०३ भगवन्-निग्रह-निवर्तक-त्रयम्

THREE CAUSES BY WHICH THE LORD’S GRACE IS WON:

Tres causas por las cuales se gana la gracia del Señor:

इव्व्-अर्थङ्गळिल्
ज्ञातव्यतमम् आऩ सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱवुम्
साध्योपाय-विषयम् आगवुम्
इव्व्-उपाय-प्रभाव-विषयम् आगवुम् +++(→महाविश्वासाभावायापि)+++

कर्म-वश्यरुक्कुक् कडुगत्+++(=शीघ्रं)+++ तॆळिवु पिऱवामैक्कु
स्व-तन्त्रऩ् आऩ सर्वेश्वरऩ्
इवर्गळ्-उडैय पूर्वापराधत्तालेय् इट्ट निऩैप्प्+++(→सङ्कल्पस्य)+++ ईडु+++(=सम)+++-माऱुगैक्कु+++(=परिवर्तनाय)+++
प्रधान-कारणम् मूऩ्ऱ् उण्डु।

[[१८३]]

एष्व् अर्थेषु
ज्ञातव्यतमे सिद्धोपाय-विषये, साध्योपाय-विषये, एतद्-उपाय-प्रभाव-विषये च

कर्म-वश्यानां झटिति विशद-ज्ञानस्यानुत्पत्तये +++(→महाविश्वासाभावायापि)+++

स्व-तन्त्रेण सर्वेश्वरेण
एतदीय-पूर्वापराधानुगुणं कृतस्य संकल्पस्य निवर्तनार्थं
प्रधानकारणानि त्रीणि भवन्ति ।

महा-विश्वासे समस्या यथा -
शुनक-दंशे पीडाकरं १४-औषधि-वेधं विश्वस्य १-औषधि-वेध-प्रभावे लोकस्याविश्वासः।

There are three main causes
for the removal of the will of the Lord
imposed on men as a punishment for past sins,
owing to which the jīvas who are subject to the sway of past karma
have no clear knowledge concerning
the upāya that is already existent (namely Bhagavān),
the upāya by which His favour is secured (Sādhyopāya)
and also the potency of these upāyas.

Hay tres causas principales
Para la eliminación de la voluntad del Señor
impuesto a los hombres como castigo por los pecados pasados,
debido a los cuales los Jīvas que están sujetos al dominio del karma pasado
no tiene conocimiento claro sobre
el upāya que ya es existente (es decir, bhagavān),
el upāya por el cual su favor está asegurado (sādhyopāya) y también la potencia de estos upāyas.

इव्वर्थङ्गळिल् ज्ञातव्यतममाऩ सिद्धोपायत्तैप्पऱ्ऱवुम् साध्योपायविषयमागवुम् इव्वुपायप्रभावविषयमागवुम् कर्मवश्यरुक्कुक्कडुगत्तॆळिवु पिऱवामैक्कु स्वतन्त्रऩाऩ सर्वेश्वरऩ् इवर्गळुडैय पूर्वापराधत्तालेयिट्ट निऩैप्पीडुमाऱुगैक्कु प्रधानकारणम् मूऩ्ऱुण्डु।

इप्पडि अर्थानुशासनभागत्तिलेये सर्वार्थमुम् सॊल्लप्पट्टिरुक्क स्थिरीकरणभागम् अवश्यकर्तव्यमो? कीऴ्च् चॊऩ्ऩवर्थङ्गळिल् तॆळिवु उण्डाय् प्रपन्नराऩार्गळुक्कु उक्तार्थत्तिल् कलक्क मुण्डागुमो? हैतुकरोट्टै संसर्गत्ताले बुद्धिचलनमुम्, अदडियाग शङ्कादिगळुम् सम्भविक्कलामॆऩ्ऩिल्; अप्पोदु ऎल्ला अर्थत्तैयुम् स्थिरीकरिक्कवेण्डियिरुक्क, सिद्धोपाय साध्यापाय तत्प्रभावमात्रशोधनम् पोदुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वर्थङ्गळिलित्यादिना ।

ज्ञातव्यतममाऩ इति । इदऩाल् सिद्धापायादिगळ् प्रधानतमङ्गळागैयाले तच्छोधनमे आवश्यकमॆऩ्बदु ज्ञापितम्। कडुगत् तॆळिवुबिऱवामैक्कु - शीघ्रमाग समीचीननिर्णयमुण्डागामैक्कु। इट्ट निऩैप्पु - इवऩ् सिद्धोपायादिगळै शीघ्र
माग वऱियक्कडवऩल्लऩ् ऎऩ्गिऱ भगवत्सङ्कल्पम्। ईडुमाऱुगैक्कु - निवृत्तियडै वदऱ्कु, निवृत्तिपूर्वकमाऩ समीचीनज्ञानोत्पत्तिक्कु ऎऩ्ऱबडि। प्रधानकारणम् मूऩ्ऱुण्डु इति । अप्रधानकारणङ्गळ् अनेकङ्गळिरुन्दालुम् प्रधानकारणम् मूऩ्ऱे ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

