१६ बुद्धि-पूर्वकाघाः

मुमुक्षुत्वमेय् अडिय् आग
बुद्धि-पूर्व-निषिद्धङ्गळ् पुगुराव्

ऎऩ्ऩुम् वार्तैयुम्

मुमुक्षुत्वाद् एव हेतोः
बुद्धि-पूर्वक-निषिद्धानि न भवेयुर्

इतीयं वार्ताऽपि,

The contention that when there is aspiration for mukti, no forbidden things will be done deliberately

La afirmación de que cuando hay aspiración para Mukti,
no se harán cosas prohibidas deliberadamente

मुमुक्षुत्वमेयडियाग बुद्धिपूर्वनिषिद्धङ्गळ् पुगुरावॆऩ्ऩुम् वार्तैयुम्

मुमुक्षुवुक्कु बुद्धिपूर्वपापम् पुगुरादॆऩ्ऱु पूर्वर्गळिऩ् वार्त्तैयिरुक्क प्रपन्नविषयत्तिल् अदु पुगुरुमॆऩ्ऱुम्, अदऱ्कु प्रायश्चित्तम् पुनः प्रपत्तियॆऩ्ऱुम् सॊल्ललामोवॆऩ्ऩ अव्वार्त्तैक्कु भावमरुळिच्चॆय्गिऱार् मुमुक्षुत्वमे यडियाग इत्यादिना ।

‘‘विद्यते ब्राह्मणे दमः’’
(रमायणम् युद्ध-काण्डम् १६-९)

ऎऩ्ऩुम् आप्-पोले
औचित्यत्ताले सॊऩ्ऩ बडिय् अत्तऩै। +++(5)+++

‘‘विद्यते ब्राह्मणे दमः’’
(रमायणम् युद्ध-काण्डम् १६-९)

इतिवद् औचित्य-मूलो वाद इत्य् एव ।

means only that it would be unlikely, being inappropriate.
It is like the saying that
“in the Brahmin there is control of the senses”.
(It does not mean that the control is always found).

Significa solo que sería poco probable, ser inapropiado.
Es como el dicho que
“En el brahmán hay control de los sentidos”.
(No significa que el control siempre se encuentre).

‘‘विद्यते ब्राह्मणे दमः’’(रमायणम् युद्ध-काण्डम् १६-९) ऎऩ्ऩुमाप्पोले औचित्यत्ताले सॊऩ्ऩबडियत्तऩै।

औचित्यत्ताले सॊऩ्ऩबडि यत्तऩै इति । इन्द्रियनिग्रहरूपदान्तिशून्यर्गळाग सिल ब्राह्मणर्गळिरुक्कच् चॆय्देयुम् उत्तमसत्त्वगुणवाऩाऩ ब्राह्मणऩिडत्तिल् प्रायशः ‘‘शमो दमस्तपश्शौचं’’ ऎऩ्गिऱबडि दमादिगळ् सम्भावितङ्गळॆऩ्ऱॆण्णि ‘‘विद्यते ब्राह्मणे दमः’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱाप्पोले मुमुक्षुवुक्कु बुद्धिपूर्वकनिषिद्धम् पुगुरादॆऩ्गिऱ वार्त्तैयुम् तापत्रयाभिहतऩाय् दोषसप्तकविशिष्टमाऩ सांसारिक सुखत्तिऩिऩ्ऱुम् विरक्तऩाऩ मुमुक्षुवुक्कु प्रायशः तादृशमाऩ अपराधम् पुगुरादॆऩ्ऱु औचित्यत्तैयॆण्णिच् चॊऩ्ऩदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

मुमुक्षुवुक्कु
बुद्धि-पूर्व-निषिद्धङ्गळ् पुगुन्दु
परिहारङ्गळ् पण्णुगै
महर्षिगळ् पक्कलिलुम्
ऋषि-प्रायर्-बक्कलिलुम् उळ्-पडक्
कण्डु पोरा निऩ्ऱद् इऱे।

मुमुक्षूणाम् एव
बुद्धि-पूर्व-निषिद्धेषूपनतेषु परिहाराणां करणं
महर्षीणां सन्निधौ ऋषि-प्रायाणां सन्निधौ च
दृष्टं किल ।

Even in the case of great sages and of men who were sage-like,
there have occurred forbidden actions and expiations therefor.

Incluso en el caso de grandes sabios y de hombres que eran de sabio,
Se ha producido acciones prohibidas
y expiaciones para ello.

मुमुक्षुवुक्कु बुद्धिपूर्वनिषिद्धङ्गळ् पुगुन्दु परिहारङ्गळ् पण्णुगै महर्षिकळ् पक्कलिलुम् ऋषिप्रायर्बक्कलिलुमुळ्बडक् कण्डुबोरानिऩ्ऱदिऱे।

इप्पडि पूर्वर्गळिऩ् वार्त्तैयै निर्वहिक्काविडिल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् मुमुक्षुवुक्के इत्यादि । कण्डु पोरानिऩ्ऱदिऱे इति । शास्त्रत्तिलुम् लोगत्तिलुमॆऩ्ऱबडि। शास्त्रत्तिल् महर्षिकळ् पक्कलिल् कण्डदावदु:- वसिष्ठरुक्कु चण्डालगृहभोजनमुम् तत्प्रायश्चित्तमुम्। दुर्वासस्सिऱ्कु अम्बरीषपारणाविघटनमुम्, अम्बरीषऩिडत्तिलपचारक्षापणमुम्। लोगत्तिल् कण्डुबोन्ददु:- ऋषिप्रायराऩ लोकसारङ्गमामुऩिक्कुत् तिरुप्पाणाऴ्वार्विषयत्तिल् शिलाप्रहाणमुम् तत्क्षापणादिगळुम्।

इङ्ङऩ् अऩ्ऱ् आगिल्
उपासकर्गळुम् मुमुक्षुक्कळ् आगैयाले
अवर्गळुक्कुम् बुद्धि-पूर्वोत्तराघम् घटियामैयाले

उत्तराघाश्लेषम् प्रामादिक-विषयम्;
बुद्धि-पूर्वोत्तराघत्तुक्कु क्षन्तव्यत्वम् इल्लैय्

ऎऩ्ऱु +++(श्री-भाष्योक्त-)+++व्यवस्थै

पण्णव् ऒण्णाद् ऒऴियुम्।

अन्यथा उपासकानाम् अपि मुमुक्षुत्वात्
तेषाम् अपि बुद्धि-पूर्वोत्तराघस्यासंभावितत्वात्,

उत्तराघाश्लेषम् प्रामादिक-विषयम्;
बुद्धि-पूर्वोत्तराघत्तुक्कु क्षन्तव्यत्वम् इल्लैय्

इति +++(श्री-भाष्योक्त-)+++व्यवस्था-करणम् अयुक्तं स्यात् ।

If it were otherwise
(i.e that the aspirant for mukti would never commit an offence deliberately)
then, since those who are upāsakas following bhakti yoga are also aspirants for mukti,
it would follow that they, too, would not commit offences deliberately
and the conclusion that is arrived at in Śrī Bhāṣya that

freedom from stain caused by later sins is applicable only to sins committed in ignorance
and that there is no pardon for sins committed deliberately

- this conclusion would then become meaningless.

