१७ अ-चित्-प्रकाराः

THE THREE KINDS OF NON-SENTIENT BEINGS :

THE THREE KINDS OF NON-SENTIENT BEINGS :

त्रि-विधाचेतनङ्गळुम् पररुक्के तोऩ्ऱक् कडवनव् आय् इरुक्कुम्.

त्रिविधान्य् अप्य् अचेतनानि
परान् प्रत्येव प्रकाशमानानि भवन्ति ।

The three classes of non-sentient things
are capable of being apprehended only by others, (and not by themselves).

The three classes of non-sentient things
are capable of being apprehended only by others, (and not by themselves).

त्रिविधाचेतनङ्गळुम् पररुक्के तोऩ्ऱक् कडवनवायिरुक्कुम्.

अचेतनम् आवदु ज्ञानाश्रयम् अऩ्ऱिक्केय् ऒऴिगै+++(=अवस्थानम्)+++.

अचेतनत्वं नाम - ज्ञानाश्रयत्वाभावः ।

Non sentience means
being without the possession of knowledge.

Non sentience means being without the possession of knowledge.

अचेतनमावदु ज्ञानाश्रयमऩ्ऱिक्केयॊऴिगै.

“पिऱरुक्के तोऩ्ऱुगैय्” आवदु
तऩ् प्रकाशत्तुक्कुत् ताऩ् फलिय् अऩ्ऱिक्केय् ऒऴिगै.

परान् प्रत्येव प्रकाशमानत्वं नाम –
स्वप्रकाशं प्रति स्वस्य फलित्वाभावः ।

To be capable of being apprehended only by others
means that their apprehension is not to themselves
or for their own benefit.

To be capable of being apprehended only by others
means that their apprehension is not to themselves
or for their own benefit.

पिऱरुक्के तोऩ्ऱुगैयावदु तऩ् प्रकाशत्तुक्कुत् ताऩ् फलियऩ्ऱिक्केयॊऴिगै.

इवैय् इरण्डुम्
धर्म-भूत-ज्ञानादिगळुक्कुम् तुल्यम्.

इदम् उभयं धर्मभूत-ज्ञानादीनाम् +++(→अद्रव्याणाम्)+++ अपि तुल्यम् ।

These two
(viz. being without the possession of knowledge
and the apprehension not being for their own benefit)
are true also of attributive knowledge (dharmabhūta jñāna),
which is thus a non-sentient thing.

These two
(viz. being without the possession of knowledge
and the apprehension not being for their own benefit)
are true also of attributive knowledge (dharmabhūta jñāna),
which is thus a non-sentient thing.

इवैयिरण्डुम् धर्मभूतज्ञानादिगळुक्कुम् तुल्यम्.

त्रि-विधाचेतनङ्गळ् ऎऩ्ऱ् ऎडुत्त् अवऱ्ऱिल्
प्रकृतियुम् कालमुम् जडङ्गळ्.

त्रिविधाचेतनत्वेनोपात्तेषु प्रकृति-कालौ जडौ ॥

Of the three classes of non-sentient things,
matter (Prakṛti) and time (Kala) are jaḍa
(i.e.) not luminous by themselves.

Of the three classes of non-sentient things,
matter (Prakṛti) and time (Kala) are jaḍa
(i.e.) not luminous by themselves.

त्रिविधाचेतनङ्गळॆऩ्ऱॆडुत्तवऱ्ऱिल् प्रकृतियुम् कालमुम् जडङ्गळ्.

शुद्ध-सत्त्वम् आऩ द्रव्यत्तैयुम्
जडम् ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवर्गळ्.

शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यम् अपि जडम् इति केचिद् आहुः ।

There are some who hold that Śuddha-sattvam is also jaḍa.

There are some who hold that Śuddha-sattvam is also jaḍa.

शुद्धसत्त्वमाऩ द्रव्यत्तैयुम् जडम् ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवर्गळ्.

जडत्वम् आवदु स्वयं-प्रकाशम् अऩ्ऱिक्केय् इरुक्कै.

