०६ कु-हैतुक-संसर्ग-वार्यता

ASSOCIATION WITH WICKED MEN SHOULD BE AVOIDED:

Se debe evitar la asociación con hombres malvados:

इव्व् अपहारङ्गळिल्
एद् एऩुम् ऒऩ्ऱु स्व-रूपत्तिल् +++(→विभागे)+++
मृदु-प्रज्ञऩ् आय् आत्म-समर्पणम् पण्णिऩ् अवऩुक्कु
विपरीत-संसर्गत्ताले वरुम् आगिल्

एष्व् अपहारेषु यस्य कस्यापि स्वरूपतो +++(→विभागे)+++ मृदु-प्रज्ञे कृतात्म-समर्पणे पुंसि
विपरीत-संसर्गाद् उपनतौ

Any one of these forms of denial might occur
in the case of a weak-minded man
who has performed prapatti,
on account of association with those
who are not fit to be associated with.

Cualquiera de estas formas de negación podría ocurrir
En el caso de un hombre de mente débil
quien ha realizado Prapatti,
Debido a la asociación con aquellos
que no están en condiciones de estar asociados con.

इव्वपहारङ्गळिलेदेऩुमॊऩ्ऱु स्वरूपत्तिल् मृदुप्रज्ञऩायात्म समर्पणम् पण्णिऩवऩुक्कु विपरीतसंसर्गत्ताले वरुमागिल्

‘‘दत्तस्य हरणेन च’’(शाण्डिल्यस्मृतिः)

ऎऩ्गिऱव् +++(दत्तस्य)+++ अपहारत्तिलुङ् कॊडियद्+++(=क्रूरम्)+++ आय्

कळवु+++(=चौर्यं)+++ कॊण्डु, कॊडुत्त द्रव्यत्तै +++(←आत्मानं)+++
मीळक् कळवु कॊण्डाऱ् पोलेय् आम्।+++(5)+++

स

‘‘दत्तस्य हरणेन च’’(शाण्डिल्यस्मृतिः)

इत्य्-उक्त-पहारतो ऽपि क्रूरतरः -

स्वयम् अपहृत्य दत्तस्य द्रव्यस्य +++(←आत्मनः)+++
पुनर्-अपहार इव संपद्येत ।

If such a misconception should occur,
it is worse “than the great sin of taking back a thing
that has been given away (to charity)”.
That sin will deprive a man of the merit acquired by all previous gifts
made from the time of birth onwards.
But this is worse,
for the object of the gift
was itself acquired by stealth from the person to whom it was given later,
and then the person is robbed of what was given to him.+++(5)+++

Si tal concepto erróneo se produzca,
es peor “que el gran pecado de recuperar una cosa que se ha dado (a la caridad) “.
Que el pecado privará a un hombre del mérito adquirido por todos los regalos anteriores
hecho desde la hora del nacimiento en adelante.

Pero esto es peor,
para el objeto del regalo
fue adquirido por el sigilo de la persona a la que se le dio más tarde,
y luego la persona es robada de lo que se le dio. +++ (5) +++

‘‘दत्तस्य हरणेन च’’(शाण्डिल्यस्मृतिः) ऎऩ्गिऱ वपहारत्तिलुङ्गॊडियदाय् कळवु कॊण्डु कॊडुत्तद्रव्यत्तै मीळक् कळवु कॊण्डाऱ्पोलेयाम्।

