्वं

The word ayana (resting place ) is derived in this way:-
‘Iyate iti ayanam’.
That which is pervaded is ayana (the passive voice being used for deriving the word).
This declares that He pervades all,
as they are all pervaded by him

La palabra ayana (lugar de descanso) se deriva de esta manera:-
‘Iyate iti ayanam’.
Lo que está impregnado es Ayana (la voz pasiva se usa para derivar la palabra).
Esto declara que él impregna a todos,
Como todos están impregnados por él

अयनशब्दत्तिल् ईयत इत्ययनं ऎऩ्गिऱ कर्मव्युत्पत्तियाले इवऱ्ऱै व्याप्यमागवुडैयवऩुडैय सर्वव्यापकत्वमुम्

अदुक्क् उपयुक्तम् आऩ निरतिशय-सूक्ष्मत्वमुञ् जॊल्लिऱ्ऱ् आयिऱ्ऱु।

तद्-उपयुक्तं निरतिशय-सूक्ष्मत्वं चोक्तं भवति ।

and that in order that He may do so,
He has unparallelled subtleness (sukṣmatva).

y que para que él pueda hacerlo,
Tiene sutileza incomparable (Sukṣmatva).

अदुक्कुपयुक्तमाऩ निरतिशयसूक्ष्मत्वमुञ्जॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु।

इप्-पॊरुळ्गळ् +++(←व्यापकत्व-सूक्ष्मत्वे)+++
‘‘ईयते अस्मिन्’’ ऎऩ्गिऱ अधिकरण-व्युत्पत्तियिलुम् वरुम्।

एतय् अर्थाः
“ईयते ऽस्मिन्” इत्य् अधिकरण-व्युत्पत्ताव् अपि संभवन्ति ।

[[P290]]

अत्रायनस्य नार-सामानाधिकरण्यम् उक्तम्।
किञ्च, तत्-पुरुष-समासे ऽयनस्य ब्रह्म-विशेषणत्वे ऽपि
कर्माधिकरणाभ्याम् अपि
व्यापकत्वं सिध्यति,
लय-सूचनया सूक्ष्मत्वम् अपि।

बहुव्रीह्या बहिर्-व्याप्तिर् अप्य् उक्तेति वेङ्कटनाथमतम् इति सारबोधिनीकारः।

Ayana (here) may be derived also in another way:
Iyate asmin iti : (That in which it is),
(leading to the same meanings.) in which case it would mean that in which everything rests.

Ayana (aqui) puede derivarse también de otra manera:
Iyate asmin iti: (aquello en el que está).
(conduciendo a los mismos significados). en cuyo caso significaría aquello en el que todo descansa.

इप्पॊरुळ्गळ् ‘‘ईयते अस्मिन्’’ ऎऩ्गिऱ अधिकरणव्युत्पत्तियिलुम् वरुम्।

इप्पॊरुळ्गळ् - ईयते अस्मिन् ऎऩ्गिऱ अधिकरणव्युत्पत्तियिलुम् वरुमिति । इप्पॊरुळ्गळ् - कर्मव्युत्पत्तियिलेसॊऩ्ऩ पदार्थङ्गळॆल्लाम्, वरुमिति ।
+++(तत्-पुरुष-पक्षे)+++ “ईयते अस्मिन्” ऎऩ्ऱु
अव्व्-इडत्तिले सर्वत्तिऱ्कुम् लयम् सॊल्लुगैयाले
ऎऩ्ऱु करुत्तु।

सारबोधिन्याम् - “सर्वस्य तस्मिन् लयतः” इत्य् अर्थो दत्तो भाति। तस्मिन् नाम ब्रह्मणि खलु? कथं तु नारा अयनं(=लयः) यस्य इति बहुव्रीहौ लयार्थः??
तन् न सङ्गच्छते।
अतो ऽत्र षष्ठीतत्पुरुषार्थो ह्य् उक्तो भाति प्रकरणम् अतिक्रम्य।

‘‘नाराणाम् अयनत्वाच् च
नारायण इति स्मृतः’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ६९-१०),

‘‘नाराणाम् अयनत्वाच् च
नारायण इति स्मृतः’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ६९-१०),

“He is also called Nārāyaṇa,
for He is the resting place or abode of Narās”.

“También se le llama nārāyaṇa,
porque él es el lugar de descanso o la morada de Narās “.

‘‘नाराणामयनत्वाच्च नारायण इति स्मृतः’’(भारतम् उद्योग-पर्व ६९-१०),

नाराणामयनमॆऩ्गिऱ षष्ठीतत्पुरुषसमासम् सॊल्लुम्बॊऴुदु ‘‘परवल्लिङ्गं द्वन्द्वतत्पुरुषयोः’’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रप्पडि अयनशब्दम् नित्यनपुंसकमागैयाले नारायणं ऎऩ्ऱे सॊल्ल वेण्डियिरुक्क नारायणः ऎऩ्ऱु पुंलिङ्गनिर्देशम् कूडुवदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् नाराणामयनत्वाच्चेत्यादिना ।

‘‘नारास् त्व् इति सर्व-पुंसां
समूहः परिकीर्तितः ।
गतिर् आलम्बनं तस्य
तेन नारायणस् स्मृतः॥’’
(पाद्मोत्तरम्),

‘‘नारास् त्व् इति सर्व-पुंसां
समूहः परिकीर्तितः ।
गतिर् आलम्बनं तस्य
तेन नारायणस् स्मृतः॥’’
(पाद्मोत्तरम्),

नारायणः

“The multitude of all jīvas is called Nārās.
Since Bhagavān is to be attained by them
and is also the upāya for attaining Him,
He is called Narayana”.

“La multitud de todos los jīvas se llama nārās.
Dado que Bhagavān debe ser alcanzado por ellos
y también es el upāya por lograrlo,
Se llama Narayana “.

‘‘नारास्त्विति सर्वपुंसां समूहः परिकीर्तितः । गतिरालम्बनं तस्य तेन नारायणस्स्मृतः॥’’(पाद्मोत्तरम्),

‘‘नारो नराणां सङ्घातस्
तस्याहम् अयनं, गतिः ।
तेनास्मि मुनिभिर् नित्यं
नारायण इतीरितः ॥

‘‘नारो नराणां सङ्घातस्
तस्याहम् अयनं, गतिः ।
तेनास्मि मुनिभिर् नित्यं
नारायण इतीरितः ॥

नारायणः

“Nāra is so called
because it means the multitude of jīvas which are indicated by the word nara.
I am the goal to be attained by them;
I am also the upāya for that attainment.
Therefore am I called Nārāyaṇa by the seers.”

“Nāra se llama así
Porque significa la multitud de jīvas que están indicados por la palabra nara.
Soy el objetivo que debe alcanzarlos;
También soy el upāya para ese logro.
Por lo tanto, los videntes me llaman nārāyaṇa “.

‘‘नारो नराणां सङ्घातस्तस्याहमयनं गतिः । तेनास्मि मुनिभिर्नित्यं नारायण इतीरितः ॥

नार-शब्देन जीवानां
समूहः प्रोच्यते बुधैः ।
तेषाम् अयन-भूतत्वान्
नारायण इहोच्यते ॥

नार-शब्देन जीवानां
समूहः प्रोच्यते बुधैः ।
तेषाम् अयन-भूतत्वान्
नारायण इहोच्यते ॥

नारायणः

“The wise call the multitude of jīvas by the name Nāra.
He is called Nārāyaṇa
because He is their ayana (abode or resting place).

“El sabio llame a la multitud de Jīvas con el nombre de Nāra.
Se le llama nārāyaṇa
Porque él es su ayana (morada o lugar de descanso).

नारशब्देन जीवानां समूहः प्रोच्यते बुधैः । तेषामयनभूतत्वान्नारायण इहोच्यते ॥

तस्मान् नारायणं बन्धुं
मातरं पितरं गुरुम् ।
निवासं शरणञ् चाहुर्
वेद-वेदान्त-पार-गाः॥

तस्मान् नारायणं बन्धुं
मातरं पितरं गुरुम् ।
निवासं शरणञ् चाहुर्
वेद-वेदान्त-पार-गाः॥
(पाद्मोत्तरम्)

Therefore those who are thoroughly conversant with the Vedas and the Vedānta
declare Him to be the kinsman, the mother, the father, the guru and the abode or resting place.”

Por lo tanto, aquellos que están completamente familiarizados con los Vedas y el Vedānta
Declara que es el pariente, la madre, el padre, el gurú y la morada o el lugar de descanso “.

तस्मान्नारायणं बन्धुं मातरं पितरं गुरुम् । निवासं शरणञ्चाहुर्वेदवेदान्तपारगाः॥ (पाद्मोत्तरम्)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये
तत्-पुरुष-समासम् आऩालुम्
निरुक्त-बलत्ताले अयन-शब्दम् पुल्लिङ्गम्।

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या
तत्पुरुष-समासत्वे ऽपि
निरुक्ति-बलाद् अयन-शब्दः पुल्लिङ्गः ।

The pramāṇas are the above.
The word Nārāyaṇa may be considered also as a compound of the tatpurusha type (tatpurusha samāsa),
in which case it would be split into Narāṇam and ayanam (the abode of Nārās ).
It is true that the compound word should then be in the neuter gender Nārāyaṇam,
but by the authority of nirukti, the masculine form Nārāyaṇah is not improper.

Los Pramāṇas son los anteriores.
La palabra nārāyaṇa puede considerarse también como un compuesto del tipo tatpurusha (tatpurusha samāsa),
en cuyo caso se dividiría en Narāṇam y Ayanam (la morada de Nārās).
Es cierto que la palabra compuesta debería estar en el género neutrero nārāyaṇam,
Pero por la autoridad de Nirukti, la forma masculina nārāyaṇah no es inadecuado.

इत्यादिगळिऱ्पडिये तत्पुरुषसमासमाऩालुम् निरुक्तबलत्ताले अयनशब्दम् पुल्लिङ्गम्।

इन्द नारायणनामनिर्वचनवचनङ्गळिल् षष्ठीसमासत्तैच् चॊल्लि ‘‘नारायण इति स्मृतः’’, ‘‘नारायण इतीरितः’’, ‘‘नारायण इहोच्यते’’ ऎऩ्ऱु नारायणशब्दत्तै ऋषिकळ् पुल्लिङ्गमागप् प्रयोगित्तबडियाल् इन्द निर्वचनबलत्ताले नारायणशब्दम् पुल्लिङ्गमागवे सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

THE DERIVATION OF THE WORD NARA:

La derivación de la palabra nara:

इङ्गु ‘‘रीङ् क्षये’’ ऎऩ्गिऱ धातुविले
“र” ऎऩ्ऱु
स्वरूप-विकारत्ताले क्षयिष्णुव् आऩव् अ-चित्-पदार्थत्तैच् चॊल्लि,

अत्र “रीङ् क्षये” इति धातु-निष्पन्नेन
‘र’ इत्य्-अनेन स्व-रूप–विकारवत्त्वात् क्षयिष्णुम् अचित्-पदार्थम् अभिधाय,

The verbal root ‘rin’ means ’to perish’;
so ra (in nara) denotes non-sentient things (i.e.) matter which perishes - (i. e.) changes its essential nature (svarūpa).

La raíz verbal “rin” significa “perecer”;
Entonces RA (en NARA) denota cosas no sintientes (es decir)
que perece - (es decir) cambia su naturaleza esencial (svarūpa).

इङ्गु ‘‘रीङ् क्षये’’ ऎऩ्गिऱ धातुविले र ऎऩ्ऱु स्वरूपविकारत्ताले क्षयिष्णुवाऩवचित्पदार्थत्तैच्चॊल्लि,

अदिल् वेऱु बट्टु स्व-रूप–विकार-रहितम् आऩ चेतन-वर्गत्तै
न-ग–नैकादि-शब्दम् पोले
न-समासम् आऩ न-र-शब्दत्ताले सॊल्लि,

तद्-व्यतिरिक्तं स्वरूप-विकार-रहितं चेतन-वर्गं
न-ग–नैकादि-शब्दवत्
न-समासेन न-र-शब्देनाभिधाय,

Nara therefore, denotes those that do not perish or change their essential nature (i.e.) chetanas (sentient beings),
using the na samāsa
on the analogy of words like Naga - which means ‘mountain’,
for it does not (na) ga or move (ga)
and naika, na-eka " not one” (ie.) many.

So Nara means sentient beings only;

Nara, por lo tanto, denota aquellos que no perecen o cambian su naturaleza esencial (es decir) Chetanas (seres sintientes),
Usando la na samāsa
sobre la analogía de palabras como naga, que significa ‘montaña’,
porque no (na) ga o se mueve (ga)
y “Naika”, Na-Eka “no uno” (es decir) muchos.

Entonces Nara significa seres sensibles solamente;

अदिल् वेऱुबट्टु स्वरूपविकाररहितमाऩ चेतनवर्गत्तै नगनैकादिशब्दम् पोले नसमासमाऩ नरशब्दत्ताले सॊल्लि,

इऩि तत्पुरुषसमासपक्षत्तिल् नारशब्दत्तिऩ् अर्थङ्गळै तद्घटकावान्तरशब्दङ्गळुडैय विग्रहसमासप्रदर्शनपूर्वकमाग काट्टानिऩ्ऱुगॊण्डु नारत्तिऱ्कु अयनमॆऩ्ऱदाल् सर्वेश्वरऩुडैय उपायत्वोपेयत्वाधारत्वङ्गळ् सिद्धित्तऩ ऎऩ्गिऱार् इङ्गु रीङ् क्षय इत्यादियाल्। रीयत इति व्युत्पत्तिसिद्धमाऩ रेफत्ताले स्वरूपविकारमुळ्ळ अचित्पदार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। गच्छतीति गः, न-गः नगः ऎऩ्बदु पोले न-रः नरः ऎऩ्गिऱ समासत्ताले स्वरूपविकाररहितमाऩ चेतनवर्गम् सॊल्लप्पट्टदु।

अदिऩ् समूहङ्गळै नार-शब्दत्ताले सॊल्लि,

तत्-समूहान् नार-शब्देनाभिधाय,

nāra means the multitude of naras.

Nara significa la multitud de Naras.

