१४ त्याग-प्रकारः

THE PERFORMANCE OF THE RITES OF THE VARṆAS AND ĀŚRAMAS IS OBLIGATORY:

El rendimiento de los ritos de los varṇas y āśramas es obligatorio:

वेद–वैदिक-शास्त्रङ्गळिऱ् सॊल्लुगिऱ नियमङ्गळै
बाह्यरुम् कु-दृष्टिगळुम् भ्रान्तियाले विडुगिऱव् इडम्
तामस-त्यागम्

ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

वेद-वैदिक-शास्त्रोक्तानां नियमानां
बाह्यैः कु-दृष्टिभिश् च भ्रान्त्या त्यागस्
तामस-त्याग

इतीमम् अर्थम्,

Those who are outside the pale of the Vedas
and those who hold heretical views
give up, owing to delusion,
these restrictions and regulations which are ordained in the Vedas and the śāstras based on the Vedas.
That this kind of renunciation is due to tamas …

Los que están fuera del pálido de los Vedas
y los que tienen puntos de vista heréticos
rendirse, debido a la ilusión,
Estas restricciones y regulaciones que se ordenan en los Vedas y los Śāstras basados en los Vedas.
Que este tipo de renuncia se debe a los tamas …

वेदवैदिकशास्त्रङ्गळिऱ् सॊल्लुगिऱ नियमङ्गळै बाह्यरुम् कुदृष्टिकळुम् भ्रान्तियाले विडुगिऱविडम् तामसत्यागमॆऩ्ऩुमिडत्तै

इप्पडियागिल् सिलर् सर्वधर्मङ्गळुम् स्वरूपतः त्याज्यङ्गळॆऩ्ऱुम् अदु चरमश्लोकादिगळिल् विवक्षितमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱार्गळे यॆऩ्ऩिल् अदु समीचीनमऩ्ऱॆऩ्ऱुम् चरमश्लोकत्तिल् सात्त्विकत्यागमे विवक्षितमॆऩ्ऱुम् सॊल्लक्करुदि गीतोक्तङ्गळाऩ तामस राजस सात्त्विकत्यागङ्गळिऩ् स्वरूपत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् वेदवैदिकशास्त्रङ्गळिऱ् सॊल्लुगिऱ नियमङ्गळै इत्यादिना । भ्रान्तियाले विडुगिऱ विडमिति । इदऩाल् अन्दत्यागम् प्रमामूलमऩ्ऱागैयाल् प्रामाणिकमऩ्ऱॆऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु।

‘‘नियतस्य तु सन्न्यासः
कर्मणो नोपपद्यते ।
मोहात् तस्य परित्यागस्
तामसः परिकीर्तितः॥’’
(गीता १८-७)

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तालेय् अरुळिच् चॆय्दाऩ्।

‘‘नियतस्य तु सन्न्यासः
कर्मणो नोपपद्यते ।
मोहात् तस्य परित्यागस्
तामसः परिकीर्तितः॥’’
(गीता १८-७)

इति श्लोकेनानुजग्राह ।

is declared by Bhagavān in the śloka :-

“One should not give up the karma
ordained for the castes and the āśramas.
Their omission arising from ignorance is renunciation (tyāga) due to tamas”.

es declarado por Bhagavān en el Śloka:-

“Uno no debe renunciar al karma
Ordenado para las castas y los āśramas.
Su omisión derivada de la ignorancia es la renuncia (tyāga) debido a los tamas “.

‘‘नियतस्य तु सन्न्यासः कर्मणो नोपपद्यते । मोहात्तस्य परित्यागस्तामसः परिकीर्तितः’’(गीता १८-७) ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तालेयरुळिच् चॆय्दाऩ्।

मोहात्तस्य परित्याग इति । नियतमाऩ कर्मत्तिऩ् त्यागम् मोहकृतमागैयाले तामसमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदॆऩ्गै।

कुटुम्ब-भरणादिगळुक्क् अलैन्दु
सन्न्यासादिगळैप् पऱ्ऱुवारैप् पोले

कुटुम्ब-भरणाद्य्-अर्थम् अटित्वा सन्न्यासादीनि परिगृहद्भिर् इव

His tyāga or renunciation is like that of the man
who becomes sannyāsin because of the difficulties of maintaining a family (when)

Su tyāga o renuncia es como la del hombre
quien se convierte en sannyāsin debido a las dificultades de mantener una familia (cuándo)

कुटुम्बभरणादिगळुक्कलैन्दु सन्न्यासादिगळैप् पऱ्ऱुवारैप्पोले

राजसत्यागस्वरूपत्तै भगवाऩरुळिच्चॆय्दाऩॆऩ्गिऱार् कुटुम्बभरणादिगळुक्कलैन्दु इत्यादिना । यः, कर्मदुःखमित्येव बुद्ध्या कायक्लेशभयात्त्यजेत् सः त्यागफलं न लभेदित्यर्थः ।

दुःख-रूपगळ् आऩ प्रवृत्ति-निवृत्तिगळुक्कुच् चोम्बि+++(=आलसी भूत्वा)+++ विडुगिऱव् इडम्
राजस-त्यागम्

ऎऩ्ऩुमिडत्तै

दुःख-रूप-प्रवृत्ति-निवृत्तीनाम् आलस्येन
क्रियमाणस् त्यागो राजसत्याग

इतीमम् अर्थम्,

the giving up of activities and abstentions
which are of the nature of pain
is renunciation due to rajas,

Renunciar a actividades y abstenciones
que son de la naturaleza del dolor
es renuncia debido a rajas,

दुःखरूपकळाऩ प्रवृत्तिनिवृत्तिकळुक्कुच्चोम्बि विडुगिऱविडम् राजसत्यागमॆऩ्ऩुमिडत्तै

‘‘दुःखम् इत्य् एव यः कर्म
काय-क्लेश-भयात् त्यजेत् ।
स कृत्वा राजस-त्यागं
नैव त्याग-फलं लभेत्॥’’
(गीता १८-८)

ऎऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दाऩ्।

‘‘दुःखम् इत्य् एव यः कर्म
काय-क्लेश-भयात् त्यजेत् ।
स कृत्वा राजस-त्यागं
नैव त्याग-फलं लभेत्॥’’
(गीता १८-८)

इत्य् अनुजग्राह ।

He has (also) declared that in the following:-

“He who gives up karma,
because it is painful and fatiguing to the body -
he renounces owing to rajas
and does not obtain the fruit of renunciation.”

Él ha declarado (también) que en lo siguiente:-

“El que renuncia al karma,
Porque es doloroso y fatigante para el cuerpo -
Él renuncia debido a Rajas
y no obtiene el fruto de la renuncia “.

‘‘दुःखमित्येव यः कर्म कायक्लेशभयात्त्यजेत् । स कृत्वा राजसत्यागं नैव त्यागफलं लभेत्’’(गीता १८-८) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दाऩ्।

तऩ्ऩ्-अधिकारानुरूपम् आगत्
तविर+++(=वारणीय)+++ वेण्डुम्-अवै तविर्न्दु
सॆय्य वेण्डुम्-अवै सॆय्युम् इडत्तिल्

स्वाधिकारानुरूपं त्यक्तव्यानां त्याग-पूर्वं
कर्तव्यानां करणस्य समये,

While giving up, in accordance with our competence, what should be given up
and doing what should be done,

Mientras se rinde, de acuerdo con nuestra competencia, lo que se debe renunciar
Y haciendo lo que se debe hacer,

तऩ्ऩधिकारानुरूपमागत् तविर वेण्डुमवै तविर्न्दु सॆय्यवेण्डुमवै सॆय्युमिडत्तिल्

सात्त्विकत्यागस्वरूपत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् तऩ्ऩधिकारानुरूपमाग इत्यादिना ।

नाऩ् स्वतन्त्रऩ् आय्च् चॆय्गिऱेऩ्

ऎऩ्ऱुम्

“अहं स्वतन्त्रः करोमी"ति,

“I am doing all this as an independent agent,

“Estoy haciendo todo esto como un agente independiente,

नाऩ् स्वतन्त्रऩाय्च्चॆय्गिऱेऩॆऩ्ऱुम्

स्वतन्त्रऩाय्च् चॆय्गिऱे ऩॆऩ्ऱुमिति । इदऱ्कु निऩैवै माऱ्ऱि ऎऩ्बदोडन्वयम्।

ऎऩक्क् इक्-कर्मम् शेष-भूतम् +++(5)+++

ऎऩ्ऱुम्

“ममेदं कर्म शेष-भूतम्” इति,

this activity is dependent on me; +++(5)+++

Esta actividad depende de mí;+++(5)+++

ऎऩक्किक्कर्मम् शेषभूतमॆऩ्ऱुम्

इदऩाल् सॆय्युम् कर्मत्तिल् कर्तृत्वत्यागम् सॊल्लप्पट्टदु। ऎऩक्कु इक्कर्मम् शेषभूतमॆऩ्ऱुमिति । इदऱ्कुम् निऩैवै माऱ्ऱि ऎऩ्बदोडन्वयम्। इदऩाल् सङ्गत्यागम् सॊल्लप्पट्टदु।

ऎऩक्क् इऩ्ऩ फलत्तुक्क् इदु ताऩे साधनम्

ऎऩ्ऱुम्

“ममैतत्-फलार्थम् इदम् एव साधनम्” इति च

this will be the means of my attaining such and such an object”.

Este será el medio de lograr tal y tal objeto “.

ऎऩक्किऩ्ऩ फलत्तुक्किदुदाऩे साधनमॆऩ्ऱुम्

मेलुम् इप्पडिये यन्वयिप्पदु। ऎऩक्किऩ्ऩ फलत्तुक्कु इदु ताऩे साधनमॆऩ्ऱुमिति । इदऩाल् फलत्यागम् सॊल्लप्पट्टदु।

पिऱक्कुम् निऩैवै माऱ्ऱि

जायमानां बुद्धिं विनिवर्त्य,

- we should give up such thought,

- Deberíamos renunciar a tal pensamiento,

पिऱक्कुम् निऩैवै माऱ्ऱि

सर्वेश्वरऩ् सॆय्विक्क अवऩुक्कु शेषमाऩ कैङ्कर्यत्तै
अवऩ्-उगप्पे प्रयोजनम् आग अनुसन्धित्त् अनुष्ठिक्कै
सात्त्विक-त्यागम्

ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

सर्वेश्वरे कारयति सति
तच्-छेष-भूतस्य कैङ्कर्यस्य
तत्-प्रीत्येक-प्रयोजनत्वानुसन्धानेनानुष्ठानं
सात्त्विक-त्याग

इतीमम् अर्थम्,

We should, on the other hand, think that the Supreme Ruler is the (real) doer
and that we render service to Him,
which is His due,
with the sole object of pleasing Him.
If we follow this line of thought (in what we do and in what we refrain from ),
it is renunciation due to sattva,

Deberíamos, por otro lado, pensar que el gobernante supremo es el hacedor (real)
y que le prestamos servicio a él,
que es su debido,
con el único objeto de complacerlo.
Si seguimos esta línea de pensamiento (en lo que hacemos y en lo que nos abstenemos),
es renuncia debido a sattva,

सर्वेश्वरऩ् सॆय्विक्क अवऩुक्कु शेषमाऩ कैङ्कर्यत्तै अवऩुगप्पे प्रयोजनमाग अनुसन्धित्तनुष्ठिक्कै सात्त्विकत्यागमॆऩ्ऩुमिडत्तै

इप्पडि तऩक्कु कर्तृत्वादिगळ् इल्लैयॆऩ्ऱु ऎण्णुवदोडु इक्कर्मत्तिऱ्कु भगवाऩे कर्ता, इदु अवऩुक्के शेषभूतम्, इदऱ्कु अवऩुगप्पे फलमॆऩ्ऱुमॆण्णवेण्डुमॆऩ्गिऱार् सर्वेश्वरऩ् सॆय्विक्क इत्यादिना ।

‘‘+++(कैङ्कर्य-रूप-स्वयम्-प्रयोजनतया)+++ कार्यम् इत्य् एव यत् कर्म
नियतं क्रियते ऽर्जन ।
+++(प्रधान-कर्तृत्व-)+++सङ्गं त्यक्त्वा फलञ् चैव
स त्यागस् सात्त्विको मतः॥’’
(गीता १८-९)

ऎऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दाऩ्।

‘‘+++(कैङ्कर्य-रूप-स्वयम्-प्रयोजनतया)+++ कार्यम् इत्य् एव यत् कर्म
नियतं क्रियते ऽर्जन ।
+++(प्रधान-कर्तृत्व-)+++सङ्गं त्यक्त्वा फलञ् चैव
स त्यागस् सात्त्विको मतः॥’’
(गीता १८-९)

इत्य् अनुजग्राह ।

and this has been declared by Bhagavān in :-

“To perform the karma ordained for a man
with the thought that it is an end in itself
and that it ought to be done without the thought
that the karma is his (independent) action
and without the desire for gain of any kind -
this is, O Arjuna, renunciation due to sattvam.”

y esto ha sido declarado por Bhagavān en:-

“Para realizar el karma ordenado para un hombre
con la idea de que es un fin en sí mismo
y que debería hacerse sin el pensamiento
que el karma es su acción (independiente)
y sin el deseo de ganancia de ningún tipo -
Esta es, oh Arjuna, renuncia debido a Sattvam “.

‘‘कार्यमित्येव यत्कर्म नियतं क्रियतेऽर्जन । सङ्गं त्यक्त्वा फलञ्चैव स त्यागस्सात्त्विको मतः’’(गीता १८-९) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दाऩ्।

इदै ऒरु श्लोकत्ताले भगवाऩरुळिच्चॆय्दाऩॆऩ्गिऱार् कार्यमित्येवेत्यादिना । इव्वळवाल् सात्त्विकत्यागम् काट्टप्पट्टदु।

इब् भगवत्-प्रीति-प्रयोजनम् आग अनुष्ठिक्किऱव् इडत्तिले
इप् प्रीतिक्कु मोक्षमुम् फलम् आगक् कोलादे

एतद् भगवत्-प्रीति-प्रयोजनैकत्वेनानुष्ठानस्थले
अस्याः प्रीतेर् मोक्षम् अपि फलत्वेनानुद्दिश्य,

The man should observe (these rites and regulations ) solely for the purpose of pleasing Bhagavān.
He should not even ask for mokṣa as a reward,

El hombre debe observar (estos ritos y regulaciones) únicamente con el propósito de complacer a Bhagavān.
Ni siquiera debería pedir mokṣa como recompensa,

इब् भगवत्प्रीतिप्रयोजनमाग अनुष्ठिक्किऱविडत्तिले इप् प्रीतिक्कु मोक्षमुम् फलमागक्कोलादे

इऩि प्रपन्नऩुडैय सात्त्विकत्यागम् काष्ठाभूमियॆऩ्गिऱार् इब् भगवत्प्रीतिप्रयोजनमाग इत्यादिना । इप्प्रीतिक्कु मोक्षमुम् फलमागक्कोलादे इति । इदऩाल् भक्तऩुडैय सात्त्विकत्यागत्तैक्काट्टिलुंव्यावृत्ति सॊल्लप्पट्टदु। भक्तऩुडैय कर्मानुष्ठानत्ताले वरुम् भगवत्प्रीतिक्कु भक्तिनिर्वृत्तिद्वारा मोक्षम् फलमागुमिऱे।

पूर्व-प्रपत्तियाल् पिऱन्द परम-कारुणिकऩ् प्रसादत्ताले
मोक्षम् सिद्धम्

ऎऩ्ऱु निऩैत्तु

पूर्व-प्रपत्ति-जेन परम-कारुणिक-प्रसादेन
मोक्षः सिद्ध

इति मत्वा

for he should realise that,
by the grace of the All merciful Lord
which has been won by the prapatti performed before,
mokṣa is certain.

porque debe darse cuenta de que,
por la gracia del todo mis misericordioso Señor
que ha sido ganado por el Prapatti realizado antes,
Mokṣa es seguro.

पूर्वप्रपत्तियाल् पिऱन्द परमकारुणिकऩ्प्रसादत्ताले मोक्षम् सिद्धमॆऩ्ऱु निऩैत्तु

मुक्तऩ्-उडैय कैङ्कर्यम् बोलवुम्

मुक्त-कैङ्कर्यवत्,

(He should) render service (kaiṅkarya)
like those who have already attained mukti.

(Debería) prender el servicio (Kaiṅkarya)
como aquellos que ya han alcanzado Mukti.

