०४ पुरुषार्थ-निष्ठा

III THE NISHTĀ CONCERNING PURUSHĀRTHA:

III LA NISHTĀ RELATIVA A PURUSHĀRTHA:

• देहयात्रादिगळिल् करैदल् अऱ्ऱिक्क् उगैयुम्,
• नाम् ऎव्व्-अळवु प्रयासप् पट्टालुम् ईश्वर-सङ्कल्पम् अऩ्ऱियुम्, नाम् कॊडुत्तु वैक्काद् अदुम्, किडैक्काद् ऎऩ्गिऱ नम्बिक्कैयुम्,
• शास्त्राविरुद्धम् आय् नम् प्रयत्नम् अऩ्ऱिक्के वरुम् विषयङ्गळै विलक्कादे अनुभविक्कैयुम्,
• ऐहिक-पुरुषार्थत्तिऩ् वृद्धि-ह्रासङ्गळिल् हर्ष-शोकम् अऱ्ऱ् इरुक्कैयुम्,
• प्राप्य-रुचियुम्
• प्राप्तियिल् त्वरैयुम्

पुरुषार्थत्तिल् निष्ठैय् उण्ड् ऎऩ्ऱ् अऱिगैक्कु लिङ्गङ्गळ्।

‘‘उत्पत्ति-स्थिति-नाशानां +++(मध्ये)+++
स्थितौ +++(एव)+++ चिन्ता कुतस् तव ।
यथोत्पत्तिर् यथा-नाशस्
स्थितिस् तद्वद् भविष्यति ॥’’+++(4)+++

‘‘उत्पत्ति-स्थिति-नाशानां +++(मध्ये)+++
स्थितौ +++(एव)+++ चिन्ता कुतस् तव ।
यथोत्पत्तिर् यथा-नाशस्
स्थितिस् तद्वद् भविष्यति ॥’’+++(4)+++

It has been said:–

“Of the three, your birth, continuance and perishing,
why should you be anxious only about your continuance?
In the same way as birth and death come of themselves (without any choice being left to you),
your continuance in life also will not depend on anything done by you”

Se ha dicho:-

“De los tres, tu nacimiento, continuación y perecida,
¿Por qué deberías estar ansioso solo por tu continuación?
De la misma manera que el nacimiento y la muerte vienen de sí mismos (sin que se le quede la opción),
Tu continuación en la vida tampoco dependerá de nada hecho por ti "

‘‘उत्पत्तिस्थितिनाशानां स्थितौ चिन्ता कुतस्तव । यथोत्पत्तिर्यथानाशस्स्थितिस्तद्वद्भविष्यति ॥’’

इऩि इवैगळै अडैवे सप्रमाणमाग उपपादिक्किऱार् उत्पत्तीति । उत्पत्तिस्थितिनाशङ्गळुडैय मध्यत्तिल् उत्पत्तिविनाशङ्गळै विट्टु स्थितियिल् मात्तिरम् इदु ऎप्पडि नडक्कुमोवॆऩ्गिऱ चिन्तै उऩक्कु एऩ्? ऎप्पडि उत्पत्तियो, ऎप्पडि नाशमोअप्पडिये उऩ्ऩुडैय चिन्तैयऩ्ऱिक्के स्थितियुमुण्डागप्पोगिऱदु ऎऩ्बदु श्लोकार्थम्। अचेष्टमानमिति ।

‘‘अ-चेष्टमानम् आसीनं
श्रीः कञ्चिद् उपतिष्ठति ।
कर्मी कर्मानुसृत्यान्यो
न प्राश्यम् अधिगच्छति ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३३९-१५)

‘‘अचेष्टमानम् आसीनं
श्रीः कञ्चिद् उपतिष्ठति ।
+++(प्राक्तन-दुष्-)+++कर्मी +++(प्रयत्नम्←)+++कर्मानुसृत्यान्यो
न प्राश्यम् अधिगच्छति ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३३९-१५)

and again:

“The goddess of Lakṣmī comes, of her own accord,
to one who does not exert himself in any way.

Another man who makes efforts
does not obtain even the food (he wants).
This is in accordance with past karma”.

