रामानुजीये विश्वासटिप्पन्यः

विश्वास-प्रस्तुतिः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रभावरक्षाधिकारः ॥

English

(26) THE CHAPTER ON THE VINDICATION OF (THE) POTENCY (OF PRAPATTI ). page389

Español

(26) El capítulo sobre la reivindicación de (la) potencia (de Prapatti) Página 389

मूलम्

४२तमाहोबिल-यतिः

॥ श्रीः ॥ श्रीसारबोधिन्यां प्रभावरक्षाधिकारः ॥

विश्वास-प्रस्तुतिः (सं॰प॰)

+++(अहल्यायां)+++ शिलादेः स्त्रीत्वादिर् विपरिणतिर् अस्त्व् अद्भुतम् इदं
ततो ऽप्य् एतच् चित्रं, यद् उत +++(हनुमति)+++ दहनस्यैव हिमता ।
+++(काके)+++ तृणस्यैवास्त्रत्वं, +++(शिशुपालादि-)+++रिपुषु निहतेर् एव हितता,
पद-त्रेणैवेह त्रिभुवन-परित्राणम् इति च ॥ ५७ ॥ +++(4)+++

नीलमेघः (सं)

English

It is, of course, wonderful that stones and the like should become women and the like (Ahalya);
(but) more wonderful is it that fire should become as cold as snow (as in the case of Hanuman)
and that a blade of grass should become a missile (Kakasura);
even more wonderful is the act of slaying when it becomes the means of redemption (as for Sisupala and others). So also it is most wonderful that the sandal (of Śrī Rāma) should protect the three worlds.

(Since the glory of Bhagavān is so wonderful,
there is nothing surprising in prapatti to Him accomplishing wonderful things.)

Español

Es, por supuesto, maravilloso que las piedras y similares se conviertan en mujeres y similares (Ahalya);
(pero) es más maravilloso que el fuego se vuelva tan frío como la nieve (como en el caso de Hanuman)
y que una cuchilla de hierba debería convertirse en un misil (Kakasura);
Aún más maravilloso es el acto de matar cuando se convierte en el medio de redención (en cuanto a Sisupala y otros).
Así que también es maravilloso que la sandalia (de Śrī Rāma) proteja los tres mundos.

(Dado que la gloria de Bhagavān es tan maravillosa,
No hay nada sorprendente en Prapatti para que logre cosas maravillosas).

मूलम् (सं॰प॰)

शिलादेः स्त्रीत्वादिर्विपरिणतिरस्त्वद्भुतमिदं
ततोप्येतच्चित्रं यदुत दहनस्यैव हिमता ।
तृणस्यैवास्त्रत्वं रिपुषु निहतेरेव हितता
पदत्रेणैवेह त्रिभुवनपरित्राणमिति च ॥ ५७ ॥

४२तमाहोबिल-यतिः

कीऴधिकारत्तिल् उपायप्रभावत्तिऱ्कु जातिनाशकत्वादिगळिल्लादबडि व्यवस्थै सॆय्यप्पट्टदु। इव्वधिकारत्तिल् प्रपत्तिक्कु प्रारब्धनाशकत्वम् इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लुम् पक्षत्तै निराकरित्तु उपायप्रभावत्तै रक्षणम्बण्णक्करुदि अधिकारार्थत्तै श्लोकत्ताले सग्रहिक्किऱार् शिलादेरिति । आदिपदत्ताले करिक्कु सङ्ग्रहम्। स्त्रीत्वादिः । इङ्गु आदिपदत्ताल् पुंस्त्वत्तिऱ्कु ग्रहणम्। विपरिणतिः - वेऱु अवस्थै, रामावतारत्तिल् रामपादधूळीस्पर्शत्ताले ऒरु शिलैक्कु अहल्यात्वरूपस्त्रीत्वपरिणाममुम्, अप्पडिये श्रीकृष्णावतारत्तिलुम् श्रीकृष्णभगवाऩुडैय स्पर्शत्ताले उत्तरागर्भत्तिलिरुन्दु विऴुन्द ऒरु करिक्कु पुरुषत्वरूपपरिणाममुण्डायिऱ्ऱिऱे। अश्वत्थामाविऩ् अस्त्रत्तिऩाले दहिक्कप्पट्टु उत्तरागर्भम् ऒरु करियाग विऴ अदै श्रीक्रुष्णऩ् तिरुवडिगळाल् स्पर्शिक्क अन्द करि परीक्षित् ऎऩ्ऩुम् राजकुमारऩाग विपरिणमित्तदॆऩ्बदु भारतकथाप्रसिद्धम्। इदं – विपरिणतिरूपवस्तुवाऩदु, अद्भुतमस्तु – भगवत्प्रभावत्ताले उण्डाय् लोकातीतमायिरुक्कैयाले अत्याश्चर्यमाग इरुक्कट्टुम्, ततोपि – अदैक्काट्टिलुम्, एतत् - वक्ष्यमाणमाऩदु, चित्रं – महादाश्चर्यम्। अदॆदॆऩ्ऩिल्; दहनस्यैव सतः – हिरण्यादिविषये दहनस्यैव सतः, दाहकमागवे इरुक्किऱ अग्निक्कु, हिमतेति यत् – प्रह्लादविषयत्तिल् शैत्यमॆऩ्बदु यादॊऩ्ऱुण्डो अदु,