मुक्तऩुडैय कैङ्कर्यम्बोलवुम्

अरोगऩ्-उडैय पाल् वार्त्त्+++(=निस्स्राव्य)+++ उण्गै पोलवुम् +++(4)+++

अरोगस्य क्षीरोपस्कृत-भोजनवत्

As would resemble a healthy man eating food with milk
(without any thought of the care from illness to be obtained from milk).

Como se parecería a un hombre sano comiendo alimentos con leche (sin pensar en la atención de la enfermedad a obtener de la leche).

अरोगऩ्-उडैय पाल्वार्त्त् उण्गै पोलवुम्

इप्पडि प्रपन्नऩुडैय सात्त्विकत्यागपूर्वकानुष्ठानत्तिल् दृष्टान्तद्वयमरुळिच्चॆय्गिऱार् मुक्तऩुडैय कैङ्कर्यम्बोलवुम् अरोगऩुडैय पाल् वार्त्तुण्गैबोलवुमिति । इदिल् मुक्तऩुडैय ऎऩ्बदु प्रयोजनान्तराभिसन्ध्यभावत्तिल् दृष्टान्तम्। अरोगऩुडैय ऎऩ्बदु स्वयम्प्रयोजनत्वाभिसन्धियिले दृष्टान्तम्।

अनुष्ठिक्कै सात्त्विक-त्यागत्तिऩ्
ऎल्लै निलम् आगक् कडवदु।

स्वानुष्ठानं सात्त्विक-त्यागस्य
सीमा-भूमिर् भवति ।

Such a code of conduct is the highest limit of renunciation due to sattvam.

Tal código de conducta es el límite más alto de renuncia debido a Sattvam.

अनुष्ठिक्कै सात्त्विकत्यागत्तिऩॆल्लै निलमागक्कडवदु।

इदु पसित्त् उण्बार् मात्रम्;

इदं बुभुक्षु-भोजन-मात्रम् ।

This is like eating food when men are hungry.

Esto es como comer comida cuando los hombres tienen hambre.

इदु पसित्तुण्बार् मात्रम्;

ननु नित्यनैमित्तिककर्मङ्गळ् अकरणे यः प्रत्यवायः तन्निवृत्तिफलकङ्गळायिरुक्क स्वयम्प्रयोजनङ्गळॆऩ्ऩप्पोमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु पसित्तुण्बार्मात्रमिति ।

इङ्ङऩ् अल्लाद बोदु ऒट्टत्तुक्क्+++(→स्पर्धया)+++ अप्पम् +++(=दोषाम्)+++ तिऩ्बार् मात्रम्। +++(4)+++

अन्यथा पण-बन्धार्थापूप-भक्षणमात्रम् ।

Otherwise their conduct would resemble that of men
who eat cakes for winning a wager.
(They cannot derive any true pleasure therefrom).

(The man that eats food when hungry enjoys it,
because he does so with no other object than satisfying his hunger.
The man who eats cakes for winding a wager,
cannot find any relish in doing so.)

De lo contrario, su conducta se parecería a la de los hombres
quienes comen pasteles por ganar una apuesta.
(No pueden obtener ningún verdadero placer de esto).

(El hombre que come comida cuando hambrienta lo disfruta,
Porque no lo hace sin otro objeto que satisfacer su hambre.
El hombre que come pasteles por enrollar una apuesta,
No puedo encontrar ningún gusto al hacerlo).

इङ्ङऩल्लादबोदु ऒट्टत्तुक्कप्पम् तिऩ्बार् मात्रम्।

ऎप्पडि ऒरुवऩ् पसियिऩाले मृष्टान्नभोजनम् सॆय्दाल् अन्द भोजनमे स्वयं प्रयोजनमाय् अदऩाल् वरुम् क्षुण्णिवृत्ति आनुषङ्गिकमागिऱदो अप्पडि यॆऩ्ऱबडि। अधिकार्यन्तरत्तिल् वैपरीत्यत्तैक् काट्टुगिऱार् इङ्ङऩल्लादबोदु इत्यादिना । स्वयम्प्रयोजनमाग अनुष्ठियादबोदु ऎऩ्ऱबडि। ऒट्टत्तुक्कित्यादि । ऒट्टत्तुक्कु - पन्दयत्तिऱ्कु, अदावदु - ऒरुवऩ् पूर्णमाग भोजनम् सॆय्दबिऱगु, नी इप्पॊऴुदु पत्तु सॊज्जियप्पम् साप्पिडुवायागिल् पत्तु रूबाय् कॊडुप्पेऩ् ऎऩ्ऱु मऱ्ऱॊरुवऩ् पन्दयम् वैक्क, अदऱ्काग, अप्पम् तिऩ्बार् मात्रम् - अतिभोज्यमाऩ सॊज्जियप्पत्तैयुम् पणत्तिऱ्कागक् कष्टप्पट्टु साप्पिडुवदुबोलेयागुम्। अवर्गळुक्कु अपूपभक्षणत्तिल् स्वयम्प्रयोजनत्वबुद्धियिल्लै; पन्दयत्तिल् वरुम् पणत्तिलेये दृष्टियामॆऩ्ऱु करुत्तु।

THE REAL MEANING OF “HAVING GIVEN UP ALL DHARMAS” IN THE CARAMA ŚLOKA:

El verdadero significado de “haber renunciado a todos los dharmas” en el Carama Śloka:

‘‘सर्व-धर्मान् परित्यज्य’’

ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल् प्रथम-योजनैयिल्

बुद्धि-विशेष-रूपम् आऩ
सात्त्विक-त्यागञ् जॊल्लुगिऱद्

ऎऩ्ऱु भाष्यकारर् अरुळिच् चॆय्दार्।

“सर्व-धर्मान् परित्यज्य”

इत्य्-अत्र प्रथम-योजनायाम्,

बुद्धि-विशेष-रूपः सात्त्विक-त्यागः प्रतिपाद्यते

इति भाष्य-कारोऽनुजग्राह ।

While commenting on the words (in the Carama Śloka ) “Having given up all dharmas”,
the author of Śrī Bhāṣya interpreted them at first to mean that
the giving up of dharmas means the giving up of the thought that,
in his action, the man himself is the doer seeking a certain gain for himself by that means.
This is renunciation of action due to sattvam
(and not the giving up of the dharma itself viz., nitya and naimittika).

Mientras comenta sobre las palabras (en el carama Śloka) “habiendo renunciado a todos los dharmas”,
El autor de Śrī Bhāṣya los interpretó al principio para significar que
renunciar a los dharmas significa renunciar al pensamiento de que,
En su acción, el hombre mismo es el hacedor que busca una cierta ganancia para sí mismo por ese medio.
Esto es renuncia a la acción debido a sattvam
(y no se rinde del Dharma en sí, a saber, Nitya y Naimittika).

‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् प्रथमयोजनैयिल् बुद्धिविशेषरूपमाऩ सात्त्विकत्यागञ् जॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु भाष्यकारररुळिच्चॆय्दार्।

इप्पडि त्रिविधमाऩ त्यागम् गीतैयिल् सॊल्लप्पट्टिरुन्दालुम् अदु भक्तमात्रविषयमऩ्ऱो वॆऩ्ऩ? गीताभाष्यत्तिल् प्रथमयोजनैयिल् बुद्धिविशेषरूपमाऩ सात्त्विकत्यागम् भक्तमात्रविषयमागच् चॊल्लप्पट्टिरुन्दालुम् प्रपन्नऩुक्कुम् सिलविडत्तिल् अदु उपजीव्यमॆऩ्गिऱार् सर्वधर्मान्परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिलित्यादिना ।

इब् बुद्धि-विशेषम्
स्व-तन्त्र–प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु प्रपत्त्य्-अनुष्ठान-कालत्तिलुम्,
पिऩ्बु स्वयं-प्रयोजनम् आय् उपायत्तोडु तुवक्क्-अऱ्ऱ उत्तर-कृत्यत्तिल् उपजीव्यम्।+++(4)+++

अयं बुद्धि-विशेषः
स्व-तन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठस्य प्रपत्य्-अनुष्ठानकाले,
पश्चात् स्वयं-प्रयोजने उपायासंबद्धे उत्तर-कृत्ये ऽप्य् उपजीव्यः ।+++(5)+++

This form of thought should be borne in mind
by the man who has adopted prapatti as a direct and independent upāya,
at the time of the performance of prapatti
and also in his further actions (after prapatti),
which are ends in themselves
and have no relation of any kind to an upāya.

Esta forma de pensamiento debe tener en cuenta
por el hombre que ha adoptado a Prapatti como un upāya directo e independiente,
En el momento del rendimiento de Prapatti
y también en sus otras acciones (después de Prapatti), que son objetivos en sí mismos
y no tienen relación de ningún tipo con un upāya.

इब् बुद्धिविशेषम् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तिलुम् पिऩ्बु स्वयंप्रयोजनमायुपायत्तोडु तुवक्कऱ्ऱ उत्तरकृत्यत्तिलुपजीव्यम्।

प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तिलुमिति ।

‘‘स्वामी स्वशेषं स्ववशं
स्वभरत्वेन निर्भरम् ।
स्व-दत्त–स्व-धिया स्वार्थं
स्वस्मिन् न्यस्यति मां स्वयम्॥’’

ऎऩ्गिऱव् अध्यवसायम् वेण्डुमॆऩ्ऱबडि।

द्वितीय-योजनैयिल्

अल्प-शक्तिय् आय्
विळम्बाक्षमऩ् आऩव् अऩुक्कु दुष्करम् आय्
चिर-काल-साध्यम् आऩ उपायान्तरत्तैप् पार्त्तु
शोकम् पिऱक्क,

द्वितीय-योजनायाम्

अल्प-शक्तेर् विलम्बाक्षमस्य दुष्-कर–चिर-काल-साध्योपायान्तर-दर्शनेन शोके जाते

In the second interpretation given of those words (by the author of of the Bhāṣya),

they mean that
when the man of poor ability who cannot brook any delay in the attainment of mukti
falls into grief or despair
at the thought of all the dharmas or rites prescribed in the śāstras and his inability to perform them,

En la segunda interpretación dada de esas palabras (por el autor de los bhāṣya),

significan que
Cuando el hombre de pobre capacidad que no puede tolerar cualquier retraso en el logro de Mukti
cae en dolor o desesperación
al pensar en todos los dharmas o ritos prescritos en los Śāstras y su incapacidad para realizarlos,

द्वितीययोजनैयिल् अल्पशक्तियाय् विळम्बाक्षमऩाऩवऩुक्कु दुष्करमाय् चिरकालसाध्यमाऩ उपायान्तरत्तैप् पार्त्तुशोकम् पिऱक्क,

प्रसङ्गाद् द्वितीययोजनैयैयुम् काट्टुगिऱार् द्वितीययोजनैयिलित्यादिना । उपायान्तरत्तैप् पार्त्तु शोकम् पिऱक्क इति ।

‘‘मन्मना भव मद्भक्तो
मद्याजी मां नमस्कुरु॥’’

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩ दुष्कर-चिर-काल-साध्यम् आऩ भक्तियोगत्तै पर्यालोचित्तु,
अदावदु भक्तियोगोत्पत्तिक्कु विरेधिकळाऩ पापङ्गळनन्तङ्गळाच्चुदे;
अवैगळै प्रायश्चित्तङ्गळाले पोक्क् अडित्तुक् कॊळ्ळुवोम् ऎऩ्ऱाल्
अवैगळ् कृच्छ्रचान्द्रायणकूश्माण्डादिरूपेण अनन्तङ्गळाय् चिरकालसाध्यङ्गळाच्चुदे ऎऩ्ऱु पर्यालोचित्तु शोकम् पिऱक्क ऎऩ्ऱबडि।

अवऩ्-उडैय शोकापनोदनार्थम् आग
सुकरम् आय् सकृत्-कर्तव्यमुम् आऩ उपायान्तरत्तै विधित्तद् आक्कि

नी उपायान्तरत्तिल् अलैय वेण्डाव्

ऎऩ्गिऱद्

ऎऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दार्।

तच्-छोकापनोदनार्थं “सुकरं सकृत्-कर्तव्यम् उपायान्तरं विधीयत” इति कृत्वा

त्वयोपायान्तरेषु न परिभ्रमितव्यम्

इति प्रतिपाद्यत

इत्य् अनुजग्राह ।

the Lord, in order to dispel his despair,
ordained another means
which is easy of performance
and has to be adopted only once
and said:

“You need not go about seeking other upāyas”

El Señor, para disipar su desesperación,
ordenado otro medio
que es fácil de rendimiento
y tiene que ser adoptado solo una vez
y dijo:

“No necesitas buscar otros upāyas”

अवऩुडैय शोकापनोदनार्थमाग सुकरमाय् सकृत्कर्तव्यमुमाऩ उपायान्तरत्तै विधित्तदाक्कि नी उपायान्तरत्तिललैयवेण्डा वॆऩ्गिऱतॆऩ्ऱरुळिच् चॆय्दार्।

अवऩुडैय शोकापनोदनार्थमाग - उपायविरोधिपापनिवर्तकप्रायश्चित्तत्तिऩ् बाहुळ्यचिरकालसाध्यत्वप्रयुक्तमाऩ अर्जुनऩुडैय शोकम् पोगुगैक्काग, सुकरमाय् सकृत्कर्तव्यमुमाऩ उपायान्तरत्तै विधित्तदाक्कि - तत्तत्प्रायश्चित्तस्थानत्तिले भगवाऩै निवेशिक्कैयागिऱ अङ्गप्रपत्तियै सर्वधर्मान् ऎऩ्गिऱ पूर्वार्धत्तिल् विधित्तदागच् चॆय्दु, नी उपायान्तरत्तिललैयवेण्डावॆऩ्गिऱत् ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दारिति । नी, चिरकालसाध्यमाय् विघ्नबहुळमाऩ प्रायश्चित्तरूपोपायान्तरङ्गळिले कष्टप्पडवेण्डामॆऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दारॆऩ्ऱबडि।

इप् प्रपत्त्य्-अनुष्ठानत्तुक्कु पूर्वावस्थैयिल् उपायान्तरानन्वयम्
दैवाद् आगतम् आय्
प्रपत्त्य्-अधिकारत्तिले सॊरुगक्+++(=निवेशं)+++ कडवदु।

अस्य प्रपत्त्य्-अनुष्ठानस्य पूर्वावस्थायाम् उपायान्तरानन्वयो दैवाद् आगतो
(ऽस्याः प्रपत्तेर् अधिकारे निविशते।)

The prapanna should note that
in order that one may be competent for prapatti,
the absence of adoption of any other upāya before its performance is a requisite
which has been present of its own accord by the grace of God.

La Prapanna debe tener en cuenta que
Para que uno pueda ser competente para Prapatti,
La ausencia de adopción de cualquier otro upāya
antes de su desempeño es un requisito
que ha estado presente por su propia cuenta
por la gracia de Dios.

इप् प्रपत्त्यनुष्ठानत्तुक्कु पूर्वावस्थैयिलुपायान्तरानन्वयम् दैवादागतमाय् प्रपत्त्यधिकारत्तिले सॊरुगक्कडवदु।

अशक्तऩाऩ इवऩुक्कु प्रायश्चित्तरूपोपायान्तरानन्वयम् प्रपत्तिक्कु मुऩ्बुम् पिऩ्बुम् वेण्डुमॆऩ्गिऱार् इप् प्रपत्त्यनुष्ठानत्तुक्कु इत्यादिना । मुऩ्बु वरुम् उपायान्तरान्वयत्तिऱ्कु हेतुवैयुम् प्रयोजनत्तैयुमरुळिच्चॆय्गिऱार् दैवादागतमाय् प्रपत्त्यधिकारत्तिले सॊरुगक्कडवदु इति ।

उत्तरावस्थैयिल् उपायान्तरानन्वयं
शास्त्राद् आगतम् आय्
इप् प्रपत्तियिऩ्-उडैय नैरपेक्ष्यत्तिले निऱ्कक् कडवदु।

(उत्तरावस्थायाम् उपायान्तरानन्वयः
शास्त्राद् आगतः सन्,)
अस्याः प्रपत्तेर् नैरपेक्ष्ये निविशते।

In regard to actions after the performance of prapatti,
this giving up of the adoption of other upāyas
is insisted on in the śāstra itself
and this shows how prapatti does not require any aid (after it is once done).

Con respecto a las acciones después del rendimiento de Prapatti,
Este renuncia a la adopción de otros upāyas
está insistido en el Śāstra en sí mismo
Y esto muestra cómo Prapatti no requiere ninguna ayuda (después de que alguna vez esté hecha).

