१० लक्ष्म्यां शङ्काः

(5) LAKṢMĪ IS AS MUCH THE UPĀYA AS THE LORD HIMSELF:

(5) Lakṣmī es tanto el Upāya como el Señor mismo:

इप्-पडि नारायण-शब्दत्तिल् सिद्धम् आऩ गुण-विशेष–सम्बन्ध-विशेषङ्गळ्+++(←“नार”)+++ अडिय् आगप् पिऱक्कुङ्
कलक्कङ्गळुक्कुप् परिहारम् उदाहरित्तोम्;

एवं नारायण-शब्दे सिद्धान् गुण-विशेष–सम्बन्ध-विशेषान्+++(←“नार”)+++
हेतुत्वेन +अवलम्ब्य जायमानानां व्यामोहानां परिहारान् उदाहार्ष्म ।

So far we have dispelled the misconceptions that might arise
from a consideration of the peculiar attributes and the peculiar relationship (of śeṣa and śeṣī )
which are revealed in the word Nārāyaṇa,

Hasta ahora hemos disipado los conceptos erróneos que podrían surgir
De una consideración de los atributos peculiares y la relación peculiar (de Śeṣa y Śeṣī)
que se revelan en la palabra nārāyaṇa,

इप्पडि नारायणशब्दत्तिल् सिद्धमाऩ गुणविशेषसम्बन्धविशेषङ्गळडियागप् पिऱक्कुङ् गलक्कङ्गळुक्कुप् परिहारम् उदाहरित्तोम्;

इऩि वृत्तानुवादपूर्वकमाग शिष्यावधानार्थम् वक्ष्यमाणार्थत्तै प्रतिज्ञै पण्णुगिऱार् इप्पडि इत्यादिना ।

‘‘गुणविशेषसम्बन्धविशेषङ्गळडियागप् पिऱक्कुम् कलक्कङ्गळुक्कु’’

ऎऩ्ऱु मुऩ्सॊऩ्ऩ कलक्कङ्गळुक्कु हेतुक्कळै उदाहरित्तदाल्, अन्द कलक्कङ्गळ् सम्भावितङ्गळॆऩ्ऱु तोऩ्ऱुगिऱदु।

इऩि

३८‘‘लक्ष्म्या सह हृषीकेशो
देव्या कारुण्य-रूपया ।
रक्षकस् सर्व-सिद्धान्ते +++(←मन्त्रसिद्धान्तादि ४)+++
वेदान्तेऽपि च गीयते॥’’
(लक्ष्मीतन्त्रम् २८-१४)

ऎऩ्गिऱबडिये

इतः परं

३८‘‘लक्ष्म्या सह हृषीकेशो
देव्या कारुण्य-रूपया ।
रक्षकस् सर्व-सिद्धान्ते +++(←मन्त्रसिद्धान्तादि ४)+++
वेदान्तेऽपि च गीयते॥’’
(लक्ष्मीतन्त्रम् २८-१४)

इत्य्-उक्त-रीत्या

Hereafter As stated in the following śloka,

“It is said in all religious systems and in the Vedānta
that Bhagavān acts as the Saviour only in the company of Lakṣmī ,
who is the very embodiment of compassion”.
(The phrase, ‘religious systems’ here refers to the four Pāñcarātra systems).

En adelante como se indica en el siguiente Śloka,

“Se dice en todos los sistemas religiosos y en el Vedānta
que Bhagavān actúa como el Salvador solo en compañía de Lakṣmī,
quien es la misma encarnación de la compasión “.
(La frase, ‘sistemas religiosos’ aquí se refiere a los cuatro sistemas Pāñcarātra).

इऩि

३८‘‘लक्ष्म्या सहहृषीकेशो देव्या कारुण्यरूपया ।
रक्षकस्सर्वसिद्धान्ते वेदान्तेऽपि च गीयते’’(लक्ष्मीतन्त्रम् २८-१४)

ऎऩ्गिऱबडिये

लक्ष्म्या सहेति । हृषीकेशः – कर्मानुगुणमाग तऩक्कु रक्षणीयऩाग निऩैत्त जीवऩुडैय इन्द्रियादिगळै तदधिकारानुगुणमाग उपायानुष्ठानत्तिल् नियमिक्कुम् ईश्वरऩ्, कारुण्यरूपया – कृपैये वडिवुगॊण्डाळ्बोलिरुक्किऱ, देव्या - तऩक्कनुगुणमाऩ विहारत्तैयुडैय, लक्ष्म्या सह - पॆरियबिराट्टिया रोडुगूडिये, रक्षकः - रक्षगऩाग आगिऱाऩॆऩ्ऱु, सर्वसिद्धान्ते – आगम, मन्त्र, तन्त्र, तन्त्रान्तररूपमाऩ सिद्धान्त चतुष्टयत्तिलुम्, वेदान्तेऽपि च – सर्ववेदान्तङ्गळिलुम्, गीयते – उद्घोषिक् कप्पडुगिऱाऩॆऩ्गै।

इदिल्

पिराट्टियोडु सेर्न्दे भगवाऩ् रक्षिक्किऱाऩ्,
अदावदु अनिष्टनिवृत्तियैयुम्, इष्टप्राप्तियैयुम् सॆय्विक्किऱाऩ्

ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल्
यज्ञत्तिल् पत्निक्कुक् कर्तृत्वम् बोल्
पिराट्टिक्कुम् रक्षणत्तिल् उपायत्वमुण्डॆऩ्ऱु स्पष्टमागत् तोऱ्ऱुगैयाल्
वक्ष्यमाण कलक्कम् अतिदुर्बलमॆऩ्ऱु सूचिप्पित्तुक् कॊण्डे परिहारप्रतिज्ञैयैप् पण्णिय् अरुळिगिऱार् ऎऩ्गिऱबडिये इत्यादिना ।

स-पत्नीकऩ् आय्क् कॊण्डु
सर्व-रक्षण-यज्ञ-दीक्षितऩ् आऩ सर्वेश्वरऩुक्कु
श्रीमच्-छब्दत्तिले सॊल्लुगिऱ पत्नी-सम्बन्धत्तिल्
वरुङ् कलक्कङ्गळुक्कु दिङ्-मात्रत्ताले परिहारङ् काट्टुगिऱोम्।

सपत्नीकस्य सतः सर्व-रक्षण-दीक्षितस्य सर्वेश्वरस्य
श्रीमच्-छब्दोक्त-पत्नी-संबन्ध-विषये
जायमानानां व्यामोहानां दिङ्-मात्रेण परिहारं प्रदर्शयामः ।

विस्तारो ऽग्रे ग्रन्थान्तरे च॥

पत्नीत्वं साभिप्रायविशेषणम् - पुरुषकार एव इति केचिद् दुर्वदन्ति।
पत्नीत्वे हि यागाधिकारः। ततो हि सन्न्यासिनां नाधिकारः।
भक्तियोगे न तादृशो निर्बन्धः।

we shall proceed briefly to remove certain misconceptions
which arise from the relationship of spouse
that is expressed in the word Śrīmat (having Lakṣmī )
as existing between Śrī and the Supreme Ruler
who has consecrated Himself for the sacrifice or yajna of saving all.

procederemos brevemente para eliminar ciertos conceptos erróneos
que surgen de la relación del cónyuge
que se expresa en la palabra Śrīmat (con Lakṣmī)
como existente entre śrī y el gobernante supremo
quien se ha consagrado a sí mismo por el sacrificio o yajna de salvar a todos.

सपत्नीकऩाय्क्कॊण्डु सर्वरक्षणयज्ञदीक्षितऩाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु श्रीमच्छब्दत्तिले सॊल्लुगिऱबत्नीसम्बन्धत्तिल् वरुङ्गलक्कङ्गळुक्कु दिङ्मात्रत्ताले परिहारङ् गाट्टुगिऱोम्।

‘‘पत्नीसम्बन्धत्तिल् वरुम् कलक्कङ्गळुक्कु’’ ऎऩ्ऱु
वक्ष्यमाणकलक्कङ्गळै निर्हेतुकङ्गळाग निर्देशित्तिरुप्पदाल् अवैगळ् सम्भावितङ्गळेअऩ्ऱॆऩ्ऱु सूचितमागिऱदु। अत एव दिङ्मात्रत्ताले परिहारम् काट्टुगिऱोम् ऎऩ्ऱु दिङ्मात्रप्रदर्शनत्ताले परिहारम् प्रतिज्ञातमायिऱ्ऱु।

सिलर् द्वयत्तिल् पूर्व-खण्डत्तिल्
श्रीमच्-छब्दम् उपलक्षण-परम् ऎऩ्ऱुम्
उत्तर-खण्डत्तिल् श्रीमच्-छब्दम् विशेषण-परम् ऎऩ्ऱुम्
पिरियच् चॊऩ्ऩार्गळ्।

[[१९५]]

केचिद् द्वये पूर्वखण्डे श्रीमच्-छब्द उपलक्षणपर इति,
उत्तरखण्डे श्रीमच्-छब्दो विशेषण-पर इति
विभज्य व्याचचक्षिरे ।

There are some who hold that,
in the former part of the Dvaya,
the word Śrīmat is an Upalakṣaṇa
( an accidental sign by which the thing is distinguished
and not a permanent attribute (or viśeṣaṇa)),
whereas in the latter part, the same word means a permanent attribute of Nārāyaṇa .

(In “That is Devadatta’s field where the crane was sitting before”,
the crane is an Upalakṣaṇa or accidental feature to identify the field with.
It is not a permanent attribute or viśeṣaṇa of the field.)

(If this were true, it would follow that the words
‘I seek as my refuge’ / śaraṇam prapadye
would apply only to Nārāyaṇa
and not to Śrī or Lakṣmī
who, in that part, according to them,
is not meant to be taken as an inseparable attribute
but as only an accidental mark to distinguish Nārāyaṇa.

Since in the latter part, Srīmat is, according to them, an inseparable attribute (viśeṣana),
it would follow that the dative and the namah would apply to the attribute and the substantive, viz. Srī and Bhagavān.
(It would then mean that
Lakṣmī is not to be sought as the upāya
but that adoration and service are due to her as well as to her spouse, Nārāyaṇa ).

Hay algunos que sostienen eso,
en la primera parte del dvaya,
La palabra śrīmat es un upalakṣaṇa
(un signo accidental por el cual se distingue la cosa
y no un atributo permanente (o viśeṣaṇa)),
Mientras que en la última parte,
la misma palabra significa un atributo permanente de Nārāyaṇa.

(En “Ese es el campo de Devadatta donde la grúa estaba sentada antes”,
La grúa es una característica upalakṣaṇa o accidental para identificar el campo.
No es un atributo permanente o viśeṣaṇa del campo).

(Si esto fuera cierto, seguiría que las palabras
‘Busco como mi refugio’ / Śaraṇam Prapadye
se aplicaría solo a Nārāyaṇa
y no a Śrī o Lakṣmī
quien, en esa parte, según ellos,
no está destinado a ser tomado como un atributo inseparable
pero como solo una marca accidental para distinguir nārāyaṇa.

Dado que en la última parte, Srīmat es, según ellos, un atributo inseparable (viśeṣana),
Seguiría que el dativo y el namah se aplicarían al atributo y al sustantivo, a saber Srī y Bhagavān.
(Entonces significaría que
Lakṣmī no debe ser buscado como el upāya
pero esa adoración y servicio se deben a ella y a su cónyuge, Nārāyaṇa).

सिलर् द्वयत्तिल् पूर्वखण्डत्तिल् श्रीमच्छब्दमुपलक्षणपरमॆऩ्ऱुम्उत्तरखण्डत्तिल् श्रीमच्छब्दम् विशेषणपरमॆऩ्ऱुम् पिरियच्चॊऩ्ऩार्गळ्।

निरसिक्कवेण्डिय पक्षत्तै अनुवदिक्किऱार् सिलर् द्वयत्तिलित्यादिना । विद्यमानं सद्व्यावर्तकं विशेषणं । यथा गन्धवती पृथिवीत्यादौ गन्धादिः । गन्धमाऩदु पृथिवियिल् इरुन्दुगॊण्डे पृथिवियै इतरत्तिऩिऩ्ऱुम् व्यावर्तिप्पिक्किऱदु। अविद्यमानं सद्व्यावर्तकं उपलक्षणं । यथा “यत्रायं सारसः स देवदत्तकेदार” इत्यादौ सारसादिः ।+++(४)+++

इन्द नम् मुऩ्ऩिरुक्कुम् सारसपक्षियाऩदु मुऩ्बु ऎन्द वयलिलिरुन्ददो अदु देवदत्तकदारमॆऩ्ऱाल् मुऩ्ऩिरुक्कुम् सारसम् देवदत्तकदारत्तिलिरामले अदै इतरव्यावृत्तमाग ज्ञापिक्किऱदिऱे। इन्द विशेषणत्वापलक्षणत्वङ्गळ् जन्माद्यधिकरण श्रीभाष्यत्तिल् सॊल्लप्पट्टदुगळ्। इन्द उपलक्षणत्वत्तै प्रकृतत्तिल् पिराट्टिविषयत् तिले एकदेशिकळुम् सॊल्लुगिऱार्गळिल्लै। सॊल्लवुम् मुडियादु।

‘‘विष्णोश् श्रीर् अनपायिनी’’
‘‘श्रीवत्स-वक्षा नित्य-श्रीः’’

इत्य्-आदि-वचनङ्गळिल् लक्ष्मिक्कु विष्णुविऩिडत्तिल् सर्वदासत्वं सॊल्लियिरुप्पदाल् अविद्यमानत्वम् घटियातिऱे। आगैयाल् विशेष्यान्वयिक्रियानन्वयित्वे सति विशेष्यव्यावर्तकत्वं विशेषणत्वम्।

यथा लम्बकर्णम् आनयेत्यादौ लम्बकर्णत्वादेः ।

विशेष्यान्वयिक्रियानन्वयित्व सति विशेष्यव्यावर्तकत्वमुपलक्षणत्वं । यथा चित्रगुमानयत्यादौ चित्रगोत्वादः ऎऩ्ऱु परिष्करित्तुक्कॊळ्ळ वेण्डुम्। द्वयत्तिल् उत्तरखण्डत्तिल् नारायणशब्दोत्तर चतुर्थ्यर्थमाऩ कैङ्कर्यक्रियैयिल् प्रतिसम्बन्धित्वेन श्रीक्कुम् नारायणऩुक्कुम् अन्वयम् सर्वसम्मतमागैयाल् अङ्गु विशेष्यभूतनारायणान्वयिकैङ्कर्य क्रियान्वयित्व सति विशेष्यभूतनारायणव्यावर्तकत्वात् श्री, विशेषणमॆऩ्ऱुम्, श्रीमच्छब्दंविशेषणपरमॆऩ्ऱुम्, पूर्वखण्डत्तिल् ‘‘शरणं प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱ उपायवरणक्रियैयिल् उपायमाऩ नारायणऩुक्कु मात्रमे अन्वयमुण्डु; अन्द क्रियैयिल् उपायमल्लाद श्रीक्कु अन्वय मिल्लैयागैयाल् विशेष्यान्वयिक्रियानन्वयित्व सति विशेष्यव्यावर्तकत्वरूपोपलक्षणत्वमे पिराट्टिक्कुच्चॊल्लवेण्डुमागैयाल् पूर्वखण्डत्तिल् श्रीमच्छब्दम् उपलक्षणपरमॆऩ्ऱुम् एकदेशिकळिऩ् पक्षमॆऩ्ऱबडि। पिरियच्चॊऩ्ऩार्गळ् - विभक्तमागच्चॊऩ्ऩार्गळ्।

इव्व् इडत्तिल्
शब्दम् एकरूपम् आय् इरुक्क
स्वारस्यत्तुक्कु बाधकमुम् अऩ्ऱिक्केय् इरुक्क

In this (wrong) view,
when the same word Śrīmat is found in both the parts (of Dvaya)
and when there is no objection to interpreting it in the same way,
in both the places,

En esta vista (incorrecta),
Cuando se encuentra la misma palabra Śrīmat en ambas partes (de dvaya)
y cuando no hay objeción a interpretarlo de la misma manera, en ambos lugares,

इव्विडत्तिल् शब्दम् एकरूपमायिरुक्क स्वारस्यत्तुक्कु बाधकमुमऩ्ऱिक्केयिरुक्क

पूर्वखण्डश्रीमच्छब्दम् उपलक्षणपरमॆऩ्ऱुम्, उत्तरखण्डश्रीमच्छब्दम् विशेषणपरमॆऩ्ऱुंसॊल्लुवदु शब्दवैलक्षण्यत्तालो अल्लदु अर्थबाधत्तालो ऎऩ्ऱु विकल्पित्ताल् इरण्डु विदमागवुम् सॊल्लमुडियादागैयालुम् कूटस्थसम्प्रदायविरुद्धमागैयालुम् इव्विभागम् अनुपपन्नमॆऩ्गिऱार् इव्विडत्तिलित्यादिना । इव्विडत्तिल् - द्वयत्तिल्, शब्दम् - पूर्वात्तरखण्डङ्गळिलुळ्ळ श्रीमच्छब्दम्, एकरूपमायिरुक्क - किञ्चिदपि वैलक्षण्यमिल्लाद तायिरुक्क, स्वारस्यत्तुक्कु बाधकमुमऩ्ऱिक्केयिरुक्क - इरण्डिडत्तिलुम् श्रीमच्छब्दम् विशेषणपरमाऩाल् स्वरसमाऩ अर्थत्तिऱ्कु बाधकमिल्लामलिरुक्क,

स्व-रूपं स्वातन्त्र्यम् भगवत इदं चन्द्र-वदने !
(त्वद्-आश्लेषोत्कर्षाद् भवति खलु, निष्कर्ष-समये +++(श्र्याः स्वरूपनिरूपक-धर्मता ←“श्री-पतित्वाद् ईश्वर …” ← “श्रद्धया देवो देवत्वमश्नुते”)+++।
त्वम् आसीर् मातः श्रीः कमितुर् इदम्-इत्थंत्व-विभवस् +++(←घटे घटत्ववत्)+++
तद्-अन्तर्-भावात् त्वां न पृथग् अभिधत्ते श्रुतिर् अपि ॥ २८ ॥)
(श्रीगुण-रत्न-कोशः २८)

इत्य्-आदिगळिले प्रसिद्धम् आऩ
कूट-स्थ–संप्रदाय-विरुद्धम् आगप् पण्णुगिऱ इव् विभागम्
अनुपपन्नम्।

अत्र शब्दे एकरूपे वर्तमाने सति,
स्वारस्यस्य बाधके चासति,

स्व-रूपं स्वातन्त्र्यम् भगवत इदं चन्द्र-वदने !
(त्वद्-आश्लेषोत्कर्षाद् भवति खलु, निष्कर्ष-समये +++(श्र्याः स्वरूपनिरूपक-धर्मता ←“श्री-पतित्वाद् ईश्वर …” ← “श्रद्धया देवो देवत्वमश्नुते”)+++।
त्वम् आसीर् मातः श्रीः कमितुर् इदम्-इत्थंत्व-विभवस् +++(←घटे घटत्ववत्)+++
तद्-अन्तर्-भावात् त्वां न पृथग् अभिधत्ते श्रुतिर् अपि ॥ २८ ॥)
(श्रीगुण-रत्न-कोशः २८)

इत्य्-आदिषु प्रसिद्धस्य कूटस्थ-संप्रदायस्य विरुद्धतया क्रियमाणोऽयं विभागो ऽनुपपन्नः ।

the adoption of an interpretation
which is at variance with the well-known view of the ancient ācāryas
and with the tradition connected with Nammalvar, the chief of all prapannas
and which would give two different interpretations to the same word in the same sentence
has no justification.
For in the following śloka it is said :-

“O Lakṣmī , with a face delightful like the moon!
When (we) try to study Thee as distinct from Bhagavān,
(we feel) that His svarūpa or essential nature and His being the Ruler over all
are the consequence of the greatness, which is His,
by His being ever with Thee.
Thou art, therefore, the part (or attribute) by which Bhagavān is understood
as being of such and such a character.
Since Thou and Bhagavān are thus (inseparably) united,
the Veda does not speak of Thee separately”.

la adopción de una interpretación
que está en desacuerdo con la conocida visión de los antiguos ācāryas
y con la tradición conectada con Nammalvar, el jefe de todas las Prapannas
y que darían dos interpretaciones diferentes a la misma palabra en la misma oración
no tiene justificación.
Porque en el siguiente Śloka se dice:-

“¡Oh Lakṣmī, con una cara encantadora como la luna!
Cuando (nosotros) tratamos de estudiarte como distinto de Bhagavān,
(sentimos) que su svarūpa o naturaleza esencial y su ser el gobernante sobre todo
son la consecuencia de la grandeza, que es suya,
Por su ser siempre contigo.
Tú eres, por lo tanto, la parte (o atributo) por la cual se entiende Bhagavān
como ser de tal y tal personaje.
Dado que tú y Bhagavān están, por lo tanto, (inseparablemente) unidos,
El Veda no habla de ti por separado”.

