०९ संबन्ध-विशेष-मूलक-शङ्काः

(4) La afirmación de que la mendicidad por la protección es inconsistente con nuestra relación con el Seshi.

ईश्वरऩ् शेषिय् आयिरुक्क,
नाम् +++(दण्डके राम-स्मारित—विस्मित-ऋषि-शरणागतौ)+++

(न्यस्त-दण्डा वयं राजन्
जित-क्रोधा जितेन्द्रियाः।
रक्षितव्यास् त्वया शश्वत्)
“गर्भ-भूतास् तपोधनाः” (रामायणम् आरण्यकाण्डम् १-२१)

ऎऩ्ऩुङ् कणक्किले स्तनन्-धय-प्रायर् आय् इरुक्कद् आय्
मुलैप्-पालुक्क् आर्तऩ् आय् अऴुदल् सॆय्युम् अळव्+++(=मानम्) अऩ्ऱिक्के
+++(स्तन्य-दानस्य)+++ कूलि+++(=भृतिं)+++ कॊडुप्पारैप् पोले
नाम् आत्म-समर्पणम् पण्णुगैयुम्,
+++(तद्-अङ्गत्वेन)+++ रक्षिक्क-वेणुम् ऎऩ्ऱ् अपेक्षिक्कैयुम्,
+++(तद्-अङ्गत्वेन)+++ विश्वसिक्कैयुम् ऎऩ्ऱाऱ् पोले सॊल्लुगिऱव् इवैय् ऎल्लाम्
स्व-रूपत्तुक्कुप् पॊरुन्दुमोव्+++(=युज्यते वा?)+++

ऎऩ्ऱु सिलर् सिद्धोपाय-मुखत्ताले साध्योपाय-शरीरत्तैय् अऴिक्कप् पार्प्पार्गळ्।

ईश्वरे शेषित्वेनावस्थिते,
अस्मासु च +++(दण्डके राम-स्मारित—विस्मित-ऋषि-शरणागतौ)+++

(न्यस्त-दण्डा वयं राजन्
जित-क्रोधा जितेन्द्रियाः।
रक्षितव्यास् त्वया शश्वत्)
“गर्भ-भूतास् तपोधनाः” (रामायणम् आरण्यकाण्डम् १-२१)

इति न्यायेन स्तनन्-धय-प्रायेषु सत्सु
मातृ-स्तन्यार्थम् आर्तितया रोदन-करणाद् अतिरेकेण +++(स्तन्य-दानस्य)+++ भृतिं ददद्भिर् इवास्माभिर्
आत्म-समर्पणस्य करणं,
+++(तद्-अङ्गत्वेन)+++ “रक्षा कार्ये"त्य् अपेक्षणं, +++(तद्-अङ्गत्वेन)+++ विश्वसनं च कार्यम् इत्य् एवं-प्रकारेणोच्यमाना इमे सर्वेऽपि
स्वरूपानुरूपाः कथं स्युर्

इति केचित् सिद्धोपाय-मुखेन साध्योपाय-शरीरं विनाशयितुम् उद्युञ्जते ।

“श्रीवचन-भूषण-महा-शास्त्रत्तिलेय्” इति यत् प्रशंसन्ति,
तत्रत्य-१८२-१८३-सूत्रयोः खण्डनम् इहेत्य् उत्तमूर्-वीर-राघवः।
सूत्रसङ्ख्या-व्यत्यासेन १७७-१७८ -

“तऩ्ऩाल् वरुम् नऩ्मै विलैप् पाल् बोले;
अवऩाल् वरुम् नऩ्मै मुलैप्-पाल् पोले” ऎऩ्ऱु पिळ्ळाऩ्-वार्त्तै।
अवऩैय् ऒऴियत् ताऩ् तऩक्कु नऩ्मै तेडुगैय् आवदु -
स्तनन्दय-प्रजैयै माता-पिताक्कळ् कैयिल्-निऩ्ऱुम् वाङ्गि
घातुकऩाऩ आट्टु+++(=अज)+++ वाणियऩ् कैयिले काट्टिक् कॊडुक्कुमा पोलेय् इरुप्पद् ऒऩ्ऱु।

There are some who deny the need for sādhyopaya or the means or endeavour
for winning the Lord’s grace,
by stressing the point that He is the śeṣī
for whom we exist
and to whom we belong.
(They argue as follows):

“Iśvara is the śeṣī and we are like His sucklings
as expressed by the sages to Śrī Rāma:

“We are like babies in the embryo”,

Who ever heard of a suckling doing anything other than crying for mother’s milk,
such as paying wages for it?
Would it be consistent with the essential nature (svarūpa) of the jīva
to perform the surrender of the self (atma samarpanam),
to ask for protection,
to have full faith in His protection and such other things ?”.

Hay algunos que niegan la necesidad de sādhyopaya o los medios o esfuerzos
por ganar la gracia del Señor,
estresando el punto de que él es el Śeṣī
para quien existimos
y a quien pertenecemos.
(Argumentan de la siguiente manera):

“Iśvara es el Śeṣī y somos como sus sucios
Como expresan los sabios a Śrī Rāma:

“Somos como bebés en el embrión”,

¿Quién ha oído hablar de una succión haciendo algo más que llorar por la leche de madre
Como pagar salarios por ello?
¿Sería consistente con la naturaleza esencial (svarūpa) del Jīva
realizar la rendición del yo (Atma Samarpanam),
pedir protección,
Tener plena fe en su protección y otras cosas? “.

ईश्वरऩ् शेषियायिरुक्क, नाम् ‘‘गर्भभूतास्तपोधनाः’’(रामायणम् आरण्यकाण्डम् १-२१) यॆऩ्ऩुङ्गणक्किले स्तनन्धयप्रायरायिरुक्क, ताय्मुलैप्पालुक्कार्तऩायऴुदल् सॆय्युमळवऩ्ऱिक्के कूलि कॊडुप्पारैप् पोले नाम्
आत्मसमर्पणम् पण्णुगैयुम्, रक्षिक्कवेणुमॆऩ्ऱ पेक्षिक्कैयुम्, विश्वसिक्कैयुमॆऩ्ऱाऱ्पोले सॊल्लुगिऱविवैयॆल्लाम् स्वरूपत्तुक्कुप् पॊरुन्दुमोवॆऩ्ऱु सिलर् सिद्धोपायमुखत्ताले साध्योपायशरीरत्तैयऴिक्कप् पार्प्पार्गळ्।

सम्बन्ध विशेषमडियाग वरुम् कलक्कत्तुक्कु - शेष-शेषिभावसम्बन्धमूलकमाऩ वक्ष्यमाणकलक्कत्तिऱ्कु, मुदलिल् शङ्कैयैक्काट्टुगिऱार् ईश्वरऩ् शेषियायिरुक्क इति । गर्भभूतास्तपोधना इति । इदु रामऩैक् कुऱित्तु दण्डकारण्यवासिकळिऩ् वचनम्। तपोधनर्गळाऩ नाङ्गळ् उऩ्ऩुडैय गर्भप्रायर्गळॆऩ्गै। ताय् मुलैप् पालुक्कु आर्तऩायऴुदल्सॆय्युमळवऩ्ऱिक्के इति । दार्ष्टान्तिकत्तिल् फलापेक्षै वेण्डुवदऩ्ऱिक्के, मुमुक्षामात्रमऩ्ऱिक्के यॆऩ्ऱबडि। कूलि कॊडुप्पारैप् पोल इति । इन्द दृष्टान्तत्ताल् लोकानुभवविरोधमुम् औचित्यविरोधमुम् सूचितमागिऱदु। इदिऩ् भावत्तै दार्ष्टान्तिकत्तिल् उपपादिक्किऱार् आत्मसमर्पणम् पण्णुगैयुमिति । इदऩाल् अङ्ग्यनुष्ठानमनुचितमॆऩ्ऱु काट्टप्पट्टदु।
अङ्गानुष्ठानङ्गळुम् अनुचितङ्गळॆऩ्ऱु काट्टुगिऱार् रक्षिक्कवेणुमिति ।
इदऩाल् फलिप्पदै यरुळिच्चॆय् किऱार् सिद्धोपायमुखत्ताले इत्यादि ।

