२० निर्याणाधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे निर्याणाधिकारः ॥ २० ॥

(20) THE CHAPTER ON THE DEPARTURE OF THE SELF (FROM THE BODY)
page 255

(20) El capítulo sobre la partida del yo (del cuerpo)
Página 255

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे निर्याणाधिकारः ॥ २० ॥

॥ श्रीः ॥
श्रीसारबोधिनीव्याख्यायां
निर्याणाधिकारः ॥

मनसि करण-ग्रामं, प्राणे मनः, पुरुषे च तं,
झट्-इति घटयन्, भूतेष्व् एनं, परे +++(→आत्मनि)+++ च तम् आत्मनि ।
स्व+++(→ईश्वर)+++-विद्–अ-विदुषोर् इत्थं साधारणे सरणेर् मुखे
नयति परतो नाडी-भेदैर् यथोचितम् ईश्वरः ॥ ४४ ॥

मनसि करण-ग्रामं, प्राणे मनः, पुरुषे च तं,
झट्-इति घटयन्, भूतेष्व् एनं, परे +++(→आत्मनि)+++ च तम् आत्मनि ।
स्व+++(→ईश्वर)+++-विद्–अ-विदुषोर् इत्थं साधारणे सरणेर् मुखे
नयति परतो नाडी-भेदैर् यथोचितम् ईश्वरः ॥ ४४ ॥

असकृद् वैश्यान् द्वारकां कृष्णेच्छया विदर्भस्था रुक्मिणी पप्रच्छ।
शिशुपालात् पूर्वं स्वाम् अपहर्तुं विप्रदूते प्रेषिते
तत्-कृत-मार्ग-वर्णनं सङ्कलय्य वर्णयाम् आस।
इदं च श्रीमूष्ण-श्रीनिवासार्येण स्वकाव्ये विप्रदूताख्ये वर्णितम्।
एवं व्यासो ऽपि सञ्जग्राह ब्रह्मसूत्रेषु ।

The Lord merges the aggregate of the senses in the mind,
the mind with the senses in the vital breath (prāṇa),
the vital breath with these in the self or soul,
the self in the subtle elements (Sakṣma bhutas )
and the self with these elements in Himself (the Supreme Self) very soon.
So far, the process of the soul’s departure is common to both the person who has realised Him
and the person who has not realised Him.
Thereafter, the Lord leads the self through different veins ( nadi)¹
which lead either to the (dark) path of smoke
or to the shining path of light (archirādi)
or elsewhere
in accordance with the qualifications (of each individual).

El Señor fusiona el agregado de los sentidos en la mente,
la mente con los sentidos en la respiración vital (prāṇa),
el aliento vital con estos en el yo o al alma,
el yo en los elementos sutiles (sakṣma bhutas)
y el yo con estos elementos en sí mismo (el yo supremo) muy pronto.
Hasta ahora, el proceso de partida del alma es común tanto
para la persona que se ha dado cuenta
Y la persona que no se ha dado cuenta de él.

A partir de entonces, el Señor conduce al yo a través de diferentes venas (nadi) ²
que conducen al camino (oscuro) de humo
o al camino brillante de la luz (Archirādi)
o en otro lugar de acuerdo con las calificaciones (de cada individuo).

मनसि करणग्रामं प्राणे मनः पुरुषे च तं
झटिति घटयन् भूतेष्वेनं परे च तमात्मनि ।
स्वविदविदुषोरित्थं साधारणे सरणेर्मुखे
नयति परतो नाडीभेदैर्यथोचितमीश्वरः ॥ ४४ ॥

इप्पडि निरपराधकैङ्कर्यत्तैप् पण्णिक्कॊण्डु प्रशस्तदेशत्तिल् वसित्तुवरुम् प्रपन्नऩुक्कु देहावसानम् किट्टिऩवाऱे वरुम् स्थूलशरीरत्तिल् निऩ्ऱुम् निर्याणत्तै इव्वधिकारत्तिल् निरूपिक्कप्पोगिऱवराय् अधिकारार्थत्तै श्लोकत्ताले सङ्ग्रहिक्किऱार् मनसीति । ईश्वरः – सर्वनियन्तावाऩ भगवाऩ्, जीवऩुडैय उत्क्रान्तिसमयत्तिल् मुन्दुऱ म्रियमाणऩुडैय। करणग्रामं – वागादिगळाऩ इन्द्रियवर्गत्तै, मनसि - मऩस्सिले, झटिति – शीघ्रमाग, घटयन् – ‘‘अस्य सोम्य पुरुषस्य प्रयतो वाङ्मनसि सम्पद्यते’’ इत्युक्त प्रकारेण मुदलिल् स्वकार्यक्षममऩ्ऱिक्के सेर्प्पिक्कुमवऩाय्, इदऩाल् उत्क्रान्ति पादत्तिलुळ्ळ वागधिकरणार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। मनः - अन्द मऩस्सै, करण ग्रामविशिष्टमाऩ अन्द मऩस्सै यॆऩ्ऱबडि। प्राणे – मुख्यप्राणऩिडत्तिले, घटयन् – मनः प्राणे ऎऩ्गिऱबडिये सेर्प्पिक्कुमवऩाय्, इदऩाल् मनोधिकरणार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। तञ्च – इन्द्रियमनोविशिष्टप्राणऩैयुम्, पुरुषे – जीवऩिडत्तिले, घटयन् – तमुत्क्रामन्तं प्राणोनूत्क्रामति ऎऩ्गिऱबडिये सेर्प्पिक्कुमवऩाय्, इदऩाल् अध्यक्षाधिकरणार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। एनं – सर्वविशिष्टऩाऩ इन्द जीवऩै, भूतेषु – त्रिस्थूणत्तिल् निऩ्ऱुम् कडैन्दॆडुत्त सूक्ष्मङ्गळाऩ भूतङ्गळिले, घटयन् । इदऩाल् भूताधिकरणार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। तञ्च – भूतसूक्ष्मविशिष्ट ऩाऩ अन्द जीवऩै। परे आत्मनि – हार्दऩाऩ तऩ्ऩिडत्तिले, घटयन् – विश्रमिप्पिक्कु मवऩाय्क्कॊण्डु। इदऩाल् परसम्पत्त्यधिकरणार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। इदऱ्कु नयतिऎऩ्बदोडन्वयम्। स्वविदविदुषोः – विच्च अविद्वांश्च विदविद्वांसौ, स्वस्य – स्वान्तर्यामिभूतब्रह्मणः – विदविद्वांसौ स्वविदविद्वांसौ तयोः; ब्रह्मविदब्रह्मविदोरित्यर्थः । सरणेः – अर्चिरादिमार्गत्तिऩुडैयवुम्, धूमादिमार्गत्तिऩुडैयवुम्, मुखे – मुखमाऩ निर्याणमाऩदु, अथवा सरणेर्मुखैरिति तृतीयान्तपाठः । इदु नाडीभेदैः ऎऩ्बदऱ्कु विशेषणम्। इत्थं साधारणे सति – पूर्वोक्तप्रकारत्ताले हार्दऩिडत्तिल् विश्रमपर्यन्तम् तुल्यमाग विरुन्दवळविल्, इदऩाल् आसृत्युपक्रमाधिकरणार्थम् सूचितम्। परतः – इदऱ्कुमेल्, यथोचितं नाडीभेदैः –

‘‘शतञ् चैका च हृदयस्य नाड्यस्
तासां मूर्द्धानम् अभिनिस्सृतैका ।
तयोर्ध्वम् आयन्न् अमृतत्वम् एति
विष्वङ्ङ् अन्या उत्क्रमणे भवन्ति’’

ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩबडि विद्वाऩ्गळै मूर्द्धन्यनाडियालुम्,
अविद्वाऩ्गळै तिर्यङ्नाडिकळालुम्अधोमुखनाडिकळालुम्, नयति – तत्तत्स्थानभेदङ्गळै अडैविक्किऱाऩ्।

इप्पडि

‘‘लोक-विक्रान्त-चरणौ
शरणं तेऽव्रजं विभो’’+++(5)+++
(जितन्ता-स्तोत्रम्)

ऎऩ्ऱ् इवऩ् काल् +++(कन्यादाने नमस्कारवत्)+++ पिडिक्क

इत्थं

‘‘लोक-विक्रान्त-चरणौ
शरणं तेऽव्रजं विभो’’+++(5)+++
(जितन्ता-स्तोत्रम्)

इति, अस्मिन् (जीवे) +++(कन्यादाने नमस्कारवत्)+++ पादं गृहीतवति,

“Having given up all upāyas,
and having given up also all desires including the desire to enjoy one’s self,
I seek as my refuge, O, Lord,
Thy feet which measured the world.”

When with these words, the prapanna takes the feet of the Lord,

“Habiendo renunciado a todos upāyas, y haber renunciado también todos los deseos, incluido el deseo de disfrutar de uno mismo,
Busco como mi refugio, oh, señor,
Tus pies que midieron el mundo “.

Cuando con estas palabras, la Prapanna toma los pies del Señor,

इप्पडि ‘‘लोकविक्रान्तचरणौ शरणं तेऽव्रजं विभो’’(जितन्ता-स्तोत्रम्) ऎऩ्ऱिवऩ् काल्बिडिक्क

इऩि प्रपन्नविषयत्तिल् सिल विशेषङ्गळैच् चॊल्ल निऩैत्तु, मुऩ् अधिकारङ्गळिल् सॊऩ्ऩ अवर्गळुडैय दशाविशेषङ्गळै अनुवदिक्किऱार् इप्पडि - इत्यादिना । इप्पडि - साङ्गप्रपदनाधिकारोक्तरीत्या, इवऩ्गाल्बिडिक्क - तिरुवडिगळै शरणमागप् पऱ्ऱ

‘‘हस्तावलम्बनो ह्य् एको
भक्ति-क्रीतो जनार्दनः’’
(विष्णुधर्मः ३-२४)

ऎऩ्गिऱ बडिये इवऩैक् कैप् +++(विवाहे पाणि-ग्रहणवत्)+++ पिडित्तु

‘‘हस्तावलम्बनो ह्य् एको
भक्ति-क्रीतो जनार्दनः’’
(विष्णुधर्मः ३-२४)

इत्य्-उक्त-रीत्या
एनं +++(विवाहे पाणि-ग्रहणवत्)+++ हस्ते गृहीत्वा

the Lord takes him by the hand,
which, it has been said, is the only support of the prapanna:

“The hands of the Lord who is called Janārdana
and who has been bought with the price of bhakti
is the only support for the prapanna.”

El Señor lo toma de la mano,
Lo cual, se ha dicho, es el único apoyo de la Prapanna:

“Las manos del Señor que se llama Janārdana
y quién ha sido comprado con el precio de Bhakti
es el único apoyo para la Prapanna “.

‘‘हस्तावलम्बनो ह्येको भक्तिक्रीतो जनार्दनः’’(विष्णुधर्मः ३-२४) ऎऩ्गिऱबडिये इवऩैक् कैप्पिडित्तु

हस्तावलम्बनः – हस्तः अवलम्बनं यस्य – संसारसमुद्रत्तिल्निऩ्ऱुम् तूक्किविडुगैक्कु सौकर्यार्थमाग आश्रितर्गळुडैय हस्तत्तै अवलम्बनमागवुडैयवऩ्, भक्तिक्रीत इति । भक्तिक्रीतो जनार्दन एक एव हस्तावलम्बकः न त्वन्य इति भावः । इवऩैक् कैप्पिडित्तु इति । इङ्गु कालैप् पिडित्तवऩै कैयैप्पिडित्तु ऎऩ्ऱु चाटूक्ति तोऩ्ऱुगिऱदु।

‘‘राजाधि-राजस् सर्वेषां’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ४३-१३।)

ऎऩ्गिऱ बडिये
उभय-विभूति-नाथऩ् आऩ सर्वेश्वरऩ्
+++(विवाहे गृह-प्रवेशवत्)+++ ताऩ् उगन्दद् ऒरु निलत्तिले वैक्क

‘‘राजाधि-राजस् सर्वेषां’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ४३-१३।)

इत्य्-उक्तय् उभय-विभूति-नाथे सर्वेश्वरे
+++(विवाहे गृह-प्रवेशवत्)+++ स्वाभिमते कस्मिंश्चित् स्थाने स्थापितवति सति,

The Lord who has been called “the king of kings of all (beings)”
and who is the possessor of the two glories,
Līlā Vibhūti (in this world) and Nitya Vibhūti or eternal glory in Paramapada,
(having taken him by the hand) fixes him in a place of His own liking

El Señor que ha sido llamado “el rey de reyes de todos los (seres)”
y quién es el poseedor de las dos glorias,
Līlā vibhūti (en este mundo) y nitya vibhūti o gloria eterna en Paramapada,
(habiéndolo tomado de la mano) lo arregla en un lugar de su propio gusto

‘‘राजाधिराजस्सर्वेषां’’(भारतम् शान्ति-पर्व ४३-१३।) ऎऩ्गिऱबडिये उभयविभूति नाथऩाऩ सर्वेश्वरऩ् ताऩुगन्ददॊरु निलत्तिले वैक्क

कैयैप्पिडित्तु ऎऩ्ऱदाल् वक्ष्यमाणार्थानुगुणमाग पाणिग्रहणसमाधियुम् तोऱ्ऱुगिऱदु। कैयैप्पिडित्त वरै परकीयस्थलत्तिल् वैक्कलामो वॆऩ्ऱु शङ्कियामैक्काग। राजाधिराजस्सर्वेषामित्यादि । इवऩ् उभयविभूतिनाथऩाऩबडियालिवऩदल्लामल् परकीयमाऩदॊरु वस्तुवुमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु। अदिलुम् भगवाऩ् तऩक्कु अत्यन्ताभिमतमाऩ तॊरु देशत्तिलेये इवऩै वसिक्कुम्बडिच्चॆय्युमॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्गिऱार् ताऩुगन्ददॊरु निलत्तिले वैक्क इति ।

अभिषिक्तैय् आऩ महिषियैप् पोले बहु-मतऩ् आय्त्

अभिषिक्त-महिषी-वद् बहु-मतः

and the prapanna leads his life there,
being held in as high a regard as an anointed queen

Y la Prapanna lleva su vida allí,
ser considerado tan alto como una reina ungida

अभिषिक्तैयाऩ महिषियैप्पोलेबहुमतऩाय्त्

पाणिग्रहणत्तालुम् अभिमतदेशत्तिल् वैक्कैयालुम् प्रपन्नऩुक्कुत् तोऩ्ऱिऩ विशेषत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱर् अभिषिक्तैयाऩ महिषियैप्पोले बहुमतऩायिति ।

तऩ् परमैकान्तित्वत्तुक्क् अनुरूपम् आऩ वृत्तियोडे पोरुम्
इव्व् अधिकारी।

स्व-परमैकान्तित्वानुरूप-वृत्त्या सह वर्तते ऽयम् अधिकारी ॥

and following such occupations as are consistent with his exclusive and supreme attachment to the Lord.

y siguiendo las ocupaciones que son consistentes con su apego exclusivo y supremo al Señor.

तऩ् परमैकान्तित्वत्तुक्कनुरूपमाऩ वृत्तियोडे पोरुमिव्वधिकारी।

अनुरूपमाऩ वृत्तियोडेबोरुमिव्वधिकारीति । भगवाऩाले भरस्वीकारम् पण्णि स्वाभिमतदेशत्तिल् निऱुत्ति महिषियैप् पोले अभिमानिक्कप्पट्ट प्रपन्नऩुक्कुत् तऩ् परमैकान्तित्वत्तिऱ्कु अनुगुणमाऩ वृत्तिये नडैबॆऱुमॆऩ्ऱु करुत्तु। इव्वळवुम् पूर्वानुवादम्।

DELAY IN THE ATTAINMENT OF THE GOAL :

Retraso en el logro de la meta:

इप्-पडि-पट्ट अधिकारिगळिले प्रारब्ध-दुष्कृत-विशेष-वैचित्रियाले वरुम् …

[[१५८]]

एवं-विधेष्व् अधिकारिषु
प्रारब्ध-दुष्कृत-विशेष-वैचित्री-भवौ

Among prapannas, there may be (some )
who, on account of certain specific evil deeds done in past lives which have begun to operate now -

Entre Prapannas, puede haber (algunos)
quien, debido a ciertas acciones malvadas específicas realizadas en vidas pasadas que han comenzado a operar ahora -

इप्पडिपट्ट धिकारिकळिले प्रारब्धदुष्कृतविशेषवैचित्रियाले वरुम्

इप्पडिप्पट्ट अधिकारिकळुक्कुळ्ळे सिलरुक्कु निर्याणविळम्बमुम् सिलरुक्कु तदविळम्बमुमॆप्पडि सम्भविक्कक् कूडुमॆऩ्ऱु शङ्कित्तु समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडिप्पट्ट इत्यादियाल्। प्रारब्धदुष्कृतविशेषम् - अभ्युपगतप्रारब्धपापविशेषम्, वैचित्रियाले वरुम् - भगवदभिमतर्गळैयुम् बाधिक्कुम्बडियाऩ वैचित्र्यत्ताले वरुम्। इदै प्रयोजनान्तर रुचियॆऩ्बदोडुम्, बुद्धिदौर्बल्यमॆऩ्बदोडुम् अन्वयित्तुक्कॊळ्वदु।

अहं-कार मम-कारङ्गळ् ऎऩ्ऩ,
अवैय् अडिय् आग वरुम् अपचारङ्गळ् ऎऩ्ऩ,

अहं-कार–ममकारौ,
तन्-मूलका अपचाराः,

(1) They may display the feelings of ‘I’ and ‘mine’ (ahankāra and mamakara)
(2) as a result of these (feelings) they may commit offences;

(1) Pueden mostrar los sentimientos de ‘yo’ y ‘mío’ (Ahankāra y Mamakara) (2) Como resultado de estos (sentimientos) pueden cometer delitos;

अहंकार ममकारङ्गळॆऩ्ऩ, अवैयडियाग वरुमपचारङ्गळॆऩ्ऩ,

अवैयडियाग इति । अहङ्कार-ममकारङ्गळ् इरुन्दाल् अपचारम् अवश्यम्भावियॆऩ्ऱुम्, अपचारमिरुन्दाल् विळम्बम् अवश्यम्भावि यॆऩ्ऱुम् अभिप्रेतम्।

प्रयोजनान्तर-रुचिय् ऎऩ्ऩ,
अद्-अडिय् आग संभावितम् आऩ देवतान्तर-स्पर्शम् ऎऩ्ऩ,

प्रयोजनान्तर-रुचिः,
तन्-मूलकतया संभावितो देवतान्तर-स्पर्शः,

(3) they may display a taste or desire for other objects than the Lord;
(4) owing to this desire they may contact other deities;

(3) Pueden mostrar un sabor o deseo de otros objetos que el Señor; (4) Debido a este deseo pueden contactar a otras deidades;

प्रयोजनान्तररुचियॆऩ्ऩ, अदडियाग संभावितमाऩ देवतान्तरस्पर्शमॆऩ्ऩ,

प्रयोजनान्तररुचियॆऩ्ऩ इति । प्रयोजनान्तररुचियिरुन्दाल् परमफलम् विळम्बिक्कुमिऱे। अदडियाग सम्भावितमाऩ देवतान्तरस्पर्शमॆऩ्ऩ इति । प्रयोजनान्तर रुचियुळ्ळवऩुक्कु प्रयोजनलाभार्थम् देवतान्तरस्पर्शमुम् सम्भविक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

बुद्धि-दौर्बल्यम् ऎऩ्ऩ,
अद्-अडिय् आग वरुम् उपायान्तर-प्रत्याशैयॆऩ्ऩ,

बुद्धि-दौर्बल्यं
तन्-मूलिकोपायान्तर-प्रत्याशा

(5) they may be weak-minded;
owing to this (weak-mindedness ), they may desire to adopt other upāyas.

(5) pueden ser de mente débil; Debido a esto (mentalidad débil), pueden desear adoptar otros upāyas.

बुद्धिदौर्बल्यमॆऩ्ऩ, अदडियाग वरुमुपायान्तरप्रत्याशैयॆऩ्ऩ,

बुद्धि दौर्बल्यम् - विश्वासमान्द्यम्, क्षणकालसाध्यमाऩ प्रपत्तियाले भगवाऩ् रक्षिप्पऩो ऎऩ्गिऱ शङ्कैयाले ‘रक्षिष्यतीति’ महाविश्वासत्तिऱ्कु मान्द्यमॆऩ्ऱबडि। अदडियाग वरुम् उपायान्तरप्रत्याशैयॆऩ्ऩ इति । प्रपत्तियिल् विश्वासम् मन्दमाऩाल् उपायान्तरत्तिल् प्रत्याशैयुण्डागुमिऱे।

इव् वैपरीत्यम् पिऱन्द्-अवर्गळुक्कुम्

चेतीमानि वैपरीत्यानि जातानि येषां तेषाम्,

may become subject to such lapses as the following above.

puede estar sujeto a lapsos como el ~~ siguiente ~~ arriba.

इव्वैपरीत्यम् पिऱन्दवर्गळुक्कुम्

इव्वैपरीत्यम् पिऱन्दवर्गळुक्कुम् - फलविळम्बहेतुवाऩ इव्वैपरीत्य मुण्डाऩवर्गळुक्कुम्,

इवै पिऱवादे
प्रारब्ध-सुकृत-विशेषत्तालुम्
पूर्व-प्रपत्तियिल् फल-सङ्कल्प-विशेषत्तालुम्
छिद्रम् इल्लाद कैङ्कर्यत्तिले प्रतिष्ठितर् आय्प् पोन्द्-अवर्गळुक्कुम्

एतज्-जननं विनैव
प्रारब्ध-सुकृत-विशेषात्,
पूर्व-प्रपत्तौ फल-संकल्प-विशेषाच् च
छिद्रात्यये (कैङ्कर्ये) प्रतिष्ठितानां च सतां

There may be others who,
owing to good deeds done in past lives
which have begun to yield their fruits in this life
and owing to the specific nature of the request for benefits made at the time of prapatti,
have never swerved from the service of the Lord.

Puede haber otros que
Debido a las buenas obras hechas en vidas pasadas
que han comenzado a producir sus frutas en esta vida
y debido a la naturaleza específica de la solicitud de beneficios obtenidos en el momento de Prapatti,
nunca he desviado del servicio del Señor.

इवै पिऱवादे प्रारब्धसुकृतविशेषत्तालुम् पूर्वप्रपत्तियिल् फलसङ्कल्पविशेषत्तालुम् छिद्रमिल्लाद कैङ्कर्यत्तिले प्रतिष्ठितराय्प्पोन्दवर्गळुक्कुम्

इवै पिऱवादे इति । प्रारब्ध पापवैचित्र्यरूपमाऩ कारणमिल्लामैयाले इव्वैपरीत्यम् पिऱवादिऱे। प्रारब्धसुकृतविशेषत्तालुम् - बुद्धिपूर्वोत्तराघप्रतिबन्धकमायुम् उत्तरकैङ्कर्यहेतुवायुमुळ्ळ सुकृतविशेषत्तालुम्, पूर्वप्रपत्तियिल् - मोक्षार्थमाग अनुष्ठित्त प्रपत्तियिल् फलसङ्कल्पविशेषत्तालुम् - बुद्धिपूर्वकपापरम्भकपापनिवृत्त्यर्थञ्च प्रपदनं करिष्ये ऎऩ्ऱु सेर्त्त नुष्ठिक्कप्पट्ट सङ्कल्पविशेषत्तालुम्, छिद्रमिल्लाद - बुद्धिपूर्वोत्तराघरूपछिद्रमिल्लाद,

संसारत्ति+++(ल्)+++ निऩ्ऱुम् निर्याणत्तुक्कु विळम्बाविळम्बङ्गळिले निलैय् इरुक्कुम् बडिय् ऎङ्ङऩेय्

ऎऩ्ऩिल्,

संसारान् निर्याणस्य विलम्बाविलम्बयोः स्थिति-प्रकारः कीदृश

इति चेत् -

It may be asked what is the nature of the delay
in the release from saṁsāra
in the case of these two classes of prapannas.

Se puede preguntar cuál es la naturaleza del retraso
En el lanzamiento de Saṁsāra
En el caso de estas dos clases de Prapannas.

