०७ चेतन-स्वरूपम्

THE NATURE OF THE JĪVA.

La naturaleza del Jīva.

आगैयाल् जीव-स्वरूपत्तैच्
ज्ञानत्वम् आनन्दत्वम् अमलत्वम् अणुत्वम्
इत्य्-आदिगळ् आऩ निरूपक-धर्मङ्गळैय् इट्टु निरूपित्तु
ज्ञानम् आनन्दम् अमलम् अणु ऎऩ्ऱु
इम्-मुखङ्गळाले सॊल्लक् कडवदु+++(=अर्हति)+++.

Therefore the essential nature (svarūpa) of the jīva
may be described as jñāna (knowledge), bliss (ānanda), (amala) being pure, and being atomic (aṇu)
in terms of its defining attributes (i. e.) being of the nature of knowledge, being of the nature of bliss, being pure and being atomic.

Por lo tanto, la naturaleza esencial (svarūpa) del jīva
puede describirse como jñāna (conocimiento), dicha (ānanda), (amala) siendo puro y atómico (aṇu)
En términos de sus atributos definitorios - es decir,
ser de la naturaleza del conocimiento,
ser de la naturaleza de la dicha,
ser puro y atómico.

आगैयाल् जीवस्वरूपत्तैच् ज्ञानत्वमानन्दत्वममलत्वमणुत्वमित्यादिगळाऩ निरूपकधर्मङ्गळैयिट्टु निरूपित्तु ज्ञानमानन्दममलमणु ऎऩ्ऱु इम्मुखङ्गळाले सॊल्लक्कडवदु.

इज् जीव-तत्त्वम्
सर्वेश्वरनुक्कु शेषम् आयेय् इरुक्कुम् ऎऩ्ऱुम्,
अवनुक्के निरूपाधिक-शेषम् ऎऩ्ऱुम्,

This reality, viz. the jīva is always śeṣa to Iśvara (i.e.) it exists only for Iśvara
and it is unconditional śeṣa only to Him.

Esta realidad, a saber El Jīva
es siempre Śeṣa a Iśvara (es decir),
existe solo para iśvara
Y es incondicional Śeṣa solo para él.

इज्जीवतत्त्वम् सर्वेश्वरनुक्कु शेषमायेय् इरुक्कुम् ऎऩ्ऱुम्, अवनुक्के निरूपाधिकशेषम् ऎऩ्ऱुम्,

अयोग+++(←“अ/आय”)++++अन्य+++(←“उ”)+++-योग-व्यवच्छेदङ्गळाले
प्रथम-पदत्तिल्+++(=ॐ)+++ तोऱ्ऱिऩ शेषत्वम्
+++(द्वि-निष्ठ-)+++संबन्ध-रूपम् आगैयाले
संबन्धि-स्वरूपम् निरूपितम् आनाल् अल्लद् अऱियव् ऒण्णामैयाले+++(=अशक्यतया)+++
जीवनुक्कु इदु निरूपित–स्व-रूप–विशेषणम् ऎऩ्ऩल् आम्.

Thus its existing (always) for the Lord is affirmed (ayogavyavaccheda)
and also its existing for no other than the Lord (anya yogavyavaccheda).
This quality of being śeṣa to the Lord,
which is disclosed in the first word of Tirumantra, namely om (aum),
is of the nature of a relationship ( sambandha)
and requires, therefore, a thing having that relationship
and cannot be understood without it.+++(4)+++
So this śeṣatva may be called an additional quality of a thing,
namely, the jīva, which has already been defined by its defining attributes.

Así se afirma su existente (siempre) para el Señor (Ayogavyavaccheda)
y también es existente para ningún otro que el Señor (Anya Yogavyavaccheda).
Esta calidad de ser Śeṣa para el Señor,
que se revela en la primera palabra de Tirumantra, a saber, OM (AUM),
es de la naturaleza de una relación (sambandha)
y requiere, por lo tanto, algo que tiene esa relación y no se puede entender sin él.
Entonces, este śeṣatva puede llamarse una calidad adicional de una cosa,
a saber, el Jīva, que ya ha sido definido por sus atributos definitorios.

अयोगान्ययोग-व्यवच्छेदङ्गळाले प्रथमपदत्तिल् तोऱ्ऱिऩ शेषत्वम् संबन्धरूपमागैयाले संबन्धिस्वरूपम् निरूपितमानालल्लदऱियव् ऒण्णामैयाले जीवनुक्कु इदु निरूपितस्वरूपविशेषणमॆऩ्ऩलाम्.