“अवैय् ऎवै” यॆऩ्ऩिल्;
‘‘+++(शरणागतिर्)+++ अस्तु मे’’ ऎऩ्ऱ् अपेक्षित्ताल्
‘‘अस्तु ते, तयैव सर्वं संपत्स्यते’’
ऎऩ्गिऱ तिरु-मुखप्-पासुरमुम्,
सदाचार्यानुग्रहमुम्,
सत्-संप्रदाय-सिद्धियुम्।

तानि कानीति चेत् —
“+++(शरणागतिर्)+++ अस्तु" इत्य्-अपेक्षणे कृते सति,
“अस्तु ते तथैव सर्वं संपत्स्यते” इति श्री-मुख-सूक्तिः,
सद्-आचार्यानुग्रहः,
सत्-संप्रदाय-सिद्धिश् चेति ।

क्वचित् सत्-सम्प्रदाय-सिद्धौ सद्-आचार्य-प्राप्तिर् न स्याद् इति पृथक् परिगणना।

सिद्धं सत्-सम्प्रदाये स्थिर-धियम् अनघं
श्रोत्रियं ब्रह्मनिष्ठं
सत्त्व-स्थं सत्य-वाचं समय-नियतया
साधु-वृत्त्या समेतम् ।
डम्भासूयादि-मुक्तं जित-विषयि+++(=इन्द्रिय)+++-गणं
दीर्घ-बन्धुं दयालुं
स्खालित्ये शासितारं स्व-पर-हित-परं
देशिकं भूष्णुर् ईप्सेत्+++(← आप्)+++ ॥ 1 ॥

इति न्यास-तिलके। अत्र सत्-सम्प्रदाय-सिद्धिम् अन्तरा लक्षणान्तराण्य् उक्तानीति सद्-आचार्य-प्राप्तेः पृथक् सङ्ख्यानम्।

They are as follows:-

One is the speech that comes from the lips of Lakṣmī :
If one asks,
“May this Śaraṇāgati be mine!"
Her reply is
“Let it be yours;
everything will be obtained by it alone.”

Next is the grace of the good ācārya
and the third is the observance of the tradition of the righteous.

Son los siguientes:-

Uno es el discurso que proviene de los labios de Lakṣmī:
Si uno pregunta,
“¡Que este Śaraṇāgati sea mío!”
Su respuesta es
“Que sea tuyo;
Todo será obtenido solo por él “.

La siguiente es la gracia del buen ācārya
y el tercero es la observancia de la tradición de los justos.

अवैयॆवै यॆऩ्ऩिल्; ‘‘अस्तु मे’’ ऎऩ्ऱपेक्षित्ताल् ‘‘अस्तु ते तयैव सर्वं संपत्स्यते’’ ऎऩ्गिऱ तिरुमुगप्पासुरमुम्, सदाचार्यानुग्रहमुम्, सत्संप्रदायसिद्धियुम्।

अदिऩ् स्वरूपत्तै प्रश्न-पूर्वकम् आग विवरिक्किऱार् अवैयॆवैय् ऎऩ्ऩिल् इत्य्-आदिना ।

अस्तु ते तयैव सर्वं सम्पत्स्यते ऎऩ्गिऱ तिरुमुगप्पासुरमुम् - श्रीगद्यत्तिल् प्रत्युत्तरम् पोल् अरुळिच्चॆय्यप्-पट्ट लक्ष्मियिऩ्-उडैय तिरुप्-पवळत्तिऩ् श्रीसूक्तियुम्, सदाचार्यानुग्रहमुमिति ।
इदुवुम् अदृष्ट-विधया समीचीन-ज्ञान-कारणम्।

सत्सम्प्रदायसिद्धियुमिति ॥ इदु साक्षात् ज्ञान-हेतुव् ऎऩ्बदु मेले विशदम्।

इवऱ्ऱिल् सद्-आचार्यानुग्रहत्तुक्कु व्याजङ्गळुम्
इदिऩ् फल-विशेषङ्गळुम् पराशर-मैत्रेय-सञ्जयाश्वलायनादि-वृत्तान्तङ्गळिले कण्डु-गॊळ्वदु।

एषु सद्-आचार्यानुग्रहस्य व्याज-भूतानि कारणानि
एतत्-फल-विशेषाश् च
पराशर-मैत्रेय-सञ्जयाश्वलायनादि-वृत्तान्तेषु द्रष्टव्यानि ।

The means (vyāja) by which the grace of the good ācārya can be secured
and the benefits arising therefrom
may be understood from the episodes of Parāśara, Maitreya, Sañjaya, Aśvalāyana and others.