संसारत्तिऩिऩ्ऱुम् निर्याणत्तुक्कु विळम्बाविळम्बङ्गळिले निलैयिरुक्कुम्बडि यॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्,

विळम्बाविळम्बङ्गळिले निलैयिरुक्कुम्बडि इति । यद्यपि वैपरीत्यम् विळम्बहेतु; तदभावम् अविळम्बहेतु । तथापि विळम्बत्तिल् जन्मान्तरकल्पान्तरपर्यन्तत्वादि निलैयुम्, अविळम्बत्तिल् क्षणान्तर दिवसान्तर शरीरावसानपर्यन्तत्वादिरूपनिलैयुम् ऎप्पडिक्कूडुमॆऩ्ऱु शङ्काभिप्रायम्।

इव्व् इडत्तिल् इवर्गळुक्कु +++(प्रपन्नेभ्यः)+++
चार्वाकादिगळुक्कुप् पोले
निलै निऩ्ऱ अहङ्कार–मम-कारङ्गळ् पुगिरादु। +++(4)+++

अत्रैषां चार्वाकादीनाम् इव
स्थायिनाव् अहं-कार–मम-कारौ
न स्याताम् ।

The answer is as follows:

(1) In this matter, prapannas will never have the feelings of ‘I’ and ‘mine’
in any deep-seated form such as the Cārvākas (materialists) have.

La respuesta es la siguiente:

(1) En este asunto, Prapannas nunca tendrá los sentimientos de ‘yo’ y ‘mío’
en cualquier forma profundamente arraigada

como los cārvākas (materialistas) tienen.

इव्विडत्तिलिवर्गळुक्कु चार्वाकादिगळुक्कुप्पोले निलै निऩ्ऱ अहङ्कारममकारङ्गळ् पुगिरादु।

इव्वैपरीत्यमुळ्ळवर्गळुक्कु मुदलिल् निस्तारमरुळिच् चॆय्गिऱार् इव्विडत्तिलित्यादिना । इवर्गळुक्कु - प्रपन्नर्गळाऩ इवर्गळुक्कु,

अवहितर् आय् नडप्पार् इडरुमाप्+++(=स्खलन)+++ पोलेय्
ऎऩ्ऱ् एऩुम् ऒरु काल्+++(ल)+++ वरुम् अहङ्-कार–मम-कारङ्गळ् विवेकावधिगळ् आय्
पिऩ्ब् उऱ्ऱ तॆळिवाले कऴिन्दु बोम्।

अवहितानां (अपि) सञ्चरतां स्खलनवत्
यदा-कदाचिद् उपनमन्ताव् अहंकारममकारौ
विवेकावधिकौ पाश्चात्य-प्रबोधेन निवर्तेयाताम् ।

Even people who walk warily sometimes stumble;
so also prapannas may, on rare occasions, show these feelings;
but these improper feelings or notions will disappear
by later wisdom originating in reason.

Incluso las personas que caminan con cautela a veces tropiezan;
Así también Prapannas puede, en raras ocasiones, mostrar estos sentimientos;
Pero estos sentimientos o nociones inadecuados desaparecerán
por la sabiduría posterior que se origina en la razón.

अवहितराय् नडप्पारिडरुमाप् पोलेयॆऩ्ऱेऩुमॊरुगाल् वरुमहङ्कारममकारङ्गळ् विवेकावधिकळाय् पिऩ्बुऱ्ऱ तॆळिवाले कऴिन्दुबोम्।

तॆळिवाले - विवेकज्ञानत्ताले, इदऩाल् अहङ्कारममकाररूपमाऩ वैपरीत्यत्तिऱ्कु निस्तारम् सॊल्लप्पट्टदु।

अपराधङ्गळ् पिऱन्दाल्
क्षापणावधिय् आयुम्, शिक्षावधिय् आयुङ्
कोलिऩ कालत्तुक्कुळ्ळे अपराध-निस्तारम् पिऱक्कुम् बडि
अपराध-परिहाराधिकारत्तिले सॊऩ्ऩोम्।

अपराधेषु जातेषु
क्षामणावधिकतया, शिक्षावधिकतया च
उद्दिष्ट-कालाभ्यन्तर एव
अपराध-निस्तारस्योत्पत्ति-प्रकारम्
अपराध-परिहाराधिकारेऽवोचाम ।

(2) In the chapter on the atonement for offences,
we explained how,
if offences are committed,
they will last only until the time of winning pardon or the undergoing of punishment
and how the offences will be expiated within the required time.

(2) En el capítulo sobre la expiación por delitos,
Explicamos cómo,
Si se cometen delitos,
durarán solo hasta el momento de ganar perdón o el castigo
y cómo se expirarán los delitos dentro del tiempo requerido.

अपराधङ्गळ् पिऱन्दाल् क्षापणावधि यायुम् शिक्षावधियायुङ्गोलिऩ कालत्तुक्कुळ्ळे अपराधनिस्तारम् पिऱक्कुम्बडि अपराधपरिहाराधिकारत्तिले सॊऩ्ऩोम्।

अपराधङ्गळुक्कु निस्तारम् काट्टुगिऱार् अपराधङ्गळ् पिऱन्दालित्यादिना ।
कोलिऩगालत्तुक्कुळ्ळे - कालम् कुऱित्तुप् प्रपत्तिपण्णिऩवऩुक्कु अक्कालत्तुक्कुळ्ळेये,

मोक्षम् पॆऱुगैक्कुक् काल-विशेषङ् कुऱियादे प्रपन्नर् आऩरैप् पऱ्ऱ

मोक्ष-प्राप्त्य्-अर्थं काल-विशेषम् अनुद्दिश्य प्रपन्नान् अधिकृत्य,

In the case of those who performed prapatti without indicating any definite time (for the attainment of mokṣa ),

En el caso de aquellos que realizaron Prapatti
sin indicar ningún tiempo definido (para el logro de mokṣa),

मोक्षम् पॆऱुगैक्कुक् कालविशेषङ्गुऱियादे प्रपन्नराऩरैप्पऱ्ऱ

कालम् कुऱियामल् प्रपत्तिपण्णिऩवऩ् विषयत्तिल् विळम्बमधिकमॆऩ्गिऱार् मोक्षम् पॆऱुगैक्कु इत्यादिना ।

अपायाविरतश् शश्वन्
माञ् चैव शरणङ् गतः ।
तनू-कृत्याखिलं पापं
माम् आप्नोति नरश् शनैः ॥
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०२)

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु।

अपायाविरतश् शश्वन्
माञ् चैव शरणङ् गतः ।
तनू-कृत्याखिलं पापं
माम् आप्नोति नरश् शनैः ॥
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०२)

इत्य् उच्यते ।

it is said as follows:

“The man who has performed prapatti to me
and who has not abstained from sins committed frequently,
attains me late after wearing out all his sins.”

Se dice de la siguiente manera:

“El hombre que me ha interpretado Prapatti
y quién no se ha abstenido de los pecados cometidos con frecuencia,
Me alcanza tarde después de usar todos sus pecados “.

‘‘अपायाविरतश्शश्वन्माञ्चैव शरणङ्गतः । तनूकृत्याखिलं पापं मामाप्नोति नरश्शनैः ॥’’(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०२) ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु।

अपायेति । इदिल् शनैः ऎऩ्ऱदाल् अधिकविळम्बम् सॊल्लप्पडुगिऱदु।

मुमुक्षुव् आय् इऴिन्दवऩ् आगैयाले
प्रयोजनान्तर-रुचि निलै निऱ्कव् उण्ड् आगादु। +++(4)+++

मुमुक्षुः सन् प्रवृत्त इत्य् अतः
प्रयोजनान्तर-रुचिः स्थिरा नावतिष्ठेत । +++(4)+++

भोजन-गृहादि-रुचयस् तात्कालिक्यो हि भवन्ति।

(3) Since the prapanna is bent on attaining mokṣa,
he is not likely to have any long-standing desire for other benefits.

(3) Dado que la Prapanna está empeñada en alcanzar mokṣa, No es probable que tenga ningún deseo largamente acariciado por otros beneficios.

मुमुक्षुवायिऴिन्दवऩागैयाले प्रयोजनान्तररुचि निलै निऱ्कवुण्डागादु।

प्रयोजनान्तररुचि पिऱन्दवऩुक्कु मूऩ्ऱुविदमाग निस्तारम् काट्टुगिऱार् मुमुक्षुवायित्यादिना ।

+++(ब्रह्म-रुद्रादिवत्)+++ उभय-भावनर्क्कुप् पोले
मोक्ष-रुचियोडे कूड प्रयोजनान्तर-रुचियुङ् कलन्दु वन्दाल्
इवऩुक्कु हित-परऩ् आऩव् ईश्वरऩ्

+++(ब्रह्म-रुद्रादिवत्)+++ उभय-भावनानाम् इव
मोक्ष-रुच्या सह प्रयोजनान्तर-रुचेर् अपि मिश्री-भूय प्रवृत्ताव् अपि
एतद्-धित-परेणेश्वरेण

Like those who have both Brahma bhāvana and Karma bhavana, (Brahma, Rudra and the like),
they might entertain a desire for other benefits
along with the desire for mokṣa ;
if so, Iśvara, who is their well-wisher,

Como los que tienen Brahma Bhāvana y Karma Bhavana, (Brahma, Rudra y similares),
podrían entretener el deseo de otros beneficios
junto con el deseo de mokṣa;
Si es así, Iśvara, que es su simpatizante,

उभयभावनर्क्कुप्पोले मोक्षरुचियोडे कूड प्रयोजनान्तररुचियुङ्गलन्दु वन्दाल् इवऩुक्कु हितपरऩाऩवीश्वरऩ्

उभयभावनर्क्कुप्पोले -

कर्म कुर्यां,
ब्रह्म च कुर्याम्

अदावदु

जगद्-व्यापारादि-कर्मत्तैयुम् पण्णक् कडवोम्,
ध्यानत्तैयुम् पण्णक् कडवोम्

ऎऩ्गिऱ उभयभावऩैयोडु कूडिऩ ब्रह्मादिगळुक्कुप्पोले,

याचितोऽपि सदा भक्तैर्
नाहितं कारयेद्+ धरिः।
(बालमग्नौ पतन्तं तु
माता किं न निवारयेत्?॥)
(विष्णुधर्मः।)

याचितोऽपि सदा भक्तैर्
नाहितं कारयेद्+ धरिः
(बालमग्नौ पतन्तं तु
माता किं न निवारयेत्?॥)
(विष्णुधर्मः।)

“Even when the bhakta prays for it,
Iśvara does not permit him to do what is not good to himself.
Does not the mother prevent her child
that longs to fall into the fire ?”

“Even when the bhakta prays for it,
Iśvara does not permit him to do what is not good to himself.
Does not the mother prevent her child
that longs to fall into the fire ?”

‘‘याचितोऽपि सदा भक्तैर्नाहितं कारयेद्धरिः’’(विष्णुधर्मः।)

याचितोऽपीति । अहितं – अपथ्यमाऩ प्रयोजनान्तरत्तै,

यस्यानुग्रहम् इच्छामि
धनं तस्य हराम्य् अहम्।
(बान्धवैश् च वियोगेन
सदा भवति दुःखितः ॥
तेन दुःखेन सन्तप्तो
यदि मां न परित्यजेत् ।
तं प्रसादं करिष्यामि
यस् सुरैर् अपि दुर्लभः ॥)

(श्रीभागवतम्।)

इत्यादिगळिलुम्

यस्यानुग्रहम् इच्छामि
धनं तस्य हराम्य् अहम्।
(बान्धवैश् च वियोगेन
सदा भवति दुःखितः ॥
तेन दुःखेन सन्तप्तो
यदि मां न परित्यजेत् ।
तं प्रसादं करिष्यामि
यस् सुरैर् अपि दुर्लभः ॥)

(श्रीभागवतम्।)

इत्यादिषु च

" He whom I want to bless –
his wealth I take away from him.
His relations will then desert him.
He will become miserable.
If, in his misery, he still clings to me,
I confer on him such blessings
as are unattainable even for the devas.”

for it is said (thus)

“El que quiero bendecir -
Su riqueza le quito.
Sus relaciones lo abandonarán.
Se volverá miserable.
Si, en su miseria, todavía se aferra a mí,
Le confio tales bendiciones
como son inalcanzables incluso para los Devas “.

porque se dice (como arriba)

‘‘यस्यानुग्रहमिच्छामि धनं तस्य हराम्यहम्’’(श्रीभागवतम्।) इत्यादिगळिलुम्

यस्येति वैराग्यजननप्रकारकथनम् ।

कुण्ड-धारोपाख्यानादिगळिलुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

कुण्डधारोपाख्यानादिषु चोक्तरीत्या

The same idea is found in the story of Kundadhāra³ .

La misma idea se encuentra en la historia de Kundadhāra ⁴.

कुण्डधारोपाख्यानादिगळिलुञ्जॊल्लुगिऱबडिये

कुण्डधारेति । कुण्डधारऩॆऩ्गिऱ यक्षराजऩुडैय अन्तरङ्गऩ्,धनत्तै अपेक्षित्त तऩ्ऩुडैय भक्तऩुक्कु अदैक् कॊडुक्कच् चॆय्यामल् धर्मविषयकबुद्धिये अवऩुक्कुण्डागवेण्डुमॆऩ्ऱु कुबेरऩिडत्तिल् प्रार्थित्ताऩॆऩ्बदु भारतकथै ।

सिल प्रयोजनान्तरङ्गळैक् कॊडादे कण्ण् अऴित्तुम् +++(=नाशयित्वा →प्रतार्य)+++

१५९

केषाञ्चित् प्रयोजनान्तराणाम् अ-दानेन +++(प्रार्थना-)+++वैतथ्यापादनात्

(he) will not grant them those (so called) benefits ( as they are not for his good);

(él) no les otorgará esos (llamados) beneficios
(como no son para su bien);

सिल प्रयोजनान्तरङ्गळैक्कॊडादे कण्णऴित्तुम्

कॊडादे कण्णऴित्तुम् - कॊडामल् उपेक्षित्तुम्,

सिल्-अवऱ्ऱिले
अल्पास्थिरत्व–दुःख-मिश्रत्वादि-विवेकत्तालेय्
इवऩ्-तऩक्क् अरुचियै विळैप्पित्तुम्

केषुचिद् अल्पास्थिरत्व–दुःख-मिश्रत्वादि-विवेक-मुखेनास्यारुचेर् जननात्,

Sometimes Iśvara creates in the prapanna a distaste for these other things
by making him realise
that they are trivial, transient and mingled with pain.

A veces Iśvara crea en la Prapanna un disgusto por estas otras cosas
al hacerle darse cuenta de que son triviales, transitorios y se mezclan con dolor.

सिलवऱ्ऱिले अल्पास्थिरत्वदुःखमिश्रत्वादिविवेकत्तालेय् इवऩ् तऩक्करुचियै विळैप्पित्तुम्

सौभरि-कुचेलादिगळुक्कुप् पोले
सिल भोगङ्गळैक् कॊडुत्तुत्
ताऩेय् अल्+++(←“अलम्”)+++ अमर्न्दु+++(=स्थित्वा)+++ विडप् पण्णियुम्

सौभरि-कुचेलादीनाम् इव कांश्चिद् भोगान् दत्वा
स्वयम् एव निर्विद्य
यथा त्यजेत्
तथा करणाच् च

Sometimes, as in the case of Soubhari and Kuchela,
he gives them the benefits desired by them,
but makes them feel an aversion to them afterwards.

A veces, como en el caso de Soubhari y Kuchela,
Él les da los beneficios deseados por ellos,
pero les hace sentir una aversión para ellos después.

सौभरिकुचेलादिगळुक्कुप्पोले सिल भोगङ्गळैक् कॊडुत्तुत् ताऩे यलमर्न्दुविडप्पण्णियुम्

अरुचिविळैयाद् अवर्गळुक्कु निस्तारप्रकारत्तैक् काट्टुगिऱार् सौभरीत्यादिना । सौभरि ऎऩ्ऩुम् ऋषि चिरकालम् योगत्तिलिरुन्दु उत्थानदशैयिल् जलत्तिले कुडुम्बत्तोडु वाऴुम् ऒरु मत्स्यत्तैक्कण्डु ताऩुम् सांसारिकभोगत्तै अनुभविक्क वासैप्पट्टवर्। कुचेलरॆऩ्बवर् श्रीकृष्णऩुडैय बाल्यसखा । अवर् संसारभरणकष्टत्ताल् फलार्थियाय् कृष्णऩिडत्तिल् वन्दार्।

ताऩेय् अलमर्न्दु विडप् पण्णियुम् - स्वयम् आगवे निर्वेदम् पिऱन्दु
त्यागम् पण्णुम् बडि सॆय्दुम्,

… विडुगैयाले
मोक्ष-कालङ् कुऱित्तु प्रपत्ति पण्णिऩ् अवऩुक्कु
अक्-कालत्तुक्क् उळ्ळे प्रयोजनान्तर-वैमुख्यम् पिऱन्दु विडुम्। +++(4)+++

मोक्ष-कालम् उद्दिश्य
प्रपत्तिं कृतवतस्
तत्-कालाभ्यन्तर एव प्रयोजनान्तर-वैमुख्यं जायेत ।

Thus the man who performed prapatti indicating the time when he should attain mokṣa ,
will have acquired an aversion to other benefits than the Lord within the prescribed time.

Así, el hombre que realizó Prapatti
que indica el momento en que debería alcanzar Mokṣa, habrá adquirido una aversión a otros beneficios que el Señor dentro del tiempo prescrito.

विडुगैयाले मोक्षकालङ्गुऱित्तु प्रपत्तिपण्णिऩवऩुक्कु अक्कालत्तुक्कुळ्ळे प्रयोजनान्तरवैमुख्यम् पिऱन्दुविडुम्।

अक्कालत्तुक्कुळ्ळे प्रयोजनान्तरवैमुख्यम् पिऱन्दु विडुमिति । हितपरऩाऩ भगवाऩ् कालम् कुऱित्तु प्रपत्तिपण्णिऩवऩ् विषयत्तिल् पलवाऱाग वैराग्यहेतुक्कळै युण्डु पण्णुवदाल् कोलिऩ कालत्तिऱ्कुळ् प्रयोजनान्तरवैमुख्यम् अवश्यमुण्डाय् विडुमॆऩ्ऱबडि।

मऱ्ऱैय् अवऩुक्कुम्

अथोपाय-प्रसक्तोऽपि
भुक्त्वा भोगान् अनामयान् ।
अन्ते विरक्तिम् आसाद्य
विशते वैष्णवं पदम्॥
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०३)

ऎऩ्गिऱ बडिये

भोगः, वैराग्यम्

अन्यस्यापि

अथोपाय-प्रसक्तोऽपि
भुक्त्वा भोगान् अनामयान् ।
अन्ते विरक्तिम् आसाद्य
विशते वैष्णवं पदम्॥
(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०३)

इत्य्-उक्त-रीत्या

In the case also of the man who did not indicate any such time while performing prapatti, there will be delay,
as has been stated in the śloka : -

“The man who is desirous of performing such karma
as is a means of obtaining other benefits (than God )
enjoys pleasures unmingled with pain,
and at last acquires a distaste for them (and the spirit of renunciation ),
after which he reaches the abode of Bhagavān.

En el caso también del hombre que no indicó tal tiempo mientras realizaba Prapatti, habrá retraso,
Como se ha dicho en el Śloka: -

“El hombre que desea realizar tal karma
Como es un medio para obtener otros beneficios (que Dios)
disfruta de los placeres sin duda de dolor,
y finalmente adquiere un disgusto para ellos (y el espíritu de renuncia),
Después de lo cual llega a la morada de Bhagavān.

मऱ्ऱैयवऩुक्कुम् ‘‘अथोपायप्रसक्तोऽपि भुक्त्वा भोगाननामयान् । अन्ते विरक्तिमासाद्य विशते वैष्णवं पदं’’(लक्ष्मीतन्त्रम् १७-१०३) ऎऩ्गिऱबडिये

मऱ्ऱैयवऩुक्कुम् - कालम् कोलादे प्रपन्नऩाऩवऩुक्कुम्, अथेत्यादि । उपाय-प्रसक्तोऽपि – प्रयोजनान्तर-साधनम् आऩ उपायत्तिल् इऴिन्दाऩ् आगिलुम्, यावद्-अभिलषितम् इति शेषः । अनामयान् – उपद्रवमिल्लाद, अन्ते – तादृशभोगसाधकपुण्यत्तिऩ् मुडिविले, विरक्तिमासाद्येति । यावद्वैराग्यम् भोगम् नडैबॆऱुमॆऩ्ऱबडि।

वैराग्यावधिये विळम्बम् आय् इरुक्कुम्।

वैराग्यावधिक एव विलम्बो भवति ।

In accordance with this,
the delay in his attainment (of the supreme goal) will be only until the birth of aversion to worldly objects.

De acuerdo con esto, La demora en su logro (del objetivo supremo) será solo hasta el nacimiento de la aversión a los objetos mundanos.

वैराग्यावधिये विळम्बमायिरुक्कुम्।

वैराग्यावधिये विळम्बमायिरुक्कुमिति । वैराग्यावधि विळम्बमॆऩ्ऱदाल् इन्द जन्मत्तिल् वैराग्य मुण्डागाविडिल् जन्मान्तरविळम्बमुम् उण्डागलामॆऩ्ऱु तोऩ्ऱुगिऱदु। ‘‘मामाप्नोति नरश् शनैः’’ ऎऩ्बदुम् इदऱ्कु उपोद्बलकम्।

देवतान्तर-स्पर्शम् उण्ड् आय् इऱ्ऱागिलुम्
सर्वेश्वरऩ् एद् एऩुम् ऒरु नाळिले
श्रुत्य्-उक्तम् आऩ बडिये परमैकान्तिगळोडे सेर्त्तु
लज्जावधिय् आगत् तिरुत्तिय्+++(=परिष्कृत्य)+++
इवऩ्-उडैय व्यभिचारत्तैत् तीर्क्कुम्।

देवतान्तरस्पर्शे जातेऽपि
सर्वेश्वरो यस्मिन् कस्मिश्चिद् दिने
श्रुत्य्-उक्त-रीत्या परमैकान्तिभिः सह संयोज्य
लज्जावधिकं विशोध्यास्य व्यभिचारं निवर्तयति ।

यथा निमज्जन् कश्चित् तृणं गृहीतुम् प्रयतेत,
तथा कश्चिद् देवतान्तरम् आश्रयेत।
तूर्णं तु लजा जयेत तस्य।
प्रयोजनपूर्तौ वा देवतान्तर-स्पर्शोऽपगच्छेत्।

न चात्र शास्त्रेणाज्ञातान्य् अनुज्ञातानि च नित्य-नैमित्तिक-काम्य-कर्माण्य् अन्तर्भवन्ति ।
किञ्च तत्रापि तासु तासु देवतासु भगवत्-पर्यन्ता बुद्धिः स्यात्।

(4) In regard to contact with other deities,
the Ruler of All will bring him back some day or other
into the company of those who are staunchly and exclusively devoted to Bhagavān,
correct his lapse until he gets ashamed
and thus remove his deviation from the right path.

(4) con respecto al contacto con otras deidades,
El gobernante de todos lo traerá de vuelta algún día u otro
en la compañía de aquellos que están dedicados a Bhagavān de manera firme y exclusiva,
corrija su lapso hasta que se avergüence
y así eliminar su desviación del camino correcto.

