०८ सिद्धोपाय-संशयाः

( HEREAFTER THE AUTHOR STATES POSSIBLE DOUBTS AND MISCONCEPTIONS AND TRIES TO REMOVE THEM ):

(En lo sucesivo, el autor afirma posibles dudas y conceptos erróneos y tratan de eliminarlas):

अदिल् मुऱ्+++(न्)+++-पड
सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱ वरुङ् कलक्कङ्गळुम्
अवऱ्ऱिऩ् परिहारङ्गळुञ्
जॊल्लुगिऱोम्।

तत्र प्रथमतः सिद्धोपायविषये जायमानान् व्यामोहान्
तेषां परिहारांश्च ब्रूमः ।

Here we will first speak of the doubts (or misconceptions)
that are likely to arise in regard to Siddhopāya, the upāya, namely Bhagavān, that is already existent
and consider the way in which these doubts may be cleared.

Aquí hablaremos primero de las dudas (o conceptos erróneos)
Es probable que surjan con respecto a Siddhopāya, el upāya, a saber, bhagavān, que ya existe
y considere la forma en que se pueden aclarar estas dudas.

अदिल् मुऱ्पड सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱ वरुङ्गलक्कङ्गळुम् अवऱ्ऱिऩ् परिहारङ्गळुञ् जॊल्लुगिऱोम्।

अदिल् सिद्धोपायम् प्रधानमागैयाल् तद्विषयकलक्कङ्गळैयुम्, तत्परिहारङ्गळैयुम् मुदलिल् सॊल्लुवदाग प्रतिज्ञैसॆय्गिऱार् अदिल् मुऱ्पडवित्यादिना ।

Doubt (1):- No upāya is necessary on the part of the jīva :

Duda (1):- No es necesario upāya por parte del jīva:

अन्-आदि-कालम् अन्-आदरित्तव् ईश्वरऩ्
इऩ्ऱ् ऒरुत्तऩैय् आदरिक्किऱदु
तऩ् स्वातन्त्र्य-मात्रत्तालेय् अऩ्ऱो;

[[१८६]]

अन्-आदि-कालाद् अन्-आदृतवता ईश्वरेणाद्य
कस्यचिद् आदरण स्व-स्वातन्त्र्य-मात्रात् किल भवति ।

(1) Iśvara who ignored a man from beginningless time
has now concerned Himself with him (for his protection ).
This is not due to any action or work on the man’s part,
but only to the Lord’s omnipotence.

(1) Iśvara que ignoró a un hombre desde el tiempo sin inicio
ahora se ha preocupado con él (por su protección).
Esto no se debe a ninguna acción o trabajo por parte del hombre,
pero solo a la omnipotencia del Señor.

अनादिकालम् अनादरित्तवीश्वरऩ् इऩ्ऱॊरुत्तऩैयादरिक्किऱदु तऩ् स्वातन्त्र्यमात्रत्तालेयऩ्ऱो;

इन्दक् कलक्कम् ईश्वरऩुडैय स्वातन्त्र्यसहजकारुण्यमूलकमायुम् पत्नीसम्बन्धविषयकमायुम् गुणविशेष-सम्बन्धविशेषमूलकमायुम् मूऩ्ऱुविधमाग वरुमॆऩ्ऱु उपपादित्तु क्रमेण परिहरिक्कक्करुदि अदिल् ईश्वरस्वातन्त्र्यसहजकारुण्यमूलकमाग वरुम् कलक्कत्तै अनुवदिक्किऱार् अनादिकालम् इत्य्-आदिना । ईश्वरऩ् सिद्धोपायऩ् आय्
सर्वदा इरुक्कच् चॆय्देयुम्
अनादिकालमाग आदरिक्कामल्
इप्पॊऴुदु आदरित्ताल् इव्वादरत्तिऱ्कु हेत्वन्तरमनुपलब्धिपराहतमागैयाले स्वातन्त्र्यमात्रमे कारणमागवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्ङऩऩ्ऱागिल् १९

’’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् +++(स्वावगत्या)+++ पॊरुळ् आक्कित्
तऩ्ऩैय् ऎऩ्ऩ्-उळ् वैत्ताऩ्
अऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् +++(तत्-संयोगात्)+++ पुऱम् पोगप् पुणर्त्तद्+++(=योगं)+++ ऎऩ् सॆय्वाऩ्?’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-९)

ऎऩ्ऱु आऴ्वार् विण्णप्पञ् जॆय्य,

एवं न भवति चेत्,

“2 अद्य मां पदार्थं कृत्वा
स्वं मद्-अन्तः स्थापितवता
तदा मम बहिर् गमनाय संकल्पनं
किञ् चिकीर्षया? "

इति दिव्यस्सूरौ विज्ञापितवति सति,

If it is not so,
how is it that when the Alvar asked

“The Lord has now made me realise Him
and placed Himself within me.
Why is it that He allowed me formerly to stray from Him?,”

Si no es así,
¿Cómo es eso cuando el Alvar preguntó

“El Señor ahora me ha hecho darme cuenta de él
y se colocó dentro de mí.
¿Por qué me permitió que me alejara de él? "

इङ्ङऩऩ्ऱागिल् १९
’’इऩ्ऱॆऩ्ऩैप् पॊरुळाक्कित् तऩ्ऩैयॆऩ्ऩुळ् वैत्ताऩ् अऩ्ऱॆऩ्ऩैप् पुऱम्बोगप् पुणर्त्तदॆऩ् सॆय्वाऩ्’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-९)
ऎऩ्ऱु आऴ्वार् विण्णप्पञ्जॆय्य,

हेत्वन्तरम् नमक्कुत् तॆरियामल् ईश्वरमात्रज्ञातमाय् सम्भावितमागलामागैयाल् अङ्गु स्वातन्त्र्यमात्रमे कारणमॆऩ्ऱु निर्णयियिक्कमुडियुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱागिलिति । स्वातन्त्र्यमात्रमे कारणमॆऩ्ऱु ऒप्पुक्कॊळ्ळाविडिल् नम्माऴ्वार् श्रीसूक्तिविरोधत्तैक् काट्टुगिऱार् इऩ्ऱिदि । इऩ्ऱु - इप्पॊऴुदु, ऎऩ्ऩै - अडियेऩै, पॊरुळाक्कि - वस्तुवाक्कि, ब्रह्मज्ञानमुळ्ळवऩागप्पण्णि, तऩ्ऩै – सर्वोत्कृष्टऩाऩ तऩ्ऩै, ऎऩ्ऩुळ् - ऎऩ्ऩुडैय मऩस्सिले। वैत्ताऩ् - निरन्तरध्यानविषयमागुम्बडि स्थापित्ताऩ्। अऩ्ऱु - पूर्वकालत्तिल्, ऎऩ्ऩै - एतादृशऩागवेयिरुन्द ऎऩ्ऩै, पुऱम् पोग - बाह्यविषयप्रवणऩागवेबोगुम्बडि, पुणर्त्तदु - सेर्त्तुवैत्तदु। ऎऩ्सॆय्वाऩ् - ऎदऱ्कागच् चॆय्दाऩ्। इऩ्ऱुम् नाम् ऒरु व्याजमनुष्ठित्तदागक् काणोम्। नी कण्डायागिल् सॊल्लवेण्डुमॆऩ्बदु शङ्काभिप्रायम्। विण्णप्पम् सॆय्य - विज्ञापिक्क,

सर्वेश्वरऩ् +++(उत्तर-दान-स्थाने, तद्-अभाव-द्योतनाय लज्जया वा)+++

२०’’सूऴ्+++(=व्याप्त)+++-विसुम्ब्-अणि+++(=अलङ्कारः)+++-मुगिल्+++(=मेघः)+++ तूरिय+++(म्=तूर्यम्)+++ मुऴक्किऩव्+++(=अवादयन्)+++ ’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-९-१)

इद् ऒऴिय वेऱ् ऒरुव् उत्तरम् अरुळिच् चॆय्दाऩो?

सर्वेश्वरः +++(उत्तर-दान-स्थाने, तद्-अभाव-द्योतनाय लज्जया वा)+++

व्याप्ताकाशे ऽलंकार-भूता मेघास् तूर्य-घोषम् अकुर्वन्

इत्य् एतत्-करणातिरेकेणान्यद् उत्तर- मनुगृहीतवान् किम् ?

अतोऽस्माभिः किञ्चिद् उपायानुष्ठानं किमर्थं कार्यम् ?

इदं लोकाचार्यानुगोपन्यासेषु प्रसिद्धम्।

उम्मुडैय प्राप्यम् पेतट्रीर् आगिल्
अदुवैय् अमैयादो

ऎन्न “अदुवैय् अमैयुम्” ऎन्नार्।
तेङ्गाय्क ईळनीर् पुक्कवऴि
आराय्न्द+++(=विचार्य)+++ अऩ्ऱ् इऱ्ए
इळनीर् कुडिप्पदु।

इति तु नम्पिळ्ळै-व्याख्यानम् ईडु-ग्रन्थे।
तद् उपेक्षन्ते।

no reply was given except that

“the cloud which adorned the measureless sky thundered in music”.

No se dio respuesta excepto que

“La nube que adornaba el cielo sin medición
truena en la música”.

सर्वेश्वरऩ् २०’’सूऴ् विसुम्बणिमुगिल् तूरियमुऴक्किऩ’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-९-१) विदॊऴिय वेऱॊरु वुत्तरमरुळिच् चॆय्दाऩो;

सूऴ् - व्याप्तमाऩ। विसुम्बु -आकाशत्तिऱ्कु, अणि - अलङ्कारमाऩ, मुगिल् - मेगमागिऱ, तूरिय - तूर्यवाद्यत्तै, मुऴक्किऩदु - वासित्तदु, इदु ऒऴिय - परमपुरुषार्थ प्रापणसन्नाहमॊऴिय, व्याजविषयमाग ऒरु प्रत्युत्तरमुम् अरुळिच्चॆय्यविल्लैये, व्याजमिरुन्दाल् सॊल्लाऩो ऎऩ्ऱु करुत्तु।

आगैयाल् नाम् ऒरु उपायानुष्ठानम् पण्णुगैय् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्बदु,

२१’’नडुवे वन्द् उय्यक्+++(=उज्जीव्य)+++ कॊळ्गिऩ्ऱ नाथऩ्’’(तिरुवाय्मॊऴि १-७-५)

ऎऩ् ऎऩ्गिऱ बडिये
अरुळ्-पुरिन्द+++(=संवीत)+++-चिन्तै अडियार् मेल् वैत्तु
अवऩ् ताऩे रक्षित्त बोदु
काणुम्+++(=द्रष्टव्यम्)+++ अत्तऩैय् अऩ्ऱोव्

ऎऩ्ऱु सिलर् कलङ्गुवर्गळ्।

(इति)

मध्ये आगत्योज्जीवयन्तं नाथम्

इत्य्-उक्त-रीत्या
करुणामय-चिन्तां दासोपरि कृत्वा
स एव यदा रक्षेत् ऎ तदा द्रष्टव्यम् इत्य् एतावद् एव किल

इति केचिद् व्यामुह्यन्ति ।

The implication is that there is no answer to this question
except that it was the Lord’s will to do so.
Therefore why should we perform or adopt any upāya (for securing His protection)?

Some say, therefore, that, of His own accord,
and at the time when He chooses, the Lord saves us
and that the Lord bestows His grace on His servants
and protects them
when He is pleased to do so
and that no endeavour of any kind is incumbent on us.

La implicación es que no hay respuesta a esta pregunta.
Excepto que era la voluntad del Señor hacerlo.
Por lo tanto, ¿por qué deberíamos realizar o adoptar cualquier upāya (para asegurar su protección)?

Algunos dicen, por lo tanto, que, por su propia cuenta,
y en el momento en que elige, el Señor nos salva
y que el Señor otorga su gracia a sus siervos
y los protege
Cuando se complace en hacerlo
y que no nos corresponde ningún esfuerzo de ningún tipo.

आगैयाल् नामॊरु उपायानुष्ठानम् पण्णुगैयॆऩ्ऩॆऩ्बदु, २१’’नडुवे वन्दुय्यक्कॊळ्गिऩ्ऱ नादऩ्’’(तिरुवाय्मॊऴि १-७-५) ऎऩॆऩ्गिऱबडिये अरुळ् पुरिन्द सिन्दै अडियार्मेल् वैत्तु अवऩ् ताऩे रक्षित्तबोदु काणुमत्तऩैयऩ्ऱोव् ऎऩ्ऱु सिलर् कलङ्गुवर्गळ्।

आगैयाल् - स्वातन्त्र्यातिरिक्त व्याजमिल्लैयागैयाल्, ऎऩ्ऩॆऩ् पदु - ऎदऱ्काग, व्यर्थमॆऩ्ऱु करुत्तु। इप्पडियागिल् स्वातन्त्र्यमनादियाच्चुदे;इत्तऩै कालम् मोक्षम् वारामैक्कुम् इप्पोदु वरुगैक्कुम् कारणमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् नडुवे वन्दुय्यक्कॊळ्गिऩ्ऱनादऩिदि । नडुवे - मध्यत्तिल्, इप्पोदु वरुमॆऩ्ऱु सम्भाववऩैयिल्लादवेळैयिले यॆऩ्ऱबडि, वन्दु - आकस्मिकमाग वन्दु, उय्यक्कॊळ्गिऩ्ऱ - उज्जीविविक्कप्पण्णुगिऱ,
नादऩ् - स्वामि, अननुयोज्यऩाऩ स्वतन्त्रऩॆऩ्ऱबडि। अरुळ् पुरिन्द सिन्दै - दया-संश्लिष्टमाऩ तिरुवुळ्ळत्तै, अडियार्मेल् - दासर्गळ् मेल्, वैत्तु - स्वातन्त्र्य
मडियाग वैत्तु, अवऩ्दाऩे - अन्द स्वतन्त्रस्वामिये, रक्षित्तबोदु काणु मत्तऩैयऩ्ऱो - रक्षित्त कालत्तिले काणुम् फलम् वरुमत्तऩैयऩ्ऱो?

इवर्गळैत् तॆळिविक्कुम् पडि,

ईश्वरऩ् स्वतन्त्रऩेय् आगिलुम्
वैषम्य-नैर्घृण्यङ्गळ् आगिऱ दोषङ्गळ्
तऩक्कुत् तट्टामैक्क् आग
इवऩ् पक्कलिलेय् ऒरु व्याजत्तैय् उण्डाक्कि
अत्तै अवलम्बित्तुत् ताऩ् रक्षिक्कुम्। +++(5)+++

एतेषां प्रतिबोधनं यथा—
ईश्वरः स्वतन्त्रः सन्न् अपि
वैषम्य-नैर्धृण्य-रूपयोर् दोषयोः स्वस्मिन्न् अ-प्रसङ्गार्थम्
एतत्-सविधे कम् अपि व्याजम् उत्पाद्य
तम् अवलम्ब्यैव रक्षति । +++(5)+++

This doubt may be cleared as follows :-
Although Iśvara is omnipotent,
He makes the man adopt some gesture, some means (vyāja) or pretext on his part
and, in consideration of it, protects him
in order that the faults of partiality and cruelty (vaiṣamya, nāirghṛṇya) may not stain Him.

Esta duda puede ser despejada de la siguiente manera:-

Aunque Iśvara es omnipotente, Hace que el hombre adopte algún gesto, de alguna manera (vyāja) o pretexto de su parte
y, en consideración, lo protege
Para que las fallas de la parcialidad y la crueldad (Vaiṣamya, Nāirghṛṇya) no lo manchen.

इवर्गळैत् तॆळिविक्कुम् पडि, ईश्वरऩ् स्वतन्त्रऩेयागिलुम् वैषम्यनैर्घृण्यङ्गळागिऱ दोषङ्गळ् तऩक्कुत् तट्टामैक्काग इवऩ् पक्कलिले यॊरु व्याजत्तैयुण्डाक्कि अत्तै अवलम्बित्तुत् ताऩ् रक्षिक्कुम्।

इदऱ्कु परिहारम् सॊल्ल आरम्भिक्किऱार्
इवर्गळैत् तॆळि-विक्कुम् बडि इति ।
तॆळिविक्कुम्बडि - तॆळिविक्कुम् प्रकारम्, सॊल्लुगिऱोमिति शेषः । वैषम्यम् - पक्षपातम्, अदावदु - निमित्तमिल्लामलिरुक्क ऒरुत्तऩै बद्धऩागवुम्, ऒरुत्तऩै मुक्तऩागवुम् पण्णुगै। नैर्घृण्यमावदु - कारणमिऩ्ऱिक्के ऒरुवऩै क्लेशिप्पिक्कै, अत्तैयवलम्बित्तुत्ताऩ् रक्षिक्कुमिति ।

इव्व् अर्थत्तै +++(तद्-उक्त-श्लोकात् प्राक्)+++

’’तिरु-माल्-इरुञ्-जोलै+++(=वन)+++-मलैय् ऎऩ्ऱेऩ्
ऎऩ्ऩत् तिरु-माल् वन्द् ऎऩ्-ऩॆञ्जु निऱैयप् +++(←अन्यावकाशं यावत्)+++ पुगुन्दाऩ्’’
(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-१।)

ऎऩ्ऱ् आऴ्वार्-तामेय् अरुळिच् चॆय्दार् +++(व्याजोऽनुष्ठित इति)+++।

इमम् अर्थं +++(तद्-उक्त-श्लोकात् प्राक्)+++

“तिरुमाल्-इरुं-शोले-(महत्तम-वन)-गिरिर् इत्य् अवोचम्
इति श्री-वल्लभो मद्-धृदये पूर्णतया +++(व्याजोऽनुष्ठित इति)+++ प्राविशत्”

इति दिव्यसूरिः स्वयम् एवानुजग्राह +++(व्याजोऽनुष्ठित इति)+++।

[[१८७]]

The Alwar himself has declared this truth in :-

“I said “Tirumalirunjolai”
and immediately, the Lord of Lakṣmī
filled my mind with His presence.”