इवर्गळै विलक्कुम् बडि;
परम-र्षिगळुम् भाष्य-कारादिगळुम् +++(←यामुनादयोऽपि)+++ विश्वास-पूर्वक-प्रार्थनात्म-निक्षेपादिगळैत् ताङ्गळुम् अनुष्ठित्तु

एषां निवारणं यथा -
महर्षिभिर् भाष्य-कारादिभिश् च +++(←यामुनादयोऽपि)+++
विश्वास-पूर्वक-प्रार्थनात्मनिक्षेपादीनि
स्वयम् अनुष्ठाय

विश्वास-पूर्वकं भगवन्तं नित्य-किङ्करतां प्रर्थये

इति रामानुजो गद्ये।
तद्-आचार्यः पॆरिय-वाचाऩ्/ कृष्ण-पादः स्पष्टम् एव वदति गद्य-व्याख्यायाम् -

फाल्गुन-मासोत्तरफल्गुन्य्-ऋक्षे
उत्सवार्थं मण्डपे सम्मिलतोर् दिव्यदम्पत्यो
रामानुजेनानुष्ठितम् इदं शरणागतिकर्म

+इति।

We meet this objection as follows:-
The great sages and the author of Śrī Bhāṣya observed,
in their own lives, the injunction about self-surrender
by begging for the Lord’s protection with faith preceding it.

Conocemos esta objeción de la siguiente manera:-
Los grandes sabios y el autor de Śrī Bhāṣya observaron,
En sus propias vidas, la orden judicial sobre el auto-curvar
pidiendo la protección del Señor con la fe que lo precede.

इवर्गळै विलक्कुम्बडि; परमर्षिकळुम् भाष्यकारादिगळुम् विश्वासपूर्वकप्रार्थनात्मनिक्षेपादिगळैत् ताङ्गळुम् अनुष्ठित्तु

इवर्गळै विलक्कुम्बडि इति । सॊल्लुगिऱो मिदि शेषः । साध्योपायविशेषत्तै अङ्गीगरिक्काविट्टाल् प्राचीनानुष्ठानम् विरोधिक्कुमॆऩ् किऱार् परमर्षिकळुम् भाष्यकारादिगळुमित्यादिना ।

इदुक्कु शास्त्रङ्गळैयुम् मूदलिप्पित्तुक् कॊण्डु
उपदेश-परं-परैयुम् नडत्तिप् पोरुगैयाले

अत्र शास्त्राणि प्रमाणीकृत्योपदेश-परम्परायाः प्रवर्तितत्वात्

They have cited śāstras in support of this (traditional) practice
and have handed it down as instructions for successive (generations).

Han citado Śāstras en apoyo de esta práctica (tradicional)
y lo han entregado como instrucciones para sucesivas (generaciones).

इदुक्कु शास्त्रङ्गळैयुम् मूदलिप्पित्तुक्कॊण्डु उपदेशपरंपरैयुम्

इप्पडिये शास्त्रविरोधमुम् उपदेशक्रमविरोधमुम् वरुमॆऩ्गिऱार् इदुक्कु शास्त्रङ्गळैयुम् मूदलिप्पित्तुक्कॊण्डित्यादिना ।

शेषित्वादि-सम्बन्धम् नित्यमेय् आगिलुम्
कर्मवाऩ्गळ् आऩ जीवर्गळ् विषयत्तिल्
ईश्वरऩ् ऒरु साध्योपाय-विशेषत्तै मुऩ्ऩिट्ट् अल्लदु रक्षियाऩ्

ऎऩ्ऱु शास्त्र-निष्ठर्क्कु परिग्रहिक्क वेणुम्।

शेषित्वादि-संबन्धस्य नित्यत्वेऽपि
कर्मवतां जीवानां विषये
ईश्वरः कञ्चित् साध्योपाय-विशेषम् अ-पुरस्-कृत्य
न रक्षेद्

इति शास्त्र-निष्ठैः परिग्राह्यम् ।

Therefore though Iśvara’s relationship as the śeṣī is eternal,
He will not protect the jīva who is subject to the influence of past karma,
unless the jīva adopts some form of sādhyopaya or endeavour (for winning His grace).

This truth has to be accepted by every one who holds by the śāstras.

Por lo tanto, aunque la relación de Iśvara como Śeṣī es eterna,
No protegerá al Jīva que está sujeto a la influencia del karma pasado,
A menos que el Jīva adopte alguna forma de sādhyopaya o esfuerzo (por ganar su gracia).

Esta verdad tiene que ser aceptada por todos los que tienen por los Śāstras.

शेषित्वादि-सम्बन्धम् नित्यमेय् आगिलुम्
कर्मवाऩ्गळाऩ जीवर्गळ् विषयत्तिल् ईश्वरऩॊरु साध्योपायविशेषत्तै मुऩ्ऩिट्टल्लदु रक्षियाऩॆऩ्ऱु शास्त्रनिष्ठर्क्कु परिग्रहिक्कवेणुम्।

नित्यमाऩ सम्बन्धमात्रम् रक्षणत्तुक्कु उऱुप्पागादॆऩ्गिऱार् शेषित्वादिसम्बन्धम् नित्यमे यागिलुमित्यादिना । कर्मवावाऩ्गळाऩ - अनाद्यपराधिकळाऩ, शास्त्रनिष्ठर्क्कु परिग्रहिक्क वेणुमिति । अन्यथा शास्त्रनिष्ठतै कूडादॆऩ्ऱु करुत्तु।

शास्त्रत्तैक् कै विट्टाल्
इस् सम्बन्धञ् जॊल्लुगैक्कु
ईश्वरऩैयुङ् किडैयादु। +++(५)+++

शास्त्रे त्यक्ते
अस्य संबन्धस्य प्रतिपादनार्थे
(अपेक्षितः) ईश्वरोऽपि न लभ्येत ।

If the śāstras are given up (as authorities),
there will be no Iśvara at all to stand
in the relationship of the śeṣī (to the jīva ).

Si los Śāstras se renuncian (como autoridades),
No habrá iśvara en absoluto para soportar
en la relación del śeṣī (al jīva).

शास्त्रत्तैक्कैविट्टाल् इस्सम्बन्धञ्जॊल्लुगैक्कु ईश्वरऩैयुङ्गिडैयादु।

अदिल् इष्टापत्तियॆऩ्ऩिल्; अनिष्टत्तैक् काट्टुगिऱार् शास्त्रत्तैक् कैविट्टालिति । इस्सम्बन्धम् - जीवश्वरर् कळुडैय शेषशेषिभावसम्बन्धम्, ईश्वरऩैयुम् - अन्द सम्बन्धत्तिऱ्कु प्रतियोगियाऩ ईश्वरऩैयुम्, सॊल्लुगैक्कु - प्रतिपादिप्पदऱ्कु, किडैयादु इति । प्रमाणमिति शेषः । इप्पडि चतनऩै रक्षिक्कैक्कु ऒरु साध्योपायम् वेण्डुमॆऩ्ऱाल् प्रधानप्रतितन्त्राधिकारत् तिल् ईश्वरऩ् शेषियागैयाले चेतनरै रक्षिक्कप्प्राप्तऩ्।

आऩ बिऩ्बु,

सम्बन्धम् अडिय् आग
ईश्वरऩ् रक्षिक्कप् प्राप्तऩ्

ऎऩ्ऱुम्,

शेष-भूतऩ् आऩ इवऩ् तऩ्ऩै रक्षित्तुक् कॊळ्ळ प्राप्तऩ् अऩ्ऱ्

ऎऩ्ऱुम्
मुऩ्बु सॊऩ्ऩदुवुम्
रक्ष्य-रक्षक-भावत्तुक्कु लोक-दृष्ट-प्रक्रियैयाले औचित्यञ् जॊऩ्ऩ बडि इत्तऩै,

अतः सम्बन्धाद् +धेतोर्
ईश्वरो रक्षायां स्वतः (अधिकृत)

इति,

शेष-भूतोऽयं स्वरक्षणे न प्राप्तः (नाधिकृत)

इति पूर्वोक्तम् अपि
(प्रधान-प्रतितन्त्राधिकारोक्तम् अपि)
रक्ष्य-रक्षक-भावस्य लोक-दृष्ट-प्रक्रिययौचित्य-प्रदर्शनार्थम्,

It was stated previously that,

owing to His being the seshi,
Iśvara is bound to protect the jīva

and that

the jīva being the śeṣa
is neither called upon nor able to protect himself.
What was said there is (not inconsistent with what is said here).