देवतान्तरस्पर्शमुण्डायिऱ्ऱागिलुम् सर्वेश्वरऩ् एदेऩुमॊरुनाळिलेश्रुत्युक्तमाऩबडिये परमैकान्तिकळोडे सेर्त्तु लज्जावधियागत्तिरुत्ति यिवऩुडैय व्यभिचारत्तैत् तीर्क्कुम्।

प्रयोजनान्तरप्रत्याशैयाले देवतान्तरस्पर्शमुण्डाऩ प्रपन्नर्गळुक्कु निस्तारक्रमत्तैक् काट्टुगिऱार् देवतान्तरस्पर्शमुण्डायिऱ्ऱागिलुमित्यादिना ।
सर्वेश्वरऩ् - हितपरऩाऩ सर्वेश्वरऩ्, श्रुत्युक्तमाऩबडिये -

‘‘सन्धाञ् च याँ सन्दधे ब्रह्मणैषः ।
रमते तस्मिन्न् उत जीर्णे शयाने ।
नैनं जहात्य् अहस्सु पूर्व्येषु’’

ऎऩ्गिऱ श्रुतियिल् सॊल्लप्पट्टबडिये।

इदऱ्कु व्यभिचारत्तैत् तीर्क्कुम् ऎऩ्बदोडन्वयम्। व्यभिचारनिरासक्रमत्तैक् काट्टुगिऱार् परमैकान्तकळोडे इति ।

सिलर्क्कु देवतान्तर-स्पर्शम् निलै निऱ्कुम् आगिल्
मुऩ्बु उपाय-स्पर्शम् इल्लै,
मेल् +++(प्रमाणोक्त-फलम्→)+++ नरकादिगळुम् उण्ड्

ऎऩ्ऱ् अऱियलाम्।

केषाञ्चिद् देवतान्तर-स्पर्शस्य स्थायित्वे
पूर्वम् उपाय-स्पर्शाभावः,
पश्चात् +++(प्रमाणोक्त-फलम्→)+++ नरकादिसंभवश्च मन्तव्यः ।

किन्तु केचित् स्वरूप-त्यागादि-विरहतया
प्रपत्ताव् अनधिकारिणो भागवत-बन्धु-मित्रानुरोधेनाचार्यनिष्ठया मोक्षार्थं देवम् प्रपद्यन्ते।
तेष्व् एतल् लक्ष्यते देवतान्तर-स्पर्शस्य स्थायित्वम्।

If, in some, this contact with other deities becomes permanent,
it may be inferred that the adoption of prapatti as an upāya was incomplete in their case.

It may also be understood that
they may have such things as Naraka in future.

Si, en algunos, este contacto con otras deidades se vuelve permanente,
Se puede inferir que la adopción de Prapatti como upāya estaba incompleta en su caso.

También se puede entender que
Pueden tener cosas como Naraka en el futuro.

सिलर्क्कु देवतान्तरस्पर्शम् निलै निऱ्कुमागिल् मुऩ्बु उपायस्पर्शमिल्लै, मेल् नरकादिगळुमुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।

इप्पडि व्यभिचारम् तीरामल् यावद्देहपातम् देवतान्तरस्पर्शम् अनुवर्तिक्कुमवऩुक्कु निस्तार मिल्लैयॆऩ्गिऱार् सिलर्क्कु इत्यादिना ।

मुऩ्बु प्रपत्ति-रूपोपायत्तैय् अऩुष्टित्तवऩुक्कु देवतान्तर स्पर्शम् निलै निऱ्कुमोव् ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार् मुऩ्बु उपायस्पर्शमिल्लैयिति । उपायस्पर्शमिरुन्दाल् देवतान्तरस्पर्शमनुवर्तिप्पदु अनुपपन्नमागैयालदु निलैनिऱ्कुम्बोदु उपायस्पर्शम् मुऩ्बिल्लैयॆऩ्बदु अर्थापत्तिबललभ्यमॆऩ्ऱु करुत्तु। मेल् नरकादिगळुमुण्डॆऩ्ऱऱियलामिति ।

‘‘न खलु भागवता यम-विषयं गच्छन्ति’’

ऎऩ्बदु अनुष्ठितोपायविषयमिऱे।
आगैयालेय् इऱे

‘‘यो वै स्वां देवताम् अतियजते
प्रस्वायै देवतायै च्यवते
न परां प्राप्नोति
पापीयान् भवति’’

ऎऩ्गिऱ श्रुति देवतान्तर-स्पर्शम् उळ्ळवऩै
नरकावहम् आऩ पापम् उळ्ळवऩ् आगच् चॊल्लुगिऱदु।

इवऩुक्कु भगवद्-विषयत्तिल् +++(प्रपत्ति)+++ कृतांशम् ऎऩ्ऱ्
एऩुम् ऒरु नाळ्
उपाय-निष्पत्तियैप् पण्णिक् कार्य-करम् आम्।

अस्य भगवद्-विषये कृतांशो
यस्मिन् कस्मिंश्चिद् दिने उपाय-निष्पत्तिं कृत्वा
कार्य-करो भवति ।

In a man of this description,
the fragmentary prapatti performed to Bhagavān
may, at some time in the future,
attain completion and become effective.

En un hombre de esta descripción,
El fragmentario Prapatti realizado a Bhagavān
puede, en algún momento en el futuro,
alcanzar la finalización y volverse efectivo.

इवऩुक्कु भगवद्विषयत्तिल् कृतांशम् ऎऩ्ऱेऩुमॊरुनाळुपायनिष्पत्तियैप् पण्णिक् कार्यकरमाम्।

इवऩ् मुऩ्बु उपायानुष्ठानभावऩै पण्णिऩदुम् सिल कालम् तदनुगुणानुकूल्याद्याचरणादिगळैच् चॆय्ददुम् निष्फलङ्गळाग प्रसङ्गियादो? भगवद्विषयत्तिल् सॆय्द स्वल्पानुकूलांशमुम् निष्फलमावदु उसिदमॆऩ्ऱेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऩुक्कु भगवद्विषयत्तिल् कृतांशमिति। ऎऩ्ऱेऩुमॊरुनाळ् - नरकानुभवानन्तरम् सुकृतविशेषमुण्डागक्कूडिय कुऱिप्पिडमुडियाद कालविशेषत्तिल्।

महा-विश्वासम् पूर्णम् आगप् पिऱन्दु प्रपत्ति पण्णिऩार्क्कु
बुद्धि-दौर्बल्यमुम् उपायान्तर-प्रत्याशैयुम् पिऱवादु।

महाविश्वासे पूर्णतया जाते
प्रपत्तिं कृतवतां बुद्धि-दौर्बल्यम्
उपायान्तर-प्रत्याशा च
न जायेयाताम् ।

(5) In those who performed prapatti after the rise of full and great faith,
there will not be any weak-mindedness
nor the desire to adopt other upāyas.

(5) En aquellos que realizaron Prapatti después del surgimiento de Full and Great Faith,
No habrá ninguna mentalidad débil
ni el deseo de adoptar otros upāyas.

महाविश्वासम् पूर्णमागप् पिऱन्दु प्रपत्ति पण्णिऩार्क्कु बुद्धिदौर्बल्यमुम् उपायान्तरप्रत्याशैयुम् पिऱवादु।

इऩि बुद्धिदौर्बल्यत्तिऱ्कु निस्तारप्रकारत्तैक् काट्टुगिऱार् महाविश्वासमित्यादिना ।

इवै पिऱन्द्-अवर्गळुक्कु
मुऩ्बु पिऱन्द विश्वासम् मन्दम् आय् इरुक्कुम्।

इमे येषां जाते
तेषां पूर्वं जातो विश्वासो मन्दः स्यात् ।

If these - viz., weak-mindedness and the desire to adopt other means – are present,
it is to be inferred that their former faith was not strong enough.

Si estos, a saber, la mentalidad débil y el deseo de adoptar otros medios, están presentes,
Debe inferirse que su fe anterior no era lo suficientemente fuerte.

इवै पिऱन्दवर्गळुक्कु मुऩ्बु पिऱन्द विश्वासम् मन्दमायिरुक्कुम्।

पूर्णमागप् पिऱन्दु - स्व+++(→विश्वास)+++-समानाधिकरण-संशय-प्रागभाव+++(स्य)+++- +असमान+++(→अग्रिम)+++-कालिकत्व-रूप- महत्त्व-विशिष्टमागप् पिऱन्दु। इवै पिऱन्दवर्गळुक्कु मुऩ्बु पिऱन्द विश्वासम् मन्दमायिरुक्कुमिति । उत्तरकालत्तिल् ऒरुवऩुक्कु शङ्गै पिऱन्दाल् अवऩुक्कु प्रपत्त्यनुष्ठानकालिकविश्वासत्तिल् स्वसमानाधिकरणसंशय प्रागभावासमानकालिकत्वरूप महत्वमिरुक्कमाट्टादागैयाल् विश्वासम् मन्दमायिरुक्कु मॆऩ्ऱबडि।

इवर्गळैयुं सर्वेश्वरऩ्
महा-विश्वासावधियागत् तिरुत्तिप्+++(=परिष्कृत्य)+++
पूर्ण-प्रपत्ति-निष्ठर् आक्कुम्।

एतानपि सर्वेश्वरो महाविश्वासावधिकं विशोध्य
पूर्ण-प्रपत्ति-निष्ठान् करोति ।

The Lord of All will correct these men also
until they acquire great faith and make them perfect prapannas.

El Señor de todos corregirá a estos hombres también
Hasta que adquieran una gran fe y los conviertan en perfectas prapanias.

इवर्गळैयुंसर्वेश्वरऩ् महाविश्वासावधियागत् तिरुत्तिप् पूर्णप्रपत्तिनिष्ठराक्कुम्।

महाविश्वासावधियागत् तिरुत्ति पूर्णप्रपत्ति निष्ठराक्कुमिति । तथा च महाविश्वासाङ्गकमाऩ पूर्णप्रपत्ति निऱैवेऱुंवरैयिल् इवर्गळुक्कु विळम्बमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इव् वैपरीत्यङ्गळ् उळ्
ऒऩ्ऱुम् पिऱवादे नडन्दवर्गळुक्कु
विळम्बादि-शङ्कैयुङ् कूड इल्लै।

एषु वैपरीत्येषु यस्य कस्यापि जननम् अन्तरैव प्रवर्तमानानां
विलम्बादिशङ्काऽपि न भवति ।

In the case of those in whom no such lapses occur,
there is no possibility at all of delay in the attainment (of the supreme goal).

En el caso de aquellos en quienes no ocurren tales fallas,
No hay posibilidad de retraso en el logro (del objetivo supremo).

इव् वैपरीत्यङ्गळुळॊऩ्ऱुम् पिऱवादे नडन्दवर्गळुक्कु विळम्बादिशङ्कैयुङ्गूड इल्लै।

कीऴ्च्चॊऩ्ऩ वैपरीत्यादिरूपकारणसामान्याभावे विळम्बशङ्गैयेयिल्लै यॆऩ्गिऱार् इव्वैपरीत्यङ्गळित्यादिना । विळम्बादीति । इङ्गु आदिपदत्ताल् फलान्तरानुभवग्रहणम्।

इवर्गळुक्कु इच्छावधि विळम्बम्।

एषाम् इच्छावधिक एव विलम्बः ।

There will be delay for them only as long as they desire it.

Habrá retraso para ellos solo mientras lo deseen.

इवर्गळुक्कु इच्छावधि विळम्बम्।

आऩाल् वैपरीत्यमिल्लादवर्गळुक्कु उत्तरक्षणत्तिलेये मोक्षम् वर वेण्डावो? क्षणादिविळम्बन्दाऩ् कूडुमोवॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इवर्गळुक्कु इच्छावधि विळम्बमिति । उत्कटमाऩ आर्तियिल्लामैयाले इवर्गळ् देहावसाने मोक्षत्तै यिच्चित्तु प्रपत्ति पण्णिऩबडियाल् इच्छावधि विळम्बमुण्डॆऩ्ऱु करुत्तु। इप्पडि विळम्बम् इच्छावधियागिल्, ऒरुवऩ् देहावसानत्तिल् मोक्षम् वरवेण्डुमॆऩ्ऱु इच्चित्तु प्रपत्तियैप् पण्णिविडुगिऱाऩ्।

इवर्गळ् कोलिऩव् ऎल्लैयिल् मोक्षम् अ-विना-भूतम्।

एषाम् उद्दिष्टे सीम्नि मोक्षोऽविनाभूतः ।

They will attain mokṣa at the time when they desire to have it.

Llegarán a Mokṣa en el momento en que deseen tenerlo.

इवर्गळ् कोलिऩ वॆल्लैयिल् मोक्षमविनाभूतम्।

पिऩ्बु अवऩुक्कु संसारपाशत्ताल् जऩ्मान्दरत्तिलुम् इच्चैयुण्डाऩाल् जऩ्मान्दरविळम्बमुम् प्रसङ्गिक् कादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱर् इवर्गळ् कोलिऩवॆल्लैयिल् मोक्षमविनाभूतमिति । इव्वैपरीत्यमिल्लादार्क्कु इप्पडि जन्मान्तरेच्छैयुण्डागादु; उण्डाऩालुम् पूर्वप्रपत्तिवशीकृतऩाऩ भगवाऩ् अन्द प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तिले कोलप्पट्ट कालत्तिलेये मोक्षत्तैक् कॊडुत्तुविडुवाऩॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन् निष्ठैयैप् पॆऱ्ऱ इव्व् अधिकारी

‘+++(चरम-श्लोक-सम्बन्धेन, उपायान्तर-विरहतया)+++ कडैत्-तलैय् +++(=द्वारि)+++ इरुन्दु वाऴुञ् शोम्बरैय्+++(=आलसम्)+++ उगत्तिय्+++(=उगत्ताय्)+++’
(तिरुमालै ३८।)

ऎऩ्गिऱ बडिये श्रियः-पतिय् आऩ सर्वेश्वरऩुक्कु
सर्वदा ऽभिमतऩ् आय् इरुक्कुम्।

[[१६०]]

एतां निष्ठां प्राप्तवानयम् अधिकारी

" द्वारि स्थिर-वासिनो ऽलसान् अभिनन्दन्”

इत्य्-उक्त-रीत्या श्रियः पत्युः सर्वेश्वरस्य
सर्वदाऽभिमतो भवति ।

The Adhikarī who has attained the true state of a prapanna
will always be the favourite of the Supreme Ruler,
who is the Lord of Lakṣmī ,
as pointed out in the passage.

“O, Thou, Lord of Śrīraṅgam,
that delightest in those idle* men (prapannas )
who stand outer-most
(as being incapable of karma yoga, jñāna yoga or bhakti yoga )”.

[ They are called ‘idle’, because,
after prapatti they do not seek any other upāya.
They are said to stand “outer-most” because,
being unable to adopt karma yoga, jñāna yoga and bhakti yoga,
they have adopted the upāya (prapatti) which is prescribed in the Carama śloka of the Gita.]

El adhikarī que ha alcanzado el verdadero estado de una prapanna
siempre será el favorito del gobernante supremo,
quien es el señor de Lakṣmī,
Como señaló en el pasaje.

“Oh, tú, señor de Śrīraṅgam,
Ese deleite en esos inactivos * hombres (Prapannas)
Quien queda más exterior
(como incapaz de karma yoga, jñāna yoga o bhakti yoga) “.

[Se les llama ‘inactivo’, porque,
Después de Prapatti no buscan ningún otro upāya.
Se dice que se paran “más exterior” porque,
no poder adoptar karma yoga, jñāna yoga y bhakti yoga,
Han adoptado el upāya (Prapatti) que se prescribe en el Carama Śloka de la Gita.]

इन् निष्ठैयैप् पॆऱ्ऱ इव्वधिकारी ‘कडैत्तलै यिरुन्दु वाऴुञ्जोम्बरैयुगत्तिय्’(तिरुमालै ३८।) ऎऩ्गिऱबडिये श्रियःपतियाऩ सर्वेश्वरऩुक्कु सर्वदाभिमतऩायिरुक्कुम्।

इव्वैपरीत्यमिल्लाद अधिकरि सर्वदा श्रियःपतिक्कु अभिमतऩायिरुप्पाऩॆऩ्गिऱार् इन्निष्ठैयैप् पॆऱ्ऱ इव्वधिकारीत्यादिना । कडैत्तलै - श्रीपादपरिसरत्तिले। इरुन्दु - न्यस्तभररायिरुन्दु, वाऴुम् - वाऴ्न्दु कॊण्डिरुक्किऱ, कैङ्कर्यादिगळैप् पण्णिक्कॊण्डिरुक्किऱ ऎऩ्ऱबडि। सोम्बरै - कर्मयोगज्ञानयोगाद्यनुष्ठानङ्गळिल् सोम्बलुळ्ळवर्गळै, साधनान्तरानुष्ठानत्तिऩिऩ्ऱुम् निवृत्तरायिरुक्किऱ प्रपन्नरैयॆऩ्ऱबडि। उगत्ति - उगप्पित्तु।

इवऩ् +तिऱत्तिल्+++(=पक्षे)+++
निरुपाधिक-सर्व-शेषिय् आय्
निरुपाधिक-स्वतन्त्रऩ् आय्
सत्य-सङ्कल्पऩुम् आऩ सर्वेश्वरऩ्

एतद्विषये निरुपाधिक-सर्वशेषी निरुपाधिक-स्वतन्त्रः सत्य-संकल्पश् च भवन् सर्वेश्वरः

In the case of this prapanna,
the Lord who is the unconditional śeṣī of all,
who is independent of all others
and without limitations of any kind
and whose will is irresistible,

En el caso de este Prapanna,
El Señor que es el incondicional Śeṣī de todos,
que es independiente de todos los demás
y sin limitaciones de ningún tipo
y cuya voluntad es irresistible,

इवऩ्ऱिऱत्तिल् निरुपाधिकसर्वशेषियाय्निरुपाधिकस्वतन्त्रऩाय् सत्यसङ्कल्पऩुमाऩ सर्वेश्वरऩ्

इऩि इप्प्रपन्नविषयत्तिल् सर्वेश्वरऩ् पण्णुम् उपकारविशेषङ्गळै यरुळिच् चॆय्गिऱार् इवऩ् तिऱत्तिलित्यादिना । इवऩ् तिऱत्तिल् ऎऩ्बदऱ्कु निग्रहसङ्कल्पत्तै विलक्कि ऎऩ्बदोडन्वयम्। इप्पडि विलक्कुगैक्कु अनुगुणमाऩ गुणवत्तैयै यरुळिच्चॆय्गिऱार् निरुपाधिकसर्वशेषियायित्यादिना ।

सर्व-भयङ्गळुक्कुम् कारणम् आऩ निग्रह-सङ्कल्पत्तै

“तद्-अधिगम+++(य् ← प्रत्यक्ष-निभय् अभ्रमात्मक-पर-ज्ञाने)+++
उत्तर-पूर्वाघयोर् अ-श्लेष-विनाशौ +++(क्रमशः)+++
तद्-व्यपदेशात् +++(श्रुतिभिः)+++”
(ब्रह्मसूत्रम् ४-१-१३)

ऎऩ्गिऱ बडिये
स-द्वारक प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु
उपासन-प्रारम्भत्तिऱ् पोले
प्रपत्ति-वाक्योच्चारणत्तिल् प्रथम-क्षणत्तिले विलक्कि,

सर्वभयानां कारणभूतं निग्रह-संकल्पं,

“तद्-अधिगम+++(य् ← प्रत्यक्ष-निभय् अभ्रमात्मक-पर-ज्ञाने)+++
उत्तर-पूर्वाघयोर् अ-श्लेष-विनाशौ +++(क्रमशः)+++
तद्-व्यपदेशात् +++(श्रुतिभिः)+++”
(ब्रह्मसूत्रम् ४-१-१३)

इत्य्-उक्त-रीत्या
स-द्वारक-प्रपत्ति-निष्ठस्योपासन-प्रारम्भ इव
प्रपत्ति-वाक्योच्चारणे प्रथम-क्षणे विनिवर्त्य

withholds his desire to punish,
which is the cause of all fears,
at the very first moment in which he utters the sentence expressing prapatti,
in the same way as at the beginning of the meditation in the case of the upāsaka or bhakti yoga niṣṭhā,
who has adopted prapatti as a means to bhakti,
of whom it is said-

" When the vidyā commences,
the destruction of former sins and the absence of contact with subsequent sins (occur),
for so the śrutis say”.

retiene su deseo de castigar,
que es la causa de todos los miedos,
En el primer momento en que pronuncia la oración que expresa Prapatti,
De la misma manera que al comienzo de la meditación
en el caso del upāsaka o bhakti yoga niṣṭhā,
quien ha adoptado Prapatti como un medio para Bhakti,
de quien se dice-

“Cuando comienza el Vidyā, La destrucción de los antiguos pecados
y la ausencia de contacto con los pecados posteriores (ocurridos),
Porque así los Śrutis dicen “.

सर्वभयङ्गळुक्कुम् कारणमाऩ निग्रहसङ्कल्पत्तै ‘‘तदधिगम उत्तरपूर्वाघयोरश्लेषविनाशौ तद्वयपदेशात्’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-१-१३) ऎऩ्गिऱबडिये सद्वारक प्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु उपासनप्रारंभत्तिऱ्पोले प्रपत्तिवाक्योच्चारणत्तिल् प्रथमक्षणत्तिले विलक्कि,

तदधिगम इति । इदिऩर्थम्:- तदधिगमे – असकृदावृत्तमाय् प्रत्यक्षसमानाकारमाय्, प्रीतिरूपापन्नमुमाऩ अन्द उपासनत्तिऩुडैय प्रारम्भत्तिलेये, उत्तरपूर्वाघयोरश्लेषविनाशौ – अबुद्धिपूर्वकमाऩ उत्तराघत्तिऱ्कु अश्लेषमुम्, प्रारब्धव्यतिरिक्तमाऩ पूर्वाघसामान्यत्तिऱ्कु विनाशमुम्, भवत इति शेषः । तद्व्यपदेशात् –

तद् यथा पुष्कर-पलाश आपो नश्लिष्यन्ते,
एवम् एवं-विदि पापं कर्म न श्लिष्यते
तद् यथा इषीक-तूलम् अग्नौ प्रोतं प्रदूयेत
एवं हास्य सर्वे पाप्मानः प्रदूयन्ते

ऎऩ्ऱु उपनिषत्तुक्कळिल् पापाश्लेषविनाशङ्गळ् व्यपदेशिक्कप्पडुगैयालॆऩ्गै।

इदु उपासकविषयमऩ्ऱो वॆऩ्ऩ, उभयविषयमॆऩ्गिऱार् सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु इत्यादियाल्। सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩ् - भक्तिनिष्ठऩ्। प्रपत्तिवाक्येति । प्रपत्तियुम् ब्रह्मविद्यैयाग उपनिषत्तुक्कळिल् पडिक्कप्पडिरुप्पदालुम्, ‘‘नानाशब्दादिभेदात्’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिले न्यासविद्यैक्कुम् इतरविद्यैकळोडु तुल्यफलत्वम् सॊल्लियिरुप्पदालुम् भक्तियोगफलङ्गळॆल्लाम् प्रपत्तिक्कुम् फलङ्गळाग वरवेण्डुमागैयाल् उत्तरपूर्वाघाश्लेषविनाशरूपफलमुम् भक्त्यारम्भत्तिल्बोल् प्रपत्तिवाक्योच्चारणत्तिलेये अवश्यम् वरुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इवऩैयुम्, इवऩुडैयव् अनुबन्धिगळैयुम्
नित्य-सूरिकळ् कोर्वैयिले+++(=पङ्क्तौ)+++ कोर्त्तालुम्+++(=संयोज्यापि)+++
आवल्+++(=काङ्क्षां)+++ कॆडादे

अस्यैतद्-अनुबन्धिनाञ् च
नित्य-सूरि-पङ्क्तौ निवेशनेऽप्य् अ-तृप्ताशम्

The Lord makes up His mind (at that very instant)
to bring him and those who are his followers
into the company of the eternal sūris
and, not satisfied with having done only this,

El Señor decide (en ese mismo instante)
para traerlo a él y a los que son sus seguidores
en la compañía de la eterna sūris
Y, no satisfecho con haber hecho solo esto,

इवऩैयुमिवऩुडैय वनुबन्धिकळैयुम् नित्यसूरिकळ् कोर्वैयिले कोर्त्तालुमावल् कॆडादे

इवऩुडैय अनुबन्धिकळैयुमिति । ऎवर्गळैक् कुऱित्तु इवऩ् प्रपत्ति पण्णुगिऱाऩो अन्द अनुबन्धिकळैयुमॆऩ्ऱबडि। कोर्वैयिले - पङ्तियिले, कोर्त्तालुम् - सेर्त्तालुम्, आवल् - तीव्रमाऩ आसै, कॆडादे - तीरादे,

आश्रितापराध-राशिगळिल् उण्डद्
उरुक्+++(=रूपं)+++ काट्टादे
वयिऱ्-उदारिय् आय् +++(4)+++

आश्रितापराध-राशिषु भुक्तेष्व् अपि
भोक्तृत्वाकारम् अ-प्रदर्शयन्तम्
उदरम्-भरिम्

He devours, as it were, all the heaps of sins committed by those who have sought Him
and does not reveal any trace of them outside
and feels also that He should stomach even more (of these sins).

Él devora, por así decirlo, todos los montones de pecados cometidos por quienes lo han buscado
y no revela ningún rastro de ellos afuera
y también siente que debería soportar aún más (de estos pecados).