३९‘‘स्वरूपं स्वातन्त्र्यं भगवत इदम्’’(श्रीगुण-रत्न-कोशः २८) इत्यादिगळिले प्रसिद्धमाऩ कूटस्थसंप्रदायविरुद्धमागप् पण्णुगिऱ इव्विभागमनुपपन्नम्।

स्वरूपमित्यादि ।

स्व-रूपं स्वातन्त्र्यम् भगवत इदं चन्द्र-वदने !
त्वद्-आश्लेषोत्कर्षाद् भवति खलु, निष्कर्ष-समये +++(←“श्री-पतित्वाद् ईश्वर …”)+++।
त्वम् आसीर् मातः श्रीः कमितुर् इदमित्थंत्व-विभवस्
तद्-अन्तर्-भावात् त्वां न पृथग् अभिधत्ते श्रुतिरपि ॥

ऎऩ्गिऱ इन्द श्लोकम् श्रीगुणरत्न-शत्तिल् भट्टररुळिच्चॆय्ददु। अस्यायमर्थः ।
हे! चन्द्रवदने! भगवत इदं स्वरूपं – व्यावर्तक-धर्मङ्गळाले व्यावृत्तमाऩ भगवाऩ्-उडैय धर्मि-स्वरूपमुम्,
स्वातन्त्र्यं – सर्वनियन्तृत्वमुम्, इदु सर्व-रक्षकत्वादिगळुक्कुम् उपलक्षणम्।
त्वद्-आश्लेषोत्कर्षात् - उऩ्ऩुडैय सम्बन्धत्तालेयुण्डाऩ महिमैयाले,
निष्कर्षसमये – ‘‘श्रद्धया देवो देवत्वमश्नुत’’ इत्यादिप्रमाणङ्गळिऩ् विमर्शदशैयिल्,
भवति खलु – लब्धसत्ताकमाग आगिऱदु।
प्रतीतिक्कुम् व्यवहारत्तिऱ्कुम् याग्यम् आगिऱद् ऎऩ्ऱबडि।
उऩ्ऩुडैय सम्बन्ध-कृतम् आऩ उत्कर्षम् इल्लाव् इडिल्
इतरव्यावृत्तम् आऩ भगवत्-स्वरूपमुम्,
अदै आश्रयित्तिरुक्कुम् स्वातन्त्र्यादि-गुणङ्गळुम्
व्यवहार-योग्यङ्गळ् आगादुगळ् ऎऩ्ऱबडि।
आतः – आगैयाल्, हे श्रीः - ओ लक्ष्मिये!
त्वं - नी, कमितुः - नायकऩाऩ भगवाऩुक्कु,
इदम्-इत्थन्त्व-विभवः – इदमंशमाऩ भगवाऩिडत्तिल् स्वरूपनिरूपकधर्मरूपवैभवमाग, आसीः - आगिऩ्ऱाय्,
ऎप्पडि ऒरु घटत्तै इदमित्थम्-ऎऩ्ऱु व्यवहरित्ताल्
इदम्-अंशम् आऩ घट-स्वरूपत्तिल् घटत्व-रूप-धर्मम् इत्थंत्व-विभवम् आगिऱदो
अप्पडिय् ऎऩ्ऱबडि।+++(5)+++
तद्-अन्तर्भावात् - इप्पडि भगवाऩ् आगिऱ प्रकारियिऩ् इडत्तिल्
नी प्रकारभूतैय् आग अन्तर्भूतैय् आगैयाले,
त्वां - उऩ्ऩै, श्रुतिरपि –
‘‘सदेव सोम्येदमग्र आसीत् । एकमेव’’ इत्यादिकारणश्रुतियुम्
पृथक् - वेऱाग, नाभिधत्ते –सॊल्लुगिऱदिल्लै।
भगवाऩ् धर्मिय् आयुम्, नी स्वरूपनिरूपकधर्मत्तिल् प्रधानैय् आयुम् इरुप्पदाल्,
लोकत्तिल् घट-रूप-धर्मि वेऱ् आग
घटत्व-रूप-धर्मम् वेऱ् आग इरुक्कच् चॆय्देयुम्
अयम् एको घटः ऎऩ्ऱु धर्मत्तैप् पिरित्तुच् चॊल्लामल्
घटत्तै मात्तिरम् व्यवहरिप्पदु पोल्
‘‘आनीदवातः स्वधया तदेकं’’
ऎऩ्ऱु कारण-दशैयिल् लक्ष्मी-विशिष्टऩ् आग वेऱिडत्तिल् सॊल्लप्पट्ट भगवाऩै
‘‘एकम् एवाद्वितीयं’’ ऎऩ्ऱु श्रुतियुम् पिरित्तुच् चॊल्लामल् सेर्त्तुच्चॊल्लुगिऱदु।

पृथक्क् आग उऩ्ऩैच्चॊल्लव् इल्लैय् ऎऩ्ऱबडि।

इत्यादिगळिले ऎऩ्गिऱविडत्तिले आदिपदत्ताले ’’अगलगिल्लेऩ् इऱैयुम्’’ ‘‘आश्रयणदशैयोडु फलदशैयोडु वासियऱ ऒरु मिथुनमे उद्दश्यमायिऱ्ऱु’’ इत्यादिगळ् सङ्गृहीतङ्गळ्। कूटस्थर् - यामुनभाष्यकारभट्टारकादिगळ्। इव्विभागम् अनुपपन्नमिति ।
तुल्यङ्गळाऩ शब्दङ्गळिल् ऒऩ्ऱुक्कु
असति बाधके विरूपार्थकथनमुम्, स्वरसार्थत्यागमुम्, सम्प्रदायविरोधमुम्, सम्भविप्पदाल्
इप्पक्षम् अनुपपन्नमॆऩ्ऱु करुत्तु। +++(5)+++

अनन्योपायत्व विरुद्धम् आऩ उपाय-द्वित्व-प्रसङ्गम्
इव्व् इडत्तिल् बाधकम् आऩालोव्

ऎऩ्ऩिल्;

अन्-अन्योपायत्व-विरुद्धस्य उपाय-द्वित्वस्य प्रसङ्गोऽत्र बाधक

इति चेत् —

It may be asked whether,
if we take Śrīmat as an inseparable attribute of Nārāyaṇa in the first part of the Dvaya also,
it would not follow that there are two upāyas viz., Nārāyaṇa and Lakṣmī ,
and whether this would not be at variance with the texts
which say that there is no other upāya than Bhagavān.

Se puede preguntar si,
Si tomamos Śrīmat como un atributo inseparable de Nārāyaṇa en la primera parte del dvaya también,
No seguiría que haya dos upāyas - a saber, Nārāyaṇa y Lakṣmī,
y si esto no estaría en desacuerdo con los textos
que dicen que no hay otro upāya que bhagavān.

अनन्योपायत्व विरुद्धमाऩ उपायद्वित्वप्रसङ्गमिव्विडत्तिल् बाधकमाऩालोवॆऩ्ऩिल्;

‘‘स्वारस्यत्तुक्कु बाधकमुम् अऩ्ऱिक्के इरुक्क’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडुमो? बाधकस्य जागरूकत्वात् ऎऩ्ऱु शङ्गिक्किऱार् अनन्योपायत्वेति। अनन्योपायत्वविरुद्धमाऩ उपायद्वित्वप्रसङ्गमिति । उपायद्वित्वम् प्रसङ्गित्ताल् चरमश्लोकत्तिल् ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट भगवदनन्योपायत्वम् भग्नमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

अनन्य-प्रयोजनत्व-विरुद्धम् आऩ
प्राप्य-द्वित्व-प्रसङ्गत्ताले
उत्तर-खण्डत्तिलुम् विशेषणत्वन् तविर प्रसङ्गिक्कुम्।

अन्-अन्य-प्रयोजनत्व-विरुद्धस्य प्राप्य-द्वित्वस्य प्रसङ्गाद्
उत्तर-खण्डेऽपि विशेषणत्वं त्याज्यं प्रसज्येत ।

We counter this objection by asking whether,
if we take Lakṣmī as the inseparable attribute, as you hold, in the second part of Dvaya,
it would not follow that
there are two objects of attainment, namely, Bhagavān and Lakṣmī
and whether this would not be at variance with the texts which say

“There is no other interest or object of attainment than Bhagavān”.

Contrarrestamos esta objeción preguntando si,
Si tomamos a Lakṣmī como el atributo inseparable, como sostiene, en la segunda parte de Dvaya,
No seguiría que
Hay dos objetos de logro, a saber, Bhagavān y Lakṣmī y si esto no estaría en desacuerdo con los textos que dicen

“No hay otro interés u objeto de logro que Bhagavān”.

अनन्यप्रयोजनत्वविरुद्ध माऩ प्राप्यद्वित्वप्रसङ्गत्ताले उत्तरखण्डत्तिलुम् विशेषणत्वन्दविर प्रसङ्गिक्कुम्।

इदऱ्कु प्रतिबन्दियाले समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् अनन्यप्रयोजनत्वविरुद्धमाऩ प्राप्यद्वित्वप्रसङ्गत्ताले इति । प्राप्यद्वित्वम् प्रसक्तमागिल् भगवदेकप्रयाजनत्वम् घटियातागैयाले उत्तरखण्डत्तिलुम् श्रीक्कु विशेषणत्वत्तै विट्टु उपलक्षणत्वत्तैये अङ्गीकरिक्कवेण्डिवरु मॆऩ्ऱबडि।

आऩाल् इरण्ड् इडत्तिलुम् उपलक्षणम् आऩालोव्

ऎऩ्ऩिल्;
गुण-विग्रह-व्यापार-विशेषङ्गळुम्
इरण्ड् इडत्तिलुम् उपलक्षणङ्गळ् आगप् प्रसङ्गिक्कुम्।

तर्ह्य् उभयत्राप्य् उपलक्षणं भवत्व्

इति चेत् -
गुण-विग्रह-व्यापार-विशेषा अपि उभयत्रोपलक्षणानि प्रसज्येरन् ।

If it is now asked:

“In that case what is the objection to taking the word Śrīmat
as only an accidentally associated mark (Upalakṣaṇa)
by which Bhagavān is distinguished
in both the parts of the Dvaya”,

the answer is as follows:–

Certain qualities, certain forms ( vigrahas) and certain activities are necessary for Iśvara being the upāya.
Likewise certain other qualities, certain other forms and certain activities are ever associated with Iśvara as the object of attainment.
These necessary ( things ), also, would be at variance with Iśvara being the only upāya and the only object of attainment respectively.
So they, too, would have to be considered as accidental features and not inseparable attributes,
but this would be against the view of these critics
who hold that Iśvara is the Protector or Saviour only in virtue of (such attributes as) His omnipotence and His compassion.
So they cannot concede that these qualities are only accidental features (Upalakṣaṇa).

Si ahora se pregunta:

“En ese caso, ¿cuál es la objeción a tomar la palabra Śrīmat
Como solo una marca asociada accidentalmente (Upalakṣaṇa)
por el cual se distingue bhagavān
En ambas partes del dvaya?”,

La respuesta es la siguiente:-

Ciertas cualidades, ciertas formas (Vigrahas) y ciertas actividades son necesarias para que Iśvara sea el upāya.
Del mismo modo, ciertas otras cualidades, ciertas otras formas y ciertas actividades están asociadas con Iśvara como objeto de logro.
Estas (cosas) necesarias, también, estarían en desacuerdo con que Iśvara sea el único upāya y el único objeto de logro respectivamente.
Por lo tanto, ellos también tendrían que considerarse características accidentales y no atributos inseparables,
Pero esto estaría en contra de la opinión de estos críticos
quienes sostienen que Iśvara es el protector o salvador solo en virtud de (tales atributos como) su omnipotencia y su compasión.
Por lo tanto, no pueden admitir que estas cualidades son solo características accidentales (upalakṣaṇa).

आऩालिरण्डिडत्तिलुम् उपलक्षणमाऩालो वॆऩ्ऩिल्; गुणविग्रहव्यापारविशेषङ्गळुमिरण्डिडत्तिलुमुपलक्षणङ्गळागप् प्रसङ्गिक्कुम्।

इष्टप्रसङ्गमॆऩ्ऱु शङ्गिक्किऱार् आऩालित्यादियाल्।
इष्टापत्ति सॆय्दाल् वरुम् अनिष्टत्तैक् काट्टुगिऱार् गुणविग्रहव्यापारविशेषङ्गळुमिति ।

+++(प्राप्यत्वे, मोक्षे च)+++ उपयुक्तङ्गळ् आगैयालेय् अवै विशेषणङ्गळ्

ऎऩ्ऩिल्;
इदु पूर्वोत्तर-खण्डङ्गळिल् पत्नी-सम्बन्धत्तिलुम् तुल्यम्।

“+++(प्राप्यत्वे, मोक्षे च)+++ उपयुक्तत्वात् ते विशेषणानी"ति चेत्
इदं पूर्वोत्तर-खण्डयोः पत्नी-संबन्धेऽपि तुल्यम् ।

They might argue that

these qualities, forms and activities are inseparable attributes (viśeṣaṇa) and not accidental features (Upalakṣaṇas),
because they are useful for the purpose of protection.

We reply that the same may be said ( with justice ) of Lakṣmī’s relationship as spouse,
both in the first part of the Dvaya and in the second part of the Dvaya.
(i.e.) (She, too, is useful for the respective purposes ).

Podrían argumentar que

Estas cualidades, formas y actividades son atributos inseparables (viśeṣaṇa) y no características accidentales (upalakṣaṇas),
Porque son útiles para el propósito de protección.

Respondemos que se puede decir lo mismo (con justicia) de la relación de Lakṣmī como cónyuge,
tanto en la primera parte del dvaya como en la segunda parte del dvaya.
(es decir) (ella también es útil para los respectivos fines).

उपयुक्तङ्गळागैयालेयवै विशेषणङ्गळॆऩ्ऩिल्; इदु पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिल् पत्नीसम्बन्धत्तिलुम् तुल्यम्।

प्रतिवादिमुखत्ताले समाधानत्तै वचिप्पिक्किऱार् उपयुक्तङ्गळागैयाले यवै विशेषणङ्गळिति ।+++(5)+++
कारुण्यादिगुणङ्गळिल्लाविडिल् रक्षणादिक्रियैगळ् घटियातागैयाल् अवैगळुक्कु उपलक्षणत्वम् कूडादु। विशेषणत्वमे ऒप्पुक्कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु श्रीविषयत्तिलुम् तुल्यमॆऩ्गिऱार् इदु पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिलिति ।

उपयोग-विशेषङ्गळ्
तत्-तद्-वस्तुक्कळुक्क् अनुरूपमाऩ पडियिले
प्रमाण-संप्रदायङ्गळाले कण्डु गॊळ्वदु।

उपयोग-विशेषास् तत्-तद्-वस्त्व्-अनुरूप-रीत्या प्रमाण-संप्रदायाभ्यां द्रष्टव्याः ।

The respective uses of particular things or beings
are in accordance with their nature
and may be understood from the pramāṇas and from tradition.

Los usos respectivos de cosas o seres particulares
están de acuerdo con su naturaleza
y puede ser entendido por los pramāṇas y de la tradición.

उपयोगविशेषङ्गळ् तत्तद्वस्तुक्कळुक्कनुरूपमाऩ पडियिले प्रमाणसंप्रदायङ्गळाले कण्डुगॊळ्वदु।

पत्नीसम्बन्धत्तिल् उपयोगमॆऩ्ऩवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् उपयोगविशेषङ्गळिति ।
प्रमाणसम्प्रदायङ्गळाले कण्डु कॊळ्वदु इति ।
सम्प्रदायत्तैप् प्रमाणङ्गळोडु आराय्न्दाल्
प्रतिवादिगळुक्के पुलप् पडुम् ऎऩ्ऱ बडि।
अनुमति-दानत्ताले उपेक्षैयैप् पोक्कडित्तु
भगवाऩुक्कु ‘‘मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऩुम् सङ्कल्पत्तैय् उण्डु बण्णुगै
विष्णुपत्निय् आऩ श्रीक्कु उपयोगम् ऎऩ्ऱु करुत्तु। अनुमन्तृत्वत्ताले पत्निक्कुम् याग-कर्तृत्वम् उण्ड् इऱे।

वस्त्व्-अनुरूपम् आय् इऱे उपयोगम् इरुप्पदु।

वस्त्व्-अनुरूप ह्य् उपयोगो भवति ।

The use of a thing or of a being is determined, of course, by its nature.

El uso de una cosa o de un ser está determinado,
por supuesto, por su naturaleza.

वस्त्वनुरूपमायिऱे उपयोगमिरुप्पदु।

उपायोपेय-परम् आऩ
वाक्य-द्वयत्तिलुम्
श्रुतम् आऩ इव् विशेषणत्तिऩ्-उडैय उपयोग-प्रकारत्तै

’’वेरि+++(=सौगन्ध्यम्)+++ माऱाद पू-मेल् इरुप्पाळ् +++(उपाय-विरोधि-)+++विऩै+++(=कर्म)+++ तीर्क्कुम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ४-५-११)

ऎऩ्ऱुम्,

उपायोपेय-परे वाक्य-द्वयेऽपि
श्रुतस्यास्य विशेषणस्योपयोग-प्रकारं

“परिमलाविना-भूत-पुष्पोपरि वर्तमाना
कर्माणि निवर्तयेत्”

इति,

The usefulness of this attribute Srī in Śrīmat,
both in the part dealing with upāya
and in that which treats of the object to be attained by that upāya
has been described in the following verses :-

“Lakṣmī who abides in the ever-fragrant lotus
will destroy the karma of jīvas
(i.e.) those karmas which act as hindrances to Bhagavān becoming the upāya”

La utilidad de este atributo Srī en Śrīmat, Ambos en la parte tratando con upāya
y en lo que trata el objeto para ser alcanzado por eso upāya
ha sido descrito en los siguientes versículos:-

“Lakṣmī que permanece en el loto siempre fragante
destruirá el karma de Jīvas
(es decir) aquellos karmas que actúan como obstáculos para que Bhagavān se convierta en el upāya "

उपायोपेयपरमाऩ वाक्यद्वयत्तिलुम् श्रुतमाऩ इव्विशेषणत्तिऩुडैय उपयोगप्रकारत्तै ’’वेरि माऱाद पूमेलिरुप्पाळ् विऩै तीर्क्कुम्’’(तिरुवाय्मॊऴि ४-५-११) ऎऩ्ऱुम्,

फ़्फ़्उपाय-दशैयिलुम् प्राप्य-दशैयिलुम् पिराट्टिक्क् उळ्ळ उपकारत्तै
नम्माऴ्वार् अरुळिच् चॆय्दार् ऎऩ्गिऱार्
उपायोपेयपरम् आऩ वाक्य-द्वयत्तिलुम् इति ।
वेरिमाऱाद इत्यादि । वेरि - परिमळम्, माऱाद - विच्छदियाद, अदावदु सदा परिमळवत्ताऩ, पूमेल् - तामरसपुष्पत्तिऩ्मेल्, इरुप्पाळ् - वसित्तुक्कॊण्डिरुक्किऱ पॆरियबिराट्टि यार्, विऩै तीर्क्कुमिति । इङ्गु सङ्कोचकाभावात् उपायविरोधिपापङ्गळॆऩ्ऩ, प्राप्तिविरोधिपापङ्गळॆऩ्ऩ इवैयॆल्लावऱ्ऱैयुम् तीर्क्कुमॆऩ्ऱर्त्तम् कॊळ्वदे उसिदमॆऩ्ऱु करुत्तु। इदऩाल् पूर्वखण्डप्रतिपाद्यैयाऩ श्रीक्कु उभयविधपापनिवर्तकत्वरूपमाऩ उपयोगम् सिद्धिक्कैयाल् पूर्वखण्डत्तिल् श्री विशेषणमागवे आगवेण्डुमॆऩ्ऱु सिद्धमायिऱ्ऱु। प्राप्तिविरोधिपापनिवर्तकत्वमे उपायत्वमिऱे।

’’निऩ् तिरुव्-अरुळुम्, पङ्कयत्ताळ् तिरुव्-अरुळुङ् गॊण्डु
निऩ् कोयिल् सीय्त्त्+++(=मार्जयित्वा)+++’’(तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१)

ऎऩ्ऱुम् नम्म्-आऴ्वार् अरुळिच् चॆय्दार्।

“तव श्री-कृपां, पङ्क-ज-वासिन्याः श्रीकृपां चावलम्ब्य
तव मन्दिरं सम्मार्ज्य”

इति श्रीशठकोप-सूरयो ऽनुजगृहुः ।

and

“I will sweep Thy temple
with the help of Thy grace
and that of Lakṣmī who abides in the lotus.”

by Nammalvar.

y

“Barraré tu templo con la ayuda de tu gracia y el de Lakṣmī que permanece en el loto “.