(By the advice of Vasiṣṭa,
Parāśara put a stop to the performance of a satra (sacrifice)
which was aimed at the destruction of Rākṣasas.
Pleased with this, Vasiṣṭa and Pulastya blessed him for his forbearance
with a knowledge of the śāstras
and with the gifts necessary for the composition of a purāṇa.

Maitreya studied the Vedas, the dharma śāstra s and the Vedaṅgas from his guru
and, by his grace, obtained a knowledge of Vedānta
by which he realised how the origin, maintenance and destruction of the world occur
and how there is nothing other than Viṣṇu .

Sañjaya says:-
“By the grace of Vyāsa,
I listened to this supreme Yoga, the most secret of all,
from Kṛṣṇa Himself the Lord of all Yogas”.

Aśvalāyana learnt the Rig Veda by his devotion to Śaunaka.)

Los medios (vyāja) por el cual se puede asegurar la gracia del bien ācārya
y los beneficios que surgen de eso
puede entenderse a partir de los episodios de Parāśara, Maitreya, Sañjaya, Aśvalāyana y otros.

(Por consejo de Vasiṣṭa,
Parāśara puso fin a la actuación de una satra (sacrificio)
que estaba dirigido a la destrucción de Rākṣasas.
Complacidos con esto, Vasiṣṭa y Pulastya lo bendecieron por su paciencia
con conocimiento de los Śāstras
y con los dones necesarios para la composición de un Purāṇa.

Maitreya estudió los Vedas, el Dharma Śāstra S y los Vedaṅgas de su Guru
y, por su gracia, obtuvo un conocimiento de Vedānta
por el cual se dio cuenta de cómo ocurre el origen, el mantenimiento y la destrucción del mundo
y cómo no hay nada más que Viṣṇu.

Sañjaya dice:-
“Por la gracia de Vyāsa,
Escuché este yoga supremo, el más secreto de todos,
Del mismo Kṛṣṇa el Señor de todas las yogas “.

Aśvalāyana aprendió el Rig Veda por su devoción a Śaunaka.)

इवऱ्ऱिल् सदाचार्यानुग्रहत्तुक्कु व्याजङ्गळुम् इदिऩ् फलविशेषङ्गळुम् पराशरमैत्रेयसञ्जयाश्वलायनादिवृत्तान्तङ्गळिलेगण्डुगॊळ्वदु।

इम् मूऩ्ऱिल् प्रथमोद्दिष्टमाऩ तिरुमुगप् पासुरत्तिऱ्कुक् कारणम् ‘‘अस्तु मे’’ ऎऩ्गिऱ प्रपत्तिपूर्वकप्रार्थऩैयॆऩ्ऱुम्,
फलविशेषम् ‘‘तयैव सर्वं सम्पत्स्यते’’ ऎऩ्ऱनुग्रहित्त ज्ञानादिसर्वमॆऩ्ऱुम् स्पष्टमागैयाले
द्वितीयोद्दिष्टसदाचार्यानुग्रहत्तिऱ्कु हतुफलङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इवऱ्ऱिल् सदाचार्यानुग्रहत्तुक्कुइत्यादिना । व्याजम् - कारणम्। फलविशेषङ्गळ् - सम्यक्ज्ञानादिगळ्। पराशरेत्यादि ।

पराशरर् विषयत्तिल् पुलस्त्यवसिष्ठप्रशासनानुवर्तनम् अवर्गळुडैय अनुग्रहत्तिऱ्कु व्याजम्; अदावदु कारणम्। परदेवतापारमार्थ्यवेदनादिगळ् फलम्।

मैत्रयर् विषयत्तिल् पराशरानुग्रहत्तिऱ्कु पराशरानुवर्तनम् व्याजम्।

‘‘त्वत्तो हि वेदाध्ययनम्
अधीतमखिलं गुरो ।
धर्मशास्त्राणि सर्वाणि
तथाङ्गानि यथाक्रमम् ॥
त्वत्प्रसादान् मुनिश्रेष्ठ
माम् अन्येनाकृतश्रमम्’’

इत्यादिगळिल् सॊल्लप्पट्ट सर्वविषयकसमीचीनज्ञानादिगळ् फलम्। सञ्जय विषयत्तिल् व्यासानुग्रहत्तिऱ्कु व्याजम् तदनुवर्तनम्।