आश्रितापराधराशिकळिलुण्डदुरुक्काट्टादे वयिऱुदारियाय्

उण्डदुरुक् काट्टादे - साप्पिडादॆल्लाम् वयिऱॆडुत्तुक्काट्टादे, आश्रितविषयत्तिल् पोक्किऩ पाबङ्गळ् पोरादे यॆऩ्ऱबडि। अत एव वयिऱुदारियाय् - स्वोदरपूरकऩाय्, पॆरुम् वयिऱऩायॆऩ्ऱबडि।

अनुबन्धिगळ्-उडैय बुद्धि-पूर्वापराधङ्गळुक्कुम्
अनुतापादिगळाले निस्तारम् पण्णु विक्कुम् बडिक्क्
ईडाऩ अनुग्रह-सङ्कल्पत्तैप् पण्णि,

अनुबन्धि-संबन्धि–बुद्धि-पूर्वापराधानाम् अपि
अनुतापादिना निस्तार-संपादनस्यानुगुणम्
अनुग्रह-संकल्पं कृत्वा,

He removes the sins of his followers too,
even when they are committed deliberately,
by His will to grant the prapanna His blessing.
In By virtue of this,
they will expiate their sins by repentance and the like.

Él elimina los pecados de sus seguidores también
Incluso cuando se comprometen deliberadamente,
por su voluntad de otorgar a la Prapanna su bendición.
~~ en ~~ en virtud de esto,
Expilarán sus pecados por arrepentimiento y similares.

अनुबन्धिगळुडैय बुद्धिपूर्वापराधङ्गळुक्कुमनुतापादिगळाले निस्तारम् पण्णुविक्कुम्बडिक्कीडाऩ अनुग्रहसङ्कल्पत्तैप्पण्णि,

अनुबन्धिकळुडैय - शरीरानुबन्धिकळुडैय, प्रपन्नराले न्यस्तभरर्गळुडैय वॆऩ्ऱबडि। बुद्धिपूर्वापराधङ्गळुक्कुम् - बुद्धिपूर्वोत्तराघङ् गळुक्कुम् इवैगळुक्कु प्रायश्चित्तमऩ्ऱिक्के अनुग्रहसङ्कल्पम् कूडुमो वॆऩ्ऱुशङ्कियामैक्काग अनुतापादिगळाले निस्तारम् पण्णुविक्कुम्बडिक्कीडाऩ इति । इव्वनुग्रहसङ्कल्पमे बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिऱ्कु प्रायश्चित्तपूरकमामॆऩ्ऱु करुत्तु। अनुग्रहसङ्कल्पमावदु इवऩैयुम् इवऩुडैय सम्बन्धिकळैयुम् ऎप्पडियावदु रक्षिप्पेऩ् ऎऩ्ऩुम् सङ्कल्पम्।

‘विण्ण्-उलगन् तरुवाऩ् आय् विरैगिऩ्ऱाऩ्+++(=त्वरते)+++’
(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-३)

ऎऩ्गिऱ बडियेय्
इवऩ् इसैन्द विळम्बत्तुक्कुत्
ताऩ् सानुशयऩ्+++(=सोद्वेगः)+++ आय् त्वरित्तु,

“10 द्युलोकं दित्सुस् त्वरते”

इत्य्-उक्त-रीत्या एतद्-अभिमत-विलम्बस्य कृते
स्वयं सानुशयस्+++(=सोद्वेगः)+++ सन् त्वरित्वा

It is said:

“He (the Lord) hastens to give Paramapada
to the man who is fit for mukti”.

The Lord pities the prapanna
for the delay which he has chosen
and hastens to create in him an impatience of delay (in attainment).

Se dice:

“Él (el Señor) se acelera para dar a Paramapada
Al hombre que está en forma para Mukti “.

El Señor se huele la Prapanna
por la demora que ha elegido
y se acelera para crear en él una impaciencia de retraso (en el logro).

‘विण्णुलगन्दरुवाऩाय् विरैगिऩ्ऱा’(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-३) ऩॆऩ्गिऱबडियेयिवऩिसैन्द विळम्बत्तुक्कुत् ताऩ् सानुशयऩाय् त्वरित्तु,

विण्णुलगम् - परमपदत्तै, तरुवाऩाय् - तरप्पोगिऱवऩाय्, तरुगैक्काग वॆऩ्ऱबडि। विरैगिऩ्ऱाऩ् - उद्योगिक्किऱाऩ्। परमपदम् तरुगैक्कु त्वरिक्किऱाऩॆऩ्ऱबडि। इवऩिसैन्द विळम्बत्तुक्कु -

‘‘एतद्-देहावसाने मां
त्वत्-पादं प्रापय स्वयं’’

ऎऩ्गिऱबडिये इवऩ् ऒप्पुक्कॊण्ड देहावसानपर्यन्तमाऩ विळम्बत्तिऱ्कु, ताऩ् सानुशयऩ् आय् - स्वयं अनुशयमुळ्ळवऩाय्,

एतद्दिनावसाने मां,
एतत्क्षणावसाने मां

ऎऩ्ऱु इवऩ् प्रार्थित्तालुम्,
अप्पडिये सॆय्वदऱ्कु नाम् सिद्धमायिरुक्क, एतद्देहावसाने ऎऩ्ऱु अधिकविळम्बत्तै यिसैन्दाऩे ऎऩ्ऱु पश्चात्तापमुडैयवऩायॆऩ्ऱबडि। त्वरित्तु - इसैन्द विळम्बत्तिल् आश्रितऩुक्के अनुतापम् वरुम्बडि ताऩ् त्वरित्तॆऩ्ऱ पडि।

‘इरुळ्-तरुमा ञालत्त्+++(=भुवनस्य)+++ उळ् इऩिप्+++(=इतः परम्)+++ पिऱवि
याऩ् वेण्डेऩ्’(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-१।)

ऎऩ्ऱुम्,

तमः-प्रद-महा-भूमाव् इतः परं जन्माहं न वाञ्च्छामि “,

“ Hereafter I do not want to be born in this world of ignorance”

and

“En adelante, no quiero nacer en este mundo de ignorancia”

y

‘इरुळ्दरुमाञालत्तुळिऩिप्पिऱवि याऩ् वेण्डे’(तिरुवाय्मॊऴि १०-६-१।) ऩॆऩ्ऱुम्,

इरुळ्दरुमाञालत्तुळिति । इरुळ् - अज्ञानत्तै, तरु - तरुगिऱ, मा - पॆरियदाऩ, ञालत्तुळ् - लीलाविभूतियिल्, इऩि - इन्द विभूतियिऩ् स्वभावत्तै यऱिन्द पिऱगु, पिऱवि - जन्मत्तै, याऩ् - इदिऩ् स्वभावत्तै यऱिन्द याऩ्, वेण्डेऩ् - प्रार्थिक्कमाट्टेऩ्।

‘मायञ् जॆय्येल् ऎऩ्ऩैय्’
(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये
इवऩुक्क् इसैवैय् उण्डाक्कि,

“12 मायां मा कार्षीर् मद्-विषये”

इति चोक्त-रीत्या ऽस्याङ्गी-कारम् उपजनय्य

He produces in him an eagerness to attain the goal as illustrated in the following (verses ) :-

“Do not deceive me as Thou didst before.”

Produce en él un entusiasmo por alcanzar el objetivo como se ilustra en lo siguiente (versos):-

“No me engañes como lo hiciste antes”.

‘मायञ्जॆय्येलॆऩ्ऩै’(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२) यॆऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये इवऩुक्किसैवै युण्डाक्कि,

मायञ्जॆय्येलॆऩ्ऩै - प्रबुद्धऩाय् उऩ्ऩैये विरुम्बिऩ ऎऩ्ऩै पूर्वम् पोले वञ्जियादे कॊळ्। इसैवै युण्डाक्कि - अङ्गीगारत्तैयुण्डाक्कि, पुरुषार्थप्राप्तियिल् त्वरैयोडु कूडिऩ अङ्गीकारत्तै युण्डाक्कि यॆऩ्ऱबडि।

‘उऩ् तिरु-मार्व्-अत्तु+++(=भूषण)+++-मालै नङ्गै+++(=पूर्णा)+++ वासञ्+++(=वासनां)+++ जॆय् पूङ्+++(=पुष्प/सुन्दर)+++-कुऴलाळ्+++(=कुन्तल)+++ तिरुव् आणै, निऩ्ऩ्-आणैय् ’
(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२।)

ऎऩ्ऱु
इवऩ् ताऩ् त्वरित्तु वळैक्कुम्+++(=प्रह्वं)+++ बडि पण्णि,

[[१६१]]

“18 तव वक्षो-मालया पूर्णया वासना-कर-सुन्दर (पुष्पालंकृत) केश्या श्रिया शापितोऽसि, त्वया शापितोऽसि”

इति
अयं स्वयं त्वरित्वा यथा निर्बन्धं कुर्यात्
तथा कृत्वा,

I swear by Thee and by Thy queen
whose beautiful locks of hair shed their fragrance like a garland on Thy chest -
I swear that I must be taken to Paramapada.

Having made him so eager and so impatient to obtain the goal,

Lo juro por ti y por tu reina
cuyas hermosas cerraduras de cabello
arrojan su fragancia como una guirnalda en tu pecho -
Juro que debe ser llevado a Paramapada

Haberlo hecho tan ansioso e impaciente para obtener el objetivo,

‘उऩ् तिरुमार्वत्तुमालै नङ्गै वासञ्जॆय् पूङ्गुऴलाळ् तिरुवाणै निऩ्ऩाणै’(तिरुवाय्मॊऴि १०-१०-२।) यॆऩ्ऱुइवऩ् ताऩ् त्वरित्तु वळैक्कुम्बडि पण्णि,

उऩ् तिरुमार्वत्तु इति । उऩ् - उऩ्ऩुडैय, तिरु - अऴगाऩ, मार्वत्तु - वक्षस्थलत्तिले, मालै - मालै पोलिरुक्किऱ, नङ्गै - कल्याणगुणपरिपूर्णैयाऩ, वासञ्जॆय् - तऩ्मेल् सूट्टुम् पुष्पङ्गळुक् कॆल्लाम् परिमळत्तै युण्डुबण्णुगिऱ,पूङ्गुऴलाळ् - स्पृहणीयमाऩ केशपाशङ् गळैयुडैय, तिरु - पॆरियबिराट्टियिऩ् पेरिल् आणै - अनतिलङ्घनीयमाऩ शपथम्, निऩ्ऩाणै - अवळुक्कु वल्लभराऩ तेवरीर् तिरुवडिगळिलाणै। अडियेऩै शीघ्रमागवे परमपदत्तुक्कुक्कॊण्डुबोगवेण्डुमॆऩ्गै। इवऩ् ताऩ् त्वरित्तु - विळम्बत्तै यङ्गीगरित्त इवऩ् ताऩे त्वरित्तु, वळैक्कुम्बडि पण्णि - परमपदम् कॊडुत्तालॊऴिय विडुगिऱदिल्लै यॆऩ्ऱु श्रीपादत्तैक् कट्टिक्कॊळ्ळुम्बडिबण्णि,

‘शरणम् आगुन् तऩ ताळ्-अडैन्दार्क्क् ऎल्लाम्
मरणम् आऩाल्
वैगुन्दम् कॊडुक्कुम् बिराऩ्’
(तिरुवाय्मॊऴि ९-१०-५) +++(5)+++

ऎऩ्गिऱ बडिये
इवऩ् कोलुदलुक्क् ईड्-आग
प्रारब्ध-शरीरावसानत्तिले
परम-पद-प्राप्तिय् उण्डाक्कुवद् आगक् कोलि,

“14 शरणं भवन्
स्व-चरणाश्रितानां सर्वेषां मरणे जाते
वैकुण्ठ-प्रद उपकारकः "

इत्य्-उक्त-रीत्या एतत्-प्रार्थनानुगुणं प्रारब्ध-शरीरावसाने
परम-पद-प्राप्ति-संपादनं संकल्प्य,

the Lord decides on giving him Paramapada
as desired by him at the end of this life,
which has come to him as a result of past karma:
So has it been said :-

“Our Lord is the greatest benefactor
that confers Vaikuṇṭha
on those who have performed prapatti,
when they happen to die”. +++(5)+++

El Señor decide darle Paramapada
Como lo desee al final de esta vida,
que ha llegado a él como resultado del karma pasado:
Entonces se ha dicho:-

“Nuestro Señor es el mayor benefactor
que confiere a Vaikuṇṭha
En aquellos que han realizado Prapatti,
Cuando mueren “. +++(5)+++

‘सरणमागुन् दऩ ताळडैन्दार्क्कॆल्लाम् मरणमाऩाल् वैगुन्दम् कॊडुक्कुम्बिराऩ्’ (तिरुवाय्मॊऴि ९-१०-५) ऎऩ्गिऱबडिये इवऩ् कोलुदलुक्कीडाग प्रारब्धशरीरावसानत्तिले परमपदप्राप्तियुण्डाक्कुवदागक् कोलि,

शरणमागुमित्यादि । तऩ्दाळ् - तऩ् तिरुवडिगळै, अडैन्दार्क्कॆल्लाम् - आश्रयित्तवर्गळुक्कॆल्लाम्, सरणमागुम् - उपायमागुम्, मरणमाऩाल् - अवर्गळुक्कु मरणम् वन्दाल्, वैगुन्दम् - वैकुण्ठ- लोगत्तै, कॊडुक्कुम् - प्रसादिक्कुम्, पिराऩ् - उपकारकऩ्,

पॊऩ्ऩुम् इरुम्बुम्+++(=अयः)+++ आऩ विलङ्गुगळ्+++(=शृङ्खला)+++ पोले
बन्धकङ्गळ् आऩ पूर्वोत्तर-पुण्य-पापङ्गळैयुम्

प्रारब्ध-कार्यम् आऩ कर्मत्तिल्
इवऩ् इसैन्द अंशम् ऒऴिय मेल् उळ्ळ कूऱ्ऱैयुम्+++(=भागञ् च)+++

‘पोय+++(=गत)+++-बिऴैयुम्+++(=पापञ्च)+++
पुगु-तरुवा निऩ्ऱऩवुन्
तीयिऩिल् +तूस्+++(=क्षुद्रम् → तूला)+++ आगुम्’
(तिरुप्पावै ५)

ऎऩ्गिऱ बडिये
मुऩ्बेय् इवऩोडु तुवक्क् अऱुत्तु वैक्कैयाल्

स्वर्णायोमय-शृङ्खलावद्-बन्धकयोः पूर्वोसर-पुण्य-पापयोः
प्रारब्ध-कार्ये कर्मणि
एतद्-अभ्युपगतांश-व्यतिरिक्तस्य भागस्य च,

अतीताः पूर्व-कालोत्पन्नाः अपराधाः
प्रवेशाय स्थिताश् च ( आगामिनश् च ) अपराधा
अग्नौ तूलं भवेयुः”

इत्य्-उक्त-रीत्या
पूर्वम् एवैतत्-संबन्ध-विच्छेदन-पूर्वम् अवस्थापनात्

The Lord has already seen to it that
the fetters of gold and iron which bind him to saṁsāra
namely, his pāpa and puṇya, past and future,
as also the karma which has begun to operate,
except that portion of it which he has agreed to expiate (during this life)
are cut off without any trace being left at all.

[ Even puṇya karma which would lead to swarga is a fetter (though of gold ),
because it stands in the way of mokṣa.]+++(4)+++

It is said :-

“The sins of the past
and the sins committed after prapatti
vanish like cotton thrown in the fire.”

El Señor ya se ha visto que
los grilletes de oro y hierro que lo unen a Saṁsāra
a saber, su pāpa y puṇya, pasado y futuro,
Como también el karma que ha comenzado a operar,
excepto esa parte de la que ha acordado expiar (durante esta vida)
se cortan sin que se deje ningún rastro.

[Incluso Puṇya Karma que conduciría a Swarga
es un gruñido (aunque de oro),
Porque se interpone en el camino de Mokṣa.] +++ (4) +++

Se dice:-

“Los pecados del pasado
y los pecados cometidos después de Prapatti
Venisca como algodón arrojado al fuego “.

पॊऩ्ऩुमिरुम्बुमाऩ विलङ्गुगळ् पोले बन्धकङ्गळाऩ पूर्वोत्तरपुण्यपापङ्गळैयुम् प्रारब्धकार्यमाऩ कर्मत्तिल् इवऩिसैन्द अंशमॊऴिय मेलुळ्ळ कूऱ्ऱैयुम् ‘पोयबिऴैयुम् पुगुदरुवा निऩ्ऱऩवुन्दीयिऩिऱ्ऱूसागुम्’(तिरुप्पावै ५) ऎऩ्गिऱबडिये मुऩ्बेयिवऩोडु तुवक्कऱुत्तुवैक्कैयाल्

पॊऩ्ऩुमित्यादि । पुण्यपापङ्गळ् इरण्डुम् बन्धकङ्गळाऩालुम्,
पुण्यम् तात्कालिकफल-जनकतया स्पृहणीयम् आगैयाल्
अदैप् पॊऩ्विलङ्गॆऩ्गिऱदु। अनिष्टफलजनकतया स्पृहणीयमऩ्ऱागैयाले पापत्तै इरुम्बु विलङ्गुबोऩ्ऱदॆऩ्गिऱदु।
प्रारब्धकार्यमाऩ कर्मत्तिल् इन्द देहरूपकार्यत्तैयुम्, एतद्-देहावच्छिन्न-भोगादि-रूप-कार्यत्तैयुम् पण्ण आरम्भित्त कर्मत्तिले, इवऩिसैन्दवंशमॊऴिय - एतद्देहावसानावधियाग इवऩाले अभ्युपगतमाऩ अंशमॊऴिय, मेलुळ्ळ कूऱ्ऱैयुम् - जन्मान्तरहेतुवाऩ प्रारब्धकर्मांशत्तैयुम्, पोयबिऴैयुमित्यादि । पोयबिऴै - पुगुन्द पाबम्, पूर्वम् पण्णप्पट्ट पाबमॆऩ्ऱबडि। पुगुदरुवाऩिऩ्ऱऩवुम् - पुगुरानिऱ्कुमवैयुम्, उत्तराघमिति यावत् । तीयिऩिल् तूसागुम् - अग्नियिल् पोडप्पट्ट पञ्जु पट्टदुबडुम्।

‘‘तद् यथेषीक-तूलम् अग्नौ प्रोतं प्रदूयेत
एवं हास्य सर्वे पाप्मानः प्रदूयन्ते’’

ऎऩ्गिऱदिऱे श्रुति ।
मुऩ्बे इवऩोडु तुवक्कऱुत्तु वैक्कैयालिति । मुऩ्बे - प्रपत्तिवाक्योच्चारणक्षणत्तिलेये, इवऩोडु - इन्द प्रपन्नऩोडु, तुवक्कऱुत्तुवैक्कैयाल् - सम्बन्धत्तै यऱुत्तुवैक्कैयाल्, इवऩ् इन्द पुण्यपापफलत्तै अनुभविक्कक्कडवऩल्लऩॆऩ्ऱु सङ्गल्बित्तु इवऩुक्कु फलसम्बन्धत्तै नीक्किवैक्कैयाले ऎऩ्ऱबडि।

शरीर-पातत्तुक्कु निऩैप्प् इट्ट समयम् वन्दव् आऱे

शरीर-पातार्थ-संकल्पित-समये आसीदत्य् एव,

So when the time for leaving the body has come,

Entonces, cuando ha llegado el momento de salir del cuerpo,

शरीरपातत्तुक्कुनिऩैप्पिट्ट समयम् वन्दवाऱे

निऩैप्पिट्टसमयम् वन्दवाऱे - सङ्गल्बित्त समयम् नेर्न्दवाऱे।

प्रियेषु स्वेषु सुकृतम्
अप्रियेषु च दुष्कृतं ।
विसृज्य ध्यान-योगेन
ब्रह्माऽभ्येति सनातनम्॥+++(5)+++
(मनुस्मृति ६-७९।)

ऎऩ्ऱुम्,

पुण्यम्, पापम्, प्रजाः, मोक्षः, धर्मः

प्रियेषु स्वेषु सुकृतम्
अप्रियेषु च दुष्कृतं ।
विसृज्य ध्यान-योगेन
ब्रह्माऽभ्येति सनातनम्॥+++(5)+++
(मनुस्मृति ६-७९।)

इति

एतत्-तुल्य-न्यायेन प्रपन्नस्यापि पाप-पुण्य-वितरणम् भवति।

For it has been said:–

“The man who is about to attain mukti
leaves his puṇya and pāpa to his friends and foes respectively
and attains Brahman as the fruit of bhakti yoga”.

Porque se ha dicho:-

“El hombre que está a punto de alcanzar Mukti
Deja su puṇya y pāpa a sus amigos y enemigos respectivamente
y alcanza Brahman como el fruto de Bhakti Yoga “.

‘‘प्रियेषु स्वेषु सुकृतमप्रियेषु च दुष्कृतं । विसृज्य ध्यानयोगेन ब्रह्माऽभ्येति सनातनं’’(मनुस्मृति ६-७९।) ऎऩ्ऱुम्,

प्रियेष्वित्यादि । स्वेषु – स्वकीयर् कळाऩ, प्रियेषु – सुहृत्तुक्कळिडत्तिले, अप्रियेषु – इन्द प्रपन्नरुडैय द्वेषिकळिडत्तिले, ध्यानयोगेन – परभक्तियाले, ब्रह्म – श्रियःपतियाऩ सनातन ब्रह्मत्तै, अभ्येति - अडैगिऱाऩ् तत्समानभोगत्तै यडैगिऱाऩॆऩ्ऱबडि।

‘नम्मऩ्+++(=यम)+++ बोले +++(संसारे)+++ वीऴ्त्त्+++(=निपात्य)+++ अमुक्कुम्+++(=अभिनुदत्)+++
+++(प्रसिद्ध्या)+++ नाट्टिल् उळ्ळ पावम् ऎल्लाञ्
जुम्म् ऎऩादे
कैविट्ट् ओडित्
तूऱुगळ्+++(=गुल्मान्)+++ पाय्न्दऩवेय्’+++(=डयन्ते हि)+++
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-४-३।)

ऎऩ्ऱुम् स्मर्ताक्कळ्+++(→पॆरियाऴ्वार्)+++ सॊऩ्ऩ उपनिषद्-अर्थत्तिऩ् पडिये
+++(←“सुहृदः साधुकृत्यां द्विषन्तः पापकृत्यां उपयन्ति”)+++

यमवन् निपात्य आक्रामन्ति लोक-गतानि पापानि सर्वाणि
उच्छ्वसितुम् अप्य् अशक्नुवन्ति
सवासनं त्यक्त्वा
धावित्वा गुल्मान् प्राविशन्”

इति च स्मर्त्र्+++(→पॆरियाऴ्वार्)+++-उक्तोपनिषदर्थ-रीत्या
+++(←“सुहृदः साधुकृत्यां द्विषन्तः पापकृत्यां उपयन्ति”)+++

and again

“The sins which are notorious in this world and which, oppressive like Yama, make a man sink into saṁsāra
left the man about to attain mukti
without making the least noise
and entered into plants (viz, his foes )”.

The authors of the Smṛtis have expressed the truth contained in the Upaniṣads
in the manner stated above.

y de nuevo

“Los pecados que son conocidos en este mundo
y que, opresivos como Yama,
hacen que un hombre se hunda en Saṁsāra
Dejó al hombre a punto de alcanzar a Mukti
sin hacer el menor ruido
y entró en plantas (a saber, sus enemigos) “.

Los autores de los Smṛtis han expresado la verdad contenida en los Upaniṣads de la manera indicada anteriormente.

