०२ स्वरूप-निष्ठा-लिङ्गानि

इप्पडित् तऩक्कु निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱु ताऩ् अऱियुम् बडि यॆङ्ङऩेय् ऎऩ्ऩिल्;

एवं स्वस्य निष्ठाऽस्तीति स्वेन कथं ज्ञायतामिति चेत्-

How can a man know that he has firm faith or niṣṭhā (in regard to the knowledge of svarūpa?)
The answer is as follows:

¿Cómo puede un hombre saber que tiene fe firme o niṣṭhā (con respecto al conocimiento de Svarūpa?)
La respuesta es la siguiente:

इप्पडित् तऩक्कु निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱु ताऩऱियुम्बडि यॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिल्;

इऩि स्वरूपोपायार्थङ्गळिल् तऩक्कु निष्ठै उण्डॆऩ्ऱऱियलाम्बडियै प्रश्नपूर्वमाग वॆळियिडुगिऱार् इप्पडि तऩक्कु इत्यादि महाचूर्णिकैयाले। इप्पडि - कीऴ् श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩबडि। तऩक्कु – प्रपन्नोत्तमऩाऩ तऩक्कु, निष्ठै – स्वरूपोपायार्थङ्गळिल् अवितथनिविष्टस्थिरमतित्वरूपमाऩ दृढाद्ध्यवसायम्।

I. Signs or marks regarding niṣṭhā in Svarūpa

I. Signos o marcas sobre Niṣṭhā en Svarūpa

परराले परिभवादिगळ् उण्ड् आम् बोदु
तऩ् देहादिगळैप् +++(←अनादि-कर्मापि)+++ पऱ्ऱ परिभावकर् सॊल्लुगिऱ कुऱ्ऱङ्गळ्
तऩ् स्वरूपत्तिल् तट्टाद बडि कण्डु
विषादादिगळ् अऱ्ऱ् इरुक्कैयुम्,

परैः परिभवादिषु आपन्नेषु सत्सु
देहादिकम् +++(←अनादि-कर्मापि)+++ अवलम्ब्य
परिभावकैर् उच्यमानानां दोषाणां
स्व-स्वरूपासंस्पर्शस्य निरूपणेन
विषादादि-राहित्येनावस्थानम्,

(1) when he is treated with such things as contumely by others,
he would be free from sorrow or depression
owing to the knowledge that these faults pertaining to the body and the like (ugliness, low birth etc)
have no connection (at all) with his essential nature,

(1) Cuando es tratado con cosas como desprecio por otras,
Estaría libre de tristeza o depresión
Debido al conocimiento de que estas fallas pertenecientes al cuerpo y similares (fealdad, bajo nacimiento, etc.)
no tiene conexión (en absoluto) con su naturaleza esencial,

परराले परिभवादिगळुण्डाम्बोदु तऩ् देहादिगळैप्पऱ्ऱ परि-भावकर् सॊल्लुगिऱ कुऱ्ऱङ्गळ् तऩ् स्वरूपत्तिल् तट्टादबडि कण्डु विषादादिगळऱ्ऱिरुक्कैयुम्,

मुदलिल् स्वरूपनिष्ठाभिज्ञानत्तिल् हेतुक्कळै उपपादिक्किऱार् परराले इत्यादिना । परिभवादिगळ् उण्डागुम्बोदु इति । इदऩाल् विषादादि हेतुसत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। इवऩ् विषादमऱ्ऱिरुक्कुगैक्कु हेतुवाऩ परमार्था-नुसन्धानत्तैक् काट्टुगिऱार् तऩ् देहादिगळैप् पऱ्ऱ इत्यादिना । परपरिभावकर्गळ् सॊल्लुगिऱ कुऱ्ऱङ्गळ् अनभिजातत्वासुन्दरत्वादिगळ्। विषादादिगळिति । आदिपदत्ताल् क्रोधादिसङ्ग्रहः । अऱ्ऱिरुक्कै - उण्डाय् तणिन्दवै यऩ्ऱिक्के आत्यन्तिकमाग उण्डागामले इरुक्कै।