अदिऩ् समूहङ्गळै नारशब्दत्ताले सॊल्लि,

नराणां समूहः नारमॆऩ्गिऱ समूहार्थकाण् प्रत्यान्तमाऩ नारशब्दत्ताले जीवसमूहम् सॊल्लप्पट्टदु।

“इन्द समूहङ्गळुक्कु अयनं” ऎऩ्गिऱव् इत्ताल्
स्वाधीन– त्रि-विध–+++(बद्ध-मुक्त-नित्याः→)+++चेतनाचेतन+++(→प्रकृति-काल-नित्यविभूतयः)+++– स्वरूप-स्थिति-प्रवृत्ति-भेदऩ् आऩवऩ्

“एषां समूहानाम् अयनम्” इत्य् अनेन
स्वाधीन– त्रि-विध–+++(बद्ध-मुक्त-नित्याः→)+++चेतनाचेतन+++(→प्रकृति-काल-नित्यविभूतयः)+++–
स्वरूप-स्थिति-प्रवृत्ति-भेदस्य तस्य
[[P291]]

Their ayanam (abode or resting place) is Nārāyaṇa.
This declares that He who has under His control
the three kinds of chetanas or sentient beings (the bound, the released and the eternal)
and also nonsentient things,
their essential nature (or existence) their sustenance, and their activity–

Su “ayanam” (morada o lugar de descanso) es Nārāyaṇa.
Esto declara que el que tiene bajo su control
Los tres tipos de chetanas o seres sintientes (el límite, el liberado y el eterno)
y también cosas no influyentes,
su naturaleza esencial (o existencia) su sustento y su actividad

इन्द समूहङ्गळुक्कु अयनं ऎऩ्गिऱवित्ताल् स्वाधीन त्रिविध चेतनाचेतन स्वरूपस्थितिप्रवृत्तिभेदऩाऩवऩ्

इन्द नारशब्दत्तोडु अयनशब्दत्तैच् चेर्त्तु नाराणामयनमॆऩ्ऱु विग्रहम् पण्णिऩाल् अन्द नारायणऩ्त्रिविधात्माक्कळुक्कुम् अभीष्टफलप्रदानत्ताले उपायमायुम्, स्वयं भोग्यतैयिऩाले उपेयमायुम्, आधारमायुम् तोऱ्ऱुवाऩॆऩ्ऱु भावम्।

नर-शब्द-वाच्यर् आऩ +++(नित्य-मुक्ता, मुक्ता, बद्धा इति)+++ त्रि-विधात्माक्कळ्-उडैय
समूहङ्गळुक्कुम् अपेक्षित+++(-प्राप्ति)+++-हेतुवाय्

नर-शब्द-वाच्य-+++(नित्य-मुक्ता, मुक्ता, बद्धा इति→)+++ -त्रिविधात्म-समूहानाम् अपेक्षित-हेतुत्वेन,

He is,
to the three kinds of multitudinous souls (the bound, the released and the eternal) who are denoted by the word nara,
the Dispenser of what they desire.

Él es,
a los tres tipos de almas multitudinarias (The Bound, The Liteed and the Eternal) que son denotadas por la palabra nara,
El dispensador de lo que desean.

नरशब्दवाच्यराऩ त्रिविधात्माक्कळुडैय समूहङ्गळुक्कुमपेक्षितहेतुवाय्

स्वयं-भोग्यतैयाले उपेयमुम् आय्

स्वयं भोग्यत्वाद् उपेयत्वेन,

It says also that since He is blissful,
He is, of his own accord, the upeya (i. e.) the object of attainment

Dice también que, dado que es feliz,
Él es, por su propia cuenta, el upeya (i. E.) El objeto de logro

स्वयं भोग्यतैयाले उपेयमुमाय्

‘‘विष्ण्व्-आधारं यथा चैतत्
त्रैलोक्य-समुपस्थितं’’
(विष्णुपुराणम् २-१३-२),

‘‘विष्ण्व्-आधारं यथा चैतत्
त्रैलोक्य-समुपस्थितं’’
(विष्णुपुराणम् २-१३-२),

and for it is said,

“ Thus has it been explained how the three worlds have Viṣṇu as the ādhāra (resting place or abode)”

y porque se dice

“Así se ha explicado cómo los tres mundos tienen Viṣṇu como el ādhāra (lugar de descanso o morada)”

‘‘विष्ण्वाधारं यथाचैतत् त्रैलोक्य समुपस्थितं’’(विष्णुपुराणम् २-१३-२),

भगवत आधारत्वे प्रमाणम् विष्ण्वाधारमित्यादि । विष्णुः आधारं यस्य तत् ।

‘‘यो लोक-त्रयम् आविश्य
बिभर्त्य् अव्यय ईश्वर’’
(गीता १५-१७)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये

‘‘यो लोक-त्रयम् आविश्य
बिभर्त्य् अव्यय ईश्वर’’
(गीता १५-१७)

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या

and

“He has entered into the three lokas, viz. the non-sentient, the sentient and the released souls
and supports them without undergoing any change.”

y

“Ha entrado en los tres Lokas, a saber.
y los apoya sin someterse a ningún cambio “.

‘‘यो लोकत्रयमाविश्य बिभर्त्यव्यय ईश्वर’’(गीता १५-१७) इत्यादिगळिऱ्पडिये

आधारमुम् आय् इरुक्किऱ बडि
सॊल्लप् पट्टदु।

आधारत्वेन चावस्थितिः प्रत्यपादि ॥

is also the support or resting place (ādhāra).

es también el apoyo o el lugar de descanso (ādhāra).

आधारमुमायिरुक्किऱबडि सॊल्लप्पट्टदु।

“ऎङ्ङऩेय्” ऎऩ्ऩिल्;
‘‘इण् गतौ’’ ऎऩ्गिऱ धातुविले
‘‘ईयते अनेन’’ ऎऩ्ऱु अयन-शब्दत्तिल्
करण-व्युत्पत्तियाले ईश्वरऩ् उपायम् आयुम्,

“कथम्?” इति चेत् ——
‘इण् गतौ’ इति धातोः
‘ईयते ऽनेन’ इत्य् अयन-शब्दे करण-व्युत्पत्त्या
ईश्वर उपायत्वेन,

How these meanings are traceable in the word ayana will now be explained :-

The word ayana may be derived from the verbal root in (which means to go), in three ways:

(1) “īyate anena iti ayana”.
Ayana is that by which or with which one goes,
where it refers to the instrument (karaṇa) or aid.
( When derived in this way)
Iśvara becomes the upāya or means

Cómo estos significados son rastreables en la palabra Ayana ahora se explicará:-

La palabra ayana puede derivarse de la raíz verbal en (lo que significa ir), de tres maneras:

(1) “īyate anena iti ayana”.
Ayana es aquello por el cual o con el cual uno va,
donde se refiere al instrumento (karaṇa) o ayuda.
(Cuando se deriva de esta manera)
Iśvara se convierte en el upāya o medios

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; ‘‘इण् गतौ’’ ऎऩ्गिऱ धातुविले ‘‘ईयते अनेन’’ ऎऩ्ऱु अयनशब्दत्तिल् करणव्युत्पत्तियाले ईश्वरऩुबायमायुम्,

अयनशब्दम् उपायत्वोपेयत्वाधारत्वङ्गळैक्काट्टुम् प्रकारत्तैयरुळिच् चॆय्गिऱार् ‘‘इण् गतौ’’ ऎऩ्गिऱ इत्यादियाल्।

‘‘ईयतेऽसौ’’ ऎऩ्गिऱ कर्म-व्युत्पत्तियाले
उपेयम् आयुम्,

“ईयते ऽसौ” इति कर्म-व्युत्पत्त्या उपेयत्वेन,

(2) “iyate asau iti ayana”
“That which is reached.”
In this derivation Iśvara becomes the upeya or object that is reached or attained.

(2) “iyate asau iti ayana”
“Lo que se alcanza”.
En esta derivación, iśvara se convierte en el upeya u objeto que se alcanza.

‘‘ईयतेऽसौ’’ ऎऩ्गिऱ कर्मव्युत्पत्तियाले उपेयमायुम्,

‘‘ईयते अस्मिन्’’ ऎऩ्गिऱ अधिकरण-व्युत्पत्तियाले
आधारम् आयुन् दोऱ्ऱुगिऱाऩ्।

‘ईयते ऽस्मिन्’ इत्य् अधिकरण-व्युत्पत्त्याधारत्वेन च प्रतीयते ।

(3) “īyate asmin iti ayana”:
“that in which it rests.”

In this derivation Iśvara becomes the support or ādhāra on which everything rests.

(3) “īyate asmin iti ayana”:
“aquello en el que descansa”.

En esta derivación, Iśvara se convierte en el apoyo o ādhāra en el que todo descansa.

‘‘ईयते अस्मिन्’’ ऎऩ्गिऱ अधिकरणव्युत्पत्तियाले आधारमायुन्दोऱ्ऱुगिऱाऩ्।

‘‘अय पय गतौ’’ ऎऩ्गिऱ अयति धातुविलुम् इव्वयनपदम् निष्पन्नमाम्।

“अय पय गतौ” इति धातोर् अयम् अयन-शब्दो निष्पन्न इति वा ।

Ayana may also be derived from the verbal root ay, which means “to go.”

Ayana también puede derivarse de la raíz verbal Ay,
lo que significa “ir”.

‘‘अय पय गतौ’’ ऎऩ्गिऱ अयति धातुविलुम् इव्वयनपदम् निष्पन्नमाम्।

‘‘अयते निखिलान्नारान्’’ ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् अयनपदम् अयपयगतौ ऎऩ्गिऱ धातुविले निष्पन्नमागत् तोऩ्ऱुगिऱदेयॆऩ्ऩ? अन्द धातुविलुम् अयनशब्दम् निष्पन्नमागलामॆऩ्गिऱार् अयपयगतौ इत्यादिना ।

इव्व्-उपायत्वोपेयत्वादिगळुक्क् उपयुक्तम् आऩ सौलभ्यमुम् परत्वमुम् इङ्गे सिद्धम्।

एषाम् उपायत्वोपेयत्वादीनाम् उपयुक्तं सौलभ्यं परत्वं चात्र सिद्धम् ।

It is evident that Iśvara has in Him the qualities necessary for being the upāya, the upeya and the like,
viz., easy accessibility (saulabhyam)
and being supreme (paratvam).

Es evidente que Iśvara tiene en él las cualidades necesarias para ser el upāya, el upeya y similares,
a saber, fácil accesibilidad (saulabhyam)
y ser supremo (paratvam).

इव्वुपायत्वोपेयत्वादिगळुक्कुपयुक्तमाऩ सौलभ्यमुम् परत्वमुमिङ्गे सिद्धम्।

इन्द उपायत्वोपेयत्वङ्गळाल् परत्वसौलभ्यङ्गळुम् आक्षिप्तङ्गळ् आगुम् ऎऩ्गिऱार् इव्वुपायत्वेत्यादियाल्।

“अयनम्” ऎऩ्ऱु +++(“ईयते ऽस्मिन्न्” इत्य् अधिकरण-व्युत्पत्त्या)+++ वास-स्थानम् आय्
अप्-पोदु बहु-व्रीहि-समासत्ताले अन्तर्-व्याप्तियुम्,
तत्पुरुषऩाले बहिर्-व्याप्तियुन् दोऱ्ऱुगिऱद्
ऎऩ्ऱुम् अनुसन्धिप्पार्गळ्।

“अयनम्” इति वास-स्थानं यदि,
तदा बहुव्रीहि-समासेनान्तर्-व्याप्तिः,
तत्पुरुष-समासेन बहिर्-व्याप्तिश् च प्रतीयते
इत्य् अप्य् अनुसंदधते ।

बहुव्रीह्या बहिर्-व्याप्तिर् अप्य् उक्तेति वेङ्कटनाथमतम्।

When ayana means ‘abode’,
if we take Nārāyaṇa to be a bahuvrihi compound ( Nārāh Ayanam Yasya) (He whose abode is Nārās ),
it is considered to indicate that
Nārāyaṇa pervades all things and beings within them
(i. e.) that He is immanent within them.

If we take Nārāyaṇa to be a tatpurusha compound (Nārāṇam ayanam: the abode of Nārās,
the (compound) word indicates that He pervades them from without
(they being within Him)
(i.e.) that He is transcendent.

Cuando “ayana” significa ‘morada’,
Si tomamos nārāyaṇa como un compuesto de bahuvrihi (“nārāh ayanam yasya”) (aquel cuya morada es nārās),
se considera que indica que
Nārāyaṇa impregna todas las cosas y seres dentro de ellos
(i. e.) Que él es inmanente dentro de ellos.

Si tomamos nārāyaṇa como un compuesto de tatpurusha (nārāṇam ayanam: la morada de nārās,
La palabra (compuesta) indica que los impregna externamente
(Están dentro de él)
(es decir) que él es trascendente.

अयनमॆऩ्ऱु वासस्थानमाय् अप्पोदु बहुव्रीहिसमासत्ताले अन्तर्व्याप्तियुम् तत्पुरुषऩाले बहिर्व्याप्तियुन् दोऱ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱुमनुसन्धिप्पार्गळ्।

बहुव्रीहिसमासत्तिल् ईयते ऎऩ्गिऱ कर्मणि व्युत्पत्तियिऩाले अन्तर्व्याप्तियुम्, बहिर्व्याप्तियुम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु ताम् निऩैत्तु +++(5)+++
‘‘बहुव्रीहिपक्षत्तिल् अन्तर्व्याप्तियुम् तत्पुरुषपक्षत्तिल् बहिर्व्याप्तियुम् तोऱ्ऱुगिऱद्” ऎऩ्ऱु सिल अभियुक्तर् सॊल्लुवर्गळ् ऎऩ्गिऱार् अयनमॆऩ्ऱु इत्यादियाल्।
“वासस्थानम् आय्” ऎऩ्ऱदु अधिकरणव्युत्पत्त्यभिप्रायत्ताले।
अप्पोदु “नाराः अयनं वासस्थानं यस्य” ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियिल्
आत्माविऱ्कु शरीरम् वासस्थानम् आय् इरुन्दे
आधारम् आगाद्,
अदु पोले

नारङ्गळुम् भगवाऩुक्कु वास-स्थानम् आय् इरुन्दे आधारङ्गळऩ्ऱु

ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैयाल्
अन्तर्व्याप्तिये तोऱ्ऱुम् ऎऩ्ऱुम्

“नाराणाम् अयनम्” ऎऩ्गिऱ तत्पुरुषसमासत्तिल्
“नारङ्गळुक्कु वासस्थानम्” ऎऩ्ऱाल्
“वस्तु-स्वभावत्ताले आधारम्” ऎऩ्ऱे पर्यवसिक्कुम् ऎऩ्ऱुम्
अभियुक्तर्गळिऩभिप्रायम्।

इवैय् इरण्डुम् श्रुति-सिद्धम् +++(←‘अन्तर्बहिश्च तत्सर्वं व्याप्य नारायणस्स्थितः’)+++।

इदम् उभयम् अपि श्रुति-सिद्धम् +++(←‘अन्तर्बहिश्च तत्सर्वं व्याप्य नारायणस्स्थितः’)+++।

These two are declared in the śrutis (i.e. in Nārāyaṇānuvakam).

Estos dos se declaran en los śrutis (es decir, en nārāyaṇānuvakam).

इवैयिरण्डुम् श्रुतिसिद्धम्।

इवैय् इरण्डुम् ‘‘अन्तर्बहिश्च तत्सर्वं व्याप्य नारायणस्स्थितः’’ ऎऩ्गिऱ श्रुतियिऩाले सिद्धमॆऩ्ऱबडि।

अन्तर्-व्याप्तिय् आवदु
इवैय् उळ्ळव् इडत्तिल्
तऩ्ऩैय् इल्लैय् ऎऩ्ऩव् ऒण्णाद बडि कलन्दु निऱ्कै। +++(5)+++

अन्तर्-व्याप्तिर् नाम –
एषां स्थिति-देशे
स्वासत्त्वासहा स्वस्य संपृच्य स्थितिः ।

Immanence (or antarvyāpti) means
being present inseparably connected with other things and beings
in such a way that it cannot be said that
He is not present where they are.

La inmanencia (o antarvyāpti) significa
estar presente inseparablemente conectado con otras cosas y seres
De tal manera que no se puede decir que
No está presente donde están.

अन्तर्व्याप्तियावदु इवैयुळ्ळ विडत्तिल् तऩ्ऩैयिल्लै यॆऩ्ऩव् ऒण्णादबडि कलन्दु निऱ्कै।

ननु अणुक्कळाऩ जीवरूपनारङ्गळिले अन्तःप्रदेशमिल्लामैयाले अन्तर्व्याप्ति कूडुमो?
विभुक्कळाऩ कालादिरूपनारङ्गळिले बहिः प्रदेशमिल्लामैयाले बहिर्व्याप्ति कूडुमो?