‘नम्मऩ्बोले वीऴ्त्तमुक्कुम् नाट्टिलुळ्ळ पावमॆल्लाञ्जुम्मॆऩादे कैविट्टोडित् तूऱुगळ् पाय्न्दऩवेय्’ (पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ५-४-३।) ऎऩ्ऱुम् स्मर्ताक्कळ् सॊऩ्ऩ उपनिषदर्थत्तिऩ् पडिये

नम्मऩ्बोले इत्यादि । नम्मऩ् - नमऩ्, यमऩॆऩ्ऱबडि। अवऩ्बोले वीऴ्त्तु - संसारसमुद्रत्तिले विऴुम्बडिसॆय्दु, अमुक्कुम् - पुनरुत्थानमिल्लामल् अमुक्किवैक्कुम्, नाट्टिलुळ्ळ पावमॆल्लाम् - नाट्टिले प्रसिद्धमाऩ पापङ्गळॆल्लाम्, सुम्मॆऩादे - सुम्मॆऩ्बदु शब्दानुकारम्। सुम्मॆऩ्ऱु शब्दियादे – तूष्णीम्भूतङ्गळायॆऩ्ऱबडि। कैविट्टोडि - इवऩै कैविट्टु ओडिप्पोय्, तूऱुगळ् पाय्न्दऩवे - काऩाऱायिरुक्कुम् सॆडिगळैप् प्रवेशित्तदुगळ्, इन्द प्रपन्नऩै विट्टु अनन्तदुरिताक्रान्ततया तूऱुगळ् पोऩ्ऱ इवऩुडैय सुहृत्तुक्कळैयुम् दुष्कृत्तुक्कळैयुम् प्रवेशित्तदुगळॆऩ्ऱबडि। स्मर्ताक्कळ् - स्मृतिकर्ताक्कळ्। प्रबन्धङ्गळुम्

‘‘श्रुतिं पश्यन्ति मुनयः
स्मरन्ति च तथा स्मृतिम्’’

ऎऩ्गिऱ पडिये वेदार्थङ्गळै साक्षात्करित्तु तत्स्मरणपूर्वकमाग सॆय्यप्पट्ट पडियालुम्, वेदोपबृंहणत्तिल् प्रधानङ्गळाय् निऱ्पदालुम्, स्मृतितुल्यङ्गळागैयाले तत्कर्ताक्कळाऩ आऴ्वार्गळुम् स्मर्ताक्कळ् ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्। कल्पसूत्रव्याख्यानकर्ताक्कळ् ऎऩ्ऩवुम् आम्। उपनिषदर्थत्तिऩ्बडिये -

सुहृदः साधुकृत्यां द्विषन्तः पापकृत्यां उपयन्ति

ऎऩ्गिऱ उपनिषदर्थत्तिऩ् प्रकारम्,

इवऩुक्क् अनुकूल-प्रातिकूलर् आय् इरुन्द्-उळ्ळव् इरण्डु सिऱगिलुम्+++(=पक्षयोः)+++
इवऩ् पक्कल् आनुकूल्य-प्रातिकूल्यङ्गळुक्कु फलम् आग असल्+++(←अयल्=परिसरे)+++ पिळन्द् +++(=भित्त्वा)+++ एऱ् इडुगिऱद्
ऎऩ्ऩुम् बडि पण्णि

एनं प्रति अनुकूलतया प्रतिकूलतया स्थितयोर् द्वयोः पक्षयोर् (जनयोर्)
एतद्-विषयकानुकूल्य-प्रातिकूल्य-फल-रूपेण संक्रमणं कारयित्वा,

[[१६२]]

the Lord causes his meritorious deeds (puṇya) and his sins (papa) to be divided and distributed among others,
namely, those who were his well-wishers
and those who did evil to him, respectively,
as the consequence of the good and the evil wrought to him by them.

El Señor hace que sus actos meritorios (Puṇya) y sus pecados (papá) se dividan y distribuyan entre otros,
a saber, los que eran sus simpatizantes
y aquellos que le hicieron el mal, respectivamente,
Como consecuencia del bien y el mal que le causó.

इवऩुक्कनुकूलप्रातिकूलरायिरुन्दुळ्ळ विरण्डुसिऱगिलुम् इवऩ् पक्कलानुकूल्यप्रातिकूल्यङ्गळुक्कु फलमाग असल्बिळन्देऱिडुगिऱदॆऩ्ऩुम्बडिबण्णि

इरण्डु सिऱगिलुम् - इरण्डु पक्षत्तिलुम्, ऒरुवऩ् पण्णिऩ सुकृतदुष्कृतङ्गळुक्कु अन्द सुकृतदुष्कृतङ्गळैच् चॆय्याद इवऩुडैय सुहृत्तुक्कळिडत्तिलुम्द्विषत्तुक्कळिडत्तिलुम् फलप्रदानम् पण्णुवदु कूडुमो वॆऩ्ऱु शङ्कियामैक्काग इवऩ् पक्कल् आनुकूल्य-प्रातिकूल्यङ्गळुक्कु फलम् आग ऎऩ्गिऱदु।
तथा च इन्द प्रपन्नऩुडैय सुहृत्तुक्कळुम् द्विषत्तुक्कळुम् इन्द सुकृतदुष्कृतङ्गळैच् चॆय्यामऱ्पोऩालुम् प्रपन्नऩ्विषयत्तिल् सौहार्दत्तैयुम् द्वेषत्तैयुम् सॆय्दिरुक्कैयाल् अवैगळुक्कु फलमाग इन्द प्रपन्नऩ् सॆय्द सुकृतदुष्कृतङ्गळुडैय फलत्तै अवर् कळुक्कु प्रदानम् पण्णुवदु बाधकमागादॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। असल्बिळन्देऱिडुगिऱदॆऩ्ऩुम्बडि पण्णि इति । पिळन्दु - पूर्वस्थानत्तिल् निऩ्ऱुम् पिळन्द् ऎडुत्तु, असल् - अन्यरिडत्तिल्, एऱुडुगिऱदु - आरोपिक्किऱदु। ऎऩ्ऩुम्बडि पण्णि - ऎऩ्ऱु सॊल्लुम्बडि आरोपणम् पण्णि, अन्यरिडत्तिल् आरोपित्तॆऩ्ऱ पडि।

THE PRAPANNA MAY DIE AT ANY TIME, DAY OR NIGHT, IN THE BRIGHT OR IN THE DARK HALF OF THE MONTH, ETC.

La Prapanna puede morir en cualquier momento,
día o noche,
en la mitad brillante o en la oscuridad del mes, etc.

‘‘दिवा च शुक्ल-पक्षश् च
उत्तरायणम् एव च ।
मुमूर्षतां प्रशस्तानि’’
(भारतम् आनुशाासनिक-पर्व २४२-३१)

ऎऩ्ऱु स्मृतियिलुम्,
ज्योतिश्शास्त्रत्तिल् निर्याणप्रकरणत्तिलुम्

‘‘दिवा च शुक्ल-पक्षश् च
उत्तरायणम् एव च ।
मुमूर्षतां प्रशस्तानि’’
(भारतम् आनुशाासनिक-पर्व २४२-३१)

इति स्मृतौ च
ज्योतिश्-शास्त्रे निर्याणप्रकरणे च

it has been said in the Smṛti, and in the science of the celestial bodies,
in the context of the departure from the body
that Day-time, the bright half of the month (Sukla pakṣa) and the Uttarāyaṇa are favourable times for those that die

Se ha dicho en el smṛti, y en la ciencia de los cuerpos celestes,
en el contexto de la partida del cuerpo
Ese día de día, la mitad brillante del mes (Sukla pakṣa) y el uttarāyaṇa son tiempos favorables para aquellos que mueren

‘‘दिवा च शुक्लपक्षश्च उत्तरायणमेव च । मुमूर्षतां प्रशस्तानि’’(भारतम् आनुशाासनिक-पर्व २४२-३१) ऎऩ्ऱु स्मृतियिलुम् ज्योतिश्शास्त्रत्तिल् निर्याणप्रकरणत्तिलुम्

प्रपन्नऩुडैय निर्याणत्तिल् ‘‘तीर्थे श्वपचगृहे वा’’ ऎऩ्ऱु प्रशस्तदेशनियममिल्लैयॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाऱ् पोले
प्रशस्तकालनियममुमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लक्कोलि प्रशस्तकालत्तैच् चॊल्लुम् वचनङ्गळुक्कु गति सॊल्लुगिऱार् दिवा चेत्यादिना ।

मुमूर्षतां – मरण मडैयवेण्डुमॆऩ्ऱु इच्छिप्पवर्गळुक्कु,

फलान्तर-प्रसक्तरैयुम्
मोक्षोपाय-पूर्तिय् इल्लादारैयुम् पऱ्ऱच् चॊल्लुम् काल-नियमम् इऩ्ऱिक्के

फलान्तर-प्रसक्तान् मोक्षोपाय-पूर्ति-रहितांश् चाधिकृत्योच्यमानं काल-नियमम् अन्तरैव,

in regard to those who are desirous of other benefits than mokṣa
and who have not fulfilled completely the means of attaining mokṣa.

But (as the prapanna has adopted successfully the proper upāya)
there is no such rule for him in regard to the time of death.

con respecto a aquellos que desean otros beneficios que mokṣa
y que no han cumplido completamente los medios para alcanzar mokṣa.

Pero (como la Prapanna ha adoptado con éxito el upāya apropiado)
No existe tal regla para él con respecto al momento de la muerte.

फलान्तरप्रसक्तरैयुम् मोक्षोपायपूर्तियिल्लादारैयुम् पऱ्ऱच्चॊल्लुम् कालनियममिऩ्ऱिक्के

निर्याणम् - स्थूलदेहत्तिल् निऩ्ऱुम् पुऱप् पडुगै। फलान्तरप्रसक्तरैयुमिति ।
तथा च निर्याणकालप्राशस्त्यवचनम् प्रयोजनान्तरपरविषयमे यॊऴिय प्रपन्नविषयमऩ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु। मुमुक्षुविषयमाऩालुम् गति सॊल्लुगिऱार् मोक्षोपायपूर्तियिल्लादारैयुम् पऱ्ऱच्चॊल्लुम् कालनियममिऩ्ऱिक्के इति । तथा च प्रशस्तकालनियमञ्जॊल्लुम् वचनङ्गळ् अन्यविषयङ्गळागैयाल् प्रपन्नऩुक्कु अन्नियममिल्लै यॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु।

“निशि +++(मृते मोक्षो)+++ ने"ति चेन् न -
+++(कर्म-)+++सम्बन्धस्य यावद्-देह-भावित्वात्
(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१८।)

ऎऩ्ऱुम्,

“निशि +++(मृते मोक्षो)+++ ने"ति चेन् न -
+++(कर्म-)+++सम्बन्धस्य यावद्-देह-भावित्वात्
(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१८।)

इति,

For it has been said about him -

“It is not right to say that
the man who dies at night
will not attain mokṣa ,
for the association with karma
lasts only as long as the body lasts “,

Porque se ha dicho sobre él -

“No es correcto decir que
El hombre que muere por la noche
no alcanzará mokṣa,
para la asociación con el karma
dura solo mientras dure el cuerpo “,

‘‘निशि नेति चेन्न सम्बन्धस्य यावद्देहभावित्वात्’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१८।) ऎऩ्ऱुम्,

इदिल् सूत्रकारसम्मतियैक् काट्टुगिऱार् ‘‘निशि नेति चेन्न सम्बन्धस्य यावद्देहभावित्वात्’’ ऎऩ्ऱुमित्यादि ।

‘‘अतश् चायनेऽपि दक्षिणे’’
(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१९।)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

‘‘अतश् चायनेऽपि दक्षिणे’’
(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१९।)

इति चोक्त-रीत्या

and again

“For the same reason,
the views is not right
that the man who dies in dakṣinayana
will not attain mokṣa .”

y de nuevo

“Por la misma razón,
Las vistas no están bien
que el hombre que muere en Dakṣinayana
no alcanzará Mokṣa “.

‘‘अतश्चायनेऽपि दक्षिणे’’(ब्रह्मसूत्रम् ४-२-१९।) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये

मनुष्य-पितृ-देवर्गळ्-उडैय पगल्गळिलेय् आदल् +++(→दिन-शुक्लपक्षोदगयनानि)+++
रात्रिगळिलेय् आदल्
ताऩ् सङ्कल्पित्त समयत्तिले
अ-प्रच्युत–+++(शास्त्र-ज्ञानादि-कृत-)+++पूर्व-संस्कार–+++(ब्रह्म-प्राप्ति-)+++मनो-रथऩ् आम् पडि पण्णि,

मनुष्य-पितृ-देवानां दिनेषु रात्रिषु वा
स्व-संकल्पित-समये अ-प्रच्युत–पूर्व-संस्कार–मनोरथताम् आपाद्य,

Whether in the day of man or in the night of man,
whether in the day of pitṛs (śukla pakṣa ) or in the night of the pitṛs (Kṛṣṇapakṣa ),
whether in the day of the gods (uttarāyana ) or in the night of the gods (Dakṣinayana ) -
at the time appointed by the Lord,
He makes him remember all his previous thoughts and desires (for mokṣa )

Ya sea en el día del hombre o en la noche del hombre
Ya sea en el día de los Pitṛs (Śukla Pakṣa) o en la noche de los Pitṛs (Kṛṣṇapakṣa),
Ya sea en el día de los dioses (Uttarāyana) o en la noche de los dioses (Dakṣinayana) - en el momento designado por el Señor,
Él le hace recordar todos sus pensamientos y deseos anteriores (para mokṣa)

मनुष्यपितृदेवर्गळुडैय पगल्गळिलेयादल् रात्रिकळिलेयादल् ताऩ् सङ्कल्पित्त समयत्तिले अप्रच्युतपूर्वसंस्कारमनोरथऩाम्बडिबण्णि,

मनुष्य इत्यादि । मनुष्यरुडैय पगल् दिवसम्। पितृक्कळुडैय पगल् शुक्लपक्षम्। देवतैकळुडैय पगल् उत्तरायणम्। मनुष्यऩुडैय रात्तिरि अस्तमयानन्तरकालम्। पितृक्कळुडैय रात्तिरि कृष्णपक्षम्। देवर्गळुडैय रात्तिरि दक्षिणायनम्।

अप्रच्युतेति ।
पूर्वौ च तौ संस्कारमनोरथौ च पूर्वसंस्कारमनोरथौ;
अप्रच्युतौ पूर्वसंस्कार-मनोरथौ यस्य ता

सिऱै+++(=कारा-गृह)+++ किडन्द राजकुमारऩ् तिऱत्तिल्+++(=पक्षे)+++
प्रसन्नऩ् आऩ राजा
+++(मुहूर्ताद्य् अपरिगणय्य)+++ विलङ्गै+++(=शृङ्खलां)+++ वॆट्टिच्+++(=छित्त्वा)+++
चिऱैक्-कूडत्तिल्+++(=गृहात्)+++-ऩिऩ्ऱुङ्+++(=तः)+++ +++(तं)+++ गॊण्डु
पुऱप् पडुमाप् +++(=भावः)+++ पोले

कारा-गृह-स्थ–राज-कुमार-विषये
प्रसन्नो राजा
+++(मुहूर्ताद्य् अपरिगणय्य)+++ शृङ्खलां छित्त्वा
कारा-गृहात् (तं) गृहीत्वा
यथा निर्गच्छेत्

and like a king who is gracious
and who cuts off the fetters of the prince lying in the prison-house,

y como un rey que es amable
y quien corta los grilletes del príncipe
acostado en la prisión,

सिऱै किडन्द राजकुमारऩ् तिऱत्तिल् प्रसन्नऩाऩ राजा विलङ्गै वॆट्टिच् चिऱैक्कूडत्तिऩिऩ्ऱुङ्गॊण्डु पुऱप्पडुमाप्पोले

प्राशस्त्य-नियमम् वेण्डादाऱ् पोले
निमित्त-प्राशस्त्य-नियममुम् वेण्डामॆऩ्गिऱार् सिऱै किडैन्द राजकुमारऩित्यादिना ।
प्रसन्नऩ् आऩ राजा
तऩ्ऩ् उडैय प्रसादम् वन्द वाऱे
एदावद् ऒरु उपकरणत्ताले
विलङ्गै वॆट्टि
सिऱैगूडत्तिल् निऩ्ऱुम् राजकुमारऩैक् कॊण्डु
पुऱप् पडुवाऩेय् ऒऴिय

विलङ्गै वॆट्टुम् उपकरणम् प्रशस्तमा? अप्रशस्तमा?

ऎऩ्ऱु योसिक्कमाट्टाऩ् इऱे।

प्रशस्ताप्रशस्त-नियमम् अऱत्
तत्-कालोपस्थितम् आयिरुप्पद् एद्-एऩुम् ऒरु शरीर-विश्लेष-निमित्तत्तैय् उण्डाक्कि, +++(4)+++

तथा प्रशस्ताप्रशस्त-नियमम् अन्तरा
तत्-कालोपस्थितं यत् किञ्चित् शरीर-विश्लेष-निमित्तम् उत्पाद्य,

यथैव बन्धि-विमोकं मुद्गर-कुञ्चिकादिभिर् यदा कदाचिद् अपि साधयेत्।

the Lord takes him along with Him.
He causes some occasion or other suited to the time for the soul’s parting from the body
without regard to auspicious or inauspicious time.

El Señor lo lleva junto con él.
Causa alguna ocasión u otra
adecuada para la hora de la separación del alma del cuerpo
sin tener en cuenta el tiempo auspicioso o desfavorable.

प्रशस्ताप्रशस्त नियममऱत् तत्कालोपस्थितमायिरुप्पदेदेऩुमॊरु शरीरविश्लेष निमित्तत्तैयुण्डाक्कि,

THE PROCESS OF THE SELF LEAVING THE BODY:

El proceso del yo dejando el cuerpo:

वाग्-आदिगळ् आऩ बाह्येन्द्रियङ्गळ् पत्तैयुम् मनस्सिले सेर्त्तु,

वागादीनि बाह्येन्द्रियाणि दशापि मनसि संयोज्य,

Then the Lord makes the ten external senses like speech merge in the mind

Entonces el Señor hace que los diez sentidos externos se fusionen en la mente

वागादिगळाऩ बाह्येन्द्रियङ्गळ् पत्तैयुम् मनस् सिले सेर्त्तु,

अप्पडिये भगवाऩुम् प्रशस्ताप्रशस्तनियम मऩ्ऱिक्के एदेऩुमॊरु शरीरविश्लेषनिमित्तत्तै उण्डाक्कुवाऩॆऩ्ऱबडि। इप्पडि उपोद्घातमाग सिल अर्थङ्गळैच् चॊल्लि अधिकारार्थमाऩ निर्याणत्तै निरूपिक्किऱार् वागादिगळाऩ इत्यादिना । वागादिगळाऩ बाह्येन्द्रियङ्गळ् पत्तैयुम् मनस्सिले सेर्त्तु इति । इदऩाल् वागाधिकरणार्थम् सूचितम्। सूत्रत्तिलुम् श्रुतियिलुम् वाक् शब्दम् बाह्येन्द्रियम् पत्तुक्कुमुपलक्षणमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्-पडिक् कर्म-ज्ञानेन्द्रियङ्गळ् ऎल्लाव्
अत्तोडुङ् गूडिऩ मनस्सै
प्राण-वायुवोडे सेर्त्तु,

इत्थं कर्मज्ञानेन्द्रियैः सर्वैः संवलितं मनः
प्राण-वायुना सह संयोज्य,

and the mind with the senses of action and of knowledge, which are thus eleven in number,
merge in the vital breath (prāṇa)

y la mente con los sentidos de acción y del conocimiento,
que por lo tanto son once en número,
fusionarse en el aliento vital (prāṇa)

इप्पडिक् कर्मज्ञानेन्द्रियङ्गळॆल्लावत्तोडुङ् गूडिऩ मनस्सै प्राणवायुवोडे सेर्त्तु,

मनस्सै प्राणवायुवोडे सेर्त्तु इति । इदऩाल् मनोऽधिकरणार्थम् सूचितम्। सूत्रत्तिल् प्राणशब्दम् मुख्यप्राणपरम्। अदावदु प्राणवायुपरम्।

इप्-पडि पदिऩोऱु इन्द्रियङ्गळोडुम् कूडिऩ प्राण-वायुवै जीवऩोडे सेर्त्तु,

इत्थम् एकादशभिर् इन्द्रियैर् युक्तं प्राण-वायुं
जीवेन सह संयोज्य,

and the vital breath in the self.

y el aliento vital en el yo.

इप्पडि पदिऩोऱु इन्द्रियङ्गळोडुम् कूडिऩ प्राणवायुवै जीवऩोडे सेर्त्तु,

प्राणवायुवै जीवऩोडे सेर्त्तु इति । इदऩाल् अध्यक्षाधिकरणार्थम् सूचितम्। सूत्रत्तिल् अध्यक्षशब्दम् जीवपरम्।

प्राणेन्द्रिय-संयुक्तऩ् आऩ जीवऩै
त्रि-स्थूण+++(=कपाल-वंश-कट्य्-अस्थि)+++-क्षोभ-दशैयिले
स्थूल-देहत्ति-ऩिऩ्ऱुङ् कडैन्द् ऎडुत्त पञ्च-भूत-सूक्ष्मङ्गळोडे सेर्त्तु,

प्राणेन्द्रिय-संयुक्तं जीवं
त्रि-स्थूण-क्षोभ-दशायां स्थूल-देहात् मथित्वा गृहीतैः
पञ्च-भूत-सूक्ष्मैः सह संयोज्य,

Then at the moment of the shaking of the bone in the back called vamsa,
the Lord churns out the subtle elements from the gross body (sthūla deha)
and contacts the self with the subtle elements (sūkṣma bhuta)

Luego, en el momento del temblor del hueso en la espalda, llamado Vamsa,
El Señor produce los elementos sutiles del cuerpo bruto (Sthūla deha)
y se pone en contacto con los elementos sutiles (sūkṣma bhuta)

प्राणेन्द्रिय संयुक्तऩाऩजीवऩै त्रिस्थूणक्षोभदशैयिले स्थूलदेहत्तिऩिऩ्ऱुङ् गडैन्दॆडुत्त पञ्चभूतसूक्ष्मङ्गळोडे सेर्त्तु,

प्राणेन्द्रियसंयुक्तऩाऩ जीवऩै इत्यादि ।

पूर्वोत्पन्नम् असक्तं नियतं महद्-आदि सूक्ष्म-पर्यन्तम् ।
संसरति निर्-उपभोगं भावैर् अधिवासितं लिङ्गम्’’

ऎऩ्ऱु साङ्ख्यादिगळ् सॊल्लुगिऱ बडिये स्थूल-शरीरातिरिक्तमाऩ लिङ्गशरीरत्तै सिद्धान्तत्तिल् अङ्गीकरिक्कव् इल्लैयागैयाल्
त्रिस्थूणत्तैक् कडैन्दु
अदिलुळ्ळ सूक्ष्मङ्गळाऩ पञ्चभूतङ्गळाले सूक्ष्ममाऩ शरीरत्तैप् पण्णि
अदिल् इन्द्रियादिगळै यडैत्तु अदिल् जीवऩैच् चेर्त्तु अवऩुक्के निर्याणमॆऩ्गिऱ सिद्धान्तत्तै अनुसरित्तुच् चॊल्लुगिऱार् त्रिस्थूणेति ।
त्रिस्थूणम् - मुदुगिऩ् मध्यत्तिल् इरुक्कुम् वंशम् ऎऩ्ऩुम् +++(अस्थिनि)+++ मुप्-पिरिबोऩ्ऱ+++(=विभागवत्)+++ स्थूलम् आऩ मूऩ्ऱु नरम्बुगळ्। क्षोभदशैयिले - कडैयुमवस्थैयिले, पञ्चभूतसूक्ष्मङ्गळोडे सेर्त्तु इति ।
इदऩाल् भूताधिकरणार्थम् सूचितम्।

इप्-पडि इन्द्रिय-प्राण-भूत-सूक्ष्म-संयुक्तऩ् आऩ जीवऩै
निसर्ग-सौहार्दम् उडैय +++(हृदय-स्थतया→)+++ हार्दऩ् आऩ
तऩ् पक्कलिलेय् इळैप्प्+++(=कृशतां)+++ आऱ्ऱि+++(=निवार्य)+++,

इत्थम् इन्द्रिय-प्राण–भूत-सूक्ष्म–संयुक्तं जीवं
निसर्ग-सौहार्दवति +++(हृदयस्थतया→)+++ हार्दे स्वस्मिन् विश्रमय्य

and then comforts the self so mingled with the senses, the vital breath and the subtle elements
by keeping it by the side of Himself
in the form that He has assumed in the heart;
for, by nature, He is its friend and well-wisher.

y luego se consuela el yo tan mezclado con los sentidos, la respiración vital y los elementos sutiles
manteniéndolo al lado de sí mismo
en la forma que ha asumido en el corazón;
Porque, por naturaleza, él es su amigo y simpático.

