०९ अ-त्याज्य-कर्माणि

THE RITES NITYA AND NAIMITTIKA ARE, ON NO ACCOUNT TO BE GIVEN UP BY THE PRAPANNA:

Los ritos Nitya y Naimittika no deben ser renunciados por la Prapanna en ninguna cuenta:

इप् प्रपन्नऩुक्कु ’’पूजित्तुम् पोक्किऩेऩ् पोद्’’(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि ६३)

ऎऩ्गिऱ अन्-अन्य-प्रयोजनम् आऩ पूजा-विशेषत्तै

अस्य प्रपन्नस्य

“1 पूजयित्वा ऽयापयं कालम्"

इत्य्-उक्तम् अनन्य-प्रयोजनं पूजा-विशेषम्

The special form of worship (poojā),
which seeks no other interest or profit,
which is referred to in

“I spent my time
in studying the books which mention the attributes of the Lord,
in listening to others reading them
and in worshipping Him,”

La forma especial de adoración (poojā),
que no busca otro interés o ganancia,
que se menciona en

“Pasé mi tiempo
Al estudiar los libros que mencionan los atributos del Señor,
Al escuchar a otros leyéndolos
y al adorarlo "

इप् प्रपन्नऩुक्कु ’’पूसित्तुम्बोक्किऩेऩ् पोद्’’(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि ६३) ऎऩ्गिऱ अनन्यप्रयोजनमाऩ पूजाविशेषत्तै

इन्द ध्यान विशेषत्तैयेयरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इप् प्रपन्नऩुक्कु इत्यादिना ।
स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु ध्यानम् स्वयम्प्रयोजनमाग अन्वयिक्किऱदु ऎऩ्ऱार्।

‘‘अथ परमैकान्तिनो भगवद्-आराधन-प्रयोगं वक्ष्ये,
भगवत्-कैङ्कयैक-रतिः परमैकान्ती भूत्वा’’
(नित्यम्)

ऎऩ्ऱुदुडङ्गि नित्यत्तिले

‘‘अथ परमैकान्तिनो भगवद्-आराधन-प्रयोगं वक्ष्ये,
भगवत्-कैङ्कयैक-रतिः परमैकान्ती भूत्वा’’
(नित्यम्)

इत्य्-आरभ्य नित्ये,

The author of Śrī Bhāṣya has also described in his Nitya.

(The description) begins (with the sentence):-

“I will now explain the manner in which
the man with exclusive devotion to Bhagavān should perform the adoration (ārādhana) of the Lord,
Having become a worshipper with supreme and exclusive devotion to Him
and with a desire only to serve Him”,

El autor de Śrī Bhāṣya también ha descrito en su nitya.

(La descripción) comienza (con la oración):-

“Ahora explicaré la manera en que
El hombre con devoción exclusiva a Bhagavān debe realizar la adoración (ārādhana) del Señor,
Haberse convertido en un adorador de suprema y exclusiva devoción a él
y con el deseo solo de servirle “,

‘‘अथ परमैकान्तिनो भगवदाराधनप्रयोगं वक्ष्ये, भगवत्कैङ्कयैकरतिः परमैकान्ती भूत्वा’’(नित्यम्) ऎऩ्ऱुदुडङ्गि नित्यत्तिले

‘‘अत्यर्थ-प्रियाविरत-विशदतम-प्रत्यक्ष-रूपानुध्यानेन ध्यायन्न् आसीत’’
(नित्यम्)

ऎऩ्ऱुम् अरुळिच् चॆय्दार्।

‘‘अत्यर्थ-प्रियाविरत-विशदतम-प्रत्यक्ष-रूपानुध्यानेन ध्यायन्न् आसीत’’
(नित्यम्)

इत्य् अनुजग्राह ।

he goes on to say,

“Remain meditating (on the Lord) with a vision as clear as visual perception and with extreme love ( to Him)”.

Continúa diciendo

“Sigue meditando (en el Señor) con una visión tan clara como la percepción visual y con amor extremo (para él)”.

‘‘अत्यर्थप्रियाविरतविशदतमप्रत्यक्षरूपानुध्यानेन ध्यायन्नासीत’’(नित्यम्) ऎऩ्ऱुमरुळिच्चॆय्दार्।

अप्पडिये नित्यत्तिल्

‘‘अथ परमैकान्तिनो भगवदाराधनप्रयोगं वक्ष्ये’’

ऎऩ्ऱु इन्द निष्ठैयैयुडैय परमैकान्तिक्के अनन्यप्रयोजनपूजाविशेषत्तैच् चॊल्लत्तुडङ्गि अत्यर्थ-प्रियेत्यादिना ।

इप्-पडि अन्-अन्य-प्रयोजन–निरन्तर–
भगवद्-अनुसन्धान-परीवाहम् आऩ कैङ्कर्यत्तिले
भगवच्-छास्त्रोक्तमुम् आय्,
व्यास-दक्षादि-महर्षि-मतङ्गळोडुम् सङ्गतम् आय्,

इमम् अन्-अन्य-प्रयोजन-निरन्तर–
भगवद्-अनुसन्धान-परवाहरूपे कैङ्कर्ये
भगवच्-छास्त्रोक्तं व्यास-दक्षादि-महर्षि-मतैः संगतम्

This service to the Lord which is the overflow of uninterrupted meditation
and which seeks no other interest or profit
is in accord with what is enjoined in the scripture of Bhagavān (Bhagavat Śāstra )
and with what has been prescribed by Vyāsa, Dakṣa and other great sages.

Este servicio al Señor, que es el desbordamiento de la meditación ininterrumpida.
y que no busca otro interés o ganancia
está de acuerdo con lo que se ordena en la Escritura de Bhagavān (Bhagavat Śāstra)
y con lo que ha sido prescrito por Vyāsa, Dakṣa y otros grandes sabios.

इप्पडि अनन्यप्रयोजन निरन्तर भगवदनुसन्धान परीवाहमाऩ कैङ्कर्यत्तिले भगवच्छास्त्रोक्तमुमाय् व्यासदक्षादि महर्षिमतङ्गळोडुम् सङ्गतमाय्,

ध्यानपरीवाहङ्गळ् आऩ पाञ्चकालिक-कैङ्कर्यङ्गळै स्वयम्-प्रयोजन-ध्यान-घटितङ्गळ् आगवे
काल-विभाग-प्रदर्शन-पूर्वकम्
वङ्गिबुरत्तु नम्बि, भाष्यकारर् उपदेशित्त बडि
तऩ् नित्यत्तिल् सङ्ग्रहित्तार् ऎऩ्गिऱार्
इप्पडि अनन्यप्रयोजनेत्यादियाल्।
भगवदनुसन्धानपरीवाहमाऩ कैङ्कर्यत्तिलिति । अभिगमनादिगळिलॆऩ्ऱबडि। इदऱ्कु कालविभागत्तै ऎऩ्बदोडन्वयम्।

’’मऱन्-दिगऴुम्’’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि १-७)

ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुम्

’’इरु-मुप्-पॊऴुद् एत्तिय्+++(=स्तुत्वा)+++’’
(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि १-७)

ऎऩ्ऱ पासुरत्तुक्कु विवक्षितम् आग
आचार्यर्गळ् व्याख्यानम् बण्णिऩ काल-विभागत्तै

“कोपोज्ज्वलम् " इति गाथायां

“द्वयोस् त्रिषु कालेषु च स्तुत्वा”

इति पद-जात-विवक्षितत्वेनाचायैर् व्याख्यातं कालविभागम्,

(This service) which consists in five forms of service in the course of the day,
is also implicit in the following Tamil verses:

“Giving up anger and deceit,
and controlling the senses,
one should perform adoration five times in the day”,

as commented on by the ācāryas.

(Este servicio) que consiste en cinco formas de servicio en el transcurso del día,
También está implícito en los siguientes versos tamiles:

“Renunciar a la ira y el engaño,
y controlar los sentidos,
Uno debería prestar adoración cinco veces en el día “,

Según lo comentado por los ācāryas.

’’मऱन्दिगऴुम्’’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि १-७) ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुम् ’’इरुमुप्पॊऴुदेत्तिय्’’(पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि १-७) ऎऩ्ऱ पासुरत्तुक्कु विवक्षितमाग आचार्यर्गळ् व्याख्यानम्बण्णिऩ कालविभागत्तै

मऱन्दिगऴुमिति । पॆरुमाळ् तिरुमॊऴि मुदऱ्पत्तु एऴाम् पाट्टु। इरुमुप्पॊऴुदेत्ति - पञ्चकालङ्गळिलुम् स्तोत्रम् पण्णि, कालविभागत्तै - पञ्चकालविभागत्तै,

अभिगच्छन् हरिं प्रातः
पश्चाद् द्रव्याणि चार्जयन् ।
अर्चयंश् च ततो देवं
ततो मन्त्रान् जपन्न् अपि ।
ध्यायन्न् अपि परं देवं
कालेषूक्तेषु पञ्चसु ॥

अभिगच्छन् हरिं प्रातः
पश्चाद् द्रव्याणि चार्जयन् ।
अर्चयंश् च ततो देवं
ततो मन्त्रान् जपन्न् अपि ।
ध्यायन्न् अपि परं देवं
कालेषूक्तेषु पञ्चसु ॥

“Approaching the Lord in the morning (abhigamana),
then proceeding to collect the materials required for his worship (upādāna);
next performing the adoration (aradhana),
afterwards uttering the sacred mantras (japa);
lastly meditating on the Supreme Lord (dhyāna);
thus in the aforesaid five parts of the day,

“Acercándose al Señor por la mañana (Abhigamana),
luego proceder a recolectar los materiales requeridos para su adoración (upādāna);
A continuación, realizando la adoración (Aradhana),
luego pronunciaba los mantras sagrados (japa);
finalmente meditando sobre el Señor Supremo (dhyāna);
así en las cinco partes mencionadas del día,

‘‘अभिगच्छन् हरिं प्रातः पश्चाद्द्रव्याणि चार्जयन् । अर्चयंश्च ततो देवं ततो मन्त्रान् जपन्नपि । ध्यायन्नपि परं देवं कालेषूक्तेषु पञ्चसु ॥

कैङ्कर्यत्तिल् कालविभागत्तै सङ्ग्रहित्तारॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदाल्
अभिगच्छन्नित्यादिवाक्यत्तिल् अभिगमनादिकैङ्कर्यमुम् तदुचितकालमुम् सङ्गृहीतमॆऩ्ऱद् आयिऱ्ऱु।

…मन्त्रान् जपन्नपि – मन्त्रजपरूपस्वाध्यायं कुर्वन् ऎऩ्ऱबडि।

वर्तमानस् सदा चैवं
पाञ्चकालिक-वर्त्मना ।
स्वार्जितैर् गन्ध-पुष्पाद्यैः
शुभैश् शक्त्य्-अनुरूपतः ॥
आराधयन् हरिं भक्त्या
गमयिष्यामि वासरान्॥’’
(वङ्गिबुरत्तुनम्बि-कारिका ३४-३६)

वर्तमानस् सदा चैवं
पाञ्चकालिक-वर्त्मना ।
स्वार्जितैर् गन्ध-पुष्पाद्यैः
शुभैश् शक्त्य्-अनुरूपतः ॥
आराधयन् हरिं भक्त्या
गमयिष्यामि वासरान्॥’’
(वङ्गिबुरत्तुनम्बि-कारिका ३४-३६)

I will spend my days adoring Him
with the good incense and flowers gathered by me with my own effort.”

Pasaré mis días adorándolo
con el buen incienso y las flores reunidas por mí con mi propio esfuerzo “.

