०२ मन्त्र-त्रयम्

THE PURPORT OF THE THREE MANTRAS AND THEIR RELATION TO ONE ANOTHER:

EL SIGNIFICADO DE LAS TRES MANTRAS Y SU RELACIÓN CON UNA OTRA:

सत्त्व-स्थर्क्क् अनुसन्धेयङ्गळ् आऩ सारतमार्थङ्गळैयुम्
अवऱ्ऱिऩ्-उडैय स्थिरी-करण-प्रकारङ्गळैयुम्
प्रतिपादित्तोम्।

सत्त्व-स्थैर् अनुसन्धेयान् सारतमार्थान्
तेषां स्थिरीकरण-प्रकारांश् च प्रत्यपीपदाम ।

So far we have explained the most essential truths which every sātvika should remember
and established them on a firm basis (of authority (pramāṇa) and argument).

Hasta ahora hemos explicado las verdades más esenciales que cada sātvika debe recordar
y los estableció sobre una base firme (de autoridad (pramāṇa) y argumento).

सत्वस्थर्क्कनुसन्धेयङ्गळाऩ सारतमार्थङ्गळैयुम् अवऱ्ऱिऩुडैय स्थिरीकरणप्रकारङ्गळैयुम् प्रतिपादित्तोम्।

मनसि मम यत्प्रसादाद्वसति रहस्यत्रयस्य सारोऽयं ऎऩ्ऱारिऱे। इऩि सङ्गत्यर्थम् वृत्तवर्तिष्यमाणङ्गळैक् काट्टुगिऱार् सत्वस्थर्क्कु इत्यादिना । सत्वस्थर्क्कु - सात्त्विकर्गळुक्कु, अनुसन्धेयङ्गळाऩ सारतमार्थङ्गळैयुमॆऩ्बदाल् अर्थानुशासनभागार्थम् सॊल्लप्पट्टदु।

इवऱ्ऱैय् ऎल्लाम् प्रकाशिप्पिक्किऱ रहस्य-त्रयत्तिल्
पद-वाक्य-योजऩैगळ् इरुक्कुम् बडि सॊल्लुगिऱोम्।

एषां सर्वेषां प्रकाशके रहस्यत्रये पद-वाक्य-योजनाप्-रकारान् ब्रूमः ॥

[[३६६]]

We will now proceed to show in what ways,
in the three great mysteries (mantras) which reveal all these (truths),
the words and the sentences should be construed
(in order that their meanings may be properly understood).

Ahora procederemos a mostrar de qué manera,
En los tres grandes misterios (mantras) que revelan todas estas (verdades),
Las palabras y las oraciones deben interpretarse
(para que sus significados puedan entenderse correctamente).

इवऱ्ऱैयॆल्लाम् प्रकाशिप्पिक्किऱ रहस्यत्रयत्तिल् पदवाक्ययोजऩैगळिरुक्कुम्बडि सॊल्लुगिऱोम्।

अवऱ्ऱिऩुडैय स्थिरीकरणप्रकारङ्गळैयु मॆऩ्बदाल् स्थिरीकरणभागार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। वर्तिष्यमाणार्थत्तैक् काट्टुगिऱार् इवऱ्ऱै यॆल्लामित्यादिना । पदवाक्ययोजऩैगळिति । पदयोजऩैयावदु पदङ्गळुक्कु परस्परमन्वयम्। वाक्योजऩैयावदु वाक्यङ्गळुक्कु परस्परमन्वयम्। +++(4)+++

अवऱ्ऱिल् मुऱ्पड तिरु-मन्त्रम्
पर-शेषतैक-रस-स्वरूपादिगळैत् तॆळिवित्तु

तत्र प्रथमतः श्री-मन्त्रः
पर-शेषतैक-रस-स्व-रूपादीनि प्रबोध्य

Among them, the first, namely, Tirumantra (aṣṭākṣara)
helps us to understand such things as our essential nature, (svarūpa)
which finds true happiness only in being the śeṣa of the Supreme Being.