ऎऩ्गिऱ शङ्गैयै व्याप्तिकळिऩ्स्वरूपनिरूपणत्ताले निरसिक्किऱार् अन्तर्व्याप्तियावदु इत्यादिना ।
इवैयुळ्ळविडत्तिल् तऩ्ऩै यिल्लै यॆऩ्ऩव् ऒण्णादबडि कलन्दु निऱ्कै इति । जीवऩुळ्ळ दश दिक्कुगळिलुम् स्वाभावमिल्लादबडि सम्बन्धित्तिरुक्कैये अन्तर्व्याप्तियागैयाले जीवऩिल् अन्तःप्रदेशमिल्लाविडिलुम् अन्तर्व्याप्तिक्कुक् कुऱैयिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

बहिर्-व्याप्तिय् आवदु
इवैय् इल्लादव् इडत्तिलुम्
ऎङ्गुन् ताऩ् उळऩ् आगै। +++(5)+++

बहिर्-व्याप्तिर् नाम –
एतेषाम् अभाव-स्थलेष्व् अपि सर्वत्र स्वस्य सद्भावः । +++(5)+++

Transcendence (bahirvyapti) means being present also in places where they are not present.

La trascendencia (bahirvyapti) significa estar presente también en lugares donde no están presentes.

बहिर्व्याप्तियावदु इवैयिल्लादविडत्तिलुमॆङ्गुन् दाऩुळऩागै।

बहिर्व्याप्तियावदु इवै यिल्लादविडत्तिलुमॆङ्गुन् दाऩुळऩागै इति । उम्मैयाल् इवै युळ्ळ विडत्तिऱ्कु सङ्ग्रहम्।

विभुक्कळ् आऩ कालादिगळुक्कु
बहिर्-व्याप्ति सॊल्ल वेण्डा।

विभूनां कालादीनां विषये
बहिर्-व्याप्तिर् न वक्तव्या ।

Such things as Time ( Kāla) are omnipresent (vibhu).
So it should not be stated that Iśvara is outside of them.

Cosas como el tiempo (kāla) son omnipresentes (vibhu).
Por lo tanto, no debe declararse que Iśvara está fuera de ellos.

विभुक्कळाऩ कालादिगळुक्कु बहिर्व्याप्ति सॊल्लवेण्डा।

इदु बहिर्व्याप्तियाऩाल् कालादिविभुपदार्थङ्गळ् इल्लाद इडमिल्लैयागैयाल् अवैगळुक्कु इदु कूडुवदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् विभुक्कळाऩ इत्यादियाल्। कालादीत्यत्रादिपदादीश्वरधर्मभूतज्ञानादिपरिग्रहः ।

८५‘‘नारायणम् अणीयांसम् अ-शेषाणाम् अणीयसां’’(विष्णुपुराणम् १-९-४१)

ऎऩ्ऱदु

८५‘‘नारायणम् अणीयांसम् अ-शेषाणाम् अणीयसां’’(विष्णुपुराणम् १-९-४१)

इत्य् अनेनोच्यमानम् (अणीयस्त्वम् )

When it is said

“Nārāyaṇa who is smaller (aṇiyaan) than all the smallest”:

Cuando se dice

“Nārāyaṇa que es más pequeño (aṇiyaan) que el más pequeño”:

८५‘‘नारायणमणीयांसमशेषाणामणीयसां’’(विष्णुपुराणम् १-९-४१) ऎऩ्ऱदु

ननु ‘‘अणोर् अणीयान्’’, ‘‘नारायणम् अणीयांसम् अशेषाणाम् अणीयसाम्’’ ऎऩ्ऱु अत्यन्ताणुवागच् चॊल्लप्पट्ट नारायणऩुक्कु
इन्द व्याप्तिद्वयम् कूडुमोव्?

ऎऩ्ऩ
अङ्गु अणीयश्शब्दत्तिऱ्कु भावमरुळिच्चॆय्गिऱार् नारायणमित्यादिना ।

अन्तर्-व्याप्तिक्क् अनुगुणम् आय् निऱ्किऱ +++(अन्तर्-व्याप्ति-)+++प्रतिघातानर्हत्वम्,
अल्लदु अणुपरिमाणत्वम् अऩ्ऱु। +++(4)+++

अन्तर्-व्याप्त्य्-अनुगुणतया ऽवस्थितं
+++(अन्तर्-व्याप्ति-)+++प्रतिघातानर्हत्वम् ;
न त्व् अणु-परिमाणत्वम् ।

the meaning of the word (aṇu) is not ‘of small size’ but ‘subtle’.
So the passage really means: “Nārāyaṇa who is subtler than all the subtle things “.
It means that
owing to His being subtle
nothing can prevent Him from being within them.

El significado de la palabra (aṇu) no es ‘de tamaño pequeño’, pero ‘sutil’.
Entonces el pasaje realmente significa:

“Nārāyaṇa que es más sutil que todas las cosas sutiles”.

Significa que
Debido a su ser sutil
Nada puede evitar que esté dentro de ellos.

अन्तर्व्याप्तिक्कनुगुणमाय् निऱ्किऱ प्रतिघातानर्हत्वम्, अल्लदु अणुपरिमाणत्वमऩ्ऱु।

प्रतिघातानर्हत्वमिति । अणीयश्शब्दत्तिऱ्कु प्रतिघातानर्हत्वत्तिल् तात्पर्यमागैयालुम्, महतो महीयानित्यादिगळिल् विभुवागच् चॊल्लप्पट्ट भगवाऩुक्कु अणुपरिमाणवत्त्वम् बाधितमागैयालुम् विरोधमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु सॊल्लुम् इडम्
+++(परिमाणोक्तिः)+++ “+++(व्याप्य-)+++उपाध्य्-अवच्छेदत्तालेय्” ऎऩ्ऱु
सूत्र-भाष्यादि-सिद्धम्।

एतद्-वचनम्
+++(परिमाणोक्तिः)+++ “+++(व्याप्य-)+++उपाध्य्-अवच्छेदत्तालेय्” इति
सूत्र-भाष्यादि-सिद्धम् ।

In the śruti ( which says “ He is smaller than the grain called śyāmāka”),
the purport is that He is of the size of the object within which He is present
(i.e.) of the measure of the upādhi or conditioning factor,
and this is distinctly stated in the Brahma sūtras and their commentary (Śrī Bhāṣyam).

En el śruti (que dice “es más pequeño que el grano llamado śyāmāka”),
El significado es que es del tamaño del objeto dentro del cual está presente
(es decir) de la medida del factor upādhi o factor de acondicionamiento,
y esto se establece claramente en el Brahma Sūtras y su comentario (śrī bhāṣyam).

इदु सॊल्लुमिडम् उपाध्यवच्छेदत्ताले यॆऩ्ऱु सूत्रभाष्यादिसिद्धम्।

आऩालुम् ‘‘अणीयान् व्रीहेर्वा यवाद्वा’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् व्रीहियवादिगळैक् काट्टिलुम् अणुत्वम् तोऱ्ऱुगिऱदे। अङ्गु प्रतिघातानर्हत्वम् सॊल्लुवदु स्वरसमागत् तोऩ्ऱविल्लैये यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु सॊल्लु मिडमित्यादिना ।
उपाध्यवच्छेदत्ताले - हृदयरूपोपाध्यवच्छेदत्ताले, सूत्रभाष्यादिसिद्धमिति ।
‘‘अर्भकौकस्त्वाद्’’ इत्य्-आदि-सूत्रत्तालुम् तद्भाष्यदीपादिगळालुम् सिद्धमॆऩ्ऱबडि।

+++(अन्तर्-व्याप्तौ वस्तुना ब्रह्म→)+++ व्याप्तऩुक्कु प्रतिवस्तु-पूर्णत्वम् आवदु
ऒर्-ओरु उपाध्य्-अवच्छिन्न-प्रदेशमे
+++(सृष्टि-स्थिति-लयाः→)+++ सर्वत्तैयुम् निर्वहिक्क वल्ल
शक्तिय्-उडैत्त् आय् इरुक्कै;

+++(अन्तर्-व्याप्तौ वस्तुना ब्रह्म→)+++ व्याप्तस्य (भगवतः) प्रति-वस्तु-पूर्णत्वं नाम –
एकैकोपाध्य्-अवच्छिन्न-प्रदेशस्यैव
+++(सृष्टि-स्थिति-लयाः→)+++ सर्व-निर्वाहन-क्षम-शक्तियुक्तत्वम्,

Being full and complete in every object,
on the part of One who is both immanent and transcendent,
means that that aspect or phase of His
which, is within any one upadhi or conditioning factor,
is capable of (creating, sustaining and destroying)
and doing such other things to all things and beings.

Estar lleno y completo en cada objeto,
Por parte de alguien que es inmanente y trascendente,
significa que ese aspecto o fase de su
que, ~~ está ~~ dentro de cualquiera upadhi o factor de acondicionamiento,
es capaz de (crear, sostener y destruir)
Y hacer esas otras cosas a todas las cosas y seres.

व्याप्तऩुक्कु प्रतिवस्तुपूर्णत्वमावदु ऒरोरु उपाध्यवच्छिन्नप्रदेशमे सर्वत्तैयुम् निर्वहिक्क वल्ल शक्तियुडैत्तायिरुक्कै;

इप्पडि “ईश्वरऩुक्कु सर्व-वस्तु-व्यापित्वम् उण्ड्” ऎऩ्ऱाल्
“अवऩुक्कु वस्तुक्कळ् तोऱुम्+++(=प्रति)+++ पूर्तिय् उण्ड्” ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ
‘‘तेनेदं पूर्णं पुरुषेण सर्वम्’’ ऎऩ्गिऱ श्रुतिक्कु विरोधम् वारादोव्?

ऎऩ्ऩ अन्द श्रुतिक्कु भावमरुळिच्चॆय्गिऱार् व्याप्तऩुक्कु प्रतिवस्तुपूर्णत्वमावदु इति ।
ऒरोरुवुपाध्यवच्छिन्नप्रदेशमे -
घटावच्छिन्नाकाशम्बोलिरुक्किऱ घटाद्यवच्छिन्नमाऩऒव्वॊरु ब्रह्मप्रदेशमे,
सर्वत्तैयुम् निर्वहिक्क वल्ल शक्तियुडैत्तायिरुक्कै इति । सर्वजगत्कार्यङ्गळैयुम् निर्वहिक्कक्कूडिऩ शक्तिमत्वमे ऎऩ्गै।

अल्लदु वस्तु-तोऱुम्+++(=प्रति)+++ स्वरूप-समाप्तिय् अऩ्ऱु।

न तु प्रति-वस्तु–स्वरूप-समाप्तिः । [[P292]]

It does not mean that His essential nature is all contained (and exhausted) within any one object (to the exclusion of all others).

No significa que su naturaleza esencial esté contenida (y agotada) dentro de un objeto (con la exclusión de todos los demás).

अल्लदु वस्तुतोऱुम् स्वरूपसमाप्तियऩ्ऱु।

इदु कॊळ्ळिल् बहिर्-व्याप्तिक्कु विरुद्धमाम्।

एतद्-अभ्युपगमे बहिर्-व्याप्ति-विरोधः प्रसज्येत ।

If we understand it in that sense, it would be opposed to His transcendence.

Si lo entendemos en ese sentido,
se opondría a su trascendencia.

इदु कॊळ्ळिल् बहिर्व्याप्तिक्कु विरुद्धमाम्।

इदऩाल् व्यापित्वत्तिऱ्कुम् पूर्णत्वत्तिऱ्कुम् विरोधम् वारादॆऩ्ऱु सूचितम्। सर्वपरिसमाप्तत्वम् पूर्णत्वमॆऩ्ऱु मुख्यार्थम् कॊळ्ळुम् पक्षत्तिल् श्रुतियिल् सॊऩ्ऩ बहिर्व्याप्तिक्कु विरुद्धमामॆऩ्गिऱार् इदु कॊळ्ळिलित्यादिना ।

इत्तै अ-घटित–घटना-शक्तियाले निर्वहिक्किल्
+++(भेदाभेदादि-)+++विरुद्ध-समुच्चयङ् कॊळ्ळुम् पर-मतङ्गळिऱ् पडिय् आम्। +++(5)+++

अघटित-घटना-शक्त्या एतन्-निर्वाहणे
+++(भेदाभेदादि-)+++विरुद्ध-समुच्चयाभ्युपगन्तृ-पर-मत-प्रकारः प्रसज्येत । +++(5)+++

अन्तर्-व्याप्तौ पर-(लोकाचार्यानुग?)विवरणे साधूक्तम् इदम् ।

ननु श्रीमद्-रामानुजाचार्याः

“भेदो वा अभेदो वा
द्व्य्-आत्मकता वा
कोऽयम् अर्थः समर्थितः " ?

इति प्रश्नम् उत्थाप्य

“सर्वस्यापि वेदवेद्यत्वात्
सर्वं समर्थितम्”

इति वदन्ति ?

अत्र शरीरि-शरीर-भावेन भेदो ऽभेदश् चोक्तः।
अतो नात्र विरुद्ध-समुच्चयः।
न चाघटित-घटना-शक्तिर् आश्रिता रामानुजेन।
शरीरि-शरीर-भावम् अन्तरा तु भास्कर-यादवप्रकाशाभ्यां भेदाभेद-समुच्चयः कृतः।

If we explain this by saying that Iśvara has the power of bringing together those which cannot be brought together (aghatitaghatanā śakti),
it would be acceptance of the position of other systems (like Bhaskara’s and Yadava prakasa’s),
which maintain the possibility of bringing together things which are opposed to each other
(Bhaskara and Yadava prakasa say that difference and non-difference can coexist).

Si explicamos esto diciendo que Iśvara tiene el poder de reunir a los que no se pueden unir (aghatitaghatanā śakti),
Sería aceptación de la posición de otros sistemas (como el de Bhaskara y Yadava Prakasa),
que mantienen la posibilidad de reunir cosas que se oponen
(Bhaskara y Yadava Prakasa dicen que la diferencia y la no diferencia pueden coexistir).

इत्तै अघटितघटनाशक्तियाले निर्वहिक्किल् विरुद्धसमुच्चयङ्गॊळ्ळुम् परमतङ्गळिऱ्पडियाम्।

प्रतिवस्तुपरिसमाप्तत्वरूपपूर्णत्वमुम् सर्ववस्तुबहिर्व्याप्तियुम् ईश्वरऩुक्कु अघटितघटनासामर्थ्यत्ताले कूडलामॆऩ्बार् पक्षत्तैयनुवदित्तु निरसिक्किऱार् इत्तै इत्यादियाल्। विरुद्धसमुच्चयम् कॊळ्ळुम् परमतङ्गळिऱ्पडियामिति । विरुद्धमाऩ भेदाभेदङ्गळुक्कु ऒरु वस्तुविल् समुच्चयम् सॊल्लुम् भास्करादिमतप्रक्रियैयामॆऩ्गै।

अघटित-घटना-सामर्थ्यत्ताले
प्रतिवस्तुपूर्णत्व-बहिर्व्याप्तिगळुक्कु सामानाधिकरण्यत्तिल् दोषम् इल्लैय् ऎऩ्ऱाल्
अदऩालेये जीवेश्वरर्गळिऩ् भेदाभेदङ्गळ्-उडैय सामानाधिकरण्यत्तिलुम् दोषम् इल्लैय् आम्

ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु प्रथमाक्षरत्तालुम्
नार-शब्दत्तिल् प्रकृतिय् आऩ नर-शब्दत्तालुम्
अयन-शब्दत्तालुम्
सर्वेश्वरऩैच् चॊल्लुगिऱ बोदु रक्षकत्व-कारणत्व+++(→“अ”)+++– नित्यत्व-नेतृत्व-+++(←“नर”, “अयन”→)+++ +आधारत्वान्तर्यामित्वादिगळ् आऩ आकार-भेदङ्गळाले
मूऩ्ऱुम् स-प्रयोजनङ्गळ्।

अत्र प्रथमाक्षरेण,
नार-शब्दे प्रकृत्या नर-शब्देन,
अयन-शब्देन च
सर्वेश्वरे प्रतिपाद्यमाने
रक्षकत्व-कारणत्व+++(→“अ”)+++– नित्यत्व-नेतृत्व–+++(←“नर”, “अयन”→)+++ आधारत्वान्तर्यामित्वाद्य्-आकार-भेदैस्
त्रीण्य् अपि स-प्रयोजनानि ।

Here in Tirumantra,
when the Supreme Ruler of all is indicated by the first letter (of praṇava),
the base nara of the word Nāras
and the word ayana,
all these words are purposely used
to indicate His being the Protector
and His being the ultimate cause (in “a”),
His being eternal
and His being the netā (guide) (in the word nara)
and His being the resting place or support
and the inner self (in the word ayana) in different ways.