वर्तमानस्सदा चैवं पाञ्चकालिकवर्त्मना । स्वार्जितैर्गन्धपुष्पाद्यैः शुभैश्शक्त्यनुरूपतः ॥ आराधयन् हरिं भक्त्या गमयिष्यामि वासरान्॥’’(वङ्गिबुरत्तुनम्बि-कारिका ३४-३६)

‘‘गमयिष्यामि वासरान्’’ ऎऩ्ऱु भाष्यकारर् अरुळिच्चॆय्यक्केट्टु ऎऩ्गिऱ श्रीसूक्तियैप् परामर्शित्तालुम्, सङ्ग्रहित्तारॆऩ्बदै नोक्किऩालुम् ‘‘अभिगच्छन् हरिं प्रातः’’ ऎऩ्बदु मुदल् ‘‘गमयिष्यामि वासरान्’’ ऎऩ्गिऱ पर्यन्तम् श्रीभाष्यकाररुडैय श्रीसूक्तियॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगिऱदु। सम्प्रदायज्ञाः प्रमाणम्। +++(5)+++

ऎऩ्ऱु भाष्य-कारर् अरुळिच्-चॆय्यक् केट्टु
वङ्गिपुरत्तु नम्बि नित्यत्तिले संग्रहित्तार्।

[[२२६]]

इति भाष्यकारानुगृहीतं श्रुत्वा,
वङ्गि-पुर-पूर्णो नित्ये संजग्राह ।

Having heard, from the author of Śrī Bhāṣya, this five-fold division of the day
and what should be done in each,
Vaṅgīpuram Nambi briefly summarised it in his Nitya in the words quoted above.

Habiendo escuchado, del autor de śrī bhāṣya, esta división de cinco veces del día
y que se debe hacer en cada uno,
Vaṅgīpuram Nambi lo resumió brevemente en su nitya en las palabras citadas anteriormente.

ऎऩ्ऱु भाष्यकारररुळिच्चॆय्यक् केट्टु वङ्गिपुरत्तु नम्बि नित्यत्तिले संग्रहित्तार्।

नित्यत्तिले – पञ्चशतकारिकारूपमाऩ तऩ् नित्यत्तिले, नम्बि-कारिकैयिले ऎऩ्ऱबडि।

इप्पडि पॆरिय जीयर् उळ्ळ्-इट्टार् नित्यङ्गळिलुङ् गण्डुगॊळ्वदु।

इत्थं महा-यति-पर्यन्तानां नित्येषु द्रष्टव्यम् ।

Today periya jeeyar term is used to refer to Manavala Mamunigal. But Swami Desikan has also used this term. For him, this term must have been a reference to Nanjiyar or Kura Narayana Jiyar.

This may be seen also in the treatise on daily life written by Periajeer and others.

Esto se puede ver también
en el tratado sobre la vida diaria
escrita por Periajeer y otros.

इप्पडि पॆरिय जीयरुळ्ळिट्टार् नित्यङ्गळिलुङ्गण्डुगॊळ्वदु।

पॆरिय जीयर् - नञ्जीयर् +++(नेति केचित्)+++,

+++(सम्प्रदाये)+++ इवऱ्ऱिल् उळ्ळ वैषम्यङ्गळ्
अव्वो-संहिता-विशेषङ्गळिले सॊल्लुम् विकल्पङ्गळाले सङ्गतङ्गळ्।

+++(सम्प्रदाये)+++ अत्रत्यानि वैषम्याणि
तत्-तत्-संहिता-विशेषेषूक्तैर् विकल्पैः संगतानि ।

Any differences that might appear in these descriptions are easily explained
as due to differences found in different Saṁhitās.

Cualquier diferencia que pueda aparecer en estas descripciones se explican fácilmente
como debido a las diferencias encontradas en diferentes saṁhitās.

इवऱ्ऱिलुळ्ळ वैषम्यङ्गळ् अव्वो संहिताविशेषङ्गळिले सॊल्लुम् विकल्पङ्गळाले सङ्गतङ्गळ्।

श्रीभाष्यकारसम्प्रदायस्थर्गळाऩ तच्छिष्यप्रशिष्यर्गळुडैय नित्यङ्गळिल् वैषम्यङ्गळ् वन्ददॆप्पडि यॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऱ्ऱिलुळ्ळ वैषम्यङ्गळ् अव्वो संहिताविशेषङ्गळिले सॊल्लुम् विकल्पङ्गळाले सङ्गतङ्गळिति । इङ्गु विगल्बङ्गळाले ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदाल् संहितैकळि लॆल्लाम् वैषम्यम् ऎदऩाल् ऎऩ्गिऱ शङ्गै परिहृतम्।

इप्-पडिय् आगैयाले

‘‘न देव-लोकाक्रमणं’’
‘‘(नामरत्वम् अहं वृणे ।
ऐश्वर्यं वाऽपि लोकानां
कामये न त्वया विना॥)’’
(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ३१-५)

एवंभावात्,

‘‘न देव-लोकाक्रमणं’’
‘‘(नामरत्वम् अहं वृणे ।
ऐश्वर्यं वाऽपि लोकानां
कामये न त्वया विना॥)’’
(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ३१-५)

(In this context the following passages may be borne in mind):-

“I do not desire to go to the divine world leaving Thee;
nor do I desire to enjoy immortality so also without Thee,
I have no desire for the glory which comes of ruling the world”.

(En este contexto, los siguientes pasajes pueden tener en cuenta):-

“No deseo ir al mundo divino dejándote;
ni deseo disfrutar de la inmortalidad también sin ti,
No tengo ganas de la gloria
que viene de gobernar el mundo “.

इप्पडियागैयाले ‘‘न देवलोकाक्रमणं’’(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् ३१-५)

इप्पडि अभिगमनादि ध्यानान्तकैङ्कर्यङ्गळुक्कु साम्प्रदायिकत्वत्तैप् प्रदर्शनम् पण्णि अभिगमनादिगळै स्वयम्प्रयोजनमागप् पण्णवेण्डुमॆऩ्बदै उपपादिक्किऱार् इप्पडि यागैयाले इत्यादिना । इप्पडियागैयाल् - स्वयं प्रयोजनमाग विहितमागैया लॆऩ्गै। न देवलोकाक्रमणमिति ।

‘‘नामरत्वम् अहं वृणे ।
ऐश्वर्यं वाऽपि लोकानां
कामये न त्वया विना॥’’

ऎऩ्बवै मेल् पादङ्गळ्। देवलोकाक्रमणं – ‘‘देवानां पूर् अयोध्या’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट परम-पदत्तैयुम्, त्वया विना न वृणे - उऩ्ऩुडैय कैङ्गर्यमिल्लाविडिल् इच्चिक्किऱेऩिल्लै। अमरत्वं – कैवल्यत्तैयुम्, त्वया विना न वृणे । लोकानां ऐश्वर्यं - मूऩ्ऱु लोगत्तिऩुडैय ऐश्वर्यत्तैयुम्, अदावदु ब्रह्मत्वत्तैयुम्, त्वया विना न कामये ऎऩ्बदु श्लोकार्थम्।

‘‘भवांस् तु सह वैदेह्या’’
(रामायणम् युद्ध-काण्डम् ११४-१५)

‘‘भवांस् तु सह वैदेह्या’’
(रामायणम् युद्ध-काण्डम् ११४-१५)

“ You will enjoy yourself with Sītā on the slopes of the mountains.
I will render all service to you whether you are awake or asleep”.

“Te disfrutarás con Sītā en las laderas de las montañas.
Le prestaré todo el servicio
si está despierto o dormido “.

‘‘भवांस् तु सह वैदेह्या’’
(रामायणम् युद्ध-काण्डम् ११४-१५)

उऩ्ऩै विट्टु मोक्षत्तैयुम् आसैप्पडाद नाऩ् ऐश्वर्यकैवल्यङ्गळै आसैप्पडमाट्टेऩ् ऎऩ्ऱभिप्रायम्। भवांस्त्विति । इदु पिराट्टियोडु सेर्त्तियिले कैङ्कर्याभिलाषैयैच् चॊल्लुगिऱदु।

‘‘यत्र कुत्र कुले वासो
येषु केषु भवो ऽस्तु मे ।
तव दास्यैक-भोगे स्यात्
सदा सर्वत्र मे रतिः ॥

‘‘यत्र कुत्र कुले वासो
येषु केषु भवो ऽस्तु मे ।
तव दास्यैक-भोगे स्यात्
सदा सर्वत्र मे रतिः ॥

भक्तिः, दास्यम्

“I may be born to any one in whatever family; (wherever I may be born),
may I have the eager longing
to enjoy the pleasure of rendering service to Thee!

“Puedo nacer de cualquiera en cualquier familia; (donde sea que pueda nacer), ¿Puedo tener el ansioso anhelo ¡Para disfrutar el placer de prestar servicio a ti!

‘‘यत्र कुत्र कुले वासो येषु केषु भवोस्तु मे । तव दास्यैकभोगे स्यात् सदा सर्वत्र मे रतिः ॥

यत्र कुत्रेति । इदु इरण्डावदु जितन्तास्तोत्रत्तिल् ऎट्टावदु श्लोकम्। ऎन्दक् कुलत्तिले नाऩ् वसित्तालुम्, ऎन्दक् कुलत्तिल् पिऱन्दालुमुम्मुडैय कैङ्कर्यानुभवत्तिलेये सर्वगालत्तिलुम् सर्वदेशत्तिलुम् ऎऩक्कु प्रीतियुण्डागवेण्डुमॆऩ्बदु इदिऩर्थम्।

कर्मणा मनसा वाचा
शिरसा वा कथञ्चन ।
त्वां विना नान्यम् उद्दिश्य
करिष्ये किञ्चिद् अप्य् अहं’’
(द्वितीया जितन्ता- ८)

कर्मणा मनसा वाचा
शिरसा वा कथञ्चन ।
त्वां विना नान्यम् उद्दिश्य
करिष्ये किञ्चिद् अप्य् अहं’’
(द्वितीया जितन्ता- ८)

I will never do anything on behalf of any other deity
with my body, mind, speech or head”.

Nunca haré nada en nombre de ninguna otra deidad con mi cuerpo, mente, habla o cabeza “.

कर्मणा मनसा वाचा शिरसा वा कथंचन । त्वां विना नान्यमुद्दिश्य करिष्ये किञ्चिदप्यहं’’(इरण्डावदु जितन्ता- ८)

कर्मणेति । कायिककर्मत्तालेयुम्,मनस्सिऩालेयुम्, वाक्कालेयुम्, शिरस्सिऩालेयुम् उऩ्ऩै विट्टु अन्यऩै युद्देशित्तु ऒरु कार्यत्तैयुम् निर्बन्धित्तालुम् सॆय्यमाट्टेऩॆऩ्गै।

‘तऩक्केय् आगव् ऎऩैक् कॊळ्ळुम् ईदे +++(काङ्क्षितम्)+++’(तिरुवाय्मॊऴि २-९-४)

ऎऩ्गिऱ बडिये

“4 स्वार्थम् एव (त्वद्-अर्थम् एव ) यथा स्याम्,
तथा मे स्वीकरणम् एव”

इत्य्-उक्त-रीत्या

“The only object that I have in view
is that the Lord should take me into His service for His own pleasure.”

“El único objeto que tengo a la vista
es que el Señor debería llevarme a su servicio por su propio placer “.

