०२ सारनिष्कर्षाधिकारः

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे सारनिष्कर्षाधिकारः ॥ २ ॥

॥ श्रीः ॥
॥ श्रीमते निगमान्तमहादेशिकाय नमः ॥
॥ श्रीमद्रहस्यत्रयसारे सारनिष्कर्षाधिकारः ॥ २ ॥

(2) THE CHAPTER ON THE DETERMINATION OF WHAT IS BEST ? page77

“The Three Mysteries” have been occasionally referred to in previous chapters. ŚrīVedānta desika presumes that everyone of his readers knows what they are. It is just possible that some of them are not in the know of these mysteries. So a brief account may be necessary of these mantras.

1. One of them is called aṣṭākṣara or Tirumantra It consists of eight syllables in Sanskrit which are in the form of three words. The first word which consists of a single syllable is Om, which is made of three parts a, u and m or akara, ukara and makara. The second word is namo which, when there is no sandhi, is namas. It means ‘Obeisance’ or adoration! The third word is Nārāyaṇaaya which means " to Nārāyaṇa “. Nārāyaṇāya is the dative (the fourth case ) singular form of Nārāyaṇa . The mantra, as a whole, means “Adoration to Nārāyaṇa ! ’’ or “I offer my adoration to Nārāyaṇa .” (This is the meaning appearing at first sight.)

2. Another mantra or mystery is the “last” śloka of Śrīkṛṣṇa’s teaching in Bhagavadgītā usually called the carama śloka .

It means: “Having given up rites or activities as means to secure mokṣa , surrender thyself to me alone”. (This is the first half of the śloka .)

“I will free thee from all sins; despair not."(This is the second half of the śloka .)

3. Yet another mystery or mantra is usually called Dvayam. It consists of two parts; the first part means “I seek refuge at the feet of Nārāyaṇa who is ever inseparable from Śrī or Lakṣmī “. The second part means: “I offer my adoration to Nārāyaṇa and Śrī”.

These, then, are the “three mysteries or mantras” which are the best of what should be known and meditated upon. The fuller and more subtle meanings of these mantras are explained in later chapters.

श्रुति–पथ–विपरीतं क्ष्वेड+++(=विष)+++–कल्पं, +++(सागरनिभायां)+++ श्रुतौ च,
+++(तत्रैव)+++ प्रकृति–-+++(कैवल्य-फल-)+++पुरुष–भोग–प्रापकांशो न पथ्यः ।
तद् इह विबुध-गुप्तं मृत्यु+++(→संसार)+++-भीता विचिन्वन्त्य् +++(अस्मभ्यम्)+++
उपनिषद्-अमृताब्धेर् उत्तमं सारम् आर्याः ॥

What is opposed to the way of the Vedas is like poison; even in the Śrutis or Vedas, those parts which treat of the means of attaining the enjoyment of material goods (Prakṛti bhoga) and of the enjoyment of one’s own atma or self (purusha-bhoga) or (Kaivalya) are not salutary. Therefore the wise who are afraid of the cycle of births and deaths ( saṁsāra) seek the best essence extracted out of the ocean of nectar called the Upaniṣads which has been guarded with great care by sages (i.e.) previous ācāryas for our benefit

श्रुति–पथ–विपरीतं क्ष्वेळ–कल्पं, श्रुतौ च
प्रकृति–पुरुष–भोग–प्रापकांशो न पथ्यः ।
तदिह विबुधगुप्तं मृत्युभीता विचिन्व-
न्त्युपनिषदमृताब्धेरुत्तमं सारमार्याः ॥

THE GREAT VALUE OF THE THREE MANTRAS:

इन्द रहस्य-त्रयत्तिल् तिरु-मन्त्रम्

“सर्वम् अष्टाक्षरान्तस्-स्थं”

ऎऩ्गिऱप्-पडिये
तऩ्ऩ्-अर्थत्तै अऱिय
ऎल्लाव् अर्थङ्गळैयुम् अऱिन्दु-तरुम्-बडिय् आय् इरुक्कैयालुम्,