Entre ellos, el primero, a saber, Tirumantra (Aṣṭākṣara)
nos ayuda a comprender cosas como nuestra naturaleza esencial (svarūpa)
Lo que encuentra la verdadera felicidad
solo en ser el Śeṣa del ser supremo.

अवऱ्ऱिल्मुऱ्पड तिरुमन्त्रम् परशेषतैकरसस्वरूपादिगळैत्तॆळिवित्तु

अदिल् रहस्यत्रयङ्गळुडैय अनुसन्धानक्रमत्तिऱ्कु नियामकङ्गाट्टुगिऱार् अवऱ्ऱिल् मुऱ्पड इत्यादियाल्। परशेषतैकरसत्वमावदु - परऩुडैय शेषत्वत्तैये स्वरुपनिरूपकधर्ममाग वुडैत्तायिरुक्कै। स्वरूपमावदु जीवात्मस्वरूपम्। आदिशब्दत्ताले फलस्वरूपमुम् उपायस्वरूपमुम् विवक्षितम्। तॆळिवित्तु - प्रकाशिप्पित्तु,

अम्-मुखत्ताले समस्त-प्रतिबन्धक–निवृत्ति-पूर्वक– परम-पुरुषार्थ-प्राप्तियिले
रुचियैयुम् त्वरैयैयुम् विळैप्पित्तु
उपायाधिकार-पूर्तियैय् उण्ड्-आक्कुम्। +++(4)+++

तन्-मुखेन समस्त-प्रतिबन्धक-निवृत्ति-पूर्वक- परम-पुरुषार्थ-प्राप्तौ
रुचिं त्वरां च संवर्ध्य
उपायाधिकार-पूर्तिम् उत्पादयति ।

By that (revelation), it creates a longing for the Supreme Goal of attainment
preceded by the removal of all obstacles thereto
and also a feeling of urgency (tvarā) (in regard to that attainment)
whereby the competency for the adoption of the upāya (prapatti) becomes perfected.

Por eso (revelación), crea un anhelo por el objetivo supremo del logro
precedido por la eliminación de todos los obstáculos a los mismos
y también un sentimiento de urgencia (TVARā) (con respecto a ese logro)
por lo que la competencia para la adopción del upāya (prapatti) se perfecciona.

अम्मुखत्ताले समस्तप्रतिबन्धकनिवृत्तिपूर्वकपरमपुरुषार्थप्राप्तियिले रुचियैयुम् त्वरैयैयुम् विळैप्पित्तु उपायाधिकारपूर्तियै युण्डाक्कुम्।

अम् मुखत्ताले - स्वरूपादिप्रकाशनद्वारा । समस्तेत्यादि । ऒरुवऩुक्कु तऩ्ऩुडैय शेषत्वत्तिऱ्कुम् परऩिडत्तिलुळ्ळ शेषित्वादिगळुक्कुम् सर्वदा प्रकाशमुण्डाऩाल् अदऩाल् प्रतिबन्धकनिवृत्तिपूर्वकशेषिकैङ्कर्यरूपपुरुषार्थत्तिल् विषयसौन्दर्याधीनमाग रुचियुम् रुचियिऩ् औत्कट्यत्ताल् तत्प्राप्तियिल् त्वरैयुमुण्डागुमिऱे। उपायाधिकारपूर्तियै युण्डाक्कुमिति । उपायाधिकारमावदु उपायसाध्यफलेच्छैयुम् उपायज्ञानादि-ळुमिऱे।

इप्-पडि अधिकारिय् आऩवऩ्-उडैय
फलापेक्षा-पूर्वक– +उपाय-विशेषानुष्ठान-प्रकारत्तै
द्वयम् विशदम् आग प्रकाशिप्पिक्कुम्।

इत्थम् अधिकारि-भूतस्य फलापेक्षा-पूर्वकोपाय-विशेषानुष्ठान-प्रकारं
द्वयं विशदं प्रकाशयति ।

Dvaya reveals clearly the manner in which this particular upāya should be adopted by this adhikārī,
with an antecedent longing for the fruit thereof.