हैतुकसंसर्गम् इव्वपहारङ्गळुक्कु प्रधानकारणमागैयाले सुतरां परिहरणीयमॆऩ्गिऱार् इव्वपहारङ्गळिले एदेऩुमॊऩ्ऱु इत्यादिना ।
अप्रपन्न विषयत्तिल् हैतुकसंसर्गम् व्यामोहजनकमाय् बाधकमाऩालुम् प्रपन्नऩुक्कु बाधकमागुमो वॆऩ्ऩ सम्यङ्न्यस्तभरऩुक्कु बाधकमागाविडिलुम् सम्यङ्न्यस्तभररल्लादार्क्कु बाधकमा मॆऩ्गिऱार् स्वरूपत्तिल् मृदुप्रज्ञऩायित्यादिना ।
मृदुप्रज्ञऩाय् - तऩ् स्वरूपत्तिल् दृढमाऩ शेषत्व निश्चयमिल्लादवऩाय्, आत्मसमर्पणम् पण्णिऩवऩुक्कु – भगवच्छेषत्वानुसन्धान रूपमाऩ स्वरूपसमर्पणम् पण्णिऩ प्रपन्नऩुक्कु, विपरीतसंसर्गत्ताले वरुमागिलिति ।
विपरीतसंसर्गत्ताले पूर्वोक्तपहारान्यतमम् वरुमागिलॆऩ्ऱबडि। दत्तस्य हरणेन च ऎऩ्गिऱ अपहारत्तिलुङ्गॊडियदायिति ।
अपहारम् कॊडियदु; दत्तापहारम् अदिलुम् कॊडियदु; अपहृतदत्तापहारमदिलुङ् गॊडियदु ऎऩ्ऱभिप्रायम्।+++(5)+++
अदै विवरिक्किऱार् कळवु कॊण्डु कॊडुत्त द्रव्यत्तै मीळक् कळवुगॊण्डाऱ्पोलेयामिति ।

‘‘योऽन्यथा सन्तम् आत्मानम्
अन्यथा प्रतिपद्यते ।
किं तेन न कृतं पापं
चोरेणात्मापहारिणा॥’’ +++(5)+++

ऎऩ्गिऱबडि अनादिकालम् भगवच्छषभूतमाऩ स्वस्वरूपत्तै स्वतन्त्रमाग निऩैत्तु अपहरिरित्तुप्पोन्दविवऩ् भरसमर्पणकालत्तिल् भगवच्छेषत्वानुसन्धानरूपस्वरूपसमर्पणत्तैच् चॆय्दु हैतुकसंसर्गत्ताल् मऱुबडि तऩ् स्वरूपत्तै स्वतन्त्रमाग ऎण्णिऩाल् अदु अपहृतदत्तापहारतुल्यमामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्। इदु दत्तापहारत्तिलुम् कॊडियदिऱे।

आगैयाल् बहु-विधङ्गळ् आऩ व्यामोह-कारणङ्गळिल्
हैतुक-संसर्गम् पोर परिहरणीयम् +++(मृदु-प्रज्ञैः)+++।

अतो बहु-विधेषु व्यामोह-कारणेषु
हैतुकसंसर्गः सुदूरं परिहरणीयः +++(मृदु-प्रज्ञैः)+++।

Therefore, of the many causes of delusion,
association with rationalists (and sceptics) is most to be avoided.

Por lo tanto, de las muchas causas de engaño, La asociación con racionalistas (y escépticos) es más evitado.

आगैयाल् बहुविधङ्गळाऩ व्यामोहकारणङ्गळिल् हैतुक संसर्गम् पोर परिहरणीयम्।

आगैयाल् – अनर्थावहङ्गळिल् प्रधानमागैयाल्। बहुविधङ्गळाऩ व्यामोहकारणङ्गळिल् - अन्नदोषहैतुकसंसर्गादिरूपङ्गळाऩ व्यामोहकारणङ्गळिऩ् मध्यत्तिल्, पोरप्परिहरणीयम् - सुतरां परिहरणीयम्।

इव्वर्थत्तै

‘‘पाषण्डिनो विकर्म-स्थान्
बैडाल-व्रतिकान् शठान् ।
हैतुकान् बक-वृत्तींश् च
वाङ्-मात्रेणापि नार्चयेत्॥’’
(विष्णुपुराणम् ३-१८-१०१।)

इममर्थं

‘‘पाषण्डिनो विकर्मस्थान्
बैडाल-व्रतिकान् शठान् ।
हैतुकान् बक-वृत्तींश् च
वाङ्मात्रेणापि नार्चयेत्॥’’
(विष्णुपुराणम् ३-१८-१०१।)