There, with an illustration from ordinary life,
the relationship between the protector and the protected
was shown to consist in the protector being bound to protect
and being capable of doing so.

Se dijo anteriormente que,

debido a que es el seshi, Iśvara está obligado a proteger el jīva

y que

el Jīva es el Śeṣa no se llama ni capaz de protegerse.

Lo que se dijo hay
(no inconsistente con lo que se dice aquí).

Allí, con una ilustración de la vida ordinaria,
la relación entre el protector y el protegido
se demostró que consistía en que el protector esté destinado a proteger
y ser capaz de hacerlo.

आऩबिऩ्बु सम्बन्धमडियाग ईश्वरऩ् रक्षिक्कप् प्राप्तऩॆऩ्ऱुम्, शेषभूतऩाऩ इवऩ् तऩ्ऩैरक्षित्तुक्कॊळ्ळ प्राप्तऩऩ्ऱॆऩ्ऱुम् मुऩ्बु सॊऩ्ऩदुवुम् रक्ष्यरक्षकभावत्तुक्कु लोकदृष्टप्रक्रियैयाले औचित्यञ्जॊऩ्ऩबडि इत्तऩै,

चेतनर् शेषर्गळागैयाले तङ्गळै रक्षित्तुक्कॊळ्ळ प्राप्तरल्लर् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु विरोधियादोवॆऩ्ऩ? अन्द वाक्यत्तिऩ् भावत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् आऩबिऩ्बु इत्यादिना ।
रक्ष्यरक्षकभावत् तुक्कित्यादि । शास्त्रसिद्धमागैयाले व्याजानुष्ठानम् वेण्डुमॆऩ्बदु ऒरुबुऱमिरुक् कट्टुम्, लोकन्यायत्तैप् पार्त्ताल् शेषिक्कु शेषभूततऩै सम्बन्धमात्रत्ताले रक्षिक्कप् प्राप्तियुण्डॆऩ्ऱुम्, शेषभूतऩाऩ स्तनन्धयऩुम् उडैमैयुम् रक्षित्तुक्कॊळ्ळ अप्राप्तर्गळॆऩ्ऱुम् औचित्यम् सॊऩ्ऩदु मात्रमागैयाल् पूर्ववाक्यम् विरुद्धमागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इव्व्-अळवे रक्षैक्कु निरपेक्ष-कारणम्

ऎऩ्ऱ बडिय् अऩ्ऱु।

न त्व्

एतावद् एव रक्षणस्य निर्-अपेक्ष-कारणम्

इति प्रतिपादनार्थम् ।

It was not meant to show that the Protector would protect in every case,
whether or not there is endeavour on the part of the jīva to win His grace by propitiation.

No estaba destinado a demostrar que el protector protegería en todos los casos,
Ya sea que haya o no un esfuerzo por parte del Jīva
para ganar su gracia por propiciación.

इव्वळवेरक्षैक्कु निरपेक्षकारणमॆऩ्ऱबडियऩ्ऱु।

इव्वळवे रक्षैक्कु निरपेक्षकारणमॆऩ्ऱबडियऩ्ऱु इति । अव्वधिकारत्तिलेये इदऱ्कुमेल्

‘‘रक्षिक्कुम् बोदु कर्म-वश्यरै
ऒरु उपायत्तिले मूट्टि रक्षिक्कै
ईश्वरऩुक्कु स्वसङ्कल्प-नियतम्’’

ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩोमिऱे ऎऩ्ऱु भावम्।

अप्-पडिक् कॊळ्ळिल्
सर्वरुम् नित्य-मुक्तर् आग प्रसङ्गिक्कुम्।

तथाऽभ्युपगमे सर्वेऽपि नित्य-मुक्ताः प्रसज्येरन् ।

If that view were taken,
it would mean that all souls should be eternally free from bondage.

Si esa opinión fue tomada,
Significaría que todas las almas deberían estar eternamente libres de esclavitud.

अप्पडिक्कॊळ्ळिल् सर्वरुम् नित्यमुक्तराग प्रसङ्गिक्कुम्।

विपक्षत्तिल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पडिक्कॊळ्ळिलिति ।

स्वातन्त्र्यत्ताले +++(स्वेच्छामात्र-)+++नियमञ् जॊल्लिल्
मुऩ्बु सॊऩ्ऩ पडिये
वैषम्य-नैर्घृण्यङ्गळ् प्रसङ्गिक्कुम्।

स्वातन्त्र्येण +++(स्वेच्छामात्र-)+++नियमय् उच्यमाने,
पूर्वोक्त-रीत्या वैषम्य-नैर्धृण्ये प्रसज्येयाताम् ।

If it be maintained that,
in the matter of protection,
the Lord, being omnipotent, chooses to save some and not others,
then it would mean that the Lord is partial to some
and cruel to others.

Si se mantiene eso,
en materia de protección,
El Señor, siendo omnipotente, elige salvar a algunos y no otros,
Entonces significaría que el Señor es parcial para algunos
y cruel con los demás.

स्वातन्त्र्यत्ताले नियमञ्जॊल्लिल् मुऩ्बु सॊऩ्ऩ पडिये वैषम्यनैर्घृण्यङ्गळ् प्रसङ्गिक्कुम्।

स्वातन्त्र्यत्ताले सिलरै रक्षिप्पऩ्, सिलरै रक्षियाऩॆऩ्ऱाल् सर्वमुक्तिप्रसङ्गम् वारादे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वातन्त्र्यत्ताले इति ।

अनिष्टत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् वैषम्यनैर्घृण्यङ्गळ् प्रसङ्गिक्कुमिति ।

युक्ति-मात्रत्ताल् इव्व्-अर्थङ्गळ् सॊल्लुवार्क्कु

सम्बन्ध-ज्ञानमेय् अपेक्षितम्
रक्षापेक्षादिगळ् वेण्डाव्

ऎऩ्ऱु सॊल्लव् ऒण्णादु +++(वक्ष्यमाणरीत्या)+++।

युक्ति-मात्रेणेमान् अर्थान् वदद्भिः

सम्बन्ध-ज्ञानम् एवापेक्षितम्,
रक्षापेक्षादीनि नापेक्षितानि

इति वक्तुम् अशक्यम् ।

नेदं लोकाचार्येण मनवाळेन वोक्तम्।
तथापि निरपेक्षरक्षायां वैषम्य-दोषय् उक्तय् इदं कल्पयन्ति तद्-अनुयायिनः।
अत्राक्षिप्ते केचिद् “रामानुजेनास्मत्-पक्षतः प्रपन्नम्” इति परिहरन्ति।
तद्-इतरेषाम् अन्ये निर्वाहाः।

Those who maintain these propositions merely on the basis of reason
cannot say that

the knowledge of the relationship (of the śeṣin and the śeṣa ) is alone required for securing protection
and that no request for protection need be made.