’’तऩक्केयाग वॆऩैक् कॊळ्ळुमीदेय्’’(तिरुवाय्मॊऴि २-९-४) ऎऩ्गिऱबडिये

तऩक्के यागवॆऩैक्कॊळ्ळु मीदे - उम्मुडैय कैङ्गर्यत्तिऱ्कागवे ऎऩ्ऩैक् किङ्गरऩागक्कॊळ्ळवेण्डुम्; ऎऩ्ऩुडैय प्रयोजनसिद्ध्यर्थमाग वेण्डाम्; इदैये नाऩुम्मैप् प्रार्थिप्पदॆऩ्गै।

भगवत्-प्रीति-मात्रम् प्रयोजनम् आऩ कैङ्कर्यत्तिले
स्वाचार्योपदिष्टम् आय् इरुप्पद्
ऒरु शास्त्रीय-प्रक्रियैयैक् कॊण्डु
यथा-कालम् अन्वयिक्कप् प्राप्तम्।

भगवत्-प्रीति-मात्र-प्रयोजनके कैङ्कर्ये
स्वाचार्योपदिष्टां काञ्चिच् छास्त्रीय-प्रक्रियाम् अवलम्ब्य
यथा-कालम् अन्वेतुं युक्तम् ।

Hence the prapanna should spend his time in accordance with such śāstraic scheme of life
as has been taught by his ācārya
in rendering service to Bhagavān
with no other purpose than to please Him.

Por lo tanto, la Prapanna debería pasar su tiempo de acuerdo con dicho esquema de la vida Śāstraic
Como ha sido enseñado por su ācārya
en prestar servicio a Bhagavān
sin otro propósito que complacerlo.

भगवत्प्रीतिमात्रम् प्रयोजनमाऩगैङ्कर्यत्तिले स्वाचार्योपदिष्टमायिरुप्पदॊरु शास्त्रीयप्रक्रियैयैक्कॊण्डु यथाकालमन्वयिक्कप्प्राप्तम्।

स्वाचार्योपदिष्टेत्यादि । भगवत्प्रीतिमात्रप्रयोजनमाऩ कैङ्गर्यङ्गळ् शास्त्रङ्गळिल् पलबडि सॊल्लप्पट्टिरुन्दालुम् स्वाचार्यरुचिपरिगृहीतङ्गळाऩ कैङ्गर्यङ्गळिल् अन्वयिक्कैये उसिदमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडि नित्यम् आग विधिक्किऱ भगवद्-अभिगमनादिगळिल् लोकायतिकरैप् पोले
ख्याति-लाभ-पूजैगळुक्क् आगव् आदल्,

एवं नित्यतया विहितेषु भगवद्-अभिगमनादिषु लोकायतिकवत् ख्याति-लाभ-पूजार्थतां वा

This daily worship of Bhagavān consisting of abhigamana (approach) (and the four other duties) should not be done for the sake of such things as vanity, gain or honours as done by unbelievers;

Esta adoración diaria de Bhagavān que consiste en abhigamana (enfoque) (y los otros cuatro deberes)
no debe hacerse por el bien de las cosas como la vanidad, la ganancia o los honores
según lo hecho por los no creyentes;

इप्पडि नित्यमाग विधिक्किऱ भगवदभिगमनादिगळिल् लोकायतिकरैप्पोले ख्यातिलाभपूजैगळुक्कागवादल्,

इप्पडि नित्यमाग विधिक्कप्पट्ट अभिगमनादिगळै ख्यातिलाभाभिलाषैयैयुम्, प्रयोजनान्तरेच्छैयैयुम्, मोक्षोपायत्वबुद्धियैयुम् विट्टु मुक्तरैप्पोले भगवत्प्रीत्येकप्रयोजनमाग नडत्तिप् पोन्दाल् अवैगळ् अन्याभिगमनादिछिद्रङ्गळुक्कुम् निवारकङ्गळायिरुक्कुमॆऩ्गिऱार् इप्पडि नित्यमाग इत्यादिना ।

तत्त्व-ज्ञान–वैराग्यादिगळ् इल्लादारैप् पोले
प्रयोजनान्तरत्तुक्क् आगव् आदल्,

तत्त्व-ज्ञान-वैराग्यादि-विधुरवद् अ-प्रयोजनान्तरार्थतां वा

nor should it be done for the sake of any other object in view (than pleasing Bhagavān),
as may be done by those who have no knowledge of the truth
and have not yet acquired freedom from the desire for worldly pleasures (vairāgya)
and other such virtues.

Tampoco se debe hacer por el bien de ningún otro objeto a la vista (que complacer a Bhagavān),
Como pueden hacer aquellos que no tienen conocimiento de la verdad
y aún no han adquirido la libertad del deseo de placeres mundanos (Vairāgya)
y otras virtudes similares.

तत्त्वज्ञानवैराग्यादिगळिल्लादारैप्पोले प्रयोजनान्तरत्तुक्कागवादल्,

पूर्णोपायर् अल्लादारैप् पोले
मोक्षार्थम् आगव् आदल् अऩ्ऱिक्के

अ-पूर्णोपायवन् मोक्षार्थतां वा विनैव

Without any desire even for the attainment of mokṣa
as by those who adopt bhakti yoga
but have not completed it,

Sin ningún deseo incluso por el logro de Mokṣa
como por los que adoptan el yoga bhakti
Pero no lo he completado,

पूर्णोपायरल्लादारैप् पोले मोक्षार्थमागवादलऩ्ऱिक्के

मुक्तरैप् पोले

स्वाम्य्-अभिमतत्तै नडत्त वेणुम्

ऎऩ्गिऱ रुचियाले
यथा-शास्त्रं स्वयं-प्रयोजनम् आग विऴिन्दाल् +++(5)+++

मुक्तवत्

स्वाम्य्-अभिमतं निर्वहणीयम्

इति रुच्या
यथाशास्त्रं स्वयं-प्रयोजन-भावेन प्रवृत्तौ

if this mode of worship is performed
with the sole desire of doing what is agreeable to the Lord for its own sake,
as it is done by those who have already attained mukti,

Si se realiza este modo de adoración
con el único deseo de hacer lo que está agradable para el Señor por sí mismo,
Como lo hacen los que ya han alcanzado Mukti,

मुक्तरैप्पोले स्वाम्यभिमतत्तै नडत्तवेणुमॆऩ्गिऱ रुचियाले यथाशास्त्रं स्वयंप्रयोजनमाग विऴिन्दाल्

इव्व्-अभिगमनादिगळ्
अन्याभिगमनमुम्, अन्यार्थ-प्रवृत्तियुम् +++(←उपादानम्)+++, अन्य-यजनमुम्, अन्य-शब्दङ्गळुम् +++(←स्वाध्यायः)+++, अन्य-चिन्तैयुम् +++(←योगः)+++ आगिऱ छिद्रङ्गळ् पुगामैक्कुक्
कटकम्+++(=प्राकारः)+++ आय् इरुक्कुम्। +++(5)+++

इमान्य् अभिगमनादीनि
अन्याभिगमन–अन्यार्थप्रवृत्ति–अन्य-यजन–
अन्य-शब्द–अन्य-चिन्तन-रूपच्-छिद्राणां
प्रवेशाप्रसङ्गार्थं प्राकारायन्ते । +++(5)+++

this abhigamana (approach) and other things
will shield the prapanna from the approach to other deities (abhigamana),
from activities for the sake of other interests (upadana),
from yajnas to other deities,
from words about other (deities )
and from meditation (dhyāna ) of the other deities.

este abhigamana (enfoque) y otras cosas
protegerá el Prapanna del acercamiento a otras deidades (Abhigamana),
de actividades por el bien de otros intereses (upadana),
de yajnas a otras deidades,
De las palabras sobre otras (deidades)
y de la meditación (dhyāna) de las otras deidades.

इव्वभिगमनादिगळ् अन्याभिगमनमुम्, अन्यार्थप्रवृत्तियुम्, अन्ययजनमुम्, अन्यशब्दङ्गळुम्, अन्यचिन्तैयुमागिऱ छिद्रङ्गळ् पुगामैक्कुक्कडगमायिरुक्कुम्।

कडगमायिरुक्कुम् - कोट्टैयायिरुक्कुम्। प्रतिबन्धकमायिरुक्कुमॆऩ्ऱबडि।

अन्याभिगमनम् आगाद् ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

८५’’इऩिप् पोय्, ऒरुवऩ्-+तऩक्कुप् पणिन्दु+++(=सेवित्वा /नत्वा)+++, कडैत्+++(=द्वार)+++-तलै+++(=मुख्ये)+++ निऱ्कै
निऩ् +++(तेजसे)+++ छायैय् अऴिवु - कण्डाय्’’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-६-३)

ऎऩ्ऱु पॆरिय्-आऴ्वार् अरुळिच् चॆय्दार्।

[[२२७]]

अन्याभिगमनं न युक्तम् इत्य् एतम् अर्थम्

" इतः परं गत्वा
कंचित् प्रणम्य,
द्वारि स्थितिः +++(छायया)+++ त्वन्-महिम-नाश-हेतुः ;
पश्य”

इति महा-सूरिर् अनुजग्राह ।

Periāḻvār has pointed out that there will be no approach to other deities (abhigamana) in the following verse -

“Now that I have the austerity (tapas) of rendering service to Thee,
it would be a detraction from Thy glory,
if I were hereafter to stand with bowed head in front of the house of any other.
Kindly note”,

Periāḻvār ha señalado que no habrá un enfoque para otras deidades (abhigamana) en el siguiente verso -

“Ahora que tengo la austeridad (tapas) de prestar servicio a ti,
sería una detracción de tu gloria,
Si fuera de adelante para pararme con la cabeza inclinada frente a la casa de cualquier otra.
Nota amable “,

अन्याभिगमनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै ८५’’इऩिप्पोयॊरुवऩ्ऱऩक्कुप् पणिन्दु कडैत्तलै निऱ्कै निऩ् सायैयऴिवुगण्डाय्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-६-३) ऎऩ्ऱु पॆरियाऴ्वाररुळिच्चॆय्दार्।

अन्याभिगमनादिगळिऩ् त्याज्यतैयैप् पॆरियाऴ्वार् मुदलाऩवर्गळ् अरुळिच्चॆय्दार्गळॆऩ्गिऱार् अन्याभिगमनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै इत्यादिना । इऩिप्पोयिति । तेवरीरुडैय कैङ्गर्यत्तिल् ईडुबडुम्बडियाऩ भाग्यम् पॆऱ्ऱ नाऩ्, इऩि - इऩिमेल्, पोय् - इन्दक् कैङ्गर्यत्तै विट्टुप्पोय्, ऒरुवऩ् तऩक्कु अप्राप्तऩाऩ ऒरुवऩुक्कु, पणिन्दु - सेवै सॆय्दु, कडैत्तलै - तलैक्कडै, पादपरिसरत्तिलॆऩ्ऱबडि। निऱ्कै - निऱ्कैयाऩदु। निऩ् सायैयऴिवु कण्डाय् - उऩ् तेजस्सुक्कु हानि कण्डाय्।

अन्यार्थ-प्रवृत्तिय् आगाद् ऎऩ्ऩुम् इडत्तैयुम्

’’कूऱै+++(=वस्त्रम्)+++ सोऱ्+++(=अन्नम्)+++ इवै वेण्डुवद् इल्लैय्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-१-४)

ऎऩ्ऱ् अरुळिच् चॆय्दार्।

अन्यार्थ प्रवृत्तिर् न युक्तेत्य् एतम् अर्थम् ;

“वस्त्रान्ने - एते नापेक्षे”

इत्य् अनुजग्राह ।

He has also pointed out that
there will be no activity for securing other things (upādāna) in the verse :–

“I will not so beg of Thee food for eating or cloth for wear.”

También ha señalado que
No habrá actividad para asegurar otras cosas (upādāna) en el verso:-

“No le ruego tanto a la comida por comer o tela para usar”.

