०३ प्रधानप्रतितन्त्राधिकारः

3. THE CHAPTER ON THE MOST IMPORTANT AND DISTINCTIVE DOCTRINE THAT IS UNIQUE TO VIŚIṢṬĀDVAITA. page81

आधेयत्व-प्रभृति+++(→नियाम्यता-शेषता)+++-नियमैर् आदि-कर्तुश् शरीरं
सत्ता-स्थेम-प्रयतन-फलेष्व् एतद्+++(→विष्ण्व्)+++-आयत्तम् एतत्+++(→विश्वम्)+++ ।
विश्वं पश्यन्न् इति भगवति +++(६-८-१२-अक्षर-मन्त्रा व्याप्ति-बोधकाः→)+++व्यापकादर्श-दृष्टे
गंभीराणाम् अ-कृतक-गिरां गाहते चित्त-वृत्तिम् ॥ १० ॥

When Bhagavān is seen in the mirror of the ‘vyāpaka¹ mantras,
which disclose His all-pervasiveness,
one will see that the universe (which we perceive with our senses) is absolutely dependent on Him for its existence and continuance and likewise for its activity and the fruit or result arising from it;
since the universe is supported and controlled by Him
and is also solely for the fulfilment of His purposes,
one will understand that it is the body of the Primaeval Creator.
By realizing this relationship of the universe being the body of the Creator,
one is enabled to reach the heart of the śrutis,
which were not composed by any one
and which have the deepest significance.

Cuando se ve a Bhagavān
en el espejo de los mantras ‘Vyāpaka ¹,
que revelan su omnobvencia,
uno verá que el universo (que percibimos con nuestros sentidos)
depende absolutamente de él por su existencia y continuidad y de la misma manerapor su actividad y la fruta o resultado que surge de ella;
Dado que el universo es apoyado y controlado por él
y también es únicamente para el cumplimiento de sus propósitos,
uno entenderá que es el cuerpo del creador primaeval.
Al darse cuenta de que esta relación del universo es el cuerpo del creador,
uno puede alcanzar el corazón de los Śrutis,
que no fueron compuestos por nadie
y que tienen el significado más profundo.

आधेयत्व-प्रभृति-नियमैरादिकर्तुश्शरीरं
सत्ता-स्थेम-प्रयतन-फलेष्वेतदायत्तमेतत् ।
विश्वंपश्यन्नितिभगवतिव्यापकादर्शदृष्टे
गंभीराणामकृतकगिरां गाहते चित्तवृत्तिम् ॥ १० ॥

WHAT IS MEANT BY PRATITANTRA?
THE MEANING OF ŚARĪRA -ŚARĪRI BHĀVA:

WHAT IS MEANT BY PRATITANTRA?
THE MEANING OF ŚARĪRA -ŚARĪRI BHĀVA:

प्रतितन्त्रम् आवदु मऱ्ऱ्-उळ्ळ सिद्धान्तिगळ्
ऒरुवरुम् इसैयादे+++(=अनङ्गीकृत्य)+++
तऩ्ऩ्-उडैय सिद्धान्तत्तिऱ्‌के अ-साधारणम् आऩ अर्थम्.

The word Pratitantra means a doctrine or feature which is peculiar and distinctive to a certain (philosophical or religious) system exclusive of all others.

La palabra Pratitantra
significa una doctrina o característica
que es peculiar y distintiva para un cierto sistema (filosófico o religioso)
exclusivo de todos los demás.

प्रतितन्त्रमावदु मऱ्ऱुळ्ळ सिद्धान्तिगळॊरुवरुमिसैयादे तऩ्ऩुडैय सिद्धान्तत्तिऱ्‌के असाधारणमाऩ अर्थम्.

इङ्गु वेदान्तिगळ् आऩ नम्म्-उडैय दर्शनत्तिऱ्‌के
अ-साधारणम् आय्, प्रधानमुम् आऩ अर्थम् ऎद्

ऎऩ्ऩिल् चेतनाचेतनङ्गळुक्कुम्,
ईश्वरनुक्कुम् उण्ड् आऩ
शरीरात्म-भाव-संबन्धादिगळ्.

Here it may be asked

what the doctrine
that is most important and unique to our system of Vedānta is.

It is the doctrine
which maintains that the relationship between Iśvara
and the world of sentient beings
and non sentient things
is that between the soul and the body.

(Another is the doctrine that every word, whatever its ordinary denotation may be,
such as ‘cow’ “man” and the like,
refers ultimately to Iśvara
who is within them as their innermost soul).+++(5)+++

Aquí se puede preguntar

Que la doctrina Eso es lo más importante y exclusivo de nuestro sistema de Vedānta.

Es la doctrina que mantiene que la relación entre Iśvara y el mundo de los seres sintientes y cosas no sintientes
es que entre el alma y el cuerpo.

(Otra es la doctrina de que cada palabra,
cualquiera que sea su denotación ordinaria,
como ‘vaca’ “hombre” y similares,
se refiere en última instancia a Iśvara,
que está dentro de ellos
como su alma más interna).

इङ्गु वेदान्तिगळाऩ नम्मुडैय दर्शनत्तिऱ्‌के असाधारणमाय् प्रधानमुमाऩ अर्थम् ऎदॆऩ्ऩिल् चेतनाचेतनङ्गळुक्कुम् ईश्वरनुक्कुमुण्डाऩ शरीरात्मभावसंबन्धादिगळ्.

WHAT IS A SARĪRA AND WHAT IS A SARIRI :

¿Qué es una SARĪRA
y qué es una sariri?

अदिल् ईश्वरनुक्कु शरीरित्वम् आवदु
चेतनाचेतन-द्रव्यङ्गळैप्प पऱ्ऱ
नियमेन धारकऩुम् आय्
नियन्तावुम् आय्,
शेषियुम् आय् इरुक्कै.

एष्व् एकैकस्यापि लक्षणत्वम् अन्यत्रोक्तम्।

Iśvara is called the inner self or soul (Sariri),
because as long as they exist,
He is, in regard to sentient and non-sentient substances (dravya),
their support (ādhāra),
their controller or ruler (niyantā)
and their Lord or Master (śeṣī )
for whose purposes they exist.

Iśvara se llama el yo o alma interior (sariri), Porque mientras existan, Él está, con respecto a sustancias sensibles y no sintientes (Dravya), su apoyo (ādhāra), su controlador o gobernante (niyantā) y su Señor o Maestro (Śeṣī) para cuyos propósitos existen.

अदिल् ईश्वरनुक्कु शरीरित्वमावदु चेतनाचेतनद्रव्यङ्गळैप्पऱ्ऱ नियमेन धारकनुमाय् नियन्तावुमाय्, शेषियुमायिरुक्कै.

चेतनाचेतनङ्गळुक्कु शरीरत्वम् आवदु,
नियमेन ईश्वरनैप्प पऱ्ऱ
धार्यमुम् आय्,
नियाम्यमुम् आय्,
शेषमुम् आऩ द्रव्यम्+++(←न तु गुणः!)+++ आय्
इरुक्कै.

Sentient beings and non-sentient things form His body,
since, with regard to Him,
they stand as substances supported by Him,
controlled by Him,
and existing solely for the fulfilment of His purposes,
throughout their existence.

Los seres sensibles y las cosas no sintientes forman su cuerpo, ya que, con respecto a él, se paran como sustancias apoyadas por él, controlado por él, y existente únicamente para el cumplimiento de sus propósitos, a lo largo de su existencia.

चेतनाचेतनङ्गळुक्कु शरीरत्वमावदु, नियमेन ईश्वरनैप्पऱ्ऱ धार्यमुमाय्, नियाम्यमुमाय्, शेषमुमाऩ द्रव्यमायिरुक्कै.

चेतनाचेतनङ्गळैप् पऱ्ऱ
धारकऩुम् आय्
नियन्तावुम् आगैय् आवदु =

तऩ् स्व-रूपत्तालुम्, सङ्कल्पत्तालुम्
यथार्हं +++(←डयन-तरणादौ काय-सामर्थ्यानुसारेण, स्वरूप-सङ्कल्प-विभागेन)+++
+++(स्वरूप-सङ्कल्पाभ्यां→)+++सत्ता-स्थिति-+++(सङ्कल्पत एव→)+++प्रवृत्तिगळुक्कु प्रयोजकऩ् आय् इरुक्कै.

Iśvara is called the Supporter and the Controller or Ruler of all sentient beings and non-sentient things,
because from His swarupa or essential nature and His saṅkalpa or will,
they derive their existence, continuance and activities
as befitting² each of these two (svarūpa and saṅkalpa).

Iśvara se llama el seguidor
y el controlador o regla
de todos los seres sintientes y las cosas no sintientes,
Porque desde su swarupa o naturaleza esencial
y su saṅkalpa o voluntad,
derivan su existencia, continuación y actividades
como con, ² cada uno de estos dos (svarūpa y saṅkalpa).

चेतनाचेतनङ्गळैप्पऱ्ऱ धारकनुमाय् नियन्तावुमागैयावदु, तऩ् स्वरूपत्तालुम् सङ्कल्पत्तालुम् यथार्हं सत्ता-स्थिति-प्रवृत्तिगळुक्कु प्रयोजकनायिरुक्कै.