(The Vyāja, endeavour, or gesture, here,
is the utterance of the word Tirumalirunjolai by the Alwar).

El propio Alwar ha declarado esta verdad en:-

“Dije “Tirumalirunjolai”
E inmediatamente, el Señor de Lakṣmī
llenó mi mente con su presencia “.

(El Vyāja, el esfuerzo o el gesto, aquí,
es la expresión de la palabra tirumalirunjolai por el Alwar).

इव्वर्थत्तै ’’तिरुमालिरुञ्जोलै मलैयॆऩ्ऱेऩॆऩ्ऩत् तिरुमाल् वन्दॆऩ्ऩॆञ्जु निऱैयप् पुगुन्दा’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-१।) ऩॆऩ्ऱाऴ्वार् तामेयरुळिच् चॆय्दार्।

अवधारणार्थकमाऩ ’’ताऩ्’’ शब्दत्ताल् व्याजावलम्बनमिऩ्ऱिक्के रक्षियाऩॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु व्याजसापक्षऩागवे
रक्षिक्किऱाऩॆऩ्बदै नम्माऴ्वारे अरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । तिरुमालिरुञ्जोलैमलैयॆऩ्ऱॆऩॆऩ्ऩ इति । तिरुमालिरुञ् जोलैमलै ऎऩ्ऱु उच्चरित्तदै व्याजमागक्कॊण्डॆऩ्ऱबडि। तिरु - लक्ष्मि यिऩिडत्तिले, माल् - व्यामोहत्तैयुडैय श्रियःपति, वन्दु - व्याजोत्तरकालमे वन्दु, ऎऩ् नॆञ्जु निऱैय - ऎऩ् नॆञ्जु परिपूर्णमागुम्बडि, पुगुन्दाऩ् - प्रवशित्ताऩ्।

इन्द व्याजन्-दाऩुम्
ईश्वरऩ् तऩ्ऩालेय् +++(मन्दिराद्य्-उत्पत्त्या)+++ आगिल्
इत्तै मुऩ्बेय् उण्डाक्कादे विट्टद् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्ऩिल्;

अयं व्याजोऽपि यदीश्वरेणैवोत्पाद्यते +++(मन्दिराद्य्-उत्पत्त्या)+++,
तर्हि +अयं पूर्वम् एव कुतो नोत्पादित

इति चेत्

It may be asked

“This vyāja, too, is adopted by the Lord’s grace.
Why did He not make the person adopt it before ?”

Se puede preguntar

“Este vyāja también es adoptado por la gracia del Señor.
¿Por qué no hizo que la persona lo adoptara antes? "

इन्द व्याजन्दाऩुम् ईश्वरऩ्
तऩ्ऩालेयागिलित्तै मुऩ्बेयुण्डाक्कादे विट्टदॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्;

इन्द व्याजत्तिऱ्कु ईश्वरऩ् कारणमिल्लाविडिल् सर्वकारणत्वभङ्गम् वरुम्, अवऩ् कारणमागिल् इत्तऩैगालम् इन्द व्याजत्तै युण्डाक्काददु स्वातन्त्र्यत्तिऩालेये यऩ्ऱो ऎऩ्ऱु शङ्किक्किऱार् इन्द व्याजन्दाऩुमित्यादिना ।

इव्व् आत्माक्कळुक्क्
अनादिय् आऩ कर्म-प्रवाहङ्गळ्
विषम-विपाक-समयङ्गळ् आय्क् कॊण्डु पोरुगैयाले

एषाम् आत्मनाम् अनादि-कर्म-प्रवाहाणां विषम-विपाक-समयकत्वेनावस्थितत्वाद्

The answer is as follows:-
The souls of men have streams of karma flowing from beginningless time.
These streams of past karma produce their respective consequences at different times

La respuesta es la siguiente:-
Las almas de los hombres tienen corrientes de karma que fluyen desde un tiempo sin inicio.
Estas corrientes de karma pasada producen sus respectivas consecuencias en diferentes momentos

इव्वात्माक्कळुक्कनादियाऩ कर्मप्रवाहङ्गळ् विषमविपाकसमयङ्गळाय्क् कॊण्डु पोरुगैयाले

उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱर् इव्वात्माक्कळुक्कित्यादिना । कर्मप्रवाहङ्गळ् विषमविपाकसमयङ्गळाय्क्कॊण्डु पोरुगैयाले इति । इदऩाल् व्याजम् कर्मविपाकजन्यमागैयाल् इन्द व्याजजनकमाऩ कर्मविपाकम् इत्तऩै कालम् उण्डागविल्लैयॆऩ्ऱु सूचितम्।

ईश्वरऩ् कर्मानुरूप-फल-प्रदऩ् अल्लाद बोदु
वैषम्य-दोषम् वरुगैयाले

मुऩ्ब् इदुक्क् अवसरम् आयिऱ्ऱ्-इल्लैय्

ऎऩ्ऩुम् इडम् कार्य-विशेष-दर्शनत्ताले कल्पितम्।

ईश्वरस्य कर्मानुरूप-फल-प्रदत्वा-भावे
वैषम्य-दोषम्य प्रसङ्गाच् च

पूर्वम् अस्यावसरो न जात

इत्य् एतत् कार्य-विशेष-दर्शनात् कल्पितम् ।

and Iśvara has to bestow, on each individual, the rewards or punishments
that are in accordance with such karma.

If He were to do otherwise,
He would be tainted with partiality (and injustice).

Iśvara did not make the person adopt the vyāja before,
as the time for the ripening of the fruit of the karma had not yet come.

Therefore, from the effect we have to infer the cause, as stated above.

y iśvara tiene que otorgar, en cada individuo, las recompensas o castigos
que están de acuerdo con tal karma.

Si fuera a hacer lo contrario,
Estaría contaminado con la parcialidad (e injusticia).

Iśvara no hizo que la persona adoptara el Vyāja antes,
Como el momento de la maduración del fruto del karma aún no había llegado.

Por lo tanto, por el efecto tenemos que inferir la causa, como se indicó anteriormente.

ईश्वरऩ् कर्मानुरूपफलप्रदऩल्लादबोदु वैषम्यदोषम् वरुगैयाले मुऩ्बिदुक्कवसरमायिऱ्ऱिल्लै यॆऩ्ऩुमिडम्
कार्यविशेषदर्शनत्ताले कल्पितम्।

ईश्वरऩ् सर्वकारणमागैयाले इन्द व्याजत्तै मुऩ्बे उण्डुबण्णक्कूडादो ऎऩ्ऩिल्;उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् ईश्वरऩित्यादिना । ईश्वरऩ् स्वतन्त्रऩाय् सर्वकारणमाग इरुन्दालुम् तऩ्ऩिडत्तिल् वैषम्यादिदोषम् वारामैक्काग कर्मानुरूपमागवे फलत्तैत् तरुवदाग सङ्कल्पित्तिरुप्पदाल् इत्तऩै कालम् इन्द व्याजानुगुणमाऩ कर्मपरिपाकम् वरविल्लैयॆऩ्ऱुम् इप्पॊऴुदु ताऩ् अव्विद कर्मत्तिऱ्कु परिपाकम् वन्ददॆऩ्ऱुम्, व्याजरूपकार्यदर्शनत्ताले कल्पिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इङ्ङऩ् इसैयाद+++(=अनङ्गीकार)+++ पोदु
सर्व-सिद्धान्तिगळुक्कुम्

इदुक्कु मुऩ्ब् इल्लाद मोक्ष-श्रद्धादिगळ् +++(←अध्ययनश्रमादेः)+++
इप्-पोदु पिऱक्कैक्क् अडिय् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्ऱाल् उत्तरञ् जॊल्ल विरग्+++(=कौशलम्)+++ इल्लै।

एवम् अनभ्युपगमे सर्व-सिद्धान्तिनाम् अपि

इतः पूर्वम् अनुत्पन्नस्य मोक्ष-श्रद्धादेर् +++(←अध्ययनश्रमादेः)+++
इदानीम् उत्पत्तौ किं बीजम्?

इति प्रश्नय्,
उत्तर-प्रतिपादनार्थम् उपायो नास्ति ।

If this view be not accepted,
no follower of any system will be able to answer the question
why a person acquires ( at a certain time) such things as eagerness for mokṣa
which did not exist before.

Si este punto de vista no es aceptado, Ningún seguidor de ningún sistema podrá responder a la pregunta

Por qué una persona adquiere (en un momento determinado) cosas como el entusiasmo por Mokṣa
que no existía antes.

इङ्ङऩिसैयाद पोदु सर्वसिद्धान्तिकळुक्कुमिदुक्कु मुऩ्बिल्लाद मोक्षश्रद्धादिगळिप्पोदु पिऱक्कैक्कडियॆऩ्ऩॆऩ्ऱालुत्तरञ्जॊल्लविरगिल्लै।

इप्पडि इन्द व्याजम् विषमविपाकसुकृतसापेक्षमॆऩ्ऱुम्, ईश्वरऩ् ताऩ् सुकृतसापेक्षऩागवे व्याजत्तिऱ्कुक् कारणमागिऱाऩॆऩ्ऱुम् ऒप्पुक्कॊळ्ळादबोदु बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्ङऩिसैयादबोदु इत्यादिना । ईश्वरस्वातन्त्र्यमे मोक्षकारणमॆऩ्ऱु सॊल्लुमवर्गळुम् स्वातन्त्र्यम् शक्तिविशेषमॆऩ्ऱाल् सर्वदा मोक्षंवर प्रसङ्गिक्कुमागैयालुम् इच्छैयॆऩ्ऱाल् अदु निर्हेतुकमाग वारादागैयालुम् सुकृतविशेषमूलमागवे ऒप्पुक्कॊळ्ळवेण्डु मॆऩ्ऱु करुत्तु।

अनादि-कर्म-प्रवाह-वैचित्र्यत्तालेय्

ऎऩ्ऩुम् उत्तरम्
ईश्वरऩै इसैन्दार्क्कुम्
इसैयादार्क्कुम् तुल्यम्। +++(४)+++

अनादि-कर्म-प्रवाह-वैचित्र्याद्

इत्य्-उत्तरणं तु ईश्वरम् अभ्युपगच्छताम् अनभ्युपगच्छतां च तुल्यम् । +++(४)+++

अनादि-कर्म = initial conditions इत्य् अनुवाद उचितः।

That these are due to the varied nature of the streams of beginningless karma
is the common explanation
for both those who believe in Iśvara and those who do not.

Que estos se deben a la naturaleza variada de las corrientes del karma sin inicio
es la explicación común
tanto para aquellos que creen en Iśvara como para los que no lo hacen.

अनादिकर्मप्रवाहवैचित्र्यत्ताले यॆऩ्ऩुमुत्तरम् ईश्वरऩै इसैन्दार्क्कु मिसैयादार्क्कुम् तुल्यम्।

ईश्वरऩैयङ्गीगरियादार्क्कु विचित्रकर्म प्रवाहमूलत्वेन व्यवस्थै वेण्डुम् आगिलुम्
नाम् ईश्वरस्वातन्त्र्यमडियागवे व्यवस्थै कॊळ्ळवेण्डावोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अनादीत्यादिना । ईश्वरस्वातन्त्र्यमुम् ईश्वरऩिडत्तिल् वैषम्यनैर्घृण्यम् तट्टा मैक्काग कर्मसापेक्षमॆऩ्ऱे कॊळ्ळवेण्डुमागैयल् ईश्वरऩै इसैन्दार्क्कुम् इसैयादार्क्कुम् इदु तुल्यमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

ईश्वर-स्वातन्त्र्यम्
ऒरु व्याजत्तैक् कॊण्डु
अवऩ् निऩैत्त बोदे रक्षिक्कैक्कुं
विलक्क-वल्लार् इल्लामैक्कुम् उऱुप्प्+++(=प्रयोजकम्)+++ आम्।

ईश्वर-स्वातन्त्र्यं
यत्-किञ्चिद्-व्याजावलम्बनेन
तत्-संकल्पित-समये रक्षणस्य निवारकाभावस्य च प्रयोजकम् । +++(5)+++

स्वातन्त्र्यं नाम प्राधान्यम् इत्य् अन्यत्र व्याख्यातम्।

Iśvara’s independence and omnipotence
consist in His determination to protect the jīva
when He chooses to do so,
on the adoption of a vyāja or some form of upāya (endeavour) (or even an apology for upāya )
and in there being no power to prevent Him from doing so.+++(5)+++

Independencia y omnipotencia de Iśvara
consisten en su determinación de proteger el Jīva
Cuando elige hacerlo,
Sobre la adopción de un vyāja o alguna forma de upāya (esfuerzo) (o incluso una disculpa por upāya)
y no hay poder para evitar que lo haga.+++(5)+++

ईश्वरस्वातन्त्र्यमॊरु व्याजत्तैक्कॊण्डु अवऩ् निऩैत्तबोदे रक्षिक्कैक्कुंविलक्कवल्लारिल्लामैक्कुमुऱुप्पाम्।

ईश्वरऩ् व्याजसापेक्षऩागवे रक्षिक्किऱाऩॆऩ्ऱाल् अवऩ् स्वातन्त्र्यत्तिऱ्कु नैष्फल्यम् वारादोवॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् ईश्वरस्वातन्त्र्यमित्यादिना । ईश्वरस्वातन्त्र्यम् रक्षणत्तिल् व्याजसापेक्षमाऩालुम् व्याजमुण्डाऩवुडऩे रक्षिक्कैक्कुम् विलक्कुवारिल्लामैक्कुम् हेतुवागैयाल् निष्फलमागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप् पडिय् आऩाल्
’’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैय्’’ ऎऩ्गिऱ पाट्टुक्कुम्
इदुक्कु मूलम् आऩ वचनङ्गळुक्कुम् निर्वाहम् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्ऩिल्; अदु सॊल्लुगिऱोम्;

एवं सति,
“अद्य माम्” इति गाथायाः
तन्-मूल-भूत-वचनानां च
कथं निर्वाह?