Por Nammalvar.

’’निऩ् तिरुवरुळुम् पङ्गयत्ताळ् तिरुवरुळुङ् गॊण्डु निऩ् कोयिल् सीय्त्त्’’(तिरुवाय्मॊऴि ९-२-१) ऎऩ्ऱुम् नम्माऴ्वाररुळिच्चॆय्दार्।

निऩ् तिरुवरुळुम् - तेवरीरुडैय श्रीमत्ताऩ कृपैयैयुम्, पङ्गयत्ताळ् - पङ्कजवासिनियाऩ पॆरिय पिराट्टियारुडैय, तिरुवरुळुम् - श्रीमत्ताऩ कृपैयैयुम्, कॊण्डु - हेतु-वागक्कॊण्डु, निऩ् कोयिल् सीय्त्तु - तेवरीरुडैय दिव्यायतनत्तिले कैङ्गर्यम् पण्णि, इङ्गु लक्ष्मियिऩुडैय कृपैक्कुम् दिव्यायतन कैङ्कर्यकरणपर्यन्तहेतुभूत-गुणपरिपाकोत्पादकत्वरूपमाऩ उपयोगम् सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल् उत्तरखण्डत्तिलुम् श्रीमच्छब्दत्तिऱ्कु विशेषणपरत्वमे कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु निर्धारितमायिऱ्ऱु।

‘‘अलमेषा परित्रातुं
राक्षस्यो महतो भयात्’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २७-४४)

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘अलमेषा परित्रातुं
राक्षस्यो महतो भयात्’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २७-४४)

इति

पुरुषकाराद् अधिकम् एवात्र सीतापात्रम् उक्तम्।

(So also )

“This Sītā is capable of protecting us from the great danger (confronting us), O, Rākṣasis”

(Así también)

“Este sītā es capaz de protegernos del gran peligro (confrontándonos), oh, rākṣasis”

‘‘अलमेषा परित्रातुं राक्षस्यो महतो भयात्’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २७-४४) ऎऩ्ऱुम्,

पिराट्टियिऩुडैय सर्वविरोधि निवर्तकत्वत्तै श्री वाल्मीकिबगवाऩुम् अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् अलमेषा परित्रातुमित्यादिना । इदु त्रिजटावाक्यम्। हे राक्षसिकळे! महत्ताऩ भयत्तिलिरुन्दुम् इवळ् उङ्गळै रक्षिक्क समर्थै ऎऩ्ऱबडि।

‘‘अलमेषा परित्रातुं
राघवाद् राक्षसीगणम्’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५८-९१)

ऎऩ्ऱुम्

‘‘अलमेषा परित्रातुं
राघवाद् राक्षसीगणम्’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५८-९१)

इति च

and

“She is capable of saving the host of Rākṣasis from (the anger of Raghava)”.

y

“Ella es capaz de salvar al anfitrión de Rākṣasis de (la ira de Raghava)”.

‘‘अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीगणम्’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् ५८-९१)ऎऩ्ऱुम्

महत्ताऩ विबत्तिलिरुन्दुम्रक्षिप्पळॆऩ्ऱाल् इप्पोदुण्डायिरुक्कुम् प्राणभयत्तिऩिऩ्ऱुम् रक्षिप्पाळॆऩ्बदु कैमुतिकन्यायसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु। अलमेषा परित्रातुं राघवाद्राक्षसीगणमिति । इदु वानर वीरर्गळैक् कुऱित्तु हनुमारुडैय अनुवादवाक्यम्। राघवऩ् उङ्गळैक् कॊल्ल निऩैत्तालुम् अवऩिडत्तिऩिऩ्ऱुम् इवळ् उङ्गळै रक्षिक्क समर्थै ऎऩ्ऱबडि।

श्री-वाल्मीकि-भगवान् शरणागति-सारमाऩ आदिकाव्यत्तिले निबन्धित्ताऩ्।

[[१९६]]

श्रीवाल्मीकि-भगवान् शरणागति-सारे आदि-काव्ये निर्बबन्ध ।

Bhagavān Vālmīki declared in The Rāmāyaṇa, the earliest of all kavyas,
which is the very essence of the doctrine of śaraṇāgati

Bhagavān Vālmīki declarado en el Rāmāyaṇa, el más temprano de todas las Kavyas,
que es la esencia misma de la doctrina de Śaraṇāgati

श्री-वाल्मीकि-भगवान् शरणागतिसारमाऩ आदिकाव्यत्तिले निबन्धित्ताऩ्।

इप्पडि सामान्यमाग सर्वभयनिवर्तकत्वमुम् इङ्गु अभिप्रेतमागैयाले संसारभयनिवर्तकत्वमुम् सिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु। शरणागतिसारमाऩ इति । शरणागतिः, सारः – सारार्थः, यस्मिन् तत् ।
आदिकाव्यत्तिले -

‘‘न ते वागनृता काव्ये’’,
‘‘काव्यं रामायणं कृत्स्नं’’

ऎऩ्ऱु काव्यमागच् चॊल्लप्पट्ट रामायणत्तिले।

सर्व-काम-प्रदां रम्यां
संसारार्णव-तारिणीम् +++(←ताच्छील्ये निणिः)+++।
क्षिप्र-प्रसादिनीं देवीं
शरण्याम् अनुचिन्तयत्॥
(कश्यप-स्मृतिः)

ऎऩ्ऱुम् हिरण्य-गर्भ–काश्यपादिगळुम् सॊऩ्ऩार्गळ्।

सर्व-काम-प्रदां रम्यां
संसारार्णव-तारिणीम् +++(←ताच्छील्ये निणिः)+++।
क्षिप्र-प्रसादिनीं देवीं
शरण्याम् अनुचिन्तयत्॥
(कश्यप-स्मृतिः)

इति हिरण्यगर्भ-काश्यपादयो ऽप्य् अवोचन् ।

Such authors as Hiranyagarbha and Kasyapa declared:

“We should meditate on Lakṣmī ,
who can grant us all the benefits that we desire,
who can take us safe out of the sea of saṁsāra,
who becomes easily gracious and who can make us happy.”

Autores como Hiranyagarbha y Kasyapa declararon:

“Deberíamos meditar en Lakṣmī,
Quién puede otorgarnos todos los beneficios que deseamos,
Quién puede llevarnos a salvo fuera del mar de Saṁsāra
Quién se vuelve fácilmente amable y
quién puede hacernos felices "

‘‘संसारार्णवतारिणीं’’(कश्यप-स्मृतिः) ऎऩ्ऱुम् हिरण्यगर्भकाश्यपादिगळुम् सॊऩ्ऩार्गळ्।

इप्पडि सामान्यमाग सर्वपापनिवर्तकत्वम् सूचितमाऩ वळवऩ्ऱिक्के संसारतारकत्वमे स्पष्टमागच् चॊल्लप्पट्टदॆऩ्गिऱार् संसारार्णवतारिणीं ऎऩ्ऱु हिरण्यगर्भकाश्यपादिगळुम् सॊऩ्ऩार्गळिति ।

‘‘सर्व-काम-प्रदां रम्यां
संसारार्णव-तारिणीम् ।
क्षिप्र-प्रसादिनीं देवीं
शरण्याम् अनुचिन्तयत्॥’’

ऎऩ्बदु काश्यपवचनम्।

‘‘वाचः परं +++(भगवन्तं)+++ प्रार्थयिता
प्रपद्येन् नियतः श्रियं’’
(शौनकसंहिता)

ऎऩ्ऱु शौनक-भगवान् विधित्ताऩ्।

‘‘वाचः परं +++(भगवन्तं)+++ प्रार्थयिता
प्रपद्येन् नियतः श्रियं’’
(शौनकसंहिता)

इति श्रीशौनकभगवान् विदधौ ।

Śrī Bhagavān Śaunaka has given this precept.

“The man that prays for the attainment of Bhagavān,
who is the purport of all words,
should perform prapatti to Lakṣmī also.”

Śrī Bhagavān Śaunaka ha dado este precepto.

“El hombre que reza por el logro de Bhagavān,
Quién es el significado de todas las palabras
Debería realizar Prapatti a Lakṣmī también “.

‘‘वाचः परं प्रार्थयिता प्रपद्येन्नियतःश्रियं’’(शौनकसंहिता) ऎऩ्ऱु शौनकभगवान् विधित्ताऩ्।

वाचः परमित्यादि । वाचः परं वाक्कुक्कु गोचरमागाद,

‘‘न तत्र चक्षुर् गच्छति
न वाक् गच्छति, नो मनः’’

ऎऩ्ऱु श्रुतियिले वाचामगोचरमागच् चॊल्लप्पट्ट नारायणऩै, प्रार्थयिता - फलमागप् प्रार्थिक्किऱ, प्राप्तुकामः पुरुष इति यावत् ।
श्रियं - लक्ष्मियै, नियतः – नियमेन, प्रपद्येदिति । नियमविशिष्टस्सन् शरणमुपगच्छदित्यर्थः ।
श्रीप्रपत्तियै अवश्यम् सॆय्यक्कडवऩॆऩ्गै।

इङ्गु वाचः परं जिज्ञासुः ऎऩ्ऱु सॊल्लामल्, प्रार्थयिता - अदावदु प्राप्तिकामऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् श्रीप्रपत्तिक्कु साक्षान्मोक्षसाधनत्वम् सॊल्लप्पट्टदॆऩ्ऱु करुत्तु।
शौनकभगावाऩ् विधित्ताऩॆऩ्ऱदाल् सर्वज्ञराल् विधिक्कप्पट्ट लक्ष्मियिऩ् उपायत्वत्तिल् अतिशङ्गै सॆय्वदु अनुचितमॆऩ्ऱु सूचितम्।

‘‘आत्म-विद्या च देवि त्वं
विमुक्ति-फल-दायिनी +++(←ताच्छील्ये निणिः)+++’’
(विष्णुपुराणम् १-९२०)

ऎऩ्ऱु वसिष्ठ-पुलस्त्य-वर-प्रसाद-लब्ध–पर-देवता-पारमार्थ्य-ज्ञानम् उडैय
श्री-पराशर-ब्रह्मर्षिय् अरुळिच् चॆय्दाऩ्।

‘‘आत्म-विद्या च देवि त्वं
विमुक्ति-फल-दायिनी +++(←ताच्छील्ये निणिः)+++’’
(विष्णुपुराणम् १-९२०)

इति वसिष्ठ-पुलस्त्य-वर-प्रसाद-लब्ध–पर-देवता-पारमार्थ्य-ज्ञानवान्
श्री-पराशर-ब्रह्मर्षिर् अनुजग्राह।

The great sage Parāśara
who received the knowledge concerning the truth about the Supreme Deity
from boons granted to him by Vasiṣṭa and Pulastya
has stated

“Thou art, O Goddess, the knowledge concerning the soul,
the giver of mokṣa ,
the object of attainment .”

(The śloka says:

Thou art the knowledge concerning the self or atma vidyā,

Lakṣmī is in apposition with atma vidyā.
The meaning is that atma vidyā is one of her vibhūtis or glorious possessions.
Since atma vidyā can confer mokṣa ,
it follows that Lakṣmī can confer mokṣa .)

El gran sabio parāśara
quien recibió el conocimiento sobre la verdad sobre la deidad suprema
De Boons otorgados por Vasiṣṭa y Pulastya
ha declarado

“Tú eres, oh diosa,
el conocimiento sobre el alma,
El dador de mokṣa,
El objeto de logro “.

(El Śloka dice:

Eres el conocimiento sobre el yo o Atma Vidyā,

Lakṣmī está en aposición con Atma Vidyā.
El significado es que Atma Vidyā es una de sus vibhūtis o posesiones gloriosas.
Dado que Atma Vidyā puede conferir a Mokṣa,
Se deduce que Lakṣmī puede conferir mokṣa.)

‘‘आत्मविद्या च देवि त्वं विमुक्तिफलदायिनी’’(विष्णुपुराणम् १-९२०) ऎऩ्ऱु वसिष्ठपुलस्त्यवरप्रसादलब्ध-परदेवतापारमार्थ्यज्ञानमुडैय श्रीपराशरब्रह्मर्षियरुळिच्चॆय्दाऩ्।

आत्मविद्येति । इङ्गु त्वमेव विमुक्तिफलदायिनी ऎऩ्ऱन्वयङ्गॊण्डु नीये मोक्षरूपफलत्तैक्कॊडुक्किऱाय् ऎऩ्ऱर्थम् सॊल्वदे दूरान्वयमिल्लामैयाल् स्वरसमाऩदु; विमुक्तिफलदायिनी, या आत्मविद्या सा च त्वमेव ऎऩ्ऱु सॊल्वदु व्यवहितान्वयदोषदूषितमागैयाल् स्वरसमऩ्ऱु। आगैयिऩाल् इङ्गु लक्ष्मिक्कु मोक्षोपायत्वम् कण्ठोक्तमॆऩ्ऩत् तट्टिल्लैयॆऩ्ऱबडि। पुलस्त्येत्यादिगळाऩ विशेषणङ्गळाले पराशरब्रह्मर्षि अरुळिच्चॆय्ददु अत्यन्तपरमार्थमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदु।

‘‘विमुक्ति-फल-दायिनी’’

ऎऩ्गिऱव् इदु आत्म-विद्या-विशेषणम् आऩालुम्
तत्-सामानाधिकरण्यत्ताले
अदु इवळ्-उडैय विभूतिय् आयिऱ्ऱु।

“विमुक्ति-फल-दायिनी” इत्यस्याऽऽत्म-विद्या-विशेषणत्वेऽपि
तत्-सामानाधिकरण्यात्
सा अस्या विभूतिः सिद्धा ।

Even if, in this śloka ,
the conferring of mokṣa be looked upon as an adjective qualifying the knowledge of the soul,
it has to be considered as her glory or vibhūti on account of the appositional use (sāmānādhikaraṇya ).

Incluso si, en este Śloka,
La conferencia de mokṣa se considera como un adjetivo que califica el conocimiento del alma,
Tiene que ser considerado como su gloria o vibhūti debido al uso de aposicional (sāmānādhikaraṇya).

‘‘विमुक्तिफलदायिनी’’ ऎऩ्गिऱविदु आत्मविद्याविशेषणमाऩालुम् तत्सामानाधिकरण्यत्ताले अदु इवळुडैय विभूतियायिऱ्ऱु।

दूरान्वयत्तैयभ्युपगमम् पण्णिऩालुम् पिराट्टिक्कु उपायत्वम् कैमुतिकसिद्धमॆऩ्गिऱार् विमुक्तिफलदायिनी ऎऩ्गिऱ इदु आत्मविद्याविशेषणमाऩालुमिति । इवळुडैय विभूतियायिऱ्ऱु इति । सामानाधिकरण्यत्ताले इवळुक्कु विभूतियाय्त् तोऩ्ऱिऩ आत्मविद्यैक्कु मुक्तिफलदायिनीत्वमिरुन्दाल् विभूतिमतियाऩ इवळुक्कु विमुक्तिफलदायिनीत्वम् कैमुतिकसिद्धमामिऱे ऎऩ्ऱु करुत्तु।

श्रियःपति ताऩुम्

४७‘‘याम् आलम्ब्य सुखेनेमं
दुस्तरं हि गुणोदधिम् ।
निस्तरन्त्य् अचिरेणैव
व्यक्त-ध्यान-परायणाः॥’’
(श्री सात्त्वत-संहिता १२-८४)

ऎऩ्ऱु श्री-सात्त्वत-संहितैयिले श्री-पति-रूप-ध्यानत्तिलेय् अरुळिच् चॆय्दाऩ्।

श्रियः पतिरपि

४७‘‘याम् आलम्ब्य सुखेनेमं
दुस्तरं हि गुणोदधिम् ।
निस्तरन्त्य् अचिरेणैव
व्यक्त-ध्यान-परायणाः॥’’
(श्री सात्त्वत-संहिता १२-८४)

इति श्रीसात्त्वत-संहितायां श्रीपति-रूप-ध्याने ऽनुजग्राह ।

The Lord of Śrī has himself
proclaimed in connection with the meditation on Bhagavān as the Lord of Śrī
in Śrī Sātvata Saṁhitā -

“Those who meditate on Bhagavān seek the protection of Lakṣmī
and with that they easily cross the sea of saṁsāra
which is constituted of these three qualities”.

El Señor de Śrī ha proclamado
en relación con la meditación sobre Bhagavān como el Señor de Śrī
En Śrī Sātvata Saṁhitā -

“Aquellos que meditan en Bhagavān buscan la protección de Lakṣmī
y con eso cruzan fácilmente el mar de Saṁsāra
que está constituido de estas tres cualidades “.

श्रियःपति ताऩुम् ४७‘‘यामालम्ब्य सुखेनेमं दुस्तरं हि गुणोदधिम् । निस्तरन्त्यचिरेणैव व्यक्तध्यानपरायणाः’’(श्री सात्त्वत-संहिता १२-८४) ऎऩ्ऱु श्रीसात्त्वतसंहितैयिले श्रीपतिरूपध्यानत्तिले यरुळिच्चॆय्दाऩ्।

साक्षात् भगवन्मुखोद्भूतङ्गळाऩ संहितारत्नत्रयङ्गळिल् ऒऩ्ऱाऩ सात्वतसंहितैयिल् श्रियःपतियिऩुडैय रूपध्यानम् सॊल्लुमिडत्तिल् श्रियःपतिये श्रीक्कु संसारतारणापायत्वत्तै अरुळिच्चॆय्दाऩॆऩ्गिऱार् श्रियःपतिताऩुमित्यादिना ।

‘‘यामालम्ब्य, – यां प्रपद्य, गुणोदधिं निस्तरन्ति’’

ऎऩ्गिऱ समभिव्याहारत्ताल् संसारतरणम् श्रीप्रपत्तिसाध्यमॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगिऱदिऱे।

तत्+++(→श्री)+++-परङ्गळ् आऩ शास्त्रङ्गळ् निऱ्क
+++(तद्-अपेक्षयाऽपि)+++
इम्-मध्य-स्थ-शास्त्रङ्गळ् अतिप्रबलङ्गळ्।

तत्+++(→श्री)+++-परेषु शास्त्रेषु सत्सु
+++(तद्-अपेक्षयाऽपि)+++
इमानि मध्य-स्थ-शास्त्राणि +अतिप्रबलानि ।

न ह्य् अर्थवादत्वेनोपेक्षाम् अर्ह्नन्तीति तथा।

Apart from the śāstras treating specially of Śrī,
these śāstras which do not pertain to any special sect or cult
are of great authority.

Aparte de los Śāstras tratados especialmente de Śrī,
estos śāstras que no pertenecen a ninguna secta o culto especial
son de gran autoridad.

तत्परङ्गळाऩ शास्त्रङ्गळ् निऱ्क इम्मध्यस्थशास्त्रङ्गळतिप्रबलङ्गळ्।

तत्परङ्गळाऩ शास्त्रङ्गळ् निऱ्क इम् मध्यस्थशास्त्रङ् गळतिप्रबलङ्गळिति । लक्ष्मीस्तोत्रपरङ्गळाऩ शास्त्रङ्गळुक्कु अर्थवादपरत्वमुम्, पक्षपातित्वमुम्, शङ्गिक्कक् कूडुमागैयाल्, अदुगळैक् काट्टिलुम् भगवद्रूपध्यान प्रतिपादकङ्गळाय्, अत एव अन्यपरङ्गळागैयाले पक्षपातमिऩ्ऱिक्के मध्यस्थङ्गळाय्प् पोन्द सात्वतादिशास्त्रङ्गळ् अतिप्रबलङ्गळॆऩ्ऱु करुत्तु।

आळवन्दारुम्

४८‘‘जगत् समस्तं यद्-अपाङ्ग-संश्रयम्’’
(आळवन्दार् स्तोत्रम् ३७)

ऎऩ्ऱुम्,

श्री-यामुनाचार्योऽपि

४८‘‘जगत् समस्तं यद्-अपाङ्ग-संश्रयम्’’
(आळवन्दार् स्तोत्रम् ३७)

इति,

Aḷavandār, too, has stated:-

“The whole world depends upon the glance of Śrī, for its support.”