‘‘शप्यमानस्य यत् पापं
शपन्तम् अधिगच्छति’’(भारतम् आश्वमेधिक-पर्व ११०-६४।)

‘‘शप्यमानस्य यत् पापं
शपन्तम् अधिगच्छति’’(भारतम् आश्वमेधिक-पर्व ११०-६४।)

(2) It has been said:-
“When one man’ reviles another,
the sin of the reviled person passes on to the reviler”.

(2) Se ha dicho:-

“Cuando un hombre se revila a otro,
El pecado de la persona vilipendiada
pasa al revilador “.

‘‘शप्यमानस्य यत् पापं शपन्तमधिगच्छति’’(भारतम् आश्वमेधिक-पर्व ११०-६४।)

ऎऩ्गिऱ बडिये
परिभवादिगळाले तऩ् पापत्तै वाङ्गिक् कॊळ्ळुगिऱ मति-गेडरैप् पऱ्ऱ

इत्य् उक्त-रीत्या परिभवादिना स्-वपापं प्रतिगृह्णतो दुर्बुद्धीन् प्रति,

So towards these fools that are to receive his sin by their derisive talk,

Así para estos tontos
que recibirán su pecado
por su charla burlona,

ऎऩ्गिऱबडिये परिभवादिगळाले तऩ् पापत्तै वाङ्गिक्कॊळ्ळुगिऱ मदिगेडरैप्पऱ्ऱ

अवर्गळ् पक्कल् करै पुरण्ड कृपैक्कुक् कारणम् काट्टुगिऱार् शप्यमानस्येत्यादिना । तऩ् पापत्तै - परिभाव्यऩाऩ तऩ् पापत्तै, मदिगेडर् - बुद्धि यिल्लादवर्, बद्धवैराणि – कारणमऩ्ऱिक्के बद्धवैरङ्गळाऩ, स्वस्मिन्निति शेषः ।

‘‘बद्ध-वैराणि भूतानि
द्वेषं कुर्वन्ति चेत् ततः ।
शोच्यान्य् अहो ऽतिमोहेन
व्याप्तानीति मनीषिणा ॥’’
(विष्णुपुराणम् १-७-८२)

‘‘बद्ध-वैराणि भूतानि
द्वेषं कुर्वन्ति चेत् ततः ।
शोच्यान्य् अहो ऽतिमोहेन
व्याप्तानीति मनीषिणा ॥’’
(विष्णुपुराणम् १-७-८२)

as the following -

“If other created beings harbour enmity and show hatred,
the wise man pities them saying,
“How wrapped up they are in great delusion!”

como el siguiente -

“Si otros seres creados albergan enemistad y muestran odio,
El hombre sabio se compadece de ellos diciendo:
“¡Cómo están envueltos en gran ilusión!”

‘‘बद्धवैराणि भूतानि द्वेषं कुर्वन्ति चेत्ततः ।
शोच्यान्यहोऽतिमोहेन व्याप्तानीति मनीषिणा ॥’’(विष्णुपुराणम् १-७-८२)

द्वेषं कुर्वन्ति चेत् – द्वेषः – पीडाजनकबुद्धिविशेषः । मनीषिणा शोच्यानि – शोचयितुं योग्यानि,

‘‘आत्म-द्रुहम् अमर्यादं
मूढम् उज्झित-सत्-पथम् ।
सुतराम् अनुकम्पेत
नरकार्चिष्मद् इन्धनम्’’
(आयुर्वेदः)

‘‘आत्म-द्रुहम् अमर्यादं
मूढम् उज्झित-सत्-पथम् ।
सुतराम् अनुकम्पेत
नरकार्चिष्मद् इन्धनम्’’
(आयुर्वेदः)

and

“One should very much pity the fool
who does evil to himself by violating the śāstras
and straying from the right path
and who is, therefore, like firewood destined for the flames of hell.”

y

“Uno debería lástima del tonto
quien se hace mal a sí mismo violando los Śāstras
y alejándose del camino correcto
y quién es, por lo tanto, como leña destinada a las llamas del infierno “.