Aquellos que mantienen estas proposiciones simplemente sobre la base de la razón
no puedo decir eso

El conocimiento de la relación (del Śeṣin y el śeṣa) es solo requerido para asegurar la protección
y que no se debe hacer una solicitud de protección.

युक्तिमात्रत्तालिव्वर्थङ्गळ् सॊल्लुवार्क्कु सम्बन्धज्ञानमेयपेक्षितम् रक्षापेक्षादिगळ् वेण्डावॆऩ्ऱु सॊल्लव् ऒण्णादु।

इऩि रक्षणत्तिऱ्कु सम्बन्धज्ञानमे पोरुम्; रक्षापेक्षादिगळ् वेण्डा ऎऩ्गिऱ पक्षत्तैच् चॊल्लप्पोगिऱवऱाय् अदु युक्तियिऩाला? अल्लदु शास्त्रत्तिऩाला साधिक्कप् पडुगिऱदु ऎऩ्ऱु विकल्पित्तु आद्यपक्षत्तिल् सम्बन्धज्ञानमुम् वेण्डामॆऩ्गिऱार् युक्तिमात्रत्तालित्यादिना ।

अचिद्-द्रव्यङ्गळुम् पशु-मृग-पक्ष्य्-आदिगळुम् स्तनन्धयरुम्
रक्षापेक्षा-रहितङ्गळ् आऩाऱ् पोले
सम्बन्ध-ज्ञान-रहितङ्गळुम् आय् इरुक्कव्
अवऱ्ऱै रक्षिक्कक् काणा निऩ्ऱोम् इऱे।

अचिद्-द्रव्येषु पशु-मृग-पक्ष्य्-आदिषु स्तनन्-धयेषु च
रक्षापेक्षारहिततयेव
सम्बन्ध-ज्ञान-रहिततया ऽपि सत्सु
तेषां रक्षणं पश्यामः किल ।

सम्बन्ध-ज्ञानम् अपि नापेक्षितम्, सम्बन्धेनैवालम् इति
अचिद्-द्रव्येषु पशु-मृग-पक्ष्य्-आदिषु स्तनन्-धयेषु च दृश्यतय्

इति प्रति-युक्तिः।

अथवा युक्तिं त्यक्त्वा शास्त्रं दर्शय इत्य् उक्तौ
केचिद् वैष्णवत्व-सम्पादन-प्रशंसकादीनि वाक्यानि,
परम्परया मोक्ष-फलं यानि सूचयन्ति,
तानि कानिचिद् वदन्ति।
तन् न ग्राह्यम् - रथ-दर्शनादिष्व् अतिव्याप्तेः, तच् चापसिद्धान्तस् तेषाम्।

“शरणं व्रजे"त्यस्य “सम्बन्ध-ज्ञानं लभस्वे"ति नार्थः।
तत् सम्पादयितुम् वाक्य-लक्षणा ऽपेक्षिता स्यात्।
सा च शङ्करेण कृता रामानुजेन खण्डिता - अनपेक्षितम् इति।
शब्दवृत्तेः, पद-लक्षणायाश् च क्रमशस् त्यागस्य कारणं न दृश्यते।

For have we not seen that non-sentient things, cattle, deer, birds and the like, and suckling children are protected,
though they have no knowledge of this relationship,
just as they do not ask for protection ?

Porque no hemos visto que las cosas no sintientes, el ganado, los ciervos, las aves y los similares, y niñas lactantes están protegidos,
Aunque no tienen conocimiento de esta relación,
tal como no piden protección?

अचिद्द्रव्यङ्गळुम् पशुमृगपक्ष्यादिगळुम् स्तनन्धयरुम् रक्षापेक्षारहितङ्गळाऩाऱ्पोले सम्बन्धज्ञानरहितङ्गळुमायिरुक्कववऱ्ऱै रक्षिक्कक् काणानिऩ्ऱोमिऱे।

सम्बन्धज्ञानमुम् वेण्डामॆऩ्बदै सदृष्टान्तमुपपादिक्किऱार् अचिद्द्रव्यङ्गळुमित्यादिना ।

अप्-पडिक् कण्डोम् आगिलुम्
शास्त्र-बलत्ताले इङ्गु सम्बन्ध-ज्ञानम् अपेक्षितम्

ऎऩ्ऩिल्; शास्त्रञ् जॊऩ्ऩ कट्टळैयिले +++(भक्ति-प्रपत्ति-रूप-)+++ज्ञान-विशेषम् स्वीकरिक्क वेणुम्।

सत्यं तथा ऽद्राक्ष्म;
तथापि शास्त्र-बलाद् अत्र सम्बन्ध-ज्ञानम् अपेक्षितम्

इत्य् उच्येव चेत्—
शास्त्रोक्तरीत्या +++(भक्ति-प्रपत्ति-रूप-)+++ज्ञान-विशेषः स्वीकर्तव्यः ।

If it be held that,

though we have seen (such instances),
yet the knowledge of that relationship is required on the authority of the śāstras,

we answer that,
if so, by the very authority of the śāstras,
the special kind of knowledge consisting in bhakti and prapatti will also have to be accepted (as necessary).

Si se sostiene eso,

Aunque hemos visto (tales instancias),
Sin embargo, el conocimiento de esa relación
se requiere sobre la autoridad de los Śāstras,

Respondemos eso,
Si es así, por la misma autoridad de los Śāstras,
El tipo especial de conocimiento que consiste en Bhakti y Prapatti
también tendrá que ser aceptado (según sea necesario).

अप्पडिक्कण्डोमागिलुम् शास्त्रबलत्ताले इङ्गु सम्बन्धज्ञानम् अपेक्षितमॆऩ्ऩिल्; शास्त्रञ् जॊऩ्ऩ कट्टळैयिले ज्ञानविशेषम् स्वीकरिक्कवेणुम्।

इदऱ्कु परिहारम् पोऩ्ऱ इरण्डाम् पक्षत्तै अनुवदिक् किऱार् अप्पडिक्कण्डोमागिलुम् शास्त्रबलत्ताले इङ्गु सम्बन्धज्ञानमपेक्षितम् ऎऩ्ऩिलिति ।
अदै परिहरिक्किऱार् शास्त्रञ्जॊऩ्ऩ कट्टळैयिले ज्ञानविशेषम् स्वीकरिक्क वेणुमिति ।
‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु शास्त्रम् सॊऩ्ऩ विधय-ज्ञानमे रक्षणोपायम् ऎऩ्ऱु अकामऩुम् स्वीकरिक्कवेणुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

तऩ्ऩै ईश्वरऩ् रक्षिक्कुम् बोदु
सम्बन्धत्तोडे कूड
+++(रक्षणस्य)+++ विलक्कामैये वेण्डुवद्

ऎऩ्ऩिल्; अदुवुम् अनुपपन्नम्;

सुषुप्त्य्-आद्य्-अवस्थैगळिलेय्
ऎल्लार्क्कुम् मोक्षङ् गॊडुक्कप् प्रसङ्गिक्कैयाल्।

स्वस्येश्वरेण रक्षण-समये सम्बन्धेन सहानिवारणम् एवापेक्षितम्

इति चेत् — तद् अप्य् अनुपपन्नम् —
सुषुप्त्य्-आद्य्-अवस्थासु सर्वेभ्योऽपि मोक्ष-प्रदान-प्रसङ्गात् ।

If it be held that

what is required for protection is that, while being protected, there should be,
in addition to the relationship,
no attempt to prevent protection,

we answer that,
in that case, the Lord should grant mokṣa
to all in such states as dreamless sleep (suṣupti),
(where there is the relationship
and no attempt on the part of the jīva to prevent protection).

Si se sostiene que

Lo que se requiere para la protección es que,
mientras está protegido, debería haber,
Además de la relación,
No hay intento de evitar la protección,

Respondemos eso,
En ese caso, el Señor debe otorgar a Mokṣa
a todos en estados como sueño sin ensueños (Suṣupti),
(donde está la relación
y no hay intento por parte del Jīva para evitar protección).