Aḷavandār, también ha declarado:-

“El mundo entero depende de la mirada de Śrī, por su apoyo”.

आळवन्दारुम् ४८‘‘जगत्समस्तं यदपाङ्गसंश्रयं’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् ३७) ऎऩ्ऱुम्,

इप्पडि प्रमाणङ्गळिरुन्दालुम्, इदऱ्कु अनुगुणङ्गळाऩ पूर्वाचार्यश्रीसूक्त्यादिगळ् वेण्डावोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आळवन्दारुम् जगत्समस्तमिति । यदपाङ्गसंश्रयमिति । ऎवळुडैय कडाक्षत्तै आश्रयित्तु अनिष्टनिवृत्तीष्टप्राप्तिरूपमाऩ अभिलषितत्तैयडैगिऱदो ऎऩ्ऱबडि।

४९ श्रेयो न ह्य् अरविन्द-लोचन–मनः–कान्ता-प्रसादाद् ऋते
संसृत्य्+++(=धर्मार्थकाम)+++–अक्षर+++(=प्रत्यग्-आत्मानुभव)+++–वैष्णव+++(=भगवत्प्राप्त्य्)++++अध्वसु नृणां संभाव्यते कर्हिचित् ॥
(चतुः-श्लोकी ३)

ऎऩ्ऱुम् अरुळिच् चॆय्दार्।

४९ श्रेयो न ह्य् अरविन्द-लोचन–मनः–कान्ता-प्रसादाद् ऋते
संसृत्य्+++(=धर्मार्थकाम)+++–अक्षर+++(=प्रत्यग्-आत्मानुभव)+++–वैष्णव+++(=भगवत्प्राप्त्य्)++++अध्वसु नृणां संभाव्यते कर्हिचित् ॥
(चतुः-श्लोकी ३)

इति चानुजग्राह ।

and again

“Without the grace of Lakṣmī , the beloved spouse of the lotus-eyed Lord,
we cannot have
those glorious experiences which one might desire in this life (saṁsāra),
nor the experience of our disembodied self,
nor the enjoyment of Bhagavān in mokṣa “.

y de nuevo

“Sin la gracia de Lakṣmī, la esposa amada del Señor de ojos de loto,
No podemos tener
esas experiencias gloriosas que uno podría desear en esta vida (saṁsāra),
ni la experiencia de nuestro yo incorpóreo,
ni el disfrute de Bhagavān en Mokṣa “.

४९‘‘श्रेयो न ह्यरविन्दलोचनमनः कान्ताप्रसादादृते संसृत्यक्षरवैष्णवाध्वसु नृणां संभाव्यते कर्हिचित्’’(चतुः-श्लोकी ३)ऎऩ्ऱुमरुळिच्चॆय्दार्।

श्रेय इति । अरविन्दलोचनऩुडैय मनःकान्तैयाऩ पॆरियबिराट्टियारुडैय प्रसादमिल्लामल् ऒरु मनुष्यऩुक्कुम् संसृतियिलेयो, अदावदु संसृतिलभ्यमाऩ ऐश्वर्यत्तिलेयो, आत्मनुभवरूपकैवल्यत्तिलेयो, वैष्णवमार्गत्तिलेयो, अदावदु अर्चिरादिमार्गगम्य परमपदत्तिलेयो श्रेयस्साऩदु किट्टादॆऩ्ऱाल्, (पुण्यश्रेयसी सुकृतं वृषः ऎऩ्ऱु निघण्टु) अवळुडैय प्रसादमुण्डाऩाल् पुरुषार्थङ्गळिल् श्रेयस्सुण्डागुमॆऩ्ऱु किडैक्कैयाल्अन्वयव्यतिरेकङ्गळाले मोक्षरूपमाऩ परमपदमुम् अवळुडैय प्रसादाधीनमॆऩ्गिऱ भावम् स्वरसमागत् तोऱ्ऱुमिऱे।

श्रीभाष्य-काररुम् श्रीवैकुण्ठ-गद्यत्तिले

५०‘‘शेष-शेषाशनादि सर्वं परिजनं
भगवतस् तत्-तद्-अवस्थोचित-परिचर्यायाम्
आज्ञापयन्त्या’’
(वैकुण्ठ-गद्यम्)

ऎऩ्ऱु भगवत्-कैङ्कर्य-रूप-परम-पुरुषार्थम्

इवळ् नियोगत्तिऩ् बडिये नडत्त वेणुम्

ऎऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्दार्।

श्रीभाग्य-कारोऽपि श्री-वैकुण्ठ-गद्येऽपि

५०‘‘शेष-शेषाशनादि सर्वं परिजनं
भगवतस् तत्-तद्-अवस्थोचित-परिचर्यायाम्
आज्ञापयन्त्या’’
(वैकुण्ठ-गद्यम्)

इति भगवत्-कैङ्कर्य-रूप-परमपुरुषार्थः

यथैतन्-नियोगम् अनुष्ठेय

इत्य् अनुजग्राह ।

The author of Śrī Bhāṣya, in his Vaikuṇṭha Gadya, says
that she commands Adiśeṣa, Viṣvaksena and other attendants to render such service to Bhagavān
as is suited to the time and the circumstance,
and that the service to Bhagavān,
which is the supreme goal,
should be rendered in accordance with her commands.

El autor de śrī bhāṣya, en su vaikuṇṭha gadya, dice
que ella ordena a Adiśeṣa, Viṣvaksena y otros asistentes
que presten dicho servicio a Bhagavān
como se adapta al tiempo y a las circunstancias,
y que el servicio a Bhagavān,
cual es el objetivo supremo,
debe ser retenido de acuerdo con sus órdenes.

श्रीभाष्यकाररुम् श्रीवैकुण्ठगद्यत्तिले ५०‘‘शेषशेषाशनादि सर्वं परिजनं भगवतस्तत्तदवस्थोचितपरिचर्यायामाज्ञापयन्त्या’’(वैकुण्ठ-गद्यम्) ऎऩ्ऱु भगवत्कैङ्कर्यरूपपरमपुरुषार्थम् इवळ् नियोगत्तिऩ्बडिये नडत्तवेणुमॆऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्दार्।

इदऱ्कु तीर्थकाराभिप्रायत्तै वॆळियिडुगिऱार् श्रीभाष्यकारर् इत्यादिना । गद्यभाष्यत्तिल्

‘‘नित्य-मुक्त-विषयं देव्या आज्ञापनं परिचर्या-विशेषेष्व् इच्छोत्पादन-मात्रम् ।
तेषां सर्वज्ञत्वेन ज्ञानोत्पादननैरपेक्ष्यात्’’

ऎऩ्ऱु व्याख्यातम्। इङ्गु अप्पडिप्पट्ट इच्छोत्पादनव्यापारमे नियोगशब्दत्ताले सॊल्लप्पडुगिऱदागैयाल् अर्थभेदमिल्लै।

नित्यसूरिकळुडैय कैङ्कर्यरूपपुरुषार्थमुम् इवळुडैय नियोगाधीनमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल्, इदरर्गळुडैय पुरुषार्थमॆल्लाम् एतदधीनमॆऩ्बदु कैमुतिकन्यायसिद्धमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

कूरत्ताऴ्वाऩुम्

५१ स्वस्ति श्रीर् दिशताद् अ-शेषजगतां सर्गोपसर्ग-स्थितीः
स्वर्गं दुर्-गतिम् आपवर्गिक-पदं सर्वञ् च कुर्वन् हरिः ।
यस्या वीक्ष्य मुखं तद्-इङ्गित-पराधीनो विधत्ते ऽखिलं,
क्रीडेयं खलु नान्यथा ऽस्य रस-दा स्याद् ऐकरस्यात्+++(→अन्यथा)+++ तया ॥१॥
(श्री स्तवम् १)

ऎऩ्ऱु संग्रहित्त अर्थत्तै

श्रीकूरेशोऽपि

५१ स्वस्ति श्रीर् दिशताद् अ-शेषजगतां सर्गोपसर्ग-स्थितीः
स्वर्गं दुर्-गतिम् आपवर्गिक-पदं सर्वञ् च कुर्वन् हरिः ।
यस्या वीक्ष्य मुखं तद्-इङ्गित-पराधीनो विधत्ते ऽखिलं,
क्रीडेयं खलु नान्यथा ऽस्य रस-दा स्याद् ऐकरस्यात्+++(→अन्यथा)+++ तया ॥१॥
(श्री स्तवम् १)

[[१९७]]
इति संगृहीतमर्थं

Koorathalvan too,
in elaboration of what is contained in the śloka :-

“May Lakṣmī confer happiness (on us) —
Lakṣmī, looking at whose face, and with Her will as His aid,
the Lord creates, destroys and sustains all the worlds,
and grants also such things as svarga, naraka (hell) and mokṣa .
Since the two are engaged in the same work and
experience the same kind of delight,
the Lord cannot feel happy
if he performs the līlā of the work of the world
without her participation in it,”

Koorathalvan también, En elaboración de lo que está contenido en el Śloka:-

“Que Lakṣmī conserve la felicidad (sobre nosotros) —
Lakṣmī, mirando a cuya cara, y con su voluntad como su ayuda,
El Señor crea, destruye y sostiene a todos los mundos,
Y otorga también cosas como Svarga, Naraka (infierno) y Mokṣa.
Dado que los dos se dedican al mismo trabajo y
experimentar el mismo tipo de deleite,
El Señor no puede sentirse feliz
Si realiza el Līlā del trabajo del mundo
Sin su participación en él "

कूरत्ताऴ्वाऩुम् ५१‘‘स्वस्ति श्रीर्दिशतादशेषजगतां सर्गोपसर्गस्थितीस्स्वर्गं दुर्गतिमापवर्गिकपदं सर्वञ्च कुर्वन् हरिः । यस्या वीक्ष्य मुखं तदिङ्गितपराधीनो विधत्तेऽखिलं क्रीडेयं खलु नान्यथास्य रसदा स्यादैकरस्यात्तया’’(श्री स्तवम् १) ऎऩ्ऱु संग्रहित्त अर्थत्तै

इव्विषयत्तिल् श्रीवत्साङ्कमिश्ररुडैय श्रीसूक्तियुम् प्रमाणमॆऩ्गिऱार् कूरत्ताऴ्वाऩुम् स्वस्ति श्रीर्दिशतादित्यादिना । इदिल् आपवर्गिकपदं सर्वञ्च कुर्वन् हरिः तदिङ्गितपराधीनो विधत्त इत्यादिना भगवाऩ् लक्ष्मियिऩुडैय मुखवीक्षण पूर्वकम् तदनुमतियिऩालेये सर्वत्तैयुम् सॆय्गिऱाऩॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् भगवाऩुक्कु अवळोडु कूडिये सर्वकर्तृत्वमॆऩ्बदु सॊल्लप्पट्टदागिऱदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्। अवळोडु कूडि व्यापारङ्गळैप् पण्णुम्बोदे क्रीडैयाऩदु ऎम्बॆरुमाऩुक्कु रसत्तैक् कॊडुक्कुम्, नान्यथा ऎऩ्ऱु सॊल्लित्तिऱे। ऎऩ्ऱु सङ्ग्रहित्त अर्थत्तै - इन्द श्लोकत्तिल् सङ्ग्रहमागच् चॊऩ्ऩ भगवाऩैयुम् पराधीनमाक्कुम्बडियाऩ इङ्गितादिमत्वरूपमाहात्म्यत्तै।

५२‘‘देवि त्वन्-महिमावधिर् न हरिणा नापि त्वया ज्ञायते’’
(श्री स्तवम् ८)

ऎऩ्ऱु तुडङ्गि विस्तरित्तार्।

५२‘‘देवि त्वन्-महिमावधिर् न हरिणा नापि त्वया ज्ञायते’’
(श्री स्तवम् ८)

इत्यारभ्य व्यस्तृणीत ।

sings his praise of Lakṣmī in ślokas beginning with these words:

“The bounds of Thy greatness, O, Goddess, are not known to Bhagavān nor even to Thyself”.

canta su alabanza a Lakṣmī en Ślokas comenzando con estas palabras:

“Los límites de tu grandeza, oh, diosa,
no son conocidos por Bhagavān ni siquiera por ti mismo”.

५२‘‘देवि त्वन्महिमावधिर्न हरिणा नापि त्वया ज्ञायते’’(श्री स्तवम् ८) ऎऩ्ऱु तुडङ्गि विस्तरित्तार्।

देवि त्वन्महिमावधिर्न हरिणा नापि त्वया ज्ञायते
ऎऩ्ऱु तुडङ्गि विस्तरित्तारिति ।

स्वस्तिश्रीः ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल्
पिराट्टिक्कु भगवाऩैक् काट्टिलुम् मोक्षप्रदत्वम् इल्लाद
परिच्छिन्नम् आऩ माहात्म्यम् सॊल्लप्पट्टद्
ऎऩ्ऱाल्
लक्ष्मियै भगवाऩालुम् लक्ष्मियालुम् अळविट्टु अऱियमुडियाददाऩ माहात्म्यमुळ्ळवळागच् चॊल्लुम् ‘‘देवि त्वन्महिमावधिः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकम् सङ्गतमागादॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

भट्टरुम्

५३ ऐश्वर्यम्, +++(जीवात्म=)+++अक्षर-गतिम्, परमम् पदं वा
कस्मैचिद् अञ्जलि-भरं वहते वितीर्य ।
“अस्मै न किञ्चिद् उचितं कृतम्” इत्य् अथाम्ब
त्वं लज्जसे कथय को ऽयम् उदार-भावः ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ५८)

ऎऩ्ऱु +++(श्री-सूक्ते→)+++श्रुतियिल् उदार-शब्दत्तुक्कु व्याख्यानम् पण्णिऩार्।

श्रीभट्टोऽपि,

५३ ऐश्वर्यम्, +++(जीवात्म=)+++अक्षर-गतिम्, परमम् पदं वा
कस्मैचिद् अञ्जलि-भरं वहते वितीर्य ।
“अस्मै न किञ्चिद् उचितं कृतम्” इत्य् अथाम्ब
त्वं लज्जसे कथय को ऽयम् उदार-भावः ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ५८)

इति +++(श्री-सूक्ते)+++ श्रौतम् उदारशब्द व्याचचक्षे ।

पुरुषकारमात्रे श्र्यास् सति, दाने पात्राभावाल् लज्जा न स्यात्! किञ्च लोकाचार्य-पूर्वाचार्येण पराशरभट्टेन सा ऽभिप्रेता।

Bhattar, also, has commented on the word Udaara (generous ) used in the śruti (viz., Śrī Sūktam)
as an adjective for Śrī in this manner:-

“How generous Thou art! O, Mother,
to the man who merely raises his hands folded in worship to Thee,
Thou grantest wealth, the enjoyment of his disembodied self and even paramapada
and yet Thou feelest ashamed that Thou hast not done anything adequate for him.”

Bhattar, también, ha comentado sobre la palabra Udaara (generoso) utilizado en el Śruti (a saber, Śrī Sūktam)
Como adjetivo para Śrī de esta manera:-

“¡Qué generoso eres tú, madre,
al hombre que simplemente levanta las manos dobladas en la adoración a ti,
Tú otorga riqueza, el disfrute de su ser incorpóreo e incluso paramapada
Y sin embargo, te sientes avergonzada
de que no hayas hecho nada adecuado para él “.

भट्टरुम् ५३‘‘ऐश्वर्यमक्षरगतिं परमं पदं वा कस्मैचिदञ्जलिभरं वहते वितीर्य । अस्मै न किञ्चिदुचितं कृतमित्यथाम्ब त्वं लज्जसे कथय कोऽयमुदारभावः’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ५८)
ऎऩ्ऱु श्रुतियिलुदारशब्दत्तुक्कु व्याख्यानम् पण्णिऩार्।

भट्टर् श्रीसूक्तियै उदाहरिक् किऱार् ऐश्वर्यमक्षरगतिं परमं पदं वेति । इङ्गु परमं पदं वा वितीर्य ऎऩ्ऱु विरोधिनिवृत्तिपूर्वकमाग परमपदवितरणत्तैच् चॊल्लियिरुप्पदाल् उपायत्वम् सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु। श्रुतियिलुदार-शब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णिऩार् - ‘‘श्रियं लोके देवजुष्टामुदारां’’ ऎऩ्गिऱ श्रुतियिलुळ्ळ उदारशब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णिऩार्।

श्रीसूक्त-भाष्यत्तिले पॆरिय-जीयरुम्
अपेक्षितार्थङ्गळ् ऎल्लाम् उपपादित्तार्।

श्रीसूक्तभाष्ये महा-यतिर् अपि
अपेक्षितार्थान् सर्वान् उपपादयामास ।

Peria Jeer, too, has brought out all these ideas in his commentary on Śrī Sukta.

Peria Jeer también ha sacado todas estas ideas
en su comentario sobre Śrī Sukta.

श्रीसूक्तभाष्यत्तिले पॆरिय जीयरुम् अपेक्षितार्थङ्गळॆल्लाम् उपपादित्तार्।

पॆरिय जीयरुम् - नारायणमुनियॆऩ्गिऱ नञ्जीयरुम्।

इति सारबोधिन्य्-उक्तिर् न साधु भाति।
कूरनारायणमुनिर् अयम् इत्य् अन्यत्र प्रतिपादितम्।

पॆरिय जीयरुम् - नारायणमुनियॆऩ्गिऱ नञ्जीयरुम्। अपेक्षितार्थङ्गळॆल्लाम् - पिराट्टियिऩुडैय उपायत्वोपयत्वादिरूपङ्गळाऩ अपेक्षितार्थङ्गळैयॆल्लाम्। इङ्गु

‘‘स्वयं वस्तू कुर्वन् जनम् इमम् अकस्मात् सरसिज
प्रकारौ पद्मायास् तव च चरणौ नश् शरणयन्’’

ऎऩ्ऱु भट्टर् श्रीलक्ष्मीगल्याणत्तिल् नम्माऴ्वार् पासुरत्तिऱ्कर्थमाग वरुळिच्चॆय्द स्तोत्रत्तिऩ् श्लोकादिगळुम् अनुसन्धेयङ्गळ्।
इदिल् “पद्मायास्तव च चरणौ नश्शरणयन्” ऎऩ्ऱु पॆरुमाळुडैयवुम् पिराट्टियिऩुडैयवुम् तिरुवडिगळुक्कु उपायत्वम् स्पष्टमागच् चॊल्लप्पट्टदिऱे।

इप्-पडि श्रुति-स्मृति-संप्रदायम् निऱ्किऱ निलैगळैक् कॊण्डु
श्रीमच्-छब्दत्तिऱ् सॊऩ्ऩ विशेषणत्तुक्कु
विग्रहादिगळुक्कुप् पोले
वस्त्व्-अनुरूपम् आऩ उपयोग-विशेषङ्गळै
सहृदयर् अऱिन्दु गॊळ्वदु।

इत्थं श्रुति-स्मृति-संप्रदाय-स्थितीर् अवलम्ब्य
श्रीमच्-छब्दोक्त-विशेषणस्य
विग्रहादीनाम् इव
वस्त्व्-अनुरूपा उपयोग-विशेषाः
सहृदयैर् ज्ञातव्याः ॥

Thus, from what we find in the śruti , Smṛti and tradition,
(the reader) gifted with insight can understand that
the attribute expressed in the word Śrīmat in Dvaya has its uses,
just like such things as forms (vigraha),
in accordance with its own nature.

Así, por lo que encontramos en Śruti, Smṛti y Tradition,
(el lector) Dotado de Insight puede entender que
El atributo expresado en la palabra śrīmat en dvaya tiene sus usos,
Al igual que cosas como formas (Vigraha), de acuerdo con su propia naturaleza.