Y de nuevo:

“La diosa de Lakṣmī viene, por su propia cuenta,
A alguien que no se esfuerza de ninguna manera.

Otro hombre que hace esfuerzos
No obtiene ni siquiera la comida (él quiere).
Esto está de acuerdo con el karma pasado “.

‘‘अचेष्टमानमासीनं श्रीः कञ्चिदुपतिष्ठति । कर्मी कर्मानुसृत्यान्यो न प्राश्यमधिगच्छति ॥’’(भारतम् शान्ति-पर्व ३३९-१५)

अचेष्टमानमासीनं – सम्पत्प्राप्त्यर्थं ऒरु व्यापारमुमऩ्ऱिक्के तूष्णीं इरुक्किऱ, कञ्चित् - ऒरु पुरुषऩै, श्रीः – सम्बत्ताऩदु, उपतिष्ठति - ताऩागवेयडैगिऱदु। कर्मी – बहुव्यापारमुळ्ळ, अन्यः – वेऱॊरुवऩ्। भूम्नि इति प्रत्ययः । कर्म – व्यापारत्तै। अनुसृत्यापि – अडिक्कडि सॆय्दुम्, प्राश्यं - अशनमपि, नाधिगच्छति – अडैगिऱाऩिल्लै। अथवा कर्मानुसृत्य – प्रचीनकर्मानुसारेण न प्राश्यमधिगच्छति ऎऩ्ऩवुमाम्।

ऎऩ्गिऱ पडिये प्रारब्ध-कर्म-विशेषाधीनम् आग
ईश्वरऩ् सॆय्युम् देह-यात्रादिगळिल् करैदल्+++(=संक्षयं)+++ अऱ्ऱु

इत्य्-उक्तरीत्या
प्रारब्ध-कर्म-विशेषाधीनतयेश्वरेण कार्यमाणे देह-यात्रादौ चिन्तां त्यक्त्वा,

The prapanna whose understanding is firmly fixed in the purushūrtha
would not feel anxious in relation to such things as the maintenance of the body
which are directed by Iśvara in accordance with particular acts of past karma
that have begun to operate in this life.

La Prapanna cuya comprensión se fija firmemente en el Purushūrtha
no se sentiría ansioso en relación con cosas como el mantenimiento del cuerpo
que están dirigidos por Iśvara de acuerdo con actos particulares de karma pasado
que han comenzado a operar en esta vida.

ऎऩ्गिऱ पडिये प्रारब्धकर्मविशेषाधीनमाग ईश्वरऩ् सॆय्युम् देहयात्रादिगळिल् करैदलऱ्ऱु

ऎऩ्गिऱबडिये - उत्पत्त्यादिलोकत्तिलुपदेशित्त प्रकारमुम्, ‘‘अचेष्टमानं’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् देहयात्रादिगळ् प्राचीनकर्माधीनङ्गळ् ऎऩ्ऱऱिवित्त प्रकारमुम्। इदऱ्कु करैदलऱ्ऱु ऎऩ्बदोडन्वयम्।

ताऩ् करैन्दालुम्

‘‘उत्पतन्न् अपि चाकाशं
विशन्न् अपि रसातलम् ।
अटन्न् अपि महीं कृत्स्नां
न+अदत्तम् उपतिष्ठते’’,

स्वेन चिन्तायां क्रियमाणायामपि,

‘‘उत्पतन्न् अपि चाकाशं
विशन्न् अपि रसातलम् ।
अटन्न् अपि महीं कृत्स्नां
न+अदत्तम् उपतिष्ठते’’,

He would reflect that, even if he grieved or felt anxious about these things,

“Though he flies in the air,
or enters the lower world, called Rasatala,
or wanders about the whole earth,
a man will not obtain what is not ordained for him”

Reflejaría que, incluso si se llenara o se sintiera ansioso por estas cosas,

“Aunque vuela en el aire,
o ingresa al mundo inferior, llamado Rasatala,
o deambula por toda la tierra,
Un hombre no obtendrá
lo que no está ordenado para él "

ताऩ् करैन्दालुम्
‘‘उत्पतन्नपि चाकाशं विशन्नपि रसातलम् ।
अटन्नपि महीं कृत्स्नां नादत्तमुपतिष्ठते’’(),