तऩ्ऩै ईश्वरऩ् रक्षिक्कुम्बोदु सम्बन्धत्तोडे कूड विलक्कामैये वेण्डुवदॆऩ्ऩिल्; अदुवुमनुपपन्नम्;सुषुप्त्याद्यवस्थैकळिलेयॆल्लार्क्कुम् मोक्षङ्गॊडुक्कप् प्रसङ्गिक्कैयाल्।

सर्वमुक्तिप्रसङ्ग परिहारत्तिऱ्काग सम्बन्धत्तोडुगूड विलक्कामैयुम् वेण्डुम्; अदावदु ताऩ् ऒरु व्याजत्तै अनुष्ठित्ताल् ताऩे तऩ्ऩै रक्षित्तुक्कॊळ्ळुवदायुम् रक्षकऩाऩ ईश्वरऩै रक्षणम् सॆय्यवेण्डामॆऩ्ऱु विलक्कुवदागवुमागुमागैयाल् व्याजानुष्ठानमे कूडादॆऩ्गिऱ मतत्तै अनुवदिक्किऱार् तऩ्ऩै इत्यादिना ।
परिहरिक्किऱार् अदुवुमनुपपन्नमिति ।
कारणमरुळिच्चॆय्गिऱार् सुषुप्त्यादीति ।

ताऩ् विलक्कुगैक्कु योग्यतैय् उळ्ळव् अवस्थैयिले
विलक्काद् ऒऴिगैये अपेक्षितम्

ऎऩ्ऩवुम् ऒण्णादु -
विलक्कुगैक्कु योग्यतैय् इल्लादव् अचित्तैयुम्
विलक्कुगिऱ पश्व्-आदिगळैयुम् पुत्रादिगळैयुम्
रक्षिक्कक् काण्गैयाल्।

स्वयं निवारणस्य योग्यायाम् अवस्थायाम्
अनिवारणम् एवापेक्षितम्

इति च वक्तुम् अ-शक्यम्,
निवारण-योग्यता-शून्यानाम् अचितां
निवारयतां पश्व्-आदीनां पुत्रादीनां च रक्षणस्य दर्शनात् ।

If, on the other hand, it be maintained that

there should be no attempt to prevent protection in those mental states in which one is capable of doing so,

we answer that
we have seen protection of even non-sentient things which are incapable of preventing it
and of even such sentient beings as cattle and sons which attempt to prevent it.

Si, por otro lado, se mantiene que

No debería haber intento para evitar la protección
en aquellos estados mentales
en los que uno es capaz de hacerlo,

Respondemos que
Hemos visto protección incluso de cosas no sintientes que son incapaces de prevenirlo
e incluso de seres sensibles como ganado e hijos que intentan prevenirlo.

ताऩ् विलक्कुगैक्कु योग्यतैयुळ्ळववस्थैयिले विलक्कादॊऴिगैये अपेक्षितमॆऩ्ऩवुमॊण्णादु - विलक्कुगैक्कु योग्यतैयिल्लादवचित् तैयुम् विलक्कुगिऱ पश्वादिगळैयुम् पुत्रादिगळैयुम् रक्षिक्कक् काण्गैयाल्।

इदै परिष्करित्तुच्चॊल्लुमवर् पक्षत्तैयु मनुवदित्तु दृष्टविरोधत्ताले परिहरिक्किऱार् ताऩ् विलक्कुगैक्कु योग्यतैयुळ्ळ इत्यादिना ।

आऩ बिऩ्बु

३७‘‘ये नाथवन्तो+++(←प्रार्थ्यवन्तः ←शेषाः)+++ हि भवन्ति लोके
ते नात्म-कर्माणि समारभन्ते ।
तेषां हि कार्येषु भवन्ति नाथाश् +++(←शेषिणः)+++
+++(पुण्य-दाने प्रार्थिताः)+++ शैब्यादयो राम यथा +++(स्वर्गकामस्य)+++ ययातेः॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व १६१-२)

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलुम्

अतो

३७‘‘ये नाथवन्तो+++(←प्रार्थ्यवन्तः ←शेषाः)+++ हि भवन्ति लोके
ते नात्म-कर्माणि समारभन्ते ।
तेषां हि कार्येषु भवन्ति नाथाश् +++(←शेषिणः)+++
+++(पुण्य-दाने प्रार्थिताः)+++ शैब्यादयो राम यथा +++(स्वर्गकामस्य)+++ ययातेः॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व १६१-२)

इति श्लोके

From the śloka :

“Those that have nathas (lords or protectors) in the world
do not perform their duty of protecting themselves.
It is their Natha or lord
who puts forth endeavours on their behalf,
just as Sibi and others did the duties
which should have been performed by Yayāti "

Del Śloka:

“Los que tienen Nathas (señores o protectores) en el mundo
No realice su deber de protegerse.
Es su Natha o Señor
quién presenta esfuerzos en su nombre,
Así como Sibi y otros hicieron los deberes
que debería haber sido realizado por Yayāti "

आऩबिऩ्बु
३७‘‘ये नाथवन्तो हि भवन्ति लोके ते नात्मकर्माणि समारभन्ते ।
तेषां हि कार्येषु भवन्ति नाथाश्शैब्यादयो राम यथा ययातेः॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व १६१-२)
ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलुम्

ननु ‘‘ये नाथवन्तः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् जीवव्यापारम् वेण्डामॆऩ्गिऱ मतम् तोऱ्ऱुगिऱदे ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आऩबिऩ्बु इत्यादिना । लोके ये नाथवन्ता भवन्ति ते, आत्मकर्माणि – आत्मरक्षणार्थमाऩ व्यापारङ्गळै, न समारभन्ते हि । तेषां हि कार्येषु - अवर्गळिऩ् रक्षणरूपकार्यङ्गळिल्, नाथाः – शेषिकळ्, भवन्ति – समर्थर्गळाग आगुवार्गळ्। हे बलराम! शैब्यादयः, ययातेः – ययाति ऎऩ्गिऱ राजाविऩुडैयै, कार्ये – रक्षणरूपकार्यत्तिल्, यथा – ऎप्पडि जागरूकर्गळाऩार्गळो अप्पडि ऎऩ्ऱु अन्वयम्।

नाथ-शब्दत्तिल् व्युत्पत्तियालुम्,
निर्भरतैक्कु +++(=भर-शून्यता)+++ उपयुक्तम् आऩ सम्बन्ध-विशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱ मतुप्-प्रत्ययत्तालुम्
याचनमुम्, आत्म-निक्षेपमुम् +++(क्रमशो)+++ व्यञ्जितम् आयिऱ्ऱु। +++(५)+++

नाथ-शब्द-व्युत्पत्त्या
+++(भर-शून्यता=)+++निर्भरतोपयुक्त-सम्बन्ध-विशेष-प्रतिपादक-मतुप्-प्रत्ययेन च
याचनम् आत्मनिक्षेपश् च +++(क्रमशो)+++ व्यञ्जिते भवतः ।

- from this śloka ,
it should not be thought that
endeavour on the part of those that are to be protected
is not required at all.
For the word Natha is from the root nath
and means, here, the begging for protection
and nāthavantah in that śloka means, by the force of the termination (vat or matup) those who have a protector.
So the word nāthavantah in the śloka suggests,
by the etymological meaning of natha
and by the termination (matup) which shows the relationship (of seshin and śeṣa)
that is necessary for the state of being carefree, the prayer for protection and the act of self surrender.

- De esto Śloka,
no debe pensarse que
esforzarse por parte de aquellos que deben ser protegidos
no se requiere en absoluto.
Porque la palabra natha es de la raíz nath
y significa, aquí, la mendicidad de protección

y Nāthavantah en ese sentido de Śloka,
por la fuerza de la terminación (vat o Matup),
aquellos que tienen un protector.