‘‘तातैष वह्निः पवनेरितोऽपि
न मां दहत्य् अत्र समन्ततोऽपि ।
पश्यामि पद्मास्तरणास्तृतानि
शीतानि सर्वाणि दिशोमुखानि ॥’’

ऎऩ्ऱाऩिऱे प्रह्लादऩ्।
मुऩ्बु सॊऩ्ऩ स्त्रीत्वादिविपरिणामम् शिलात्वकरीषत्वप्रहाणत्ताले वन्ददिऱे। इङ्गु ऒरुवऩ् विषयत्तिल् दहनत्वमिरुक्कच्चॆय्देये मऱ्ऱॊरुवऩ् विषयत्तिल् हिमत्वमुम् एककालत्तिल् इरुक्कैयाल् पूर्वोक्तत्तैक्काट्टिलुमिदु अत्यद्भुतमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडिये मेलुम् कण्डु कॊळ्वदु। तृणस्यैवास्त्रत्वमिति । कागविषयत्तिल् पोडप्पट्ट तृणमे ब्रह्मास्त्रत्वत्तै यडैन्ददिऱे।

‘‘स दर्भं सस्तराद् गृह्य
ब्राह्मेणास्त्रेण योजयत्’’

ऎऩ्ऱदिऱे रामायणम्। रिपुषु – शत्रुक्कळ् विषयत्तिल्, निहतेरेव – हननत्तिऱ्के, हितता – पुरुषार्थसाधनत्वम्, अदावदु:- जय विजयर् कळाऩ द्वारपालकर्गळ् विप्रशापत्ताले मूऩ्ऱु तलैमुऱै हिरण्यकशिपु प्रभृतिकळागप् पिऱन्दु मूऩ्ऱु तलैमुऱैयिलुम् भगवत्कर्तकहननत्तालेये परिशुद्धर्गळाय् तङ्गळ् पदङ्गळागिऱ पुरुषार्थत्तैप्पॆऱ्ऱार्गळिऱे। आगैयाल् भगवत्कर्तकहननमे हिदमा यिऱ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदै

‘‘सत्सङ्गजानि निधनान्य् अपि तारयन्ति’’

ऎऩ्ऱु महाकवियुम् सॊऩ्ऩाऩिऱे। पदत्रेणैव - तिरुवयोत्तियिल् अभिषिक्तमाऩ तम्मुडैय पादुकायुगळत्तालेये, त्रिभुवनपरित्राणमिति च - मूऩ्ऱु लोगङ्गळुडैय रक्षणमॆऩ्बदु यादॊऩ्ऱुण्डो इदुवुम्, ततोपि चित्रं – पादुकात्वावस्थाप्रहाणमिऩ्ऱिक्के भुवनरक्षणमति-चित्रमॆऩ्ऱबडि। इप्पडि भगवत्प्रभावत्ताले अतिविचित्रमाऩ कार्यङ्गळ् नडन्दबडियाल् भगवद्विषयप्रपत्तिक्कु भगवत्सम्बन्धत्ताले प्रारब्धनाशकत्वादिगळ् कैमुतिकन्यायसिद्धङ्गळॆऩ्ऱु करुत्तु।