‘‘आत्मद्रुहममर्यादं मूढमुज्झितसत्पथम् । सुतरामनुकम्पेत नरकार्चिष्मदिन्धनम्’’(आयुर्वेदः)

आत्मद्रुहं – परपरिभवादि कळैप् पण्णि तऩक्के अनर्थजनकऩागैयाले आत्मद्रोहियाऩवऩै, मूढं – स्वस्वरूपादिगळिल् ज्ञानमिल्लादवऩै, अत एव मौढ्यत्तालेये, उज्झितसत्पथं – सन्मार्गत्तै विट्टवऩै, अत एव अमर्यादं – लोकमर्यादातीतऩाऩ, अत एव नरकार्चिष्मदिन्धनं – नरकमागिऱ अग्निक्कु इन्धनम् पोऩ्ऱवऩ्,

ऎऩ्गिऱ बडिये करै+++(=वेलां)+++ पुरण्ड+++(←पुरळ् वर्तने)+++ कृपैयुम्,

इत्य्-उक्त-रीत्या पारातिलङ्घिनीं कृपा,

he (the prapanna) should feel overwhelming compassion as stated in such ślokas

Él (el Prapanna) debería sentirse abrumando compasión como se indica en tal Ślokas

ऎऩ्गिऱबडिये करैबुरण्ड कृपैयुम्,

ऎऩ्गिऱबडिये - ‘‘सुतरामनुकम्पेत’’ ऎऩ्ऱु इन्द श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩबडिये, करैबुरण्ड कृपैयुम् - वेलातीतमाऩ कृपैयुम्, पापिकळिडत्तिलुम् व्याप्तमाऩ कृपैयुमॆऩ्ऱबडि।

‘‘अमर्यादः क्षुद्रः’’ ( चल-मतिर् असूया-प्रसव-भूः
कृत-घ्नो दुर्-मानी स्मर-पर-वशो वञ्चन-परः ।
नृ-शंसः पापिष्ठः कथम् अहम् इतो दुःख-जलधेर्
अपाराद् उत्तीर्णस् तव परिचरेयं चरणयोः ॥
स्तोत्ररत्नम् ६२ ॥)

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तालुम्,

‘‘अमर्यादः क्षुद्रः’’ ( चल-मतिर् असूया-प्रसव-भूः
कृत-घ्नो दुर्-मानी स्मर-पर-वशो वञ्चन-परः ।
नृ-शंसः पापिष्ठः कथम् अहम् इतो दुःख-जलधेर्
अपाराद् उत्तीर्णस् तव परिचरेयं चरणयोः ॥
स्तोत्ररत्नम् ६२ ॥)

इति श्लोकेन,

In Aḷavandār’s *śloka

“How can I ever cross the sea of Sorrow and render service at Thy feet -
I who have transgressed all the regulations of the śāstra s
who am mean, fickle-minded, cavious, ungrateful, arrogant, lustful, deceitful, wicked and sinful?”

En Aḷavandār’s *śloka

“¿Cómo puedo cruzar el mar de tristeza y prestar servicio a tus pies?
Yo que he transgredido todas las regulaciones de los Śāstras
¿Quién es malo, con mentalidad voluble, caverna, desagradecida, arrogante, lujuriosa, engañosa, malvada y pecaminosa? "

‘‘अमर्यादःक्षुद्रः’’(आळवन्दार् स्तोत्रम् ६५।) ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तालुम्,

इऩि उपकारस्मृतिपण्णुम् प्रकारत्तैक् काट्टुगिऱार् अमर्यादः क्षुद्र इत्यादिना । ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तालुम् - ऎऩ्गिऱ आळवन्दार् स्त्रोत्रश्लोकत्तालुम्,