इति चेत् — तं ब्रूमः ।

If this is so,
it may be asked how we are to explain the verse of the Alvar cited before,
when be put the question why the Lord did not choose to save him before and received an answer
and also the texts according to which the Lord is the unconditional Saviour:
Our answer is as follows:–

Si esto es así,
Se puede preguntar cómo estamos para explicar el verso del Alvar citado antes,
Cuando se le ponga la pregunta por qué el Señor no eligió salvarlo antes
y recibió una respuesta
y también los textos según los cuales el Señor es el Salvador incondicional:
Nuestra respuesta es la siguiente:-

इप्पडियाऩाल् ’’इऩ्ऱॆऩ्ऩै’’ यॆऩ्गिऱ पाट्टुक्कुम् इदुक्कु मूलमाऩ वचनङ्गळुक्कुम् निर्वाहमॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल्; अदु सॊल्लुगिऱोम्;

इप्पडियागिल् ’’इऩ्ऱॆऩ्ऩैप् पॊरुळाक्कि’’ऎऩ्गिऱ पासुरत्तिल् नम्माऴ्वार् इप्पडि इऩ्ऱॆऩ्ऩैप् पॊरुळाक्कुगैक्कु व्याजमॆऩ्ऩवॆऩ्ऱु केट्क अदऱ्कु ईश्वरऩ् प्रत्युत्तरम् सॊल्लाददऱ्कुम्, इप्पाट्टुक्कु मूलमाऩ वचनत्तिऱ्कुम् अभिप्रायमॆऩ्ऩ वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडियाऩालित्यादिना ।

ईश्वरऩुक्कु सहजङ्गळ् आऩ स्वातन्त्र्य-कारुण्यङ्गळिऩ्-उडैय प्राधान्यत्ताले
इवऱ्ऱुक्कु +++(वर्तमानान्य् अपि नाम-ग्रहण-निभानि)+++ व्याज-भूतङ्गळ् आऩ विशेष-कारणङ्गळै अनादरित्तु

ईश्वरस्य सहजयोः स्वातन्त्र्य-कारुण्ययोः प्राधान्यात्
एतद्-व्याज-भूत-विशेष-कारणानि +++(वर्तमानान्य् अपि नाम-ग्रहण-निभानि)+++ अनादृत्य,

The Alvar attaches great importance to Iśvara’s omnipotence and compassion
and ignores the vyāja or vyājas adopted by himself,
by which special means he secured the Lord’s compassion, when he says -

El Alvar atribuye gran importancia a la omnipotencia y la compasión de Iśvara
e ignora el vyāja o los vyājas adoptados por él mismo,
por el cual medios especiales, aseguró la compasión del Señor,
Cuando dice -

ईश्वरऩुक्कु सहजङ्गळाऩ स्वातन्त्र्यकारुण्यङ्गळिऩुडैय प्राधान्यत्ताले इवऱ्ऱुक्कु व्याजभूतङ्गळाऩ विशेषकारणङ्गळै अनादरित्तु

स्वातन्त्र्य-कारुण्यङ्गळिऩुडैय प्राधान्यत्ताले यिवऱ्ऱुक्कु व्याजभूतङ्गळाऩ विशेषकारणङ्गळै अनादरित्तु इति । आऴ्वार् इत्तिरुवाय्मॊऴियिऩ् आरम्बत्तिल् ’’तिरुमालिरुञ्जोलैमलैयॆऩ्ऱेऩ्’’ ऎऩ्ऱु
विशेषकारणङ्गळैत् तामे सॊल्लियिरुक्कच्चॆय्देयुम् स्वातन्त्र्यकारुण्यङ्गळिऩुडैय प्राधान्यत्ताले अदै अनादरित्तु ऎऩ्ऱबडि।

पण्ड्+++(=पुरा)+++ ऎऩ्ऩै पराङ्-मुखऩ् आक्कुगैक्कुम्,
इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩै अभिमुखऩ् आक्कुगैक्कुम्
उऩ् स्वातन्त्र्यमुम् कृपैयुम् ऒऴिय
वेऱ् ओरु प्रधान-कारणङ् कण्डिलेऩ् +++(←व्याज-गौणतोक्ता)+++;

पूर्वं मम पराङ्-मुखत्वापादनस्य
अद्य ममाभिमुख्यापादनस्य च
तव स्वातन्त्र्यं कृपां च वर्जयित्वा ऽन्यत् किम् अपि प्रधान-कारणं न पश्यामि +++(←व्याज-गौणतोक्ता)+++,

“For Thy neglect of me in former times
and for taking me into Thy favour at present,
I see no prominent causes other than Thy omnipotence and compassion.

“Por tu negligencia de mí en tiempos anteriores
Y por llevarme a tu favor en la actualidad,
No veo causas prominentes más que tu omnipotencia y compasión.

पण्डॆऩ्ऩै पराङ्मुखऩाक्कुगैक्कुम्, इऩ्ऱॆऩ्ऩै अभिमुखऩाक्कुगैक्कुम् उऩ् स्वातन्त्र्यमुम् कृपैयुमॊऴिय वेऱोरु प्रधानकारणङ्गण्डिलेऩ्;

पण्डॆऩ्ऩै इत्यादि ।
ईश्वरस्वातन्त्र्यमे मोक्षहेतुवॆऩ्गैयुम्,
अदु व्याजनिरपेक्षमॆऩ्गैयुम्,
वैषम्यनैर्घृण्यापादकम् आगैयाल् युक्तम् अऩ्ऱु।
स्वातन्त्र्यत्तैप्पोल् कारुण्यमुम् अनादियाग उळ्ळदु।
चेतनर्गळुडैय अनादरत्तिलुम् रक्षणत्तिलुम्
इवैगळे प्रधानकारणङ्गळ्।
इवैयॊऴिय प्रधानकारणम् वेऱुण्डोवॆऩ्ऱु प्रश्नाभिप्रायम्।

ऎऩक्कुक् काट्टादे स्वतस्-सर्व-ज्ञऩ् आऩ नी
कण्डद् उण्ड् आगिल्
अरुळिच् चॆय्य वेणुम्

ऎऩ्ऩ

मह्यम् अ-प्रदर्शितं
स्वतः सर्व-ज्ञेनत्वया दृष्टम् अस्ति चेत्
तत् ब्रूहि

इत्य् उक्त्वा,

But, if owing to Thy omniscience,
Thou hast seen any such cause,
favour me with a knowledge of it”.

Pero, si se debe a tu omnisciencia,
Has visto tal causa,
favorame con el conocimiento “.

ऎऩक्कुक् काट्टादे स्वतस्सर्वज्ञऩाऩ नी कण्डदुण्डागि लरुळिच्चॆय्यवेणुम् ऎऩ्ऩ

ईश्वरऩ् +++(“त्वद्-ऊहस् साध्व्” इति)+++ निर्-उत्तरऩ् आय् इरुक्किऱव् इरुप्पाले
स्वातन्त्र्य-कृपैगळिऩ्-उडैय प्राधान्यत्तै
नाट्टुक्कु वॆळिय् इडुगिऱार् +++(शठकोप-द्वारा)+++।

ईश्वरस्य +++(“त्वद्-ऊहस् साध्व्” इति)+++ निरुत्तरतया ऽवस्थितत्वात्
स्वातन्त्र्य-कृपयोः प्राधान्यं
लोकाय प्रकाशयति +++(शठकोप-द्वारा)+++।

The Lord gave no reply
and thereby the Alvar revealed to the world
that the primary or prominent causes
were only His omnipotence and compassion.

This does not mean that
there was no subsidiary cause or vyāja on the part of the Alvar.

El Señor no dio respuesta
y así el Alvar reveló al mundo
que el principal o prominente causa
fueron solo su omnipotencia y compasión.

Esto no significa que
No hubo causa subsidiaria o Vyāja por parte del Alvar.

ईश्वरऩ् निरुत्तरऩायिरुक्किऱविरुप्पाले स्वातन्त्र्यकृपैकळिऩुडैय प्राधान्यत्तै नाट्टुक्कु वॆळियिडुगिऱार्।

ईश्वरऩित्यादि । प्रधानकारणान्तरमिल्लामैयाल् ईश्वरऩ् प्रत्युत्तरम् सॊल्लामलिरुन्दाऩॆऩ्ऱबडि।

इत्ताल्,
इच्-चेतनऩै लीलोपकरणम् आक्कुगैक्कु
प्रधान-कारणम् ईश्वर-स्वातन्त्र्यम्,

अतोऽस्य चेतनस्य लीलोपकरणत्वापादनस्य
प्रधान-कारणम् ईश्वर-स्वातन्त्र्यम्,

From this it follows that
the primary cause for making the jīva an instrument of His Līlā is His omnipotence (svātantryam)

De esto se deduce que
La causa principal de hacer del Jīva un instrumento de su līlā
es su omnipotencia (svātantryam)

इत्ताल्, इच्चेतनऩै लीलोपकरणमाक्कुगैक्कु प्रधानकारणम् ईश्वरस्वातन्त्र्यम्,

इप्पडि केवलस्वातन्त्र्यमुम्, केवलकारुण्यमुम् प्रधानकारणङ्गळागिल् नैर्घृण्यमुम् सर्वमुक्तिप्रसङ्गमुम् वारादोवॆऩ्ऩिल्; सहकारिकारणसापेक्षङ्गळागैयाल् वारादॆऩ्गिऱार् इत्तालिति ।

इदुक्कु सह-कारि-कारणम्
प्रवाहानादिय् आऩ स्व-तन्त्राज्ञातिलङ्घनम्,

अस्य सह-कारि-कारणं प्रवाहानादि–स्व-तन्त्राज्ञाऽतिलङ्घनम्

and the subsidiary cause thereof is violation of the command of the omnipotent Lord
which has been flowing like a stream from beginningless time.

y la causa subsidiaria de la misma
es una violación del mandato del Señor omnipotente
que ha estado fluyendo como una transmisión desde el momento sin inicio.

इदुक्कु सहकारिकारणम् प्रवाहानादियाऩ स्वतंत्राज्ञातिलङ्घनम्,

इदुक्कु सहकारिकारणम् प्रवाहानादियाऩ स्वतन्त्राज्ञातिलङ्घनमिति ।
इदऩाल् इच्चेतनऩुडैय बन्धत्तिऱ्कु स्वातन्त्र्यम् प्रधानकारणमागिलुम् इदऱ्कु प्रवाहानादियाग वन्द आज्ञातिलङ्घनादिगळ् सहकारि-कारणङ्गळागैयाल् ईश्वरऩुक्कु नैर्घृण्यप्रसङ्गमिल्लैयॆऩ्ऱु सूचितम्।
इप्पडियेऒरुवऩुडैय बन्धत्तैक् कऴित्तु भोगोपकरणमाक्कुगैक्कु कारुण्यमे प्रधानकारणमागिलुम् अदऱ्कु प्रतिबन्धकमाऩ भगवन्निग्रहनिवर्तकङ्गळाऩ भक्तिप्रपत्तिकळ् सहकारिकारणङ्गळाग अपेक्षितङ्गळागैयाल् अवैगळिल्लाविडिल् सर्वमुक्तिप्रसङ्गम् वारादु ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इवऩै +++(मुक्तौ)+++ भोगोपकरणम् आक्कुगैक्कु प्रधान-कारणम्
ईश्वरऩ्-उडैय स्वाभाविक-कारुण्यम्,

अस्य +++(मुक्तौ)+++ भोगोपकरणत्वापादनस्य प्रधान-कारणम्
ईश्वरस्य स्वाभाविक-कारुण्यम्,

Now the primary cause for making the jīva an instrument of His bhoga (in Paramapada)
is the Lord’s natural compassion.

Ahora la causa principal de hacer del Jīva un instrumento de su bhoga (en Paramapada)
es la compasión natural del Señor.

इवऩै भोगोपकरणमाक्कुगैक्कु प्रधानकारणम् ईश्वरऩुडैय स्वाभाविककारुण्यम्,

इदुक्कु प्रतिबन्धकम् आऩ ईश्वर-निग्रहत्तै शमिप्पित्तुक् कॊण्डु
सहकारि-कारणम् ऎऩ्ऱु पेर् पॆऱ्ऱदु
इवऩ्-उडैय सुकृत-विशेष-द्वारक-कृपैय् अडियाग वन्द वशी-करण–विशेषङ्गळ्

ऎऩ्ऱु

एतत्-प्रतिबन्धकम् ईश्वर-संकल्पं शमयन्तः सन्तः
सहकारि-कारणत्वेन प्रथिता
एतदीय-सुकृत-विशेष-द्वारक–कृपा-मूलका–वशी-करण-विशेषा
इति,

The subsidiary cause (sahakāri kāraṇa ) is the vyāja (bhakti or prapatti)
which extinguishes the Lord’s punishment (hitherto) acting as a hindrance or obstacle.
Bhakti and prapatti
which are adopted as vyāja to secure Iśvara’s favour,
are, themselves, the result of His compassion
due to special acts of merit.

These reveal Iśvara’s omnipotent and compassionate nature.

La causa subsidiaria (Sahakāri kāraṇa) es el Vyāja (Bhakti o Prapatti)
que extingue el castigo del Señor (hasta ahora) actuando como un obstáculo.
Bhakti y Prapatti
que se adoptan como Vyāja
para asegurar el favor de Iśvara,
son, ellos mismos, el resultado de su compasión
Debido a actos especiales de mérito.

Estos revelan la naturaleza omnipotente y compasiva de Iśvara.

इदुक्कु प्रतिबन्धकमाऩ ईश्वरनिग्रहत्तै शमिप्पित्तुक्कॊण्डु सहकारिकारणमॆऩ्ऱुबेर् पॆऱ्ऱदु इवऩुडैय सुकृतविशेषद्वारककृपैयडियाग वन्द वशीकरणविशेषङ्गळॆऩ्ऱु

भक्तिप्रपत्तिरूपसहकारिकारणङ्गळ् ताऩ् इत्तऩैगालमिल्लामल् इप्पोदु उण्डावाऩेऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऩुडैय सुकृतविशेषद्वारककृपैयडियाग वन्द इति । सहजकारुण्यत्ताले यादृच्छिकसुकृतविशषम् परिपक्वमाऩ दशैयिले वशीकरणविशेषङ्गळ् उण्डामॆऩ्ऱबडि।

ईश्वरऩुऩ्-उडैय +++(स्वातन्त्र्य-कृपा-युक्तं)+++ स्वभावत्तैयुम्
वैषम्य-नैर्घृण्यङ्गळ् इल्लामैयैयुम्
+++(पाप-व्याज-सहकार-कृत-)+++ बन्ध-मोक्षादि-व्यवस्थैयैयुम्
प्रमाण-प्रतिनियतम् आऩ पडियिले अनुसन्धित्तु
स्वतन्त्रऩ्-उडैय कृपैयिलेय् ऊऩ्ऱिप्+++(=अवष्टभ्य)+++
पोरव् अडुक्कुम्+++(=युक्तम्)+++
ऎऩ्ऱु करुत्तु।

ईश्वरस्य +++(स्वातन्त्र्य-कृपा-युक्तं)+++ स्वभावं, वैषम्य-नैर्घुण्याभावं
+++(पाप-व्याज-सहकार-कृत-)+++ बन्ध-मोक्षादि-व्यवस्थां च प्रमाण-प्रतिनियत-प्रकारेणानुसन्धाय
स्वतन्त्रस्य कृपायाम् अवधानं विधाय
वर्तनं युक्तम्
इति भावः ॥

The prapanna should bear in mind this attribute of the Lord,
His being free from partiality and cruelty (vaiṣamya and nairghṛṇya)
and bondage and mokṣa being dependent on
the violation of His command and the adoption of the vyāja, respectively,
as they are all based on pramāṇas.
Thus it becomes his duty to lead the life of staunch and exclusive devotion
with firm faith in the compassion of the omnipotent.
This is the (real) meaning.

La Prapanna debe tener en cuenta este atributo del Señor,
Su estado libre de parcialidad y crueldad (Vaiṣamya y Nairghṛṇya)
y la esclavitud y mokṣa dependiendo de
la violación de su comando y la adopción del Vyāja, respectivamente,
ya que todos se basan en Pramāṇas.
Por lo tanto, se convierte en su deber llevar la vida de la devoción firme y exclusiva
con una fe firme en la compasión de lo omnipotente.
Este es el significado (real).

ईश्वरऩुडैय स्वभावत्तैयुम् वैषम्यनैर्घृण्यङ्गळिल्लामैयैयुम् बन्धमोक्षादिव्यवस्थैयैयुम् प्रमाणप्रतिनियतमाऩबडियिले अनुसन्धित्तु स्वतंत्रऩुडैय कृपैयिले यूऩ्ऱिप् पोरवडुक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

स्वभावत्तैयुम् - स्वातन्त्र्यकारुण्यरूपमाऩ स्वभावत्तैयुम्, बन्धमोक्षादिव्यवस्थैयैयुम् - आज्ञातिलङ्घनम् पण्णिऩाल् बन्धं, भक्तिप्रपत्तिरूपव्याजानुष्ठान मोक्षमॆऩ्गिऱ मर्यादैयैयुम्, प्रमाणप्रतिनियतमाऩबडियिले - प्रमाणङ्गळ् यादृशप्रकारविशिष्टमागक् काट्टुगिऩ्ऱऩवो अप्पडिये, अनुसन्धित्तु - तॆळिन्दु कॊण्डु, ऊऩ्ऱिप् पोरवडुक्कुमिति । ईश्वरऩुडैय स्वातन्त्र्यविशिष्ट कृपैयिले एकान्तिकळागप् प्राप्तमॆऩ्ऱबडि।

निष्कृपऩ्-उडैय स्वातंत्र्यम् बाधकम्।

निष्कृपऩुडैय स्वातंत्र्यम् बाधकम्।

The omnipotence of one who has no compassion is dangerous to others;

La omnipotencia de alguien que no tiene compasión es peligrosa para los demás;

निष्कृपऩुडैय स्वातंत्र्यम् बाधकम्।

इवैगळिल् अन्यतरत्तिल् ऊऩ्ऱिप् पोगलागादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् निष्कृपऩुडैय स्वातन्त्र्यम् बाधकमिति । कृपैयिल्लादवऩुडैय स्वातन्त्र्यम् बन्धत्तुक्के हेतुवागुमेयॊऴिय मोक्षकारणमागादॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

अ-स्वतंत्रऩ्-उडैय कारुण्यम्
परर्क्कुम् अनुपकारकम् आय्त्
तऩक्कुम् क्लेशावहम् आय् इरुक्कुम्।

अस्वतन्त्रस्य कारुण्यं परेषाम् अनुपकारकं
स्वस्यापि क्लेशावहं भवति ।

the compassion of one who is not omnipotent
is not helpful to others
and may also cause pain to the one who feels compassion.

the compassion of one who is not omnipotent
is not helpful to others
and may also cause pain to the one who feels compassion.