Si fuera lo contrario
(es decir, que el aspirante para Mukti nunca cometería un deliberio deliberadamente)
Entonces, ya que aquellos que están upāsakas después de bhakti yoga también son aspirantes para mukti,
Se deduciría que ellos tampoco cometerían ofensas deliberadamente
y la conclusión a la que se llega a Śrī Bhāṣya que

La libertad de la mancha causada por los pecados posteriores es aplicable solo a los pecados cometidos en la ignorancia
y que no hay perdón por los pecados cometidos deliberadamente

- Esta conclusión se quedaría sin sentido.

इङ्ङऩऩ्ऱागिल् उपासकर्गळुम् मुमुक्षुक्कळागैयाले अवर्गळुक्कुम् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् घटियामैयाले उत्तराघाश्लेषम् प्रामादिकविषयम्; बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु क्षन्तव्यत्वमिल्लैयॆऩ्ऱु व्यवस्थै पण्णवॊण्णादॊऴियुम्।

मुमुक्षुमात्रत्तिऱ्के बुद्धिपूर्वकमाऩ अपराधम् वारादॆऩ्ऩिल् इप्पडि दृष्टविरोधमात्रमिऩ्ऱिक्के बाधकान्तरमुम् वरुमॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱागिल् इत्यादिना । उपासकर्गळुक्कुम् बुद्धिपूर्वापराधम् वारादॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् अनिष्टमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् उत्तराघाश्लेषम् प्रामादिकविषयमित्यादि ।

‘‘तद् इदम् अ-श्लेष-वचनं प्रामादिकविषयं मन्तव्यम् ।
नाविरतो दुश्-चरिताद् इत्य्-आदिभिश् शास्त्रैर् आप्रयाणाद् अहर् अहर् उत्पद्यमानायाः उत्तरोत्तरातिशय-भागिन्याः विद्यायाः
दुश्-चरित-विरति-निष्पाद्यत्वावगमात्’’

ऎऩ्ऱु तद्-अधिगमाधिकरण श्रीभाष्यत्तिल् प्रमादिकपापमे श्लेषिक्कादॆऩ्ऱुम्, बुद्धिपूर्वोत्तराघम् उपासनत्तुक्कु प्रतिबन्धकमागैयाले अदु अश्लेषविषयमागादॆऩ्ऱुम् व्यवस्थै पण्णिऩदु कूडादॊऴियुमॆऩ्ऱबडि।

उपासकऩुक्कुम्, प्रपन्नऩुक्कुम् वर्णाश्रम-जाति-गोत्र-प्रवर-चरण- कुल-देश-कालावस्था-गुण-समयादिगळै उपाधिय् आगक् कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषिद्धङ्गळ् तविरुम्+++(=हानम्)+++ इडत्तिल् विशेषम् इल्लै।

[[P250]]

उपासकस्य प्रपन्नस्य च वर्णाश्रम-जाति-गोत्र- प्रवर-चरण-कुल-देश-काल- अवस्था-गुण-समय-आद्य्-उपाधिकतया उक्तानां निषिद्धानां परिहरणे
विशेषो नास्ति ।

There is no difference between the upāsaka (the follower of Bhakti yoga) and the prapanna
in regard to what is forbidden on account of caste (varṇa ), āśrama, sex (jāti), gotra (family), pravara, ( ancestry), right conduct, race (kula), place, time, bodily or mental condition (avastha), character (guṇa) or convention (samaya).

No hay diferencia entre el upāsaka (el seguidor de bhakti yoga) y la prapanna
Con respecto a lo que se prohíbe a la casta (varṇa), āśrama, sexo (jāti), gotra (familia), pravar, (ascendencia), conducta correcta, raza (kula), lugar, tiempo, condición corporal o mental (avastha), caracteres (guṇa) o convención (samaya).

उपासकऩुक्कुम्, प्रपन्नऩुक्कुम् वर्णाश्रमजातिगोत्रप्रवरचरणकुलदेशकालावस्थागुण समयादिगळैउपाधियागक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषिद्धङ्गळ् तविरुमिडत्तिल् विशेषमिल्लै।

उपासकऩुक्कु वर्णाश्रमधर्मङ्गळिल् उपासनाङ्गत्वबुद्धियुम्, अङ्गतयैवानुष्ठानमुम्, प्रपन्नऩुक्कु वर्णाश्रमधर्मङ्गळिल् कैङ्कर्यत्वबुद्धियुम्, स्वयम्प्रयोजनतयानुष्ठानमुम् भिन्नमाग इरुप्पदुबोल्, उपासकऩुक्कु बुद्धिपूर्वाघम् लेपिक्कुम्; प्रपन्नऩुक्कु लेपियादु ऎऩ्ऱु विशेषित्तुच् चॊल्लवॊण्णादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् उपासकऩुक्कुम् प्रपन्नऩुक्कुमित्यादि ।

‘‘ब्राह्मणो न सुरां पिबेत्’’

ऎऩ्बदु वर्णत्तै उपाधिय् आगक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘यतिर्द्वयेन पतति’’ ऎऩ्बदुम्,

‘‘ब्रह्म-सूत्र-परित्यागाद्
ब्रह्मचारी गृही वनी ।
परिव्राट् चापि पतति’’

इत्यादिगळुम् आश्रमत्तै उपाधियागक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘न स्वरः प्रणवोऽङ्गानि’’

इत्यादि जातियै उपाधियाक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘दानं दद्यात् स-गोत्राय,
कन्यादानन् तु वर्जयेद्’’

इत्यादि गोत्रत्तैय् उपाधियागक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘समप्रवर-गोत्रञ् च
विधुरं ब्रह्मचारिणम् ।
देवार्थे वरयेद् विद्वान्
पित्रर्थे वरणं त्यजेत्॥’’

इत्यादि प्रवरत्तैयुपाधियागक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘बह्वृचाः श्रवणे कुर्युः
श्रावणं न तु पर्वणि’’

इत्यादि चरणनिमित्तकमाऩ निषेधम्।

‘‘मृत-बन्धोर् दशाहानि
कुलस्यान्नं निषिध्यते’’