इप्पडि श्रुतिस्मृतिसंप्रदायम् निऱ्किऱ निलैगळैक् कॊण्डु श्रीमच्छब्दत्तिऱ् सॊऩ्ऩ विशेषणत्तुक्कु विग्रहादिगळुक्कुप्पोले वस्त्वनुरूपमाऩ उपयोगविशेषङ्गळै सहृदयरऱिन्दुगॊळ्वदु।

श्रुतिस्मृतिसम्प्रदाय श्रीसूक्तिकळ् निऱ्कुम् निलैयै नऩ्गु परामर्शित्ताल् श्रीमच्छब्दत्तिल् विशेषणमाऩ पिराट्टिक्कुम्, विशेषणमागच् चॊल्लप्पट्ट गुणविग्रहादिगळुक्कुप्पोल् तदनुरूपमाऩ भरस्वीकारोपयोगम् उण्डॆऩ्बदु सहृदयहृदयङ्गममागुमॆऩ्ऱु निगमिक्किऱार् इप्पडि इति । श्रुतियावदु द्वयमुम् श्रीसूक्तमुम्। सहृदयरिति । अहृदयर्गळुक्कु प्रमाणसम्प्रदायोपन्यासम् व्यर्थमाऩालुम् सहृदयर्गळुक्कु इदु निश्चयजनकमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

+++(अ-चित्त्वात्)+++
भर-स्वीकार-रहितं
रक्षा-सङ्कल्प-वर्जितम् ।
+++(कारुण्यादि→)+++गुणादिकम् +++(सर्वैर्)+++ इहेष्टं हि
शरण्यस्य विशेषणम् ॥

+++(अ-चित्त्वात्)+++
भर-स्वीकार-रहितं
रक्षा-सङ्कल्प-वर्जितम् ।
+++(कारुण्यादि→)+++गुणादिकम् +++(सर्वैर्)+++ इहेष्टं हि
शरण्यस्य विशेषणम् ॥

(Critics who do not consider Lakṣmī as an inseparable attribute or viśeṣaṇa of Nārāyaṇa in the first part of Dvaya!)
You maintain that such things as the qualities of the Saviour (compassion etc) are attributes and not mere Upalakṣaṇa,
even though they cannot undertake the responsibility (bhara) of protection
and cannot have the will to protect (being only qualities and therefore non-sentient).

(Los críticos
que no consideran a Lakṣmī como un atributo inseparable o Viśeṣaṇa de Nārāyaṇa en la primera parte de Dvaya!)
Sostenes que las cosas como las cualidades del Salvador (compasión, etc.) son atributos y no meros upalakṣaṇa,
a pesar de que no pueden asumir la responsabilidad (bhara) de protección
y no puede tener la voluntad de proteger
(siendo solo las cualidades y, por lo tanto, no sonaciadas).

भरस्वीकाररहितं रक्षासङ्कल्पवर्जितम् । गुणादिकमिहेष्टं हि शरण्यस्य विशेषणम् ॥

भरस्वीकारादिरहितङ्गळाऩ गुणादि कळुक्कु विशषणत्वत्तै ऒप्पुक्कॊण्डिरुक्किऱ नीङ्गळ् भरस्वीकारसमर्थैयाऩ पिराट्टिक्कु विशेषणत्वत्तै इसैयामैक्कुक् कारणमेयिल्लैयॆऩ्गिऱार् भरस्वीकाररहितमित्यादिना । श्लोकद्वयेन । भरस्वीकारमावदु त्वत्प्रयत्नं विना ‘‘अहमेव मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱ सङ्गल्बम्। गोप्तृत्ववरणे कृत गोप्त्री भवानीति सङ्गल्बमे रक्षासङ्कल्पम्। गुणादिकमिहेष्टं हीति । भवतामिति शेषः । भरस्वीकाररक्षासङ्कल्पशून्यगुणादिगळुक्कु विशेषणत्वत्तै ऒप्पुक्कॊण्डिरुक्किऱ नीङ्गळ् तत्सहितैयाऩ पिराट्टिक्कु विशेषणत्वत्तै ऒप्पुक्कॊळ्ळाददऱ्कु हेतुविल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

ऐकरस्य-जुषोश् शेषि-
दं-पत्योस् सर्व-कर्मसु ।
विशेषण-विशेष्यत्वं
+++(श्रीमच्-छब्दे)+++ श्रुतं कस्मान् न रोचते ॥

ऐकरस्य-जुषोश् शेषि-
दं-पत्योस् सर्व-कर्मसु ।
विशेषण-विशेष्यत्वं
+++(श्रीमच्-छब्दे)+++ श्रुतं कस्मान् न रोचते ॥

Why do you object to the idea of Lakṣmī being the attribute (viśeṣaṇa)
and Nārāyaṇa being the substantive (viseshya),
when this divine couple have the same pleasure or relish in all actions
and when they are both śeṣī s,
when there is the authority of the śāstras for it?

¿Por qué te opones a la idea de que Lakṣmī es el atributo (viśeṣaṇa)
y nārāyaṇa es el sustantivo (viseshya),
Cuando esta pareja divina tiene el mismo placer o disfruta en todas las acciones
y cuando ambos son Śeṣī s,
Cuando existe la autoridad de los Śāstras?

ऐकरस्यजुषोश्शेषिदंपत्योस्सर्वकर्मसु ।
विशेषणविशेष्यत्वं श्रुतं कस्मान्न रोचते ॥

सर्वकर्मसु – आश्रितरक्षणादिसर्वकर्मङ्गळिलुम्, ऐकरस्यजुषोः समानसङ्कल्पमुळ्ळवर्गळाऩ, शेषिदम्पत्योः – शषिकळाऩ लक्ष्मिक्कुम् नारायणऩुक्कुम्,रक्षणादिगळिल् एकरस्यम् सॊऩ्ऩदु पूर्वखण्डत्तिल् लक्ष्म्याः विशेषणत्वोपपादकम्; शेषिदम्पत्योः ऎऩ्बदु उत्तरखण्डत्तिल् लक्ष्म्याः विशेषणत्वोपपादकम्। विशेषणविशेष्यत्वमिति । विशेष्यत्वमिति दृष्टान्तार्थम्। श्रुतं – द्वयादिगळिल् श्रुतमागिऱ। कस्मान्न रोचत इति ।

रुच्यभावत्तिऱ्कुक् कारणमे यिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

+++(इन्द्रो विशेषणं यत्रोक्तः→)+++
प्रतर्दनादि-विद्यासु
वेद्ये ऽपि परमात्मनि ।
अ-चेतनवद् इच्छामश्
चेतनञ् च विशेषणम् ॥ +++(5)+++

+++(इन्द्रो विशेषणं यत्रोक्तः→)+++
प्रतर्दनादि-विद्यासु
वेद्ये ऽपि परमात्मनि ।
अ-चेतनवद् इच्छामश्
चेतनञ् च विशेषणम् ॥ +++(5)+++

अत्र प्रतर्दनविद्यायाम् इन्द्रविशिष्टो विष्णुर् उपास्यः -
नैतावता +इन्द्राकृतिक-भवद्-ध्यानम् उक्तम् इति निश्चेतव्यम् -
साहचर्येणापि विशेषण-सिद्धेः। विशेषस् तु स्याद् अत्र।

किञ्च, शास्त्रान्तरे निषिद्धत्वात्, बाह्य-देवतान्तर-विग्रहे नैतावता भगवत्पूजोचिता।

In such vidyās or forms of meditation as that of Pratardana,
although the Supreme Being is the object of knowledge,
we admit that sentient beings like Indra can be attributes of Bhagavān just like non-sentient qualities.

En tales vidyās o formas de meditación como la de Pratardana,
Aunque el ser supremo es el objeto del conocimiento,
Admitimos que los seres sintientes como Indra
pueden ser atributos de Bhagavān
al igual que las cualidades no sintientes.

प्रतर्दनादिविद्यासु वेद्येऽपि परमात्मनि ।
अचेतनवदिच्छामश्चेतनञ्च विशेषणम् ॥

चेतनऩुक्कु अचेतनम् विशेषणमाऩालुम् चेतनऩ् चतनऩुक्कु विशेषणमागक् कण्डदुण्डोवॆऩ्ऩ दृष्टान्तप्रदर्शनपूर्वकम् निगमिक्किऱार् प्रतर्दनादीति । प्रतर्दनविद्यैयिल् परमात्मा प्राधान्यन वेद्यऩायिरुन्दालुम् अचेतन ङ्गळाऩ मुख्यप्राणादिगळैप् पोले चेतनऩाऩ इन्द्रऩैयुम् भगवाऩुक्कु विशेषणमाग ऒप्पुक्कॊळ्ळुगिऱोमिऱे।

इत्थं प्रपत्ति-विद्यायां
तत्-तन्-मन्त्रानुसारतः ।
विभुः पत्न्या गुणाद्यैश् च
विशिष्टो विषयोऽत्र नः ॥

इत्थं प्रपत्ति-विद्यायां
तत्-तन्-मन्त्रानुसारतः ।
विभुः पत्न्या गुणाद्यैश् च
विशिष्टो विषयोऽत्र नः ॥

Similarly in this vidyā called prapatti,
the Omnipresent Lord is the object of approach with His Spouse
and with such things as His qualities
in accordance with what is stated in the respective mantras.

Del mismo modo en este vidyā llamado Prapatti,
El Señor omnipresente es el objeto de acercarse con su cónyuge
y con cosas como sus cualidades
de acuerdo con lo que se indica en los mantras respectivos.

इत्थं प्रपत्तिविद्यायां तत्तन्मन्त्रानुसारतः ।
विभुः पत्न्या गुणाद्यैश्च विशिष्टो विषयोऽत्र नः ॥

अप्पडिये प्रपत्तिविद्यैयिलुम् गुणविग्रहादिगळैप् पोल् पिराट्टियैयुम्द्वयादिमन्त्रानुसारत्ताले विशेषणमाग ऒप्पुक्कॊण्डाल् ऒरुविधबाधकमुमिल्लैयागैयाल् श्रीविशिष्टमे नमदु प्रपत्तिविषयमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु

केवल–कुतर्कङ्गळैय् +++(←शास्त्रैकगम्ये विषये विपरीत-तर्कः)+++ इट्टु
प्रमाणङ्गळै बाधिक्कल् आगाद्

ऎऩ्ऩुम् इडम् मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्।

अत्र “केवल-कुतर्कान् आश्रित्य
प्रमाणानि न बाधनीयानी"ति
पूर्वम् एवावोचाम ।

We have already stated that what is understood from the pramāṇas
should not be set aside by mere logic or reason.

Ya hemos declarado que lo que se entiende de los pramāṇas
No debe reservarse por mera lógica o razón.

इङ्गु केवलकुतर्कङ्गळैयिट्टु प्रमाणङ्गळै बाधिक्कलागादॆऩ्ऩुमिडम् मुऩ्बे सॊऩ्ऩोम्।

उक्तप्रमाणङ्गळै उपाय-द्वित्व-प्रसङ्गादि–कुतर्कङ्गळाले बाधिप्पदु अशक्यम्
ऎऩ्ऱु पूर्वमे सॊल्लप्पट्टदॆऩ्गिऱार् इङ्गु केवलकुतर्कङ्गळैयिट्टु इत्यादिना ।

आगैयाल् यथा-प्रमाणम् शरण्याभिप्राय-विशेषानुगुणम् आग
विशिष्टम् उपेयम् आऩाऱ् पोले
विशिष्टम् उपायम् आगक्
कुऱैय् इल्लै।+++(4)+++

अतो यथा-प्रमाणं शरण्याभिप्राय-विशेषानुगुणं
विशिष्टस्योपेयत्ववत् विशिष्टस्योपायत्वेऽपि
न कश्चिद् दोषः ।

Therefore, just as we accept the Lord with His Spouse, as the object of attainment
in accordance with the wish of the Saviour,
there is no objection to the Lord with His Spouse being the upāya as well.

Por lo tanto, tal como aceptamos al Señor con su cónyuge, como el objeto de logro de acuerdo con el deseo del Salvador, No hay objeción al Señor, ya que su cónyuge también es el upāya.

आगैयाल् यथाप्रमाणम् शरण्याभिप्रायविशेषानुगुणमाग विशिष्टमुपेयमाऩाऱ्पोले विशिष्टमुपायमागक् कुऱैयिल्लै।

आगैयालिति । विशिष्टोपायत्वम् प्रमाणसिद्धमागैयाल् ऎऩ्ऱबडि यथाप्रमाणम् - पिराट्टिक्कु उपायत्वम् सॊल्लुगिऱ पूर्वोदाहृतप्रमाणङ्गळै उल्लङ्घनम् सॆय्यामल्, शरण्याभिप्रायविशेषानुगुणमाग -

‘‘अनन्या राघवेणाहं
भास्करेण प्रभा यथा’’,

‘‘अनन्या हि मया सीता
भास्करेण प्रभा यथा’’,

‘नित्यं तद्धर्मधर्मिणी’’

ऎऩ्गिऱ प्रमाणप्रतिपन्नमाऩ शरण्यर्गळाऩ पॆरुमाळुडैयवुम्, पिराट्टियिऩुडैयवुम् अभिप्रायविशेषत्तुक्कनुगुणमाग, विशिष्टमुपेयमाऩाऱ्पोले विशिष्टमुपायमागक् कुऱैयिल्लै इति ।
प्रमाणङ्गळुम् शरण्याभिप्रायविशेषमुम् स्पष्टमाग इरुक्क
विशिष्टम् उपायम् अऩ्ऱ् ऎऩ्ऱाल्
विशिष्टम् उपेयम् आगवुम् प्रसक्तिय् इल्लैय्
ऎऩ्गिऱ प्रतिबन्दियिले
दृष्टान्तत्तिऱ्कुत् तात्पर्यम्।

नारायण-शब्दत्तिलुम् चरण-शब्दत्तिलुन् ++++(५)+++ तोऱ्ऱुगिऱ गुण-विशेष-विग्रह-विशेषादि-विशिष्टम् आऩ
एकम् उपायम् आऩाऱ् पोले
तुल्य-योग-क्षेमम् आऩ श्रीमच्-छब्दत्तिल् तोऱ्ऱिऩ नित्य-पत्नी-सम्बन्ध-विशिष्टम् आऩालुम्
उपायैक्यत्तुक्कुक् कुऱैय् इल्लै।

[[१९८]]
नारायण-शब्द–चरण-शब्द–प्रतिपादित-
गुण-विशेष–विग्रह-विशेषादि-विशिष्टस्यैकस्योपायत्ववत् तुल्य-योग-क्षेम–श्रीमच्-छब्द–प्रतीत-
नित्य-पत्नी-संबन्ध-वैशिष्ट्ये ऽपि
उपायैक्यस्य न क्षतिः ।

Just as Bhagavān with particular qualities (like omnipotence and compassion) and particular forms (vigraha)
indicated, respectively, by the words Nārāyaṇa and caraṇau, (the two feet)
which are attributes of Nārāyaṇa, forms a single upāya,
so also Bhagavān with Lakṣmī, who appears in the word Śrīmat as an attribute in the eternal relationship of being His Spouse,
may without any impropriety, be considered as a single upāya.

Así como bhagavān con cualidades particulares (como omnipotencia y compasión) y formas particulares (Vigraha)
indicado, respectivamente, por las palabras nārāyaṇa y caraṇau, (los dos pies)
que son atributos de nārāyaṇa, forma un solo upāya,
Así también Bhagavān con Lakṣmī, que aparece en la palabra Śrīmat como un atributo
en la relación eterna de ser su cónyuge,
Puede que sin impropiedad, se considere como un solo upāya.

नारायणशब्दत्तिलुम् चरणशब्दत्तिलुन्दोऱ्ऱुगिऱ गुणविशेषविग्रह विशेषादिविशिष्टमाऩ एकम् उपायमाऩाऱ्पोले तुल्ययोगक्षेममाऩ श्रीमच्छब्दत्तिल् तोऱ्ऱिऩ नित्यपत्नीसम्बन्धविशिष्टमाऩालुमुपायैक्यत्तुक्कुक् कुऱैयिल्लै।

इप्पडि पिराट्टिक्कुम् उपायत्वत्तै ऒप्पुक्कॊण्डाल् ‘‘मामेकं शरणं’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ उपायैक्यत्तिऱ्कु हानि वारादोवॆऩ्गिऱ शङ्गैयै दृष्टान्तप्रदर्शनत्ताले परिहरिक्किऱार् नारायणशब्दत्तिलुम् इत्य्-आदिना,
नित्य-पत्नी-सम्बन्ध-विशिष्टम् आऩालुम् उपायैक्यत्तुक्कुक् कुऱैयिल्लै इत्यन्तेन ।
ऎप्पडि नारशब्दत्तालुम् चरणशब्दत्तालुम् तोऱ्ऱिऩ गुण-विग्रहादिगळुडऩ् कूडिऩ नारायणऩ् ऒरुवऩे उपायमॆऩ्ऱाल् उपायैक्यत्तिऱ्कु हानि वारादो, अप्पडिये श्रीमच्छब्दत्तिल् विशेषणमागत् तोऱ्ऱिऩ श्रीयुडऩ् कूडिऩनारायणऩ् ऒरुवऩे उपायमॆऩ्ऱालुम् उपायैक्यत्तिऱ्कु हानि वारादॆऩ्ऱु करुत्तु।

उपाय-विशेषणङ्गळैय् ऎल्लाम् विट्टु
उपायत्तैये एकम् आक्क वेणुम्

ऎऩ्ऩिल्;
उपायत्वमुम् विशेषणम् अऩ्ऱिक्के पोम् +++(इत्य् अनिष्टो निर्विशेषत्व-प्रसङ्गः)+++।

उपाय-विशेषणानि सर्वाणि हित्वोपायस्यैकत्वं संपादनीयम्

इति चेत् उपायत्वम् अपि विशेषणं न भवेत् +++(इत्य् अनिष्टो निर्विशेषत्व-प्रसङ्गः)+++।

If it is said that we should give up all the attributes of the upāya in order to make the upāya single,
the dharma of being an upāya (i.e. upāyatva) will have to be given up also.

Si se dice que deberíamos renunciar a todos los atributos del upāya para hacer el upāya sencillo,
El dharma de ser un upāya (es decir, upāyatva) también tendrá que renunciar.

उपायविशेषणङ्गळैयॆल्लाम् विट्टु उपायत्तैये एकमाक्कवेणुमॆऩ्ऩिल्; उपायत्वमुम् विशेषणमऩ्ऱिक्केबोम्।

दृष्टान्तत्तिलो, दार्ष्टान्तिकत्तिलो, उपायत्तिऱ्कु ऒरु विशेषणमिरुन्दाल् उपायैक्यम् घटियातॆऩ्ऱाल् अनिष्टमरुळिच्चॆय्गिऱार् उपायविशेषणङ्गळैयॆल्लाम् विट्टु इति । उपायत्वमुम् विशेषणमऩ्ऱिक्केबोमिति ।

‘‘मामेकं शरणम्’’ ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल्
प्रतिपन्नम् आऩ उपायत्वमुम्
उपाय-विशेषणम् आग मुडिगैयाल्
अदैयुं विट्टु
निर्विशेषमे उपायमॆऩ्ऩप् प्रसङ्गिक्कुम्
ऎऩ्ऱु करुत्तु।

विशेषण-प्रयुक्तम् आय् विशेष्यत्तुक्कु वरुम् एऱ्ऱत्ताल्
विशेष्यत्तुक्कु वैगुण्यादिगळ् वाराद्

ऎऩ्ऱु

“विशेषण-प्रयुक्तेन
विशेष्यय् उपनमतोत्कर्षेण
विशेष्यस्य वैगुण्यादिकं न भवती"ति,

It should not be thought that the substantive (here Bhagavān), when it gains some excellence from the attribute (here Lakṣmī ),
should be considered as previously wanting in some excellence.

No se debe pensar que el sustantivo (aquí bhagavān), cuando gana cierta excelencia del atributo (aquí lakṣmī), debe considerarse como que previamente quiere en cierta excelencia.