“अद् ऎङ्ङऩ् एय्” ऎऩ्ऩिल्,
ईश्वरऩ् तऩ् +++(विभुत्वादि-)+++स्व-रूप-निरूपक-धर्मङ्गळुक्कुम्
+++(सौलभ्यादि–)+++निरूपित–स्व-रूप-विशेषणङ्गळ् आऩ गुणङ्गळुक्कुम् पोले
स्व-व्यतिरिक्त-समस्त-द्रव्यङ्गळुक्कुम्
अ-व्यवहितम् आग
स्व-रूपेण आधारम् आय् इरुक्कुम्.

It may be asked how this could be.
Just as Iśvara is the abode, āśraya or ādhāra (support)
of the attributes which define His essential nature (svarūpa viz. Satyam, Jñānan, Anantam and the like)
and of the other qualities possessed by Him with His essential nature so defined (qualities like compassion and accessibility),
He is also the inseparable and direct support, (āsraya or ādhāra)
of all substances (sentient and non-sentient) other than Himself.

Se puede preguntar cómo podría ser esto.
Así como Iśvara es la morada, āśraya o ādhāra (apoyo)
de los atributos que definen su naturaleza esencial (svarūpa a Viz. Satyam, jñānan, anantam y similares)
y de las otras cualidades poseídas por él con su naturaleza esencial tan definida (cualidades Al igual que la compasión y la accesibilidad),
también es el apoyo inseparable y directo (āsraya o ādhāra)
de todas las sustancias (sensibles y no sintientes) que no sean él.

अदॆङ्ङनेयॆऩ्ऩिल्, ईश्वरऩ् तऩ् स्वरूपनिरूपकधर्मङ्गळुक्कुम् निरूपितस्वरूपविशेषणङ्गळाऩ गुणङ्गळुक्कुम् पोले स्वव्यतिरिक्तसमस्तद्रव्यङ्गळुक्कुम् अव्यवहितमाग स्वरूपेण आधारमायिरुक्कुम्.

अव्व्-ओ द्रव्यङ्गळै आश्रयित्तिरुक्कुम् गुणादिगळुक्कु
अव्व्-ओ द्रव्य-द्वारा आधारम् आगय् इरुक्कुम्.

He is also the support,
through these substances ((i.e.) indirectly),
of the qualities that pertain to them.

Él también es el apoyo,
a través de estas sustancias ((es decir) indirectamente),
de las cualidades que pertenecen a ellos.

अव्वो द्रव्यङ्गळै आश्रयित्तिरुक्कुम् गुणादिगळुक्कु अव्वो द्रव्यद्वारा आधारमागयिरुक्कुम्.

जीवर्गळाले धरिक्कप्-पडुगिऱ शरीरङ्गळुक्कु
जीव-द्वारा आधारम् आग इरुक्कुम्

ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवार् गळ्.

There are some who hold that

Iśvara is the support,
through the jīvas,
of the bodies supported by the jīvas.

Hay algunos que sostienen que

Iśvara es el apoyo,
a través de los Jīvas,
de los cuerpos apoyados por los Jīvas.

जीवर्गळाले धरिक्कप्पडुगिऱ शरीरङ्गळुक्कु जीवद्वारा आधारमाग इरुक्कुम् ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुवार्गळ्.

जीवनै द्वारम् आगक् कॊण्डुम्
स्वरूपत्तालुम् आधारम् आग इरुक्कुम्

ऎऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् सॊल्लुवार्गळ्.

Some ācāryas say (on the other hand)
that both directly by His essential Nature
and indirectly through the jīvas,
He is the support of these bodies.

Algunos ācāryas dicen (por otro lado) que

ambos directamente por su naturaleza esencial
e indirectamente a través de los Jīvas,
Él es el apoyo de estos cuerpos.

जीवनै द्वारमागक् कॊण्डुम् स्वरूपत्तालुम् आधारमाग इरुक्कुम् ऎऩ्ऱु सिल आचार्यर्गळ् सॊल्लुवार्गळ्.

IŚVARA’S SUPPORT BY HIS SVARŪPA AND BY HIS WILL.

El apoyo de Iśvara
por su svarūpa y por su voluntad.

इप्पडि सर्वमुम् ईश्वर स्वरूपत्तैप् पऱ्ऱ
अपृथक्-सिद्ध-विशेषणम् आगैयाले
इवऱ्ऱिऩ् सत्तादिगळ्
आश्रय-सत्ताधीनङ्गळ्.+++(4)+++

In relation to Iśvara, all (substances ), sentient and non-sentient,
are attributes that are inseparable from Him (Aprithaksiddha viśeṣaṇas).
Therefore their existence and the like
depend entirely on the existence of their support (i. e.) Isvara.

En relación con Iśvara,
todas (sustancias), sensibles y no sintientes,
son atributos que son inseparables de él (aprithaksiddha viśeṣaṇas). Por lo tanto su existencia y similar depende completamente de la existencia de su apoyo (i. E.) Isvara.

इप्पडि सर्वमुम् ईश्वर स्वरूपत्तैप्पऱ्ऱ अपृथक्सिद्धविशेषणमागैयाले इवऱ्ऱिऩ् सत्तादिगळाश्रयसत्ताधीनङ्गळ्.

सर्व-वस्तुक्कळ्-उडैयवुम् सत्तै
संकल्पाधीनैय् आगैय् आवदु,
अनित्यङ्गळ् अनित्येच्छैयालेउत्पन्नङ्गळ् आयुम्,
+++(प्रवाहतोेऽपि→)+++ नित्यङ्गळ् नित्येच्छा-सिद्धङ्गळ् आयुम् इरुक्कै.+++(5)+++

The existence of all things is also dependent on His will.
Those of them that have only a temporary existence
take their origin from a temporary will or saṅkalpa of His
and those of them that are eternal (like Vaikuṇṭha and the sūris )
exist for ever by His eternal will.

La existencia de todas las cosas
también depende de su voluntad.
Aquellos de ellos que solo tienen una existencia temporal tomar su origen de una voluntad temporal o saṅkalpa de su y aquellos de ellos que son eternos (como Vaikuṇṭha y los Sūris) existir para siempre por su voluntad eterna.

सर्ववस्तुक्कळुडैयवुम् सत्तै संकल्पाधीनैयागैयावदु,
अनित्यङ्गळ् अनित्येच्छैयाले उत्पन्नङ्गळायुम्,
नित्यङ्गळ् नित्येच्छासिद्धङ्गळायुमिरुक्कै.

इव्व्-अर्थत्तै
“इच्छात एव तव विश्व-पदार्थ-सत्ता”
ऎऩ्गिऱ श्लोकत्ताले अभियुक्तर् +++(←स्वगुरु-परम्पराया बहिर्भूतः शिष्टः “कूरत्ताळ्वान्”)+++ विवेकित्तार्गळ् +++(पृथक्-श्लोकैः)+++.

This distinction has been stated
by one who is worthy of respect for his learning
in the (following) śloka :-

“The ³ existence of all things is only by Thy will.
Of these some are eternally dear to Thee
and are hence eternal
and even these eternal beings or things are entirely dependent on Thee
for their essential nature.”

Esta distinción ha sido declarada
por alguien que es digno de respeto por su aprendizaje
En el (siguiente) Śloka:-

“La existencia ³ de todas las cosas
es solo por tu voluntad.
De estos algunos son eternamente queridos para ti y, por lo tanto, son eternos e incluso estos seres eternos o las cosas
dependen completamente de ti por su naturaleza esencial “.

इव्वर्थत्तै “इच्छात एव तव विश्वपदार्थसत्ता” ऎऩ्गिऱ श्लोकत्ताले अभियुक्तर् विवेगित्तार्गळ्.

इत्ताले

सर्वत्तिऩ्-उडैयवुम्
सत्तानुवृत्ति-रूपैय् आऩ स्थितियुम्
ईश्वरेच्छाधीनैय् आनप् पडियाले
सर्वमुम् ईश्वर-संकल्पाश्रितम्

ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु.

Since the continuance of a thing
is merely the continuity of its existence,
everything, (i. e.) existence and continuance,
is dependent on His will.

Desde la continuación de una cosa
es simplemente la continuidad de su existencia,
todo, (i. e.) Existencia y continuación,
depende de su voluntad.

इत्ताले सर्वत्तिनुडैयवुम् सत्तानुवृत्तिरूपैयाऩ स्थितियुम् ईश्वरेच्छाधीनैयानप्पडियाले सर्वमुम् ईश्वरसंकल्पाश्रितम् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदु.

गुरु-द्रव्यङ्गळ् संकल्पत्ताले धृतङ्गळ्

ऎऩ्ऱु शास्त्रङ्गळिल् सॊल्लुवदु -

“द्यौस् स-चन्द्रार्क-नक्षत्रं
खं दिशो भूर् महोदधिः ।
वासुदेवस्य वीर्येण
विधृतानि महात्मनः ॥”

ऎऩ्गिऱप् पडिये
ओर्-ओरु देश-विशेषङ्गळिले
विऴाद-बडि निऱुत्तुगैयैप् पऱ्ऱ+++(=प्रति)+++.