इप्पडि इन्द्रियप्राणभूतसूक्ष्मसंयुक्तऩाऩ जीवऩै निसर्गसौहार्दमुडैयहार्दऩाऩ तऩ् पक्कलिलेयिळैप्पाऱ्ऱि,

पर-वशऩ् आऩ जीवऩै
त्रि-स्थूण-क्षोभादिगळाले इप्पडि श्रमप्-पडुत्तुव्-अदु कूडुमोव् ऎऩ्ऩव् अरुळिच्चॆय्गिऱार्
इप्पडि इन्द्रियप्राणेत्यादिना । इळैप् पाऱ्ऱि - समस्तक्लेशापहमाय् निरतिशयसुखावहमाऩ हार्दऩाऩ तऩ् सम्बन्धत्ताले अपनीतश्रमऩागप्पण्णि। गमनयोग्यसूक्ष्मशरीरजननार्थं आवश्यकमाऩ त्रिस्थूणक्षोभत्तैप् पण्णि भिषक्पोले तऩ् सम्बन्धमागिऱ औषधत्ताल् विगतश्रमऩाक्कुगैयाल् बाधकमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु। इन्द वाक्यत्ताल् ‘‘तानि परे तथा ह्याह’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रार्थमुम्, ‘‘तेजः परस्यां देवतायां’’ ऎऩ्गिऱ श्रुत्यर्थमुम् वॆळियिडप्पट्टदु।

इप्-पडि स्थूल-शरीरत्ति-ऩिऩ्ऱुम् विद्वद्–अ-विद्वत्-साधारणम् आऩव् उत्क्रान्ति-क्रमत्तै नडत्ति,

इत्थं स्थूल-शरीरात् विद्वद्–अ-विद्वत्-साधारणम् उत्क्रान्ति-क्रमं निरुह्य,

After giving the self, rest and relaxation,
the Lord sees that the self passes out of the body.
So far, the process is the same both for the man who has realised Brahman
and for the man who has not.

Después de darse el yo, descansar y relajarse,
El Señor ve que el yo pasa del cuerpo.
Hasta ahora, el proceso es el mismo
tanto para el hombre que se ha dado cuenta de Brahman
Y para el hombre que no lo ha hecho.

इप्पडि स्थूलशरीरत्तिऩिऩ्ऱुम् विद्वदविद्वत्साधारणमाऩ वुत्क्रान्तिक्रमत्तै नडत्ति,

स्वविदविदुषोरित्थं साधारणे सरणेर्मुखे ऎऩ् पदिऩर्थत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि स्थूलशरीरत्तिऩिऩ्ऱुमित्यादिना ।

THE PATH OF THE JOURNEY AFTER DEPARTURE:

El camino del viaje después de la partida:

अनन्ता रश्मयस् +++(←नाडयः)+++ तस्य +++(जीवस्य)+++
दीपवद् यस् स्थितो हृदि ।
सितासिताः कद्रु+++(=violet)+++-नीलाः
कपिलाः पीत-लोहिताः ॥

अनन्ता रश्मयस् +++(←नाडयः)+++ तस्य +++(जीवस्य)+++
दीपवद् यस् स्थितो हृदि ।
सितासिताः कद्रु+++(=violet)+++-नीलाः
कपिलाः पीत-लोहिताः ॥

(In regard to this passage of the self from the body),
it has been said as follows:

“The Jīva who abides in the heart like a lamp
has innumerable veins (nādi).
They are of many colours:—
white, black, violet, blue, golden yellow, yellow and red.

(Since the nādīs are like rays proceeding from the heart which is like a lamp,
they are called rays (rasmis)).

(Con respecto a este pasaje del yo del cuerpo),
Se ha dicho de la siguiente manera:

“El Jīva que permanece en el corazón como una lámpara
tiene innumerables venas (nādi).
Son de muchos colores: —
Blanco, negro, violeta, azul, amarillo dorado, amarillo y rojo.

(Dado que los nādīs son como rayos
que proceden del corazón, que es como una lámpara,
se llaman rayos (rasmis)).

अनन्ता रश्मयस्तस्य
दीपवद्यस्स्थितो हृदि ।
सितासिताः कद्रुनीलाः
कपिलाः पीतलोहिताः ॥

अनन्तारश्मय इत्यादि । यः - यादॊरु जीवऩ्, दीपवत् – दीपम्बोले, हृदि स्थितः – हृदयदेशत्तिलिरुक्किऱाऩो, तस्य - अवऩुक्कु, रश्मय – नाडिकळ्, अनन्तास्सन्ति । सितासिता इत्यादि । अवैगळ् सितासितादिरूपङ्गळैयुडैयदुगळॆऩ्गै।

ऊर्ध्वम् एकस् स्थितस् तेषां
यो भित्त्वा सूर्य-मण्डलम् ।
ब्रह्म-लोकम् अतिक्रम्य
तेन याति परां गतिम् ॥

ऊर्ध्वम् एकस् स्थितस् तेषां
यो भित्त्वा सूर्य-मण्डलम् ।
ब्रह्म-लोकम् अतिक्रम्य
तेन याति परां गतिम् ॥

Among these veins (nādīs), which are of varied colours,
there is one which proceeds upwards.
The individual self (Jīva ) who passes through this vein
breaks through the sphere of the sun
and, having passed beyond the world of Brahma,
reaches the highest state.

Entre estas venas (nādīs), que son de colores variados,
Hay uno que avanza hacia arriba.
El yo individual (Jīva) que pasa por esta vena
rompe la esfera del sol
Y, después de haber pasado más allá del mundo de Brahma,
alcanza el estado más alto.

ऊर्ध्वमेकस्स्थितस्तेषां
यो भित्त्वा सूर्यमण्डलम् ।
ब्रह्मलोकमतिक्रम्य
तेनयाति परां गतिम् ॥

तेषां- अवैगळुडैय मध्यत्तिल्, यः - यादॊरु, एकः – सुषुम्नै ऎऩ्गिऱ ऒरु नाडि, ऊर्ध्वं स्थितः – ऊर्ध्वमुखमाग इरुक्किऱदो, तेन - अन्द रश्मियिऩाले, सूर्यमण्डलं भित्वा – सूर्यमण्डलत्तैप् पिळन्दुगॊण्डु, ब्रह्मलोकमतिक्रम्य – सत्यलोकत्तैत् ताण्डि, परां गतिं – परमप्राप्यऩाऩ भगवाऩै, याति - अडैगिऱाऩॆऩ्गै।

यद् अस्यान्यद् रश्मि-शतम्
ऊर्ध्वम् एव व्यवस्थितम् ।
तेन देव-शरीराणि
स-धामानि प्रपद्यते ॥

यद् अस्यान्यद् रश्मि-शतम्
ऊर्ध्वम् एव व्यवस्थितम् ।
तेन देव-शरीराणि
स-धामानि प्रपद्यते ॥

One hundred other nādīs also go upwards.
The Jīva who goes out through them
attains the bodies of the devas
and reaches their worlds.

Otros cien nādīs también van hacia arriba.
El Jīva que los pasa por
alcanza los cuerpos de los devas
y llega a sus mundos.

यदस्यान्यद् रश्मिशतम्
ऊर्ध्वमेव व्यवस्थितम् ।
तेन देवशरीराणि
सधामानि प्रपद्यते ॥

अस्य - इन्द जीवात्माविऩुडैय, अन्यत् – सुषुम्नाव्यतिरिक्तमाऩ, रश्मिशतं ऊर्ध्वमेव व्यवस्थितं – अनेकरश्मिकळ् ऊर्ध्वमुखङ्गळागवे इरुक्किऩ्ऱदुगळो, तेन देवशरीराणि सधामानि प्रपद्यते - अदऩाल् स्वर्गादिस्थानङ्गळैयुम्, देवादिशरीरङ्गळैयु मडैगिऱाऩ्,

येनैक-रूपाश् चाधस्ताद्
रश्मयो ऽस्य मृदु-प्रभाः ।
इह कर्मोपभोगाय
तैस् संसरति सोऽवशः॥’’
(याज्ञवल्क्यस्मृति ४-६६, ६७, ६८, ६९।)

येनैक-रूपाश् चाधस्ताद्
रश्मयो ऽस्य मृदु-प्रभाः ।
इह कर्मोपभोगाय
तैस्संसरति सोऽवशः॥’’
(याज्ञवल्क्यस्मृति ४-६६, ६७, ६८, ६९।)

Some nādis of various colours go downwards
and they are dim.
The Jīva who goes out through them
is born in saṁsāra in this world,
without any choice on his part,
in order to experience the fruits of his karma.

Algunos nādis de varios colores van hacia abajo
Y son tenues.
El Jīva que los pasa por ellos
nace en saṁsāra en este mundo, sin ninguna elección de su parte,
Para experimentar los frutos de su karma.

येनैकरूपाश्चाधस्ताद्
रश्मयोऽस्य मृदुप्रभाः ।
इह कर्मोपभोगाय
तैस्संसरति सोऽवशः॥’’
(याज्ञवल्क्यस्मृति ४-६६, ६७, ६८, ६९।)

येनैकरूपाश्चाधस्ताद्रश्मयोऽस्य मृदुप्रभाः - इन्द जीवऩुक्कु अनेकरूपङ्गळाय् मृदुप्रकाशकङ्गळाय् अधोमुखङ्गळाऩ यादॊरुरश्मिकळुण्डो, इह कर्मोपभोगाय तैस्संसरति सोऽवशः – अवैगळाल् कर्मपरवशऩाय्प् पुऱप्पडुमवऩ् इन्द लोकत्तिले कर्मफलभोगार्थमाग संसरिक्किऱाऩॆऩ्गै।

… ऎऩ्गिऱबडिये
कळ्ळर् कॊण्डु पोम् वऴिगळ् पोले
आत्मापहारिगळ् स्वर्ग-नरकङ्गळुक्कुप् पोम् मार्गान्तरङ्गळुक्कु मुखङ्गळ् आऩ
नाडीविशेषङ्गळिल् पोगाद बडि वऴि विलक्कि+++(=विलक्षयित्वा)+++,

[[१६३]]
इत्य्-उक्त-रीत्या द्रव्यापहारि-चोर-मार्गवद्
आत्मापहारि-गम्य स्वर्ग-नरक-प्राप्त्य्-अर्थ-मार्गान्तर-मुखभूतेषु नाडी-विशेषेषु
यथा न गच्छेत् तथा विनिवार्य,

The Lord sees to it that the self of the prapanna does not go out through any of these nādīs
which lead those that are thieves of themselves, ((i. e.) who do not realise that they belong to the lord) to svarga and naraka (hell)
and are therefore like the routes along which thieves take their victims.

El Señor se ve que
el yo de la Prapanna no sale a través de ninguno de estos nādīs
que llevan a los que son ladrones de sí mismos, ((es decir) que no se dan cuenta de que pertenecen al Señor) a Svarga y Naraka (infierno)
y, por lo tanto, son como las rutas a lo largo de las cuales los ladrones llevan a sus víctimas.

ऎऩ्गिऱबडिये कळ्ळर् कॊण्डु पोम् वऴिगळ् पोले आत्मापहारिकळ् स्वर्गनरकङ्गळुक्कुप्पोम् मार्गान्तरङ्गळुक्कुमुखङ्गळाऩ नाडीविशेषङ्गळिल् पोगादबडि वऴिविलक्कि,

कळ्ळर् कॊण्डुबोम् वऴिगळ् पोलेदिरुडर्गळ् अऴैत्तुक् कॊण्डुबोगुम् मार्क्कम्बोले, आत्मापहारिकळ् - संसारिकळ्, आत्मचोरर्गळागैयाल् मार्गान्तरत्तिले पोगवेण्डियदायिऱ्ऱॆऩ्ऱ भिप्रायम्। मुखङ्गळाऩ - द्वारङ्गळाऩ,

अर्चिर्-आदि-मार्गत्तुक्कु मुखम् आऩ
+++(नाडी-सङ्ख्याने)+++ शताधिकैय् आऩ ब्रह्म-नाडियिले प्रवेशिप्पित्तु,

अर्चिर्-आदि-मार्गस्य मुख-भूतायां शताधिकायां ब्रह्म-नाड्यां प्रवेश्य,

He makes the prapanna’s self enter the Brahma Nāḍī,
which is beyond the hundredth among those nādīs that go upwards and which leads to the shining path called arcirādi,

Él hace que el yo de Prapanna entra en el Brahma Nāḍī,
que está más allá de la centésima entre los nādīs que van hacia arriba
y que conduce al camino brillante llamado Arcirādi,

अर्चिरादिमार्गत्तुक्कु मुखमाऩ शताधिकैयाऩ ब्रह्मनाडियिले प्रवेशिप्पित्तु,

शतञ्चैका च हृदयस्य नाड्य इत्यादिश्रुत्यर्थत्तैक् काट्टुगिऱार् अर्चिरादिमार्गत्तुक्कु मुखमाऩ शताधिकैयाऩ इति । ‘‘तदोकोग्रज्वलनं’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रार्थत्तै वॆळियिडुगिऱार् ब्रह्मनाडियिले प्रवेशिप्पित्तु इति । ब्रह्मनाडि – सुषुम्नानाडि ।

सूर्य-करावलम्बिय् आय्क् कॊण्डु
पुऱप्-पडुम् बडि पण्णुम्।

सूर्य-करावलम्बिनं कृत्वोद्गमयति ॥

and helps it to start with the support of the rays of the sun.

y lo ayuda a comenzar con el apoyo de los rayos del sol.

सूर्यकरावलम्बियाय्क्कॊण्डु पुऱप्पडुम्बडि पण्णुम्।

‘‘रश्म्यनुसारि’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रार्थत्तै वॆळियिडुगिऱार् सूर्यकरावलम्बियायीत्यादिना ।

+++(कूरत्-)+++आऴ्वाऩ् अन्तिम-दशैयिले
विडायिले+++(=तृषया)+++ नाक्क् ऒट्टि+++(=लिप्त्वा [शुष्कतया वचनाशक्त्या])+++
ऎम्बॆरुमाऩार् तिरुव्-अडिगळैप् पिडिक्क,

श्रीकुरेशे अन्तिम-दशायां श्रमेण शुष्क-जिह्वे
श्रीभाष्यकारस्य चरणौ गृहीतवति सति

When Kooratth alvan (Śrīvatsāṅkamiśra) was in his last moments,
his tongue was parched with the fatigue (of the moment) and (unable to speak or utter any words) he caught hold of Śrī Rāmānuja’s feet.

Cuando Kooratth Alvan (Śrīvatsāṅkamiśra) estuvo en sus últimos momentos,
Su lengua estaba reseca con la fatiga (del momento) y (incapaz de hablar o pronunciar ninguna palabra)
se apoderó de los pies de Śrī Rāmānuja.

आऴ्वाऩ् अन्तिमदशैयिले विडायिले नाक्कॊट्टि ऎम्बॆरुमाऩार् तिरुवडिगळैप् पिडिक्क,

प्रपन्नऩुक्कु अन्तिम स्मृति वेण्डुमॆऩ्गिऱ निर्बन्धमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लप्पोगिऱवराय् तदनुगुणमाग ओर् ऐतिह्यत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् आऴ्वाऩ् अन्तिमदशैयिले इत्यादिना । आऴ्वाऩ् श्रीवत्साङ्कमिश्रर्, ऎम्बॆरुमाऩार् - श्रीभाष्यकारर्,

इवर् अप्पोद् आऴ्वाऩ् सॆवियिले+++(=कर्णे)+++ द्वयत्तैय् अरुळिच् चॆय्य,

श्रीभाष्यकारे च तदानीं श्रीकूरेशस्य कर्णे द्वयम् उपदिष्टवति सति,

At that time Śrī Rāmānuja whispered the Dvaya Mantra in his ear⁵ .

En ese momento Śrī Rāmānuja susurró el mantra dvaya en su oído [^es58].

इवरप्पोदाऴ्वाऩ् सॆवियिले द्वयत्तैयरुळिच्चॆय्य,

द्वयत्तैयरुळिच्चॆय्य - नाक्किलुळ्ळ वरक्षि नीङ्गुवदऱ्काग द्वयोच्चारणम् पण्ण,

इप्-पेऱु+++(=लाभः)+++ नमक्कु वरुगैय् अरिदु+++(=दुर्लभः)+++,
नाम् ऎऩ् सॆय्यक् कडवोम्

ऎऩ्ऱु अप्-पोदु सेवित्त् इरुन्द मुदलिगळ् कलङ्ग+++(=भ्रमत्सु)+++,

“अस्य पुरुषार्थस्य लाभोऽस्माकम् असंभवी,
वयं किं करवामे"ति तदा तत्रोपस्थितेषु शिष्येषु ज्ञानिषु खिन्नेषु सत्सु

The other disciples, who were there,
said to themselves with mental depression :-

“How can we hope to get this blessing
( Dvaya being whispered in the ear by ŚrīRāmānuja)?
What shall we do?”

Los otros discípulos, que estaban allí,
se dijeron a sí mismos con depresión mental:-

“¿Cómo podemos esperar obtener esta bendición?
(Dvaya siendo susurrado en el oído por Śrīrāmānuja)? ¿Qué haremos? "

इप्पेऱु नमक्कु वरुगैयरिदु, नामॆऩ् सॆय्यक्कडवोमॆऩ्ऱु अप्पोदु सेवित्तिरुन्द मुदलिगळ् कलङ्ग,

इप्पेऱु - अन्तिमस्मृत्यर्थमाऩ द्वयोपदेशरूपमाऩ इन्द पुरुषार्थम्, कलङ्ग - इन्द द्वयोपदेशम् अन्तिमस्मृत्यर्थ मॆऩ्ऱु भ्रमिक्क,

इवर्गळ् अभिप्रायत्तैत् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱि+++(=लब्ध्वा)+++,

‘आऴ्वाऩ् +++(उपाय-प्निष्ठ-)+++प्रकृतिय् अऱियीर्गळो?
इव्व्-अस्थैयिल् इवरुक्क् इदु
कर्पूरत्तैयुम् खण्ड-शर्करैयैयुम् इट्ट-मात्रम् अऩ्ऱो,
नाम् इदु उपायत्तुक्कुप् परिकरम् आगच् चॆय्दोम् अल्लोम्’

ऎऩ्ऱ् अरुळिच्चॆय्य
मुदलिगळ् तॆळिन्दु निर्भरर् आऩार्गळ्।

एषामभिप्रायं विदित्वा,

“श्रीकूरेशस्य प्रकृति किं न जानीथ,
अस्याम् अवस्थायाम् अस्येदं कर्पूर-खण्ड-शर्करयोः प्रदान-मात्रं किल,
वयं नेदम् उपाय-परिकरत्वेनान्वतिष्ठाम

इत्यनुगृहीतवति सति
शिष्याः प्रबुध्य निर्भरा बभूवुः ।

Śrī Rāmānuja understood their fears and said,

“Do you not know the true character of Alvan?
When he is in this condition
(unable to say anything owing to the parched throat),
what I did was only like placing a little camphor and a piece of sugar-candy (in his mouth, to make it wet).
I did not whisper the Dvaya in order to make the upāya complete with its accessories”.

The disciples were relieved on hearing this.

Śrī rāmānuja entendió sus miedos y dijo:

“¿No conoces el verdadero personaje de Alvan?
Cuando está en esta condición
(incapaz de decir nada debido a la garganta reseca),
Lo que hice fue solo como colocar un poco de alcanfor y un trozo de camarilla de azúcar (en su boca, para mojarlo).
No susurré el dvaya
para hacer que el upāya se complete con sus accesorios “.

Los discípulos se sintieron aliviados al escuchar esto.

इवर्गळभिप्रायत्तैत् तिरुवुळ्ळम् पऱ्ऱि, ‘आऴ्वाऩ् प्रकृतियऱियीर्गळो; इव्वस्थैयिलिवरुक्किदु कर्पूरत् तैयुम् खण्डशर्करैयैयुमिट्टमात्रमऩ्ऱो, नामिदु उपायत्तुक्कुप् परिकरमागच् चॆय्दोमल्लो’ मॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्य मुदलिगळ् तॆळिन्दु निर्भरराऩार्गळ्।

आऴ्वाऩ् प्रकृति – ‘‘रामानुजार्य-वश-गः परिवर्तिषीय’’+++(5)+++ ऎऩ्गिऱबडि सर्वम् आचार्याधीनम् ऎऩ्ऱ् इरुक्कुम् स्वभावम्; इव्ववस्थैयिल् - इन्द नाक्कॊट्टिऩ दुर्दशैयिल्, कर्पूरम् - पच्चैगऱ्पूरम्, खण्डशर्करै - चीनदेशकऱ्कण्डु, इवैगळै वायिलिट्टाल् जलम् स्रवित्तु विडाय् तीरुमाप् पोले
इवर्क्कु द्वयोपदेशत्तालेये विडायॆल्लाम् तीरुमॆऩ्ऱु करुत्तु। परिकरमागच् चॆय्दोमल्लोम् - चरमाङ्ग माऩ अन्तिमस्मृत्यर्थमागच् चॆय्दोमल्लोमॆऩ्ऱबडि। तॆळिन्दु - अन्तिमस्मृत्यर्थम् द्वयोपदेशम् सॆय्दारो ऎऩ्गिऱ भ्रमम् नीङ्गि,

आगैयाल्

‘‘नष्ट-स्मृतिर् अपि परित्यजन् देहम्’’ (वराहपुराणम्।)

ऎऩ्ऱुम्,

अतः

‘‘नष्ट-स्मृतिर् अपि परित्यजन् देहम्’’ (वराहपुराणम्।)

इति

Therefore

“The man who has performed prapatti,
whether he dies in a holy place
or in the house of one who eats dog’s flesh,
will attain mokṣa
even if he dies unconscious,”

Por lo tanto

“El hombre que ha realizado Prapatti,
Si él muere en un lugar santo
o en la casa de alguien que come carne de perro,
alcanzará mokṣa
Incluso si muere inconsciente

आगैयाल् ‘‘नष्टस्मृतिरपि परित्यजन् देहं’’(वराहपुराणम्।) ऎऩ्ऱुम्,

इप्पडि ऐतिह्यमिरुप्पदाल् प्रपन्नऩुक्कुअन्तिमस्मृतियिल् निर्बन्धमिल्लैयॆऩ्गिऱार् आगैयालित्यादिना । आगैयाल् - ऐतिह्यत्तिल् उपायत्तुक्कुप् परिकरमागच्चॆय्दोमल्लोमॆऩ्ऱु भाष्यकारर् सॊऩ्ऩ ताग एऱ्पडुवदाल्,

स्थिते मनसि सुस्वस्थे
(शरीरे सति यो नरः ।
धातु-साम्ये स्थिते - स्मर्ता
विश्व-रूपं च माम् अजम् ॥

ततस् तं म्रियमाणं तु
काष्ठ-पाषाण-सन्निभम् ।
अहं स्मरामि मद्-भक्तं
नयामि परमां गतिम् ॥) (वराहचरमश्लोकः।)

ऎऩ्गिऱ श्लोकद्वयत्तिलुम्,

स्थिते मनसि सुस्वस्थे
(शरीरे सति यो नरः ।
धातु-साम्ये स्थिते - स्मर्ता
विश्व-रूपं च माम् अजम् ॥

ततस् तं म्रियमाणं तु
काष्ठ-पाषाण-सन्निभम् ।
अहं स्मरामि मद्-भक्तं
नयामि परमां गतिम् ॥) (वराहचरमश्लोकः।)

इत्य्-आदिके श्लोकद्वये,

and as has been said in the following two ślokas,

“The man who, when his mind is in its normal condition,
when the body is not shattered,
and when the elementary constituents of the body (dhatu) are in perfect equipoise,
meditates on me
who have the world as my body
and who am not subject to births due to karma when man lies like a log of wood or a piece of stone in his dying moments,
I think of (him) my devotee
and lead him to attain the highest state”,

Y como se ha dicho en los siguientes dos Ślokas,

“El hombre que, cuando su mente está en su condición normal,
Cuando el cuerpo no está destrozado,
y cuando los componentes elementales del cuerpo (dhatu) están en perfecto equipo,
Medita sobre mí
Quien tengo el mundo como mi cuerpo
y quién no estoy sujeto a los nacimientos debido al karma
Cuando el hombre yace como un tronco de madera o un trozo de piedra en sus momentos moribundos,
Pienso en (él) mi devoto
y llevarlo a alcanzar el estado más alto “,

‘‘स्थिते मनसि सुस्वस्थे’’(वराहसरमच्लोगः।) ऎऩ्गिऱ श्लोकद्वयत्तिलुम्,

श्लोकद्वयत्तिलुम् - वराहचरमश्लोकद्वयत्तिलुम्।

‘तुप्प्+++(=वीर्यम्)+++-उडैयारैय् अडैवद्+++(=आश्रयणम्)+++ ऎल्लाम्’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१।)

ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

“24 समर्थस्याश्रयणं सर्वस्मिन्”

इति गाथायां चोक्त-रीत्या प्रपन्नस्यान्तिम-स्मृत्य्-आदिषु निर्बन्धो नास्ति ।

and as has been stated also in the Tamil verses , –

“O, Lord that reposest on Adi Śeṣa in Śrīraṅgam,
a man seeks refuge under the strong
in order that he may obtain their support when he is in distress;
though I am not like Thy devotees
who know how to seek Thy help,
yet I approach Thee,
since Thou wert gracious even to the elephant;
when the languor of the dying moment has come,
I may not be able to think of Thee.
Therefore I entreat Thee, even now,
that, at that time,
Thou shouldst come to my rescue,”

y como se ha dicho también en los versos tamiles, -

“Oh, Señor que reposta sobre Adi Śeṣa en Śrīraṅgam,
Un hombre busca refugio bajo los fuertes
Para que pueda obtener su apoyo cuando está en peligro;
Aunque no soy como tus devotos
que saben cómo buscar tu ayuda,
Sin embargo, me acerco a ti,
ya que eres amable incluso para el elefante;
Cuando ha llegado el languidez del momento moribundo,
que no puedo pensar en ti.
Por lo tanto, te suplico, incluso ahora,
que, en ese momento,
Deberías venir a mi rescate “,

‘तुप्पुडैयारैयडैवदॆल्लाम् ‘(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१।) ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुञ् जॊल्लुगिऱबडिये

तुप्पुडैयारै इत्यादि । तुप्पुडैयारै - रक्षणसामर्थ्यमुडैयाऱै, अडैवदॆल्लाम् - आश्रयिप्पदॆल्लाम्,

सोरविडत्तु - ‘‘काष्ठपाषाणसन्निभं’’ऎऩ्ऩुम्बडियाऩ सकलेन्द्रियोपरतिरूपमाऩ आपद्दशैयिल्, तुणैयावरॆऩ्ऱऩ्ऱो - रक्षकरावरॆऩ्ऱऩ्ऱो। ऎऩ्गिऱ पाट्टिलुम् सॊल्लुगिऱबडिये - श्लोकत्तिल् काष्ठपाषाणसन्निभं ऎऩ्ऱुम्, पाट्टिल् सोरविडत्तु ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ प्रकारम्।

प्रपन्नऩुक्क् अन्तिम-स्मृत्य्-आदिगळिल् निर्बन्धम् इल्लै।

– as has been said in these passages,
the prapanna need not seek the remembrance (of God) in his last moments (by any effort of his own ).

