०४ प्रणव-चतुर्थी अन्तरा

IT MAY BE UTTERED BY ALL WITH THE OMISSION OF THE PRAŅAVA AND THE SUFFIX OF THE FOURTH CASE AT THE END:

Puede ser pronunciado por todos con la omisión del praņava y el sufijo del cuarto caso al final:

इदु प्रणव-चतुर्थिगळैय् ऒऴिन्द बोदु
सर्वाधिकारम्

ऎऩ्ऩुम् इडम्

अयं प्रणव-चतुर्थी-राहित्ये सर्वाधिकारः

इत्य् एतत्

When this mantra is taken without the praṇava (at the beginning) and the dative suffix at the end of Nārāyaṇa (i. e.) (as Namo Nārāyaṇa),
every one is competent to utter it.

Cuando este mantra se toma sin el praṇava (al principio) y el sufijo dativo al final de nārāyaṇa (i. E.) (Como namo nārāyaṇa),
Todos son competentes para pronunciarlo.

इदु प्रणवचतुर्थिकळैय् ऒऴिन्दबोदु सर्वाधिकारमॆऩ्ऩुमिडम्

इम् मन्त्रम् प्रणवचतुर्थिकळै यॊऴिन्द अवस्थैयिल् आब्राह्मणश्वपाकम् उपादेयमामॆऩ् पदै सप्रमाणमागक् काट्टुगिऱार् इदु प्रणवचतुर्थिकळै यॊऴिन्दबोदु इत्यादियाल्।

श्रीवराह-पुराणत्तिल् कैशिक-द्वादशी-माहात्म्यत्तिले

१३‘‘नमो नारायणेत्य् उक्त्वा
श्वपाकः पुनर् आगमत्’’
+++(स्वभक्षणाय राक्षसम् प्रति)+++
(वराहपुराणम् १३९-६३)

ऎऩ्गिऱ वचनत्ताले काट्टप्पट्टदु।

श्रीवराह-पुराणे कैशिक-द्वादशी-माहात्म्ये,

१३‘‘नमो नारायणेत्य् उक्त्वा
श्वपाकः पुनर् आगमत्’’
+++(स्वभक्षणाय राक्षसम् प्रति)+++
(वराहपुराणम् १३९-६३)

[[P269]] इति वचनेन दर्शितम् ।

This may be seen from the Varāha purāna in the context of the sanctity of Kaiśika Dvādaśī,
where it is said :

" (NampADuvAn), who was of the caste that eat dog’s flesh,
came back after pronouncing the words: Namo Nārāyaṇa".

Esto se puede ver desde la varāha purāna en el contexto de la santidad de Kaiśika dvādaśī, donde se dice:

“(Nampaduvan), que era de la casta que come carne de perro,
Regresó después de pronunciar las palabras: Namo nārāyaṇa “.

श्रीवराह-पुराणत्तिल् कैशिकद्वादशीमाहात्म्यत्तिले १३‘‘नमो नारायणेत्युक्त्वा श्वपाकः पुनरागमत्’’(वराहपुराणम् १३९-६३) ऎऩ्गिऱ वचनत्ताले काट्टप्पट्टदु।

इव्व्-अर्थम्

१४’’नामञ् जॊल्लिल्
नमो नारायणमेय्’’
(पॆरिय तिरुमॊऴि ६-१०-१)

ऎऩ्ऱुम्,

अयम् अर्थः,

‘नाम्न उक्तौ नमो नारायण +इत्य् एव’

इति,

“When the name of Bhagavān is uttered,
one should say Namo Nārāyaṇa “,

“Cuando se pronuncia el nombre de Bhagavān,
Uno debería decir namo nārāyaṇa “,

इव्वर्थम् १४’’नामञ्जॊल्लिल् नमो नारायणमेय्’’(पॆरिय तिरुमॊऴि ६-१०-१) ऎऩ्ऱुम्,

प्रणवचतुर्थिगळैय् ऒऴिन्द बोदु
इदु सर्वाधिकारमामॆऩ्बदिल् आऴ्वार्गळ् श्रीसूक्तिकळुम् सूचकङ्गळ् ऎऩ्गिऱार् इव्वर्थम् इति ।

१५’’नऩ्-मालै गॊण्डु
नमो नारणाव्’’
(मुदल् तिरुवन्दादि ५७, ९५)

ऎऩ्ऱुम्,

“नमो नारायणेत्य् एतां सन्-मालां संपाद्य”

इति,

" Having obtained this excellent garland called Namo Nārāyaṇa etc”

“Habiendo obtenido esta excelente guirnalda llamada Namo nārāyaṇa, etc.”

१५’’नऩ्मालैगॊण्डु नमो नारणाव्’’(मुदल् तिरुवन्दादि ५७, ९५) ऎऩ्ऱुम्,

नऩ्मालैगॊण्डु - श्रेष्ठमाऩ सॊल् मालैगळैक्कॊण्डु, नमो नारणावॆऩ्ऩुम् - तिरुमन्त्रमॆऩ्गिऱ, सॊऩ् मालै - शब्दसन्दर्भत्तै, कऱ्ऱेऩ् - अऱिन्देऩ्।

१६’’ना+++(क्)+++ वायिल् उण्डे,
‘नमो नारणाव्’ ऎऩ्ऱ् ओवाद्+++(=असमाप्य [श्वासं])+++ उरैक्कुम् उरैय्+++(=उक्तिः)+++ उण्डेय्’’
(मुदल् तिरुवन्दादि ९५)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ पासुरङ्गळालुम् सिद्धम्।

“जिह्वा मुखे ऽस्ति
‘नमो नारायणेति’ निरन्तरम् उच्चार्यः शब्दो ऽस्ति”

इति च प्रतिपादयन्तीभिर् गाथाभिश् च सिद्धः ॥

and

" there is certainly a tongue in the mouth
and there is certainly also the mantra called Namo Nāraṇa”
which should be uttered at a single breath”.

It may also be evident from the above (following) Tamil verses.

y

“Ciertamente hay una lengua en la boca
Y ciertamente también ****hay el mantra llamado Namo Nāraṇa "
que debe pronunciarse en una sola respiración “.

También puede ser evidente a partir de los versos tamiles anteriores (~~ siguientes ~~).

१६’’नावायिलुण्डे नमो नारणा वॆऩ्ऱोवादुरैक्कुमुरैयुण्डेय्’’(मुदल् तिरुवन्दादि ९५) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लुगिऱ पासुरङ्गळालुम् सिद्धम्।

नावायिलुण्डे - आयासप्पट्टु सम्बादिक्कवेण्डादबडि वायिल् जिह्वैयुण्डे, नमो नारणावॆऩ्ऱु - अष्टाक्षररूपमाऩ, ओवादुरैक्कुम् - अनवरतम् उच्चार्यमाणमाऩ, उरैयुण्डे - सूक्तियुण्डे, पासुरङ्गळालुम् सिद्धमिति । इप् पासुरङ्गळिल् प्रणवचतुर्थियिऩ्ऱिक्के मूलमन्त्रम् सॊल्लप्पडुगिऱबडियाल् प्रणवचतुर्थिकळै यॊऴिन्दबोदु तिरुमन्त्रत्तिऱ्कु सर्वाधिकारत्वम् सिद्धमामॆऩ्ऱु करुत्तु।