This has been declared in passages like the following:

“These who are heretics opposed to the Vedas,
those who do things forbidden in the śāstras,
those who are like cats (deceiving others ),
sceptics, rationalists who depend only on reason,
those who are like cranes ( ever injuring others who are near them) -
these should never be honoured even with words “;

Esto ha sido declarado en pasajes como los siguientes:

“Estos que son herejes opuestos a los Vedas,
Aquellos que hacen cosas prohibidas en los Śāstras,
aquellos que son como gatos (engañando a otros),
escépticos, racionalistas que dependen solo de la razón,
Aquellos que son como grullas (alguna vez hiriendo a otros que estén cerca de ellos) - Estos nunca deberían ser honrados incluso con palabras “;

इव्वर्थत्तै ‘‘पाषण्डिनो विकर्मस्थान् बैडालव्रतिकान् शठान् । हैतुकान् बकवृत्तींश्च वाङ्मात्रेणापि नार्चयेत्’’(विष्णुपुराणम् ३-१८-१०१।)

इदिल् प्रमाणम् काट्टुगिऱार् इव्वर्थत्तै इत्यादिना ।
पाषण्डिकळ् - योऽन्यं दवं परत्वेन, ‘‘य तु सामान्यभावन मन्यन्ते पुरुषोत्तमम् । त वै पाषण्डिनो ज्ञयाः’’ ऎऩ्गिऱबडि देवतान्तरत्तै
भगवाऩैक्काट्टिलुम् उत्कृष्टमायुम् भगवाऩुक्कु सममायुम् ऎण्णुमवर्गळ्, विकर्मस्थर् - शिखायज्ञोपवीतत्यागिकळ्। बैडालव्रतिकर् - बिडालवत् वञ्चकर्गळ्, शठर् - गूढमाग वञ्चिक्कुमवर्गळाय् नास्तिगर्गळाऩ वेदाप्रामाण्यवादिगळ्। बकवृत्तिकळ् - बकम् पोल् सन्निहितहिंसकराऩ डम्भर्। वाङ्मात्रेणापि नार्चयेदिति । सल्लापस्सहभोजनमित्यादिषु सल्लापस्यापि संसर्गत्वाभिधानात् ।

‘‘डम्भि-हैतुक-पाषण्डि–
बक-वृत्तींश् च वर्जयेत्’’
(मनुस्मृति ४-३०।)

‘‘डम्भि-हैतुक-पाषण्डि–
बक-वृत्तींश् च वर्जयेत्’’
(मनुस्मृति ४-३०।)

so it is said also:-

“A man suffering from starvation may beg money of a king, of his own pupil, and of the men whom he has helped to perform a sacrifice ( yajna);
But one should never beg of those who are dissemblers, rationalists, heretics and men with the nature of cranes.”

Entonces también se dice:-

“Un hombre que sufre de hambre puede suplicar dinero de un rey, de su propio alumno
y de los hombres a quienes ha ayudado a realizar un sacrificio (Yajna);
Pero uno nunca debe rogar a aquellos
que son difundidos, racionalistas, herejes y hombres con la naturaleza de las grúas “.

‘‘डंभिहैतुकपाषण्डिबकवृत्तींश्च वर्जयेत्’’(मनुस्मृति ४-३०।)

‘‘नासद्भिः किञ्चिद् आचरेत्’’(याज्ञवल्क्यस्मृति १-१३०।)

‘‘नासद्भिः किञ्चिद् आचरेत्’’(याज्ञवल्क्यस्मृति १-१३०।)

Again,

“One should associate with good men (i.e. men who know God.)
Whether in dispute or friendship,
one should associate only with them;
one should never do any of these things
with the wicked (those who do not believe in God)”,

De nuevo,

“Uno debe asociarse con hombres buenos (es decir, hombres que conocen a Dios).
Ya sea en disputa o amistad,
uno debe asociarse solo con ellos;
uno nunca debe hacer ninguna de estas cosas
con los malvados (aquellos que no creen en Dios) “,