Como se ha dicho en estos pasajes,
La Prapanna no necesita buscar el recuerdo (de Dios) en sus últimos momentos (por cualquier esfuerzo propio).

प्रपन्नऩुक्कन्तिमस्मृत्यादिगळिल् निर्बन्धमिल्लै।

प्रपन्नऩुक्कु अन्तिमस्मृत्यादिगळिल् निर्बन्ध मिल्लैयिति । प्रपन्नऩुक्कॆऩ्ऱु विशेषित्तुच् चॊल्लुगैयाल् अन्तिमस्मृति आवश्यक मॆऩ्ऱु सॊल्लुम् वचनङ्गळ् भक्तविषयङ्गळॆऩ्ऱु करुत्तु। अन्तिमस्मृत्यादिगळ् ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् आदिशब्दत्ताले तिरुनामसङ्कीर्तनग्रहणम्।

THE LAST THOUGHT :

El último pensamiento:

‘‘शरीर-पात-समये तु
केवलं मदीययैव दयया ऽतिप्रबुद्धो
माम् एवावलोकयन्न्
अप्रच्युत-पूर्वसंस्कार-मनोरथः’’
(शरणागति-गद्यम्)

‘‘शरीर-पात-समये तु
केवलं मदीययैव दयया ऽतिप्रबुद्धो
माम् एवावलोकयन्न्
अप्रच्युत-पूर्वसंस्कार-मनोरथः’’
(शरणागति-गद्यम्)

The statement:-

“At the time of casting the body away,
you will be in full possession of your intelligence owing to my grace;
you will have a vision of me
and will have all your previous memories and desires (for mokṣa )”

La declaración:-

“En el momento de lanzar el cuerpo,
Estarás en plena posesión de tu inteligencia
debido a mi gracia;
Tendrás una visión de mi
y tendrá todos sus recuerdos y deseos anteriores (para mokṣa) "

‘‘शरीरपातसमयेतु केवलं मदीयवैव दययाऽतिप्रबुद्धो मामेवावलोकयन्नप्रच्युतपूर्वसंस्कारमनोरथः’’(शरणागति-गद्यम्)

ऎऩ्ऱ् अरुळिच्-चॆय्ददुम्
इव्-वचनङ्गळुक्क् अ-विरुद्धम् आगव् ऒरु प्रकारत्ताले निर्वाह्यम्।

इत्य्-अनुगृहीतम् अप्य्
एतद्-वचनाविरुद्धेन केनचित् प्रकारेण निर्वाह्यम् ।

– this statement, too, has to be interpreted in a manner
that would not be in conflict with the verses cited above.

– Esta declaración también debe interpretarse de manera
que no estaría en conflicto con los versos citados anteriormente.

ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्ददुम् इव्वचनङ् गळुक्कविरुद्धमागवॊरुप्रकारत्ताले निर्वाह्यम्।

इप्पडियाऩाल्
कीऴ् ऎडुत्त वचनङ्गळुक्कुम् पाट्टुक्कुम्
उपायपरिकरमागच् चॆय्दोमल्लोमॆऩ्गिऱ ऐतिह्यघटकमाऩ भाष्यकारवचनत्तुक्कुम्,

शरीरपातसमये… अप्रच्युत पूर्वसंस्कारमनोरथः

ऎऩ्गिऱ गद्यवाक्यत्तोडे विरोधम् वारादोवॆऩ्ऩिल्, अविरोधेन कथञ्चिन्नेयमॆऩ्गिऱार् शरीरपातसमये तु ऎऩ्ऱारम्बित्तु निर्वाह्यमित्यन्तेन ।

“ऎङ्ङऩेय्” ऎऩ्ऩिल्;

गद्यत्तिल् अरुळिच्-चॆय्गिऱव् अन्तिम-स्मृति
इव्व्-अन्तिम-स्मृतियैयुम् उपाय-फलम् आगक् कोलि
प्रपन्नर् आऩ् अवर्गळुक्कु वरक् कडवद्

ऎऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् निर्वहिप्पर्गळ्।

“कथम्?” इति चेत्-

गद्येऽनुगृहीता ऽन्तिमस्मृतिः
इमाम् अन्तिम-स्मृतिम् अपि उपाय-फलत्वेनोद्दिश्य प्रपन्नानां भवितुम् अर्हति

इति केचिद् आचार्या निर्वहन्ति ।

This is how it should be interpreted.
Some ācāryas interpret as follows:-

“The statement made in (Śaraṇāgati Gadya)
applies to those prapannas who,
while performing prapatti,
begged also for the remembrance of the Lord in their last moments.”

Así es como debe interpretarse.
Algunos ācāryas interpretan de la siguiente manera:-

“La declaración hecha en (Śaraṇāgati Gadya)
se aplica a aquellos Prapannas que,
Mientras realiza Prapatti,
soldeó también por el recuerdo del Señor en sus últimos momentos “.

ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्; गद्यत्तिलरुळिच्चॆय्गिऱवन्तिमस्मृति इव्वन्तिमस्मृतियैयुमुपायफलमागक् कोलि प्रपन्नराऩवर्गळुक्कु वरक्कडवदॆऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् निर्वहिप् पर्गळ्।

इन्द निर्वाहक्रमत्तिल् सिल आचार्यर्गळुडैय निर्वाहपक्षत्तैक् काट्टुगिऱार् गद्यत्तिलित्यादिना । अन्तिमस्मृतियैयुम् प्रपत्तिफलमागक् कोलि प्रपत्ति पण्णिऩवर्गळुक्कु अन्तिमस्मृति नियतमाग वरुम्। अदैक्कोलाद प्रपन्नर्गळुक्कु अन्तिमस्मृतियिल् निर्बन्धमिल्लैयॆऩ्बदु प्रथमनिर्वाहपक्षम्।

इप्-पडिय् आगिल्
ऒरु शरीरत्तिलुम् अन्तिमम् आऩ प्रत्ययम्
निर्विषयम् आय् इरामैयाल्
इदु भगवद्-व्यतिरिक्त-विषयत्तिले पोम् आगिल् -
+++(अन्तिम-स्मृति-निरपेक्ष-प्रपत्ति-विषये ऽपि)+++

“यं यं वाऽपि स्मरन् भावम्”

ऎङ्गिऱ कणक्किले
विपरीत-फलम् आम्।

एवं सति
कस्मिंश्चिद् अपि शरीरे
ऽन्तिम-प्रत्ययस्य निर्विषयत्वायोगाद्
अस्य भगवद्-व्यतिरिक्त-विषये प्रवृत्तौ,
+++(अन्तिम-स्मृति-निरपेक्ष-प्रपत्ति-विषये ऽपि)+++

“यं यं वाऽपि स्मरन् भावम्”

इत्य्-उक्त-न्यायेन विपरीतफलं भवति ।

This interpretation cannot be accepted for the following reason :
There must be some-last thought or other at the time of casting off the body
and this thought must have some object or other.
If the object that is thought of were other than the Lord,
it would become dangerous,
for it has been said -

" Whatever object one thinks of
at the time when one leaves one’s body –
that alone will one attain (after death)”.

Esta interpretación no puede ser aceptada por la siguiente razón:
Debe haber un pensamiento más bajo u otro en el momento de expulsar el cuerpo.
Y este pensamiento debe tener algún objeto u otro.
Si el objeto que se piensa era otro que el Señor,
se volvería peligroso
porque se ha dicho -

“Cualquiera que sea el objeto que uno piense
En el momento en que uno deja el cuerpo de uno
Eso solo se alcanzará (después de la muerte) “.

इप्पडियागिलॊरु शरीरत्तिलुमन्तिममाऩ प्रत्ययम्निर्विषयमायिरामैयालिदु भगवद्व्यतिरिक्तविषयत्तिले पोमागिल्“यं यं वाऽपि स्मरन्भावम्”
ऎङ्गिऱ कणक्किले
विपरीतफलमाम्।

इदिलनुपपत्तियैक् काण्बियानिऩ्ऱुगॊण्डु मुख्यनिर्वाहपक्षत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडियागिलित्यादिना ।

आन पुऩ्बु
गद्यत्तिलेय् अरुळिच् चेय्द पडीये
स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु
भगवद्-विषयत्तिल् अन्तिम-प्रत्ययम् अवश्यं वरुम्।

“नष्ट-स्मृतिर् अपि” +इत्य्-आदिगळ्,

श्री-गीतेयिल् अष्टमाध्यायत्तिलुम्

“यं योगिनः प्राण-वियोग-काले
यत्नेन चित्ते विनिवेशयन्ति’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ४६-१४३)

इत्य्-आदिगळिलुम्

स्व-यत्न-साध्यम् आग विधित्त कट्टळैयिले
उपायमाग अन्तिम-स्मृति वेण्डाव् ऎऩ्गिऱऩव्

ऎऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् अनुसन्धिप्पार्गळ्।

अतो गद्यानुगृहीत-रीत्या स्व-तन्त्र–प्रपत्ति-निष्टस्य
भगवद्-विषये ऽन्तिम-प्रत्ययो ऽवश्यम्-भावी ।

“नष्टस्मृतिर् अपि” इत्यादीनि

श्री-गीतायाम् अष्टमाध्याये,

“यं योगिनः प्राणवियोगकाले
यत्नेन चित्ते विनिवेशयन्ति”

इत्यादिषु च

स्व-यत्न-साध्यतया विहित-प्रकारेण +उपायत्वेनान्तिम-स्मृतिर्
नापेक्षितेति प्रतिपादयन्न्ति

इति केचिद् आचार्या व्यनुसन्दधते।

So we have to conclude that
if the man has performed prapatti as an independent means,
whether or not he begged for the remembrance (of the Lord) in his last moments while performing prapatti,
he will get that remembrance as stated in the Gadya.

This is the interpretation favoured by some ācāryas.

In the verses from Sanskrit and Tamil quoted above
(where the last remembrance is not declared to be necessary),
what is meant is that the last remembrance is not prescribed for the prapanna
as something to be effected by his own effort as an upāya.
In the eighth chapter of the Gitā,
and in the śloka which says :-

“That Bhagavān whom the yogis keep in their minds by an effort
at the time of leaving the body
- keeping that Bhagavān in mind,
Bhīṣma gave up his body.
Was he not one who attained the fruit of his bhakti or upāsana ?”

(The last remembrance comes as an upāya for those who adopt bhakti as the means and it comes by their own effort;
but in the case of the prapanna,
the remembrance comes out of the Lord’s grace alone.)

Entonces tenemos que concluir que
Si el hombre ha realizado Prapatti como un medio independiente,
Si él rogó o no por el recuerdo (del Señor) en sus últimos momentos mientras realizaba Prapatti,
Obtendrá ese recuerdo como se indica en el Gadya.

Esta es la interpretación favorecida por algunos ācāryas.

En los versos del sánscrito y tamil citado anteriormente (donde el último recuerdo no se declara necesario),
Lo que se entiende es que el último recuerdo no se prescribe para el Prapanna
como algo para ser efectuado por su propio esfuerzo como un upāya.
En el octavo capítulo del Gitā, y en el Śloka que dice:-

“Ese bhagavān a quien los yoguis mantienen en sus mentes por un esfuerzo
En el momento de dejar el cuerpo
- teniendo en cuenta ese bhagavān,
Bhīṣma renunció a su cuerpo.
¿No fue uno que alcanzó el fruto de su Bhakti o Upāsana? "

(El último recuerdo viene como un upāya para aquellos
que adoptan Bhakti como medios
y se produce por su propio esfuerzo;
Pero en el caso de la Prapanna,
El recuerdo sale solo de la gracia del Señor).

आन पुऩ्बु
गद्यत्तिलेय् अरुळिच् चेय्द पडीये
स्वतन्त्र-प्रपत्ति-निष्ठऩुक्कु
भगवद्-विषयत्तिल् अन्तिम-प्रत्ययम् अवश्यं वरुम् -
नष्टस्मृतिर् अपि +इत्यादिगळ्
श्रीगीतेयिल् अष्टमाद्ध्यायत्तिलुम्
“यं योगिनः प्राणवियोगकाले यत्नेन चित्ते विनिवेशयन्ति’’(भारतम् शान्ति-पर्व ४६-१४३) इत्यादिगळिलुम् स्वयत्नसाध्यमाग विधित्त कट्टळैयिले उपायमाग अन्तिमस्मृति वेण्डावॆऩ्गिऱऩवॆऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् अनुसन्धिप्पार्गळ्।

प्रमाणङ् काट्टुगिऱार्
श्रीगीतैयिल् अष्टमाध्यायत्तिलुमित्यादिना ।
अष्टमाद्ध्यायत्तिल् -

ओमित्ये-काक्षरं ब्रह्म व्याहरन् माम् अनुस्मरन् ।
यः प्रयाति त्यजन् देहं
स याति परमां गतिम्॥

ऎऩ्गिऱ अष्टमाद्ध्याय श्लोकत्तिल्,
इदिल् व्याहरन्मामनुस्मरन् ऎऩ्ऱु अन्तिमस्मरणत्तिऱ्कु स्वयत्नसाध्यत्वम् सॊल्लप्पट्टदिऱे।

यं योगिन इति । इन्द श्लोकत्तिल् यत्नेन चित्ते विनिवेशयन्ति ऎऩ्बदाल् अन्तिम स्मरणम् प्रयत्नसाध्यमॆऩ्बदु स्पष्टमिऱे। सिल आचार्यर्गळ् अनुसन्धिप्पार्गळिति ।

‘‘केवलं मदीययैव दयया’’
(शरणागति-गद्यम्)

ऎऩ्ऱिऱेय् इङ्ग् अरुळिच् चॆय्ददु।

“केवलं मदीययैव दयया”
इति किलात्रानुगृहीतम् अस्ति ।

“Kevalam madiya dayaya” are Śrī Rāmānuja’s words.

“Kevalam madiya dayaya” son las palabras de Śrī Rāmānuja.

‘‘केवलं मदीययैव दयया’’(शरणागति-गद्यम्) ऎऩ्ऱिऱेयिङ्गरुळिच् चॆय्ददु।

इन्द निर्वाहत्तिल् ज्ञान-सम-कालम् इत्य्-आदि-वचनङ्गळुक्कुम् गद्यवाक्यत्तिऱ्कुम् विरोधमुम् सङ्कोचमुमिल्लामैयाले इदुवे सिद्धान्तनिर्वाहमागुम्

केवलं मदीययैव दयया ऽतिप्रबुद्धः
माम् एवावलोकयन्न् अप्रच्युतपूर्व-संस्कारमनोरथः

ऎऩ्गिऱ गद्यवाक्यत्तिल् केवलशब्दत्तालुम्, एवकारत्तालुम्, भगवत्कृपैयाले ये प्रबोधमुम्, भगवदवलोकनमुम्, पूर्वसंस्कारमनोरथङ्गळुडैय अप्रच्युतियुमॆऩ्ऱु दृढीकरित्तिरुप्पदाल् अवैगळुक्कु स्वयत्नसाध्यत्वम् व्यवच्छेदिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु निर्णयिक्किऱार् केवलं मदीययैव दयया ऎऩ्ऱिऱे इङ्गु अरुळिच्चॆय्ददु इति ।

अन्तिम-स्मृतिय् आवदु;
वाग्-आदिगळ् उपशान्तम् आऩाल्
+++(प्राणे सङ्ग्रहणेन)+++ मनस्सु उपशान्तम् आवदऱ्कु मुऩ्बे
पिऱप्पद् ऒरु स्मृति ।

अन्तिमस्मृतिर् नाम -
वागादिषु +उपशान्तेषु
+++(प्राणे सङ्ग्रहणेन)+++ मनस उपशमात् पूर्वं जायमाना काचित् स्मृतिः ।

What does this last remembrance mean?
When speech and other activities have be come impossible,
the remembrance or thought which arises in the mind before the mind, too, ceases to function -
this is the last remembrance.

¿Qué significa este último recuerdo?
Cuando el discurso y otras actividades han sido imposibles
El recuerdo o el pensamiento que surge en la mente
ante la mente también deja de funcionar -
Este es el último recuerdo.

अन्तिमस्मृतियावदु; वागादिगळ् उपशान्तमाऩाल् मनस्सु उपशान्त मावदऱ्कु मुऩ्बे पिऱप्पदॊरु स्मृति ।

स्मृतिक्कु अन्तिमत्वमावदु स्वसमानाधिकरणप्रत्ययप्रागभावासमानकालिकत्वमऩ्ऱो। अदु इवऩुक्कु सर्वविषयकज्ञानमुण्डागप्पोवदाल् बाधितमागादोवॆऩ्ऩ, अन्तिमस्मृतिशब्दम् बद्धदशैयिल् इन्द्रियाधीनज्ञानङ्गळुक्कुळ्ळे अन्तिमैयाऩ स्मृतियिले परिभाषितमॆऩ्गिऱार् अन्तिमस्मृतियावदु इत्यादिना । वागादिगळुपशान्तमाऩालिति । उपशान्तमाऩ पिऱगु ऎऩ्गै। पिऱप्पदु - भगवद्दयैयोडे कूडिऩ मनोरूपेन्द्रियत्ताले पिऱप्पदु,

इदु अरुग्+++(=समीपे)+++ इरुन्दार्क्कुत् तॆरियादु।

इयं सन्निहितैर् अपि ज्ञातुम् अशक्या।

Those who stand by cannot know it.

Las que están de pie no pueden saberlo.

इदु अरुगिरुन्दार्क्कुत् तॆरियादु।

इदु मेले प्रवृत्त्यादिगळुण्डागामैयाल् इतरस्मृतिपोले समीपवर्तिकळाले अनुमेयमागादॆऩ्गिऱार् इदु अरुगिरुन्दार्क्कुत् तॆरियादु इति ।

‘‘दृश्यते हि वाग्-इन्द्रिय उपरते ऽपि मनः-प्रवृत्तिः’’

ऎऩ्गिऱ भाष्यमुम्
ऎदेऩुम् ऒरु +++(इन्द्रिय-सहकृत-)+++लिङ्गत्ताले

ऒरु मनः-प्रवृत्तिय् इवऩुक्क् उण्ड्

ऎऩ्ऱ् अऱिगिऱव् अळवैच् चॊल्लुगिऱदु,

‘‘दृश्यते हि वाग्-इन्द्रिय उपरते ऽपि मनः-प्रवृत्तिः’’

इति भाष्यम् अपि
येन केनचिल् +++(इन्द्रिय-सहकृत-)+++लिङ्गेन,
या काचिन् मनः-प्रवृत्तिर् अस्यास्तीति ज्ञान-मात्रं प्रतिपादयति ।

Śrī Rāmānuja’s commentary on the Brahma Sūtra:

“It is seen that the mind functions
even after the senses have ceased to do so”,

means only this,
that the mind’s functioning may be inferred
by some sign or other.

El comentario de Śrī Rāmānuja sobre el Brahma Sūtra:

“Se ve que la mente funciona
Incluso después de que los sentidos hayan dejado de hacerlo “,

significa solo esto,
que se puede inferir el funcionamiento de la mente
por algún signo u otro.

‘‘दृश्यते हि वागिन्द्रिय उपरतेऽपि मनःप्रवृत्तिः’’ ऎऩ्गिऱ भाष्यमुम् ऎदेऩु मॊरु लिङ्गत्ताले ऒरु मनःप्रवृत्तियिवऩुक्कुण्डॆऩ्ऱऱिगिऱवळवैच् चॊल्लुगिऱदु,

इप्पडियागिल्

‘‘दृश्यते हि वागिन्द्रिय उपरतेऽपि मनःप्रवृत्तिः’’

ऎऩ्ऱु श्रीभाष्यकारर् वागिन्द्रियोपरतिदशैयिलुम् मनःप्रवृत्तियुण्डॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु विरोधियादो वॆऩ्ऱु शङ्कित्तु उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् दृश्यते हीत्यादिना । एदॆऩु मॊरु लिङ्गत्ताले ऒरु मनःप्रवृत्ति इवऩुक्कुण्डॆऩ्ऱऱिगिऱवळवैच् चॊल्लुगिऱदु इति । इन्द भाष्यवाक्यम् दशेन्द्रियोपरतिविषयमऩ्ऱु। किन्तु वागिन्द्रियमात्रत्तिऱ्कुमऩस्सिलुपरति वरुम्बोदु इतरेन्द्रियत्ताले मनःप्रवृत्तियाऩदु अनुमेयमागलामॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदागैयाल् विरोधमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु। लोकत्तिल् ऒरु व्याधियिऩाले वार्त्तै सॊल्लमुडियादबोदु हस्तचेष्टादिगळाले मनःप्रवृत्तियै अनुमिक्कक् काण्गिऱोमऩ्ऱो।

तऩक्कु सिल व्याध्य्+++(-योग-)+++-आद्य्-अवस्थैगळिले कण्ड बडियैच् चॊल् सॊल्लुगिऱद् आगवुम् आम्
+++(न त्व् अन्तिम-स्मृति-विषयकम्)+++।

यद् वा स्वेन कासुचिद् व्याध्य्-+++(-योग-)+++आद्य्-अवस्थास्व् अनुभृतां रीतिं प्रतिपादयति
+++(न त्व् अन्तिम-स्मृति-विषयकम्)+++।

It may also describe his own experience in some states of ill-health and the like.

También puede describir su propia experiencia
en algunos estados de mala salud y similares.