Dvaya revela claramente
la manera en que este adhikārī debe adoptar este upāya particular,
con un antecedente anhelo de la fruta del mismo.

इप्पडि अधिकारियाऩवऩुडैय फलापेक्षापूर्वकोपायविशेषानुष्ठानप्रकारत्तै द्वयम् विशदमाग प्रकाशिप्पिक्कुम्।

इप्पडि मूलमन्त्रसिद्धोपायाधिकारवाऩुक्कु उपायानुष्ठानप्रकारप्रकाशकम् द्वयमॆऩ्गिऱार् इप्पडि अधिकारियाऩवऩुडैय इत्यादिना । इदऩाल् मुदलिल् मूलमन्त्रानुसन्धानत्तिऱ्कुम् अनन्तरम् द्वयानुसन्धानत्तिऱ्कुम् नियामकम् सॊल्लप्पट्टदु। द्वयत्तिल् ‘‘श्रीमते नारायणाय’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् फलापेक्षैयुम्, ‘‘चरणौ शरणं प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अनुष्ठानप्रकारमुम् अतिस्पष्टमिऱे।

इव्व्-उपाय-विशेषत्तै विधिक्किऱदु चरम-श्लोकम्।

इमम् उपाय-विशेषं विधत्ते चरमश्लोकः ।

The carama śloka enjoins (as a vidhi) the adoption of this upāya.

El Carama Śloka orienta (como un Vidhi) la adopción de este upāya.

इव्वुपाय विशेषत्तै विधिक्किऱदु चरमश्लोकम्।

चरमश्लोककृत्यत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वुपायविशेषत्तै इति ।

इवै मूऩ्ऱिलुम्
तऩित्-तऩियेय् ऎल्लाव् अर्थङ्गळैयुम्
शाब्दम् आगवुम् आर्थम् आगवुङ् काणल् आम् आगिलुम्
ओर्-ऒऩ्ऱिलेय् ओर्-ऒऩ्ऱुक्कु नोक्क्+++(=छविः)+++ आय् इरुक्कुम्।

एषु त्रिषु पृथक् पृथक्
सर्वेष्व् अर्थेषु शाब्दतया आर्थतया च द्रष्टुं शक्येष्व् अपि,
एकैकस्मिन् एकैकस्य तात्पर्यं भवति ।

Though it is possible to find all these truths in each of these three mantras by itself
from the words themselves and from the sense suggested by them (ārtha ),
yet each of these three has a primary aim
(which is different from that of the others).

Aunque es posible encontrar todas estas verdades en cada uno de estos tres mantras por sí solo
de las palabras mismas, y del sentido sugerido por ellas (ārtha),
Sin embargo, cada uno de estos tres tiene un objetivo principal
(que es diferente al de los demás).

इवै मूऩ्ऱिलुम् तऩित्तऩियेयॆल्लावर्थङ्गळैयुम् शाब्दमागवुमार्थमागवुङ्गाणलामागिलुम् ओरॊऩ्ऱिलेयोरॊऩ्ऱुक्कु नोक्कायिरुक्कुम्।

ऒव्वॊरु रहस्यत्तिलुम् ऎल्ला अर्थङ्गळैयुम् अडैत्तुच् चॊल्ल साध्यमायिरुक्क
मूलमन्त्रम् अधिकारापादकमॆऩ्ऱुम्,
द्वयम् अनुष्ठानप्रकारप्रकाशकमॆऩ्ऱुम्,
चरमश्लोकम् विधायकम्

ऎऩ्ऱुम् बिरित्तुच् चॊल्ल नियामकमुण्डोव् ऎऩ्ऩव्

अरुळिच्चॆय्गिऱार् इवै मूऩ्ऱिलुमित्यादिना ।

ओरॊऩ्ऱिले योरॊऩ्ऱुक्कु नोक्कायिरुक्कुमिति । नोक्क् आवदु प्रधान्येन प्रतिपादनम्। मूलमन्त्रत्तिल् स्वरूपादिज्ञानजननत्ताले अधिकारसम्पादकत्वमुम्, द्वयत्तिल् शरणं प्रपद्ये ऎऩ्ऱु उपायानुष्ठानप्रकाशकत्वमुम् चरमश्लोकत्तिल् शरणं व्रज ऎऩ्ऱु मध्यमऩाले विधायकत्वमुम् स्पष्टमागत्तोऩ्ऱुगैयाल् विभजित्तुच् चॊऩ्ऩदु कूडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