Among these three mysteries (mantras), Tirumantra or aṣṭākṣara has¹ been stated to contain everything within itself and, if it is known, the meaning of everything becomes known;

इन्द रहस्यत्रयत्तिल् तिरुमन्त्रम् “सर्वमष्टाक्षरान्तस्थं” ऎऩ्गिऱप्पडिये तऩ्ऩर्थत्तै अऱिय ऎल्लावर्थङ्गळैयुम् अऱिन्दुदरुम्बडियायिरुक्कैयालुम्,

चरम-श्लोकम्

“सर्व-धर्मान् परित्यज्य
माम् एकं शरणं व्रज”

ऎऩ्ऱु
ताऩ् सॊल्लुगिऱव् उपायम् ऒऩ्ऱैय् उमे अवलंबिक्क
सर्वोपाय-फल-सिद्धिय् उण्ड् आम्
ऎऩ्ऱु स्थापिक्कैयालुम्,

the carama śloka , which says (in its first half) “having given up all rites and activities as means of attaining mokṣa , surrender thyself to me”, establishes that the adoption of the single means taught in it, viz, self-surrender (or śaranagati) would secure the benefits of all other means prescribed elsewhere;

चरमश्लोकम् “सर्वधर्मान्परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज”ऎऩ्ऱु ताऩ् सॊल्लुगिऱ वुबायमॊऩ्ऱैयुमे अवलंबिक्क सर्वोपायफलसिद्धियुण्डाम् ऎऩ्ऱु स्थापिक्कैयालुम्,

द्वयमुम्
कठ-श्रुत्य्-आदिगळिऱ्‌ चॊल्लुगिऱप्-पडिये
तऩ्ऩैय् ऒरुक्-काल् उच्चरित्तवनै

सर्व-प्रकारत्तालुम्
कृत-कृत्यऩ् आक्क-वल्ल वैभवत्तैय् उडैत्त् आय् इरुक्कैयालुम्

the Dvayam, as has been stated in Kaṭha śruti and elsewhere, is capable of making a man perfect in the discharge of all his duties even if it is uttered only once.

द्वयमुम् कठश्रुत्यादिगळिऱ्‌ चॊल्लुगिऱप्पडिये तऩ्ऩै यॊरुक्कालुच्चरित्तवनै सर्वप्रकारत्तालुम् कृतकृत्यनाक्कवल्ल वैभवत्तै युडैत्तायिरुक्कैयालुम्

रहस्य-त्रयमे मुमुक्षुक्कळुक्कु आदरणीयम्.

Therefore these three mysteries alone are of value to the seeker after salvation.

रहस्य-त्रयमे मुमुक्षुक्कळुक्कु आदरणीयम्.

असारम् अल्पसारञ् च
सारं सारतरन् त्यजेत् ।
भजेत् सारतमं शास्त्रे
रत्नाकर इवामृतम् ॥

It has been said, “One should ignore what is of no value, what is only of slight value, and, likewise, what is valuable and even what is more valuable. It is only what is most valuable that one should prefer in the śāstra , like ambrosia in the Ocean,

असारमल्पसारञ्च सारं सारतरन्त्यजेत् ।
भजेत् सारतमं शास्त्रे रत्नाकर इवामृतम् ॥

THE ONLY PRAMĀṆA IN REGARD TO MOKṢA AND
THE MEANS OF ATTAINING IT IS ŚĀSTRA:

परम-पुरुषार्थमुम्
तद्-उपायमुम्
प्रत्यक्षादि-प्रमाणङ्गळाल् अऱियव् ऒण्णाद+++(=अशक्ति)+++-पडियालेय्
इवऱ्ऱिऱ्‌कु

The ultimate goal or aim of life (puruṣārtha ) (namely, mokṣa ) and the means of attaining it are not capable of being understood from sense perception (pratyakṣa) or (anumāna) inference.