(It should not be thought that
these three mean the same thing
and that two of them are therefore redundant).

Aquí en Tirumantra,
Cuando el gobernante supremo de todo se indica por la primera letra (de praṇava),
la base nara de la palabra “nāras”
y la palabra “ayana”,
Todas estas palabras se usan a propósito
para indicar que es el protector
y su ser la causa definitiva (en “A”),
Su ser eterno
y su ser el netā (guía) (en la palabra “nara”)
y siendo el lugar o apoyo de descanso
y el yo interior (en la palabra “ayana”) de diferentes maneras.

(No debe pensarse que
Estos tres significan lo mismo
y que dos de ellos son, por lo tanto, redundantes).

इङ्गु प्रथमाक्षरत्तालुम् नारशब्दत्तिल् प्रकृतियाऩ नरशब्दत्तालुम् अयनशब्दत्तालुम् सर्वेश्वरऩैच् चॊल्लुगिऱबोदु रक्षकत्वकारणत्वनित्यत्वनेतृत्वाधारत्वान्तर्यामित्वादिगळाऩ आकारभेदङ्गळाले मूऩ्ऱुम् सप्रयोजनङ्गळ्।

इप्पडि मूलमन्त्रत्तिल् प्रथमाक्षरमाऩ अकारमुम् नारशब्दप्रकृतियाऩ नरशब्दमुम् अयनशब्दमुम् भगवाऩैये सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् पौनरुक्त्यम् वारादो वॆऩ्ऩ आकारभेदमिरुप्पदालदु वारादॆऩ्गिऱार् इङ्गु इत्यादिना । अकारत्ताले रक्षकत्वकारणत्वाकारङ्गळैयुम्, नरशब्दत्ताले नित्यत्वनेतृत्वाकारङ्गळैयुम्, अयनशब्दत्ताले युपायत्वोपेयत्वाकारङ्गळैयुम् सॊल्लुगैयाल् ऎल्लाम् सप्रयोजनमागैयाल् पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रणवत्तिल् तृतीयाऽक्षरत्ताले
चेतनऩै प्रकाशिप्पिक्कच् चॆय्दे
इङ्गु नारशब्दत्ताले मीण्डुञ् जॊल्लुवाऩ् एऩ्

ऎऩ्ऩिल्;

प्रणवे तृतीयाक्षरेण
चेतनस्य प्रकाश्यमानत्वे सत्य् एव,
अत्र नार-शब्देन पुनः प्रतिपादनं किम्-अर्थम्

इति चेत् —

If it be asked:

“While the Cetana or sentient being is already indicated by the third letter of praṇava (m),
why should it be mentioned again in the word Nara (in Nārāyaṇa)”;

Si se le pregunta:

“Mientras que el cetana o el ser sensible ya está indicado por la tercera letra de praṇava (m),
¿Por qué debería mencionarse nuevamente en la palabra “nara” (en nārāyaṇa) “;

प्रणवत्तिल् तृतीयाक्षरत्ताले चेतनऩै प्रकाशिप्पिक्कच्चॆय्दे इङ्गु नारशब्दत्ताले मीण्डुञ् जॊल्लुवाऩेऩॆऩ्ऩिल्;

इदऩाल् एकाकारावच्छिन्नवस्तुवै मऱुबडि मऱुबडि सॊल्लुमिडत्तिलेये पौनरुक्त्य दोषत्तिऱ्कु प्रसक्तियॆऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु। ईश्वरवाचकशब्दङ्गळिल् पौनरुक्त्यदोषत्तै परिहरित्तु जीववाचकमकारनारशब्दङ्गळिल् पौनरुक्त्यत्तै शङ्गित्तुप् परिहरिक्किऱार् प्रणवत्तिलित्यादिना ।

८६’’नाऩ् उऩ्ऩैय् अऩ्ऱिय् इलेऩ्
कण्डाय् नारणऩे
+++(त्वद्-गुणाविष्-कर्तृत्वात्)+++ नीय् ऎऩ्ऩैय् अऩ्ऱिय् इलैय्’’
(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि ७)

ऎऩ्ऱुम्,

“अहं त्वां विना नास्मि;
पश्य नारायण;
त्वं मां विना नासि”

इति,

The answer is as follows:

“I do not exist without Thee, (my support);
Thou dost not exist without me,
(for I bring out Thy character.) "

La respuesta es la siguiente:

“No existo sin ti, (mi apoyo);
No existes sin mi
(Porque saco a tu personaje.) "

८६’’नाऩुऩ्ऩै यऩ्ऱियिलेऩ्गण्डाय् नारणऩे नी यॆऩ्ऩैयऩ्ऱियिलै’’(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि ७) यॆऩ्ऱुम्,

नाऩुऩ्ऩैयित्यादि । नाऩ् - त्वदेकधार्यऩाऩ नाऩ्। उऩ्ऩैयऩ्ऱि - धारकऩाऩ उऩ्ऩैविट्टु, इलेऩ् सत्तावाऩाग आगमाट्टेऩ्। नी - नारऩाऩ ऎऩ्ऩै निरूपकमागवुडैय नी,ऎऩ्ऩैयऩ्ऱि - निरूपकभूतऩाऩ ऎऩ्ऩैयॊऴिय, इलै - सिद्धिक्कमाट्टाय्। इप् पासुरत्तिल् नारणऩे ऎऩ्बदाल् पूर्वापरत्तिऱ् सॊऩ्ऩ इदु नारायणशब्दार्थमॆऩ्ऱु सूचितम्।

८७‘‘रामानुजं लक्ष्मण-पूर्वजञ् च’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २८-१०)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

८७‘‘रामानुजं लक्ष्मण-पूर्वजञ् च’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २८-१०)

इति चोक्त-रीत्या

“Rāma’s younger brother (Lakṣmaṇa),
and Lakṣmaṇa’s elder brother”.

“El hermano menor de Rāma (Lakṣmaṇa),
y el hermano mayor de Lakṣmaṇa “.

८७‘‘रामानुजं लक्ष्मणपूर्वजञ्च’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २८-१०)ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये

(In the two passages mentioned above, there is apparent repetition,
but it is not a fault since it serves a definite purpose).

(In the first passage ), the first part of the sentence emphasises the importance of the śeṣī
and the second emphasises the importance of the śeṣa;
so also (in the second passage )
Rāma’s importance is hinted at in Rāmānuja (Rāma’s younger brother)
and Lakṣmaṇa’s importance is hinted at in Lakṣmaṇapurvaja (Lakṣmaṇa’s elder brother).

(En los dos pasajes mencionados anteriormente, hay aparente repetición,
pero no es una falla ya que tiene un propósito definitivo).

(En el primer pasaje), la primera parte de la oración enfatiza la importancia del Śeṣī
y el segundo enfatiza la importancia del Śeṣa;
Así también (en el segundo pasaje)
La importancia de Rāma se insinúa en Rāmānuja (el hermano menor de Rāma)
y la importancia de Lakṣmaṇa se insinúa en Lakṣmaṇapurvaja (el hermano mayor de Lakṣmaṇa).

रामानुजमित्यादि । रामानुजमॆऩ्बदिल् शेषियाऩ रामऩाले शेषऩाऩ लक्ष्मणऩ् निरूपिक्कप्पट्टाऩ्; लक्ष्मपूर्वजञ्च ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् शेषऩाऩ लक्ष्मणऩाले शेषियाऩ रामऩ् निरूपिक्कप्पट्टाऩ् ऎऩ्गै।

ऒऩ्ऱैय् इट्ट् ऒऩ्ऱै निरूपिया निऩ्ऱाल्

एकेन परस्य निरूपणे क्रियमाणे,

Thus each is characterised by the other.

Así, cada uno se caracteriza por el otro.

ऒऩ्ऱैयिट्टॊऩ्ऱै निरूपिया निऩ्ऱाल्

+++(कृष्ण-सारथिक+)+++-अर्जुन-रथम् पोले प्रणवं शेष-प्रधानम् आगैयालुम्

+++(कृष्ण-सारथिक+)+++-अर्जुन-रथवत्
प्रणवस्य शेष-प्रधानत्वात्,

In the praṇava, the śeṣī’s importance is prominent as in the chariot of Arjuna
( where Arjuna is prominent
and Śrī Kṛṣṇa is not, being only the charioteer );

En el praṇava, la importancia del Śeṣī es prominente como en el carro de Arjuna
(Donde Arjuna es prominente
y Śrī Kṛṣṇa no lo es, siendo solo el auriga);

अर्जुनरथम् पोले प्रणवं शेषप्रधानमागैयालुम्

अर्जुनरथम्बोले प्रणवम् शेषप्रधानमागैयालुमिति । अर्जुनरथत्तिल् शेषभूतऩाऩ अर्जुनऩ् रथियागैयाल् प्रधानऩायुम्, भगवाऩ् सारथियागैयाले अप्रधानऩायुम् काट्टप्पट्टऩर्। अप्पडिये प्रणवत्तिलुम् अकारार्थमाऩ भगवाऩ् चतुर्थ्यर्थशेषत्वत्तिऱ्कु निरूपकमागैयाले अप्रधानऩायुम् मकारार्थमाऩ जीवऩ् अन्द चतुर्थ्यर्थशेषत्वत्तिऱ्कु आश्रयऩागैयाले प्रधानऩायुम् काट्टप्पट्टाऩॆऩ्ऱु करुत्तु।

रास-मण्डलम् बोले नारायण-शब्दम् शेषि-प्रधानम् आगैयालुम्
पुनर्-उक्तिय् इल्लै।+++(5)+++

रास-मण्डलवत् नारायण-शब्दस्य शेषि-प्रधानत्वाच् च
पुनर्-उक्तिर् नास्ति । +++(5)+++

in the word Nārāyaṇa, the śeṣī’s importance is prominent as in the Rasamandala (the Rasakrida described in the Bhāgavatam),
where Śrī Kṛṣṇa is all-important and the Gopis not so.

En la palabra nārāyaṇa, la importancia del Śeṣī es prominente como en el rasamandala (el rasakrida descrito en el bhāgavatam),
donde Śrī Kṛṣṇa es muy importante y los Gopis no son así.

रासमण्डलम्बोले नारायणशब्दम् शेषिप्रधानमागैयालुम् पुनरुक्तियिल्लै।

रासमण्डलम्बोले नारायणशब्दम् शेषिप्रधानमागै यालुमिति । रासमण्डलमावदु- तिरुवाय्प्पाडियिल् यमुऩैयिऩ् पुळिनत्तिल्,

‘‘अङ्गनाम् अङ्गनाम् अन्तरे माधवो
माधवं माधवञ् चान्तरे चाङ्गना ।
इत्थम् आकल्पिते मण्डले मध्यगः॥’’

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱबडि ऒव्वॊरु गोपियुम्,
अनेक-रूपत्तै धरित्त ऒव्वॊरु कृष्णऩुम् कैगळैक् कोत्तुक्कॊण्डु मण्डलमाग निऩ्ऱुगॊऩ्डु रसविशेषत्तै अनुभवित्त कृष्णगोपीसमुदायम्। अदिल् गोपिकळ् अप्रधानर्गळायुम्, कृष्णऩ् रसविशेषजनकऩाय्क्कॊण्डु प्रधानऩायुम् निऱ्कैयाल् अदु शेषिप्रधानम्। अप्पडिये नारायणशब्दम् नारङ्गळै शेषङ्गळायुम् अवैगळुक्कु अयनत्वेन नारायणऩै शेषियागवुम् काट्टुगैयाले शेषिप्रधानमॆऩ्ऱु करुत्तु।

तथाच प्रणवत्तिल् मकारार्थम् प्रधानमागत् तोऩ्ऱुगैयालुम्, नारायणशब्दत्तिल् नारशब्दार्थम् अप्रधानमागत्तोऩ्ऱुगैयालुम् आकारभेदमिरुप्पदाले पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रणवन्-तऩ्ऩिलुम्
शाब्द-प्राधान्यम् जीवऩुक्क् आऩालुम्
रक्षकऩाऩ शेषिक्के आर्थम् प्राधान्यम्।

प्रणवे ऽपि
शाब्द-प्राधान्यस्य जीव-गतत्वे ऽपि
रक्षकस्य शेषिण एवार्थे प्राधान्यम् ।

Even in the praṇava, though verbally the jīva is prominent,
the prominence, so far as the purport is considered, is of the Protector or Saviour.

Incluso en la praṇava, aunque verbalmente el Jīva es prominente,
La prominencia, en la medida en que se considera el significado, es del protector o salvador.

प्रणवन्दऩ्ऩिलुम् शाब्द प्राधान्यम् जीवऩुक्काऩालुम् रक्षकऩाऩ शेषिक्के आर्थम् प्राधान्यम्।

ननु प्रणवत्तिल् रक्षकऩाऩ भगवाऩैक्काट्टिलुम् रक्ष्यऩाऩ जीवऩुक्कु प्राधान्यम् तोऱ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱाल् ईश्वरप्राधान्यम् सॊल्लुम् शास्त्रत्तिऱ्कु विरोधम् वारादोवॆऩ्ऩ, इङ्गु जीवऩुक्कुच् चॊऩ्ऩ प्राधान्यम् शाब्दबोधत्तिल् विशेष्यत्वरूपमागैयालुम्, शास्त्रत्तिल् सॊल्लुम् आर्थप्राधान्यम् अकारार्थमाऩ रक्षकऩुक्केयागैयालुम् विरोधम् वारादॆऩ्गिऱार् प्रणवन्दऩ्ऩिलुमित्यादियाल्।
शाब्दप्राधान्यम् जीवऩुक्काऩालुमिति । अकारार्थशेषभूतो मकारार्थः ऎऩ्गिऱविडत्तिल् प्रथमान्तार्थमुख्यविशेष्यकशाब्दबोधत्तै ऒप्पुक्कॊळ्ळुम् नैयायिकमतरीत्या प्रथमान्तमकारार्थमाऩ जीवऩुक्कु अकारार्थशेषत्वप्रकारकशाब्दबोधनिरूपितमुख्यविशेष्यत्वमुण्डाऩालुमॆऩ्ऱबडि। रक्षकऩाऩ शेषिक्के आर्थम् प्राधान्यमिति । अर्थस्वभावत्ताले वरुम् उत्कर्षम् रक्षगऩाऩ ईश्वर-ऩुक्के ऎऩ्ऱबडि। रक्ष्यरक्षकर्गळुक्कुळ् रक्षकऩुक्कऩ्ऱो प्राधान्यम्।

प्रणवत्तिले स्व-रूपत्तालुम् गुणत्तालुम् ज्ञानाकारऩ् आय्

प्रणवे
स्वरूपतो गुणतश् च ज्ञानाकारत्वेन

The jīva who appears in the praṇava as of the form (ākāra) of jñāna,
both in his essential nature and in his attribute,

El Jīva que aparece en la praṇava como de la forma (ākāra) de jñāna,
tanto en su naturaleza esencial como en su atributo,

प्रणवत्तिलेस्वरूपत्तालुम् गुणत्तालुम् ज्ञानाकारऩाय्

इप्पडि मकारनारशब्दङ्गळिले जीवऩुक्कु मुऱैये प्राधान्यमुम् अप्राधान्यमुम् तोऱ्ऱुगैयाल् पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लि, मकारनारशब्दङ्गळिल् जीवऩुक्कु ज्ञानस्वरूपत्व ज्ञानगुणकत्व नित्यत्वाद्याकारभेदम् तोऱ्ऱुगैयालुम् प्रयोजनम् सिद्धिप्पदाल् पौनरुक्त्यमिल्लै यॆऩ्गिऱार् प्रणवत्तिले इत्यादियाल्।

प्रत्यक्क् आय्,
अणुव् आय्त् तोऱ्ऱिऩ जीवऩुक्कु

प्रत्यक्त्वेन अणुत्वेन च प्रतीतस्य जीवस्य,

and also as being atomic (aṇu),

y también como atómico (aṇu),

प्रत्यक्कायणुवाय्त्तोऱ्ऱिऩ जीवऩुक्कु

नार-शब्दम् क्षयम् इल्लाद्-अवऩ् ऎऩ्ऱु नित्यत्वञ् जॊल्लुगैयालुम्

नार-शब्देन ‘क्षय-रहित’ इति नित्यत्वस्य बोधनात्,

is described in the word Nara as eternal (without change or deterioration.)

se describe en la palabra nara como eterna (sin cambio o deterioro).