इत्यादि कुलत्तै उपाधियागक्कॊण्डु सॊऩ्ऩ निषेधम्।

‘‘नाप्सु नैवाम्भसस् तीरे
न श्मशाने समाचरेत् ।
उत्सर्गं वै पुरीषस्य
मूत्रस्य च विसर्जनम्॥’’

इत्यादि देश-म्निमित्तकनिषेधम्।

‘‘न भोक्तव्यं न भोक्तव्यं
सम्प्राप्ते हरिवासरे’’

इत्यादि कालनिमित्तकनिषेधम्।

‘‘एकादश्यां न भुञ्जीत
शक्तस् सन् निरुपद्रवः’’

ऎऩ्बदु अवस्थोपाधिकमाऩ निषेधम्।

‘‘नातिकेशाम् अकेशां वा
नातिकृष्णातिपिङ्गळाम् ।
निसर्गतोऽधिकाङ्गां वा
न्यूनाङ्गां वापि नोद्वहेत्॥’’

इत्यादि गुण-निमित्तक-निषेधम्।

‘‘अस्वर्ग्यं लोक-विद्विष्टं
धर्मम् अप्य् आचरेन् न तु’’

इत्यादि समय निमित्तकनिषेधम्।

‘‘न भ्रातरौ नियुञ्जीत
श्राद्धे पितृसुताव् अपि’’

इत्यादि आदिशब्द-ग्राह्य-सम्बन्ध-निमित्तकनिषेधम्।

तविरुमिडत्तिल् विशेषमिल्लै इति । एतादृशनिषिद्धङ्गळै अनुष्ठिक्कुम् विषयत्तिल् भक्तऩुक्कुम् प्रपन्नऩुक्कुम् लेपालेपरूपविशेषमिल्लैयॆऩ्ऱबडि।

निषिद्धङ्गळ् पुगुन्दाल्
प्रायश्चित्तं यथाधिकारम् आगैयाले
वैषम्यम् उण्डु।

निषिद्धेषु प्रायश्चित्तस्य
यथाऽधिकार-भावाद् वैषम्यम् अस्ति ।

If what is forbidden has been done,
there is difference in the manner of expiation,
because that depends on the competency (adhikāra).

Si se ha hecho lo que está prohibido,
Hay diferencia en la forma de expiación,
Porque eso depende de la competencia (adhikāra).

निषिद्धङ्गळ् पुगुन्दाल् प्रायश्चित्तम् यथाधिकारमागैयाले वैषम्यमुण्डु।

इप्पडि बुद्धिपूर्वकमाग निषिद्धङ्गळै अनुष्ठित्ताल् इरण्डु पेरुक्कुम् पापलेपमुण्डॆऩ्ऱाल्

‘‘सत्कर्म-निरताश् शुद्धास्
साङ्ख्य-योग-विदस् तथा ।
नार्हन्ति शरणस्थस्य
कलां कोटितमीम् अपि॥’’

ऎऩ्ऱु कॊण्डाडप्पट्ट प्रपन्नऩुक्कु विशेषमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् निषिद्धङ्गळ् पुगुन्दाल् प्रायशित्तम् यथाधिकारमागैयाले वैषम्यमुण्डु इति ।

न प्राग्वद् बुद्धि-पूर्वाघे
न चात्यन्तम् अनुग्रहः ।
लघुर् दण्डः प्रपन्नस्य
राजपुत्रापराधवत्॥

ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩबडि लघुदण्डमुम्, ‘‘प्रायश्चित्तिरियं सात्र यत्पुनश्शरणं व्रजेत्’’ ऎऩ्ऱु लघुप्रायश्चित्तमुम् प्रपन्नऩुक्कु विशेषमॆऩ्ऱबडि।

’’ऎऩ्ऩ्-अडियार् अदु सॆय्यार्
सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दार्’’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-९-२)

ऎऩ्गिऱदुवुम् अपराधम् पुगुरुम् ऎऩ्गैक्कु लिङ्गम्।

“मद्-दासास् तन् न कुर्युः ;
कृतवन्तश् चेत् साधु कृतवन्तः”

इत्य् एतद् अपि अपराध-संभवस्य लिङ्गम् ।

The verse,

“My servants will never commit offences.
Even if they commit them,
I will consider them as if they were virtuous actions”

- even this verse indicates that offences are not unlikely.

El verso,

“Mis sirvientes nunca cometerán delitos.
Incluso si los cometen
Los consideraré como si fueran acciones virtuosas "

- Incluso este versículo indica que los delitos no son poco probables.

’’ऎऩ्ऩडियारदु सॆय्यार् सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दार्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-९-२) ऎऩ्गिऱदुवुम् अपराधम् पुगुरुमॆऩ्गैक्कु लिङ्गम्।

प्रतिबुद्धऩाऩवऩुक्कुमपराधम् सम्भविक्कलामॆऩ्बदिल् लिङ्गमुण्डॆऩ्गिऱार् ऎऩ्ऩडियारदु सॆय्यार् सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दारिति ।

इङ्गु

’’सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दार्’’

ऎऩ्ऱ्-अदुक्कु

प्रामादिकम् आगप् पुगुन्दाल् नामे क्षमिप्पुदोम्, +++(4)+++

अत्र

" कृतवन्तश् चेत् साधु कृतवन्तः”

इत्य्-अस्य,

‘प्रामादिकस्योत्पत्तौ
वयम् एव क्षमिष्यामहे;

The sentence

“If they commit offences,
I will consider them as virtuous actions”

means

“If done in ignorance, I will pardon them.…

La oración

“Si cometen ofensas,
Los consideraré como acciones virtuosas "

medio

“Si se hace en ignorancia, los perdonaré.…

इङ्गु ’’सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दार्’’ ऎऩ्ऱदुक्कु प्रामादिकमागप् पुगुन्दाल् नामे क्षमिप्पुदोम्,

इन्द वाक्यम् अडियार्गळुक्कुम् अपराधम् पुगुमॆऩ्बदिल् प्रमाणमाऩालुम्, सॆय्दारेल् नऩ्ऱु सॆय्दारॆऩ्ऱु अवर्गळ् सॆय्द अपराधत्तै नल्लदागच् चॊल्लविल्लैयो वॆऩ्ऩ अदिऩ् भावत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु सॆय्दारेलित्यादिना । अवर्गळ् सॆय्द अपराधम् क्षमाविषयमागक्कूडुमागैयालुम्, सर्वथा परित्याज्यताहेतुवऩ्ऱागैयालुम् नल्लदामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

बुद्धिपूर्वकम् आगप् पुगुन्दाल्
अवर्गळ् क्षमै गॊळ्ळादव्-अळविलुम्
शिक्षा-विशेषङ्गळाले नामे शमिप्पुदोम्,
ऒरु पडिक्कुङ् कै विडोम्

ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

बुद्धि-पूर्वकस्योत्पत्तौ तु
क्षमायाम् अयाचितायाम् अपि
शिक्षा-विशेषैर् वयं शमयिष्यामः,
कथंचिद् अपि न त्यक्ष्यामः’

इति तात्पर्यम् ।

If offences are committed deliberately
and if they do not obtain pardon,
I will condone them after inflicting punishment,
but will never forsake them.