उत्तरावस्थैयिलुपायान्तरानन्वयम् शास्त्रादागतमायिप् प्रपत्तियिऩुडैय नैरपेक्ष्यत्तिले निऱ्कक्कडवदु।

पिऩ्बुवरुम् तदनन्वयत्तिऱ्कु हेतुवैयुम् प्रयोजनत्तैयुम् काट्टुगिऱार् शास्त्रादागतमायिप् प्रपत्तियिऩुडैय नैरपेक्ष्यत्तिले निऱ्कक् कडवदु इति । ‘‘मामेकं’’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रत्ताले अवगतमाय्क्कॊण्डु प्रपत्तियिऩुडैय निरपेक्षतायां हेतुवामॆऩ्ऱबडि।

‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱव् इदु अनुवादम् ऎऩ्बार्क्कु

अधिकारञ् जॊल्लुगिऱद्

ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

परित्यज्येत्य् अयम् अनुवाद

इति वदताम्

‘अधिकार उच्यते’

इत्य्-अत्र तात्पर्यम् ।

If the word parityajya (having given up) merely states what has, on account of inability, already occurred
(and not what is enjoined),
the meaning (of the first part of the carama śloka) would be that
this - having given up - is a qualification for prapatti.

Si la palabra parityajya (habiendo renunciado) simplemente establece lo que, debido a la incapacidad, ya ocurrió
(y no lo que se ordena),
El significado (de la primera parte del carama śloka) sería que
Esto, habiendo renunciado, es una calificación para Prapatti.

‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱविदु अनुवादमॆऩ्बार्क्कु अधिकारञ्जॊल्लुगिऱ तॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।

इन्द अधिकारमुम्, नैरपेक्ष्यमुम् परित्यज्य ऎऩ्गिऱ ल्यबन्तत्तिऩुडैय योजनाभेदत्ताले सिद्धमॆऩ्गिऱार् परित्यज्येत्यादिना । अनुवादमॆऩ्बार्क्कु - वर्तमानः ऎऩ्गिऱ पदत्तै अध्याहरित्तु परित्यज्य वर्तमानः ऎऩ्ऱन्वयित्ताल्, परित्यज्य ऎऩ्बदु अनुवादमामॆऩ्ऱु सॊल्लुवार्क्कु, अधिकारम् सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तात्पर्यमिति । सर्वधर्मपरित्यागस्वरूपमाऩ आकिञ्चन्यरूपाधिकारम् सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तात्पर्यमॆऩ्ऱबडि।

+++(“परित्यज्ये"ति)+++ विधिय् ऎऩ्बार्क्कु

प्रपत्तिय् आगिऱ उपायत्तिऩ्-उडैय नैरपेक्ष्यादिगळैच् चॊल्लुगिऱद्

ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्॥

विधिर् इति वदतां

प्रपत्ति-रूपोपायस्य नैरपेक्ष्यादीनि प्रतिपाद्यन्त

इत्य्-अत्र तात्पर्यम् ।

If, on the other hand, the words (having given up) state what is ordained or enjoined to be done,
then the meaning would be that
prapatti does not require anything else to be performed.

Si, por otro lado, las palabras (que habían renunciado) indican lo que se ordena que se haga,
entonces el significado sería que
Prapatti no requiere que se realice nada más.

विधियॆऩ्बार्क्कु प्रपत्तियागिऱ उपायत्तिऩुडैयनैरपेक्ष्यादिगळैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तात्पर्यम्॥

विधियॆऩ्बार्क्कित्यादि । परित्यागविशिष्टशरणवरणत्तिले विधियागैयाल् विशेषणांशत्तिलुम् विधियॆऩ्ऱु सॊल्लुवार्क्कु, प्रपत्तियागिऱ उपायत्तिऩुडैय नैरपेक्ष्यादिगळैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तात्पर्यमिति । इरण्डु प्रकारत्तालुम् स्वरूपत्यागविधिप्रसङ्गमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडि ‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्
अधिकारम् विवक्षितम् आऩाल्
‘‘माम् एकं’’ ऎऩ्गिऱव् इडत्तिले
नैरपेक्ष्यम् अनुसन्धिक्कप् प्राप्तम्।

इत्थं परित्यज्येत्य्-अत्राधिकारस्य विवक्षितत्वे
“माम् एकम्” इत्यत्र नैरपेक्ष्यम् अनुसन्धेयम् ।

Thus, if parityajya (having given up) merely states what has already taken place or what has already occurred,
the words “mām ekam” will have to be thought of as meaning that
nothing else (than Bhagavān) is required for the attainment of the desired end.

Por lo tanto, si Parityajya (habiendo renunciado) simplemente establece lo que ya ha ocurrido, Las palabras “mām ekam” deberán considerarse como un significado de que
No se requiere nada más (que Bhagavān) para el logro del fin deseado.

इप्पडि ‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलधिकारम् विवक्षितमाऩाल् ‘‘मामेकं’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिले नैरपेक्ष्यम् अनुसन्धिक्कप् प्राप्तम्।

इप्पडि अधिकारमुम् नैरपेक्ष्यमुम् सॊल्ल वेण्डुगैयाल् परित्यज्य ऎऩ्बदिल् अन्यतरम् सिद्धमागुम्बोदु मऱ्ऱॊऩ्ऱु सिद्धिक्कुमिडत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि ‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिलित्यादिना ।

‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्ऱु नैरपेक्ष्यम् विवक्षितम् आऩाल्
‘‘मा शुचः’’ ऎऩ्गिऱ शोक-निषेधत्ताले
अकिञ्चनऩ् आय् निऱ्किऱ निलै तोऱ्ऱुगैयाले
अधिकारमुम् अर्थ-सिद्धम् आगक् कडवदु।

परित्यज्येत्य्-अत्र नैरपेक्ष्यस्य विवक्षितत्वे
“मा शुचः” इति शोक-निषेधेन
+अकिञ्चन-तथाऽवस्थितेः प्रतीत्या
अधिकारोऽर्थ-सिद्धो भवति ॥

If, on the other hand parityajya means that prapatti requires nothing else for yielding its fruit,
the words, “mã suchah” (do not grieve), show, by the force of logic or meaning,
that the grief or despair which is a mark of being destitute of other means is what is required for competency for praputti (adhikāra;)

( To the man or adhikārī who grieves at his inability to adopt the dharmas or aṅgas enjoined for bhakti yoga,
the Carama Śloka says,

“Perform prapatti to me and you need not adopt any other dharma”.

)

Si, por otro lado, Parityajya significa que Prapatti no requiere nada más para producir su fruto,
Las palabras, “Má Suchah” (no lloren), muestre, por la fuerza de la lógica o el significado,
Que el dolor o la desesperación que es una marca de ser indigente de otros medios
es lo que se requiere para la competencia para Praputti (adhikāra;)

( Al hombre o adhikārī que se aflige por su incapacidad para adoptar los dharmas o aṅgas orientados a Bhakti Yoga,
el carama Śloka dice:

“Realiza Prapatti para mí
y no necesitas adoptar ningún otro dharma”.

)

‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्ऱु नैरपेक्ष्यम् विवक्षितमाऩाल् ‘‘मा शुचः’’ ऎऩ्गिऱ शोकनिषेधत्ताले अकिञ्चनऩाय् निऱ्किऱ निलै तोऱ्ऱुगैयाले अधिकारमुमर्थसिद्धमागक्कडवदु।

इप्पडि परित्यज्य ऎऩ्बदिल् अधिकारम् विवक्षितमागुम्बोदु एकशब्दत्ताले नैरपेक्ष्यम् सिद्धित्तालुम्
परित्यज्य ऎऩ्बदिल् नैरपेक्ष्यम् विवक्षितमाम्बोदु अधिकारम् सिद्धिक्कुम्बडि यॆङ्ङऩे यॆऩ्ऩ? अधिकारम् सिद्धिक्कुम् वऴियैक् काट्टुगिऱार् ‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्ऱु नैरपेक्ष्यम् विवक्षितमाऩालिति ।

अप्पोदु

प्रकृतोपासन-न्यायात्
तद्+++(→उपासना)+++-अङ्गानाम्+++(←वर्णाश्रमधर्मादि)+++ उपस्थितौ ।
+++(आनुकूल्यसङ्कल्पादेर्)+++ अन्येषाञ् चैतद्-अङ्गत्व-
त्यागोऽत्र +++(←“परित्यज्य”)+++ प्रतिपाद्यते ॥

तदा—

प्रकृतोपासन-न्यायात्
तद्-अङ्गानाम् उपस्थितौ ।
अन्येषाञ् चैतद्-अङ्गत्व-
त्यागोऽत्र प्रतिपाद्यते ॥

If prapatti stands in the place of bhakti or upāsana as one of the Brahma Vidyās,
then the question arises
whether the aṅgas of bhakti might be considered as the aṅgas of prapatti as well.
But, in prapatti, they are not required as aṅgas.
This is indicated by the word parityajya mām and ekam.

Si Prapatti se encuentra en el lugar de Bhakti o Upāsana como uno de los Brahma Vidyās,
Entonces surge la pregunta
Si las AṅGas de Bhakti también podrían considerarse como las AṅGas de Prapatti.
Pero, en Prapatti, no se requieren como AṅGas. Esto se indica por la palabra parityajya.

अप्पोदु
प्रकृतोपासनन्यायात्तदङ्गानामुपस्थितौ । अन्येषाञ्चैतदङ्गत्वत्यागोऽत्र प्रतिपाद्यते ॥

नैरपेक्ष्यप्रतिपादनत्तिऱ्कुप् फलत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पोदु इत्यादियाल्। प्रकृतेति । प्रकृतोपासनन्यायात् – गीतैयिल् प्रस्तुतमाय् उपदेशिक्कप्पट्टुवरुगिऱ भक्तियोगत्तिऩुडैय न्यायत्ताले, तदङ्गानां – भक्त्यङ्गङ्गळाऩ वर्णाश्रमधर्मादिगळुक्कु, उपस्थितौ – न्यासविद्यैयिलुम् अङ्गत्वेन प्राप्तियुण्डागुम्बॊऴुदु, अन्येषाञ्च – आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यतिरिक्तङ्गळाऩ वर्णाश्रमधर्मादिगळुक्कॆल्लाम्, एतदङ्गत्वत्यागः – प्रपत्त्यङ्गत्वत्यागमाऩदु, अत्र – परित्यज्य ऎऩ्बदिल्, प्रतिपाद्यते – विधिक्कप्पडुगिऱदु ऎऩ्गै।

(If the word, parityajya, makes an injunction
that other things should not be considered as aṅgas for prapatti,
and if the words (mā suchaH) (do not grieve or despair) show that the previous grief or despair is qualification for prapatti (ākiñcanya),
then, where is the appropriateness of the word ekam it may be asked.

The answer is -)

(Si la palabra, parityajya, hace una orden
que otras cosas no deben considerarse como AṅGas para Prapatti,
y si las palabras (mā suchah) (no lloran ni desesperan) muestran que el dolor o la desesperación anterior es la calificación para Prapatti (ākiñcanya),
Luego, ¿dónde está la idoneidad de la palabra Ekam se puede preguntarla?

La respuesta es -)

एक-शब्दम्

सात्त्विक-त्यागत्ताले तऩ् +++(→भगवत्)+++ पक्कलिल् पराधीन-कर्तृत्वादिगळै विवक्षित्तल्,
+++(प्रभु-रूप-)+++ फलोपायैक्यत्तैच् चॊल्लुदल्,
एकमे सर्वोपाय-स्थानत्तिले निऱ्किऱ निलैयैक् काट्टुदल्

सॆय्यक् कडवदु।

[[२४५]]

एक-शब्दः

सात्त्विक-त्यागेन स्वस्मिन् पराधीन-कर्तृत्वादीनां विवक्षणं
+++(प्रभु-रूप-)+++फलोपायैक्य-प्रतिपादनम्
एकस्यैव सर्वोपाय-स्थाने ऽवस्थितेः प्रदर्शनं
च करोति ।

the word ekam is intended to show that

in the mental or sāttvika renunciation of action by sattvam,
it should be borne in mind
that the jīva’s doership is all dependent on the Lord and other such things,

that in prapatti, the means (upāya) and the end are one and the same (viz., the Lord)

and that prapatti stands in the place of all (other) upāyas.

La palabra ekam pretende mostrar que

en la renuncia de acción mental o sāttvika por sattvam,
Debe ser soportado en mente
que el don de Jīva depende del Señor y de otras cosas similares,

que en Prapatti, los medios (upāya) y el fin son los mismos (a saber, el Señor)

y ese Prapatti se encuentra en el lugar de todos (otros) upāyas.

एकशब्दम् सात्त्विकत्यागत्ताले तऩ् पक्कलिल् पराधीनकर्तृत्वादिगळै विवक्षित्तल्, फलोपायैक्यत्तैच् चॊल्लुदल्, एकमे सर्वोपायस्थानत्तिलेनिऱ्किऱ निलैयैक्काट्टुदल् सॆय्यक्कडवदु।

इप्पडि परित्यज्य ऎऩ्बदिल् नैरपेक्ष्यम् विवक्षितमागिल् एकशब्दत्तिऱ्कु कार्यमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् एकशब्दम् सात्त्विकत्यागत्ताले इत्यादिना । ऎऩ्ऩै शरणमाग अदावदु मोक्षापायमाग अडैयॆऩ्ऱु भगवाऩ् सॊल्ल, शरणागतियैत् ताऩ् अनुष्ठिक्कैयाले तऩक्कुम् मोक्षोपायत्वम् उण्डो वॆऩ्ऱु शङ्गै वर सात्त्विकत्यागत्तिल् सॊल्लुगिऱबडि शरणागतिकर्तृत्वमुम् उऩक्कु पराधीनमागैयाल् मामेकं शरणं व्रज (ऎऩ्ऩै ऒरुवऩैये मोक्षोपायमागप् पऱ्ऱु) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् एकशब्दत्ताले जीवऩिडत्तिल् पराधीनकर्तृत्वत्तै विवक्षिक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

फलोपायैक्यत्तैच् चॊल्लुदल् - फलमुमुपायमुमॊऩ्ऱॆऩ्ऱुसॊल्लुदल्, एकमे इत्यादि । सर्वोपायङ्गळैयुम् विट्टाल् तत्तत्फलम् सिद्धिक्कवेण्डुमे ऎऩ्ऱु शङ्गै वर, सर्वधर्मस्थानत्तिल् ऎऩ्ऩै यॊरुवऩैये शरणमाग अडैयॆऩ्ऱाल् सर्वोपायस्थानत्तिलुम् भगवाऩ् ऒरुवऩे निऱ्पदाग एकशब्दम् काट्टुमॆऩ्ऱबडि।

प्रपत्तिक्क् आगव् ऒऩ्ऱुम् अनुष्ठिक्क वेण्डाम् आगिलुम्
स्वतन्त्राधिकारत्ताले किङ्-करऩ् आऩ इवऩुक्कु
स्वामियिऩ्-उडैयव् आज्ञाऽतिलङ्घनम् आगाद्

ऎऩ्ऱु समर्थित्तार्गळ्।

प्रपत्त्य-र्थं कस्याप्य् अननुष्ठेयत्वे ऽपि
स्वतन्त्राधिकारेण किङ्करस्यास्य स्वाम्य्-आज्ञातिलङ्घनं
न युक्तम्

इति समर्थयाम् आसुः ॥

Our acharyās like (Appullar) have argued thus:

Since nitya and naimittika karma are enjoined on a man (irrespective of all fruit or gain that might arise from it)
simply by virtue of his being a servant of the Lord,
they should not be given up,
lest he should be violating the command of the Master,
(although they may not be required as aṅgas for prapatti).

Nuestros Acharyās como (Appullar) han argumentado así:

Dado que Nitya y Naimittika Karma están ordenados a un hombre (independientemente de todas las frutas o ganancias que puedan surgir de él)
simplemente en virtud de ser un siervo del Señor,
No deben ser abandonados,
para que no vaya a violar el mandato del maestro,
(Aunque es posible que no sean necesarios como AṅGA para Prapatti).

प्रपत्तिक्काग वॊऩ्ऱुमनुष्ठिक्क वेण्डामागिलुम् स्वतन्त्राधिकारत्ताले किङ्करऩाऩ इवऩुक्कु स्वामियिऩुडैय वाज्ञातिलङ्घनमागादॆऩ्ऱु समर्थित्तार्गळ्।

इन्द नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तिल् प्रपत्त्यर्थमाग ऒरु कर्मावुम् सॆय्यवेण्डिय तिल्लैयाऩालुम्,

‘‘विहितत्वाच् चाश्रम-कर्मापि’’

ऎऩ्ऱु सूत्रकारादिगळाले समर्थितङ्गळाऩ स्वतन्त्राज्ञासिद्धकर्मङ्गळै स्वरूपतस्त्यागम् पण्णाल् प्रत्यवायमुण्डॆऩ्गिऱार् प्रपत्तिक्काग इत्यादिना ।

आज्ञा-विरोधिभिस् स्वार्ह-
प्रायश्चित्त-पराङ्-मुखैः ।
स्वाधिकारोचितस् सर्वैः
प्रत्यवायो दुर्-अत्ययः ॥

आज्ञा-विरोधिभिस् स्वार्ह-
प्रायश्चित्त-पराङ्-मुखैः ।
स्वाधिकारोचितस् सर्वैः
प्रत्यवायो दुर्-अत्ययः ॥

Those who have violated the commands (of the Lord) and have not performed the expiatory ceremonies ( prāyaścitta ) enjoined for these violations according to their competence - they must suffer the consequences of the violation.