नारशब्दम् क्षयमिल्लादवऩॆऩ्ऱु नित्यत्वञ्जॊल्लुगैयालुम्

नरर्-उडैय समूहत्तैच् चॊल्लुगैयाले
जीवर्गळ्-उडैय अन्योऽन्य-भेदत्तै व्यक्तम् आक्कुगैयालुम्

नर-समूह-प्रतिपादनेन
जीवानाम् अन्योन्य-भेदस्य व्यक्तीकरणात्,

Further since Narāh means ’the multitude of naraś’,
it makes clear the fact of the jīvas being different from one another.

Además desde que Narāh significa ’la multitud de Naraś’,
Deja en claro el hecho de que los Jīvas son diferentes entre sí.

नररुडैय समूहत्तैच् चॊल्लुगैयाले जीवर्गळुडैय अन्योन्यभेदत्तै व्यक्तमाक्कुगैयालुम्

नररुडैय समूहत्तैच् चॊल्लुगैयाले जीवर्गळुडैय वन्योन्यभेदत्तै व्यक्तमाक्कुगैयालुमित्यादि । प्रणवत्तिलुळ्ळ मकारम् पोलऩ्ऱिक्के नारशब्दम् नरसमूहविवक्षया जीवर्गळुडैय परस्परभेदप्रकाशकमागैयालुम्, नरजातत्वविवक्षया प्रकृतिविशिष्टवेषेण ब्रह्मकार्यत्वप्रकाशकमागैयालुम् सप्रयोजनमागैयाल् पौनरुक्त्यमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

“नराज् जातङ्गळ् नारङ्गळ्” ऎऩ्ऱ बोदु
विशिष्ट-वेषत्तालुम् +++(शरीर-सम्बन्धे)+++ ब्रह्म-कार्यत्वन् तोऱ्ऱुगैयालुम्

‘नराज् जातानि नाराणि’

इति निर्वचने विशिष्ट-वेषेण ब्रह्म-कार्यत्वस्य प्रतीतेश् च

If (on the other hand) we take the word Nārah to mean those who have their origin from Nara (Bhagavān ),
it indicates that the jīvas have Brahman for their cause (in so far as their embodiment is concerned).

Si (por otro lado) tomamos la palabra nārah para significar aquellos que tienen su origen de nara (bhagavān),
Indica que los Jīvas tienen a Brahman por su causa (en lo que respecta a su encarnación).

नराज्जातङ्गळ् नारङ्गळॆऩ्ऱबोदु विशिष्टवेषत्तालुम् ब्रह्मकार्यत्वन्दोऱ्ऱुगैयालुम्

पद-द्वयत्तुक्कुम् प्रयोजन-भेदम् उण्डु।

पद-द्वयस्य प्रयोजन-भेदो ऽस्ति ।

Owing to these additional meanings appearing in the word (Nārāyaṇa),
the two words serve a purpose ( and are not redundant).

Debido a estos significados adicionales que aparecen en la palabra (nārāyaṇa),
Las dos palabras tienen un propósito (y no son redundantes).

पदद्वयत्तुक्कुम् प्रयोजनभेदमुण्डु।

+++(बहु-व्रीहि-विग्रहे)+++ नार-शब्द-समानाधिकरणम् आऩ अयन-शब्दत्ताले
इवऱ्ऱुक्कु व्याप्यत्वादिगळुङ् कण्डु कॊळ्वदु।

+++(बहु-व्रीहि-विग्रहे)+++ नार-शब्द-समानाधिकरणेनायन-शब्देन
एषां व्याप्यत्वादि-सिद्धिर् अपि द्रष्टव्या ।

(When the word Nārāyaṇa is taken as a bahuvrihi compound
which can be split into “NārāH ayanam yasya”),
the word ayana is in grammatical co-ordination with NārāH.
By the word ayana, such ideas as their (nārāh) being pervaded by Bhagavān are to be understood.

(Cuando la palabra nārāyaṇa se toma como un compuesto de bahuvrihi
que se puede dividir en “nārāh ayanam yasya”),
La palabra ayana está en coordinación gramatical con nārāh.
Por la palabra Ayana, se deben entender las ideas como sus (nārāh) ser impregnados por Bhagavān.

नारशब्दसमानाधिकरणमाऩ अयनशब्दत्ताले इवऱ्ऱुक्कु व्याप्यत्वादिगळुङ्गण्डु कॊळ्वदु।

इप्पडि आकारभेदबोधकमागैयाल् मकारमुम् नारशब्दमुम् अपुनरुक्तमॆऩ्ऱाल् बहुव्रीहिसमासत्तिल् अयनशब्दत्तालुम् जीवऩैये सॊल्लुगैयाल् पौनरुक्त्यम् वारादोवॆऩ्ऩ, अङ्गुमाकारभेदम् काणलामॆऩ्गिऱार् नारशब्दसमानाधिकरणमाऩ इत्यादियाल्।

नित्यर् आऩ पल चेतनर्क्कु
ऒरु नित्यऩ् आऩ चेतनऩ् अभिमत+++(-प्राप्ति)+++-हेतुव्
+++(← “नित्यो नित्यानां चेतनश् चेतनानाम्”)+++

ऎऩ्गिऱ श्रुत्य्-अर्थमुम्
इङ्गे कण्डु-गॊळ्वदु।

[[P293]]

नित्यानां बहूनां चेतनानाम्
एको नित्यश् चेतनो
अभिमत+++(-प्राप्ति)+++-हेतुर् +++(← “नित्यो नित्यानां चेतनश् चेतनानाम्”)+++

इति श्रुत्य्-अर्थो ऽप्य् अत्र द्रष्टव्यः ।

The meaning of the śruti that in regard to many chetanas who are eternal,
one Cetana who is eternal
is the cause of their attaining the desired objects–
this meaning may also be seen here.

El significado del Śruti que, con respecto a muchas chetanas, que son eternas,
una cetana que es eterna
es la causa de alcanzar los objetos deseados
Este significado también se puede ver aquí.

नित्यराऩ पल चेतनर्क्कु ऒरु नित्यऩाऩ चेतनऩभिमतहेतुवॆऩ्गिऱ श्रुत्यर्थमुमिङ्गे कण्डुगॊळ्वदु।

नारशब्दप्रकृतियाऩ नरशब्दत्ताले जीवऩ्गळुक्कु नित्यत्वत्तैच् चॊल्लुगैयालुम्, समूहार्थकाण्-प्रत्ययत्ताले अवर्गळुक्कु बहुत्वत्तैच् चॊल्लुगैयालुम्,
‘‘नराज्जातानि तत्त्वानि’’ ऎऩ्गिऱ वसनप्पडि नरशब्दत्ताले नित्यऩाऩ भगवाऩैच् चॊल्लुगैयालुम्,
‘‘नरात्’’ ऎऩ्ऱु एकवचनत्ताले अवऩुक्कु एकत्वत्तैच् चॊल्लुगैयालुम्,
अयनशब्दत्तिल् करणव्युत्पत्तियाले कामप्रापकत्वत्तैच् चॊल्लुगैयालुम्
नारायणशब्दत्तिलेये

‘‘नित्यो नित्यानां चेतनश् चेतनानाम्
एको बहूनां यो विदधाति कामान्’’

ऎऩ्गिऱ श्रुत्यर्थत्तैक् काणलामॆऩ्गिऱार् नित्यराऩ पल चेतनर्क्कु इत्यादिना ।

नित्यऩ् आग प्रमाण-सिद्धऩ् आऩ जीवऩुक्कु ब्रह्म-कार्यत्वम्
विशेषण-द्वारकम्।+++(4)+++

नित्यत्वेन प्रमाण-सिद्धस्य जीवस्य
ब्रह्म-कार्यत्वं विशेषण-द्वारकम् । +++(5)+++

It is true that the jīva is, according to the pramāṇas, eternal.
When he was described before as taking his origin from Brahman,
what was meant was that,
in respect of his body which is his attribute,
the origin was from Brahman
(but not his essential nature, which is eternal.)

Es cierto que el Jīva es, según los Pramāṇas, eterno.
Cuando fue descrito antes como tomando su origen de Brahman,
Lo que se entendió fue que,
con respecto a su cuerpo, que es su atributo,
El origen era de Brahman
(Pero no su naturaleza esencial, que es eterna).

नित्यऩाग प्रमाणसिद्धऩाऩ जीवऩुक्कु ब्रह्मकार्यत्वम् विशेषण द्वारकम्।

इप्पडि नाराणां समूहो नारमॆऩ्गिऱ व्युत्पत्तियिल् जीवनित्यत्वमुम्, बहुत्वमुम् सॊल्लप्पट्टदॆऩ्ऱाल्, नराज्जातानि तत्वानि नाराः ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियिल् चेतनाचेतनतत्वसामान्यमुम् नरऩाऩ भगवाऩिडमिरुन्दु उण्डाऩवैयॆऩ्ऱु सॊल्लुवदु कूडुमो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् नित्यऩाग प्रमाणसिद्धऩाऩ जीवऩुक्कु इत्यादियाल् विशेषणद्वारकम् - देहद्वारकम्, सङ्कोच-विकासवत्ताऩ ज्ञानद्वारकमॆऩ्ऩवुमाम्।

इप्-पडि नारायणात्मकादि-कल्पङ्गळिले सॊऩ्ऩ व्युत्पत्त्य्-अन्तरङ्गळुम् ऎल्लाम्
इवऱ्ऱोडु तुल्यम्।

इत्थं नारायणात्मकादि-कल्पोक्तानि व्युत्पत्य्-अन्तराण्य् अपि सर्वाण्य्
एतत्-तुल्यानि ।

The other interpretations which are given in kalpas like Narāyaṇatmaka are also similar to these.

Las otras interpretaciones
que se dan en Kalpas como Narāyaṇatmaka
también son similares a estas.

इप्पडि नारायणात्मकादिकल्पङ्गळिले सॊऩ्ऩव्युत्पत्त्यन्तरङ्गळुमॆल्लामिवऱ्ऱोडु तुल्यम्।

इप्पडि सिल व्युत्पत्तिकळुक्कु निर्वाहम् सॊऩ्ऩालुम् नारायणात्मककल्पान्तरङ्गळिल् सॊऩ्ऩ व्युत्पत्त्यन्तरङ्गळै निर्वहिक्कुम् वऴि ऎऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। इवऱ्ऱोडु तुल्यमिति । अधिकार्थङ्गळाऩ व्युत्पत्त्यन्तरङ्गळिल्लामैयाले कल्पान्तरङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩ व्युत्पत्त्यन्तरङ्गळुम् एतत्तुल्यनिर्वाहङ्गळॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘चेतनाचेतनं सर्वं
विष्णोर् यद् व्यतिरिच्यते ।
नारन्, तद् अयनञ् चेदं
यस्य नारायणस् तु सः॥’’()

ऎऩ्गैयाले

‘‘चेतनाचेतनं सर्वं
विष्णोर् यद् व्यतिरिच्यते ।
नारन् तद् अयनञ् चेदं
यस्य नारायणस् तु सः॥’’()

इत्य्-उक्तत्वेन,

In the śloka :–

“Both sentient beings and non-sentient things which are all different from Viṣṇu
are called Nāram.
He who has nāram as His ayanam (abode or resting place) is Nārāyaṇa”

En el Śloka:-

“Tanto los seres sensibles y las cosas no sintientes que son diferentes de Viṣṇu
se llaman “nāram”.
El que tiene a Nāram como su ayanam (morada o lugar de descanso) es nārāyaṇa "

‘‘चेतनाचेतनं सर्वं विष्णोर्यद्व्यतिरिच्यते । नारन्तदयनञ्चेदं यस्य नारायणस्तु सः॥’’() ऎऩ्गैयाले

इप्पडि नरशब्दम् नित्यऩाऩ जीवऩैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम्, नारशब्दम् अवर्गळुडैय समूहत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम्, अवैगळ् भगवाऩुक्कु अयनमागिऩ्ऱऩवॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩाल्,

‘‘चेतनाचेतनं सर्वं
विष्णोर् यद् व्यतिरिच्यते ।
नारं, तद् अयनञ्चेदं
यस्य नारायणस्तु सः॥’’

ऎऩ्गिऱ निर्वचनत्तिल् अचेतनत्तैयुम् सेर्त्तु चेतनाचेतनसमूहत्तिऱ्कु भगवदयनत्वम् सॊल्लुगिऱदु कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् चेतनाचेतनमित्यादिना ।

‘‘सर्व-पुंसां समूहः’’()

ऎऩ्ऱदुवुम् उपलक्षणमागैयाल्
क्षयिष्णुक्कळ् अल्लामैयाले

‘‘सर्व-पुंसां समूहः’’()

इत्य्-अस्याप्य् उपलक्षणत्वात्,
क्षयिष्णुत्वाभावात्

(In the light of this śloka) what was stated before (in Padmottaram), viz.,

“Nārāh is the collection of all persons”

should be taken in a wider sense (Upalakṣaṇa) to include also the collection of all tattvas (non-sentient included).

Because even non-sentient matter is not perishable in its essential nature (svarūpa)

(A la luz de este Śloka) Lo que se dijo anteriormente (en Padmottaram),
a saber,

“Nārāh es la colección de todas las personas”

Debe tomarse en un sentido más amplio (upalakṣaṇa)
para incluir también la colección de todos los tattvas (no sintientes incluidos).