Si los delitos se cometen deliberadamente
y si no obtienen perdón,
Los toleraré después de infligir el castigo,
pero nunca los abandonará.

बुद्धिपूर्वकमागप्पुगुन्दाल् अवर्गळ् क्षमैगॊळ्ळादवळविलुम् शिक्षाविशेषङ्गळाले नामे शमिप्पुदोम्, ऒरु पडिक्कुङ्गैविडोम् ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

अडियारुडैय अपराधम् क्षमाविषयमागुम् प्रकारत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रामादिकमागप् पुगुन्दालित्यादिना ।

“नऩ्ऱु सॆय्दार्” ऎऩ्बर् पोलुम्

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले
इदु वस्तु-वृत्तियिल् “नऩ्ऱ् अऩ्ऱ्” ऎऩ्ऩुम् इडम् सूचितम्।

" साधु कृतवन्त
इति वादिनम् इव”

इत्य् उक्तेः

‘न +इदं वस्तु-वृत्त्या साधु’

इति सूचितम् ।

That, as a matter of fact, these offences are not virtuous acts is indicated therein
when it is said:

“It will be considered
as if they were good deeds”.

Que, de hecho, estos delitos no son actos virtuosos se indica en el mismo
Cuando se dice:

“Se considerará
como si fueran buenas obras “.

’’नऩ्ऱुसॆय्दारॆऩ्बर्बोलुम्’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले इदु वस्तुवृत्तियिल् नऩ्ऱऩ्ऱॆऩ्ऩुमिडम् सूचितम्।

इदु क्षमैक्कु विषयमागिऱबडियाल् नल्लदॆऩ्ऱु विवक्षितमेयॊऴिय वास्तवमागवे नल्लदॆऩ्ऱु विवक्षितमऩ्ऱॆऩ्बदिल् लिङ्गमरुळिच्चॆय्गिऱार् नऩ्ऱु सॆय्दारॆऩ्बर् पोलुम् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयालित्यादिना । इङ्गु पोलुमॆऩ्बदुवास्तवमागवे नऩ्ऱऩ्ऱु ऎऩ्बदऱ्कु लिङ्गमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

‘‘अपाय-संप्लवे सद्यः
प्रायश्चित्तं समाचरेत् ।
प्रायश्चित्तिर् इयं सात्र
यत् पुनश् शरणं व्रजेत्॥’’
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-९१)

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले

बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् ईश्वरऩुक्कु निग्रहेच्छैय् उदियाद्

ऎऩ्ऩव् ऒण्णादु।

‘‘अपाय-संप्लवे सद्यः
प्रायश्चित्तं समाचरेत् ।
प्रायश्चित्तिर् इयं सात्र
यत् पुनश् शरणं व्रजेत्॥’’
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-९१)

इत्य् उक्तत्वात्,

बुद्धि-पूर्वोत्ताराघे निग्रहेच्छा नोदियाद्

इति वक्तुम् अयुक्तम् ।

It is (distinctly) stated:

“If there is an offence, expiation should be done at once.
The expiation that is to be done is to perform prapatti again”.

Therefore it cannot be contended that,
if the prapanna commits an offence deliberately after prapatti,
Iśvara will not have the desire to punish (the prapanna),

Está (claramente) declarado:

“Si hay un delito,
la expiación debe hacerse a la vez.
La expiación que se debe hacer es realizar Prapatti nuevamente “.

Por lo tanto, no se puede afirmar que,
Si la Prapanna comete un deliberio deliberadamente después de Prapatti,
Iśvara no tendrá el deseo de castigar (el Prapanna),

‘‘अपायसंप्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत् । प्रायश्चित्तिरियं सात्र यत्पुनश्शरणं व्रजेत्’’(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-९१) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाले बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् ईश्वरऩुक्कु निग्रहेच्छैयुदियातॆऩ्ऩव् ऒण्णादु।

प्रपन्नऩिडत्तिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् लेपितॆऩ्बदऱ्कॆऩ्ऩवभिप्रायम्? बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् ईश्वरऩुक्कु निग्रहेच्छै प्रपन्नविषयत्तिल् उण्डागादॆऩ्ऱा? निग्रहेच्छैयुण्डाऩालुम् निग्रहफलमिल्लै यॆऩ्ऱा? ईश्वरऩुक्कु प्रीत्यभावम् पिऱक्कुम्; कर्तावुक्कु प्रत्यवायमॊऩ्ऱुमिल्लै यॆऩ्ऱा? ईश्वरप्रीत्यभावत्ताले, तऩक्कुम् प्रीत्यभावमुण्डाम्; वेऱु प्रत्यवायमिल्लै यॆऩ्ऱा? ऎऩ्ऱु नाऩ्गु विधमाग विगल्बित्तुमुदल् विगल्बत्तिल् दूषणमरुळिच् चॆय्गिऱार् अपायसम्प्लव इत्यादियाल् ईश्वरऩुक्कु निग्रहेच्छै उदियातॆऩ्ऩवॊण्णादु इति । श्रुति स्मृतिकळ् ईश्वराज्ञारूपङ्गळागैयाले अवैगळिल् प्रपन्नऩुडैय बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु प्रायश्चित्तम् सॊल्लुगैयालुम्, प्रायश्चित्तम् निग्रहनिवृत्त्यर्थमागैयालुम् निग्रहेच्छैयुदियातॆऩ्बदु प्रमाणविरुद्धमामॆऩ्ऱबडि।

सर्व-शक्तिय् आऩ् अवऩुक्कु
निग्रहेच्छै पिऱन्दाल्
क्षमै कॊळ्ळाद बोदु
+++(दुष्-)+++फल-सिद्धिय् इल्लैय् ऎऩ्ऩवुम् ऒण्णादु।

सर्व-शक्तेर् निग्रहेच्छायाम् उदितायां
क्षमाया अ-याचने (अघस्य)
फल-सिद्धिर् नेत्य् अपि वक्तुम् अशक्यम् ।

nor can it be said that
if the Omnipotent Lord desires to punish
and if pardon be not obtained,
there will be no evil result following
(for when He has once willed,
the result must take place,
for He is Almighty).

Tampoco se puede decir que
Si el Señor omnipotente desea castigar
y si no se obtiene perdón,
No habrá resultado malvado siguiendo
(Porque cuando alguna vez ha deseado,
El resultado debe tener lugar,
porque él es todopoderoso).