जडत्वं नाम- स्वयं-प्रकाशत्वाभावः ।

To be jaḍa is to be without self-luminosity.

To be jaḍa is to be without self-luminosity.

जडत्वमावदु स्वयं-प्रकाशमऩ्ऱिक्केयिरुक्कै.

भगवच्-छास्त्रादि+++(→तत्-प्रकाशितेतिहास-पुराणादि+उपनिषत्)+++-परामर्शम् पण्णिनवर्गळ्
ज्ञानात्मकत्वम् शास्त्र-सिद्धम् आगैयाले
शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यत्तै स्वयं-प्रकाशम् ऎन्बर्गळ्.

भगवच्-छास्त्रादि-परामर्शिनस् तु
ज्ञानात्मकत्वस्य शास्त्र-सिद्धत्वात्
शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यं स्वयं-प्रकाशम् इत्य् आहुः ।

Those who have studied such treatises as pañcarātra or the Lord’s Śāstra
would say that Śuddhasattvam is luminous by itself,
as it is declared to be so in that śāstra.

Those who have studied such treatises as pañcarātra or the Lord’s Śāstra
would say that Śuddhasattvam is luminous by itself,
as it is declared to be so in that śāstra.

भगवच्छास्त्रादिपरामर्शम् पण्णिनवर्गळ् ज्ञानात्मकत्वम् शास्त्रसिद्धमागैयाले शुद्धसत्त्वद्रव्यत्तै स्वयंप्रकाशमॆन्बर्गळ्.

इप्-पडि स्वयं-प्रकाशम् आगिल्
संसारिगळुक्कु शास्त्र-वेद्यम् आग-वेण्डादे
ताऩे तोऩ्ऱ-वेण्डाव् ओव्

ऎऩ्ऩिल्;

इत्थं स्वयंप्रकाशत्वे,
संसारिणां शास्त्र-वेद्यत्वम् अन्तरैव
स्वयं कुतो न प्रकाशत

इति चेत् —

It may be asked why, if it is luminous by itself,
it is not directly perceived by beings in the state of saṁsāra,
without having to be known through śāstra only.

It may be asked why, if it is luminous by itself,
it is not directly perceived by beings in the state of saṁsāra,
without having to be known through śāstra only.

इप्पडि स्वयंप्रकाशमागिल् संसारिगळुक्कु शास्त्रवेद्यमागवेण्डादे ताने तोऩ्ऱवेण्डावोवॆऩ्ऩिल्;

सर्वात्माक्कळ्-उडैयवुम् स्व-रूपमुम्, धर्म-भूत-ज्ञानमुम्
स्वयं-प्रकाशम् आय् इरुक्क
स्व-न्रूपं तनक्के स्वयं-प्रकाशम् आय्
वेऱ् ऎल्लार्क्कुम् ज्ञानान्तर-वेद्यम् आनाऱ्‌ पोलवुम्,

सर्वात्मनां स्व-रूपस्य धर्म-भृत-ज्ञानस्य च स्वयं-प्रकाशत्वे ऽपि
स्वरूपं स्वस्यैव स्वयं-प्रकाशं सत्
परेषां ज्ञानान्तर-वेद्यं यथा भवति,

The answer is as follows:-
The soul whose essential nature (svarūpa) is knowledge and its attributive knowledge
are both laminous by themselves
and yet the former is luminous to itself
and not to other souls,
who have to know it with the help of their own attributive knowledge.

The answer is as follows:-
The soul whose essential nature (svarūpa) is knowledge and its attributive knowledge
are both laminous by themselves
and yet the former is luminous to itself
and not to other souls,
who have to know it with the help of their own attributive knowledge.

सर्वात्माक्कळुडैयवुम् स्वरूपमुम् धर्मभूतज्ञानमुम् स्वयंप्रकाशमायिरुक्क स्वरूपन्दनक्के स्वयंप्रकाशमाय् वेऱॆल्लार्क्कुम् ज्ञानान्तरवेद्यमानाऱ्‌पोलवुम्,

धर्म-भूत-ज्ञानम् स्वाश्रयत्तुक्के स्वयं-प्रकाशम् आय्
इतररुक्कु स्वयं-प्रकाशम् अल्लाद् आप् पोलवुम्

धर्म-भूत-ज्ञानं स्वाश्रयस्यैव स्वयंप्रकाशं सत्
इतरेषां स्वयंप्रकाशं यथा न भवति,

Attributive knowledge, though luminous to its substrate, namely the soul,
is not luminous to others.