तिरु-मन्त्रत्तिल् प्रथम-पदत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिले संक्षिप्तम् आऩ शरण्य-पर-तत्त्वत्तैयुम्
इदिल् मध्यम-तृतीय-पदङ्गळिले प्रतिपन्नम् आऩ उपायोपेयङ्गळैयुम्
अडैवे+++(=[स]प्रकारं)+++ विशदम् आक्कुगिऱदु द्वयम्।

श्रीमन्त्रे प्रथम-पदे प्रथमाक्षरे संक्षिप्तं शरण्य-पर-तत्त्वम्,
तत्र मध्यम-तृतीय-पदयोः प्रतिपन्ने उपायोपेये च
विशदीकरोति द्वयम् ।

In the Tiru mantra,
the first syllable ( a ) in the first word ( aum) expresses, in a concise form,
the Supreme Reality who is the Protector or Saviour;

in the middle word (namas ) (namo) and the third word (Nārāyanāya ) are to be understood respectively the upāya (prapatti) and the Upeya (the end or goal, viz., service to Nārāyaṇa );

what is stated briefly (in the Tirumantra) is made clear in Dvaya.

En el Tiru-mantra,
La primera sílaba (a) en la primera palabra (aum) expresa, en forma concisa,
la Realidad Suprema que es la Protector o Salvador;

En la palabra media (namas) (namo) y la tercera palabra (nārāyanāya) deben entenderse respectivamente el upāya (prapatti) y el upeya (el fin u objetivo, a saber, el servicio a nārāyaṇa);

Lo que se establece brevemente (en el Tirumantra) se aclara en Dvaya.

तिरुमन्त्रत्तिल् प्रथमपदत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिले संक्षिप्तमाऩ शरण्यपरतत्त्वत्तैयुम् इदिल् मध्यमतृतीयपदङ्गळिले प्रतिपन्नमाऩ उपायोपेयङ्गळैयुमडैवे विशदमाक्कुगिऱदु द्वयम्।

इन्द रहस्यत्रायानुसन्धानक्रमत्तिल् व्याख्येयव्याख्यानभावमुम् नियामकमॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्गिऱार् तिरुमन्त्रत्तिलित्यादिना ।

प्रथमपदत्तिल् प्रथमाक्षरत्तिले - प्रणवघटकमाऩ अकारत्तिले, सङ्क्षिप्तमाऩ - सुरुङ्गच् चॊल्लप्पट्ट, शरण्यपरतत्वत्तै - रक्षकऩाऩ परमात्मावै, परत्वत्तै यॆऩ्ऱु पाठमाम्बोदु शरण्यऩुडैय जगत्कारणत्व रक्षकत्वाद्युत्कर्षत्तै यॆऩ्ऱु अर्थमागक् कडवदु। इदिल् मध्यमतृतीयपदङ्गळिले - मूलमन्त्रघटकङ्गळाऩ नमःपदनारायणपदङ्गळिले, प्रतिपन्नमाऩ - सङ्क्षेपेण प्रतिपन्नमाऩ, उपायोपेयङ्गळैयुम् - शरणागतिरूपोपायत्तैयुम् प्राप्यऩाऩ नारायणऩैयुम्, अडैवे - क्रममाग, विशदमाक्कुगिऱदु द्वयमिति । प्रणवघटकमाऩ अकारत्तिल् प्रतिपाद्यऩ् श्रीमाऩाऩ नारायणऩॆऩ्ऱुम्, नमश्शब्दत्तिल् सॊल्लप्पट्ट उपायम् शरणवरणमॆऩ्ऱुम्, नारायणाय ऎऩ्गिऱ तृतीयपदत्तिल् सङ्क्षिप्तमाऩ उपेयम् श्रीमाऩाऩ नारायणऩॆऩ्ऱुम् स्पष्टमाक्कुगिऱदु द्वयमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदिल्

