०८ चरमश्लोकेन स्वतन्त्र-प्रपत्तेर् अपि विधिः

वेऱे सिलर्

प्रपत्ति-शास्त्रत्तोडु शास्त्रान्तरङ्गळोडु वासिय् अऱ
सर्व-शास्त्रङ्गळुक्कुम् प्रवर्तकर् आऩ व्यासादिगळ्

६६‘‘आलोड्य सर्व-शास्त्राणि
विचार्य च पुनः पुनः ।
इदम् एकं सु निष्पन्नं
ध्येयो नारायणस् सदा॥’’
(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-११)

ऎऩ्ऱुम्

अन्ये केचित्

प्रपत्ति-शास्त्रान्तर-निर्विशेषं
सर्व-शास्त्राणां प्रवर्तकेषु व्यासादिषु,

६६‘‘आलोड्य सर्व-शास्त्राणि
विचार्य च पुनः पुनः ।
इदम् एकं सु निष्पन्नं
ध्येयो नारायणस् सदा॥’’
(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-११)

इति,

Yet others:-

“Such sages as Vyāsa who are alike the expounders of all śāstras including the śāstra on prapatti state:–

“After studying all the śāstras
and after frequent investigation of their meaning with the help of reason,
this one truth alone becomes evident:
Nārāyaṇa should always be meditated on,”

Aún otros:-

“Sabios como Vyāsa que son los expositores de todos los Śāstras, incluido el Śāstra de Prapatti declaran:–

“Después de estudiar todos los Śāstras
y después de una investigación frecuente de su significado con la ayuda de la razón,
Esta verdad por sí sola se hace evidente:
Nārāyaṇa siempre debe ser meditado “,

वेऱे सिलर् प्रपत्तिशास्त्रत्तोडु शास्त्रान्तरङ्गळोडु वासियऱ सर्वशास्त्रङ्गळुक्कुम् प्रवर्तकराऩ व्यासादिगळ् ६६‘‘आलोड्य सर्वशास्त्राणि विचार्य च पुनः पुनः । इदमेकं सु निष्पन्नं ध्येयो नारायणस्सदा’’(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-११) ऎऩ्ऱुम्

सर्वशास्त्रप्रवर्तकर्गळाऩ व्यासादिगळ् ‘‘ध्येयो नारायणस्सदा’’ ऎऩ्ऱु असकृदावृत्तज्ञानत्तिऱ्के मोक्षसाधनत्वत्तैच् चॊल्लियिरुप्पदाल् अनावृत्तमाऩ प्रपत्तिक्कु मोक्षसाधनत्वम् कूडादु। चरमश्लोकादिगळिल् सर्वपापनिवर्तकमागच् चॊऩ्ऩ प्रपत्ति

‘‘मामेव ये प्रपद्यन्ते
मायामेतां तरन्ति ते’’

इत्यादिगळिऱ्पडिये भक्तिक्कु अङ्गभूतमाय्क्कॊण्डु परम्परया सर्वपापनिवर्तकमॆऩ्ऱे सॊल्ल वेण्डुमॆऩ्गिऱ वेऱे सिलरुडैय पक्षत्तै अनुवदित्तुप् परिहरिक्किऱार्वेऱे सिलरित्यादिना ।

६७‘‘हरिर् एकस् सदा ध्येयो
भवद्भिस् सत्त्व-संस्थितैः’’(हरि-वंशम् १३२-१४)

ऎऩ्ऱुम्

६७‘‘हरिर् एकस् सदा ध्येयो
भवद्भिस् सत्त्व-संस्थितैः’’(हरि-वंशम् १३२-१४)

इति,

“Hari alone is fit to be meditated on always by people like you who are sāttvikas.”

“Hari solo es apto para ser meditado siempre por personas como tú que son sāttvikas”.

६७‘‘हरिरेकस्सदा ध्येयो भवद्भिस्सत्वसंस्थितैः’’(हरि-वंशम् १३२-१४) ऎऩ्ऱुम्

‘‘स्मर्तव्यस् सततं विष्णुः’’(हरि-वंशम् १३२-१४)

ऎऩ्ऱुम्

‘‘स्मर्तव्यस् सततं विष्णुः’’(हरि-वंशम् १३२-१४)

इति च

" Viṣṇu is constantly to be meditated on.
He should never be forgotten.”