‘‘नासद्भिः किञ्चिदाचरेत्’’(याज्ञवल्क्यस्मृति १-१३०।)

असत्तुक्कळ् - ब्रह्मज्ञानमिल्लादवर्गळ्।

त्यज दुर्जन-संसर्गं

त्यज दुर्जन-संसर्गं

“Give up the company of the wicked;
associate ever with the good;
do whatever is righteous, both in the day and in the night,
remember always that you yourself and those who are related to you are not immortal.”

“Renuncia a la compañía de los malvados;
Asociar siempre con el bien;
Haz lo que sea justo, tanto en el día como en la noche,
Recuerda siempre que
tú y aquellos que están relacionados con ti no son inmortales “.

त्यज दुर्जनसंसर्गं

दुर्जनर् - सज्जनस्थितियै सहियादवर्गळ्।

‘‘वरं हुत-वह-ज्वाला-
पञ्जरान्तर् व्यवस्थितिः । न शौरि-चिन्ता-विमुख-
जन-संवास-वैशसम्॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व)

इत्यादिगळिले प्रपञ्चित्तार्गळ्।

‘‘वरं हुत-वह-ज्वाला-
पञ्जरान्तर् व्यवस्थितिः । न शौरि-चिन्ता-विमुख-
जन-संवास-वैशसम्॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व)

इत्यादिषु प्रपञ्चयामासुः ।

And again,

“Far better is it to dwell
in à cage of flaming fire
than to commit the crime of dwelling with sceptics,
who do not countenance any thought of Śaurī (Bhagavān).”

Y de nuevo,

“Mucho mejor para vivir
en à jaula de fuego llameante
que cometer el crimen de vivir con escépticos,
quienes no cuentan ningún pensamiento de Śaurī (Bhagavān) “.

‘‘वरं हुतवहज्वालापञ्जरान्तर्व्यवस्थितिः । न शौरिचिन्ताविमुखजनसंवासवैशसम्॥’’
(भारतम् आरण्य-पर्व)
इत्यादिगळिले प्रपञ्चित्तार्गळ्।

हुतवहज्वालपञ्जरान्तर्व्यवस्थितिः – अग्निज्वालैयाल् कट्टप्पट्ट पञ्जरत्तिल् इरुप् पाऩदु, वरं – मनाक् प्रियम्।
इदागिलुम् किञ्चित् प्रियमायिरुक्कुम्,

‘‘वरं त्रिषु क्लीबे मनाक् प्रिये’’

ऎऩ्बदु निघण्टु ।

शौरिचिन्ताविमुखजनसंवासवैशसमिति । संवासवैशसं – सहवासमागिऱवधम्; दुःखमिति वा । न वरं – ईषत्तुम् प्रियमऩ्ऱु।

इन्द हैतुकरोट्टै संभाषणम्

‘‘मायया ऽपहृत-ज्ञानाः’’(गीता ७-१५।)

ऎऩ्गिऱ बडिये
कण्डु+++(+अपि)+++-मति कॆट्टाऩ् आक्कि,

इदं हैतुक-संभाषणं

‘‘मायया ऽपहृत-ज्ञानाः’’(गीता ७-१५।)

इति रीत्या
लब्ध-ज्ञान-भ्रष्टताम् आपाद्य,

Conversation with rationalists makes men foolish in spite of their seeing,

‘as their knowledge is lost by specious reasoning.’

La conversación con los racionalistas
hace que los hombres sean
tontos a pesar de su visión,

‘ya que su conocimiento se pierde por un razonamiento engañoso’.