‘वाडिनेन्+++(=शुष्कवान्)+++, वाडि (वरुन्दिनेन्+++(=शोचितवान्)+++ मनत्ताल् पॆरुन् तुयर्+++(=शोक)+++ इडुम् पैयिल्+++(=स्यूते)+++ पिऱन्दु,
कूडिनेन्, कूडिय् इळैयवर्+++(=स्त्रीयः)+++-तम्मोडु अवर् तरुङ् कलविये+++(=मिश्रणम्)+++ करुदि+++(=आशित्वा)+++)’
(पॆरिय तिरुमॊऴि १-१।)

मुदलाऩ आऴ्वार्गळ् पासुरङ्गळालुम्

[[१११]]

“कान्तोऽभवम् क्लान्तो भूत्वा …”

इत्य्- आदिभिर् दिव्य-सूरि-गाथाभिश् च

and in such verses as those of Tirumaṅgai Alvar

[“Born into this life, I fell into deep anguish of mind.
I mingled with young women thinking it was greatly to be desired,
until at last I realised that salvation
consists only in the utterance of the name ‘Nārāyaṇa”.]

y en versos como los de Tirumaṅgai Alvar

[”Nacido en esta vida, caí en una profunda angustia de la mente.
Me mezclé con mujeres jóvenes pensando que era muy desear,
Hasta que por fin me di cuenta de que la salvación
consiste solo en la expresión del nombre ’nārāyaṇa ”.]+++(5)+++

‘वाडिऩेऩ् वाडि’(पॆरिय तिरुमॊऴि १-१।) मुदलाऩ आऴ्वार्गळ् पासुरङ्गळालुम्

‘वाडिऩेऩ् वाडि’ मुदलाऩ आऴ्वार् पासुरङ्गळालुमिति । इङ्गु ‘कूडिऩेऩ् कूडि इळैयवर् तम्मोडु’ ‘आविये अमुदे ऎऩ निऩैन्दुरुगि’ ‘नीसऩेऩ् निऱैवॊऩ्ऱुमिलेऩ्’ इत्यादिगळ् मुदलाऩ शब्दार्थम्।

तऩक्कु अनुसन्धेयम् आग उदाहरित्त दोषङ्गळै
परिवादादिगळाले मऱवाद+++(=अविस्मृति)+++ बडि पण्णिऩार्गळ्
ऎऩ्गिऱ उपकार-स्मृतियुम्,+++(5)+++

स्वस्यानुसन्धेयतयोदाहृतान् दोषान्
परिभवादिभिः (इमे ) विस्मरणागोचरान् अ-कार्षुर् इत्य् उपकार-स्मृतिः,

The prapanna would feel grateful to these revilers as being benefactors
who remind him, by their censure, of faults
which have been described (in such verses) as fit to be reflected on in connection with oneself.

La Prapanna se sentiría agradecida con estos reviladores como benefactores
que le recuerdan, por su censura, de fallas
que se han descrito (en tales versos) como adecuados para ser reflejados en relación con uno mismo.

तऩक्कु अनुसन्धेयमाग उदाहरित्त दोषङ्गळै परिवादादिगळाले मऱवादबडि पण्णि ऩार्गळॆऩ्गिऱ उपकारस्मृतियुम्,

मऱवादबडि पण्णिऩार्गळ् इत्यन्तम् निर्वेद-कारिकाद्य्-अनुसन्धान-कालत्तिल् अवश्यानुसन्धेयङ्गळ् आऩ
तऩ्ऩुडैय अमर्यादत्वादिदोषङ्गळै
परिभावकर्गळ् तऩ् दोषोक्तिकळाले मऱवामल्सॆय्दार्गळ् ऎऩ्गिऱ उपकारस्मृतियिऩ् आकारप्रदर्शनम् ।