अणुत्वे सति चेतनत्वम् पोले
+++(“न स्वामी"ति)+++ स्वतश्-शेषत्वे सति चेतनत्वमुम्
जीव-लक्षणम् आगव्-अऱ्ऱागैयाले+++(=सामर्थ्यतः)+++
इच्-शेषत्वम् जीवनुक्कु स्व-रूप-निरूपकम् ऎऩ्ऩवुम् आम्.

Here the definition of the jīva is that it is a thing which is sentient while being also atomic.
Similarly the jīva may also be defined as a thing which is sentient while being also, by its nature, śeṣa.
So this quality of being śeṣa may also be called an attribute which defines the thing, viz, the jīva.

Aquí la definición del Jīva
es que es algo que es sensible mientras también es atómico.
Del mismo modo, el Jīva también puede definirse
como una cosa que es sensible mientras es también, por su naturaleza, Śeṣa.
Entonces, esta calidad de ser Śeṣa
también puede llamarse un atributo que define la cosa, a saber, el Jīva.

अणुत्वे सति चेतनत्वम् पोले स्वतश्शेषत्वे सति चेतनत्वमुम् जीवलक्षणमागवऱ्ऱागैयाले इश्शेषत्वम् जीवनुक्कु स्वरूपनिरूपकमॆऩ्ऩवुमाम्.

इप्-पडि विभुत्वे सति चेतनत्वमुम्
अनन्याधीनत्व-निरूपाधिक-शेषित्वादिगळुम्
ईश्वर-लक्षणङ्गळ्.

Similarly Iśvara may be defined as having sentience along with omnipresence (vibhu).
He may also be defined as one that is absolutely independent of everything else, while being the unconditional seshin (i.e.) one for whom all other things exist (unconditionally).

Del mismo modo, Iśvara puede definirse como una sensibilidad junto con la omnipresencia (Vibhu).
También puede definirse como uno que es absolutamente independiente de todo lo demás,
mientras que ser el seshin incondicional
(es decir) para quien existen todas las demás cosas (incondicionalmente).

इप्पडि विभुत्वेसति चेतनत्वमुम् अनन्याधीनत्वनिरूपाधिकशेषित्वादिगळुमीश्वरलक्षणङ्गळ्.

जीवेश्वर-रूपम् आऩ आत्म-वर्गत्तुक्क् ऎल्लाम्
पॊदुव्+++(=साधारणम्)+++ आऩ लक्षणम्
चेतनत्वमुम् प्रत्यक्त्वमुम्.

The class of atmas which includes jīvas and Iśvara
may be defined as those that are sentient and pratyak
(i.e. which are subjective and have inwardness).

La clase de ATMAS que incluye a Jīvas e Iśvara
puede definirse como los que son sensibles y pratyak
(es decir, que son subjetivos y tienen interioridad).

जीवेश्वररूपमाऩ आत्मवर्गत्तुक्कॆल्लाम् पॊदुवाऩ लक्षणम् चेतनत्वमुम् प्रत्यक्त्वमुम्.

चेतनत्वम् आवदु ज्ञानाश्रयम् आगै

To be sentient is to be the possessor of knowledge.

Ser sensible es ser la poseedora del conocimiento.

चेतनत्वमावदु ज्ञानाश्रयमागै

प्रत्यक्त्वम् आवदु तनक्कुत् ताऩ् तोऱ्ऱुगै.

To be subjective or inward (or pratyak) is to possess luminosity to oneself.

Ser subjetivo o interno (o pratyak) es poseer luminosidad para uno mismo.

प्रत्यक्त्वमावदु तनक्कुत्ताऩ् तोऱ्ऱुगै.

अप्-पोदु धर्म-भूत-ज्ञान-निरपेक्षम् आग नाऩ् ऎऩ्ऱु तोऱ्ऱुम्.

The atmā or soul is self-luminous
and shines as ‘I’
without the help of the attributive knowledge ¹ (dharmabhūta jñāna) .

El atmā o el alma es autoluminoso
y brilla como ‘yo’
sin la ayuda del conocimiento atributivo [^es145] (dharmabhūta jñāna).

अप्पोदु धर्मभूतज्ञाननिरपेक्षमाग नानॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुम्.

इप्-पडि चेतनत्वादिगळ्
ईश्वरनुक्कुम्, जीवनुक्कुम् पॊदुव्+++(=साधारणम्)+++ आगैयालेय्
अवनिऱ्‌-काट्टिल् व्यावृत्ति तोऱ्ऱुगैक्क् आग
जीव-लक्षणत्तिल् स्वतश्-शेषत्वादिगळ् सॊल्लुगिऱदु.

