regex ([िइेी])त(ि|्य) …
॥ श्रीः ॥ श्रीसारबोधिन्यां आचार्यकृत्याधिकारः ॥
पदयोजनभागस्य व्याख्यां कृत्वा मनोहराम् ।
सह पत्न्या विशालाक्ष्या सन्तुष्टहृदयो भृशम् ॥
सम्प्रदाय प्रक्रियाख्य भागस्य च नृकेसरी ।
अतः परं वितनुते व्याख्यां श्री सारबोधिनीम् ॥
कीऴिल् पदवाक्ययोजनारूपतृतीयभागत्तै यरुळिच्चॆय्दु सम्प्रदाय प्रक्रियाभागरूपमाऩ चतुर्थभागत्तै अरुळिच्चॆय्यक् करुदि आचार्यकृत्याधिकार शिष्यकृत्याधिकार निगमनाधिकाररूपाधिकारत्रय घटितमाऩ इन्द पेटिकैयिल् मुदलिल् आचार्यकृत्यङ्गळैच् चॊल्लप्पोगिऱवराय् प्रथमश्लोकत्ताल् सत्सम्प्रदायप्रवर्तनमे आसार्यऩुक्कु प्रधानकृत्यमॆऩ्ऱु रूपकोक्तियाले विशदमागवरुळिच्चॆय्गिऱार् अधिजिगमिषुराद्यमिति । त्रिधाम्नः – ‘‘अम्भस्य पारे भुवनस्य मध्ये नाकस्य पृष्ठे’’ ऎऩ्ऱु श्रुतङ्गळाऩ मूऩ्ऱु स्थानङ्गळैयुडैयवऩाय्, अत एव त्रिधामा ऎऩ्ऱु पेर्बॆऱ्ऱवऩुमाऩ भगवाऩुडैय, आद्यं - मुदलाऩ, अत एव श्रेष्ठमाऩ, दिव्यं – अप्राकृतमाऩ, धाम – परम धामत्तै, परमपदत्तैयॆऩ्ऱबडि। अधिजिगमिषुः - अडैय वेण्डुमॆऩ्ऱु इच्चैयुडैय, इङ्गिरुन्दु शास्त्रवश्यऩाय्, सङ्कुचितज्ञानऩाय्प् पण्णुम् कैङ्गर्यत्तिल् अलम्बुद्धियैयुडैयवऩाय् ज्ञानविकासत्तोडु परमपदत्तिल् निरपराधमागप् पण्णुम् कैङ्गर्यत्तिल् अदिग आसैयाले परमपदप्रेप्सुवाऩ ऎऩ्ऱबडि। आर्यः – आसार्यऩाऩवऩ्, श्रुतेति । श्रुत – ‘‘संवत्सरं तदर्धं वा मासत्रयमथापि वा । परीक्ष्य विविधोपायैः कृपया निःस्पृहो वदेत्’’ इत्यादिशास्त्रङ्गळिऱ् सॊल्लप्पट्ट विविधपरीक्षा –नानाविधपरीक्षै, अदावदु प्रजापतिविद्यैयिल् ब्रह्मा इन्द्रऩैक् कुऱित्तु ‘‘ वसापराणि द्वात्रिंशतं वर्षाणि’’ ऎऩ्ऱु बहुकालयापनम् पण्णि शिष्यऩुक्कु उपदेशिक्कप्पोगिऱ विद्यैयिल् विडामुयऱ्सि यिरुक्किऱदावॆऩ्ऱु परीक्षित्ताऱ्पोलवुम्, प्रश्नोपनिषत्तिल् सुकेशादिगळै पिप्पिलादर् ‘‘तान् ह स ऋषिरुवाच भूय एव तपसा ब्रह्मचर्येण श्रद्धया संवत्सरं वत्स्यथ यथाकामं प्रश्नान् पृच्छथ यदि विज्ञास्यामो सर्वं ह वो वक्ष्याम इति’’ ऎऩ्ऱु संवत्सरकालयापनेन अवर्गळुडैय तपोब्रह्मचर्यादिनिष्ठैयै परीक्षित्ताऱ्पोलवुम्, मुदलिल् शिष्यऩुक्कु कालयापनपरीक्षैयुम् पिऩ्बु समिज्जल पुष्पाहरणहोमधेनुपरिरक्षणादिपरीक्षैकळुम्। शोधिते - इवैगळाले अविकृतमनस्कतया शोधिक्कप्पट्ट, क्वापि - दुर्लभमाऩ ऒरु, पात्रे – पात्रभूतऩाऩ शिष्यऩिडत्तिले, रूपकोक्तियागैयाले शैथिल्यमिल्लामलिरुक्किऱदा अऴुक्कऩ्ऱिक्केयिरुक्किऱदा ऎऩ्ऱु पार्त्तु शोधिक्कप्पट्ट दीपपात्रत्तिले ऎऩ्ऱुम् अर्थम् कॊळ्वदु। अनघगुणदशायां – रजस्तमस्सु कलसाद सत्वोन्मेष दशैयिल्, अन्यत्र शुद्धमाऩ सूत्ररूपमाऩ तिरियिल्, आहितस्नेहं – विहितप्रेम यथा तथा; निरतिशयप्रीतियोडे ऎऩ्ऱबडि। अन्यत्र निहिततैलम्, ऎण्णॆयैच् चेर्त्तु ऎऩ्ऱबडि। निरपायं – नाशरहितम्, प्रवाहतो नित्यमॆऩ्ऱबडि। इदु लौकिकदीपव्यावृत्तम् विशेषणम्। सम्प्रदायप्रदीपं – सम्प्रदायमावदु परमाचार्यऩाऩ भगवाऩैत् तुडङ्गि विच्छेदमिऩ्ऱिये परम्परया उपदेशिक्कप् पडुगिऱ मन्त्रविशेषमुम् शास्त्रविशेषमुम्। अदुवागिऱ प्रदीपत्तै, अज्ञानान्धकारनिवर्तनत्तालुम् सम्यक्पदार्थप्रदर्शनत्तालुम् सम्प्रदायत्तिऱ्कु प्रदीपत्वेन रूपणम्। प्रदिशति – प्रदिशेत् । ‘‘पात्रस्थमात्मज्ञानन्तु कृत्वा पिण्डं समुत्सृजेत् । नान्तर्धाय स्वयं याति जगद्बीजमबीजकृत्’’ ऎऩ्ऱु सम्प्रदायत्तै पात्रत्तिलुपदेशित्ते पोगवेण्डुमॆऩ्गैयाल् प्रदिशति ऎऩ्गिऱ लट्टै प्रदिशेत् ऎऩ्ऱु विधिपरमागवे कॊळ्ळवेण्डुम्।