Attributive knowledge, though luminous to its substrate, namely the soul,
is not luminous to others.

धर्मभूतज्ञानम् स्वाश्रयत्तुक्के स्वयंप्रकाशमाय् इतररुक्कु स्वयंप्रकाशमल्लादाप्पोलवुम्

इदुवुम्
नियत-विषयम् आग स्वयं-प्रकाशम् आनाल्
विरोधम् इल्लै.

तथाऽस्यापि नियत-विषय-स्वयं-प्रकाशत्वे न विरोधः ।

In the same way, the Śuddha sattvam may be luminous by itself only to Iśvara, the muktas and the nityas and not to others.
There is nothing unreasonable in this view.

In the same way, the Śuddha sattvam may be luminous by itself only to Iśvara, the muktas and the nityas and not to others.
There is nothing unreasonable in this view.

इदुवुम् नियतविषयमाग स्वयंप्रकाशमानाल् विरोधमिल्लै.

“यो वेत्ति युगपत् सर्वं
प्रत्यक्षेण सदा स्वतः ।
तं प्रणम्य हरिं शास्त्रं
न्याय-तत्त्वं प्रचक्ष्महे ॥”
(न्यायतत्त्वम्)

ऎऩ्गिऱप्-पडिये

“यो वेति युगपत् सर्वं प्रत्यक्षेण सदा स्वतः ।
तं प्रणम्य हरिं शास्त्र न्यायतत्त्वं प्रचक्ष्महे ॥”

इत्य्-उक्त-रीत्या

It has been said in the following śloka :

“We ¹ bow to Hari and proceed to expound the śastra called Nyāya-Tattva :-
to Hari who sees, directly by perception and of His own accord, all things simultaneously."

It has been said in the following śloka :

“We ¹ bow to Hari and proceed to expound the śastra called Nyāya-Tattva :-
to Hari who sees, directly by perception and of His own accord, all things simultaneously."

“यो वेत्ति युगपत्सर्वं प्रत्यक्षेण सदा स्वतः । तं प्रणम्य हरिं शास्त्रं न्यायतत्त्वं प्रचक्ष्महे ॥” (न्यायतत्त्वम्)

ऎऩ्गिऱप्-पडिये

धर्म-भूत-ज्ञानत्ताले सर्वत्तैयुम् साक्षाङ्करित्तुक्-कॊण्ड् इरुक्किऱ ईश्वरनुक्कु
शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यम् स्वयं-प्रकाशम् आय् इरुक्किऱ पडि ऎङ्ङऩेय्

ऎऩ्ऩिल् …

धर्म-भूत-ज्ञानेन सर्वं साक्षात्-कुर्वन्तम् ईश्वरं प्रति
शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यस्य स्वयं-प्रकाशता कथम्

इति चेत्

It may be asked
how, to Iśvara who sees all things with His attributive knowledge,
Śuddha-sattvam could be² luminous by itself,
when it is illuminated by the attributive knowledge of Iśvara.

It may be asked
how, to Iśvara who sees all things with His attributive knowledge,
Śuddha-sattvam could be³ luminous by itself,
when it is illuminated by the attributive knowledge of Iśvara.

ऎऩ्गिऱप्पडिये धर्मभूतज्ञानत्ताले सर्वत्तैयुम् साक्षाङ्करित्तुक्कॊण्डिरुक्किऱ ईश्वरनुक्कु शुद्धसत्त्वद्रव्यम् स्वयंप्रकाशमायिरुक्किऱबडि ऎङ्ङनेयॆऩ्ऩिल्

इवऩ्-उडैय धर्म-भूत-ज्ञानम् दिव्यात्म-स्वरूपम् मुदलाग सर्वत्तैयुम् विषयी-करिया निऱ्‌क,
इद्-दिव्यात्म-स्वरूपम् स्वयं-प्रकाशम् आगिऱाप् पोलेय्
इदुवुम् स्वयं-प्रकाशम् आय् इरुक्कलाम्.