• ‘‘प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् उत्तमऩाले +++(←उत्तमपुरुषेण)+++ विवक्षितम् आऩ अधिकारि-विशेषत्तैयुम्
• अर्थ-सिद्धम् आऩ उपायान्तर-नैरपेक्ष्यत्तैयुम्
• उपेयत्तिल् “नमश्”-शब्द-संक्षिप्तम् आऩ विरोधि-निवृत्त्य्-अंशत्तैयुम्

वॆळिय् इडुगिऱदु चरम-श्लोकम्।

अत्र

• “प्रपद्ये” इति पदय् उत्तमेन विवक्षितम् अधिकारि-विशेषम्,
• अर्थ-सिद्धम् उपायान्तर-नैरपेक्ष्यम्,
• उपेये नमश्-शब्द-संक्षिप्तं विरोधि-निवृत्य्-अंशं च

प्रकाशयति चरमश्लोकः ॥

(1) The word prapadye in Dvaya indicates the particular kind of adhikāri (namely, one who is destitute of other upāyas - akiñcana) by the first person singular and
(2) the needlessness of other upāyas, is inferred from the sense, and
(so also) (3) the disappearance of the hindrances to the goal is implicit in the last word namas.

The Carama-śloka explains distinctly these (three things), (that are only hinted at in the Dvaya ).

(1) La palabra Prapadye en dvaya indica el tipo particular de adhikāri (a saber, uno que es indigente de otros upāyas - akiñcana) por la primera persona singular y (2) La innecesamiento de otros upāyas se infiere del sentido y
(así también) (3) La desaparición de los obstáculos al objetivo está implícito en la última palabra “namas”.

El Carama-śloka explica claramente estas (tres cosas) (que solo se insinúan en el dvaya).

इदिल् ‘‘प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱ पदत्तिलुत्तमऩाले विवक्षितमाऩ अधिकारिविशेषत्तैयुम् अर्थसिद्धमाऩ उपायान्तरनैरपेक्ष्यत्तैयुम् उपेयत्तिल् नमश्शब्दसंक्षिप्तमाऩ विरोधिनिवृत्त्यंशत्तैयुम् वॆळियिडुगिऱदु चरम-श्लोकम्।

इदिल् - इन्द द्वयत्तिल् घटकमाऩ, उत्तमऩाले - उत्तमपुरुषऩाले,
अधिकारिविशेषत्तैयुम् - अनन्यशरणऩाऩ अकिञ्चनऩैयुम्, अर्थसिद्धमाऩ उपायान्तरनैरपेक्ष्यत्तैयुमिति । नारायणऩुडैय चरणङ्गळै उपायमागप् पऱ्ऱुगिऱेऩॆऩ्ऱाल् चरणव्यतिरिक्तङ्गळाऩ उपायङ्गळिल् अपेक्षैयिल्लामै ‘‘सर्वं वाक्यं सावधारणं’’ ऎऩ्गिऱ न्यायत्ताले अर्थात्सिद्धिक्कुमिऱे। उपेयत्तिल् - विरोधिनिवृत्तिपूर्वकेष्टप्राप्तिरूपमाऩ उपेयत्तिल्, नमश्शब्दसङ्क्षिप्तमाऩ - द्वयत्तिऩ् उत्तरखण्डत्तिल् नमश्शब्दसङ्क्षिप्तमाऩ, वॆळियिडुगिऱदु चरमश्लोकम् - सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱ पदङ्गळ् द्वयत्तिल् उत्तमऩिल् सॊल्लप्पट्ट अधिकारी सर्वधर्मशून्यऩॆऩ्ऱु वॆळियिडुगिऩ्ऱऩ। अर्थसिद्धमाऩ उपायान्तरनैरपेक्ष्यत्तै मामेकं शरणं व्रज ऎऩ्गिऱ पदङ्गळ् वॆळियिडुगिऩ्ऱऩ। उपेयत्तिल् नमश्शब्दसङ्क्षिप्तमाऩ विरोधि-निवृत्त्यंशत्तै सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्गिऱ पदङ्गळ् वॆळियिडुगिऩ्ऱऩ।