“Viṣṇu se debe meditar constantemente. Nunca debería ser olvidado “.

‘‘स्मर्तव्यस्सततं विष्णुः’’(हरि-वंशम् १३२-१४) ऎऩ्ऱुम्

इप् पडि निष्कर्षिया निऱ्क
सकृत्-प्रपत्ति-मात्रत्ताले मोक्षम् आगक् कूडुमो;

निष्कर्षत्सु सत्सु
सकृत्-प्रपत्ति-मात्रेण मोक्षः कथं युज्येत ?

When they have arrived at this conclusion,
how could it be said that, by the performance of prapatti on a single occasion, mokṣa could be attained?

Cuando han llegado a esta conclusión,
¿Cómo podría decirse que, por el desempeño de Prapatti en una sola ocasión, se podría alcanzar mokṣa?

इप्पडि निष्कर्षिया निऱ्क सकृत्प्रपत्तिमात्रत्ताले मोक्षमागक्कूडुमो;

‘‘मामेव ये प्रपद्यन्ते
(मायामेतां तरन्ति ते।)’’
(गीता ७-१४)

इत्यादिगळ् अङ्ग-प्रपत्ति-विषयङ्गळ् आऩाऱ् पोले

‘‘मामेव ये प्रपद्यन्ते
(मायामेतां तरन्ति ते।)’’
(गीता ७-१४)

इत्यादीनाम् अङ्ग-प्रपत्ति-विषयकत्ववत्

The passage in the Gita which says :-

Those who perform prapatti to me alone, get over mayā
which cannot be easily got over

-- this passage and others like it refer to prapatti
which is an aṅga or accessory to bhakti (upāsana) or meditation.

El pasaje en el Gita que dice:-

Aquellos que me entregan prapatti solo, superen a Mayā
que no se puede superar fácilmente

- Este pasaje y otros como este se refieren a Prapatti
que es un AṅGA o accesorio para Bhakti (upāsana) o meditación.

‘‘मामेव ये प्रपद्यन्त’’(गीता ७-१४) इत्यादिगळ् अङ्गप्रपत्तिविषयङ्गळाऩाऱ्पोले

चरम-श्लोकादिगळुम्
स-परिकर-प्रपत्तियै भक्त्य्-अङ्गम् आग
विधिक्किऱऩव् आग वेण्डावोव्

ऎऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्

चरम-श्लोकादीनां स-परिकर-प्रपत्तेर् भक्त्य्-अङ्गतया विधायकत्वं हि युक्तम्

इत्य् आचक्षते ।

Similarly such texts as the Carama śloka should be considered as prescribing prapatti with its accessories only as an aṅga of bhakti”.

(Some) might contend as above.

Del mismo modo, los textos como el Carama Śloka deben considerarse como prescribir Prapatti con sus accesorios solo como Aṅga de Bhakti “.

(Algunos) podría contener como arriba.

चरमश्लोकादिगळुम् सपरिकरप्रपत्तियै भक्त्यङ्गमाग विधिक्किऱऩवाग वेण्डावोवॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्

इदुवुम् अनुपपन्नम्;

इदम् अप्य् अनुपपन्नम् ।

This contention of theirs is inappropriate.

Esta afirmación de las suyas es inapropiada.

इदुवुमनुपपन्नम्;

इदुवुमनुपपन्नमित्यादि परिहारपरम्।

‘‘शरणं त्वां प्रपन्ना ये
ध्यान-योग-विवर्जिताः ।
तेऽपि मृत्युम् अतिक्रम्य
यान्ति तत् वैष्णवं पदम्॥’’
(ब्राह्म-पुराणम्)

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘शरणं त्वां प्रपन्ना ये
ध्यान-योग-विवर्जिताः ।
तेऽपि मृत्युम् अतिक्रम्य
यान्ति तत् वैष्णवं पदम्॥’’
(ब्राह्म-पुराणम्)

इति

(For it has been said):

“Those who are incapable of meditation (upāsana or bhakti)
and seek Thee as their upāya-
even they cross over saṁsāra
and enter Thy abode, Vaikuṇṭha,”

(Porque se ha dicho):