इन्द हैतुकरोट्टै संभाषणम्‘‘माययापहृतज्ञानाः’’(गीता ७-१५।) ऎऩ्गिऱबडिये कण्डु मदिगॆट्टाऩाक्कि,

इऩि हैतुकसम्भाषणत्तिऩ् अनर्थावहत्वत्तैक् काट्टुगिऱार् इन्द हैतुकरोट्टै सम्भाषणमित्यादिना । कण्डु मदिगॆट्टाऩाक्कि तॆरिन्दिरुन्दुम् पुत्तिगॆट्टवऩागप्पण्णि।

‘‘चतुर्विधा मम जना
भक्ता एव हि ते श्रुताः’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३३)

ऎऩ्ऱु ईश्वरऩ् “नम्म्-उडैयवर्गळ्” ऎऩ्ऩुम्
नालु वगैयिलुङ् गूडादे

‘‘चतुर्विधा मम जना
भक्ता एव हि ते श्रुताः’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३३)

इतीश्वरेणास्मदीया इत्य्-उक्तेषु
चतुः-प्रकारेष्व् अनन्तर्भाव्य,

मूढः > नराधमः > मयया ऽपहृतचेताः > आसुर-भावम् आश्रितः (यो भगवत्-स्तुतिं न सहते)
इति विभागान्तरम् अप्य् अभक्तेषूक्तम्।

(this association with rationalists ) removes men from
every one of the four classes
which Iśvara calls His own, in the śloka :

“My “people” are of four classes
and they are all known to be my bhaktas.”

(esta asociación con racionalistas) elimina a los hombres de
cada una de las cuatro clases
que iśvara llama suyo, en el śloka:

“Mi gente son de cuatro clases
Y todos son conocidos por ser mis bhaktas “.

‘‘चतुर्विधा मम जना भक्ता एव हि ते श्रुताः’’(भारतम् शान्ति-पर्व ३५०-३३) ऎऩ्ऱु ईश्वरऩ् नम्मुडैयवर्गळॆऩ्ऩुम् नालु वगैयिलुङ् गूडादे

ईश्वरऩ् नम्मुडैयवर्गळॆऩ्ऩुम् नालुवगैयिलुङ्गूडादे - स्वविषयक भक्तिरूपसम्बन्धत्तैयिट्टु ईश्वरऩाले नम्मुडैयवर्गळॆऩ्ऱु आदरिक्कप्पट्ट ‘‘आर्तो जिज्ञासुरर्थार्थी ज्ञानी च’’ ऎऩ्गिऱ नालु वगैयिलुमन्तर्भूतऩागादे,

’’अळिय+++(=स्निग्ध)+++ नम्-पैयल्+++(=शिषुः)+++ ’’(तिरुमालै ३७।)

ऎऩ्ऩाद बडि पण्णि

“अनुकम्पनीया अस्मद्-बालाः”

इत्य्-उक्त्य्-अ-विषयताम् अपाद्य,

It would take them away from the group of men
whom Śrī Raṅganātha calls
“lads who are worthy of His love.”

Los alejaría del grupo de hombres
a quien Śrī Raṅganātha
“muchachos que son dignos de su amor”.

’’अळिय नम्बैय’’(तिरुमालै ३७।) लॆऩ्ऩादबडि पण्णि

अळिय - स्निग्धऩाऩ, नम् - नम्मुडैय, पैयल् - कुऴन्दै, ऎऩ्ऩादबडि पण्णि - ऎऩ्ऱभिमानित्तुच् चॊल्लादबडि पण्णि,

‘‘न मां दुष्-कृतिनो मूढाः प्रपद्यन्ते’’(गीता ७-१५।)

ऎऩ्गिऱ भगवद्-अभिमान–बाह्य-वर्गत्तिले कोप्प्+++(=अन्तर्भाव)+++-उण्णप् पण्णुम्।

‘‘न मां दुष्-कृतिनो मूढाः प्रपद्यन्ते’’(गीता ७-१५।)

इत्य्-उक्ते भगवद्-अभिमान-बाह्य-वर्गे ऽन्तर्भावयति ।

It would throw them into the midst of
those who are outside the range of Bhagavān’s love
as declared in:

" There are wicked men who do not seek my protection by performing prapatti;
they are of four classes :
fools, men who are vile,
men who have lost their knowledge by specious reasoning
and men who are of the nature of the Asuras.”