There are heavy substances
that are stated in the śāstras
to be supported by Iśvara’s will.
For instance, the following śloka says:

“The Heavens,⁴ the sky with the moon, the sun and the stars,
the different quarters, the earth, the great ocean -
all these are supported by the might of the Supreme Being, Vāsudeva.”

It is stated here that,
in regard to keeping these heavy things in their respective places
without their falling away from them …

Hay sustancias pesadas que se dicen en los Śāstras ser apoyado por la voluntad de Iśvara. Por ejemplo, lo siguiente Śloka dice:

“Los cielos, ⁴ el cielo con la luna, el sol y las estrellas, Los diferentes cuartos, la tierra, el gran océano - Todos estos están respaldados
por el poder del Ser Supremo, Vāsudeva “.

Se dice aquí que,
con respecto a mantener estas cosas pesadas
en sus respectivos lugares
sin su caída de ellos.

गुरुद्रव्यङ्गळ् संकल्पत्ताले धृतङ्गळॆऩ्ऱु शास्त्रङ्गळिल् सॊल्लुवदु - “द्यौस्सचन्द्रार्कनक्षत्रं खं दिशोभूर्महोदधिः । वासुदेवस्य वीर्येण विधृतानि महात्मनः ॥” ऎऩ्गिऱप्पडिये ओरोरु देशविशेषङ्गळिले विऴादबडि निऱुत्तुगैयैप्पऱ्ऱ.

इप्-पडि इच्छाधीन-सत्ता-स्थिति-प्रवृत्तिगळ् आऩ वस्तुक्कळुक्कु
परमात्म-स्वरूपम् ऎऩ् सॆय्गिऱत्

ऎऩ्ऩिल् परमात्माविऩ्-उडैय इच्छै
इव्-वस्तुक्कळै परमात्माविऩ् स्व-रूपाश्रितङ्गळ् आग वगुत्तु+++(=विभज्य)+++-वैक्कुम्.

The existence, continuance and activity of these things depend on Iśvara’s will.
The word ‘supported’ (in the śloka ) means “is dependent on His will’.
If it be asked

how, when every substance is supported by His will,
the essential nature (svarūpa) of Iśvara can have anything to do with them,

the answer is that
the will of the Supreme Being ordains
that these objects should be supported by His essential Nature (svarūpa).

La existencia, la continuación y la actividad de estas cosas
dependen de la voluntad de Iśvara.
La palabra ‘apoyada’ (en el Śloka) significa
“depende de su voluntad”.

Si se le pregunta

Cómo, cuando cada sustancia es apoyada por su voluntad,
La naturaleza esencial (svarūpa) de Iśvara puede tener algo que ver con ellos,

La respuesta es que
la voluntad del ser supremo
que estos objetos deben ser apoyados por su naturaleza esencial (svarūpa).

इप्पडि इच्छाधीऩ सत्तास्थितिप्रवृत्तिगळाऩ वस्तुक्कळुक्कु परमात्म स्वरूपम् ऎऩ् सॆय्गिऱदॆऩ्ऩिल् परमात्माविनुडैय इच्छै इव्वस्तुक्कळै परमात्माविऩ् स्वरूपाश्रितङ्गळाग वगुत्तुवैक्कुम्.

इप्पडि सर्व-वस्तुवुम्
ईश्वर–स्व-रूपाधीनमुम् आय्
ईश्वरेच्छाधीनमुम् आय् इरुक्कुम्.

That all things are dependent on Iśvara’s essential nature and also on Iśvara’s will.

Que todas las cosas
dependen de la naturaleza esencial de Iśvara y
también de la voluntad de Iśvara.

इप्पडि सर्ववस्तुवुम् ईश्वरस्वरूपाधीनमुमाय् ईश्वरेच्छाधीनमुमायिरुक्कुम्.

लोकत्तिलुम् शरीरं शरीरियिऩ्-उडैय
स्वरूपाश्रितमुम् आय्
+++(प्रवृत्तौ→)+++ संकल्पाश्रितमुम् आय्
इरुक्कक् काणा निऩ्ऱोम् +++(वक्ष्यमाण-रीत्या)+++.

In the world (of daily life) also,
we find that the body is supported by the essential nature (svarūpa) of the soul or self
and also by the will of the self.

En el mundo (de la vida diaria) también,
Encontramos que
el cuerpo está apoyado por la naturaleza esencial (svarūpa) del alma o el yo
y también por la voluntad del yo.

लोकत्तिलुम् शरीरं शरीरियिनुडैय स्वरूपाश्रितमुमाय् संकल्पाश्रितमुमाय् इरुक्कक्काणा निऩ्ऱोम्.

जीवऩ् इरुन्द कालम् इरुन्दु
इवऩ् विट्ट-बोद् अऴिगैयाले+++(=नाशेन)+++ स्वरूपाश्रितम् ।

Since the body exists from the time of the entry of the soul into it
and perishes or disintegrates when the soul leaves it,
it is known to be supported by the svarūpa or essential nature of the soul.

Dado que el cuerpo existe
desde la época de la entrada del alma en él
y perece o se desintegra
cuando el alma lo deja,
Se sabe que es apoyado por el Svarūpa o la naturaleza esencial del alma.

जीवनिरुन्दगालमिरुन्दु इवऩ् विट्टबोदऴिगैयाले स्वरूपाश्रितम् ।

इव्व्-अर्थं
संकल्पम् इल्लाद सुषुप्त्य्-आद्य्-अवस्थैगळिले तॆळिवदु.+++(5)+++

In the state of dreamless sleep (suṣupti) and the like,
when the will of the self is dormant,
the body continues to exist without any deterioration;
so its existence then is clearly dependent on the svarūpa of the self and not its will (or saṅkalpa).

En el estado de sueño sin sueños (Suṣupti) y similares,
Cuando la voluntad del yo está latente,
El cuerpo continúa existiendo sin ningún deterioro;
Entonces su existencia es claramente dependiente
del svarūpa del yo
y no su voluntad (o saṅkalpa).

इव्व्-अर्थं संकल्पम् इल्लाद सुषुप्त्याद्यवस्थैगळिले तॆळिवदु.

जागरादि दशैगळिल् संकल्पत्ताले
विऴाद पडि +++(उपवेशनादिभिः)+++ ताङ्गुम्+++(=धारण)+++-पोदु
संक्लपाश्रितम् ऎऩ्ऩक् कडवदु.

In the waking state,
when the body is kept from falling,
it is sustained by the will or saṅkalpa of the soul.

En el estado de vigilia
Cuando se evita que el cuerpo caiga,
Está sostenido por la voluntad o Saṅkalpa del alma.

जागरादि दशैगळिल् संकल्पत्ताले विऴादबडि ताङ्गुम्-पोदु संक्लपाश्रितम् ऎऩ्ऩक्कडवदु.

इदिल् स्वरूपाश्रितम् आय् इरुक्किऱप् पडियै आधेयत्वम् ऎऩ्ऱुम्,
संकल्पाधीनम् आय् इरुक्किऱप् पडियै नियाम्यत्वम् ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱदु.+++(5)+++

When the existence of the body is dependent
only on the svarūpa of the self or its essential nature,
it is said to be supported (adheyatva) by the latter;
and when the existence depends on the will or saṅkalpa
it is said to be controlled and directed by the latter (niyāmyatva).

Cuando la existencia del cuerpo depende
solo en el svarūpa del yo o su naturaleza esencial,
Se dice que es apoyado (adheyatva) por este último;

y cuando la existencia depende de la voluntad o saṅkalpa
Se dice que está controlado y dirigido por este último (niyāmyatva).

इदिल् स्वरूपाश्रितमायिरुक्किऱप्पडियै आधेयत्वम् ऎऩ्ऱुम्, संकल्पाधीनमायिरुक्किऱप्पडियै नियाम्यत्वम् ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱदु.

WHAT IS THE MEANING OF ŚEṢA-ŚEṢI BHĀVA?

¿Cuál es el significado de Śeṣa-śeṣi bhāva?

ईश्वरऩ् सर्व-शेषिय् आगैय् आवदु

“उपादत्ते सत्ता-स्थिति-नियमनाद्यैश् चिद्–अ-चितौ
स्वम् उद्दिश्य श्रीमाऩ्” इति वदति वाग् औपनिषदी ।
उपायोपेयत्वे तद् इह तव +++(स्व-रूप-गत-)+++तत्त्वं न तु +++(आगन्तुकौ)+++ गुणौ
अतस् त्वां श्रीरङ्गे-शय शरणम् अव्याजम् अभजम् ॥

ऎऩ्गिऱप् पडिये …

Iśvara is said to be the śeṣin of all things,
because they exist solely for the fulfilment of His purposes.
They are His śeṣas,
The following śloka explains how Iśvara is the śeṣin of all:

The ⁵ Utterance of the Upaniṣads is to the effect that

the Lord takes in both sentient and non-sentient things
for the fulfilment of His own purposes,
by being the cause of their existence, their continuance and their control.

In regard to (one of the two (i.e.) the sentient being),
Thou art both the end to be attained (upēya)
and the means of attaining it (upāya).