Entonces la palabra nāthavantah en el Śloka sugiere,
por el significado etimológico de Natha
y por la terminación (Matup) que muestra la relación (de Seshin y Śeṣa)
Eso es necesario para el estado de ser despreocupado,
la oración por la protección y el acto de la autocontrol.

नाथशब्दत्तिल् व्युत्पत्तियालुम्, निर्भरतैक्कु उपयुक्तमाऩ सम्बन्धविशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱ मतुप्प्रत्ययत्तालुम् याचनमुम् आत्मनिक्षेपमुम् व्यञ्जितमायिऱ्ऱु।

नाथशब्दत्तिल् व्युत्पत्तियालुम् - नाथृ याच्ञायाम् ऎऩ्गिऱ धातुविल् एऱ्पट्ट व्युत्पत्तियालुम्, सम्बन्धविशेषत्तैच् चॊल्लुगिऱ मतुप्प्रत्ययत्तालुम् - भरस्वीकर्तृत्वरूपसम्बन्धत्तैच् चॊल्लुगिऱ मतुप् प्रत्ययत्तालुम्, याचनमुम् आत्मनिक्षेपमुम् व्यञ्जितमायिऱ्ऱु इति । क्रमणेत्यादिः ।??

अल्लाद पोदु अतिप्रसङ्गादि-दोषङ्गळ् वरुम्।

अन्यथा ऽतिप्रसङ्गादि-दोषाः स्युः ।

Otherwise there should be (as said before ) mokṣa for all and other such objections.

De lo contrario, debería haber (como se dijo antes) mokṣa para todas y otras objeciones similares.

अल्लाद पोदु अतिप्रसङ्गादिदोषङ्गळ् वरुम्।

नाथवन्तः ऎऩ्बदऱ्कु इप्पडि अर्थङ्गॊळ्ळादबोदु अनिष्टम् सॊल्लुगिऱार् अल्लाद पोदु इति ।

+++(सद्-युक्ति-तिरस्-क्रियया)+++ ‘‘नाथवन्तः’’ ऎऩ्गिऱव् इडत्तिल् इत्तऩै विवक्षै कॊळ्ळाद बोदु
+++(भक्ति-प्रपत्ति-चोदना-विरुद्ध-)+++ लोक-नीतियिल् उळ्ळद् ऎल्लाम्
मोक्ष-शास्त्रत्तिल् ऊहिक्कै
+++(शास्त्र-)+++वचन-विरुद्धम्।

+++(सद्-युक्ति-तिरस्-क्रियया)+++ नाथवन्त इत्यत्र एतावद्-विवक्षाया अनङ्गीकारे
+++(भक्ति-प्रपत्ति-चोदना-विरुद्ध-)+++ लोक-नीतौ दृष्टानां सर्वेषाम् अर्थानां मोक्ष-शास्त्रे ऊहनं
+++(शास्त्र-)+++वचन-विरुद्धम् ।

If it is said that the word nāthavantah in that śloka
should not be interpreted as having a suggestion of all the meanings (referred to),
we have to state that analogies taken from ordinary life
should not be pressed too far in the śastra on mokṣa ,
(for they would be at variance with actual and explicit statements made in the śāstra).

Si se dice que la palabra nāthavantah en esto Śloka
no debe interpretarse como una sugerencia de todos los significados (mencionados),
Tenemos que afirmar que analogías tomadas de la vida ordinaria
No debe presionarse demasiado en el Śastra en Mokṣa,
(Porque estarían en desacuerdo con declaraciones reales y explícitas hechas en el Śāstra).

‘‘नाथवन्तः’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलित्तऩै विवक्षै कॊळ्ळादबोदु लोकनीतियिलुळ्ळदॆल्लाम् मोक्षशास्त्रत्तिलूहिक्कै वचनविरुद्धम्।

इन्द श्लोकम् केवललोकसिद्धविषयमागैयाले इव्वळवु विवक्षै पण्णवेण्डुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् नाथवन्त इति । लोकनीतियिलुळ्ळदॆल्लाम् मोक्षशास्त्रत्तिल् ऊहिक्कै वचनविरुद्धमिति ।
लोकसिद्धनीतियैच्चॊल्लुम् वचनत्तिल्
नाथवन्त-शब्दत्तिऱ्कु व्युत्पत्तिगळाले अर्थङ् गॊळ्वदु विरुद्धम् आऩाल्
लोकनीतियैच् चॊल्लुमदैक् कॊण्डु मोक्षार्थमुम् उपायानुष्ठानम् वेण्डामॆऩ्ऱु ऊहिप्पदुम्

‘‘मामेकं शरणं व्रज’’
‘‘आत्मानं मयि निक्षिपेद्’’

इत्यादि वचनविरुद्धमाम्।

सर्व-रक्षकऩ् आऩव् ईश्वरऩ् उण्ड् आय् इरुक्क
स्व-रक्षण-व्यापारत्तिल् नमक्क् अन्वयम् इल्लैय्

ऎऩ्गिऱ +++(सोमाशी→)+++ आप्तर् पासुरत्तुक्कुत् तात्पर्यञ् जॊल्लुगिऱोम्।

“सर्वरक्षकय् ईश्वरे स्थिते सति
स्व-रक्षण-व्यापारे ऽस्माकम् अन्वयो नास्ती"त्य् +++(सोमाशी→)+++आप्त-वचनस्य तात्पर्यं ब्रूमः -

[[१९४]]

We shall now explain the real purport of the words of trust-worthy authors
where the apparent meaning would seem to be that,

while Iśvara is the Protector or Saviour of all,
we are not required to put forth any endeavour for our protection.

Their real meaning is this.

Ahora explicaremos el verdadero significado de las palabras de los autores dignos de la confianza.
donde el significado aparente parecería ser eso,

mientras que Iśvara es el protector o salvador de todos,
No estamos obligados a presentar ningún esfuerzo para nuestra protección.

Su verdadero significado es este.

सर्वरक्षकऩाऩ वीश्वरऩुण्डायिरुक्क स्वरक्षणव्यापारत्तिल् नमक्कन्वयमिल् लैयॆऩ्गिऱ आप्तर् पासुरत्तुक्कुत् तात्पर्यञ् जॊल्लुगिऱोम्।

यद्-अर्थन् तु कृतो न्यासस्
तद्-अर्थं न पुनः क्रिया ।
+++(प्रपत्तेः)+++ पूर्वम् अप्य् अ-पराधीन-
प्रवृत्ताव् अस्य नान्वयः ॥+++(4)+++

यद्-अर्थन् तु कृतो न्यासस्
तद्-अर्थं न पुनः क्रिया ।
+++(प्रपत्तेः)+++ पूर्वम् अप्य् अ-पराधीन-
प्रवृत्ताव् अस्य नान्वयः ॥+++(4)+++

When self-surrender has been performed for the sake of a certain object,
there should be no repetition of that performance for the same object,
(The need for the adoption of the upāya or endeavour in the form of prapatti at first is not denied ).
Even before prapatti, the jīva could not act independently of the Lord.

Cuando se ha realizado un auto-curandero en aras de cierto objeto,
No debe haber repetición de esa actuación para el mismo objeto,
(Al principio no se niega la necesidad de la adopción del upāya o el esfuerzo en forma de Prapatti).
Incluso antes de Prapatti, el Jīva no podía actuar independientemente del Señor.