अस्वतंत्रऩुडैय कारुण्यम् परर्क्कुम् अनुपकारकमाय्त् तऩक्कुम् क्लेशावहमायिरुक्कुम्।

कारुण्यमात्रत्तिल् ऊऩ्ऱिप्पोऩाल् पोदादोवॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् अस्वतन्त्रऩुडैय कारुण्यमिति ।

स्वतंत्रऩ्-उडैय कारुण्यम्
निऩैत्तदु मुडिक्कैयाले
तऩक्कु अतिरसम् आय्
आश्रयिप्पार्क्क् ऎल्लाम्
अऩ्ऱेय्+++(=तद्-दिने)+++ अन्-इष्ट-निवृत्तिक्कुम्
इष्ट-प्राप्तिक्कुम् उडल्+++(=कारणम्)+++ आय् इरुक्कुम्।

स्वतन्त्रस्य कारुण्यं
संकल्पितस्य निर्वहणात्
स्वस्याप्य् अतिरसावहम्
आश्रितानां सर्वेषां
सदैवानिष्ट-निवृत्तेर् इष्टप्राप्तेश् च हेतुर् भवति ।

But the compassion of a person
who is also omnipotent
can accomplish whatever is desired
and will bring delight to him
and be the cause of immediately relieving the distress of those who seek his help
and of giving them what they long for.

Pero la compasión de una persona
quien también es omnipotente
puede lograr lo que se desee
y le traerá deleite
y ser la causa de aliviar inmediatamente la angustia de aquellos que buscan su ayuda
y de darles lo que anhelan.

स्वतंत्रऩुडैय कारुण्यम् निऩैत्तदु मुडिक्कैयाले तऩक्कु अतिरसमाय् आश्रयिप्पार्क्कॆल्लामऩ्ऱे यनिष्टनिवृत्ति क्कुमिष्टप्राप्तिक्कुमुडलायिरुक्कुम्।

इप्पडि प्रत्येकत्तिल् बाधकम् सॊल्लि उभयत्तिऩ् एऱ्ऱत्तैक् काट्टुगिऱार् स्वतन्त्रऩुडैय कारुण्यमित्यादिना ।

इप्-पडिय् आगैयाले
अवतार-दशैयिलुम्

‘‘व्यसनेषु मनुष्याणां
भृशं भवति दुःखितः’’
(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् २-४०।)

ऎऩ्ऱ् इप्-पुडैयिऱ् सॊल्लुम् अवैय् ऎल्लाम्
अनुग्रह-विषयम् आयिरुप्पार् सिलरै +++(दण्डकारण्य-ऋषिनिभान्)+++ रञ्जिप्पिक्कैक्कुम्
आसुर-प्रकृतिगळै +++(अनीश्वरत्वादि-)+++मोहिप्पिक्कैक्कुम् आगव् अत्तऩै।

एवम्-भावाद् एवावतार-दशायाम्

‘‘व्यसनेषु मनुष्याणां
भृशं भवति दुःखितः’’
(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् २-४०।)

इत्य् एवं-रीत्या प्रतिपाद्यमानानि सर्वाण्य् अपि (चेष्टादीनि )
अनुग्रह-विषयाणां सतां केषाञ्चिद् रञ्जनार्थानि
आसुरप्रकृतीनां +++(अनीश्वरत्वादि-)+++मोहनार्थानि चेत्य् एव ।

In regard to incarnations, it has been said,

“In the distresses of men,
Śrī Rāma is greatly distressed”.

(It may be asked how this distress can be reconciled
with the delight spoken of above).

It means only this:
that this distress is only in order to
give delight to those who are worthy of His grace.
In the case of wicked men with the nature of Asuras,
the distress assumed by the avatār
is to make the evil-doer become deluded into thinking
that he is not Iśvara’s incarnation.

Con respecto a las encarnaciones, se ha dicho,

“En las angustias de los hombres,
Śrī Rāma está muy angustiado “.

(Se le puede preguntar cómo se puede reconciliar esta angustia
con el deleite mencionado de arriba).

Significa solo esto:
que esta angustia es solo para
Dar deleite a los que son dignos de su gracia.

En el caso de los hombres malvados con la naturaleza de Asuras,
la angustia asumida por el avatār
es hacer que el malhechor se engañe a pensar
que él no es la encarnación de Iśvara.

इप्पडियागैयाले अवतारदशैयिलुम् ‘‘व्यसनेषु मनुष्याणां भृशं भवति दुःखितः’’(रामायणम् अयोध्या-काण्डम् २-४०।) ऎऩ्ऱिप्पुडैयिऱ् सॊल्लुमवैयॆल्लाम् अनुग्रहविषयमायिरुप्पार् सिलरै रञ्जिप्पिक्कैक्कुम् आसुरप्रकृति कळै मोहिप्पिक्कैक्कुमागवत्तऩै।

स्वतन्त्रऩुडैय कारुण्यम् तऩक्कु रसावहमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडुमो? अप्पडियागिल्

‘‘व्यसनेषु मनुष्याणां
भृशं भवति दुःखितः’’

ऎऩ्ऱु सक्रवर्त्तित् तिरुमगऩिऩ् कारुण्यम् अवरुक्कु शोकावहमागिऱदॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु पॊरुन्दुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडियागैयाले इति । स्वतन्त्रऩुडैय कृपै अवऩुक्कु रसावहमॆऩ्बदु लोकसिद्धमागैयाले यॆऩ्ऱबडि।
व्यसनेष्व् इति ।
लोकत्तिल् अन्तःपुरत्तिलुळ्ळार्क्कावदु, तिरुत्तायार् तिरुत्तगप्पऩार्मार्गळुक्कावदु ऒरु व्यसनम् सम्भवित्ताल् अदऱ्काग तत्सम्बन्धिकळ् दुःखिप्पदुण्डु। अप्पडियऩ्ऱिक्के नाट्टिलुळ्ळ मनुष्यर्गळिल् ऎवर्गळुक्कु व्यसनम् वन्दालुम् इवर् दुःखिप्पारॆऩ्गिऱार् मनुष्याणामिति । लोकत्तिल् ऒरु व्यसनम्बोल् इरण्डु मूऩ्ऱु व्यसनम् नेर्न्दाल् अनुभववशत्ताले दुःखम् कुऱैन्दु काणुम्। अप्पडियिल्लैयिऱे इवरुक्कु ऎऩ्गिऱार् व्यसनेष्विति । भृशं दुःखितो भवतीति । व्यसनप्पडुम् मनुष्यऩुडैय दुःखत्तैक्काट्टिलुम् इवर् दुःखम् विञ्जि यिरुक्कुमिऱे। दुःखितो भवति – व्यसनिकळाऩ मनुष्यर्गळुक्कु दुःखमिऩ्ऱु ऒरुबडियाय् मऱुनाळ् ऒरुबडियाय् क्रमेण आऱिप्पोगुम्। अप्पडियऩ्ऱिक्के नाळ्दोऱुम् दुःखित्तेयिरुप्पारिवरॆऩ्ऱबडि।
इतरर् पडुगिऱ क्लेशम्
दैववशत्ताल् वन्दद् आगैयाल्
अदु क्रमेण शान्तमागलाम्।
इवऩ् पडुगिऱ क्लेशम्
तऩ् कावल् सोर्वालेय् अऩ्ऱो
अवर्गळ् क्लेशिप्पद् ऎऩ्गिऱ ऎण्णत्तालुण्डाऩदागैयाल् अनुवर्तित्तुक् कॊण्डेयिरुक्कुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्। रञ्जिप्पिक्कैक्कुमिति । तऩ् विषयत्तिल् अवर्गळुक्कु रञ्जनत्तै, अदावदु प्रीतियै युण्डाक्कुगैक्कुम्, लोकत्तिल् ऒरुवऩ् व्यसनप्पट्टाल् अदैप् पार्त्तु सुहृत्ताऩ मऱ्ऱॊरुवऩ् क्लेशप्पडुवा ऩागिल् अन्द सुहृद्विषयत्तिल् क्लेशप्पडुमवऩुक्कु निरवधिकप्रीतियुण्डागक् काण्गिऱोमिऱे! आसुरप्रकृतिकळै मोहिप्पिक्कैक्कुमिति ।
नम्बोले इवऩुम् दुःखितऩागप्पोरुगैयाल्
’’इवऩ् ईश्वरऩऩ्ऱु, इवऩै जयित्तुविडलाम्’’
ऎऩ्गिऱ मोहत्तै युण्डुबण्णुगैक्कुमॆऩ्ऱबडि।

इव्व् अर्थत्तै

२४‘‘कालस्य हि च मृत्योश् च
जङ्गम-स्थावरस्य च ।
ईशते भगवान् एकस्
सत्यम् एतद् ब्रवीमि ते ॥

इमम् अर्थम्

२४‘‘कालस्य हि च मृत्योश् च
जङ्गम-स्थावरस्य च ।
ईशते भगवान् एकस्
सत्यम् एतद् ब्रवीमि ते ॥

the truth of what has been said so far -

“It is Bhagavān alone that rules
over time and death
over those that move and those that do not move.
I am stating the truth to you;

La verdad de lo que se ha dicho hasta ahora -

“Es solo Bhagavān lo que gobierna
Con el tiempo y la muerte
Sobre los que se mueven y los que no se mueven.
Te estoy declarando la verdad;

इव्वर्थत्तै २४‘‘कालस्य हि च मृत्योश्च जङ्गमस्थावरस्य च । ईशते भगवानेकस्सत्यमेतद् ब्रवीमि ते ॥

अवतारदशैयिल् दुःख प्रलाप पलायनादिगळॆल्लाम् अभिनयमात्रङ्गळेयॊऴिय स्वाभाविकङ्गळऩ्ऱॆऩ्बदिल् प्रमाणङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना । कालस्येत्यादि । ईशत इति । वचनव्यत्ययश्छान्दसः । कालं मुदलाऩ सर्वत्तिऱ्कुम् भगवाऩ् ऒरुवऩे स्वतन्त्रऩाऩ नियन्ता ऎऩ्ऱबडि।

ईशन्न् अपि महा-योगी
सर्वस्य जगतः प्रभुः ।
कर्माण्य् आरभते कर्तुं
कीनाश इव दुर्बलः ॥

ईशन्न् अपि महा-योगी
सर्वस्य जगतः प्रभुः ।
कर्माण्य् आरभते कर्तुं
कीनाश इव दुर्बलः ॥

the Lord of all the worlds,
though possessed of omnipotence and omniscience,
begins to act (during incarnations ),
as if He were only a weak tiller of the soil.

El Señor de todos los mundos,
Aunque posee omnipotencia y omnisciencia,
comienza a actuar (durante las encarnaciones),
Como si fuera solo una oler débil del suelo.

ईशन्नपि महायोगी सर्वस्य जगतः प्रभुः ।
कर्माण्यारभते कर्तुं कीनाश इव दुर्बलः ॥

ईशन् प्रभुरपि – स्वतन्त्रऩाऩ फलप्रदऩाग इरुन्दालुम्, महायोगी - इदु हेतुगर्भविशेणम्। महत्ताऩ युक्तियोडु कूडिऩवऩागैयाल्, दुर्बलः कीनाश इव – दुर्बलऩाऩ कृषी- वलऩैप्पोले, कर्माण्यारभते कर्तुं – दूत्यसारथ्यादिकर्मङ्गळैप्पण्णवारम्भिक्किऱाऩ्।

तेन वञ्चयते लोकान्
माया-योगेन केशवः ।
ये तम् एव प्रपद्यन्ते
न ते मुह्यन्ति मानवाः ॥’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ६७-१३,१४,१५)

तेन वञ्चयते लोकान्
माया-योगेन केशवः ।
ये तम् एव प्रपद्यन्ते
न ते मुह्यन्ति मानवाः ॥’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ६७-१३,१४,१५)

In this way, by His association with wonderful powers,
He deludes the world,
but those who seek refuge under Him
are never deluded”,

De esta manera, por su asociación con poderes maravillosos,
Engaña al mundo,
Pero aquellos que buscan refugio debajo de él
nunca se engañan “,

तेन वञ्चयते लोकान् मायायोगेन केशवः ।
ये तमेवप्रपद्यन्ते न ते मुह्यन्ति मानवाः ॥’’
(भारतम् उद्योग-पर्व ६७-१३,१४,१५)

मयायोगेन – अशक्त्यकार्यकरणाभिनयरूपमाऩ मायायोगत्ताले, लोकान् – आसुरप्रकृतिकळाऩजनङ्गळै, वञ्चयते - इवऩ् ईश्वरऩऩ्ऱु, नम्मैक्काट्टिलुम् दुर्बलऩाऩ मऩिद ऩॆऩ्गिऱ ऎण्णत्तै उण्डुबण्णि मोहिप्पिक्किऱाऩ्। य इत्यादि । ऎवर्गळ् अवऩैये शरणमडैगिऱार्गळो अवर्गळ् दूत्यसारथ्यादिकर्मङ्गळै सौलभ्य सौशील्यकार्यङ्गळाग ऎण्णि मोहत्तै अडैगिऱार्गळिल्लै यॆऩ्ऱबडि।

‘‘कृत्वा भारावतरणं
पृथिव्याः पृथु-लोचनः ।
मोहयित्वा जगत् सर्वं
गतस् स्वं स्थानम् उत्तमम् ॥’’
(भारतम् मौसल-पर्व ९-३४)

‘‘कृत्वा भारावतरणं
पृथिव्याः पृथु-लोचनः ।
मोहयित्वा जगत् सर्वं
गतस् स्वं स्थानम् उत्तमम् ॥’’
(भारतम् मौसल-पर्व ९-३४)

and

“Śrī Kṛṣṇa, who had large eyes,
removed the burden off the earth,
deluded the whole world
and has now gone back to His own abode,”

y

“Śrī Kṛṣṇa, que tenía ojos grandes,
Quitó la carga de la tierra,
engañó al mundo entero
y ahora ha vuelto a su propia morada “,

‘‘कृत्वा भारावतरणं पृथिव्याः पृथुलोचनः ।
मोहयित्वा जगत्सर्वं गतस्स्वं स्थानमुत्तमम् ॥’’
(भारतम् मौसल-पर्व ९-३४)

कृत्वेत्यादि । स्वं स्थानं – परमपदत्तै, इत्येवमनुवर्तते - इप्पडिये मनुष्यर्गळुडैय चेष्टैयै अभिनयिक् किऱाऩॆऩ्ऱबडि।

२६ ‘‘मनुष्य-देहिनां चेष्टाम्
इत्य् एवम् अनुवर्तते ।
लीला जगत्-पतेस् तस्य
छन्दतस् संप्रवर्तते ॥’’
(विष्णुपुराणम् ५-२२-१८।)

२६ ‘‘मनुष्य-देहिनां चेष्टाम्
इत्य् एवम् अनुवर्तते ।
लीला जगत्-पतेस् तस्य
छन्दतस् संप्रवर्तते ॥’’
(विष्णुपुराणम् ५-२२-१८।)

and again

“He imitates the actions of those who have the bodies of men,
but the līlā of the Lord of the world is dependent only on His will”.

y de nuevo

“Él imita las acciones de aquellos que tienen los cuerpos de los hombres,
Pero el Līlā del Señor del mundo depende solo de su voluntad “.

२६‘‘मनुष्यदेहिनां चेष्टामित्येवमनुवर्तते ।
लीला जगत्पतेस्तस्य छन्दतस्संप्रवर्तते ॥’’(विष्णुपुराणम् ५-२२-१८।)

लीलेत्यादि । अभिनयरूपमाऩ इन्द लीलैयाऩदु अवऩुक्कु स्वच्छैयाले ये उण्डागिऱदु। इतरऩ् प्रेरिक्क वन्ददऩ्ऱॆऩ्ऱबडि।

इत्य्-आदिगळिले महर्षिगळ् अऱुदिय् इट्टार्गळ्।

[[१८२]]

इत्यादिषु महर्षयो निर्धारयामासुः ।

The great sages have declared in the above following ślokas.

Los grandes sabios han declarado en lo anterior ~~ siguiente ~~ Ślokas.

इत्यादिगळिले महर्षिकळऱुदियिट्टार्गळ्।

आगैयाल् अवतार-वृत्तान्तङ्गळिलुम्
दुःखाभिनय-मात्रमेय् उळ्ळदु,
अदु-दाऩुम् कृपा-मूलम्।

अतोऽवतार-वृत्तान्ते वपि दुःखाभिनय-मात्रम् एवास्ति ।
तद् अपि कृपामूलम् ।

Therefore in the stories of the avatārs or incarnations,
the distress is only of the nature of play-acting
and that too has compassion as its cause.

Por lo tanto, en las historias de los avatārs o encarnaciones,
La angustia es solo de la naturaleza de la acción de juego
Y eso también tiene compasión como causa.