प्रयासप्पट्टालुम् जन्मान्तरत्तिल् कॊडुत्तुवैक्काददु सिद्धियादॆऩ्ऩु मिडत्तिल् प्रमाणम् काट्टुगिऱार् ताऩ् करैन्दालुमित्यादिना । उत्पतन्नपीत्यादि । आकाशत्तिल् किळम्बिऩालुम्, पादाळत्तिल् प्रवेशित्तालुम्, भूमियॆल्लाम् तिरिन्दालुम् पूर्वजन्मत्तिल् कॊडुत्तुवैक्काददु वारादु ऎऩ्बदु इदिऩर्थम्।

‘‘यत् किञ्चिद् वर्तते लोके
सर्वं तन् मद्-विचेष्टितम् ।
अन्यो ह्य् अन्यच् चिन्तयति
स्व-च्छन्दं विदधाम्य्* अहम्’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३५९-५६।)

and again,

“Whatever work is done in the world
is work done by me.
So others propose
but I dispose.”

Y de nuevo,

“Cualquier trabajo que se haga en el mundo
es el trabajo realizado por mí.
Entonces otros proponen
Pero me pongo”.

‘‘यत्किञ्चिद्वर्तते लोके सर्वं तन्मद्विचेष्टितम् । अन्योह्यन्यच्चिन्तयति स्वच्छन्दं विदधाम्यहम्’’(भारतम् शान्ति-पर्व ३५९-५६।)

यत्किञ्चिदित्यादि । लोगत्तिलुळ्ळवैयॆल्लाम् ऎऩ्ऩुडैय सङ्कल्पकार्यम्। मद्व्यतिरिक्तऩ् ऒऩ्ऱै निऩैक्किऱाऩ्। नाऩ् ऎऩ् इष्टप्पडि सॆय्गिऱेऩ् ऎऩ्गै।

ऎऩ्गिऱ बडिये

ईश्वरऩ् निऩैव्-इऩ्ब्-अडिय्-अल्लद् ऒऩ्ऱुम् नडवाद्

ऎऩ्ऱु प्रतिसन्धानम् पण्णि

इत्य्-उक्त-रीत्या
“ईश्वर-संकल्पम् अननुसृत्य
न किञ्चिन् निर्वर्तते"ति प्रतिसन्धाय,

as stated in the above following passages
nothing would happen except according to the will of God,

Como se indica en lo anterior ~~ siguiente ~~ pasajes
No pasaría nada excepto según la voluntad de Dios,

ऎऩ्गिऱबडिये ईश्वरऩ् निऩैविऩ्बडियल्लदॊऩ्ऱुम् नडवादॆऩ्ऱु प्रतिसन्धानम् पण्णि

The prapanna who has attained niṣṭhā in puruṣārtha has neither pleasure nor pain, :-

La prapanna que ha alcanzado niṣṭhā en puruṣārtha no tiene placer ni dolor: -

‘‘अप्रयत्नागतास् सेव्या
गृहस्थैर् विषयास् सदा ।
प्रयत्नेनापि कर्तव्यः
स्वधर्म इति मे मतिः ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३०१-३६।)

‘‘अप्रयत्नागतास् सेव्या
गृहस्थैर् विषयास् सदा ।
प्रयत्नेनापि कर्तव्यः
स्वधर्म इति मे मतिः ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व ३०१-३६।)

धर्मः, भोगः

“House-holders should receive whatever comes to them
without any exertion on their part.
As regards their dharmas, on the other hand,
it is my opinion that they should, in all possible ways, exert themselves and fulfil them”,

“Los titulares de casas deberían recibir lo que les llegue a
sin ningún esfuerzo de su parte.
En cuanto a sus dharmas, por otro lado,
Es mi opinión que, de todas las formas posibles, deberían ejercerse y cumplirlos ”,

‘‘अप्रयत्नागतास्सेव्या गृहस्थैर्विषयास्सदा । प्रयत्नेनापि कर्तव्यः स्वधर्म इति मे मतिः ॥’’(भारतम् शान्ति-पर्व ३०१-३६।)