सर्वशक्तियाऩवऩुक्कु निग्रहेच्छै पिऱन्दाल् क्षमै कॊळ्ळादबोदु फलसिद्धियिल्लै यॆऩ्ऩवुमॊण्णादु।

द्वितीयविगल्बत्तै दूषिक्किऱार् सर्वशक्तियाऩवऩुक्कु इत्यादिना । सर्वशक्तऩिऩ् निग्रहत्तिऱ्कु फलमिल्लैयॆऩ्ऱाल् सर्वशक्तित्वमे पोय्विडुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

ईश्वरऩुक्कु प्रीत्य्-अ-भाव-मात्रम् पिऱक्कुम् अत्तऩैय्

ऎऩ्ऱाल्
तऩक्क् अत्ताल् मेल् ऒरु प्रत्यवायम् इल्लैय् आगिल्
पुनः-प्रायश्चित्तम् पण्ण वेण्डा।

(ईश्वरस्य) प्रीत्य्-अभाव-मात्रं जायेत

इत्य् एव इत्य् उक्तौ
स्वस्य तेन कस्यापि प्रत्यवायत्वाभावे
पुनः प्रायश्चित्तं नापेक्षितम् ।

If it be held that the offence would only cause the absence of pleasure to the Lord,
then if that displeasure would not cause any evil (to the man),
there would be no need to perform a later prāyaścitta (which is distinctly ordained in the passage cited above.)

Si se sostiene que el delito solo causaría la ausencia de placer al Señor,
Entonces, si ese disgusto no causaría ningún mal (al hombre),
No habría necesidad de realizar una prāyaścitta posterior
(que está claramente ordenada en el pasaje citado anteriormente).

ईश्वरऩुक्कु प्रीत्यभावमात्रम् पिऱक्कुमत्तऩैयॆऩ्ऱाल् तऩक्कत्ताल् मेलॊरु प्रत्यवायमिल्लै यागिल् पुनःप्रायश्चित्तम् पण्णवेण्डा।

मूऩ्ऱावदु विगल्बत्तै दूषिक्किऱार् ईश्वरऩुक्कु प्रीत्यभावमात्रमित्यादिना । तऩक्कुण्डागुम् प्रत्यवायनिवृत्त्यर्थम् पुनः प्रपत्ति विहितमागैयाल् मेले तऩक्कॊरु प्रत्यवायमिल्लैयॆऩ्ऱाल् व्यर्थमाग पुनःप्रपत्ति पण्णवेण्डामॆऩ्ऱु करुत्तु।

तऩक्कुम् प्रीत्य्-अ-भावम् पिऱक्कुम् अत्तऩैय्

ऎऩ्ऱालुम् प्रत्यवायम् सिद्धम् आयिऱ्ऱु।+++(5)+++

स्वस्यापि प्रीत्य्-अभावो जायेत इत्य् एव

इति चेत्
प्रत्यवायः सिद्धः ।

If it be held that
the utmost that would happen (on account of the offence) is only absence of pleasure to oneself
in addition to that of the Lord,
the evil consequences, namely, absence of pleasure will have to be admitted.

Si se sostiene que
lo más importante que sucedería (debido al delito) es solo ausencia de placer para uno mismo para uno mismo
Además de la del Señor,
Las consecuencias malvadas, a saber, la ausencia de placer tendrán que ser admitidas.

तऩक्कुम् प्रीत्यभावम् पिऱक्कु मत्तऩैयॆऩ्ऱालुम् प्रत्यवायम् सिद्धमायिऱ्ऱु।

नाऩ्गावदु विगल्बत्तिऱ्कु समाधानमरुळिच् चॆय्गिऱार् तऩक्कुम् प्रीत्यभावम् पिऱक्कुमत्तऩैयॆऩ्ऱालुमिति । प्रत्यवायम् सिद्धमायिऱ्ऱु इति । स्वामियिऩुडैय प्रीत्यभावमूलमागत् तऩक्कुम् प्रीत्यभावमुण्डाऩाल् अदुवे गुरुवाऩ प्रत्यवायमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अदिलुम् कऴिन्द्-अदुक्कु +++(←क्षणिक-स्वाप्रति)+++ प्रायश्चित्तम् वेण्डा।

तत्राप्य् अतीतस्य विषये +++(क्षणिक-स्वाप्रीतौ)+++ प्रायश्चित्तं नापेक्षितम् ।

It may be said :-
(Let there be absence of pleasure;
absence of pleasure being only a particular form of knowledge,
it would last only for an instant).
There is no reason for performing a prayascitta in connection with the absence of one’s own pleasure
which has passed away.

Se puede decir:-
(Que haya ausencia de placer;
La ausencia de placer es solo una forma particular de conocimiento, Solo duraría un instante).
No hay razón para realizar una Prayascitta en relación con la ausencia del propio placer que ha fallecido.

अदिलुम् कऴिन्ददुक्कुप्रायश्चित्तम् वेण्डा।

भगवदप्रीतिमूलकमाऩ तऩ्ऩुडैय प्रीत्यभावम् प्रत्यवायमाऩालुम् तऩ्ऩुडैय बुद्धिपूर्वकपापत्तालुण्डाऩ भगवदप्रीतिमूलक मनोवैरस्यरूपमाऩ तऩ् अप्रीतियिल् गतांशत्तुक्कु प्रायश्चित्तम् वेण्डाम्; इऩि अनुवर्तिक्किऱ प्रीत्यभावत्तुक्के प्रायश्चित्तम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् तुल्ययोगक्षेममाग शास्त्रत्तिल् सॊल्लप्पट्टउपक्लेशादिगळुक्कुम् पुनःप्रपदनम् प्रायश्चित्तमागलामॆऩ्गिऱार् अदिलुम् कऴिन्ददुक्कु प्रायश्चित्तम् वेण्डा इत्यादिना ।

मेलुम् अनुवृत्तिम् आय् वरप्-पुगुगिऱ प्रीत्य्-अ-भावत्तैप् पऱ्ऱ प्रायश्-चित्तम्

ऎऩ्ऱाल्

इत्तोडु तुल्य-योग-क्षेमतैयाले यथा-संभवम् श्रुत्य्-आदि-सिद्धङ्गळ् आऩ
उपक्लेशङ्गळुम् वरुम्

ऎऩ्ऱु भीतऩ् आय् प्रायश्चित्तम् पण्णप् प्राप्तम्।

अग्रेऽप्य् अनुवर्तमानतया जनिष्यमाणस्य प्रीत्य्-अभावस्यार्थे प्रायश्चित्तम्

इत्य् उक्तौ

एतत्-तुल्योगत्वात्
यथा-संभवं श्रुत्य्-आदि-सिद्धा उपक्लेशा अपि भवेयुर्

इति भीतेन
प्रायश्चित्तं कर्तुम् युक्तम् ।

If it is said that the expiation or prāyaścitta is intended
only to avoid the absence of pleasure in oneself that might continue,
then, there is every reason to perform expiation
owing to the fear that the sufferings stated in the śrutis and the smṛtis
(for non-performance of ordained rites and observances - nitya and naimittika )
would follow when the time comes for its fruition,
for these sufferings are on the same footing as this displeasure.