एतदीये धर्म-भूत-ज्ञाने दिव्यात्म–स्व-रूप–प्रभृतिकं सर्वं विषयी-कुर्वाणे सत्य् अपि
इदं दिव्यात्म-स्व-रूपं यथा स्वयं-प्रकाशं भवति,
तथेदम् अपि स्वयं-प्रकाशं भवितुम् अर्हति ।

The answer is as follows -
Iśvara’s attributive knowledge apprehends all things including His own divine svarūpa
and yet do we not hold that His divine form is luminous by itself?
So also it is possible that Śuddhasattvam is self-luminous,
though it is apprehended also by the attributive knowledge of Iśvara.

The answer is as follows -
Iśvara’s attributive knowledge apprehends all things including His own divine svarūpa
and yet do we not hold that His divine form is luminous by itself?
So also it is possible that Śuddhasattvam is self-luminous,
though it is apprehended also by the attributive knowledge of Iśvara.

इवनुडैय धर्मभूतज्ञानम् दिव्यात्म-स्वरूपम् मुदलाग सर्वत्तैयुम् विषयीकरिया निऱ्‌क,
इद्दिव्यात्मस्वरूपम् स्वयं-प्रकाशमागिऱाप्पोलेयिदुवुम् स्वयंप्रकाशमायिरुक्कलाम्.

अस्मिन् पक्षे
स्वयम्-प्रकाशत्वं निष्प्रयोजकम् एव -
स्वयम्-प्रकाशत्वम् अन्तरापि नित्यमुक्तादिभिर् अधिकारिभिस् तत्-तज्-वस्तु-ज्ञान-लाभतः।
यदि प्रकाशत्वम् अव्यवहित-वाग्-आदि-प्रवृत्ति-हेतुत्वम्,
तर्हि, शुद्ध-सत्त्व-गतोऽयम् प्रकाशः कस्य नाम प्रवृत्तेर् हेतुर् इति वक्तुं शक्यः (तद्-अन्तरैव धर्म-भूत-ज्ञानेन प्रवृत्तेस् सिद्धत्वात् )?

वरम् शुद्ध-सत्त्वं सर्वेषाम् अबद्धानां धर्मभूतज्ञानस्याङ्गं मन्यताम् -
अ-बद्धात्मनो धर्म-भूत-ज्ञानम् = लीलाविभूतिविषयकं धर्मभूतज्ञानम् + शुद्ध-सत्त्वम् + व्यक्ति-गतानुमानादि ।

इप्-पडि नित्यरुक्कुम् तुल्यम्.

अयं प्रकारो नित्यविषयेऽपि तुल्ययः ।

This is true also of nityas.

This is true also of nityas.

इप्पडि नित्यरुक्कुम् तुल्यम्.

विषय-प्रकाश-कालत्तिले
धर्म-भूत-ज्ञानम् स्वाश्रयत्तुक्के स्वयं-प्रकाशम् आनाऱ्‌-पोले
मुक्तरुक्कु अव्व्-अवस्थैयिलेय् इदुवुम् स्वयं-प्रकाशम् आनाल्
विरोधम् इल्लै.

विषय-प्रकाशन-काले एव
धर्म-भूतज्ञानं स्वाश्रयं प्रव्येव यथा स्वयंप्रकाशं भवति,
तथा मुक्तान् प्रति तस्याम् अवस्थायाम्
अस्यापि स्वयं-प्रकाशत्वे
न विरोधः ।

When lighting up an object (like a pot),
attributive knowledge, it has already been said,
is luminous by itself only to its sub-strate, namely, the self or soul.
In the same way
Śuddha-sattvam may be luminous by itself
to those that have attained release in their new state.
There is nothing inconceivable in this.