इप्पडि आचार्यऩुक्कु विहितमाऩ सम्प्रदायप्रदानत्तिऩ् प्रकारत्तै विशदमाग वरुळिच् चॆय्गिऱार् इप्पडि गुरुर्गरीया नित्यादिना । सम्प्रदाय प्रदानत्तिऱ्कु मुऩ् सॆय्यवेण्डिय आचार्यऩुडैय कृत्यत्तै काट्टुगिऱार् सिंहीस्तन्यम् पोले ऎऩ्ऱारम्बित्तु ताङ्गळुमनुसन्धित्तु ऎऩ्ऩुमळवाल्। विजातीयर्क्कु - अस्मत्सिद्धान्तबहिर्भूतरुक्कु, रसमावदु याथार्थ्यम् भगवच्छेषत्वादि । तॆरियाद - ज्ञातमागाद, रहस्यत्रय - मूऩ्ऱु रहस्यङ्गळुडैयसिंहीस्तन्यम् - सिंहियिऩ् वयिऱ्ऱिल् पिऱन्द सिंहक्कुट्टिक्कऩ्ऱि इतरर्गळुक्कु अऱिय मुडियादाप्पोले, नम् सिद्धान्तिकळुक्कऩ्ऱि इतरर्गळुक्कुत् तॆरिन्दु कॊळ्ळ मुडियाद शेषत्वादिरसङ्गळैयुडैय रहस्यत्रयङ्गळुडैय ऎऩ्ऱबडि। आचार्यऩुक्कु रहस्यार्थोपदेशार्हपात्रङ्गळैयुम् तदनर्हपात्रङ्गळैयुम् प्रमाणङ्गळाले प्रदर्शनम् पण्णु किऱार् यो गोपायतीत्यादि । इदिऩर्थम् - यावऩॊरुवऩ् इन्द रहस्यार्थङ्गळै अयोग्यर् कळुक्कु उपदेशिक्कामल् रक्षिक्किऱाऩो, शिष्यगुणपूर्तियुळ्ळ पुत्रशिष्यादिगळुक्कु नऩ्ऱाग उपदेशिक्किऱाऩो अवऩ् ऎऩक्कुम् पूज्यऩावाऩ्। इदैक्केट्ट उङ्गळुक्कु मङ्गळमुण्डागक्कडवदु नाऩ् पोगिऱेऩ् ऎऩ्बदु इदन्ते इति । इदिऩर्थम् - इदं – उऩक्कुपदिष्टमाऩ इन्द गीताशास्त्रम्, ते - उऩ्ऩाले, अतपस्काय – सदाचार्यपर्यन्तमाऩ तपः पूर्तिरहितऩुक्कुम्, न च वाच्यं – उपदेश्यमऩ्ऱु। अभक्ताय – तपः पूर्तियिरुन्दालुम् देवतैयाऩ ऎऩ्ऩिडत्तिलुम् उपदेशिक्कैयाल् आचार्यऩाऩ उऩ्ऩिडत्तिलुम् ‘‘यस्य देवे परा भक्तिः’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ परभक्तियिल्लादवऩुक्कु ऒरु कालत्तिलुम् उपदेश्यमऩ्ऱु। अशुश्रूषवे - अप्पडि भक्तऩायिरुन्दालुम् श्रवणेच्छैयिल्लादवऩुक्कुम् गुरुशुश्रूषारहितऩुक्कुम् उपदेशिक्कत्तक्कदऩ्ऱु। न च मामिति । ऎऩ्ऩैक्कुऱित्तु ऎवऩ् असूयैप्पडुगिऱाऩो (ऎऩ्ऩुडैय सद्गुणङ्गळिलेये दोषत्तै आरोपिक्किऱाऩो) अवऩ् पॊरुट्टुमुपदेश्यमऩ्ऱु। इङ्गु अभ्यसूयवे ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् पृथग्वाक्यमागच् चॊऩ्ऩदु असूयाळुक्कु अत्यन्तानर्हताद्योतनार्थम्। इङ्गु प्रत्येकं नञ् प्रयोगत्ताले प्रत्येकत्तिऱ्के उपदेशानर्हतै द्योतितमागिऱदु। य इममिति । इदिऩर्थम्:- यावऩॊरुवऩ् मिगवुम् मऱैक्कक्कूडियदाऩ इन्द गीताशास्त्रत्तै ऎऩ्ऩिडत्तिलुम् उपदेष्टाक्कळिडत्तिलुम् भक्तियुळ्ळवर्गळुक्कु उपदेशिक्किऱाऩो अवऩ् ऎऩ्ऩिडत्तिल् परभक्तियै यडैन्दु अन्ततः परमपदनिलयऩाऩ ऎऩ्ऩैये यडैवाऩ्, अदिल् संशयमिल्लैयॆऩ्गै। नावेदनिष्ठस्येत्यादि । इव्वचनङ्गळ् भारतत्तिल् शान्तिपर्वत्तिल् वसिष्ठकराळसंवादत्तिलुळ्ळवै। विवित्समानस्य – ज्ञानसम्पादनत्तिल् आसैयुळ्ळवऩुक्कु, शुश्रूषोः ऎऩ्ऱबडि। विबोधकारकं – ज्ञानत्तै युण्डु पण्णक्कूडियदु। प्राबोधहेतोः – विशेषज्ञानसम्पादनार्थम्, प्रणतस्य - प्रणिपतनम् पण्णिवऩुक्कु, शासनम् - भगवदाज्ञानिर्णयजनकमाऩ शास्त्रम्, अनृतात्मने – असत्यस्वभावाय, शठाय – गूढमागविप्रियत्तैप् पण्णुगिऱवऩ्बॊरुट्टुम्, क्लीबाय – जन्मान्तरत्तिल् कॊडिय पाबम् पण्णि कर्माद्यनर्हऩाय्प् पिऱन्द नपुंसकऩिऩ् पॊरुट्टुम्, जिह्मबुद्धये – कुटिलबुद्धियै अदावदु सर्वार्थङ्गळैयुम् विपरीतमाग ग्रहिक्कुम् तामसबुद्धियै युडैयवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, पण्डितज्ञाय- तऩ्ऩैये पण्डितऩाग ऎण्णुमवऩ्बॊरुट्टुम्, परोपतापिने - पिऱर्गळुक्कु उपतापत्तैच् चॆय्गिऱवऩ् पॊरुट्टुम्, न देयं – उपदेश्यमऩ्ऱु। इप्पडिअनुपदेश्यपात्रत्तैच् चॊल्लि इऩि उपदेश्यपात्रङ्गळैच् चॊल्ल आरम्बिक्किऱार् देयं त्वयेदमिति । श्रद्धान्विताय – रहस्यार्थश्रवणत्तिल् त्वरैयुडैयवऩ् पॊरुट्टुम्, गुणान्विताय – शमदमादिगुणमुडैयवऩ्बॊरुट्टुम्, परापवादाद्विरताय – परापवादत्तिल् निऩ्ऱुम् सर्वदा विरतऩाऩवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, विशुद्धयोगाय – अनन्यमाऩ भक्तियुडैयवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, बुधाय – उपदिष्टार्थ ग्रहणधारणक्षमऩिऩ् पॊरुट्टुम्, क्रियावते – अनुष्ठानशीलऩिऩ्बॊरुट्टुम्, क्षमिणे – अनुष्ठानादिजनितश्रमत्तै सहित्तुक्कॊळ्ळुगिऱवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, हिताय – लोकहिताय, विविक्तशीलाय – एकान्तवासत्तैये स्वभावमागवुडैयवऩिऩ्बॊरुट्टुम्, विधिप्रियाय - शास्त्रत्तिल् सॊऩ्ऩ कर्मविधानत्तिल् प्रीतियुळ्ळवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, अदावदु शास्त्रविहितमाऩ कर्मत्तै यथाशक्ति अनुष्टित्ते तीरवेण्डुमॆऩ्गिऱ प्रीतियुळ्ळवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, विजानते – कृतज्ञाय, हितेति । हिदङ्गळाऩ क्षमादमङ्गळै उडैयवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, नित्यात्मसमाय देहिनां – देहिकळुक्कु सर्वकालत्तिलुम् प्रियत्वेनात्मतुल्याय, सर्वदेहिकळुक्कुम् सर्वकालत्तिलुम् आत्मवत् प्रियऩायिरुक्किऱवऩिऩ् पॊरुट्टुम्, सर्वभूत सुहृदे इति यावत् । एतत् – इन्द रहस्यम्, विशुद्धं परं ब्रह्माहुः – हेयप्रतिभटमाऩ परब्रह्मप्रतिपादकमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱार्गळ्। महाऩ्गळ् इति शेषः । आगैयाले इदु पूर्वोक्तमाऩ गुणङ्गळिल्लादवऩुक्कु उपदेशिक्कत् तक्किऩदऩ्ऱु। अप्पडि उपदेशित्ताल् अन्द उपदेशमाऩदु उपदेष्टावाऩ आसार्यऩै श्रेयस्सोडे सेर्क्कादु। अप्पडि उपदेशिक्किऱवऩुक्कु श्रेयस्सु उण्डागादॆऩ्ऱु करुत्तु।
एऩॆऩ्ऱाल्, अपात्रदानात् - गुणहीनऩाऩ अपात्रत्तिले रहस्यत्तै उपदेशित्तदाल्, पृथ्वीमिति । काडुम् मेडुमायुळ्ळ इन्द पूमियै रत्नङ्गळाले परिपूर्णमागप् पण्णिक्कॊडुत्तालुम् कॊडुक्कलाम्; इन्द रहस्यमाऩदु व्रतहीनऩुक्कुक् कॊडुक्कत्तक्किऩदऩ्ऱु। इन्द उत्कृष्टमाऩ रहस्यमाऩदु जिदेन्द्रियऩायिरुक्किऱबात्तिरत्तिऩ् पॊरुट्टु सम्शयमऩ्ऱिक्के अवश्यमागक् कॊडुक्कत्तक्किऩदु। कराळ ऎऩ्गिऱदु जनकवंशीयराऩ कराळराजाविऱ्कु सम्बोधनम्। एतत्परं ब्रह्म – परब्रह्मप्रतिपदकमाऩ इन्द रहस्यम्, परममित्यादिगळ् परब्रह्मत्तुक्कु विशेषणङ्गळ्। सत्पात्रम् लभियाविडिल् सॆय्वदावदु ऎऩ् ऎऩ्ऩिल् सॊल्लुगिऱदु विद्ययैवेति । इदु मऩुस्मृतिवसऩम्। ब्रह्मवादिगळ् सत्पात्रम् किडैक्कादबोदु ब्रह्मविद्यैयोडु कूड मरित्ते पोग वेण्डुमेयॊऴिय घोरमाऩ आबत्तिलुम् ब्रह्मविद्यैयागिऱ बीजत्तै, इरिणे – अपात्रमागिऱ ऊषरक्षेत्रत्तिल् विदैक्कगूडादु। अपात्रत्तिल् ब्रह्मविद्यैयै उपदेशिक्कक् कूडादु ऎऩ्ऱबडि। ऊषरवाचकमाऩ इरिणशब्दत्ताले रूपितर्गळैक् काट्टुगिऱार् मूर्खाश्चेति । साधूनां लिङ्गमास्थिता इति । साधुक्कळुडैय वेषत्तै धरित्तवर्गळाय्क्कॊण्डु धर्मिष्ठर् कळैयुम् बाधिप्पार्गळ्। आगैयाल् अवर्गळोडु सहवासम् कूडादॆऩ्ऱुगरुत्तु। आऩालुम् सिल आचार्यर्गळ् ऒरु पक्कत्तिल् मोक्षार्थमाऩ अनुष्ठानत्तिल् कुशलर्गळाय् ऒरु पक्कत्तिल् लोकानुसारत्ताले पण्डितम्मन्यर्गळोडुम् सहवसित्तुप्पोगिऱार्गळे ऎऩ्ऩिल्? अन्द आचार्यर्गळ् पिऩ्बट्टवर्गळागच् चॊल्लप्पडुगिऱार्गळॆऩ्गिऱार् एकतस्त्विति । पश्चादुदीरितः – अधमरागच् चॊल्लप्पट्टवर्। इप्पडि लोकानुसारमिऩ्ऱिक्के केवलापवर्गार्थम् अनुष्ठिक्कुम् आचार्यर्गळ् किडैप्पर्गळो वॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् भवन्ति बहवो मूर्खाः क्वचिदेको विशुद्धधीरिति । इङ्गु एकशब्दत्तालुम् क्वचिच्छब्दत्तालुम् अप्पडिप्पट्ट आचार्यऩुक्कु दौर्लभ्यम् सूचितम्। अप्पडि ऒरुवऩिरुन्दाल् पलबेर्गळाऩ मूर्खर्गळुक्कु भयन्दु तऩ् अनुष्ठानत्तिल् निऩ्ऱुम् नऴुग नेरिडुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् त्रासितोऽपि सदा मूर्खैरचलो यस्स बुद्धिमानिति । ऎवऩॊरुवऩ् मूर्खर्गळाले भयमुऱुत्तप्पट्टालुम् अपवर्गार्थमाऩ अनुष्ठानत्तिल् निऩ्ऱुम् चलिक्किऱ तिल्लैयो अवऩे बुद्धिमाऩाऩ आचार्यऩ्; विशुद्धधीः ऎऩ्ऱबडि। ननु शिष्यर्गळुक्कु उपदेशिप्पदऩ्ऱो मुख्यमाऩ आचार्यकृत्यम्। अन्द शिष्यर्गळ् वादकुशलर्गळाय् सिद्धान्त विरुद्धवादङ्गळैच्चॊल्लि आचार्यऩैये मोहिप्पित्तार्गळागिल् सॆय्वदॆऩ् ऎऩ्ऩ? ऎक्कालत्तिलुम्, विशेषमाग कलियुगत्तिल् ऒरुवऩिडत्तिल् विश्वासत्तैप् पण्णि उपदेशिक्कक्कूडादॆऩ्गिऱार् न विश्वास इति । इप्पडि ऒरुवऩै विश्वसित्तु उपदेशिक्कक्कूडादॆऩ्ऱु सॊल्लि, अव्वाचार्यऩुक्के सिल कर्तव्याकर्तव्यङ्गळै सॊल्लुगिऱार् गोपयन्निति । अपवर्गार्थमाऩ धर्मत्तै मऱैत्ते अनुष्ठिक्कक्कडवऩ्। अदै अपृष्टऩाय्क्कॊण्डे ऒरुवऩुक्कुम् सॊल्लक्कूडादु। सिलर्गळाल् केट्कप्पट्टालुम् रहस्यार्थङ्गळैयुम् सिद्धान्तार्थङ्गळैयुम् सॊल्लक्कूडादु ऎऩ्गै। इप्पडि ऒरुवऩैयुम् विश्वसित्तु उपदेशिक्कक्कूडादॆऩ्ऱाल् आचार्यकृत्यत्तिऱ्के लोपम् वारादो वॆऩ्ऩ? परीक्षितर्गळाऩ सिल शिष्यर्गळुक्के उपदेशिक्कलामॆऩ्गिऱार् आश्रितायातिभक्तायेति । आश्रिताय – सम्यगुपसन्नाय, न्यायेन पृच्छते – ‘‘तद्विद्धि