El objetivo o objetivo final de la vida (Puruṣārtha) (a saber, mokṣa)
y los medios para lograrlo no son capaces de ser entendidos por la percepción sensorial (pratyakṣa) o (anumāna) inferencia.

परमपुरुषार्थमुम् तदुपायमुम् प्रत्यक्षादि प्रमाणङ्गळालऱियवॊण्णाद पडियालेय् इवऱ्ऱिऱ्‌कु

+++(सञ्जयेनाश्चर्य-चकिताय सतीर्थ्याय धृतराष्ऱ्ऱ्याय यद् उक्तम् -)+++

+++(भक्ति-सहित)+++“शास्त्राद् वेद्मि जनार्दनं +++(न तु त्वं धृतराष्ऱ्ऱ!)+++”

As stated in such passages as “It is from the ² śāstra that I know Janārdana “,

Como se indica en pasajes como
“es del ² śāstra que conozco janārdana”,

“शास्त्राद्वेद्मि जनार्दनं”

“तस्माच्छास्त्रं प्रमाणं ते कार्याकार्यव्यवस्थितौ ।”

“Therefore³ in determining what ⁴ ought to be done and what ought not be done, the only authority that should guide you is śāstra "

“Por lo tanto, ³
al determinar qué ⁴ debe hacerse
y lo que no se debe hacer,
la única autoridad que debería guiarlo es Śāstra”

“तस्माच्छास्त्रं प्रमाणं ते कार्याकार्यव्यवस्थितौ ।”

“शब्दब्रह्मणि निष्णातः परं ब्रह्माधिगच्छति ॥”

and “He who is well ⁵ versed in the Āgamas or Vedas will attain Brahman”,

y “El que está bien ⁵ versado en los āgamas o vedas alcanzará a Brahman”,

“शब्दब्रह्मणि निष्णातः परं ब्रह्माधिगच्छति ॥”

ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱ-पडिये शब्दमे प्रमाणम्.

the only pramāṇa that exists for our guidance is śabda or what is revealed in the śāstra s.

El único pramāṇa que existe para nuestra guía es Śabda o lo que se revela en los Śāstra s.

ऎऩ्ऱुञ् चॊल्लुगिऱ-पडिये शब्दमे प्रमाणम्.

“अनन्तपारं बहुवेदितव्यम्
अल्पश्च कालो बहवश्च विघ्नाः ।
यत् सारभूतं तदुपाददीत
हंसो यथा क्षीरमिवांबुमिश्रम् ॥”

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल्

In this context it has been said, “What are⁶ to be known are many and endless; the time (at our disposal) is short; the hindrances are many; therefore prefer only what is valuable, like the swan that separates the milk from the water with which it is mixed.”

En este contexto se ha dicho:

“Lo que se sabe ⁶ son muchos e infinitos;
El tiempo (a nuestra disposición) es corto;
Los obstáculos son muchos;
Por lo tanto, prefiere solo lo que es valioso, como el cisne que separa la leche del agua con el que se mezcla “.

“अनन्तपारं बहुवेदितव्यम्
अल्पश्च कालो बहवश्च विघ्नाः ।
यत् सारभूतं तदुपाददीत
हंसो यथा क्षीरमिवांबुमिश्रम् ॥”

ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल्

सार-भूतम् ऎऩ्गिऱ पदत्ताले
प्रतिपन्नम् आऩ निरुपाधिक-सारत्तै विषयी-करिक्किऱ
सारतम-शब्दम् उपादेयम् +++(“सार-भूत”-विवक्षितम् इति)+++.

The word ‘valuable’ really means ‘most valuable’, because it refers to what is always and unconditionally valuable.

La palabra ‘valioso’ realmente significa ‘más valioso’,
porque se refiere a
lo que siempre es e incondicionalmente valioso.

सारभूतमॆऩ्गिऱ पदत्ताले प्रतिपन्नमाऩ निरुपाधिक सारत्तै विषयीकरिक्किऱ सारतमशब्दमुपादेयम्.

बाह्य–कु-दृष्टि-शास्त्रङ्गळ् अत्यन्तासारङ्गळागैयालेय् अन्-उपादेयङ्गळ्.