इवै मूऩ्ऱुम् नमक्कु
ज्ञान-+अनुष्ठान–फल-निदानङ्गळ् आय्क्-कॊण्डु
+++(क्रमशः)+++ धारक-पोषक-भोग्यङ्गळ्। +++(4)+++

एते त्रयो ऽप्य्
अस्माकं +++(क्रमशः)+++ ज्ञानानुष्ठान-फल-निदान-भूताः सन्तो
+++(क्रमशः)+++ धारक-पोषक-भोग्याः ।

These three (mantras) are to us (men destitute of other upāyas),
maintenance, nourishment and enjoyment (of the fruit),
being, respectively, the causes of knowledge (jñāna ), practice or adoption (anushtāna ) and the end or fruit (of our endeavour.)

Estos tres (mantras) son para nosotros (hombres indigentes de otros upāyas),
mantenimiento, alimento y disfrute (de la fruta),
Ser, respectivamente, las causas del conocimiento (jñāna), la práctica o la adopción (anushtāna) y el fin o la fruta (de nuestro esfuerzo).

इवैमूऩ्ऱुम् नमक्कु ज्ञानानुष्ठानफलनिदानङ्गळाय्क्कॊण्डु धारकपोषकभोग्यङ्गळ्।

इन्द रहस्यत्रयमुम् मुमुक्षुक्कळुक्कु उपकारभेदत्ताले उपजीव्यमॆऩ्गिऱार् इवै मूऩ्ऱुमिति । नमक्कु -मुमुक्षुक्कळाऩ नमक्कु, ज्ञानानुष्ठानफलनिदानङ्गळाय्क्कॊण्डु धारकपोषकभोग्यङ्गळिति । तिरुमन्त्रम् स्वस्वरूपज्ञानोत्पादनत्ताले धारकमायुम्, चरमश्लोकम् उपायविधानत्ताले अनुष्ठानत्तिऱ्कु निदानमाय् पोषकमायुम्, द्वयम् प्रथमोच्चारणत्ताले फलोपायमाय्क्कॊण्डु द्वितीयाद्युच्चारणत्ताले सर्वदा भोग्यमायुमिरुक्कुमॆऩ्ऱबडि।

१‘‘व्यक्तं हि भगवान् देवस्
साक्षान् नारायणस् स्वयम् ।
अष्टाक्षर-स्वरूपेण
मुखेषु परिवर्तते॥’’
(नारदीयम् १-३२)

ऎऩ्गिऱबडिये

१‘‘व्यक्तं हि भगवान् देवस्
साक्षान् नारायणस् स्वयम् ।
अष्टाक्षर-स्वरूपेण
मुखेषु परिवर्तते॥’’
(नारदीयम् १-३२)

इत्य्-उक्त-रीत्या

It has been said:

“The God, Nārāyaṇa, who is perfect in the possession of the six attributes
is certainly in the form of aṣṭākṣara
in the mouths of those who utter the mantra,”

Se ha dicho:

“El Dios, Nārāyaṇa, que es perfecto en posesión de los seis atributos
ciertamente está en forma de aṣṭākṣara
en la boca de los que pronuncian el mantra “,

१‘‘व्यक्तं हि भगवान् देवस्साक्षान्नारायणस्स्वयम् । अष्टाक्षरस्वरूपेण मुखेषु परिवर्तते॥’’(नारदीयम् १-३२) ऎऩ्गिऱबडिये

तिरुमन्त्रत्तिऩुडैय धारकत्वप्रकारत्तै उपपादिक्किऱार् व्यक्तं हीति । व्यक्तमॆऩ्गिऱ पदम् नूनमॆऩ्बदऱ्कु पर्यायमाय् मूलमन्त्रत्तिल् नारायणत्वोत्प्रेक्षैक्कु व्यञ्जकमायिरुक्कुम्।