Los arrojaría a medio de
los que están fuera del rango del amor de Bhagavān
Como se declara en:

“Hay hombres malvados que no buscan mi protección al realizar Prapatti;
Son de cuatro clases:
tontos, hombres que son viles,
hombres que han perdido su conocimiento por razonamiento engañoso
y los hombres que son de la naturaleza de los Asuras “.

‘‘न मां दुष्कृतिनोमूढाः प्रपद्यन्ते’’(गीता ७-१५।) ऎऩ्गिऱ भगवदभिमानबाह्यवर्गत्तिले कोप्पुण्णप्पण्णुम्।

इप्पडि भगवदभिमानविषयत्वत्तै उण्डु पण्णादमात्रमऩ्ऱिक्के बाह्यवर्गत्तिलुम् सेर्क्कुमॆऩ्गिऱार् न मामिति ।

अ-शरण्य-शरण्यऩ् आऩ सर्वेश्वरऩै शरणम् आगप् पऱ्ऱुगिऱ परमास्तिकऩुक्कुच्
चिलरोडु सेर्त्तियाल्

बाह्यतै वाराद् आगिलुम्,
अवऩुक्कुक् कलक्कङ्गळ् वरवुम्,
अदुक्कु सदाचार्यर्गळ् परिहारम् पण्णवुङ्

काणा निऩ्ऱोम्।

अ-शरण्य–शरण्यं सर्वेश्वरं शरणतया स्वीकुर्वतः परमास्तिकस्य
कैश्चित् सह संगत्या
बाह्यतायाः संभवाभावेऽपि
तस्य व्यामोहोत्पत्तिः,
तस्य सदाचार्यैः परिहरणं च पश्यामः
+++(यथा गोविन्दो शैवीभूतो श्री-शौल-पूर्णेन पुनर् आनीतः)+++।

Even men with supreme faith
that have sought the protection of the Supreme Ruler who is the Saviour
of those that have no one to protect them -
even they¹, we know, become deluded by association with others;
though they are not cast away,
they have afterwards to be corrected by good ācāryas.

Incluso hombres con fe suprema
que han buscado la protección del gobernante supremo que es el salvador
de aquellos que no tienen a nadie que los proteja -
Incluso ellos ², sabemos, se vuelven engañados por la asociación con otros;
Aunque no sean rechazados,
Posteriormente tienen que ser corregidos por el buen ācāryas.

अशरण्यशरण्यऩाऩ सर्वेश्वरऩै शरणमागप्पऱ्ऱुगिऱ परमास्तिकऩुक्कुच् चिलरोडु सेर्त्तियाल् बाह्यतै वारादागिलुम् अवऩुक्कुक् कलक्कङ्गळ् वरवुम् अदुक्कु सदाचार्यर्गळ् परिहारम् पण्णवुङ्गाणा निऩ्ऱोम्।

भगवद्विमुखर्गळुक्कु हैतुकसंसर्गत्ताले बाह्यतै सम्भावितमाऩालुम्, वेदान्तश्रवणादिगळ् पण्णि परमास्तिकऩाय्प्पोन्दवऩुक्कु बाह्यतै वरुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अशरण्यशरण्यऩाऩ इति । अवऩुक्कुक् कलक्कङ्गळ् वरवुम् इत्यादि । ऎम्बारुक्कु यादवप्रकाशादिसंसर्गत्ताले देवतान्तरसंसर्गपर्यन्तमाऩ कलक्कम् नेर्न्ददैयुम्, अवर् पॆरिय तिरुमलै नम्बियिऩुडैय उपन्यासोपदेशादिगळाले तिरुन्दि, परमैकान्तिसार्वभौमराऩदैयुम् इङ्गे अनुसन्धिप्पदु।