Porque incluso la materia no sintiente no es perecedera en su naturaleza esencial (svarūpa)

‘‘सर्वपुंसां समूहः’’() ऎऩ्ऱदुवुम् उपलक्षणमागैयाल् क्षयिष्णुक्कळल्लामैयाले

विष्णोर्यद्व्यतिरिच्यते - विष्णुविऩुडैय स्वरूपत्तैक् काट्टिलुम् व्यतिरिक्तमाग यादॊरु वस्तुवुण्डो, उपलक्षणमागैयालिति । सर्वपुंसां ऎऩ्गिऱविडत्तिल् पुंशब्दत्तै अचित्तिऱ्कुम् उपलक्षणमागक् कॊळ्ळवेण्डुमागै यालॆऩ्ऱबडि। काकेभ्यो दधि रक्ष्यता मॆऩ्गिऱविडत्तिल् दध्युपघातकत्वम् उपलक्ष्याकारमा किऱाप्पोले इङ्गु चेतनाचेतनासाधारणमाऩ उपलक्ष्याकारम् घटिक्कुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् क्षयिष्णुक्कळल्लामैयाले इति । रः ऎऩ्गिऱ शब्दम् स्वरूपतो नाशत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् नरशब्दम् स्वरूपतो नाशरहितचेतनाचेतनरूपमाऩ वस्तुद्वयत्तैयुम् सॊल्लुमागैयाल् नाशरहितत्वमे उपलक्ष्याकारमागलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

स्वरूपत्तालेयादल्, प्रवाहत्तालेयादल् नित्यङ्गळ् आय्
न-र-शब्द-वाच्यङ्गळ् आऩ सर्व-तत्त्वङ्गळ्-उडैय समूहङ्गळुम् नारङ्गळ्।

स्वरूपतः प्रवाहतो वा नित्यानां नर-शब्द-वाच्यानां सर्व-तत्त्वानां समूहा नाराः ।

and also owing to the continuity (pravāha) of the different states (avasthās) into which it changes,
(even) non sentient matter is eternal.

Nārāh means therefore by implication (Upalakṣaṇa)
all the tattvas which are eternal
and which are denoted by the word Nara.

y también debido a la continuidad (pravāha) de los diferentes estados (avasthās) en el que cambia,
(incluso) la materia no sintiente es eterna.

Nārāh significa por lo tanto por implicación (upalakṣaṇa)
todos los tattvas que son eternos
y que son denotados por la palabra nara.

स्वरूपत्तालेयादल् प्रवाहत्तालेयादल् नित्यङ्गळाय् नरशब्दवाच्यङ्गळाऩ सर्वतत्त्वङ्गळुडैय समूहङ्गळुम् नारङ्गळ्।

इन्द स्वरूपतो नित्यत्वम् कार्यवर्गङ्गळिल् इल्लैये ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रवाहत्तालेयादलिति । तथाच स्वरूपप्रयुक्त नित्यत्व प्रवाह प्रयुक्त नित्यत्वान्यतरवत्त्वमुपलक्ष्याकारमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।

सर्व-व्यापकत्वादि-विशिष्टऩ् आय् इरुक्कच् चॆय्दे
तद्+++(→व्याप्य)+++-गत-दोषङ्गळै तत्+++(→व्याप्य)+++-प्रयुक्त+++(→कृत)+++-दोषङ्गळैयुम् कऴिक्किऱ क्षय-रहितऩ् ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुम्,

सर्व-व्यापकत्वादि-विशिष्टस्यैव सतो ऽपि
तद्-गत-दोषान् तत्-प्रयुक्त-दोषांश् च निवर्तयन्त्याः
‘क्षय-रहित’ इति व्युत्पत्तेः,

(1) While pervading all (beings and things),
He (i. e.) Nārāyaṇa is “na ra” (one who does not change or deteriorate),
for He is not tainted by the faults or impurities in them
and by the sufferings which might be caused by them;

(1) Mientras impregna todos (seres y cosas),
Él (i. E.) Nārāyaṇa es “na ra” (uno que no cambia o se deteriora),
porque no está contaminado por las fallas o impurezas en ellos
y por los sufrimientos que podrían ser causados por ellos;

सर्वव्यापकत्वादिविशिष्टऩायिरुक्कच्चॆय्दे तद्गतदोषङ्गळै तत्प्रयुक्तदोषङ् गळैयुम् कऴिक्किऱ क्षयरहितऩॆऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुम्,

इऩि नारशब्दत्तिऱ्कु व्युत्पत्त्यन्तरत्तैक् काट्टानिऩ्ऱुगॊण्डु नारायणशब्दत्तिऱ्कु अर्थान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वव्यापकत्वादीत्यादिमहावाक्यत्ताले। इदिल् सर्वव्यापकत्वेत्यादि क्षयरहितऩॆऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुमित्यन्तमाऩ अवान्तरवाक्यत्ताल् नरशब्दव्युत्पत्तियाले लब्धमाऩ सर्वव्यापकत्वत्ताले शङ्कितमाऩ व्याप्यगतदोषमुम् व्याप्यप्रयुक्तगतदोषमुम् कऴिन्दु पोमॆऩ्गिऱदु। व्यापकत्वादि ऎऩ्गिऱविडत्तिल् आदिपदत्ताले शरीरित्वत्तिऱ्कु ग्रहणम्। तद्गतदोषङ्गळ् - स्वरूपान्यथाभावस्वभावान्यथाभावादिगळ्।

तत्प्रयुक्तदोषङ्गळ् - जीवऩुक्कुप् पोले शरीरसम्बन्धत्ताले वरुम् सुखदुःखादिगळ्, इदऩाल् उभयलिङ्गाधिकरणार्थमुम्, ‘‘सम्भोगप्राप्तिरितिचेन्न वैशेष्यात्’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऩ् अर्थमुम् सूचिप्पिक्कप्पट्टदु।

‘‘नृ नये’’ इत्य्-आदिगळालुम् +++(←नश्, रिष्)+++,

‘नृ नये’ इत्यादिभ्यः +++(←नश्, रिष्)+++,

(2) the verbal root nr means " to lead”: He who leads (souls) is Nara

(2) La raíz verbal “nr” significa “liderar”:
el que lidera (almas) es nara

‘‘नृ नये’’ इत्यादिगळालुम्,

नृ नये इत्यादिगळालुमिति । नृ नये ऎऩ्गिऱ धातुविल् नयति अखिलविज्ञानं ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुम्,
आदिपदग्राह्यमाऩ “नश् अदर्शने” ऎऩ्गिऱ धातुविल् अखिलं तमो नाशयति ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुम्,
“रिष् हिंसायां” ऎऩ्गिऱ धातुविल् “न रिष्यति” ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियालुम्,

‘‘जह्नुर् नारायणो नरः’’
(भारतम् आनुशासनिक २३१-२९)

ऎऩ्ऱु नाम-धेयम् आगच् चॊल्लुगैयालुम्,

‘‘जह्नुर् नारायणो नरः’’
(भारतम् आनुशासनिक २३१-२९)

इति नामधेयतया प्रतिपादनात्,

(3) In the Sahasra nāma, Jahnu, Nārāyaṇa and Nara are said to be the names of Bhagavān

(3) En el Sahasra Nāma, Jahnu, Nārāyaṇa y Nara se dice
que son los nombres de Bhagavān

‘‘जह्नुर्नारायणो नरः’’(भारतम् आनुशासनिक २३१-२९) ऎऩ्ऱु नामधेयमागच् चॊल्लुगैयालुम्,

‘‘आपो नारायणोद्भूतास्
ता एवास्यायनं पुनः’’
(व्यासस्मृतिः)

ऎऩ्गिऱ व्यास-स्मृति-वाक्यत्ताले

‘‘आपो वै नरसूनव’’

इत्य्-आदिगळिल्
नर-शब्दमुम् नारायणऩैये सॊल्लुगिऱद्

ऎऩ्ऩुम् इडम् सुव्यक्तम् आगैयालुम्

‘‘आपो नारायणोद्भूतास्
ता एवास्यायनं पुनः’’
(व्यासस्मृतिः)

इति व्यास-स्मृति-वाक्येन

‘‘आपो वै नरसूनव’’

इत्य्-आदिषु
नर-शब्दस्य नारायण-बोधकत्वस्य सुव्यक्तत्वाच् च

(4) In the passage,

The waters are the sons of Nara,

the word Nara indicates only Nārāyaṇa
and this is evident from the sentence in Vyasasmṛti :–

“The waters took their origin from Nārāyaṇa
and they alone became afterwards His ayana or resting place”.

(4) En el pasaje,

Las aguas son los hijos de Nara,

La palabra nara indica solo nārāyaṇa
Y esto es evidente por la oración en Vyasasmṛti:-

“Las aguas tomaron su origen de Nārāyaṇa
y solo se convirtieron en su ayana o lugar de descanso “.

‘‘आपो नारायणोद्भूतास्ता एवास्यायनं पुनः’’(व्यासस्मृति) ऎऩ्गिऱ व्यासस्मृतिवाक्यत्ताले ‘‘आपो वै नरसूनव’’ इत्यादिगळिल् नरशब्दमुम् नारायणऩैये सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऩुमिडम् सुव्यक्तमागैयालुम्

व्यासस्मृतियिल् अप्पुक्कळ् नारायणोद्भूतङ्गळॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुक्क, अदे स्थानत्तिल् मनुस्मृतियिल् अप्पुक्कळ् नरऩ्-इडत्तिल् उण्डाऩदुगळ्

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले
इन्द नरशब्दम् स्थानप्रामाण्यत्ताले
नारायणऩैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऩुमिडम् स्पष्टमागैयालुम्

“नरऩ्” ऎऩ्ऱु नित्यऩ् आय्
सर्व-नेताव् आऩ सर्वेश्वरऩुक्कुत् तिरु-नामम् आगैयाले

“नर” इति नित्यस्य सर्व-नेतुः सर्वेश्वरस्य [श्री-]नामत्वात्,

Nara means also Nārāyaṇa for the above following reasons.

So the eternal and Supreme Ruler who leads all (to Himself ) is called by the name Nara.

Nara significa también nārāyaṇa para las razones anteriores.

Entonces, el gobernante eterno y supremo que lleva a todos (para sí mismo) se llama por el nombre de Nara.

नरऩॆऩ्ऱु नित्यऩाय् सर्वनेतावाऩ सर्वेश्वरऩुक्कुत् तिरुनाममागैयाले

‘‘नर-सम्बन्धिनो नारा
नरस् स पुरुषोत्तमः ।
नयत्य् अखिल-विज्ञानन्
नाशयत्य् अखिलन् तमः ॥

‘‘नर-सम्बन्धिनो नारा
नरस् स पुरुषोत्तमः ।
नयत्य् अखिल-विज्ञानन्
नाशयत्य् अखिलन् तमः ॥

“Those that are related to nara are nārāh.
That nara is Puruṣottama.
It is He that confers knowledge on those that have sought His protection.
It is He that dispels all (their) ignorance.

“Los que están relacionados con Nara son Nārāh.
Que Nara es Puruṣottama.
Es él quien confiere conocimiento sobre aquellos que han buscado su protección.
Es él quien disipa toda (su) ignorancia.

‘‘नरसम्बन्धिनो नारा नरस्स पुरुषोत्तमः । नयत्यखिलविज्ञानन्नाशयत्यखिलन्तमः ॥

नर-सम्बन्धिनो नाराः ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियिल्
अवऩुडैय स्वरूपनिरूपकधर्मप्रभृतियाऩ सर्वमुम् नारशब्दार्थङ्गळाय् अयनशब्दत्ताले आश्रयत्वम् विवक्षितमागुम्बोदु स्वातिरिक्तमाऩ सर्वत्तिऱ्कुम् भगवदाश्रयत्वम् तोऱ्ऱुगैयाल् भगवाऩुक्कु स्वनिष्ठत्वम् सिद्धिक्कुमॆऩ्बदिल् अहिर्बध्न्यवचनसंवादत्तैक् काट्टुगिऱार् नरसम्बन्धिनो नारा इत्यादियाल्। नरस्स पुरुषोत्तम इति प्रतिज्ञा । इदऱ्कु हेतुवैच् चॊल्लुगिऩ्ऱऩ नयत्यखिलविज्ञानमित्यादिगळ्। आश्रितानिति शेषः; नयधातोर्द्विकर्मकत्वात् । तमः – अज्ञानम्,

न रिष्यति च सर्वत्र
नरस् तस्मात् सनातनः ।
नर-सम्बन्धिनस् सर्वे
चेतनाचेतनात्मकाः ॥

न रिष्यति च सर्वत्र
नरस् तस्मात् सनातनः ।
नर-सम्बन्धिनस् सर्वे
चेतनाचेतनात्मकाः ॥

Wherever He may be,
He does not undergo any change.
Hence He is called Nara,
because He is always the same (na ra),
Sentient beings and non-sentient things that are related to Him are His śeṣas.

Donde sea que esté,
No se somete a ningún cambio. Por lo tanto, se le llama Nara,
Porque él siempre es el mismo (na ra),
Los seres sintientes y las cosas no sintientes que están relacionadas con él
son sus Śeṣas.

नरिष्यति च सर्वत्र नरस्तस्मात्सनातनः । नरसम्बन्धिनस्सर्वे चेतनाचेतनात्मकाः ॥

सर्वत्र न रिष्यति - ऎङ्गुमिरुन्दबोदिलुम् तत्प्रयुक्तमाऩ दोषत्तैयडैगिऱाऩिल्लै,
नर-सम्बन्धिनो नाराः ऎऩ्ऱु मुऩ्बु सॊऩ्ऩ नरसम्बन्धिकळै विशदीकरिक्किऱार् नरसम्बन्धिनस्सर्वे इत्यादियाल्।

ईशितव्यतया नारा
धार्य-पोष्यतया तथा ।
नियाम्यत्वेन सृज्यत्व-
प्रवेश-भरणैस् तथा ॥

ईशितव्यतया नारा
धार्य-पोष्यतया तथा ।
नियाम्यत्वेन सृज्यत्व-
प्रवेश-भरणैस् तथा ॥

They are supported by Him,
controlled by Him and created by Him.
He has entered into them for supporting them.
Therefore are they called Nārāh
(because they are supported, created and controlled by Nara).

Son apoyados por él,
controlado por él y creado por él.
Él ha entrado en ellos por apoyarlos.
Por lo tanto, se llaman nārāh
(Porque son compatibles, creados y controlados por NARA).

ईशितव्यतया नारा धार्यपोष्यतया तथा । नियाम्यत्वेन सृज्यत्वप्रवेशभरणैस्तथा ॥

सम्बन्धङ्गळैक्काट्टुगिऱार् ईशितव्यतयेत्यादियाल्। ईशितव्यत्वम् - शेषत्वम्, धार्यत्वम् - तदधीनसत्ताकत्वम्, पोष्यत्वम् - तदधीनपोषणवत्त्वम्, नियाम्यत्वम् - तदधीनप्रवृत्तिमत्वम्, सृज्यत्वम् - उत्पाद्यत्वम्, प्रवेशः – अन्तस्सम्बन्धः, भरणम् - रक्षणम्,

अयते निखिलान् नारान्
व्याप्नोति क्रियया तया +++(पूर्वश्लोकाद्य्-उक्तया)+++।
नाराश् चाप्य् अनन्तस्य +++(अयकाः, व्यापकाः)+++
तैस् तद्-भाव-निरूपणात् ॥

अयते निखिलान् नारान्
व्याप्नोति क्रियया तया +++(पूर्वश्लोकाद्य्-उक्तया)+++।
नाराश् चाप्य् अनन्तस्य +++(अयकाः, व्यापकाः)+++
तैस् तद्-भाव-निरूपणात् ॥

He controls all nārās;
that is, by being within them,
He pervades them in order to do such things as sustaining them.
The nārāH are helpful (to us) in understanding Him,
for, by their existence is His existence understood.