Aquellos que han violado los mandamientos (del Señor)
y no han realizado las ceremonias expiatorias (prāyaścitta) ordenadas por estas violaciones
de acuerdo con su competencia:
deben sufrir las consecuencias de la violación.

आज्ञाविरोधिभिस्स्वार्ह प्रायश्चित्तपराङ्मुखैः । स्वाधिकारोचितस्सर्वैः प्रत्यवायो दुरत्ययः ॥

उक्तमाऩ अर्थत्तै कारिकैयाले सङ्ग्रहिक्किऱार् आज्ञाविरोधिभिरित्यादिना । आज्ञाविरोधिभिः – आज्ञैयै यतिक्रमिक्कैयाले आज्ञाविरोधिकळाय्, अप्पडियिरुन्दु स्वार्ह प्रायश्चित्तपराङ्मुखैः – तऩ्ऩधिकारानुगुणमाऩ प्रायश्चित्तङ्गळैप् पण्ण ऎण्णमिल्लादवर्गळुमाऩ सर्वर्गळालुम्, स्वाधिकारोचितः प्रत्यवायः – प्रपन्नऩाऩ तऩ् अधिकारत्तुक्कु उचितमाऩ खञ्जत्वकाणत्वादिगळाऩ क्लेशानुभवहेतुवाऩदु, दुरत्ययः – अतिलङ्घनम् पण्ण शक्यमागादॆऩ्गै।

आज्ञाऽनुपालने तत्-तत्-
प्रत्यवाय-निवारणम् ।
स्वामि-सन्तोषतः प्रीतिर्
इति लाभ-द्वयं स्थिरम् ॥

आज्ञाऽनुपालने तत्-तत्-
प्रत्यवाय-निवारणम् ।
स्वामि-सन्तोषतः प्रीतिर्
इति लाभ-द्वयं स्थिरम् ॥

By acting in accordance with the commands,
one avoids the evil consequences (due to violation)
and enjoys (also) the pleasure arising from the delight of the Lord.
Thus two gains are certain.

Actuando de acuerdo con los comandos,
uno evita las consecuencias malvadas (debido a la violación)
y disfruta (también) el placer que surge del deleite del Señor.
Por lo tanto, dos ganancias son ciertas.

आज्ञानुपालने तत्तत्प्रत्यवायनिवारणम् । स्वामिसन्तोषतः प्रीतिरिति लाभद्वयं स्थिरम् ॥

आज्ञानुपालनम् सॆय्दाल् इरण्डु लाभमुण्डॆऩ्गिऱार् आज्ञानुपालन इत्यादिना । तत्तत्प्रत्यवायनिवारणं – तत्तदकरणे यः प्रत्यवायः, तन्निवारणमित्यर्थः । स्वामिसन्तोषतः प्रीतिः – स्वामिसन्तोषत्तालुण्डाऩ तऩ् सन्तोषम्। आज्ञानुपालनत्तिल् लाभद्वयमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदाल् अनुज्ञापालनत्तिल् स्वामिसन्तोषतः प्रीति यॊऩ्ऱे फलमॆऩ्बदु ज्ञापितमागिऱदु।

अनिच्छातो निवर्तेत
स्वर्गाद्यं कर्मणां फलम् ।
अ-मर्यादस्य दुर्वारः
प्रत्यवायो +++(अनिच्छाभिन्न-)+++ ऽन्य-हेतुकः ॥

अनिच्छातो निवर्तेत
स्वर्गाद्यं कर्मणां फलम् ।
अ-मर्यादस्य दुर्वारः
प्रत्यवायो +++(अनिच्छाभिन्न-)+++ ऽन्य-हेतुकः ॥

Such things as svarga that are declared to be the fruit of certain (good) karmas
will not arise (as the prapanna performs them without desiring any fruit.)
But if the man performs forbidden actions,
the evil consequences will necessarily follow (though not desired by him),
owing to another cause (viz. doing the forbidden thing).

Cosas como Svarga que se declaran el fruto de ciertos (buenos) karmas
no surgirá (como la Prapanna los realiza sin desear ningún fruto).
Pero si el hombre realiza acciones prohibidas,
Las consecuencias malvadas se seguirán necesariamente (aunque no lo deseen),
debido a otra causa (a saber - Haciendo lo prohibido).

अनिच्छातो निवर्तेत स्वर्गाद्यं कर्मणां फलम् । अमर्यादस्य दुर्वारः प्रत्यवायोऽन्यहेतुकः ॥

इप्पडि कर्मङ्गळनुष्ठेयङ्गळाऩाल् प्रपन्नऩुक्कुम् तत्तत्कर्मफलङ्गळ् वारादो? अदु इच्छिक्काविडिल् वारादु, फलेच्छाया अधिकारत्वात् ऎऩ्ऩिल्; अप्पोदु फलेच्छैयऩ्ऱिक्के पापत्तैयुम् सॆय्यलामे ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अनिच्छात इत्यादिना । कर्मणां – कर्मङ्गळुडैय, स्वर्गाद्यं फलं – स्वर्गम् मुदलाऩ फलम्, अनिच्छातः – तत्तत्कर्मानुष्ठानसङ्कल्पकालत्तिल् इच्चैयिल्लाविडिल्, निवर्तेत - वारादॆऩ्ऱबडि। अदावदु विनियोगपृथक्त्वन्यायत्ताले ऒरु कर्मत्तिऱ्कु नानाफलत्तिल् विनियोगमुण्डु। आगैयाल् ऎन्द फलत्तै उद्देशित्तु कर्मानुष्ठानम् सॆय्यप्पडुगिऱदो अदऩाल् अन्द फलमे वरुम्; मऱ्ऱदु वारादु। प्रकृतत्तिल् प्रपन्नऩ् पण्णुगिऱ कर्ममाऩदु भगवत्प्रीतिरूपफलत्तै उद्देशित्ते सॆय्यप्पडुगिऱबडियाल् प्रपन्नऩुक्कु अन्द फलमे सिद्धिक्कुम्; स्वर्गादिफलोद्देशन कर्मङ्गळ् सॆय्यप्पडामैयाल् अदु सिद्धिक्कादॆऩ्ऱबडि। इप्पडि पापत्तिलुमागादो वॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् अमर्यादस्येति । अमर्यादस्य – पापत्तै अनुष्ठिप्पवऩुक्कु अन्यहेतुकः– पापत्तै हेतुवागवुडैय, प्रत्यवायः – नरकादिप्राप्तिरूपः, दुर्वारः – प्रायश्चित्तम् पण्णाविडिल् तडुक्कमुडियाददु। पुण्यकर्मङ्गळाल् फलम् वरवेण्डुमाऩाल् तदुनष्ठानत्तिल् फलेच्छैये अधिकारमाम्। पापकर्मङ्गळुडैय फलेच्छै ऒरुवऩुक्कुमुण्डागादागैयाल् तदनुष्ठानत्तिलदु अधिकारमागादागैयाल् अन्द इच्चैयिऩ् अभावत्ताल् नरकाद्यभावरूपफलम् सिद्धिक्कादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप् प्रपत्ति भक्ति-योगाङ्गम् आगव् अरुळिच् चॆय्ददु
प्रपत्ति स-कल–फल-साधनम् आऩ बडियै
प्रकृतम् आऩ भक्ति-योगम् आगिऱ फलत्तिले उदाहरित्त बडि।

अस्याः प्रपत्तेर् भक्ति-योगाङ्गतया व्याख्यानं
प्रपत्तेः स-कल–फल-साधनत्वस्य प्रकृत-भक्ति-योग-रूप-फले उदाहरणम् ।

When prapatti was treated (by the Bhāṣyakāra) as an aṅga of bhakti yoga,
it was only to illustrate how it wins bhakti yoga as a fruit,
since it is capable of securing all fruits.

Cuando Prapatti fue tratado (por el Bhāṣyakāra) como un aṅga de bhakti yoga,
Fue solo para ilustrar cómo gana el yoga bhakti como fruta,
ya que es capaz de asegurar todas las frutas.

इप् प्रपत्ति भक्तियोगाङ्गमाग वरुळिच्चॆय्ददु प्रपत्ति सकलफलसाधनमाऩबडियै प्रकृतमाऩ भक्तियोगमागिऱ फलत्तिले उदाहरित्तबडि।

ननु स्वतन्त्रप्रपत्तियॆऩ्बदॊऩ्ऱुण्डॆऩ्ऱु भाष्यकाराभिमतमाऩाल् गीताभाष्यत्तिल् द्वितीययोजनैयिल् अङ्गप्रपत्तिमात्रत्तैये यरुळिच्चॆय्ददिऱ्कु भावमॆऩ्ऩ ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप् प्रपत्तियै इत्यादिना । भक्तियोगमागिऱ फलत्तिले उदाहरित्तबडि इति । इदऩाल् स्वतन्त्रप्रपत्तियुमुपलक्षितमॆऩ्ऱु सूचितमागिऱदु। प्रपत्तिक्कु भक्त्यङ्गत्वम् सॊल्लुम्बोदु द्वितीययोजनैयिल् उपायविरोधिपापनिवर्तकमाऩ प्रायश्चित्त रूपोपायान्तरस्थानत्तिले निऱ्किऱ निलै सॊल्लप्पट्टदु; अदु उदाहरणमात्रमागैयाले प्राप्तिविरोधिपापनिवर्तकभक्त्याद्युपायान्तरस्थानत्तिले निऱ्किऱ निलैयुम् विवक्षितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अप्पडिये प्रतमयोजनैयिल् भक्त्यङ्गमाऩ कर्मङ्गळिऩ् सात्त्विकत्यागत्तै यरुळिच् चॆय्दार्। अदु स्वतन्त्रप्रपत्तियिलुम् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुडैय उत्तरकृत्यङ्गळिलुम् विवक्षितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु

द्वितीय-योजनैयिल्
दुष्-करङ्गळ् आऩ भक्ति-योग-पर्यन्तोपायङ्गळिऩ्-उडैय स्थानत्तिले निऱ्किऱ उपाय-विशेषमुम्

प्रथम-योजनैयिल्
बुद्धि-विशेष-पूर्वकम् आऩ प्रपत्त्य्-अनुष्ठानमुम्
कृतोपायऩ्-उडैय स्वयं-प्रयोजनम् आऩ कैङ्कर्यमुम्

अनुसन्धेयम्।

अत्र द्वितीय योजनायां
दुष्कर-भक्ति-योग-पर्यन्तोपाय-स्थाने अवस्थित उपायविशेषः,

प्रथम-योजनायां
बुद्धि-विशेष-पूर्वकं प्रपत्त्यनुठानं,
कृतोपायस्य स्वयं-प्रयोजनं कैङ्कर्यं

चानुसन्धेयम् ।

In this context, we should bear in mind that, on the lines of the Bhāṣyakara’s second interpretation (of the carama śloka ),
prapatti stands in the place of all upāyas including bhakti yoga,
which are difficult of performance.

In accordance with his first interpretation,
(that every dharma should be done with the thought
that it is performed not by oneself
but by the Lord and for His own ends - sāttvika parityāga
and not out of any desire for one’s own gain),
the meaning should be considered as enjoining
the performance of prapatti with that thought
and the service rendered by the prapanna as an end in itself.

En este contexto, debemos tener en cuenta que, en las líneas de la segunda interpretación de Bhāṣyakara (del Carama Śloka),
Prapatti se encuentra en el lugar de todos los upāyas, incluido el yoga bhakti,
que son difíciles de rendimiento.

De acuerdo con su primera interpretación,
(que cada dharma debe hacerse con el pensamiento
que no se realiza por uno mismo
Pero por el Señor y por sus propios fines - Sāttvika Parityāga
y no por ningún deseo por la propia ganancia),
El significado debe considerarse como un destacado
el rendimiento de Prapatti con ese pensamiento
y el servicio prapanna como un fin en sí mismo.

इङ्गु द्वितीययोजनैयिल् दुष्करङ्गळाऩ भक्तियोगपर्यन्तोपायङ्गळिऩुडैय स्थानत्तिले निऱ्किऱ उपायविशेषमुम् प्रथमयोजनैयिल् बुद्धिविशेषपूर्वकमाऩ प्रपत्त्यनुष्ठानमुम् कृतोपायऩुडैय स्वयंप्रयोजनमाऩ कैङ्कर्यमुमनुसन्धेयम्।

उपलक्ष्याकारङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इङ्गु द्वितीययोजनैयिल् दुष्करङ्गळाऩ इत्यादियाल्।

किञ्च -

सुदुष्करेण शोचेद् यो
येन येनेष्ट-हेतुना+++(=साधनेन)+++ ।
स स तस्याहम् एवेति
चरम-श्लोक-संग्रहः ॥

किञ्च -

सुदुष्करेण शोचेद् यो
येन येनेष्ट-हेतुना+++(=साधनेन)+++ ।
स स तस्याहम् एवेति
चरम-श्लोक-संग्रहः ॥

प्रपत्तिः, चरम-श्लोकः

If a man is in despair
because of his inability to adopt such means or upāyas as will yield the respective fruits desired by him,
then, I myself (single as I am) will stand for him as the respective means or upāya
to enable him to secure that fruit.

Si un hombre está desesperado
Debido a su incapacidad para adoptar los medios o upāyas que generará los respectivos frutos deseados por él,
Entonces, yo mismo (soltero como yo) lo defenderé como el medio respectivo o upāya
para permitirle asegurar esa fruta.

सुदुष्करेण शोचेद्यो येनयेनेष्टहेतुना ।
स स तस्याहमेवेति चरमश्लोकसंग्रहः ॥

अस्य प्रेरणा शाकुन्तले -

येन येन वियुज्यन्ते
प्रजाः स्निग्धेन बन्धुना ।
स स पापाद् ऋते तासां
दुष्यन्त इति घुष्यताम् ॥२३॥

इप्पडिये चरमश्लोकत्तिल् द्वितीयोजनैयिल् विवक्षितमाऩ सारार्थत्तै सङ्ग्रहिक्किऱार् किञ्चेत्यादिना । यः – यादॊरुवऩ्, सुदुष्करेण- पण्णमुडियाददाऩ येन येन - ऎन्दॆन्द, इष्ट हेतुना – फलसाधनत्ताले, शोचेत् – शोकिक्किऱाऩो, अदिऩ् सुदुष्करत्वत्तै निऩैत्तु दुःखिक्किऱाऩो ऎऩ्ऱबडि। तस्य - अवऩुक्कु, स सः - अन्दन्द फलसाधनम्, अहमेव - नाऩे अन्दन्द फलसाधनस्थानत्तिले ऎऩ्ऩै निऱुत्ति शरणवरणम् पण्णाल् नाऩे फलसाधनमावेऩॆऩ्ऱु करुत्तु।

इति - ऎऩ्ऱु, चरमश्लोकसङ्ग्रहः – चरमश्लोकत्तिल् विवक्षितमाऩ सारार्थङ्गळुडैय सुरुक्कमॆऩ्ऱबडि।

भावाभावौ न धर्माणां
प्रपत्तेर् अङ्गम् इष्यते ।
स्व-तन्त्र-+++(शास्त्रादि-)+++शिष्ट्या शक्य-+ईहा
शेषाभावो +++(प्रपत्तौ)+++ ऽधिकार-गः ॥ +++(5)+++

भावाभावौ न धर्माणां
प्रपत्तेर् अङ्गम् इष्यते ।
स्व-तन्त्र-+++(शास्त्रादि-)+++शिष्ट्या शक्य-+ईहा
शेषाभावो +++(प्रपत्तौ)+++ ऽधिकार-गः ॥ +++(5)+++

The performance or the non-performance of certain dharmas (like nitya and naimittika) are not to be considered as aṅgas of prapatti.
The man desires to perform these actions of which he is capable,
because they have been ordained for him (without any reference to prapatti ).
The non-performance of those actions of which he is incapable constitutes ākiñcanya (helplessness)
which is necessary for prapatti.