अन्यार्थप्रवृत्तियाकादॆऩ्ऩुमिडत्तैयुम् ’’कूऱैसोऱिवै वेण्डुवदिल्लैय्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-१-४) ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दार्।

अन्यार्थप्रवृत्तियागादॆऩ्ऩुमिडत्तैयुमिति । भगवदाराधनव्यतिरिक्तप्रयोजनत्तिऱ्काग प्रवृत्ति कूडादॆऩ्बदैयुम् ऎऩ्ऱबडि। कूऱै सोऱिवै इति । कूऱै - वस्त्रम्, सोऱु - अऩ्ऩम्, इवै वेण्डुवदिल्लै। भगवदाराधनानुपयुक्तमाऩ अन्नवस्त्रादिगळ् वेण्डा मॆऩ्ऱबडि।

अन्य-यजनम् आगाद् ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

’’उऩ्ऩित्तु+++(=स्मृत्वा)+++ मऱ्ऱ् ऒरु दैवन् तॊऴाळ् अवऩैय् अल्लाल्’’
(तिरुवाय्मॊऴि ४-६-१०)

ऎऩ्ऱुम्

अन्य-यजनं न युक्तम् इत्य् एतम् अर्थम्

" स्मृत्वाऽन्यत् किम् अपि दैवं नाश्रयेत् तं विना”

इति,

That there will be no yajna or sacrifice to others is brought out in passages like these :-

“She will never adore any deity other than Bhagavān
even in her thoughts”,

Que no habrá yajna ni sacrificio a los demás
se saca en pasajes como estos:-

“Ella nunca adorará ninguna deidad que no sea bhagavān
incluso en sus pensamientos ”,

अन्य-यजनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै ’’उऩ्ऩित्तु मऱ्ऱॊरु तॆय्वन्दॊऴा ळवऩैयल्लाल्’’(तिरुवाय्मॊऴि ४-६-१०) ऎऩ्ऱुम्

अन्ययजनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै - भगवद्व्यतिरिक्तपूजै कूडादॆऩ्बदै, उऩ्ऩित्तु इति । उऩ्ऩित्तु - मऩस्साले निऩैत्तु, अवऩैयल्लाल् -अवऩैयऩ्ऱिक्के, मऱ्ऱॊरु तॆय्वम् - देवतान्तरत्तै, तॊऴाळ् - सेवियाळ्, पूजियाळॆऩ्ऱबडि।

’’देवऩ् ऎम्-बॆरुमाऩुक्क् अल्लाऱ् पूवुम् पूजऩैयुन् तगुमे+++(=योग्यः)+++?’’(तिरुवाय्मॊऴि २-२-४) यॆऩ्ऱुम्,

देवाद् अस्मत्-स्वामिनो ऽतिरिक्तस्य
पुष्पं पूजनं चानुरूपं किम्?

इति

“Who else merits our flowers and our adoration than our Lord ?”

“¿Quién más merece nuestras flores y nuestra adoración que nuestro Señor?”

’’तेवऩॆम्बॆरुमाऩुक्कल्लाऱ् पूवुम् पूसऩैयुन् दगुमे’’(तिरुवाय्मॊऴि २-२-४) यॆऩ्ऱुम्,

तेवऩिदि । नाभिकमलत्तिल् चतुर्मुखऩैप् पडैत्त नम् स्वामिक्कल्लदु पूवुम् पूसऩैयुम् तगुमो? सडैयाण्डिक्कुप् पू तगादु, पिच्चै याण्डिक्कुप् पूसऩै तगादॆऩ्गै।

’’ईऩ्ऱोळ्+++(=प्रसवित्री)+++ इरुक्क +++(पुत्तलिका-)+++मणै नीर्-आट्टिय्’’(तिरुवासिरियम् ६।)

ऎऩ्ऱुम्,

प्रसूतवत्यां स्थितायां
दारुकं जलेन स्नपयित्वा

इति,

“(The worship of other deities than Bhagavān) is like washing a wooden doll
when ones’ mother is at hand to be served”,

“(La adoración de otras deidades que Bhagavān) es como lavar una muñeca de madera Cuando la madre de Ones está a la mano para ser atendida “,

’’ईऩ्ऱोळिरुक्क मणैनीराट्टिय्’’(तिरुवासिरियम् ६।) ऎऩ्ऱुम्,

ईऩ्ऱोळिति । ईऩ्ऱोळ् - पॆऱ्ऱदायार्, इरुक्क - इरुक्कुम्बोदु, मणै - सम्बन्धमऱ्ऱ ऒरु अचेतनमाऩ मणैयै, अदावदु मरप्पाच्चियै, तऩ्ऩैप् पॆऱ्ऱ तायिरुक्क मणैयै नीराट्टुवदु पोल् तऩ्ऩै सृष्टित्तवऩाऩ ऎम्बॆरुमाऩिरुक्क सम्बन्धमऱ्ऱ देवतान्तरत्तैप् पूजिप्पदे! ऎऩ्ऱु आऴ्वार् विस्मयप्पडुगिऱार्।

’’मऱ्ऱ् इङ्ग् ओर् पुदुद् दैवङ् गॊण्ड्-आडुन् तॊण्डीर्+++(=दासाः)+++!
पॆऱ्ऱ ताय् इरुक्क
+++(पुत्तलिका-)+++मणै वॆन्-नीर्-आट्टुदिरो?
+++(भगवत्कैङ्कर्यम्)+++ माट्टाद तगव्+++(=कृपा)+++-अऱ्ऱीरेय्!’’
(पॆरिय तिरुमॊऴि ११-६-६)

ऎऩ्ऱुम् इत्य्-आदिगळालेय् अरुळिच् चॆय्दार्गळ्।

“10 अन्यम् अत्र केचिन् नूतनं देवं स्तुवन्तो दासाः!
प्रसूतवत्यां मातरि स्थितायां
दारुकम् उष्ण-जलेन स्नपयध्वे
हे युक्त-करणाक्षमाः दयाया अगोचराः”

इत्य्-आदिभिर् अनुजगृहुः ।

and

“O men of the world who neglect Bhagavān
and worship jīvas as if they were deities!
Are you washing a wooden doll with warm water
when similar service can and should be rendered to the mothers that gave you birth?
Are you without the grace of the Lord
that you cannot render service to Him ?.”

y

“Oh hombres del mundo que descuidan a Bhagavān
¡Y adora a Jīvas como si fueran deidades!
¿Estás lavando una muñeca de madera con agua tibia Cuando un servicio similar puede y debe ser prestado a las madres que le dieron a luz?
¿Estás sin la gracia del Señor?
¿Que no puedes prestarle servicio a él? "

’’मऱ्ऱिङ्गोर् पुदुत् तॆय्वङ्गॊण्डाडुन्दॊण्डीर्! पॆऱ्ऱ तायिरुक्क मणै वॆन् नीराट्टुदिरो माट्टाद तगवऱ्ऱीरेय्’’(पॆरिय तिरुमॊऴि ११-६-६) ऎऩ्ऱुम् इत्यादिगळाले यरुळिच्चॆय्दार्गळ्।

इङ्गु - इन्द लोगत्तिल्, मऱ्ऱु - नारायणव्यतिरिक्तमाऩ, ओर् - सम्बन्धमऱ्ऱ, पुदुत्तॆय्वम् - पुदियदागक् कल्बिदमाऩ तॆय्वत्तै, कॊण्डाडुम् - पूजिक्कुम्, तॊण्डीर् – शब्दादिविषयचपलर्गळे!
पॆऱ्ऱ तायिरुक्क - पॆऱ्ऱ तायार् इरुक्कुम्बोदु, मणैवॆन् नीराट्टुदिरो - मणैक्कु वॆन्नीर् विट्टु उबसरिक्किऱीर्गळो? माट्टाद तगवऱ्ऱीरे - भगवत्कैङ्कर्यम् सॆय्यमाट्टादबडि कृपैयैयिऴन्दीर्गळे ऎऩ्गै।

सप्त-र्षि-संवादत्तिलुम्

… भजत्व् अन्यं
बिस-स्तैन्यं करोति यः ॥
विष्णु-धर्म-परो न स्याद्
विष्णु-धर्म-पराङ्मुखः ।

[[२२८]]

सप्तर्षि-संवादेऽपि

“विष्णुं ब्रह्मण्य-देवेशं
सर्व-लोक-नमस्-कृतम् ।
त्रैलोक्य-स्थिति-संहार-
सृष्टि-हेतुं निरीश्वरम् ॥
आधातारं विधातारं
सन्धातारं जगद्-गुरुम् ।
विहाय स भजत्व् अन्यं
बिस-स्तैन्यं करोति यः ॥

In the discourse of the seven sages also, it has been declared thus :

“He who has stolen the bulb of the lotus -
let him worship other deities than Viṣṇu,
who does good to Brahmins,
who exercises control over the gods,
who is worshipped by all those who live in the three worlds,
who is the cause of the creation, the maintenance, and the destruction of the three worlds,
who is under the control of no one else,
who is the support of the world
and who both creates and destroys the world,
and who is the guru of the world,”

(During a famine, seven sages obtained the bulb of a lotus for food
and went out for their bath.
Indra stole it and hid it.
When the sages returned and found it missing,
each of them had to swear in these words
to prove that he had not stolen it.+++(5)+++)

En el discurso de los Siete Sabios también, se ha declarado así:

“El que ha robado la bombilla del loto -
Deja que adore a otras deidades que Viṣṇu,
quien hace el bien con los brahmanes,
quien ejerce control sobre los dioses,
quien es adorado por todos los que viven en los tres mundos,
quien es la causa de la creación, el mantenimiento y la destrucción de los tres mundos,
quien está bajo el control de nadie más
quien es el apoyo del mundo
y quien crea y destruye el mundo,
y quién es el gurú del mundo “,

(Durante una hambruna,
siete sabios obtuvieron el bulbo de un loto para la comida
y salió para su baño.
Indra lo robó y lo escondió.
Cuando los sabios regresaron y lo encontraron faltando,
Cada uno de ellos tuvo que jurar en estas palabras
Para demostrar que no lo había robado.+++(5)+++)

सप्तर्षिसंवादत्तिलुम् ‘‘विष्णुं ब्रह्मण्यदेवेशं सर्वलोकनमस्कृतम् । त्रैलोक्यस्थितिसंहारसृष्टिहेतुं निरीश्वरम् ॥ आधातारं विधातारं सन्धातारं जगद्गुरुम् । विहाय स यः भजत्वन्यं बिसस्तैन्यं करोति यः ॥