आत्माक्कळुक्क् ऎल्लाम् स्व-रूपानुबन्धिय् आऩ भगवत्-पारतन्त्र्यत्तैयुम्
क्षेत्रज्ञर् ऎल्लारुम् कर्म-वश्यर् आय् निऱ्किऱ निलैयैयुम् पार्त्तु

नमक्कुम् नम्म्-अळविल् परिभवादिगळ् पण्णुगिऱ चेतनरुक्कुम् उळ्ळ
कर्मानुगुणम् आग इन्ब्+++(=नन्द)+++-उऱुम्+++(=आवहम्)+++ इव्-विळैयाट्ट्-उडैयऩ् आऩ
स्व-तन्त्र–शेषियाले प्रेरितर् आय् अवर्गळ्
परिभवादिगळ् पण्णुगिऱार्गळ्

ऎऩ्ऱु अवर्गळ् पक्कल् निर्विकार-चित्ततैयुम्,

आत्मनां सर्वेषां स्व-रूपानुबन्धि-भगवत्-पारतन्त्र्यं
क्षेत्र-ज्ञानां सर्वेषां कर्म-वश्यतया ऽवस्थितिं च दृष्ट्वा

अस्मासु अस्मत्-परिभावक-चेतनेषु च विद्यमान-कर्मानुगुण-रसावहाम् इमां लीलां कुर्वाणेन
स्व-तन्त्र-शेषिणा प्रेरितास् ते
परिभवादिकं कुर्वन्तीति
तद्विषये निर्विकार-चित्तता,

(4) The prapanna (who has the niṣṭhā in svarūpa) would understand
that all souls are dependent on Bhagavān owing to their essential nature,
that all jīvas (kṣetrajnas) are under the sway of past karma
and that these revilers of his (therefore) revile him by the prompting of Iśvara,
who is independent and is the śeṣī of all
and who enjoys the līlā which follows from past karma
in the relations between him and his revilers.
He would therefore feel no aversion to them.

(4) El Prapanna (que tiene el Niṣṭhā en Svarūpa) entendería
que todas las almas dependen de Bhagavān debido a su naturaleza esencial,
que todos los Jīvas (kṣetrajnas) están bajo el dominio del karma pasado
y que estos reviladores su (por lo tanto) lo vilizan por la impulso de Iśvara,
quien es independiente y es el Śeṣī de todos
y quien disfruta del līlā que se deduce del karma pasado
en las relaciones entre él y sus reviladores.
Por lo tanto, no sentiría aversión a ellos.

आत्माक्कळुक्कॆल्लाम् स्वरूपानुबन्धियाऩ भगवत्पारतन्त्र्यत्तैयुम् क्षेत्रज्ञरॆल्लारुम् कर्मवश्यराय् निऱ्किऱ निलैयैयुम् पार्त्तु नमक्कुम् नम्मळविल् परिभवादिगळ् पण्णुगिऱ चेतनरुक्कुमुळ्ळ कर्मानुगुणमाग इऩ्बुऱुमिव्विळैयाट्टुडैयऩाऩ स्वतन्त्रशेषियाले प्रेरितरायवर्गळ् परिभवादिगळ् पण्णुगिऱार्गळॆऩ्ऱु अवर्गळ् पक्कल् निर्विकारचित्ततैयुम्,

ऒरु प्रपन्नऩुक्कु, सर्वात्माक्कळुम् ईश्वरपरतन्त्रर्गळॆऩ्ऱुम्, कर्मवश्यर्गळॆऩ्ऱुम्, परिभावकरै कर्मानुगुणमागप्रेरिप्पित्तु नमक्कु परिभवत्तै उण्डुबण्णुगिऱाऩॆऩ्ऱुम्, नम् कर्मानुगुणमाग नाम् परिभाव्य राऩोमॆऩ्ऱुम् निश्चयमुण्डाऩाल् परिभावकर् विषयत्तिल् अवऩुक्कु चित्तविकार मुण्डागादॆऩ्गिऱार् आत्माक्कळुक्कॆल्लामित्यादियाल्। इऩ्बुऱुमिव्विळै याट्टुडैयऩाऩ - इऩ्बुऱुगै - आनन्दत्तैय् उण्डुबण्णुगै, इव्विळैयाट्टुडैयऩाऩ - इन्द कर्मानुरूपफलप्रदानरूपलीलैयै युडैयवऩाऩ वॆऩ्ऱबडि।