आगैयाल् अवतारवृत्तान्तङ्गळिलुम् दुःखाभिनयमात्रमेयुळ्ळदु, अदुदाऩुम् कृपामूलम्।

निगमिक्किऱार् आगैयालिति । दुर्बलव्यापारङ्गळै अभिनयमात्रङ्गळाग महर्षिकळ् सॊल्लियिरुक्किऱबडियालॆऩ्ऱबडि।
व्यसनेष्वित्यादिगळिल् सॊऩ्ऩदु दुःखाभिनयमेयॊऴिय वस्तुतः दुःखमऩ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु।
इप्पडि आश्रितरञ्जनार्थम् दुःखाभिनयमुम् कारुण्यकार्यमॆऩ्गिऱार् अदु ताऩुम् कृपामूलमिति ।

इदु स्वतन्त्रऩ् आऩ तऩक्कु लीलैयुम् आय् इरुक्कुम्।

इदं स्वतन्त्रस्य स्वस्य लीलापि भवति ।

It is of the nature of lilā or sport to the Omnipotent.

Es de la naturaleza de lilā o deporte a los omnipotentes.

इदु स्वतन्त्रऩाऩ तऩक्कु लीलैयुमायिरुक्कुम्।

इप्पडियागिल् ‘‘लीला जगत्-पतेस् तस्य’’ ऎऩ्ऱु अदै लीलैयागच् चॊल्ललामोव् ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु स्वतन्त्रऩाऩ तऩक्कु लीलैयुमायिरुक्कुमिति ।

कूऩर्+++(=कुब्जान्)+++ कुऱळरैक्+++(=वामनान्)+++ कॊण्ड् आडि रक्षिक्कै
निरपेक्षर् आऩ राजाक्कळुक्कु लीलैयुम् आय्
कृपा-कार्यमुम् आय्क् काणा निऩ्ऱोम् इऱे।

कुब्ज-वामनादीनां साभिनन्दनं रक्षणं
निरपेक्षाणां राज्ञां लीला-रूपं कृपा-कार्यं च पश्यामः किल ।

Have we not seen hunchbacks and dwarfs often taken into protection by kings
who do not expect any return from them?
It is a matter of līlā or play to them
and, at the same time, the consequence of compassion.

¿No hemos visto jorobos y enanos a menudo tomados con protección por los reyes
Quién no espera ningún retorno de ellos?
Es una cuestión de līlā o juega para ellos
y, al mismo tiempo, la consecuencia de la compasión.

कूऩर्गुऱळरैक् कॊण्डाडिरक्षिक्कै निरपेक्षराऩ राजाक्कळुक्कु लीलैयुमाय् कृपाकार्यमुमाय्क् काणा निऩ्ऱोमिऱे।

कृपाकार्यमाय् लीलैयुमायिरुक्कुमॆऩ्बदै दृष्टान्तत्ताले काट्टुगिऱार् कूऩरित्यादि । इतरर्गळैक्कॊण्डाडि रक्षिप्पदु अवर्गळुक्कु सन्तोषकरमायुम् इवऩुक्कु कृपाकार्यमुमाय् आऩालुम् कूऩर् कुऱळरैक् कॊण्डाडि रक्षिप्पदै निरपेक्षराजाक्कळिऩ् लीलार्थमागवुम् काण्गिऱोमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडिय् आगैयाल् इऱे

२७‘‘उपादत्ते सत्ता-स्थिति-नियमनाद्यैश् चिद्–अ-चितौ
स्वम् उद्दिश्य श्रीमान्’’
(श्रीरङ्गराजस्तवम् उत्तरशदगम् ८७)

ऎऩ्ऱदु।

एवम्-भावाद् एव हि,

२७‘‘उपादत्ते सत्ता-स्थिति-नियमनाद्यैश् चिद्–अ-चितौ
स्वम् उद्दिश्य श्रीमान्’’
(श्रीरङ्गराजस्तवम् उत्तरशदगम् ८७)

इत्य्-उक्तम् ।

That is why it is said,

“The Upaniṣads state that
the Lord of Śrī creates, maintains, controls and does such other things
in regard to sentient and non-sentient things,
only for His own sake.
It is therefore, O, Lord of Śrīraṅga,
Thy nature to be the means of salvation (upāya ) for the jīva
and also the object of attainment.
Therefore I seek Thee as my upāya without any thought of my own interests.”

Por eso se dice

“Los Upaniṣads indican que
El Señor de Śrī crea, mantiene, controla y hace otras cosas
con respecto a las cosas sensibles y no sintientes,
Solo por su propio bien.
Por lo tanto, O, Señor de śrīraṅga,
Tu naturaleza es el medio de salvación (upāya) para el jīva
y también el objeto de logro.
Por lo tanto, te busco como mi upāya
sin pensar en mis propios intereses “.

इप्पडियागैयालिऱे २७‘‘उपादत्ते सत्तास्थितिनियमनाद्यैश्चि-दचितौ स्वमुद्दिश्य श्रीमान्’’(श्रीरङ्गराजस्तवम् उत्तरशदगम् ८७) ऎऩ्ऱदु।

जगद्रक्षणादिगळ् लीलैयाऩालुम् कृपाकार्यङ्गळे ऎऩ्गिऱ विषयत्तिलुम्, स्वातन्त्र्यकारुण्यव्याजसापक्षरक्षकत्वादिगळिलुम् अभियुक्तर् पासुरत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडियागैयालेयिऱे इत्यादिना । चेतनरक्षणम् लीलैयायुम् कृपाकार्यमुमागैयाले ऎऩ्ऱबडि। सत्तास्थितिनियमनादिगळ् चेतनरुक्कु हिदमागैयाल् कृपाकार्यमॆऩ्ऱु सिद्धम्। चित्तैयुम् अचित्तैयुम् स्वार्थमाग स्वीकरिक्किऱाऩ् ऎऩ्गैयाल् शेषित्वमुम्, स्वातन्त्र्यमुम्, लीलैयुम् सॊल्लप्पट्टदु। श्लोकत्तिऩुडैय पूर्वार्धाथत्तै

‘‘उपायोपेयत्वे तदिह तव तत्त्वं न तु गुणाव्
अतस्त्वां श्रीरङ्गेशय शरणमव्याजमभजम्’’

ऎऩ्गिऱ उत्तरार्धार्थत्तिऱ्कु हेदुवागक्काट्टि, उत्तरार्धार्थत्तै यरुळिच् चॆय्गिऱार्।

इप्-पडि पर-हित-व्यापाराश्रयम् आगैयाले
आश्रितर्क्कु रक्षकऩुम् आय्
उपायान्तर-स्थान-निवेशत्ताले उपायमुम् +++(→विशेष-रक्षकः)+++ आय् इरुक्कुम्।

इत्थं पर-हित-व्यापाराश्रयत्वाद्
आश्रितानां रक्षक:,
उपायान्तर-स्थाननिवेशाद् उपायश् +++(→विशेष-रक्षकः)+++ च भवति ।

Since Bhagavān is the seat of the activity for the good of others,
He is the Saviour of those who seek refuge under Him
and since He places Himself in the place of other upāyas (like parābhakti) (in order to protect them),
He is also the upāya.

Dado que Bhagavān es la sede de la actividad para el bien de los demás, Él es el Salvador de aquellos que buscan refugio debajo de él
y dado que se coloca en el lugar de otras upāyas (como parābhakti) (para protegerlos),
Él también es el upāya.

इप्पडि परहितव्यापाराश्रयमागैयाले आश्रितर्क्कु रक्षकऩुमाय् उपायान्तरस्थाननिवेशत्ताले उपायमुमायिरुक्कुम्।

इप्पडि परहितव्यापाराश्रयमागैयाले इत्यादिना । आश्रितर्क्कु रक्षकऩुमाय् उपायान्तरस्थान निवेशत्ताले उपायमुमायिरुक्कुमिति । इदऩाल् ईश्वरऩुक्कु ‘‘उपायोपयत्वे तदिह’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् उपायान्तरनिरपेक्षरक्षकत्वरूपोपायत्वम् सूचितम्।

रक्षण-व्यापार-फलाश्रयम् आगैयाले शेषियुम् आय्
अद्-अडिय् आग प्राप्यऩुम् आयिरुक्कुम्।

रक्षण-व्यापार-फलाश्रयत्वात् शेषी,
ततो हेतोः प्राप्यश् च भवति ।

Since He is the seat of the fruit of the activity of protecting (namely, His delight),
He is the śeṣī
and consequently the object of attainment.

Dado que él es el asiento del fruto de la actividad de la protección (a saber, su deleite),
El es el Śeṣī
y en consecuencia el objeto de logro.

रक्षणव्यापारफलाश्रयमागैयाले शेषियुमाय् अदडियाग प्राप्यऩुमायिरुक्कुम्।

उपेयत्वशब्दार्थत्तै विवरिक्किऱार् रक्षणव्यापारेत्यादिना । रक्षणव्यापारफलाश्रयमागैयाले इति । उपायानुष्ठानत्तिऩालुण्डाऩ कैङ्गर्यरूबफलत्तिऱ्कु प्रतिसम्बन्धियायिरुप्पदालॆऩ्ऱ पडि। अदडियाग प्राप्यऩुमायिरुक्कुम् - शेषित्वमडियाग उपयमायुमिरुक्कुम्।

इप्-पडिय् इरुक्कै इवऩुक्कु स्व-रूप-प्रयुक्तम्

ऎऩ्ऱु धर्मि-ग्राहक-प्रमाण-सिद्धम्।

एवं-भावोऽस्य स्व-रूप-प्रयुक्त

इति धर्मि-ग्राहक-प्रमाण-सिद्धम् ।

That His being all this is due to His essential nature (svarūpa)
is understood from the pramāṇas or authorities
which help us to know Him.

Que es todo esto se debe a su naturaleza esencial (svarūpa)
se entiende por los pramāṇas o las autoridades
que nos ayudan a conocerlo.

इप्पडियिरुक्कै इवऩुक्कु स्वरूपप्रयुक्तमॆऩ्ऱु धर्मिग्राहकप्रमाणसिद्धम्।

तव तत्त्वमॆऩ्बदै विवरिक्किऱार् इप्पडियिरुक्कै इत्यादिना । इवऩुक्कु स्वरूपप्रयुक्तमॆऩ्ऱु धर्मिग्राहकप्रमाणसिद्धमिति । स्वरूपप्रयुक्तम् - सहजम्। औपाधिकमऩ्ऱॆऩ्ऱबडि।

इप्-पडि रक्षकऩ् आऩ ईश्वरऩुक्कु प्रधानम् आऩ
ज्ञान-शक्ति-करुणैगळिल्
ज्ञान-शक्तिकळ् निग्रहानुग्रह-साधारणङ्गळ्।

इत्थं रक्षकस्येश्वरस्य प्रधानभूतासु ज्ञान-शक्ति-करुणासु
ज्ञानं शाक्तिश् च निग्रहानुग्रह-साधारणे ।

Of the principal qualities of Iśvara,
such as jñāna (knowledge), śakti or power and compassion,
knowledge and power are qualities which come into play for both punishment and favour,

De las principales cualidades de Iśvara,
como jñāna (conocimiento), Śakti o poder y compasión,
conocimiento y poder son cualidades que entran en juego tanto para el castigo como para el favor,

इप्पडि रक्षकऩाऩ ईश्वरऩुक्कु प्रधानमाऩ ज्ञानशक्तिकरुणैगळिल् ज्ञानशक्तिकळ् निग्रहानुग्रहसाधारणङ्गळ्।

कृपैयिले ऊऩ्ऱिप्पोरवडुक्कुम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदऱ्कुक् कारणत्तै उपपादिक्किऱार् इप्पडि रक्षकऩाऩवित्यादिना ।

कारुण्यम् अनुग्रहत्तुक्क् अ-साधारणम्।

कारुण्यम् अनुग्रहस्यासाधारणम् ।

नाम, निग्रहो नाम वस्तुतो किम् अपि नास्तीत्य् उच्यते।

whereas compassion comes into play (only) in conferring favours.

Mientras que la compasión entra en juego (solo) para conferir favores.

कारुण्यमनुग्रहत्तुक्कसाधारणम्।

कारुण्यम् अनुग्रहत्तुक्कसाधारणमिति । ज्ञानशक्तिकळ् निग्रहानुग्रहसाधारणङ्गळागैयालुम्, कारुण्यम् अनुग्रहत्तिऱ्के असाधारणकारणमागैयालुम् अदिलेये ऊऩ्ऱिप्पोरवडुक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु कारुण्यम् आवदु पर-हित-प्रवणतै ।

एषु कारुण्यं नाम - परहित-प्रवणता।

Compassion, here, means, the inclination to do good to others.

Compasión, aquí, significa, la inclinación a hacer el bien a los demás.

इङ्गु कारुण्यमावदु परहितप्रवणतै ।

कारुण्यं परदुःखदुःखित्वमॆऩ्ऱाल् अन्यत्र सम्भावितमाऩालुम्, ईश्वरऩुक्कप्पोदु हेयप्रत्यनीकत्वम् घटियातागैयाल् अदै व्यावृत्तिप्पिक्किऱार् इङ्गु कारुण्यमावदु परहित प्रवणतै इति । इङ्गु - ईश्वरऩिडत्तिले, परहितप्रवणतै - परोपकृतिमनपक्ष्य, अदावदु निरुपाधिकमाग परऩुक्कु हिदत्तैप् पण्णवेण्डुमॆऩ्गिऱ इच्छै ।

इदु त्रिविध-चेतनर्गळ्-उडैय सत्ता-स्थितिगळुक्कुम्, अनुकूल-वृत्तिगळुक्कुम्,

इदं त्रिविध-चेतनानां सत्ता-स्थित्योः,
अनुकूल-वृत्तीनाम्,

Bhagavān’s compassion comes into play in all the following -

• in the creation and sustenance of the three kinds of sentient beings (baddha, mukta and nitya), in keeping them in activities pleasing to the Lord,

La compasión de Bhagavān entra en juego
en todo lo siguiente -

• En la creación y sustento de los tres tipos de seres sensibles (Baddha, Mukta y Nitya),
• para mantenerlos en actividades agradables para el Señor,

इदु त्रिविधचेतनर्गळुडैय सत्तास्थितिकळुक्कुम्, अनुकूलवृत्तिकळुक्कुम्,

इदिऩ् कार्यविशेषत्तिऩ् परम्परैयैक् काट्टुगिऱार्
इदु त्रिविधचेतनर्गळुडैय सत्तास्थितिकळुक्कुमित्यादिना ।
सत्ता – स्वरूप लाभम्।
स्थितिः – लब्धस्वरूपस्य कालान्तरानुवृत्तिः ।
अनुकूलवृत्तिकळ् - शेषिकैङ्कर्यमुम् तदुपयुक्तव्यापारङ्गळुम्।
त्रिविधचतनर्गळुडैय ऎऩ्बदै इङ्गेयुम् कूट्टुवदु।

नित्यर्-उडैय नित्यानुभवत्तुक्कुम्,
मुक्तर्-उडैय अनावृत्तिक्कुम्,

नित्यानां नित्यानुभवस्य, मुक्तानाम् अनावृत्तेः,

• in the eternal enjoyment of the eternal sūris,
• in seeing that those who have obtained release from bondage do not return to saṁsāra,

• En el disfrute eterno de la eterna sūris,
• Al ver que aquellos que han obtenido la liberación de la esclavitud no regresan a Saṁsāra,

नित्यरुडैय नित्यानुभवत्तुक्कुम्, मुक्तरुडैय अनावृत्तिक्कुम्,

लीलाविभूतियिल् सामान्य-सृष्ट्य्-आदिगळुक्कुम्,

लीला-विभृतौ सामान्य-सृष्ट्य्-आदीनाम्,

• in the creation of all things (like mahat, ahankāra, tanmātras, etc) in lilā vibhūti (i.e.) in this world,

• en la creación de todas las cosas (como Mahat, Ahankāra, Tanmātras, etc.) en Lilā Vibhūti (es decir) en este mundo,

लीलाविभूतियिल् सामान्यसृष्ट्यादिगळुक्कुम्,

लीलाविभूतियिल् सामान्यसृष्ट्यादिगळुक्कुमिति ।
सृष्टिमात्रे भगवत्कृपैये कारणम्, वैषम्यम् कर्मकृतमॆऩ्ऱु करुत्तु। आदिशब्दत्ताल् रक्षणसामान्यम् विवक्षितम्।

स्वावतार-रूपैय् आऩ शुद्ध-सृष्टिक्कुम्,

स्वावतार-रूपायाः शुद्ध-सृष्टेः,

• in the pure creation called His avatār untainted with matter,

• En la creación pura llamó a su avatār no contaminado con la materia,

स्वावताररूपैयाऩ शुद्धसृष्टिक्कुम्,

स्वावताररूपैयाऩ शुद्ध सृष्टिक्कुमिति । कारुण्यत्तालेयेदाऩ् अवदरिक्किऱाऩ् ऎऩ्ऱबडि।

शास्त्र-प्रवर्तनत्तुक्कुम्,
अद्-अडियाग तत्त्व-हित-विषयम् आऩ ज्ञानत्तैप् पिऱप्पिक्कैक्कुम्,