Si se dice que

la expiación o prāyaścitta está destinada
solo para evitar la ausencia de placer en uno mismo que podría continuar,
Entonces, hay muchas razones para realizar una expiación
Debido al temor de que los sufrimientos declarados en los Śrutis y los Smṛtis
(Para el incumplimiento de los ritos y observancias ordenados - Nitya y Naimittika)
Seguiría cuando llegue el momento de su fruta,
porque estos sufrimientos están en la misma posición que este disgusto.

मेलुमनुवृत्तिमाय् वरप्पुगुगिऱ प्रीत्यभावत्तैप्पऱ्ऱ प्रायश्चित्तमॆऩ्ऱाल् इत्तोडु तुल्ययोगक्षेमतैयाले यथासंभवम् श्रुत्यादिसिद्धङ्गळाऩ उपक्लेशङ्गळुम् वरुमॆऩ्ऱु भीतऩाय् प्रायश्चित्तम् पण्णप्प्राप्तम्।

प्रायश्चित्तम् पण्णप्प्राप्तमिति । प्रपन्नऩुडैय बुद्धिपूर्वोत्तराघत्ताले अनुवृत्तमाऩ भगवदप्रीतियुम् तन्मूलमाऩ तऩ्ऩुडैय अप्रीतियुम् शमिप्पदऱ्काग प्रायश्चित्तम् वेण्डुमॆऩ्ऱाल् उपक्लेश शास्त्रत्तिल् सॊल्लुम् उपक्लेशत्तिऱ्कु पयन्दु पुनः प्रपत्तिपण्णुवदुम् उचितमॆऩ्ऱबडि।

आगैयाल्, उपक्लेशङ्गळुम्,

इङ्गुऱ्ऱ भगवद्-अनुभवत्तुक्कु करणाशक्ति–ज्ञान-सङ्कोच–दुःखादिगळ्-अडिय् आग वरुम् विच्छेद-सङ्कोचङ्गळुम्

नियतायुस्सुक्कळ् अल्लादार्क्क् आयुर्-वृद्धियाले
परम-फलत्तुक्कु विळम्बमुम् प्रसङ्गियामैक्कु

पुनः-प्रपदनम् पण्णुगिऱदु।

[[P251]]
अत उपक्लेशानाम्, करणाशक्ति–ज्ञान-संकोच-दुःखादि-मूलकयोर् ऐहिक-भगवद्-अनुभव-विच्छेद-संकोचयोः,
अनियतायुषाम् आयुर्-वृद्ध्या परम-फल-विलम्बस्य चाप्रसङ्गार्थं पुनः-प्रपदनं क्रियते ।

Therefore in order to avoid
(1) these sufferings
and (2) the interruption to the enjoyment of the Lord (Bhagavad anubhava) here and the diminution of it caused by the weakness of the senses, the fading of the intelligence, sorrow and the like and
(3) in the case of those whose term of life has not already been unalterably fixed,
delay in the ultimate gain, viz., mokṣa by the extension of the age limit -
in order that this may not happen,
prapatti has to be performed again.

Por lo tanto, para evitar
(1) Estos sufrimientos
y (2) la interrupción del disfrute del Señor (Bhagavad anubhava) aquí
y la disminución de la misma causada por la debilidad de los sentidos, el desvanecimiento de la inteligencia, la triste y similares, y
(3) En el caso de aquellos cuyo término de vida aún no se ha fijado inalterablemente,
retraso en la ganancia final, a saber, mokṣa por la extensión del límite de edad -
Para que esto no suceda,
Prapatti tiene que ser realizado nuevamente.

आगैयालुपक्लेशङ्गळुम् इङ्गुऱ्ऱ भगवदनुभवत्तुक्कु करणाशक्तिज्ञानसङ्कोचदुःखादिगळडियाग वरुम् विच्छेदसङ्कोचङ्गळुम् नियतायुस्सुक्कळल्लादार्क् कायुर्वृद्धियाले परमफलत्तुक्कु विळम्बमुम् प्रसङ्गियामैक्कु पुनःप्रपदनम् पण्णुगिऱदु।

बुद्धिपूर्वकोत्तराघत्तैप् पण्णिऩ सिल प्रपन्नर्गळुक्कु उपक्लेशादिगळैक् काणोमेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालुपक्लेशङ्गळुमित्यादिना । उपक्लेशशब्दम् भगवदनुभव कैङ्कर्यविच्छेदादिगळुक्कु उपलक्षणमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु वेण्डाव् ऎऩ्बार्क्कुम्
निषिद्धङ्गळै क्षमिक्किऱ न्यायत्ताले
इदुवुम् क्षमा-विषयम् आगैयालेय्
इदुवेय् उचितम्। +++(5)+++

“इदं नापेक्षितम्” इति वदताम् अपि
निषिद्ध-क्षमा-न्यायेनास्यापि क्षमा-विषयत्वाद् इदम् एवोचितम् ।

Even those who hold the opinion
that this is not required
will have to concede that the performance of this latter prapatti
will be pardoned by the Lord
(even if it be considered as an offence ),
since they hold the opinion that
the Lord will forgive (even ) the doing of forbidden things.

Incluso aquellos que tienen la opinión
que esto no es necesario
tendrá que admitir que el rendimiento de este último Prapatti
será perdonado por el Señor
(incluso si se considera un delito),
ya que sostienen la opinión de que
El Señor perdonará (incluso) el hecho de las cosas prohibidas.