‘‘व्यासप्रसादाच् छ्रुतवान्
एतद्-गुह्यम् अहं परम् ।
योगं योगेश्वरात् कृष्णात्
साक्षात् कथयतः स्वयम्’’

ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्ट अतीन्द्रियार्थसाक्षात्कारादिगळ् फलम्।

आश्वलायनर् विषयत्तिल् शौनकानुग्रहत्तिऱ्कु शौनकानुवर्तनम् व्याजम्।
ऋग्वेदप्रवर्तनादि हेतुभूतसमीचीनज्ञानादिगळ् फलम्। इदऩाल् सदाचार्योपसर्पणत्ताल् तदनुग्रहत्तैप् पॆऱ्ऱवऩुक्कु ज्ञानोत्पत्तिविरोधिकळाऩ पाबङ्गळ् कऴिन्दु समीचीनज्ञानम् उण्डागुमॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु।

सत्-संप्रदाय-सिद्धिय् आवदु;

ताऩ् सत्त्वोत्तरऩाय्
सम्यग्-उपसन्नऩ् आय्
सावधानऩ् आयिरुक्कुम् अवस्थैयिले

ख्याति-लाभ-पूजा-निरपेक्षऩ् आय्
कारुण्य-परतन्त्रऩ् आऩ सदाचार्यऩ् …

सत्-संप्रदाय सिद्धिर् नाम

स्वयं सत्त्वोत्तर–सम्यग्-उपसन्न–सावधानावस्थायां

ख्याति-लाभ-पूजा-निरपेक्षेण कारुण्य-परतन्त्रेण सद्-आचार्येण …

धेनुवद् विद्या देया, न लाभद्य्-अपेक्षयेति वेङ्कटनाथार्यः।
लाभेऽपेक्षा न स्यात् - स्वतो लब्धां दक्षिणां तु कामम् उपजीवेत्।

सत्सन्तान-प्रसूत–सदाचार-निष्ठात्मगुणोपेत— वेद-विद्-आचार्य-उपनीतस्य

इत्य् उपनयन-विषयय् (अक्षर-राशि-ग्रहणे वा) उक्तम् भाष्ये।
तर्हि वेदान्तज्ञान-प्राप्तौ कैमुतिक-न्यायेन +आचार्य-लक्षणम् अनुसन्धेयतरम्।

ख्याति-सापेक्षो ऽल्पमेधसम् उपेक्षेत, लाभापेक्षो दरिद्रम्।
पुनश् चापेक्षान्तरे सति भगवत्-कैङ्कर्यैक-रसता न स्यात्,
ततश् च सत्-सम्प्रदाय-विच्छित्तिः,
परमैङ्कान्ति-साक्षात्-कार-भाग्य-राहित्यं च शिष्यस्य।

The observance of the tradition of the righteous consists in this :–

Full of the quality of sattva,
and entering his career of discipleship in the right manner
and with perfect attention and concentration of mind,

from the good ācārya
who is without any expectation of renown, wealth or honours
and who is under the sway of compassion,

La observancia de la tradición de los justos consiste en esto:-

Lleno de la calidad de sattva,
y entrando en su carrera de discipulado de la manera correcta
y con perfecta atención y concentración de la mente,

De lo bueno ācārya
quien no tiene ninguna expectativa de renombre, riqueza o honores
y que está bajo el dominio de la compasión,

सत्संप्रदायसिद्धियावदु; ताऩ् सत्वोत्तरऩाय् सम्यगुपसन्नऩाय् सावधानऩायिरुक्कुमवस्थैयिले ख्यातिलाभपूजानिरपेक्षऩाय् कारुण्यपरतन्त्रऩाऩ सदाचार्यऩ्

मूऩ्ऱावदाग निर्देशिक्कप्पट्ट सत्सम्प्रदायसिद्धियिऩुडैय स्वरूपत्तै नऩ्गु विवरिक्किऱार् सत्सम्प्रदाय सिद्धियावदु इत्यादिना उपदेशिक्कप्पॆऱुगै इत्यन्तन । असत्तुक्कळिऩ् उपदेशम् भ्रमादिजनकमागैयाल् तद्व्यावृत्त्यर्थम् सदाचार्यऩुबदेशिक्कप्पॆऱुगैयॆऩ्गिऱदु।
सदाचार्यऩै विशेषिप्पिक्किऱार् ख्यातिलाभपूजानिरपेक्षऩाय् कारुण्यपरतन्त्रऩाऩ इति । शिष्यगुणपूर्तियिल्लादवऩ् विषयत्तिल् सदाचार्योपदशमुम् समीचीनज्ञानजनकमागादु ऎऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले अवऩै विशेषिप्पिक्किऱार् ताऩ् सत्वोत्तरऩायित्यादिना । अवस्थैयिले - दशैयिले,