This is Thy essential nature and not an adventitious quality of Thine.
Therefore, O Thou that hast Thy repose in Śrīraṅgam,
I seek refuge in Thee without any selfish interest.”

Se dice que Iśvara es el Śeṣin de todas las cosas,
Porque existen únicamente para el cumplimiento de sus propósitos.
Ellos son sus Śeṣas,
Lo siguiente Śloka explica
cómo Iśvara es el Śeṣin de todos:

El ⁵ el enunciado de los Upaniṣads es en el sentido de que

El Señor toma en cosas sensibles y no sintientes
Para el cumplimiento de sus propios propósitos,
siendo la causa de su existencia, su continuación y su control.

Con respecto a (uno de los dos (es decir) el ser sensible),
Ambos eres el final para ser alcanzado (upēya)
y los medios para alcanzarlo (upāya).

Esta es tu naturaleza esencial
y no una cualidad adventicios de ti.
Por lo tanto, tú que has reposado en Śrīraṅgam,
Busco refugio en ti
sin ningún interés egoísta “.

ईश्वरऩ् सर्वशेषियागैयावदु “उपादत्ते सत्ता-स्थिति-नियमनाद्यैश्चिदचितौ स्वमुद्दिश्य श्रीमानिति वदति वागौपनिषदी । उपायोपेयत्वे तदिह तव तत्त्वं न तु गुणौ अतस्त्वां श्रीरङ्गेशय शरणमव्याजमभजम् ॥” ऎऩ्गिऱप्पडिये तऩ् प्रयोजनत्तुक्कागवे पारार्थ्यैकस्वभावङ्गळाऩ विवऱ्ऱै उपादानम्बण्णि अवऱ्ऱाले अतिश-यवानागै.

+++(…ऎऩ्गिऱप् पडिये …)+++ तऩ् प्रयोजनत्तुक्क् आगवे
पारार्थ्यैक-स्वभावङ्गळ् आनव् इवऱ्ऱै+++(=चिद्–अ-चितौ)+++ उपादानम् बण्णि
अवऱ्ऱाले अतिशयवाऩ् आगै.

Sentient beings and non-sentient things exist
not for their own sake
but for the fulfilment of God’s purposes.
Their nature is ever to exist for somebody else (i.e.) the Lord.
In using them for His own purposes, His glory is manifested.
This is being śeṣī .

Existen seres sintientes y cosas no sintientes
no por su propio bien
pero para el cumplimiento de los propósitos de Dios.
Su naturaleza siempre debe existir
para alguien más (es decir) el Señor.
Al usarlos para sus propios fines,
su gloria se manifiesta.
Esto está siendo Śeṣī.

तऩ् प्रयोजनत्तुक्कागवे पारार्थ्यैकस्वभावङ्गळाऩ विवऱ्ऱै उपादानम्बण्णि अवऱ्ऱाले अतिश-यवानागै.

THE IMPORTANCE OF THIS KNOWLEDGE.

La importancia de este conocimiento.

इन्द आधाराधेय-भावादिगळाल्
इच् चेतननुक्कु फलिप्पद् ऎऩ्ऩ्

ऎऩ्ऩिल् :-

“But” it may be asked,
“what does this sentient being gain by being supported and controlled by Him
and by existing solely for his master ?”

“Pero” se puede preguntar,
“¿Qué es lo que se obtiene esta sensación al ser apoyado y controlado por él
y por existir únicamente para su maestro?”

इन्द आधाराधेयभावादिगळालिच् चेतननुक्कु फलिप्पदॆऩ्ऩॆऩ्ऩिल् :-

आधाराधेयभावत्तालेय्
अवऩ्-उडैय ज्ञान-शक्त्य्-आदिगळुक्कुप् पोले
अपृथक्-सिद्ध–स्व-रूप-लाभमुम्,+++(5)+++

The answer is as follows:
By having the Lord as his ādhāra,
the Jīva becomes an inseparable attribute of the Lord
even like His own attributes Jñāna and śakti or power.

La respuesta es la siguiente:
Por tener al Señor como su ādhāra,
El Jīva se convierte en un atributo inseparable del Señor
Incluso como sus propios atributos Jñāna y Śakti o poder.

आधाराधेयभावत्तालेयवनुडैय ज्ञानशक्त्यादिगळुक्कुप् पोले अपृथक्सिद्धस्वरूपलाभमुम्,

शेष-शेषि-भावत्ताले
+++(सर्व-वस्तुषु)+++ +++(देहाद्य्-)+++आत्माभिमानानुगुण-पुरुषार्थ+++(-रुचि)+++-व्यवस्थैयिऩ् पडिये
स्व-रूपानुरूपम् आऩ +++(→न देहानुरूपम्)+++ पुरुषार्थ-रुचियुम्,

By being the Lord’s śeṣa and by having the Lord as his śeṣī,
the jīva acquires a taste for an ultimate goal or end
which is appropriate to his essential nature,
for every being aims at a goal or end
suited to the conception held by it about its nature.

Siendo el Śeṣa del Señor
y al tener al Señor como su Śeṣī,
El Jīva adquiere un gusto por un objetivo o final final
que es apropiado para su naturaleza esencial,
por cada ser apunta a una meta o final
adecuado para la concepción que tiene sobre su naturaleza.

शेषशेषिभावत्ताले आत्माभिमानानुगुणपुरुषार्थव्यवस्थैयिऩ् पडिये स्वरूपानुरूपमाऩ पुरुषार्थरुचियुम्,

शेष-शेषि-भावत्तालुम् नियन्तृ-नियाम्य-भावत्तालुम्
स्व-रूपानुरूपम् आऩ पुरुषार्थत्तुक्क् अनुरूपमुम् आय्
निर्-अपेक्षमुम् आय् इरुन्द्-उळ्ळ
उपाय-विशेषत्तै अऱिगैयुम् फलिक्कुम्.

By being the śeṣa of the Lord
and by having Him as his controller and ruler,
he comes to know the specific means or upāya (viz Bhagavān)
of attaining the goal or ultimate aim suited to his essential nature.
This upāya or means
(is the Lord Himself
who is the only proper means for the attainment of this end and who)
does not require any auxiliary aid for helping Him.

Siendo el Śeṣa del Señor
y al tenerlo como su controlador y gobernante,
Viene a conocer los medios específicos o upāya (a saber bhagavān)
de alcanzar el objetivo o el objetivo final adecuado para su naturaleza esencial.
Esto upāya o significa
(es el Señor mismo
Quién es el único medio apropiado
para el logro de este fin y quién)
no requiere ninguna ayuda auxiliar para ayudarlo.

शेषशेषिभावत्तालुम् नियन्तृनियाम्यभावत्तालुम् स्वरूपानुरूपमाऩ पुरुषार्थत्तुक्कनुरूपमुमाय् निरपेक्षमुमायिरुन्दुळ्ळ उपायविशेषत्तै अऱिगैयुम् फलिक्कुम्.

आग इवऱ्ऱाल् इच् चेतनऩ्
अनन्याधारऩ्, अनन्य-प्रयोजनऩ्, अनन्य-शरणऩ्
ऎऩ्ऱत् आयिऱ्ऱु.

From what has been said above,
it follows that this sentient being has no other support,
exists for nobody else,
and has no other protector than Bhagavān.

De lo que se ha dicho anteriormente,
se deduce que
este ser sensible no tiene otro apoyo,
no existe para nadie más
y no tiene otro protector que Bhagavān.

आग इवऱ्ऱाल् इच्चेतनऩ् अनन्याधारऩ्, अनन्यप्रयोजनऩ्, अनन्यशरणऩ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु.

THE PRESENCE OF THESE IDEAS IN THE THREE MYSTERIES OR MANTRAS.

La presencia de estas ideas
en los tres misterios o mantras.

इव्व् अर्थम् प्रथम-रहस्यत्तिल् किडैक्किऱ पडि ऎङ्ङनेय् ऎऩ्ऩिल् :-
नारायण-शब्दत्तिल् तत्-पुरुष–बहु-व्रीहि–समास-द्वयत्तालुम्
उण्ड् आऩ धारकत्व व्यापकत्वादिगळाले
अनन्याधारत्वादि-विशिष्ट–स्व-रूप-लाभमुम्,

पारार्थ्य+++(←ॐ)+++-पारतन्त्र्य+++(←नमः)+++-गर्भम् आऩ कीऴिल् +++(“ॐ नमः”)+++पद-द्वयत्ताले
अनन्य-प्रयोजनत्वमुम् अनन्यशरणत्वमुम् +++(ततः शरीरत्वम् अपि)+++ फलिक्कुम्.

If it be asked
how this idea is contained in the first mystery (i.e.) aṣṭākṣara,
the answer is as follows:-
The word ‘Nārāyaṇa’ is a compound word
which means either
“He to whom Nārāh are a resting place (ayana )”,
in which case it is a possessive adjective compound (bahuvrihi samāsa),
or " the resting place of nārāh (i.e.) men”,
in which case, it is a determinative compound
in which the first part Nārāh is in the genitive case (i.e.) nārānām + ayanam ( which is qualified by the genitive.)
The compound word Nārāyaṇa
interpreted in these two ways
establishes His being the support (of everything)
and of His pervading it.
From this it would follow that the jīva,
in his essential nature,
has no other support
and is pervaded by no other than Nārāyaṇa.