विशेषणप्रयुक्तमाय् विशेष्यत्तुक्कु वरुमेऱ्ऱत्ताल् विशेष्यत्तुक्कु वैगुण्यादिगळ् वारादॆऩ्ऱु

विशेषणसम्बन्धत्ताल् विशेष्यत्तिऱ्कु एऱ्ऱ मुण्डाऩाल् विशेष्यत्तिऱ्कु गुणहानियुम्, स्वातन्त्र्यादिहानियुम् वारादॆऩ्बदै अभियुक्तर् ‘‘स्वतःश्रीः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्ताल् निर्णयित्तारॆऩ्गिऱार् विशेषणप्रयुक्तमाय् इत्यादिना ।

+++(निरुपाधिक-स्वभावतया→)+++ स्वतः श्रीस् त्वं विष्णोः स्वम् असि, +++(स्व-वस्तु-स्थ-र्द्धेः→)+++ तत एवैष भगवान्,
त्वद्-आयत्त-र्द्धित्वे ऽप्य् अ-भवद् अ-पराधीन-विभवः ।
स्वया दीप्त्या रत्नम् भवद् अपि महार्घं न विगुणं
न कुण्ठ-स्वातन्त्र्यम् भवति, च न चान्याहित-गुणम् ॥ ३१ ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३१)

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिले निर्णयिक्कप्पट्टदु।

+++(निरुपाधिक-स्वभावतया→)+++ स्वतः श्रीस् त्वं विष्णोः स्वम् असि, +++(स्व-वस्तु-स्थ-र्द्धेः→)+++ तत एवैष भगवान्,
त्वद्-आयत्त-र्द्धित्वे ऽप्य् अ-भवद् अ-पराधीन-विभवः ।
स्वया दीप्त्या रत्नम् भवद् अपि महार्घं न विगुणं
न कुण्ठ-स्वातन्त्र्यम् भवति, च न चान्याहित-गुणम् ॥ ३१ ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३१)

इत्यस्मिन् श्लोके निरणायि ।

Well has it been said in the śloka :-

“Thou art, O Lakṣmī, the property of Bhagavān by Thine own will;
hence, though His supreme excellence is due to Thee,
His greatness is not dependent on any one else.
A gem becomes valuable on account of its radiance.
It does not thereby become in itself worthless;
its value, which is natural to it, does not diminish thereby,
because its greatness is not due to anything else,”

Bueno, se ha dicho en el Śloka:-

“Tú eres, o Lakṣmī, propiedad de Bhagavān por tu propia voluntad;
Por lo tanto, aunque su excelencia suprema se debe a ti,
Su grandeza no depende de nadie más.
Una gema se vuelve valiosa debido a su resplandor.
Por lo tanto, no se vuelve en sí mismo sin valor;
su valor, que es natural para él, no disminuye así,
Porque su grandeza no se debe a nada más “,

५४‘‘स्वतःश्रीस्त्वं विष्णोस्स्वमसि तत एवैष भगवान् त्वदायत्तर्द्धित्वेऽप्यभवदपराधीनविभवः । स्वया दीप्त्या रत्नं भवदपि महार्घं न विगुणं न कुण्ठस्वातन्त्र्यं भवति च न चान्याहितगुणम्’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३१) ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिले निर्णयिक्कप्पट्टदु।

इत्थं लक्ष्मीस्वरूपमनुसन्धाय स्वरूपाश्रितान् दिव्यमङ्गलविग्रहा-श्रितांश्च कल्याणगुणान्विवक्षुः प्रथमं श्रीश्रीशयोस्साधारणगुणाननु-सन्धत्ते –

विशेषणत्ताल् विशेष्यत्तुक्कु वरुम् अतिशयम् पोले
विशेष्यत्तुक्कु स्व-रूपानुबन्धिय् आऩ अतिशयमुम्

५५‘‘अनन्या राघवेणाहं
भास्करेण प्रभा यथा’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २१-१५)

ऎऩ्गिऱ दृष्टान्तत्तिले काणल् आम्।

विशेषणेन विशेष्यस्य जायमानो ऽतिशय इव
विशेष्यस्य स्वरूपानुबन्धी +अतिशयोऽपि,

५५‘‘अनन्या राघवेणाहं
भास्करेण प्रभा यथा’’
(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २१-१५)

इति दृष्टान्तानुसारेण दृष्टव्यः ।

अयं दृष्टान्तो रामेण, मारीचेनापि च प्रयुक्तः।

In the same way as the substantive, (namely, Bhagavān) gains excellence from its attribute (viśeṣaṇa), namely, Lakṣmī ,
the substantive, too, has its own natural excellence.
This is illustrated in the śloka in the Rāmāyana :-

“Just as radiance cannot be separated from the sun,
I cannot remain separated from Raghava”.

De la misma manera que el sustantivo, (a saber, Bhagavān) gana excelencia de su atributo (viśeṣaṇa), a saber, lakṣmī,
El sustantivo también tiene su propia excelencia natural.
Esto se ilustra en el Śloka en el Rāmāyana:-

“Así como el resplandor no se puede separar del sol,
No puedo permanecer separado de Raghava “.

विशेषणत्ताल् विशेष्यत्तुक्कु वरुम् अतिशयम् पोले विशेष्यत्तुक्कु स्वरूपानुबन्धियाऩ अतिशयमुम् ५५‘‘अनन्या राघवेणाहं भास्करेण प्रभा यथा’’(रामायणम् सुन्दरकाण्डम् २१-१५) ऎऩ्गिऱ दृष्टान्तत्तिले काणलाम्।

इप्पडि भगवाऩुक्कु विशेषणत्ताल् वन्द अतिशयमेयॊऴिय स्वरूपप्रयुक्तमाऩ अतिशयमिल्लैयो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् विशेषणत्ताल् विशेष्यत्तुक्कु इत्यादिना ।

अनन्येति । भास्करेण – भाः करोतीति भास्करः, स्वरूपत एवातिशयितप्रकाशजनकः, तन, प्रभा - प्रकाशभूता प्रभा, यथा – ऎप्पडि, अनन्या – अपृथक्सिद्धमागिऱदो, अप्पडिये अहं - नाऩ् राघवेण – अतिशयित-प्रभावऩाऩ रामऩोडे, अनन्या – न विद्यत अन्यः आश्रयः यस्याः सा । अपृथक्सिद्धैयॆऩ्ऱबडि। दृष्टान्तत्तिले काणलामिति । दृष्टान्तत्तिल् सूर्यऩुक्कु स्वरूपप्रयुक्तमाऩ प्रकाशम् काणप् पडुगिऱाप्पोले राघवऩुक्कुम् स्वरूपाधीनातिशयम् सिद्धमामॆऩ्ऱबडि।

भास्करऩुक्कुम् प्रभैक्कुम् स्वतस्-सिद्धम् आऩ तेजस्त्वम् बोले+++(5)+++
इरुवर्क्कुम्

५६‘‘अनन्याधीन-कल्याणं’’(लक्ष्मीकल्याणम्)

ऎऩ्गिऱ बडिये
स्वभाव-सिद्ध-कल्याणतैयाले

भास्करस्य प्रभायाश् च स्वतः-सिद्ध-तेजस्त्ववत् +++(5)+++
उभयोर् अपि

५६‘‘अनन्याधीन-कल्याणं’’(लक्ष्मीकल्याणम्)

इत्य्-उक्त-रीत्या स्व-भाव–सिद्ध-कल्याणत्वात्

Brightness is the natural quality common to radiance and the sun.

So also Śrī Rāma and Sītā had, in common, auspicious qualities not dependent on any one else,
as described in the śloka :-

“We bow to Bhagavān and Lakṣmī,
who have in their very nature, all auspicious qualities, who are the causes of the world
and who are beyond all comparison”.

El brillo es la calidad natural común a la radiación y al sol.

Así también Śrī Rāma y Sītā tenían, en común, cualidades auspiciosas no dependientes de nadie más,
Como se describe en el Śloka:-

“Nos inclinamos ante Bhagavān y Lakṣmī,
que tienen en su propia naturaleza, todas las cualidades auspiciosas,
que son las causas del mundo
y que están más allá de toda comparación “.

भास्करऩुक्कुम् प्रभैक्कुम् स्वतस्सिद्धमाऩ तेजस्त्वम्बोले इरुवर्क्कुम् ५६‘‘अनन्याधीनकल्याणं’’(लक्ष्मी-कल्याणम्) ऎऩ्गिऱबडिये स्वभावसिद्धकल्याणतैयाले

इप्पडि पॆरुमाळुम् पिराट्टियुम् स्वतस्सिद्धातिशयर्गळागिल् अवर्गळै परस्परमतिशयावहर्गळाग निर्दशित्तिरुप्पदऱ्कु निमित्तमॆऩ्ऩ वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् भास्करऩुक्कुम् प्रभैक्कुम् स्वतस्सिद्धमाऩ तेजस्त्वम्बोले इत्यादिना ।

५७ ‘‘अ-प्रमेयं हि तत् तेजो
यस्य सा जनकात्मजा’’
(रामायणम् आरण्यकाण्डम् ३७-१८)

ऎऩ्ऱुम्,

५७ ‘‘अ-प्रमेयं हि तत् तेजो
यस्य सा जनकात्मजा’’
(रामायणम् आरण्यकाण्डम् ३७-१८)

इति

as indicated in the following:

“That splendour which is Śrī Rāma is beyond all measure,
for the daughter of Janaka is His”.

Como se indica en lo siguiente:

“Ese esplendor que es Śrī Rāma
está más allá de toda medida, Porque la hija de Janaka es suya “.

५७‘‘अप्रमेयं हि तत्तेजो यस्य सा जनकात्मजा’’(रामायणम् आरण्यकाण्डम् ३७-१८) ऎऩ्ऱुम्,

अप्रमेयं हीति । तत्तेजः - अन्द रामऩागिऱ तेजस्साऩदु, अप्रमेयं हि - अळविडमुडियाद माहात्म्यमुडैयदऩ्ऱो, सा जनकात्मजा यस्य – सर्वोत्कृष्टैयाऩ जनकपुत्रियाऩवळ् ऎवऩुक्कु शेषभूतैयो, इदऩाल् विशेष्यत्तिऱ्कु विशेषणाधीनातिशयम् सॊल्लप्पट्टदु

(स्व-वैश्वरूप्येण सदा ऽनुभूतया
ऽप्य् अ-पूर्ववद् विस्मयम् आदधानया ।
गुणेन रूपेण विलास-चेष्टितैस्
सदा तवैवोचितया) तव श्रिया॥ (आळवन्दार् स्तोत्रम् ३८)

ऎऩ्ऱुम्,

(स्व-वैश्वरूप्येण सदा ऽनुभूतया
ऽप्य् अ-पूर्ववद् विस्मयम् आदधानया ।
गुणेन रूपेण विलास-चेष्टितैस्
सदा तवैवोचितया) तव श्रिया॥ (आळवन्दार् स्तोत्रम् ३८)

इति

“Though she is always with Thee,
Thy Lakṣmī astonishes Thee every day as if she is new;
she is in every way fit for Thee by her attributes,
her forms, her sportful activity and her interest in protecting others”.

“Aunque ella siempre está contigo,
Tu lakṣmī te sorprende todos los días como si fuera nueva;
Ella está en todos los sentidos apta para ti por sus atributos,
Sus formas, su actividad deportiva y su interés en proteger a los demás “.

५८‘‘तव श्रिया’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् ३८) ऎऩ्ऱुम्,

‘‘तव श्रिया’’ ऎऩ्बदाल् विशेषणत्तिऱ्कु विशेष्यातिशयावहत्वम् सॊल्लित्तायिऱ्ऱु।

५९’’उऩ् तिरुव्’’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि १०-१०-२)

ऎऩ्ऱुम्,

“तव श्रीः” इति,

“Thy Śrī”

“Tu Śrī”

५९’’उऩ् तिरु’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि १०-१०-२) वॆऩ्ऱुम्,

’’उऩ् तिरु’’ ऎऩ्बदालुम् अप्पडिये।

‘‘श्रियःश्रीः’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ९) +++(5)+++

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘श्रियःश्रीः’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ९) +++(5)+++

इति

“Thou art the Śrī of Śrī”

“Eres la Śrī de Śrī”

‘‘श्रियःश्रीः’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ९) ऎऩ्ऱुम्,

‘‘श्रियः श्रीः’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम्,

६१’’तिरुवुक्कुन् तिरुव्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ७-७-१)

ऎऩ्ऱुम्

“श्रिया अपि श्रीभूत” इति

and

“The Śrī of even Śrī”

y

“El śrī de incluso Śrī”

६१’’तिरुवुक्कुन्दिरुव्’’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ७-७-१) ऎऩ्ऱुम्

’’तिरुवुक्कुम् तिरु’’ वॆऩ्गिऱविडत्तिलुम्
विशेषणत्तुक्कु विशेष्याधीनातिशयम् निर्दिष्टम् आयिऱ्ऱु।

अन्योन्यातिशयावहङ्गळ् आग
विशेषण-विशेष्यङ्गळै निर्देशिक्किऱदऱ्कुङ् गुऱैयिल्लै।

चान्योन्यातिशयावहयोर् विशेषण-विशेष्ययोर् निर्देशस्य न दोषः ।

- these expressions show how Śrī and the Lord of Śrī
are excellent in themselves
and add also to each other’s greatness.

There is nothing improper in stating that the substantive and the attribute give excellence to each other.

- Estas expresiones muestran cómo Śrī y el Señor de Śrī
son excelentes en sí mismos
y agregar también a la grandeza del otro.

No hay nada inadecuado en afirmar que lo sustantivo y el atributo se dan excelencia entre sí.

अन्योन्यातिशयावहङ्गळाग विशेषणविशेष्यङ्गळै निर्देशिक्किऱदऱ्कुङ् गुऱैयिल्लै।

अन्योन्याति शयावहङ्गळाग विशेषणविशेष्यङ्गळै निर्देशिक्किऱदऱ्कुम् कुऱैयिल्लै इति । स्वतस्सिद्धातिशयङ्गळाऩ वस्तुक्कळुक्कुम् धर्मधर्मिभावत्ताले परस्परातिशयावहत्वमुम् प्रामाणिकमॆऩ्ऱु करुत्तु।

श्रुति-बलत्ताले,

श्रुतिबलेन

By the authority of texts in the śruti
(such as “He is the Lord of the Universe”,
“The Spouse of Viṣṇu who is the empress of the world”,
and “The syllable ma indicates that
the jīva is the servant of both”),

Por la autoridad de los textos en el Śruti
(como “Él es el Señor del Universo”,
“El cónyuge de Viṣṇu que es la emperatriz del mundo”,
y “la sílaba ma indica que
El Jīva es el sirviente de ambos “),

श्रुतिबलत्ताले

ऎप्पडिय् आऩालुम्
विशेष्यान्वयि-क्रियान्वयित्व-रूप-विशेषणत्वम्
पिराट्टिक्कुक् कूडुमो?
आत्म-हविस्-समर्पण-रूप-क्रियैक्कु
श्रीमाऩ् आऩ नारायणऩ् उद्देश्यऩ् आऩालुम्,
विशेषणम् आऩ श्रीक्कु तद्-उद्देश्यत्वम् सॊल्ललामो

ऎऩ्ऩ
अदऱ्कुम् कुऱैयिल्लैय् ऎऩ्गिऱार्
श्रुतिबलत्ताले इत्यादिना ।

‘‘पतिं विश्वस्य’’, +++(इति नारायणेश्वरत्वम्)+++

‘‘अस्येशाना जगतो विष्णुपत्नी’’,

‘‘अकारेणोच्यते विष्णुः,
सर्वलोकेश्वरो हरिः ।
उद्धृता विष्णुना लक्ष्मीर्
उकारेणोच्यते तथा ॥
मकारस् तु तयोर् दास
इति प्रणव-लक्षणम्।’’

ऎऩ्ऱु इरुवरुक्कुम् शेषित्वम् सॊल्लुगिऱ श्रुतिबलत्ताले ऎऩ्ऱबडि।

इदु ऎऩ्गिऱ पडिये ऎऩ्बदिलुम्,
निष्कर्षित्त बडिये ऎऩ्बदिलुम् अन्वयिक्किऱदु।

‘‘(लक्ष्म्यास् समस्त-चिद्–अ-चित्–प्रपञ्चो
व्याप्यस्, तद् ईशस्य तु सापि सर्वं ।
तथापि साधारणम् ईशितृत्वं
श्री-श्रीशयोर्,) द्वौ च सदैक-शेषी ॥’’
(सात्त्वतम्)

ऎऩ्गिऱ बडिये

‘‘(लक्ष्म्यास् समस्त-चिद्–अ-चित्–प्रपञ्चो
व्याप्यस्, तद् ईशस्य तु सापि सर्वं ।
तथापि साधारणम् ईशितृत्वं
श्री-श्रीशयोर्,) द्वौ च सदैक-शेषी ॥’’
(सात्त्वतम्)

इत्य्-उक्त-प्रकारेण

and by the authority of the following śloka ,

“The world of sentient and non-sentient beings is śeṣa to Lakṣmī , (i.e.)
it exists for Lakṣmī :
She and the world are śeṣa to Bhagavān,
who is Her śeṣī .
Notwithstanding this, the control of the world is common to both:
the two together are śeṣī ,
in relation to the world”.

y por la autoridad de los siguientes Śloka,

“El mundo de los seres sensibles y no sintientes es Śeṣa a Lakṣmī, (es decir)
Existe para Lakṣmī:
Ella y el mundo son Śeṣa a Bhagavān,
quien es su Śeṣī.
A pesar de esto, el control del mundo es común a ambos:
Los dos juntos son Śeṣī, en relación con el mundo “.

‘‘द्वौ च सदैकशेषी’’(सात्त्वतम्)

ऎऩ्गिऱ बडिये

द्वौ च सदैकशेषीति ।

‘‘लक्ष्म्यास् समस्त-चिद्–अ-चित्–प्रपञ्चो
व्याप्यस्, तद् ईशस्य तु सापि सर्वं ।
तथापि साधारणम् ईशितृत्वं
श्री-श्रीशयोर्, द्वौ च सदैक-शेषी ॥’’

ऎऩ्बदु भगवच्छास्त्र वचनम्। द्वौ च – लक्ष्मीनारायणर्गळिरुवरुम्, सदा – सर्वावस्थैयिलुम्, उपाय दशैयिलुम् उपेयदशैयिलुमॆऩ्ऱबडि। एकशेषी – एकञ्च तत् शेषि च एकशेषी । सामान्य नपुंसकम्। इङ्गु एकशब्दम् शेषिविशेषणमाऩालुम् एकत्वं, परमसुन्दरमित्यादौ सौन्दर्यत्तिल् पारम्यमन्वयिप्पदुबोल् शेषित्वत्तिले अन्वयिक्किऱदु।

‘‘उभयाधिष्ठानञ् चैकं शेषित्वं’’
(षडर्थसंक्षेपः)

ऎऩ्ऱुम् सोमाशिय्-आण्डाऩ् षड्-अर्थ-संक्षेपत्तिल् निष्कर्षित्त बडिये

‘‘उभयाधिष्ठानञ् चैकं शेषित्वं’’
(षडर्थसंक्षेपः)

इति (सोमाशिय्-आण्डान्/) श्री-राम-मिश्रेण षड्-अर्थ-संक्षेपे निष्कृष्ट-रीत्या

By these authorities it was determined by Somasi Andan in Shadarthasamkṣepa,
that both form always a single śeṣī.

Por estas autoridades fue determinado por Somasi Andan en Shadarthasamkṣepa,
que ambos forman siempre un solo Śeṣī.

‘‘उभयाधिष्ठानञ्चैकं शेषित्वं’’(षडर्थसंक्षेपम्) ऎऩ्ऱुम् सोमासियाण्डाऩ् षडर्थसंक्षेपत्तिल् निष्कर्षित्तबडिये

एकशेषित्वाश्रयौ ऎऩ्ऱबडि। उभयाधिष्ठानञ्चैकं शेषित्वमिति । जगन्निरूपितशेषित्वम् एकमेव द्वित्वादिवद्व्यासज्यवृत्ति तया उभयाश्रितमॆऩ्ऱबडि। षडर्थसङ्क्षेपमॆऩ्बदु ऒरु ग्रन्थविशेषम्।

इरुवरुम् एक-शेषित्वाश्रयम् आऩ बडियाले
हविर्-विशेषङ्गळिले अग्ना-विष्णु-प्रभृतिकळुक्कुप् पोले
आत्म-हविस्-समर्पण-प्रतिसम्बन्धिगळ् आगक् कुऱैयिल्लै।+++(5)+++

उभयोर् अपि +एक-शेषित्वाश्रयत्वात्
हविर्-विशेषेषु अग्ना-विष्णु-प्रभृतीनाम् इव
आत्म-समर्पण-प्रतिसम्बन्धि-भावस्य नानुपपन्नत्वम् ।

एवं निष्कर्षितुं समर्थस्य शिष्यसन्ततिर्
अर्वाचीन-काले पुरोडाश-यजन-स्थाने bread-पुरोडाश-विक्रयादि-रता
इति स्मृतिपथम् आयाति केनचिद् उक्तं हास्यवचनम्।

In the case of certain special offerings (havis) enjoined in the Karmakāṇḍa,
the offering is made to two deities like Agni and Viṣṇu as if they were single. So also in this offering of the soul called prapatti,
the two may, without any impropriety, be the single recipient.