इऩि शास्त्राविरुद्धङ्गळाय् स्वयमागतङ्गळाऩ विषयङ्गळै विलक्कादे अनुभविक्कैयिल् प्रमाणम् काट्टुगिऱार् अप्रयत्नागता इत्यादियाल्। प्रयासमऩ्ऱिक्के ताऩाग वन्द विषयङ्गळ् अवश्यम् सेव्यङ्गळ्।

‘‘नाहारं चिन्तयेत् प्राज्ञो
धर्मम् एवानुचिन्तयेत् ।
आहारो हि मनुष्याणां
जन्मना सह जायते ॥’’ +++(4)+++

‘‘नाहारं चिन्तयेत् प्राज्ञो
धर्मम् एवानुचिन्तयेत् ।
आहारो हि मनुष्याणां
जन्मना सह जायते ॥’’ +++(4)+++

धर्मः, आहारः

and so also,

“The wise man should not be anxious about his food.
He should think only of his dharma.
Man’s food comes to him along with his birth.”

Y así también,

“El hombre sabio no debería estar ansioso por su comida.
Debería pensar solo en su dharma.
La comida del hombre llega a él junto con su nacimiento “.

‘‘नाहारं चिन्तयेत् प्राज्ञो धर्ममेवानुचिन्तयेत् ।
आहारो हि मनुष्याणां जन्मना सह जायते ॥’’

तऩक्कु विहितधर्ममाऩाल् प्रयासप्पट्टावदु कर्तव्यमॆऩ्बदु श्लोकार्थम्। विषयङ्गळ् ताऩागवे वरुमॆऩ्बदिल् प्रमाणम् नाहारमिति ।

ऎऩ्ऱु पराशर-गीतादिगळिलुम्,

[[११३]] इति पराशरगीतादिषु,

For it has been said (so) in Parāsaragita and elsewhere;

Porque se ha dicho (así) en Parāsaragita y en otros lugares;

ऎऩ्ऱु पराशरगीतादिगळिलुम्,

‘‘न सन्निपतितं धर्म्यम्
उपभोगं यद्-ऋच्छया ।
प्रत्याचक्षे, न चाप्येनम्
अनुरुन्धे सुदुर्लभम् ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)

ऎऩ्ऱु अजगरोपाख्यानत्तिलुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये

‘‘न सन्निपतितं धर्म्यम्
उपभोगं यद्-ऋच्छया ।
प्रत्याचक्षे, न चाप्येनम्
अनुरुन्धे सुदुर्लभम् ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)

इत्य् अजगरोपाख्याने चोक्तरीत्या

धर्मः, आहारः, भोगः

Like-wise it has been stated in Ajagaropakhyāna :-

“I do not avoid enjoyments which come to me of themselves
and which are also in keeping with (my) dharma
nor do I seek any enjoyment
which can be had only with painful effort.”

Me gusta en cuanto a Ajagaropakhyāna:-

“No evito los platos que me llegan a sí mismos
y que también están en consonancia con (mi) dharma
tampoco busco disfrute
que solo se puede tener con un esfuerzo doloroso “.

‘‘नसन्निपतितं धर्म्यमुपभोगं यदृच्छया ।
प्रत्याचक्षे न चाप्येनमनुरुन्धे सुदुर्लभम् ॥’’ (भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)
ऎऩ्ऱु अजगरोपाख्यानत्तिलुञ् जॊल्लुगिऱबडिये

धर्म्यङ्गळाऩ विषयङ्गळै विलक्कामैयिल् प्रमाणम् नसन्निपतितमित्यादि । न प्रत्याचक्षे - तळ्ळुगिऱेऩ् इल्लै। सुदुर्लभं एनं न चानुरुन्धे – प्रयत्नप्पट्टावदु अनुभविक्किऱेऩ् इल्लै। अजगरोपाख्यानत्तिलुमिति । महाभारतत्तिल् शान्तिपर्वत्तिल् १७७ - वदु अध्यायत्तिल् अजगरऩॆऩ्गिऱ ऒरु महाऩुक्कुम् प्रह्लादऩुक्कुम् संवादरूपमाऩ उपाख्यानम्।