The words Om and Namo
which precede Narayanāya
imply that the jīva exists for Nārāyaṇa
and is entirely dependent upon Him for protection.
It would follow therefrom that
the jīva serves no other purpose than that of Nārāyaṇa
and that he has no other refuge or protector-than He.

Si se le pregunta
Cómo esta idea está contenida en el primer misterio (es decir) aṣṭākṣara,
La respuesta es la siguiente:-

La palabra “nārāyaṇa” es una palabra compuesta
lo que significa tampoco
“El que Nārāh es un lugar de descanso (ayana)”,
en cuyo caso es un compuesto adjetivo posesivo (Bahuvrihi samāsa),
o “el lugar de descanso de Nārāh (es decir) hombres”,
en cuyo caso, es un compuesto determinante
en el que la primera parte nārāh
está en el caso genitivo (es decir) nārānām + ayanam (que está calificado por el genitivo).

La palabra compuesta nārāyaṇa
interpretado de estas dos maneras
establece su apoyo (de todo)
y de su impregnante.
De esto se seguiría que el Jīva,
en su naturaleza esencial,
no tiene otro apoyo
y no está impregnado de nada menos que NārāyaUna.

Las palabras om y namo
que preceden a Narayanāya
implica que el jīva existe para nārāyaṇa
y depende completamente de él para la protección.
Seguiría de eso desde
El Jīva no tiene otro propósito que el de Nārāyaṇa
y que no tiene otro refugio ni protector que él.

इव्वर्थम् प्रथमरहस्यत्तिल् किडैक्किऱबडि ऎङ्ङनेयॆऩ्ऩिल् :-
नारायणशब्दत्तिल् तत्पुरुष बहुव्रीहि समासद्वयत्तालुमुण्डाऩ धारकत्व व्यापकत्वादिगळाले अनन्याधारत्वादि विशिष्ट स्वरूपलाभमुम्, पारार्थ्य पारतन्त्र्यगर्भमाऩ कीऴिल् पदद्वयत्ताले अनन्यप्रयोजनत्वमुम् अनन्यशरणत्वमुम् फलिक्कुम्.

प्रपत्त्य्-अनुष्ठाऩ-प्रकाशकम् आऩ मन्त्र-रत्नत्तिल्
+++(“श्रिमन्-नारायण-चरणौ शरणं प्रपद्ये”→)+++ पूर्व-खण्डत्ताले अनन्य-शरणत्वमुम्,
+++(“श्रीमते नारायणाय नमः”→)+++ उत्तर-खण्डत्ताले अनन्य-प्रयोजनत्वमुम्
उभय-भागत्तालुम् +++(नारायण-शब्दतः)+++ अनन्याधारत्वमुम् +++(ततः शरीरत्वम् अपि)+++ प्रकाशिक्किऱदु.

In Dvayam which is, as it were, a gem of a mantra
and which discloses the activity or process of self surrender (prapatti) to the Lord,
the first part reveals that the jīva has no other refuge than Nārāyaṇa
and the second that he exists for no purposes other than those of Nārāyaṇa ,
while, in both parts,
the idea of the jīva having no other support (ādhāra) is evident (from the word Nārāyaṇa).

En dvayam que es, por así decirlo, una joya de mantra
y que revela la actividad o proceso de autoinforme (Prapatti) al Señor,
La primera parte revela que el Jīva no tiene otro refugio que Nārāyaṇa
y el segundo que el existe sin fines que no sean los de Nārāyaṇa, Mientras que, en ambas partes, La idea de que el Jīva no tenga otro apoyo (ādhāra) es evidente (de la palabra nārāyaṇa).

प्रपत्त्यनुष्ठानप्रकाशकमाऩ मन्त्ररत्नत्तिल् पूर्वखण्डत्ताले अनन्यशरणत्वमुम्, उत्तरखण्डत्ताले अनन्यप्रयोजनत्वमुम् उभयभागत्तालुम् अनन्याधारत्वमुम् प्रकाशिक्किऱदु.

इप्-पडि शाब्दम् आगवुम्
आर्थम् आगवुम्
चरम-श्लोकत्तिलुम्
इव् वगुप्पुक्+++(=विभागं)+++ कण्डु-गॊळ्वदु.

यथा -

• “एकम्” इत्यनेन सर्व-शेषित्वम्, नियन्तृत्वम् (ततः शरीरत्वम् अपि)
• “शरणं व्रज” इत्यनेन रक्षकत्वम्, अर्थतो धारकत्वम्

Similarly these ideas may be discerned in the carama śloka also,
either directly and explicitly in the words themselves
or by implication or purport arising indirectly from the meaning of the words.

Similarly these ideas may be discerned in the carama śloka also,
either directly and explicitly in the words themselves
or by implication or purport arising indirectly from the meaning of the words.

इप्पडि शाब्दमागवुम् आर्थमागवुम् चरमश्लोकत्तिलुम् इव्वगुप्पुक् कण्डुगॊळ्वदु.

इप्पडि चरम-श्लोकत्तिले सिद्धोपाय-वशी-करणार्थम् आग
विहितम् आऩ साध्योपाय-विशेषत्तै
द्वयत्ताले****अनुष्ठिक्कुम् पोदैक्कु
अनुसन्धेयङ्गळ् आय्क् कॊण्डु
अवश्यापेक्षितङ्गळ् आऩ अर्थङ्गळैय् ऎल्लाम्
सिऱिय कण्णाडि पॆरिय उरुक्कळैक्+++(=रूपाणि)+++ काट्टुमाप् पोले
सुरुङ्गत्+++(=शृङ्गं)+++ तॆळि-विक्कुम् तिरु-मन्त्रम्.+++(5)+++

The carama śloka declares that
Bhagavān is Himself the already existing and established means (siddha upāya) for attaining Him,
for He is ever ready to help us to attain Him,
and that, in order to secure His help,
we have yet to accomplish or adopt a means (sādhya upāya),
which is self-surrender (śaranāgati) to the lord.
This Sādhyopāya, namely, self surrender or śaraṇāgati
is performed by uttering the Dvayam
and the thoughts that we should bear in mind at that time
are concisely disclosed in the Tirumantra or Aṣṭākṣara
as in a little mirror reflecting bigger forms.+++(5)+++

El carama Śloka declara que
Bhagavān es él mismo el medio ya existente y establecido (Siddha upāya) por lograrlo,
porque siempre está listo para ayudarnos a alcanzarlo,
y eso, para asegurar su ayuda,
Todavía tenemos que lograr o adoptar un medio (sādhya upāya),
que es auto-curandero (śaranāgati) para el Señor.

Este sādhyopāya, a saber, la autovención o śaraṇāgati
se realiza pronunciando el dvayam,
y los pensamientos que debemos tener en cuenta en ese momento
se divulgan concisamente en el Tirumantra o Aṣṭākṣara
Como en un pequeño espejo que refleja formas más grandes. +++(5)+++

इप्पडि चरमश्लोकत्तिले सिद्धोपाय वशीकरणार्थमाग विहितमाऩ साध्योपाय विशेषत्तै द्वयत्ताले अनुष्ठिक्कुम् पोदैक्कु अनुसन्धेयङ्गळाय्क्कॊण्डु अवश्यापेक्षितङ्गळाऩ अर्थङ्गळैयॆल्लाम् सिऱिय कण्णाडि पॆरिय उरुक्कळैक् काट्टुमाप्पोले सुरुङ्गत् तॆळिविक्कुम् तिरुमन्त्रम्.

इदिल् +++(→अष्टाक्षरे)+++ प्रथम-पदत्तिल्+++(→ॐ)+++ अर्थङ्गळै
+++(कृष्णम् अन्व् अर्जुन इति क्रमेण)+++ अर्जुन-रथत्तिलुम्,
+++(राम-सीता-लक्ष्मणा इति क्रमेण)+++ ‘अग्रतः प्रययौ रामः’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलुम् कण्डु-गॊळ्वदु.+++(5)+++

The (two) meanings of the first word OM (aum)
are illustrated in Arjuna’s chariot
and in the (famous) śloka of the Rāmāyana which says:- ⁶

Rāma went first.
Sītā walked in the middle,
and Lakṣmaṇa, bow in hand, walked behind, following them.

The word OM is constituted of three parts a, u, and m;
“a”, which is seen first, means Bhagavān, the Protector or Saviour,
who is seen first in Arjuna’s chariot,
and m means the jīva, Arjuna, the object of protection who is seen afterwards;
“u” means, only; it may also mean Lakṣmī .

When u refers to Śrī or Lakṣmī ,
the two śeṣī s, Bhagavān and Śrī appear first
and the śeṣa appears afterwards.
In the śloka quoted from the Rāmāyana,
first we think of the Saviour,
then we think of Lakṣmī
and then of Lakṣmana who is their śeṣa.
So also is praṇava or aum;
a, u and m refer respectively to the Saviour,
Lakṣmī who pleads for the jīva
and then the jīva who requires their protection.