अन्ययजनम् कूडादॆऩ्बदै इतिहाससमुच्चयत्तिल् सॊऩ्ऩार्गळॆऩ्गिऱार् सप्तर्षिसंवादत्तिलुमित्यादिना । ऒरु कालविशेषत्तिले पुष्करादिक्षेत्रङ्गळिल् महाक्षामम् वन्दु तीर्थादिगळुंवऱ्ऱिप्पोऩवळविले पुष्करत्तिलिरुन्दु एऴु महर्षिकळ् अन्दप् पुष्करिणि यिलुळ्ळ तामरैक् किऴङ्गुगळै आहारमागक् कॊण्डु जीवित्तिरुन्दार्गळ्। अन्द समयम् देवेन्द्रऩ् इवर्गळिडत्तिलिरुन्दु अतिरहस्यार्थङ्गळै अऱिन्दु कॊळ्ळ निऩैत्तु वृद्धब्राह्मणरूपियाग वन्दु सप्तर्षिकळिऩ् कालक्षेपगोष्ठियिल् सॆऩ्ऱु क्षुत्पीडितऩ् पोल् तळ्ळामैयोडु उट्कार्न्दु तऩक्कु आहारम् वेण्डुमॆऩ्ऱु यासित् ताऩ्। अवर्गळुम् तङ्गळ् आहारत्तिल् कॊञ्जम् कॊडुत्तु उम्मै आराधिक् किऱोम्, नीर् इव्विडत्तिलेये इरुम्, नाङ्गळ् स्वल्पदूरम् पोय् मध्याह्नकृत्यङ्गळैच् चॆय्दुविट्टु भगवदाराधनम् पण्णि वरुगिऱोम् ऎऩ्ऱु सॊल्लिविट्टु स्वल्पदूरत्तिलुळ्ळ तीर्थत्तिऱ्कुप् पोऩार्गळ्। अवर्गळ् पोऩदै स्पष्टमागत् तॆरिन्दु कॊण्ड इन्द्रऩ् एऴु आश्रमङ्गळिलुम् सॆऩ्ऱु अवर्गळ् भगवदाराधनार्थम् वैत्तिरुन्द तामरैक्किऴङ्गुगळैयॆल्लाम् ऎडुत्तुक्कॊण्डु वन्दु ऒरु पळ्ळत्तिल् पोट्टु मूडिविट्टु मुऩ्बोलशक्तभावऩैयैप् पण्णिक्कॊण्डु पडुत्तिरुन्दाऩ्। पिऩ्बु महर्षिकळ् माध्याह्निकान्तकृत्यत्तैच् चॆय्दुविट्टु आश्रमत्तिऱ्कु वन्दु तिरुवाराधनत्तिऱ्कु उपक्रमित्तार्गळ्। भोज्यासनम् समर्पित्तवाऱे, ताङ्गळ् भगवन्निवेदनार्थमाग वैत्तिरुन्द बिसत्तै अदावदु तामरैक्किऴङ्गैक् काणामल् तङ्गळुक्कुळ्ळेये ऒरुवर् बिसत्तैत् तिरुडिविट्टदाग निऩैत्तु ऎल्लोरुम् ऒऩ्ऱु सेर्न्दु ब्राह्मणऩाग वन्द इन्द्रऩ् मुऩ्ऩिलैयिल् बिसस्तैन्यम् पण्णिऩवऩैप्पऱ्ऱि शबिक्क आरम्भित्तार्गळ्। अन्द शापरूपमाऩ श्लोकङ्गळै सप्तर्षिसंवादमॆऩ्गिऱदु।

विष्णुमिति । ब्रह्मण्यदेवेशं – ब्राह्मणसमूहत्तिऱ्कुम् देवतैकळुक्कुम् ईश्वरऩै, निरीश्वरं – तऩक्कु ईश्वरान्तररहितऩै। इन्द श्लोकङ्गळिल् त्रैलोक्येत्यादिगळ् व्यष्टिसमष्टिसृष्ट्यादिगळैच् चॊल्लुगैयाल् पौनरुक्त्यमिल्लै।

विष्णुधर्मपरो न स्याद्विष्णुधर्मपराङ्मुखः । कुधर्मवृत्तशीलस्स्याद्बिसस्तैन्यं करोति यः’’(इतिहास-समुच्चयः १२-७७) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लप्पट्टदु।

विष्णु-धर्म-परो न स्याद्
विष्णु-धर्म-पराङ्मुखः ।
कु-धर्म-वृत्त-शीलः स्यात्
बिस-स्तैन्यं करोति यः ॥”
(इतिहास-समुच्चयः १२-७७)

इत्य्-उक्तम् ।

and again,

“He who has stolen the bulb of the lotus -
he is one who never performs those dharmas which please the Lord, who never favours them,
and who is of such a nature that he practises evil dharmas and evil rites.”

Y de nuevo,

“El que ha robado la bombilla del loto -
Él es aquel que nunca realiza esos dharmas que complacen al Señor, que nunca los favorece,
y quién es de tal naturaleza que practica dharmas malos y ritos malvados “.

विष्णुधर्मपरो न स्याद्विष्णुधर्मपराङ्मुखः । कुधर्मवृत्तशीलस्स्याद्बिसस्तैन्यं करोति यः’’(इतिहास-समुच्चयः १२-७७) ऎऩ्ऱुञ्जॊल्लप्पट्टदु।

विष्णुधर्मपर इत्यादि । इन्द श्लोकङ्गळिल् बिसस्तैन्यम् सॆय्दवऩ् विष्णुवै विट्टु अन्यऩै भजनम् पण्णक्कडवऩॆऩ्ऱुम्, विष्णुधर्मपरऩऩ्ऱिक्के कुधर्मपरऩागक् कडवऩॆऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् तादृशपापकार्यमाऩ अन्यभजनम् कूडादॆऩ्बदिल् इन्द श्लोकङ्गळ् प्रमाणङ्गळामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

अन्य-कीर्तनम् आगाद्

ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

’’वाय् अवऩैय् अल्लदु वाऴ्त्तादु’’
(मुदल् तिरुवन्दादि ११)

अन्य कीर्तनं न युक्तम्

इत्य् एतम् अर्थम्,

“11 वाक् तं विनाऽन्यं न स्तुयात् ”,

That the prapanna will never utter the praise of others is declared in verses like the following:–

“The mouth will never sing the praise of any one other than the Lord.”

Que la Prapanna nunca pronuncie los elogios de los demás se declara en versos como los siguientes:-

“La boca nunca cantará la alabanza de nadie más que el Señor”.

अन्यकीर्तनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै ’’वायवऩैयल्लदु वाऴ्त्तादु’’(मुदल् तिरुवन्दादि ११)

अन्यकीर्तनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै - भगवद्व्यतिरिक्तकीर्तनम् कूडादॆऩ्बदै, वायवऩैयल्लदु वाऴ्त्तादु इति । वागिन्द्रियम् नारायणऩै विट्टु वेऱॊरुवऩै वाऴ्त्तादु ऎऩ्ऱबडि। इदु मुदल् तिरुवन्दादि पदिऩोराम्बाट्टु,

’’सॊऩ्ऩाल् विरोधम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ३-९-१)

इत्य्-आदिगळिलेय् अरुळिच् चॆय्दार्।

“ 1 अभिधाने विरोधः”

इत्य्-आदिषु अनुजग्राह ।

and also in Tiruvoymozhi 3-9.

y también en Tiruvoymozhi 3-9.

’’सॊऩ्ऩाल् विरोधम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ३-९-१) इत्यादिगळिलेय् अरुळिच्चॆय्दार्।

सॊऩ्ऩाल् विरोदमिति ।
इदु - प्रयोजनान्तरपरराय् कवि बाडुगिऱ उङ्गळै
इप्पडि कवि बाडादे कॊळ्ळुङ्गोळ् ऎऩ्गिऱविदु,
उङ्गळुक्कु विरोधम् आय्त् तलैक् कट्टुम् इद् ऎऩ्ऱ पडि। इन्दप्पाट्टिल् ’’ऎऩ्ऩाविलिऩ् कवियाऩ् ऒरुवरुक्कुम् कॊडुक्किलेऩ्’’ ऎऩ्ऱिरुप्पदाल् अन्यकीर्तनम् कूडादॆऩ्ऱु सॊल्लित्तायिऱ्ऱॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।
इदु मूऩ्ऱाम्बत्तु ऒऩ्बदाम् तिरुवाय्मॊऴि मुदल् पाट्टु।

अन्य-चिन्तनम् आगाद् ऎऩ्ऩुम् इडत्तै

’’चिन्तै मऱ्ऱ् ऒऩ्ऱिऩ् +तिऱत्तद्+++(=आविष्-कृति)+++ अल्लात् तऩ्मै
देव-पिराऩ् अऱियुम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ७-१०-१०)

ऎऩ्ऱुम्,

अन्य-चिन्तनं न युक्तम् इत्य्-एतम् अर्थं

“18 चिन्ताया अन्यस्य कस्यचिद् विषये अप्रवृत्ति-रूपं स्वभावं
देव-नायको जानाति”

इति,

So also that the prapanna will never think of others is declared in the following passages :-

“My thoughts are never with any deity other than the Lord.
Bhagavān who helps the gods is aware of this.”

Entonces, también que la Prapanna nunca piense en los demás
se declara en los siguientes pasajes:-

“Mis pensamientos nunca están con ninguna deidad que no sea el Señor.
Bhagavān que ayuda a los dioses es consciente de esto “.

अन्य-चिन्तनमागादॆऩ्ऩुमिडत्तै ’’सिन्दै मऱ्ऱॊऩ्ऱिऩ्ऱिऱत्तदल्लात् तऩ्मै तेवबिराऩऱियुम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ७-१०-१०) ऎऩ्ऱुम्,

अन्यचिन्तनमागा तॆऩ्ऩुमिडत्तै - भगवद्व्यतिरिक्त चिन्तनम् कूडादॆऩ्बदै, सिन्दै इति । इदु एऴाम्बत्तु पत्ताम् तिरुवाय्मॊऴि पत्ताम्बाट्टु। तिरुवाऱऩ् विळैयॊऴिय वेऱॊऩ्ऱिल् प्राप्यबुद्धियिल्लैयॆऩ्बदै सर्वेश्वरऩ् अऱियुमॆऩ्ऱबडि

’’“वरु-देवर् मऱ्ऱ् उळर्” ऎऩ्ऱ्
ऎऩ् मऩत्तिऱैयुम् करुदेऩ्+++(=न भावये)+++’’
(पॆरियदिरुमॊऴि ८-१०-२)

ऎऩ्ऱुम् अरुळिच् चॆय्दार्।

आगन्तुक-देवा अन्ये सन्तीति
मन्-मनसि किञ्चिद् अपि न भावये”

इत्य् अनुजग्राह ।

and

“I will never think that there are other deities
that I want to attain
and that will come to me.”

y

“Nunca pensaré que hay otras deidades
que quiero alcanzar
Y eso vendrá a mí “.

’’वरुदेवर् मऱ्ऱुळरॆऩ्ऱॆऩ् मऩत्तिऱैयुम् करुदे’’(पॆरियदिरुमॊऴि ८-१०-२) ऩॆऩ्ऱुमरुळिच्चॆय्दार्।

वरुदेवरित्यादि । इदु पॆरिय तिरुमॊऴि ऎट्टाम्बत्तु इरण्डाम् पाट्टु। प्रळयम् वन्द पोदाग उऩ् वयिऱ्ऱिले पोय् पुक्कु नी वॆळिनाडुगाण पुऱप्पट्टविट्टवाऱे नाऩ् आश्रयणीयऩॆऩ्ऱु वरुम् वेऱुबट्ट तेवदैगळै, उळरॆऩ्ऱु - इरुक्किऱार्गळॆऩ्ऱु, मऩत्तु - मऩदिल्, इऱैयुम् - ईषत्तुम्, अदावदु पूर्वपक्षत्वेनापि, करुदेऩ् - ऎण्णियऱियेऩ्।

इस्-समाराधनादि-क्रमङ्गळिल् अनधिकृतर्क्कुम्
इक्-कालङ्गळ् ऎल्लात्तिलुम्

तङ्गळुक्कु योग्यम् आऩ नित्य-नैमित्तिकङ्गळालुम्,
सङ्कीर्तनादिगळालुम्,
समाराधनादि-योग्यर् आऩ परम-भागवतर्क्कु पर-तन्त्रर् आय्
यथाऽधिकारम् वल्ल तेवै सॆय्दुम्

इक्-कैङ्कर्यम् इऴवाद् ऒऴियल् आम्। +++(5)+++

एषु समाराधनादि-क्रमेष्व् अनधिकृतैर् अपि
एषु सर्वेषु (कालेषु)

स्वार्हैर् नित्य-नैमित्तिकैः, संकीर्तनादिभिः,
समाराधनादि-योग्यानां परम-भागवतानां पर-तन्त्रतया
यथाऽधिकारं शक्य-सेवा-करणेन च
एतत् कैङ्कर्यम् अजहद्भिः स्थातुं शक्यम् ।

(Our ancient seers) have declared that even those who are not competent to perform this five-fold scheme of adoration
may not fail to render this service or kaiṅkarya,
if they will perform such compulsory and occasional rites as they are competent for,
if they sing the praise of the Lord and the like
and if they render service to such persons
as have the competency to perform that adoration
and as have exclusive devotion to the Lord in accordance with their competence
and in perfect dependence on them.