The śāstras of those who are outside the pale of the Vedas (like Buddhists ) and likewise of heretics (like Advaitins) are not valuable at all and are therefore to be ignored.

Los Śāstras de aquellos que están fuera del pálido de los Vedas (como los budistas)
y también de los herejes (como Advaitins) no son valiosos y,
por lo tanto, deben ser ignorados.

बाह्यकुदृष्टिशास्त्रङ्गळ् अत्यन्तासारङ्गळागैयालेयनु-पादेयङ्गळ्.

वेदत्तिल् पूर्व-भागत्तिल्
ऐहिक-फल-साधन–कर्म-प्रतिपादकम् आऩ प्रदेशम्
अल्प-सारम् आगैयाल् अनुपादेयम्.

In the first part of the Veda, the portion which treats of rites leading to the attainment of worldly goods is only of very slight value and hence not to be resorted to.

En la primera parte del Veda,
la parte que trata de ritos
que conducen al logro de bienes mundanos
es solo de muy ligero valor y,
por lo tanto, no se recurrirá.

वेदत्तिल् पूर्वभागत्तिल् ऐहिकफलसाधन कर्मप्रतिपादकमाऩ प्रदेशम् अल्पसारमागैयालनुपादेयम्.

आमुष्मिक प्रतिपादकांशम्
ऐहिक-फलत्तिऱ्‌ काट्टिल् अतिशयित फलत्तैय् उडैत्त्-आगैयाले
सिलर्क्कु सारम् ऎऩ्ऩव् आय् इरुन्ददेय् आगिलुम्
दुःख-मूलत्वादि दोष-दुष्टम् आगैयाले अनुपादेयम्.

That part which treats of the attainment of the good things of svarga after death, though it may appear valuable to somé as leading to fruits higher than worldly goods is of no use, as, in the final estimate, they are based on sorrow and have other objectionable features.

Esa parte que trata el logro de las cosas buenas de Svarga después de la muerte,
aunque puede parecer valiosa para Somé
como lo que conduce a frutas más altas que los bienes mundanos
no es útil,
ya que, en la estimación final,
se basan en la tristeOtras características objetables.

आमुष्मिक प्रतिपादकांशम् ऐहिकफलत्तिऱ्‌ काट्टिल् अतिशयित फलत्तैयुडैत्तागैयाले सिलर्क्कु सारमॆऩ्ऩ वायिरुन्ददेयागिलुम् दुःखमूलत्वादि दोषदुष्टमागैयाले अनुपादेयम्.

आत्म–तत्-प्राप्ति-साधन-मात्रत्तै प्रतिपादिक्कुम् अंशमुम्
सार-तरम् आग इरुन्ददेय् आगिलुम्
अदिलुम् अत्यन्तातिशयितम् आऩ परमात्मानुभव-सापेक्षर्क्कु अनुपादेयम्.

That part, too, which treats of the realisation of one’s own soul and the means thereof, though a little more valuable, is not of value to those who desire the enjoyment of the Supreme Self.

Esa parte también,
que trata la realización de la propia alma y los medios de la misma,
aunque un poco más valiosos,
no es de valor para aquellos
que desean el disfrute del ser supremo.

आत्म तत्प्राप्तिसाधनमात्रत्तै प्रतिपादिक्कुम् अंशमुम् सारतरमाग इरुन्ददेयागिलुम् अदिलुम् अत्यन्तातिशयितमाऩ परमात्मानुभवसापेक्षर्क्कु अनुपादेयम्.

परमात्म–-तत्-प्राप्ति–-तद्-उपायङ्गळै वॆळिय् इडुम् प्रदेशं
सारतमम् आगैयाले
विवेकिक्कु उपादेयम्.

To the man of discerning wisdom, the part of the Veda which treats of the Supreme Brahman, the attainment of Brahman and the means thereof is the most valuable, and is therefore to be preferred.