Los (dos) significados de la primera palabra om (aum)
se ilustran en el carro de Arjuna
y en el (famoso) Śloka del rāmāyana que dice:- ⁶

Rāma fue primero.
Sītā caminó en el medio,
y Lakṣmaṇa, inclinado en la mano, caminó detrás, siguiéndolos.

La palabra OM está constituida de tres partes A, U y M;
“A”, que se ve primero, significa Bhagavān, el protector o salvador,
quien se ve primero en el carro de Arjuna,
y “M” significa Jīva, Arjuna, el objeto de protección que se ve después;
“U” significa, solo; También puede significar Lakṣmī.

Cuando se refiere a Śrī o Lakṣmī,
Los dos Śeṣī s, Bhagavān y śrī aparecen primero
y el Śeṣa aparece después.
En el Śloka citado del Rāmāyana,
Primero pensamos en el Salvador,
Entonces pensamos en Lakṣmī
y luego de Lakṣmane, que es su Śeṣa.

Así también es praṇava o aum;
A, U y M se refieren respectivamente al Salvador,
Lakṣmī que suplica por el Jīva
Y luego el Jīva que requiere su protección.

इदिल् प्रथमपदत्तिलर्थङ्गळै अर्जुनरथत्तिलुम्,
‘अग्रतः प्रययौ रामः’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलुम् कण्डुगॊळ्वदु.

द्वितीय-पदत्तिल्+++(→नमो)+++ शब्दत्तालुम्
अर्थ-स्वभावत्तालुम् वरुम् अर्थङ्गळै
+++(भगवत्-कैङ्कर्यतः)+++ श्री-भरताऴ्वाऩ्-उडैयवुम् +++(भरत-सेवया भागवत-कैङ्कर्यत उत्तरस्य)+++ श्री-शत्रु-घ्नाऴ्वाऩ्-उडैयवुम् वृत्तान्तङ्गळिले अऱिवदु.

The second word in Tirumantra, viz, namo or namah means “adoration” or “I adore”,
This brings out explicitly, by the word itself,
the idea of the jīva being entirely dependent on the Lord.

Since Bhagavān is pleased with those who serve His devotees (Bhāgavatas),
it is implicitly stated in the word namas
that we depend also on Bhāgavatas
and are subject to their direction and control.+++(5)+++

Illustrations of these may be found respectively
in the lives of the devotees, Bharata and Satrughna
(the former of whom delighted in obeying and serving Rāma
and the latter in obeying and serving Bharata).

La segunda palabra en Tirumantra, a saber, namo o namah significa “adoración” o “adoro”,
Esto saca explícitamente, por la palabra misma,
La idea de que el Jīva dependa completamente del Señor.

Dado que Bhagavān está satisfecho
con aquellos que sirven a sus devotos (Bhāgavatas),
se declara implícitamente en la palabra namas
que dependemos también de bhāgavatas
y están sujetos a su dirección y control.

Se pueden encontrar ilustraciones de estos respectivamente
En la vida de los devotos, Bharata y Satrughna
(El primero de los cuales se deleitó en obedecer y servir a Rāma
y este último en obedecer y servir a Bharata).

द्वितीयपदत्तिल् शब्दत्तालुम् अर्थस्वभावत्तालुम् वरुम् अर्थङ्गळै श्रीभरताताऴ्वानुडैयवुम् श्रीशत्रुघ्नाऴ्वानुडैयवुम् वृत्तान्तङ्गळिले अऱिवदु.

“नानुन्नैय् अऩ्ऱिय् इलेन्
कण्डाय् नारणने
नी यॆन्नैय् अऩ्ऱिय् इलै”
+++(आधेयं विना कुत आधारः?)+++

ऎऩ्ऩुम् बडि निऱ्‌किऱ नारायण-शब्दार्थत्तै
कोसल-जन-पदत्तिल् जन्तुक्कळैयुम्
चक्र-वर्तित्–तिरु-मगनैयुम्
+++(सहैव वैकुण्ठ-गमनेन)+++
उदाहरणम् आक्किक् कण्डु-गॊळ्वदु.+++(5)+++

The third word in Tirumantra is Nārāyanāya,
which is the dative or fourth case of Nārāyaṇa .

The word Narayan, has two meanings:
(1) the resting place or refuge of naras or living beings and
(2) He who has naras (living beings) as His abode or resting place.

This means that the jīva depends for his very existence on Nārāyaṇa
and that Nārāyaṇa’s glory (vibhūti) cannot manifest itself without the jīva.+++(5)+++

It has therefore been well said:

“I do ⁷ not exist without thee, O Nārāyaṇa,
nor dost Thou without me”.

Nārāyaṇāya, which means ‘for Nārāyaṇa’
should be construed along with some such word as syām or bhaveyam
and the meaning would then be, “May I exist for Nārāyaṇa “!
These meanings of the word Nārāyaṇa
may be seen illustrated in all created beings of Kosala
(who could not bear their existence without Śrī Rama
and who departed this world along with Him,
and in ŚrīRāma, too, who departed with them.

La tercera palabra en Tirumantra es Nārāyanāya,
que es el caso dativo o cuarto caso de Nārāyaṇa.

La palabra Narayan tiene dos significados:
(1) El lugar de descanso o refugio de Naras o seres vivos y
(2) El que tiene Naras (seres vivos) como su morada o lugar de descanso.

Esto significa que el Jīva depende de su propia existencia en Nārāyaṇa
y que la gloria de Nārāyaṇa (Vibhūti) no puede manifestarse sin el Jīva. +++(5)+++

Por lo tanto, ha sido bien dicho:

“Yo hago ⁷ no existe sin ti, o nārāyaṇa,
Tampoco tu sin mí “.

Nārāyaṇāya, que significa ‘para nārāyaṇa’ debe interpretarse junto con algunas palabras como syām o bhaveyam ¡Y el significado sería entonces “que pueda existir para nārāyaṇa”! Estos significados de la palabra nārāyaṇa se puede ver ilustrado en todos los seres creados de Kosala (¿Quién no podía soportar su existencia sin Śrī Rama y quien partió de este mundo junto con él, y en śrīrāma también, quien se fue con ellos.

“नानुऩ्ऩै यऩ्ऱियिलेऩ् कण्डाय् नारणने नी यॆऩ्ऩै यऩ्ऱियिलै” ऎऩ्ऩुम्बडि निऱ्‌किऱ नारायणशब्दार्थत्तै कोसलजनपदत्तिल् जन्तुक्कळैयुम् चक्रवर्तित् तिरुमगनैयुम् उदाहरणमाक्किक् कण्डुगॊळ्वदु.

पूर्व-पद-द्वयत्तिल्+++(→ओम् नमो)+++ तोऱ्ऱिऩ काष्ठा-प्राप्त–+++(ॐ→)+++पारार्थ्य-पारतन्त्र्यङ्गळ्+++(←नमः)+++
बेर्+++(=मूल)+++-अणिय्+++(=गोष्ठी→सैन्यबलम्)+++ आगत्
तृतीय-पदत्तिल्+++(→नारायणाय)+++ चतुर्थियिल् करुत्तिले+++(=तात्पर्यतः, “तादर्थ्ये” इति शब्दार्थं अप्रार्थनीयं सिद्धं शेष्टत्वमात्रम् अप्रार्थनीयम् उपेक्ष्य)+++
प्रार्थनीयम् आऩ शेषिय्-उगन्द+++(=इष्ट, न यादृच्छिक)+++-कैङ्कर्यत्तै
+++([जलाहरणादौ मत्सौकर्यम् उपेक्ष्य] स्वयं तु रुचिरे देशे क्रियताम् इति मां वद ॥ इति वदतः)+++
इळैय–बॆरुमाळ्–उडैयवुम्,
+++(आदि-शेष-निभत्वाद्)+++ इवर्-उडैय अवतार-विशेषम् आऩ तिरुव्-अडि-निलैय्+++(→पादुका)+++-आऴ्वार्-उडैयवुम्,
+++(लक्ष्मण-रूपेण →)+++प्रवृत्ति-+++(पादुका-रूपेण→)+++निवृत्तिगळिले तॆळिवदु.+++(5)+++

The first word, Praṇava (aum),
signifies that “m”, the jīva,
exists only for “a” (aya)
and the second word namo that
the jīva depends on Bhagavān.
His existence is for Bhagavān and His devotees,
to the latter of whom the śeṣatva extends as its ultimate limit,
and he depends absolutely on Bhagavān and His devotees.
In the light of this interpretation,
the third word Nārāyanāya has, for its purport,
the goal of the jīva, vis, kaiṅkarya or service to the Lord and His devotees.
This service may be seen illustrated in an active form in that of Lakṣmaṇa
and in a passive form in the sandals⁸ of Śrī Rāma
which were an incarnation of Lakṣmaṇa or Adiśeṣa
and which left Rāma’s feet to go along with His devotee, Bharata.
(In these instances) the service is such as would be pleasing to the śeṣī (namely, Bhagavān).