“Aquellos que son incapaces de meditar (upāsana o bhakti)
y buscarte como su upāya-
Incluso se cruzan sobre Saṁsāra
y entra en tu morada, Vaikuṇṭha, "

‘‘शरणं त्वां प्रपन्ना ये ध्यानयोगविवर्जिताः । तेऽपि मृत्युमतिक्रम्य यान्ति तत् वैष्णवं पदम्॥’’(ब्राह्म-पुराणम्) ऎऩ्ऱुम्,

शरणमित्यादि । ध्यानयोगविवर्जितर्गळाय् ऎवर्गळ् उऩ्ऩैये मोक्षार्थमाग शरणमागप्पऱ्ऱुगिऱार्गळो अवर्गळुम् संसारत्तै अतिक्रमित्तु वैष्णवपरमपदत्तैयडैगिऱार्गळॆऩ्ऱु श्लोकार्थम्। इदिल् भक्तियोगत्तै अनुष्ठिक्कादवर्गळुम् अनावृत्तमाऩ शरणागतियाले मोक्षत्तैयडैगिऱार्गळॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदालुम्, इदै अङ्गप्रपत्तियागच्चॊल्ल वऴियिल्लामैयालुम्, स्वतन्त्रप्रपत्तिक्के साक्षान्मोक्ष साधनत्वत्तै अकामऩुम् ऒप्पुक्कॊळ्ळवेणुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘यद् येन काम-कामेन
न साध्यं साधनान्तरैः ।
मुमुक्षुणा यत् सांख्येन
योगेन न च भक्तितः ॥
प्राप्यते परमं धाम
यतो नावर्तते यतिः ।
तेन तेनाप्यते तत् तन्
न्यासेनैव महामुने ॥
परमात्मा च तेनैव
साध्यते पुरुषोत्तमः। ’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-२५)

ऎऩ्ऱुम्

‘‘यद् येन काम-कामेन
न साध्यं साधनान्तरैः ।
मुमुक्षुणा यत् सांख्येन
योगेन न च भक्तितः ॥
प्राप्यते परमं धाम
यतो नावर्तते यतिः ।
तेन तेनाप्यते तत् तन्
न्यासेनैव महामुने ॥
परमात्मा च तेनैव
साध्यते पुरुषोत्तमः। ’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-२५)

इति

“Whatever object is desired, by whatsoever person
and whatever cannot be obtained by other means,
and that mokṣa from which abode there is no return
and which cannot be attained by karma yoga, jñānayoga, or bhakti yoga,
all these fruits are obtained, O great sage,
by those who respectively strive for them by the performance of prapatti.
The Supreme Self is attained only thereby.”

“Cualquiera que sea el objeto deseado, por cualquier persona
y lo que no se puede obtener por otros medios,
y ese mokṣa de la cual no hay retorno
y que no puede ser logrado por Karma Yoga, Jñānayoga o Bhakti Yoga,
Se obtienen todas estas frutas, oh gran salvia,
por aquellos que respectivamente se esfuerzan por ellos por el desempeño de Prapatti.
El Ser Supremo se alcanza solo de ese modo “.

‘‘यद्येन कामकामेन न साध्यं साधनान्तरैः । मुमुक्षुणा यत् सांख्येन योगेन न च भक्तितः ॥ प्राप्यते परमं धाम यतो नावर्तते यतिः । तेन तेनाप्यते तत्तन्न्यासेनैव महामुने ॥ परमात्मा च तेनैव साध्यते पुरुषोत्तमः’’(अहिर्बुध्न्य-संहिता ३७-२५) ऎऩ्ऱुम्

यद्येनेति । कामकामेन येन साधनान्तरैः यत्फलं न साध्यं, येन मुमुक्षुणा कर्मयोग ज्ञानयोग भक्तियोगैः मोक्षाख्यं यत्फलं न साध्यं तेन – कामकामऩालुम्, तेन च – मुमुक्षुवालुम् तत् – प्रयोजनान्तर-मुम्, तच्च – मोक्षमुम्, न्यासेनैवाप्यते – न्यासत्तालेये यडैयप्पडुगिऱदु। पुरुषोत्तमः परमात्मा च तेनैव साध्यते ऎऩ्बदु श्लोकार्थम्। इन्द श्लोकङ्गळिल् ‘‘न च भक्तितः’’ ऎऩ्ऱुम् ‘‘न्यासेनैव’’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदाल् स्वतन्त्रप्रपत्तिक्के साक्षान्मोक्षसाधनत्वम् सॊल्लप् पट्टदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इत्य्-आदि-वचनङ्गळाले
स्व-तन्त्र-प्रपत्ति सिद्धित्ताल्
इन्-निष्ठैय्-उडैयवऩुक्कु
श्री-वैकुण्ठ-गद्यत्तिऱ् पडियिले

स्वयं-फलम् आग

‘‘ध्येयो नारायणस् सदा’’
(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-२१)

ऎऩ्गिऱव् अर्थत्तिल्
तऩ्-विऴुक्+++(=पतत्)+++-काड्+++((प्रत्ययः)=मात्रम्)+++-अन्वयत्तुक्कु विरोधम् इल्लै।

इत्य्-आदिभिर् वचनैः
स्व-तन्त्र-प्रपत्तेः सिद्धौ एतन्-निष्ठावतः
श्री-वैकुण्ठ-गद्योक्त-रीत्या स्वयं फल-रूपेण

‘‘ध्येयो नारायणस् सदा’’
(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-२१)

इत्य्-उक्ते ऽर्थे
स्वतः-प्राप्तांशान्वियस्य विरोधो नास्ति ।

उपासन-शक्तौ तु ध्यानस्य +उपायरूपेणान्वयः,
प्रपन्ने हि फल-रूपेण।

As stated in these passages,
if prapatti adopted as a direct and independent upāya is well established,
the prapanna acquires, as its reward,
the capacity to meditate constantly on Nārāyaṇa as stated in Śrī Vaikuṇṭha Gadya.

Como declarado en estos pasajes,
Si Prapatti adoptado como un upāya directo e independiente está bien establecido,
La Prapanna adquiere, como su recompensa,
La capacidad de meditar constantemente en Nārāyaṇa como se indica en Śrī Vaikuṇṭha Gadya.

इत्यादिवचनङ्गळाले स्वतन्त्रप्रपत्ति सिद्धित्ताल् इन्निष्ठैयुडैयवऩुक्कु श्रीवैकुण्ठगद्यत्तिऱ्पडियिले स्वयंफलमाग ‘‘ध्येयो नारायणस्सदा’’(भारतम् आनुशासनिक-पर्व १७८-२१) ऎऩ्गिऱवर्थत्तिल् तऩ् विऴुक्काडन्वयत्तुक्कु विरोधमिल्लै।

स्वतन्त्रप्रपत्तिसिद्धित्तालिति ।
अङ्ग-प्रपत्तितया नयिप्पिक्क मुडियाद पडि
स्वतन्त्र प्रपत्ति सिद्धित्ताल् ऎऩ्ऱ बडि।

इप्-पडियागिल्
सर्वाधिकारिक्कुम् साधारणम् आग
‘‘ध्येयो नारायणस्सदा’’
ऎऩ्ऱु निरन्तर-चिन्तऩैयै विधिक्किऱ वचनत्तुक्कु गतिय्?

ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार् इन् निष्ठैयै युडैयवऩुक्कु इत्यादिना ।
तऩ् विऴुक्काडन्वयत्तिऱ्कु विरोधमिल्लैयिति ।
तऩ् विऴुक्काडन्वयत्तिऱ्कु – स्वतः प्राप्तमाऩ अन्वयत्तुक्कु, उपाय-फल-साधारणम् आग
‘‘ध्येयो नारायणस् सदा’’ ऎऩ्ऱु विहितम् आऩ ध्यानरूपार्थत्तिल्
शक्तऩुक्कु उपायतया ऽन्वयत्तुक्कुम्,
अशक्तऩुक्कु फलतया ऽन्वयत्तिऱ्कुम् विरोधम् इल्लैय् ऎऩ्ऱबडि। +++(4)+++

इदु अरोगऩुक्कुम् आरोग्यार्थिक्कुम् क्षीरं सेव्यम् ऎऩ्ऱदोड् ऒक्कुम्। +++(5)+++

इदम्

अ-रोगेणारोग्यार्थिना च क्षीरं सेव्यम्

इत्य् उक्त्या तुल्यम् ।

This is just like milk being a suitable drink for both the healthy man and the man who is in ill-health.