(Nuestros antiguos videntes) han declarado que incluso aquellos que no son competentes para realizar este esquema de adoración de cinco veces
puede no dejar de prestar este servicio o kaiṅkarya,
Si realizarán ritos tan obligatorios y ocasionales que son competentes por,
Si cantan el alabanza del Señor y lo similar
y si prestan servicio a las personas
que tienen la competencia para realizar esa adoración
y al igual que tienen la devoción exclusiva al Señor de acuerdo con su competencia
y en perfecta dependencia de ellos.

इस् समाराधनादिक्रमङ्गळिलनधिकृतर्क्कुमिक् कालङ्गळॆल्लात्तिलुम् तङ्गळुक्कु योग्यमाऩ नित्यनैमित्तिकङ्गळालुम्, सङ्कीर्तनादिगळालुम् समाराधनादियोग्यराऩबरमभागवतर्क्कु परतन्त्रराय् यथाधिकारम् वल्ल तेवै सॆय्दु मिक्कैङ्कर्यमिऴवादॊऴियलाम्।

‘‘जपस् तपस् तीर्थ-सेवा
प्रव्रज्या मन्त्र-साधनम् ।
देवताराधनञ् चेति
स्त्री-शूद्र-पतनानि षट्॥’’

ऎऩ्ऱु स्त्रीशूद्रादिगळुक्कु देवताराधनम् निषिद्धम् आयिरुप्पदाल्
स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठर्गळाऩ अवर्गळुक्कु समाराधनम् कूडादे?
अप्पडिये वार्द्धक्यादिशैकळिलुम् अदु शक्यमऩ्ऱे? इवर्गळुक्कु अच्छिद्रपाञ्चकालिककैङ्कर्यम् सिद्धिप्पदु ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इस्समाराधनादि क्रमङ्गळिलनधिकृतर्क्कुमित्यादिना । अनधिकृतर्क्कुम् - स्त्रीशूद्रादिगळुक्कुम्, अवर्गळुक्कुम् पाञ्चकालिककैङ्कर्यसिद्धिप्रकारत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इक्कालङ्गळॆल्लात्ति लुमित्यादिना । तङ्गळुक्कु योग्यमाऩ नित्यनैमित्तिगङ्गळालुम् सङ्कीर्तनादिगळालुमिति ।
उत्थान गुरुपरम्परानुसन्धान द्रमिडगाथानुसन्धान नित्यस्नान
नैमित्तिकग्रहणादिस्नान द्वादशोर्ध्वपुण्ड्रधारण
पुष्पाद्याहरण मालाकरण दीपारोपण भगवन्मिन्दिरमार्जन सङ्कीर्तनादिरूपङ्गळाऩ कर्मङ्गळालुम् ऎऩ्ऱबडि।+++(4)+++
सङ्कीर्तनादिगळ् ऒरुवरुक्कुम् निषिद्धङ्गळऩ्ऱिऱे।

समाराधनादियोग्यराऩ परमभागवतर्क्कु परतन्त्रराय् यथाधिकारम् वल्लदेवैसॆय्दु इति । इङ्गु यथाधिकारमॆऩ्ऱदाल् भागवतकैङ्कर्यमुम् तऩ् अधिकारत्तै मीऱिच् चॆय्यलागादॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। इक् कैङ्गर्यमिऴवादॊऴियलामिति । इप् पाञ्चकालिककैङ्कर्यत्तैय् इऴन्दु पोगादबडि यथाकथञ्चिदनुष्ठिक्कलामॆऩ्ऱबडि।

इव्व् अर्थत्तै

‘‘आराधनानां सर्वेषां
विष्णोर् आराधनं परम् ।
तस्मात्परतरं प्रोक्तं
तदीयाराधनं परम्॥’’
(पाद्मोत्तरम् २९-८१)

ऎऩ्ऱुम्,

इममर्थम्,

‘‘आराधनानां सर्वेषां
विष्णोर् आराधनं परम् ।
तस्मात्परतरं प्रोक्तं
तदीयाराधनं परम्॥’’
(पाद्मोत्तरम् २९-८१)

इति,

[[२२९]]

भागवत-कैङ्कर्यम्

And this may be seen in the following passages :-

“The adoration of Viṣṇu is superior to all other adorations.
The adoration of Viṣṇu’s devotee,
which is different from it,
is said to be superior even to that “;

Y esto se puede ver en los siguientes pasajes:-

“La adoración de Viṣṇu es superior a todas las demás adoraciones.
La adoración del devoto de Viṣṇu,
que es diferente de eso
se dice que es superior incluso para eso “;

इव्वर्थत्तै ‘‘आराधनानां सर्वेषां विष्णोरा-राधनं परम् । तस्मात्परतरं प्रोक्तं तदीयाराधनं परम्’’(पाद्मोत्तरम् २९-८१) ऎऩ्ऱुम्,

भागवतर्गळ् विषयत्तिल् अत्यन्तपारतन्त्र्यत्ताल् सॆय्युम् कैङ्कर्यमे सर्वोत्कृष्टमागैयाल् अदऩाल् अभिगमनादिसिद्धियुण्डॆऩ्बदै ऎण्णि भागवताराधनत्तिऩ् सर्वोत्कृष्टतैयिल् प्रमाणङ्गळै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । इव्वर्थत्तै - भगवदाराधनसिद्धिहेतुभूतोत्कर्षम् भागवताराधनत्तिल् उण्डॆऩ्गिऱ अर्थत्तै,

’’कुऩ्ऱम्+++(=गिरिम्)+++ ऎडुत्त पिराऩ्-अडियारॊडुम्
ऒऩ्ऱि निऩ्ऱ शठकोपऩ् उरै+++(=वाक्)+++ सॆयल्’’
(तिरुवाय्मॊऴि ७-४-११)

ऎऩ्ऱुम्,

“16 पर्वतम् उद्धृतवत उपकारकस्य दासैः सहैकी भूय स्थितस्य शठकोपस्य वाग्-वृत्तौ”

इति

“Satagopan is ever in the company of the servants of Bhagavān
who saved Gokula with the hill (as an umbrella)”

“Satagopan está en compañía de los sirvientes de Bhagavān
quien salvó a Gokula con la colina (como un paraguas) "

’’कुऩ्ऱमॆडुत्त पिराऩडियारॊडुमॊऩ्ऱि निऩ्ऱ सडगोबऩुरैसॆयल्’’(तिरुवाय्मॊऴि ७-४-११) ऎऩ्ऱुम्,

कुऩ्ऱमित्यादि । गोवर्द्धनपर्वतत्तैयॆडुत्तु गोगोपर्गळुक्कु उपकारकऩाऩ कण्णऩुडैय, अडियारॊडु - दासर्गळाऩ भागवतर्गळोडु, ऒऩ्ऱि निऩ्ऱ सडगोबऩ् - कैङ्कर्यकरणत्तिल् एकीभवित्तुनिऩ्ऱ सडगोबऩ्, एऴाम् पत्तु नाऩ्गाम् तिरुवाय्मॊऴि पदिऩोराम्बाट्टु।

’’+++(भगवन्तं)+++ एत्तिय् इरुप्पारै वॆल्लुमे+++(=जयेत्)+++
+++(भगवतान्→)+++ मऱ्ऱ्-अवरैच् शाऱ्ऱिय्+++(=आश्रित्य)+++ इरुप्पार् तवम्’’
(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि १८)

ऎऩ्ऱुम् अरुळिच् चॆय्दार्गळ्।

‘(भगवन्तं) स्तुवतो जयेत्
भागवतान् आश्रित्य वर्तमानानां तपः’

इति चानुजगृहुः ।

and

“The tapas of those who are attached to the devotees of the Lord
will surpass that of (even) those who sing the praise of the Lord.”

y

“Las tapas de los que están unidos a los devotos del Señor superará el de (incluso) a quienes cantan el alabanza del Señor “.

’’एत्तियिरुप्पारै वॆल्लुमे मऱ्ऱवरैच् चाऱ्ऱियिरुप्पार् तव’’(नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि १८) मॆऩ्ऱु मरुळिच्चॆय्दार्गळ्।

एत्तीति । नाऩ्मुगऩ् तिरुवन्दादि पदिऩॆट्टाम्बाट्टु, एत्तियिरुप्पारै - भगवाऩै स्तोत्रम्बण्णियिरुप्पारै वॆल्लुम् - वॆऩ्ऱिरुक्कुम्, अतिशयित्तिरुक्कुमॆऩ्ऱबडि। मऱ्ऱवरै - भगवद्व्य-तिरिक्तर्गळाऩ भागवतरै, साऱ्ऱियिरुप्पार् - आराधित्तिरुप्पार्, तवम् - तबस्, भग-वाऩै स्तोत्तरित्तिरुप्पारैयुम् भागवतरैप्पूजित्तिरुप्पारुडैय तबस्साऩदु
(पुण्यमाऩदु) जयिक्कुमॆऩ्ऱबडि।

इक् कैङ्कर्यङ्गळै अनुष्ठित्त् उगप्पार्क्कुम्
इदु कण्ड् उगप्पार्क्कुम्,

जगद्-व्यापारम् पण्ण अधिकृतऩ् आऩ ईश्वरऩुक्कुम्,
मुक्तरुक्कुम् पोले

भोगम् एकरूपम्।

इमानि कैङ्कर्याण्य् अनुष्ठाय प्रीयमाणानाम्,
इमानि दृष्ट्वा प्रीयमाणानां च
जगद्-व्यापाराधिकृतस्येश्वरस्य मुक्तानाम् इव च भोग एकरूपः ।

The joy of those who render this service
and of those who look with delight on this service rendered by them

is of the same nature as that of Iśvara,
who alone is competent to rule over the affairs of the world (jagad vyāpāra)
and of those who have already attained mukti
and merely look on.

La alegría de aquellos que prestan este servicio
y de aquellos que miran con deleite a este servicio prestado por ellos

es de la misma naturaleza que la de Iśvara,
quien solo es competente para gobernar sobre los asuntos del mundo (Jagad Vyāpāra)
y de los que ya han alcanzado mukti
Y simplemente mira.

इक् कैङ्कर्यङ्गळै अनुष्ठित्तुगप्पार्क्कुमिदुगण्डुगप्पार्क्कुम्, जगद्व्यापारम् पण्ण अधिकृतऩाऩ ईश्वरऩुक्कुम् मुक्तरुक्कुम् पोले भोगमेकरूपम्।

इप्पडि अभिगमनादिकैङ्कर्यङ्गळै अनुष्ठिप्पवर्गळुक्कुप्पोले इव्वनुष्ठानोपकारकर्गळुक्कुम् फलम् एकरूपमॆऩ्ऱु सॊल्लि इक्कैङ्कर्यङ्गळै अनुष्ठित्तु उगप्पार्क्कुम्, अव्वनुष्ठानत्तैक् कण्डुगप्पार्क्कुम् आनन्दमेकरूपमॆऩ्गिऱार् इक् कैङ्कर्यङ्गळै इत्यादिना । अनुष्ठित्तुगप्पार्क्कुम् अदैक्कण्डुगप्पार्क्कुम् आनन्दम् एकरूपमाग इरुक्कुमो वॆऩ्ऩ? इरुक्कुमॆऩ्बदिल् दृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् जगद्व्यापारमित्यादिना ।

९९‘‘धर्मश् श्रुतो वा दृष्टो वा
स्मृतो वा कथितो ऽपि वा ।
अनुमोदितो वा राजेन्द्र!
पुनाति पुरुषं सदा॥’’+++(4)+++
(भारतम् आश्वमेधिकम् ९६-३१)

ऎऩ्गिऱ पावनत्वम् बोले
भोग्यत्वमुम् एक-रूपम् आगक्
कुऱैय् इल्लै।

९९‘‘धर्मश् श्रुतो वा दृष्टो वा
स्मृतो वा कथितो ऽपि वा ।
अनुमोदितो वा राजेन्द्र!
पुनाति पुरुषं सदा॥’’+++(4)+++
(भारतम् आश्वमेधिकम् ९६-३१)

इत्य्-उक्तस्य पावनत्वस्येव
भोग्यत्वस्याप्यैकरूप्ये न दोषः ।

धर्मः, अनुमोदनम्, स्मरणम्, दर्शनम्, कथनम्

There is nothing inappropriate in this joy being the same
in the case of those who perform the service
and of those who look on it with delight,
for it is just like the purifying influence described in the following śloka :-

“To hear of the performance of dharma ( done by others),
to see it, to think of it, to speak of it and to find delight in it -
all these, O best of kings, purify always the person doing so.”