प्रारब्ध-पाप-विशेषञ् शिखैय् अऱुगिऱद्+++(=विनाभवति)+++ ऎऩ्गिऱ सन्तोषमुम् नडैय्-आड् इऱ्ऱागिल्+++(=भूतेषु)+++

… प्रारब्ध-पाप-विशेषः कृत्त-शिखो भवतीति सन्तोषश् च
प्रवर्तन्ते चेत् —

(5) He would rejoice that his past sins which
have begun to operate in this life
are now being worked out in part.
If he has these marks or characteristics …

(5) se regocijaría que sus pecados pasados que
han comenzado a operar en esta vida
ahora se están trabajando en parte.
Si tiene estas marcas o características …

प्रारब्धपापविशेषञ्जिगैयऱुगिऱदॆऩ्गिऱ सन्तोषमुम् नडैयाडिऱ्ऱागिल्

सन्तोषत्तिऩ् प्रकारत्तैक् काट्टुगिऱार् प्रारब्धपापविशेषमित्यादिना । सिगैयऱुगिऱदु - सिगै - एकदेशम्। अऱुगै - नसित्तल्, अनुभवैकनाश्यमाऩ अभ्युपगतप्रारब्धत्तिल् एकदेशम् परपरिभवादिरूपफलानुभवत्ताले नसित्तुप् पोगिऱदॆऩ्ऱबडि। ऎऩ्गिऱ सन्तोषमुम् - एतादृशाकारमाऩ सन्तोषमुम्, प्रारब्धपापविशेषञ्जिगैयऱुगिऱदु इत्यन्तम् सन्तोषाकारत्तैक् काट्टुगिऱदु। नडैयाडिऱ्ऱागिल् - तमक्कु इरुन्ददेयागिल्।

प्रथम+++(→ॐ)+++-मध्यम+++(→नमः)+++-पदङ्गळिले शोधितम् आऩ बडिये अ-चिद्-वैलक्षण्यत्तैयुम्,

प्रथम+++(→ॐ)+++-मध्यम+++(→नमः)+++-पदयोः शोधित-रीत्या अ-चिद्-वैलक्षण्यम्,

as clarified in the explanation of the meaning of the first word (praṇava) and the middle word na mama (namo) in the Mūlamantra,
the prapanna may consider that he has realised his difference from acit or matter,

Como se aclara en la explicación del significado de la primera palabra (praṇava) y la palabra media “na mamá” (namo) en el mūlamantra,
La Prapanna puede considerar que se ha dado cuenta de su diferencia de ACIT o Matter,

प्रथममध्यमपदङ्गळिले शोधितमाऩबडिये अचिद्वैलक्षण्यत्तैयुम्,

इप्पडि स्वरूप-निष्ठाज्ञापकङ्गळाऩ लिङ्गङ्गळै उपपादित्तु, इऩि इवैगळाल् अडैवे मूलमन्त्र-प्रथममध्यमपदङ्गळिल् शोधितङ्गळाऩ तऩ्ऩुडैय तत्तद्धर्मविशिष्टात्मस्वरूपनिष्ठैयै अऱियलामॆऩ्गिऱार् प्रथममद्ध्यमपदङ्गळिले इत्यादिना । शोधितमाऩबडिये - प्रधममध्यमपदङ्गळिलुळ्ळ मकारङ्गळुक्कु ‘‘मन अवबोधने’’ ‘‘मन ज्ञाने’’ इत्यादिनिरुक्तिकळाले शोधिक्कप्पट्टबडिये। अचिद्वैलक्षण्यत्तैयुम् - अचित्ताऩ देहादिगळैक्काट्टिलुम् वैलक्षण्यत्तैयुम्.
इदऱ्कु ‘उडैय तऩ् स्वरूपत्तिले निष्ठै उण्डॆऩ्ऱऱियलाम्’ ऎऩ्बदोडन्वयम्।