शास्त्र-विरुद्धम् अल्लाद विषयङ्गळ्
ताऩ् ऒरु विरगु+++(=उपायम्)+++ सॆय्याद् इरुक्क
भगवत्-सङ्कल्पत्ताले ताऩे वरक् कण्डु
प्रारब्ध-कर्म-फलम् आऩ तऩिसु+++(=ऋणं)+++ तीरुगिऱद् ऎऩ्ऱु
विलक्कादे अनुभविक्कैयुम्,

शास्त्राविरुद्ध-विषयेषु
स्वस्मिन् उपाय-विशेषम् अ-कुर्वत्य् अपि
भगवत्-संकल्प-मात्रेण स्वयम् एव प्राप्तेषु
तान् अवेक्ष्य,
प्रारब्ध-कर्म-फलम् ऋणं नश्यतीति,
अनिवारणेनानुभवनम्

When things not forbidden in the śāstras come to him
without any seeking of his and by the will of God,
the prapanna realises that the debt which has resulted from past karma
that has begun to operate is now being discharged.
Therefore he enjoys them without trying to avoid them.

Cuando las cosas no están prohibidas en los Śāstras vienen a él
sin ninguna búsqueda de la suya y por la voluntad de Dios,
La Papanna se da cuenta de que la deuda que ha resultado del karma pasado
Eso ha comenzado a operar ahora está siendo descargado.
Por lo tanto, los disfruta sin tratar de evitarlos.

शास्त्रविरुद्धमल्लाद विषयङ्गळ् ताऩॊरु विरगु सॆय्यादिरुक्क भगवत्सङ्कल्पत्ताले ताऩे वरक्कण्डु प्रारब्धकर्मफलमाऩ तऩिसु तीरुगिऱदॆऩ्ऱु विलक्कादे अनुभविक्कैयुम्,

ताऩॊरु विरगु सॆय्यादिरुक्क - वरुवदऱ्कु हेदुवै ताऩ् तेडादिरुक्क तऩिसु - कडऩ्। इदऩाल् विषयानुभवम् कर्मक्षयहेतुवागैयाले अदु पुरुषार्थनिष्ठाकार्यमॆऩ्ऱु सूचितमागिऱदु। ऐहिकवृद्धिह्रासङ्गळिल् हर्षशोकमऱ्ऱिरुक्कैयिल् प्रमाणङ्गाट्टुगिऱार् इप्पडि इत्यादिना ।

इप्पडि कर्म-विशेषाधीनम् आग वरुगिऱ प्राप्यान्तर-लाभालाभङ्गळिल्

इत्थं कर्म-विशेषाधीनतयोपनमतोः प्राप्यान्तर-लाभालाभयोः,

when he meets with or fails to get objects usually desired other than mokṣa ,
as taught in the following ślokas

Cuando se encuentra con o no obtiene objetos que generalmente se desean aparte de Mokṣa,
como se enseña en el siguiente Ślokas

इप्पडि कर्मविशेषाधीनमाग वरुगिऱ प्राप्यान्तरलाभालाभङ्गळिल्

प्राप्यान्तरम् - प्रयोजनान्तरम्।

‘‘तयोर् एकतरो राशिर्
यद्य् एनम् उपसन्नमेत् ।
न सुखं प्राप्य संहृष्येन्
न दुःखं प्राप्य संज्वरेत् ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)

ऎऩ्ऱुम्,

‘‘तयोर् एकतरो राशिर्
यद्य् एनम् उपसन्नमेत् ।
न सुखं प्राप्य संहृष्येन्
न दुःखं प्राप्य संज्वरेत् ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)

इति

समचित्तता

“When one of these two, pleasure and pain, arrives,
one should not feel delighted on seeing pleasure
nor feel sorrow when one sees pain”,

“Cuando llega uno de estos dos, placer y dolor,
no se debe sentir encantado con ver placer
tampoco sentir triste cuando uno ve dolor “,

‘‘तयोरेकतरो राशिर्यद्येनमुपसन्नमेत् ।
न सुखं प्राप्य संहृष्येन्न दुःखं प्राप्य संज्वरेत् ॥’’
(भारतम् शान्ति-पर्व १७५-५)
ऎऩ्ऱुम्,