Since sentience and inwardness (pratyaktva)
are common to both jīvas and Iśvara,
the jīva has to be defined as having, in addition,
dependance by its very nature (on Iśvara).

Desde la sensibilidad y la interioridad (Pratyaktva)
son comunes tanto a Jīvas como a Iśvara,
El Jīva tiene que definirse como tener, además,
dependencia por su propia naturaleza (en Iśvara).

इप्पडि चेतनत्वादिगळीश्वरनुक्कुम् जीवनुक्कुम् पॊदुवागैयाले यवनिऱ्‌काट्टिल् व्यावृत्ति तोऱ्ऱुगैक्काग जीवलक्षणत्तिल् स्वतश्शेषत्वादिगळ् सॊल्लुगिऱदु.

प्रथमाक्षरत्तिल्+++(=अ/आय)+++ चतुर्थियिल् तोऱ्ऱिऩ तादर्थ्यत्तुक्कु उपाधियिल्लामैयाले
सर्व-रक्षकऩ् आऩ श्रियः-पतिक्कु जीवात्मा
निरुपाधिक-शेषम् आयेय् इरुक्कुम् ऎऩ्ऱ्
इप्-पडि यावत्-स्वरूपम् संबन्धञ् चॊल्लुगै
अ-योग-व्यवच्छेदम्.

In the aṣṭākṣara, in the dative of the first syllable (āya) a in aum (om),
the jīva’s existence for the fulfilment of Iśvara’s purposes
is stated without any condition;
therefore the jīva is unconditionally and absolutely dependent upon the Lord of Śrī (Lakṣmī ),
who is the universal Saviour.

This statement of the absolute relationship
between the jīva and Iśvara throughout the existence (of the former )
is called ayogavyavaccheda
or denial of the non-existence of the relationship.

En el aṣṭākṣara, en el dativo de la primera sílaba (āya) a en aum (om),
La existencia del Jīva para el cumplimiento de los propósitos de Iśvara
se establece sin ninguna condición;
Por lo tanto, el Jīva depende incondicional y absolutamente del Señor de Śrī (Lakṣmī),
quien es el salvador universal.

Esta declaración de la relación absoluta
Entre Jīva e Iśvara a lo largo de la existencia (del primero) se llama Ayogavyavaccheda
o negación de la inexistencia de la relación.

प्रथमाक्षरत्तिल् चतुर्थियिल् तोऱ्ऱिऩ तादर्थ्यत्तुक्कु उपाधियिल्लामैयाले सर्वरक्षकऩाऩ श्रियःपतिक्कु जीवात्मा निरुपाधिकशेषमायेयिरुक्कुमॆऩ्ऱिप्पडि यावत्-स्वरूपम् संबन्धञ्चॊल्लुगै अयोगव्यवच्छेदम्.

मध्यमाक्षरत्तिल् +++(=“उ”)+++ अवधारण-सामर्थ्यत्ताले
अवनुक्के निरुपाधिक-शेषम् वेऱ् ओरुत्तरुक्कु निरुपाधिक-शेषम् अऩ्ऱ् ऎऩ्गै
अन्य-योग-व्यवच्छेदम्.

The second syllable u in aum (om) in aṣṭākṣara means ‘only’
and brings out the idea that the jīva exists for the purposes of only Iśvara
and denies his dependence or existence for the sake of any others.

This denial is called anya-yogavyavaccheda
or denial of (the jīva’s ) relationship with others.

La segunda sílaba u en aum (om) en aṣṭākṣara significa ‘solo’
y saca la idea de que el Jīva existe para los propósitos de solo iśvara
y niega su dependencia o existencia por el bien de cualquier otra.

Esta negación se llama Anya-Yogavyavaccheda
o negación de la relación (la Jīva) con los demás.

मध्यमाक्षरत्तिल् अवधारण-सामर्थ्यत्ताले अवनुक्के निरुपाधिकशेषम् वेऱोरुत्तरुक्कु निरुपाधिकशेषमऩ्ऱॆऩ्गै अन्ययोगव्यवच्छेदम्.

इच्-शेषत्वम् भागवत-शेषत्व-पर्यन्तम् आग वळरुम्+++(=वर्धनम्)+++-बडि
मेले सॊल्लक्-कडवोम् +++(अर्थतः, प्रमाणान्तरतः)+++. +++(4)+++

We will show later that this śeṣatva extends from the Lord to His devotees as well.

Más tarde mostraremos
que esto śeṣatva también se extiende
desde el Señor hasta sus devotos.

इश्शेषत्वम् भागवतशेषत्वपर्यन्तमाग वळरुम्बडि मेले सॊल्लक्कडवोम्.