Para el hombre de sabiduría exigente,
la parte del Veda que trata al Supremo Brahman,
el logro de Brahman
y los medios de los mismos
es el más valioso
y, por lo tanto, debe preferirse.

परमात्म–तत्प्राप्ति–तदुपायङ्गळै वॆळियिडुम् प्रदेशं सारतममागैयाले विवेकिक्कु उपादेयम्.

THE THREE MYSTERIES ARE THE MOST IMPORTANT.

Los tres misterios son los más importantes.

अव्व्-अंशत्तिलुम्
प्रधान-प्रतितन्त्रङ्गळ् आऩ तत्त्व-हितङ्गळ् उडैय संग्रहम् आगैयाले
मिगवुम्+++(=अत्यन्त)+++ सारतमम् आय् इरुक्कुम् रहस्य-त्रयम् .

Even there, the three Mysteries (mantras) which are, as it were, an epitome of the truths that ought to be known and of the means of attaining salvation, which are the distinctive, unique and exclusive doctrines (of our viśiṣṭādvaita system) are invaluable and therefore to be most preferred.

Incluso allí, los tres misterios (mantras) que son, por así decirlo,
un epítome de las verdades que deberían ser conocidos
y de los medios para alcanzar la salvación,
que son las doctrinas distintivas, únicas y exclusivas (de nuestro sistema Viśiṣṭādvaita) invaluable
y, por lo tanto, para ser más preferido.

अव्वंशत्तिलुम् प्रधानप्रतितन्त्रङ्गळाऩ तत्त्वहितङ्गळुडैय संग्रह मागैयाले मिगवुम् सारतममायिरुक्कुम् रहस्यत्रयम् .

आगैयाले

“बहुभ्यश् च महद्भ्यश् च
शास्त्रेभ्यो मतिमान् नरः ।
सर्वतस् सारम् आदद्यात्
पुष्पेभ्य इव षट्पदः ॥”

ऎऩ्गिऱप् पडिये +++(5)+++

As stated in the śloka ⁷ " From the many and great śāstras, the wise man should choose only that which is most valuable as the bee takes in the honey from the flowers,” the jīva who thirsts for mokṣa should prefer as invaluable these three mysteries (mantrās.)

Como se indica en el Śloka ⁷

“De los muchos y grandes Śāstras,
el hombre sabio debe elegir
solo lo que es más valioso
ya que la abeja toma la miel de las flores”,

el Jīva que “Thirsts for Mokṣa”
debe preferir como invaluable
Estos tres misterios (mantrās).

आगैयाले “बहुभ्यश्च महद्भ्यश्च शास्त्रेभ्यो मतिमान्नरः । सर्वतस्सारमादद्यात् पुष्पेभ्य इव षट्पदः ॥” ऎऩ्गिऱप्पडिये

“अमैया+++(=अपर्याप्तम्)+++ इवै” ऎऩ्ऩुम् आसैयिनाल् अऱु+++(=६*)+++-मूऩ्ऱ्+++(=३)+++-उलगिल् +++(→१४ विद्यास्थानानि, ४ उपवेदाः)+++
सुमैय्+++(=भार)+++ आऩ कल्विगळ् सूऴ+++(=पूर्ण)+++-वन्दालुम् “तॊगैय्+++(=गणना[मात्रम्])+++ इवैय्” ऎऩ्ऱु
इमैया+++(=अनिमेशक)+++ इमैयवर्+++(=निमेश-चर्म-वन्तः)+++ +++(→उत्कृष्ट-ज्ञानवन्तो नित्यसूरयः)+++ एत्तिय+++(=स्तुत)+++ ऎट्ट्+++(-अक्षर)+++-इरण्ड् ऎण्णिय+++(=गणयन्तः)+++ नम्-
समयासिरियर्+++(=समयाचार्याः)+++ सदिर्क्कुम्+++(=चतुरता)+++ तनि-निलै तन्दनरे. (9)