तयोरित्यादि । तयोः – सुखदुःखराशिकळुडैय मध्यत्तिल्, उपसन्नमेद्यदि – वन्ददागिल्, तदा सुखं प्राप्य – सुखत्तैयडैन्दु, न संहृष्येत् – अत्यन्तहृष्टऩाग आगक्कडवऩल्लऩ्। दुःखं प्राप्य – तुक्कदै यडैन्दु, न सञ्ज्वरेत् – उद्विग्नऩाग आगक् कडवऩल्लऩ्।

‘उळद् ऎऩ्ऱ् इऱुमा+++(=दर्पम्)+++ ऽऽवार्’ (इरण्डान्दिरुवन्दादि ४५)

ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱ बडिये
हर्ष–शकङ्गळ् अऱ्ऱु
स्व-रूपानुरूपम् आऩ
परम-प्राप्य-कैङ्कर्यत्तिले रुचियुम्,

“19 (धनं ) अस्तीति न दृप्यन्ति”

इति चोक्तरीत्या हर्ष-शोक-त्यागेन सह
स्वरूपानुरूपे परम-प्राप्य-कैङ्कर्ये रुचिः,

and

“The man who meditates on the feet of the Lord
is not elated at the possession of wealth,
nor does he feel dispirited when what he possesses is lost.”

He has, on the other hand, a great longing for service to the Lord which is suited to his essential nature
and which is the supreme aim of his life.

y

“El hombre que medita en los pies del Señor
no está eufórico en posesión de riqueza,
Tampoco se siente desanimado cuando lo que posee se pierde “.

Tiene, por otro lado, un gran anhelo de servicio al Señor
que se adapta a su naturaleza esencial.
y cuál es el objetivo supremo de su vida.

‘उळ तॆऩ्ऱिऱुमावार्’(इरण्डान्दिरुवन्दादि ४५) ऎऩ्ऱुञ् जॊल्लुगिऱबडिये हर्षशोकङ्गळऱ्ऱु स्वरूपानुरूपमाऩ परमप्राप्यकैङ्कर्यत्तिले रुचियुम्,

उळदॆऩ्ऱिऱुमावारिति । ‘उण्डिल्लै यॆऩ्ऱु तळर्दलदिऩ रुगुम् सारार्’ ऎऩ्बदु इदऱ्कु मेल्बादम्। उळदॆऩ्ऱु - सम्बत्तु उण्डॆऩ्ऱु इऱुमावार् - गर्वियार्, उण्डिल्लै यॆऩ्ऱु - मुऩ्बु सम्बत्तु उण्डु इप्पॊऴुदु इल्लैयॆऩ्ऱु, तळर्दल् - अवसादम् - क्लेशमॆऩ्ऱबडि। अदिऩरुगुम् सारार् - अदिऩ् समीपत्तिलुम् पोगार्। अऱ्ऱु - इल्लामल्। परमप्राप्य-कैङ्कर्यत्तिले रुचियुमिति । ऒरुवऩ् प्रयोजनान्तरङ्गळिल् हर्षशोकमऩ्ऱिक्के सर्वदा मोक्षत्तिल् अभिरुचियुळ्ळवऩागिल् अवऩुक्कु परमपुरुषार्थत्तिल् निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱु सुखमाग निश्चयिक्कलामिऱे।

स्त्रोत्रत्तिलुम् श्री-वैकुण्ठ-गद्यादिगळिलुम्
“कदा? कदा?” ऎऩ्ऱु वाय्-पुल्+++(=अल्पत्वम्)+++-अऱ्ऱप्+++(=शून्यं)+++ पण्णुगिऱ
प्राप्तियिल् त्वरैयुम् नडैय्-आड् इऱ्ऱागिल्

स्तोत्रे श्रीवैकुण्ठगद्यादिषु च [दर्शिता] “कदा, कदा” इति मुख-विलापं कारयन्ती
प्राप्तौ त्वरा च यदि प्रवर्तेरन् -

This urgent longing for the object to be gained will make him cry out as in Aḷavandār’s Stotram and in Śrī Rāmānuja’s Gadya,

“When, when shall I see, face to face, Bhagavān Nārāyaṇa ?
When shall I press his two lotus-like feet on my head?”