En el caso de ciertas ofrendas especiales (havis) ordenadas en el karmakāṇḍa,
La ofrenda se realiza a dos deidades como Agni y Viṣṇu como si estuvieran solteras.
Así también en esta oferta del alma llamada Prapatti,
Los dos pueden, sin incorrección, ser el receptor único.

इरुवरु मेकशेषित्वाश्रयमाऩबडियाले हविर्विशेषङ्गळिले अग्नाविष्णुप्रभृतिकळुक्कुप् पोले आत्महविस्समर्पणप्रतिसम्बन्धिकळागक् कुऱैयिल्लै।

इरुवरुम् एकशेषित्वाश्रयमाऩ पडियाले इति । हविर्विशेषङ्गळिले अग्नाविष्णुप्रभृतिकळुक्कुप्पोले इति । अग्निक्कु प्रमाणान्तरत्तिल् विष्णुशेषत्वम् प्रतिपन्नमायिरुन्दालुम् ‘‘आग्नावैष्णवमेकादशकपालं निर्वपेत्’’ ऎऩ्गिऱ श्रुतिविहितमाऩ यागत्तिऩुडैय हविर्विशेषत्तिले अग्निक्कुम् विष्णुविऱ्कुम् व्यासज्यवृत्तियाऩ एकमाऩ उद्देश्यत्वमिरुप्पदुबोलॆऩ्ऱबडि। आत्महविस्समर्पणप्रतिसम्बन्धिकळागक् कुऱैयिल्लै इति । जीवात्मनिरूपितोभयनिष्ठशेषित्वमे उद्देश्यत्वरूपमागैयाले इरण्डुबेर्गळिडत्तिलुम् जीवात्मरूपहविस्समर्पणप्रतिसम्बन्धित्वत्तिऱ्कुक्कुऱैयिल्लै यॆऩ्ऱबडि।

युवत्वादौ तुल्येऽप्य् अ–पर-वशता–शत्रु-शमन-
स्थिरत्वादीन् कृत्वा भगवति गुणान् पुंस्त्व-सु-लभान् ।
त्वयि स्त्रीत्वैकान्तान् म्रदिम–पति-पारार्थ्य–करुणा-
क्षमादीन् वा भोक्तुम् भवति युवयोर् आत्मनि भिदा ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३४)

ऎऩ्गिऱबडिये

युवत्वादौ तुल्येऽप्य् अ–पर-वशता–शत्रु-शमन-
स्थिरत्वादीन् कृत्वा भगवति गुणान् पुंस्त्व-सु-लभान् ।
त्वयि स्त्रीत्वैकान्तान् म्रदिम–पति-पारार्थ्य–करुणा-
क्षमादीन् वा भोक्तुम् भवति युवयोर् आत्मनि भिदा ॥
(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३४)

इत्य्-उक्त-रीत्या

As stated in the śloka,

“Youth and certain other qualities are common to Thee and Bhagavān;
however you have divided other qualities between you for your enjoyment and (that in this way) :-
Bhagavān has manly qualities like independence of others, control over enemies, firmness and the like
and Thou hast such feminine qualities as gentleness, existing only for the husband, compassion and forbearance”;

Como se indica en el Śloka,

“Los jóvenes y ciertas otras cualidades son comunes para ti y Bhagavān;
Sin embargo, ha dividido otras cualidades entre usted para su disfrute y (que de esta manera):-
Bhagavān tiene cualidades varoniles como la independencia de los demás, control sobre enemigos, firmeza y similares
y tienes cualidades femeninas como la gentileza, existente solo para el esposo, la compasión y la tolerancia “;

‘‘युवत्वादौ तुल्येऽप्यपरवशता शत्रुशमनस्थिरत्वादीन् कृत्वा भगवति गुणान् पुंस्त्वसुलभान् । त्वयि स्त्रीत्वैकान्तान्मृदिमपतिपारार्थ्य करुणा क्षमादीन्वा भोक्तुं भवति युवयोरात्मनि भिदा’’(श्री-गुण-रत्न-कोशः ३४) ऎऩ्गिऱबडिये

इप्पडि इरुवर्गळुम् आत्महविस्समर्पणप्रतिसम्बन्धिकळागिल् ‘‘स्वात्मानं मयि निक्षिपत्’’, ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’, एक एव जगत्स्वामी’’ त्यादिगळिल् भगवन्मात्रनिर्देशमुम्, एकत्वव्यपदेशमुम् कूडुवदॆङ्ङऩे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् युवत्वादाविति । पतिपत्निकळाऩ उङ्गळुक्कु युवत्वादिगळाऩ साधारणधर्मङ्गळ् तुल्यङ्गळायिरुक्कच् चॆय्देयुम् लोकदृष्टप्रक्रियैयाले अपरवशतादिरूपङ्गळाऩ पुरुषगुणङ्गळै भगवाऩिडत्तिलुम्, मृदिम-पतिपारार्थ्यादिरूपङ्गळाऩ स्त्रीगुणङ्गळै उऩ्ऩिडत्तिलुम् पिरित्तुवैत्तु परस्परमनुभविक्कैक्काग भेदमङ्गीकृतमॆऩ्ऱबडि।

पत्निक्कु नित्य-पतिपारार्थ्यत्ताले
याग-तन्त्रत्तिऱ् पोले
पति-प्रधानम् आग शास्त्रङ्गळिल् उपदेशङ्गळुक्कुम्
“एकऩ् यजमानऩ्” ऎऩ्ऩुमाप् पोले
एक-व्यपदेशत्तुक्कुङ् कुऱैयिल्लै।

[[[१९१]]]

पत्न्या नित्य-पति-पारार्थ्याद्
याग-तन्त्र इव पति-प्राधान्येन शास्त्रेषु +उपदेशानाम्,
“एको यजमान” इतिवत्
एकव्यपदेशस्य च न दुष्टत्वम्।

the wife is ever dependent on her Lord
and in the performance of yajnas or sacrifices, only the yajamāna is spoken of
(as his wife who participates in the performance is implicit, as it were,
in the word yajamāna,
even when one yajamana is referred to).

So also in regard to the teaching of the śāstras,
the mention of a single person does not mean the absence of the wife who is, as it were, inseparable from her spouse.

La esposa siempre depende de su Señor
y en el desempeño de Yajnas o sacrificios, solo se habla del Yajamāna
(Como su esposa que participa en la actuación está implícita, por así decirlo,
En la palabra yajamāna,
incluso cuando se hace referencia a un Yajamana).

Así también con respecto a la enseñanza de los Śāstras,
La mención de una sola persona
no significa la ausencia de la esposa
que es, por así decirlo, inseparable de su cónyuge.

पत्निक्कु नित्यपतिपारार्थ्यत्ताले यागतन्त्रत्तिऱ्पोले पतिप्रधानमाग शास्त्रङ् गळिलुपदेशङ्गळुक्कुम् एकऩ् यजमानऩॆऩ्ऩुमाप्पोले एकव्यपदेशत्तुक्कुङ् गुऱैयिल्लै।

यागतन्त्रत्तिऱ्पोले इति ।

‘‘स्वर्गकामो यजेत’’,
‘‘स्नाति’’,
‘‘अहतं वासः परिधत्त’’

इत्यादिकर्मत्तिल्
यजमाऩऩैये प्रधानमाग निर्देशित् तिरुप्पदु पोले ऎऩ्ऱबडि।

पतिप्रधानमाग शास्त्रङ्गळिलुपदेशङ्गळुक्कुमिति ।
‘‘स्वात्मानं मयि’’ ऎऩ्ऱुम्,
‘‘एकं मां’’ ऎऩ्ऱुम्
पतियाऩ भगवत्प्रधानमाऩ उपदेशङ्गळुक्कुम्, इदुक्कुक् कुऱैयिल्लै यॆऩ्बदोडन्वयम्। एकऩ् यजमाऩऩॆऩ्ऩु माप्पोले एकव्यपदेशत्तिऱ्कुम् कुऱैयिल्लै इति । यागत्तिल् पतिपत्निकळिरुवरुक्कुम् कर्तत्वमिरुक्कच् चॆय्देयुम् पतिये प्रधानमागैयाल् एकऩ् यजमाऩऩॆऩ्ऱु प्रामाणिकव्यवहारम्बोल् आत्महविस्समर्पणत्तिल् उभयोरुद्दश्यत्वमिरुन्दालुम्, मामकमॆऩ्ऱुम्, एक एव जगत्स्वामी ऎऩ्ऱुम् एकत्व व्यपदशत्तिऱ्कुक् कुऱैयिल्लै ऎऩ्ऱबडि।

६५ ’’तामरैयाळ् केळ्वऩ्+++(=वल्लभः)+++ ऒरुवऩैये नोक्कुम्+++(=वीक्षमाणं)+++ उणर्व्+++(=ज्ञानम्)+++’’
(मुदल् तिरुवन्दादि ६७)

ऎऩ्गिऱदऱ्कुम् इदुवे तात्पर्यम्।

“पङ्कजालया-वल्लभम् एकम् एव विषयी करोति ज्ञानम्”

इति सूक्तेर् अपीदम् एव तात्पर्यम् ।

In the verse :–

“Bhakti and prapatti are forms of knowledge which have, for their object, only Bhagavān, the Lord of Lakṣmī, who abides in the lotus
and (as) also the knowledge called the perfect enjoyment of Brahman has only Him for its object”

- in this verse this is really the meaning that Lakṣmī, being included in Bhagavān,
no separate mention is made of her.

En el verso:-

“Bhakti y Prapatti son formas de conocimiento que tienen, por su objeto, solo Bhagavān, el Señor de Lakṣmī, que permanece en el loto
y (como) también el conocimiento llamado el disfrute perfecto de Brahman solo lo tiene por su objeto "

- En este verso, este es realmente el significado de que
Lakṣmī, incluido en Bhagavān,
No se hace una mención separada de ella.

६५’’तामरैयाळ् केळ्वऩॊरुवऩैये नोक्कुमुणर्व्’’(मुदल् तिरुवन्दादि ६७) ऎऩ्गिऱदऱ्कुमिदुवे तात्पर्यम्।

इप्पडिये मुदलाऴ्वार् प्रभृतिकळ् दिव्यसूक्तिकळिल् एकशब्दत्तिऱ्कुम्, अवधारणत् तिऱ्कुम् विशेष्यप्राधान्यत्तिलेये तात्पर्यमॆऩ्गिऱार् तामरैयाळ्गेळ्वऩित्यादियाल्।
तामरैयाळ्गेळ्वऩ् - पङ्कजवासिनियाऩ पॆरियबिराट्टिक्कुप् पतियाऩ श्रीमाऩाऩ नारायणऩ्, ऒरुवऩैये - एकऩैये, इङ्गु नारायणऩॊरुवऩैये ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् लक्ष्मीविशिष्टऩाऩ ऒरुवऩैये ऎऩ्ऱु विशिष्टवाचकशब्दत्तिऩ् पेरिल् एकत्ववाचकशब्दप्रयोगमुम्, अवधारणमुम् सॊल्लुगैयाल् इदऱ्कु विशेषणविशेष्योभयव्यतिरिक्त व्यावर्तकत्वमे कॊळ्ळ वेण्डुमागैयाल् प्रपत्तिज्ञानरूपमाऩ उणर्विऩ् विषयत्वम् विशेषणविशेष्यङ्गळिरण्डुक्कुमे सिद्धिक्कळामॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।

६६ ‘‘तद्-अन्तर्भावात् त्वां न पृथग् अभिधत्ते श्रुतिर् अपि”
( श्री-गुण-रत्न-कोशः २८)

ऎऩ्गिऱ वऴिगळुङ् गण्डु गॊळ्वदु।

६६ ‘‘तद्-अन्तर्भावात् त्वां न पृथग् अभिधत्ते श्रुतिर् अपि”
( श्री-गुण-रत्न-कोशः २८)

इत्य् एवं-रूपाः पन्थानोऽपि द्रष्टव्याः ।

सर्वत्र तद्-आचार्यस्य पराशरभट्टस्य साभिप्रायम् उद्धरणम्।

This may be seen also in the passage:

“Since Thou and Bhagavān are thus inseparably united,
the śruti does not speak of Thee separately”.

Esto se puede ver también en el pasaje:

“Dado que tú y Bhagavān están, por lo tanto, inseparablemente unidos,
El Śruti no habla de ti por separado “.

६६ ‘‘तदन्तर्भावात् त्वां न पृथगभिधत्ते श्रुतिरपि” ( श्री-गुण-रत्न-कोशः २८) ऎऩ्गिऱ वऴिगळुङ् गण्डुगॊळ्वदु।

निर्वाहान्तरमरुळिच् चॆय्गिऱार् तदन्तर्भावात्त्वान्न पृथगभिधत्ते श्रुतिरपीति । भगवाऩुक्कु स्वरूपनिरूपकधर्ममाऩ नी, तत्प्रतीतिव्यवहारङ्गळिलन्तर्गतैयागैयाल् उऩ्ऩैत् तऩियागच् चॊल्लामल् तत्प्रधानमाग श्रुति सॊल्लिऱ्ऱॆऩ्ऱबडि। ऎऩ्गिऱ वऴिगळुम् कण्डुगॊळ्वदु इति ।
यागत्तिल् पतिपत्निकळुक्कुळ्ळे पति प्रधानऩाऩबडियाल्
‘‘स्नाति’’,
‘‘अहतं वासः परिधत्त’’,

ऎऩ्ऱुम्,
एकऩ् यजमाऩऩॆऩ्ऱुम् निर्देशमिरुप्पदुबोल्
‘‘मामेकं’’,
‘‘एक एव जगत्स्वामी’’त्यादिगळिल्
भगवन्निर्दशमुम् एकशब्दनिर्देशमुमॆऩ्ऱु निर्वाहम् सॊल्लक्कूडिय मार्गान्तरमुण्डॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

’’ऎम् बॆरुमाऩैच् चॊऩ्ऩव् इडत्तिले
बिराट्टियैयुञ् जॊल्लिऱ्ऱ् आम्’’

ऎऩ्ऱु तुडङ्गि
उडैय्-अवर् अरुळिच् चॆय्द वार्त्तैयै आच्चाऩ् बक्कलिले केट्टु
नञ्-जीयर् संग्रहित्तार्।

भगवन्-निर्देश-स्थले
श्रीर् अपि निर्दिष्टा (निर्दिष्ट-प्राया )

इत्य् आरभ्य
श्री-भाष्य-कारानुगृहीतां वार्तां
प्रणतार्ति-हराचार्य-(आच्चान्)-सन्निधौ श्रुत्वा
वेदान्ति-मुनिः (नञ्जीयर् ) संजग्राह ।

Nanjeeyar heard, from Kadambi Achan,
what the author of Śrī Bhāṣyam had declared
and summarised it thus:-

“In places where Bhagavān is referred to,
it should be understood that Lakṣmī is also referred to”.

Nanjeeyar escuche, de Kadambi Achan,
Lo que el autor de Śrī Bhāṣyam había declarado
y lo resumió así:-

“En lugares donde se hace referencia a Bhagavān,
Debe entenderse que Lakṣmī también se hace referencia “.

’’ऎम्बॆरुमाऩैच् चॊऩ्ऩविडत्तिलेबिराट्टियैयुञ् जॊल्लिऱ्ऱाम्’’
ऎऩ्ऱु तुडङ्गि उडैयवररुळिच् चॆय्द वार्त्तैयै आच्चाऩ्बक्कलिले केट्टु नञ्जीयर् संग्रहित्तार्।

इन्द निर्वाहत्तिल् ऒरु ऐतिह्यमरुळिच्चॆय्गिऱार् ऎम्बॆरुमाऩै इत्यादियाल्।
उडैयवर् अरुळिच्चॆय्द वार्त्तैयै इति ।
प्रपत्तिर्विश्वास इत्यादिगळाऩ संस्कृतवार्त्तैगळैप्पोल् ऎम्बॆरुमाऩैच् चॊऩ्ऩ इत्यादिद्रामिडवार्त्तैयैयुम् मुक्तकमाग उडैयवर् अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्ऱु सम्प्रदायम्।
आच्चाऩ्बक्कलिले - माहानसिकराऩ किडाम्बि आच्चाऩ् पक्कलिले।

आगैयाले काम्य-प्रधानम् आऩ +++(पृथक्-प्रतिष्ठापिता→)+++ “अधिकारार्चन”-रूपत्तिलुम् विष्णु-पत्नीत्वम् प्रतिष्ठितम् आगैयाले

+++(वक्षस्-स्था→)+++लय-+++(विष्णु-सहिता→)+++भोगार्चनङ्गळिले
+++(अकाम्य-प्रधानत्वात्)+++ प्रवृत्तर् आय्,

अनन्य-प्रयोजनर् आऩ मुमुक्षुक्कळुक्कुम्

+++(परम्)+++ काम्य-प्रधानम् आऩ +++(सन्तान-कृष्णादि-)+++ भगवद्-रूपत्तिऱ् पोले
+++(पितृत्वापेक्षया)+++ मातृत्वाद्य्-उपाधिकम् आऩ प्रणामाद्य्-आचारङ्गळुक्कुक् कुऱैय् इल्लै।

अतः काम्य-प्रधाने +++(पृथक्-प्रतिष्ठापिता→)+++ ऽधिकारार्चन-रूपेऽपि
विष्णु-पत्नीत्वस्य प्रतिष्ठितत्वात्

+++(वक्षस्-स्था→)+++लय-+++(विष्णु-सहिता→)+++भोगार्चन-प्रवृत्तानाम्
अन्-अन्य–प्रयोजनानां मुमुक्षूणां

+++(ततः परं सन्तान-कृष्णादि-)+++काम्य-प्रधान–भगवद्-रूपय् इव
+++(पितृत्वापेक्षया)+++ मात्तृत्वाद्य्-उपाधिकानां प्रणामाद्य्-आचाराणां
न दोषः ।

Those whose object is only mokṣa and who have no other aim, or interest, worship Lakṣmī in her situation as laya (on the chest of Bhagavān)
and as bhoga in the image of the spouse standing by the image of Bhagavān.
But just as we bow before certain images of Bhagavān (like Santānakṛṣṇa),
which bestow primarily the benefits desired in this world,
there is, for even mumukṣus, no impropriety in such actions as bowing before the image of Lakṣmī installed in a separate shrine
and worshipped for certain worldly benefits (adhikaarārchā),
just as we should bow before our mothers,
since in all images of Lakṣmī (wherever they may be)
her being the Spouse of Viṣṇu is an established fact.

Aquellos cuyo objeto es solo mokṣa y que no tienen otro objetivo, ni interés, adoran a Lakṣmī en su situación como Laya (en el cofre de Bhagavān)
y como bhoga en la imagen del cónyuge de pie junto a la imagen de Bhagavān.
Pero tal como nos inclinamos antes de ciertas imágenes de Bhagavān (como Santānakṛṣṇa),
que otorgan principalmente los beneficios deseados en este mundo,
Hay, incluso para Mumukṣus, no es incorrección en acciones como inclinarse ante la imagen de Lakṣmī instalada en un santuario separado
y adorado por ciertos beneficios mundanos (adhikaarārchā),
tal como deberíamos inclinarnos ante nuestras madres,
Dado que en todas las imágenes de Lakṣmī (donde sea que estén)
Ser el cónyuge de Viṣṇu es un hecho establecido.