No hay nada inapropiado en esta alegría ser la misma
En el caso de quienes realizan el servicio
y de los que lo miran con deleite

Porque es como la influencia purificadora descrita en el siguiente Śloka:-

“Escuchar sobre el rendimiento de Dharma (hecho por otros),
verlo, pensar en ello, hablar de ello y encontrar deleite en él -
Todo esto, oh lo mejor de los reyes, purifica siempre a la persona que lo hace “.

९९‘‘धर्मश्श्रुतो वा दृष्टो वा स्मृतो वा कथितोऽपि वा । अनुमोदितो वा राजेन्द्र! पुनाति पुरुषं सदा’’(भारतम् आश्वमेधिकम् ९६-३१) ऎऩ्गिऱ पावनत्वम्बोले भोग्यत्वमुमेकरूपमागक् कुऱैयिल्लै।

शास्त्रवश्यतैयिल्लाद मोक्षदशैयिल् भोगमेकरूपमायिरुक्कलामॆऩ्ऱु प्रमाणबलत्ताले ऒप्पुक्कॊण्डालुम् संसारदशैयिल् कैङ्कर्यम् पण्णुगिऱवऩुक्कुम् अदैप् पार्त्तुगक्किऱवऩुक्कुम् आनन्दमेकरूपमागुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् धर्मः श्रुतो वेत्यादिना । इन्द श्लोकत्तिल् धर्मानुष्ठातृविषयत्तिलुम्, इदैक् केट्पवऩ् मुदलाऩोर् विषयत्तिलुम् पावनत्वम् एकरूपमॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुन्दालुम् भोगमेकरूपमागुमोवॆऩ्ऩ? तुल्यन्यायत्ताले अदुवुम् एकरूपमागलामॆऩ्गिऱार् पावनत्वम् पोले भोग्यत्वमुम् एकरूपमागक् कुऱैयिल्लै इति । अनुष्ठानत्तालुण्डाऩ स्वामियिऩुडैय प्रीतिक्कुत् तुल्यमागवे इतरऩुडैय धर्मत्तै उगप्पोडु दर्शनम् पण्णिऩालुम् स्वामिप्रीतियुण्डागुमागैयाल् धर्म विशेष्येकैकविधप्रीतिहेतुत्वबुद्ध्या अनुष्ठातृश्रोत्रोः एकविधानन्दम् उण्डागलामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

अप्-पडिये

१००‘‘तस्मात् स-प्रणवं शूद्रो
मन्नामानि न कीर्तयेत्।’’
(भारतम् आश्वमेधिकम् ११८-१४)

ऎऩ्ऱु महाभारतत्तिलुम्,

तथैव,

१००‘‘तस्मात् स-प्रणवं शूद्रो
मन्नामानि न कीर्तयेत्।’’
(भारतम् आश्वमेधिकम् ११८-१४)

इति महाभारते,

So also it is said in the Mahābhārata :-

“Therefore a Śūdra should not utter my names with the praṇava (the syllable Om)”,

Entonces también se dice en el Mahābhārata:-

“Por lo tanto, un śūdra no debería pronunciar mis nombres con la praṇava (la sílaba om)”,

अप्पडिये १००‘‘तस्मात्सप्रणवं शूद्रो मन्नामानि न कीर्तयेत्’’(भारतम् आश्वमेधिकम् ११८-१४) ऎऩ्ऱु महाभारतत्तिलुम्,

इप्पडि सर्वरुक्कुम् पूजासिद्धिप्रकारत्तैच् चॊल्लि सर्वोपजीव्यमाऩ प्रणवचतुर्थियिल्लाद मूलमन्त्रत्ताले सर्वरुक्कुम् स्वाध्यायसिद्धिपोले ऎल्ला प्रपन्नर्गळुक्कुम् सर्वकालत्तिलुम् फलरूपमाऩ भगवदनुस्मरणात्मकयोगत्तिऱ्कु अधिकारमुण्डॆऩ्गिऱार् अप्पडिये तस्मात्सप्रणवमित्यादिना । इदु भारतम् आश्वमेधिकपर्वम् नूऱ्ऱुप्पदिऩॆट्टावदु अध्यायम् पदिऩाऩ्गावदु श्लोकम्।

‘‘अष्टाक्षर-जपस् स्त्रीणां
प्रकृत्यैव विधीयते ।
न स्वरः प्रणवोऽङ्गानि
नाप्य् अन्य-विधयस् तथा ॥
स्त्रीणान्तु शूद्राजातीनां
मन्त्र-मात्रोक्तिर् इष्यते।’’
(नारदीय-कल्पः)

ऎऩ्ऱु नारदीयादिगळिलुम्

‘‘अष्टाक्षर-जपस् स्त्रीणां
प्रकृत्यैव विधीयते ।
न स्वरः प्रणवोऽङ्गानि
नाप्य् अन्य-विधयस् तथा ॥
स्त्रीणान्तु शूद्राजातीनां
मन्त्र-मात्रोक्तिर् इष्यते।’’
(नारदीय-कल्पः)

इति नारदीयादिषु,

and in the Nāradiyakalpa

“The japa of the ashtakṣara has been prescribed, for women and for Śūdras
to be performed without the dative suffix thus:- (namo nārāyaṇa).”
Similarly there are no rules for them about the svara, about praṇava and about touching the limbs (aṅganyāsa ).
It is declared in the śāstras that for women and for Śūdras,
japa consists in the mere utterance of the mantra (without them)”.

y en el nāradiya-kalpa

“El japa del ashtakṣara ha sido prescrito para las mujeres y para Śūdras
para ser realizado sin el sufijo dativo así:- (namo nārāyaṇa) “.
Del mismo modo, no hay reglas para ellos sobre el svara, sobre praṇava y sobre tocar las extremidades (aṅganyāsa).
Se declara en los Śāstras que para las mujeres y para Śūdras,
Japa consiste en la mera expresión del mantra (sin ellos) “.

‘‘अष्टाक्षरजपस्स्त्रीणां प्रकृत्यैव विधीयते । न स्वरः प्रणवोऽङ्गानि नाप्यन्यविधयस्तथा ॥ स्त्रीणान्तु शूद्राजातीनां मन्त्रमात्रोक्तिरिष्यते।’’(नारदीय-कल्पः)ऎऩ्ऱु नारदीयादिगळिलुम्

अष्टाक्षरजपस्त्रीणामिति । इदु नारदीयकल्पम्। प्रकृत्यैव – प्रणवं विना सप्ताक्षरमात्रेण, विधीयते – उपदेश्यतया जप्यतया च विधीयते, न स्वरः – उदात्तादिस्वरो नोपदेश्यः, न जप्यश्चेत्यर्थः । अङ्गानि – अङ्गन्यासकरन्यासरूपाङ्गानि, नेत्यनुषज्यते । अन्यविधयः – होमतर्पणपुष्पाञ्जलिप्रदानपुरश्चरणादयः ।

‘‘नमो नारायणेत्य् उक्त्वा
श्वपाकः पुनर् आगमत्।’’
(वराहपुराणम् १३९-५३)

ऎऩ्ऱु श्रीवराह पुराणत्तिलुम्,

‘‘नमो नारायणेत्य् उक्त्वा
श्वपाकः पुनर् आगमत्।’’
(वराहपुराणम् १३९-५३)

इति श्री-वराह-पुराणे,

In the Varāhapurāṇam, it is said,

“The man born of the caste of those who eat dog’s flesh
woke up as soon as the day dawned,
finished his observance which consisted in singing the praise of Bhagavān
and returned after uttering the mantra “Namo Nārāyaṇa”.

En el varāhapurāṇam, se dice que

“El hombre nacido de la casta de los que comen carne de perro
se desperté tan pronto como amaneció el día,
Terminó su observancia que consistía en cantar los elogios de Bhagavān
y regresó después de pronunciar el mantra “namo nārāyaṇa”.

‘‘नमो नारायणेत्युक्त्वा श्वपाकः पुनरागमत्’’(वराहपुराणम् १३९-५३) ऎऩ्ऱु श्रीवराह पुराणत्तिलुम्,

नमो नारायणेत्युक्त्वेति ‘‘मूलमन्त्रं समुच्चार्य श्वपाकः पुनरागमत्’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् ‘‘नमो नारायणेत्युक्त्वा’’ ऎऩ्ऱु इतिकारम् पण्णि सॊल्लियिरुप्पदाल् नम्बाडुवाऩुडैय मन्त्रोच्चारणम् प्रणवचतुर्थीरहितमॆऩ्ऱे एऱ्पडुवदाल् तादृशर्गळुक्कु प्रणवचतुर्थीसहितमन्त्रोच्चारणत्तिल् अधिकारमिल्लैयॆऩ्ऱु सिद्धम्।

’’वायिऩाल् “नमो नारणाव्” ऎऩ्ऱु
मत्तगत्त्+++(=मस्तकस्य)+++ इडैक्+++(=मध्ये)+++ कैगळैक् कूप्पिय् +++(प्रेतो न प्रत्यायाति)+++ ’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-५-२)

ऎऩ्ऱुम्,

“17 वाचा नमो नारायणेत्य् उक्त्वा
मस्तक-मध्ये हस्ताभ्याम् अञ्जलिं बद्ध्वा +++(प्रेतो न प्रत्यायाति)+++”

इति,

So also we find the following :-

" If a man goes to Vaikuṇṭha uttering the mūlamantra, ‘Namo Nārana’
with his hands folded in reverence over his head,
he will never return to the world of saṁsāra” etc ,

Entonces también encontramos lo siguiente:-

“Si un hombre va a Vaikuṇṭha pronunciando el mūlamantra, ’namo nārana’
con las manos dobladas en reverencia sobre su cabeza
Nunca volverá al mundo de Saṁsāra “, etc.

’’वायिऩाल् नमो नारणावॆऩ्ऱु मत्तगत्तिडैक् कैगळैक् कूप्पिय्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-५-२) ऎऩ्ऱुम्,

वायिऩालिति । तमिऴिल् नारणशब्दम् नारायणशब्द पर्यायम्। ऎट्टुक्कण्णाऩ करुम्बिले - कण् - कणुवु, अदावदु पर्वम्। वेर्प् पऱ्ऱु - मूलभागम्, तलैयाडै - अग्रभागम्, इङ्गु शूद्रादिगळुक्कु प्रणवम् कूडा तॆऩ्बदिल् प्रमाणम् महाभारतवचनम्। स्वरादिराहित्ये प्रमाणम् नारदीयवचनम्। प्रणवचतुर्थीरहितमन्त्रत्तिल् सर्वरुक्कुमधिकारमुण्डॆऩ्बदिल् प्रमाणम् वराहवचनम्। सर्वप्रकारोच्चारणत्तिऱ्कुम् फल-प्रतिपादकम् वायिऩालित्यादि पासुरम्।

’’नामञ् जॊल्लिल्
नमो नारायणमेय्’’
(पॆरिय तिरुमॊऴि ६-१०-१)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

“18 नामोच्चारणे - नमो नारायण इत्य् एव”

इति चोक्तरीत्या

and

If one is to utter the name of Bhagavān,
one should say “namo Narana”.

y

Si uno es pronunciar el nombre de Bhagavān,
Uno debería decir “Namo Narana”.