प्रणिपातेन परिप्रश्नेन सेवया’’ इत्याद्युक्तन्यायत्ताले प्रश्नम् पण्णुगिऱवऩ् पॊरुट्टु, शौचयोगिने – करणत्रयशुद्धियुक्ताय, सर्वं वक्तव्यं – अनुष्ठेयमाऩ धर्मङ्गळुम् गुह्यङ्गळाऩ सिद्धान्तार्थङ्गळुम् अवश्यमाग उपदेश्यङ्गळॆऩ्गै। इप्पडि सच्छिष्यर्गळुक्के उपदेश्यमॆऩ्ऱु नियममिरुन्दालुम् ऒरुवऩ् वृत्तिकर्शितऩाय् खिन्नमनस्कऩायिरुन्दाल् अन्द दशैयिलुम् तऩ्ऩुडैय अर्थलाभादिगळै उद्देशित्तु उपदेशानर्हर्गळुक्कु शास्त्रत्तैच्चॊऩ्ऩालुम् अवऩुक्कु सन्मार्गत्तिल् निऩ्ऱुम् प्रच्युतियुण्डामॆऩ्गिऱार् आत्मपूजार्थमर्थार्थमिति । इप्पडि आपद्दशैयिलुम् अपात्रत्तिल् शास्त्रत्तैच् चॊल्लक्कूडादॆऩ्ऱु सॊल्लि अदै सिल अकृत्यङ्गळैच् चॆय्दालुम् सॆय्यलाम्; अपात्रत्तिल् शास्त्रत्तैच् चॊल्लक्कूडादॆऩ्ऱु सॊल्लि दृढीकरिक्किऱार् ऊषरे निवपेदिति । इप्पडि अयोग्यर्गळिऩ् पॊरुट्टु सामान्यमाग शास्त्रत्तै उपदेशिक्कलागा तॆऩ्ऱुम् योग्यर्गळुक्कु उपदेशिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱुम् सॊल्लि ‘‘तद्विष्णोः’’ ऎऩ्गिऱ प्रपत्तिकरणमन्त्रमाऩ मन्त्रराजविशेषम् उपदेशायोग्यर्गळुक्कु उपदेशिक्कलागादॆऩ्ऱुम् योग्यर्गळुक्के उपदेश्यमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुम् सात्यकितन्त्रश्लोकङ्गळै उदाहरिक्किऱार् न नास्तिकायेत्यादि । अनृजवे – करणत्रयसारूप्यमिल्लादवऩिऩ् पॊरुट्टु, अयं हि मन्त्रः – तद्विष्णोः ऎऩ्गिऱ इन्द मन्त्रमाऩदु, न तादृशः – अयोग्यर्गळुक्कु उपदेशिक्कत् तक्किऩदऩ्ऱु। ऋजुवायुम् गुरुभक्तऩायुम् विष्णुभक्तऩायुम् सर्वप्राण्यनुकूलऩायुमुळ्ळवऩुक्के इन्द मन्त्रम्आचार्यऩाले उपदेशिक्कत्तक्किऩदु। इप्पडि रहस्यार्थङ्गळै योग्यर्गळुक्के सॊल्ल वेण्डुमॆऩ्बदिलुम् अयोग्यर्गळुक्कुच् चॊल्लामल् रक्षिक्कवेण्डुमॆऩ्बदिलुम् नम्माऴ्वारुडैयवुम् तिरुमऴिसैप्पिराऩुडैयवुम् श्रीसूक्तिकळै प्रमाणीकरिक्किऱार् तॊण्डर्क्कमुदुण्ण इति । तॊण्डर्क्कु - कैङ्कर्यपरर्गळाऩ भगवद्भक्तर्गळुक्के, अमुदुण्ण - अमृतम्बोऩ्ऱ भगवदनुभवत्तैप् पण्णुगैक्कु, सॊऩ्मालैगळ् - मालैबोले भगवाऩुक्कु हृदयङ्गममाऩ सूक्तिमालैगळै, सॊऩ्ऩेऩॆऩ्गै। अन्दादिमेलिट्टु इति । अन्तादिरूपमाऩ (पूर्वगाथान्तिमपदोपक्रमोत्तरगाथारूपमाऩ) प्रबन्धत्तै, मेलिट्टु - व्याजमागक्कॊण्डु, आऴ्बॊरुळै - अतिगूढमाऩ रहस्यार्थङ्गळै। अऱिवित्तेऩ् - पामरर्गळुम् ऎळिदिल् तॆरिन्दु कॊळ्ळुम्बडि सॊऩ्ऩेऩ्, नीर् - नीङ्गळ्, तेर्न्दु - इन्द अन्दादियिऩ् वैभवत्तै परामर्शित्तु, सिन्दामल् - इदै अयोग्यर्गळुक्कु उपदेशियामल्। कॊळ्मिऩ् - ग्रहित्तुक् कॊळ्ळुङ्गोळ्। सात्यकितन्त्रादीत्यत्रादिपदत्ताले पूर्वोक्त तिरुवाय्मॊऴिक्कुम् तिरुवन्दादिक्कुम् ग्रहणम्। उपात्तवचनङ्गळिल् सॊल्लप्पट्ट असदुपदेशराहित्यसदुपदेश निरतत्वादिगुणङ्गळ् शरण्यऩभ्यनुज्ञैक्कु योग्यमाऩ सात्त्विकतास्तिक्यादिगुणत्तुक्कु उपलक्षणमॆऩ्गिऱार् शरण्यऩनुमति पण्णुम्बडिक्कीडाऩ इति । आस्तिक्यादीत्यत्रादिपदत्ताल् शमादिगळुक्कु ग्रहणम्। इप्पडिप्पट्ट गुणङ्गळै युडैय आचार्यर्गळ् रहस्यार्थङ्गळै दैवप्रकृतिकळुक्के उपदेशित्तुम् आसुरप्रकृतिकळुक्कुमऱैत्तुम् महाधनत्तै रक्षिप्पदुबोल् रक्षित्तुप् पोरुवार्गळॆऩ्गिऱार् अभयमिति । आगामिदुःखहेतुदर्शनत्ताले युण्डागुम् दुःखम् भयम्, तदभावः अभयम्। सत्वसंशुद्धिः – सत्वगुणत्तिऱ्कु संशुद्धिः, सत्वोद्रेक इति यावत् । अथवा सत्वस्य – अन्तःकरणस्य, संशुद्धिः – रजस्तमोगुणरहितत्वम्, ज्ञानयोगव्यवस्थितिः – प्रकृतिवियुक्तात्मस्वरूपसंशीलनम्, दानं – न्यायार्जितमाऩ धनत्तै सत्पात्तिरत्तिल् अर्पणम्, दमः – मऩस्सुक्कु विषयोन्मुख्यनिवृत्तियै योचिक्कै, यज्ञः – सात्त्विकत्यागयुक्तमाऩ भगवदाराधनपञ्चमहायज्ञाद्यनुष्ठानम्, स्वाध्यायः – ऎल्ला वेदङ्गळुम् सविभूतिकमाऩ भगवाऩैयुम् तदाराधनत्तैयुम् प्रतिपादिक्किऱदॆऩ्ऱॆण्णि वेदाभ्यासत्तैच् चॆय्दल्, तपः – कृच्छ्रचान्द्रायणाद्यनुष्ठानत्ताले कायक्लेशम् पण्णुदल्, आर्जवं - मऩोवाक्कायङ्गळुडैय प्रवृत्तिक्कु ऐकरूप्यम्, अहिंसा – सुखोदर्कमिल्लाद परपीडावर्जनम्, सत्यं – भूतङ्गळुक्कु हिदमाऩ यथादृष्टार्थवचनम्, अक्रोधः - अयलार्क्कु कष्टत्तै युण्डुबण्णक्कूडिय चित्तविकारमिल्लामै, त्यागः - तऩ्ऩुडैय हिदत्तिऱ्कु विरुद्धङ्गळैयॆल्लाम् विडुगै, शान्तिः – बहिरिन्द्रियङ्गळुक्कु विषयप्रावण्य निवृत्तियै परिसयम् पण्णिवैक्कै, अपैशुनं – परानर्थकरमाऩ वाक्यत्तै अन्यऩुडैय कादिल् सॊल्लामै, भूतेषु दया – भूतङ्गळुडैय दुःखत्तै सहिक्कामल् अदैप् पोक्कडिक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱ ऎण्णम्, अलोलुप्त्वं – विषयङ्गळिल् आसैयिल्लामै, मार्दवं – कठिनऩल्लामलिरुक्कै, साधुजनसंश्लेषार्हऩायिरुक्कै। ह्रीः - तप्पु नेर्न्दाल् लज्जिक्कै, अचापलं – स्पृहणीयमाऩ विषयमाऩदु ताऩाग सन्निहितमाऩालुम् सञ्जलऩागामै। तेजः – तऩ् अनुष्ठानविरोधिकळाऩ दुर्जनङ्गळालेयुम् इन्द्रियङ्गळालेयुम् अभिभविक्कक् कूडामै। क्षमा - इदरर् कळाल् पीडिक्कप्पट्टालुम् अवर्गळिडत्तिल् कोबमिऩ्ऱिये सहित्तुक्कॊळ्ळुगै। धृतिः – धैर्यम्; अदावदु पॆरिय आबत्तु नेर्न्दालुम् तऩक्कु विहिदमाऩ कृत्यङ्गळैच् चॆय्दे तीरवेण्डुमॆऩ्गिऱ दृढाध्यवसायम्। शौचं – बाह्यान्तरकरणङ्गळुक्कु शास्त्रविहितमाऩ कर्मार्हतापादनम्। अद्रोहः - इदरर्गळुडैय स्वच्छन्दवृत्तियैत् तडैसॆय्यामलिरुक्कै। नातिमानिता – तऩक्कु उसिदमल्लाद गर्वमऱ्ऱिरुक्कै। द्विविध इति । इदऱ्कु अर्थम्। अयं - उलगत्तिल् काणप्पडुम् भूतङ्गळिऩ् सृष्टि दैवमॆऩ्ऱुम् आसुरमॆऩ्ऱुम् इरण्डुवगैप्पट्टदु। अदिल् दैवमॆऩ्बदु विष्णुभक्तियिलेये आसक्तियुळ्ळदागियिरुक्कुम् ऎऩ्गै। इप्पडिप्पट्ट दैवप्रकृतिकळुक्कुम् सनियममाग उपदेशिप्पार्गळॆऩ्गिऱार् संवत्सरमिति । मेल् मेल् अल्बगालत्तैच् चॊऩ्ऩदु परीक्षैयिऩ् आवश्यकत्वद्योतनार्थम्। विविधोपायैः – मुऩ् व्याख्यातमाऩ कालयापनजलाहरणादिगळाऩ उपायङ्गळाले, निस्स्पृहस्सन् – ख्यातिलाभपूजादिगळिल् आसैयऱ्ऱवऩाय्क्कॊण्डु, वदेत् – रहस्यार्थङ्गळैच् चॊल्लक्कडवऩ्। यदृच्छयेति । देशान्तरनिवासिकळाय् यादृच्छिकमाग वन्दु उपसन्नर्गळाऩवर्गळ् नारायणरतर्गळाग इरुन्दाल् अवर्गळुक्कु इष्टमाऩ अर्थङ्गळै चिरकालपरीक्षैयिल्लामले उपदेशिक्कलामॆऩ्गै। श्रुतादिति । भावेक्तः । तऩक्कुक् केट्कवेण्डियदाऩ रहस्यङ्गळुडैय श्रवणत्तैक् काट्टिलुम् वेऱु विषयङ्गळिल् अलम्बुद्धियैयुडैयवऩाय् (वेऱु विषयत्तिल् आसैयऱ्ऱवऩाय्) केट्कवेण्डिय रहस्यार्थश्रवणत्तिलेये कुदूहलत्तै युडैयवऩाय्, अदिलेये उत्कटेच्छैयै उडैयवऩाय् ऎऩ्गै। अषट्कर्णमाग - आऱु कादिल्लाद पडि, शिष्टाचार्यव्यतिरिक्तमाऩ मूऩ्ऱावदु मऩिदऩ् केळादबडि ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।
इदऩाल् ‘‘कथयामि यथापूर्वं दक्षाद्यैर्मुनिसत्तमैः । पृष्टः प्रोवाच भगवानब्जयोनिः पितामहः ॥ तैश्चोक्तं पुरुकुत्साय’’ इत्यादिवचनङ्गळिल् ऒरु आसार्यऩ् बहुशिष्यर्गळुक्कुम्, अनेग आसार्यर्गळ् ऒरु शिष्यऩुक्कुम् रहस्यार्थङ्गळै उपदेशित्तदागच् चॊल्लियिरुप्पदुम्, अद्य यावत् ऒरु आसार्यऩ् बहुशिष्यर्गळुक्कु एककालत्तिल् रहस्यार्थङ्गळै उपदेशित्तुप् पोरुवदुम् विरुद्धमागादु ऎऩ्ऱु ज्ञापितमायिऱ्ऱु। डम्भ इति । डम्भः - तऩ्ऩै धार्मिकऩ् ऎऩ्ऱुसॊल्ल वेण्डुमॆऩ्ऱु ऎण्णि धर्मत्तै अनुष्ठिक्कै। दर्पः – कृत्याकृत्यङ्गळैत् तॆरियादबडि पण्णुम् अतिसन्तोषम्। अतिमानः - तऩ् विद्यैक्कुम् आभिजात्यत्तुक्कुम् अनुगुणमिल्लाद चित्तसमुन्नतिः । पारुष्यं – साधुक्कळ् वॆऱुक्कुम्बडियाऩ स्वभावम्। अज्ञानं – परावरतत्त्वत्तैप् पिरित्तु अऱियामै, इवैगळ् आसुरसम्पत्तिल् अभिजातऩुक्कु उण्डागुम्। विपरीतस्तथासुरः – विष्णुभक्तिपरमाऩ दैवप्रकृतिक्कु विपरीतमाऩ (अदावदु) विष्णुद्वेषमुडैयदाऩ सृष्टियाऩदु आसुरमॆऩ्गै। मऱैत्तु - आच्छादनम् पण्णि, सीरिय धनमुडैयार् - श्लाघ्यमाऩ धनमुडैयवर्, सेमित्तु वाऴुमाप्पोले - समयम् नेर्न्दबोदु उसिदमाग सॆलवु सॆय्यलामॆऩ्ऱॆण्णि निक्षेपित्तु वैत्तु वाऴुमाप्पोले, चरितार्थराय् वर्तिप्पार्गळ् - कृतार्थराग ऎण्णि इरुप्पार्गळ्। इदऩाल् असदुपदेशम् कूडादॆऩ्बदिलुम् सदुपदेशम् सॆय्यवेण्डुमॆऩ्बदिलुम् शिष्टाचाररूपप्रमाणम् काट्टप्पट्टदु। इप्पडि सीरिय विद्यैयैयुडैय