आगैयाले काम्यप्रधानमाऩ अधिकारार्चनरूपत्तिलुम् विष्णुपत्नीत्वम् प्रतिष्ठित मागैयाले लयभोगार्चनङ्गळिले प्रवृत्तराय् अनन्यप्रयोजनराऩ मुमुक्षुक्कळुक् कुम् काम्यप्रधानमाऩ भगवद्रूपत्तिऱ्पोले मातृत्वाद्युपाधिकमाऩ प्रणामाद्याचारङ् गळुक्कुक्कुऱैयिल्लै।

प्रसङ्गात् लक्ष्मी विषयत्तिल् सिल विषयङ्गळै उपपादित्तुत्
तलैक्कट्टुगिऱार् आगैयाले इत्यादिना ।

आगैयाले -
लक्ष्मिक्कु पॆरुमाळैच् चॊऩ्ऩविडमॆल्लाम् ताऩुम् सॊऩ्ऩदागुम्बडियाऩ
नित्यपतिसाहित्यमिरुप्पदाले,
काम्यप्रधानमाऩ अधिकारार्चनरूपत्तिलुम् इत्यादि ।
पिराट्टिक्कु अर्चारूपत्तिल् लयम्, भोगम्, अधिकारार्चनमॆऩ्ऱु मूऩ्ऱु रूपङ्गळुण्डु।+++(5)+++
अदिल् लयम् तिरुमार्बिल् इरुक्कुम् नाच्चियार्;
भोगम् पक्कत्तिलिरुक्कुम् नाच्चियार्;
अधिकारार्चनम् तऩिक्-कोविल् नाच्चियार्।
अदिल् भोगार्चनरूपम् मोक्ष-प्रधानम् आयिरुक्कुम् ऎऩ्ऱुम्,
अधिकारार्चन-रूपम् काम्य-प्रधानम् आयिरुक्कुम् ऎऩ्ऱुम्,
भगवच्छास्त्रम् सॊल्लुगिऱदु।
अदिल् भोगम् पत्यर्चासहितम्।
अधिकारार्चनम् तद्रहितम्।
भगवाऩुडैय अर्चारूपमुम्
काम्यप्रधानमॆऩ्ऱुम्, मोक्षप्रधानमॆऩ्ऱुम् इरण्डु विधम्।+++(5)+++
काम्यप्रधानम् मदनगोपालदिरूपम्।
मोक्षप्रधानम् रामकृष्णादिरूपम्।

इप्पडि शास्त्रमिरुप्पदाल् पत्यर्चारहितमायुम् काम्यप्रधानमुमाऩ तऩिक्कोविल् नाच्चियारुक्कु पतिसाहित्यमुम्, अनन्यप्रयोजनपरमैकान्तिसेव्यत्वमुम् कूडुमोवॆऩ्गिऱ मध्यस्थशङ्गैयैप् परिहरिक्किऱार् काम्यप्रधानमाऩ अधिकारार्चनरूपत्तिलुमिति ।
विष्णुपत्नीत्वम् - विष्णुसाहित्यम्,
सुप्रतिष्ठितमागैयाले इति । विष्ण्वर्चारहितमाऩालुम् भास्करप्रभान्यायत्ताले विष्ण्वविनाभावम् सिद्धमागैयालॆऩ्ऱबडि।
लयभोगार्चनङ्गळिले प्रवृत्तर् आय्
अनन्यप्रयोजनराऩ मुमुक्षुक्कळुक्कुमिति । इदऩाल् लयभोगार्चनङ्गळ् मोक्षप्रधानङ्गळॆऩ्ऱुम्, अनन्यप्रयोजनमुमुक्षूपास्यङ्गळॆऩ्ऱुम् ज्ञापितम्।

विष्णुपत्नीत्वमिरुन्दालुम्
काम्यार्चऩैक्कु परमैकान्तिसेव्यत्वम् कूडुवद् ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩ? दृष्टान्तप्रदर्शनपूर्वकम् अदु कूडुमॆऩ्गिऱार् काम्यप्रधानमाऩ भगवद्रूपत्तिऱ्पोले इति । काम्यप्रधानमाऩ भगवद्रूपम् मदनगोपालादि ।

सेव्यत्वे उपायान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् मातृत्वाद्युपाधिकमाऩ प्रणामाद्याचारङ्गळुक्कुमिति ।
इङ्गु आदिपदत्ताले स्वामित्वपरिग्रहः ।

इप्-पडि मध्य-स्थ-दृष्टियाले
प्रामाणिकार्थङ्गळ् तोऱ्ऱच् चॆय्दे
पऱ्ऱिऩदु विडाद् ऒऴियिल्,

इत्थं मध्य-स्थ-दृष्ट्या प्रामाणिकार्थेषु प्रतीयमानेषु सत्स्व् अपि
गृहीतस्यापरित्यागे,

When such authoritative doctrines are seen,
in the words of those who are disinterested,
those who are still so obstinate as not to give up their wrong notions,
are in a state described in the following śloka-s -

Cuando se ven tales doctrinas autorizadas,
en palabras de aquellos que están desinteresados,
aquellos que todavía son tan obstinados como para no renunciar a sus nociones equivocadas,
están en un estado descrito en el siguiente Śloka-S -

इप्पडि मध्यस्थदृष्टियाले प्रामाणिकार्थङ्गळ् तोऱ्ऱच्चॆय्दे पऱ्ऱिऩदु विडादॊऴियिल्,

इप्पडि प्रमाणङ्गळैक्कॊण्डुम्, सम्प्रदायङ्गळैक्कॊण्डुम् तेवरीर् सन्देहमऱ निरूपित्तालुम् वादिगळ् गृहीतग्राहिकळागिल् मुडिवदॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि मध्यस्थदृष्टियाले प्रामाणिकार्थङ्गळ् तोऱ्ऱच्चॆय्दे पऱ्ऱिऩदु विडादॊऴियिलिति । इदऱ्कु ’’ऎऩ्गिऱ दशैया’’ मॆऩ्बदोडन्वयम्।

६७‘‘दृढ-पूर्व-श्रुतो मूर्खो
धर्माणाम् अ-विशारदः ।
वृद्धान् अ-पृच्छन् सन्देहान्
अन्ध-श्वभ्रम्+++(=गर्तम्)+++ इवर्च्छति॥’ +++(5)+++
(भारतम् कर्ण-पर्व ७२-५४)’,

६७‘‘दृढ-पूर्व-श्रुतो मूर्खो
धर्माणाम् अ-विशारदः ।
वृद्धान् अ-पृच्छन् सन्देहान्
अन्ध-श्वभ्रम्+++(=गर्तम्)+++ इवर्च्छति॥’+++(5)+++
(भारतम् कर्ण-पर्व ७२-५४)’,

प्रश्नः, धर्मः, गुरुः, प्रतिनिविष्ट-धीः

“The fool who clings firmly to what he has learnt before,
the man who is ignorant of dharma,
the man who will not have his doubts cleared by those grown old in wisdom -
this man will come to grief like a blind man falling into a ditch”,

“El tonto que se aferra firmemente a lo que ha aprendido antes,
el hombre que ignora el dharma,
el hombre que no tendrá sus dudas despejadas por los envejecidos en la sabiduría
Este hombre saldrá al dolor
como un hombre ciego que cae en una zanja “,

६७‘‘दृढपूर्वश्रुतो मूर्खो धर्माणामविशारदः । वृद्धानपृच्छन्सन्देहानन्धश्वभ्रमिवर्च्छति’(भारतम् कर्ण-पर्व ७२-५४)’,

दृढपूर्वेति । इदु भारतत्तिल् कर्णपर्वत्तिल् ७२-वदु अध्यायत्तिल् ५४-वदु श्लोकम्। इदु तऩ्ऩुडैय प्रतिज्ञापरिपालनधर्मलेशत्तिऱ्काग गुरुतरमाऩ भ्रातृवधत्तिल् उद्युक्तऩाऩ अर्जुनऩैत् तॆळिविक्कैक्काग भगवद्वचनम्। दृढपूर्वश्रुतः – पूर्वश्रुतः कश्चनापार्थः दृढा यस्य सः ।

६८‘‘अन्यथा मन्द-बुद्धीनां
प्रतिभाति दुरात्मानां ।
कुतर्क-व्याल-दष्टानां
विभ्रान्तेन्द्रिय-वाजिनाम्॥’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०८)

ऎऩ्गिऱ दशैयाम्।

६८‘‘अन्यथा मन्द-बुद्धीनां
प्रतिभाति दुरात्मानां ।
कुतर्क-व्याल-दष्टानां
विभ्रान्तेन्द्रिय-वाजिनाम्॥’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०८)

इतीयं दशा भवति ।

and

“ To those who are weak in intelligence,
who are wicked,
who have been bitten by the serpent of specious reasoning
and whose senses have become deluded -
to these men, truths appear different from what they (really) are”,

y

“Para aquellos que son débiles en inteligencia,
que son malvados
que han sido mordidos por la serpiente del razonamiento engañoso
y cuyos sentidos se han engañado -
Para estos hombres,
las verdades parecen diferentes de lo que ellos (realmente) son “,

६८‘‘अन्यथा मन्दबुद्धीनां प्रतिभाति दुरात्मानां । कुतर्क-व्यालदष्टानां विभ्रान्तेन्द्रियवाजिनां’’(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०८) ऎऩ्गिऱ दशैयाम्।

मुऩ्बु केट्टिरुन्द अर्थत्तै विडादवऩायुम्, ताऩागवुम् धर्मसूक्ष्मङ्गळै विवचनम् पण्णुगैक्कु अशक्तऩायुम्, अत एव धर्मङ्गळैत् तॆरिन्दुगॊळ्ळादवऩायुमुळ्ळ ऒरुवऩ् तऩक्कु सन्दिग्धमाऩ अर्थङ्गळैप् पॆरियोर्गळिडत्तिल् केळादवऩाय्क्कॊण्डु कुरुडऩाऩवऩ् ऎप्पडि (श्वभ्रमृच्छति) पडुगुऴियिले विऴुवाऩो? अप्पडिये अनर्थत्तिल् विऴुवाऩॆऩ्गै। अन्यथेति । इदु इतिहाससमुच्चयत्तिल् ३३-वदु अध्यायत्तिल् १०८-वदु श्लोकम्। मन्दबुद्धिकळाय्, सत्तुक्कळै निन्दिप्पवर्गळाय्, कुत्सितमाऩ तर्कत्ताले दुष्टर्गळाय्, भ्रान्तेन्द्रियर्गळाऩ वादिगळुक्कु अन्यथावाग सर्वार्थङ्गळुम् प्रतिभासिक्किऱदुगळ् ऎऩ्ऱु इदिऩर्थम्। ऎऩ्गिऱ दशैयामिति । इन्द श्लाकद्वयत्तिल् सॊल्लप्पट्टवर्गळिऩ् दशै गृहीतग्राहिकळुक्कु वरुमॆऩ्ऱबडि।

आगैयाल् सिद्धोपाय-शब्द-वाच्य-विमर्शत्तिल्

६९‘‘नानयोर् विद्यते परं’’
(विष्णुपुराणम् १-८-३५),

[[२००]]
अतः सिद्धोपाय-शब्द-वाच्य-विमर्शे

६९‘‘नानयोर् विद्यते परं’’
(विष्णुपुराणम् १-८-३५),

+++(इत्य् उभय-शेषित्वम्)+++

In the investigation of the real meaning of the word Siddhopāya, the following passages should be remembered:-

“There is nothing other than these two.
The males are Bhagavān and the females are Lakṣmī “.

En la investigación del significado real de la palabra siddhopāya,
se deben recordar los siguientes pasajes:–

“No hay nada más que estos dos.
Los machos son Bhagavān
y las hembras son Lakṣmī “.

आगैयाल् सिद्धोपायशब्द-वाच्यविमर्शत्तिल् ६९‘‘नानयोर्विद्यते परं’’(विष्णुपुराणम् १-८-३५),

इप्पडि कुतार्किकर्गळुक्कु अन्यथावागत् तोऩ्ऱुगैयाल् अदै विट्टु सत्वस्थर्क्कु सत्तर्कङ्गळाले सिद्धोपायशब्द वाच्यविमर्शत्तिल् सप्रमाणमाग सविशेषणमाऩ नारायणशब्दार्थमनुसन्धेय मॆऩ्गिऱार् आगैयालित्यादिना । आगैयाल् - कुतार्किकर्गळुक्कु अन्यथावागत् तोऩ्ऱुगैयाल्, सिद्धोपायशब्दवाच्यविमर्शत्तिल् – यथा प्रमाणम् सिद्धोपायशब्दत्तिऩर्थ परामर्शत्तिल्,

७०‘‘यथा सर्वगतो विष्णुस्
तथैवेयं द्विजोत्तम’’
(विष्णुपुराणम् १-८-१७),

+++(इत्य् उभय-शेषित्वम्)+++

७०‘‘यथा सर्वगतो विष्णुस्
तथैवेयं द्विजोत्तम’’
(विष्णुपुराणम् १-८-१७),

+++(इत्य् उभय-शेषित्वम्)+++

अथवा भगवान् विभुत्वेन सर्वगतः; अस्यास् तच्-छक्ति-वशाद् अणुत्वेऽपि तत्रतत्र संधानात् सर्व-गत्वम् उक्तम् ।

इति विष्णुचित्तीयस्य पक्षः प्रक्षिप्त इति स्फुटम्। कारणानि विष्णुचित्तीय-सञ्चिकायाम् हि द्रष्टव्यानि।

“Just as Viṣṇu is in all things,
so also is she, O, best of Brahmins,”.

“Así como Viṣṇu está en todas las cosas, También lo es ella, oh, lo mejor de los brahmanes “.

७०‘‘यथा सर्वगतो विष्णुस्तथैवेयं द्विजोत्तम’’(विष्णुपुराणम् १-८-१७),

नानयोर्विद्यत ऎऩ्गिऱदुम्, यथा सर्वगतो विष्णुः ऎऩ्बदुम् शेषित्व प्रमाणम्।

‘अस्या देव्या मनस् तस्मिन्
तस्य चास्यां प्रतिष्ठितं ।
तेनेयं स च धर्मात्मा
मुहूर्तम् अपि जीवति॥’’
(रामायणम् सुन्दर १५-५२),

+++(इत्य् एकाभिप्रायता)+++

‘अस्या देव्या मनस् तस्मिन्
तस्य चास्यां प्रतिष्ठितं ।
तेनेयं स च धर्मात्मा
मुहूर्तम् अपि जीवति॥’’
(रामायणम् सुन्दर १५-५२),

+++(इत्य् एकाभिप्रायता)+++

“The heart of this lady is fixed on Śrī Rāma
and his heart is ever fixed on her.
Therefore it is that she and Śrī Rāma
who is the embodiment of dharma
continue alive for even the fraction of an hour.”

“El corazón de esta dama está fijo en Śrī Rāma
Y su corazón siempre está fijo en ella.
Por lo tanto, es que ella y Śrī Rāma
quien es la encarnación del dharma
Continúen vivos incluso por la fracción de una hora “.

‘अस्या देव्या मनस्तस्मिन् तस्य चास्यां प्रतिष्ठितं ।
तेनेयं स च धर्मात्मा मुहूर्तमपि जीवति॥’’
(रामा-सुन्दर १५-५२),

अस्यादेव्या मनस्तस्मिन् ऎऩ्बदु परस्परप्रावण्यातिशयत्तिलुम्, एकाभिप्रायतैयिलुम् प्रमाणम्।

‘‘व्यापकाव् अतिसंश्लेषाद्
एक-तत्त्वम् इवोदितौ’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ४-७८)

+++(इति स्वरूपतो ऽविश्लेषस्य प्रमाणम्)+++

ऎऩ्गिऱ बडिये

अनेन विष्णु-चित्तीयादि-पक्षः परास्तः - श्री-श्रीनिवासयोस् तुल्यं व्यापकत्वम् उक्तम्।
अतो यथा श्रीनिवासस्य, तथा श्रिया अपि स्वरूप-गतं व्यापकत्वम् एवोच्यते।
यदि तथापि

धर्म-भूत-ज्ञान-कृतं व्यापकत्वम् उक्तम्

इत्य् आग्रहः, तर्हि नित्य-मुक्तादि-विषये कुत एतादृशं तुल्य-व्याप्ति-बोधनं न कृतम् इति विचार्यम्।

‘‘व्यापकाव् अतिसंश्लेषाद्
एक-तत्त्वम् इवोदितौ’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ४-७८)

+++(इति स्वरूपतो ऽविश्लेषस्य प्रमाणम्)+++

इत्य्-उक्त-रीत्या

“Both Bhagavān and Lakṣmī are omnipresent,
since they are inseparably united,
they are spoken of as one tattva or real.”

“Tanto Bhagavān como Lakṣmī son omnipresentes, ya que están inseparablemente unidos,
Se les habla como un tattva o real “.

‘‘व्यापकावतिसंश्लेषादेकतत्त्वमिवोदितौ’’
(अहिर्बुध्न्य-संहिता ४-७८)
ऎऩ्गिऱबडिये

‘‘व्यापकावति संश्लेषात्’’ ऎऩ्बदु स्वरूपादिगळिऩ् पिरिवऱ्ऱ सम्बन्धविशषत्तिल् प्रमाणम्।

एक-शेषित्वत्तालुम्
एकाभिप्रायतैयालुम्
परस्-पर-प्रावण्यातिशयत्तालुम्
स्व-रूप–रूपादि-गळिल् पिरिव् अऱ्ऱ अन्वय-विशेषत्तालुम्

एक-शेषित्वात्,
एकाभिप्रायकत्वात्,
परस्-पर-प्रावण्यातिशयात्,
स्व-रूप–रूपादिषु वियोगानर्हान्वय-विशेषात,

Therefore, since they form a single seshi,
since they are ever of the same mind,
since they are intimately attached to each other,
and since they are inseparably connected with each other in their svarūpa or essential nature, and in their rūpa or forms,

Por lo tanto, ya que forman un solo seshi,
ya que alguna vez son de la misma mente,
ya que están íntimamente unidos entre sí,
y dado que están inseparablemente conectados entre sí en su svarūpa o naturaleza esencial, y en su rūpa o formas,

एकशेषित्वत्तालुम् एकाभिप्रायतैयालुम् परस्पर प्रावण्यातिशयत्तालुम् स्वरूपरूपादिगळिल् पिरिवऱ्ऱ अन्वयविशेषत्तालुम्

‘‘गाढोपगूढानि ते’’(चतुः-श्लोकी ४)

ऎऩ्ऩुम्बडि

‘‘गाढोपगूढानि ते’’(चतुः-श्लोकी ४)

इति यथोच्येत

so as well expressed in the śloka :-

“Thy essential nature svarūpa and the forms that Thou takest
and the svarūpa and the forms assumed by Bhagavān
are in close embrace with each other.”

~~ así ~~ también expresado en el Śloka:-

“Tu naturaleza esencial svarūpa y las formas que eres más
y el Svarūpa y las formas asumidas por Bhagavān
están de cerca el uno del otro “.

‘‘गाढोपगूढानि ते’’(चतुः-श्लोकी ४) ऎऩ्ऩुम्बडि

सुश्लिष्टम् आऩ विशिष्ट-तत्त्वम् निऱ्किऱ निलै गुलैयाद बडि
सविशेषणम् आऩ नारायण-शब्दम् प्रतिपादिक्किऱ बडियै अनुसन्धिक्कै
सत्त्व-स्थर्क्कुप् प्राप्तम्।

तथा सुश्लिष्ट-विशिष्ट-तत्त्व–स्थित्य्-अबाधेन
स-विशेषण-नारायण-शब्द(एन)–प्रतिपादन-प्रकारस्यानुसन्धाने
सत्त्व-स्थानां न्याय-प्राप्तम् ।

those who are established in sattva
should understand the meaning of the word Nārāyaṇa with its adjective Śrīmat
in such a manner as will not be at variance with the inseparable unity of the tattvam (Bhagavān ) with its attribute (Śrī)

los que están establecidos en Sattva
debe entender el significado de la palabra nārāyaṇa con su adjetivo Śrīmat
De tal manera que no estará en desacuerdo
con la unidad inseparable del tattvam (bhagavān) con su atributo (Śrī)

सुश्लिष्टमाऩ विशिष्टतत्त्वम् निऱ्किऱनिलैगुलैयादबडि सविशेषणमाऩ नारायणशब्दम् प्रतिपादिक्किऱबडियै अनुसन्धिक्कै सत्त्वस्थर्क्कुप् प्राप्तम्।

विशिष्टतत्त्वम् निऱ्किऱ निलै कुलैयादबडि इति ।
विशिष्टतत्त्वम् - लक्ष्मीविशिष्टमाऩ नारायणतत्त्वम्, निऱ्किऱ निलै - सर्वावस्थैयिलुम्, सर्वप्रकारत्तालुम्, सेर्न्देयिरुक्किऱ इरुप्पु, कुलैयाद पडि - भग्नमागादबडि। सविशेषणमाऩ नारायणशब्दम् - द्वयत्तिल् पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिलुळ्ळ नारायणशब्दम्, प्रतिपादिक्किऱबडियै - श्रीविशिष्टमागवे सॊल्लुगिऱ प्रकारत्तै।