तऩक्कु सिल व्याध्याद्यवस्थैकळिले कण्डबडियैच् चॊल्सॊल्लुगिऱदागवुमाम्।

इप्पडियागिल् दृश्यते हि ऎऩ्ऱु प्रत्यक्षवाचि शब्दत्तैच् चॊल्लक् कूडुमो? अनुमीयते ऎऩ्ऱऩ्ऱो सॊल्लवेण्डुमॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् तऩक्कुच् चिल व्याध्याद्यवस्थैकळिले कण्डबडियैच् चॊल्लुगिऱदागवुमामिति । ऒरुवऩुक्कु व्याधियिऩाले वागिन्द्रियमात्रत्तिऱ्कु उपरति उण्डाऩ दशैयिले युण्डागुम् मनःप्रवृत्ति अवऩुक्कु साक्षात्कारविषयमागैयाले दृश्यते हि ऎऩ्ऱु दृशधातुप्रयोगम् सॆय्ददु। अप्पोदु अवऩुक्कु मनःप्रवृत्ति प्रत्यक्षमायिऱ्ऱॆऩ्बदु अन्द व्याधि नीङ्गि स्वस्थऩाऩ पिऱगु नाऩ् मऩस्सिल् निऩैत्तिरुन्देऩ्; वायाल् सॊल्लमुडियविल्लै यॆऩ्ऱु व्यवहरिक्कैयाल् अनुपलब्धिपराहतमऩ्ऱिक्के प्रसिद्धमागलामॆऩ्ऱु करुत्तु। इदऩाल् इन्द भाष्यकारवचनम् इन्द्रियसामान्योपरतिदशैयिल् मनोमात्रत्ताले उण्डाऩ अन्तिमस्मृति विषयमऩ्ऱॆऩ्ऱु ज्ञापिक्कप्पट्टदु।

आऩ पिऩ्बु भगवद्-विषयत्तिल् अन्तिम-स्मृति मुक्तर् आगिऱवर्क्कुम्
मोक्षङ् कॊडुक्किऱवर्क्कुन् तॆरियुम् इत्तऩै।

अतो भगवद्-विषये ऽन्तिम-स्मृतिर्
मोक्ष्यमाणैर् मोक्ष-दात्रा च ज्ञातुं शक्येत्य् एतावद् एव ।

Therefore this last remembrance is a thing
that could be known only to the man who becomes a mukta
and to (the Lord) who gives him mokṣa .

Por lo tanto, este último recuerdo es una cosa
que solo podría ser conocido por el hombre que se convierte en un mukta
y a (el Señor) que le da mokṣa.

आऩ पिऩ्बु भगवद्विषयत्तिल् अन्तिमस्मृतिमुक्तरागिऱवर्क्कुम् मोक्षङ्गॊडुक्किऱवर्क्कुन् दॆरियुमित्तऩै।

अरुगिलिरुप्पार्क्कुत् तॆरिया तॆऩ्बदै दृढीकरिकिऱार् आऩबिऩ्बु इत्यादिना । आऩबिऩ्बु - दृश्यते हि ऎऩ्गिऱ भाष्यवाक्यम् इप्पडि स्वरसमाऩबिऩ्बु, मुक्तरागिऱवर्क्कुमित्यादि । अदु अवऩुडैय स्मृति यागैयाल् अवऩुडैय प्रत्यक्षत्तिऱ्कु विषयमागलाम्। मोक्षम् कॊडुक्किऱवऩ् सर्वज्ञऩागैयाल् अवऩुडैय प्रत्यक्षत्तिऱ्कुम् विषयमागलामॆऩ्ऱु करुत्तु। इदऩाल् अन्तिमस्मृतिक्कु तुच्छतानिवृत्ति सॊल्लप्पट्टदु।

इदुक्क् अनन्तरम्
योगिगळोडुम् अ-योगिगळोडुम् वासियऱ
हार्दऩ् आऩ परमात्माविऩ् पक्कलिले
विश्रमिक्कुम् अळवुम् सुषुप्ति-तुल्यम् आय् इरुक्कुम्।

एतद्-अनन्तरं योग्य्–अ-योगि–निर्विशेषं हार्दे परमात्मनि
विश्रमण-पर्यन्तं सुषुप्ति-तुल्यं भवति ।

After this,
the self, whether it be of the yogi
or of one who is not a yogi,
takes repose by the side of the Supreme Being
who is in his heart (Harda)
and is in a state similar to that of dreamless sleep (suṣupti).

Después de esto,
el yo, ya sea del yogui
o de alguien que no es un yogui,
toma reposo al lado del ser supremo
quien está en su corazón (Harda)
y está en un estado similar al de sueño sin ensueños (Suṣupti).

इदुक्कनन्तरम् योगिकळोडुम् अयोगिकळोडुम् वासियऱ हार्दऩाऩ परमात्माविऩ् पक्कलिले विश्रमिक्कुमळवुम् सुषुप्तितुल्यमायिरुक्कुम्।

अन्तिमस्मृतिक्कुप्पिऱगु वरुम वस्थैयैक्काट्टुगिऱार् इदुक्कनन्तरमित्यादिना । योगिकळ् - भक्तिप्रपत्तिनिष्ठर्गळ्, अयोगिकळ् - संसारिकळ्, वासियऱ - तुल्यमाग, सुषुप्तितुल्यमायिरुक्कुमिति ।

इव्व् अवस्थैयैप् पऱ्ऱ

‘‘काष्ठ-पाषाण-सन्निभं’,
‘नष्ट-स्मृतिर् अपि’’
(वराह-चरम-श्लोकः)

ऎऩ्ऱुम्,

इमाम् अवस्थां लक्ष्यी-कृत्यैव,

‘‘काष्ठ-पाषाण-सन्निभं’,
‘नष्ट-स्मृतिर् अपि’’
(वराह-चरम-श्लोकः)

इति

It may be asked whether the description contained in the slokās and Tamil verses quoted above (Nos. 20 and 21)- such as

being like a log of wood or like a piece of stone,

and

loss of all remembrance or consciousness

may not be a reference to this state of suṣupti.

Se puede preguntar
si la descripción contenida en los versos slokās y tamiles citados anteriormente (Nos. 20 y 21), como

Ser como un tronco de madera o como un trozo de piedra,

y

Pérdida de todos los recuerdos o conciencia

puede no ser una referencia a este estado de Suṣupti.

इव्ववस्थैयैप्पऱ्ऱ‘‘काष्ठपाषाणसन्निभं’, ‘नष्टस्मृतिरपि’’(वराहसरमश्लोकम्) ऎऩ्ऱुम्,

परमात्मसम्बन्धत्तालुम् श्रमापनोदनत्तालुम् इव्ववस्थै सुषुप्तितुल्यमामॆऩ्ऱबडि। इप्पडि ओर् अवस्थैयुण्डागुमाऩाल् ‘‘नष्टस्मृतिरपि’’ ‘‘काष्ठपाषाणसन्निभं’’ ‘निऩैक्कमाट्टेऩ्’ इत्यादिगळ् इव्व वस्थैयैच् चॊल्लुगिऱदुगळॆऩ्ऱु स्वरसमाय् निर्वहिक्कलामायिरुक्क, अवैगळै स्वप्रयत्न साध्यान्तिमस्मृत्यभावपरमाग कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडि निर्वहिप्पदु क्लिष्टमऩ्ऱोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्ववस्थैयैप्पऱ्ऱ इत्यादिना ।

इव्ववस्थैयैप् पऱ्ऱ -इव्ववस्थैयैयुद्देशित्तु,

‘निऩैक्क माट्टेऩ्’
(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱद् ऎऩ्ऱाल्

“न स्मरेयम्” इति चोच्यते इत्य्-उक्तौ-

‘निऩैक्कमाट्टेऩ्’(पॆरियाऴ्वार् तिरुमॊऴि ४-१०-१) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल्

सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱाल् - सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु निर्वाहञ् जॆय्दाल्,

प्रपन्नाधिकारिक्कु विशेषित्त् ओर् अतिशयञ् जॊल्लिऱ्ऱ् आगादु।
+++(उक्तस् तु भवेत्।)+++

प्रपन्नाधिकारिणो विशिष्य कश्चिद् अतिशय उक्तो न भवति ( भवेत् ) ।
+++(उक्तस् तु भवेत्।)+++

The answer is that if so,
there would be no special consideration for the prapanna ( which certainly there is).

La respuesta es que si es así,
No habría una consideración especial para la Prapanna (que ciertamente hay).

प्रपन्नाधिकारिक्कु विशेषित्तोरतिशयञ्जॊल्लिऱ्ऱागादु।

प्रपन्नाधिकारिक्कु विशेषित्तु ओरतिशयम् सॊल्लिऱ्ऱागादु इति ।
उत्क्रान्ति दशैयिल् इन्द सुषुप्तितुल्यावस्थै भक्तऩुक्कुम् प्रपन्नऩुक्कुम् साधारणमाग वरुगैयाल् नष्टस्मृतिरपि, काष्ठपाषाणसन्निभं इत्यादिवचनङ्गळिल् प्रपन्नऩुक्कु मात्तिरम् ऒरु विशेषाकारम् सॊऩ्ऩदागादागैयाले भक्तऩुक्कुप्पोले प्रपन्नऩुक्कु अन्त्यकालत्तिल् स्वयत्नसाध्यमाऩ अन्तिमस्मृतियिल्लाविट्टालुम् नाऩ्दाऩे ‘‘अहं स्मरामि’’ (स्मारयामि) ऎऩ्गिऱबडिये केवलदयैयिऩाले अन्तिमस्मृतियै युण्डाक्कि परमपदत्तै नयिप्पिक्किऱेऩॆऩ्ऱु शरण्यऩ् सॊऩ्ऩदाग निर्वहित्ताल् प्रपन्नऩुक्कु असाधारणमाऩ ऒरु एऱ्ऱम् सॊऩ्ऩदाग आगुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इदुक्कु मेल्

‘‘मत्तः स्मृतिर् ज्ञानम् अपोहनञ् च’’
(गीता १५-१५।)

ऎऩ्गिऱ प्राज्ञऩ् उणर्त्त+++(=प्रबोधितवति)+++
तत्-प्रकाशित-द्वारऩ् आय्क् कॊण्डु
ब्रह्म-नाडियिले प्रवेशित्ताल्
पिऩ्बु काल-तत्त्वम् उळ्ळ-तऩैयुम्+++(=यावत् → शाश्वतम्)+++
ऒरु पगल् आय् उणर्त्तियेय्+++(=जागृतिर्)+++ आम्।

[[१६५]]

एतद्-अग्रे

‘‘मत्तः स्मृतिर् ज्ञानम् अपोहनञ् च’’
(गीता १५-१५।)

इत्य्-उक्ते प्राज्ञे प्रबोधितवति सति
तत्-प्रकाशित-द्वारस्य सतो
ब्रह्म-नाड्यां प्रवेशे वृत्ते
पश्चात् यावत्-काल-तत्त्व-सद्-भावम् +++(→शाश्वतः)+++
एक-+++(अनन्त-)+++दिनात्मकः प्रकाश एव भवति ॥

Thereafter (i.e. after repose by the side of the Supreme Being),
the self or soul attains perfect knowledge
being awakened by the Lord (who is wise)
and who says that the Jīva gets knowledge, memory and forgetfulness only from Him.
Lighted by that knowledge, it enters into the Brahma Nadi.
Thence forward Time is one eternal day for the self.

Thereafter (i.e. after repose by the side of the Supreme Being),
the self or soul attains perfect knowledge
being awakened by the Lord (who is wise)
and who says that the Jīva gets knowledge, memory and forgetfulness only from Him.
Lighted by that knowledge, it enters into the Brahma Nadi.
Thence forward Time is one eternal day for the self.

इदुक्कुमेल् ‘‘मत्तः स्मृतिर्ज्ञानमपोहनञ्च’’(गीता १५-१५।) ऎऩ्गिऱ प्राज्ञऩुणर्त्त तत्प्रकाशितद्वारऩाय्क्कॊण्डु ब्रह्मनाडियिले प्रवेशित्ताल् पिऩ्बु कालतत्त्वमुळ्ळ तऩैयुमॊरुबगलायुणर्त्तियेयाम्।

इन्द सुषुप्तिक्कुप्पिऩ् भगवाऩाले दत्तज्ञानऩाय् अवऩ् प्रकाशिप्पित्त ब्रह्मनाडियिल् प्रवेशित्तबिऱगु ‘‘सकृद्दिवाहैवास्य भवति’’ ऎऩ्गिऱबडिये ऒरे पगलामॆऩ्गिऱार् इदुक्कुमेलित्यादिना । अपोहनञ्च – ज्ञानाभावमुम्, प्राज्ञऩु णर्त्त - अन्द सुषुप्तिदशैयिल् निऩ्ऱुम् भगवाऩ् ऎऴुप्पिविड, तत्प्रकाशितद्वारऩाय्क् कॊण्डु - ‘‘तदोकोग्रज्वलनं तत्प्रकाशित द्वारः विद्यासामर्थ्यात्’’ ऎऩ्गिऱबडिये भगवाऩाले प्रकाशिप्पिक्कप्पट्ट अर्चिरादिमार्गगमनत्तिऱ्कु द्वारमाऩ सुषुम्ना नाडियैयुडैयवऩाय्क् कॊण्डु, ब्रह्मनाडियिले प्रवेशित्ताल् - ब्रह्मप्रापकमाऩ सुषुम्नानाडियिले प्रवेशित्ताल्, ऒरु पगलाय् -

‘‘सकृद्-दिवाहैवास्य भवति’’

ऎऩ्गिऱबडिये रात्रिसंवलनमिऩ्ऱिक्के ऒरेदिन माय्,
उणर्त्तियेयाम् -

‘‘विपन्यवो जागृवासस् समिन्धते’’

ऎऩ्गिऱबडिये सार्वज्ञरूप जागरणमे ऎऩ्ऱबडि।

नन्-निलम्+++(=स्थानम्)+++ आम् अदु, नऱ्‌-पगल् आम् अदु, नन् निमित्तम्
ऎन्नलुम् आम् अदु, यादानुम् आम् - +++(यदि)+++ अङ्ग् अडिय्-अवर्क्कु
+++(5)+++ मिन्निलै+++(=विद्युत्)+++-मेनि++(=काय)+++-विडुम्-पयणत्तु विलक्क्+++(→बाध)+++-इलद् ओर्
नन्-निलैया नडु-नाडि-वऴिक्कु नडै+++(य्-उडैय)+++ पॆऱवे. (27)

समीचीनो देशः सः,
समीचीनं दिनं तत्
समीचीनं निमित्तम् इति वचनार्हं तत्,
यादृश-तादृशम् अपि भवतु
तत्र दासानां विद्युत्-स्थितिमद्-देह-त्याग-पूर्वक-प्रयाणे
निष्प्रतिबन्धाद्वितीय–सत्–स्व-भावक–मध्य-नाडी-मार्गेण गमन-प्राप्तये ॥

To the prapanna (who is a devotee of Śrī Raṅganātha)
who departs from the body which is as transient as lightning
and who is to journey from the central Brahma nadi,
along the beautiful and shining path (of arcirādi),
which is free from all impediments,
the place of his departure is itself an auspicious place,
the day of his departure is itself an auspicious day,
the omens and signs that are then seen are all auspicious,
whatever they may be.

A la Prapanna (que es un devoto de Śrī Raṅganātha)
quien se aparta del cuerpo que es tan transitorio como el rayo
y quién va a viajar desde el centro de Brahma Nadi,
A lo largo del hermoso y brillante camino (de Arcirādi),
que está libre de todos los impedimentos,
El lugar de su partida es en sí mismo un lugar auspicioso,
El día de su partida es en sí mismo un día auspicioso,
Los presagios y los signos que se ven son auspiciosos,
cualquiera que sean.

नन्निलमामदु नऱ्‌पगलामदु नन्निमित्तम्
ऎन्नलुमामदुयादानुमा मङ्गडियवर्क्कु
मिन्निलैमेनि विडुम्बयणत्तु विलक्किलदोर्
नन्निलैया नडु नाडिवऴिक्कु नडैबॆऱवे. (27)

लोकत्तिले देशान्तरत्तिऱ्कु प्रयाणम् पण्णुमवर्गळ् शुभकालादिप्रतीक्षैबण्णक् काण्गिऱोम्। अप्पडिये सर्वोत्कृष्टमाऩ परमपदत्तिऱ्कु प्रयाणम् पण्णुम् प्रपन्नर् कळुक्कुम् शुभङ्गळाऩ देशकालनिमित्तङ्गळुडैय नियममुण्डोवॆऩ्ऩिल्, अशक्यमागैयाले अदु इल्लैयॆऩ्बदै अधिकारार्थसङ्ग्राहकमाऩ ऒरु पाट्टाले यरुळिच्चॆय्गिऱार् नऩ्ऩिलमामदु इत्यादिना । अडियवर्क्कु - दासभूतराऩ प्रपन्नर्गळुक्कु, विलक्किलदु - प्रारब्धकर्मफलमाऩ स्थूलशरीरम् तविर वेऱु विलक्किल्लाद, ओर् - अद्वितीयमाऩ, शतञ्चैका च हृदयस्य नाड्यः, ऊर्द्ध्वमेकः स्थितस्तेषामित्यादिगळिल् अद्वितीयमागच् चॊल्लप्पट्ट ऎऩ्ऱबडि। नऩ्ऩिलैयाऩ - नल्ल स्वभावमाऩ, अधोगतिहेतुवाऩ इतरनाडिकळ् पोलऩ्ऱिक्के परमपदप्राप्तिहेतुतया शुभस्वभावैयाऩ ऎऩ्ऱबडि। नडु नाडि - नूऱु नाडिक्कु मध्यत्तिलिरुक्कुम् सुषुम्नानाडियाले पोगुम्, वऴिक्कु - अर्चिरादिमार्गतिऱ्कु, नडैबॆऱवे - पोगुगैक्काग, मिऩ् - मिऩ्ऩलुडैय, निलै - स्वभावम् पोऩ्ऱ स्वभावत्तैयुडैयदाऩ, क्षणभङ्गुरमाऩ वॆऩ्ऱबडि। मेऩि - शरीरत्तै, विडुम्बयणत्तु - विडुगैयागिऱ प्रयाणत्तिऱ्कु, अदावदु निर्याणतुक्कु, इदऩाल् अनियतमाऩ निर्याणत्तुक्कु देशकालादिप्रतीक्षै अशक्यमॆऩ्ऱु सूचितम्। अङ्गु - अनियतमाऩ देशकालनिमित्तङ्गळिल्, यादाऩुम् - प्रशस्ताप्रशस्तदेशकालनिमित्तङ्गळेदेऩुम् प्राप्तमाऩालुम्, अदुवे नऩ्ऩिलम् - अदुवे प्रशस्तदेशम्, अदुवे नऱ्पगल् - अदे प्रशस्तकालम्, अदुवे नऩ्ऩिमित्तम् - निर्याणहेतुवाऩ निमित्तम् ऎदुवागिलुम् अदुवे नऩ्ऩिमित्तम्, ऎऩ्ऩलुमाम् - ऎऩ्ऱु सॊल्ललाम्।

दहर+++(=हृत्)+++-कुहरे देवस् तिष्ठन् निषद्वर+++(=पङ्क)+++-दीर्घिका-
निपतित-निजापत्यादित्साऽवतीर्ण-पितृ-क्रमात् ।+++(5)+++
धमनिम् इह नस् तस्मिन् काले स एव शताधिकाम्
अ-कृतक-पुर-प्रस्थानार्थं प्रवेशयति प्रभुः ॥ ४५ ॥

दहर+++(=हृत्)+++-कुहरे देवस् तिष्ठन् निषद्वर+++(=पङ्क)+++-दीर्घिका-
निपतित-निजापत्यादित्साऽवतीर्ण-पितृ-क्रमात् ।+++(5)+++
धमनिम् इह नस् तस्मिन् काले स एव शताधिकाम्
अ-कृतक-पुर-प्रस्थानार्थं प्रवेशयति प्रभुः ॥ ४५ ॥

तिमिरपूर्णेगृहे बहुद्वारयुक्ते यथा ऽन्यतमे प्रकाशे दृष्टे निर्यायाज् जनः, तथात्मापीति वदन्ति।

Like a father who descended into a well full of slushy mire
to take out his son that has fallen into it,
the Lord, (in His līlā), abides in the cave of the heart (dahara)
and at the time of our leaving the body,
He helps us to enter the nadī which is beyond the hundredth,
so that we may start on our journey
to the city that was not built by any one.

Como un padre que descendió a un pozo lleno de lodo fangoso
para sacar a su hijo que ha caído en él,
El Señor, (en su līlā), permanece en la cueva del corazón (dahara)
y en el momento de que salga del cuerpo,
Él nos ayuda a ingresar al Nadī que está más allá de la centésima
para que podamos comenzar en nuestro viaje
a la ciudad que no fue construida por nadie.

दहरकुहरे देवस्तिष्ठन्निषद्वरदीर्घिका
निपतितनिजापत्यादित्सावतीर्णपितृक्रमात् ।
धमनिमिह नस्तस्मिन् काले स एव शताधिकां
अकृतकपुरप्रस्थानार्थं प्रवेशयति प्रभुः ॥ ४५ ॥

इप्पडि ब्रह्मनाडीप्रवेशत्तिऱ्कु मुऩ् सुषुप्तितुल्यमाऩ अवस्थैयैयडैन्दु ज्ञानशक्तिहीनऩाय्, जठरकुहरान्धकारव्याप्तऩाय् अचित्कल्पऩाऩ जीवऩुक्कु स्वतो ब्रह्मनाडीप्रवेशम् घटिक्कुमो वॆऩ्गिऱ शङ्कैयिल् इवऩुक्किदु स्वतः दुर्घटमाऩालुम् ओरवसरत्तिले इवऩै उद्धरणम् पण्णुवदऱ्काग इवऩ् हृदयत्तिल् वसिक्कुम् हार्दऩाऩ भगवाऩ् निर्याणदशैयिल् परमपदप्राप्त्यर्थम् इवऩै ब्रह्मनाडियिले प्रवेशिप्पिक्कुमॆऩ्ऱु ऒरु श्लोकत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱार् दहरकुहरेत्यादिना । देवः – कर्मानुगुणमाग विळैयाडुम् शेषियाऩ श्रियःपति, निषद्वर – जम्बालमाऩ, ‘‘निषद्वरस्तु जम्बाल’’ इत्यमरसिंहः । अदावदु कर्दमप्रायमाऩ, दीर्घिका - नडवाबियिले, निपतित - विऴुन्द, निजापत्य - तऩ् पिळ्ळैयिऩुडैय, आदित्सा - ऎडुक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱ इच्छैयिऩाले, अवर्तीण - ताऩे इऱङ्गिऩ, पितृक्रमात् – पिताविऩ् न्यायत्ताले, अन्द नडवाबियिलुळ्ळ हेयमाऩ पङ्कसम्बन्धत्तै योसिक्कामल् पुत्रऩुडैय आदानत्तैये पुरुषार्थमाग निऩैत्तु ताऩुम् अदिलिऱङ्गिऩ पिताविऩ् न्यायत्ताले यॆऩ्ऱबडि। इह - इन्द हेयमाऩ, दहरकुहरे - अत्यल्पमाऩ हृदयाकाशत्तिल्, तिष्ठन्सन् – अवसरप्रतीक्षऩाय् हार्दऩाग अवदरित्तिरानिऩ्ऱुगॊण्डु, तस्मिन् काले – अन्द निर्याणकालत्तिल्, प्रभुः – शेषियाऩ, स एव – पूर्वं लीलैयाले संसरिप्पित्तुप् पोन्द अवऩे, अकृतक – कृत्रिममल्लाद, अदावदु नित्यमाऩ पुर – वैकुण्ठनगरत्तिऩुडैय, प्रस्थानार्थं - गमनार्थं, नः – नम्मै, शताधिकां - नूऱ्ऱोरावदाऩ, धमनिं – सुषुम्नानाडियै, प्रवेशयति – ‘‘तदोकोग्रज्वलनं’’ ऎऩ्गिऱबडिये प्रकाशत्तै उण्डुबण्णि प्रवेशिप्पिक्किऱाऩॆऩ्गै।

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
निर्याणाधिकारः विंशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य
श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे
निर्याणाधिकारः विंशः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥

इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्द्धाभिषिक्तस्य
निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक
श्रीवण्शठकोप श्री श्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ
श्री सारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां
निर्याणाधिकारः विंशः ॥