सर्वरुक्कुम् प्रथमाचार्यऩ् आऩ सर्वेश्वरऩ्
मुदल् आगव् उपदेश-परं-परैयाले वन्द तत्त्व-हितङ्गळै
अनपेक्षित-विस्तरमुम् अपेक्षित-सङ्कोचमुम् इल्लाद बडि

सर्वेषां प्रथमाचार्यात् सर्वेश्वराद् आरभ्योपदेश-परम्परया प्राप्तयोः
सत्य-हितयोर्
अनपेक्षित-विस्तरापेक्षित-संकोच-राहित्येन

परम्परा दोष-राहित्य-करम् -
बहुभिर् नानाशास्त्रज्ञैः परिष्कारात्।
अनुष्ठाने च निश्चयो जायते।
एवं निष्ठाम् उत्पादयति।

शास्त्रज्ञानम् बहुक्लेशम्
बुद्धि-चलन-कारणम्।
उपदेशाद् +हरिम् बुद्ध्वा
विरमेत् सर्व-कर्मसु॥

इति ननूक्तम्।

one should learn the truths concerning the tattvas and the means or hita,
which have come down in regular succession to the present day from the Lord of All,
who is the first ācārya of all.
While imparting instruction, there should be no unnecessary elaboration
and no skipping over points that require clear exposition.

Uno debería aprender las verdades sobre los tattvas y los medios o hita,
que han bajado en la sucesión regular a la actualidad del Señor de todos,
quien es el primer ācārya de todos.
Al impartir instrucciones, no debe haber elaboración innecesaria
y sin omitir puntos que requieren una exposición clara.

सर्वरुक्कुम् प्रथमाचार्यऩाऩ सर्वेश्वरऩ् मुदलागवुपदेशपरंपरैयाले वन्द तत्त्वहितङ्गळै अनपेक्षितविस्तरमुमपेक्षितसङ्कोचमुमिल्लादबडि

उपदेश्यम् आऩ अर्थत्तैक् काट्टुगिऱार् - सर्वरुक्कुम् इत्यादिना ।
उपदेशपरम्परैयाले वन्द तत्त्वहितङ्गळै इत्यनेन तत्त्वहितादिगळुक्कु सत्सम्प्रदायगतत्वम् सॊल्लप्पट्टदु।
उपदेशप्रकारत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् अनपेक्षितविस्तरमुम् अपेक्षितसङ्कोचमुमिल्लादबडि इति ।

‘‘सर्वेषाम् एव लोकानां
पिता माता च माधवः ।
गच्छध्वम् एनं शरणं
शरण्यं पुरुषर्षभाः’’
(भारतम् आरण्य-पर्व १९२-५६।)

‘‘सर्वेषाम् एव लोकानां
पिता माता च माधवः ।
गच्छध्वम् एनं शरणं
शरण्यं पुरुषर्षभाः’’
(भारतम् आरण्य-पर्व १९२-५६।)

Madhava (the Lord of Lakṣmī ) is both the father and the mother of all the worlds.
O, best of men, seek refuge under that Saviour by śaraṇāgati”.

Madhava (el Señor de Lakṣmī) es tanto el Padre como la Madre de todos los mundos.
O, lo mejor de los hombres, busca refugio bajo ese salvador por Śaraṇāgati “.

‘‘सर्वेषामेव लोकानां पिता माता च माधवः । गच्छध्वमेनं शरणं शरण्यं पुरुषर्षभाः’’(भारतम् आरण्य-पर्व १९२-५६।)

ओर् इडत्तै उदाहरिक्किऱार् सर्वेषामिति ।
लोकानामिति अवरतत्त्वमुम्, पितेत्यादिना परतत्त्वमुम् सॊल्लप्पट्टदु। गच्छद्ध्वमेनं शरणमिति हितम् सॊल्लप्पट्टदु।
शरण्यमिति प्राप्यकथनम्।

ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिलेय् उपदेशिक्कप् पॆऱुगै।

इत्य्-उक्त-रीत्योपदेशस्य ( उपदिष्टयोः ) प्राप्तिः ।

The instruction received is such as above follows.

La instrucción recibida es tal que arriba ~~ sigue ~~.

ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिलेयुपदेशिक्कप्पॆऱुगै।

ऎऩ्गिऱ कट्टळैयिले - ऎऩ्गिऱ रीदियिले।