देशिक-जिह्वैयिलेय् इरुन्दु
शिष्य-हृदय-गुहान्धकारत्तैक् कऴित्तु +++(5)+++

देशिक-जिह्वा-स्थितः
शिष्य-हृदय-गुहान्धकारं विनाश्य

So, from the tongue of the ācārya,
it dispels the darkness (ignorance) in the cave of the disciple’s heart

Entonces, de la lengua del ācārya,
disipa la oscuridad (ignorancia) en la cueva del corazón del discípulo

देशिकजिह्वैयिलेयिरुन्दु शिष्यहृदयगुहान्धकारत्तैक् कऴित्तु

श्लोकत्तिलिरुक्कुम् मुखशब्दत्तिऱ्कु तात्पर्यमरुळिच्चॆय्गिऱार् देशिकजिह्वैयिले इति । परिवर्तनत्तिऱ्कु प्रयोजनमरुळिच् चॆय्गिऱार् शिष्यहृदयगुहान्धकारत्तैक् कऴित्तु इति । देशिकजिह्वैयिल् इरुक्कुम् मूलमन्त्रम् अन्द जिह्वोपदिष्टमाऩ स्वार्थज्ञानमागिऱ दीपत्ताले शिष्यहृदयगुहैयिल् इरुक्कुम् स्वरूपाज्ञानान्धकारत्तैक् कऴिक्कुमिऱे।

पर-शेषतैक-रसम् आऩ परिशुद्ध-स्वरूपत्तै वॆळियिट्टु

पर-शेषतैक-रसं परिशुद्ध-स्वरूपं प्रकाश्य

and makes him realise his pure and essential nature,
which finds bliss only in being the śeṣa of the Supreme Being.

y le hace darse cuenta de su naturaleza pura y esencial,
lo que encuentra dicha solo en ser el Śeṣa del ser supremo.

परशेषतैकरसमाऩ परिशुद्धस्वरूपत्तै वॆळियिट्टु

परशेषतैकरसमाऩ परिशुद्धस्वरूपत्तै इति । परिशुद्धस्वरूपम् - प्रकृतिवियुक्तमाऩ आत्मस्वरूपम्,

सत्ता-लाभत्तैप् पण्णुगैयाले
तिरु-मन्त्रम् धारकम्।

सत्ता-लाभस्य साधक
इति श्रीमन्त्रो धारकः ।

Since it gives (in this manner) real (spiritual) existence to him,
the Tirumantra is his maintenance (dhāraka).

Ya que da (de esta manera) existencia real (espiritual) para él,
El Tirumantra es su mantenimiento (Dhāraka).

सत्तालाभत्तैप् पण्णुगैयाले तिरुमन्त्रम् धारकम्।

सत्तालाभमावदु शेषत्वज्ञानम्। असत्कल्पऩायिरुन्द इवऩुक्कु शेषत्वज्ञानत्तालेयिऱे सत्तालाभमुण्डावदु। इप्पडि सत्तालाभजनकमागैयाल् अन्नादिगळैप्पोल् मूलमन्त्रम् धारकमागिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।

चरमोपायत्तिले प्रवर्तिक्कुम् बडिय् आऩ ज्ञान-विशेषोपचय-हेतुव् आगैयाले

चरमोपाय-प्रवृत्त्य्-औपयिक- ज्ञानोपचय-हेतुत्वात्

The carama śloka is the cause of his advancement in the particular kind of knowledge
which would enable him to adopt the final upāya (prapatti).

El carama Śloka es la causa de su avance en el tipo particular de conocimiento
lo que le permitiría adoptar la final upāya (Prapatti).