Esto es como la leche es una bebida adecuada
tanto para el hombre sano
como para el hombre que está en mal estado.

इदु अरोगऩुक्कुम् आरोग्यार्थिक्कुम् क्षीरं सेव्यम् ऎऩ्ऱदोडॊक्कुम्।

ऒरु वाक्यत्तिल् विहितम् आऩ ओरर्थत्तिल्
उपायतया ऒरुवऩुक्कुम्
फलतया ऒरुवऩुक्कुम्
अन्वयम् कण्डद् उण्डोव्?

ऎऩ्ऩ दृष्टान्त-प्रदर्शनत्ताले
इप्-पडि उण्ड् ऎऩ्गिऱार्
इदु अरोगऩुक्कुम् आरोग्यार्थिक्कुम् क्षीरम् सेव्यमॆऩ्ऱदोडॊक्कुमिति । वैद्यशास्त्रत्तिल् क्षीरम् सेव्यमॆऩ्ऱु क्षीरसेवै अरोगऩुक्कुम्, आरोग्यार्थिक्कुम् तन्त्रेण विधिक्कप्पट्टदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

साङ्गम् आऩ ध्यान-विशेषम् सर्वाधिकारम् अऩ्ऱेय् आगिलुम्
भगवद्-विषयत्तिल् अधिकारानुरूपम् आग वऱियल् आम् अळवुम्

’’निरन्तरम् निऩैप्पद् आग
नी निऩैक्क वेण्डुमे’’
(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् १०१)

इत्य्-आदिगळिऱ् पडिये
अनुसन्धिक्कवुङ् कुऱैय् इल्लै।

साङ्गस्य ध्यान-विशेषस्य सर्वाधिकारकत्वाभावेऽपि,
भगवद्-विषये ऽधिकारानुरूपं
यावज् ज्ञातुं शक्यम्,
तावत्-पर्यन्तस्य

“निरन्तरं यथा चिन्तनं स्यात्
तथा त्वया संकल्पनीयम्”

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या
ऽनुसन्धानस्य न क्षतिः ।

Though meditation (upāsana or bhakti) with its (Vedic) aṅgas is not within the competency of every one,
yet it is not impossible for everyone to meditate on the Lord
in such measure as is possible for one with his competency,
as may be seen in the passage -

“May I, as the result of Thy will,
be endowed with the power of constantly meditating on Thee!”

Aunque la meditación (upāsana o bhakti) con sus aṅgas (védicos) no está dentro de la competencia de cada uno,
Sin embargo, no es imposible que todos mediten en el Señor
En la medida que sea posible para su competencia,
Como se puede ver en el pasaje -

“¿Puedo, como resultado de tu voluntad, ¡Estar dotado del poder de meditar constantemente en ti! "

साङ्गमाऩ ध्यानविशेषम् सर्वाधिकारमऩ्ऱेयागिलुम् भगवद्विषयत्तिल् अधिकारानुरूपमाग वऱियलामळवुम् ’’निरन्दरम् निऩैप्पदाग नी निऩैक्क वेण्डुमे’’(तिरुच्-छन्दविरुत्तम् १०१) इत्यादिगळिऱ्पडिये अनुसन्धिक्कवुङ् गुऱैयिल्लै।

अत्रैवर्णिकर्गळिलुम् स्व-तन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठर्गळ् उण्डागैयाल्
अवर्गळुक्कु अष्टाङ्गभक्तियिल् अधिकारम् इल्लैयागैयाल्
फलतयापि अदिल् अन्वयम् कूडादे

ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार्
साङ्गमाऩ ध्यानविशेषम् सर्वाधिकारमऩ्येऱागिलुमिति ।

अधिकारानुरूपमाग - त्रैवर्णिकत्वात्रैवर्णिकत्व-रूपाधिकारानुगुणम् आग,

निरन्तरम् इति ।
निरन्दरम् - सर्वकालत्ति लुम्, निऩैप्पदाग - उऩ्ऩै ध्यानम् पण्णुम्बडि। नी निऩैक्कवेण्डुमे - नी सङ्कल्पिक्कवेण्डुमॆऩ्गै।