Este urgente anhelo de que se obtenga el objeto
lo hará llorar como en Stotram de Aḷavandār y en Gadya de Śrī Rāmānuja,

“¿Cuándo, cuándo veré, cara a cara, bhagavān nārāyaṇa?
¿Cuándo presionaré sus dos pies de loto en mi cabeza? "

स्त्रोत्रत्तिलुम् श्रीवैकुण्ठगद्यादिगळिलुम् “कदा? कदा?” ऎऩ्ऱु वाय् पुलऱ्ऱप्पण्णुगिऱ प्राप्तियिल् त्वरैयुम्नडैयाडिऱ्ऱागिल्

प्राप्तियिल् त्वरैक्कु प्रमाणम् काट्टुगिऱार् स्तोत्रत्तिलुमित्यादियाल्। स्तोत्रत्तिल् - आळवन्दार् स्तोत्रत्तिल्,

‘‘तव पादपङ्कजं कदा नु साक्षात् करवाणि चक्षुषा’’

‘‘कदा पुनश्शङ्ख-रथाङ्ग-कल्पक॥
मदीय-मूर्द्धानम् अलङ्करिष्यति’’

‘‘कदाहमैकान्तिक-नित्यकिङ्करः प्रहर्षयिष्यामि’’

ऎऩ्गिऱ श्लोकङ् गळिलॆऩ्ऱबडि।

श्रीवैकुण्ठगद्यादिगळिलुम् - वैकुण्ठगद्यत्तिल्

‘‘कदाहं भगवन्तं नारायणं, मम कुल-नाथं, मम कुल-दैवतं, मम कुल-धनं, मम भोग्यं, मम पितरं, मम मातरं, मम सर्वं साक्षात् करवाणि चक्षुषा?
कदाहं भगवत्-पादाम्बुज-द्वयं शिरसा सङ्गृहिष्यामि?
कदा मां भगवान् स्वकीयया अतिकोमलया दृशाऽवलोक्य
स्निग्ध-गम्भीर-मधुरया गिरा परिचर्यायाम् आज्ञापयिष्यति’’

इत्यादिवाक्यङ्गळिलुम् ऎऩ्ऱबडि।

आदिपदत्ताल्

‘‘क्रीडन्तं रमया सार्धं
लीलाभूमिषु केशवं ।
मेघश्यामं विशालाक्षं
कदा द्रक्ष्यामि चक्षुषा ॥’’

इत्यादि जितन्ताश्लोकङ्गळुक्कु सङ्ग्रहम्। कदा कदा ऎऩ्ऱु वाय् पुलऱ्ऱुप् पण्णुगिऱ - भोग्यतातिशयत्ताले ऎप्पॊऴुदु किट्टप्पोगिऱदॆऩ्ऱु वायाले अडिक्कडि सॊल्लुम्बडि पण्णुगिऱ। प्राप्तियिल् त्वरैयुम् - प्राप्तिविशेष्यकझटित्यागन्तव्यत्वप्रकारकेच्छाविशेषमुमॆऩ्ऱबडि।

ऒरुवऩुक्कु इन्द त्वरैयिरुन्दाल् अवऩुक्कु पुरुषार्थनिष्ठै सुलभानुमेयमागुमिऱे। नडैयाडिऱ्ऱागिल् - इरुन्ददेयागिल्,

तिरुमन्त्रत्तिल् नारायणशब्दत्तिल् चतुर्थियालुम्,
द्वयत्तिल् चतुर्थी-नमस्सुक्कळालुम्,
चरम-श्लोकत्तिल् ‘‘अहं त्वा सर्व-पापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तालुम्

तर्हि श्रीमन्त्रे नारायणशब्दे चतुर्थ्या,
द्वये चतुर्थी-नमोभ्याम्,
चरम-श्लोके “अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि " इति वाक्येन च