आत्मा अचित्ताऩ देहविलक्षणऩॆऩ्गिऱ आत्मविशेष्यकाचिद्विलक्षणत्व प्रकारकनिर्णयात्मकाचिद्विलक्षणस्वरूपनिष्ठैयिल्लाविडिल् परिभावकर् सॊल्लुम् असुन्दरऩ् अनभिजातऩ् ऎऩ्गिऱ परिवादङ्गळैक् केट्टु इन्द दोषम् अचित्ताऩ देहनिष्ठम्; अचिद्विलक्षणऩाऩ नम् स्वरूपत्तिल् तट्टादु ऎऩ्ऱु ऎण्णि विषादमऱ्ऱिरुक्कै कूडादिऱे।

आगैयाल्परपरिभवादिगळिल् विषादम् अऱ्ऱ् इरुक्कैयाऩदु आत्म-विशेष्यकाचिद्-विलक्षणत्व-प्रकारक-निश्चय-रूप-
+अचिद्-विलक्षण-स्वरूप-निष्ठा–कार्यम् आगैयाले विषादाभावादिगळाल् तादृश-स्वरूप-निष्ठैयैय् अऱियलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

+++(परिभावकेषु कृपया कैमत्येन)+++ सर्व-भूतानुकूल्यादिगळुक्कु योग्यम् आऩ ज्ञानत्तैयुम्, +++(5)+++

+++(परिभावकेषु कृपया कैमत्येन)+++ सर्व-भूतानुकूल्यादि-योग्यं ज्ञानम्, +++(5)+++

that he possesses knowledge which will enable him to act beneficially towards all beings,

que posee conocimiento que le permitirá actuar de manera beneficiosa hacia todos los seres,

सर्वभूतानुकूल्यादिगळुक्कु योग्यमाऩ ज्ञानत्तैयुम्,

इप्पडि परिभावकर् पक्कलिलुम् कृपै नडैयाडिऱ्ऱागिल्
सर्वभूतानुकूल्यादिगळुक्कु योग्यमाऩ ज्ञानत्तैयुडैय तऩ् स्वरूपत्तिल् निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्। +++(5)+++

+++(परिभावकोक्ति-स्मारितम्)+++ सर्वतोमुखमाऩ आकिञ्चन्यत्तैयुम्,

+++(परिभावकोक्ति-स्मारितम्)+++ सर्वतो-मुखम् आकिञ्चन्यम्

that he feels his being destitute of upāyas of any kind,

que siente que es indigente de upāyas de cualquier tipo,

सर्वतोमुखमाऩ आकिञ्चन्यत्तैयुम्,

उपकार-स्मृतिः नडैय्-आडिऱ्ऱ् आगिल्
परिभावकर् सॊल्लुम् तऩ्ऩुडैय अमर्यादत्वाज्ञत्वादि दोष ज्ञानत्ताल्
सर्वतोमुखम् आऩ आकिञ्चन्यत्तैय् उडैय तऩ् स्वरूपत्तिल् निष्ठैयुण्ड् ऎऩ्ऱऱियलाम्।

स्वतस् सर्व-समऩ् आय्
कर्मानुरूप फल-प्रदऩ् आऩ स्व-तन्त्र-शेषिक्कु
इष्ट-विनियोगार्हम् आम् बडि
अनन्यार्ह-शेषत्व-पारतन्त्र्यङ्गळैयुम्,