चरमोपायत्तिले प्रवर्तिक्कुम्बडियाऩ ज्ञानविशेषोपचयहेतुवागैयाले

चरमश्लोकत्तिऩुडैय पोषकत्वप्रकारत्तै उपपादिक्किऱार् चरमोपायत्तिले इत्यादियाल्। चरमोपायमावदु प्रपत्ति । कर्मयोग-ज्ञानयोगभक्तियोगप्रपत्तियोगरूपङ्गळाऩ उपायङ्गळिल् प्रपत्तियाऩदु चरमोपायमिऱे। ज्ञानविशेषमावदु:- भगवाऩ् ऒरुवऩे उपायमॆऩ्गिऱ ज्ञानम्। उपचयहेतुवागैयावदु:- अन्नादिना धृतशरीरऩुक्कु घृतक्षीरादिगळ्बोले स्वरूपज्ञानत्ताले लब्धसत्ताकऩुक्कु उपायज्ञानजनकमागुगै।

श्रोतव्य-शेषम् इल्लाद बडि
उपायोपदेश-पर्यवसानम् आऩ चरम-श्लोकम् पोषकम्।

श्रोतव्य-शेषो यथा न स्यात् तथा —
उपायोपदेश-पर्यवसान-भूतश् चरम-श्लोकः पोषकः ।

It is the final word as a precept or instruction concerning the upāya,
omitting nothing that should be learnt.

Es la última palabra como precepto o instrucción sobre el upāya,
omitir nada que deba aprender.

श्रोतव्यशेषमिल्लादबडि उपायोपदेशपर्यवसानमाऩ चरमश्लोकम् पोषकम्।

उपायोपदेशपर्यवसानमाऩ इति । गीतैयिल् कर्मयोगज्ञानयोग भक्तियोगरूपोपायङ्गळै उपदेशित्तु अन्ततः चरमश्लोकत्तिल् प्रपत्तियोगत्तैयुपदेशिक्कैयाल् चरमश्लोकत्तै उपायोपदेशपर्यवसानमॆऩ्गिऱदु।

पोषकमिति । स्वरूपपोषणहेतु वॆऩ्ऱबडि।

मेल् द्वयत्तिऩ् भोग्यतैयैक् काट्टुगिऱार् सकृदुच्चारणत्ताले परमपुरुषार्थहेतुवाय्क्कॊण्डु इति । मोक्षार्थसङ्कल्पपूर्वकमाऩ द्वयत्तिऩुडैय सकृदुच्चारणमे मोक्षरूपपरमपुरुषार्थत्तिऱ्कु हेतुवागिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।

• सकृद्-उच्चारणत्ताले परम-पुरुषार्थ-हेतुव् आय्क् कॊण्डु
• सदाऽनुसन्धानत्ताले कृतार्थऩ् आक्कुगैयाले

द्वयम् भोग्यम्।

• सकृद्-उच्चारणेन परम-पुरुषार्थ-हेतुः सत्
• सदाऽनुसन्धानेन कृतार्थतापादकम्

इति द्वयं भोग्यम् ।

Therefore the Carama śloka is his nourishment (poṣaka).
Dvaya is the cause of the attainment of the Supreme Goal of existence by a single utterance of it
and enables a person by constant meditation to feel that he has attained his object.

Therefore Dvaya is an object of enjoyment (bhogya).

Por lo tanto, el Carama Śloka es su alimento (poṣaka).
Dvaya es la causa del logro del objetivo supremo de la existencia por una sola expresión de la misma

y permite que una persona por meditación constante sienta que ha alcanzado su objeto.

Por lo tanto, Dvaya es un objeto de disfrute (bhogya).

सकृदुच्चारणत्ताले परमपुरुषार्थहेतुवाय्क्कॊण्डु सदानुसन्धानत्ताले कृतार्थऩाक्कुगैयाले द्वयम् भोग्यम्।

सदानुसन्धानत्ताले इति । उपायरूपमाऩ प्रथमोच्चारणत्तिऱ्कुप् पिऱगु उण्डागुम् भोगरूपमाऩ सदानुसन्धानत्ताले ऎऩ्गै।

कृतार्थऩ् - कृतप्रयोजनऩ्, द्वयं भोग्यमिति । भोग्यमावदुभोगत्तिऱ्कु हेतु, अन्नत्ताले धरिक्कप्पट्टु दधिक्षीरादिगळाले पोषितमाऩ शरीरत्तिऱ्कु स्रक्चन्दनादिगळ् भोग्यमामाप्पोल् ऎऩ्ऱु करुत्तु।