Él controla todos los nārās;
es decir, por estar dentro de ellos,
Los impregna para hacer cosas como sostenerlas.
Los nārāh son útiles (para nosotros) para entenderlo,
porque, por sus existencias se entiende su existencia.

अयते निखिलान्नारान्व्याप्नोति क्रियया तया । नाराश्चाप्यनन्तस्य तैस्तद्भाव निरूपणात् ॥

इप्पडि नारशब्दत्तै निरूपित्तु अयनशब्दत्तै निरूपिक्किऱार् अयते निखिलान्नारानित्यादियाल्। अयते – नियमयतीत्यर्थः । अदैये विवरिक्किऱार् व्याप्नोतीति ।
तया क्रियया व्याप्नोति – पूर्वोक्त व्यापनपोषणभरणक्रियया व्याप्य नियच्छति, इन्द पक्षत्तिल् अयनशब्दम् कर्तरि व्युत्पन्नम्; नाराणामॆऩ्ऱु कर्मणि षष्ठी ।

बहुव्रीहिपक्षत्तैक् काट्टुगिऱार् नाराश् चापीति ।
अयनं – ज्ञानसाधनम्, नारङ्गळ् अयनमावदऱ्कुक् कारणमॆऩ्ऩव् ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार् तैस्तद्भावनिरूपणादिति । तैः – चेतनाचेतनरूपङ्गळाऩ अन्द नारङ्गळाले, तद्भावनिरूपणात् – ब्रह्मत्तिऩुडैय सद्भावम् निरूपिक्कप्पडुगैयाले, विभूतिकळ् विभूतिमाऩुडैय सद्भावज्ञानत्तिऱ्कु हेतुवागुमिऱे।

नाराणाम् अयनं वासस्
ते च तस्यायनं सदा ।
परमा च +++(उपायत्वेनोपेयत्वेन च)+++ गतिस् तेषां
नाराणाम् आत्मनां सदा॥’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-५०)

नाराणाम् अयनं वासस्
ते च तस्यायनं सदा ।
परमा च +++(उपायत्वेनोपेयत्वेन च)+++ गतिस् तेषां
नाराणाम् आत्मनां सदा॥’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-५०)

He is the ayana or abode of nārās
and they are always His abode.
To souls that are nārāh,
He is the supreme end to be attained
and also the means or upāya of attaining Him “.

Él es el ayana o morada de nārās
Y siempre son su morada.
A almas que son nārāh,
Él es el fin supremo a alcanzar
y también los medios o upāya de alcanzarlo “.

नाराणामयनं वासस्ते च तस्यायनं सदा । परमा च गतिस्तेषां नाराणामात्मनां सदा॥’’(अहिर्बुध्न्य-संहिता ५२-५०)

इऩि अयनशब्दत्तिऱ्कु समासद्वयत्तिलुम् अर्थान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् नाराणामयनमित्यादिना । वासः – आधारभूतः, ते च तस्यायनमॆऩ्गिऱविडत्तिल् अयनशब्दम् व्याप्यपरम्। तत्पुरुषे अर्थान्तरमाह परमा च गतिरिति । गतिशब्दः कर्मणि करणे च । परमप्राप्यऩुम् परमप्रापकमॆऩ्गै।

ऎऩ्ऱ अहिर्बुद्ध्न्यादि निर्वचनम् पण्णिऩबडिये

[[P294]]
इत्य् अहिर्बुध्न्यादि-कृत-निर्वचन-रीत्या

In the Ahirbudhnyasamhitā (we find the above ślokas).

En el Ahirbudhnyasamhitā (encontramos los anteriores Ślokas).

ऎऩ्ऱ अहिर्बुद्ध्न्यादि निर्वचनम् पण्णिऩबडिये

‘‘नर-सम्बन्धि नारम्’’ ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियाले

‘नर-संबन्धि नारम्’ इति व्युत्पत्त्या

‘‘नरसम्बन्धि नारम्’’ ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियाले

सर्वेश्वरऩ्-उडैय स्व-रूप–निरूपक-धर्मङ्गळुम्,
निरूपित–स्व-रूप–विशेषण-धर्मङ्गळुम्,
व्यापारङ्गळुम्, विग्रह-विशेषङ्गळुम्,
मऱ्ऱुम् उळ्ळ त्रि-विध–+++(बद्ध-मुक्त-नित्याः→)+++चेतनाचेतनङ्गळुम्+++(→प्रकृति-काल-नित्यविभूतयः)+++ ऎल्लां नार-शब्दार्थम् आऩ पोदु

सर्वेश्वरस्य स्वरूप-निरूपक-धर्माणां, निरूपित–स्व-रूप–विशेषण-धर्माणां,
व्यापाराणां, विग्रह-विशेषाणाम्,
अन्येषां च त्रि-विध-+++(बद्ध-मुक्त-नित्याः→)+++चेतनाचेतनानां+++(→प्रकृति-काल-नित्यविभूतयः)+++ सर्वेषां
नार-शब्दार्थत्वे सति

This interpretation makes it clear that
those attributes which define the essential nature of the Supreme Being such as (satyam, jñānam and ānandam)
and the qualities or attributes of the essential nature so defined, such as compassion,
His activities and the specific forms assumed by Him
and likewise the three kinds of sentient beings, (the bound, the released and the eternal) and all non-sentient things —
all these are meant by the word nārāh.

Esta interpretación deja en claro que
Esos atributos que definen la naturaleza esencial del ser supremo como (Satyam, Jñānam y ānandam)
y las cualidades o atributos de la naturaleza esencial tan definida, como la compasión,
Sus actividades y las formas específicas asumidas por él
y del mismo modo los tres tipos de seres sintientes (el límite, el liberado y lo eterno) y todas las cosas no sintientes,
Todos estos se entienden por la palabra nārāh.

सर्वेश्वरऩुडैय स्वरूपनिरूपकधर्मङ्गळुम् निरूपितस्वरूप-विशेषणधर्मङ्गळुम् व्यापारङ्गळुम् विग्रहविशेषङ्गळुम् मऱ्ऱुमुळ्ळ त्रिविधचेतनाचेतनङ्गळुमॆल्लां नारशब्दार्थमाऩ पोदु

स्वरूपनिरूपकधर्मङ्गळ् - सत्यत्वज्ञानत्वादिगळ्, निरूपितस्वरूपविशेषणङ्गळ् - स्वरूपनिरूपक धर्मङ्गळाले निरूपितमाऩ स्वरूपत्तिऱ्कु विशेषणङ्गळाऩ ज्ञानशक्त्यादिधर्मङ्गळ्। व्यापारङ्गळ् - साधु-परित्राणादिगळ्, विग्रहविशेषङ्गळ् - परव्यूहादिगळ्, आश्रयत्वादीत्यत्रादिशब्दात् शेषित्वस्य उपायत्वो-पेयत्वादीनाञ्च ग्रहणम्।

स्व-व्यतिरिक्त–सर्वत्तुक्कुम् आश्रयत्वादि-रूपेण निऱ्कुम् प्रकारम् विवक्षितम् आगैयाले
स्व-निष्ठत्वादिगळैच् चॊल्लुगिऱदु।

स्व-व्यतिरिक्तस्य सर्वस्य
आश्रयत्वादि-रूपेणावस्थिति-रूपस्य प्रकारस्य विवक्षितत्वात्
स्वनिष्ठत्वादीनि प्रतिपाद्यन्ते ।

From all this it may be inferred that He has the attribute of being the support of all except Himself.
Hence it declares also that He stands by Himself and in Himself (alone).

De todo esto se puede inferir que él tiene el atributo de ser el apoyo de todos, excepto él mismo.
Por lo tanto, declara también que él se mantiene solo y en sí mismo (solo).

स्वव्यतिरिक्तसर्वत्तुक्कुमाश्रयत्वादिरूपेण निऱ्कुम् प्रकारम् विवक्षितमागैयाले स्वनिष्ठत्वादिगळैच् चॊल्लुगिऱदु।

स्वनिष्ठत्वादिगळैच् चॊल्लुगिऱदु इति । इङ्गु नारायणशब्दमॆऩ्ऱु अध्याहरिप्पदु। स्वव्यतिरिक्तमाऩ सर्वत्तिऱ्कुम् इवऩ् आश्रयऩॆऩ्ऱु तोऱ्ऱिऩाल् इवऩुक्कु आश्रयान्तरमिल्लैयॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुमागैयाल् स्वे महिम्नि ऎऩ्गिऱविडत्तिल् पोल् स्वनिष्ठत्वम् सॊल्लप्पट्टदामिऱे। इङ्गु आदिपदत्ताल् सर्वशेषित्वनिस्समाभ्यधिकत्वादेः ग्रहणम्।

इप्-पडि व्यापन-भरण-नियमन–स्वाम्यादिगळाले वेऱु-पट्ट्-इरुक्किऱ पुरुषोत्तमऩुक्कुं, तत्-सम्बन्धिगळुक्कुं
कु-दृष्टिगळ् सॊऩ्ऩ स्व-रूपैक्यादि-भ्रमङ् कऴियुम् बडि
सर्व-शरीरित्व–सर्व-शब्द-वाच्यत्वादि वैभवमुम्
इङ्गे फलितम्।

इत्थं व्यापन-भरण-नियमन-स्वाम्य्-आदिभिः पृथग्-भूतस्य पुरुषोत्तमस्य
तत्-संबन्धिनां च
कु-दृष्टि–कथित–स्व-रूपैक्यादि-विषयक– भ्रम-निवर्तनौपयिकं वैभवम्,
सर्व-शरीरित्व– सर्व-शब्द-वाच्यत्वादि-वैभवम्
अत्र फलितम् ।

From this, the delusion maintained by men of perverted vision (Advaitins) that
Purushottama, who pervades, supports, controls and masters them
and the nārās who are related to Him
are identical in their essential nature-this delusion will disappear,
since it is evident that
He is the soul of all
and that He has such glories as that of being denoted by all words.

A partir de esto, el engaño mantenido por los hombres de visión pervertida (advaitins) que
Purushottama, que los impregna, apoya, los controla y los domina
y los nārās que están relacionados con él
son idénticos en su naturaleza esencial:
esta ilusión desaparecerá,
Dado que es evidente que
El es el alma de todos
y que tiene tan glorias como la de ser denotada por todas las palabras.

इप्पडि व्यापन भरणनियमनस्वाम्यादिगळाले वेऱुपट्टिरुक्किऱ पुरुषोत्तमऩुक्कुं, तत्-सम्बन्धिगळुक्कुं कुदृष्टिकळ् सॊऩ्ऩ स्वरूपैक्यादिभ्रमङ्गऴियुम्बडि सर्वशरीरित्वसर्वशब्दवाच्यत्वादि वैभवमुमिङ्गे फलितम्।

इप्पडि नारङ्गळुक्कुम् भगवाऩुक्कुम् व्यापनभरणस्वाम्यादिगळाल् वेऱुबाट्टै इन्द शब्दम् सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् इवैयिरण्डिऱ्कुम् स्वरूपैसॊल्लुगिऱदुबोलुळ्ळ तत्त्वमसि, अयमात्मेत्यादि वाक्यङ्गळुक्कु सामरस्यम् कूडुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि व्यापनभरणेत्यादियाल् सर्वशरीरित्वसर्वशब्दवाच्यत्वादिवैभवमुम् इङ्गे फलितमिति । इन्द नारायणशब्दत्तिल् नाराणामयनमॆऩ्गिऱ व्युत्पत्तियिल् सर्वाधारत्वरूपसर्वशरीरित्वम् तोऱ्ऱुगैयालुम् अदऩाल् सर्वशब्दवाच्यत्वम् सिद्धिक्कुमागैयालुम् तत्त्वमसि, अयमात्मेत्यादिगळिऱ्सॊऩ्ऩ सामानाधिकरण्यम् शरीर शरीरिभावसम्बन्धकृतमॆऩ्ऱु एऱ्पडुमागैयाल् स्वरूपैक्यभ्रमम् निवृत्तमामॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।

नर-शब्दत्ताले +++(सत्यत्व-बोधक-)+++शोधक-वाक्यार्थमुम्,

नर-शब्देन +++(सत्यत्व-बोधक-)+++शोधक-वाक्यार्थः,

The word nara (meaning ‘one who does not change’) brings out the meaning of the clarificatory texts in the śruti
(where Brahman is declared to be satyam, the Real that is unchanging).

La palabra nara (que significa ‘uno que no cambia’) resalta el significado de los textos aclaradores en el Śruti
(donde Brahman se declara “satyam”, lo real que no cambia).

नरशब्दत्ताले शोधकवाक्यार्थमुम्,

इऩि इन्द नारायणशब्दत्तिल् क्षयरूपदोषाभाववाचकमाऩ नरशब्दत्ताले शोधकवाक्यार्थमुम्, नराज्जातानि तत्त्वानि नाराणि ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियैयुडैय नारशब्दत्ताले कारणवाक्यार्थमुम्, ईयत इत्ययनम् ऎऩ्गिऱ कर्मव्युत्पत्तियैयुडैय अयनशब्दत्ताले गतिकर्मत्वम् सिद्धित्तु, अदऩाल् गत्यर्थानां बुद्ध्यर्थत्वात् ऎऩ्गिऱ न्यायत्ताले उपासनरूपबुद्धिकर्मत्वम् फलिक्कैयाल् उपासनवाक्यार्थमुम् प्रकाशितमॆऩ्गिऱार् नरशब्दत्ताले शोधकवाक्यार्थमुमित्यादियाल्।

नार-शब्दत्ताले

‘‘नराज् जातानि तत्त्वानि नाराणि’’

ऎऩ्गैयाले +++(जगत्-)+++कारण-वाक्यार्थमुम्,

नार-शब्देन

‘‘नराज् जातानि तत्त्वानि नाराणि’’

इत्य्-उक्तेः कारण-वाक्यार्थः,

The word nāra
which means those things which have their origin in Nara
as declared in the passage :

“Those reals or tattvas that are born of Nara
are called nārāh”

- this word brings out the meaning of the śruti
that declares Brahman to be the ultimate cause of all;

La palabra nāra
lo que significa aquellas cosas que tienen su origen en Nara
Como se declara en el pasaje:

“Esos reales o tattvas que nacen de Nara
se llaman nārāh "

- Esta palabra saca de lado el significado del Śruti
que declara que Brahman es la última causa de todos;

नारशब्दत्ताले ‘‘नराज्जातानि तत्त्वानि नाराणि’’ ऎऩ्गैयाले कारणवाक्यार्थमुम्,

अयन-शब्दत्ताले अव्व्-ओ उपासन-वाक्यार्थङ्गळुम् ऎल्लाम्
इङ्गे प्रकाशितङ्गळ् आगिऱऩ।

अयन-शब्देन तत्-तद्-उपासन-वाक्यार्थाः सर्वे ऽप्य् अत्र प्रकाशिता भवन्ति ।

the word ayana brings out the meaning of the texts prescribing forms of meditation or worship
(as leading to the attainment of ends desired by men).

La palabra Ayana saca a relucir el significado de los textos que prescriben formas de meditación o adoración
(como conduciendo al logro de los fines
deseados por los hombres).

अयनशब्दत्ताले अव्वो उपासनवाक्यार्थङ्गळुमॆल्लामिङ्गे प्रकाशितङ्गळागिऱऩ।

सुबालोपनिषत्-प्रभृतिगळिले
सर्वान्तर्यामियुम् आय्
सर्व-विध-बन्धुवुम् आय् इरुक्किऱ सर्वेश्वरऩ्
नारायण-शब्दत्ताले देवतान्तर-व्यावृत्तऩ् आग प्रतिपादितऩ् आऩाऩ्।

सुबालोपनिषत्-प्रभृतिषु सर्वान्तर्यामी सर्व-विध-बन्धुश् च सर्वेश्वरो
नारायण-शब्देन देवतान्तर-व्यावृत्तः प्रतिपादितः ।

Such texts as those in the Subālopanishad declare that
the Supreme Being who is the inner self of all
and who has all kinds of kinship (to us) is Nārāyaṇa.
(By this declaration) these passages state that
the Supreme Being is no other deity than Nārāyaṇa.