(When such conduct and feeling are seen in the prapanna, )

in the dative Nārāyanāya in Tirumantra,
in the dative Nārāyanāya and in the word namas in Dvaya
and in the sentence “I shall release thee from all sins” in Carama śloka ,

(Cuando se ve tal conducta y sentimiento en el Prapanna,)

en el dativo nārāyanāya en tirumantra,
en el dativo nārāyanāya y en la palabra namas en dvaya
y en la oración “Te liberaré de todos los pecados” en Carama Śloka,

तिरुमन्त्रत्तिल् नारायणशब्दत्तिल् चतुर्थियालुम्, द्वयत्तिल् चतुर्थीनमस्सुक्कळालुम्, चरमश्लोकत्तिल् ‘‘अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तालुम्

रहस्यत्रयत्तिल् निष्ठाविषयमाऩ पुरुषार्थत् तिऱ्कु प्रतिपादकस्थलत्तैक् काट्टुगिऱार् तिरुमन्त्रत्तिलिति ।
नारायणशब्दत्तिल् चतुर्थि यालुम् द्वयत्तिल् चतुर्थीनमस्सुक्कळालुमिति ।
चतुर्थियिल् इष्टप्राप्तिरूपपुरुषार्थमुम्, नमस्सिल् अनिष्टनिवृत्तिरूपपुरुषार्थमुम् सॊल्लप्पडुगिऱदिऱे। अनिष्टनिवृत्तियुम् पुरुषऩाल् अर्थिक्कप् पडुवदाल् पुरुषार्थमागुमिऱे। चरमश्लोकत्तिलिति । सर्वपापमोक्षणमुम् पुरुषऩाल् अर्थिक्कप् पडुवदाल् पुरुषार्थमाम्।

कडलैक् कैयिट्टुक् काट्टुमाप् पोले काट्टप्-पट्ट
अपरिच्छेद्यम् आऩ परम-पुरुषार्थत्तिले निष्ठैय् उण्ड् ऎऩ्ऱ् अऱियलाम्। +++(5)+++

… हस्त-निर्देश-कृत-समुद्र-प्रदर्शन-तुल्य-प्रदर्शन-विषयी-कृते
अपरिच्छेद्ये परम-पुरुषार्थे निष्ठाऽस्तीति सुज्ञानम् । +++(5)+++

it may be inferred that his mind is firmly fixed in regard to the supreme and infinite goal of existence
which is indicated,
as (an infinitesimal part of) the sea is by the finger.

Se puede inferir que su mente se fija firmemente con respecto al objetivo supremo e infinito de la existencia
que se indica,
como (una parte infinitesimal de) el mar está por el dedo.

कडलैक् कैयिट्टुक् काट्टुमाप्पोले काट्टप्पट्ट अपरिच्छेद्यमाऩ परमपुरुषार्थत्तिले निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।

इन्द स्वल्पङ्गळाऩ शब्दङ्गळ् अपरिच्छिन्नमाऩ पुरुषार्थत्तैक् काट्ट समर्थङ्गळागुमो वॆऩ्ऩ? आगुमॆऩ्बदिल् अनुरूपदृष्टान्तत्तैक् काट्टु किऱार् कडलैक् कैयिट्टुक् काट्टुमाप्पोले इति । कडल् - समुद्रम्। समुद्रमे यऱियाद ऒरुवऩ् ऎदु समुद्रम् ऎऩ्ऱु ऒरुवऩै विऩव अवऩ् अपरिच्छिन्नमाऩ समुद्रत्तिलुळ्ळ विशेषङ्गळैच् चॊल्लाविडिलुम् सामान्यतः इदु ताऩ् समुद्रमॆऩ्ऱु कैयिट्टुक्काट्टुमाप्पोल ऎऩ्बदु दृष्टान्तार्थम्। काट्टप्पट्ट - सामान्यतः काट्टप् पट्ट, अपरिच्छेद्यमाऩ परमपुरुषार्थत्तिले - इव्वळवॆऩ्ऱळविडमुडियाद सर्वोत्कृष्ट माऩ पुरुषार्थत्तिले। निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम् - अवितथनिविष्टस्थिरमतित्वरूपनिष्ठैयुण् डॆऩ्ऱऱियलाम्।