When lighting up an object (like a pot),
attributive knowledge, it has already been said,
is luminous by itself only to its sub-strate, namely, the self or soul.
In the same way
Śuddha-sattvam may be luminous by itself
to those that have attained release in their new state.
There is nothing inconceivable in this.

विषयप्रकाशकालत्तिले धर्मभूतज्ञानम् स्वाश्रयत्तुक्के स्वयंप्रकाशमानाऱ्‌पोले मुक्तरुक्कु अव्ववस्थैयिलेयिदुवुम् स्वयंप्रकाशमानाल् विरोधमिल्लै.

धर्म-भूत-ज्ञानत्तिऩ्-उडैय स्वात्म-प्रकाशन-शक्तिय् आनदु
विषय-प्रकाशम् इल्लाद कालत्तिल्
कर्म-विशेषङ्गळाले प्रतिबद्धैय् आनाऱ्‌-पोले
शुद्ध-सत्त्वत्तिऩ् उडैय स्वात्म-प्रकाशन-शक्तियुम्
बद्ध-दशैयिल् प्रतिबद्धैय् आगैयाले
शुद्ध-सत्त्वम् बद्धर्क्कुप् प्रकाशिया-तॊऴिगिऱदु.

धर्म-भूत-ज्ञानस्य स्वात्म-प्रकाशन-शक्तिर्
विषय-प्रकाशाभाव-काले
कर्म-विशेषैर् यथा प्रतिबद्धा भवति,
तथा शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यस्यापि स्वात्म-प्रकाशन-शक्तिर् अपि बद्ध-दशायां प्रतिबद्धेति
शुद्ध-सत्त्वं बद्धान् प्रति न प्रकाशते ।

The luminosity of attributive knowledge is obstructed at the time
when it is not lighting up external objects (like pots ), by past karma of certain kinds.
So also the luminosity of Śuddhasattva
may meet with obstruction in the state of bondage
and may not, therefore, be apprehended by those in saṁsāra.

The luminosity of attributive knowledge is obstructed at the time
when it is not lighting up external objects (like pots ), by past karma of certain kinds.
So also the luminosity of Śuddhasattva
may meet with obstruction in the state of bondage
and may not, therefore, be apprehended by those in saṁsāra.

धर्मभूतज्ञानत्तिनुडैय स्वात्मप्रकाशनशक्तियानदु विषयप्रकाशमिल्लाद कालत्तिल् कर्मविशेषङ्गळाले प्रतिबद्धैयानाऱ्‌पोले शुद्धसत्त्वत्तिनुडैय स्वात्मप्रकाशनशक्तियुम् बद्धदशैयिल् प्रतिबद्धैयागैयाले शुद्धसत्त्वम् बद्धर्क्कुप् प्रकाशियातॊऴिगिऱदु.

“धियः स्वयं-प्रकाशत्वं
मुक्तौ स्वाभाविकं यथा ।
बद्धे कदाचित् संरुद्धं
तथाऽत्राऽपि नियम्यते ॥”१४-अ॥

“धियः स्वयं-प्रकाशत्वं
मुक्तौ स्वाभाविकं यथा ।
बद्धे कदाचित् संरुद्धं
तथाऽत्राऽपि नियम्यते ॥”१४-अ॥

The luminosity of (attributive) knowledge is natural to it (svabhavika), after release from saṁsāra,
but is obstructed some times during bondage.
So also in this case, (there may be obstruction during saṁsāra and luminousness after release).

The luminosity of (attributive) knowledge is natural to it (svabhavika), after release from saṁsāra,
but is obstructed some times during bondage.
So also in this case, (there may be obstruction during saṁsāra and luminousness after release).