As if what has been already learnt is not enough, the eighteen subjects of study may confront us like burdens (on the intellect); but they add only to the number (and are of no use). Therefore the ācāryas of our system (Visiştādvaitam) have, with wise discrimination, given us what the Nitya-sūris whose wisdom never languishes (literally “who never wink”) speak of in exalted terms.
namely, the ’eight’ (aṣṭākṣara) and the two’ (viz) the Dvayam and the carama śloka’

Como si lo que ya se ha aprendido
no fuera suficiente,
los dieciocho sujetos de estudio pueden confrontarnos como cargas (en el intelecto);
Pero se suman solo al número (y no sirven de nada).
Por lo tanto,
los ācāryas de nuestro sistema (Visiştādvaitam) tienen,
con una sabia discriminación,
dados
de lo que el nitya-sūris cuya sabiduría nunca languidece
(literalmente “que nunca guiño “)
hablan en términos exaltados -
A saber,
el ‘ocho’ (aṣṭākṣara)
y elDos ‘(a saber) el dvayam y el carama śloka’

अमैया इवै ऎऩ्ऩुमासैयिनाल् अऱुमूऩ्ऱुलगिल्
सुमैयाऩ कल्विगळ् सूऴवन्दालुम् तॊगैयिवैयॆऩ्ऱु
इमैया इमैयवरेत्तिय ऎट्टिरण्डॆण्णिय नम्
समयासिरियर् सदिर्क्कुम् तनि निलै तन्दनरे. (9)

शाखानाम् उपरि स्थितेन मनुना मूलेन लब्धात्मकः
+++(स-दास्य-वृत्तिः→)+++ सत्ता-हेतुः सकृज्-जपेन, सकलं कालं द्वयेन क्षिपन् +++(शरणागतिगद्यो रङ्गादेशम् अनु)+++ ।
वेदोत्तंस-विहार-सारथि-दया-गुंफेन विस्रंभितः
+++(आऽनुभव-)+++सारज्ञो यदि कश्चिद् अस्ति भुवने +++(अग्रय् उक्तानि लिङ्गानि दर्शयन्)+++, नाथस् स यूथस्य नः ॥ ९ ॥+++(5)+++

सारनिष्ठा भाष्यादिज्ञानाद् अपि मुख्या।

The basic mantra (mūlamantra) called aṣṭākṣara shines conspicuously in the Upaniṣads (literally, the end of the various branches of the Veda). If there is any one endowed with discriminating wisdom who has understood from that mantra the truth about his essential nature, and if he spends all his time in uttering the Dvayam which, even at a single utterance, can produce the fruition of the desire for the ultimate goal of life and if he has also absolute faith in the means of salvation taught with compassion in the carama śloka by Śrīkṛṣṇa who, for his sport or lila, became the charioteer, and, who is the crest jewel, as it were, of the Vedas - if there is any such person (at all) in the world, he will be the leader of all our hosts.

El mantra básico (Mūlamantra) llamado Aṣṭākṣara
brilla notablemente en los Upaniṣads (literalmente, el final de las diversas ramas del Veda).
Si hay alguien dotado de una sabiduría discriminatoria que ha entendido de ese mantra la verdad sobre su naturaleza esencial,
y si pasa todo su tiempo en pronunciar el dvayam
que, incluso en una sola expresión,
puede producir la fructificación del deseo por el deseo del Objetivo final de la vida
y si él también tiene una fe absoluta en los medios de salvación
que se enseña con compasión en el carama Śloka por Śrīkṛṣṇa
que, por su deporte o Lila, se convirtió en el auriga,
y, que es la joya de la cresta,
por así decirlo, deLos Vedas:
si hay alguna persona (en absoluto) en el mundo,
será el líder de todos nuestros anfitriones.

शाखानामुपरि स्थितेन मनुना मूलेन लब्धात्मकः
सत्ताहेतुः सकृज्जपेन सकलं कालं द्वयेन क्षिपन् ।
वेदोत्तंस विहार सारथि दया गुंभेन विस्रंभितः
सारज्ञो यदि कश्चिदस्ति भुवने नाथस्स यूथस्य नः ॥ ९ ॥