El rendimiento o el incumplimiento de ciertos dharmas (como Nitya y Naimittika) no deben considerarse como AṅGas de Prapatti.
El hombre desea realizar estas acciones de las que es capaz,
Porque han sido ordenados para él (sin ninguna referencia a Prapatti).
El incumplimiento de aquellas acciones de las que él es incapaz constituye ākiñcanya (impotencia)
que es necesario para Prapatti.

भावाभावौ न धर्माणां प्रपत्तेरङ्गमिष्यते । स्वतन्त्रशिष्ट्या शक्येहा शेषाभावोधिकारगः ॥

इप्पडियागिल् नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तिल् वर्णाश्रमधर्माणां कथमनुष्ठानमॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् भावाभावाविति ।
धर्माणां भावाभावौ – वर्णाश्रमधर्मङ्गळुडैय भावमुमभावमुम्, प्रपत्तेर् नाङ्गमिष्यते – प्रपत्तिक्कुअङ्गमाग ऒप्पुक्कॊळ्ळप्पडुगिऱदिल्लै।
इङ्गु धर्माभावम् अङ्गमऩ्ऱु ऎऩ्बदु दृष्टान्तार्थम्।

स्वतन्त्रशिष्ट्या – स्वतन्त्रऩाऩ भगवाऩुडैय शासनत्ताले, शक्येहा – शक्यमाऩ कर्मङ्गळुडैय अनुष्ठानम्, ईह चेष्टायां ऎऩ्बदु धातु । प्रपत्त्यङ्गतयानुष्ठानप्राप्त्यभावेऽपि स्वतन्त्रऩाऩ भगवाऩुडैय आज्ञैयिऩाले कर्मानुष्ठानम् नैरपेक्ष्यपक्षत्तिलुम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

शेषाभावोधिकारग इति । अशक्यमाऩ कर्मङ्गळुडैय त्यागमाऩदु आकिञ्चन्य रूपाधिकारकोटिप्रविष्टमामॆऩ्ऱबडि।

क्रत्व्-अन्-अङ्गतया ये तु
तदानीम् अननुष्ठिताः ।
स्व-काले स्व-विधेर् एव
कार्यास् ते तद्वद् अत्र नः ॥ +++(4)+++

क्रत्व्-अन्-अङ्गतया ये तु
तदानीम् अननुष्ठिताः ।
स्व-काले स्व-विधेर् एव
कार्यास् ते तद्वद् अत्र नः ॥ +++(4)+++

Rites like darśa and purnamāsa have not been prescribed as requisites for yajnas (sacrifices ).
So at the time of the performance of yajnas, they are not performed.
But on occasions like the new-moon day, they have to be done because they are enjoined on their own account.
So also here; (i.e.) nitya and naimittika are not prescribed as aṅgas for prapatti;
they are not to be performed at the time of prapatti as its aṅgas,
but because they have been enjoined on their own account,
without any relation or reference to prapatti.

Los ritos como Darśa y Purnamāsa no se han prescrito como requisitos para Yajnas (sacrificios).
Entonces, en el momento del rendimiento de Yajnas, no se realizan.
Pero en ocasiones como el día de la luna nueva,
deben hacerse porque están ordenados por su propia cuenta.
Así también aquí; (es decir) Nitya y Naimittika no se prescriben como AṅGas para Prapatti;
No se deben realizar en el momento de Prapatti como AṅGas,
Pero porque han sido ordenados por su propia cuenta,
sin ninguna relación o referencia a Prapatti.

क्रत्वनङ्गतया ये तु तदानीमननुष्ठिताः । स्वकाले स्वविधेरेव कार्यास्ते तद्वदत्र नः ॥

प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तिल् तदवरुद्धमाय् अननुष्ठितङ्गळाऩ सन्ध्यावन्दनादिगळिऩ् अनुष्ठानकालत्तै सदृष्टान्तमरुळिच् चॆय्गिऱार् क्रत्वनङ्गतयेति । क्रत्वनङ्गतया – ज्योतिष्टोमादिक्रतुक्कळुक्कु अङ्गमिल्लामैयाले, तदानीं – क्रतुकालत्तिल्, ये तु - ऎन्द औपासनसन्ध्यावन्दनादिगळ्, अननुष्ठिताः – अनुष्ठितङ्गळऩ्ऱो, ते - अदुगळ्, क्रतुवै – अनुष्ठितत्त पिऱगु, स्वकाले - तऩ्ऩुडैय कालत्तिले, स्वविधेरेव - तऩ्ऩुडैय स्वतन्त्राज्ञारूपविधियिऩालेये, कार्याः - ऎप्पडि कर्तव्यङ्गळो, अत्र – प्रपत्त्युपरुद्धमाऩ वर्णाश्रमधर्मविषयत्तिल्, नः – प्रपन्नर्गळाऩ नमक्कुम्, तद्वत् - अप्पडिये, प्रपत्त्यनुष्ठानोत्तरम् विहितकालङ्गळिले प्रपत्त्यनुपरुद्धमाऩ कर्मङ्गळ् कार्यङ्गळॆऩ्ऱबडि।

‘‘त्यज धर्मम् अधर्मञ् च’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३३९-४४)

ऎऩ्गिऱ्-अदुवुम्
काम्यङ्गळैयुम् निषिद्धङ्गळैयुम् विडच् चॊऩ्ऩ बडि।

[[२४६]]

“त्यज धर्ममधर्मं च” इत्य्-एतद् अपि काम्य-निषिद्ध-त्याग-परम् ।

The teaching “Give up dharma and adharma”
relates to the giving up of those dharmas which are said to be productive of certain gains (kāmya)
and of those karmas which are forbidden.

La enseñanza “Renuncia a Dharma y Adharma”
se relaciona con la renuncia de aquellos dharmas
que se dice que son productivos de ciertas ganancias**** (kāmya)
y de los karmas que están prohibidos.

‘‘त्यज धर्ममधर्मञ्च’’(भारतम् शान्ति-पर्व ३३९-४४) ऎऩ्गिऱदुवुम् काम्यङ्गळैयुम् निषिद्धङ्गळैयुम् विडच् चॊऩ्ऩबडि।

‘‘त्यज धर्ममधर्मञ्चे’’त्यादि वचनङ्गळिले
सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् तोऱ्ऱुगैयाल् तदनुरोधेन चरमश्लोकत्तिलुम् सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् सॊल्लप्पट्टदाग स्वीकरिक्कवेण्डावो ऎऩ्ऩ, त्यज धर्ममित्यादिवचनङ्गळुक्कु यथावस्थितार्थत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् त्यज धर्ममधर्मञ्च ऎऩ्गिऱदुवुम् काम्यङ्गळैयुम् निषिद्धङ्गळैयुम् विडच्चॊऩ्ऩबडि ऎऩ्ऱु।

‘‘त्यज सत्यानृते अपि’’

ऎऩ्गिऱ्-अदुवुम्
आत्मानुभवत्तैयुम् ऐश्वर्यत्तैयुम् प्रयोजनम् आगक् कोलादे
कॊळ्ळ् ऎऩ्ऱ बडि।

“त्यज सत्यानृते अपि” इत्य्-एतद् अपि आत्मानुभवैश्वर्ययोः प्रयोजनत्वेनानुद्देश्यतायां तत्-परम् ।

So also “give up satyam and also anritam” means

“Do not desire satyam the enjoyment or experience of your self as an end in itself;
also do not desire the enjoyment of anrita the pleasures of the world, wealth and the like “.

(One interpretation of the word satya is the changeless eternal ātmā or self;
anṛta refers to non-sentient things which contribute to the pleasures of wealth.)

Así que también “Renuncia a Satyam y también anritam” significa

“No desee Satyam el disfrute o la experiencia de usted mismo como un fin en sí mismo;
Además, no desee el disfrute de Anrita los placeres del mundo, la riqueza y similares “.

(Una interpretación de la palabra satya es el ātmā o yo eterno cambiante;
Anṛta se refiere a cosas no sintientes que contribuyen a los placeres de la riqueza).

‘‘त्यज सत्यानृते अपि’’ ऎऩ्गिऱदुवुम् आत्मानुभवत्तैयुम् ऐश्वर्यत्तैयुम् प्रयोजनमागक् कोलादे कॊळ्ळॆऩ्ऱबडि।

‘‘त्यज सत्यानृते अपि’’ ऎऩ्बदऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् त्यज सत्यानृते अपि ऎऩ्गिऱदुवुमिति । आत्मवाचियाऩ सत्यशब्दम् तदनुभवलाक्षणिकमॆऩ्ऱुम्, अनृतशब्दम् नश्वरमाऩ शब्दाद्यनुभवरूपैश्वर्यलाक्षणिकमॆऩ्ऱुम् तिरुवुळ्ळम्।

+++(अहित-सत्य-वचन-निषेधादि-)+++ वाचिक+++(धर्म)+++ङ्गळै विशेषित्तुच् चॊल्लिऱ्ऱ् आगवुम् आम्।

विशिष्य +++(अहित-सत्य-वचन-निषेधादि-)+++ वाचिक-(धर्माधर्म)-प्रतिपादन-परं वा ।

It may also mean:

“Give up speaking even that truth (satyam) which will cause pain to others.”

También puede significar:

“Deja de decir incluso esa verdad (Satyam) que causará dolor a los demás”.

वाचिकङ्गळै विशेषित्तुच् चॊल्लिऱ्ऱागवुमाम्।

सत्यशब्दम् सत्यवचनपरमाय् अनृतशब्दम् मिथ्यावचनपरमाऩालुम् बाधकमिल्लैयॆऩ्गिऱार् वाचिकङ्गळै विशेषित्तुच् चॊल्लिऱ्ऱागवुमामिति । इङ्गु सत्यत्तै विडुगैयावदु: - भूतहितमल्लाद यथार्थवचनत्तैयुम् विडुगै। अनृतत्तै विडुगैयावदु:- अनृतसामान्यत्यागः ।

इदिऩ् अरुमै+++(=दौर्लभ्यं)+++ तोऱ्ऱुगैक्क् आग

‘‘उभे सत्यानृते त्यक्त्वा’’

ऎऩ्ऱ् अनुवदिक्किऱदु।

अस्य दौर्लभ्यं द्योतयितुम् “उभे सत्यानृते त्यक्ता” इत्य् अनूद्यते।

In order to reveal the excellence of his teaching, it is repeated again :-

" Having given up both satyam and anritam”,

Para revelar la excelencia de su enseñanza, se repite nuevamente:-

“Habiendo renunciado a Satyam y Anritam”,

इदिऩरुमै तोऱ्ऱुगैक्काग ‘‘उभे सत्यानृते त्यक्त्वा’’ ऎऩ्ऱनुवदिक्किऱदु।

सत्यानृतङ्गळै विडच् चॊल्लि
मीळवुम् अन्द त्यागत्तैय् अनुवदिप्पदऱ्कु
भावत्तैक् काट्टुगिऱार् इदिऩ् अरुमै तोऱ्ऱुगैक्काग इति ।

त्यागत्तिल् कर्तृत्वमुम् पराधीनम् ऎऩ्ऱु
अनुसन्धिक्कैक्क् आग

‘‘येन त्यजसि तत् त्यज’’

ऎऩ्गिऱदु। +++(5)+++

त्यागे कर्तृत्वम् अपि पराधीनम् इत्य् अनुसन्धानार्थं

‘‘येन त्यजसि तत् त्यज’’

इत्य् उच्यते ।

it is said further,

“Give up the thought which enables you to give up satyam and anritam, namely,
the thought that you are the doer”,

in order to enable us to realise that even our doership is dependent on another (the Lord ).

Se dice más allá,

“Renuncia a la idea que te permite renunciar a Satyam y Anritam, a saber,
la idea de que eres el hacedor “,

Para permitirnos darnos cuenta de que incluso nuestra carrera depende de otro (el Señor).

त्यागत्तिल् कर्तृत्वमुम् पराधीनमॆऩ्ऱुअनुसन्धिक्कैक्काग ‘‘येन त्यजसि तत्त्यज’’ ऎऩ्गिऱदु।

येन त्यजसि तत्त्यज ऎऩ्ऱदऱ्कु प्रयोजनमरुळिच्चॆय्गिऱार् त्यागत्तिल् कर्तृत्वमुम् पराधीनमॆऩ्ऱनुसन्धिक्कैक्काग इति । येन त्यजसि ऎन्द स्वातन्त्र्याभिमानत्ताले धर्मादिगळै विडुगिऱायो, तत् – अन्द स्वातन्त्र्याभिमानत्तै, त्यज – विडु। इदऩाल् त्यागप्रयोजकमाऩ कर्तृत्वमुम् पराधीनमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।

Now let us consider what was taught to Uddhava :-

Ahora consideremos lo que se enseñó a Uddhava:-

इप् पडिय् आऩाल् आज्ञातिलङ्घनत्तुक्क् ऒरु विरग्+++(=उपाय)+++ अऩ्ऱिक्केय् इरुक्क

एवम्-भावात् आज्ञातिलङ्घनस्य कस्मिंश्चिद् अपि हेताव् असति,

Thus there is no authority here for violating the commands of the Lord.

Por lo tanto, no hay autoridad aquí por violar los mandamientos del Señor.

इप्पडियाऩाल् आज्ञातिलङ्घनत्तुक्कॊरु विरगऩ्ऱिक्के यिरुक्क

इन्द श्लोकत्तिऱ्कु वास्तवमाऩ अर्थत्तै स्वीकरित्ताल् सर्वधर्मस्वरूपत्यागरूपाज्ञातिलङ्घनत्तिऱ्कु इदु प्रमाणमागामलिरुक्क आपातप्रतीतियैक् कॊण्डु इदऱ्कु उपोद्बलमाग उद्धवगीतावचनङ्गळै उदाहरित्तु सिलर् भ्रमिप्पार्गळॆऩ्गिऱार् इप्पडियाऩालित्यादिना ।

सिलर्

‘‘तस्मात् त्वम् उद्धवोत्सृज्य
चोदनां प्रतिचोदनाम् ।
प्रवृत्तिञ् च निवृत्तिञ् च
श्रोतव्यं श्रुतम् एव च ॥

केचित्,

‘‘तस्मात् त्वम् उद्धवोत्सृज्य
चोदनां प्रतिचोदनाम् ।
प्रवृत्तिञ् च निवृत्तिञ् च
श्रोतव्यं श्रुतम् एव च ॥

In spite of what has been said so far, some quote the words addressed to Uddhava.–

“Give up, Uddhava, all injunctions (vidhis) (like sandhyā, which are prescribed as a means to an end);
give up all prohibitions such as “don’t injure others”;
give up the dharmas to be actively performed
and also the dharmas which prescribe the avoidance of or abstention from certain acts
and also the requisites (aṅgas) which you have heard so far
and which you will learn hereafter as being necessary for both of them (Give up all these)

A pesar de lo que se ha dicho hasta ahora, algunas citan las palabras dirigidas a Uddhava.

“Renuncia, uddhava, todas las órdenes (vidhis) (como sandhyā, que se prescriben como un medio para un fin);
renunciar a todas las prohibiciones como “No lesione a los demás”;
renunciar a los dharmas para ser realizado activamente
y también los dharmas que prescriben la evitación o la abstención de ciertos actos
y también los requisitos (aṅgas) que has escuchado hasta ahora
y que aprenderás de aquí en adelante como necesario para los dos (renuncia a todos estos)

सिलर् ‘‘तस्मात्त्वमुद्धवोत्सृज्य चोदनां प्रतिचोदनाम् । प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च श्रोतव्यं श्रुतमेव च ॥

तस्मादिति । चोदना – विधिरूपमाऩ शास्त्रम्। अदावदु ‘‘अहरहस्सन्ध्यामुपासीते’’ त्यादिगळ्। प्रतिचोदना – निषेधशास्त्रम्, ‘‘न कळञ्जं भक्षयेदि’’ त्यादिगळ्। प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च – इन्द शास्त्रमिरण्डालुम् विहितमायुम् निषिद्धमायुमुळ्ळ सत्कर्मप्रवृत्तियैयुम् इतरनिवृत्तियैयुम्, श्रोतव्यं – पिऩ्बु श्रोतव्यमाऩ अर्थत्तैयुम्, श्रुतं – मुऩ्बु श्रुतमाऩ अर्थत्तैयुम्, अदावदु तत्तदङ्गजातत्तैयुमॆऩ्ऱबडि। चकारत्ताले - अनुक्तसर्वधर्मसङ्ग्रहः । उत्सृज्य – विट्टु,

माम् एकम् एव शरणम्
आत्मानं सर्व-देहिनाम् ।
याहि सर्वात्म-भावेन
यास्यसि ह्य् अ-कुतो-भयम्’’
(श्री भागवतम् ११-१२-१४। )

ऎऩ्ऱु निवृत्तियैयुङ् कूड विडच् चॊऩ्ऩ पडियालुम्

माम् एकम् एव शरणम्
आत्मानं सर्व-देहिनाम् ।
याहि सर्वात्म-भावेन
यास्यसि ह्य् अ-कुतो-भयम्’’
(श्री भागवतम् ११-१२-१४। )

इति निवृत्तेर् अपि त्याग-वचनात्

and seek refuge in Me alone by all means, for I am the Inner Self of all beings.
By doing so, you will attain mokṣa,
where there is freedom from all fear”.