आसार्यगळ् परमास्तिकऩाय् अल्पश्रुतऩाऩ शिष्यऩुम्, तथाविधर्गळाऩ तऩ्ऩैयाश्रयित्त स्त्रीशूद्रर्गळुम् नऩ्ऱाग अऱियुम्बडि उपदेशिप्पर् कळोवॆऩ्ऩ, अवर्गळुडैय उपदेशप्रकारत्तै द्राविडवाक्यङ्गळालुम् ऒरु श्लोकत्तालुम् अनुवदित्तुक् काट्टुगिऱार् इवर्गळ् देहेन्द्रियेत्यादियाल्। इवर्गळ् - आसार्यर्गळ्, इवर्गळ् तत्त्वत्तैयुम् हिदत्तैयुम् उत्तरकृत्यत्तैयुम् सुरुङ्गवरुळिच् चॆय्वार्गळ् ऎऩ्ऱन्वयम्। देहेन्द्रियादीति - अचेतनतत्त्वोपदेशम्। नित्यऩायिरुप्पाऩॊरु आत्मावुण्डु ऎऩ्ऱु चेतनतत्त्वोपदेशम्। अन्तर्यामियाय् शेषियायिरुप्पाऩॊरु परमात्मावुण्डु ऎऩ्ऱु ईश्वरतत्त्वोपदेशम्। अन्दादियाग - पूर्वशरीरत्तुक्कु अन्तमाऩ सूक्ष्मशरीरत्तिऩ् अंशङ् गळै उत्तरशरीरत्तिऱ्कुम् आदियागप् पऱ्ऱि रक्षित्तरुळवेणुम् ऎऩ्बदु उत्तरखण्डार्थम्। शरणमागप्पऱ्ऱि - उपायमाग अध्यवसित्तु, अङ्गे समर्पिप्पदॆऩ्बदु प्रपद्येयिऩर्थम्। अपवर्गपूर्वरङ्गमाऩ इति । पूर्वरङ्गम् उत्तरत्र नडक्कप्पोगिऱ रङ्गत्तिऱ्कु अदावदु नर्तनत्तिऱ्कु शेषमाय् तद्घटकमाऩाऱ्पोले उत्तरकृत्यम् अपवर्गत्तिऱ्कु पूर्वभावियाय् तदुपकारकमाम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।
निरपराधानुकूलवृत्तियोडे नडप्पदु ऎऩ्बदु उत्तरकृत्योपदेशम्। सुरुङ्ग - अवरवर्गळ् बुद्धिक्कुत् तगुन्दबडि सङ्ग्रहमाग। इऩि तत्त्वहितपुरुषार्थङ्गळैच् चुरुङ्ग अरुळिच्चॆय्युम् प्रकारत्तै ऒरु श्लोकत् ताले तमक्कु आसार्यर्गळ् उपदेशित्तार्गळॆऩ्गिऱार् प्रत्येयस्त्विति । इङ्गु ‘‘प्रत्यग्वस्तु विलक्षणं’’ ऎऩ्गिऱ पाडमे समीचीनम्। देहेन्द्रियादिव्यतिरिक्तऩाय् नित्यऩायिरुप्पाऩॊरु आत्मावुण्डु ऎऩ्गिऱ कीऴ् श्रीसूक्तिक्कुम् अनुगुणम् ऎऩ्ऱु तोऩ्ऱुगिऱदु। प्रत्यग्वस्तु – स्वस्मै स्वयम्प्रकाशमाऩ आत्मवस्तु, प्रकृतितः – देहेन्द्रियादिरूपेण परिणतमाऩ प्रकृतियैक् काट्टिलुम्, विलक्षणं – विलक्षणमाऩदु। त्राता पतिः – रक्षकऩाय् शेषियाऩ भगवाऩ्, तत्परः – रक्ष्यमाय् शेषमाऩ चेतनाचेतनङ्गळैक् काट्टिलुम् विलक्षणऩ्। इदऩाल् तत्त्वम् सॊल्लप्पट्टदु। तस्मिन् – रक्षकऩायुम् शेषियायुमिरुक्किऱ अन्द भगवाऩिडत्तिल्, आत्मभरार्पणं – आत्मभरसमर्पणमाऩदु, हिततमं – अत्यन्तहितम्। इदऩाल् हिदम् सॊल्लप् पट्टदु। तच्छेषवृत्तिः फलं – अन्द भगवाऩिडत्तिल् उत्तरकालत्तिलुम् दिव्यदेशप्राप्त्यनन्तरमुम् सॆय्युम् कैङ्गर्यमाऩदु फलम्। इदऩाल् पुरुषार्थम् सॊल्लप्पट्टदु। इत्थं - इप्पडि सुरुक्कमाग, इदऱ्कु अदुः ऎऩ्बदोडन्वयम्। तत्त्वहिते पुमर्थ इति – तत्त्वमॆऩ्ऱुम्, हिदमॆऩ्ऱुम् पुरुषार्थमॆऩ्ऱुम्, त्रेधा विभक्तं - मूऩ्ऱु वगैयागप् पिरिक्कप्पट्ट, धनं – सम्प्रदायधनत्तै दत्तात्मनां – शेषमाग समर्पिक्कप्पट्ट आत्मस्वरूबत्तैयुडैय, नः - नमक्कु, दयाधनाः – दयाधनर्गळाऩ आसार्यर्गळ्, स्वयं – ताङ्गळे, दायत्वेन - ऒरु पिदा तऩक्कुळ्ळ सॊत्तै पलवगैयागप् पिरित्तु ‘‘मनुः पुत्रेभ्यो दायं व्यभजत्’’ ऎऩ्गिऱबडि कूऱुळ्ळ सॊत्ताग ऎप्पडिक् कॊडुप्पऩो, अप्पडियाग अदुः – कृपैयोडु उपदेशित्तार्गळ् ऎऩ्गै। ननु रहस्यत्रयङ्गळुम् तत्प्रतिपादकङ्गळाऩ तत्त्वहितपुरुषार्थङ्गळुम् आसार्यऩाल् उपदेशिक् कप्पट्टिरुन्दालुम् तदनुबन्धिकळाय्क् कीऴुम् मेलुम् सॊल्लप्पट्ट अर्थङ्गळॆल्लाम् आचार्योपदिष्टङ्गळऩ्ऱे? अवैगळुम् उपदिष्टङ्गळॆऩ्ऩिल् उपदेशकालत्तिलेये अवैगळ् कसडऱत् तॆळिन्ददो? अप्पोदु तॆळिन्दिरुन्दालुम् पिऱगु मऱन्दु पोयिरादो? मऱवामलिरुन्दालुम् विशकलितमागक् केट्ट अवैगळै यॆल्लाम् ऒरु ग्रन्थरूपमागच् चेर्त्तुप् पेसिऩाल् पिऴैगळ् सम्भावितङ्गळऩ्ऱोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि रहस्यत्रयत्तैप् पऱ्ऱिऩ इत्यादिना । कीऴुम् मेलुमुळ्ळ पासुरङ्गळॆल्लामिति । ‘‘दायत्वेन दयाधनाः स्वयमदुः’’ ऎऩ्गिऱ वरैयिल् कीऴुळ्ळ पासुरङ्गळ्। इप्पडि ऎऩ्बदऱ्कु मेल् ‘‘शरण्यदम्पतिविदां सम्मतस्समगृह्यत’’ ऎऩ्गिऱवरै यिलुळ्ळ आचार्यकृत्य शिष्यकृत्य निगमनाधिकारङ्गळिलुळ्ळ पासुरङ्गळ् मेलुळ्ळ पासुरङ्गळ्। वेदान्तोदयनर् - श्रीभाष्यकाररुडैय माहानसिकराय्, भाष्यकाररिडत्तिलेये समस्तसम्प्रदायार्थङ्गळैयुम् पलदडवै केट्ट