’’नामञ्जॊल्लिल् नमो नारायणमेय्’’ (पॆरिय तिरुमॊऴि ६-१०-१) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये

तिरु-मन्त्रम् आगिऱ ऎट्टुक्-कण्ण्+++(=बन्ध)+++ आऩ करुम्बिले
वेर्-पऱ्ऱुन् तलैय्-आडैयुङ्+++(=कम्पमान-शिरोऽपि)+++ गऴिन्दाल्
नडुव् उळ्ळ अंशं सर्वोपजीव्यम् आगिऱाप् पोले

श्री-मन्त्र-रूपे ऽष्ट-पर्वणि इक्षु-दण्डे
मूलाग्र-भागयोस् त्यागे
मध्य-स्थांशस्य सर्वोपजीव्यत्ववत्

The middle of the sugarcane (i.e.) aṣṭākṣara with eight joints becomes suitable to everyone,
if the root and the top (i.e.) the first and the last syllable are cut off.

El medio de la caña de azúcar (es decir) aṣṭākṣara con ocho articulaciones
se vuelve adecuada para todos,
Si la raíz y la parte superior (es decir) se cortan la primera y la última sílaba.

तिरुमन्त्रमागिऱ ऎट्टुक्कण्णाऩ करुम्बिले वेर्बऱ्ऱुन् दलैयाडैयुङ् गऴिन्दाल् नडुवुळ्ळ अंशम् सर्वोपजीव्यमागिऱाप्पोले

सर्वोपजीव्यमागिऱाप्पोले इति । इदु दृष्टान्तकथनम्।

प्रपत्ति-निष्ठर् ऎल्लार्क्कुम्
सर्व-कालत्तिलुम् भगवद्-अनुस्मरण-रसत्तुक्कुम् विरोधम् इल्लै।

प्रपत्ति-निष्ठानां सर्वेषां
(योग-रूप-ध्यानायोगेऽपि ) सर्व-कालेऽपि
भगवद्-अनुस्मरणस्य न विरोधः ।

So also there is nothing inappropriate in all prapannas enjoying the delight (rasa) of thinking of Bhagavān at any time whatever.

Entonces, tampoco hay nada inapropiado en todas las Prapannas que disfrutan del deleite (rasa) de pensar en Bhagavān en cualquier momento.

प्रपत्तिनिष्ठरॆल्लार्क्कुम् सर्वकालत्तिलुम् भगवदनुस्मरणरसत्तुक्कुम् विरोधमिल्लै।

सर्वकालत्तिलुम् भगवदनुस्मरणरसत्तुक्कुम् - ‘‘ध्येयो नारायणस्सदा’’ ऎऩ्ऱु विहितमाऩ फलरूपभगवदनुस्मरणत्तिऱ्कुम्, विरोधमिल्लै इति । योगकालत्तिल् विरोधमिल्लै यॆऩ्ऱबडि। मूलमन्त्रम् प्रणवरहितमाऩबोदु ऎप्पडि सर्वयोग्यमागिऱदो अप्पडिये परिकररहितमाऩ फलरूपध्यानयोगम् स्वतन्त्र प्रपत्तिनिष्ठरॆल्लारुक्कुम् योग्यमागुमॆऩ्ऱबडि।

स-परिकरम् आऩ विलक्षण-भक्ति-योगम् आगिल् इऱे
सिलर्क्कु विरोधम् उळ्ळदु।

स-परिकर-विलक्षण–भक्ति-योग-रूपत्वे हि
केषाञ्चिद् विरोधः संभवी ।

It is only for bhakti yoga,
which has its aṅgas or accessories
and which is different from prapatti,
that some are not competent.

Es solo para bhakti yoga, que tiene sus AṅGA o accesorios
y que es diferente de Prapatti,
que algunos no son competentes.

सपरिकरमाऩ विलक्षणभक्तियोगमागिलिऱे सिलर्क्कु विरोधमुळ्ळदु।

साधनभक्तियिल् सिलर्क्कु विरुद्धांशत्तै उपपादिक्किऱार् सपरिकरमाऩ विलक्षणेत्यादिना । परिकरम् - यज्ञादि, वैलक्षण्यं – नैरन्तर्यादि,

क्षण-मात्र साध्यम् आऩ प्रपदनम्
सिद्धम् आऩव् अळविलुम्

‘‘द्वयम् अर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’ (शरणागति-गद्यम्)

ऎऩ्ऱु शरण्यऩ् अरुळिच् चॆय्दाऩ् इऱे।

क्षण-मात्र-साध्यस्य प्रपदनस्य सिद्धत्वेऽपि,

“द्वयम् अर्थानुसन्धानेन सह
सदैव वक्ता”

इति शरण्यो ऽनुजग्राह किल ।

Even though prapatti becomes perfect
by the rite which lasts only for a moment
(we are taught) thus by the Saviour:

“Always utter the dvaya with the thought of its meaning (in your mind)”.

Aunque Prapatti se vuelve perfecto
por el rito que dura solo por un momento
(Nos enseñan) por el Salvador:

“Siempre pronuncie el dvaya con la idea de su significado (en tu mente)”.

क्षणमात्र साध्यमाऩ प्रपदनम् सिद्धमाऩवळविलुम् ‘‘द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’(शरणागति-गद्यम्)ऎऩ्ऱु शरण्यऩरुळिच्चॆय्दाऩिऱे।

स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठऩ् सॆय्युम् इव्व् अनुसन्धानम् उपायमऩ्ऱु,
किन्तु फलमॆऩ्बदिल् भगवदुक्तियुम् प्रमाणमॆऩ्गिऱार् क्षणमात्रसाध्यमाऩ प्रपदनम् सिद्धमाऩव् अळविलुम् इत्यादिना ।

‘‘अनन्य शरणस् त्वत्-पादारविन्द-युगलं शरणमहं प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलेयेप्रपदनम् सिद्धमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्तेति । ‘‘अर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’ ऎऩ्बदाल् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कुम् सर्वदा भगवदनुसन्धानम् सॊल्लित्तायिऱ्ऱु।

आगैयाल्

‘‘ध्येयो नारायणस् सदा’’

ऎऩ्ऱ् अदुवुम्
यथाऽधिकारं सिलर्क्कु उपायम् आगवुम्
सिलर्क्कु फलम् आगवुङ् गॊळ्ळुगैयाल्
इदु स्व-तन्त्र-प्रपत्तिक्कु विरुद्धम् अऩ्ऱु।

अतः,

“ध्येयो नारायणः सदा”

इत्य्-उक्तस्यापि यथाऽधिकारं कैश्चिद् उपायतया
कैश्चित् फलतया च स्वी-कृतत्वाद्
इदं न स्व-तन्त्र–प्रपत्ति-विरुद्धम् ।

Therefore the command

“Nārāyaṇa is to be meditated on always”

should be taken as an upāya for some (viz. those who adopt bhakti)
and as the fruit for others, (namely prapannas).
Thus the command is in no way opposed to prapatti
adopted as a direct and independent means.

Por lo tanto el comando

“Nārāyaṇa se debe meditar siempre”

Debe tomarse como un upāya para algunos (a saber. Aquellos que adoptan bhakti)
y como fruta para otros, (a saber, Prapannas).
Por lo tanto, el comando no se opone de ninguna manera a Prapatti
adoptado como un medio directo e independiente.

आगैयाल् ‘‘ध्येयो नारायणस्सदा’’ ऎऩ्ऱदुवुम् यथाधिकारम् सिलर्क्कु उपायमागवुम् सिलर्क्कु फलमागवुङ् गॊळ्ळुगैयालिदु स्वतन्त्रप्रपत्तिक्कु विरुद्धमऩ्ऱु।

परम-प्रकृतार्थत्तै उपसंहरिक्किऱार् आगैयालिति ।
आगैयाल् - अभिगमनादिगळैप् पोले ध्यानमुम् फलरूपमागैयालॆऩ्ऱबडि।
इदु स्वतन्त्र–प्रपत्तिक्कु विरुद्धम् अऩ्ऱु इति ।

इदु - ‘‘ध्येयो नारायणस् सदा’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩव् इदु,

इप्-प्रपत्ति अङ्गम् आऩ वेषत्तै
भाष्यादिगळिले उदाहरित्त् अरुळिऩार्,
स्वतन्त्रम् आऩ वेषत्तै गद्यत्तिलेय् अरुळिच् चॆय्दार्।

अस्याः प्रपत्तेर् अङ्गत्व-रूपं वेषं
भाष्यादिषूदाजहार,
स्वातन्त्र्य-वेषं गद्येऽनुजग्राह ।

Śrī Rāmānuja has explained in such treatises as Śrī Bhāṣya
how prapatti is an aṅga to bhakti or upāsana.
In the Gadya he explains how prapatti can also be an independent and direct means.

Śrī Rāmānuja ha explicado en tratados como Śrī Bhāṣya
Cómo Prapatti es un AṅGA a Bhakti o Upāsana.
En el Gadya explica cómo Prapatti también puede ser un medio independiente y directo.

इप्प्रपत्ति अङ्गमाऩ वेषत्तै भाष्यादिगळिले उदाहरित्तरुळिऩार्,
स्वतन्त्रमाऩ वेषत्तै गद्यत्तिले यरुळिच्चॆय्दार्।

इप्पडि स्वतन्त्र-प्रपत्तिय् ऎऩ्बदु ऒऩ्ऱ् उण्ड् आगिल्
गीता-भाष्यत्तिल् चरम-श्लोक-व्याख्यानावसरत्तिल् शरण-वरणत्तै
अङ्ग-प्रपत्ति-परम् आगच् चॊल्लुवाऩ् एऩ्

ऎऩ्ऩव् अरुळिच् चॆय्गिऱार्

इप्प्रपत्ति अङ्गमाऩ वेषत्तै भाष्यादिगळिले उदाहरित्तरुळिऩार्। स्वतन्त्रमाऩ वेषत्तै गद्यत्तिले यरुळिच् चॆय्दार्

इति ।
गीतैयिल् साधनभक्तियोगप्रस्तावम् नडन्दु वरुवदालुम्,
मुऩ् श्लोकत्तिल्

‘‘मन्मना भव मद्भक्तो
मद्याजी मां नमस्कुरु ।
मामेवैष्यसि सत्यन्ते
प्रतिजाने प्रियोऽसि मे ॥’’

ऎऩ्ऱु भक्तियोगम् सॊल्लप्पट्ट बडियालुम्
प्रकरणानुरोधेन सर्वफलसाधनमाऩ प्रपत्तियै भक्तिक्कु साधनमाग उदाहरित्तार्।+++(4)+++
अदऩाल्

प्रपत्तिक्कु स्वातन्त्र्येण मोक्षसाधनत्वम् इल्लैय्

ऎऩ्ऱु भाष्यकाररुक्कु अभिप्रेतम् अऩ्ऱु।
आगैयालेये स्वतन्त्रमाऩ वेषत्तै अदावदु स्वातन्त्र्येण मोक्षसाधनत्वत्तै गद्यत्तिले यरुळिच्चॆय्दारागैयाल् श्रीभाष्यकाररुक्कु उभयमुम् अदावदु अङ्गत्वमुम् स्वतन्त्रत्वमुम् तत्तत्प्रकरणानुरोधेन अभिप्रेतमागैयाल् ऒरु विधविरोधमुमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।