They quote these words and argue as follows

“Since, here we are enjoined[^75] to give up the abstention from certain actions,

Y busque refugio en mí solo por todos los medios,
porque yo soy el yo interior de todos los seres.
Al hacerlo, alcanzarás Mokṣa,
donde hay libertad de todo miedo “.

Citan estas palabras y discuten de la siguiente manera

“Dado que aquí estamos ordenados [^75] que renuncien a la abstención de ciertas acciones,

मामेकमेव शरणमात्मानं सर्वदेहिनाम् । याहि सर्वात्मभावेन यास्यसि ह्यकुतोभयम्’’(श्री भागवतम् ११-१२-१४। ) ऎऩ्ऱु निवृत्तियैयुङ्गूडविडच्चॊऩ्ऩ पडियालुम्

सर्वदेहिनामात्मानं – सर्वदेहिकळुक्कुमात्मावाऩ, मामेकमेव - ऎऩ्ऩैयॊरुवऩैये, सर्वात्मभावेन – सर्वात्मकतया, शरणं याहि – उपायमागप् पऱ्ऱु। अकुतोभयं – कुतोऽपि भयं यत्र नास्ति तदकुतोभयम् । परमपदमॆऩ्ऱबडि। इदु श्लोकङ्गळिऩ् वास्तवार्थम्।

‘‘सर्व-धर्मान् परित्यज्य’’

ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्
सर्व-शब्दत्तै सङ्कोचियामैक्क् आगवुम्

‘‘सर्व-धर्मान् परित्यज्य’’

इत्य्-अत्र सर्व-शब्दस्यासंकोचय

and since in the carama śloka,
it is not proper to restrict or limit the meaning of sarva (all) in sarva karmāni,

y desde en la cámara Śloka,
No es apropiado restringir o limitar el significado de Sarva (todos) en “Sarva Karmāni”,

‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् सर्वशब्दत्तै सङ्कोचियामैक्कागवुम्

निवृत्ति-रूप-धर्मङ्गळैयुम् कूड विड-वेण्डुगैयाल्,

निवृत्ति-धर्माणाम् अपि त्याज्यत्वात्

it follows that we should give up even the abstention (from evil acts ).”

Se deduce que debemos renunciar incluso a la abstención (de los actos malvados) “.

निवृत्तिरूपधर्मङ्गळैयुम् कूड विडवेण्डुगैयाल्,

इदिल् पूर्वपक्षिकळ् सॊल्लुम् अपार्थत्तै निरसिक्कक्कोलि, अवर्गळ् सॊल्लुवदै अनुवदिक्किऱार् निवृत्तियैयुम् कूड विडच् चॊऩ्ऩबडियालुमिति ।

अवऱ्ऱै विडुगैय् आवदु -
निषेधित्तवैय् ऎल्लात्तिलुम् यथा-शक्त्य्-अनुष्ठानम् आगैयाल्
इन्द निषिद्धानुष्ठानम् विधि-बल-प्राप्तम् आगैयाले
प्रपन्नऩुक्कु बुद्धि-पूर्वोत्तराघमुम् लेपियाद्
ऎऩ्ऱु भ्रमिप्पार्गळ्।+++(5)+++

तत्-त्यागस्य च
निषिद्धानां सर्वेषां यथा-शक्त्य्-अनुष्ठान-रूपत्वात्
प्रपन्नस्य बुद्धि-पूर्वोत्तराघ-लेपो न भवतीति भ्राम्यन्ति ।

This would mean that
we should perform forbidden things
as much as lies in our power.
Since the doing of these forbidden things is something that, according to them, is enjoined,
these people argue in their delusion
that even if the prapanna does forbidden things deliberately after prapatti,
there would be no stain left.

Esto significaría que
Deberíamos realizar cosas prohibidas
Por mucho que se encuentre en nuestro poder.
Dado que hacer estas cosas prohibidas es algo que, según ellas, está ordenado,
Estas personas discuten en su engaño
que incluso si el Prapanna hace las cosas prohibidas deliberadamente después de Prapatti,
No quedaría mancha.

अवऱ्ऱै विडुगैयावदु निषेधित्तवै यॆल्लात्तिलुम् यथाशक्त्यनुष्ठानमागैयाल् इन्द निषिद्धानुष्ठानम् विधिबलप्राप्तमागैयाले प्रपन्नऩुक्कु बुद्धिपूर्वोत्तराघमुम् लेपियातॆऩ्ऱु भ्रमिप्पार्गळ्।

इदु मिगवुम् परिहसनीयम्; +++(5)+++

इदम् अत्यन्तं परिहसनीयम् ।

This is extremely ridiculous,

Esto es extremadamente ridículo

इदु मिगवुम् परिहसनीयम्;

निरसिक्किऱार् इदु मिगवुम् परिहसनीयमिति ।

ऎङ्ङऩेय् ऎऩ्ऩिल्;
अलेपकर्+++(=चार्वाकाः)+++ पापम् पण्णिऩाल् लेपियाद् ऎऩ्बार्गळ्;
इवर्गळ् पापम् अवश्यम् अनुष्ठिक्क वेणुम् ऎऩ्ऱार्गळ् आयिऱ्ऱु। +++(5)+++

[[२४७]]

कथम् इति चेत् -
अलेपकाः “पापे कृते लेपो न भवती"ति ब्रुवन्ति ।
एते पापम् अवश्यम् अनुष्ठेयम् इति ब्रुवन्तीति सिद्धम् ।

for the (notorious) charvakas (alepakas) say that even if a man sins,
it leaves no stain behind,
whereas the argument stated above goes further and is tantamount to saying that (the prapanna ) should necessarily commit sin.

(‘Giving up abstention from forbidden things’ would mean doing forbidden things.)

Para el (notorioso) Charvakas (Alepakas) dice que incluso si un hombre peca,
No deja una mancha detrás,
Mientras que el argumento indicado anteriormente va más allá
y equivale a decir que (la Prapanna) necesariamente debería cometer pecado.

(’Renunciar a la abstención de las cosas prohibidas’ significaría hacer cosas prohibidas.)

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; अलेपकर् पापम् पण्णिऩाल् लेपियादॆऩ्बार्गळ्; इवर्गळ् पापमवश्यम् अनुष्ठिक्कवेणुमॆऩ्ऱार्गळायिऱ्ऱु।

परिहसनीयांशत्तै उपपादिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादि । अलेपकर् ऎऩ्बवर् सिलर्, अवर्गळ् सॊल्लुवदावदु:- अम् मतनिष्ठऩ् पाबम् पण्णिऩाल् अवऩिडत्तिल्अन्द पाबम् लेपियादु ऎऩ्बदु; इदुवे परिहसनीयम्। अवऩ् पण्णिऩ पाबमुम् अवऩिडत्तिल् लेपियादॆऩ्बदऱ्कुक् कारणमिल्लामैयाल्। अवर्गळ् पोलुमऩ्ऱिक्के इवर्गळ् अवश्यम् पापमनुष्ठेयमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुम् निरनुशयरायिऱ्ऱु। आगैयालिदु संसारवर्धकतया मिगवुम् परिहसनीयमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु

‘‘भक्ष्योत्तम-प्रतिच्छन्नं
मत्स्यो बलिशम् आयसम् ।
अन्नाभिलाषी ग्रसते
नानुबन्धम् अवेक्षते’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ३४-१३)

ऎऩ्गिऱ कणक्काम्।

इदम्,

‘‘भक्ष्योत्तम-प्रतिच्छन्नं
मत्स्यो बलिशम् आयसम् ।
अन्नाभिलाषी ग्रसते
नानुबन्धम् अवेक्षते’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ३४-१३)

इत्य्-उक्त-न्यायम् अनुसरति ।

This is like

“the fish swallowing greedily the bait made of iron
covered with something which is delicious to eat,
without any thought of the consequence.”

Esto es como

“El pez tragando con avidez el cebo hecho de hierro
cubierto con algo que es delicioso para comer,
sin pensar en la consecuencia “.

इदु ‘‘भक्ष्योत्तमप्रतिच्छन्नं मत्स्यो बलिशमायसम् । अन्नाभिलाषी ग्रसते नानु बन्धमवेक्षते’’(भारतम् उद्योग-पर्व ३४-१३) ऎऩ्गिऱ कणक्काम्।

इम् मतत्तिऩ् संसार वर्धकत्वत्तिल् दृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु भक्ष्येति । भक्ष्योत्तमप्रतिच्छन्नं – भक्ष्योत्तममाऩ मांसादिगळाले मऱैक्कप्पट्ट, आयसं - इरुम्बाले सॆय्यप्पट्ट, बळिशं - तूण्डिल् मुळ्ळै, अन्नाभिलाषीसन् – अदनीयमाऩ मांसादिवस्तुविले अभिलाषैयैयुडैयदाय्, ग्रसते - विऴुङ्गुगिऱदु। अनुबन्धं - अन्द इरुम्बु मुळ्ळाल् कुत्तप्पट्टु तऩक्कु उण्डागप् पोगिऱ मरणरूपफलत्तै, नावेक्षते - पार्क्किऱदिल्लै ऎऩ्गै। ऎऩ्गिऱ कणक्कामिति । मत्स्यमाऩदु तऩक्कु वरप्पोगिऱ मरणत्तै योसिक्कामल् तात्कालिकमाऩ रुसियै मात्तिरम् अभिलषित्तु बळिशमांसत्तै भक्षित्तु मरणमडैगिऱाप्पोले इवर्गळुम् वरप्पोगिऱ नरकादिगळै योसिक्कामल् यथेच्छाविहारादिगळै धर्ममाग ऎण्णिप् पण्णि तदनुबन्धिकळाऩ नरकादिगळै अनुभविप्पार्गळ् ऎऩ्ऱ तामॆऩ्ऱबडि।

इवैय् ऎल्लात्तैयुम् निऩैत्तु

‘‘अहो बत महत् कष्टं
विपरीतम् इदं जगत् ।
येनापत्रपते साधुर्
अ-साधुस् तेन तुष्यति॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व २-६४)

ऎऩ्ऱु महर्षि निर्विण्णऩाऩाऩ्।

इदं सर्वम् अभिसन्धाय,

‘‘अहो बत महत् कष्टं
विपरीतम् इदं जगत् ।
येनापत्रपते साधुर्
अ-साधुस् तेन तुष्यति॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व २-६४)

इति महर्षिर् निविण्णो बभूव ।

दुष्टता, अपचारः

It is in reflecting on such (perversities) that the great sage became sad:

“Whatever the good man shirks from,
that the wicked man is delighted with.
How painful is the perversity of this world !"+++(5)+++

Es al reflexionar sobre tales (perversidades)
que el gran sabio se puso triste:

“De lo que el buen hombre se aleja,
que el hombre malvado está encantado.
¡Qué dolorosa es la perversidad de este mundo! "

इवैयॆल्लात्तैयुम् निऩैत्तु ‘‘अहो बत महत्कष्टं विपरीतमिदं जगत् । येनापत्रपते साधुरसाधुस्तेन तुष्यति’’(भारतम् आरण्य-पर्व २-६४) ऎऩ्ऱु महर्षि निर्विण्णऩाऩाऩ्।

इऩि इम् मतस्थर्गळिऩ् लज्जिक्क वेण्डिय व्यापारादिगळैप् पऱ्ऱि महर्षिनिर्विण्णराऩारॆऩ्गिऱार् इवै यॆल्लात्तैयुम् निऩैत्तु इत्यादिना । इदं जगत् - इन्द उलगमाऩदु, विपरीतं - विपरीतमाग वर्त्तिक्किऱदु। अहो बत महत्कष्टं - सॊल्लमुडियाद कष्टमॆऩ्ऱबडि। कष्टत्तैक् काट्टुगिऱार् येनेति । येन – यदॊरु पाबगर्मत्ताले, साधुः - सज्जऩऩाऩवऩ्, अपत्रपते - लज्जिक्किऱाऩो, तेन - अन्द पाबगर्मत्तालेये। असाधुः – दुर्जनऩाऩवऩ्, तुष्यति - सन्दोषिक्किऱाऩ्।

इवर्गळ् सॊल्लुगिऱ बडिय् अर्थम् आऩाल्
यावज्-जीवम् इरुन्द् अनुष्ठिक्कुम् निषिद्धानुष्ठानम् ऎल्लाम्
प्रपत्तिक्क् अङ्गम् आगैयाल्

साङ्ग-प्रपदनम् सकृत्-कर्तव्यम्

ऎऩ्ऩुम् इडङ् गऴियुम्।

एतद्-उक्त-रीत्याऽर्थे सति,
यावज्-जीवं स्थित्वा क्रियमाणानां निषिद्धानुष्ठानानां सर्वेषां प्रपत्त्य्-अङ्गत्वात्

साङ्ग-प्रपदनं सकृत् कर्तव्यम्

इत्य् एतद् +हीयेत ।

If the interpretation (given by these men) were the real meaning (of the teaching to Uddhava),
it would follow that all the forbidden things done by a man throughout his life
would be the requisites (aṅgas) of prapatti.
The injunction that
prapatti with its aṅgas should be done only once
would then have no meaning.

Si la interpretación (dada por estos hombres) fue el significado real (de la enseñanza a Uddhava),
Seguiría que todas las cosas prohibidas hechas por un hombre a lo largo de su vida
serían los requisitos (AṅGas) de Prapatti.
La orden que
Prapatti con sus AṅGas debe hacerse solo una vez
Entonces no tendría sentido.

इवर्गळ् सॊल्लुगिऱबडियर्थमाऩाल् यावज्जीवमिरुन्दनुष्ठिक्कुम् निषिद्धानुष्ठानमॆल्लाम् प्रपत्तिक्कङ्गमागैयाल् साङ्गप्रपदनम् सकृत्कर्तव्यमॆऩ्ऩुमिडङ्गऴियुम्।

इन्द पक्षत्तिल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् इवर्गळ् सॊल्लुगिऱबडिय् अर्थमाऩालित्यादिना । इदिल् निवृत्तिरूपधर्मत्तैयुम् विडच्चॊल्लियिरुप्पदाल् अदै विडुगैयावदु यावज्जीवं निषिद्धानुष्ठानरूपमागैयाल् निषिद्धानुष्ठानमॆल्लाम्प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग वेण्डि वरुम्; अप्पोदु साङ्गप्रपत्तिसकृत्कर्तव्यमॆऩ्गिऱ शास्त्रम् विरुद्धमाम्।

प्रपत्ति-क्षणत्तिल् ऎल्ला निषिद्धङ्गळुम् अनुष्ठिक्कैय् अ-शक्यम्।

प्रपत्ति-क्षणे सर्वेषां निषिद्धानाम् अनुष्ठानम् अ-शक्यम् ।

It is not possible to do all the forbidden things at the moment of performing prapatti.

No es posible hacer todas las cosas prohibidas en el momento de realizar Prapatti.

प्रपत्तिक्षणत्तिल् ऎल्ला निषिद्धङ्गळुम् अनुष्ठिक्कैयशक्यम्।

ऎल्ला निषिद्धङ्गळैयुम् प्रपत्तिकालत्तिलेये अनुष्ठित्तुविट्टाल् साङ्गप्रपत्ति सकृत्कर्तव्यमागलामेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रपत्तिक्षणत्तिल् ऎल्ला निषिद्धङ्गळुमनुष्ठिक्कै यशक्यमिति ।

अप्-पोदु यथा-शक्ति निषिद्धाद्य्-अनुष्ठानम् पण्णिक् कॊण्डु
प्रपत्ति-पण्णवुङ् कण्ड् अऱियोम्। +++(5)+++

तदा यथा-शक्ति-निषिद्धानुष्ठान-पूर्वकं प्रपत्तेः करणम् अपि न पश्यामः ।

Nor have we seen any one performing prapatti,
doing as much of the forbidden as lies in his power.

Tampoco hemos visto a nadie realizando Prapatti,
haciendo tanto de lo prohibido como reside en su poder.