इदु वेण्डावॆऩ्बार्क्कुम् निषिद्धङ्गळै क्षमिक्किऱ न्यायत्ताले इदुवुम् क्षमाविषयमागैयालेयिदुवेयुचितम्।

प्रपन्नऩुक्कु निषिद्धानुष्ठानम् वन्दालुम् अदु क्षमाविषयमाग वेण्डुमे यॊऴिय प्रायश्चित्तत्तैयनुष्ठिप्पदु उचितमागादुबोल् तोऩ्ऱुगिऱदे ऎऩ्बार्क्कु नी सॊल्लुगिऱ निषिद्धङ्गळ् पोल् इन्द प्रायश्चित्तमुम् क्षमाविषयमागुमागैयाल् प्रायश्चित्तम् सॆय्वदे उचितमॆऩ्गिऱार् इदु वेण्डावॆऩ्बार्क्कुमित्यादिना ।

बुद्धि-पूर्वोत्तराघत्तुक्कु मेऱ्कवे प्रपत्ति-पण्णव् ऒण्णाद्

ऎऩ्ऩुम् इडमुम्

मुऩ्बु कोलिऩ फलम् ऒऴिय फलान्तरार्थम् आग
प्रपत्त्य्-अन्तरम् बण्णुगैयिल् विरोधम् इल्लैय्

ऎऩ्ऩुम् इडमुम्

मुऩ्बे समर्थित्तोम् +++(अपराध-परिहाराधिकारे)+++।

बुद्धि-पूर्वोत्तराघस्य कृते
पूर्वं प्रपत्तिः कर्तुम् अयुक्ता

इत्य्-एतद्-अर्थम्,

पूर्व-उद्दिष्ट-फलातिरेकेण फलान्तरार्थं
प्रपत्त्य्-अन्तर-करणे न विरोध

इत्य्-एतद्-अर्थं च
पूर्वम् एव समर्थितवन्तः स्मः +++(अपराध-परिहाराधिकारे)+++।

We have already explained that

it is not possible to perform prapatti in anticipation for offences
that might be committed deliberately in future

and that

there is nothing improper in performing a later prapatti
in order to obtain a fruit or object
which was not prayed for in the previous prapatti
(in the chapter on Expiation for Offences ).

Ya hemos explicado que

No es posible realizar Prapatti con anticipación por delitos
que podría cometirse deliberadamente en el futuro

y que

No hay nada incorrecto en realizar un Prapatti posterior
Para obtener una fruta u objeto
que no se rezó en el Prapatti anterior
(En el Capítulo sobre Expiación por delitos).

बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु मेऱ्कवे प्रपत्तिपण्णवॊण्णादॆऩ्ऩुमिडमुम् मुऩ्बु कोलिऩ फलमॊऴिय फलान्तरार्थमाग प्रपत्त्यन्तरम्बण्णुगैयिल् विरोधमिल्लैयॆऩ्ऩुमिडमुम् मुऩ्बे समर्थित्तोम्।

अनभ्युपगतप्रारब्धविशेषत्तिऱ्कुप्पोल् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिऱ्कुम् सेर्त्तु मुदलिलेये प्रपत्ति पण्णलागादो? मुऩ् पण्णिऩ प्रपत्ति पुनःप्रपत्तियै सहिक्कुमो? ऎऩ्गिऱ केळ्विगळुक्कु मुऩ्बे अपराधपरिहाराधिकारत्तिलेये उत्तरम् उक्तमॆऩ्गिऱार् बुद्धि पूर्वोत्तराघत्तुक्कुमित्यादिना ।

इप्-पडि भगवद्-आज्ञा-सिद्धम् आऩ सद्-आचारानुपालनत्तिलुम्
विरोधम् इल्लामै कण्डु कॊळ्वदु।

इत्थं भगवद्-आज्ञा-सिद्ध-सद्-आचारानुपालनेऽप्य् अ-विरोधो द्रष्टव्यः ॥

Thus it may be understood that there is nothing improper in observing the code of conduct followed by the good and arising from the commands of the Lord, (viz., nitya and naimittika ).

Por lo tanto, se puede entender que no hay nada incorrecto
en la observación del Código de Conducta seguido del bien y que surge de los mandamientos del Señor (a saber, Nitya y Naimittika).

इप्पडि भगवदाज्ञासिद्धमाऩ सदाचारानुपालनत्तिलुम् विरोधमिल्लामै कण्डु कॊळ्वदु।

एतादृशप्रकारम् भगवदाज्ञासिद्धसदाचारत्तिलुम् सिद्धमामॆऩ्गिऱार् इप्पडि इति । निषिद्धम् क्षमाविषयमागिऱाप्पोले वादिमतप्पडि परित्याज्यमाऩ सदाचारमुम् अनुष्ठितमाय्क्कॊण्डु क्षमाविषयमागलामागैयाल् तदनुष्ठानमे मिगवुमुसिद मॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रपन्नस्य निषिद्धैर् अप्य्
अलेपम् उपपादयन् ।
यथाऽभिमत-सद्-वृत्त-
निष्ठेभ्यः किम् असूयति ॥ +++(5)+++

प्रपन्नस्य निषिद्धैर् अप्य्
अलेपम् उपपादयन् ।
यथाऽभिमत-सद्-वृत्त-
निष्ठेभ्यः किम् असूयति ॥ +++(5)+++

He who maintains the view that the prapanna will not be tainted even when he does forbidden things, -
why does he view with anger those who, in accordance with the Lord’s commands,
observe the code of conduct ordained as proper ?+++(5)+++

El que mantiene la opinión de que la Prapanna no estará contaminada incluso cuando haga cosas prohibidas, -
¿Por qué ve con ira con los que, de acuerdo con las órdenes del Señor Observar el código de conducta ordenado como apropiado?+++(5)+++

प्रपन्नस्य निषिद्धैरप्यलेपमुपपादयन् । यथाभिमतसद्वृत्तनिष्ठेभ्यः किमसूयति ॥

मुऩ्बु सॊऩ्ऩ अर्थविशेषत्तैक् कारिगैगळाले सङ्ग्रहिक्किऱार् प्रपन्नस्येत्यादिना । प्रपन्नऩिडत्तिल् बुद्धिपूर्वकमाग अनुष्ठित्त पाबमुम् लेपियादॆऩ्ऱु उपपादनम् पण्णुगिऱवऩ् भगवाऩुक्कु अत्यन्ताभिमतराऩ सदाचारनिष्ठर्गळ् विषयत्तिल् ऎदऱ्काग असूयैप्पडुगिऱाऩ् ऎऩ्गै। अवऩ् मतप्पडि सदाचारम् पाबमाऩालुम् तदनुष्ठानत्ताले प्रपन्नऩुक्कु लेपम् वारादागैयालुम् आज्ञाकैङ्कर्यम् सिद्धिक्कुमागैयालुम् अवऩैक् कुऱित्तु असूयैप्पडुवदु मिगवुम् अनुचितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

आज्ञातिलङ्घने यस्य
रक्षकत्वं न भज्यते ।
आज्ञानुपालने तस्य
कथन् तद् उपरुद्ध्यते ॥ +++(4)+++

आज्ञातिलङ्घने यस्य
रक्षकत्वं न भज्यते ।
आज्ञानुपालने तस्य
कथन् तद् उपरुद्ध्यते ॥ +++(4)+++

When it is held (by these disputants) that
even when the (Lord’s) commands are violated,
He would not fail to protect,

how could it be said that
He would withhold His protection
when His commands are performed ?

Cuando se mantiene (por estos disputantes) que
Incluso cuando se violan las órdenes (del Señor),
No dejaría de proteger,

Cómo se podría decir eso - Él retendría su protección Cuándo se realizan sus comandos?