मह-र्षिगळुम्

‘‘एकं यदि भवेच् छास्त्रं
ज्ञानं निस्संशयं भवेत् ।
बहुत्वाद् इह शास्त्राणां
ज्ञान-तत्त्वं सु-दुर्-लभम् ॥’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०५।)

ऎऩ्ऱुम्,

मह-र्षयोऽपि

‘‘एकं यदि भवेच् छास्त्रं
ज्ञानं निस्संशयं भवेत् ।
बहुत्वाद् इह शास्त्राणां
ज्ञान-तत्त्वं सु-दुर्-लभम् ॥’’
(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०५।)

इति,

शास्त्रम्, भ्रमः, निश्चयः, संशयः

Have not the great sages declared :-

“If there were only one śāstra,
it would be possible to acquire knowledge free from doubts.
Because there are many śāstras in this world,
it is exceedingly difficult to obtain knowledge that is true”

No he declarado los grandes sabios:-

“Si solo hubiera un Śāstra,
Sería posible adquirir conocimiento libre de dudas.
Porque hay muchos Śāstras en este mundo,
Es extremadamente difícil obtener un conocimiento que sea cierto "

महर्षिकळुम् ‘‘एकं यदि भवेच्छास्त्रं ज्ञानं निस्संशयं भवेत् । बहुत्वादिह शास्त्राणां ज्ञानतत्त्वं सुदुर्लभम् ॥’’(इतिहास-समुच्चयः ३३-१०५।) ऎऩ्ऱुम्,

इप्पडि भगवदाश्रितर्गळुक्कुम् संशयमुण्डागुमॆऩ्ऱुम्, संशयमुण्डाऩाल् भगवाऩ् विलगिविडुवारॆऩ्ऱुम् महर्षिकळे सॊऩ्ऩार्गळॆऩ्गिऱार् महर्षिकळुमित्यादिना । एकं यदि ऎऩ्गिऱवचनम् साधारणमागैयालदु भगवदाश्रितरुक्कुम् संशयमुण्डागुमॆऩ्बदिल् प्रमाणमागुमॆऩ्ऱु करुत्तु। शास्त्रं एकं भवेद्यदि - ऎल्ला शास्त्रङ्गळुम् एककण्ठमागुमागिल्, बहुत्वात् - भिन्नाभिप्रायकत्वात्,

‘‘निस्संशयेषु सर्वेषु
नित्यं वसति वै हरिः ।
ससंशयान् हेतुबलान्
नाध्यावसति माधवः ॥’’+++(4)+++
(भारतम् शान्ति-पर्व ८५९-७१।)

ऎऩ्ऱुञ् जॊऩ्ऩार्गळ् इऱे।

‘‘निस्संशयेषु सर्वेषु
नित्यं वसति वै हरिः ।
ससंशयान् हेतुबलान्
नाध्यावसति माधवः ॥’’+++(4)+++
(भारतम् शान्ति-पर्व ८५९-७१।)

इत्य् ऊचुः किल ।

and again,

“The Lord dwells in all who are free from doubt.
The Lord of Lakṣmī never dwells with those
who are full of doubt
owing to the exercise of free thinking.”

Y de nuevo,

“El Señor habita en todos los que están libres de dudas.
El Señor de Lakṣmī nunca habita con esos
que están llenos de dudas
Debido al ejercicio del pensamiento libre “.

‘‘निस्संशयेषु सर्वेषु नित्यं वसति वै हरिः ।
ससंशयान् हेतुबलान्नाद्ध्यावसति माधवः ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ८५९-७१।) ऎऩ्ऱुञ्जॊऩ्ऩार्गळिऱे।

नित्यं वसति – नित्यं सन्निहिता भवति । नाध्यावसति – विट्टुप्पोगिऱाऩॆऩ्गै। इव्वचनङ्गळिल् शास्त्रतात्पर्यभेदत्तिऩालुम्, हेतुबलत्तिऩालुम् संशयमुण्डागुमॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् इदु भगवदाश्रितरुक्कुम् सम्भावितमॆऩ्ऱु करुत्तु।