अनुसन्धिक्कवुम् कुऱैयिल्लै इति ।
त्रैवर्णिकर् आगिल् स्वाधिकारानुगुणम् आग अष्टाङ्ग-योग-रूपानुसन्धानत्तैच् चॆय्यवुम्,
अत्रैवर्णिकरागिल् स्वाधिकारानुरूपमाग प्रेम-भक्ति-रूपानुसन्धानत्तैच् चॆय्यवुम् कुऱैव् इल्लैय् ऎऩ्ऱ बडि।

भाष्य-काररुम्
इव्व्+++(→प्रपत्ति)+++-उपाय-निष्ठैयै सिऱिय गद्यत्तिलुम्, पॆरिय गद्यत्तिलुम् अरुळिच् चॆय्दु

[[२२५]]

श्रीभाष्यकारो ऽप्य् एतद्+++(→प्रपत्ति)+++-उपाय-निष्ठां
लघु-गद्ये पृथु-गद्ये च प्रतिपाद्य

The author of Śrī Bhāṣya, too,
after teaching this upāya (prapatti) in his smaller Gadya (Śrī Raṅga Gadya) and in the longer Gadya (Śaraṇāgati Gadya)

El autor de Śrī Bhāṣya también, Después de enseñar esto upāya (Prapatti) en su gadya más pequeño (Śrī Raṅga Gadya) y en el más largo Gadya (Śaraṇāgati Gadya)

भाष्यकाररुमिव्वुपायनिष्ठैयै सिऱिय गद्यत्तिलुम् पॆरिय गद्यत्तिलुमरुळिच्चॆय्दु

श्रीभाष्यकारर् शरणागति-गद्यत्तिल् स्व-तन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठैयै विस्तारम् आगवुम्, श्रीरङ्गगद्यत्तिल् सङ्ग्रहमागवुम् अरुळिच् चॆय्दु इन्द निष्ठैयैयुडैयवऩुक्के ‘‘ध्येयो नारायणस्सदे’’ त्यादिगळिल् विहितमाऩ ध्यानविशेषत्तै प्रत्यहमनुस्मरणीयमाग अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् भाष्यकाररुमित्यादिना ।

श्रीवैकुण्ठ-गद्यत्तिलुम् इन्-निष्ठैयैच् चुरुङ्गक् काट्टि

श्री-वैकुण्ठ-गद्यय् इमां निष्ठां संक्षेपेण प्रदश्ये

and referring to it briefly in the Vaikuṇṭhagadya,

y refiriéndose brevemente en el Vaikuṇṭhagadya,

श्रीवैकुण्ठगद्यत्तिलुम् इन्निष्ठैयैच् चुरुङ्गक्काट्टि

इरुन्द नाळ् प्राप्य-रुचि कुलैयादे वळर्न्दु
पोरुम् बडिक्क् ईड् आऩ अनुसन्धान-विशेषत्तै

जीवन-काले प्राप्य-रुचिर् यथा न विनश्येत्,
प्रत्युत वर्धेत –
तद्-अनुगुणम् अनुसन्धान-विशेषं

so that the desire for the end in view may gain in strength
without suffering any diminution

para que el deseo de final de la vista pueda ganar en fuerza
sin sufrir ninguna disminución

इरुन्दनाळ् प्राप्यरुचि कुलैयादे वळर्न्दु पोरुम्बडिक्कीडाऩ अनुसन्धानविशेषत्तै

‘‘ततश् च प्रत्यहम् आत्मोज्जीवनायैवम् अनुस्मरेत्’’(वैकुण्ठ-गद्यम्)

ऎऩ्ऱु तुडङ्गि अरुळिच् चॆय्दार्।

‘‘ततश् च प्रत्यहम् आत्मोज्जीवनायैवम् अनुस्मरेत्’’(वैकुण्ठ-गद्यम्)

इत्य् आरभ्यानुजग्राह ।

in the passage which begins as follows,
is pleased to teach this form of meditation :

“In order to that one may continue to live the life of the spirit,
one should meditate in this manner.”

en el pasaje que comienza como sigue,
se complace en enseñar esta forma de meditación:

“Para que uno pueda continuar viviendo la vida del Espíritu,
Uno debería meditar de esta manera “.

‘‘ततश्च प्रत्यहमात्मोज्जीवनायैवमनुस्मरेत्’’(वैकुण्ठ-गद्यम्) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि अरुळिच्चॆय्दार्।