यदर्थन्तु कृतो न्यासस्तदर्थं न पुनः क्रिया । पूर्वमप्यपराधीनप्रवृत्तावस्य नान्वयः ॥

इवऩ् स्वरक्षणार्थम् आग निक्षेपादिगळैच् चॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱाल् तऩ्ऩुडैय रक्षणत्तिल् तऩक्कन्वयमिल्लै यॆऩ्गिऱ पॆरियोर् वचनङ्गळुक्कु गतियॆऩ्ऩ वॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् यदर्थं त्विति । यादॊरु फलार्थमाग भरन्यासमाऩदु सॆय्यप् पट्टदो? अन्द फलत्तिऱ्काग मऱुबडियुम् भरन्यासरूपक्रियै पण्णलागादु ऎऩ्बदु पूर्वार्धतात्पर्यम्।

प्रपन्नऩिऩ् उत्तरावस्थैयैच् चॊल्लुगिऱदु इन्द आप्तवाक्यमॆऩ्ऱु करुत्तु। सामान्यमाऩ आप्तवाक्यत्तै उत्तरावस्थापरमागच् चॊल्ललामो वॆऩ्ऩ? प्रपत्तिपूर्वदशा-परमागवुम् अरुळिच्चॆय्गिऱार् पूर्वमप्यपराधीनप्रवृत्तावस्य नान्वयः ऎऩ्गिऱ उत्तरार्धत्ताल्। मुऩ्बु पण्णिऩ प्रपत्तियिलुम् इवऩुक्कु स्वातन्त्र्यण प्रवृत्तियिल्लैयॆऩ्बदु इदिऩर्थम्। प्रपत्त्यनुष्ठानत्तिऱ्कु मुऩ्बुम् स्वाधीनमायुम् स्वार्थमायुम् ऒरु प्रवृत्तियुम् जीवात्माविऱ्किल्लै यॆऩ्बदिलेये नोक्कुडैयदु आप्तपासुरमॆऩ्ऱबडि।

यथा-प्रमाणम् स्व-रक्षण-भर-समर्पणम् पण्णिऩवऩुक्कुप्
पिऩ्बु स्व-रक्षणार्थ-व्यापारत्तिल् प्राप्तिय् इल्लै।

यथा-प्रमाणं स्व-रक्षण-भर-समर्पणं कृतवतः
पश्चात् स्व-रक्षणार्थ-व्यापारे प्राप्तिर् नास्ति ।

There is no injunction for an endeavour at a later time also for protection,
when once the surrender of the responsibility for protection has been made in accordance with pramāṇas.

No hay una orden para un esfuerzo en un momento posterior también para protección,
Cuando una vez, la rendición de la responsabilidad de la protección se ha hecho de acuerdo con Pramāṇas.

यथाप्रमाणम् स्वरक्षणभरसमर्पणम् पण्णिऩवऩुक्कुप् पिऩ्बु स्वरक्षणार्थव्यापारत्तिल् प्राप्तियिल्लै।

इन्द कारिकैयैत् तामे विवरिक्किऱार् यथाप्रमाणमित्यादियाल्। यथाप्रमाणम् - प्रमाणम् सॊऩ्ऩबडि। इदऩाल् ताऩ् अनुष्ठित्त भरसमर्पणम् प्रमाणम् सॊऩ्ऩबडि अनुष्ठिक्कप्पडविल्लैयॆऩ्ऱु तोऱ्ऱिऩाल् पुनरपि तदनुष्ठानम् कूडुमॆऩ्ऱु सूचितम्। पिऩ्बु स्वरक्षणार्थव्यापारत्तिल् प्राप्तियिल्लै यॆऩ्ऱदाल् आप्तपासुरम् उत्तरावस्थापरमॆऩ्गिऱ पूर्वार्धतात्पर्यम् सॊल्लप्पट्टदु।

मुऩ्बु ताऩुम्
स्व-रक्षणार्थम् आगप् पण्णिऩ समर्पणादि-व्यापारमुम्
सर्व-कर्ताव् आऩव् अवऩ् ताऩे
बीजाङ्कुर-न्यायत्ताले
अनादिय् आग प्रवर्तिप्पित्त कर्म-प्रवाह-विपाक-विशेषत्तिले वन्दद्
ऒरु यादृच्छिक-सुकृतादि विशेष-कारणत्तै मुऩ्ऩ् इट्टुक् कॊण्डु पण्ण-वित्ताऩ् आगैयाल्

नामे नम्मै रक्षित्तुक् कॊळ्ळुगिऱोम्

ऎऩ्ऱ् इरुक्कप् प्राप्तिय् इल्लै।

पूर्वम् अपि
स्वेन स्व-रक्षणार्थं कृतस्य समर्पणादि-व्यापारस्य
सर्व-कर्त्रा तेनैव बीजाङ्कुर-न्यायेन
+अनादि-प्रवर्तित-कर्म-प्रवाह-विशेष-हेतुक–
यत्-किञ्चिद्–यादृच्छिक-सुकृतादि-विशेष-कारणं पुरस् कृत्य संपादितत्वात्

“वयम् एवास्मान् रक्षाम”

इत्य् अवस्थानस्य प्राप्तिर् नास्ति ।

For even in that act of the original prapatti,
the surrender of the responsibility for one’s protection was made possible by Iśvara,
out of consideration for some meritorious act performed by the jīva
as a result of the ripening of past karma flowing like a stream without any beginning.
Since even this prapatti was the Lord’s doing,
we should not be under the impression that we are protecting ourselves.

Porque incluso en ese acto del Prapatti original,
La rendición de la responsabilidad de la protección fue posible por Iśvara,
Por consideración por algún acto meritorio realizado por el Jīva
Como resultado de la maduración del karma pasado que fluye como una corriente sin ningún comienzo.

Dado que incluso este Prapatti era el de el Señor, No debemos tener la impresión de que nos estamos protegiendo.

मुऩ्बु ताऩुम् स्वरक्षणार्थमागप् पण्णिऩ समर्पणादिव्यापारमुम् सर्वकर्तावाऩ ववऩ् ताऩे बीजाङ्कुरन्यायत्ताले अनादियाग प्रवर्तिप्पित्त कर्मप्रवाहविपाकविशेषत्तिले वन्ददॊरु यादृच्छिकसुकृतादि विशेषकारणत्तै मुऩ्ऩिट्टुक् कॊण्डु पण्णुवित्ताऩागैयाल् नामे नम्मै रक्षित्तुक् कॊळ्ळुगिऱोमॆऩ्ऱिरुक्कप् प्राप्तियिल्लै।

उत्तरार्धार्थत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् मुऩ्बु ताऩुमित्यादिना । स्वरक्षणार्थमाग नाम् पण्णिऩ भरसमर्पणादिव्यापारत्तैयुम् सर्वकर्तावाऩ भगवाऩे पण्णिवैत्ताऩागिल् अदै अवऩ् मुऩ्बे पण्णिवैक्कगूडादो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयै इदऱ्कु अनुगुण-माग सुकृतविशषपरिपाकम् इप्पॊऴुदुदाऩ् वन्ददु; इदऱ्कु मुऩ्ऩालिल्लै यॆऩ्ऱु उपपादित्तु परिहरिक्किऱार् बीजाङ्कुरन्यायत्ताले इत्यादिना । नामे नम्मै रक्षित्तुक् कॊळ्ळुगिऱोमॆऩ्ऱिरुक्कप् प्राप्तियिल्लै इति । इदऩाल् स्वरक्षणार्थव्यापारत्तिल् नमक्कु अन्वयमिल्लै यॆऩ्गिऱ आप्तवाक्यार्थम् स्पष्टीकरिक्कप्पट्टदु।

सर्व-रक्षकऩ् आग मूल-मन्त्रादिगळिले शिक्षितऩ् आऩव् इवऩ्-दाऩे
नम्मैय् ऒरु उपायत्तिले व्यापरिप्पित्तु
अन्द व्यापारत्ताले प्रसन्नऩ् आय् रक्षिक्किऱाऩ्

ऎऩ्ऱ् इरुक्कप् प्राप्तम्।

सर्व-रक्षकतया मूल-मन्त्रादौ शिक्षितो ऽयम् एव
अस्मान् कस्मिंश्चिद् उपाये व्यापार्य
तेन व्यापारेण प्रसन्नः सन् रक्षति

इति स्थातुं युक्तम् ।

We should feel that the Lord who,
we are taught in the Mūlamantram,
is the Protector of all -
that He made us adopt a certain means
and became propitiated thereby so as to protect us.