अप्पोदु यथाशक्ति निषिद्धाद्यनुष्ठानम् पण्णिक्कॊण्डु प्रपत्तिपण्णवुङ्गण्डऱियोम्।

यथाशक्ति तत्कालसम्भावितानिषिद्धानुष्ठानम् अङ्गमाऩालो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पोदु इत्यादिना । कण्डऱियोमिति । अदु लोकदृष्टविरुद्धमॆऩ्ऱबडि।

इप् पक्षत्तिल् पापङ्गळुम्
अग्नी-षोमीय-हिंसै पोले
पाप-शब्द-वाच्यम् अल्लामैयाले

एतत्-पक्षे पापानाम् अग्नी-षोमीय-हिंसावत् पाप-शब्द-वाच्यत्वाभावात्

According to this contention of theirs, even sins cannot be called sins (since they are enjoined),
in the same way as injury ( to animals) in the Agnishomiya sacrifice is not called a sin ( because it is enjoined).

Según esta afirmación de la suya, incluso los pecados no pueden llamarse pecados (ya que están ordenados),
De la misma manera que la lesión (para los animales) en el sacrificio de Agnishomiya
no se llama pecado (porque está ordenado).

इप् पक्षत्तिल् पापङ्गळुमग्नीषोमीयहिंसै पोले पापशब्दवाच्यमल्लामैयाले

इवैयॆल्लावऱ्ऱिऱ्कुम् साधारणदूषणत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् इप् पक्षत्तिल् पापङ्गळुमित्यादिना । पापशब्दवाच्यमल्लामैयाले इति । सिल निषिद्धङ्गळुक्कु अनुष्ठानमशक्यमाऩालुम् निषिद्धसामान्यमुम् विहितमागैयाले पापशब्द वाच्यमागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

बुद्धि-पूर्वोत्तराघत्तैयुङ् कूट्टि+++(=योजयित्वा)+++

‘‘सर्व-पापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’

ऎऩ्गिऱव् इडत्तुक्कुत् ताङ्गळ् व्याख्यानम् पण्णिऩ प्रकारमुम् विरुद्धम् आम्। +++(4)+++

बुद्धि-पूर्वोत्तराघम् अपि संमेल्य

“सर्व-पापेभ्यो मोक्षयिष्यामि "

इत्य्-अस्य स्व-कृत-व्याख्यान-प्रकारोऽपि विरुद्धः ।

All this would be in conflict with their own commentary on the words

“I will release thee from all sins”,

including the sins that might be committed deliberately after prapatti.

Todo esto estaría en conflicto con su propio comentario sobre las palabras.

“Te lanzaré de todos los pecados”,

incluyendo los pecados que podrían cometirse deliberadamente después de Prapatti.

बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैयुङ्गूट्टि ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱविडत्तुक्कुत् ताङ्गळ् व्याख्यानम् पण्णिऩ प्रकारमुम् विरुद्धमाम्।

यथा-शक्ति त्रि-विधापचारङ्गळ् कर्तव्यङ्गळ् आगवुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

यथा-शक्ति त्रि-विधापचाराः कर्तव्याः पसज्येरन् ।

It would imply that we should commit the three kinds of offences of the mind, speech and body as much as lies in our power.

Implicaría que deberíamos cometer los tres tipos de ofensas de la mente, el habla y el cuerpo
tanto como radica en nuestro poder.

यथाशक्ति त्रिविधापचारङ्गळ् कर्तव्यङ्गळागवुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

मऱ्ऱुमॊरु दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱार् यथाशक्ति त्रिविधापचारङ्गळित्यादिना । इष्टप्रसङ्गमॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु पूर्वानुष्ठानत्तुक्कुमित्यादिना । पूर्वर्गळिल् इम्मादिरि अनुष्ठानसम्प्रदायङ्गळ् इल्लैयॆऩ्बदु सर्वलोकप्रसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु पूर्वानुष्ठानत्तुक्कुम्, पूर्व-संप्रदायत्तुक्कुम्, स्वानुष्ठानत्तुक्कुम्,
मऱ्ऱुम् इप्पोदु काण्गिऱ मुमुक्षुक्कळ्-उडैय अनुष्ठानत्तुक्कुम्
विरुद्धम्।

इदं पूर्वानुष्ठानस्य, पूर्व-संप्रदायस्य, स्वानुष्ठानस्य, किञ् चेदानी दृश्यमानस्य मुमुक्षूणाम् अनुष्ठानस्य च विरुद्धम् ।

It is also opposed to the code of conduct followed by previous ācāryas, to the tradition of our ancients, to their own actual conduct and, further, to the observances of present day aspirants to mukti.

También se opone al Código de Conducta, seguido de ācāryas anteriores, a la tradición de nuestros antiguos, a su propia conducta real
y, además, a las observancias de los aspirantes actuales a Mukti.

इदु पूर्वानुष्ठानत्तुक्कुम् पूर्वसंप्रदायत्तुक्कुम् स्वानुष्ठानत्तुक्कुम् मऱ्ऱुमिप्पोदु काण्गिऱ मुमुक्षुक्कळुडैय अनुष्ठानत्तुक्कुम् विरुद्धम्।

स्वानुष्ठानत्तुक्कुमित्यादि । त्रिविधापचारङ्गळैत्ताङ्गळुम् इतरमुमुक्षुक्कळुम् सुतरां वर्जिक्कक्काण्गैयालॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडिच् चॊल्लुम्-अवर्गळ्
तम्मैय् ऒरु प्रपन्नर् अर्थ-कामङ्गळ्-अडिय् आग नलियप्+++(=हन्तुं)+++ पुक्काल्

इदु प्रपन्न-धर्मम् अऩ्ऱोव्

ऎऩ्ऱ् इवरैय् उगन्द् इरुक्कप् प्राप्तम् आम्। +++(5)+++

एवं वदद्भिः
स्वात्मानं कस्मिंश्चित् प्रपन्ने हिंसितुम् उद्युक्ते,
“अयं प्रपन्न-धर्मः किले"ति तद्विषये साभिनन्दनं स्थातुं युक्तम् ।

Those who contend in this manner should,
when they are attacked by a prapanna owing to the desire for wealth or for pleasure, have to say -

“Is this not, indeed, the dharma expected of a prapanna ?”,

and feel delighted. +++(5)+++

Aquellos que sostienen de esta manera deberían,
Cuando son atacados por una Prapanna debido al deseo de riqueza o por placer, tienen que decir -

“¿Esto no, de hecho, el Dharma se espera de una Prapanna?”,

y siéntete encantado.+++(5)+++

इप्पडिच् चॊल्लुमवर्गळ् तम्मैयॊरु प्रपन्नर् अर्थकामङ्गळडियाग नलियप्पुक्काल् इदु प्रपन्नधर्ममऩ्ऱो वॆऩ्ऱिवरैयुगन्दिरुक्कप् प्राप्तमाम्।

असमाधेयमाऩ बाधकान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडिच्चॊल्लुमवर्गळ् तम्मै इत्यादिना । उगन्दिरुक्कप् प्राप्तमामिति । प्रपन्नऩुक्कु यथाशक्ति निषिद्धानुष्ठानम् कर्तव्यमागैयाल् अवऩ् सॆय्युम् अतिक्रमत्तैयुम् उगक्कवेण्डुमेयॊऴिय वॆऱुक्कक्कूडादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु अनन्त-प्रमाणङ्गळुक्कु विरुद्धम् आम् अळवेय् अऩ्ऱिक्के
इङ्ग् ऎडुत्त वचनङ्गळुक्कु विवक्षितमुम् अऩ्ऱु।

इदं न केवलम् अनन्त-प्रमाण-विरुद्धम्,
इहोपात्तानां वचनानां न विवक्षितम् अपि ।

This would be opposed to countless pramāṇas
and is also not the real purport of the words in question.

Esto se opondría a innumerables pramāṇas
y tampoco es el verdadero significado de las palabras en cuestión.

इदु अनन्तप्रमाणङ्गळुक्कु विरुद्धमामळवे यऩ्ऱिक्के इङ्गॆडुत्त वचनङ्गळुक्कु विवक्षितमुमऩ्ऱु।

इव्वळवाले इप्पक्षत्तिल् बाधकत्तै यरुळिच्चॆय्दु इदऱ्किवर्गळॆडुत्त वचनङ्गळ् साधकङ्गळुमागादॆऩ्गिऱार् इदु अनन्तप्रमाणङ्गळुक्कु विरुद्धमामळवेयऩ्ऱिक्के इङ्गॆडुत्त वचनङ्गळुक्कु विवक्षितमुमऩ्ऱु इति ।

निषिद्ध-निवृत्ति-रूपङ्गळ् ऎल्लाम्
सर्व-धर्म-शब्दत्ताले संगृहीतङ्गळ्

ऎऩ्ऩुम् इडम्
धर्म-शब्दार्थम् अऱियामऱ् सॊऩ्ऩ बडिय्

ऎऩ्ऱु सिलव् आचार्यर्गळ् निर्वहिप्पार्गळ्।

निषिद्ध-निवृत्ति-रूपाः सर्वेऽपि
सर्व-धर्म-शब्देन संगृहीता

इत्य् एतत् धर्म-शब्दार्थाज्ञानेनोक्तम्

इति केचिद् आचार्या निर्वहन्ति ।

Some ācāryas would explain this contention that abstention from forbidden things is also included in the words sarva dharman (as something to be given up)
is due to ignorance of the meaning of the word dharma.

Algunos ācāryas explicarían esta afirmación de que la abstención de las cosas prohibidas
también se incluye en las palabras sarva dharman (como algo a renunciar)
se debe a la ignorancia del significado de la palabra dharma.

निषिद्ध निवृत्तिरूपङ्गळॆल्लाम् सर्वधर्मशब्दत्ताले संगृहीतङ्गळॆऩ्ऩुमिडम् धर्मशब्दार्थमऱियामऱ्सॊऩ्ऩबडियॆऩ्ऱु सिलवाचार्यर्गळ् निर्वहिप्पार्गळ्।

विवक्षितत्वाभावत्तै सिल आचार्यर्गळ् पक्षत्तालेयुपपादिक्किऱार् निषिद्धनिवृत्तिरूपङ्गळॆल्लामिति ।

ऎङ्ङऩेय् ऎऩ्ऩिल्;

निवृत्तिगळिलेय्
ऒरु फलत्तुक्कु साधनम् आग
नियम-विशेषङ्गळ्-उडऩे सॆय्द्-अवै
धर्म-शब्दार्थम् आम्।

कथम् इति चेत् —

निवृत्तिषु किञ्चित्-फल-साधन-रूपेण
नियम-विशेषैः सहानुष्ठिता (निवृत्तयो ) धर्म-शब्दार्थाः ।

It is in this way:

Among abstentions
only that which is done in accordance with prescribed rules as a means to secure a particular object is called dharma.

Es de esta manera:

Entre abstenciones Solo lo que se hace de acuerdo con las reglas prescritas como un medio para asegurar un objeto en particular se llama dharma.

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; निवृत्तिकळिलेयॊरु फलत्तुक्कु साधनमाग नियमविशेषङ्गळुडऩे सॆय्दवै धर्मशब्दार्थमाम्।

निर्वाहप्रकारत्तै उपपादिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलिति । यद्यपि

‘‘सायम् आद्यन्तयोर् अह्नोस्
सायं प्रातश्च मध्यमे ।
उपवासफलप्रेप्सुर्
जह्यात् भुक्तचतुष्टयम् ॥
ऐश्वर्यं सन्ततिं स्वर्गं
मुक्तिं वा यद् यद् इच्छति ।
एकादश्य्-उपवासेन
तत्सर्वं लभते नरः’’

ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट नियमविशेषत्तोडुम् फलसङ्कल्पविशेषत्तोडुम् कूडिऩ निषिद्धमाऩ भोजननिवृत्तिरूपैकादश्युपवासादिगळुक्कु अलौकिकश्रेयस्साधनत्वमिरुक्किऱबडियाले धर्मशब्दवाच्यत्वम् कूडुम्; नियमविशेषफलविशेषङ्गळोडु कूडाद निषिद्धहिंसानिवृत्तिरूपाहिंसैक्कु अलौकिकश्रेयस्साधनत्वमिल्लामैयालदु धर्मशब्दार्थमागादु। अप्पडि फलविशेषनियमविशेषयुक्तनिषिद्धनिवृत्ति धर्म शब्दवाच्यमाऩालुम् फलविशेषनियम विशेषयुक्तमाऩ भोजननिवृत्तिरूपोपवासम् परित्यज्याविऱ्कु विषयमाय् निषिद्धमाऩ भोजनम् सिद्धिक्कादु; निषेधशास्त्रप्राबल्यात् ।

किन्तु नियमविशेषफलविशेषरूपधर्मङ्गळे अदऱ्कु विषयङ्गळाम्। एवञ्च सति विशेषणपरित्यागाद्विशिष्टपरित्यागम् सिद्धिक्कुमिऱे ऎऩ्बदु घट्टार्थम्।

सामान्यम् आऩव् अ-हिंसादि-मात्रम्
पापाभावम् आम् इत्तऩै,
बोक्कि धर्म-शब्दत्तुक्कु मुख्यार्थम् अऩ्ऱु।

सामान्यम् अ-हिंसादि-मात्रं
पापाभाव-मात्रम्,
(तद्-)अतिरेकेण न धर्म-शब्द-मुख्यार्थो भवति ।

Mere non-violence (ahimsā) is only the absence of sin and is not dharma in the primary sense of the word ( for no rules or restraints are observed).

La mera no violencia (ahimsā) es solo la ausencia de pecado
y no es dharma en el sentido principal de la palabra
(porque no se observan reglas o restricciones).

सामान्यमाऩवहिंसादिमात्रम् पापाभावमामित्तऩैबोक्कि धर्मशब्दत्तुक्कु मुख्यार्थमऩ्ऱु।

आगैयाल् फल-विशेष-नियम-विशेषङ्गळोडे कूडिऩ अहिंसादिगळै विडुगैय् आवदु
फलङ्गळैयुम् नियमङ्गळैयुम् विडुगै।

अतः फल-विशेष–नियम-विशेष-युक्ताहिंसादीनां त्यागो नाम
फलानां नियमानां च त्यागः ।

Therefore to give up non-violence undertaken for the sake of an object
and in accordance with rules and restraints (niyama) means
to give up the object aimed at,
and the rules and restraints in practising it.

Por lo tanto, renunciar a la no violencia realizada por el bien de un objeto
y de acuerdo con las reglas y restricciones (niyama) significa
para renunciar al objeto dirigido,
y las reglas y restricciones para practicarlo.

आगैयाल् फलविशेषनियमविशेषङ्गळोडे कूडिऩ अहिंसादिगळै विडुगैयावदु फलङ्गळैयुम् नियमङ्गळैयुम् विडुगै।

मऱ्ऱुम् निवृत्ति-शास्त्रत्तिऱ् सॊऩ्ऩ निवृत्तिगळै विडुगैक्कु विरग् इल्लै।

निवृत्ति-शास्त्रोक्तानां निवृत्तीनां त्यागे हेतुर् नास्ति

इति ।

Beyond this, there is no authority for giving up the abstention from forbidden things that is prescribed in the nivṛtti śāstras (i.e.) śāstras for securing mukti,

Más allá de esto, no hay autoridad para renunciar a la abstención de las cosas prohibidas
que se prescriben en el nivṛtti Śāstras (es decir) Śāstras para asegurar Mukti.