आज्ञातिलङ्घने यस्य रक्षकत्वं न भज्यते । आज्ञानुपालने तस्य कथन्तदुपरुद्ध्यते ॥

आज्ञातिलङ्घने इति । यस्य – प्रपन्नर्गळिडत्तिल् प्रेमैयैयुडैय यादॊरु ईश्वरऩुक्कु। आज्ञातिलङ्घने - प्रपन्नर्गळाल् आज्ञातिलङ्घनंसॆय्यप्पट्टालुम्, रक्षकत्वं न भज्यते – रक्षकत्वमाऩदु पोक्कडिक्कप्पडादो, तस्य – आज्ञातिलङ्घनेऽपि रक्षकऩाऩ अन्द ईश्वरऩुक्कु, आज्ञानुपालने – आज्ञासिद्ध कैङ्कर्यानुष्ठानत्तिल्, तत् - अन्द रक्षकत्वमाऩदु, कथं - ऎप्पडि, उपरुद्ध्यते - पोक्कडिक्कप्पडुम्? अदुवुम् निषिद्धम् पोले क्षान्तिविषयमागादो ऎऩ्ऱु करुत्तु।

न चाचारं विना किञ्चित्
कैङ्कर्यम् उपपद्यते ।
न हि शौचम् अकृत्वैव
समाराधनम् अर्हति ॥

न चाचारं विना किञ्चित्
कैङ्कर्यम् उपपद्यते ।
न हि शौचम् अकृत्वैव
समाराधनम् अर्हति ॥

No form of service (to the Lord) is proper without right conduct.
When a man has not made himself clean,
he is not fit to worship the Lord.

Ninguna forma de servicio (para el Señor) es apropiada sin conducta correcta.
Cuando un hombre no se ha limpiado,
No es apto para adorar al Señor.

न चाचारं विना किञ्चित्कैङ्कर्यमुपपद्यते । न हि शौचमकृत्वैव समाराधनमर्हति ॥

सदाचारमिल्लाविडिल् ऒरु कैङ्गर्यमुम् घटियातॆऩ्गिऱार् न चाचारं विनेति । अदिल् दृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् न हि शौचमकृत्वैवेति ।

आचार-प्रभवो धर्मो
धर्मस्य प्रभुर् अच्युतः ।

इति पञ्चम-वेदेऽपि
सर्व-शास्त्रार्थ ईरितः ॥

आचार-प्रभवो धर्मो
धर्मस्य प्रभुर् अच्युतः ।

इति पञ्चम-वेदेऽपि
सर्व-शास्त्रार्थ ईरितः ॥

Dharma is born of right conduct:
and the Lord of Dharma is Acyuta.”

The meaning of all the śāstras
is explained in these words in the fifth Veda (Mahābhārata).

Dharma nace de conducta correcta:
y el Señor del Dharma es Acyuta “.

El significado de todos los Śāstras
se explica en estas palabras en el quinto Veda (Mahābhārata).

आचारप्रभवो धर्मो धर्मस्य प्रभुरच्युतः ।
इति पञ्चमवेदेऽपि सर्वशास्त्रार्थ ईरितः ॥

आचारमे सर्वधर्ममूलमॆऩ्बदु महाभारतादिसिद्धमॆऩ्गिऱार् आचारप्रभवो धर्म इति ।

प्रपत्ति-प्रतिसन्धानम् +++(→स्मरणम्)+++
आप्तैर् यद् उपदिश्यते ।
तत् स्वाधिकार-नियत-
+++(प्रयश्चित्तादि-)+++हानोपादान-सिद्धये ॥

प्रपत्ति-प्रतिसन्धानम् +++(→स्मरणम्)+++
आप्तैर् यद् उपदिश्यते ।
तत् स्वाधिकार-नियत-
+++(प्रयश्चित्तादि-)+++हानोपादान-सिद्धये ॥

The remembrance of the prapatti (performed before )
which is taught by the wise
is for the purpose of giving up such prāyascittas as one is not competent to perform
and the performance of such others as one is competent for.

El recuerdo del Prapatti (realizado antes)
que es enseñado por los sabios
es con el propósito de renunciar a las prāyascittas que uno no es competente para realizar
y el desempeño de otros como uno es competente.

प्रपत्तिप्रतिसन्धानमाप्तैर्यदुपदिश्यते । तत् स्वाधिकार नियत हानोपादानसिद्धये ॥

ननु प्रपन्नऩुक्कु बुद्धि पूर्वापराधम् पुगुन्दाल् पूर्वप्रपत्तियै निऩैक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु आप्तर्सॊऩ्ऩदऱ्कु भावमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ, अदिऩ् भावत्तैक् कारिगैगळाल् सङ्ग्रहिक्किऱार् प्रपत्ति प्रतिसन्धानमित्यादिना ।

प्रपन्नस्य धीपूर्वापराधे सम्भवति सतीत्यादिः । प्रपत्तिप्रतिसन्धानं – मुऩ्बु पण्णिऩ प्रपत्तियिऩुडैय स्मरणम्, कर्तव्यमिति शेषः । आप्तैः - यथाशास्त्रार्थवादिभिः, यदुपदिश्यते – यादॊऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱदो, तत् - अन्द आप्तवसनमाऩदु, स्वाधिकारनियतहानोपादानसिद्धये – प्रपन्नऩाऩ तऩ्ऩुडैय अधिकारत्तुक्कु नियतमाऩ, (नियमसिद्धमाऩ) सिलवऱ्ऱिऩ् हानमुम् सिलवऱ्ऱिऩ् उपादानमुम् सिद्धिप्पदिऩ् पॊरुट्टे बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिऱ्कु प्रायश्चित्तमागवऩ्ऱु ऎऩ्ऱबडि।

प्रतिसन्धानतो हि स्याद्
अ-धी-पूर्वेष्व् अ-लेप-धीः ।
बुद्धि-पूर्वेष्व् अपि पुनः
प्रपत्तेर् एव संग्रहः ॥

When prapatti is remembered,
the thought will arise that sins committed in ignorance will cause no taint.
It will also be understood that
when they are committed deliberately,
the performance of a further prapatti is necessary.

Cuando se recuerda Prapatti,
El pensamiento surge que los pecados cometidos en la ignorancia no causarán manchas.
También se entenderá que
Cuando se comprometen deliberadamente,
El rendimiento de un Prapatti adicional es necesario.

प्रतिसन्धानतो हि स्यादधीपूर्वेष्वलेपधीः । बुद्धिपूर्वेष्वपि पुनः प्रपत्तेरेव संग्रहः ॥

उदय-वारणम्

इतिहास-पुराण-प्रमाणम्

निगमनम्