Deberíamos sentir que el Señor que,
Nos enseñan en el Mūlamantram,
es el protector de todo -
que nos hizo adoptar cierto medio
y se propitió así para protegernos.

सर्वरक्षकऩाग मूलमन्त्रादिगळिले शिक्षितऩाऩविवऩ्दाऩे नम्मैयॊरु उपायत्तिले व्यापरिप्पित्तु अन्द व्यापारत्ताले प्रसन्नऩाय् रक्षिक्किऱाऩॆऩ्ऱिरुक्कप् प्राप्तम्।

इदऩालेफलितमाऩ अर्थत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वरक्षकऩाग इत्यादिना ।

स्वामी स्व-शेषं स्व-वशं
स्व-भरत्वेन निर्भरम् ।
स्व-दत्त–स्व-धिया स्वार्थं
स्वस्मिन् न्यस्यति मां स्वयम् ॥

स्वामी स्व-शेषं स्व-वशं
स्व-भरत्वेन निर्भरम् ।
स्व-दत्त–स्व-धिया स्वार्थं
स्वस्मिन् न्यस्यति मां स्वयम् ॥

सात्त्विक-त्यागः, भर-न्यासः

The (following) śloka conveys the same idea:–

My Master Himself makes me surrender myself to Him,
as I am His śeṣa
and am ever subject to Him.
(I surrender myself to Him) with the help of the intelligence given to me by Him
and am now free from all responsibility in regard to my protection
as He has taken that responsibility on Himself.

El (siguiente) Śloka transmite la misma idea:-

Mi maestro mismo me hace entregarme a él,
Como yo soy su Śeṣa
Y alguna vez estoy sujeto a él.
(Me entrego a él) con la ayuda de la inteligencia que me dio
y ahora estoy libre de toda responsabilidad con respecto a mi protección
como él ha asumido esa responsabilidad a sí mismo.

स्वामी स्वशेषं स्ववशं स्वभरत्वेन निर्भरम् । स्वदत्तस्वधिया स्वार्थं स्वस्मिन्न्यस्यति मां स्वयम् ॥

रक्षिक्किऱाऩॆऩ्ऱिरुक्कुम् प्रकारत्तै न्यासदशकश्लोकत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वामीति । स्वामी – शेषि-याऩ नारायणऩ्, स्वशेषं - तऩक्कु शेषभूतऩाय्, स्ववशं- तऩक्कु परतन्त्रऩाय्, इवै यिरण्डुम् प्रणवनमस्सुक्कळिऩुडैय अर्थङ्गळ्। स्वभरत्वेन - तऩ्ऩिडत्तिल् न्यस्तभरऩाग इरुक्कुगैयाले, निर्भरं – भरमऱ्ऱवऩागप्पण्णुगैक्कु, अथवा निर्भरं यथा तथा स्वभरत्वेन मां न्यस्यतीत्यन्वयः । स्वदत्तस्वधिया - तऩ्ऩाले कॊडुक्कप्पट्ट स्वविषयकमाऩ भरसमर्पणरूपबुद्धियाले, स्वार्थं – शेषियाऩ तऩ् प्रयोजनत्तिऱ्कागवे, स्वयं – स्वतन्त्रऩाऩ ताऩागवे, स्वस्मिन् - तऩ्ऩिडत्तिलेये, न्यस्यति – निक्षेपिक्किऱाऩ्।

इदु आत्म-समर्पण-दशैयिल्
ख्याति-लाभ-पूजा–फल-सङ्ग–कर्तृत्वोपायत्वङ्गळ् आगिऱ तूराल्+++(=कल्मषेण)+++ अऱ्ऱ
भगवद्-अनुसन्धानक् कट्टळै।

इयम् आत्म-समर्पण-दशायां ख्याति-लाभ-पूजा–फल-सङ्ग–कर्तृत्वोपायत्व-रूप-दोष-रहिता
भगवद्-अनुसन्धान-पद्धतिः ।

This is the form prescribed
for enabling us to meditate on Bhagavān
without the faults of the desire for renown, gain, honour or benefit, and of attachment to the fruit, the notion of one’s being the (independent) doer and having an upāya.

Este es el formulario prescrito
para permitirnos meditar en bhagavān
Sin las fallas del deseo de renombre, ganancia, honor o beneficio, y de apego a la fruta, la noción de que uno es el hacedora (independiente) y tener un upāya.

इदु आत्मसमर्पणदशैयिल् ख्यातिलाभपूजाफलसङ्गकर्तृत्वोपायत्वङ्गळागिऱ तूरालऱ्ऱ भगवदनुसन्धानक् कट्टळै।

इव्वनुसन्धानम् आत्मरक्षाभर समर्पणदशैयिल् सङ्गरहितमागक् कर्तव्यमॆऩ्गिऱार् इदु इत्यादिना । तूराल् - कल्मषङ्गळ्,

आगैयाल् ताय्-मुलैप्-पाल् बोले वरुगिऱव् ईश्वर-प्रसादत्तुक्कुम्
स्तनन्-धयऩ्-उडैय मुलैय्-उण्गिऱ व्यापारम् बोले
इवऩ्-उडैय अपेक्षादिगळ्।+++(5)+++

अतो मातृ-स्तन्यवद् उपनमत ईश्वरप्रसादस्य
स्तनन्-धयीय-स्तन-चूषण-व्यापारवद्
अस्यापेक्षादीनि ।

Therefore such things as the prayer for protection
are like the child’s act of suckling the mother’s milk
and the grace of the Lord flows like mother’s milk (after the propitiation).

Por lo tanto, cosas como la oración por la protección
son como el acto del niño de succionar la leche de la madre
y la gracia del Señor fluye como la leche de la madre (después de la propiciación).

आगैयाल् ताय् मुलैप्पाल्बोले वरुगिऱ वीश्वरप्रसादत्तुक्कुम् स्तनन्धयऩुडैय मुलैयुण्गिऱ व्यापारम्बोले इवऩुडैय अपेक्षादिगळ्।

रक्षापेक्षै आवश्यकमॆऩ्बदऱ्कु कीऴ्च्चॊऩ्ऩ ताय्मुलैप्पाल् दृष्टान्तम् मिगवुम् अनुगुणमॆऩ्ऱु उपपादित्तु निगमिक्किऱार् आगैयालिति ।

इत्ताल् सिद्धोपाय-स्वरूपत्तुक्कुक् कॊत्तै+++(=दोषः)+++ वारादु।

अनेन सिद्धोपायस्वरूपस्य दोषो न भवति ।

From this it follows that
(in stressing the need for the jīva’s endeavour),
we do not minimise the primary importance of Siddhopāya, namely, Iśvara,
who is the existent upāya.

De esto se deduce que
(al enfatizar la necesidad del esfuerzo de Jīva),
No minimizamos la importancia principal de Siddhopāya, a saber, Iśvara,
quien es el upāya existente.

इत्ताल् सिद्धोपायस्वरूपत्तुक्कुक् कॊत्तै वारादु।

अङ्गु मुलै युण्णुम् व्यापारम्बोल् इङ्गुम् रक्षापेक्षादिगळ् आवश्यकमॆऩ्ऱु करुत्तु। रक्षापेक्षादिगळाले सर्वशक्तत्वादिगळुक्कु दोषम् वारादॆऩ्गिऱार् इत्तालिति । कॊत्तै - दोषम्, इन्द रक्षापेक्षणमुम् वैषम्यनैर्घृण्यसर्वमुक्ति प्रसङ्गादिपरिहारार्थमाग स्वसङ्कल्पनियतमागैयाले स्वातन्त्र्यकाष्ठाभूतमॆऩ्ऱु करुत्तु।