शास्त्र-प्रवर्तनस्य
तन्-मूलक-तत्त्व-हित-विषयक-ज्ञानोत्पादनस्य,

• in propagating a knowledge of the śāstras
• and in causing through them a knowledge of the tattvas
  and of the means of attaining mukti,

• En propagación de un conocimiento de los Śāstras
• y al causarles un conocimiento de los tattvas y de los medios de alcanzar Mukti,

शास्त्र-प्रवर्तनत्तुक्कुम्, अदडियाग तत्त्वहितविषयमाऩ ज्ञानत्तैप् पिऱप्पिक्कैक्कुम्,

शास्त्र प्रवर्तनत्तुक्कुमिति । कारुण्यमिल्लाविडिल् सकलश्रेयोहेतुवाऩ शास्त्रत्तै प्रवर्तिप्पिक्कमाट्टाऩिऱे।
अदडियाग तत्त्वहितविषयमाऩ ज्ञानत्तैप् पिऱप्पिक्कैक्कुमिति । कारुण्यमिल्लाविडिल् शास्त्रप्रवर्तनमुम् तन्मूलमाऩ तत्त्वहितादिविषयकज्ञानजननमुम् घटियातिऱे।

मोक्ष श्रद्धैयैय् उण्डाक्कुगैक्कुम्,
इदु कॊडुक्कैक्कु व्याजम् आऩ सुकृत-विशेषत्तुक्कुम्,

मोक्ष-श्रद्धा-संपादनस्य
एतत्-प्रदानार्थं व्याज-भूतस्य सु-कृत-विशेषस्य,

in creating an eagerness for mokṣa ,
in enabling a person to do meritorious actions
which would become the vyāja or upāya for causing the eagerness for mokṣa ,

• Al crear un entusiasmo por Mokṣa,
• Al permitir que una persona haga acciones meritorias
  que se convertiría en el vyāja o upāya por causar el afán por mokṣa,

मोक्ष श्रद्धैयैयुण्डाक्कुगैक्कुम्, इदु कॊडुक्कैक्कु व्याजमाऩ सुकृतविशेषत्तुक्कुम्,

मोक्षश्रद्धैयैयुण्डाक्कुगैक्कुमिति । सहजकारुण्यमिल्लाविडिल् यादृच्छिकसुकृतादिमूलकमोक्षश्रद्धैयुण्डागादिऱे। इदु कॊडुक्कैक्कु – मोक्षप्रदानत्तिऱ्कु।

अधिकारानुरूपङ्गळ् आऩ निग्रह-शमनोपायङ्गळैक् कॊडुक्कैक्कुम्,

अधिकारानुरूप-निग्रह-शमनोपाय-प्रदानस्य,

• in prescribing upāyas suited to the nature of each individual
  for wiping out the punishment for violation of His commands,

• en prescribir upāyas adecuado para la naturaleza de cada individuo
  por eliminar el castigo por violación de sus órdenes,

अधिकारानुरूपङ्गळाऩ निग्रहशमनोपायङ्गळैक् कॊडुक्कैक्कुम्,

अधिकारानुरूपङ्गळाऩ - सकिञ्चनत्वाकिञ्चनत्वरूपाधिकारानुगुणङ्गळाऩ, निग्रहशमनोपायङ्गळै - भक्तिप्रपत्तिकळै,

इवऱ्ऱिल् +++(उपाय-ग्रहणे)+++ करण-प्रेरण-दशैयिल् सहकारिय् आय् निऱ्कैक्कुम्,

अत्र करण-प्रेरणादि-दशायां सहकारित्वेनावस्थानत्य

• in being accessory to the mind
  being prompted to adopt the upāya,

• en ser accesorio a la mente ser solicitado a adoptar el upāya,

इवऱ्ऱिल् करणप्रेरणदशैयिल् सहकारियाय् निऱ्कैक्कुम्,

करणप्रेरणदशैयिल् -
मन-आदिकरणङ्गळै प्रेरेपित्तु उपायानुष्ठानम् पण्णुम् दशैयिल्,

उपासकऩुक्क् अन्तरायं वन्दाल्
प्रतिसमाधानम् पण्णुविक्कैक्कुम्,

उपासकस्यान्तराये प्राप्ते
प्रतिसमाधान-करणस्य

in removing any obstacles
that might stand in the way of the man
who has adopted bhakti as the upāya (upāsaka) in standing,

en eliminar cualquier obstáculo
que podría interponerse en el camino del hombre
quien ha adoptado a Bhakti como el upāya (upāsaka) en pie,

उपासकऩुक्कन्तरायम् वन्दाल् प्रतिसमाधानम् पण्णुविक्कैक्कुम्,

उपासकऩुक्कु अन्तरायम् वन्दाल् प्रतिसमाधानम् पण्णुविक्कैक्कुमिति ।

‘‘अपि चेत् पातकं किञ्चिद्
योगी कुर्यात् प्रमादतः ।
योगमेव निषेवेत’’

ऎऩ्गिऱबडि लघुप्रायश्चित्तरूपमाऩ प्रतीकारत्तैप् पण्णुविक्कैक्कुमॆऩ्ऱबडि।

अकिञ्चनर्क्कु उपाय-स्थानत्तिले निऩ्ऱु निर्-अपायम् आग रक्षिक्कैक्कुम्,

अकिञ्चनानाम् उपायान्तर-स्थाने ऽवस्थिति-पूर्वं निरपाय-रक्षणस्य,

• in the case of those who are destitute of other upāyas (i.e.) prapannas, (standing) in the place of these upāyas
  and protecting them from all danger,

• En el caso de aquellos
  que son indigentes de otros upāyas (es decir) Prapannas,
  de pie en el lugar de estos upāyas
  y protegerlos de todo peligro,

अकिञ्चनर्क्कु उपायस्थानत्तिले निऩ्ऱु निरपायमाग रक्षिक्कैक्कुम्,

अकिञ्चनर्क्कु इत्यादि । भक्तविषयत्तिल् अङ्गप्रपत्तियुम् पण्णि अङ्गियाऩ उपासनत्तैयुम् पण्णिऩाल् ‘‘माक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱु सङ्कल्पत्तैप् पण्णुमवऩ् स्वतन्त्रप्रपत्तियै अनुष्ठित्ताल् अङ्गियाऩ भक्तिरूपोपायस्थानत्तिले ताऩे निऩ्ऱु अदावदु भक्तिरूपोपायमिल्लामले निरपायमाग रक्षिक्कैक्कुमॆऩ्ऱबडि।

इव् व्याजङ्गळैक् कॊण्डु
प्रसन्नऩ् आय् अन्-आदि-कालम् पण्णिऩ अनन्त-महापराधङ्गळै अनादरित्तु
अन्-अन्त-सुखत्तिले विश्रमिक्कुम् बडि संसार-निवर्तकऩ् आगैक्कुम्,

एतद्-व्याजावलम्बनेन
प्रसन्नस्यानादिकाल-कृतानन्तापराधानादरण-पूर्वकम्
अनन्त-सुखे विश्रमणं यथा स्यात्
तथा संसार-निवर्तकत्वस्य,

• in ignoring countless offences of a serious nature
  committed by the jīva from beginningless time,
  by being gracious to him on account of the vyāja or upāya performed by him
  and releasing him from saṁsāra so that he may enjoy endless bliss,

• Al ignorar innumerables delitos de naturaleza grave
  cometido por el Jīva desde el momento sin inicio,
  por ser amable con él a causa del vyāja o upāya realizado por él
  y liberándolo de Saṁsāra para que pueda disfrutar de una dicha sin fin,

इव्व्याजङ्गळैक् कॊण्डु प्रसन्नऩाय् अनादिकालम् पण्णिऩ अनन्तमहापराधङ्गळै अनादरित्तु अनन्तसुखत्तिले विश्रमिक्कुम्बडि संसारनिवर्तकऩागैक्कुम्,

आर्त-प्रपन्नर्क्क् अप्-पोदे मोक्षङ् गॊडुक्कैक्कुम्,

आर्त-प्रपन्नेभ्यस् तदैव मोक्ष-प्रदानस्य,

• in bestowing mokṣa immediately on those prapannas who are impatient of delay,

• Al otorgar mokṣa inmediatamente a las prapanias que están impacientes por la demora,

आर्तप्रपन्नर्क्कप्पोदे मोक्षङ्गॊडुक्कैक्कुम्,

इरुन्द नाळ् निर्-अपराधऩ् आय् इरुक्क वेणुम्

ऎऩ्ऱु फलङ् गोल मऱन्द दृप्त-प्रपन्नऩुक्कु

प्रारब्ध-कर्म-वशत्ताले पुगुन्द अपराधत्तुक्क्
अनुतापत्तै विळैप्पित्तु,
अधिकारानुरूपम् आऩ प्रायश्चित्त-विशेषत्तिले मूट्टुगैक्कुम्+++(=प्रचोदने)+++,

जीवन-काले निरपराधेन वर्तितव्यम्

इति फल-प्रार्थनं विस्मृतवतां दृप्त-प्रपन्नानां
प्रारब्ध-कर्म-वशाद्-उपनतस्यापराधस्य कृते ऽनुतापं जनय्याधिकारानुरूपे प्रायश्चित्त-विशेषे प्रवर्तनस्य

• and, in the case of those prapannas
  who are not impatient of delay
  and who have forgotten to beg for a life free from sin (after prapatti),
  in creating repentance for any offences committed by them owing to past karma which has begun to operate (prārabdha )
  and inducing the person to perform the necessary prāyaścitta or expiation suited to his competency;

• y, en el caso de esas Prapannas
  que no están impacientes por la demora
  y que se han olvidado de rogar por una vida libre de pecado (después de Prapatti),
  Al crear arrepentimiento por cualquier delito cometido
  por ellos debido al karma pasado
  que ha comenzado a operar (prārabdha)
  e inducir a la persona a realizar la prāyaścitta o expiación necesaria adecuada para su competencia;

इरुन्द नाळ् निरपराधऩायिरुक्क वेणुमॆऩ्ऱु फलङ्गोल मऱन्द दृप्तप्रपन्नऩुक्कु प्रारब्धकर्मवशत्ताले पुगुन्द अपराधत्तुक्कनुतापत्तै विळैप्पित्तु अधिकारानुरूपमाऩ प्रायश्चित्तविशेषत्तिले मूट्टुगैक्कुम्,

अङ्ङऩ् +++(तथा → प्रायश्चित्त-करणे)+++ मृदु-प्रकृतिगळ् अल्लादार्क्कु
यम-विषय-गमनमुम्,
कोलिऩ फलत्तुक्कु प्रतिबन्धमुम् वाराद बडि पण्णि
उपक्लेशङ्गळाले शिक्षिक्कैक्कुम्

तथा-भूत-मृदु-प्रकृतिक-भिन्नानां
यम-विषय-गमनम् अभिमत-फल-प्रतिबन्धं च निरुध्योपक्लेशैः शिक्षणस्य च

in the case of those who are too hard-hearted to perform prāyaścitta,
in preventing their entrance into the world of Yama
and loss of the benefit begged for by them
by seeing that they are punished for these offences (committed after prapatti) in this life itself with sufferings (like blindness and lameness ) -

• En el caso de aquellos que son demasiado intensos para realizar prāyaścitta,
  Al evitar su entrada al mundo de Yama
  y pérdida del beneficio suplicada por ellos
  por al ver que son castigados por estos delitos (cometidos después de Prapatti) en esta vida misma con sufrimientos (como la ceguera y la cojera) -

अङ्ङऩ् मृदुप्रकृतिकळल्लादार्क्कु यमविषयगमनमुम् कोलिऩ फलत्तुक्कु प्रतिबन्धमुम् वारादबडि पण्णि उपक्लेशङ्गळाले शिक्षिक्कैक्कुम्

प्रधानम् आऩ सामान्य-निदानम् आय् इरुक्कुम्।

+++(करुणा)+++ प्रधानं सामान्य-निदानं भवति ।

(in all these) the Lord’s compassion is the principal and common cause.

(En todos estos) la compasión del Señor es la causa principal y común.

प्रधानमाऩ सामान्यनिदानमायिरुक्कुम्।

प्रधानमाऩ सामान्यनिदानमायिरुक्कुमिति ।
तत्-तद्-अङ्कुरादिगळुक्कु
तत्-तद्-बीजादिगळ् विशेष-कारणम् आगिऱाप् पोल्
अऩ्ऱिक्के सर्वाङ्कुर-साधारणम् आऩ जल-पङ्कादिगळैप् पोले
साधारणम् आय् प्रधान-कारणमुम् आय् इरुक्कुम् ऎऩ्ऱबडि। +++(5)+++

इप्-पडिप् पट्ट कृपा-विशिष्टऩ् आऩ ईश्वरऩ्

(ये च वेद-विदो +++(→कर्म-मीमांसकाः)+++ विप्रा
ये चाध्यात्म-विदो जनाः।
+++(साध्योपाय-भेदे सत्य् अपि)+++
+++(ऐकशास्त्र्यतः)+++ ते वदन्ति महात्मानमं)
‘‘कृष्णं धर्मं +++(←उपायं)+++ सनातनम् +++(→सिद्धम्)+++।’’
(भारतम् आरण्य-पर्व ७१-१२३)

ऎऩ्गिऱ बडिये सिद्धोपायम्।

एवं-विध-कृपा-विशिष्ट ईश्वरः,

(ये च वेद-विदो+++(→कर्म-मीमांसकाः)+++ विप्रा
ये चाध्यात्म-विदो जनाः।
+++(साध्योपाय-भेदे सत्य् अपि)+++
+++(ऐकशास्त्र्यतः)+++ ते वदन्ति महात्मानमं)
‘‘कृष्णं धर्मं +++(←उपायं)+++ सनातनम् +++(→सिद्धम्)+++।’’
(भारतम् आरण्य-पर्व ७१-१२३)

इत्य्-उक्त-रीत्या सिद्धोपायः ।

Iśvara, who is endowed with compassion as described above,
is called Siddhopāya or the upāya that is already existent; thus it is said:-

Those Brahmins who know the first part of the Veda
and those who know the latter part of it,
which treats of the Supreme Being -
they state that Śrī Kṛṣṇa is the eternal dharma (i.e.) the upāya that always exists.

Iśvara, who is endowed with compassion as described above,
is called Siddhopāya or the upāya that is already existent; thus it is said:-

Those Brahmins who know the first part of the Veda
and those who know the latter part of it,
which treats of the Supreme Being -
they state that Śrī Kṛṣṇa is the eternal dharma (i.e.) the upāya that always exists.

इप्पडिप्पट्टकृपाविशिष्टऩाऩ ईश्वरऩ् ‘‘कृष्णं धर्मं सनातनं’’(भारतम् आरण्य-पर्व ७१-१२३) ऎऩ्गिऱबडिये सिद्धोपायम्।

एतादृशकारुण्यविशिष्टऩाऩ भगवाऩे अलौकिकश्रयोरूपमोक्षसाधनमागैयाल् अवऩे सिद्धोपायमॆऩ्गिऱार् इप्पडिप्पट्ट इत्यादिना ।
कृष्णमित्यादि । सनातनं – नित्यम्। धर्मं – अलौकिकश्रेयस्साधनम्।

इवऩुक्कुप् प्रसादनङ्गळ् आऩ भक्ति-प्रपत्तिगळ् साध्योपायङ्गळ्।

अस्य प्रसादन-भूते भक्ति-प्रपत्ती साध्योपायौ ।

Bhakti and prapatti,
which are adopted as the means for making Him gracious
are called Sādhyopāyas (i.e.)
upāyas to be adopted for securing His grace.

Bhakti y Prapatti,
que son adoptados como el medio para hacerlo amable
se llaman Sādhyopāyas (es decir)
upāyas para ser adoptado para asegurar su gracia.

इवऩुक्कुप् प्रसादनङ्गळाऩ भक्तिप्रपत्तिकळ् साध्योपायङ्गळ्।

इवऩुक्कु प्रसादनङ्गळाऩ - भगवाऩुडैय निग्रहनिवृत्तिरूप-प्रसादजनकङ्गळाऩ,

THE CONTENTION THAT THERE IS NO INJUNCTION TO PERFORM PRAPATTI AS AN UPĀYA:

La afirmación de que
no hay una orden
para realizar Prapatti como un upāya:

ओर् अधिकारि-विशेषत्तुक्कु कर्तव्यम् आग

२९‘‘माम् एकं शरणं व्रज’’ (गीता १८-६६)

ऎऩ्ऱु विधिक्कप् पडुगिऱ प्रपत्तियै
“अधिकारि-विशेषणम्” ऎऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩव् इडम्
+++(विध्य्-अङ्गतया)+++ अधिकारि-विशेषणत्तुक्कुच् चॊल्लुम् लक्षणत्तोडु सेरामैयाले
अतिवादम्।

कस्यचिद् अधिकारि-विशेषस्य कर्तव्यतया

२९‘‘माम् एकं शरणं व्रज’’ (गीता १८-६६)

इति विधीयमानां प्रपत्तिम्
+++(विध्य्-अङ्गतया)+++ अधिकारि-विशेषणत्वेन यत् केचिद् अवोचन्,
सोऽधिकारि-विशेषणस्य विषये +उच्यमानेन लक्षणेनानन्वयाद् अतिवादः ।

विधीयमान-क्रियाङ्गतया विधि-वाक्य-गम्यत्वम् अधिकारिविशेषणम्।

स्वर्गकामो ज्योतिष्टोमेन यजेत

इत्यत्र स्वर्गकामना न विहिता - तद् अधिकारि-विशेषणम्।
तत् पूर्वम् एव वर्तते।
यजेतेति तु विधिः।
अत्र व्रज +इति विधिस् तद्वत्।

एवम् अत्रेश्वर एव उपायः,
शरण-व्रज्या ऽधिकारि-विशेषणम्

इति केचित्।
किञ्च शरण-व्रज्यायाः प्राग्-अभावत्वात् न तद् अधिकारि-विशेषणम्।

(2) The injunction to perform prapatti is contained in the words,

“Seek refuge under me alone”.