Textos tales como los del subālopanishad declaran que
el ser supremo que es el ser interno de todos
Y quién tiene todo tipo de parentesco (para nosotros) es Nārāyaṇa.
(Por esta declaración) Estos pasajes indican que
El Ser Supremo no es otra deidad que Nārāyaṇa.

सुबालोपनिषत्प्रभृतिकळिले सर्वान्तर्यामियुमाय् सर्वविधबन्धुवुमायिरुक्किऱ सर्वेश्वरऩ् नारायणशब्दत्ताले देवतान्तरव्यावृत्तऩाग प्रतिपादितऩाऩाऩ्।

इप्पडि नारायणशब्दत्तिल् योगव्युत्पत्तियाले वरुम् आधारत्वादिगळॆल्लाम् देवतान्तरसाधारणङ्गळागैयाल् इदु देवताविशेषत्तैच् चॊल्लुम्बडि ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सुबालोपनिषत्प्रभृतिकळिले इति । इङ्गु

‘‘एष सर्वभूतान्तरात्मा ऽपहतपाप्मा दिव्यो देव एको नारायणः’’

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘माता पिता भ्राता
निवासश् शरणं सुहृत्’’ ।

‘‘गतिर् नारायणः’’

ऎऩ्ऱुम् नारायणशब्दार्थत्तै प्रधानमाग निर्देशिक्कैयालुम् योगार्थङ्गळॆल्लाम् समभिव्याहृतपदान्तरलभ्यङ्गळागैयाल् रूढ्यर्थमाऩ श्रियःपति-यैये नारायणशब्दत्ताले सॊल्लवेण्डुमागैयाले योगार्थावच्छिन्नरूढ्यर्थदेवताविशेषम् प्रतिपादितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

लोकत्तिल् उळ्ळ सर्व-बन्धुक्कळुम्
भगवत्-सङ्कल्पत्ताले बन्धुक्कळ् आऩार्गळ्। +++(4)+++

लोके विद्यमानाः सर्वे बन्धवो ऽपि
भगवत्-संकल्पेन बन्धवो जाताः । +++(4)+++

Those who are relatives in the world became relatives (to us) by the will of Bhagavān.

Los que son parientes en el mundo se convirtieron en parientes (para nosotros) por la voluntad de Bhagavān.

लोकत्तिलुळ्ळ सर्वबन्धुक्कळुम् भगवत्सङ्कल्पत्ताले बन्धुक्कळाऩार्गळ्।

इदऩाल् मूलमन्त्रत्तिलुम् योगरूढमाऩ नारायणशब्दम् योगार्थावच्छिन्नरूढ्यर्थमाऩ श्रियःपतियैये सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु निर्णीतमायिऱ्ऱु। लोकत्तिल् माता पित्रादिबन्धुक्कळिरुक्क नारायणऩै सर्वविधबन्धु ऎऩ्बदु कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् लोकत्तिलुळ्ळ इत्यादियाल्।

‘‘न वा अरे पत्युः कामाय
पतिः प्रियो भवति
आत्मनस्तु कामाय’’

ऎऩ्गिऱबडि अवर्गळुडैय बन्धुत्वम् परसङ्कल्पप्रयुक्तमागैयाल् सोपाधिकमॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘त्वम् एव माता च पिता त्वम् एव’’
(गान्धारीवाक्यम्)

‘‘त्वम् एव माता च पिता त्वम् एव’’
(गान्धारीवाक्यम्)

“O, Best of deities, Thou art my mother.
Thou art my father;
Thou art my kinsman;
Thou art my guru ;
Thou art my learning;
Thou art my wealth.
So Thou art by all “,

“Oh, lo mejor de las deidades, eres mi madre.
Tú eres mi padre;
Tú eres mi pariente;
Tú eres mi gurú;
Tú eres mi aprendizaje;
Tú eres mi riqueza.
Así que eres por todos “,

‘‘त्वमेव माता च पिता त्वमेव’’(गान्धारीवाक्यम्)

भगवाऩुडैय सर्वविधबन्धुत्वत्तिल् उपाधिनिर्देशमिल्लामैयालेअवऩे निरुपाधिकसर्वविधबन्धु ऎऩ्गिऱार् त्वमेवेत्यादियाल्।

’’ऎम्-बिराऩ्+++(=उदारः → स्वामी)+++, ऎन्दै+++(=पिता)+++’’
(पॆरिय-तिरु-मॊऴि १-१-६),

“ममोपकारको मम पिता”,

The Lord is my master, who is my benefactor,
He is my father, my kinsman, my king.”

El Señor es mi maestro, que es mi benefactor,
Él es mi padre, mi pariente, mi rey “.

’’ऎम्बिराऩॆन्दै’’(पॆरियदिरुमॊऴि १-१-६),

ऎम्बिराऩ् - ऎऩक्कु उपकारकऩ्, ऎन्दै - ऎऩ्ऩुडैय पिता, इदऩाल् ईश्वरऩुडैय निरुपाधिकसर्वविधबन्धुत्वे साम्प्रदायिकत्वमपि दर्शितम्।

‘‘पिता त्वं, माता त्वं’’
(आळवन्दार् स्तोत्रम् ६०)

‘‘पिता त्वं, माता त्वं’’
(आळवन्दार् स्तोत्रम् ६०)

" Thou art the world’s father, its mother,
its beloved son, its affectionate friend,
its well-wisher and its guru ;
Thou art the goal to be attained
and also the upāya or means by which it is to be attained.
I am Thine,
I am sustained by Thee.
I am Thy servant.
I am one who considers Thee as the highest benefit.
I am one who has performed prapatti to Thee.
Therefore the burden of protecting me is Thine”.

“Eres el padre del mundo, su madre,
su amado hijo, su cariñoso amigo,
su simpatizante y su gurú;
Tú eres el objetivo a alcanzar
y también el upāya o medios por los cuales se debe alcanzar.
Yo soy tuyo
Soy sostenido por ti.
Soy tu sirviente.
Soy uno que te considera el mayor beneficio.
Soy uno que ha realizado Prapatti para ti.
Por lo tanto, la carga de protegerme es tuya “.

‘‘पिता त्वं माता त्वं’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् ६०)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये
निरुपाधिक–सर्व-विध-बन्धु सर्वेश्वरऩ् ऒरुवऩुमे।

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या
निरुपाधिक-सर्व-विध-बन्धुः सर्वेश्वर एक एव ।

The Supreme Ruler is thas one who is the unconditioned relative in every form.

El gobernante supremo es el que es el pariente incondicionado en todas las formas.

इत्यादिगळिऱ्पडिये निरुपाधिकसर्वविधबन्धु सर्वेश्वरऩॊरुवऩुमे।

‘‘यस्य प्रसादे सकलाः
प्रसीदेयुर् इमाः प्रजाः’’
(रामायणम् किष्किन्दाकाण्डम् ४-२१)

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘यस्य प्रसादे सकलाः
प्रसीदेयुर् इमाः प्रजाः’’
(रामायणम् किष्किन्दाकाण्डम् ४-२१)

इति

“He from whose favour all these people will become favourable (to us)–
that Rāma is now soliciting the favour of Sugrīva, the best of monkeys”,

“Él de cuyo favor todas estas personas se volverán favorables (para nosotros)-
Ese Rāma ahora solicita el favor de sugrīva, lo mejor de los monos “,

‘‘यस्य प्रसादे सकलाः प्रसीदेयुरिमाः प्रजाः’’(रामायणम् किष्किन्दाकाण्डम् ४-२१) ऎऩ्ऱुम्,

इप्पडि माता पिता ऎऩ्गिऱ सुबालोपनिषद्वाक्यत्तिल् सॊऩ्ऩ निरुपाधिकबन्धुत्वत्तै उपपादित्तु अदिऱ्सॊऩ्ऩ निरुपाधिकसुहृत्वत्तै उपपादिक्किऱार् यस्य प्रसाद इत्यादियाल्।

‘‘प्रसन्नम् अभवत् तस्मै
प्रसन्नाय चराचरम्’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१४१),

‘‘प्रसन्नम् अभवत् तस्मै
प्रसन्नाय चराचरम्’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१४१),

and

When Keśava, the best of deities, who loves His devotees, is pleased, (with a man),
his mind becomes clear thereby
and all creatures– those that move and those that do not move
become favourable to him.

y

Cuando Keśava, el mejor de las deidades, que ama a sus devotos, está complacido (con un hombre),
Su mente se vuelve clara por ello
y todas las criaturas, las que se mueven y las que no se mueven
volverse favorable para él.

‘‘प्रसन्नमभवत्तस्मै प्रसन्नाय चराचरं’’(इतिहास-समुच्चयः ३३-१४१),

प्रसन्नाय तस्मै – भगवत्प्रसादेन प्रसन्नचित्ताय पुरुषाय,

‘‘प्रसन्ने देवदेवेशे’’
(नारसिंहपुराणम्)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगैयाले

‘‘प्रसन्ने देव-देवेशे’’
(नारसिंहपुराणम्)

[[P295]] इति चोक्तत्वात्

“When Bhagavān who is the God of all gods
and who controls even Brahma is gracious,
all the three worlds become favourable”.

for it has been said (as above) :–

“Cuando bhagavān, quien es el dios de todos los dioses
Y quién controla incluso Brahma es amable,
Los tres mundos se vuelven favorables “.

porque se ha dicho (como arriba):-

‘‘प्रसन्ने देवदेवेशे’’(नारसिंहपुराणम्) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लुगैयाले

अवऩ् प्रसन्नऩ् आऩाल्
प्रतिकूलर् आवार् ऒरुवरुम् इल्लै।

तस्मिन् प्रसन्ने सति
प्रतिकूला भवन्तः के ऽपि न सन्ति ।

If He is pleased (with us),
there will be no one who will be opposed to us,

Si está complacido (con nosotros),
no habrá uno que se opondrá a nosotros,

अवऩ् प्रसन्नऩाऩाल् प्रतिकूलरावारॊरुवरुमिल्लै।

इव्वीश्वरऩुक्कु

‘‘सुहृदं सर्वभूतानां’’(गीता ५-२९)

ऎऩ्गिऱव् आकारम् स्व-भाव–सिद्धम्।

अस्येश्वरस्य,

‘‘सुहृदं सर्वभूतानां’’(गीता ५-२९)

इत्य्-उक्त आकारः स्वभाव-सिद्धः ।

Iśvara is, by His very nature, “the well-wisher of all creatures “.

Iśvara es, por su propia naturaleza, “el bien-amado de todas las criaturas”.

इव्वीश्वरऩुक्कु ‘‘सुहृदं सर्वभूतानां’’(गीता ५-२९) ऎऩ्गिऱवाकारम् स्वभावसिद्धम्।

इप्पडि प्रसादान्तरहेतुवाऩ भगवत्प्रसादम् सोपाधिकमो निरुपाधिकमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वीश्वरऩुक्कु इत्यादियाल् ऎऩ्गिऱवाकारम् - प्रसादरूपमाऩ सौहार्दमागिऱ आकारम्,

आकारान्तरम् चेतनर्-उडैयव् आज्ञातिलङ्घनम् आगिऱ उपाधिय् अडिय् आग वन्ददु। +++(5)+++

आकारान्तरं चेतन-गताज्ञाऽतिलङ्घन-रूपोपाधि-निबन्धनम् ।

If He is (at any time) differently disposed,
it is due to the upādhi or circumstance of the cetana (or sentient being) having disobeyed His command.

Si él está (en cualquier momento) dispuesto de manera diferente,
Se debe a que el upādhi o la circunstancia del cetana (o ser sensible) ha desobedecido su orden.

आकारान्तरम् चेतनरुडैय वाज्ञातिलङ्घनमागिऱ उपाधियडियाग वन्ददु।

इप्पडियागिल् शत्रुविषयत्तिल् विपरीताकारम् तोऩ्ऱुगिऱदे यॆऩ्ऩ? अदु सोपाधिकमॆऩ्गिऱार् आकारान्तरमित्यादियाल्।

अदुवुम् अल्प-व्याजत्ताले माऱुम्।+++(5)+++

तद् अपलाप-व्याजेन निवर्तेत ।

Even that disposition (of Iśvara’s) will change (and become favourable)
by some little gesture or consideration (vyāja).

Incluso esa disposición (de Iśvara) cambiará (y se volverá favorable)
por un poco de gesto o consideración (Vyāja).

अदुवुमल्पव्याजत्ताले माऱुम्।

आकारान्तरमौपाधिकमागैयाले प्रणिपतनाद्यल्पव्यापारत्ताले कऴिन्दु पोमॆऩ्गिऱार् अदुवुमिति ।

इत्तऩैय्+++(←“गोविन्द”-वचनेन)+++ अडियर् आऩार्क्क्
इरङ्गु+++(म्=दयमानं)+++ नम् अरङ्गऩ् आय,
पित्तऩै+++(=व्यामुग्धं)+++ (पॆऱ्ऱुम् - अन्दो+++(=अय्यो)+++,)
(तिरुमालै ४)

ऎऩ्ऱार्गळिऱे।

(एतावन्-मात्रेण दास-भूतानां विषये ऽनुकम्पमानम्
अस्मद्-रङ्ग-नाथम् अति-व्यामुग्धं लब्ध्वाऽपि”

इति वदन्ति खलु।)

Have they not declared:

“Even after approaching Śrī Raṅganātha
who is so mad as always to take pity on His servants,
why do we still continue to be afflicted by saṁsāra?”

No han declarado:

“Incluso después de acercarse a Śrī Raṅganātha
quien está tan enojado como siempre por tener una pena con sus sirvientes,
¿Por qué seguimos siendo afectados por Saṁsāra? "

’’इत्तऩैयडिय राऩार्क्किरङ्गुनमरङ्गऩायबित्तऩ्’’ (तिरुमालै ४) ऎऩ्ऱार्गळिऱे।

इप्पडि माऱुमॆऩ्बदिल् संवादम् काट्टुगिऱार् इत्तऩैयडियराऩार्क्कित्यादियाल्। इत्तऩैयडियराऩार्क्कु - मॊय्त्तवल् विऩैयैयुडैय क्षत्रबन्धुवाऩवऩ् ‘‘गोविन्द!’’ ऎऩ्गिऱ मूऩ्ऱॆऴुत्तुडैय नामत्तैच् चॊऩ्ऩमात्तिरत्ताल्
अन्द जन्मत्तिलेये पर-गतियैय् अडैन्दाऩ् ऎऩ्ऱदु कीऴ्।

इत्तऩैयडियराऩार्क्कु - मूऩ्ऱॆऴुत्तै युडैय नामत्तैच् चॊऩ्ऩ मात्तिरमागिऱ स्वल्पव्याजत्ताले दासराऩार्क्कुम्, इरङ्गुम् - मोक्षप्रदानपर्यन्तमाऩ इरक्कत्तैयुडैय, नम् - नम् स्वामियाऩ, अरङ्गऩायबित्तऩै - अरङ्गऩॆऩ्गिऱ आश्रितवत्सलऩै, पॆऱ्ऱुम् - सुलभमाग अडैन्दुम्, अन्दो संसारचक्रत्तिले भ्रमिप्पदे।