स्वतः सर्व-समस्य कर्मानुरूप-फल-प्रदस्य स्व-तन्त्र-शेषिण
इष्ट-विनियोगार्हतापादके अनन्यार्ह-शेषत्व-पारतन्त्र्ये,

that he knows his existing solely for the fulfilment of the purposes of Bhagavān
and is entirely dependent on him
and should therefore do what is pleasing to the Lord,
who, by His very nature, is impartial,
who rewards (or punishes), each according to his karma,
and who is the independent śeṣī for whom all else exist

que él conoce su existente únicamente para el cumplimiento de los propósitos de Bhagavān
y depende completamente de él
y, por lo tanto, debe hacer lo que le agrade al Señor,
quien, por su propia naturaleza, es imparcial
quien recompensa (o castiga), cada uno según su karma,
y quien es el Śeṣī independiente, para quien todo lo demás existe

स्वतस्सर्वसमऩाय् कर्मानुरूप फलप्रदऩाऩ स्वतन्त्रशेषिक्कु इष्टविनियोगार्हमाम्बडि अनन्यार्हशेषत्वपारतन्त्र्यङ्गळैयुम्,

निर्विकारचित्ततै नडैयाडिऱ्ऱागिल् स्वतन्त्रशेषिक्कु इष्टविनियोगमाम्बडि अनन्यार्हशेषत्वपारतन्त्र्यङ्गळै युडैय तऩ् स्वरूपत्तिल् निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।

(क्वाहम् अत्यन्त-दुर्बद्धिः
क्व चात्महित-वीक्षणम् ।)
‘‘यद् +धितं मम देवेश’’
(तद् आज्ञापय माधव ॥)
(जितन्ते-स्तोत्रम् १-१८।)

इत्य्-आदि कळिऱ्-पडिये पराधीन-हित-सिद्धियैयुम्

(क्वाहम् अत्यन्त-दुर्बद्धिः
क्व चात्महित-वीक्षणम् ।)
‘‘यद् +धितं मम देवेश’’
(तद् आज्ञापय माधव ॥)
(जितन्ते-स्तोत्रम् १-१८।)

इत्य्-आद्य्-उक्त-रीत्या
पराधीन-हित-सिद्धिं च

and that he understands that his good
can arise only from the will of another (i.e.) the Lord,

as has been pointed out in the śloka;

“Where am I who am so full of evil thoughts?
Where is the possibility of my seeking what is good to me?
Therefore, O Thou, that controllest the gods!
Direct me to do whatever is good for me, O Madhava!”

y que entiende que su bien
puede surgir solo de la voluntad de otro (es decir) el Señor,

Como se ha señalado en el Śloka;

“¿Dónde estoy, que estoy tan lleno de pensamientos malvados?
¿Dónde está la posibilidad de mi búsqueda de lo que es bueno para mí?
¡Por lo tanto, oh tú, que controlan a los dioses!
¡Diríame a hacer lo que sea bueno para mí, oh Madhava! "

‘‘यद्धितं मम देवेश’’(जितन्ते-स्तोत्रम् १-१८।) इत्यादि कळिऱ्पडिये पराधीनहितसिद्धियैयुम्

सन्तोषम् नडैयाडिऱ्ऱागिल् ‘‘यद्धितं मम देवेश’’ इत्यादिगळिऱ्पडिये पराधीनहितसिद्धियै युडैय तऩ् स्वरूपत्तिल् निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।
इन्द क्रमम् ‘‘अचिद्वैलक्षण्यत्तैयुम्’ इत्यादियाय् ‘‘निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्’ इत्यन्तमाऩ ग्रन्थङ्गळिले विवक्षितम्।

… उडैय तऩ् स्वरूपत्तिले निष्ठैय् उण्ड् ऎऩ्ऱ् अऱियलाम्।

… बिभ्राणे स्व-स्वरूपे निष्ठाऽस्तीति अभिज्ञायेत ।

उडैय तऩ् स्वरूपत्तिले निष्ठैयुण्डॆऩ्ऱऱियलाम्।