Some say that
it is not an injunction to perform prapatti
and that this prapatti should be considered as an attribute of the person specified.

We answer as follows :–
This attribute cannot be held as that of the person so concerned or qualified,
as it does not satisfy the definition of an adjectival attribute.

(“He who desires svarga should perform the Jyotiṣṭoma sacrifice”.
Here, who desires svarga is an attribute or adjective of the person
and the injunction is that he should perform the sacrifice.
In Mam Ekam Saranam Vraja,
the prapatti has to be performed after hearing the vidhi or injunction;
it did not exist before, like the desire for svarga in the example cited.
Therefore, it is not an attribute;
besides vraja is a verb that prescribes an action.)

This statement is therefore contrary to pramâna or authority.

(2) El mandato para realizar Prapatti
está contenido en las palabras,

“Busque refugio bajo mí solo”.

Algunos dicen que
No es una orden para realizar Prapatti
y que este Prapatti debe considerarse
como un atributo de la persona especificada.

Respondemos de la siguiente manera:-
Este atributo no puede mantenerse
como el de la persona tan preocupada o calificada,
ya que no satisface la definición de un atributo adjetivo .

(“El que desea que Svarga debería realizar el sacrificio de Jyotiṣṭoma”.
Aquí, quién desea svarga es un atributo o adjetivo de la persona
Y la orden es que debe realizar el sacrificio.
En “Mam Ekam Saranam Vraja”,
El Prapatti debe realizarse después de escuchar el Vidhi o orden;
No existía antes, como el deseo de Svarga en el ejemplo citado.
Por lo tanto, no es un atributo;
Además, Vraja es un verbo que prescribe una acción.)

Por lo tanto, esta declaración es contraria a Pramâna o autoridad.

ओरधिकारिविशेषत्तुक्कु कर्तव्यमाग २९‘‘मामेकं शरणं व्रज’’(गीता १८-६६) ऎऩ्ऱु विधिक्कप्पडुगिऱ प्रपत्तियै अधिकारिविशेषणमॆऩ्ऱु सिलर् सॊऩ्ऩविडम् अधिकारिविशेषणत्तुक्कुच् चॊल्लुम् लक्षणत्तोडु सेरामैयाले अतिवादम्।

प्रपन्नऩुक्कु भगवाऩ् उपायमागैयाल् प्रपन्नत्वं अदावदु प्रपत्ति, अधिकारि विशेषणमेयॊऴिय साध्योपायमऩ्ऱॆऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवदु अधिकारिविशेषणत्तिऱ्कुच् चॊऩ्ऩ लक्षणमिल्लामैयाल् अतिवादमॆऩ्गिऱार् ओरधिकारिविशेषत्तुक्कु इत्यादिना । लक्षणविरोधत्तै उपपादिक्किऱार् कर्तव्यमाग इति ।
अधिकारिविशेषणम् विधेयमागादु, विधेयमाऩदु अधिकारिविशेषणमागादॆऩ्ऱबडि।
विधीयमान-क्रियाङ्गतया विधि-वाक्य-गम्यत्वं हि तल्-लक्षणम् । उक्तञ्च –

‘‘फलादिभ्यो विभिन्नत्वात्
प्रपत्तिर् विध्य्-अनन्वयात् ।
विधयान्तरहानश्च??
नाधिकारि-विशेषणम्’’

इति ।

इङ्ङऩ् अल्लाद बोदु
ईश्वरऩ् उपायम् आय् निऱ्क
उपासनादि-शास्त्रार्थङ्गळुम् अधिकारि-विशेषणङ्गळ् आम् +++(न तु विधयः!)+++।

अन्यथा
+ईश्वरे उपायत्वेनावस्थिते सति
उपासनादि-शास्त्रार्था अप्य् अधिकारि-विशेषणानि स्युः +++(न तु विधयः!)+++।

If this were not so,
while Iśvara is the upāya for bhakti,
the śāstras which prescribe certain forms of meditation and the like
might also be considered as speaking of the attributes of the person concerned
and not actions to be performed.

Si esto no fuera así,
mientras que Iśvara es el upāya para bhakti,
los Śāstras que prescriben ciertas formas de meditación y similares
También podría considerarse como hablar de los atributos de la persona en cuestión
y no acciones a realizar.

इङ्ङऩल्लादबोदु ईश्वरऩ् उपायमाय् निऱ्क उपासनादिशास्त्रार्थङ्गळुम् अधिकारिविशेषणङ्गळाम्।

विपक्षत्तिल् बाधकत्तैक् काट्टुगिऱार् इङ्ङऩल्लादबोदु इत्यादिना । ईश्वरऩ् भक्तऩुक्कुम् सिद्धोपायमागैयाल् अवऩुडैय उपासनमुम् कर्मज्ञानङ्गळुम् अधिकारिविशेषणङ्गळागप् प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्ऱबडि।

THE ROLE OF SIDDHOPĀYA AND SĀDHYOPĀYA

El papel de Siddhopāya y Sādhyopāya

आगैयाल्

प्रपत्तियुङ् गूड
उपायम् अऩ्ऱ् ऎऩ्ऱु

सिलर् अतिवादम् पण्णुगिऱदुवुम्
सिद्धोपायत्तिऩ्-उडैय प्राधान्यम् अडिय् आगव् इत्तऩै।

अतः “प्रपत्तिर् अपि नोपय” इति कैश्चित् क्रियमाणो ऽतिवादोऽपि, सिद्धोपाय-प्राधान्य-मूलक इत्य् एव ।

लोकाचार्यादिभिर् अपि क्वचित् प्रपत्तिकर्मोपदिष्टम् एव - तेनैवात्रातिवादो ऽभिज्ञेयः। तद्-उपेक्षयैवातिवादेन भ्राम्यन्ति।

(3) Therefore the exaggerated statement of some that prapatti is not an upāya
is only to be taken as stressing the importance of Siddhopāya (i.e.) Iśvara
who is the existent upāya (and not to state that prapatti is not an upāya ).

(3) Por lo tanto, la declaración exagerada de algunos
de que Prapatti no es un upāya
Solo debe ser tomado como estresando la importancia de Siddhopāya (es decir) Iśvara
quien es el upāya existente
(y no afirmar que Prapatti no es un upāya).

आगैयाल् प्रपत्तियुङ्गूड उपायमऩ्ऱॆऩ्ऱु सिलर् अतिवादम् पण्णुकिऱदुवुम् सिद्धोपायत्तिऩुडैय प्राधान्यमडियागवित्तऩै।

इप्-पडि प्रपत्तियुम् साध्योपायम् ऎऩ्ऱाल्
सिल अभियुक्तर् प्रपत्ति उपायमऩ्ऱॆऩ्ऱु सॊल्लुवदऱ्कु अभिप्रायमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालित्यादिना । अतिवादम् पण्णुगिऱदुवुमिति । इदऩाल् अवर्गळ् सॊल्लुगिऱदु अतिवादमे यॊऴिय वास्तवमऩ्ऱॆऩ्ऱु सूचितम्। इन्द अतिवादत्तुक्कुत्ताऩ् निमित्तमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सिद्धोपायत्तिऩुडैय प्रधान्यमडियागवित्तऩै इति ।

अदु +++(→सिद्धोपायः)+++ प्रधानम् आऩ पडि -
+++(साध्योपायः→)+++ प्रसादनङ्गळाले
प्रतिबन्धकम् आऩ निग्रहम् शमित्ताल्
स्वाभाविकानुभवत्तुक्कुप् प्रयोजकम् आगैयाले।

तस्य प्राधान्यं च
प्रसादनैः प्रतिबन्धके निग्रहे शान्ते सति
स्वाभाविकानुभवस्य प्रयोजकत्वात् ।

Siddhopāya is of prime importance, because
if, by proper propitiation, the punishment of the Lord is cancelled,
it becomes helpful for the enjoyment or experience (of Bhagavān)
which is natural to the Self (in its purity).

Siddhopāya es de gran importancia, porque
Si, por propiciación adecuada, el castigo del Señor se cancela,
se vuelve útil para el disfrute o la experiencia (de Bhagavān)
que es natural para el yo (en su pureza).

अदु प्रधानमाऩ पडि; प्रसादनङ्गळाले प्रतिबन्धकमाऩ निग्रहम् शमित्ताल् स्वाभाविकानुभवत्तुक्कुप् प्रयोजकमागैयाले।

फ़्फ़्प्रधानमाऩबडियैक् काट्टुगिऱार् अदु प्रधानमाऩबडि इत्यादिना । प्रतिबन्धकमाऩनिग्रहम् शमित्तालिति । इदऩाल् साध्योपायङ्गळ् निग्रहशमन उपक्षीणङ्गळागैयाल् अप्रधानङ्गळ् ऎऩ्ऱु सूचितम्।

स्वाभाविकानुभवत्तुक्कुप् प्रयोजकमागैयाले इति । स्वाभाविक भगवदनुभवत्तिऱ्कुप् प्रयोजकमागैयाले ऎऩ्ऱबडि।

अद् ऎङ्ङऩेय् ऎऩ्ऩिल्;
रत्नत्तुक्कु अऴुक्क् अऱ्ऱाल् वरुम्
स्वाभाविकम् आऩ प्रभा-विकासमुम्
अदुक्क् अनुरूपम् आऩ भगवत्-सङ्कल्प-मात्रत्तालेय् आऩाऱ् पोले
मुक्तऩुक्कु वरुम् ज्ञान-विकासादिगळुम्
अदुक्क् अनुरूपम् आय्क् कॊण्डु
व्यवस्थितम् आऩ भगवत्-सङ्कल्पम् अडियागल् आय् इरुक्कुम्।

[[१९६]]

तत् कथम् इति चेत्—
रत्नस्य मालिन्ये नष्टे सति
जायमानः स्वाभाविकः प्रभा-विकासो
यथा तद्-अनुरूप भगवत्-संकल्प-मात्र-निबन्धनो भवति,
तथा मुक्तस्य जायमाना ज्ञान-विकासादयोऽपि
तद्-अनुरूप-व्यवस्थित-भगवत्-संकल्प-निबन्धना भवन्ति ।

If it is asked how this happens, the answer is as follows:–
When the gem is cleansed of the dust (enveloping it),
it shines with a natural radiance,
but this natural radiance is due only to the will of Iśvara
that ordains its having radiance.
So also the expansion of knowledge and other attributes which the mukta acquires
are due to the will of Iśvara, which ordains them.

Si se pregunta cómo sucede esto, la respuesta es la siguiente:-
Cuando la gema se limpia del polvo (envuelto),
brilla con un resplandor natural,
Pero este resplandor natural se debe solo a la voluntad de Iśvara
que ordena que tenga un resplandor.
Así también la expansión del conocimiento y otros atributos que el Mukta adquiere
se deben a la voluntad de Iśvara, que les ordena.

अदॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; रत्नत्तुक्कु अऴुक् कऱ्ऱाल् वरुम् स्वाभाविकमाऩ प्रभाविकासमुम् अदुक्कनुरूपमाऩ भगवत्सङ्कल्पमात्रत्तालेयाऩाऱ्पोले मुक्तऩुक्कु वरुम् ज्ञानविकासादिगळुम् अदुक्कनुरूपमाय्क्कॊण्डु व्यवस्थितमाऩ भगवत्सङ्कल्पमडियागलायिरुक्कुम्।

साध्योपायङ्गळाले निग्रहम् शमित्ताल् स्वाभाविकानुभवम् ताऩाग वारादो? अदुक्कु सिद्धोपायम् प्रयोजकमाग वेण्डुमो? अऴुक्कुप्पोऩाल् रत्नत्तुक्कु स्वाभाविक प्रकाशम् ताऩाग वरक् काणविल्लैयो? ऎऩ्ऱु शङ्कैयिल् दृष्टान्तत्तिलुम् शिक्षणीयांशत्तैक्काट्टि उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् रत्नत्तुक्कु अऴुक्कऱ्ऱालित्यादिना । अदुक्कनुरूपमाऩविति । रत्नमुळ्ळवरैयिल् इदऱ्कु स्वाभाविकप्रकाशम् इरुक्कक्कडवदु ऎऩ्गिऱ ईश्वरऩ् सङ्गल्बत्ताले ऎऩ्ऱबडि। इदऩाल् दृष्टान्तत्तिलुम् स्वाभाविक प्रकाशम् भगवत्सङ्कल्प हेतुकमॆऩ्ऱु सिद्धिप्पदाल् दार्ष्टान्तिकमाऩ मुक्तादिगळुडैय भगवदनुभवत्तिऱ्कुम् सिद्धोपयसङ्कल्पमे प्रयोजकमागवेण्डुमागैयाले सिद्धोपायम् प्रधानमागलामॆऩ्ऱु सूचितम्।

इप्-पडि नित्यर्क्कुम् +++(ज्ञानासङ्कोचे भगवान् प्रधानं कारणम्)+++।

एवं नित्यानाम् अपि +++(ज्ञानासङ्कोचे भगवान् प्रधानं कारणम्)+++।

Likewise, in the case of the eternal süris
(their eternal possession of certain attributes
is due to the eternal will of the Lord).

Del mismo modo, en el caso de la eterna Süris
(su eterna posesión de ciertos atributos
se debe a la voluntad eterna del Señor).

इप्पडि नित्यर्क्कुम्।

इप्पडि नित्यर्क्कुमिति । मुक्तऩुक्कु वरुम् ज्ञानविकासभगवदनुभवादिगळुक्कु तदनुरूपभगवत्सङ्कल्पम् कारणमागिऱाप्पोले, नित्यर्गळुडैय नित्यमाऩ भगवदनुभवादिगळुक्कुम् तदनुरूप भगवत्सङ्कल्पमे कारणमॆऩ्ऱबडि,

इव्व्-अर्थत्तै

(नित्यं प्रियास्तव तु केचन ते हि नित्या)
‘‘इच्छात एव तव विश्व-पदार्थपदार्थस्-असत्ता’’
(वैकुण्ठ-स्तवः ३६)

ऎऩ्ऱु अभियुक्तर् +++(कूरेशः)+++ संग्रहित्तार्गळ्।

इमम् अर्थम्

(नित्यं प्रियास्तव तु केचन ते हि नित्या)
‘‘इच्छात एव तव विश्व-पदार्थपदार्थस्-असत्ता’’
(वैकुण्ठ-स्तवः ३६)

इत्य् अभियुक्ताः +++(कूरेशः)+++ संजगृहुः ।

Learned men expressed this idea briefly in the śloka :

“All things have their being in accordance with Thy will;
among them some are ever pleasing to Thee;
they are eternal;
Thy noble attributes which are, by nature, subject to Thee
illustrate this truth to us”.

Los hombres aprendidos expresaron esta idea brevemente en el Śloka:

“Todas las cosas tienen su estar de acuerdo con tu voluntad;
Entre ellos, algunos son siempre agradables para ti; son eternos;
Tus nobles atributos que, por naturaleza, están sujetos a ti
Ilustrar esta verdad para nosotros “.