La primera palabra, praṇava (aum),
significa que “M”, el Jīva,
Existe solo para “A” (Aya)
y la segunda palabra “namo” que
El Jīva depende de Bhagavān.
Su existencia es para Bhagavān y sus devotos,
a la última de las cuales el Śeṣatva se extiende como su límite final,
Y depende absolutamente de Bhagavān y sus devotos.

A la luz de esta interpretación,
La tercera palabra nārāyanāya tiene, para su pretensión,
El objetivo de Jīva, Vis, Kaiṅkarya o servicio al Señor y sus devotos. Este servicio puede verse ilustrado en forma activa en la de Lakṣmaṇa
y en forma pasiva en las sandalias ⁹ de Śrī Rāma
que fueron una encarnación de Lakṣmaṇa o adiśeṣa
y que dejó los pies de Rāma para acompañar a su devoto, Bharata.
(En estos casos) El servicio es el que sería agradable para el Śeṣī (a saber, Bhagavān).

पूर्वपदद्वयत्तिल् तोऱ्ऱिऩ काष्ठाप्राप्त पारार्थ्य पारतन्त्र्यङ्गळ् पेरणियागत् तृतीयपदत्तिल् चतुर्थियिल् करुत्तिले प्रार्थनीयमाऩ शेषियुगन्द कैङ्कर्यत्तै इळैयबॆरुमाळुडैयवुम्, इवरुडैय अवतारविशेषमाऩ तिरुवडिनिलैयाऴ्वारुडैयवुम्, प्रवृत्तिनिवृत्तिगळिले तॆळिवदु.

इदु तिरु-मन्त्रार्थानुसन्धानत्तुक्कुक् कुऱिप्प्+++(=टिप्पनी)+++ आग
अप्पुळ्ळार् अरुळिच् चॆय्द विरगु.

All this elucidation and illustration of the meaning of Tirumantra
were vouchsafed by Śrī Appullar.

Toda esta aclaración e ilustración del significado de Tirumantra
fueron atendidos por Śrī Appullar.

इदु तिरुमन्त्रार्थानुसन्धानत्तुक्कुक् कुऱिप्पाग अप्पुळ्ळाररुळिच् चॆय्द विरगु.

इद्-इन्ब्-अडियिले
द्वयत्तिलुम् चरम-श्लोकत्तिलुम् उळ्ळ अर्थङ्गळ् तॆळिन्दु-गॊळ्वदु.

The implicit and explicit meanings contained in Dvayam and the Carama śloka
should be understood on the same lines.

Los significados implícitos y explícitos contenidos en Dvayam y el Carama Śloka
debe entenderse en la misma línea.

इदिन्बडियिले द्वयत्तिलुम् चरमश्लोकत्तिलुमुळ्ळ अर्थङ्गळ् तॆळिन्दुगॊळ्वदु.

IN REGARD TO BEINGS ENDOWED WITH INTELLI GENCE, ŚEṣATVA MEANS DĀSATVA

IN REGARD TO BEINGS ENDOWED WITH INTELLI GENCE, ŚEṣATVA MEANS DĀSATVA

इवऱ्ऱिल् ईश्वरनुक्कु प्रकाशित्त शेषित्वं
चेतनाचेतन-साधारण-धर्मम् आगैयाले,
चेतनैकान्तम् आऩ स्वामित्वम् आगिऱ विशेषत्तिलेपर्यवसिप्पित्तु अनुसन्धिक्कप् प्राप्तम्.

In these mysteries
Iśvara is disclosed as the śeṣī (i.e.) as one for whom
everything else exists.
He stands in the relation of śeṣī
to both sentient beings and non-sentient things in common,
In relation to non-sentient things He is śeṣī ,
because they exist for His purposes.
In relation to sentient beings or jīvas endowed with intelligence,
He is śeshī in the special sense of being Swami (i.e.) Master
whom it is their duty to serve,
and this is the manner in which we should understand while uttering the mantrās.

En estos misterios
Iśvara se revela como el śeṣī (es decir) como uno para quien
todo lo demás existe.

Él se para en la relación de Śeṣī
tanto a los seres sintientes como a las cosas no sintientes en común.
En relación con las cosas no sintientes, él es Śeṣī, Porque existen para sus propósitos.
En relación con seres sintientes o jīvas dotados de inteligencia,
Él es Śeshī en el sentido especial de ser Swami (es decir) Maestro
a quien es su deber servir,
Y esta es la forma en que debemos entender mientras pronunciamos los mantrās.

इवऱ्ऱिल् ईश्वरनुक्कु प्रकाशित्त शेषित्वं चेतनाचेतन साधारणधर्ममागैयाले चेतनैकान्तमाऩ स्वामित्वमागिऱ विशेषत्तिले पर्यवसिप्पित्तु अनुसन्धिक्कप् प्राप्तम्.

इप्-पडित् तऩ्ऩ्-उडैय शेषत्वमुम्
सामान्यम् आगैयाले
दासत्वम् आगिऱ विशेषत्तिलेविश्रमिप्पित्तु अनुसन्धिक्क-वेणुम्.

Our being śeṣa to the Lord
we share in common with non-sentient things
but we are śeṣas in the special sense also of being His servants (dāsāh).

Nuestro ser Śeṣa para el Señor
Compartimos en común con cosas no sintientes
Pero somos Śeṣas en el sentido especial también de ser sus siervos (dāsāh).

इप्पडित् तऩ्ऩुडैय शेषत्वमुम् सामान्यमागैयाले दासत्वमागिऱ विशेषत्तिले विश्रमिप्पित्तु अनुसन्धिक्कवेणुम्.

इवऱ्ऱिल् सामान्यम् आऩ शेष-शेषि-भावम्
प्रथमाक्षरत्तिल्+++(→अकारः)+++ चतुर्थियालेप्रकाश्यम्.

The ordinary relationship of Śeṣa and śeṣin between the jīva and Bhagavān
is disclosed in the first syllable of the aṣṭākṣara, viz, aum
where the a, the first member, is in the dative case ‘aya’,
though the termination has dropped.
It means for ‘a’ or ‘Bhagavān’.

La relación ordinaria de Śeṣa y Śeṣin entre Jīva y Bhagavān
se revela en la primera sílaba del aṣṭākṣara, a saber, aum
donde el “A”, el primer miembro, está en el caso dativo “aya”,
Aunque la terminación ha caído.
Significa - para ‘a’ o ‘bhagavān’.

इवऱ्ऱिल् सामान्यमाऩ शेषशेषिभावम् प्रथमाक्षरत्तिल् चतुर्थियाले प्रकाश्यम्.

इदिऩ् विशेषम् आऩ दासत्व-स्वामित्वङ्गळ्
इरुवरुम् चेतनर् आय्त् तोऱ्ऱुगैयाले अर्थ-सिद्धम्.

The specific form of being śeṣas
which applies only to jīvas (and not to non-sentient things )
and which is really being the servants of the Lord ( dāsas) and of His being the Swami or Master
is revealed in the purport or implication.

La forma específica de ser Śeṣas
que se aplica solo a Jīvas (y no a cosas no sintientes)
y que realmente es ser los siervos del Señor (dāsas) y de ser el swami o maestro
se revela en el significado o la implicación.

इदिऩ् विशेषमाऩ दासत्व स्वामित्वङ्गळ् इरुवरुम् चेतनराय्त् तोऱ्ऱुगैयाले अर्थसिद्धम्.

इप्–पडि नारायण-शब्दत्तिलुम्
सामान्यमुम्, विशेषमुम् कण्डु-गॊळ्वदु.+++(5)+++

So also in the word ‘Nārāyaṇāya’
there is the general relationship of the seshin towards all things
and the specific relationship of Swami or Master which obtains in the case of jivās.

Así también en la palabra ’nārāyaṇāya’
Existe la relación general de el seshin hacia todas las cosas.
y la relación específica de Swami o Master que se obtiene en el caso de Jivās.

इप्पडि नारायणशब्दत्तिलुम् सामान्यमुम् विशेषमुम् कण्डुगॊळ्वदु.

इदिल् सामान्यम् आऩ शेषत्वत्ताले
+++(अभागवतायापि→)+++ चेतननुक्कुप् प्राप्तम् आऩ किञ्चित्-कारम्+++(=प्रयोज्यता)+++
दासत्वम् आगिऱ विशेषत्ताले
+++(भागवतेषु)+++ कैङ्कर्य-रूपम् आऩ पुरुषार्थम् आयिऱ्ऱु.+++(4)+++

Here the goal of usefulness to the Lord,
which is the result of the general attitude of the śeṣa,
becomes the goal of service or kaiṅkarya to the Lord,
owing to the jīva being His servant or dāsa.

Aquí el objetivo de la utilidad para el Señor,
Cuál es el resultado de la actitud general del Śeṣa,
se convierte en el objetivo del servicio o Kaiṅkarya para el Señor,
Debido a que el Jīva es su sirviente o dāsa.

इदिल् सामान्यमाऩ शेषत्वत्ताले चेतननुक्कुप् प्राप्तमाऩ किञ्चित्कारम् दासत्वमागिऱ विशेष त्ताले कैङ्कर्यरूपमाऩ पुरुषार्थमायिऱ्ऱु.