“धियः स्वयंप्रकाशत्वं मुक्तौ स्वाभाविकं यथा ।
बद्धे कदाचित्संरुद्धं तथाऽत्राऽपि नियम्यते ॥”१४-अ॥

इव्व्-अळवु +++(प्रियत्वाप्रियत्वादि-)+++अवस्थान्तरापत्ति
विकारि-द्रव्यत्तुक्कु विरुद्धम् अऩ्ऱु.
+++(एवं शुद्ध-सत्त्वस्यापि बद्ध-दृष्ट्या ऽवस्थान्तरापत्तिर् न चित्रा।)+++

इयती अवस्थान्तरापत्तिर्
विकारि-द्रव्यस्य न विरुध्यते ।

Substances which are subject to modification (vikarī) are sometimes agreeable and sometimes disagreeable to the same individual and to different individuals.
(Similarly Śuddha-sattvam may be luminous to God, the eternally free souls and those souls that have attained release from bondage,
while being non-luminous to those in bondage.)
There is no contradiction in this.

Substances which are subject to modification (vikarī) are sometimes agreeable and sometimes disagreeable to the same individual and to different individuals.
(Similarly Śuddha-sattvam may be luminous to God, the eternally free souls and those souls that have attained release from bondage,
while being non-luminous to those in bondage.)
There is no contradiction in this.

इव्वळवु अवस्थान्तरापत्ति विकारि-द्रव्यत्तुक्कु विरुद्धमऩ्ऱु.

आगैयाले प्रमाण-प्रतिपन्नार्थत्तुक्कु
युक्ति-विरोधञ् चॊल्ल वऴियिल्लै.

अतः प्रमाण-प्रतिपन्नार्थस्य
युक्तिविरोधो वक्तुम् अशक्यः ।

+++(Thus,)+++ In matters +++(this matter)+++ ascertained by the authority of the Scriptures,
it is no use pointing +++(not possible to point out)+++ out inconsistency based on analogy.

+++(Thus,)+++ In matters +++(this matter)+++ ascertained by the authority of the Scriptures,
it is no use pointing +++(not possible to point out)+++ out inconsistency based on analogy.

आगैयाले प्रमाणप्रतिपन्नार्थत्तुक्कु युक्तिविरोधञ् चॊल्ल वऴियिल्लै.

इङ्ङऩ्-अऩ्ऱिक्के उपचारत्ताले निर्वहिक्कप् पार्क्किल्
आत्म-स्वरूपत्तिलुम् ज्ञानादि-शब्दङ्गळै उपचारत्ताले
अन्य-परङ्गळ् आक्कलाम्.+++(5)+++

एवम् अनङ्गीकृत्योपचारेण निर्वाहे चिन्त्यमाने,
आत्म–स्व-रूप–विषये ऽपि
ज्ञानादि-शब्दानाम् उपचारेण +अन्यपर्य-करणम् आपद्येत ।

If, without accepting this principle,
we were to say that Śuddhasattvam is said to be luminous
not in reality, but by courtesy, as it were, or figuratively (upacāra),
it might become possible to argue that knowledge, bliss etc. are also true of the self or soul
only figuratively and not in truth.

If, without accepting this principle,
we were to say that Śuddhasattvam is said to be luminous
not in reality, but by courtesy, as it were, or figuratively (upacāra),
it might become possible to argue that knowledge, bliss etc. are also true of the self or soul
only figuratively and not in truth.

इङ्ङनऩ्ऱिक्के उपचारत्ताले निर्वहिक्कप् पार्क्किल् आत्मस्वरूपत्तिलुम् ज्ञानादिशब्दङ्गळै उपचारत्ताले अन्यपरङ्गळाक्कलाम्.

स्वयं-प्रकाशत्तुक्कु रूप-रसादि-गुणङ्गळुम्
अवैय् अडिय् आग वन्द पृथिव्य्-आदि-विभागमुम्
परिणामादिगळुङ् कूडुम् ओव् ?

ऎऩ्गिऱ चोद्यमुम्
धर्म-भूत-ज्ञानत्तुक्कुम्, धर्मि-ज्ञानत्तुक्कुम् उण्डाऩ वैषम्यङ्गळै
प्रतिबन्धिय् आगक् कॊण्डु,
प्रमाण-बलत्ताले परिहृतम्.