इव्वर्थत्तै

‘‘इच्छात एव तव विश्वपदार्थसत्ता’’(वैकुण्ठ-स्तवः ३६)

ऎऩ्ऱु अभियुक्तर् संग्रहित्तार्गळ्।

ननु नित्यरुडैय भगवदनुभवम् नित्यमॆऩ्ऱु सॊल्लिक्कॊण्डे अदऱ्कु भगवत्सङ्कल्पाधीनत्वम् सॊल्लुवदु पॊरुन्दुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थत्तै इच्छात एव इत्यादिना ।

‘‘नित्यं प्रियास्तव तु केचन ते हि नित्याः’’ ऎऩ्बदु मेल् पादम्।

नित्यङ्गळॆल्लाम् नित्येच्छा सिद्धङ्गळागैयाल् नित्यमाऩ नित्यर्गळुडैय भगवदनुभवमुम् नित्यमाऩ भगवत्सङ्कल्पाधीनमावदु उपपन्नमाग लामॆऩ्ऱु करुत्तु।

आगैयाल् सिद्धोपायम् प्रधानमेय् आगिलुम्
तद्-वशीकरणार्थम् आऩ साध्योपायानुष्ठानत्तुक्कु

’’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩै (पॊरुळाक्कित् तऩ्ऩैय् ऎऩ्ऩ्-उळ् वैत्ताऩ्
अऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् पुऱम् बोगप् पुणर्त्तद् ऎऩ् सॆय्वाऩ्)’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-९)

इत्य्-आदि-+++(प्राधान्य-वाचि-)+++पूर्वाचार्य-वाक्य-विरोधम् इल्लै ।

अतः सिद्धोपाये प्रधाने सत्य् अपि
तद्-वशी-करणार्थं साध्योपायानुष्ठानस्य
“अद्य माम्” इत्य्-आदि-
+++(पूर्वोदाहृत-प्राधान्य-वाचि-)+++पूर्वाचार्य-वाक्य-विरोधो नास्ति ।

Therefore, though Siddhopāya or Iśvara
who is the existent upāya
is all-important,
the means of obtaining His grace, otherwise called Sādhyopāya, has also to be adopted.
This is not at variance with the statements of former ācāryas
as seen in Tiruvaymoli (10-8-9), cited before.

Por lo tanto, aunque Siddhopāya o Iśvara
quien es el upāya existente
es muy importante,
También se debe adoptar los medios para obtener su gracia, de otra manera llamado Sādhyopāya.
Esto no está en desacuerdo con las declaraciones del antiguo ācāryas
Como se ve en Tiruvaymoli (10-8-9), citado antes.

आगैयाल् सिद्धोपायम् प्रधानमेयागिलुम् तद्वशीकरणार्थमाऩ साध्योपायानुष्ठानत्तुक्कु ’’इऩ्ऱॆऩ्ऩै’’(तिरुवाय्मॊऴि १०-८-९) इत्यादिपूर्वाचार्यवाक्य-विरोधमिल्लै।

साध्योपायानुष्ठानत्तिऱ्कु ’’इऩ्ऱॆऩ्ऩैप् पॊरुळाक्कि’’ इत्यादि श्रीसूक्तिविराधमिल्लैयॆऩ्ऱु निगमिक्किऱार् आगैयालित्यादिना । सिद्धोपायम् प्रधानमाऩालुम् तद्वशीकरणार्थम् साध्योपायम् अनुष्ठेयमागैयाल् साध्योपायानुष्ठानत्तिऱ्कु इऩ्ऱॆऩ्ऩैइत्यादि पूर्वाचार्यश्रीसूक्तिविराधमिल्लै यॆऩ्ऱन्वयम्।

‘‘यो मे गर्भ-गतस्यापि
वृत्तिं कल्पितवान् प्रभुः ।
शेष+++(→पक्षे कैङ्कर्यम्)+++-वृत्ति-विधाने ऽपि
किं सुप्तस् सो ऽथवा मृत?॥’’
(विष्णुधर्मः (?))

इत्य्-आदिगळुम् रक्षकान्तरन् देडामैक्कुच् चॊऩ्ऩवैय् अत्तऩै;

‘‘यो मे गर्भ-गतस्यापि
वृत्तिं कल्पितवान् प्रभुः ।
शेष+++(→पक्षे कैङ्कर्यम्)+++-वृत्ति-विधाने ऽपि
किं सुप्तस् सो ऽथवा मृत?॥’’
(विष्णुधर्मः (?))

इत्य्-आदीन्य् अपि
रक्षकान्तरानन्वेषणार्थम् उक्तानीत्य् एव ।

जीविका, वृत्तिः, अर्थः, धर्मः, देवः

स्माश्रयणेन मन्त्रप्राप्तिः, ततो ऽर्थज्ञानम्, ततः स्वरक्षार्थ-व्यापार-निवृत्तिः प्रपत्तिर् इति लोकार्यानुगाः केचित्, श्लोकम् इदं चोदाहृत्य।

न मातृ-शिश्वोस् सङ्कल्पतो गर्भे पोषणम्।
प्रसवात् परम् अपि भगवान् शरण्यहः -
जाते ऽपि मातुस् स्खालित्यं मृतिर् वा स्यात्।

प्रकरणे ऽस्मिन् धर्मप्रवृत्तित्यागो न,
अपि तु “भयतो ऽधर्म-ग्रहणं मा भूद्” इति।

The śloka which says:

“The Lord who took the necessary means or upāya for making me live,
while yet in my mother’s womb -
is He now asleep or is He now dead
in regard to the means to be adopted
for making me live after being born ?”

- this is sometimes quoted in support of the statement that the Lord is alone the upāya
and that the jīva has to do nothing at all by way of upāya or vyāja.
It should be taken only as meaning that we should not seek any other protector
(and not to forbid man from any form of endeavour).

El Śloka que dice:

“El Señor que tomó los medios necesarios o upāya por hacerme vivir,
Mientras aún en el vientre de mi madre -
¿Está ahora dormido o ahora está muerto?
con respecto a los medios a adoptar
Por hacerme vivir después de haber nacido? "

- Esto a veces se cita en apoyo de la declaración de que el Señor está solo el upāya
y que el Jīva no tiene que hacer nada en absoluto a través de Upāya o Vyāja.
Debe tomarse solo como significado que no debemos buscar ningún otro protector
(y no prohibir al hombre de ninguna forma de esfuerzo).

‘‘यो मे गर्भगतस्यापि वृत्तिं कल्पितवान् प्रभुः ।
शेषवृत्तिविधानेऽपि किं सुप्तस्सोऽथवा मृत॥’’
(विष्णुधर्मः (?))
इत्यादिगळुम् रक्षकान्तरन्देडामैक्कुच् चॊऩ्ऩवैयत्तऩै;

इप्पडियागिल् ‘‘या म गर्भगतस्यापी’’ - त्यादिवचनङ्गळुक्कु भावमॆऩ्ऩवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् यो मे गर्भगतस्यापीति । यः - प्रभुः, गर्भगतस्यापि – कै काल्गळै नीट्टवुम् मुडक्कवुम् क्षमऩऩ्ऱिक्के गर्भत्तिले यिरुन्दवऩुक्कुम्, वृत्तिं कल्पितवान् – जीवनानुगुणवृत्तियै सङ्गल्बित्ताऩो; शेषवृत्तिविधानेऽपि – बाल्याद्यवस्थैकळिल् जीवनविधानत्तिलुम्, किमित्यादि । अन्द ईश्वरऩ् सुप्तऩायिरुक्किऱाऩो अल्लदु मृतऩाऩाऩो ऎऩ्ऱबडि।

इङ्गु सामान्यमाग उपायानुष्ठानत्तै निषधिप्पदागत् तोऱ्ऱुगैयाल् मोक्षोपायानुष्ठाननिषेधमुम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु पूर्वपक्षियिऩ् अभिप्रायम्। इदिऩ् भावत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् रक्षकान्तरम् तेडामैक्कुच् चॊऩ्ऩ वैयत्तऩै इति ।

नमक्कु अत्यन्ताशक्यमाऩ गर्भवासादिदशैयिलुम् रक्षित्त ईश्वरऩ्
सर्वदा जागरूकऩ् आयिरुक्क
देहयात्रैक्काग वेऱॊरुवऩैत् तेडवेण्डाम् ऎऩ्ऱु
सॊऩ्ऩदत्तऩैबोक्कि निर्व्यापारऩाग इरुक्कवेणुमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩबडियऩ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु।

अल्लाद बोदु भोजनादिव्-यापारङ्गळुन् तविर+++(=विहानं)+++ वेणुम्। +++(५)+++

अन्यथा भोजनादि-व्यापारा अपि त्याज्याः प्रसज्येरन् ।

Otherwise one will have to give up
even such endeavours as have to be made for obtaining food.

De lo contrario, uno tendrá que rendirse+++(??)+++
Incluso los esfuerzos que deben hacerse para obtener alimentos.

अल्लादबोदु भोजनादिव्यापारङ्गळुन् दविरवेणुम्।

विपक्षे बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् अल्लादबोदु इत्यादिना ।

‘‘स्वयं मृत्-पिण्ड-भूतस्य
पर-तन्त्रस्य देहिनः।’’
(स्वरक्षणेऽप्यशक्तस्य को हेतुः पररक्षणे॥)
(भारतम् शान्ति-पर्व २९४-१९)

‘‘स्वयं मृत्-पिण्ड-भूतस्य
पर-तन्त्रस्य देहिनः’’
(स्वरक्षणेऽप्यशक्तस्य को हेतुः पररक्षणे॥)
(भारतम् शान्ति-पर्व २९४-१९)

Likewise the following ślokas:-

“The embodied being is like a lump of clay
subject to the will of another
and unable to help himself.
How, then, can he protect another?,”

Del mismo modo, los siguientes Ślokas:-

“El ser encarnado es como un trozo de arcilla
sujeto a la voluntad de otro
e incapaz de ayudarse a sí mismo.
¿Cómo, entonces, puede proteger a otro? "

‘‘स्वयं मृत्पिण्डभूतस्य परतन्त्रस्य देहिनः’’(भारतम् शान्ति-पर्व २९४-१९)

‘‘स्वयं मृत्पिण्डभूतस्य’’ त्यादिगळुक्कु जीवऩ् अत्यन्तपरतन्त्रऩ् ऎऩ्बदिलेये तात्पर्यम्।

‘‘अप्रमेय’’ इत्यादि कळुक्कु ईश्वरऩ् स्वतन्त्रऩाय् कर्मानुगुणमाग जीवऩ्गळै प्रवर्तिप्पिक्किऱाऩ् ऎऩ्बदिलेये तात्पर्यमॆऩ्गिऱार् स्वयं मृत्पिण्डेत्यादिना । ‘‘स्वरक्षणेऽप्यशक्तस्य को हेतुः पररक्षणे’’ ऎऩ्बदु इदिऩ् उत्तरार्धम्।

‘‘अज्ञो जन्तुर् अनीशोऽयम्
आत्मनस् सुख-दुःखयोः ।
ईश्वर-प्रेरितो गच्छेत्
स्वर्गं वा श्वभ्रम्+++(=गर्तम्)+++ एव वा॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १२-३६)

‘‘अज्ञो जन्तुर् अनीशोऽयम्
आत्मनस् सुख-दुःखयोः ।
ईश्वर-प्रेरितो गच्छेत्
स्वर्गं वा श्वभ्रम्+++(=गर्तम्)+++ एव वा॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १२-३६)

and

" The jīva is ignorant and absolutely helpless in matters concerning his pleasures and pains.
He goes to svarga or naraka being directed by Iśvara,
who rules over all,”

y

“El Jīva es ignorante y absolutamente indefenso en asuntos sobre sus placeres y dolores.
Él va a Svarga o Naraka dirigido por Iśvara,
Quién gobierna sobre todo "

‘‘अज्ञो जन्तुरनीशोऽयमात्मनस्सुखदुःखयोः ।
ईश्वरप्रेरितो गच्छेत् स्वर्गं वा श्वभ्रमेव वा॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १२-३६)

अज्ञः – ज्ञानशून्यऩ्, अनीशः – शक्तियऱ्ऱवऩ्, इन्द इरण्डु श्लोकङ्गळुम् जीवपारतन्त्र्यपरम्।

‘‘अ-प्रमेयो ऽनियोज्यश् च
यत्र-काम-गमो वशी ।
मोदते भगवान् भूतैर्
बालः क्रिडनकैर् इव॥’’
(भारतम् सबा-पर्व ४०-७८)

‘‘अ-प्रमेयो ऽनियोज्यश् च
यत्र-काम-गमो वशी ।
मोदते भगवान् भूतैर्
बालः क्रिडनकैर् इव॥’’
(भारतम् सबा-पर्व ४०-७८)

लीला, देवः

and also,

“Inscrutable is Bhagavān.
He cannot be ordered by any one.
He can go wherever He chooses.
He has all beings under His control.

Like a child playing with its toys,
He plays with beings
(and enjoys His līlā)”

Y también,

“Inscrutable es Bhagavān.
No puede ser ordenado por nadie.
Puede ir a donde sea que elija.
Tiene todos los seres bajo su control.

Como un niño jugando con sus juguetes,
Juega con seres
(y disfruta de su līlā) "

‘‘अप्रमेयोऽनियोज्यश्च यत्र काम गमो वशी ।
मोदते भगवान् भूतैर्बालः क्रिडनकैरिव॥’’
(भारतम् सबा-पर्व ४०-७८)

अप्रमेयः – प्रमातुमयोग्यः । परिपूर्णऩॆऩ्ऱबडि। अनियोज्यः – इतरप्रेर्यऩऩ्ऱु स्वतन्त्रऩॆऩ्ऱबडि। यत्र कामगमः – यत्र कामस्तत्र गमः – गमनं यस्य तथोक्तः । वशी – वशे सर्वमस्येति वशी । भूतैः – कर्मानुगुणप्रवृत्तैः प्राणिभिः, क्रीडनकैः – क्रीडापरिकरङ्गळाऩ कन्तुकादिगळाले, इप्पडि प्राणिकळुक्कु क्रीडनकसाधर्म्यम् सॊल्लियिरुप्पदाल् उपायानुष्ठानम् वेण्डामॆऩ्ऱु शङ्गिप्पवऩिऩभिप्रायम्।
इङ्गु भूतशब्दम् कर्मानुगुण-प्रवृत्त-प्राणि-परम् आगैयाले
उपायानुष्ठानरूपकर्मत्तैप् पण्णि वैत्तु
तदनुगुणम् आगवे रक्षिक्कुमॆऩ्ऱु परिहारतात्पर्यम्।+++(5)+++

इत्य्-आदिगळिल्
जीवऩ्-उडैय पारतन्त्र्यमुम्
ईश्वरऩ् इवऩ्-उडैय-कर्मानुगुणम् आग नडत्तुम् बडियैयुञ्
जॊऩ्ऩव् इत्तऩै।

इत्य्-आदिषु जीवस्य पारतन्त्र्यम् ईश्वरस्य कर्मानुगुण-प्रवर्तन-प्रकारञ्चोच्यत इत्य् एतावद् एव ।

-- in these ślokas, what is intended to be stated
is only the jīva’s entire dependence (on the Lord)
and Iśvara treating him in accordance with his karma.
(They do not prescribe the giving up of all endeavour on the part of the jīva ).

- En estos Ślokas, lo que se pretende que se indique
es solo la dependencia completa del Jīva (del Señor)
e iśvara lo trató de acuerdo con su karma.
(No prescriben la renuncia de todo el esfuerzo por parte del Jīva).

इत्यादिगळिल् जीवऩुडैय पारतन्त्र्यमुम् ईश्वरऩिवऩुडैयकर्मानुगुणमाग नडत्तुम्बडियैयुञ्जॊऩ्ऩवित्तऩै।

इप्-+++(शठारि-)+++पाट्टुक्कुम् इव्-वचनङ्गळुक्कुम्
इप्पडि तात्पर्यम् अल्लाद बोदु
सर्व-शास्त्र-विरोधमुम्
+++(“तिरुमालिरुञ्जोलैमलैय् ऎऩ्ऱेऩ्” → ’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् पॊरुळ् आक्कि’ इत्यत्र यथा)+++
पूर्वापर-विरोधमुम् वरुम्।

अस्या +++(शठारि-)+++गाथाया एषां वचनानां चैवं तात्पर्ये ऽसति
सर्व-शास्त्र-विरोधः
+++(“तिरुमालिरुञ्जोलैमलैय् ऎऩ्ऱेऩ्” → ’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् पॊरुळ् आक्कि’ इत्यत्र यथा)+++
पूर्वापर-विरोधश् च प्रसज्येयाताम् ।

If this interpretation is not accepted for the verse in Tiruvoymozhi (quoted above ) and for these ślokas,
there will be conflict with all śāstras
and also inconsistencies with what has been said before.

Si esta interpretación no se acepta para el versículo en Tiruvoymozhi (citado anteriormente) y para estos Ślokas,
Habrá conflicto con todos los Śāstras
y también inconsistencias con lo que se ha dicho antes.

इप्पाट्टुक्कुमिव्वचनङ्गळुक्कुमिप्पडि तात्पर्य मल्लादबोदु सर्वशास्त्रविरोधमुम् पूर्वापरविरोधमुम् वरुम्।

विपक्षत्तिल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पाट्टुक्कुमित्यादिना । सर्वशास्त्रविरोधमुमिति ।
‘‘ज्योतिष्टोमेन स्वर्गकामो यजेत’’त्यादि स्वर्गाद्युपायविधायकशास्त्रङ्गळ् विरोधिक्कुम् ऎऩ्ऱबडि।

पूर्वापरविरोधमुमिति। ’’तिरुमालिरुञ्जोलैमलैयॆऩ्ऱेऩ्’’ ऎऩ्गिऱ आरम्भप् पासुरत्तिऱ्कुम् ’’इऩ्ऱ् ऎऩ्ऩैप् पॊरुळ् आक्कि’’ ऎऩ्गिऱव् इप्-पासुरत्तिऱ्कुम् विरोधम् वरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।