मऱ्ऱुम् निवृत्तिशास्त्रत्तिऱ् सॊऩ्ऩ निवृत्तिकळै विडुगैक्कु विरगिल्लै।

नियम-विशेषादिगळोडे कूडाद अहिंसादि-मात्रमुम्
धर्म-शब्दार्थम्

ऎऩ्ऩुम् पक्षत्तिलुञ् जॊल्लुगिऱोम् -

नियम-विशेषाद्य्-अ-युक्तस्याहिंसादिमात्रस्य धर्म-शब्दार्थत्वेऽपि ब्रूमः ।

Even if it be held that more ahimsā which is not accompanied by niyama (the observance of rules and restraints ) is also meant by the word dharma, we submit the following:

Incluso si se sostiene que

más ahimsā que no está acompañado por Niyama
(la observancia de las reglas y las restricciones)
también se entiende por la palabra dharma,

Enviamos lo siguiente:

नियमविशेषादिगळोडे कूडाद अहिंसादिमात्रमुम् धर्मशब्दार्थमॆऩ्ऩुम् पक्षत्तिलुञ्जॊल्लुगिऱोम्।

फलनियमरहितमाऩ अहिंसादिमात्रमुम् धर्मशब्दार्थमाऩालुम् प्रकारान्तरेण परिहारम् सॊल्लुगिऱोमॆऩ्गिऱार् नियमविशेषादिगळोडे कूडाद इत्यादिना ।

अ-धर्म-परिहारेऽपि
धर्मत्वेन विवक्षिते ।
स्यात् स्व-तन्त्र-विधेर् एव
नित्यं तस्य परिग्रहः ॥+++(5)+++

अ-धर्म-परिहारेऽपि
धर्मत्वेन विवक्षिते ।
स्यात् स्व-तन्त्र-विधेर् एव
नित्यं तस्य परिग्रहः ॥+++(5)+++

“If the word dharma includes in its import also the giving up of adharma,
the giving up of adharma will have to be done always,
as it is an independent vidhi or injunction
(which has nothing to do with prapatti),

“Si la palabra dharma incluye en su importación también la entrega de adharma,
La renuncia al adharma tendrá que hacerse siempre,
Como es un Vidhi o mandato independiente
(que no tiene nada que ver con Prapatti),

अधर्मपरिहारेऽपि धर्मत्वेन विवक्षिते । स्यात्स्वतन्त्रविधेरेव नित्यं तस्य परिग्रहः ॥

अधर्मपरिहारेऽपि – केवलनिषिद्धनिवृत्तियुम्, धर्मत्वेन विवक्षिते – सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिल् धर्मशब्दार्थमाग विवक्षिक्कप् पट्टालुम्, स्वतन्त्रविधेरेव – स्वतन्त्रऩाऩ भगवाऩुडैय

‘‘मनीषी वैदिकाचारं
मनसापि न लङ्घयेत्’’

ऎऩ्ऱु प्रपन्नऩैक् कुऱित्ते सॊल्लुम् विधियिऩालेये, नित्यं – नित्यमाग, तस्य – अधर्मपरिहारत्तुक्कु परिग्रहः स्यात् – परिग्रह एव स्यात्, निषिद्धनिवृत्तिसामान्यम् धर्मशब्दार्थमाऩालुम् न हिंस्यात्सर्वा भूतानि ऎऩ्गिऱविडत्तिल् सर्वभूतशब्दम् अग्नीषोमीयपशुव्यतिरिक्तपरमाऩाप् पोले सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् सर्वधर्मशब्दत्तै विहितमाऩ निषिद्धनिवृत्ति रूपधर्मव्यतिरिक्तधर्मपरमागवे अङ्गीकरिक्कवेण्डुमागैयाल् निषिद्धनिवृत्तिरूपमाऩ धर्मम्परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु विषयमागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

आनुकूल्य-परित्यागं
प्रातिकूल्य-परिग्रहम् ।
प्रपत्त्य्-अङ्गं प्रतिज्ञातुं
न शक्यं साधु-संसदि ॥ +++(5)+++

आनुकूल्य-परित्यागं
प्रातिकूल्य-परिग्रहम् ।
प्रपत्त्य्-अङ्गं प्रतिज्ञातुं
न शक्यं साधु-संसदि ॥ +++(5)+++

“It is impossible to contend in an assembly of the wise
that the giving up of what is pleasing (to the Lord) anukulya
and the performance of what is disagreeable ( to Him) prātikulya
are aṅgas to prapatti.

“Es imposible contender en una asamblea de los sabios
que renunciar a lo que es agradable (al Señor) Anukulya y el desempeño de lo que es desagradable (para él) Prātikulya
son AṅGas a Prapatti.

आनुकूल्यपरित्यागं प्रातिकूल्यपरिग्रहम् ।
प्रपत्त्यङ्गं प्रतिज्ञातुं न शक्यं साधुसंसदि ॥

इप्पडियऱ्ऱबिऩ्बु - निषिद्धनिवृत्तिरूपधर्मम् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु विषयमागादबोदु, ‘‘तस्मात्त्वमुद्धवोत्सृज्य चोदनां प्रतिचोदनाम्’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् चोदनामुत्सृज्य ऎऩ्बदाल् सॊऩ्ऩ आनुकूल्यपरित्यागत्तैयुम्, प्रतिचोदनामुत्सृज्य ऎऩ्बदाल् सॊऩ्ऩ प्रातिकूल्यपरिग्रहतैयुम्, मामेकं शरणं याहि ऎऩ्ऱु विहितमाऩ प्रपत्तिक्कु अङ्गमॆऩ्ऱु साधुगोष्ठियिल् प्रतिज्ञैपण्णमुडियादॆऩ्गिऱार् आनुकूल्यपरि त्यागमित्यादिना ।

प्रपन्नम् अधिकृत्यैव
सदाचारानतिक्रमः ।
प्रपत्त्य्-अध्याय-पठितः
प्रतिसन्धीयताम् इह ॥

रपन्नम् अधिकृत्यैव
सदाचारानतिक्रमः ।
प्रपत्त्य्-अध्याय-पठितः
प्रतिसन्धीयताम् इह ॥

“Let us bear in mind the fact that the injunction not to violate the code of conduct of the good (such as giving up sandhyā or nitya and naimittika)
which we find in the chapter on prapatti
is intended to apply only to the prapanna”.

“Tengamos en cuenta el hecho de que
la orden de no violar el código de conducta del bien (como renunciar a Sandhyā o Nitya y Naimittika)
que encontramos en el capítulo sobre Prapatti
está destinado a aplicar solo a la Prapanna “.

प्रपन्नमधिकृत्यैव सदाचारानतिक्रमः । प्रपत्त्यध्यायपठितः प्रतिसन्धीयतामिह ॥

विधिनिषेधशास्त्रङ्गळ् प्रपन्नेतरविषयङ्गळागगूडादोवॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् प्रपन्नमधिकृत्यैवेत्यादिना । लक्ष्मीतन्त्रत्तिल् साङ्गप्रपत्तियैच् चॊल्लुगिऱ प्रपत्त्यध्यायत्तिल् प्रपन्नऩै युत्तेसित्ते ‘‘मनीषी वैदिकाचारं मनसापि न लङ्घयेत्’’ ऎऩ्ऱु सदाचारानतिक्रमम् विहितमागैयाले विधिनिषेधशास्त्रङ्गळै प्रपन्नेतरविषयङ्गळागच् चॊल्लुवदु अप्रामाणिकमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडिय् अऱ्ऱ बिऩ्बु

‘‘चोदनां प्रतिचोदनाम्’’

ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्

प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च

ऎऩ्गिऱव् इडत्तिलुम्
प्रपत्तिक्क् अङ्गम् आगव् ऒऩ्ऱुम् स्वीकरिक्क वेण्डाव् ऎऩ्ऱद् आम् इत्तऩै।

एवं सिद्धे सति,

‘चोदनां प्रतिचोदनाम् । …
प्रवृत्ति च निवृर्ति च’

इत्य्-अत्रापि

प्रपत्त्य्-अङ्गतया किम् अपि न कर्तव्यम्

इति प्रतिपाद्यत इत्य् एतावद् एव ।

When it is thus clear that
these should not be given up
as they are injunctions which have no relation to prapatti
and which are independent rules,
it may be asked what is the meaning of the teaching to Uddhava which says

“Give up what is enjoined for action
and also what is forbidden,
give up action and abstention from action”.

The answer is that they mean only this much :
that they should not be observed as aṅgas or requisites for prapatti.

Cuando está claro que
Estos no deben renunciar
ya que son mandatos que no tienen relación con Prapatti
y que son reglas independientes,
Se puede preguntar cuál es el significado de la enseñanza a Uddhava que dice

“Renuncia a lo que se ordena para la acción
y también lo que está prohibido,
renunciar a la acción y la abstención de la acción “.

La respuesta es que solo significan esto:
que no deben observarse como AṅGA o requisitos para Prapatti.

इप्पडियऱ्ऱबिऩ्बु ‘‘चोदनां प्रतिचोदनाम्’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् प्रपत्तिक्कङ्गमाग वॊऩ्ऱुम् स्वीकरिक्कवेण्डावॆऩ्ऱदामित्तऩै।

मुमुक्षु-मात्रत्तैप् पऱ्ऱ

‘‘त्रैवर्गिकांस् त्यजेद् धर्मान्’’
(विष्णुपुराणम् ऎऩ्ऱु मुऩ्ऩोर्गळ्)

ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिले
फलान्तर-साधनम् आग चोदितैगळ् आऩ प्रवृत्ति-निवृत्तिगळैयुम्
अवऱ्ऱुक्क् उऱुप्प्+++(=अङ्गम्)+++ आऩ शास्त्रङ्गळैयुम्
विडच् चॊऩ्ऩद् आगवुम् आम्।

मुमुक्षु-मात्रं प्रति,

‘‘त्रैवर्गिकांस् त्यजेद् धर्मान्’’
(विष्णुपुराणम् ऎऩ्ऱु मुऩ्ऩोर्गळ्)

इत्य्-उक्त-न्यायेन

फलान्तर-साधनत्वेन चोदितानां प्रवृत्ति-निवृत्तीनां,
तत्-प्रयोजक-शास्त्राणां
च त्यागः प्रतिपाद्यत

इति वा ।

In the case of the aspirant for mukti,
in the passage:

“Give up those dharmas that are the means of securing dharma, artha and kāma,”

it may mean also those activities and abstentions which are enjoined
as means for securing certain other ends (than mokṣa)
in those śāstras that enjoin them.

En el caso del aspirante para Mukti,
En el pasaje:

“Renuncia a los dharmas que son los medios para asegurar el Dharma, Artha y Kāma”, “,

puede significar también aquellas actividades y abstenciones que se ordenan
Como medio para asegurar ciertos otros extremos (que Mokṣa)
En aquellos Śāstras que los orientan.

मुमुक्षुमात्रत्तैप् पऱ्ऱ ‘‘त्रैवर्गिकांस्त्यजेद्धर्मान्’’(विष्णुपुराणमॆऩ्ऱु मुऩ्ऩोर्गळ्) ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिले फलान्तरसाधनमाग चोदितैकळाऩ प्रवृत्तिनिवृत्तिकळैयुम् अवऱ्ऱुक्कुऱुप्पाऩ शास्त्रङ्गळैयुम् विडच्चॊऩ्ऩदागवुमाम्।

इऩि प्रवृत्तिञ्च निवृत्तिञ्च उत्सृज्य ऎऩ्बदऱ्कु तात्पर्यत्तैक् काट्टुगिऱार् प्रवृत्तिञ्चेत्यादियाल्, अर्थान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् मुमुक्षमात्रतैप्पऱ्ऱ इत्यादियाल्। फलान्तरसाधनमाग चोदितैकळाऩ प्रवृत्तिनिवृत्तिकळैयुमिति । अनन्यगतित्वरूपाधिकारानुगुणमाग प्रयोजनान्तरार्थप्रवृत्तिकळैयुम् विडच्चॊऩ्ऩदामॆऩ्ऱबडि।

इङ्ङऩ् अऩ्ऱिक्के

नित्य-नैमित्तिकादिगळ्-उडैय स्व-रूप–त्यागम् विवक्षितम्

ऎऩ्ऩिल् मुऩ्बु सॊऩ्ऩ सर्वविरोधमुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

अनेन नित्य-नैमित्तिकानां स्व-रूपत्यागो विवक्षितश् चेत्
पूर्वोक्त-सर्व-विरोधोऽपि प्रसज्येत ।

As against this,
if it were held that nitya and naimittika karmas and the like are themselves (svarūpatyāga) to be given up,
it would be opposed to everything that has been pointed out before.

Frente a eso,
Si se sostenía que Nitya y Naimittika Karmas y similares son ellos mismos (svarūpatyāga) para ser abandonados,
Se opondría a todo lo que se ha señalado antes.

इङ्ङऩऩ्ऱिक्के नित्यनैमित्तिकादिगळुडैय स्वरूपत्यागम् विवक्षितमॆऩ्ऩिल् मुऩ्बु सॊऩ्ऩ सर्वविरोधमुम् प्रसङ्गिक्कुम्।

अवऱ्ऱुक्कुऱुप्पाऩ शास्त्रङ्गळैयुमॆऩ्ऩदु चोदनां प्रतिचोदनां ऎऩ्बदै निऩैत्तु। इप्पडियऩ्ऱिक्के इङ्गु सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् विवक्षितमॆऩ्ऱाल् पूर्वोक्तविरोधङ्गळ् जागरूकङ्गळॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इत्यादिना ।

इन्द निष्कर्षम्
सत्त्व-निष्ठर् आय्
विवेकिगळ् आय् इरुप्पार्
तॆळिन्द् अङ्गी-करिप्पार्गळ्।

इमं निष्कर्षं सत्त्व-निष्ठा विवेकिनः सन्तः स्वीकुर्वीरन् ।

Those who are intelligent and who are sāttvikas
will appreciate this conclusion and approve of it.

Los que son inteligentes y que son sāttvikas Apreciará esta conclusión y la aprobará.

इन्द निष्कर्षम् सत्त्वनिष्ठराय्विवेकिकळायिरुप्पार् तॆळिन्दङ्गीकरिप्पार्गळ्।

इम्मादिरियाऩ प्रमाणङ्गळिऩ् अर्थनिष्कर्षत्तै ऎल्लोरुमॊप्पुक्कॊळ्ळवेण्डुमेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इन्द निष्कर्षमित्यादिना । सत्वगुणप्राचुर्यमिल्लाददिऩाल् सारासारविवेकमिल्लाद सिल रङ्गीगरिक्काविट्टालुम् दोषमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

इव्व्-अर्थत्तै

’’सॆय्यादऩ सॆय्योन्, +++(सच्-छास्त्रम् इति)+++ तीक्+++(=क्रूर)+++-कुऱळै+++(=उक्तिं)+++ सॆऩ्ऱ्+++(=मिलित्वा)+++ ओदोम्+++(=न पठामः)+++’’
(तिरुप्पावै २)

ऎऩ्ऱुम्,

[[२४९]]

इमम् अर्थम्,

“1 अनाचरितानि न कुर्मः
क्रूरोक्तिं गत्वा न वदामः+++(→पठामः)+++”

इति,

“We will never do what ought not to be done.
We will never go (to any ācārya), and study heretical śāstras”,
(It may also mean “we will never do what is evil”.)

“Nunca haremos lo que no se debe hacer.
Nosotros nunca iremos (a ningún ācārya) y estudiamos Śāstras heréticos”,
(También puede significar “nunca haremos lo que sea malvado”.)

इव्वर्थत्तै ’’सॆय्यादऩ सॆय्योन्दीक्कुऱळै सॆऩ्ऱोदोम्’’(तिरुप्पावै २) ऎऩ्ऱुम्,

इन्द निर्णयत्तै आयर्बाडिच् चॆल्वच्चिऱुमियर्गळ् सॊऩ्ऩदाग श्री आण्डाळुम् नम्माऴ्वार् मुदलाऩवर्गळुमरुळिच्चॆय्दार्गळॆऩ्गिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । सॆय्यादऩ - सॆय्यप्पडाद कार्यत्तै, अदावदु अकृत्यङ्गळै, सॆय्योम् - सॆय्यमाट्टोम्। तीक्कुऱळै - क्रूरमाऩ कोळ्वार्त्तैगळै, सॆऩ्ऱु – अवश्यकर्तव्यमाग ऎण्णिच्चॆऩ्ऱु, ओदोम् - ऒरुवऩ् कादिले सॊल्लोम्, सॆय्यादऩ सॆय्योम् ऎऩ्ऱदाल् मानसिककायिकपापङ्गळैच् चॆय्योमॆऩ्ऱुम्, तीक्कुऱळै ऎऩ्ऱदाल् वाचिकपापङ्गळैच् चॆय्यमाट्टोमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩदायिऱ्ऱु।

’’सॆय्येल् ती-विऩैय् ऎऩ्ऱ् अरुळ् सॆय्युम् +++(भवान्)+++’’ (तिरुवाय्मॊऴि २-९-३)

ऎऩ्ऱुम् अरुळिच् चॆय्दार्गळ्।

“मा कृथा दुष्कर्मेति कृपां कुर्वन्”

इति चानुजगृहुः ।

and “Vouchsafe Thy grace so that I may not do wicked deeds”.

(The Alvars) have stated this in such passages as the following above.

y

“Conceder tu gracia para que no pueda hacer obras malvadas”.

(Los Alvars) han declarado esto en pasajes como arriba.

’’सॆय्येल् तीविऩैयॆऩ्ऱरुळ्सॆय्युम्’’ (तिरुवाय्मॊऴि २-९-३) ऎऩ्ऱुमरुळिच् चॆय्दार्गळ्।

सॆय्येलित्यादि । तीविऩै - क्रूरमाऩ पापङ्गळै, सॆय्येल् - पण्णादे कॊळ्, ऎऩ्ऱरुळ् सॆय्युम् - ऎऩ्ऱु कृपै पण्णुम् ऎऩ्गै।