स्वयं-प्रकाशस्य रूप-रसादि-गुणाः, तन्-निबन्धनः पृथिव्य्-आदि-विभागः, परिणामादयश् च कथं घटन्त

इति चोद्यम् अपि,
धर्म-भूत-ज्ञान–धर्मि-ज्ञानयोर् विद्यमानं वैषम्यं प्रतिबन्धी-कृत्य
प्रमाण-बलेन परिहृतम् ।

It may be asked :-

" How could there be, in a luminous object (viz. śuddhasattvam),
qualities like form and taste
and classifications like earth and water and also modifications.
Self luminous things like the soul and attributive knowledge do not, in general,
have shape, taste, smell and the like)"?

The answer is as follows:-
(All self-luminous objects are not alike
but have differences peculiar to each);
for example, knowledge or self which is the substrate (i.e. the soul) and attributive knowledge,
though both are luminous,
are different from each other in other respects.

Knowledge, which is the substrate, has subjectivity,
while attributive knowledge is objective, and apprehends objects.
So this objection can be given a counter-check (pratibandhi)
and cannot hold good in a matter where the authority of the śāstra must be accepted.

It may be asked :-

" How could there be, in a luminous object (viz. śuddhasattvam),
qualities like form and taste
and classifications like earth and water and also modifications.
Self luminous things like the soul and attributive knowledge do not, in general,
have shape, taste, smell and the like)"?

The answer is as follows:-
(All self-luminous objects are not alike
but have differences peculiar to each);
for example, knowledge or self which is the substrate (i.e. the soul) and attributive knowledge,
though both are luminous,
are different from each other in other respects.

Knowledge, which is the substrate, has subjectivity,
while attributive knowledge is objective, and apprehends objects.
So this objection can be given a counter-check (pratibandhi)
and cannot hold good in a matter where the authority of the śāstra must be accepted.

स्वयंप्रकाशत्तुक्कु रूपरसादिगुणङ्गळुमवैयडियाग वन्द पृथिव्यादिविभागमुम् परिणामादिगळुङ् गूडुमोव् ऎऩ्गिऱ चोद्यमुम् धर्मभूतज्ञानत्तुक्कुम् धर्मिज्ञानत्तुक्कुमुण्डाऩ वैषम्यङ्गळै प्रतिबन्धियागक् कॊण्डु, प्रमाणबलत्ताले परिहृतम्.

इप्-पडि स्वयं-प्रकाशम् आऩ शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यत्तै
ज्ञातृत्वम् इल्लामैयाले
त्रि-विधाचेतनङ्गळ् ऎऩ्ऱु सेरक्क् ओत्तदु+++(=पाठनम्)+++.

इत्थं स्वयं-प्रकाशस्य शुद्ध-सत्त्व-द्रव्यस्य ज्ञातृत्वाभावात्
त्रि-विधाचेतनेति क्रोडी-कारः ॥

Śuddhasattvam, which is luminous,
is included among the three classes of non-sentient things,
because it has not the quality of sentience or being the knower.

Śuddhasattvam, which is luminous,
is included among the three classes of non-sentient things,
because it has not the quality of sentience or being the knower.

इप्पडि स्वयंप्रकाशमाऩ शुद्धसत्त्वद्रव्यत्तै ज्ञातृत्वमिल्लामैयाले त्रिविधाचेतनङ्गळॆऩ्ऱु सेरक्कोत्तदु.

इव्व् अचेतनङ्गळ् मूऩ्ऱुक्कुम् प्रवृत्तिय् आवदु
ईश्वर-सङ्कल्पानुरूपङ्गळ् आऩ
विचित्र-परिणामादिगळ्.

(एषां त्रिविधाचेतनानां प्रवृत्तिर् नाम
ईश्वरसङ्कल्पानुरूपाणि विचित्र-परिणामादीनि।)

The activities (pravṛtti) of these three kinds of non-sentient things
are of the nature of varied modifications (pariṇāma) in accordance with the will of Iśvara.

The activities (pravṛtti) of these three kinds of non-sentient things
are of the nature of varied modifications (pariṇāma) in accordance with the will of Iśvara.

इव्वचेतनङ्गळ् मूऩ्ऱुक्कुम् प्रवृत्तियावदु ईश्वरसङ्कल्पानुरूपङ्गळाऩ विचित्रपरिणामादिगळ्.