किडाम्बियाच्चाऩ्। इवरै न्यायशास्त्रप्रणेतावाऩ उदयनाचार्यरैप्पोले नम् वेदान्तदर्शनत्तिऱ्कु उदयनरॆऩ्ऱु उलगत्तिल् सॊल्लुवार्गळ्। मडप्पळ्ळि वार्त्तैयै - मडप्पळ्ळियिले केट्ट वार्त्तैयै, यतीन्द्रमाहानसिकराऩ किडाम्बियाच्चाऩ् पक्कल् अवर् कुमारराऩ किडाम्बि रामाऩुजासारियर् मडप्पळ्ळियिलेयिरुन्दु कालक्षेबम् सॆय्गैयाल् अवरुपदेशत्तै मडप्पळ्ळि वार्त्तै यॆऩ्गिऱदु। आचार्यऩ् पक्कलिले - तऩक्कुत् तगप्पऩारायुम् आसार्यरायुमुळ्ळ श्रीरङ्गासारियर् पक्कलिले। किडाम्बियप्पुळ्ळार् - वादिहंसाम्बुवाहर्। किळियैप् पऴक्कुविक्कुमाबोले इति । इन्द दृष्टान्तत्ताले रहस्यत्रयसारवाक्यङ्गळुक्कु माधुर्यमुम् अन्यत एव श्रुतत्वमुम् सूचितमागिऱदु। इरक्कमडियाग - दयैयै मूलकारणमागक्कॊण्डु, पॆरुमाळ् - हयग्रीवऩ्, तॆळिय प्रकाशिप्पित्तु इति । इदऩाल् हयक्रीवऩे आचार्योपदिष्टमाऩ अर्थङ्गळै यॆल्लाम् नऩ्ऱाग प्रकाशिप्पिक्कैयाल् उपदिष्टार्थङ्गळिल् तॆळियाददु ऒऩ्ऱुमिल्लै यॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। मऱवामऱ् कात्तु इति । ‘‘मत्तः स्मृतिर्ज्ञानं’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ भगवाऩे रक्षगऩागुम्बोदु विस्मरणत्तुक्कु प्रसक्तियेयिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।
पिऴैयऱप् पेसुवित्त - तप्पिल्लादबडि ऎऩ्ऩैक्कॊण्डु सॊल्लुवित्त, पासुरङ्गळ् - सर्वोत्कृष्टमाऩ वार्त्तैगळ्। इप्पडि रहस्यत्रयसाररूपमाऩ परमार्थप्रबन्धत्तै श्रीहयग्रीवऩे ऎऩ्ऩैयनुप्रवेशित्तुप् पिऴैयऱप्पेसुवित्ताऩ् ऎऩ्बदु नम्बत्तक्किऩदो? भगवाऩ् भक्तर्गळै अनुप्रवेशित्तु प्रबन्धङ्गळैच् चॆय्दिरुक्किऱाऩ् ऎऩ्बदिल् अनन्यथासिद्धमाऩ प्रमाणमुण्डो वॆऩ्ऩ? द्वापरान्तत्तिल् पॊय्गैमुऩि पूदत्तार् पेयाऴ्वार् ऎऩ्गिऱ मुदलाऴ्वार्गळै अनुप्रवेशित्तुत् तिरुक्कोवलूरिल् ऒरु गृहदेहळियिल् (रेऴियिल्) नॆऱुक्कियदाल् उण्डाऩ तिरुवन्दादिगळै प्रकाशिप्पित्तदे अनुरूपदृष्टान्तमॆऩ्ऱॆण्णि अन्द वृत्तान्तत्तै ऒरु पाट्टाले सङ्ग्रहित्तु अरुळिच्चॆय्गिऱार् पाट्टुक्कुरिय इति । पाट्टुक्कु - भगवत्प्रतिपादकमाऩ द्रमिडगाथैकळुक्कु, उरिय - योग्यर्गळाऩ, द्रमिडगाथैयाले भगवाऩै स्तोत्रम् पण्ण समर्थर्गळाऩ ऎऩ्ऱबडि। पऴैयवर् - द्वापरत्तिलेये अवदरित्तु प्राचीनर्गळाऩ, मूवरै - मुदलाऴ्वार्गळ् मूवरै, पण्डॊरुगाल् - मुऩ्बॊरु कालविशेषत्तिले, द्वापरान्तत्तिले ऎऩ्ऱबडि। माट्टुक् करुळ् तरुमायऩ् - माडु- धनम्; अदावदु विभूति। स्वविभूतिभूतराऩ चेतनर् विषयत्तिले कृपैयैक् कॊडुक्कुम्, मायऩ् - आश्चर्यचेष्टितऩाऩ कण्णऩ्, मलिन्दु - अदिगमाग, वरुन्दुदलाल् - उपमर्दिक्कैयाल्, वीट्टुक्किडैगऴिक्के - ऒरु वीट्टिऩुडैय देहळियिले, तिरुक्कोवलूर् ऎऩ्ऱु प्रसिद्धमाऩ गोपपुरत्तिले ऒरु वीट्टिऩ् रेऴियिले ऎऩ्ऱबडि। मॆय्विळक्कु - सत्यार्थप्रकाशकमाऩ तिरुवन्दादियागिऱ विळक्काऩदु, सत्यार्थप्रकाशकत्वात् तिरुवन्दादियै दीपत्वेन रूपणम् पण्णिऩदु। नाट्टुक्किरुळ्सॆग - लोकङ्गळुक्कु अज्ञानमागिऱ अन्धकारम् नशित्तुप्पोगुम् पडिक्कुम्, नाऩ्मऱै - नाऩ्गु वेदङ्गळुडैय, अन्दि - मुडिविल्, वेदान्तङ्गळिल् प्रतिपाद्यङ्गळाऩ, नडै - भक्तिप्रपत्तिरूपसन्मार्गङ्गळ्, विळङ्ग - प्रकाशमाम्बडिक्कुम्, वॆळिक्काट्टुम् - प्रकाशत्तै युण्डुबण्णुम्। मुऩ्बु ऒरु कालविशेषत्तिले पॊय्गैमुऩि पूदत्तार् पेयाऴ्वारॆऩ्गिऱ मुदलाऴ्वार्गळ् पण्णानदीतीरत्तिल् मृकण्डुतपोवनत्तिल् देहळीशऩॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुम् आयऩारुडैय क्षेत्रत्तिल् वन्दु सेर्न्दार्गळ्। अप्पॊऴुदु ऒरु नाळ् कोडैगालत्तु मऴैयिऩाल् पीडिक्कप्पट्टार्गळ्। अवर्गळुक्कु तङ्ग इडमिल्लामल् पोगप् पॊय्गैयाऴ्वार् ऒरु वीट्टिऩ् रेऴियिले वन्दु सेर्न्दार्। अदऩ् पिऱगु पूदत्ताऴ्वारुम् अन्द इडत्तिऱ्के वन्दु ’’ऎऩक्कुमिङ्गु इडमुण्डो’’ ऎऩ्ऱु केट्क ’’उण्डु; इव्विडत्तिल् ऒरुवर् पडुक्कलाम्, इरुवर् इरुक्कलाम्, नीरुम् वारु’’ मॆऩ्ऱु सॊल्लि इरुवरुम् अन्द देहळियिले इरुक्क, पेयाऴ्वारुम् मऴैयिऩाल् वरुन्दि अदे इडत्तिऱ्कु वन्दु सेर्न्दार्। अवर् ’’ऎऩक्कुमिङ्गे इडमुण्डो’’ वॆऩ्ऩ इव्विरुवर्गळुम् ’’इङ्गु ऒरुवर् पडुक्कलाम्, इरुवर् उट्कार्न्दिरुक्कलाम्, मूवर् निऱ्कलाम् आगैयाल् नीरुम् वारु’’ मॆऩ्ऱु सॊल्ल, अवरुम् अव्विडत्तिल् वन्दु सेर्न्दार्। अप्पॊऴुदु इप्पडि भगवद्भक्तर्गळाऩ मूवरिऩ् सेर्क्कैयाल् लोकत्तिऱ्कु विलक्षणमाऩ ऒरु उबगारत्तैप् पण्णि वैक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु भगवाऩ् सङ्गल्बित्तुत् ताऩुम् अन्द देहळियिले अवर्गळुक्कुत् तॆरियादबडि पुगुन्दु अवर्गळालुण्डागुम् उपमर्दत्तै सहित्तुक् कॊण्डु अवर्गळै उपमर्दिक्क, अवर्गळ् ज्ञानयोगत्ताले अवऩैयऱिन्दु लोकोपकारार्थमाग ’’वैयन्दगळियाय् वार् कडले नॆय्याग वॆय्य कदिरोऩ् विळक्काग’’ ऎऩ्ऱुम्, ’’अऩ्बे तगळियाय् आर्वमे नॆय्याग इऩ्बुरुगु सिन्दै यिडु तिरियाग नऩ्बुरुगि ञाऩच्चुडर् विळक्केऱ्ऱिऩेऩ् नारणऱ्कु’’ ऎऩ्ऱुम्, ’’तिरुक्कण्डेऩ् पॊऩ्मेऩि कण्डेऩ्’’ ऎऩ्ऱुम् मूऩ्ऱु तिरुवन्दादि कळागिय विळक्कै एऱ्ऱि लोकङ्गळ् भक्तिप्रपत्ति मार्गङ्गळिले सञ्चरिक्कुम्बडि सॆय्दार् कळॆऩ्बदु आऴ्वार्गळुडैय दिव्यचरित्रत्तिले सिद्धम्।
इऩि ऒरु पाट्टाले अधिकारार्थत्तै सङ्ग्रहित्तुक् काट्टुगिऱार् मरुळऱ्ऱ तेसिगरिति । मरुळ् - अज्ञानम्, अऱ्ऱ - इल्लाद, तेसिगर् -आसार्यर्गळ्, वाऩ् - परमबदत्तिले, उगप्पाल् - तमक्कुण्डाऩ आशाविशेषत्तिऩाल् ताङ्गळ् परमबदम् पोय् भगवाऩुडैय तिरुवडित्तामरैगळै शिरसावहिक्कवेण्डु मॆऩ्ऱु ऎण्णुदल् मात्तिरमऩ्ऱिक्के इन्द वैयमॆल्लाम् - इन्द जगत् तॆल्लाम्, इरुळऱ्ऱु - अज्ञानम् नशित्तु, इऱैयवऩ् - स्वामियाऩ भगवाऩुडैय, इणैयडि तिरुवडि द्वन्द्वत्तै, पूण्डिड - आश्रयित्तु उज्जीविक्कुम्बडि। ऎण्णुदलाल् - ऎण्णुगैयाल्, ल्यब्लोपे पञ्चमी । ऎण्णि ऎऩ्ऱबडि। तॆरुळुऱ्ऱ - ज्ञानत्तोडु कूडिऩ, सॆन्दॊऴिल् - सॆव्वैयाऩ नित्यनैमित्तिककर्मानुष्ठानमागिऱ, कर्मानुष्ठानत्तिऱ्कुच् चॆव्वैयावदु सात्त्विक्यागयुक्ततया भगवदाराधनवेषत्वम्। सॆल्वम्बॆरुगि - सम्बत्तु अभिवृद्धमागि, सिऱन्दवर् पाल् - शमदमादिगुणङ्गळाले उत्क्रु ष्टर्गळाऩ शिष्यर्गळ् पक्कलिले, अरुळुऱ्ऱ सिन्दैयिऩाल् - कृपैयोडु कूडिऩ मऩस्सिऩाले, अऴिया विळक्कु - निरपायमाऩ सम्प्रदायमागिऱ विळक्कै, एऱ्ऱिऩरे - एऱ्ऱिऩर्गळ्। इदऩाल् सच्छिष्यर्गळुक्के उपदेशिक्कैयागिऱ आचार्यकृत्यम् सॊल्लप्पट्टदु।
इप्पडि ज्ञानानुष्ठानपूर्णर्गळाऩ सच्छिष्यर्गळुक्कु सम्प्रदायार्थङ्गळै उपदेशिक्कवेण्डु मॆऩ्ऱु सॊल्लि अव्वळवु मात्तिरमिऩ्ऱिक्के उपदिष्टार्थर्गळाऩ शिष्यर्गळुक्कु ‘‘वेदमनूच्याचार्योऽन्तेवासिनमनुशास्ति’’ ऎऩ्गिऱ कणक्किले गुणावहङ्गळाऩ सिल शिक्षैगळैच् चॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱुम्, अदऩाल् सिष्यर्गळै रक्षिप्पदु मात्तिर मऩ्ऱिक्के तङ्गळैयुम् रक्षित्तुक्कॊळ्ळुवार्गळ् ऎऩ्ऱुम् ऒरु श्लोकत्ताले अरुळिच्चॆय्गिऱार् निरवधिदयेति । यः - यादॊरु आसार्यऩ्, निरवधि - ऎल्लैयिल्लाद, दया - तऩ्ऩुडैय दयैयागिऱ, दिव्योदन्वत् – दिव्यसमुद्रत्तिऩुडैय, तरङ्ग - अलैगळ् पोले, निरङ्कुशैः - तडङ्गलऱ्ऱदुगळायुम्, गुणसङ्क्रमैः – गुणानां सङ्क्रमो यैः, गुणङ्गळै सङ्क्रमिप्पिक्किऱदुगळायुमुळ्ळ, शिक्षाक्रमैः – कर्तव्याकर्तव्यङ्गळुडैय शास्त्रक्रमङ्गळाले शिष्यान् नियमयति । अचरमगुरोः – परमाचार्यऩाऩ भगवाऩुडैय, आज्ञा पारम्परी – श्रुतिस्मृतिसदाचारादिरूपमाऩ आज्ञापरम्बरैक्कु, परवान् – परवशऩायिरुक्किऱ, असौ – - इन्द आसार्यऩ्, इह - इन्द उलगत्तिले, तान् परं – शिष्यर्गळै मात्तिरम्, नाभिरक्षति । तल्लक्षेण - अन्द शिष्यशिक्षा व्याजत्ताले, स्वमप्यभिरक्षति - तऩ्ऩैयुम् रक्षित्तुक्कॊळ्ळुगिऱाऩ्। अन्यथा शिष्यपापं गुरोरपीत्युक्त दुर्विदग्धशिष्यवत्ताकृतप्रत्यवायम् वरुमागैयाले स्वस्वरूपम् सिद्धिक्कादॆऩ्ऱु करुत्तु।
॥ इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्द्धाभिषिक्तस्य निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक श्रीवण्शठकोप श्री श्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ
श्री सारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां आचार्यकृत्याधिकारस्त्रिंशः ॥