इप्पडि शेषित्वत्ताले वन्द ईश्वरऩ्-उडैय +++(दासादि-कृत-)+++अतिशय-योगमुम्
स्वामित्वम् आगिऱ विशेषत्ताले
अवनुक्कु +++(सेवा-भोगः)+++ पुरुषार्थम् आय् फलिक्किऱदु.+++(5)+++

Thus by being the śeṣin,
Iśvara attains a unique glory and as a consequence of His being the Swami or Master,
this glory consists in the enjoyment of service which is His puruṣārtha.

Así por ser el Śeṣin,
Iśvara alcanza una gloria única y, como consecuencia de que es el Swami o el Maestro,
Esta gloria consiste en el disfrute del servicio, que es su puruṣārtha.

इप्पडि शेषित्वत्ताले वन्द ईश्वरनुडैय अतिशययोगमुम् स्वामित्वमागिऱ विशेषत्ताले अवनुक्कु पुरुषार्थमाय् फलिक्किऱदु.

चेतनर्-उडैय रक्षणत्तिल् ईश्वरऩ्
प्राप्तऩुम् आय्, शक्तऩुम् आय्,

तद्-अधीन-प्रवृत्तियैय् ऒऴिय+++(=अयुक्त)+++ चेतनर्
अ-प्राप्तरुम् आय्, अशक्तरुम् आय् इरुक्कैक्कु निबन्धनम् -

ईश्वरऩ्-उडैय निरुपाधिक-शेषित्वमुम्, निरुपाधिक-नियन्तृत्वमुम्;
इवर्गळ्-उडैय निरुपाधिक-शेषत्वमुम्, निरुपाधिक-नियाम्यत्वमुम्.

Iśvara is responsible for the protection of His servants
and has also the power to do so,
whereas the jīva or Cetana is not responsible for his own protection
nor has he the ability to protect himself.

This is due to Iśvara being the unconditional (nirupadhika) śeṣī
and the unconditional Director and Ruler,
Owing to their being the unconditional śeṣas
and their being subject unconditionally to His control.

Iśvara es responsable de la protección de sus sirvientes
y también tiene el poder de hacerlo,
mientras que el Jīva o Cetana no es responsable de su propia protección
Tampoco tiene la capacidad de protegerse.

Esto se debe a que Iśvara es el incondicional (nirupadhika) śeṣī
y el director y gobernante incondicional,
Debido a que son los Śeṣas incondicionales
y ser sujeto incondicionalmente a su control.

चेतनरुडैय रक्षणत्तिल् ईश्वरऩ् प्राप्तनुमाय् शक्तनुमाय्,
तदधीनप्रवृत्तियैयॊऴिय चेतनर् अप्राप्तरुमाय् अशक्तरुमायिरुक्कैक्कु निबन्धनम्, ईश्वरनुडैय निरुपाधिक-शेषित्वमुम्, निरुपाधिक-नियन्तृत्वमुम्; इवर्गळुडैय निरुपाधिक-शेषत्वमुम्, निरुपाधिक-नियाम्यत्वमुम्.

उडैयवऩ् उडैमैयै रक्षिक्कैयुम्
समर्थऩ् असमर्थनै रक्षिक्कैयुम् प्राप्तम् इऱे. +++(5)+++

it becomes, indeed, the responsibility of the owner
to protect what belongs to Him
and of the strong to protect the weak.

se convierte, de hecho, la responsabilidad del propietario para proteger lo que le pertenece y de los fuertes para proteger a los débiles.

उडैयवऩ् उडैमैयै रक्षिक्कैयुम् समर्थऩ् असमर्थनै रक्षिक्कैयुम् प्राप्तमिऱे.

रक्षिक्कुम्-पोदु कर्म-वश्यरै
ऒरु उपायत्तिले मूट्टि+++(=सम्बद्ध्य)+++ रक्षिक्कै
ईश्वरनुक्कु स्व-सङ्कल्प-नियतम्.+++(5)+++

Iśvara, however, makes up his mind
to protect the jīva
only after making him adopt some means or upāya for winning His protection,
(because the jīva is subject,
according to the śāstra,
to the law of Karma).

Iśvara, sin embargo, decide
para proteger el jīva
Solo después de hacerle adoptar algunos medios o upāya por ganar su protección,
(porque el Jīva está sujeto,
según el Śāstra,
a la Ley del Karma).

रक्षिक्कुम्-पोदु कर्मवश्यरै ऒरु उपायत्तिले मूट्टि रक्षिक्कै ईश्वरनुक्कु स्वसङ्कल्पनियतम्.

निलै-तन्द धारकऩ् आय्, नियमिक्कुम् इऱैवऩुम्+++(=प्रभुः)+++ आय्,
“इलद् ऒऩ्ऱ्” ऎऩ् आ-वगैय्, “ऎल्लाऩ् तनद्” ऎनुम् ऎन्दैयुम् आय्त्,
“तुलैय् ऒऩ्ऱ् इलैय्” ऎऩ निऩ्ऱ, तुऴाय्+++(=तुलसीं)+++ मुडियाऩ्+++(=मूर्ध्नि धारक)+++ उडम्ब् आय्,
विलैय्+++(=शुल्कं)+++ इऩ्ऱि+++(=विना)+++ नाम् अडियोम्+++(=दासास् स्मः)+++ ऎऩ्ऱु वेदियर् मॆय्प्+++(=सत्य)+++-पॊरुळे. (10)

The Lord gave us our existence and is our support (dhāraka) as well;
He is also the unconditional Ruler that directs and controls us.
There is nothing that does not exist for the fulfilment of his purposes;
He is also our Master
for whom all things exist;
He stands alone with no one to compare with Him.
It is the earnest conviction of those who understand the spirit of the Vedas
that we are the bodies and the unconditional (or natural) servants of the Lord
with the crown of Tulsi leaves
(for the Antaryāmi Brāhmana of Brihadaranyaka Upaniṣad states this explicitly.)

El Señor nos dio nuestra existencia, y también es nuestro apoyo (Dhāraka);
También es el gobernante incondicional que nos dirige y controla.
No hay nada
que no exista para el cumplimiento de sus propósitos;
El también es nuestro maestro
para quien existen todas las cosas;
Él está solo sin nadie para comparar con él.
Es la condena sincera de aquellos que entienden el espíritu de los Vedas
que somos los cuerpos y los sirvientes incondicionales (o naturales) del Señor
con la corona de las hojas de Tulsi
(Para el antaryāmi brāhmana de Brihadaranyaka Upaniṣad afirma esto explícitamente).

निलैदन्द तारगनाय् नियमिक्कुम् इऱैवनुमाय्
इलदॊऩ्ऱॆनावगैय् ऎल्लाऩ् दनदॆनुमॆन्दैयुमाय्त्
तुलैयॊऩ्ऱिलैयॆऩ निऩ्ऱ तुऴाय् मुडियानुडम्बाय्
विलैयिऩ्ऱि नामडियोम् ऎऩ्ऱु वेदियर्मॆय्प्पॊरुळे. (10)

यद्य् एतं यति-सार्व-भौम-कथितं विद्याद् अविद्यातमः-
प्रत्यूषं प्रतितन्त्रम् अन्तिम-युगे कश्चिद् विपश्चित्तमः ।
तत्रैकत्र झटित्य् उपैति विलयं तत्-तन्-मत-स्थापना-
हेवाक+++(=काङ्क्षा)+++-प्रथमान-हैतुक-कथा-कल्लोल-कोलाहलः ॥ ११ ॥+++(5)+++

If, in the Kali yuga, there is any one supremely wise who can understand this unique and distinctive doctrine of the relationship between Iśvara and the world being that between the soul and the body, which was taught by that sovereign sannyāsin (Śrī Rāmānuja) and which is like the dawn that dispels the darkness of ignorance , then in that place where he is, the tumultuous waves of logical disputation arising from the eagerness to establish the truths of other systems will subside at once.

Si, en el Kali Yuga, hay alguien supremamente sabio
que puede entender esta doctrina única y distintiva
de la relación entre Iśvara y el mundo
que entre el alma y el cuerpo,
que fue enseñada por ese sannyāsin (śrī rāmānuja)
y que es como el amanecer
que disipa la oscuridad de la ignorancia,
luego en ese lugar donde está,
las ondas tumultuosas de la disputa lógica
derivadas del afán de establecer las verdades de otros sistemas
disminuirán de inmediato.

यद्येतं यतिसार्वभौमकथितं विद्यादविद्यातमः-
प्रत्यूषं प्रतितन्त्रमन्तिमयुगे कश्चिद्विपश्चित्तमः ।
तत्रैकत्र झटित्युपैति विलयं तत्तन्मतस्थापना-
हेवाक-प्रथमान-हैतुक-कथा-कल्लोल-कोलाहलः ॥ ११ ॥

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रधानप्रतितन्त्राधिकारस्तृतीयः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः

इति श्रीकवितार्किकसिंहस्य सर्वतन्त्रस्वतन्त्रस्य श्रीमद्वेङ्कटनाथस्य वेदान्ताचार्यस्य कृतिषु
श्रीमद्रहस्यत्रयसारे प्रधानप्रतितन्त्राधिकारस्तृतीयः ॥
श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः