29 चरमश्लोकाधिकारः

regex ([िइेी])त(ि|्य) …

अनन्तरम् ऒरु द्रमिडगाथैयाले सर्वजगत्स्रष्टावाऩ श्रियःपति तऩ्ऩाले सृष्टमाऩ जगत् तॆल्लाम् उज्जीविक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु निऩैत्तु, ताऩे कृष्णऩागववदरित्तु अर्जुनऩुक्कु सारथियाय् निऩ्ऱु चरमश्लोकत्तैच् चॊऩ्ऩाऩॆऩ्ऱु चरमश्लोकावतारक्रमत्तैच् चॊल्लि, अदिऱ्सॊऩ्ऩ उपायभूतऩाऩ ताऩे नमक्कु मोक्षप्रतिबन्धकङ्गळैप् पोक् कडिक्क प्रयत्नम् सॆय्गिऱार् ऎऩ्गिऱार् ऒण्डॊडियाळिति। ऒण् - उज्ज्वलमाऩ, तॊडियाळ् - तोळ्वळैगळैयुडैय, तिरुमगळुम् - पॆरियबिराट्टियारुम्, ताऩुमागि - ताऩुम् सेर्न्दु, ऒरु निऩैवाल् - एकाभिप्रायत्ताले, ईऩ्ऱ - सृष्टित्त, उयिरॆल्लाम् - जीवऩ्गळॆल्लाम्, उय्य - उज्जीविक्कैक्काग, इदऱ्कु वसुदेवऱ्काय् ऎऩ्बदोडुम् ताऩे सॊऩ्ऩ ऎऩ्बदोडुम् अन्वयम्। वण् - उदारमाऩ, अदावदु ‘‘पुरी द्वारवती चैव’’ ऎऩ्ऱु मोक्षप्रदमाऩ नगरङ्गळिल् ऒऩ्ऱाग प्रसिद्धमाऩ। तुवरै नगर् - द्वारकापुरत्तिल्, वाऴ् - वाऴ्न्दुक्कॊण्डि रुक्कुम्, वसुदेवऱ्काय् - वसुदेवरुक्कु पुत्रऩागववदरित्तु, ’’वाऴ’’ ऎऩ्गिऱ पाडत्तिल् द्वारकानगरवासिकळ् वाऴुम्बडि ऎऩ्ऱर्थमागक् कडवदु। मऩ्ऩवर्क्कु - राजावाऩ पार्थऩुक्कु, तेर्प्पागऩागि निऩ्ऱ - सौशील्यसौलभ्यत्ताले सारथियाय् निऩ्ऱ, तण् - शीतळमाऩ, तुळवमलर् - तुळसीबुष्पङ्गळै, मार्बऩ् - मार्बिले उडैय कृष्णऩाऩवऩ्, ताऩे सॊऩ्ऩ - कृपाविशेषत्ताले स्वयमागवे उपदेशित्त, तऩित् तरुमम् ताऩ् - अद्वितीयमाऩ धर्ममाऩ ताऩ्, ऎमक्काय् - स्वीकृतभरऩाय्क् कॊण्डु, नमक्कु उपायान्तर स्थानत्तिल् निऱ्कुमवऩाय्, तऩ्ऩै - उभयविभूतिविशिष्टऩाय् समस्तकल्याणगुणपूर्णऩाऩ तऩ्ऩै, ऎऩ्ऱुम् - सर्वगालत्तिलुम्, कण्डु - साक्षात्करित्तु, कळित्तु - आनन्दित्तु, अदऩाले अडिसूड - तिरुवडिगळै शिरसावहिक्कै मुदलिय कैङ्गर्यङ्गळैप् पण्णुगैक्कु, विलक्काय् निऩ्ऱ - प्रतिबन्धकमायिरुक्किऱ, कण् पुदैयल् विळैयाट्टै - बालर्गळ् कण्णै मूडिच् चॆय्युम् विळैयाट्टुक्कुत् तुल्यमाऩ विळैयाट्टै, अदावदु तत्त्वहितपुरुषार्थमागिऱ कण्णै मऱैक्कुम् संसारबन्धलीलैयै, कऴिक्किऩ्ऱाऩे - पोक्कडिक्क विरगु सॆय्गिऩ्ऱाऩ् ऎऩ्गै। इऩि इन्दप् पाट्टिल् सङ्ग्रहमागच् चॊऩ्ऩ चरमश्लोकावतारक्रमत्तै विस्तरेण ऒरु
चूर्णिकैयाले अरुळिच्चॆय्गिऱार् एष नारायण इत्यादियाल्। श्रीमाऩाय् श्वशुरगृहमाऩ क्षीराब्धियै वासस्थानमाग उडैयवऩुमाऩ इन्द नारायणऩ् पर्यङ्कमाऩ आदि सेषऩैत् तऩक्कुत् तमैयऩाग सृष्टिप्पित्तु मधुरापुरियैक्कुऱित्तुवन्दाऩ्। मदुरैयिले अवदरित्ताऩ् ऎऩ्गै। साधुपरित्राणेत्यादि । ‘‘परित्राणाय साधूना’’मित्यादि वचनङ्गळ् इङ्गु अभिप्रेतङ्गळ्। वण्डुवराबदिमऩ्ऩऩाय् - श्लाघ्यतैयैयुडैय द्वारकापुरिक्कु राजावाय्, निमित्तमात्रमागक्कॊण्डु इति । ‘‘निमित्तमात्रं भव सव्यसाचिन्’’ ऎऩ्गिऱ वचनम् इङ्गु अभिप्रेतम्। तऩ् प्रतिपक्षङ्गळै - मेल् अर्जुनाभिप्रायत्तैच् चॊल्लुगैयाल् इङ्गु तऩ् शब्दम् अर्जुनपरम्। अस्थानस्नेहमावदु अनवसरत्तिल् स्नेहम्, अस्थानकृपैयावदु अयोग्यकालत्तिल् कारुण्यम्। इदऩाल् ‘‘अस्थानस्नेहकारुण्यधर्माधर्मधियाकुलम्’’ ऎऩ्गिऱ सङ्ग्रहश्लोकम् स्मारितम्। इदिल् धर्माधर्मभयाकुलं ऎऩ्गिऱ पाडत्तैयनुसरित्तुच् चॊल्लुगिऱार् आचार्यादिगळिति । आसार्यर्गळ् युद्धोन्मुखर्गळागिल् अवर्गळ् वधत्तिल्बाबमिल्लामलिरुक्क अवर्गळुडैय वधमुम् पाबहेदु ऎऩ्गिऱ भयत्ताले ऎऩ्ऱबडि। परशेषतैकरसमाऩ इति परशेषत्वमेव एको रसः स्वभावः यस्य । अर्जुनऩै व्याजमागक् कॊण्डु इति । सर्वलोकोज्जीवनार्थमॆऩ्ऱु शेषम्। भक्त्येति । मत्कैङ्कर्यलिप्सुक्कळाऩ जऩङ् गळाले साक्षात्कारदशैयैयडैन्द परमभक्तियालादल्, प्रपत्तियिऩालेयादल् नाऩ् अडैयक्कूडिऩवऩ्। वेऱु उबायङ्गळाले साक्षात्ताग अडैयक्कूडिऩ वऩऩ्ऱु ऎऩ्गै। तावदार्तिरिति । पुरुषार्थप्राप्तिप्रतिबन्धकमाऩ सर्वविधपापत्तिऱ्कुम् नाशकऩाऩ उऩ्ऩै ऎदु पर्यन्तम् शरणमाग अडैगिऱाऩिल्लैयो अदु पर्यन्तमे, आर्तिः – नष्टैश्वर्यकामनावाऩुक्कु ऐच्वर्यनाशत्ताले उण्डाऩ दुःखमिरुक्कुम्। प्रपत्ति पण्णिऩाल् उडऩे नष्टैश्वर्यलाभात् ऐश्वर्यनाशप्रयुक्तमाऩ आर्ति अदावदु दुःखम् निल्लादिऱे। तथा - अदु पर्यन्दमे, तथा शब्दमुम् तावदर्थकम्; यावत्प्रतिसम्बन्धित्वात् । वाञ्छा – नूतनैश्वर्यकामनावाऩुक्कु ऐश्वर्यत्तै यडैयवेण्डुमॆऩ्गिऱ इच्छै । शरणागति पण्णिऩाल् अप्पॊऴुदे ऐश्वर्यम् सिद्धिक्कुमागैयाले सिद्धेऽर्थे इच्छैयुण्डागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

परिशुद्धात्मजिज्ञासुवाऩ कैवल्यार्थिक्कुम् अदु पर्यन्दमे, मोहः – आत्मज्ञानप्रतिबन्धकमाऩ देहात्मभ्रममिरुप्पदु। शरणागदि पण्णिऩाल् अप्पोदे देहात्मभ्रमम् कऴियुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

तथा - अदुबर्यन्दमे, असुखं - मोक्षविरोधियाऩ संसारदुःखम्। उऩ्ऩै शरणमडैन्दाल् अप्पॊऴुदे असुखमाऩ संसारम् कऴिन्दुबो मॆऩ्ऱु करुत्तु।

पॊदुवाऩ साधनमायिति । त्रैवर्गिकङ्गळुक्कुम् मोक्षत्तिऱ्कुंसाधारणकारणमाय्। रहस्यतमोपायत्तै - शरणागतियै। श्रोतव्यशेषमिल्लादबडि इति । इदऩाल् श्रोतव्यशेषत्तैयुडैय ‘‘मन्मना भव मद्भक्तः’’ ऎऩ्ऱु पूर्वश्लोकत्तिऱ्सॊऩ्ऩ भक्तियैक्काट्टिलुम् वासि सॊल्लप्पट्टदु। उपदेशपर्यवसानमाऩ इति । उपदेशत्तिऱ्कु मुडिवाऩ, अदावदु रहस्यतमार्थमागैयाले मुडिवाग इप्पडिच् चॆय् ऎऩ्ऱु सॊल्लुम् उपदेशरूपमाऩ चरमश्लोकत्ताले इति । इदऱ्कुमेल् सॊल्लक्कूडिय मोक्षोपायमिल्लामैयाल् चरममाग निऩ्ऱ चरमश्लोकत्ताले ऎऩ्गै।

ननु ‘‘ न प्रसीदति वै विद्या विना सदुपदेशतः ऎऩ्ऱु सदाचार्यानुज्ञातमल्लाद विद्यैक्कुम् फलजनकत्वम् कूडादेयॆऩ्ऩ एतादृशार्थोपदेष्टावाऩ कृष्णऩे आसार्यऩागैयाले इदु आचार्यानुज्ञैयायुमायिऱ्ऱॆऩ्गिऱार् श्रुतिसिद्धमाऩ विव्वर्थत्तैयिति । ‘‘मुमुक्षुर्वै शरणमहं प्रपद्ये’’ ऎऩ्गिऱ श्वेताश्वतरश्रुतिविहितमाऩ शरणागतिरूपार्थत्तै ऎऩ्गै। सर्वेश्वरऩ् ताऩे उपदेशिक्क - ‘‘तमेकं शरणं व्रजेत्’’ ऎऩ्ऱु प्रथमपुरुषऩाले सर्वसाधारणमाग विधिक्कैयऩ्ऱिक्के ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु मध्यमपुरुषऩाले अर्जुनमात्रसाधारणमागत् ताऩे उपदेशिक्क सन्त्यज्येति । सर्वधर्मान् – सर्वकामानैहिकामुष्मिकानपि ऎऩ्ऱु मुऩ्बु सॊऩ्ऩ नित्यकर्मङ्गळैयुम् ऐहिकामुष्मिककाम्यफलङ्गळैयुम्, नित्यं सन्त्यज्य - विट्टु, विधिना - विधियोडे, अदावदु सात्त्विकत्यागपूर्वकम्, आचार्यानुज्ञया - आचार्यऩुडैय उपदेशरूपमाऩ अनुज्ञैयाले, शास्त्रदृष्टेनवर्त्मना – शास्त्रोक्तमार्गत्ताले, षड्विधां – अङ्गाङ्गि समुच्चयत्ताले आऱु विदमाऩ, शरणागतिं कुर्यात् – शरणागतिरूपोपायत्तै अनुष्टिक्कक्कडवऩ्।

इऩि चरमश्लोकत्तिऱ्कु शङ्गरादिगळ् अन्यथावाग व्याख्यानम् सॆय्दिरुक्क इदऱ्कु प्रपत्तिपरत्वम् कूडुवदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वधर्मानित्यादीत्यादिना । तात्पर्यचन्द्रिकादिगळिल्, शङ्करादिगळ् सॊल्लुमर्थम् दूषिक्कप्पट्टिरुन्दाल् इङ्गु नीर् सॊल्लुमर्थमॆवै ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु सारमाऩ वर्थङ्गळैयिति । अङ्गु शङ्करादिगळ् सॊऩ्ऩवर्थङ्गळुक्कु असारत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। इङ्गु प्रतिपदङ्गळुक्कुम् सारतममाऩ अर्थमे सॊल्लप्पडुगिऱदु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

सत्सम्प्रदायसिद्धमाऩबडिये इति । तिरुक्कोट्टियूर् नम्बि प्रभृतिकळिडत्तिल् निऩ्ऱुम् उपदेशपरम्बरैयाले ऎप्पडि प्राप्तमो, अप्पडिच् चॊल्लुगिऱोमॆऩ्ऱु करुत्तु।

चरमश्लोकत्तिल् पूर्वार्धम् शरणागति रूपोपायत्तैये विधिक्कैयालुम्, उत्तरार्धम् शरणागतिफलत्तैच् चॊल्लुगैयाल् अदऱ्कु शेषमागैयालुम् इदु उपायविधानप्रधानमॆऩ्गिऱार् इदिल् पूर्वार्धमित्यादियाल्। इऩि चरमश्लोकत्तिल् प्रथमपदम् तुडङ्गि क्रममाग अर्थङ्गळैच् चॊल्लप् पोगिऱवराय् मुदलिल् सर्वधर्मान् ऎऩ्गिऱ पदत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्य निऩैत्तु विशेषणवाचियाऩ सर्वशब्दमुम् विशेष्यवाचियाऩ धर्मशब्दमुम् विभक्तियुम् कूडिऩ अदिल् विशेष्यवाचकधर्मशब्दत्तिऱ्कु मुन्दुऱ अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् धर्ममावदु इति । अलौकिकश्रेयस्साधनताकत्वम् धर्मत्वम्। अदिल् अलौकिकत्वमावदु शात्रेतरङ्गळाऩ प्रत्यक्षानुमानङ्गळुक्कु गोचरमागामै। तथाच शास्त्रैकगोचरत्वमॆऩ्ऱबडि। इङ्गु स्वर्गादि श्रेयस्साधनङ्गळाऩ देवतोद्देशेन द्रव्यत्यागरूपयागङ्गळुम्, श्रेयस्साधनङ्गळाऩ व्रीह्यादिगळुम् प्रत्यक्षवेद्यङ्गळाय् लौकिकङ्गळायिरुन्दालुम्, अवैगळिलुळ्ळ श्रेयस्साधनतै प्रात्यक्षिकमऩ्ऱिक्के शास्त्रैकसमधिगम्यैयागैयाले श्रेयस्साधनतायामलौकिकत्वं विशेषितम्। इन्द लक्षणत्तिल् तिरुवुळ्ळत्तैक्कॊण्डु अरुळिच्चॆय्गिऱार् शास्त्रमे कॊण्डऱियवेण्डियिरुक्कुम् पुरुषार्थसाधनमिति । इङ्गुम् अऱियवेण्डियिरुक्कुमॆऩ्बदऱ्कु पुरुषार्थसाधनमॆऩ्गिऱ पदत्तिल् प्रतिपाद्यमाऩ साधनत्तिऩ् धर्ममाऩ साधनतैयिल् अन्वयम्। सर्वशब्दत्तैक् काट्टिलुम् अन्तरङ्गमाऩ बहुवचनत्तिऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् धर्मान् ऎऩ्गिऱ बहुवचनत्ताले इति । अभिमतसाधनमाग शास्त्रचोदितङ्गळाऩ धर्मङ्गळुडैय ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयाल् अङ्गिभूतमाऩ धर्मङ्गळुडैय बहुत्वमे इङ्गु विवक्षितम्। इप्पडियाऩाल् सर्वशब्दत्तिऱ्कु प्रयोजनमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वशब्दत्ताले इति । सपरिकरमाऩ निलैयै विवक्षिक्किऱदु इति । इदऩाल् अङ्गित्यागमात्रमऩ्ऱिक्के अङ्गसहितङ्गळाऩ बह्वङ्गिकळिऩ् त्यागम् सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु। तथा च सर्वशब्दसमभिव्याहृतधर्मशब्दमे यङ्गरूपमायुम् अङ्गिरूपमायुमुळ्ळ ऎल्ला धर्मङ्गळैयुम् सॊल्लुगिऱदु; सर्वशब्दम् तत्तात्पर्यग्राहकम् ऎऩ्ऱु पर्यवसनमायिऱ्ऱु। आऩाल् धर्मशब्दम् अङ्गत्तैयुम् सॊल्लुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् धर्मपरिकरङ्गळैयुम् धर्ममॆऩ्ऱु सॊल्लक्कुऱैयिल्लैयिऱे इति । अङ्गङ्गळुम् अङ्गापूर्वरूपभगवत् प्रसाद द्वारा अलौकिकश्रेयस्साधनताकङ् गळिऱे। इन्द सर्वशब्दत्तै मामेकं ऎऩ्गिऱ एकशब्दत्तुक्कु प्रतिसम्बन्धियाग योजित्ताल् सर्वशब्दम् नानाविधमाऩ अङ्गिरूपधर्मङ्गळुडैय कार्त्स्न्यत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्गिऱार् इस्सर्वशब्दत्तै इत्यादियाल्। इव्विडत्तिल् धर्मशब्दत्ताले श्रेयःसाधनङ्गळाऩ सर्वधर्मङ्गळैयुम् सॊल्ललामागिलुमिदु मोक्षार्थप्रकरणत्तिल् फलितमागैयाले मोक्षार्थमाऩ सपरिकरमाऩ उपासनरूपधर्मङ्गळैये सॊल्लुमॆऩ्गिऱार् इप्पडि इति । पुरुषोत्तमत्वज्ञानावताररहस्यचिन्तन, दिव्यदेशवासङ्गळुम् मोक्षोपायङ्गळागैयाले अवैगळुम् धर्मशब्दोत्तरबहुवचनत्ताले विवक्षितङ्गळाऩालो ऎऩ्ऩ अवैगळ् परम्परया मोक्षोपायङ् गळॆऩ्ऱु गीताभाष्यादिगळिल् सॊल्लियिरुप्पदालदु तद्विरुद्धमामॆऩ्गिऱार् पुरुषोत्तमत्वज्ञानमित्यादियाल्। पुरुषोत्तमत्वज्ञानम् सर्वविद्यैकळुक्कुमुपकारकमाऩ तत्त्वज्ञानमात्रमागवुमिति । यो मामेवमसम्मूढो जानाति पुरुषोत्तमम् । स सर्वविद्भवति माम्’’ ऎऩ्ऱु पुरुषोत्तमत्वज्ञानम् भगवद्भजनहेतुवाऩ तत्त्वज्ञानमागच् चॊल्लप्पट्टदिऱे। अवताररहस्यचिन्तनम् अनुष्ठिक्किऱ उपासनादिगळुडैय शीघ्रनिष्पत्तिहेतुवागवुमिति । गीतैयिल् ‘‘जन्म कर्म च मे दिव्यमेवं यो वेत्ति तत्त्वतः । त्यक्त्वा देहं पुनर्जन्मनैति मामेति सोऽर्जन’’ ऎऩ्ऱु उपासकऩुक्कु तत्त्वतः अवताररहस्यचिन्तनम् अन्द जन्मत्तिलेये उपासननिष्पत्तिहेतुवागैयाले जन्मान्तरमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। देशवासादिगळ् उपायविरोधिपापक्षय हेतुक्कळाय्क्कॊण्डु उपायनिष्पादकङ्गळागवुमिति । सात्वतसंहितैयिल् ‘‘दुष्टेन्द्रियवशाच्चित्तं नृणां यत्कल्मषैर्वृतम् । तदन्तकाले संशुद्धिं याति नारायणालये’’ ऎऩ्ऱु नारायणालय-वासत्तिऱ्कु ‘‘पापक्षयद्वारा अन्तिमकालत्तिल् भविष्यज्जन्मभावियाऩ उपायनिष्पादनत्तिऱ्कु हेतुवाऩ मनोनैर्मल्यम् फलमागच् चॊल्लप्पट्टदिऱे। आऩाल् धर्मशब्दोत्तरबहुवचनत्तिऱ्कु साफल्यम् वेण्डुमे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् नानाशब्दादिभेदादिति । इवैयॊऴियवुम् - पुरुषोत्तमत्व ज्ञानादिगळै विट्टुम्, पुरुषोत्तमत्वज्ञानादिगळ् उपायपरिकरङ्गळागैयाल् अवैगळैयुम् साक्षादुपायङ्गळाक्कि अङ्गिबहुत्वम् कूडादागिलुम् परिकरङ्गळैयुम् अङ्गिकळैयुम् सेर्त्तु धर्ममाक्कि बहुत्वत्तै विवक्षित्तालुम् बाधकमिल्लै यॆऩ्गिऱार् अङ्गिबहुत्वत्तैयुमिति ।

इऩि परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्बप्पोगिऱवराय्, अदु उपसर्गम्, धातु, ल्यप्, ऎऩ्ऱिम्मूऩ्ऱु रूबमायिरुप्पदाल् अदिल् प्रधानमाऩ धातुवुक्कु अर्थमरुळिच् चॆय्गिऱार् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिल् त्यागमावदु इति । अनया चेति । इतरोपायनैराश्यपूर्वकमाग इन्द प्रपत्तियिऩालेये ऎऩ्ऩै वशीकरिक्कक्कडवऩॆऩ्गै। उपायत्तै विडुगै त्यागशब्दार्थमाग इरुक्क नैराश्यत्तै त्यागशब्दार्थमागच् चॊल्ललामो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आसैयाले पऱ्ऱाऩालिति । आसैयिऩाले उपायान्तरत्तिल् सम्बन्धमागिल् आशारूपकारणाभावे उपायान्तरसम्बन्धरूपकार्याभावम् स्वतः सिद्धिक्कुमागैयाल् इङ्गु सम्बन्धाभावरूपत्यागवचनम् तत्कारणीभूताशाभावत्तै उपचारत्ताले बोधिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इऩि परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गार्थत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् अदिल् परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गत्ताले इति । नैराश्यम् त्यागशब्दार्थमाऩाल् परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गम् अदिऩ् अतिशयत्तैच्चॊल्लुमिऱे। नैराश्यत्तुक्कु अतिशयमावदु सर्वप्रकारत्तालुम् त्यागमाग मुडिगैयाल् सर्वप्रकारत्यागत्तै विवरिक्किऱार् सर्वप्रकारत्तालुम् त्यागमावदु इति । दुष्करङ्गळैक् कणिसिक्कुम् - दुष्करङ्गळै विषयीगरिक्कुम्, दुराशैयऱ्ऱिरुक्कै इति । इङ्गु सर्वप्रकारत्तालुम् त्यागमावदु ऎऩ्ऱारम्बित्तु दुराशैयऱ्ऱिरुक्कै ऎऩ्ऱु मुडिक्कैयाल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩबडि प्रयोज्यप्रयोजकयोरभेदोपचारम् प्रदर्शितमायिऱ्ऱु। ल्यबादिगळ् अनुवादरूपमायुम् विधिरूपमायुमिरुक्कुम्। ‘‘भुक्त्वा चान्द्रायणञ्चरेत्’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् निषिद्धभोजनत्तै अनुवदित्तु निषिद्धभोजनं कृत्वा वर्तमानः चान्द्रायणरूपं प्रायश्चित्तं चरेत् ऎऩ्ऱु प्रायश्चित्तत्तै विधिक्कैयाल् इङ्गु भुजिधातूत्तरमाऩ क्त्वाप्रत्यत्तिऱ्कु भोजनानुवादरूपत्वमे कॊळ्ळवेण्डुम्। प्रायश्चित्त विधानवचनत्तिल् निषिद्धभोजनविधानस्यासम्भवात् । इप्पडिये ‘‘त्रीन् लोकान् सम्परिक्रम्य’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् कण्डुगॊळ्वदु। ‘‘स्नात्वा भुञ्जीत’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् क्त्वाप्रत्य-यत्तिऱ्कु विधिरूपत्वमे कॊळ्ळवेणुम्; अप्राप्तत्वेनानुवादासम्भवात् । इप्पडिये ‘‘प्रक्षाळ्याचामेत्’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिलुम् ल्यप्पुक्कु विधिपरत्वमे स्वीकार्यम्; प्रक्षाळनस्य पूर्वमप्राप्तत्वात् । तथा च इङ्गु त्यजधातुवुक्कु अनुवादरूपत्वं विधिरूपत्वं वेति विशये कीऴ् ‘‘अकिञ्चनऩाऩ तऩ्ऩि लैयैक्कण्डु उपायान्तरङ्गळिल् पिऱन्द नैराश्यम्’’ ऎऩ्ऱु प्राप्तमाऩ नैराश्यार्थकत्वम्
सॊल्लुगैयाले तदुत्तरमाऩ ल्यप्पुक्कु अनुवादरूपत्वमे कॊळ्ळवेणुमॆऩ्ऱु एऱ्पडुगिऱदु। तथा च इन्द अनुवादत्तिऱ्कु प्रयोजनमॆऩ्ऩ वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वनुवादत्तिऱ्कु अधिकार विशेषत्तैक् काट्टुगै प्रयोजनमिति । अधिकारविशेषत्तै - आकिञ्चन्यरूपमाऩ अधिकारविशेषत्तै, अप्पोदु परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गम् अधिकारपौष्कल्यत्तिऱ्कु द्योतकमॆऩ्गिऱार् अदिल् परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गमिति । अनुवादपक्षत्तिऱ्कु अनुगुणमाऩ दृष्टान्तत्तैक् काट्टि दार्ष्टान्तिकत्तिलुम् तत्समानार्थकतैयैयुपपादिक्किऱार् अनित्यमसुखमित्यादियाल्। ल्यप् अनुवादत्तिऱ्कुम् विधिक्कुम् साधारणमागैयाले इन्द ल्यप् मात्तिरत्तैक् कॊण्डु सर्व धर्मपरित्यागत्तै प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग विधिप्पदागच् चॊल्लक्कूडादॆऩ्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। इन्द ल्यप्पुक्कु विधिरूपत्वमे अङ्गीकरिक्कवेण्डुमॆऩ्गिऱ पक्षत्तिल् शास्त्रविरुद्धमाऩ सर्वधर्मपरित्यागविधिरूपत्वत्तै विट्टु शास्त्रानुगुणमाऩ आकिञ्चन्यानुसन्धानरूपकार्पण्यत्तै त्यजिधातुवाले लक्षित्तु विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् बाधकमिल्लै यॆऩ्गिऱार् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविदु विधियाऩबोदु इति । इप्पडि कार्पण्यत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् अप्पोदु ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य’’ ऎऩ्बदऱ्कु अर्थमॆऩ्ऩवॆऩ्ऩवरुळिच् चॆय्गिऱार् अप्पोदु सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविदु इति । सर्वधर्मङ्गळुम् तऩ्ऩै योग्यतापर्यन्तमागक् कऴित्तबडियै मुऩ्ऩिट्टुक्कॊण्डु इति । इङ्गु लक्षणया धर्मान् ऎऩ्गिऱ द्वितीयैक्कु षष्ट्यर्थत्तैयुम् परिपूर्वकत्यजि धातुवुक्कु परित्यागपुरस्कारार्थत्तैयुम् अङ्गीकरित्तु स्वकर्मकसर्वधर्म कर्तृकपरित्यागत्तै पुरस्करित्तुक्कॊण्डु ऎऩ्ऱु अर्थम् कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु सर्वधर्मङ्गळै स्वरूपेण विट्टु ऎऩ्गिऱ अर्थम् अविलम्बितमागत् तोऩ्ऱानिऱ्क सर्वधर्म कर्तृकस्वकर्मकपरित्यागत्तै मुऩ्ऩिट्टुक्कॊण्डु ऎऩ्ऱु इव्वळवु विळम्बितमाय्त् तोऩ्ऱुगिऱ अर्थत्तै अङ्गीकरिप्पदु उचितमागुमो वॆऩ्ऩ? अविलम्बितप्रतीतिकमायिरुन्दालुम् बहुप्रमाणविरुद्धमागैयाल् शङ्कराद्युक्तसर्वधर्मस्वरूप त्यागरूपार्थत्तैक्काट्टिलुम् बहुप्रमाणानुगुणमाऩ इव्वर्थमे उपादेयमॆऩ्गिऱार् इव्वळवु इत्यादियाल्। शङ्करादीत्यत्रादिपदत्ताले एकदेशिकळुक्कु ग्रहणम्। स्वरूपत्यागाद्यर्थङ्गळिति । इङ्गु आदिशब्दत्ताले सर्वधर्मङ्गळिलुम्उपायत्वबुद्धित्यागत्तिऱ्कु सङ्ग्रहः । सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविदु वर्णाश्रमादिसकलधर्मङ्गळुम् भक्तिक्कु अङ्गमाग ऎप्पडि अपेक्षिक्कप्पडुगिऱदो अप्पडि प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग ऒरु धर्मङ् गळैयुमपेक्षिक्कवेण्डामॆऩ्ऱु प्रपत्तिनैरपेक्ष्यत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् स्वरसमॆऩ्गिऱार् प्रपत्तिक्काग इति । इन्द नैरपेक्ष्यपक्षत्तिल् धातुविऩालेये कर्मसामान्यनैरपेक्ष्यम् तोऩ्ऱुगैयाल् परि ऎऩ्बदऱ्कु प्रयोजनमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पोदु ‘‘परि’’ ऎऩ्गिऱ उपसर्गमिति । त्यजिधातुविऩाले शरणागतिक्कु विशिष्य अङ्गमाग कर्मापेक्षैयिल्लैयॆऩ्ऱु तोऩ्ऱिऩालुम् सर्वशास्त्रीय कर्मङ्गळुक्कुम् योग्यतापादकमाग विधिक्कप्पट्ट शुचित्वाचमनादिगळैयुम् निषेधिक्कैयिल् परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गत्तिऱ्कुत् तात्पर्यमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। सर्वधर्म स्वरूपत्यागम् शरणागतिक्कु अङ्गमॆऩ्ऱु सॊल्लुबवर्गळ् पक्षत्तिल् अनिष्टत्तै आपादिक्किऱार् इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इति । सर्वाधिकारमऩ्ऱिक्केयॊऴियु मॆऩ्बदै सहेतुकमाग उपपादिक्किऱार् धर्मानुष्ठानशक्तऩुक्किऱे इति । शक्तऩुक्के विधिक्क वेण्डुमॆऩ्गिऱ आपत्ति इष्टमॆऩ्ऩिल्; कार्पण्यम् अङ्गमॆऩ्गिऱ प्रमाणत्तिऱ्कुम् आकिञ्चन्यम् अधिकारमॆऩ्गिऱ सम्प्रदायत्तिऱ्कुम् विरुद्धमामॆऩ्गिऱार् इदु बहुप्रमाणेत्यादिना । यद्यपि शक्तऩायिरुप्पवऩुक्के कर्मयोग ज्ञानयोग भक्तियोगङ्गळुडैय स्वरूपत्यागम् विहिदमॆऩ्ऱाल् अशक्ताधिकारत्व सम्प्रदायम् विरुद्धमाम्। अप्पडियऩ्ऱिक्के अत्यन्तपरतन्त्रतया नित्याशक्तऩाऩ जीवऩुक्कु कर्मयोगादिस्वरूपत्यागम् विहिदमॆऩ्ऱाल् अकिञ्चनाधिकारत्व सम्प्रदायत्तिऱ्कु विरोधमिल्लैयेयॆऩ्ऩ, अन्दप् पक्षत्तिलुम् सर्वशास्त्र स्ववचनस्वप्रवृत्त्यादिगळोडे विरोधम् प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्गिऱार् ईश्वरऩैप्पऱ्ऱ इत्यादियाल्। सर्वशास्त्रस्ववचनस्वप्रवृत्त्यादिविरोधत्ताले इति । अशक्तियिऩाले सर्वधर्मस्वरूपत्यागत्तै विधिक्किऱदु ऎऩ्गैयिल् उत्तरकृत्यविधायक सर्वशास्त्रविरोधमुम्, उपायान्तरत्तिले इवऩै नित्याशक्तऩागच् चॊल्लि, अन्द अशक्तऩुक्कु तत्त्यागत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् स्ववचनविरोधमुम्, स्नानोर्ध्वपुण्ड्रधारणजपमालाकरणादिस्वप्रवृत्तिविरोधमुम्, आदिशब्दग्राह्यशिष्टानुष्ठानविरोधमुम्, वरुमागैयाल् अत्यन्तपरिहास्यमामॆऩ्ऱबडि। जीवऩै नित्याशक्तऩाग ऒप्पुक्कॊण्डाल् इवऩैक्कुऱित्तु शरणं व्रज ऎऩ्ऱु विधिक्कवुम् मुडियादॆऩ्गिऱार् अप्पोदु इति । प्रसङ्गाद् दूषणान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् उपायान्तरङ्गळुक्कु इत्यादियाल्। उपायान्तरत्तिल् जीवऩ् नित्याशक्तऩॆऩ्ऱाल् तत्त्यागम् पूर्वमे सिद्धमागैयाले अदु अवर्गळुक्कनिष्टमाऩ त्यागानुवादपक्षत्तिऱ्के अनुकूलमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

परित्यज्य ऎऩ्गिऱविदु उपायान्तरत्तिल् शक्तऩैक्कुऱित्तु विधिरूपमायुम् अशक्तऩैक्कुऱित्तनुवादरूपमायुमाऩालो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् एकप्रयोगन्दाऩे इति । एकवाक्यत्तिलिति । वाक्यभेदाङ्गीकारे स एव दोषः ऎऩ्ऱु करुत्तु।

उपायान्तरशक्तऩैक्कुऱित्ते उपायान्तरत्यागविधिपूर्वकमाऩ लघुवाऩ शरणागतियै विधिक्किऱदॆऩ्ऱुम्, अवऩुक्के विगल्बत्ताले गुरुवाऩ उपायान्तरत्तैये उपासनवाक्यम् विधिक्किऱदॆऩ्बदुम् घटियादॆऩ्गिऱार् फलत्तिल् वैषम्यमुमऩ्ऱिक्के इत्यादियाल्। ऒरु अधिकारिक्कु ऒरु फलत्तैक् कुऱित्ते गुरुवाऩ उपायत्तैयुम् लघुवाऩ उपायत्तैयुम् विधिक्किऱदॆऩ्गिऱ इप्पक्षत्तिल् ऎल्लोरुम् लघूपायत्तिलेये प्रवृत्तिप्पारागैयाल् गुरूपायविधायकशास्त्रत्तिऱ्कु अननुष्ठानलक्षणाप्रामाण्यम् सम्भविक्कुमॆऩ्गिऱार् गुरूपायत्तिले इत्यादियाल्। वेऱॊरु मुखत्ताले इति । मन्दज्ञानरुम् मन्दविश्वासरुम् भक्तिक्कु अधिकारियॆऩ्ऱुम्, पूर्णज्ञानरुम् महाविश्वासशालियुम् प्रपत्तिक्कु अधिकारियॆऩ्ऱुम् अधिकारिभेदकल्पनम् वक्ष्यमाणरीत्या व्यासादिगळुक्कु ज्ञानविश्वासमान्द्यापादकमागैयाले सॊल्लवॊण्णामैयालुमॆऩ्ऱबडि। लोकत्तिल् गुडजिह्विकान्यायत्ताले, अदावदु रुग्णऩाऩ बालऩुक्कु कटुवाऩ औषधत्तैक् कॊडुक्क वेण्डियदऱ्काग मुदलिल् जिह्वैयिल् गुडत्तैत् तडवि इप्पडित्ताऩ् इरुक्कु मॆऩ्ऱु औषधत्तिल् प्ररोचऩैयैयुण्डुबण्णि कटुवाऩ औषधत्तैक् कॊडुप्पदुवऴक्कम्। इन्द न्यायत्ताले लघूपायत्तैक् काट्टि गुरूपायत्तै प्ररोचिप्पिक्किऱदु न्याय्यमाऩालुम् मुदलिल् गुरूपायत्तै विधित्तु लघूपायप्ररोचनार्थम् अदै विडच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्बदु अत्यन्तानुचितमॆऩ्गिऱार् लघूपायप्ररोचनार्थमाग इत्यादियाल्। इप्पडि गुरूपायत्तैक् काट्टि लघूपायत्तै प्ररोचिप्पिक्किऱदु ऎऩ्ऩुम् पक्षत्तिल् अनौचित्यत्तैक् काट्टि भक्त्यादिगळुक्कु उपायत्वमे इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लुम् अवर्गळ् पक्षत्तिल् दूषणान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् अनुपायङ्गळैयित्यादियाल्। शरण्यस्वरूपादिगळुम् सिद्धियादबडियामिति । ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रमुम् मोहकमाऩबडियाले शरणागति कर्मीभूतशरण्यस्वरूपमे सिद्धिक्कादागैयाल् शरणागतिविधानमे कूडादॆऩ्ऱु करुत्तु।

आऩालुम् अर्थार्थिकळैक् कुऱित्ते अतिप्रयाससाध्यतया गुरुवाऩ कृषियैयुम् लघुवाऩ रत्नवाणिज्यत्तैयुम् ‘‘अर्थार्थी कृषिं कुर्यात् रत्नवाणिज्यं वा’’ ऎऩ्ऱु विधिक्कक् काणविल्लैयो वॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् गुरुक्कळाऩ कृष्यादिव्यापारङ्गळुमिति । अधिकारिविशेष व्यवस्थैयाले इति । अतिप्रयाससहदेहदार्ढ्यशालिनः रत्नपरीक्षार्हबुद्धिशून्यस्यैव कृष्यादिविधानमुम्, रत्नपरीक्षार्हबुद्धिविशेषशालिनः वाणिज्यार्हधनवत एव रत्नवाणिज्यविधानमुम् लोकत्तिल् काणप्पडुगिऱ तिऱे ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इदऩाल् ऎङ्गुम् अधिकारभेदमिऩ्ऱिक्के ऒरुवऩुक्के गुरुलघु विकल्पविधानम् अनुचितमे ऎऩ्ऱु सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱु। कूरत्ताऴ्वाऩरुळिच्चॆय्द चरमश्लोकव्याख्यानत्तिल् ‘‘उपायान्तरदौष्कर्यात् शोचन् त्वं मदवाप्तये । साधनत्वेन निर्णीतान् सर्वान् सन्त्यज्य दूरतः ॥ मामेकं शरणं याहि’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् उपायान्तरदौष्कर्यत्ताल् साधनत्वेन निर्णीतङ्गळाऩ सर्वधर्मङ्गळैयुम् विट्टु शोचित्तुक्कॊण्डिरुक्किऱ त्वं मामेकं शरणं याहि ऎऩ्ऱु अन्वयित्तु अर्थम् कॊण्डाल् अनुवादपक्षत्तिल् कीऴ् नाम् सॊऩ्ऩ अर्थमे तोऱ्ऱु कैयाल् अदिल् गुरुलघुविकल्पप्रतीति प्रसक्तियेयिल्लै यॆऩ्गिऱार् आऴ्वाऩुडैय इत्यादियाल्। ननु समावर्तनत्तिल् ‘‘वेदमधीत्य स्नास्यन् प्रागुदयात् व्रजं प्रविश्य’’ ऎऩ्ऱारम्बित्तु आज्यभागान्तं इमढस्तोममर्हते जातवेदसे इत्यादि होमविशेषादिकमुक्त्वा गुरुवाऩ स्नानम् विहितम् अदिलेये ‘‘अथैदपरं तूष्णीमेव तीर्थे स्नात्वा’’ ऎऩ्ऱु लघुवाऩ तूष्णीं स्नानमुम् समविकल्पेन विधिक्कविल्लैयो, अप्पडिये अतिरात्रत्तिल् गुरुलघुक्कळाऩ षोडशीग्रहणाग्रहणङ्गळुम् विकल्पिक्कप्पडविल्लैयो ऎऩ्ऩ? अङ्गुम् कालविलम्बाक्षमत्वाद्यधिकारिभेदत्तालुम्, ‘‘यदावा अल्पीयान् सोमरसः; यदा वा शीघ्रं क्रतुस्समापनीयः’’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रत्तालुम् विकल्पमागैयाल् विरोधमिल्लै यॆऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले अरुळिच्चॆय्गिऱार् समावर्तनादिगळिलित्यादिना । अप्पडि अङ्गु समविकल्पम् कॊण्डाल् समावर्तनप्रकरणत्तिल् निबन्धनकारर्गळाले उदाहरिक्कप् पट्ट ‘‘प्रभुः प्रथमकल्पस्य योऽनुकल्पेन वर्तते । न साम्परायिकन्तस्य दुर्मतेर्विद्यते फलम्’’ ऎऩ्गिऱ वृद्धमनुवचनविरोधमुम् प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

कीऴ् वेऱॊरु मुखत्ताले अधिकारिभेदम् सॊल्लवॊण्णादु ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदै स्पष्टमाग उपपादिक्किऱार् ज्ञानपूर्तियादलित्यादिना । पूर्णज्ञानविश्वासराऩ व्यासादिगळुक्कु इति । इदु पूर्णज्ञानाभावे चरमश्लोकोपदेष्टृत्वमुम् आदिपदग्राह्यमाऩ महाभारतोपदेष्टृत्वमुम् कूडादॊऴियुम्, परिपूर्णविश्वासमिल्लाविडिल् परमास्तिकत्वम् घटियादॊऴियुम् ऎऩ्ऱु व्यतिरेकप्रदर्शनत्तिले तत्परम्। उपासनादिगळिल् अधिकारमिल्लैयामिति । नी सॊल्लुगिऱबडि पूर्णज्ञान विश्वासमुडैयवऩ् प्रपत्तिक्के अधिकारियागैयाल् अवर्गळ् पण्णिवरुम् उपासनत्तिल् अवर्गळुक्कु अधिकारमिल्लै यॆऩ्ऱु सॊल्लवेण्डिवरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

व्यासादिगळ् भारतचरमश्लोकोपदेशकालत्तिल् परिपूर्णज्ञानविश्वासराय् इरुन्दु पिऩ्बु कलङ्गि उपासकर्गळाऩार्गळॆऩ्ऱु सॊल्लक्कूडादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अवर्गळ् उपदेशकालत्तिले इति । ऒरु प्रमाणमिल्लै इति । प्रमाणमिऩ्ऱिक्के सॊल्लुवदु प्रामाणिकहृदयङ्गममागादॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

व्यासादिगळ् वस्तुतः प्रपन्नर्गळे। आऩालुम् मन्दज्ञानविश्वासमुळ्ळ साधारण ऋषिकळुडैय सङ्ग्रहार्थमाग उपासनत्तैयुमनुष्ठित्तार्गळॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩालो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रपन्नराय् वैत्तु इति । वचनमिल्लै इति । व्यासादिगळ् प्रपन्नरॆऩ्बदिल् वचनमिल्लै यॆऩ्ऱबडि। वचनमिल्लाविट्टालुम् ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य भगवन्तं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ व्यासरे भक्तियोगादिगळै अनुष्ठित्तारॆऩ्ऱाल् प्रपन्नरायिरुन्दु वैत्ते लोकसङ्ग्रहार्थम् उपासनत्तै अनुष्ठित्तारॆऩ्ऱु कल्पिक्कक् कूडादो वॆऩ्ऩ अशक्यसमाधानमाऩदूषणान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पडि कल्पिक्कप्पुक्कालुमिति । तऩ्ऩधिकारत्तुक्कु निषिद्धमाऩवऱ्ऱै इत्यादि । व्यासादिगळुक्कु प्रपन्नत्वत्तै कथञ्चित् कल्पित्तालुम् प्रपन्नर्गळुक्कु ‘‘अपायसम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत् । प्रायश्चित्तिरियं सात्र यत्पुनश्शरणं व्रजेत् ॥ उपायानामुपायत्वस्वीकारेऽप्येतदेव हि’’ ऎऩ्ऱु प्रायश्चित्तावहमाय् अत एव निषिद्धमुमागच् चॊल्लप् पट्ट उपासनानुष्ठानत्तैप् पण्णि अवर्गळे लोकत्तै सङ्ग्रहित्तार्गळॆऩ्ऱु कल्बिप्पदु अवर्गळुक्कु पापमाग मुडिवदोडु कूड निषिद्धानुष्ठानम् सॆय्युमवर्गळाल् लोकसङ्ग्रहमुम् पण्णमुडियादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

आऩाल् लोक सङ्ग्रहम् पण्णुगिऱ प्रकारम् ऎप्पडि यिरुक्कुमॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् तऩक्किरण्डु वऴिगळ् शास्त्रानुमतङ् गळाऩालिति । शिष्टतया व्यपदेश्यऩाऩ ऒरुवऩुक्के शास्त्रचोदितमाऩ दुष्करमाऩ वऴियिलुम् सुकरमाऩ वऴियिलुम् सामर्थ्यमिरुन्दाल् अवऩ् दुष्करमाऩ वऴियै अनुष्ठित्ताल् लोकत्तारुम् अदै इवऩैप् पार्त्तु अनुष्ठिप्पार्गळागैयाल् अवर्गळुक्कु अदु अशक्यमाग मुडियुम्। इवऩ् सुलभमाऩ वऴियै अनुष्ठित्ताल् लोकत्तारुम् अदैप् पार्त्तु सुलभमाऩ वऴियै अनुष्ठिप्पार्गळागैयाल् लोकत्तारै सङ्ग्रहित्त तागुम्। अप्पोदु इरण्डु वऴिगळुम् इवऩुक्कु शास्त्रचोदितङ्गळागैयाल् लघुवै अनुष्ठित्ताल् अधिकारविरोधमिल्लैयाम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘उपायापायसन्त्यागी मध्यमां वृत्तिमाश्रितः’’ ऎऩ्ऱु उपायान्तरत्यागियाग इरुक्कवेण्डुम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ प्रपन्नऩ् तऩक्कु निषिद्धमाऩ उपासनत्तै अनुष्ठित्तुक् काट्टुवदु सन्न्यासि गृहस्थ धर्मत्तै अनुष्ठित्तुक् काट्टुवदुबोल् लोकसङ्ग्रहार्थमागमाट्टादॆऩ्गिऱार् अल्लदु सन्न्यासिक्कु इति । आऩाल् अप्पडिच् चॆय्वदु ऎदिले सेरुमॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु आज्ञातिलङ्घनमा मत्तऩै इति । मुदलिल् दृष्टान्तत्तैक् काट्टि अदिल् सॊऩ्ऩ धर्मत्तै दार्ष्टान्तिकत् तिलतिदेशिक्किऱार् इप्पडिये इति । कैङ्कर्यबुद्धियाले इति । इदऩाल् तऩक्कु निषिद्धमाऩवैयैकामतः अनुष्ठिप्पदु दोषमाऩालुम् कैङ्कर्यबुद्ध्या अनुष्ठिक्कलागादो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयुम् परास्तम्। आऩाल् प्रपन्नऩ् ऎवैगळै कैङ्कर्यबुद्ध्या अनुष्ठिक्कलामॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रपत्तिक्कनपेक्षितङ्गळाऩ शास्त्रीयङ्गळै इति । भक्तिक्कुप्पोले प्रपत्तिक्कु अङ्गतयानपेक्षितङ्गळाऩ वर्णाश्रमादिधर्मङ्गळैयॆऩ्ऱबडि। सर्वधर्मान् ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् धर्मशब्दत्तिऱ्कु कर्मयोगज्ञानयोग भक्तियोगरूपधर्मपरत्वत्तै ऒप्पुक्कॊण्डु अवैगळुडैय स्वरूपत्यागम् अङ्गतया विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱाल् उपायान्तरशक्तऩुक्के तत्त्यागाङ्गकप्रपत्तियिल् अधिकारमॆऩ्ऱु सॊल्लवेण्डुमागैयाल् प्रपत्ति सर्वाधिकारमऩ्ऱिक्के पोगवेण्डिवरुमाऩालुम्, धर्मशब्दत्तिऱ्कु विहितङ्गळाय् तऩक्कु शक्यङ्गळाऩ धर्म परत्वत्तै अङ्गीकरित्तु तत्स्वरूपत्यागत्तै प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग ऒप्पुक्कॊण्डाल् अदऱ्कु सर्वाधिकारत्वविरोधमिल्लैये ऎऩ्ऩ अनिष्टत्तै प्रसङ्गिक्किऱार् तन्दाम् जात्यादिगळुक्कु इत्यादियाल्। प्रपत्त्युत्तरकालमिति । प्रपत्त्युत्तरकालत्तिल् यत्किञ्चिद्धर्मत्तै अनुष्ठित्ताऩागिल् प्रपत्तिपूर्वक्षणत्तिल् स्वशक्यमाय् स्वोचितमायुळ्ळ सर्वधर्मत्यागरूपाङ्गत्तै अनुष्ठित्तदागमाट्टा तागैयाल् प्रपत्त्युत्तरकालत्तिलुम् तऩक्कडैत्त कैङ्कर्याचार्यवन्दनादिगळुम् त्यक्तङ्गळागवे आगवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु सर्वधर्मशब्दत्ताले स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमे विवक्षितमागैयाले तत्त्यागमे प्रपत्तिक्कु अङ्गम् ‘‘न कळञ्जं भक्षयेत्, नानृतं वदे’’ दित्यादि निषेधवाक्यसिद्धङ्गळाऩ कळञ्ज भक्षणाभावानृतवदनाभावङ्गळ् अभावरूपङ्गळागैयाल् अवैगळुक्कु स्वरक्षणार्थस्वव्यापाररूपत्वमिल्लामैयाल् तत्त्यागे निषिद्धानुष्ठानत्तै प्रसङ्गिक्क मुडियादु ऎऩ्ऱुम्, प्रवृत्तिरूपकैङ्कर्याचार्यवन्दनत्यागादिविषयत्तिऱ्सॊऩ्ऩ प्रसङ्गम् इष्टप्रसङ्गमॆऩ्ऱु सॊल्लुवार्क्कु दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱार् निषेधवाक्यसिद्धङ्गळाऩ निवृत्तिरूपधर्मङ्गळित्यादियाल्। निर्वाहमुम् मन्दमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩ मन्दतैयै उपपादिक्किऱार् निवृत्तियुमिति । निवृत्तियुम् – अमानित्वादम्भित्वादिरूपनिवृत्तियुम्, एकादश्यन्नभोजनादिनिवृत्तियुम्, व्यापारविशेषमॆऩ्ऩुमिडमुमिति । मानससङ्कल्पप्रयोज्यत्वात् फलजनकत्वाच्च निवृत्तिक्कु व्यापारत्वमुण्डॆऩ्ऱु करुत्तु।

लोकवेदसिद्धमिऱे इति । लोकत्तिल् राजापराधनिवृत्तियुम् विषभक्षणादि निवृत्तियुम् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमाग सिद्धम्। वेदत्तिल् ‘‘न हिंस्या’’दित्यादिगळाले सॊल्लप्पट्ट हिंसा निवृत्त्यादिगळुम् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारङ्गळाग सिद्धङ्गळिऱे। कामत्ताले प्रवृत्तिनिवृत्तिरूपसर्वधर्मङ्गळै विडुगै दोषमाऩालुम् परित्यज्य ऎऩ्गिऱ इन्द विधिबलत्तालेये अवैगळै विट्टाल् दोषमागाददोडु शास्त्रार्थमुमागादोवॆऩ्ऩिल्, अप्पोदु शिष्टाचारमॆल्लाम् विरुद्धानुष्ठानमाग मुडियुमॆऩ्गिऱार् इव् विधिबलत्ताले इति । प्रपन्नर्गळाऩ पूर्वर्गळुम् इप्पोदुळ्ळ शिष्टप्रपन्नर्गळुम् भ्रमविप्रलम्भादिगळाले इवऱ्ऱैप् पण्णुगिऱार्गळॆऩ्ऩिल् उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् यथाप्रमाणमित्यादियाल्। यथाप्रमाणमॆऩ्ऱदाल् अवर्गळुक्कु भ्रमसम्भावऩैयिल्लैयॆऩ्ऱुम्, परमकारुणिकरुमाय् ऎऩ्ऱदाल् विप्रलम्भसम्भावऩैयिल्लैयॆऩ्ऱुम् स्पष्टीकरिक्कप्पट्टदु। प्रपत्त्युत्तरमाऩ सर्वकालत्तिलुम् सर्वधर्मत्यागम् विधेयमाऩालऩ्ऱो कामचारादिप्रसङ्गम् वरुवदु; प्रपत्तिपूर्वक्षणत्तिल् सर्वधर्मत्यागम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमॆऩ्ऱाल् दोषमिल्लैये ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् यावज्जीवमित्यादियाल्। प्रपत्तिपूर्वक्षणत्तिल् इवऩुक्कु असम्भावितमाऩ धर्मत्यागम् विधेयमो, सम्भावितधर्मत्यागम् विधेयमोवॆऩ्ऱु विगल्बित्तु क्रमेण उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पोदु सम्भावितमल्लाद इत्यादियाल्। आऩाल् त्यागविधिपक्षत्तै निर्वहिक्कुम् प्रकारम् ऎप्पडि यॆऩ्ऩ, प्रपत्तिक्काग ऒरु धर्मङ्गळुमपेक्षिक्कवेण्डा इत्यादिना । मुऩ्बु सॊऩ्ऩ निरपेक्षत्वत्तैच् चॊल्लुवदे उसिदमॆऩ्गिऱार् आगैयालुपासनत्तिल् वरुमित्यादियाल्। प्रपत्तिक्कु अङ्गमाग ऒरु धर्मत्तैयुम् अपेक्षिक्क वेण्डामॆऩ्ऱुसर्वधर्मनैरपेक्ष्यम् सॊल्लुवदे त्यागविधि पक्षत्तुक्कु स्वरसमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि त्यागविधिपक्षत्तिल् निरपेक्षत्वम् सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऩिल्, इङ्गु आकिञ्चन्याद्यधिकारम् सॊल्लप्पडामैयाले उपायान्तरशक्तऩुक्कुम् विळम्बसहऩुक्कुम् कूड सर्वधर्मनिरपेक्षमाऩ प्रपत्त्यनुष्ठानम् प्रसङ्गियादोवॆऩ्ऩ अनुवादपक्षत्तिऱ्सॊऩ्ऩ अधिकारमे इप्पक्षत्तिऱ्कुम् अधिकारमाग सिद्धिक्कुमॆऩ्गिऱार् इन्द त्यागविधियाऩ पक्षन्दऩ्ऩिलुमिति । इप् पक्षत्तिल् अनुवादपक्षोक्ताधिकारत्तैये कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु प्रमाणमिऩ्ऱिक्के सॊल्ललामोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडियाऩालॊरु प्रमाणङ् गळुक्कुम् विरोधमिल्लैयिति । अन्यथा सर्वाधिकारत्वम् कॊण्डाल् उपासनविधायकशास्त्र वैयर्थ्यापत्त्या तद्विधायकशास्त्रङ्गळोडु विरोधम् वरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु श्रीभाष्यकारर् कालत्तिल् तत्समक्षत्तिल् इन्द श्लोकविषयमाग सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् प्रपत्त्यङ्गमाग इन्द श्लोकत्तिल् विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱुम्, अप्पडियल्लवॆऩ्ऱुम् विवादमुण्डाऩदायुम्, इरण्डु पक्षमुम् कूडुमॆऩ्गिऱ ऎण्णत्ताल् भाष्यकारर् अव्विरण्डु पक्षत्तिल् ऎदैयुम् सरियऩ्ऱु ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् तूष्णीमिरुन्ददायुम् केळ्विप्पडुगिऱोमेयॆऩ्ऩ, अव्विवादम् अन्यविषयकमागैयाल् इव्वैदिह्यम् प्रतिवादिगळाल् कल्बिदमॆऩ्गिऱार् पूर्वाचार्यर्गळुमिव्विडत्तिलित्यादियाल्। अन्यविषयकमाऩ विवादमॆदुवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रपत्तिक्कधिकारमाऩ इत्यादियाल्। विवादप्रकारत्तैक् कारिगैगळाले निरूपित्तु प्रतिवादिगळ् आरोपित्तुच् चॊल्लुम् विषयमॆल्लाम् वेरऱ्ऱैवै ऎऩ्ऱु विष्णुचित्तादि पूर्वाचार्यर्गळाले प्रदर्शितमॆऩ्गिऱार् अधिकारं पुरस्कृत्येत्यादियाल्। सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिल् वर्तमानः ऎऩ्ऱु अध्याहरित्तु अदऩाल् प्राप्तमाऩ आकिञ्चन्यत्तै मुऩ्ऩिट्टुक्कॊण्डु उपायत्तिऩुडैय निरपेक्षतैयै एकशब्दत्ताले चरमश्लोकम् सॊल्लुगिऱदु ऎऩ्ऱु वाक्यस्वारस्य वित्तुक्कळाऩसिलर् सॊऩ्ऩार्गळ्। वेऱु सिलर् मुदलिले नैरपेक्ष्यत्तैच् चॊल्लि, पिऩ्बु विहितमाय्, अत एव लघीयस्सुमाऩ उपायत्तुक्कु अधिकारम् मा शुचः ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् निषेधिक्कप्पट्ट शोकत्ताले द्योतितमागिऱदु ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩार्गळ्। इप्पडिअधिकारमुम् नैरपेक्ष्यमुम् चरमश्लोकत्तिल् सॊल्लप्पडुगिऱदु ऎऩ्गिऱ अंशत्तिल् विवादमिल्लैयेयागिलुम् सिलर् ‘‘स्वर्गकामो यजेत’’, ‘‘वृष्टिकामो यजेत’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् पोल् अधिकारत्तै मुऩ्ऩिट्टु उपायत्तै विधिप्पदु स्वरसमॆऩ्ऱुम्, सिलर् ‘‘मन्मना भव’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऱ्सॊऩ्ऩ भक्तियोगत्तिऩुडैय दुष्करतैयै निऩैत्तु शोकित्त अर्जुनऩुक्कु मुदलिले विधिक्कप्पोगिऱ उपायत्तिऩ् लघीयस्त्वत्तै सॊल्लवेण्डियदु आवश्यकमागैयाल् नैरपेक्ष्यत्तै मुऩ्बु सॊल्वदु उचितमॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩार्गळ्। इप्पडि योजनाभेदमात्रत्ताले प्राचीनर्गळुक्कु विवादम् उण्डायिऱ्ऱु। इप्पडि योजनाभेदत्तिल् विवादमिरुन्दालुम् इरण्डु कक्षियिलुम् आकिञ्चन्यनैरपेक्ष्यरूपमाऩ अपेक्षितार्थम् सिद्धिक्कैयाल् श्रीभाष्यकारर् ऒरु कक्षियैयुम् इदु सरियऩ्ऱु ऎऩ्ऱु तडुक्कविल्लै। इदु इप्पडियिरुक्क मुऩ् नडन्ददैयऱियाद प्रतिवादिगळ् सर्वधर्मस्वरूपत्यागम् अङ्गतया विहितमॆऩ्ऱुम् अप्पडियल्लवॆऩ्ऱुम् विवादम् नडन्ददागवुम् इन्द इरण्डु कक्षियैयुम् श्रीभाष्यकारर् तडुक्कामैयाल् सर्वधर्मस्वरूपत्यागविधिपक्षमे श्रीभाष्यकाराभिमतमायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुमदु वास्तवमऩ्ऱिक्के आरोपित्तु सॊऩ्ऩदत्तऩैयाम्। वास्तवत्तिल् अदऱ्कु मूलमिल्लैयॆऩ्ऱु श्रीविष्णुचित्तादिगळाले उपदेशमुखत्तालुम् ‘‘यत्स्ववर्णाश्रमाधीनं कर्म न त्याज्यमेव तत् । यावद्देहं प्रपन्नैश्च त्यागहेतोरदर्शनात् ॥ श्रुतिस्मृत्यादिविहतमनुष्ठानन्तु नैत्यक’’ मित्यादि निबन्धनमुखत्तालुम् प्रदर्शितमॆऩ्गै।

ननु ज्ञानविश्वासपूर्णर् प्रपत्तिक्कु अधिकारिकळ्। मन्दज्ञानविश्वासशालिकळ् भक्तिक्कु अधिकारि-कळॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदै कीऴे दूषित्तार्। लक्ष्मीतन्त्रत्तिल् ‘‘इदं शरणमज्ञानामिदमेव विजानतां’’ ऎऩ्ऱु अत्यन्ताज्ञर्गळुक्कुम् अत्यन्तज्ञानिकळुक्कुम् प्रपत्ति उपायमॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् इव्विरण्डुबडियुमिऩ्ऱिक्के मन्दज्ञानवाऩ्गळायिरुप्पवर्गळुक्के भक्तियिल् अधिकारमॆऩ्ऱु एऱ्पडविल्लैयो? अदैयडियॊऱ्ऱि भट्टर् ‘‘अविद्यातो देवे’’ ऎऩ्गिऱ मुक्तकश्लोकत्तिल् अत्यन्ताज्ञानिकळुक्कुम् अत्यन्तज्ञानिकळुक्कुमे भगवाऩ्उपायमागिऱार् ऎऩ्ऱु सॊल्लुगैयालुम् मन्दज्ञानिकळुक्के भक्ति उपायमॆऩ्ऱु एऱ्पड विल्लैयो ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु अन्द श्लोकङ्गळिऩ् भाववर्णनत्ताले समाधानमरुळिच् चॆय्गिऱार् आऩाल् इदं शरणमित्यादियाल्। इङ्गुळ्ळ अज्ञानामॆऩ्बदऱ्कु पश्वादिगळुक्कुप्पोले अत्यन्ताज्ञानवतां ऎऩ्ऱु अर्थम्म् कॊण्डाल् शास्त्रवश्यऩाय् प्रपत्त्यनुष्ठानम् पण्णमुडियादागैयाल् इदं शरणमज्ञानां ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडादु। आगैयाल् अनुदरा कन्या इत्यादिगळिल्बोले नञः अल्पार्थकत्वत्तै स्वीकरित्तु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्विडत्तिल् सॊऩ्ऩ अज्ञानमित्यादियाल्। नञः अल्पार्थकत्वत्तै विशदीकरिक्किऱार् उपासनादिगळिल् तॆळिविल्लामैयादल् प्रपत्ति तऩ्ऩिलुम् सूक्ष्मविशेषङ्गळऱिया मैयादलामिति । इङ्गु प्रपत्ति तऩ्ऩिल् सूक्ष्मविशेषङ्गळऱियामैयै अधिकारमागच् चॊऩ्ऩदु उक्तिप्रपत्तिनिष्ठऩ् विषयत्तिल्। सूक्ष्मविशेषम् तॆरिन्दाल् अवऩ् स्वनिष्ठैक्कु अधिकारियिऱे। इद मेव विजानतां ऎऩ्बदऱ्कुम्, देवे परिबृढतया वा विदितया ऎऩ्बदऱ्कुमर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऱ्ऱिल् विजानतां ऎऩ्ऱुमित्यादियाल्। उपासनादिगळिल् तॆळिवादलिति । इदु अधिकारमावदु शक्तियिल्लादबोदु ऎऩ्ऱु मेले सॊल्लप्पडुगिऱदु। ननु अल्पज्ञानवद्वाचकमाऩ अज्ञानामॆऩ्बदऱ्कु प्रतिकोटियाऩ विजानतां ऎऩ्गिऱ पदम् सर्वविषयकज्ञानवाऩैच् चॊल्लादो वॆऩ्ऩ? अप्पडिप्पट्ट प्रपत्त्यधिकारि दुर्लभऩागैयालुम् ‘‘देवे परिबृढतया वा विदितया’’ ऎऩ्गिऱ अभियुक्तोक्तियिल् प्रपत्त्युपयुक्तपरिबृढत्वगुणज्ञानमे अधिकारमागच् चॊल्लुगैयालुम् सर्वविषयकज्ञानत्तै अधिकारमागच् चॊल्लादॆऩ्गिऱार् अल्लदु इत्यादियाल्। उपासनादिगळिल् तॆळिवै प्रपत्तिक्कु अधिकारमागच्चॊल्ललामो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वुपयुक्तज्ञानमुण्डाऩालिति । इव्वुपयुक्तज्ञानम् - प्रपत्तिक्कु उपयुक्तमाऩ इन्द गुणादिविषयकज्ञानम्, उपायान्तरत्तिल् शक्तियिरुन्दालुम् परतन्त्रऩाऩ जीवऩुक्कु उपायान्तरानुष्ठानम् कूडुमो ऎऩ्ऱु आक्षेपित्तु उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् शक्तियुण्डेयागिलुमिति । इदु प्रपन्नऩुडैय उत्तरकृत्यविशेषत्तिऱ्कुदाहरणमामिति । समर्पितभरऩाऩ प्रपन्नऩ् प्रपत्त्युत्तरकालम् उपायान्तर शक्तऩायिरुन्दालुम् ऒरुविद प्रयत्नमिऩ्ऱिक्के इरुक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

शक्तऩ् कैवाङ्गि यिरुक्कवेण्डुमॆऩ्ऱाल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् अल्लादबोदु इति । उपायविधायकशास्त्रङ्गळ् निरर्थकङ्गळामिति । भक्तिपोले प्रपत्तियुम् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमागैयाल् परतन्त्रऩाऩ इवऩुक्कु अननुष्ठेयमाय् मुडिगैयाले ‘‘ओमित्यात्मानं ध्यायथ’’ ऎऩ्गिऱ उपासनविधायकशास्त्रम्बोल् ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्गिऱ प्रपत्तिविधायकशास्त्रमुम् अधिकारिदौर्लभ्यत्ताले निरर्थकमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘इदं तितीर्षतां पारं’’ ऎऩ्बदु उपायान्तरत्तिल् ज्ञानशक्तियिरुन्दालुम् शीघ्रमाग संसारसमुद्रत्तैत् ताण्डवेण्डुमॆऩ्गिऱ इच्छैयुडैयवऩुक्कुम् प्रपत्त्यधिकारम् सॊल्लुगिऱदु ऎऩ्ऱु निऩैत्तु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् उपायान्तरत्तिल् तऩक्कु इत्यादियाल्। संसारतरणेच्छै ऎल्ला अधिकारिकळुक्कुम् सममायिरुक्कैयाल् इदु अधिकारिविशेषद्योतकमागुमो वॆऩ्ऩ भावमरुळिच्चॆय्गिऱार् तितीर्षतां पारं ऎऩ्ऱदु कडुग अनिष्टनिवृत्ति पिऱक्कवेणुमॆऩ्ऩुम् त्वरै युडैयार्क् कॆऩ्ऱबडि इति । इदऩाल् संसारतरणेच्छै ऎल्ला अधिकारिकळुक्कुम् तुल्यमाऩालुम् तरणत्वरै इङ्गु विवक्षितमागैयाल् अधिकारिविशेषम् सिद्धमॆऩ्ऱु सूचितम्। इप्पडिअनिष्टनिवृत्तियिल् त्वरैयुडैयवऩुक्कुप्पोल् इष्टप्राप्तियिल् प्रेमातिशयमुळ्ळवऩुक्कुम् प्रपत्तियिल् अधिकारमुण्डॆऩ्गिऱदु ‘‘इदमानन्त्यमिच्छतां’’ ऎऩ्गिऱ वाक्यमॆऩ्गिऱार् ‘‘आनन्त्यमिच्छतां’’ ऎऩ्ऱदु इत्यादियाल्। पॆऱ्ऱल्लदु धरिक्कमाट्टादार्क्कु ऎऩ्बदाल् इङ्गुम् प्रेमातिशयप्रयुक्तत्वरातिशयम् विवक्षितमॆऩ्ऱु सूचितम्। इन्द इरण्डु अधिकारत्तैयुम् ऒऩ्ऱाक्कि ‘‘स्वभक्तेर्भूम्ना वा’’ ऎऩ्ऱरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इवैयिरण्डैयुम् निऩैत्तु इति । प्रेमभक्ति, अतिशयित्ताल् कडुग प्रतिबन्धकम् कऴियवेण्डुमॆऩ्ऱुम्, कडुग भगवदनुभवम् पॆऱवेण्डुमॆऩ्ऱुम् त्वरै युण्डागुमागैयाल् भक्तिभूमावाले तितीर्षतां आनन्त्यमिच्छतां ऎऩ्गिऱ इरण्डु अधिकारत्तैयुम् सङ्ग्रहिक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु भक्तेः ऎऩ्ऱु भक्तियोगमुम् भूम्ना ऎऩ्बदाले अदिऩुडैय अतिशयमुमऩ्ऱो अधिकारमागत् तोऱ्ऱुगिऱदु; अप्पडियागिल् प्रपत्तिक्कु अकिञ्चनाधिकारत्वम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणङ्गळोडु विरोधियादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु भक्तियॆऩ्ऱदु प्रेमपारवश्यत्तैच् चॊऩ्ऩबडि इति । ‘‘भक्त्या मामभिजानाति’’, ‘‘शुद्धभावङ्गतो भक्त्ये’’ त्यादिगळिल् भक्तियोगव्यतिरिक्तातिशयितप्रेमैयिलुम् भक्तिशब्दम् प्रयुक्तमागैयाल् अदुबोले कडुग अनिष्टनिवृत्तियुम् इष्टप्राप्तियुम् वरवेण्डुमॆऩ्गिऱ प्रेमविशेषत्तिल् इन्द भक्तिशब्दम् प्रयुक्तमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अल्लदु भक्तियोगत्तैच् चॊऩ्ऩबडि यऩ्ऱु इति । भक्तियोगत्तै इङ्गु अधिकारमागच् चॊऩ्ऩालऩ्ऱो प्रपत्तिक्कु अकिञ्चनाधिकारत्वम् सॊल्लुगिऱ प्रमाण विरोधम् वरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन्द प्रेमभक्तिक्कु भूमा ऎदु ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् कडुग प्राप्ति किडैयादबोदऴियुम्बडियाऩ अवस्थाविशेषमिति । इदु भक्तियोगनिष्ठऩुक्कु मेलेवरक्कूडिय अवस्थैपोल् तोऩ्ऱुगिऱदे; इदु अकिञ्चनऩुक्कुम् सम्भविक्कुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु सिलर्क्कु इत्यादियाल्। सुकृतविशेषमूलमाऩ भगवत्प्रसादत्ताले वरुमिति । इन्द सुकृत विशेषमूलमाऩ भगवत्प्रसादम् केवलाकिञ्चनऩिडत्तिलुम् सम्भविक्कुमागैयाल् तज्जन्यमाऩ इन्द प्रेमातिशयम् भक्त्युत्तरकालमे उण्डागवेण्डुमॆऩ्गिऱ नियममिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

इव्वधिकारत्तैच् चॊल्लि मुडिक्किऱार् इव्ववस्थैयुडैयवऩुम् प्रपत्तिक्कधिकारिइति । इऩि कीऴ्च्चॊऩ्ऩ अधिकारङ्गळै शिष्यबुद्धिवैशद्याय मऱुबडियनुवदित्तु मुडिक्किऱार् इप्पडियागैयालित्यादियाल्। इप्पडि भक्तियिल् ज्ञानशक्तिकळिरुन्दालुम् विळम्बक्षमऩल्लादबोदु प्रपत्तिक्कधिकारियावाऩॆऩ्ऱाल् अवऩुक्कु उपायान्तरशून्यत्वरूपमाऩ आकिञ्चन्यरूपाधिकारम् घटिक्कुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्विळम्बाक्षमऩुमिति । ताऩ् निऩैत्त कालत्तिले फलम् पॆऱुगैक्कुपायान्तररहितऩिदि । इवऩुक्कु भक्तियिल् ज्ञानमुम् शक्तियुमिरुन्दालुम् इन्द भक्ति इवऩ् निऩैत्तबोदु मोक्षत्तैत् तरक्कूडिय उपायमल्लामैयाले इवऩुम् ताऩ् वेण्डिऩ कालत्तिल् फलत्तैक् कॊडुक्कुम् उपायमऱ्ऱवऩागैयाले इवऩुक्कुम् स्वापेक्षितकालत्तिल् फलत्तैत् तरक्कूडिय उपायशून्यत्वरूपाकिञ्चन्यमुण्डिऱे। इप्पडि अपेक्षितकालत्तिलुम् फलप्रदानम् पण्णक्कूडिय उपायम् वेऱु इरुप्पदाग तॆरिन्दु कॊळ्ळाद इव्विळम्बाक्षमऩुक्कुम् अवऩे उपायमॆऩ्गिऱदु जगति गतिमित्यादि ऎऩ्गिऱार् इप् प्रकारत्तै निऩैत्तु इत्यादियाल्। इप्पडि भक्तियिल् ज्ञान शक्त्यादिगळै युडैयवर्गळुम् विळम्बाक्षमरागिल् प्रपत्तिक्कु अधिकारिकळावार्गळ् ऎऩ्ऱाल्, परिपूर्णज्ञानशक्त्यादिगळैयुडैय व्यासादिगळुम् विळम्बाक्षमर्गळाय्क्कॊण्डु प्रपत्ति पण्णियिरुक्कवेण्डावो वॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् व्यासादिगळित्यादियाल्। अधिकारिपुरुषर्गळागैयाले विळम्बक्षमरुमायिति । ‘‘यावदधिकारमवस्थितिराधिकारिकाणां’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऩ्बडि अधिकारि पुरुषर्गळाऩ व्यासादिगळ् विळम्बाक्षमरायिरुक्कमुडियादागैयाले प्रपत्त्यधिकारमिल्लैयागैयाल् उपासनत्तिलेये इऴिन्दार्गळॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन्द प्रपत्त्यधिकारभावम् तविर प्रतिवादिगळ् सॊल्लुम् सॊऩ्ऩालुम् पापजनकमाऩ हेत्वन्तरमुण्डाय् उपासनत्तैच् चॆय्दार्गळऩ्ऱु ऎऩ्गिऱार् अल्लदु इत्यादियाल्। इप्पडियाऩाल् ‘‘नरस्य बुद्धिदौर्बल्यादुपायान्तरमिष्यते’’ ऎऩ्ऱॊरु वचनमिल्लैयो? अदऱ्कु ऒरु मनुष्यऩुक्कु उपायान्तरप्रवृत्तियुण्डाऩाल् अदु बुद्धिदौर्बल्यत्ताले वन्ददु ऎऩ्ऱऩ्ऱो अर्थम्। अदु उपायान्तरप्रवृत्तराऩ व्यासादिगळुक्कुम् तुल्यमऩ्ऱो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अशक्तस्यातिकृच्छ्रेष्वित्यादिना । अतिकृच्छ्रेष्वशक्तस्य – अत्यन्तकष्टसाध्यङ्गळाऩ उपायान्तरङ्गळिल् अशक्तऩाय्, दुराशादार्ढ्यशालिनः - अवैगळिऩ् कष्टङ्गळ् तॆरिन्दुम् अवैगळै ऎप्पडियावदु सॆय्दुमुडिक्क वेण्डुमॆऩ्गिऱ दुराशैयिऩ् दार्ढ्यत्तैयुडैयऩाऩ, कस्यचित् - ऒरुवऩुक्कु इदऩाल् नरस्य ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् नरशब्दम् दुराशैयुळ्ळ अशक्तपरमॆऩ्ऱु सॊल्लप् पट्टदु। बुद्धिदौर्बल्यं – मन्दबुद्धित्वम्, लघुत्यागस्य कारणं – लघुवाऩ प्रपत्तियै विडुगैक्कु कारणम्, तत्र – लघुत्यागहेतुवाऩ बुद्धिदौर्बल्ये सति, प्रपत्त्यनर्हाणां – प्रपत्तिक्कुम् अनर्हर्गळाऩवर्गळुक्कु, अन्यदित्यपि युज्यते – दुराशैयिऩाले प्रपत्तीतरमाऩ उपायत्तिल् प्रवृत्तियुण्डागिऱ तॆऩ्ऱु सॊल्लुवदु तगुम्। संशयघातिषु व्यासादिषु - इतरर्गळुडैय संशयत्तैप् पोक्कडिक्कक् कूडिऩवर्गळाऩ व्यासादिगळ् विषयत्तिल्, एषा नीतिर्नैव – अशक्तऩागैयाले उपायान्तरानर्हऩाय् बुद्धिौर्बल्यत्ताले प्रपत्तिक्कुम् अनर्हऩाय्प् पोन्दवऩुडैय न्यायमाऩदु सम्भविक्कादॆऩ्गै। इम्मादिरि उपासनत्तिऱ्कुम् प्रपत्तिक्कुम् सकिञ्चनत्वाकिञ्चनत्वरूपमाऩ अधिकारम् व्यवस्थितमायिरुप्पदाल् उपासनविधायकशास्त्रमुम् प्रपत्तिविधायकशास्त्रमुम् प्रयोजनवत्ताग आगुमॆऩ्ऱु मुडिक्किऱार् इप्पडि इति । मुडिविल् सॊऩ्ऩ नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तिल् अनुष्ठीयमानस्ववर्णाश्रमधर्मङ्गळिल् इरण्डु अधिकारिकळुक्कुम् बुद्धिभेदमे युळ्ळदु त्यागमिल्लैयॆऩ्गिऱार् इरण्डधिकारिकळुक्कुमिति । उपासकऩुक्कुम् प्रपन्नऩुक्कु मॆऩ्ऱबडि। प्रपत्तिवैषम्यमे युळ्ळदु इति । उपासकऩुक्कु अङ्गत्वप्रतिपत्तियुम्, प्रपन्नऩुक्कु कैङ्कर्यबुद्धियुमे युळ्ळदु ऎऩ्ऱबडि। ननु प्रपन्नऩ् प्रपत्तीतरधर्मत्तै अनुष्ठित्ताल् ब्रह्मास्त्रन्यायत्ताले प्रपत्ति नऴुगादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रपन्नऩुक्कुक् कोलिऩ फलत्तैप्पऱ्ऱ इत्यादिना । कोलिऩ फलत्तैप्पऱ्ऱ – प्रपत्तिक्काग प्रार्थित्त मोक्षरूपफलत्तैप्पऱ्ऱ, ब्रह्मास्त्रबन्धन्यायत्ताले इति । ब्रह्मास्त्रत्तुक्कु फलमाऩ आञ्जनेयबन्धनत्तिऱ्कागवे रज्ज्वादिगळै प्रयोगित्तदालल्लवो ब्रह्मास्त्रम् नऴुविऱ्ऱु। इङ्गु स्वयम्प्रयोजनमाऩ धर्मानुष्ठानम् अप्पडिप्पट्टदऩ्ऱु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

किञ्च भगवद्भागवतसमृद्ध्यर्थमाऩ धर्मानुष्ठानत्तिलुम् अन्द न्यायमिल्लै यॆऩ्गिऱार् भगवद्भागवतेत्यादि । ननु स्वरूपत्यागपक्षम् कूडादागिलुम् धर्मङ्गळिऩ् उपायत्वबुद्धि त्यागत्तै परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु अर्थमागक् कॊळ्ळलागादो? परित्यज्य ऎऩ्बदाल् धर्मङ्गळुडैय परित्यागमे तोऩ्ऱुगिऱदेयॊऴिय, अदिल् उपायत्वबुद्धि त्यागम् तोऩ्ऱविल्लैये यॆऩ्ऩिल्; प्रपत्त्युत्तरकैङ्कर्यत्तिल् ‘‘उपायतां परित्यज्य’’ ऎऩ्ऱु गीतार्थसङ्ग्रहत्तिल् सॊऩ्ऩबडि इङ्गुम् सॊल्वदु उचितमागादोवॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि स्वरूपत्यागङ्गूडा तॊऴिन्दालुमित्यादिना । प्रपत्त्युत्तरकालिकस्ववर्णाश्रमोचितधर्मङ्गळिल् उपायत्वबुद्धियै विट्टुप् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱाल् स्वयं प्रयोजनमागप् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱु फलिक्कुम्, प्रपत्तिक्कु पूर्वकालत्तिल् सर्वधर्मङ्गळिलुम् उपायत्वबुद्धियै विट्टु प्रपत्तियैप् पण्ण वेण्डु मॆऩ्ऱाल् सर्वधर्मङ्गळुम् अङ्गमाग अनुष्ठेयमॆऩ्ऱु फलिक्कैयाल् उत्तरकृत्यमॆल्लाम् स्वयम्प्रयोजनमाग अनुष्ठिक्कवेण्डुमॆऩ्बदु सिद्धिक्कादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

दूषणान्तरङ्गळै आपादिक्किऱार् इव्वुपायत्तुक्कु इत्यादिना । इवैगळै उपपादिक्किऱार् ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩिलित्यादिना । पऴैय उपासनादिगळिल् निलैयामिति । उपायमल्लाद धर्मङ्गळिल् उपायत्वबुद्धित्यागविधानम् व्यर्थम्; उपायमाऩ उपासनादिगळिल् उपायत्व बुद्धित्यागम् विधिक्किऱदॆऩ्ऱाल् स्वरूपत्यागविधिपक्षत्तिल् सॊऩ्ऩबडि उपायमाऩ उपासनादिगळै अनुष्ठिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु सिद्धिक्कैयाल् भक्तिक्कु प्रपत्त्यङ्गकत्वम्बोल् प्रपत्तिक्कु भक्त्यङ्गकत्वम् सॊऩ्ऩदाग मुडिगैयाल् प्रपत्ति अकिञ्चनाधिकारकमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु सिद्धियादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि उपायत्वबुद्धित्यागम् विधिक्किऱदॆऩ्गिऱ पक्षत्तिल् प्रपन्नऩ् त्यागाधिकारी, भक्तऩ् अनुष्ठानाधिकारी ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ स्वग्रन्थत्तुक्कुम् विरोधम् वरुमॆऩ्गिऱार् इङ्गु उपायत्वबुद्धि त्यागम् पॊरुळागच् चॊल्लुगिऱ पक्षत्तिलिति । परिहारमनपेक्षितमॆऩ्बदै उपपादिक्किऱार् इङ्गु स्वरूपत्यागमिति । उपायत्वबुद्धित्याग पूर्वकमाऩ कर्मज्ञानभक्तिकळै प्रपत्त्यङ्गमाग ऒप्पुक्कॊण्डाल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि बुद्धिविशेषेत्यादियाल्। अङ्गाङ्गिव्यपदेशत्तिल् माऱाट्टमेयुळ्ळदु इति । उपासनस्थलत्तिल् उपासनम् अङ्गी, प्रपत्ति अङ्गमॆऩ्ऱुम्, प्रपत्तिस्थलत्तिल् प्रपत्ति अङ्गी, उपासनादिगळ् अङ्गङ्गळ् ऎऩ्गिऱ शब्दभेदम् उण्डेयॊऴिय इरुवरुम् इरण्डैयुम् अङ्गतया अङ्गितया वा अनुष्टिक्कवेण्डुम् ऎऩ्बदऱ्कु निवारकरिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु भक्तियै अङ्गियागवुम्, अदऱ्कु प्रपत्तियै अङ्गमागवुम् अनुष्टिक्कुम् उपासकऩुक्कु भक्तिरूपाङ्गियाऩदु पूर्णमाग अनुष्टिक्कवेण्डुम्। प्रपत्तियै अङ्गियागवुम् भक्तियै अङ्गमागवुम् अनुष्टिक्कुम् प्रपन्नऩुक्कु भक्तियै यथा कथञ्चित् अनुष्टित्ताल् पोदुमॆऩ्ऱु सॊल्वदुम् सरियिल्लै यॆऩ्गिऱार् अङ्गभावत्तिलिति । काम्यं कर्म प्रसिध्यतीति । प्रपत्तियुम् काम्य कर्ममागैयाले सकलाङ्गङ्गळैयुम् यथान्यायमनुष्टित्तालल्लदु
मोक्षजनकमागादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

उक्तार्थङ्गळै कारिकैकळाले उपसंहरिक्किऱार् अतः स्वरूपत्यागोक्ताविति । स्वरूपत्यागपक्षत्तिल् मुऩ् सॊऩ्ऩबडि वर्णाश्रमोचितधर्मानुष्ठानमुम् गुरुवन्दनादिगळुम् अपचारमाग मुडियुम्। धर्मङ्गळिल् उपायत्व बुद्धित्यागम् विधिक्किऱदॆऩ्गिऱ पक्षत्तिल् धर्मङ्गळुडैय स्वरूपम् प्रपत्त्यङ्गमाग मुडियुम्। सात्त्विकत्यागयुक्तमाऩ धर्मङ्गळिऩुडैय अनुष्ठानम् प्रपत्तिक्कु अङ्गम् ऎऩ्ऱु सॊल्लुम्, पूर्वम् सॊल्लाद सिलरुडैय पक्षमुम् सात्त्विकत्यागपूर्वकधर्मानुष्ठानङ्गळै प्रपत्तिक्कु अङ्गमागप् पण्णामल्, केवलप्रपत्तियै अनुष्ठित्त काकविभीषणादिगळुडैय वृत्तान्तङ्गळै मऱन्दु सॊऩ्ऩबडि। ऒरु धर्मङ्गळुम् अङ्गमल्लामैयाल् अवैगळुक्कु दूरत्तिलिरुक्कुम् सकृत्प्रपत्तिमात्रत्ताले अप्पॊऴुदे स्वाभिमतमाऩ फलत्तै प्राचीनर्गळ् अडैन्दार्गळॆऩ्ऱु इतिहासपुराणङ्गळिऩिऩ्ऱुम् केट्टिरुक्किऱोम्। नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तिल् उपायप्रभावम् सिद्धिप्पदोडु कैङ्कर्यादिगळुम् स्थिरप्रतिष्ठितङ्गळागु मॆऩ्गिऱार् प्रसक्ताङ्गत्वबाधे तु इति । इतरब्रह्मविद्यान्यायत्ताले न्यासविद्यारूपमाऩ प्रपत्तिक्कुम् अङ्गमाग वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् अनुष्ठेयङ्गळॆऩ्ऱु प्रसक्तमाग, अवैगळ् अङ्गङ्गळल्लवॆऩ्ऱु सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदाल् अवैगळुडैय नैरपेक्ष्यम् विधिक्किऱदॆऩ्गिऱ पक्षत्तिल् सहायान्तरनिरपेक्षमाऩ ब्रह्मास्त्रत्तिऱ्कु तुल्यवीर्यमाऩ प्रपत्त्युपायत्तिऩ् प्रभावम् सॊल्लिऱ्ऱाम्। अङ्गतया धर्मङ्गळुक्कु अपेक्षैयिल्लाविडिलुम् आश्रमधर्मतया अनुष्ठेयत्वत्तिऱ्कु बाधमिल्लामैयाल् अवैगळुम् स्वयम्प्रयोजनकैङ्कर्यङ्गळाग सिद्धङ्गळामॆऩ्गै।

उक्तहेतुक्कळाले धर्मङ्गळिऩुडैय स्वरूपत्यागपक्षत्तिलुम् अवैगळिल् उपायत्वबुद्धित्यागपक्षत्तिलुम् सॊऩ्ऩ दूषणङ्गळै उपसंहरिक्किऱार् आगैयालित्यादिना । स्वरूपत्यागपक्षत्तिल् आज्ञानुपालनादिशास्त्रङ्गळुम् बुद्धित्यागपक्षत्तिल् प्रपत्तिनैरपेक्ष्यम् सॊल्लुगिऱ शास्त्रङ्गळुम्, उभयपक्षत्तिलुम् पूर्वाचार्यसम्प्रदायादिगळुम् विरुद्धङ्गळामॆऩ्ऱु करुत्तु।

कीऴ्च्चॊऩ्ऩ दोषङ्गळाल् धर्मङ्गळिऩुडैय स्वरूपत्यागमुम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमऩ्ऱु। नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तिल् धर्मङ्गळिऩुडैय अनुष्टाऩत्तिऱ्कु बाधमिल्लाविडिलुम् धर्मङ्गळिऩुडैय स्वरूपमुम् अङ्गमागादु। आगैयाल् धर्मान्तरनैरपेक्ष्यत्तिल् इन्द त्यागविधिक्कुत् तात्पर्य मॆऩ्गिऱार् इप्पडि उक्तदोषङ्गळाले इत्यादिना । प्रपत्तिक्कु सर्वधर्मसापेक्षत्वम् प्रसक्तमाऩालऩ्ऱो निरपेक्षत्वम् विधिक्क वेण्डियदु। इङ्गु सापेक्षत्वत्तिऱ्कु प्रसक्तियुण्डोवॆऩ्ऱुप्रश्नम् पण्णि, प्रसक्तिप्रकारत्तै प्रकाशिप्पित्तुक्कॊण्डु इङ्गु प्रतिषेधम् कूडुमॆऩ्गिऱार् इप्पडि प्रतिषेधिक्कैक्कु इति । ऒरु विद्यैकळिले इति । ऒरु विद्याप्रकरणत्तिल् यज्ञेन दानेनेत्यादिगळाले अङ्गतया श्रुतङ्गळाऩ वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् चित्तशुद्ध्यापादकत्वरूपमाऩ अर्थसामर्थ्यत्ताले ऎल्ला विद्यैकळुक्कुम् अङ्गङ्गळाग आगुमाप्पोलवुम्, पञ्चाग्निविद्यादिगळिल् श्रुतमाऩ अर्चिरादिगतिचिन्तनम् फलप्राप्त्यनुकूलतया विद्यान्तरङ्गळिल् वरुमाप् पोलवुम् इन्द न्यासविद्यैयिलुम् विद्यात्वाविशेषत्ताले सर्वधर्मङ्गळुम् अङ्गतया प्रसक्तङ्गळागुमागैयाल् अवैगळिऩुडैय नैरपेक्ष्यम् विधिक्किऱदॆऩ्बदु उसिदमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि प्रपन्नऩुक्कु वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् प्रपत्त्यङ्गङ्गळाग अनुष्ठेयङ्गळऩ्ऱागिल् अवैगळै प्रपन्नर्गळ् विडवेण्डिवरादोवॆऩ्ऩ, अवैगळ् प्रपत्त्यङ्गङ्गळाग वपेक्षिदङ्गळल्ला विडिलुम् विनियोगपृथक्त्वन्यायत्ताले ‘‘विहितत्वाच्चाश्रमकर्मापि’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऩ्बडि आश्रमाङ्गतया विहितमागैयाल् अदै, विड प्रसक्तियेयिल्लैयॆऩ्गिऱार् इत् धर्मङ्गळुक्कु इति । इप्पडि सर्वधर्मङ्गळिऩुडैय स्वरूपतस्त्यागम् प्रपत्तिक्कु अङ्गमऩ्ऱु। सर्वधर्मङ्गळिऩुडैय अनुष्टाऩमुम् अदऱ्कु अङ्गमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् ऒरु प्रपन्नऩ् अशक्यङ्गळाऩ सिल धर्मङ्गळै विडुवदुम् शक्यङ्गळाऩ सिल धर्मङ्गळै अनुष्टिप्पदुम् ऎदिले सेरुम् ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालित्यादिना । अशक्यङ्गळिल् नैराश्यम् आकिञ्चन्यप्रभेदमागैयाल् अधिकारकोटियिलेसेरुम्। शक्यङ्गळिऩुडैय अनुष्टाऩम् भगवत्प्रीत्यर्थमागैयाले कैङ्कर्यकोटियिले सेरुम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

ननु प्रपत्त्यङ्गङ्गळिल् ‘‘आनूकूल्यस्य सङ्कल्पः’’ ऎऩ्ऱु आनुकूल्य सङ्कल्पम् अङ्गमागत् तोऩ्ऱु कैयाल् आनुकूल्याचरणमुम् अङ्गमागवेण्डावो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सङ्कल्पमात्रमेवेति । आनुकूल्यस्य सङ्कल्पः ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् आनुकूल्यसङ्कल्पमात्रत्तिऱ्के अङ्गत्वम् श्रुतम्; न तु तदाचरणस्य । आगैयाल् आनुकूल्याचरणम् अङ्गमागादु। आऩाल् आनुकूल्याचरणम् वेण्डावो ऎऩ्ऩिल्, तदाचरणन्तु आज्ञैयिऩाले, अदावदु विधियिऩाले प्राप्तमागिऱदु। अदु प्रपत्त्यङ्गभूतानुकूल्यसङ्कल्पप्रयुक्तमऩ्ऱु ऎऩ्गै।

ननु आनुकूल्याचरणम् आज्ञैयिऩाले, अदावदु स्वतन्त्रविधियिऩाले प्राप्तमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩीर्। अप्पडियागिल् मालाकरणदीपारोपणमण्टपगोपुरनिर्माणनन्दवनकरणादिगळाऩ नित्यनैमित्तिकङ्गळिल् सेराद प्रभूतानुज्ञाकैङ्कर्यत्तुक्कु प्रयोजकमॆदु? इन्द प्रभूतकैङ्कर्यङ्गळै मोक्षोपायमागवो, तदङ्गमागवो, अकरणत्तिल् प्रत्यवायम् वरुमॆऩ्ऱो, पापान्तरप्रायश्चित्तमॆऩ्ऱो, पुत्रपश्वादिफलान्तरार्थमॆऩ्ऱो, द्यूतम् पोले क्रीडार्थमॆऩ्ऱो, भगवदाशयमऱिन्द मुक्तऩैप्पोले भगवत्प्रीत्यर्थमॆऩ्ऱो अनुष्टिक्किऱाऩल्लवे ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु, प्रपन्नऩुक्कु मुक्तऩैप्पोलवे भगवदभिप्रायसाक्षात्कारमिल्ला विडिलुम् शास्त्रत्ताले इन्द अनुज्ञाकैङ्कर्यानुष्ठानम् भगवाऩुक्कु अत्यन्तप्रीतिहेतुवॆऩ्ऱु तॆरिन्दु सत्त्वोत्तरऩाऩ तऩ् स्वभावत्तिऱ्कु अनुगुणमाऩ प्रीतिविशेषत्ताले सुहृत्पुत्राद्युपलालनत्तिऱ्पोले स्वयं प्रयोजनमाग इवऩ् प्रवृत्तिक्किऱाऩ् ऎऩ्गिऱार् इप्पडियागिलित्यादिना । उपायान्तरत्तिऱ् पुगादु इति । मोक्षोबायमाग विहिदमल्लामैयाल् ऎऩ्ऱबडि। अङ्गान्तर निरपेक्षयाऩ इति । इदु हेतुगर्भविशेषणम्। अकरणत्तिलिति । अकरणत्तिल् प्रत्यवायकर मल्लामैयाल् नित्यमुमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

तऩिये यिवैयिति । प्रपन्नऩुक्कुफलान्तरार्थङ्गळाऩ काम्यकर्मङ्गळ् निषिद्धङ्गळागैयाल् ऎऩ्ऱबडि। तऩ्ऩुगप्पाले प्रवर्तिक्किऱाऩुमल्लऩिदि । द्यूतविहारङ्गळ्बोले तऩ् उगप्पुक्कागवे इवैगळिल् प्रवृत्ति काणामैयाले ऎऩ्ऱबडि।

इऩि प्रपन्नऩाऩ इवऩ् स्वरूपवश्यऩाग इरुक्कवेण्डुमे यॊऴिय शास्त्रवश्यऩाग इरुक्कवेण्डियदिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लुम् सिलर् पक्षत्तै अनुवदित्तु निराकरिक्किऱार् इव्विडत्तिल् सिलर् इत्यादिना । इदुवुम् अनुपपन्नमित्यन्तेन । अनुपपत्तियै प्रदर्शिप्पिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादिना । शास्त्रत्ताले स्वरूपज्ञानम् अदावदु आत्मस्वरूपम् भगवदेकशेषमॆऩ्गिऱ ज्ञानम् पिऱन्दवऩुक्कुम् स्वरूपानुगुणमाग त्याज्योपादेयङ्गळाऩ पुरुषार्थतदुपायङ्गळै मुक्तऩामळवुम् शास्त्रङ्गॊण्डे अऱियवेण्डुमॆऩ्गिऱार् स्वरूपमिऩ्ऩबडियिरुक्कुमित्यादियाल्। आऩाल् स्वरूपत्तिल् शेषत्वज्ञानत्ताल् वरुवदु ऎऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वरूपत्तिलित्यादिना । औचित्य मात्रमऱिय लामत्तऩैयिति । शेषभूतऩुक्कु शेषियुगन्द कैङ्गर्यमे पुरुषार्थमॆऩ्ऱु इव्वळवु मात्तिरमऱियलामॆऩ्ऱबडि। आऩाल् अलभ्यमानांशमॆदुवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय् किऱार् अल्लदु इति । शास्त्रत्तै अनादरित्तुक् कैङ्गर्यङ्गळैप् पण्णिऩाल् उपचारापचारविभाजकशास्त्रम् व्यर्थमामॆऩ्गिऱार् आऩ पिऩ्बु इत्यादिना । शास्त्रमऩ्ऱिक्के तऩ् रुचिमात्रत्तालेये कैङ्गर्यम् पण्णलामॆऩ्ऱाल् पूर्वर्गळ् त्याज्यङ्गळॆऩ्ऱुविट्टवैगळैयॆल्लाम् तऩ् रुचियाले सॆय्दाल् अदुवुम् कैङ्गर्यमागप् प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्गिऱार् अप्पोदु इत्यादियाल्। प्रपन्नऩ् सर्वविषयत्तिलुम् शास्त्रवश्यऩागवे इरुक्कवेण्डुमॆऩ्बदिल् श्रीभाष्यकारर् सम्मतियै स्थालीपुलाकन्यायत्ताले ओरिडत्तिल् काट्टुगिऱार् हविर्निवेदनत्तिलुमिति । प्रपन्नऩुम् शास्त्रवश्यऩागवे इरुक्क वेण्डुमॆऩ्बदै निगमिक्किऱार् आगैयाल् शास्त्रवश्यऩायिति । प्रपन्नऩ् शास्त्रवश्यऩागवे इरुक्कवेण्डुमॆऩ्बदिल् श्रीगीतावचनत्तै उदाहरिक्किऱार् तस्माच्छास्त्रमिति । कार्याकार्यव्यवस्थितौ – कार्याकार्यविभागे । इव्वुपदेशम् अप्रपन्नमात्रविषयमागादो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयैप् परिहरिक्किऱार् सर्वाधिकारिकळुक्कुमिति । अधिकारिविशेषम् सॊल्लामैयाल् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडियागिल् आळवन्दार् गीतार्थसङ्ग्रहावसानत्तिल् ‘‘निजकर्मादिभक्त्यन्तं कुर्यात् प्रीत्यैव कारितः’’ ऎऩ्ऱु एवकारत्ताले प्रीतिव्यतिरिक्तमाऩ शास्त्रकारितत्वत्तै निषेधित्तदुबोल् तोऩ्ऱुगिऱदे अदऱ्कु गति ऎऩ्ऩॆऩ्ऩ? अङ्गुळ्ळ एवकारत्ताले अभिप्रेतमाऩवर्थत्तै वॆळियिडुगिऱार् आळवन्दार् श्रीगीतार्थसङ्ग्रहत्तिले इत्यादिना । ज्ञानीत्विति । ज्ञानी तु – ‘‘ आर्तो जिज्ञासुः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् ज्ञानी च ऎऩ्ऱु इतरविलक्षणऩागच्चॊल्लप्पडुम् ‘‘ज्ञानी त्वात्मैव मे मतम्’’ ऎऩ्ऱु कॊण्डाडप्पट्टुमुळ्ळ ज्ञानियाऩवऩ्, परमैकान्ती – अनन्यदेवताकत्वानन्यप्रयोजनत्वङ्गळाले एकान्तिकळुक्कुळ्ळे उत्कृष्टतमऩाय्, परायत्तात्मजीवनः – परमपुरुषऩुक्कु स्वाधीनमाऩ तऩ्ऩुडैय प्राणधारणम् मुदलिय व्यापारङ्गळैयुडैयवऩाय्, तत्संश्लेषैकवियोगैकसुखदुःखः – अन्द भगवाऩुडैय सेर्क्कैये सुखम्, अवऩुडैय पिरिवे दुःखमॆऩ्ऱु उणरुगिऱवऩायुम्, तदेकधीः – अन्द भगवाऩिडत्तिल् अनन्यविषयकमाऩ बुद्धियैयुडैयवऩायुम्, भगवद्ध्यानेत्यादि । भगवाऩुडैय ध्यानम् योगम् उक्ति वन्दनम् स्तुतिकीर्तनमिवैगळाल् आत्माविऩ् सत्तैयै युडैयवऩायुम्, अन्द भगवाऩिडत्तिल् समर्पिक्कप्पट्ट प्राणऩ्, मनस्, बुद्धि, इन्द्रियम् इवैगळिऩ् क्रियैकळै युडैयवऩायुम्, अदावदु अवऩुडैय अनुभवमिल्लाविडिल् करणकळेबरङ्गळ् शिथिलमाम्बडियाऩ अवस्थैयै युडैयवऩायुमॆऩ्ऱबडि। प्रीत्यैव – भगवाऩिडत्तिल् प्रीतियिऩालेये, कारितः अन्दन्द कर्मङ्गळैच् चॆय्विप्पिक्कप्पट्टवऩायुम् कॊण्डु, निजकर्मादि भक्त्यन्तं – वर्णाश्रमधर्मङ्गळडियाग भक्तिवरैयिलुमुळ्ळ कृत्यङ्गळै, कुर्यात् – पण्णक्कडवऩ्, प्रीत्यैव कारितः ऎऩ्गिऱविडत्तिलुळ्ळ एव ऎऩ्गिऱ शब्दत्ताल् विलक्कक्कूडिय विषयत्तैक् काट्टुगिऱार् उपायतां परित्यज्येति । उपायतां परित्यज्य – तऩ्ऩाल् अनुष्ठिक्कप्पडुम् वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् मुदल् भक्ति वरैयिलुमुळ्ळ व्यापारङ्गळ् तऩक्कु मोक्षत्तै सम्पादित्तु कॊडुक्कक्कूडिय उपायङ्गळ् ऎऩ्गिऱ बुद्धियै विट्टु, मुऱ्कूऱिय कारणत्तालुम् मऱ्ऱुम् सिल कारणङ्गळालुम् अन्दन्द कर्मानुष्ठानत्ताल् प्रीतियै यडैयुम् भगवाऩे अन्दन्द फलत्तिऱ्कु उपायमागिऱाऩादलाल् ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ अवऩिडत्तिलेये मोक्षोपायत्वबुद्धियैच् चॆय्यवेणुमॆऩ्गिऱार् न्यस्येद्देवे तु तामभीः
ऎऩ्ऱु तां – अन्द उपायत्वबुद्धियै, देवे – तऩ् माहात्म्यत्तिऱ्कु अनुगुणमाऩ लीलैयाले तऩ्ऩै आश्रयिक्कादवर्गळुक्कु बन्धत्तैयुम्, तऩ्ऩै आश्रयित्तवर्गळुक्कु बन्धमोचनत्तैयुम् सॆय्गिऱ भगवाऩिडत्तिल्, अभीः – निर्भयऩाय्, न्यस्येत् – वैक्कक्कडवऩ्। अवऩ् ताऩ् उपायमॆऩ्गिऱ बुद्धियैच् चॆय्यक्कडवऩॆऩ्गै ऎऩ्बदु इन्द श्लोकङ्गळुक्कु अर्थम्। प्रीत्यैव कारितः ऎऩ्ऱदुवुम् शास्त्रम् वेण्डा वॆऩ्ऱबडि यऩ्ऱु इति । एऩॆऩ्ऱाल् निजकर्मम् इऩ्ऩदु ऎऩ्ऱु शास्त्रत्तैक्कॊण्डे अऱिय वेण्डुमागैयालुम् इवऩ् सॆय्य वेण्डिय भक्तियुम् शास्त्रैकवेद्यमागैयालुम् तदपैक्षैयैत् तविरमुडियादॆऩ्ऱु करुत्तु।

आऩाल् प्रीत्यैव कारितः ऎऩ्बदऱ्कु तात्पर्यमॆऩ्ऩ वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु शास्त्रङ्गॊण्डॆ यऱिय वेण्डुगिऱ कैङ्कर्यन्दऩ्ऩिलिति । प्रीतियिऩुडैय प्रेरकत्वातिशयञ्जॊल्लुगैयिले तात्पर्यमिति । स्वामिसन्तोषजनकतया शास्त्रङ्गॊण्डऱिन्द कैङ्कर्यत्तिल् इदु शास्त्रीयमागैयाल्सॆय्यवेण्डुमॆऩ्गिऱ निर्बन्धबुद्धियैत् तविर्त्तु इदु स्वामिसन्तोषहेतुवागैयाल् अवश्यम् सॆय्यवेण्डुमॆऩ्गिऱ तऩ्ऩुडैय प्रीतियाले प्रेरितत्वातिशयम् तोऱ्ऱुविक्कैयिले तात्पर्यमॆऩ्ऱबडि ‘‘ज्ञानी तु परमैकान्ती’’ त्यादिश्लोकङ्गळ् उपासकविषयत्तिलुम् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩ् विषयत्तिलुम् योजिक्कलाम्बडि यिरुक्कैयाल् उपासकऩ् विषयत्तिल् योजिक्कुम्बोदु ‘‘उपायतां परित्यज्य’’ ऎऩ्बदऱ्कु स्वरसमाऩ अर्थत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इश् श्लोकङ्गळै इति । स्वादुतमत्वत्तैयुमित्यादि । गीतैयिल् ‘‘सुसुखं कर्तुं’’ ऎऩ्ऱुम् श्रीभाष्यत्तिल् ‘‘स्मर्यमाणात्यर्थप्रियत्वेन स्वयमप्यत्यर्थप्रिया’’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लप्पट्ट साङ्गभक्तियिऩुडैय स्वादुतमत्वम् ‘‘प्रीत्यैव कारितः’’ ऎऩ्बदाल् द्योतिप्पिक्कप् पट्टदॆऩ्ऱुम्, ‘‘अमृतस्यैष सेतुः’’ ऎऩ्ऱु साक्षादुपायमागच् चॊल्लप्पट्ट भगवाऩुक्कु प्रसादनमागैयाले साङ्गमाऩ भक्तियिल् साक्षादुपायत्वबुद्धियैत् तविरवेण्डुमॆऩ्ऱु ‘‘उपायतां परित्यज्य’’ ऎऩ्बदाले सॊल्लप्पट्टदॆऩ्ऱुम्, इन्द उपासनत्ताले प्रसन्नऩाऩ भगवाऩिडत्तिलेये साक्षादुपायत्वबुद्धियैप् पण्ण वेण्डुमॆऩ्ऱु ‘‘न्यस्येद्देवे तु तामभीः ऎऩ्बदाले सॊल्लप्पट्टदॆऩ्ऱुम्’’ करुत्तु।

इन्द श्लोकङ् गळै स्वतन्त्रप्रपत्ति निष्ठऩ् विषयमाग योजिक्कुम्बोदु तात्पर्यविशेषत्तैक् काट्टुगिऱार् स्वतन्त्र प्रपत्ति निष्ठऩ् तिऱत्तिलित्यादिना । इन्द योजऩैयिल् प्रीत्यैव ऎऩ्गिऱविडत्तिल् एवकारत्ताले स्वामिसन्तोषव्यतिरिक्तफलसामान्यत्तै निषेधिक्किऱदागैयाल् अदिल् मोक्षफलनिषेधत्ताले अनन्योपायत्वमुम् फलान्तरनिषेधत्ताले अनन्यप्रयोजनत्वमुम् सॊल्लप्पडुगिऱदु। ‘‘न्यस्येद्देवे तु तामभीः’’ ऎऩ्गैयाल् अकिञ्चनऩाऩ इवऩुक्कु ईश्वरऩ् ताऩे उपायान्तरस्थानत्तिल् निऩ्ऱु फलम् कॊडुक्किऱबडियुम् सॊल्लप्पट्टदॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि शास्त्रवश्यतैवेण्डुमॆऩ्ऱुम् निजकर्मादिभक्त्यन्तं कुर्यात् ऎऩ्गिऱ आळवन्दार् श्रीसूक्तियैक् कॊण्डु इरण्डधिकारिकळुक्कुम् स्ववर्णाश्रमधर्मादिगळ् अनुष्ठेयङ्गळॆऩ्ऱुम् सॊऩ्ऩाल् अन्द धर्मङ्गळ् अग्नीन्द्रादिदेवतान्तरप्रतिपादकमन्त्रकरणकङ्गळाग इरुप्पदाल् देवतान्तरस्पर्शमुण्डाय् इवर्गळुक्कु अनन्यदेवताकत्वरूपपारमैकान्त्यम् कुलैयादो वॆऩ्ऱु वेदान्तव्युत्पत्तियिल्लाद सिलरुडैय चोद्यत्तै अनुवदिक्किऱार् इरण्डधिकारिकळुमिति । इन्द चोद्यत्तै इरण्डुविदमाग परिहरिक्कक्कोलि मुदल् परिहारत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्विडत्तिलित्यादिना । साक्षादपीति, अग्रं नयतीत्यादिव्युत्पत्तिकळाले अग्नीन्द्रादिशब्दङ्गळ् साक्षात्तागवे अदावदु देवतान्तरव्यवधानमऩ्ऱिक्के भगवद्वाचकमागैयाले विरोधमिल्लै यॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ सूत्रत्तिऩ्बडिये, निर्वहिक्कलामिडत्तिल् अनन्यथासिद्धजीवादिलिङ्गमिल्लादविडत्तिल् ऎऩ्ऱबडि। इवै श्रीसहस्रनामत्तिऩ् तिरु नामङ्गळिऩ्बडिये निऱ्कैयाले यिवऱ्ऱिल् देवतान्तरस्पर्शमिल्लैयिति । ‘‘यानि नामानि गौणानि तानि वक्ष्यामि’’ ऎऩ्ऱु गुणकृतनामङ्गळैये सॊल्लुवदाग प्रतिज्ञै पण्णि सॊल्लप्पट्ट सहस्रनामत्तिल् शुभावहत्वशुभत्वादिगळैच् चॊल्लुम् शर्वशिवादिशब्दोच्चारणत्तिल्बोल् अग्रं नयतीति योगव्युतपत्तियाले निरुपाधिकाग्रनयनादिरूपगुणविशिष्टपरमात्मावै साक्षात्तागच् चॊल्लुम् अग्नीन्द्रादि शब्दघटितमन्त्रकरणकवर्णाश्रमधर्मानुष्ठानत्ताले पारमैकान्त्यभङ्गम् वारादॆऩ्ऱु करुत्तु।

अनन्यथासिद्धजीवादिलिङ्गमुडैय कर्मविशेषत्तिल् प्रतर्दनविद्यान्यायत्ताले ‘‘देवान् ऋषीन् पितृन् भगवदात्मकान् ध्यात्वा सन्तर्प्य’’ ऎऩ्ऱु नित्यत्तिलेसॊऩ्ऩबडि तत्तद्देवताशरीरकऩाऩ परमात्मावे आराध्यऩाग निऱ्कैयालुम् विशेषणीभूतदेवतैकळुक्कु आराध्यत्वादिगळ् इल्लामैयालुम् देवतान्तरसम्बन्धमिल्लामैयाल् अन्द कर्मानुष्ठानत्तालुम् पारमैकान्त्य भङ्गम् वारादॆऩ्ऱु द्वितीयपरिहारत्तैयरुळिच्चॆय्गिऱार् देवानृषीनित्यादिना । अनन्यथासिद्धजीवलिङ्गकस्थलत्तिल् तत्तद्देवतान्तर्यामियाऩ भगवाऩे आराध्यऩागैयाल् विधिबलत्ताले विशेषणमाय् निऱ्किऱ देवतान्तरत्ताल् पारमैकान्त्य भङ्गम् वारादॆऩ्बदिल् सप्रमाणम् दृष्टान्तद्वयमरुळिच्चॆय्गिऱार् अहं हि सर्वयज्ञानामॆऩ्ऱु तुडङ्गि इप्पडि तॆळिन्दनुष्ठिक्कुमवऩुक्किति । इदऱ्कु देवतान्तरस्पर्शदोषम् वारादु ऎऩ्बदोडन्वयम्। कैङ्गर्यङ्गळिल् उपायत्वबुद्धियिल्लामैयाले तदनुष्ठानत्तिल् ऎप्पडि उपायान्तरस्पर्शमिल्लैयो द्रव्यार्जन निवेदितनिवेदनादिगळिल् प्रयोजनत्वबुद्धियिल्लामैयाले ऎप्पडि प्रयोजनान्तरस्पर्शमिल्लैयो, अप्पडिये विशेषणीभूततत्तद्देवतान्तरङ्गळिल् कर्माराध्यत्वबुद्धियिल्लामैयाले देवतान्तरस्पर्शमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

आराध्यविशेषणमाग विधिबलप्राप्तङ्गळाऩ चेतनाचेतनङ्गळाल् ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अचेतनकथनम् दृष्टान्तार्थम्। अचेतनमाऩ कञ्चुकादिगळैप्पोले देवतैगळॆऩ्ऱबडि। इप्पडि देवतान्तरङ्गळिलाराध्यत्वबुद्धि देवतान्तरस्पर्श दोषापादकमॆऩ्ऱाल् भगवाऩिडत्तिल् देवतान्तरसमत्वबुद्धिपण्णिऩालुम् देवतान्तरस्थलङ्गळिल् सॆऩ्ऱालुम् दोषमिल्लैयो? परमैकान्तियाऩ इवऩुक्कुऎदऩाल् ताऩ् ऐकान्त्यविरोधम् वरुम्? ऎप्पडियिरुन्दाल् वारादॆऩ्ऩ, वाक्यद्वयत् ताले अदै विभजित्तुक् काट्टुगिऱार् नारायणं परित्यज्येत्यादियाल्। नित्यनैमित्तिकङ् गळिल् तुवक्कऱ्ऱ देवतान्तरस्थलङ्गळिले सॆल्लुदल् सॆय्यिलिति । देवतान्तरस्थल मावदु - तद्वाचकशब्दङ्गळुम् तदावासभूतालयङ्गळुम्। अदिल् सॆल्लुदलावदु तदुच्चारणमुम् गमनमुम्। नित्यनैमित्तिकङ्गळिल् तुवक्कऱ्ऱ ऎऩ्बदऱ्कु सॆल्लुदलोडन्वयम्। तथाच नित्यनैमित्तिकत्तिऱ्कुप् पुऱम्बाऩ देवतान्तरवाचकशब्दोच्चारणत्तैप् पण्णुवदुम्, देवतान्तरालयङ्गळुक्कुच् चॆल्लुदलुम् पारमैकान्त्यभञ्जकमॆऩ्ऱु करुत्तु।

स्वनिष्ठत्वबुद्धियावदु - स्वातन्त्र्यबुद्धि, अदावदु भगवाऩुक्कु शेषभूतऩऩ्ऱु; तऩक्कुत् ताऩे स्वतन्त्रऩॆऩ्गिऱ बुद्धि । आराध्यत्वबुद्धियावदु - नाम् सॆय्गिऱ कर्मम् विशेषणीभूत तत्तद्देवताप्रीति जनकमॆऩ्गिऱ बुद्धि । इदिल् अनुरूपमाऩ दृष्टान्तमरुळिच्चॆय्गिऱार् उपास्यविशेषणङ्गळाऩवित्यादियाल्। ऎप्पडि उपासनस्थलत्तिल् उपास्यऩाऩ भगवाऩुक्कु विशेषणङ्गळाऩ इन्द्रप्राणवैश्वानर त्रैलोक्यादिगळाऩ चेतनाचेतनङ्गळुडैय सम्बन्धत्ताले उपासकऩुक्कु पारमैकान्त्यभङ्गमिल्लैयो, अप्पडिये कर्माराध्यविशेषणमाऩ तत्तद्देवतैकळुडैय शब्दोच्चारणसम्बन्धत्ताले इवऩुक्कु पारमैकान्त्यभङ्गमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

नित्यकर्मङ्गळिल् अन्यथासिद्धजीवलिङ्गकस्थलत्तिल् साक्षात् भगवाऩैयुम्, अनन्यथासिद्धजीवलिङ्गकस्थलत्तिल् तत्तदन्तर्यामियैयुम् आराधिक्कैयाल् अवैगळाल् देवतान्तरस्पर्शम् वारादॆऩ्ऩुमिडत्तिल्वङ्गिबुरत्तुनम्बि, कूरत्ताऴ्वाऩ्, भट्टर्, नञ्जीयर् इवर्गळुडैय वचनङ्गळैक् काण्बिक्किऱार् वङ्गिबुरत्तु नम्बियुमित्यादियाल्। मन्त्राचमनपूर्वकं – सूर्यश्चेत्यादिमन्त्राचमनपूर्वकं, ब्रह्मयज्ञान्तमिति । ‘‘प्रातश्चेत्तर्पणादर्वाक् ब्रह्मयज्ञः कृतो न हि । कुर्यान्मनुष्ययज्ञान्ते’’ ऎऩ्ऱु ब्रह्मयज्ञत्तिऱ्कु भोजनात्पूर्वमुम् मनुष्ययज्ञत्तिऱ्कुप् पिऱगुम् कालम् सॊल्लप्पट्टदिऱे। होममिति । इङ्गु होमशब्दत्ताले वैश्वदेवहोमम् सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु सिलरुम्, देवयज्ञम् सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु सिलरुम् सॊल्लुवर्गळ्। पितृक्रियै - पितृयज्ञम्, पॆरिय जीयर् - नारायणमुनियॆऩ्गिऱ नञ्जीयर्। वाचकैः परमात्मन इति । अन्यथासिद्धजीवलिङ्गकस्थलत्तिल् साक्षादप्यविरोधमॆऩ्गिऱबडि साक्षात्परमात्मवाचकङ्गळायुम्, अनन्यथासिद्धजीवलिङ्गकस्थलत्तिल् प्रतर्दनविद्यान्यायत्ताले तत्तद्देवतान्तर्यामिभगवद्वाचकङ्गळाऩ ऎऩ्ऱबडि। इप्पडिये अग्न्यादिशब्दघटितमन्त्रङ्गळैक्कॊण्डु श्रीभाष्यकारसम्प्रदायनिष्ठर्गळाऩ शिष्टर्गळिऩ् अनुष्ठानमुम् इऩ्ऱऱुदि काणप्पडुगिऱदॆऩ्गिऱार् भाष्यकारसम्प्रदायेत्यादियाल् कुलङ्गळॆल्लाम् - तत्तद्वंश्यर्गळॆल्लाम्, देवतामन्त्रङ्गळ् - देवताघटितमन्त्रङ्गळ्, सन्ध्यावन्दनादिकर्मानुष्ठानङ्गळिल् शिष्टाचारत्तैक्काट्टि तत्तद्देवताघटितमन्त्रङ्गळाले यज्ञाद्यनुष्ठानङ्गळिलुम् शिष्टाचारत्तैक् काट्टुगिऱार् पॆरिय नम्बि मुदलाऩ परमाचार्यर् कळुमिति ।

ननु पाञ्चरात्रसंहितादिगळिल् आगमसिद्धान्तनिष्ठराऩ सिलर्क्कु प्रतिनियतमागच् चॊऩ्ऩ केवलभगवद्वाचकसब्रह्मवासुदेवादिशब्दङ्गळैच् चॊल्लि कर्मानुष्ठानम् पण्णिऩाल् देवतान्तरस्पर्शशङ्गैये इल्लैये ऎऩ्ऩ अप्पडिच् चॆय्यलागादॆऩ्गिऱार् आऩ पिऩ्बु इत्यादियाल्। आगमसिद्धान्तमावदु:- ‘‘कर्तव्यत्वेन वै यत्र चातुरात्म्यमुपासते । क्रमागतैः स्वसञ्ज्ञाभिः ब्रह्माणैरागमन्तु तत्’’ इत्यादिगळिल् सॊल्लप्पट्टदु। अनुष्ठिक्कवॊण्णादु इति । पूर्वपूर्वोपदेशपारम्पर्यमिल्लामैयालुम् ‘‘येनास्य पितरो याताः येन याताः पितामहाः…तेन यायादतन्त्रितः’’ ऎऩ्ऱु प्रमाणमिरुप्पदालुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

आऩाल् आगमादिसिद्धान्तनिष्ठऩुक्कु वैदिक धर्मानुष्ठानमिल्लामैयाल् मोक्षप्राप्तियुण्डो वॆऩ्ऩ? चतुर्विधाश्रमनिष्ठर्गळुक्कुम् ब्रह्मविद्यैयुम् मोक्षमुमुण्डॆऩ्ऱु शारीरकत्तिल् स्थापित्ताप्पोले आगमादिचतुर्विधसिद्धान्तनिष्ठर्गळुक्कुम् मोक्षोपायमुम् मोक्षमुम् उण्डॆऩ्ऱु श्रीपाञ्चरात्ररक्षैयिल् स्थापित्तोमॆऩ्गिऱार् अधिकारादिगळुक्कनुरूपमाग इत्यादिना । चतुर्विधपञ्चरात्रमुम् विभक्तमाय् निऱ्कुम् निलैयुमिति । आगमसिद्धान्तम्, मन्त्रसिद्धान्तम्, तन्त्रसिद्धान्तम्, तन्त्रान्तरसिद्धान्तमॆऩ्ऱु पञ्चरात्रम् चतुर्विधमागप् पिरिन्दु इरुक्कुम् निलैयुम्, ‘‘आगमाख्यं हि सिद्धान्तं सन्मोक्षैकफलप्रदम् । मन्त्रसञ्ज्ञं हि सिद्धान्तं सिद्धिमोक्षफलप्रदम् ॥ तन्त्रसञ्ज्ञं हि सिद्धान्तं चतुर्वर्गफलप्रदम् । तन्त्रान्तरन्तु सिद्धान्तं वाञ्छितार्थ फलप्रदम्’’ ऎऩ्ऱु फलत्तोडु कूड चतुर्धा विभक्तमायिरुक्कुम् प्रकारत्तैयु मॆऩ्ऱबडिवचनविरोधमिल्लादविडत्तिल् ‘‘अनुक्तमन्यतो ग्राह्यं’’ ऎऩ्गिऱ न्यायम् नडक्कुम्बडियुमिति । ‘‘यत्तन्त्रेण समारब्धं तत्तन्त्रेणैव कारयेत् । अनुक्तांश्चान्यतन्त्रेषु निरीक्ष्यान्यत्र योजयेत् ॥ विशेषांश्च मुनिश्रेष्ठ त्वन्यथा राष्ट्र नाशकृत्’’ ऎऩ्गिऱ नारदीयवचनानुसारत्ताले ऎऩ्ऱबडि। शास्त्रङ्गळिल् तत्तदधिकारिकळुक्कु व्यवस्थितमाग विहिदङ्गळाऩ मन्त्रङ्गळैक्कॊण्डु कर्मानुष्ठानम् सॆय्यवेण्डुमे यॊऴिय देवतान्तरशब्दघटितमन्त्रङ्गळै विट्टु सद्ब्रह्मनारायणादिशब्दघटितमन्त्रङ्गळैक्कॊण्डु कर्मानुष्ठानम् सॆय्यलागादॆऩ्ऱु निषेधित्तिरुप्पदोडु सॆय्दाल् प्रत्यवायमुम् प्रायश्चित्तमुम् विधिक्कप्पट्टदॆऩ्गिऱार् इश् शास्त्रङ्गळिलिति । इऩि मुक्तऩामळवुम् स्वाधिकारानुगुणमाग शास्त्रम् विधित्त प्रकारमॊऴिय कैङ्कर्यम् पण्ण वेऱु वऴियिल्लै यॆऩ्ऱु शास्त्रवश्यतै आवश्यकमॆऩ्बदै निगमिक्किऱार् आऩबिऩ्बु इत्यादियाल्। इप्पडि प्रपन्नऩुम् शास्त्रवश्यऩागवे यिरुक्कवेण्डु मॆऩ्ऱु साधित्तदाल् इवऩुक्कु शास्त्रविरुद्धङ्गळाऩ पक्षङ्गळॆल्लामनुपादेयङ्गळॆऩ्गिऱार् इप्पडि प्रपन्नऩुक्कुमित्यादियाल्। विधि निषेधलङ्घनपक्षमावदु - विहिदमाऩ सन्ध्यावन्दनादिगळैयतिक्रमिक्कैयुम् निषिद्धमाऩ परदारगमनादिगळैप् पण्णुगैयुम्। विहितनिषिद्धत्यागमावदु:- इरण्डैयुम् पण्णादॊऴिगै। इदिल् निषिद्धत्यागम् पापमागाविडिलुम् विहितत्यागम् पापमागुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

वर्णेति । आत्मस्वरूपत्तिल् ब्राह्मणादिवर्णमुम् ब्रह्मचर्याद्याश्रममुम् इल्लामैयाले वर्णाश्रमवत्ताऩ शरीरसम्बन्धत्तालेये आत्मावुक्कु वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् विहिदङ्गळागैयाले अवैगळ् सोपाधिकङ्गळ्। भगवच्छेषतैकस्वभावमाऩ आत्मस्वरूपत्तै यऱिन्दवऩुक्कु अवैगळ् अनुपादेयङ्गळॆऩ्गिऱ पक्षम्। इवै सॆय्यवुमाम् तविरवुमामॆऩ्गिऱ पक्षमुमिति । इवै - वर्णाश्रम-धर्मङ्गळै, तृतीयपक्षत्तिल् सोपाधिकङ्गळागैयाल् वर्णाश्रमधर्मङ्गळे त्याज्यङ्गळॆऩ्ऱुसॊल्वदाल् निषिद्धत्यागम् सिद्धमागिऱदु। चतुर्थपक्षत्तिल् विहिदत्तैत् तविर्न्दाले दोषमिल्लैयॆऩ्ऱाल् निषिद्धत्तैत् तविर्न्दाल् दोषमिल्लैयॆऩ्ऱे सिद्धिक्कुम्। उगप्पिऴक्कुमिति । वर्णाश्रमधर्मङ्गळैत् तविर्न्दाल् वर्णाश्रमधर्मानुष्ठानत्ताले वरक्कूडिय भगवत्प्रीतियैयिऴन्दुबोवदु तविर भगवन्निग्रहरूपप्रत्यवायम् वारादॆऩ्गिऱ पक्षम्। लोकविरोधमात्रमे इति । इवैगळै अनुष्ठियादबोदु लोकनिन्दारूप दृष्टप्रत्यवायमे यॊऴिय भगवन्निग्रहपरलोकप्राप्तिरूपादृष्टप्रत्यवायमिल्लैयॆऩ्गिऱ पक्षम्। अनुक्तङ्गळाऩ पक्षान्तरङ्गळैयुम् सङ्ग्रहिक्किऱार् मऱ्ऱुमिप्पुडैगळिलुळ्ळ पक्षङ्गळॆल्लामिति । इप्पुडैगळ् - इम्मादिरिगळाऩ, प्रपन्नऩुक्कु भगवच्छास्त्रादिगळिल् अभिगमनादिगळै अपूर्वमाग विधित्तु देवतान्तरसम्बन्धादिगळै निषेधित्तुमिरुप्पदुबोल् सर्वधर्मत्यागत्तैत् ताऩ् विधिक्कलागादो ऎऩ्ऩ? दृष्टान्तप्रदर्शनपूर्वकम् अप्पडि विधिक्कलागादॆऩ्गिऱार् सन्न्यासाश्रमस्थर्गळुक्कु इत्यादिना । अवश्यकर्तव्यङ्गळागच् चॊल्लप्पट्ट कर्मङ्गळै इति । अधिकारानुगुणमाग विशेषनिषेधत्ताले सिलवऱ्ऱुक्कु त्यागमुण्डाऩालुम् अकरणे प्रत्यवायजनकमाऩ सामान्यविधिसिद्ध सन्ध्यावन्दनादिधर्मङ्गळै सन्न्यासिक्कुम् विडमुडियादाप् पोले प्रपन्नऩुक्कुम् विडमुडियादॆऩ्ऱु करुत्तु।

सन्ध्यावन्दनादिगळ् प्रपन्नऩुक्कुम् अवश्यानुष्ठेयमागिल् सूर्याग्निमित्रवरुणादिशब्दघटितङ्गळाऩ मन्त्रङ्गळैक्कॊण्डे सन्ध्यानुष्ठानम् सॆय्यवेण्डुमो, पञ्चरात्रसंहितैकळिल् सॊऩ्ऩ सन्ध्यावन्दनादिगळै प्रपन्नऩ् अनुष्ठिक्कलागादोवॆऩ्ऩ? आपस्तम्बबोधायनाश्वलायनादि सूत्रङ्गळिल् सॊऩ्ऩ तत्तत्सन्ध्योपासनादिगळै अव्वो सूत्रनिष्ठर्गळे प्रतिनियतमाग अनुष्ठिप्पदुबोल् तत्तत्संहिताभेदङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩसन्ध्योपासनादिगळैयुम् तत्तत्संहितानिष्ठर्गळे अनुष्ठिक्कवेण्डुमे यॊऴिय प्रपन्नसामान्यम् संहितोक्तप्रकारेण अनुष्ठिक्कक्कूडादॆऩ्गिऱार् धर्मशास्त्रसूत्रभेदङ्गळिऱ् पोले इत्यादि । इप्पडि प्रपन्नऩुक्कुम् शास्त्रवश्यतै वेण्डुमॆऩ्ऱाल् ‘‘दैवतान्यभिगच्छेत्तु’’ ऎऩ्ऱु मनुस्मृतियिलुम्, ‘‘देवस्थानप्रणामनं’’ ऎऩ्ऱु इतिहासत्तिलुम् सॊऩ्ऩबडि देवतान्तराभिगमनमुम् सॆय्यवेण्डि वारादो वॆऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् दैवतान्यभिगच्छेत्तु इत्यादिना । परमैकान्तिक्कु शास्त्रबलत्ताले भगवद्विषयत्तिले नियतमिति । इन्द वचनङ्गळिलुळ्ळ दैवतदेवशब्दङ्गळ् सामान्यशब्दङ्गळागैयालुम् ‘‘नान्यन्देवं नमस्कुर्याद्विष्णुपादाब्जसंश्रयः’’ ऎऩ्ऱु प्रपन्नऩुक्कु अन्यदेवतानमस्कारादि निषेधकवचनबलत्तालुम् दैवतदेवशब्दङ्गळ् नारायणरूपदैवतदेव विशेषत्तिले पर्यवसिक्कुमागैयालुम् अनन्यथासिद्धजीवलिङ्गकप्रकरणस्थ देवर्षिपितृशब्दङ्गळ्बोले तत्तदन्तर्यामिपरमाग नयिप्पिक्कवेण्डियदिल्लामैयालुम् भगवद्विषयत्तिलेये नियतमागवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

आगैयाल् ऒरु शास्त्रत्तिऱ्कुम् विरोधमिल्लै इति । आगैयाल् - सामान्यशास्त्रत्तिऱ्कु विशेषपर्यवसानम् न्यायसिद्धमागैयाल्, ऒरु शास्त्रत्तिऱ्कुम् - सामान्यशास्त्रत्तिऱ्कुम् विशेषशास्त्रत्तिऱ्कुम्।
ननु श्रीवैष्णवधर्मशास्त्रत्तिल् ‘‘तस्मादष्टाक्षरं मन्त्रं मद्भक्तैर्वीत कल्मषैः । सन्ध्याकालेषु जप्तव्यं सततञ्चात्मशुद्धये’’ ऎऩ्ऱु फलश्रुतियाले सन्ध्याकालङ्गळिल् नित्यतया जप्तव्यमाग विधित्त अष्टाक्षरजपत्तालुम् आत्मशुद्ध्यर्थम् सततकर्तव्यतया अनुज्ञातमाऩ अष्टाक्षरजपत्तालुम् ‘‘द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’ ऎऩ्ऱु सदा वक्तव्यमागच् चॊऩ्ऩ द्वयवचनत्तालुम् नित्यनैमित्तिकशास्त्रङ्गळुक्कु उपरोधम् वारादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् तस्मादष्टाक्षरमित्यादिना । मऱ्ऱुमिप् पुडैगळिलुळ्ळवैयॆल्लामिति । वेऱु इम्मादिरियागवुळ्ळ ‘‘गुरोर्नाम सदा जपेत्’’ ऎऩ्ऱुळ्ळवैयॆल्लामॆऩ्ऱबडि। अवश्यकर्तव्यङ्गळाऩ नित्यनैमित्तिकङ्गळुक्कुविरोधम् वारादबडि अवऱ्ऱुक्कुप् पोक्कि मिक्क कालत्तिलेयागक् कडवदु इति । सन्ध्याकालेषु जप्तव्यं ऎऩ्ऱु सन्ध्याकालत्तिलेये नित्यवद्विहितमाऩ अष्टाक्षरजपत्तै निवृत्तिधर्मनिष्ठर्गळुक्कु तत्तत्कर्मङ्गळिल् विहितमाऩ सात्त्विकत्यागादिगळैप्पोलवुम्, सन्न्यासिकळुक्कु उपस्थानत्पूर्वम् विष्णुगायत्रीमन्त्रकरणकमाग विहितमाऩ अर्घ्यदानादिगळैप् पोलवुम्, गायत्रीजपानन्तरम् जपावसरत्तिलेये सॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱुम् सततञ्चेत्यादिगळिऱ्सॊऩ्ऩ अनुज्ञारूपङ्गळाऩ अष्टाक्षर द्वय गुरुनामजपङ्गळ् सन्ध्याक्रियैक्कु बहिष्ठमाऩ कालङ्गळिल् नित्यनैमित्तिकङ्गळुक्कु अविरोधेन अनुष्ठेयङ्गळ् ऎऩ्ऱुम् तिरुवुळ्ळम्।

इत्थमेवोक्तं श्रीपाञ्चरात्रक्षायां । ‘‘अष्टाक्षरमन्त्र जपोऽपि सन्ध्यायामवसरे कार्य’’ इति । सन्ध्यायां – सन्ध्यावन्दन-क्रियायां, अवसरे – जपावसर एव, कार्यः – अवश्यकर्तव्यः ऎऩ्ऱु। ताम् सॊऩ्ऩ इन्द निर्वाहत्तिल् महर्षिकळिऩ् संवादत्तैक् काट्टुगिऱार् श्रौतस्मार्ताविरुद्धेष्वित्यादिना । इदु साम्प्रदायिकमॆऩ्गिऱार् हुत्वाग्नीनिति । इदिल् श्रीभाष्यकाररनुष्ठानत्तै प्रमाणमागक् काट्टुगिऱार् श्रीभाष्यकाररिति । वरुन्दियॆऴुन्दिरुन्दु - इतरर्गळुडैय सहायत्ताले कष्टप्पट्टु ऎऴुन्दिरुन्दु, इप्पडि श्रीभाष्यकारादिशिष्टानुष्ठानमिरुप्पदाल् वर्णाश्रमधर्मङ्गळै औपाधिकमागक्कॊण्डु त्यजिक्कै श्रीभाष्यकारादिशिष्टानुष्ठानविरुद्धमॆऩ्ऱु मुडिक्किऱार् आगैयालिति । औपाधिकत्वबुद्ध्या त्यागम् पण्णिल् दूषणान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि त्यजिक्किलित्यादिना । वर्णाश्रमाननुबन्धिकळाऩ मालाकरण दीपारोपणादिकैङ्कर्यङ्गळुम् देहेन्द्रियव्यापाररूपमागैयाले देहेन्द्रियोपाधिप्रयुक्तमागवेण्डुमागैयाल् पराभ्युपगतङ्गळाऩ अवैगळुम् त्याज्यङ्गळाग आगवेण्डिवरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

मालाकरण दीपारोपण पुष्पादिसमर्पणङ्गळ् भगवत्कैङ्कर्यङ्गळाग प्रत्यक्षसिद्धङ्गळागैयाल् अवैगळै विडमुडियादॆऩ्ऱाल् अवैगळैप् पण्णुवदऱ्कुम् योग्यतापादकमाऩ शौच सन्ध्यावन्दनादिगळैयुम् विडमुडियादॆऩ्गिऱार् अवैयनुष्ठिक्कवासैप्पडिलिति । उक्तमाऩ अर्थङ्गळै शिष्यबुद्धिसौकर्यार्थमाग कारिकैकळाले सङ्ग्रहित्तुक्काट्टुगिऱार् आऩ पिऩ्बु इति । वर्णाश्रमधर्मम् अवश्यानुष्ठेयमॆऩ्ऱु मुडिन्दबिऩ्बु ऎऩ्ऱबडि। आहारेत्यादि । आहारनियममावदु:- जात्याश्रयनिमित्तादुष्टान्नत्तैये भुजिक्कै। गृहनियममावदु:- वासस्थाननियमम्। अदावदु - भागवतोत्तरदेशत्तिलेये वसिक्कै। अथवा गृहनियमः – सदाचार्यसकाशदेव ज्ञानम् सम्पादनीयमिति नियमः । मन्त्रनियममावदु:- भगवन्मन्त्रङ्गळुम् तत्सम्बन्धिसुदर्शनादिमन्त्रङ्गळुमे जप्यङ्गळॆऩ्गिऱ नियमम्। अर्थनियममावदु:- आपत्तिलुम् कुलटाषण्डपतितद्रव्यङ्गळै ग्रहिप् पदिल्लै ऎऩ्गिऱ नियमम्। जातिनियममावदु:- जात्यन्तराचारपरिग्रहमिऩ्ऱिक्के तन्दम् जादिक्कु अनुगुणमाऩ आचारत्तैये परिग्रहिक्कै। आदिशब्दत्ताले आश्रमादिगळुक्कु ग्रहणम्। लक्ष्मीशकैङ्कर्यमिति । इदऩाल् लक्ष्मीविशिष्टऩे कैङ्कर्यप्रतिसम्बन्धि, वेऱॊरुवऩऩ्ऱु ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। शक्त्या – यथाशक्ति शेषियाऩ भगवाऩुडैय कैङ्कर्यमाऩ स्ववर्णाश्रमधर्मानुष्ठानम् प्रतिव्रतैक्कु मङ्गळसूत्रवस्त्रादिरक्षणम्बोले प्रपन्नऩुक्कुमवश्यकर्तव्यमॆऩ्गिऱार् मङ्गळ्यसूत्रेति । पतिमतियाऩ ऒरु स्त्री मङ्गळ्यसूत्रवस्त्रादिगळै त्यजित्ताल् भर्तावाऩवऩ् अवळै भोगङ्गळिऩिऩ्ऱुम् निरोधम् पण्णियुम्, ऒरु स्त्री मङ्गळ्य सूत्रवस्त्रादिगळै नऩ्ऱाग रक्षिप्पाळागिलवळै भर्तावाऩवऩ् विशेषभोगप्रदानम्बण्णियुम् ऎप्पडि रक्षिप्पऩो अप्पडिये भगवाऩ् प्रपन्नऩाऩ नम्मै वर्णाश्रमधर्मङ्गळै विट्टाल् भोगङ्गळै निरोधित्तुम् अवैगळै अनुष्ठित्ताल् भोगङ्गळै वृद्धिपण्णियुम् रक्षिप्पाऩॆऩ्गिऱार् यद्वन्मङ्गळ्यसूत्रादेरिति । इप्पडि जात्यादि नियमङ्गळोडे कैङ्कर्यम् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱाल् इतरजातिकळैयुम् निरूपिक्कुम्बडि नेरादो? अप्पोदु शूद्रादिभागवतर्गळैयुम् शूद्रजातित्वेन निरूपिक्कवेण्डिवरुमागैयाल् ‘‘यश्शूद्रं भगवद्भक्तं निषादं श्वपचन्तथा । वीक्षते जातिसामान्यात्स याति नरकन्नरः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् सॊऩ्ऩ प्रत्यवायम् वारादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अवज्ञार्थमनर्थायेति । भक्तजन्मादिगळुडैयचिन्तनमाऩदु अवज्ञार्थमागच् चॆय्यप्पट्टाल् नरकाद्यनर्थावहमागुम्। अन्द भक्तजन्मादिचिन्तनमाऩदु शास्त्रव्यवस्थार्थमागच् चॆय्यप्पट्टाल् ओरिडत्तिलुम् दोषावहमागादॆऩ्गै। अत एव हीति । आगैयालिऱे इतिहासकर्ताक्कळाऩ ऋषिकळुम् ब्रह्मवित्तुक्कळाऩ धर्मव्याधादिगळै धर्मव्याधऩॆऩ्ऱु व्याधत्वेनवुम्, तुलाधारऩॆऩ्ऱु वैश्यत्वेनवुम्, शबरी ऎऩ्ऱु निषादित्वेनवुम्, विदुररॆऩ्ऱु क्षत्त्रत्वेनवुम्, व्यपदेशित्तार्गळॆऩ्गै। इवर्गळुक्कु स्वजातिक्कु अनुगुणमाऩ वृत्तिये इतिहासङ्गळिल् सॊल्लप्पट्टदॆऩ्गिऱार् स्वजातीति । अवर्गळिडत्तिल् अशरीरवाक्यादिरूपविशेषविधियाले सिद्धमाऩ सिल विलक्षणाचारमिरुन्दाल् अदुवुम् अन्द विशेषविधिबलत्ताले अवर्गळुक्के नियतमागुम्। इप्पडिये देशकालविशेषङ्गळिल् विहितङ्गळाऩ धर्मङ्गळुम् देशान्तरकालान्तरङ्गळिल् प्रसङ्गिक्कादु ऎऩ्गिऱार् देशकालाधिकार्यादिविशेषेष्विति । इङ्गु अधिकारिग्रहणम् दृष्टान्तार्थम्। नर्मदोत्तरदेशत्तिल् सॊऩ्ऩ उपाकर्मविषयत्तिल् सिंहश्रावणनियमम् नर्मदादक्षिणदेशत्तिल् इल्लैयिऱे। दक्षिणदेशत्तिल् कर्कटकश्रावणम् अनुष्टिक्कप्पडुगिऱदिऱे। क्रतुयागादिगळिल् स मांसो मधुपर्कः ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ गोमांससहितमधुपर्कम् कलियुगत्तिल् मधुपर्के तु गोवधः ऎऩ्ऱु निषेधिक्कप्पट्टदिऱे। आऩाल् सिलर् शास्त्र विरुद्धमागच् चॊल्लुवाऩेऩ् ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् केचित्विति । अल्पज्ञर्गळाऩ सिलर् यथावस्थितमाऩ शास्त्रार्थत्तै अऱियामल् वर्णाश्रमधर्मङ्गळैक् कुलैत्तु अम् मुखत्ताले श्रियःपतियाऩ भगवाऩुक्कु कलिकोलाहलक्रीडैयै वृद्धि पण्णुगिऱार्गळ् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

ननु ‘‘भक्तिरष्टविधा ह्येषा यस्मिन् म्लेच्छेऽपि दृश्यते । तस्मै देयं ततो ग्राह्यं स च पूज्यो यथा ह्यहम्’’ ऎऩ्ऱु ऒरुवऩ् भगवद्भक्तऩायिरुन्दाल् अवऩ् म्लेच्छऩायिरुन्दलुम् भगवाऩैप्पोले पूज्यऩॆऩ्ऱु सॊल्लविल्लैयो? अप्पडियाऩाल् जात्यादिनियमम् कूडुवदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩ उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् मातृभिरित्यादिना । इन्द नाट्टुप्पॆण्गळाऩवर्गळ् गृहङ्गळिले बहुवाऩ मङ्गळत्तै आसैप्पडुगिऱवर्गळाऩ पतियिऩुडैय मादा पिदाक्कळालुम्, पतिकळालुम्, मैत्तुऩऩ्गळालुम् पूजिक्कवेण्डियवर्गळ्। आभरणङ्गळाले अलङ्गरिक्क वेण्डियवर्गळ्। नाट्टुप्पॆण्गळ् आदरिक्कप्पडादवर्गळाय्क् कॊण्डु ऎन्द गृहङ्गळै शपिक्किऱार्गळो, अन्द गृहङ्गळाऩदुगळ् नाऩ्गु पक्कत्तिलुम् पिशाचिकैयिऩाले हतङ्गळ् पोल नशित्तुप् पोय्विडुङ्गळ्, ऎऩ्गिऱ श्लोकङ्गळिल् नाट्टुप्पॆण्गळ् विषयमाऩ पूजावचनमाऩदु औचित्यत्ताले ऎप्पडि आदर विषयमाग नियमिक्कप्पडुगिऱदो, अप्पडिये भक्तऩाऩ म्लेच्छादिविषयमाऩ पूजा शब्दमुम् नियमिक्कप्पडवेण्डियदु। इदु शिष्टानुष्ठानत्तालुम् सिद्धमॆऩ्गिऱार् इन् नियमङ्गळॆल्लामिति । उत्कृष्टजातीयर् अपकृष्टजातीयरै पूजिक्क वेण्डिय नियमुम्, इम्मादिरियुळ्ळ ऎल्ला नियमङ्गळुम्। सम्प्रतिपन्नशिष्टानुष्ठानपरम्परैयालुमिति । केवलं स्वाभिमानमात्रत्ताले शिष्टर्गळऩ्ऱिक्के सर्वलोकसम्प्रतिपन्नशिष्टर्गळुडैय अनुष्टाऩत्तालुम्, तादृशराऩ ऒरुवरुडैय अनुष्टाऩमात्तिरमऩ्ऱिक्के तादृशर्गळुडैय अनुष्ठानपारम्पर्यत्तालुम् सिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु।

परमप्रकृतत्तै निगमिक्किऱार् आगैयालिति । कीऴ् लक्ष्मीशकैङ्कर्यत्तै अनन्यप्रयोजनऩागवे पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱु नियमित्तदु कूडुमो? प्रयोजनान्तरार्थमाग भगवत्पूजादिगळैप् पण्णिऩालुम् अदु कैङ्कर्यमागादो वॆऩ्ऩ भगवत्कैङ्कर्यमे सारकल्कविभागत्ताले इरुवगैप्पट्टिरुक्कुम् ऎऩ्गिऱार् साक्षादिति। साक्षाल्लक्ष्मीपतिविषयकमागवेयुळ्ळ सम्यगनुष्ठितमाऩ कैङ्कर्यमे सारमॆऩ्ऱुम् कल्कमॆऩ्ऱुम् इरण्डुविदमाग सत्तुक्कळाले सॊल्लप्पडुगिऱदु। अदिल् कृतकृत्यऩाऩ प्रपन्नऩुडैय अनन्यप्रयोजनमाऩ यादॊरु कैङ्कर्यमुण्डो अदैयुम्, गुर्वादिगळुडैय रक्षणार्थमाग ऎदु सॆय्यप्पडुगिऱदो अदैयुम् सारमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱार्गळ्। ऎदु डम्भार्थमागवुम्, परर्गळुडैय पीडार्थमागवुम्, परर्गळुडैयकैङ्कर्यनिरोधार्थमागवुम् प्रयोजनान्तरार्थमागवुम् सॆय्यप्पडुगिऱदो अन्द कैङ्कर्यम् कल्कमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडुगिऱदु। इन्द सारकल्ककैङ्कर्यङ्गळिल् भगवाऩुक्कुण्डागुम् आदरानादरङ्गळै वेदव्यासभगवाऩ् वॆळियिट्टारॆऩ्गिऱार् परमैकान्तिकळल्लादार् पण्णुमित्यादिना । इव्वळवाले सॊऩ्ऩ प्रपत्तियिऩ् नैरपेक्ष्यविधिपक्षत्तै अदऱ्कु आज्ञानुज्ञाकैङ्कर्यत्तिऩ् सम्बन्धमऱ्ऱमैयैच् चॊल्लियुबसम्हरिक्किऱार् इप्पडियिव ऩित्यादियाल्। इन्द नैरपेक्ष्यविधियाले फलिक्कुमर्थत्तैक् काट्टुगिऱार् अतश्शक्यानीति । परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु नैरपेक्ष्यविधिपरत्वम् सॊऩ्ऩबडियाले, शक्यमाऩ सर्वकर्मङ्गळैयुङ् गूड प्रपत्तिक्कु अङ्गमागच् चॆय्यवेण्डियदिल्लै। अशक्यङ्गळाऩ कर्मङ्गळै प्रपत्त्यर्थमाग सम्पादिक्कवेण्डियदुमिल्लै। इप्पडि ‘‘परित्यज्य’’ ऎऩ्बदऱ्कु नैरपेक्ष्यविधिपरत्वयोजऩैयिल् चरमश्लोकत्तिल् अधिकारम् सॊल्वदॆव्विडत्तिलॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् इन्द योजऩैयिलित्यादिना । परित्यज्य वर्तमानः ऎऩ्ऱु मुऩ् सॊऩ्ऩ परित्यागानुवादपक्षत्तिल् परित्यज्य ऎऩ्बदाल् आकिञ्चन्यरूपाधिकारम् सॊल्लप्पडुम्बोदु नैरपेक्ष्यम् एकशब्दत्ताले सॊल्लप्पडुमॆऩ्गिऱार् अनुवादपक्षत्तिलित्यादिना । इन्द अनुवादपक्षत्तिल् परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिलधिकारमुम्, एकशब्दत्ताल् नैरपेक्ष्यमुम् सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऱाल् मा शुचः ऎऩ्गिऱ वाक्यम् ऎऩ् सॆय्गिऱदॆऩ्ऩवरुळिच् चॆय्गिऱार् इप् पक्षत्तिल् मा शुचः ऎऩ्गिऱ वाक्यमित्यादिना । त्यागविधिपक्षत्तिल् प्रमाणविरोधमिऩ्ऱिक्के इऩ्ऩुम् सिल प्रकारमुण्डॆऩ्गिऱार् त्यागविधिपक्षत्तुक्कु इत्यादिना । प्रकारान्तरङ्गळैक् काट्टुगिऱार् आत्माशक्येति । अपि वा – अथवा । इदु नैरपेक्ष्यविधियैक् काट्टिलुम् प्रकारान्तरत्वद्योतकम्। इह – इन्द परित्यज्याविल्, तऩक्कशक्यङ्गळाऩ भक्त्यादिगळिले व्यर्थमाऩ आयासत्तिऩुडैय, निष्पलमाऩ उद्योगत्तिऩुडैय ऎऩ्ऱबडि। तडङ्गल् अदावदु वेण्डामॆऩ्गिऱ निषेधम्। विवक्षिक्कप्पडुगिऱदु ऎऩ्ऱु शेषम्। इन्दप् पक्षत्तिल् परि ऎऩ्गिऱ उपसर्गत्तिऩ् फलितार्थत्तैयुम् कूट्टुगिऱार् लज्जेति । लज्जा – अशक्यत्तैयारम्बित्तु ऎल्लाम् वृथावाग आय्विट्टदे ऎऩ्गिऱ लज्जै। अदै मुऩ्ऩिट्टिरुक्कुम् चिन्तानुतापादिगळुडैय त्यागोक्तियुम्, अत्र – वृथायासत्यागत्तिल् नियम्यतां – उपसर्गमाहात्म्यत्ताले प्रवेशिक्कप्पडट्टुम्। लज्जानुतापादिगळोडु अशक्यवृथायासङ्गळै विडु ऎऩ्ऱबडि। इदु ऒरु विधिप्रकारम्। प्रकारान्तरत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् सुदुष्करेष्विति । सुदुष्करेषु स्वदुष्करेष्विति वा पाठः । स्वदुष्करेषु धर्मेषु – तऩक्कुअत्यन्ताशक्यङ्गळाऩ भक्त्यादिगळिले, कुशकाशावलम्बतः – प्रवाहत्तिलडित्तुक्कॊण्डु पोगिऱ ऒरुवऩ् करैयिलुळ्ळ दर्भत्तैयावदु नाणलैयावदु पिडित्तुक् कॊण्डु करैयेऱिविडलामॆऩ्ऱु ऎण्णुवदु पोलुळ्ळ, आशालेशानुवृत्तिर्वा – योगाङ्गमाऩ प्राणायामत्तै साधिप्पोम्; आसनजयत्तैप् परिसयम् पण्णुवोमॆऩ्गिऱ आशालेशत्तिऩुडैय अनुवृत्तियाऩदु, त्यागोक्त्या विनिवार्यते – परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिलुळ्ळ त्यागविधियाले निवारिक्कप्पडुगिऱदु। तृतीयं प्रकारमाह अविशिष्टफलत्वेनेति । विलक्षणफलमिल्लामैयाले, फलैक्यात् ऎऩ्ऱबडि। यः विकल्पः - यादॊरु दहरादिविद्यानां विकल्पः, (परस्परनिरपेक्ष फलसाधनत्वमाऩदु) सूत्रितः – ‘‘विकल्पोऽविशिष्टफलत्वात्’’ ऎऩ्ऱु सूत्रत्तिऩाले सॊल्लप्पट्टदो, तन्मुखेन – विगल्बिदमाऩ विद्यान्तरमुखेन, अदावदु अल्पकालसाध्यमाऩ प्रपत्तियाले मोक्षम् वरुमो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयाल् उपायान्तरत्तैक् कूट्टुगैयाले, अत्र – प्रपत्तिविषयत्तिल्, ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनमिति । विवक्षितमिति शेषः । अदावदु परस्परनिपेक्षङ्गळागच् चॊल्लप्पट्ट विद्यैकळुक्कुळ् ऒऩ्ऱाऩ प्रपत्तिरूपन्यासविद्यैयिल् क्षणकालसाध्यतया फलसाधनत्वशङ्गैयाले विद्यान्तरङ्गळैक् कूट्टिऩाल् ब्रह्मास्त्रन्यायत् ताले इन्द प्रपत्ति नऴुवि विडुमागैयाले अप्पडि इतरधर्मङ्गळैक् कूट्टादे, विडु ऎऩ्गिऱदु परित्यज्य ऎऩ्गिऱ पदमॆऩ्ऱबडि। आत्माशक्येत्यादिश्लोकङ्गळिऱ्सॊऩ्ऩ त्यागविधिकळै विधिप्रत्ययघटितमाऩ वाक्यत्रयत्ताले काट्टुगिऱार् अशक्यत्तिले प्रवृत्तऩैत् तविरॆऩ्गैयुमित्यादिना । तविर् - त्यज ऎऩ्ऱर्थम्। इदु वेण्डा इदै विट्टुविडु, परित्यज ऎऩ्ऱबडि। ऒऩ्ऱैयिङ्गे कूट्टिल् ब्रह्मास्त्रन्यायत्ताले विरोधिक्कुमिति । कूट्टिऩाल् ब्रह्मास्त्रन्यायत्ताले विरोधम् वरुमागैयाल् कूट्टादे, परित्यज, ऎऩ्गिऱ विधियिले तात्पर्यमॆऩ्ऱबडि। सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कुत् तामरुळिच्चॆय्द अर्थङ्गळैयॆल्लाम् इरण्डु कारिगैगळाले शिष्यबुद्धिसौकर्यार्थमाग क्रमेण सङ्ग्रहित्तुक् काट्टुगिऱार् अतोऽशक्ताधिकारत्वमित्यादिना । अतः – शास्त्राविरुद्धमाऩ विधिप्रकारङ्गळैक् काट्टिऩबडियाल्, अशक्ताधिकारत्वं – सर्वधर्मान् परित्यज्य वर्तमानः ऎऩ्गिऱ अनुवादपक्षत्तिल् प्रपत्तिक्कु अशक्ताधिकारित्वमुम्, विधिपक्षत्तिल्, आकिञ्चन्यपुरस्क्रिया – आकिञ्चन्यत्तिऩुडैय पुरस्करणम्, अदावदु आकिञ्चन्यानुसन्धानात्मक कार्पण्यरूपाङ्गविधानमॆऩ्ऱबडि। अनङ्गभावो धर्माणां – स्ववर्णाश्रमधर्मङ्गळै प्रपत्तिक्कु अङ्गमागक् कॊळ्ळामल् परित्यजऎऩ्ऱबडि। अशक्यारम्भवारणं — अशक्यङ्गळिल् कुशकाशा-वलम्बनन्यायत्तालुम् प्रवृत्तियादे विडु। तत्प्रत्याशाप्रशमनं – प्रवृत्तियिल्लाविट्टालुम् अदै कथञ्चित् साधयेयम् ऎऩ्गिऱ यादॊरु आसैयुण्डो अदैयुम् विडु। अशक्यङ्गळिल् आशापर्यन्तमाऩ परित्यागत्तैप्पण्णु ऎऩ्ऱबडि। ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनं – विगल्बिदमाऩ उपायान्तरङ्गळै इत्तोडु सेर्त्तु अनुष्टित्ताल् ब्रह्मास्त्रन्यायत्ताले इरण्डुम् व्यर्थमागुमागैयाल् इतरोपायत्तै इत्तोडु कूट्टादे परित्यज्यऎऩ्ऱबडि। सर्वधर्मेति । सर्वधर्मपरित्यागविषयकशब्दः सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्गिऱ शब्दमॆऩ्ऱबडि। इवैगळ् अन्द शब्दत्तिऩर्थङ्गळाग साधुक्कळाले निर्णयिक्कप्पट्टदुगळ्। सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु देवतान्तरसम्बन्धिधर्मत्यागविधिपरत्वम् सॊल्ललागादोवॆऩ्ऩ अप्पडिच्चॊल्वदु विरुद्धमिल्लाविडिलुम् देवतान्तरधर्मत्यागम् उपासकऩुक्कुम् तुल्यमागैयाल् अदै प्रपत्त्यङ्गमाग विधिप्पदिल् प्रयोजनविशेषमिल्लामैयाल् देवतान्तर धर्मत्यागविधि इङ्गु सङ्ग्रहिक्कप्पड विल्लैयॆऩ्गिऱार् देवतान्तरेत्यादि । ननु लक्ष्मीतन्त्रत्तिल् ‘‘उपायापायसन्त्यागी मध्यमां वृत्तिमाश्रितः । मामेकं शरणं प्राप्य मामेवान्ते समश्नुते’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् शरणागत्यङ्गमागच् चॊऩ्ऩ स्वरूपतस्त्याज्यमाऩ निषिद्धत्तिऩुडैय त्यागसमभिव्याहृतोपायत्यागमुम् स्वरूपतस्त्यागमागवेगॊळ्ळवेण्डुमागैयाल् तदनुरोधेन इङ्गु सर्वधर्मपरित्यागमुम् स्वरूपत्यागमाग आगवेण्डावो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् उपायापायसन्त्यागीत्यादिगळिऱ्सॊऩ्ऩ इति । इप् प्रकारङ्गळिले निर्वाह्यमिति । उपायापायसन्त्यागी ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अपायत्यागम् स्वरूपत्यागपरमाऩालुम् बहुप्रमाणविरुद्धमागैयाले उपायत्यागम् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ प्रकारम् निर्वाह्यमॆऩ्ऱु करुत्तु।

सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कुत् ताम् सॊऩ्ऩ आऱु अर्थङ्गळैयुम् व्युत्क्रमेण अनु-वदित्तुक्कॊण्डु एतादृशपरित्यागपूर्वकमाग नी ऎऩ्ऩै शरणमडैन्दाल् उऩ्ऩुडैय सर्वपापङ्गळैयुम् पॊऱुप्पेऩ् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ सनातनधर्ममाऩ भगवाऩुडैय कल्याणगुणङ्गळै स्तोत्तरिप्पोमॆऩ्ऱु ऒरु पासुरत्ताले अरुळिच्चॆय्गिऱार् मूण्डालुमित्यादि । अरियदऩिल् - अऱियमुडियाद भक्त्यादिगळिल्, मूण्डालुम् - प्रवृत्तित्तालुम्, सॆय्दुविडलामॆऩ्ऱु आसैयिऩाले प्रथमप्रवृत्ति पण्णिऩालुम्, मुयलवेण्डा - द्वितीयादिप्रवृत्तिकळैप् पण्णवेण्डाम्। इदऩाल् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु अशक्यारम्भण वारणपरत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। मुऩ्ऩम् - प्रथमप्रवृत्तिक्कु मुऩ्बे, अदिल् - अशक्यविषयत्तिल्, आसैदऩै - आसैयै, विडुगै - विट्टिरुक्कै, तिण्मै - मुदलिल् प्रवृत्ति पण्णि इरण्डावदु प्रवृत्तिकळै विडुवदैक् काट्टिलुम् मुदल् प्रवृत्तिक्कु मुऩ्बे अदिल् आसैयै विट्टिरुक्कै श्रेष्ठमाऩदु। इदऩाल् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु तत्प्रत्याशाप्रशमनपरत्वम् सॊल्लप् पट्टदु। सरणनॆऱि - शरणागतिरूपोपायमाऩदु, वेऱोर् कूट्टु - आनुकूल्याद्यतिरिक्तमाऩ परिकरत्तिऩुडैय सेर्क्कैयै, वेण्डादु - अपेक्षियादु। इदऩाल् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु धर्माणामनङ्गभावपरत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। वेण्डिल् - स्वबुद्धियिऩाले परिकरान्तरत्तैयो उपायान्तरत्तैयो सहकारियाग वेण्डिऩाल्, अयऩ् - ब्रह्माविऩुडैय, अत्तिरम् पोल् - आञ्जनेयऩैक्कट्टिऩ ब्रह्मास्त्रम् राक्षसर्गळ् सहगारियागक्कट्टिऩ रज्जुक्कळाले विलगिऩदुबोल, वॆळ्गिनिऱ्कुम् - फलसाधनमऩ्ऱिक्के ऒऴिन्दुबोगुम्। इदऩाले सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनपरत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। नीण्डागुम् - नीण्डदाऩ, चिरकालसाध्यमाऩ ऎऩ्ऱबडि। निऱै - पूर्णमाऩ, मदियोर् - बुद्धियैयुडैयवर्गळुडैय, भक्तियोगत्तै साधिक्कुम्बडियाऩ बुद्धियैयुडैयार्गळुडैय ऎऩ्ऱबडि। नॆऱियिऱ्कूडा - मार्गत्तिल् सेरामलिरुक्किऱ, अकिञ्चनऩाऩ नी ऎऩ्ऱबडि। इदऩाल् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु अशक्ताधिकारपरत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। निऩ्ऱऩिमै - उऩ्ऩुडैय असहायत्वत्तै, अदावदु आकिञ्चन्यत्तै, तुणैयाग - सहकारियागक् कॊण्डु, इदऩाल् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु आकिञ्चन्यपुरस्क्रियापरत्वम् सॊल्लप् पट्टदु। इप्पडि इप्पाट्टिल् अतोऽशक्ताधिकारित्वमित्यादिश्लोकङ्गळिऱ् सॊऩ्ऩ अर्थङ्गळै व्युत्क्रमेणानुसन्धित्तदाल् इव्वर्थङ्गळॆल्लाम् तुल्यङ्गळॆऩ्ऱु द्योतितमा यिऱ्ऱु। ऎऩ्ऱऩ् - ऎऩ्ऩुडैय, पादम् - तिरुवडिगळै, पूण्डाल् - शरणमाग वडैन्दाल्, इदऩाल् मामेकं शरणं व्रज ऎऩ्गिऱ पदङ्गळिऩ् अर्थम् सॊल्लप्पट्टदु। उऩ् - उऩ्ऩुडैय, पिऴैगळॆल्लाम् - पापङ्गळैयॆल्लाम्, पॊऱुप्पे ऩॆऩ्ऱ - पॊऱुत्तुविडुवेऩॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩ, इदऩाल् अहं त्वा सर्वपापेभ्यो मोक्ष-यिष्यामि ऎऩ्बदिऩर्थम् सूचितम्। पुण्णियऩार् - ‘‘कृष्णं धर्मं सनातनं’’ ऎऩ्ऱु कॊण्डाडप् पट्ट पुण्यस्वरूपऩाऩ भगवाऩुडैय, पुगऴऩैत्तुम् - ऎल्ला कल्याणगुणङ्गळैयुम्, पुगऴुवोमे - स्तोत्तरिप्पोमे।

इऩि मामेकं ऎऩ्गिऱ पदङ्गळुक्कु अर्थमरुळिच्चॆय्यप्पोगिऱवराय् मुदलिल् सौकर्यातिशयत्ताले मां अहं ऎऩ्गिऱ पदङ्गळुक्कु ऒरुक्काले अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु मां अहं ऎऩ्गिऱ पदङ्गळुक्कु इत्यादिना । इङ्गु - इन्द चरमश्लोकत्तिले, अडैवे - क्रममाग, अवताररहस्यप्रकरणत्तिलुमिति । अवताररहस्यप्रकरणमावदु:- गीतैयिल् चतुर्थाध्यायत्तिल् ‘‘बहूनि मे व्यतीतानि’’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि अवतारत्तिऩुडैय सत्यत्वादिगळै प्रतिपादिक्कुम् प्रकरणम्। पुरुषोत्तमत्वप्रतिपादनप्रकरणत्तिलुमिति । पञ्चदशाध्यायत्तिल् ‘‘द्वाविमौ पुरुषौ लोके’’ ऎऩ्ऱु तुडङ्गि ‘‘उत्तमः पुरुषसत्वन्यः परमात्मेत्युदाहृतः’’ इत्यादिगळाले भगवाऩुडैय पुरुषोत्तमत्वत्तै वॆळियिडुगिऱ अवसानपर्यन्तमाऩ प्रकरणत्तिलुमॆऩ्ऱबडि। अवताररहस्यप्रकरणत्तिल् सॊल्लुगिऱ सौलभ्यत्तिले ‘‘मां’’ ऎऩ्गिऱ पदत्तुक्कु प्राधान्येन नोक्कु। पुरुषोत्तमत्वप्रतिपादनप्रकरणत्तिल् सॊल्लुगिऱ परत्वरूपस्वातन्त्र्यत्तिले ‘‘अहं’’ पदत्तिऱ्कु प्राधान्येन नोक्कु ऎऩ्ऱबडि। इऩि अवताररहस्यप्रकरणत्तिल् आऱु श्लोकङ्गळाले सॊऩ्ऩआऱु गुणङ्गळै श्लोकद्वयत्ताले शिष्यबुद्धिसौकर्याय सङ्ग्रहित्तुक् काट्टुगिऱार् अवतारस्य सत्यत्वमित्यादिना । अवतारस्य सत्यत्वमावदु:- ऐन्द्रजालिकम्बोले मिथ्याभूतमऩ्ऱिक्के परमार्थभूतत्वम्। अवतारज्ञानत्ताले बन्धनिवृत्ति सॊल्लियिरुप्पदाल् अदु मिथ्याभूतमऩ्ऱु; मिथ्याज्ञानत्ताले बन्धनिवृत्ति कूडादिऱे। ‘‘बहूनि मे व्यतीतानि जन्मानि तव चार्जन’’ ऎऩ्ऱु अर्जुनजन्मङ्गळ्बोल् भगवज्जन्मङ्गळुक्कुम् अतीतत्वम् सॊल्लियिरुप्पदालुम् अदु मिथ्यारूपमऩ्ऱु; दृष्टान्तमागच्चॊऩ्ऩ अर्जुनजन्मत्तै मिथ्यारूपमाग मतान्तरस्थर्गळुम् इसैयविल्लैयिऱे। अजहत्स्वस्वभावतेति । अजहत् स्वस्वभावो यं स अजहत्स्वस्वभावः, तस्य भावः अजहत्स्वस्वभावता । अवतारदशैयिलुम् स्वाभाविकमाऩ सर्वज्ञत्वादि स्वभावमुम् अप्राकृतदिव्यमङ्गळ-विग्रहवत्वादिस्वभावमुम् भगवाऩै विट्टदिल्लैयिऱे। ‘‘अजोऽपि सन्नव्ययात्मा भूतानामीश्व-रोऽपि सन् । प्रकृतिं स्वामधिष्ठाय सम्भवाम्यात्ममायया’’ इत्युक्तेः । शुद्धसत्वमयत्वमिति । रजस्तमस्सोडे कलसाद केवलसत्वप्रचुरमाऩ दिव्यमङ्गळविग्रहवत्वम्। ‘‘जन्म कर्म च मे दिव्यं’’ ऎऩ्ऱु दिव्यत्वोक्तेः । स्वेच्छामात्रनिदानता – स्वसङ्कल्पत्तैये कारणमाग वुडैत्तायिरुक्कै। इङ्गु मात्रपदत् ताल् कर्मव्यावृत्ति । ‘‘सम्भवाम्यात्ममायया’’ ऎऩ्ऱु, वेदनिघण्टुविल् ‘‘माया तु वयुनं ज्ञानं’’ ऎऩ्ऱु ज्ञानपर्यायमागच् चॊल्लप्पट्ट मायैयाले अवतरिप्पदागच् चॊल्लप्पट्टदिऱे। धर्मग्लानौ समुदयः – ऎप्पॊऴुदु ऎप्पॊऴुदु धर्मत्तिऱ्कु ग्लानि अदावदु ह्रासम् उण्डागिऱदो अव्वप्पॊऴुदु उण्डागुगै। ‘‘यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत । अभ्युत्थानमधर्मस्य तदाऽऽत्मानं सृजाम्यहं’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाऩिऱे। साधुसंरक्षणार्थता – साधुसंरक्षणत्तैये मुख्यप्रयोजनमाग उडैत्तायिरुक्कै। दुष्कृद्विनाशमुम् धर्मसंस्थापनमुम् आनुषङ्गिकप्रयोजनमॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘परित्राणाय साधूनां’’ ऎऩ्ऱु साधुपरित्राणत्तै मुदलिल् प्रधानमागच् चॊल्लि, ‘‘विनाशाय च दुष्कृतां’’ ऎऩ्ऱु दुष्कृद्विनाशादिगळै अन्वाचयचकारत्ताले अप्रधानमागच् चॊऩ्ऩाऩिऱे। इति – एतादृशमाऩ, जन्म रहस्यं - अवतारङ्गळुडैय दुर्ज्ञेयमाऩ याथार्थ्यत्तै, यो वेत्ति – यावऩोरुवऩ् अऱिगिऱाऩो, अप्पडि अऱिन्दवऩुक्कु
पुनर्भवः – पुनर्जननमाऩदु अदावदु संसारबन्धम्, न - इल्लै। ‘‘जन्म कर्म च मे दिव्यमेवं योवेत्ति तत्त्वतः । त्यक्त्वा देहं पुनर्जन्म नैति मामेति सोऽर्जुन’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाऩिऱे। इऩि इन्द अवताररहस्यज्ञानत्तिऱ्कु सद्वारकाद्वारकप्रपत्ति निष्ठर्विषयत्तिल् उपकारविशेषत्तैक् काट्टुगिऱार् इव् अवताररहस्य ज्ञानमिति । सद्वारकप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु - भक्तऩुक्कु, उपायपूरकमिति । जन्मान्तरहेतुभूतपापङ्गळैप् पोक्कडित्तुक्कॊण्डु अन्द जन्मत्तिलेये अन्तिम प्रत्य-यावधियाऩ उपायपूर्तियैप् पण्णिवैक्कुम्। इप्पडि अवताररहस्य ज्ञानम् भक्तिपूर्तिद्वारा मोक्षजनकमॆऩ्ऱदाल् भक्तिप्रपत्तिकळ्बोले अवताररहस्यज्ञानमुम् साक्षादुपायमो ऎऩ्गिऱ शङ्गै व्यावर्तितमायिऱ्ऱु, स्वतन्त्रऩुडैय सौलभ्यत्तैक् काट्टुमिति । इवऩुक्कु उपायपूर्ति क्षण कालसाध्यमागैयाले इन्द अवताररहस्यज्ञानम् स्वतन्त्रऩुडैय सौलभ्यत्तैक् काट्टानिऩ्ऱु कॊण्डु प्रपत्त्यनुष्ठानत्तिऱ्के कारणमागुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

चरमश्लोकत्तिल् मां अहं ऎऩ्गिऱ पदङ्गळाल् व्यञ्जितमाऩ प्रकरणान्तरसिद्धसौलभ्य स्वातन्त्र्यङ्गळ् आश्रयणीयत्वे फलप्रदत्वे च सेर्न्दे यिरुक्कुमॆऩ्गिऱार् इप् प्रकरणङ्गळिरण्डिलिति । इप्पडि सेर्त्तियिल्लाद सौलभ्यस्वातन्त्र्यङ्गळ् आश्रयणत्तिऱ्कुम् फलप्राप्तिक्कुमुऱुप्पागा तॆऩ्गिऱार् स्वतन्त्रस्यापीति कारिकाद्वयत्ताले। ऒरुवऩ् फलप्रदानादिगळिल् स्वतन्त्रऩागविरुन्दालुम् अवऩ् दुर्लभऩायिरुन्दाल् तदाश्रयणमे घटियादु। ऒरुवऩ् सुलभऩाय् आश्रयिक्कप्पट्टिरुन्दालुम् अवऩ् फलप्रदानादिगळिल् स्वतन्त्रऩिल्लाविडिल् अवऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् अनिष्टनिवृत्तिपूर्वकमाऩ इष्टप्राप्तिरूपफलम् घटियादु। मेलुम् अस्वतन्त्रऩ् विषयत्तिल् कैङ्कर्यमुम् सिद्धिक्कादु। एऩॆऩ्ऱाल् साधुक्कळाऩ सिलर्क्कु विश्वासत्ताले कैङ्कर्यम् सिद्धित्तालुम् कठिनचित्तऩुक्कु अस्वतन्त्रऩिडत्तिल् भयमिल्लामैयाले स्वैरम् प्रसङ्गिक्कुमागैयाल् कैङ्कर्यम् सिद्धिक्कादु। दुर्लभऩाऩ पुरुषऩ् विषयत्तिल् स्वैरप्रसङ्गमिल्लाद कैङ्कर्यम् साध्यमाऩालुम् कठिनमाऩ राजाविऩिडत्तिल् कसन्दु भृत्यर्गळ् पण्णुम् कैङ्कर्यम्बोल् आगुमेयॊऴिय हृद्यमागादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि परत्वसौलभ्यङ्गळ् सेर्न्दे आश्रयणीयतैक्कुम् प्राप्यतैक्कुमुऱुप्पागुगैयाले श्लाघ्यगुणशालियागैयाल् परऩाय् सुलभऩुमाऩ शरण्यऩ् आश्रयणीयऩुमाय् प्राप्यऩुमा यागिऱाऩॆऩ्गिऱार् आगैयालित्यादिना । इन्द इरण्डु पदत्तालुम् फलिक्किऱ अर्थत्तैक्काट्टुगिऱार् इव्विरण्डु पदत्तिलुमिति । शरणशब्दसमभिव्याहृतमाऩ मां ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् सर्वरक्षकत्वम् विवक्षितम्। मोक्षयिष्यामि समभिव्याहृतमाऩ अहं ऎऩ्गिऱ पदत्तिल् सर्वशेषित्वम् विवक्षितम्। इव्विरण्डु पदत्तालुम् रक्षणत्तिल् अवसरप्रतीक्षत्वम्द्योतिप्पिक्कप्पडुगिऱदु। अन्द अवसरप्रतीक्षैयिल् अभिमुखचेतनवाचियाऩ मां ऎऩ्गिऱ
पदत्ताले द्योत्यांशत्तैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि अवसरप्रतीक्षऩाऩ ईश्वरऩित्यादियाल्। अन्द अवसरप्रतीक्षणत्तिल् अहं ऎऩ्गिऱ पदत्ताले द्योतितमाऩ अंशत्तैक्काट्टुगिऱार् ऎऩ्ऱु नामिवर्गळै इति । इप्पडि मामहं पदङ्गळिल् विवक्षितांशत्तै वॆळियिट्टु मेल् एकशब्दम् प्रपत्तिव्यतिरिक्तापेक्षारहितमाऩ सिद्धोपायत्तैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम्, शरणं व्रज ऎऩ्बदु तद्वशीकरणरूपमाऩ साध्योपायत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱुमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि अकिञ्चनऩाऩ अधिकारिक्कु इत्यादियाल्। ‘‘मामेकं शरणं’’ ऎऩ्ऱु ईश्वरऩॊरु वऩुक्के उपायत्वम् तोऱ्ऱानिऱ्क शरणं व्रज ऎऩ्बदु साध्योपायत्तैक् काट्टुगिऱदॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडुमो? शरणवरणम् साध्योपायमागुमो ऎऩ्ऩ? भगवाऩॊरुवऩुमे प्रसादविशिष्टवेषेण सिद्धोपायमाऩालुम् प्रसादजनकतया चोदितङ्गळाऩ सद्विद्यादिगळ् साध्योपायमागिऱाप्पोले शरणं व्रज ऎऩ्ऱु चोदितैयाऩ शरणागतिरूपन्यासविद्यैयुम् भगवत्प्रसादजनकतया साध्योपायमागलामॆऩ्गिऱार् इप्पडि विधिक्किऱ प्रपत्ति रूपविद्यैक्कु इत्यादिना । इप्पडि प्रपत्तिक्कुम् उपायत्वम् कॊण्डाल् भगवदुपायत्वत्तिऱ्कुक् कॊत्तै वारादो वॆऩ्ऩ? प्रसादजनकमाऩ भक्तिप्रपत्तिकळिऩ् उपायत्वत्तैक् काट्टिलुम् भगवाऩिडत्तिलुळ्ळ सिद्धोपायत्वम् विलक्षणमॆऩ्गिऱार् इदऩाले प्रसन्नऩाऩ इति । इप्पडि प्रपत्ति भगवत्प्रसादजनकतया चोदितत्वेन तुल्यमागिल् भक्तियिल् प्रतिविद्यम् वेद्याकारम् भिन्नमायिरुप्पदु पोल् इङ्गु वेद्याकरभेदमुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव् विद्यैक्कु इति । निरपेक्षोपायत्वमावदु:- भक्तिरूपोपायत्तैयपेक्षिक्कामल् तत्स्थानत्तिले इरुन्दु रक्षिक्कै। इदुक्कु - इन्द निरपेक्षोपायत्वत्तिऱ्कु, उपयुक्ताकारङ्गळॆल्लामिति । वक्ष्यमाणोपायुक्ताकारङ्गळॆल्लामॆऩ्ऱबडि। अवै ऎवै यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् एष नारायण इत्यादिना । ‘‘एष नारायणः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् यथायोग्यम् सर्वरक्षकत्वादिगळ् निर्दिष्टङ्गळिऱे। ‘‘मां’’ ऎऩ्गिऱ पदत्ताले - बुद्धिविषयङ्गळैयॆल्लाम् प्रतिपादिक्कुम् सर्वनाममाऩ मां ऎऩ्गिऱ पदत्ताले, तिरुमन्त्रत्तिले सविभक्तिकमाऩ अकारत्ताले सर्वरक्षकत्वमुम् सर्वशेषित्वमुम् प्रकाशितम्। द्वयत्तिले श्रीमच्छब्दत्तिले श्रीयःपतित्वमुम् नारायणपदत्तिले नारायणत्वमुम् प्रकाशितम्। कीऴ्च्चॊऩ्ऩ गुणङ्गळिल् वात्सल्यस्वामित्वसौशील्यसौलभ्यरूपमाऩ गुणचतुष्टयम् कृष्णऩुडैय व्यापारविशेषङ्गळाले व्यञ्जितमॆऩ्गिऱार् इङ्गे निगरिल् पुगऴायिति । इङ्गु सदृशमिल्लाद पुगऴै युडैयवऩॆऩ्ऱदाल् वात्सल्यम् सॊल्लप् पट्टदु। भगवद्गुणङ्गळिल् दोषानादरहेतुस्नेहरूपमाऩ वात्सल्यत्तिऱ्कु सदृशमाऩ गुणमिल्लै यिऱे। ’’उलगमूऩ्ऱुडैयाय्’’ ऎऩ्ऱदाल् स्वामित्वमुम्, ’’ऎऩ्ऩैयाळ्वाऩे’’ ऎऩ्ऱदाल् सौशील्यमुम्, ’’तिरुवेङ्गडत्ताऩे’’ ऎऩ्बदाल् सौलभ्यमुम् सॊल्लप् पट्टदु। इन्द गीतैयिलुम् अडियिले ‘‘अस्थाने’’ त्यादियाल् वात्सल्यमुम्, ‘‘मत्तः परतर-न्नान्यत्’’ ऎऩ्ऱु तामे सॊल्लुगैयाले स्वामित्वमुम्, ‘‘हे कृष्ण! हे यादव! हे सखेति’’‘‘रथं स्थापय मेऽच्युत’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लुम्बडि निऱ्कैयाल् सौशील्यमुम्, ‘‘योगेश्वर ततो मे त्वं दर्शयात्मानमव्ययं’’ ऎऩ्ऱु आसैप्पट्टबोदे ‘‘पश्य मे पार्थरूपाणि शतशोऽथसहस्रशः’’ ऎऩ्ऱु स्ववैश्वरूप्यत्तैक् काट्टि मऱुबडि भयन्दु ‘‘तदेव मे दर्शय देव रूपं प्रसीद देवेश जगन्निवास’’ ऎऩ्ऱु केट्टबोदे ‘‘आश्वासयामास च भीतमेनं भूत्वा पुनस्सौम्यवपुर्महात्मा’’ ऎऩ्गिऱबडि पार्थसारथिरूपत्तैक्काट्टिऩबडियाल् सौलभ्यमुम् व्यञ्चितमायिऱ्ऱु। उक्तमाऩ शरण्यगुणङ्गळिल् आश्रितरक्षणत्तिऱ्कु प्राधानुगुणङ्गळैक् काट्टुगिऱार् उक्तमाऩ इत्यादियाल्। ‘‘सर्वज्ञोऽपि’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् सर्वज्ञः ऎऩ्ऱु सार्वज्ञमुम्, विश्वेशः ऎऩ्ऱु सर्वशक्तियुम्, कारुणिकः ऎऩ्ऱु कारुण्यमुम् सङ्ग्रहिक्कप्पट्टऩ। अतिमानुषस्तवत्तिल् ‘‘त्वद्ज्ञानशक्तिकरुणासु सतीषु नैव पापं पराक्रमितुमर्हति मामाकीनं’’ ऎऩ्ऱु ज्ञानशक्तिकरुणैगळ् मूऩ्ऱुमे रक्षणोपयुक्तमागक् काट्टप् पट्टऩ। इम्मूऩ्ऱुक्कुळ्ळे ज्ञानशक्तिकळ् निग्रहानुग्रहसाधारणमागैयाले कारुण्यमे अनुग्रहैकान्तमॆऩ्गिऱार् इवै मूऩ्ऱिलुम् ज्ञानशक्तिकळ् निग्रहानुग्रहसाधारणङ्गळिति । ननु ज्ञानशक्तिकळुम् स्वामित्वसहकृतङ्गळाऩाल् अनुग्रहैकान्तङ्गळागादो ऎऩ्ऩवरुळिच् चॆय्गिऱार् स्वामित्वमुमिति । पॊदुवागैयाले इति । दासभूतचेतनकृतातिशयभाक्चेतनत्वमे स्वामित्वमागैयालुम् अव्वतिशयम् लीलैयिऩालुम् कैङ्कर्यत्तालुम् भगवाऩुक्कु उण्डागुमागैयालुम् लीलाभोगसाधरणमॆऩ्ऱु करुत्तु।

नियमिक्कमाट्टादु इति । स्वामित्वम् स्वयं साधारणमायिरुप्पदाल् ज्ञानशक्तिकळै अनुग्रहासाधारणङ्गळागप् पण्ण माट्टादॆऩ्ऱबडि। कारुण्यमुम् इदिऩ् कवडुगळाऩ सौशील्यवात्सल्यादिगळुमिति । कारुण्यमे अनुग्रहैकान्तम्। सौशील्यवात्सल्यादिगळ् अनुग्रहैकान्तङ्गळाऩालुम् अवैगळ् कारुण्य विततिरूपङ्गळे ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि कारुण्यमे रक्षणैकान्तमायिरुप्पदैक् कण्डु पूर्वर्गळुम् कारुण्यैकान्तिकळागप् पोन्दार्गळॆऩ्गिऱार् इप्पडि इक् कारुण्यत् तिऩुडैय वासियैक्कण्ड पूर्वर्गळिति । कृपामात्रमनोवृत्तिः – कृपारूपैव मनोवृत्तिर्यस्य सः, निऩ्ऩरुळे - तेवरीर् कृपैयैये, पुरिन्दिरुन्देऩ् - विश्वसित्तिरुन्देऩ्, तुणियेऩिदि । इऩि - इदऱ्कुमेल्, निऩ्ऩरुळल्लदु - उऩ् कृपैयऩ्ऱिक्के, तुणियेऩ् - (वेऱु रक्षकमुण्डॆऩ्ऱु) विश्वसिक्कमाट्टेऩ्। उऩ्ऩरुळे - तेवरीरुडैय कृपैयैये, तञ्जमॆऩ्ऱु अडियेऩ् पार्प्पऩ् - अडियेऩाऩ नाऩ् निश्चयित्तिरुप्पेऩ्। तिरुमामगळै इति । तिरुमामगळै - पॆरियबिराट्टियारै, पॆऱ्ऱुम् - तमक्कु असाधारणमहिषियागप् पॆऱ्ऱुम्, ऎऩ्ऩॆञ्जम् - अति नीचमाऩ ऎऩ्ऩुडैय मनस्सै, कोयिल्गॊण्ड - वासस्थानमागक्कॊण्ड, पेररुळाळऩ् - अतिशयितकृपैयै युडैयवऩ्, निऩ् तिरुवरुळालऩ्ऱि - उम्मुडैय श्रीमत्कृपैयै विट्टु,काप्परिदु - रक्षणम् किडैप्पदरिदु। आवावॆऩ्ऱरुळ् सॆय्दु - हन्त हन्त ऎऩ्ऱु कृपै पण्णु कृपया केवलं – केवलम् कृपैयिऩालेये, आत्मसात्कुरु - उऩक्कु अडैक्कलामागक्कॊळ्। करीशेति । ‘‘स्वकैर्गुणैस्स्वैश्चरितैस्स्ववेदनाद्भजन्ति ये त्वां त्वयि भक्तितोऽथवा’’ ऎऩ्बदु पूर्वार्धम्। इदुक्कर्थम्:- ओ हस्तिगिरि नायकऩे! ऎवर्गळ् तऩ्ऩुडैय वैराग्यादिगुणङ्गळालुम् तऩ्ऩुडैय कर्मानुष्ठानङ्गळालुम् स्वविषयक ज्ञानयोगङ्गळालुम् उऩ् विषयमाऩ भक्तियोगत्तालुम् उऩ्ऩै भजनम् पण्णुगिऱार्गळो अवर्गळुक्कुम् उऩ्ऩुडैय दयैये तथात्वकृत् – भक्त्यादिगळै युडैयवर्गळागप् पण्णुगिऱदु। अथवा मोक्षसाम्राज्यत्तै यडैयुम्बडिप् पण्णुगिऱदु, सैव तु मे बलं मतं - अन्द कृपामात्रमे ऎऩक्कु पुरुषार्थसाधनमाग सम्मदम्। सॊल्लिऱ्ऱुच् चॆय्वाराक्कि - सॊऩ्ऩ कार्यङ्गळैच् चॆय्वारागप् पण्णि, अदावदु आज्ञाकरर्गळागप् पण्णि सम्बन्धत्तैयुम् गुणान्तरङ्गळैयुम् कारुण्यपरतन्त्रङ्गळागप्पण्णि ऎऩ्ऱबडि। पूर्वर्गळ् ताऩ् कारुण्यैकान्तिकळागप् पोरुगैक्कडि यॆऩ्ऩॆऩ्ऩवरुळिच् चॆय्गिऱार् पिराट्टियुमिति । पिराट्टि ‘‘कृपया पर्यपालयत्’’ ऎऩ्ऱु परिपालनत्तिऱ्कु भगवत्कृपै यॊऩ्ऱे कारणमॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयाल् अदै अडियॊऱ्ऱि पूर्वर्गळ् कारुण्यैकान्तिकळाऩार् कळॆऩ्ऱु करुत्तु।

किं बहुना । गद्यत्तिल् भगवाऩे तऩ्ऩुडैय दयै ऒऩ्ऱे प्रकृतिमोक्षत्तिऱ्कुम् भगवदनुभवपूर्वककैङ्कर्यप्राप्तिक्कुम् मुख्यकारणमॆऩ्ऱरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् गद्यत्तिलुमिति । इऩि ‘‘मां’’ पदव्याख्यानत्तै निगमिक्किऱार् इप्पडि इत्यादिना । प्रधानमायुळ्ळ आकारम् करुणै, परिकरमायुळ्ळ आकारङ्गळ् ज्ञानशक्तिस्वामित्वादिगळ्। इऩि एकशब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णत् तुडङ्गुगिऱार् मां ऎऩ्गिऱ पदत्तिले
इत्यादिना । ऎऩक्के तऩ्ऩैत् तन्द कऱ्पगमिति । तऩ्ऩै ऎऩ्ऱु दानकर्मत्वम् सॊल्लुगैयाले ईप्सिततमऩाऩ तऩक्कु प्राप्यत्वमुम्, तन्द ऎऩ्ऱु दानकर्तृत्वम् सॊल्लुगैयाले प्रापकत्वमुम् तोऱ्ऱुगिऱदु ऎऩ्ऱुम् योजिप्पार्गळ् ऎऩ्ऱु उम्मैयाले वक्ष्यमाणयोजनान्तरङ्गळ् सङ्गृहीतङ्गळ्। इन्द योजऩैक्कु समानप्रकरणस्थप्रमाणान्तरवाक्यानुगुण्यमुण्डॆऩ्गिऱार् इदुक्कु मामेकमेव शरणमिति । ‘‘मामेकमेव शरणमात्मानं सर्वदेहिनां । या हि सर्वात्मभावेन यास्यसि ह्यकुतोभयम्’’ ऎऩ्बदु इन्द श्लोकम्। ‘‘एकमेव शरणं’’ ऎऩ्गिऱविडत्तिल् ताऩ् प्राप्यप्रापकैक्यम् सॊल्लवेण्डियदु आवश्यकमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् एवकारमुण्डायिरुक्क इति । अङ्गु अवधारणार्थकशब्दमिरुप्पदाले एकशब्दत्ताले फलोपायैक्यम् सॊल्वदे उचितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इऩि बह्वर्थकमाऩ एकशब्दत्तिऱ्कु वचनान्तरानुगुण्यत्ताले अवधारणार्थत्वम् कॊण्डु इदु स्वस्वातन्त्र्यनिवर्तकमॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इत्यादियाल्। इन्द योजऩैक्कुम् ‘‘मामेव ये’’, ‘‘तमेव शरणं’’ इत्यादिगळ् अनुगुणङ्गळॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

स्वस्वातन्त्र्यप्रसक्तियै प्रश्नपूर्वकमाग उपपादित्तु एकशब्दत् ताले अदु कऴिक्कप्पडुगिऱदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलिति । ताऩनुष्ठिक्कैयाले इति । शास्त्रचोदितमाऩ शरणागतियै नाम् अनुष्ठिक्कैयालऩ्ऱो शरण्यऩ् नम्मै रक्षिक्कुम् पडि नेर्न्ददु। आगैयाले नामुम् रक्षणत्तिऱ्कु कथञ्चित् कर्तावाऩोमॆऩ्ऱु ऎण्णुम्बडि प्रसक्तियुण्डायिऱ्ऱु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

वस्तुतः इवऩुक्कुम् शरणागतिकर्तृत्वमिल्लैयो? उण्डागिल् एकशब्दत्ताले स्वस्वातन्त्र्यादिगळैक् कऴिक्कमुडियुमो? अदु कऴियुम्बडि ताऩ् ऎप्पडि ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अदु कऴिन्दबडि इत्यादियाल्। पराधीनमुमायिति । इवऩुक्कु कर्तृत्वमिरुन्दालुम् ‘‘परात्तु तच्छ्रुतेः’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऩ्बडि अदु ईश्वराधीनमागैयाल् स्वातन्त्र्येण कार्यकरमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

नीट्ट मुडक्कमाट्टादे इति । तऩ् कै काल्गळै ऎऩ्ऱु शेषम्। इदऩाल् एतादृशपारतन्त्र्यत्तैयऱिन्दवऩुक्कु अवधारणार्थकमाऩ एकशब्दम् स्वस्वातन्त्र्यादिगळै कऴित्ते विडुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

योजनान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इक्कट्टळैयिले इति । जीवऩुक्कु शरणागतिकर्तत्वमिरुन्दालुम् अदु पराधीनमागैयाले ऎप्पडि अवऩ् स्वरक्षणत्तुक्कु उऱुप्पागमाट्टाऩो अप्पडिये अवऩ् पण्णुगिऱ शरणागतियुम् उपायमागमाट्टादागैयाल् इन्द एकशब्दम् शरणागतियुम् ऒरु प्रधानोपायमो ऎऩ्गिऱ बुद्धिक्कु निवर्तकमागिऱदु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

आऩाल् शरणागतियैयुम् भगवाऩैप्पोले उपायमॆऩ्ऱु ऎण्ण प्रसक्तियुण्डो? अप्पडि प्रसक्तियुण्डाऩाल् एकशब्दत्तालेशरणागतियिल् उपायत्वबुद्धिताऩ् निवर्तमागुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अदॆङ्ङऩे यॆऩ्ऩिलित्यादिना । प्रसादनमाग विधिक्कप्पट्टिरुन्ददेयागिलुमिति । इदऩाले प्रपत्तिक्कुम् प्रसादनमाग विधित्त वेषत्ताले भक्तिपोले उपायत्वबुद्धिप्रसक्ति सॊल्लप्पट्टदु। इप्पडि उपायत्वबुद्धि प्रसक्तमाऩाल् अदै निवर्तिक्कुम् वऴि यॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् सहजकारुण्येत्यादियाल्। इन्द प्रपत्तिक्कु भक्तितुल्योपायत्वम् प्रसक्तमाऩालुम् इदु भक्तिपोले भगवाऩुडैय कालुष्यशमनद्वारा परम्परया उपायमागैयालुम् अवऩुडैय ‘‘मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्गिऱ सङ्कल्परूपमाऩ निऩैवे साक्षादुपायमागैयालुम्, ‘‘त्वमेवोपायभूतो मे भव’’ ऎऩ्ऱु इवऩ् प्रार्थिक्क अवऩे उपायान्तरस्थानत्तिले निऱ्कैयालुम्, इप्पडि प्रार्थित्तु उपायान्तरस्थानत्तिले निऱुत्तुगैयागिऱ प्रपत्तिरूपव्याजमुम् अवऩ् सॆय्विक्क वन्ददागैयालुम् इन्द प्रपत्तियिल् अवऩोडॊक्क उपायत्वबुद्धियै एकशब्दम् निवर्तिप्पिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

ऎऩ्ऩुणर्विऩुळ्ळे इति । ऎऩ् - ऎऩ्ऩुडैय, उणर्विऩुळ्ळे - ‘‘त्वमेवोपायभूतो मे भव’’ ऎऩ्गिऱ प्रार्थनारूपबुद्धियिले, इरुत्तिऩेऩ् - विषयमाग स्थापित्तेऩ्, अदुवुम् - अप्पडि निऱुत्तुगैयुम्, अवऩदु - अवऩुडैय, इऩ् - इऩिमैयाऩ, अरुळे - कृपैये कृपाकार्यमॆऩ्ऱबडि। इसैवित्तु - विषयान्तरत्तिल् मण्डियिरुन्द ऎऩ्ऩै उऩ् तिरुवडिगळिले इच्चैयुण्डागुम्बडि सॆय्वित्तु, उऩ् - उऩ्ऩुडैय, ताळिणैक्कीऴ् - तिरुवडि द्वयङ्गळिऩ् कीऴे,इरुत्तुम् - प्रतिष्ठितमागप्पण्णुम्, अम्माऩे - स्वामिये, इप्पडि प्रपत्ति प्रधानोपायमऩ्ऱिक्के ऒरु व्याजमात्रमाय् निऱ्किऱ निलैयै उद्देशित्तु सिलर् इप् प्रपत्तिक्कु व्याजत्वमुम् इल्लैयॆऩ्ऩुम्बडि अतिवादम् पण्णिऩार्गळॆऩ्गिऱार् इप्पडि सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱ इति । सम्बन्धज्ञानमात्रम् - विधेयमऩ्ऱिक्के शास्त्रजन्यमाऩ शेषत्वज्ञानमात्रम्, सिद्धोपायप्रतिपत्तिमात्रम् - भगवाऩॊरुवऩे सिद्धोपायमॆऩ्गिऱ ज्ञानमात्रम्, अनिवारणमात्रमिति । स्वरक्षणार्थस्वव्यापाररूपमाऩ शरणागतियैप् पण्णि भगवाऩै रक्षिक्क विडामल् तडुप्पदु निवारणम्। तदभावम् अनिवारणम्। स्वप्रवृत्तिनिवृत्तियॆऩ्ऱ पडि। अनुमतिमात्रम् अचिद्व्यावृत्तिमात्रम् ऎऩ्गिऱ इरण्डालुम् रक्षापेक्षैये व्याजमॆऩ्ऱु विवक्षितम्। चैतन्यकृत्यम् - कृपाजनकमाऩ कृपणवृत्ति, अदावदु अञ्जलिबन्धदन्तप्रदर्शनादिगळ्। चित्तसमाधानम् - नैर्भर्यम्, अधिकारिविशेषणम् - आकिञ्चन्यानन्यगतित्वम्, इवैगळै यॆल्लाम् अतिवादमॆऩ्ऩप्पोमो? ‘‘स्वोज्जीवनेच्छा यदि ते स्वसत्तायां स्पृहा यदि । आत्मदास्यं हरेस्स्वाम्यं स्वभावञ्च सदा स्मरे’’ त्यादिगळिल् सम्बन्धज्ञानत्तुक्कुम् उज्जीवकत्वन् दोऱ्ऱविल्लैयोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वन्यपरोक्तियैक् कॊण्डु इति । सिद्धोपायप्राधान्यतात्पर्यकमाऩ इव्वुक्तियैक् कॊण्डॆऩ्ऱबडि। अऱुदियिडवॊण्णादु - निश्चयिक्कमुडियादु, मुडियामैक्कुक् कारणमरुळिच्चॆय्गिऱार् ‘‘शरणं व्रज’’ ऎऩ्गिऱ विधिक्कु विरुद्धङ्गळाम्। अतिप्रसङ्गादिदोषङ्गळुमुण्डु इति । सिल पक्षत्तिल् विधिविरोधम्; सिल पक्षत्तिल् अतिप्रसङ्गमॆऩ्ऱु करुत्तु।

विधिविरोधादिगळै उपपादिक्किऱार् अदॆङ्ङऩे यॆऩ्ऩिलिति । विधि विषयमागमाट्टादु इति । सम्बन्धज्ञानमॆऩ्बदु ‘शेषो हि परमात्मनः’ इत्यादिशास्त्रजन्यशाब्दबोधात्मकशेषत्वज्ञानमात्रमॆऩ्ऱाल् इदु शब्दश्रवण मात्रत्तालेये उण्डागुमागैयाले विधेयमागमाट्टादु। अविधेयज्ञानत्तालुम् मोक्षमुण्डागुमॆऩ्ऱाल् दोषमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अविधेयज्ञानत्ताले मोक्षमॆऩ्बार्क्कु उपासनादि विधिविरोधम् भाष्यादिसिद्धमिति । सम्बन्धज्ञानमॆऩ्बदु शास्त्रजन्यशाब्दबोधात्मकशेषत्वज्ञानमात्रमऩ्ऱु। किन्तु तादृशशास्त्रजन्यज्ञानमुडैयवऩुक्कु कर्तव्यतया विहिदमाऩ ज्ञानरूपमॆऩ्ऱाल् अदु अन्ततः प्रपत्तिरूपमागवे मुडियुमॆऩ्गिऱार् तत्त्वज्ञानमुडैयवऩुक्कुप् पिऩ्बु इति । सिद्धोपायप्रतिपत्त्यपरपर्यायमाऩ सिद्धोपायस्वीकारशब्दमुम् अन्ततः प्रपत्तियिले पर्यवसिक्कुमॆऩ्गिऱार् सिद्धोपायस्वीकारमॆऩ्ऱ पासुरत्तुक्कुमिति । सिद्धोपायस्वीकारमावदु:- सिद्धोपायत्तै यऱिन्दु शरणागतियाले अवऩै वशीकरिक्कै। अनिवारणमात्र पक्षत्तिल् स्वरक्षानिवारणम् स्वप्राबल्यत्तालेयो अपराधङ्गळैप् पण्णि अदऩाले भगवन्निग्रहत्तै सम्पादित्तो स्वरक्षणार्थस्वव्यापारत्तैत् ताऩ् सॆय्दो ऎऩ्ऱु मूऩ्ऱुविदमाग विगल्बित्तु मुदल् पक्षत्तिल् दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱार् अनिवारणमात्रमॆऩ्ऱदु विलक्कादमात्रमाऩालिति । द्वितीयपक्षत्तिल् अवऩुडैय अनिवारणम् प्रसादनमाऩ शरणागतियिले मुडियुमॆऩ्गिऱार् अपराधत्ताले इति । तृतीयपक्षत्तिल् अनिष्टत्तै प्रसङ्गिक्किऱार् स्वरक्षणार्थव्यापारत्ताले विलक्किऩाऩॆऩ्ऩिलिति । व्यापारसामान्यशून्यमाऩ सुषुप्तियिलुम् प्रळयत्तिलुम् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमिल्लामैयाले रक्षणम् प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्ऱबडि। स्वरक्षणार्थस्वव्यापारयोग्यतैयुळ्ळ पोदु तादृशव्यापारमिल्लामै विवक्षितमॆऩ्ऩिल् अनिष्टम् सॊल्लुगिऱार् व्यापरिक्क योग्यऩायिरुक्किऱ इत्यादि । जागरणदशैयिलुम् स्वरक्षणार्थस्वव्यापारमिल्लाद कालमुण्डिऱे। अनुमतिपक्षत्तै दूषिक्किऱार् अनुमतिमात्रमॆऩ्ऱाल् अदु उपासकऩुक्कुम् तुल्यमिति । उपासनारम्भकालत्तिलेये अनुमति सिद्धमागैयाले उपासनानुष्ठानम् व्यर्थमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अचिद्व्यावृत्तिमात्रपक्षत्तिल् अतिप्रसङ्गत्तैक्काट्टुगिऱार् अचिद्व्यावृत्तिमात्रम् प्रतिकूलदशैयिलुमित्यादिना । प्रतिकूलरैयुम् रक्षिक्कवेण्डिवरुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

चैतन्यकृत्यमॆऩ्बदै चेतनसम्बन्धिव्यापारमात्रमा? अल्लदु चेतनऩुडैय स्वाभाविकनिमेषोन्मेषादिव्यापारमात्रमा ऎऩ्ऱु इरण्डाग विगल्बित्तु दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱार् चैतन्यकृत्यमॆऩ्ऱालित्यादिवाक्यद्वयत् ताले। उपदेशादिगळ् वेण्डादॊऴियुमिति । उपदेशजन्यशेषत्वज्ञानादिगळ् स्वाभाविकङ् गळागैयाले उपदेशम् व्यर्थमॆऩ्ऱु करुत्तु।

चित्तसमाधानपक्षत्तिल् फलोपयुक्तचित्तसमाधानम् प्रपत्तियो? फलानुपयुक्तचित्तसमाधानम् प्रपत्तियो ऎऩ्ऱु विगल्बत्तै मऩस्सिल् ऎण्णि प्रथमपक्षम् प्रपत्तियिले पर्यवसन्नमागैयाल् द्वितीयपक्षत्तिल् दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱर् फलानुपयुक्तचित्तसमाधानमात्रमेयॆऩ्ऩिलिति । प्रतिपुरुषम् वेऱुबडुमिति । पुरुषऩ्दोऱुम् चित्तसमाधानम् वॆव्वेऱागैयाल् अनुगतमाऩ प्रपत्ति सिद्धियादॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रपत्ति अधिकारिविशेषणमॆऩ्गिऱ पक्षत्तिले दूषणम् काट्टुगिऱार् व्रज ऎऩ्ऱु विधेयमाय् फलतत्कामनादिगळऩ्ऱिक्के यिरुक्किऱवित्तै इति । अधिकारिविशेषणम् विधेयमागादु। इङ्गु व्रज ऎऩ्ऱु प्रपत्ति विधेयमागत् तोऩ्ऱुगिऱदु। प्रपत्ति फलतत्कामनाभिन्नमागैयालुम् अधि-कारिविशेषमागादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

उक्तञ्च यामुनाचार्यैः । ‘‘फलादिभ्यो विभक्तत्वात् प्रपत्तिर्विद्ध्यनन्वयात्; विधेयान्तरहानेश्च नाधिकारिविशेषण’’ मिति । कीऴ्च्चॊऩ्ऩ पक्षङ्गळुक्कॆल्लाम् पॊदुवाऩ दूषणमाग उपासनप्रतिबन्दियै यरुळिच्चॆय्गिऱार् कर्तव्यमाग विधिक्किऱ प्रपत्ति तऩक्के इत्यादि। उपासनादिगळै कण्णऴित्ताल् ऎऩ्ऩ बाधकमॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् अप्पोदु इम्मुखङ्गळाले इति । उपासनमुम् प्रपत्तितुल्यमाऩाल् प्रपत्तिक्कु उपासनत्तैक् काट्टिल् व्यावृत्ति सॊल्ल निऩैत्तदिऩ् अभिमतम् सिद्धिक्कादॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु ‘‘शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु स्वविषयस्वीकारत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱुम्, एकशब्दम् सिद्धोपायम् स्वविषयस्वीकारत्तालुम् निरपेक्षमॆऩ्ऱु बुद्धि पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱुम् सॊल्लुसॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱ पक्षत्तै अनुवदित्तु निरसिक्किऱार् स्वविषयस्वीकारविशिष्टमाय्क् कॊण्डु इति । स्वविषयस्वीकारविशिष्टमाय्क्कॊण्डु फलप्रदमागानिऱ्कच् चॆय्दे ऎऩ्बदु वास्तवार्थानुवादम्। इस् सिद्धोपायम् स्वीकारत्तालुम् निरपेक्षमॆऩ्ऱु बुद्धिपण्ण वेणुमॆऩ्बदाल् आरोपणप्रदर्शनम्। इदु दृष्टिविधिपोले आरोपितमादलिति । वस्तुतः स्वविषयस्वीकारसापेक्षमाऩ सिद्धोपायत्तै तन्निरपेक्षमाग अनुसन्धित्ताल् ‘‘मनो ब्रह्मेत्युपासीत’’ ऎऩ्बदुबोले भ्रमरूपमागैयाले मोक्षप्रदमागादु। स्ववचनविरुद्धमादलामिति । शरणं व्रज ऎऩ्ऱु स्वविषयस्वीकारत्तै विधिक्किऱदॆऩ्ऱु सॊल्लि ‘‘एकशब्दम् स्वीकारत्ताल् निरपेक्षम्’’ ऎऩ्ऱुम् सॊल्लुगिऱदु ऎऩ्ऱाल् भगवद्वचनमे परस्परविरुद्धमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

सिद्धान्तत्तै निगमित्तुक्काट्टुगिऱार् आगैयालीश्वरऩिदि । इदऩाल् प्रसादनीयऩाऩ सर्वेश्वरऩ् साक्षात् फलप्रदऩॆऩ्ऱुम् भक्तिप्रपत्तिकळ् प्रसादकङ्गळाय्क्कॊण्डु व्याजभूत साध्योपायङ्गळॆऩ्ऱुम् सॊल्लित्तायिऱ्ऱु। गुरुलघुक्कळाऩ भक्तिप्रपत्तिकळुक्कु विगल्बम् कूडुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवैयिरण्डत्तॊऩ्ऱिल् यथाधिकारम् निलैयागक् कडवदु इति । गुरुलघुक्कळुक्कु समविकल्पम् कूडादागिलुम् शक्ताशक्तभेदत् ताले व्यवस्थितविकल्पम् कूडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इऩि एकशब्दत्तिऱ्कु योजनान्तरमरुळिच् चॆय्गिऱार् अपेक्षितफलत्तुक्कुपायमाग विधित्त साधनान्तरङ्गळै इत्यादिना । उपासकऩ् अङ्गमाग प्रपत्तियैप्पण्णि अनन्तरम् उपासनत्तैयुम् पण्णिऩाल् प्रसन्नऩागुम् ईश्वरऩ् स्ततन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩ् विषयत्तिल् प्रपत्तिक्कु अनन्तरम् साधनान्तरङ्गळै अपेक्षिक्कामल् साधनान्तरस्थानत्तिल् ताऩॊरुवऩे निऩ्ऱु फलम् कॊडुक्कैयाल् ‘‘मामेकं’’ ऎऩ्गिऱदु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इत्तै उपपादिक्किऱार् अदॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादिना । सुमै सुमत्तादे इति । उपासकऩुक्कु अङ्गप्रपत्तियैप् पण्णि अनन्तरम् अनुष्ठेयमाऩ उपासनमाऩदु इवऩुक्कु अनुष्ठिक्क शक्यमल्लामैयाले अदै सुमै ऎऩ्गिऱदु। अदैसुमत्तादे - अदै इवऩुम् पण्णवेण्डुमॆऩ्ऱु विधियादे ऎऩ्ऱबडि। तऩ् गुणङ्गळिऩ् मेले येऱिट्टु इति । तऩ् गुणङ्गळिल् सुमैयैयेऱिडुगै यावदु:- अकिञ्चनऩाऩ इवऩ् नडुवे भक्त्युपायत्तैयुम् पण्णक्कडवऩल्लऩ्; अदैप् पण्णिऩाल् तरक्कडव फलङ्गळै केवलदयैयिऩाले नामे इवऩुक्कुत् तरक्कडवोमॆऩ्ऱु सङ्गल्बिक्कै। इप्पडि अकिञ्चनविषयत्तिल् भक्तियोगमिल्लामले स्वतन्त्रप्रपत्तिमात्रत्तुक्कु फलम् कॊडुप्पऩॆऩ्बदिल् प्रमाणङ्गाट्टुगिऱार् शरणं त्वां प्रपन्ना ये इति । इदिल् ध्यानयोगविवर्जिताः त्वां प्रपन्नाः ये तेऽपि मृत्युमतिक्रम्य ऎऩ्ऱिरुप्पदाल् केवलप्रपत्तिक्के फलङ्गॊडुप्पऩॆऩ्बदिल् इदु प्रमाणमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदिल् आऴ्वार् श्रीसूक्तियुम् प्रमाणमॆऩ्गिऱार् आऱॆऩक्किति । ऎऩक्कु - अकिञ्चनऩाऩ ऎऩक्कु, निऩ्बादमे आऱु सरणाग - मुख्योपायमाग, तन्दॊऴिन्दाय् - तन्दायॆऩ्ऱबडि। इङ्गु आऱु सरण् ऎऩ्गिऱ द्विरुक्तियाले मुख्योपायत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। निरपेक्षफलप्रदऩाय् निऱ्कुम् निलैयै इति । भक्त्युपायत्तैयपेक्षिक्कामले फलप्रदऩाग इरुक्कुम् इरुप्पै ऎऩ्ऱबडि।

इऩि प्रपत्तिक्कु आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गङ्गळैयॊऴिय वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् तुणैयऩ्ऱु। ऎऩ्ऩैयॊरुवऩैये तुणैयागप् पऱ्ऱु ऎऩ्बदिल् एकशब्दत्तिऱ्कु नोक्कु ऎऩ्ऱु योजनान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडिये परिपूर्णऩाऩ तऩ्ऩै इत्यादियाल्। वर्णाश्रमधर्मङ्गळ् तुणैयऩ्ऱु ऎऩ्बदै ईश्वरोक्तियाले उपपादिक्किऱार् आज्ञानुज्ञेत्यादिना । इव्वर्थत्तै पूर्णप्रपत्तियिल् तॆळिविल्लादवऩुडैय समुदायज्ञानपूर्वकसकृदुच्चारणरूपोक्ति प्रपत्तियेफलप्रदमायिरुक्क पूर्णप्रपत्तिक्कु परिकरान्तरापेक्षै वेण्डुमो ऎऩ्ऱु कैमुतिकन्यायत्ताले दृढीकरिक्किऱार् येन केनापीत्यादिना । पॆरुमाळ् समुद्रराजऩै शरणमडैन्द पोदुम् हरिवंशत्तिल् सप्तव्याधोपाख्यानत्तिल् सॊऩ्ऩ ब्रह्मदत्तचरित्रत्तिलुळ्ळ अवऩुडैय शरणागतियिलुम् दर्भास्तरण निराहारत्वादिपरिकरङ्गळ् काणप्पडुगिऩ्ऱऩवे ऎऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् ततस्सागरवेलायामिति । सपरिकरप्रतिशयनादिप्रधानमागैयाले इति । अव्विरण्डिडत्तिलुम् प्रतिशयनमे अङ्गियागच् चॊल्लप्पडुगैयाले दर्भास्तरणादिगळ् अदऱ्कु परिकरङ्गळागच् चॊल्लप्पट्टदे यॊऴिय प्रपत्तिक्कु परिकरङ्गळागच् चॊल्लप् पडविल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

‘‘एकोऽपि कृष्णे सुकृतप्रणामः’’ ऎऩ्ऱारम्बित्तु ‘‘कृष्णप्रणामी न पुनर्भवाय’’ ऎऩ्ऱु पुनर्जन्मनिवर्तकमागच् चॊल्लप्पट्ट सुकृतप्रणामम् शरणागतियऩ्ऱो? अदु शरणागतियागिल् अदिऩ् स्वरूपम् बाहुभ्यां त्रिरायाममञ्जलिकरणं, त्रिराजानुप्रसरणं, ललाटनासा-कपोलानां त्रिर्भूस्पर्शो यथा भवति तता साष्टाङ्गप्रणामस्य द्वादशावृत्तिः ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल्अदऱ्कु भूस्पर्शादिपरिकरापेक्षै यवर्जनीयमऩ्ऱोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि सुकृतप्रणामत्तिलुम् कण्डुगॊळ्वदु इति । सुकृतप्रणामम् शरणागतियऩ्ऱु; पुनर्जन्मनिवर्तकमाऩ भगवत्प्रसादकारणीभूतमाऩ ऒरु प्रणामरूपक्रियाविशेषम्। आगैयाल् अङ्गु सॊऩ्ऩ परिकरङ्गळ् प्रपत्तिक्कु अङ्गङ्गळागादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि आनुकूल्यसङ्कल्पादिगळ् तविर प्रपत्तिक्कु परिकरान्तरम् वेण्डामॆऩ्बदै पूर्वाचारत्तैक् काट्टि स्थिरीकरिक्किऱार् इङ्गु प्रपत्त्यद्ध्यायादिगळिऱ् सॊऩ्ऩ इति । दमयन्ती – नळपत्नी । इवळ् विवाहगालत्तिल् ऐन्दु नळऩ्गळ् तोऱ्ऱानिऱ्क, नाऩ् पोडुगिऱ मालै साक्षान्नळऩ् कऴुत्तिलेये विऴवेण्डुमॆऩ्ऱॆण्णि ‘‘शरणं प्रतिदेवानां प्राप्तकालममन्यत’’ ऎऩ्गिऱबडि शरणागति पण्णिऩाळ्। राक्षसी – त्रिजडै। इवळ् पिराट्टियिडत्तिल् शरणागतियैच् चॆय्दाळ् सुमुखऩ् - पितृहन्तावाऩ गरुडऩिडत्तिल् भयत्ताले भगवाऩै सरणमडैन्द मातलि जामातावाऩ सर्पराजकुमारऩ्। परिकरान्तरनिरपेक्षमाऩ शरणागतियाले अवर्गळुक्कॆल्लाम् फलम् सिद्धित्तदो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् क्षणकालसाध्यमायिति । कण्डोम् - शास्त्रत्ताले प्रत्यक्षम्बोल् अऱिन्दोम्। इप्पडि दृष्टप्रपत्तिक्कु फलसिद्धि काणप्पट्टालुम् मोक्षार्थप्रपत्तिक्कु फलसिद्धि कण्डदुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। फलसिद्धिक्कुक् कुऱैयिल्लै इति । ‘‘सामान्यतस्तु दृष्टाऽतीन्द्रियाणां प्रतीतिरनुमानात्’’ ऎऩ्गिऱबडिये दृष्टार्थप्रपत्तिदृष्टान्तत्ताले अदृष्टार्थप्रपत्तियिलुम् फल सिद्धि अनुमानत्ताले निश्चितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु - कोलिऩ कालत्तिल् फलसिद्धियाऩदु, मा शुचः ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तिऱ्कुम् शोकनिषेधत्तिले तात्पर्यमागैयाले अदऩाल् परिकरान्तराभावकालविळम्बप्रयुक्तशोकमुम् निवर्त्यमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन्द प्रपत्तिनैरपेक्ष्यम् परित्यज्य ऎऩ्बदिल् विवक्षितमाम्बोदु एकशब्दम् पुनरुक्तमागादो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयै परिहरिक्किऱार्परित्यज्य ऎऩ्गिऱविडत्तिले इति । दृढीकरणार्थमागक्कडवदु इति । अप्पोदु एकशब्दम् अभ्यासरूपतात्पर्यलिङ्गमाय्क्कॊण्डु प्रपत्तियिऩ् नैरपेक्ष्यत्तै दृढीकरिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु नैरपेक्ष्यम् कॊळ्ळुम्बक्षत्तिल् एकशब्दत्तिऱ्कु प्राप्यस्यैव प्रापकत्वमित्याद्यर्थान्तरङ्गळिल् ऒऩ्ऱैक् कॊळ्ळवुमामॆऩ्गिऱार् इदुक्कु अर्थान्तरम्
विवक्षितमागवुमामिति । एकशब्दत्तिऱ्कु नैरपेक्ष्यार्थकत्वम् कॊळ्ळुम् पक्षत्तिल् परित्यज्यावुक्कु अनुवादाद्यर्थान्तरम् कॊळ्ळवुमामॆऩ्गिऱार् एकशब्दत्तिऱ्कु इदु पॊरुळाऩालिति । इप्पडि एकशब्दत्ताले सपरिकरप्रपत्तियिल् उपासनत्तिऱ्कुम् तदङ्गङ् गळुक्कुम् अनन्वयम् सॊल्लप्पडुगिऱदॆऩ्ऩिल्; इन्द एकशब्दम् शरण्यऩुक्कु ऎप्पडि विशेषणमागुमॆऩ्ऱु शङ्गित्तु समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् सपरिकरप्रपत्तिक्कु इत्यादियाल्। अकिञ्चनऩ्बक्कलिले इवै प्रसादनमाय्क्कॊण्डु इति । इवै – उपासनमुम् तत्परिकरङ्गळुम्। तुवक्कऱ्ऱमै काट्टुगैक्काग इति । शक्तऩाऩ उपासकऩ् विषयत्तिल् उपासनमुम् तत्परिकरङ्गळुम् प्रसादकतया ऎप्पडि शरण्यऩोडु सम्बन्धिक्कुमो अप्पडि अकिञ्चनऩ्विषयत्तिल् उपासनत्तिऱ्कुम् तत्परिकरङ्गळुक्कुम् शरण्यऩोडु प्रसादकतया सम्बन्धमिल्लामैयैक् काट्टुगैक्काग ऎऩ्ऱबडि। इदऩाल् अकिञ्चनऩ् विषयत्तिल् प्रसादकतया उपासनत्तोडुम् तत्परिकरङ्गळोडुम् सम्बन्धमिल्लाद ऎऩ्ऩै यॊरुवऩैयुमे शरणमडै यॆऩ्ऱाल् अकिञ्चनऩुडैय सपरिकरमाऩ प्रपत्तिक्कु उपासनतत्परिकरङ्गळाल् निरपेक्षत्वम् अर्थात् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

मेल् कारिकैयिल् ‘‘सर्वसाध्येष्वभिन्नता’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लप्पोगिऱ योजनान्तरत्तै सोपपत्तिकमाग उपपादिक् किऱार् सर्वधर्मान् ऎऩ्गिऱ कीऴिल् सर्वशब्दत्तैयुमित्यादिना । तत्तदलौकिक श्रेयस्सुक्कळुक्कु साधनङ्गळाऩ धर्मङ्गळै विट्टु ऎऩ्ऩैयॊरुवऩैये साधनमागप्पऱ्ऱु; अदावदु उपायमागप्पऱ्ऱु। शरणं व्रज इति यावत् ऎऩ्ऱाल् साध्यङ्गळाऩ अव्वोश्रेयस्सुक्कळुक्कु अवऩ् ऒरुवऩे साधनमॆऩ्ऱु तोऩ्ऱुगैयाल् सर्वसाध्यविषयङ्गळिले भगवाऩागिऱ साधनत्तिऱ्कु अभिन्नत्वम् तोऩ्ऱुमिऱे। सर्वपापेभ्यः ऎऩ्गिऱ मेलिल् सर्वशब्दत्तैयुम् पार्त्तु इति । इङ्गु तत्तद्धर्मङ्गळाले निवृत्तिक्कक् कूडिय सर्वपापङ्गळैयुम् नाऩॊरुवऩे निवर्त्तिप्पिक्किऱेऩ् ऎऩ्ऱाल् सर्वपापनिवृत्तिरूपसाध्यविषयत्तिल् भगवाऩॊरुवऩुक्के अभिन्नसाधनत्वम् फलिक्कुमिऱे।

इन्द योजऩैयिल् फलितमाऩ चरमश्लोकार्थत्तैक् कारिगैयाले सङ्ग्रहिक्किऱार् अप्पोदु सुदुष्करेण इति । इन्दक् कारिगैयिल् ‘‘स स तस्याहमेव’’ ऎऩ्ऱु भगवाऩुक्कु साधितमाऩ तत्तत्साधनान्तराभेदकथनत्ताले फलिक्कुमर्थत्तै प्रश्नपूर्वकमाग वरुळिच्चॆय् किऱार् इत्ताले इत्यादिना । यद्येनेति । इदु साध्योपायशोधनाधिकारत्तिल् व्याख्यातम्। कट्टळैयिले - प्रकारत्तिले, इन्द अहिर्बुध्नयसंहिताश्लोकत्तिले सर्वधर्मप्रतिकोटियाग न्यासमऩ्ऱो तोऩ्ऱुगिऱदु। भगवाऩुक्कु तत्प्रतिकोटित्वम् तोऩ्ऱविल्लैये ऎऩ्गिऱ शङ्गैयै चरमश्लोकानुगुणमाग ऒरु दृष्टान्तत्तैक् काट्टि परिहरिक्किऱार् पल औषधङ्गळित्यादिना । इन्द दृष्टान्तत्तिल् पल औषध स्थानत्तिल् सर्वधर्मङ्गळुम् तोऩ्ऱुगैयालुम् सिद्धौषधस्थानत्तिल् एकऩाऩ भगवाऩ् तोऩ्ऱुगैयालुम् औषधसेवनस्थानत्तिल् शरणवरणम् तोऩ्ऱुगैयालुम् सर्वधर्मप्रतिकोटियाग भगवाऩे सिद्धिक्कैयाल् उक्तशङ्गैक्कुअवकाशमिल्लैयॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

अलमरवादे - अशक्तियिऩाले शोकियादे, इप्पडि चरमश्लोकत्तिल् एकशब्दविशेषितमाऩ सिद्धोपायमे सर्वधर्मप्रतिसम्बन्धियाय्त् तोऩ्ऱानिऱ्क संहितावचनत्तिल् ‘‘न्यासेनैव’’ ऎऩ्ऱु न्यासत्तिऱ्के सर्वधर्मप्रतिसम्बन्धित्वम् तोऩ्ऱुम्बडि सॊऩ्ऩदऱ्कु भावमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वशब्दप्रतिसम्बन्धियाऩ एकशब्दमित्यारभ्य विधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु फलिक्कुमित्यन्तेन । तथा च संहितावचनत्तिल् सॊऩ्ऩदु फलितार्थकथनरूपमागैयाले विरोधमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि न्यासत्तिऱ्के सर्वफलसाधनत्वम् सॊऩ्ऩदाले वरुम् प्रयोजनत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इत्तालिति । त्रिवर्गार्थिकळुम् – धर्मार्थकामार्थिकळुम्, अप्पोदु - त्रिवर्गार्थिकळुम् भगवाऩिडत्तिल् भरन्यासम् पण्णलामॆऩ्ऱु सिद्धित्तबोदु, त्वयापीति । इदु विष्णुधर्मश्लोकम्। ऒरु तबस्वियैप् पार्त्तु इन्द्रऩ् नी ऎऩ्ऩैक्कुऱित्तु तबस् सॆय्, उऩक्कु सर्वैश्वर्यत्तैयुम् नाऩ् कॊडुक्किऱेऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्ल, परमैकान्तियाऩ अन्द तबस्वियिऩ् प्रत्युत्तरमिदु। ओय् इन्द्रऩे! उम्मालुम् इतररुक्कु वरम् कॊडुक्कुम्बडियाऩ ऐश्वर्यम् यादॊरु भगवाऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् अडैयप्पट्टदो, अन्द भगवाऩै नाऩ् तबस्सिऩाले सन्दोषप्पडुत्तुगिऱेऩ्; नाऩ् उऩ्ऩै आराधिक्किऱेऩिल्लै। उऩ् विषयत्तिल् अञ्जलियाऩदु पण्णप्पट्टदु। इप्पडि उपेक्षिक्कप्पट्ट नी ऎऩ्ऩिडत्तिल् वज्रायुधत्तैप् पोट्टु कोपत्ताल् अडित्तालुमडि; विट्टालुम् विडु; नाऩ् गोविन्दऩै विट्टु वेऱॊरुवऩै आराधिक्कमाट्टेऩ्। इत्यादिगळिऱ्पडिये - इदु मुदलाऩ परमैकान्तिवचनङ्गळिल् सॊऩ्ऩबडिये, नित्यनैमित्तिकङ्गळिति । प्रतर्दनविद्यान्यायत्ताले तत्तदन्तर्यामिपर्यन्तमाग मुडियुम् अनन्यथासिद्धजीवादिलिङ्गसहित वाक्यप्रतिपाद्यङ्गळाऩ नित्यनैमिककर्मङ्गळिलॆऩ्ऱबडि। विशेषणमाय्प् पुगुमळवेयॊऴिय - तत्तदन्तर्यामियै आराधिक्कुम्बोदु अन्तर्यामिक्कु विशेषणमाय् अदावदु शरीरमाय्प् पुगुगिऱमात्तिरमेयॊऴिय, मऱ्ऱुम् सर्वावस्थैयिलुम् - नित्यनैमित्तिकङ्गळुक्कुप्पुऱम्बाऩ अवस्थैयिलुम्, देवतान्तरस्पर्शमऱ्ऱिरुक्कै - विशेषणमागवुम् देवतान्तरसम्बन्धमऱ्ऱिरुक्कै, उचितम् - परमैकान्तिक्कु अर्हमाऩदु। इप्पडि प्रपत्ति सकलफलसाधनमाग सिद्धिक्कैयाले प्रपत्तिक्कु भक्तिरूपोपायविरोधिपापनिवर्तकत्वेन भक्तिनिष्पादकत्वमुम् स्वतन्त्रप्रपत्ति निष्ठऩ् विषयत्तिल् प्राप्तिविरोधिपापनिवर्तकत्वेन मोक्षजनकत्वमुम् सॊल्लिऱ्ऱायिऱ्ऱॆऩ्गिऱार् मोक्षत्तुक्कु इत्यादिना । इदिल् श्रीगीताभाष्यत्तिल् प्रपत्तिक्कु उपायविरोधिनिवर्तकत्वम्, गद्यत्तिल् प्राप्तिविरोधिपापनिवर्तकत्वमुम् भाष्यकाररालेये सॊल्लप्पट्टबडियाल् सर्वफलसाधनमाऩ इप् प्रपत्तियिऩ् प्रभावम् वॆळियिडप्पट्टदॆऩ्गिऱार् इदिल् प्रपत्तीत्यादिना । ननु प्रपत्तियॊऩ्ऱुक्के अङ्गत्वमुम् तद्विरुद्धमाऩ स्वतन्त्रत्वमुम् सॊल्लक्कूडुमो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयिल् प्रणवदृष्टान्तत्तैक् काट्टि परिहरिक्किऱार् प्रणवमित्यादिना । मन्त्रान्तरत्तिल् प्रवेशित्तु निऩ्ऱु इति । व्यापकमन्त्रङ्गळिल् व्यापकनामशेषतया अन्वयित्तु अप्रधानमाय् निऩ्ऱु ऎऩ्ऱबडि। स्वतन्त्रमाय् निऱ्कुमाप्पोले इति । न्यास विद्यैयिल् ‘‘ओमित्यात्मानं युञ्जीत’’ ऎऩ्ऱु प्रपत्तिकरणमन्त्रतया स्वतन्त्रमायुम् निऱ्कुमाप्पोले ऎऩ्ऱबडि। अधिकारिविशेषत्तिले - सकिञ्चनऩाऩ अधिकारि विशेषत्तिले, अधिकार्यन्तरत्तिले - अकिञ्चनऩाऩ अधिकारिविशेषत्तिले,वचनबलत्ताले सिद्धमिति । श्रीगीतैयिल् कर्मयोगज्ञानयोगभक्तियोगादिगळैच्चॊल्लि ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु तदङ्गतया प्रपत्तियै विधिक्कैयाल् अङ्गत्वमुम्, ‘‘शरणं त्वां प्रपन्ना ये ध्यानयोगविवर्जिताः । तेऽपि मृत्युमतिक्रम्य यान्ति तद्वैष्णवं पदम्’’ ऎऩ्ऱु ध्यानयोग शून्यर्गळुक्कुम् प्रपत्तियै मोक्षसाधनतया सॊल्लुगैयाल् स्वतन्त्रत्वमुम् वचनसिद्धमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अधिकारिभेदत्ताले अङ्गत्वस्वातन्त्र्यङ्गळैच् चॊल्लुगैयालुम् अवै विरुद्धङ्गळऩ्ऱु; एकाधिकारिविषयत्तिल् प्रपत्तिक्कु अङ्गत्वस्वातन्त्र्यङ्गळैच् चॊऩ्ऩालऩ्ऱो विरोधम् ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि प्रपत्ति भक्तिपोले स्वातन्त्र्येण फलसाधनमॆऩ्बदु भक्तियोडु व्यवस्थितविकल्पमागच् चॊल्लुगिऱ ‘‘भक्त्या परमया वापि’’ ऎऩ्गिऱ वचनत्तिलुम् सिद्धमॆऩ्गिऱार् इप्पडि नियताधिकारमाग इति । इप्पडि ‘‘भक्त्या परमया वापि प्रपत्त्या वा’’ ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् प्रपत्तिक्कु भक्तियोडु भगवत्प्राप्तिसाधनत्वत्तिल् विगल्बम् सॊल्लियिरुप्पदाल् अधिकारिव्यवस्थैयाल् भक्तितुल्योपायत्वम् कॊण्डाल् ‘‘सम्यक् ज्ञानेन वा मोक्षो गङ्गायां मरणेन वा । प्रणामाद्वापि सुकृताद्भक्त्या वा लभते नरः’’ ऎऩ्गिऱ वचनङ्गळिल् भक्तियोडु विकल्पेन मोक्षसाधनङ्गळागच्चॊल्लप्पट्ट सम्यक्ज्ञानादिगळुक्कुम् भक्तितुल्योपायत्वम् स्वीकरिक्कुम्बडि नेरादोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आगैयालिति । आगैयाल् - भक्तिप्रपत्तिकळ् सकिञ्चनाकिञ्चनाधिकारिभेदेन नियतव्यवस्थितङ्गळाग प्रसिद्धमागैयाल्। प्राशस्त्यातिशयन्दोऱ्ऱुगैक्काग वत्तऩैयिति । भक्त्या परमया वापि ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् प्रधानमाऩ भक्त्युपायत्तै मुदलिले यॆडुत्तु अदिल् शक्तियिल्लादवऩुक्कुप् प्रपत्ति ऎऩ्ऱु व्यवस्थै तोऩ्ऱुम्बडि सॊल्लियिरुप्पदालुम्, नान्यथा प्राप्यः ऎऩ्ऱु भक्तिप्रपत्तीतरङ्गळाले नाऩ् प्राप्यऩऩ्ऱु ऎऩ्ऱु निषेधित्तिरुप्पदालुम् प्रपत्तिक्कु अधिकारिव्यवस्थया भक्तितुल्योपायत्वम् सिद्धमाऩालुम्, ‘‘सम्यक्ज्ञानेन वा’’ ऎऩ्गिऱ वचनत्तिल् तत्त्वज्ञानादिगळै उपायमागच् चॊल्लि अन्ततः भक्त्या वा ऎऩ्ऱु प्रधानोपायत्तैच् चॊल्लु कैयाले कीऴ्च्चॊऩ्ऩवैगळै भक्तिद्वारा साधनङ्गळॆऩ्ऱु निर्वहिक्कलामागैयालुम् भक्तियोडु इवैगळै विगल्बित्तुच्चॊऩ्ऩदु नान्यथा प्राप्यः ऎऩ्गिऱ वचनान्तरनिषेधत्ताले अवैगळिऩ् प्राशस्त्यपरमागवे कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि विस्तारमागवुपपादित्त एकशब्दार्थषट्कत्तै शिष्यबुद्धिसौकर्यार्थम् कारिगैगळाले सङ्ग्रहिक्किऱार् प्राप्यस्यैवेति । प्रपत्तेरिति उत्तरत्र सर्वत्रान्वयः, व्याजमात्रत्वं – सिद्धोपायतुल्योपायत्वाभावः । अन्योपायैरनन्वयः – भक्त्याद्युपायैस्सहकारितयाप्यपेक्षाभावः । तदङ्गैरपि – भक्त्यङ्गैरपि, असम्बन्धः – सम्बन्धशून्यता, सर्वसाध्येष्वभिन्नता – सर्वसाध्यविषयङ्गळिल् एकोपायत्वम्। इङ्गु सिलर् ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु भगवाऩॊरुवऩैयुमे शरणमागप् पऱ्ऱु ऎऩ्गैयाल् भगवाऩुक्के सिद्धोपायत्वं; न तु लक्ष्म्याः ऎऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्, अवर्गळ् पक्षत्तै अनुवदिक्किऱार् केचित्त्विति । अदै निराकरिक्किऱार् विशिनष्टि तथापीति । यद्यपि एकशब्दार्थत्तिऱ्कु शरणशब्दार्थम् विशेषणमागत् तोऩ्ऱुगिऱदु। तथापि एकशब्दार्थविशेष्यमाऩ अस्मच्छब्दार्थम् लक्ष्मीगुणविग्रहविशिष्टमागैयाले गुणविग्रहङ्गळ्बोले लक्ष्मियुम् विशेषणमागत् तोऩ्ऱुगैयाल् विशिष्टोपायत्वसिद्धिक्कु बाधकमिल्लैयॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि सर्वदा अपृथक्सिद्धविशेषणमाग निऱ्कैयालुम् सङ्कल्पार्हचेतनैयागैयालुम् विशिष्टस्योपायत्वे विशेषणस्याप्युपायत्वम् सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि विशेषणतया उपायत्वसिद्धिमात्रमऩ्ऱिक्के प्रमाणबलत्तालुम् लक्ष्मिक्कु उपायत्वमुण्डॆऩ्गिऱार् ईश्वरीति । गुणविग्रहादिगळैप्पोले विशेषणमाग निऱ्किऱमात्तिरमळवऩ्ऱिक्के अशेषलोकत्तिऱ्कुम् भगवाऩैप्पोले नियन्त्रियायिरुक्कैयालुम् ‘‘तदिङ्गितपराधीनो विधत्ते’’ ऎऩ्ऩुम्बडि भगवाऩुक्कु प्रियतमैयाय् निऱ्कैयालुम् संश्रितर्गळुडैय रक्षणविषयत्तिल् अवऩ् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सङ्गल्बित्ताल् अवऩोडु कूड इवळुम् सहधर्मचारिणियाय् ‘‘उपायो भवानि’’ ऎऩ्ऱु सङ्गल्बिक्किऱाळॆऩ्ऱुम् ‘‘लक्ष्म्या सहहृषीकेशः’’ इत्यादिप्रमाणङ्गळिल् सॊल्लुगैयालुम् भगवाऩुक्कुप्पोले पिराट्टिक्कुम् उपायत्वम् सुस्थितमामॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु सर्वभूतानामीश्वरी, भगवतः प्रिया, ऎऩ्गिऱ विशेषणद्वयम् हेतुगर्भम्। अनुरूपमायिरुक्कैयालुम् अभिमतैयायिरुक्कैयालुम् सहधर्मचारिणियाग स्मरिक्कप्पट्टाळॆऩ्ऱु करुत्तु।

मामेकं शरणमिति भगवाऩॊरुवऩुक्के उपायत्वम् तोऩ्ऱानिऱ्क ऎप्पडिअवऩुक्कु श्रीविशिष्टत्वम् सॊल्वदु ऎऩ्ऩ? विशेषणमपेक्षिदमाऩाल् तद्विशिष्टत्वम् अवश्यम् तोऩ्ऱुम् ऎऩ्बदै दृष्टान्तप्रदर्शनत्ताले समर्थिक्किऱार् एकं जगदुपादानमिति । ‘‘एकमेवाद्वितीय’’ मॆऩ्गिऱ श्रुतियिल् ऒऩ्ऱुक्के जगदुपादानत्वम् सॊल्लियिरुन्दालुम् ऎप्पडि अपेक्षितमाऩ सूक्ष्मचेतनाचेतनवैशिष्ट्यम् तोऩ्ऱुगिऱदो, अप्पडिये मामेकं शरण मॆऩ्गिऱविडत्तिलुम् उबायमागच् चॊल्लप्पट्ट भगवाऩुक्कु कीऴ् श्लोकत्तिऱ् सॊऩ्ऩबडि अपेक्षणीयैयाऩ श्रीयिऩुडैय वैशिष्ट्यमुम् तोऩ्ऱुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

दृष्टान्तान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् एकोपास्तीति । ‘‘तमेवैकं जानथात्मानं’’, ‘‘तमेव विदित्वातिमृत्युमेती’’ त्यादिगळाऩ भगवदेकोपासनविधानस्थलत्तिलुम् ऎप्पडि सगुणब्रह्मवादिगळाऩ नमक्कु गुणवैशिष्ट्यम् तोऩ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱु कॊळ्ळवेण्डुमो अप्पडिये भगवाऩॊरुवऩुक्के शरणव्रज्यै विधिक्किऱ स्थलत्तिलुम् लक्ष्मीवैशिष्ट्यत्तै अकामऩुमऩुमदिक्कवेण्डुमॆऩ्गै। इप्पडि उबायमाऩ भगवाऩुक्के पत्नीवैशिष्ट्यत्तै यॊप्पुक्कॊण्डाल् भगवाऩुडैय उपायैक्यत्तुक्कु भङ्गम् वारादोवॆऩ्ऩिल्; गुणादिविशिष्टत्वे यथा उपायैक्यत्तुक्कु भङ्गमिल्लैयो अप्पडिये पत्नीविशिष्टत्वेऽपि विशेष्यमाऩ भगवाऩॊरुवऩे उबाय मागैयाले उपायैक्यत्तुक्कु क्षदियिल्लैयॆऩ्गिऱार् यथा गुणादीति । शास्त्रचक्षुषामिति । विशेषणवैशिष्ट्यम् विशेष्यैक्यत्तुक्कु बाधकमागादु ऎऩ्बदै शास्त्रज्ञर्गळॆल्लोरुम् अऱिवार्गळ् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गु मामेकं शरणं ऎऩ्गिऱविडत्तिल् भगवाऩॊरुवऩैये उबायमागच् चॊल्लियिरुक्क पिराट्टिक्कु इङ्गु सॊल्लप्पडाद शरण्यान्तर्भावम् कूडुवदु ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩ प्रभाप्रभावत्तुक्कळुक्कु सहवृत्तित्वमिरुप्पदाल् अदिल् ऒऩ्ऱैच् चॊऩ्ऩाल् इतरत्तुक्कुम् ऎप्पडि अन्वयम् वरुमो, अप्पडिये पॆरुमाळुक्कुम् पिराट्टिक्कुम् सहवृत्तित्वत्तै प्रमाणङ्गळ् सॊल्लुगैयाल् अन्द दृष्टान्तत्ताले भगवाऩॊरुवऩैयुमे शरणमागच् चॊल्लियिरुक्कुमिडत्तिलुम् पिराट्टिक्कुम् शरण्यान्तर्भावम् कूडुमॆऩ्गिऱार् प्रभाप्रभावतोरिति । ग्लपयत्यातपः, आह्लादयतिज्योत्स्ना ऎऩ्ऱु प्रभैकळिऩ् कार्यम् सॊऩ्ऩाल् अदिल् प्रभावाऩुक्कुम् अन्वयम् ऎप्पडि तोऩ्ऱुगिऱदो, सूर्यः शोषयति, चन्द्रः शीतळयति ऎऩ्ऱु प्रभावाऩ्गळुडैय कार्यम् सॊऩ्ऩाल् अदिल् आतपज्योत्स्नादिगळुक्कुम् अन्वयम् ऎप्पडित् तोऩ्ऱुगिऱदो अप्पडिये इद् दम्पतिकळिऩ् अन्यतरत्तै शरणमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् इतरत्तिऱ्कुम् शरण्यान्तर्भावम् सिद्धिक्कुमॆऩ्गै। अदऱ्कुक् कारणम् सहवृत्त्यभिधानम्।

इऩि पिराट्टिक्कु उपायत्वत्तै काश्यपादि ऋषिकळुम् सॊऩ्ऩार्गळ्; इद् दिव्यदम्पतिकळुम् सॊऩ्ऩार्गळॆऩ्गिऱार् स्मरन्तीत्यादिना । मुनयः – काश्यपादिगळ्। संसारार्णवतारिणीं – प्रकृतिसम्बन्धरूपसंसारसमुद्रत्तैत् ताण्डिवैप्पवळाग, स्मरन्तीति । ‘‘सर्वकामप्रदां रम्यां संसारार्णवतारिणीम् । क्षिप्रप्रसादिनीं देवीं शरण्यामनुचिन्तयेत् ॥ यामालम्ब्य सुखेनेमं दुस्तरं हि गुणोदधिम् । निस्तरन्त्यचिरेण’’ ऎऩ्ऱु स्मरित्तार्गळ् ऎऩ्ऱबडि। ऋषिकळ् स्मरित्तदु मात्तिरमऩ्ऱिक्के इद् दिव्यदम्पतिकळुम् सात्वतादिगळिले इन्द उपायत्वत्तै स्वयमूचतुः । ‘‘लक्ष्मीं माञ्च सुरेशेशं द्वयेन शरणं गतः । मल्लोकमचिराल्लब्ध्वा मत्सायुज्यं स गच्छति ॥ मामेकां देवदेवस्य महिषीं शरणं व्रजेत्’’ इति । मामेकामॆऩ्बदु पत्न्नयन्तरव्यावृत्तिपरम्। किं बहुना प्रमाणोपन्यासेन द्वयाख्यकरणमन्त्रत्तिलेये उपायोपेयदशैकळिल् श्रीवैशिष्ट्यम् तोऩ्ऱुगिऱदॆऩ्गिऱार् उपायोपेयेति । द्वयाख्यमन्त्रत्तिलुम् उपायत्व – उपेयत्वप्रतिपादकङ्गळाऩ पूर्वोत्तरखण्डङ्गळिल् पिराट्टियाऩवळ् विशेषणमागच् चॊल्लप्पट्टिरुक्किऱाळ्, अदिल् शेषिकळाऩ तम्बदिगळ्विषयत्तिल् शेषवृत्तिः यथोचिता इष्टा - कैङ्गर्यमाऩदु यथोचितमाग इष्टमायिरुक्किऱदु। आगैयाल् उपायदशैयिलुम् श्रीवैशिष्ट्यत्तै अकामऩुम् ऒप्पुक्कॊळ्ळवेण्डुम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

उक्तार्थत्तै निगमित्तुक् काट्टुगिऱार् अत इति । पिराट्टिक्के उपायत्वम् सॊल्लुगिऱ अनन्यपरानेकशक्तियावदु ‘‘चन्द्रां प्रभासां यशसा ज्वलन्तीं श्रियं लोके देवजुष्टामुदाराम् । तां पद्मनीमीं शरणमहं प्रपद्ये’’, ‘‘कामवत्सामृतं दुहाना’’, ‘‘सा नो लोकममृतं दधातु’’, ‘‘श्रियं वसाना अमृतत्वमायन्’’ इत्यादिः । स्मृतिकळावदु - ‘‘संसारार्णवतारिणी’’ ‘‘विमुक्तिफलदायिनी’’ त्यादिगळ्। अवैगळिऩ् अनुसारत्ताले, इह – ‘‘मामेकं शरणं व्रजे’’ त्यादि प्रपत्तिविधायकशास्त्रत्तिल् भगवाऩॊरुवऩैयुमे प्रपत्तव्यऩागच् चॊल्लियिरुन्दालुम् लक्ष्मी विशिष्टऩाऩ ऒरुवऩे प्रपत्तव्यऩागच् चॊल्लप्पट्टाऩॆऩ्गै। इऩि शरणशब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानम् सॆय्यक्करुदि लाघवाद् द्वयाधिकारत्तिऱ्सॊऩ्ऩ शरणशब्दार्थत्तै इङ्गु अनुसन्धित्तुक्कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्गिऱार् इङ्गुऱ्ऱै शरणशब्दत्तुक्कुमिति । इङ्गु ‘‘मामेकं शरणं व्रज’’ ऎऩ्ऱु अर्जुनऩैक्कुऱित्ते शरणवरणम् विहिदमाय्त् तोऩ्ऱुगैयाल् इदु अकिञ्चनाधिकारिसामान्यविषयमाग आगुमो? नह्येकं प्रति शिष्यते ऎऩ्ऱऩ्ऱो शास्त्रम् ऎऩ्ऩ, ‘‘मुमुक्षुर्वै शरणमहं प्रपद्ये’’, ‘‘सर्वस्य शरणं सुहृत्’’, ऎऩ्गिऱ श्वेताश्वतरश्रुत्याद्यानुगुण्यत्ताल् सर्वविषयमॆऩ्गिऱार् इन्द शरणवरणमित्यादियाल्। ‘‘कृष्णं धर्मं सनातनम्’’ इत्यादिगळिलुम् इऩ्ऩारुक्कु अलौकिकश्रेयस्साधनम्, इऩ्ऩारुक्कु उबायम् ऎऩ्ऱु सङ्गोसित्तुच् चॊल्लामैयाले उपायत्वम् सर्वविषयमागलामॆऩ्गिऱार् कृष्णं धर्मं सनातनमित्यादिना । इप्पडि इदु सर्वविषयमागिल् अन्यशरणऩाऩ भक्तियोगनिष्ठऩुम् इदऱ्कु विषयमागलामोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि यिवऩित्यादि । व्रजधातु गत्यर्थकमाऩालुम् गत्यर्थानां बुद्ध्यर्थत्व मुण्डागैयाले व्रज ऎऩ्गिऱ शब्दम् द्वयत्तिल् प्रपद्ये ऎऩ्गिऱ शब्दम्बोले सपरिकरात्मनिक्षेप रूपबुद्धिविशेषत्तैये सॊल्लुगिऱदॆऩ्गिऱार् व्रज ऎऩ्गिऱ शब्दमुमिति । द्वयत्तिल् अनुष्ठातृविषयामगैयाले उत्तमऩ्; इव्विडत्तिल् अभिमुखचेतनविषयमागैयाले मध्यमऩ्; अर्थत्तिल् भेदमिल्लै यॆऩ्गिऱार् अव्विडमित्यादिवाक्यद्वयत्ताले। परित्यज्याविल् सॊल्लप्पट्ट कार्पण्यत् तैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्ट आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गङ्गळुम् इङ्गे उचितपदङ्गळिल्अनुसन्धेयङ्गळॆऩ्गिऱार् इव्वानुकूल्यसङ्कल्पाद्यङ्गान्तरङ्गळुमिङ्गे इति । उचितपदङ्गळिले इति । प्रथमपादत्तिल् उपायान्तराशादिपरित्यागत्तैच् चॊल्लुगैयाले प्रातिकूल्यवर्जनमुम्, अव्विडत्तिलेये अर्थादानुकूल्यसङ्कल्पमुम्, बुद्ध्यर्थकमाऩ व्रजशब्दत्तिल् महाविश्वासमुम्, शरणशब्दोपश्लिष्टमाऩ व्रजशब्दत्तिलेये गोप्तृत्ववरणमुम् अनुसन्धेयमॆऩ्ऱु करुत्तु।

प्रथमपादस्याधिकारिपरत्वे मा शुचः ऎऩ्गिऱविडत्तिल् आकिञ्चन्यानुसन्धानरूपकार्पण्यम् अनुसन्धेयम्। भक्तिस्थानत्तिल् विधिक्कप्पडुगैयाले इन्द प्रपत्ति अदुबोले असकृदावृत्तमागवेण्डुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् सकृत्कृतश्शास्त्रार्थः ऎऩ्गिऱ निर्णयत्तुक्कु इति । इदु भक्तिपोले मोक्षजनकतया भक्तिस्थानापन्नमाऩालुम् भक्तिपोले इदऱ्कु सकृत्कृतश्शास्त्रार्थः ऎऩ्गिऱ अंशत्तिल् अपवादमिल्लैयागैयाल् आवृत्तिप्रसङ्गम् वारादॆऩ्ऱु करुत्तु।

अपवादमिल्लाददोडु प्रपत्तिक्कु सकृत्कर्तव्यत्वे अनुग्राहकप्रमाणमु मुण्डॆऩ्गिऱार् इव्वर्थमिति । इप्पडि प्रपत्ति सकृत्कृतमाय्क्कॊण्डे मोक्षजनकमॆऩ्ऩिल् प्रपत्त्युत्तरक्षणत्तिलेये मोक्षम् वर प्रसङ्गियादो ऎऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् इप्पडि महोदारऩाऩ इति । स्वाभिप्रायविशेषमॊऴिय इति । शास्त्रार्थत्तै अनुष्टित्त पिऱगुम् फलविळम्बत्तिऱ्कुक् कारणम् महोदारऩाऩ भगवाऩुडैय औदार्यत्तिऩ् कुऱैयिऩालऩ्ऱु। सर्वशक्तऩाऩ अवऩुडैय शक्तियिऩ् कुऱैविऩालऩ्ऱु; किन्तु प्रपत्ति पण्णुमवऩुडैय फलकालत्तैक् कुऱिक्किऱ अभिप्रायविशेषमे ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

स्वाभिप्रायविशेषमेयॊऴिय फलविळम्बत्तुक्कु वेऱु हेदुविल्लैयॆऩ्ऱदाल् स्वाभिप्रेतकालत्तिल् फलजनकत्वम् सिद्धिक्कैयाले अदु प्रारब्धनिवर्तकत्वं विना अनुपपन्नमागैयाल् इन्द प्रपत्तिविद्यैक्कु प्रारब्धनिवर्तकत्वम् भक्त्यपेक्षया विशेषमाग फलिक्किऱदॆऩ्गिऱार् आगैयाले इति । आगैयाले - स्वाभिप्रायव्यतिरिक्तमाऩ विळम्बहेतु इल्लामैयाले। शरणं व्रज ऎऩ्ऱु जीवऩैक्कुऱित्तु शरणवरणत्तै विधिक्कक् कूडुमो? वेदान्तत्तिल् ‘‘य आत्मनि तिष्ठन् य आत्मानमन्तरो यमयति’’ ऎऩ्ऱुम्, मूलमन्त्रत्तिल् नमः ऎऩ्ऱुम् अत्यन्तपरतन्त्रऩाग शिक्षिक्कप्पट्ट जीवऩुक्कु शरणवरणम् कर्तव्यतया विधेयमाग आगादे ऎऩ्गिऱ पक्षत्तै अनुवदिक्किऱार् इव्विडत्तिले सिलरित्यादिना । इदै निरसिक्किऱार् इदु पारतन्त्र्यकाष्ठैयैप् परामर्शियामऱ् सॊऩ्ऩबडि इति । परामर्शियामैयै स्पष्टीकरिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलिति । साङ्ख्यादिगळ् सॊल्लुगिऱबडि जीवऩै अत्यन्तोदासीनऩाक्कि अवऩुक्कु कर्तृत्वमे इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लामल्, जीवः कर्ता, विधिनिषेधशास्त्रयोः प्रयोजनवत्वात्, ऎऩ्ऱु अवऩुक्कु कर्तृत्वत्तै स्थापित्तु ‘‘परात्तु तच्छ्रुतेः’’ ऎऩ्ऱु अदऱ्कु पराधीनत्वत्तैच् चॊल्लियिरुप्पदाले अवऩैक्कुऱित्तु ऒरु कार्यत्तैप् पण्णुम्बडि विधिक्कैयिलुम्, अन्द कर्तृत्वम् पराधीनमागैयाले अवऩ् विधित्तबडि अन्द कार्यत्तैप् पण्णुगैयिलुम् ऒरु विधि बाधकमिल्लै। आगैयाल् विधिकूडा तॆऩ्बदु सम्यक्परामर्शमूलमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि कर्तृत्वत्तै इवऩुक्कु ऒप्पुक्कॊण्डु अवऩुम् अदैच् चुमन्दाल् इवऩुडैय पारतन्त्र्यत्तोडे अदु विरोधियादोवॆऩ्ऩिल्; अवऩ् कॊडुत्त कर्तृत्वत्तै सुमक्कैये पारतन्त्र्यत्तुक्कु अत्यन्तानुगुणम्। अदैच् चुमक्कामैये पारतन्त्र्यविरोधि ऎऩ्ऱु सदृष्टान्तमाग उपपादिक् किऱार् अचित्तुक्कळिति । सुमक्किऱाप्पोले इति । आकाशादिगळ् शब्दादिगुणङ्गळैच् चुमक्किऱाप्पोले ऎऩ्ऱबडि। इवऩुक्कु कर्तृत्वत्तैयॊप्पुक्कॊण्डु अदु पराधीनमॆऩ्बदैक् काट्टिलुम् कर्तृत्वमे इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्वदु युक्तमागादोवॆऩ्ऩिल्; अदु ‘‘योऽन्तरो यमयती’’ त्यादि श्रुतिविरुद्धमागैयाले साङ्ख्यादिमततुल्यमा मॆऩ्गिऱार् इवऩुक्कॊरु वऴियालुम् कर्तृत्वमिल्लैयॆऩ्ऩिलिति । प्रकृत्यविद्यादिगळुक्कु इति । इङ्गु आदिपदत्ताले क्षणिकविज्ञानसन्ततिक्कु परिग्रहम्। प्रकृतिक्कु कर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱदु साङ्ख्यासिद्धान्तम्; अविद्यैक्कु कर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱदु मायावादिसिद्धान्तम्; विज्ञानसन्ततिक्कु कर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱदु बौद्धसिद्धान्तम्; ननु स्वाधीनकर्तृत्वाभ्युपगमत्तालेये कीऴ्च्चॊऩ्ऩ मतत्रयङ्गळ् व्यावृत्तमागादो? अदऱ्कु पराधीनत्वत्तैयुमॊप्पुक् कॊळ्ळवेण्डुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् कर्तृत्वम् स्वाधीनमॆऩ्ऩिलिति । सर्वात्मनियन्ता वॊरुवऩॆऩ्गिऱ अर्थङ् गिडैयामैयाले इति । अन्तर्यामिब्राह्मणत्तिल् ‘‘य इमञ्च लोकं परञ्च लोकं सर्वाणि च भूतानि योऽन्तरो यमयति’’ ऎऩ्ऱु ऒरुवऩुक्के सर्वात्मनियन्तृत्वम् सॊल्लुगिऱ श्रुत्यर्थम् घटियादागैयाले यॆऩ्गै। निरीश्वरसिद्धान्तप् पडियाम् - निरीश्वरमीमांसकसिद्धान्ततुल्यमाम्। प्रसङ्गात् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ पराधीनकर्तृत्वस्वरूपत्तै शोधित्तु निष्कर्षिक्किऱार् ईश्वराधीनमाग वरुम् कर्तृत्वन्दाऩुमिति । ज्ञानचिकिर्षाकृतिमत्वम् कर्तृत्वमॆऩ्ऱु स्थापिक्कप्पोगिऱवराय् मुदलिल् ज्ञातृत्वमात्रमे कर्तृत्वमॆऩ्गिऱ पक्षत्तिल् दोषमरुळिच्चॆय्गिऱार् ज्ञातृत्वमात्रमॆऩ्ऩिलित्यादिना । इच्छैयिल्लामैयाले पुरुषार्थरुचि तविर प्रसङ्गिक्कुम्; प्रयत्नाभावात् तदुपायानुष्ठानम् तविर प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्ऱबडि। ज्ञातृत्वमुम् इच्छावत्वमुम् सेर्न्दे कर्तृत्वरूपमॆऩ्ऩिल् दूषणमरुळिच्चॆय्गिऱार् ज्ञानमुम् अदिऩवस्था विशेषमाऩ इच्छैयुमेयुळ्ळदु इत्यादिना । कर्तृत्वम् प्रवृत्तिघटितमल्लामैयाले ऒरु विधोपायानुष्ठाानमुम् फलमाऩ कैङ्कर्यानुष्ठानमुम् घटियातॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि ज्ञानादिगळिल् प्रत्येकत्तै कर्तृत्वरूपमॆऩ्ऱालुम् उभयम् कर्तृत्वरूपमॆऩ्ऱालुम् अनिष्टम् प्रसङ्गिक्कैयाल् उत्तरोत्तरावस्थाश्रयङ्गळाऩ मूऩ्ऱैयुम् सेर्न्दे कर्तृत्वमॆऩ्ऱु कॊळ्ळ वेण्डुमागैयाले इवै मूऩ्ऱुम् जीवऩुक्कुण्डॆऩ्गिऱार् आगैयालिति । इप्पडि ज्ञानचिकीर्षा प्रयत्नङ्गळ् मूऩ्ऱुम् आत्मावुक्कुण्डॆऩ्ऱाल् ज्ञानातिरिक्तेच्छाप्रयत्नङ्गळ् इल्लै ऎऩ्गिऱ भवदीयसिद्धान्तविरोधम् वारादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इदिल्चिकीर्षाप्रयत्नङ्गळिति । लाघवयुक्तियाले इति । चिकीर्षाप्रयत्नङ्गळै पृथग्गुणङ्गळाग ऒप्पुक् कॊळ्ळुगिऱ नैयायिकमतत्तिलेये गौरवम्। अवैगळै अवस्था विशेषापन्नज्ञानमागवे ऒप्पुक्कॊण्डाल् लाघवमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि ज्ञानचिकीर्षाप्रयत्नाश्रयत्वम् कर्तृत्वमॆऩ्ऱाल् ज्ञानादिशून्यङ्गळाऩ रथादिगळुक्कु कर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱ ‘‘रथो गच्छती’’ त्यादिव्यवहारविरोधम् वारादो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् क्रियाश्रयत्वरूपमाऩ कर्तृत्वमित्यादिना । तथाच कर्तृत्वम् द्विविधम् क्रियाश्रयत्वमॆऩ्ऱुम् प्रयत्नाश्रयत्वमॆऩ्ऱुम्। अदिल् क्रियाश्रयत्वरूपकर्तृत्वम् चेतनाचेतनासाधारणमागैयाल् रथो गच्छतीत्याद्यचेतनकर्तृत्वव्यवहारत्तिऱ्कु ऒरुविद बाधकमिल्लै। प्रयत्नाश्रयत्वरूपकर्तृत्वम् चेतनैकान्तमामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि प्रयत्नमुम् ज्ञानरूपमॆऩ्ऱाल् अदु कीदृशज्ञानरूपम् ऎऩ्ऱु निरूपिक्कमुडियुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रयत्नमावदु शरीरादीति । तथाच शरीरेन्द्रियव्यापारजनकज्ञानत्वम् प्रयत्नत्वमॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। चेतनऩुक्कु सर्वत्र प्रयत्नाश्रयत्वमे सम्भविया निऱ्क क्रियाश्रयत्वरूपकर्तृत्वत् तिऱ्कु चेतनसाधारण्यम् कूडुवदु ऎङ्ङऩे यॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् ज्ञानमात्रत्तुक्कु इत्यादिना । जानाति, भुङ्क्ते ऎऩ्गिऱ विडङ्गळिल् आख्यातत्तिऱ्कु आश्रयत्वमे अर्थम् कॊळ्ळ वेण्डुमागैयाल् तादृशस्थलङ्गळिल् धात्वर्थज्ञानादिरूपक्रियाश्रयत्वमुम् अर्थमागक् कॊळ्ळ वेण्डुमागैयाल् क्रियाश्रयत्वरूपकर्तृत्वम् चेतनसाधारणमागिऱदु। प्रयत्नाश्रयत्वरूपमाऩ चेतनैकान्तकर्तृत्वम् सॊल्लुमिडत्तैक् काट्टुगिऱार् ऒऩ्ऱैत् तऩ् बुद्धियाले उत्पादिक्कुम्बोदु इति । तऩ् बुद्धियाले - इच्छावस्थापन्न ज्ञानत्ताले, इप्पडिप्पट्ट इच्छापूर्वककर्तृत्वम् फलदशैयिल् कैङ्कर्यविषयत्तिल् स्वरूपानुगुणमाऩालुम् उपायविषयत्तिल् अदु स्वरूपविरुद्धमागैयाल् अदै व्रज ऎऩ्ऱु विधिक्कक्कूडुमो ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुम् शङ्गैयै परिहरिक्किऱार् इप्पडिप्पट्ट कर्तृत्वम् कैङ्कर्यमात्रत्तिले यॆऩ्गैयुमुचितमऩ्ऱु इति । उचितमागामैयै उपपादिक्किऱार् अङ्गुमिति । कैङ्कर्यमुम् भगवत्प्रीतिहेतुवागैयाले उपायमाग मुडिगैयाल् उपायकर्तृत्वम् स्वरूपविरुद्धमॆऩ्ऱु सॊल्लुबवर्गळुक्कु अदुवुम् घटियादु ऎऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि कैङ्कर्यकर्तृत्वम्बोले उपायकर्तृत्वमुम् स्वरूपानुगुणमागिल् कर्तृत्वत्यागम् सॊल्लुगिऱ शास्त्रत्तिल्त्याज्यमागच् चॊल्लियिरुक्किऱ कर्तृत्वम् ऎदु ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आऩ पिऩ्बु कर्तृत्वत्तिल् बन्धहेतुवाऩ आकारमे त्याज्यमिति । अन्द आकारत्तै विविच्य उपपादिक्किऱार् अदॆऩ्ऩिलित्यादिना । इव्वनुसन्धानत्तिल् तिरुत्तमुण्डेयागिलुम् - वैशद्यमुण्डेयागिलुम्, इडुक्कि - कूट्टि, प्रयोजनान्तरत्तैयुमुद्देशित्तु ऎऩ्ऱबडि। ऐश्वर्यकैवल्यादि प्रयोजनान्तरपरर्गळुक्कु भक्तिप्रपत्तिकळुम् बन्धकङ्गळागवे सिद्धङ्गळॆऩ्गिऱार् भक्तिप्रपत्तिकळ्दाऩुमिति । इप्पडि प्रयोजनान्तरार्थमाग कर्तृत्वमे त्याज्यमागैयाल् अनन्यप्रयोजनऩुक्कु कैङ्कर्यकर्तृत्वम् पोल् उपायकर्तृत्वमुम् स्वरूपानुगुणमे ऎऩ्ऱु मुडिक्किऱार् आगैयालिति । इऩि फलदशैयिलुळ्ळ कर्तृत्वत्तिऱ्कुम्, संसारदशैयिलुळ्ळ कर्तृत्वत्तिऱ्कुम् वासि यरुळिच्चॆय्गिऱार् फलदशैयिल् विविधविचित्रकैङ्कर्य कर्तृत्वमिति । ईश्वरेच्छावैचित्रियोडे पॊरुन्दिऩ स्वेच्छैयाले इति । अङ्गुम् कैङ्कर्यकर्तृत्वम् स्वाच्छन्द्यत्ताले वरुमागिलुम् अदु ईश्वरानुगुणमागवे इरुक्कुमॆऩ्ऱबडि। संसारदशैयिलुळ्ळ कर्तृत्वमॆल्लामिति । कैङ्कर्यकर्तृत्वमुम् उपायानुष्ठानकर्तृत्वमुम् सांसारिकव्यापारकर्तृत्वमुमॆऩ्ऱबडि। बहुविधमायिरुक्कुमिति । कर्मानुगुणमाग वरुगैयालुम् रजस्तम उपाधिकङ्गळागैयालुम् इङ्गुळ्ळ कैङ्कर्यकर्तृत्वमुम् पुरुषभेदेन विचित्रमायिरुक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इन्द सांसारिककर्तृत्वङ्गळिल् बन्धककर्तृत्वत्तै विविच्य प्रदर्शिप्पिक्किऱार् इदिलित्यादिना । मोक्षकारणकर्तृत्वत्तै निरूपिक्किऱार् भगवत्प्राप्तियिले इत्यादिना मुक्तदशैयिल् कर्तृत्वम् रजस्तम उपाधिकमल्लामैयाल् विलक्षणमॆऩ्गिऱार् इक् गुणत्रयत्तोडु इति । इप्पडि जीवऩुडैय कर्तृत्वत्तै बहुविधमाग निरूपिक्कैयाल् ‘‘कर्ता भोक्ता विज्ञानात्मा पुरुषः’’ ऎऩ्ऱु जीवऩुक्कु कर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱ वाक्यङ्गळुक्कुम्, ‘‘न कर्तृत्वन्न कर्माणि लोकस्य सृजति प्रभुः’’ ऎऩ्ऱु जीवऩुक्कु कर्तृत्वमिल्लै यॆऩ्गिऱ वाक्यङ्गळुक्कुम् विषयव्यवस्थैयाले विरोधपरिहारम् सिद्धमागुमॆऩ्गिऱार् इप्पडियिरुक्कैयालिति । विरोधमिल्लामैयै उपपादित्तुक्काट्टुगिऱार् अदॆङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलिति । कर्तृत्वम् इल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ प्रमाणम् जीवऩुक्कु कर्तृत्वसामान्यनिषेधपरमऩ्ऱु; किन्तु इवऩुडैय कर्तृत्वत्तिऱ्कु प्रकृतिगुणाधीनत्वत्तैयुम् ईश्वराधीनत्वत्तैयुम् सॊल्लुगिऱ प्रमाणानुरोधेन निरपेक्षकर्तृत्वनिषेधपरमॆऩ्ऱुम् कर्तृत्वमुण्डॆऩ्ऱु सॊल्लुम् प्रमाणम् ईश्वराधीनमाग वरुम् ज्ञानचिकीर्षाप्रयत्नरूपङ्गळाऩ कर्तृत्वम् जीवऩै आश्रयित्तिरुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱुम् विषयव्यवस्थै कॊण्डाल् विरोधमिल्लैयॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इन् निष्कर्षप्रकारम् गीतैयिल् सॊल्लप्पट्ट तॆऩ्गिऱार् इन् निष्कर्षप्रकारत्तै इति । अव्विडत्तिल् ‘‘अधिष्ठानन्तथा कर्ता’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिल् ‘‘दैवञ्चैवात्र पञ्चमं’’ ऎऩ्ऱु ईश्वराधीनत्वमुम् सॊल्लप्पट्टदॆऩ्गिऱार् अव्विडत्तिलिति । ‘‘न दैवं केशवात्परं’’, ‘‘दैवाधीनं जगत्सर्वं’’, इत्यादौ दैवशब्दम् पुरुषोत्तमपरमाग प्रयुक्तमिऱे। इऩि प्रसङ्गात् ईश्वरऩुडैय कारयितृत्वकर्तृत्वोपेक्षकत्वानुमन्तृत्वसहकारित्वङ्गळै विविच्य प्रदर्शिप्पिक्कप्पोगिऱवराय् कारयितृत्वत्तिऱ्कु विषयम् काट्टुगिऱार् इवऩ् जीवऩै इति । कर्तृत्वत्तिऱ्कु विषयम् काट्टुगिऱार् ताऩे प्रवर्तिक्कुम्बोदु इति । उपेक्षकत्वत्तिऱ्कु विषयम् काट्टुगिऱार् ऒऩ्ऱिले इति । अदै प्रथमप्रवृत्तियिले कण्डुगॊळ्वदु। अनुमन्तृत्वतैक् काट्टुगिऱार् अप्पोदु इति । इसैन्दिरुक्कैयाले - अन्द कार्यत्तैये सॆय्युम्बडि ऒप्पुक्कॊण्डिरुक्कैयाले, सहकारित्वत्तैक् काट्टुगिऱार् इळन्दलै सुमक्कुमवऩुक्किति । अडि पॆरुत्तु नुणियिल् कृशमायिरुक्किऱ ऒरु मरत्तिल् इळदाऩ नुणि भागत्तैच् चुमक्कुम् बालऩुक्कु बलिष्ठऩाऩ ऒरुवऩ् पॆरियदाऩ अडि भागत्तैच् चुमन्दु सहकरिक्कुमाप् पोले ऎऩ्ऱबडि। इङ्गु ऒरु कार्यविषयत्तिल् जीवऩैक्काट्टिलुम् ईश्वरऩुक्कु प्रवृत्ति अधिकमॆऩ्ऱु तोऱ्ऱुगैक्काग इळन्दलै पॆरुन्दलै यॆऩ्ऱदु। सिल विडत्तिल् ईश्वरऩुक्कुम् कर्तृत्वमिल्लैयॆऩ्बदुबोल् सॊल्लुगिऱ वचनङ्गळुक्कु तात्पर्यमरुळिच्चॆय्गिऱार् सृष्ट्यादिगळिलित्यादिना । ईश्वरऩ् देवादिसृष्टिकळुक्कु कर्तावाग इरुन्दालुम् देवादिगळुडैय देवत्वमनुष्यत्वादिवैषम्यङ्गळुक्कु अवरवर्गळुडैय कर्ममे कारणमागैयाले अदैप्पऱ्ऱि अकर्तृत्वम् सॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तात्पर्यम्।

गुणकर्मविभागश इति । सत्वादिगुणैश्शमादिकर्मभिश्च विभज्य सृष्टमॆऩ्ऱबडि। इऩि जीवऩ् परतन्त्रऩाऩालुम् सर्वविषयसाधारणकर्तृत्वमुडैय ईश्वरऩाले अवऩुक्कु स्वबुद्धिपूर्वकप्रवृत्तिशक्ति कॊडुक्कप्पट्टिरुप्पदाल् अवऩैक्कुऱित्तु व्रज ऎऩ्ऱु विधिक्कक् कुऱैयिल्लै ऎऩ्ऱु निगमिक्किऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। इप्पडि जीवऩुक्कु विधिविषयमाम्बडियाऩ कर्तृत्वमुण्डाऩालुम् अदै तऩ्ऩाल् वरुम् नऩ्मै विलैप्पाल्बोले,ईश्वरऩाल् वरुम् नऩ्मै मुलैप्पाल्बोले ऎऩ्ऱु पिळ्ळाऩ् निन्दित्तिरुप्पदाले व्रज ऎऩ्ऱु विधिक्कक्कूडुमो वॆऩ्ऩ पिळ्ळाऩ् वार्तैक्कु भावमरुळिच् चॆय्गिऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। अवऩाले वरुगिऱदॆऩ्ऱु निऩैक्क वेणुमॆऩ्ऱु तऩ्ऩुडैय पराधीनकर्तृत्वत्तिले तात्पर्यमिति । तऩ्ऩुडैय भक्तिप्रपत्त्यादिकर्तृत्वमुम् अवऩालेये वन्ददॆऩ्ऱु निऩैत्ताल् तऩ्ऩुडैय कर्तृत्वमुम् अदडियाग वरुम् कार्यङ्गळुम् ईश्वरऩाल् वरुम् नऩ्मैयाग मुडियुमागैयाले मुलैप्पाल् तुल्यमामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळमेयॊऴिय पराधीनकर्तृत्वत्तिऱ्कु निन्दै सॊऩ्ऩबडियऩ्ऱु ऎऩ्ऱु तात्पर्यम्।

ननु भक्त्यादिगळ्बोले शरणागतिधर्ममुम् कर्तव्यतया विधिक्कप्पडुगैयाल् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडुमो? प्रपत्तियिल् विश्वासजननार्थम् शास्त्रत्तिल् भक्ति विधिक्कप्पडुगिऱदे यॊऴिय भक्तिविधियिलेये शास्त्रत्तिऱ्कु तात्पर्यमिल्लैये ऎऩ्ऱु सिलर् सॊल्लुम् चोद्यत्तै ऒरु कारिकैयाले अनुवदित्तु परिहरिक्किऱार् अन्येति । इङ्गु अन्यशब्दम् प्रपत्तिपरम्। वदन्निति । वादीति शेषः । प्रथमतो भक्तिं विधाय अदिल् दुश्शकतैयैक् काण्बित्तु सुलभमाऩ प्रपत्तियिल् विश्वासत्तै युण्डुबण्णुवदऱ्काग भक्तिविधानमे यॊऴिय अदैये साक्षान्मोक्षोपायमाग विधिप्पदिल् शास्त्रत्तिऱ्कु तात्पर्यमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्लुम् वादियाऩवऩ् सर्वशास्त्रङ्गळिलुम् अत एव प्रपत्तिशास्त्रत्तिलुम् प्रकारभेदत्ताले अविश्वासत्तै युण्डुबण्णुगिऱाऩॆऩ्गै। इप्पडिये लघुवाऩ अग्निहोत्रत्तिल् विश्वास सिद्ध्यर्थम् ज्योतिष्टोमविधानमॆऩ्ऱुम्, लघुवाऩ नामसङ्कीर्तनत्तिल् विश्वाससिद्ध्यर्थं प्रपत्तिविधानमॆऩ्ऱुम्, प्रक्रियैयाले विहिदङ्गळाऩ सर्वशास्त्रार्थङ्गळिलुम् अविश्वासत्तै युण्डुबण्णु किऱाऩॆऩ्ऱु करुत्तु।

सिलर् ‘‘मदिराबिन्दुमिश्रमाऩ शातकुम्भमयकुम्भगततीर्थसलिलम्बोले अहङ्कारमिश्रमाऩ उपायान्तरम् ऎऩ्गिऱ पिळ्ळाऩ् वाक्यत्तैक्कॊण्डु भक्ति अहङ्कारगर्भमा कैयाल् स्वरूपविरुद्धमॆऩ्बर्गळ्। अदु अनुपपन्नम्। विहितसात्त्विकत्यागपुरस्सरमागप् पण्णुम् भक्तिक्कु अहङ्कारगर्भत्वमे वारादु। अप्पडि वन्दाल् स्वरूपविरुद्धम् ताऩे यॆऩ्ऱाल् प्रपत्तियिलुम् अहं करोमि ऎऩ्ऱु अहङ्कारम् कलसिऩाल् अदुवुम् स्वरूपविरुद्धमागवे मुडियुमॆऩ्गिऱार् मद्योपहत ऎऩ्गिऱ कारिगैयाल्। सिलर् स्तोत्ररत्नत्तिल् अवसानत्तिलुळ्ळ ‘‘पितामहं नाथमुनिं विलोक्य प्रसीद मद्वृत्तमचिन्तयित्वा’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिले सॆय्यप्पट्ट अपराधक्षामणम् ‘‘त्वत्पादमूलं शरणं प्रपद्ये’’ ऎऩ्ऱु ताऩ् मुऩ्बु पण्ण शरणागतिक्कु प्रायश्चित्तमागच् चॆय्ददु ऎऩ्बर्। अदैयुम् ताऩ् प्रपत्तिपण्णिऩबोदु अहङ्कारस्पर्शम् नेर्न्दिरुक्कुमो ऎऩ्गिऱ शङ्गैयाले क्षामणम् पण्णिऩारॆऩ्बदाग निर्वहिक्कवेण्डुमेयॊऴिय ताऩ् पण्णिऩ प्रपत्तियैये अपराधमाक्कि अदऱ्कु क्षामणम् पण्णिऩारॆऩ्बदाग ऎण्णलागादॆऩ्गिऱार् आगैयाल् प्रसीद मद्वृत्तमचिन्तयित्वेति । प्रपत्ति शास्त्रीयमाऩालुम् अदै अस्वतन्त्रऩाऩ ताऩ् सॆय्गैयाल् अपराधमाग मुडियुम्। आगैयाले अदऱ्कागवे अन्तिमश्लोकत्तिल् क्षामणमॆऩ्ऩिल्; ‘‘पितामहं नाथमुनिं विलोक्य प्रसीद मद्वृत्तमचिन्तयित्वा’’ ऎऩ्गिऱ पूर्वाचार्यपुरस्कारादिरूपमाऩ अन्द क्षामणत्तैयुम् अस्वतन्त्रऩाऩ ताऩ् पण्णुगैयाल् अदुवुम् अपराधमाय् मुडिन्दु अदऱ्कागवुम् क्षामणम् पण्णवेण्डिवरुमागैयाल् अनवस्थै प्रसङ्गिक्कुमॆऩ्गिऱार् अप्पडियागिलित्यादिना । इदऱ्कु परिहारत्तै शङ्गित्तु प्रतिबन्द्या समाधानमरुळिच्चॆय्गिऱार् इदु स्वपरनिर्वाहकमागिलिति । इदु - इन्द क्षामणमाऩदु, स्वपरनिर्वाहकमागिल् – स्वानुष्ठानत्ताले वरुमपराधत्तिऱ्कुम् परमाऩ प्रपत्त्यनुष्ठानत्ताले वरुमपराधत्तुक्कुम् क्षामणमागुमॆऩ्ऩिल्, प्रपदनमुम् स्वपरनिर्वाहकमॆऩ्ऩलामिति । पापङ्गळुक्कॆल्लाम् प्रायश्चित्तमागप् पण्णिऩ मुऩ्बु सॆय्द प्रपत्तिये स्वानुष्ठानत्ताले वन्द दोषत्तिऱ्कुम् प्रायश्चित्तमागलामॆऩ्ऱबडि। इप्पडि यथाशास्त्रानुष्ठितमाऩ प्रपत्तियैयुम् कुतर्कङ्गळाले दोषमाक्किऩाल् इदै अनुष्ठित्त पूर्वाचार्यर्गळॆल्लाम् दुष्टर्गळाग मुडिगैयाल् अवर्गळै मुऩ्ऩिडुवदे दोषमामॆऩ्ऱु इप्पक्षत्तिल् दूषणान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु सॊल्लुम् कुतर्कङ्गळाले इति । अऱुगैयाले - तीरुगैयाले, मुडिगैयाले यॆऩ्ऱबडि। इप्पडि प्रपदनम् अपराधरूपमागादु। अदऱ्काग क्षामणम् वेण्डामॆऩ्ऱाल् स्तोत्रत्तिल् आद्यन्तङ्गळिल् आचार्यपुरस्सरणत्तिऱ्कु प्रयोजनमॆऩ् ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय् किऱार् आगैयाल् इस् स्तोत्रत्तिलिति । आगैयाल् - अहङ्कारस्पर्शमिल्लाद प्रपदनमपराधमागादागैयाले, अपेक्षितमायादलिति । ‘‘गुरुं प्रपद्य प्रथमन्तद्गुरूंश्च ततो हरि’’ मित्यादिगळिऱ्पडि भगवत्प्रपत्तिक्कु आचार्यपुरस्कारमपेक्षितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

वैकल्यपरिहारार्थमायादलिति । प्रातिकूल्यवर्जनाद्यङ्गङ्गळिल् सम्भावितमाऩ वैकल्य परिहारार्थमायॆऩ्ऱबडि। इप्पडि स्तोत्रत्तिल् सफलमाग स्थापिक्कप्पट्ट आचार्यपुरस्कारकर्तृत्वत्तै दृष्टान्तमाक्कि शास्त्रीयङ्गळाऩ भक्तिप्रपत्तिकळिऩ् पराधीनकर्तृत्वत्तिलुम् दोषमिल्लै यॆऩ्ऱु मुडिक्किऱार् इव् वाचार्य पुरस्कारत्तिऱ्पोले इति । प्रपत्त्यादिगळिलिति । इङ्गु आदिपदत्ताल् भक्तिपरिग्रहः । निषेधशास्त्रम् कर्तृत्वमात्रावलम्बियागैयालुम् जीवऩुक्कु पराधीनकर्तृत्वम् प्रामाणिकमॆऩ्ऱु इङ्गे स्थापिक्कप्पट्टबडियालुम् ’’जीवऩुक्कु कर्तृत्वमे किडैयादागैयालुम् पारतन्त्र्यज्ञानमिरुप्पदालुम् पापम् लेपियादु’’ ऎऩ्गिऱ पक्षमुम् निरस्तमॆऩ्गिऱार् इप्पडि पराधीनकर्तृत्वम् प्रामाणिकमागैयाले इति । मुमुक्षुवैक् कुऱित्ते ‘‘बाल्येन-तिष्ठासेत्’’ ऎऩ्ऱु उपनिषत्तिल् कामचारत्तै विधित्तदुबोल् तोऩ्ऱुगैयाल् प्रपन्नऩुक्कु निषिद्धम् लेपियादु ऎऩ्ऱु सॊल्लवेण्डावो ऎऩ्ऩ, अङ्गु सॊऩ्ऩ बाल्यम् कामचारमऩ्ऱॆऩ्गिऱार् मुमुक्षुवुक्कु इत्यादिना । कामचारमऩ्ऱागिल् मऱ्ऱॆदॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् स्वमाहात्म्यानाविष्कारमात्तिरमॆऩ्ऩुमिडमिति । वयोऽवस्थाविशेषरूपमाऩबाल्यत्तै विधिक्क मुडियादागैयालुम् कामचारादिगळ् ‘‘नाविरतो दुश्चरितात्’’ ऎऩ्ऱु निषिद्धङ्गळागैयालुम् स्वमाहात्म्यानाविष्करणरूपबाल्यमे विधेयमॆऩ्ऱु अनाविष्काराधिकरणत्तिले समर्थितमॆऩ्ऱबडि। ‘‘अनिष्टमिष्टं मिश्रञ्च’’, ‘‘हत्वापि स इमान् लोकान्’’ इत्यादौ प्रपन्नऩुक्कु (सन्न्यासिक्कु) बुद्धिपूर्वोत्तराघम् लेपियादॆऩ्ऱु गीताचार्यऩरुळिच्चॆय्यविल्लैयो वॆऩ्ऩ अन्द वसनङ्गळुक्कु भावमरुळिच्चॆय्गिऱार् अनिष्टमिष्टमिति । हत्वापि ऎऩ्बदुम् प्रकरणात् धर्मयुद्धविषयमॆऩ्गिऱार् हत्वापीति ।

ऒरुवऩ् सिद्धौषधत्तै सेवित्ताऩागिल् अदिऩ् माहात्म्यत्ताले औषधसेवोत्तरकालिकापथ्यमॆल्लाम् पोक्कडिक्कप्पडविल्लैयो, अदुबोले ऒरुवऩ् प्रपत्तियै अनुष्ठित्ताल् अदुदाऩे प्रपत्त्युत्तरकालिकबुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैयुम् उपमर्दम् सॆय्यादो इत्यादिकुचोद्यङ्गळॆल्लाम् ‘‘इहैव केचिदुपक्लेशा भवन्ति’’, ‘‘अपायसम्प्लवे सद्यः प्रायश्चित्तं समाचरेत्’’ ‘‘प्रायश्चित्तिरियं सात्र यत्पुनश्शरणं व्रजेत्’’ इत्यादिबहुशास्त्रङ्गळाले ध्वंसितमॆऩ्गिऱार् उपभुक्तौषधेति । मन्वादिगळ् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् जीवितात्ययादिरूपापत्कालत्तिल् लेपियादॆऩ्ऱे व्यवस्थै पण्णिऩार् कळॆऩ्गिऱार् मन्वादिगळुमिति । आदिशब्दत्ताले व्यासरुक्कु ग्रहणम्। मन्वादिगळ् सॊऩ्ऩदु अब्रह्मविद्विषयमऩ्ऱो, उत्कृष्टतरर्गळाऩ ब्रह्मवित्तुक्कळुक्कु उत्तराघम् अनापत्तिलुम् लेपियादॆऩ्ऱु सॊल्लवेण्डावो वॆऩ्ऩवरुळिच् चॆय्गिऱार् इदु ब्रह्मवित्तुक्कुमिति । दृष्टान्तरूपेण साधितमायिऱ्ऱु इति । ‘‘तद्दर्शना’’ दिति सूत्रखण्डेन ब्रह्मविदग्रेसरस्य चाक्रायणस्योषस्तेः प्राणसंशयापत्तावेव इभ्यात्कुल्माषखादनत्तै दृष्टान्तमागक् काट्टि अब्रह्मवित्ताऩ प्राणविद्यानिष्ठऩुक्कु सर्वान्नीनत्वत्तै साधित्तिरुप्पदाल् ब्रह्मवित्तुक्कुम् आपत्कालत्तिलेये सर्वान्नीनत्वम् ऎऩ्बदु तुल्यमॆऩ्ऱु करुत्तु।

उत्तराघाश्लेषनिरसनत्तैनिगमिक्किऱार् आगैयालिति । आगैयाल् - आत्मावुक्कु पराधीनकर्तृत्वमुण्डॆऩ्ऱु साधिक्कप्पट्टबडियालुम् निषेधशास्त्रम् कर्तृत्वमात्रावलम्बियागैयालुमॆऩ्ऱबडि, ऒरुबडिक्कुम् - आपत्तिलो अनापत्तिलो ऎऩ्ऱबडि, परपक्षमाम् - भाष्यकारसिद्धान्तभिन्नसिद्धान्तमाम्। इङ्गु सिलर् ‘‘आत्मदास्यं हरेः स्वाम्यं स्वभावञ्च सदा स्मर’’ इत्यादिगळै आपाततः ग्रहणम्बण्णि सम्बन्धज्ञानामात्रमे मोक्षसाधनमागैयाल् व्रज ऎऩ्ऱु मोक्षसाधनमाग वेऱु ज्ञानम् विधेयमऩ्ऱॆऩ्बर्। अवर्गळ् मदत्तैयनुवदित्तु निरसिक्किऱार् इव्विडत्तिले सिलरिति । अन्यपरङ्गळाक्कि – इममर्थञ्जानीहि ऎऩ्बदु पोल् ऎऩ्ऩै उपायमागत् तॆरिन्दुगॊळ् ऎऩ्ऱु उपायत्वज्ञानबोधनपरमाक्कि, इत्यादिगळिल् तात्पर्यगतिकळैयुम् परामर्शियादे इति । इव्वचनङ्गळिऩ् तात्पर्यत्तै परामर्शित्ताल् प्रपत्तिक्कुम् मूलमाऩ सम्बन्धज्ञानत्तिऩ् प्राशस्त्यम् सॊऩ्ऩदाग मुडियुमेयॊऴिय विधेयमाऩ प्रपत्तियै निषेधित्तदाग आगादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इदु भक्तिप्रपत्त्यादिविधिस्वारस्यविरुद्धमिति । व्रज, शरणं श्रयेत्, तमेव शरणङ्गच्छ इत्यादिविधिस्वारस्यविरुद्धमॆऩ्ऱबडि। शास्त्र जन्यसम्बन्धज्ञानमे इङ्गु विधेयमागलागादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् रागप्राप्तश्रवणमननङ्गळाले इति । शास्त्रजन्यज्ञानत्तै - शास्त्रजन्य सम्बन्धज्ञानत्तै, सम्बन्धज्ञानम् विधेयमल्लाविडिलुम् अविधेयमाऩ अन्द ज्ञानत्तालेये मोक्षम् वरलागादो ऎऩ्ऩ, वारादॆऩ्ऱु पूर्वमेव स्थापितमॆऩ्गिऱार् अविधेयज्ञानत्तै इति । ‘‘योऽन्यथा सन्तमात्मान’’ मित्यादिगळुक्कुम् प्रपत्त्यादिविधिकळुक्कुम् विरोधमिल्लै। प्रत्युत सम्बन्धज्ञानम् परम्परया उपकारकमॆऩ्गिऱार् आऩबिऩ्बु इति । आऩबिऩ्बु - अविधेयमाऩ सम्बन्धज्ञानमात्रम् मोक्षसाधनमागादाऩबिऩ्बु, प्रपत्तिस्वरूपत्तै प्रदर्शिप्पिक्किऱार् अवऱ्ऱिलिति । भक्तिप्रपत्त्योर्मध्य इत्यर्थः । इन्द भरसमर्पणम् सम्बन्धज्ञानविशिष्टमागवे फलजनकमागैयाल् घटकमाऩ सम्बन्धज्ञानत्तैये उपचारत्ताले प्रपत्तियॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩार्गळॆऩ्गिऱार् इदु सम्बन्धानुसन्धानगर्भमागवेणुमिति । सपरिकरात्मरक्षाभरसमर्पणम् प्रपत्ति यॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् अप् परिकरादिगळैयुम् निरूपिक्कवेण्डावो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इब् भरन्यासरूपप्रपत्तियिऩ् स्वरूपपरिकराधिकारादिगळै इति । मुऩ्बे – प्रपत्तियोग्यपरिकरविभागसाङ्गप्रपदनाधिकारङ्गळिले।

इऩि कीऴ्च्चॊऩ्ऩ एकशब्दत्तिऩुडैय आऱु अर्थङ्गळैयुम् शरणवरणत्तिलुम् शोकनिवृत्तियिलुमुपयुक्तङ्गळाम्बडि ऒरु पाट्टाले सङ्ग्रहित्तुक्काट्टुगिऱार् सादऩ मुमिति । सादऩमुम् - साधनमुम्, प्रापकमिति यावत्, नऱ्पयऩुम् - नल्ल फलमुम्, प्राप्यमिति यावत्। नाऩेयावऩ् - नाऩॊरुवऩे यावऩ्, इदऩाल् प्राप्यस्यैव प्रापकत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। सादगऩुम् - साधकऩुम्, प्रपत्तिक्कु साधकऩाऩ कर्तावुमॆऩ्ऱबडि। ऎऩ् वसमाय् - नाऩ् कॊडुत्त करणकळेबरादिगळैक्कॊण्डु स्वतन्त्रऩऩ्ऱिक्के ऎऩक्कु परवशऩाय्, ऎऩ्ऩैप्पऱ्ऱुमिति । इदऩाल् शरणवरणम् पण्णुगैयाले तऩक्कु उण्डाऩ प्राधान्यम् कऴिक्कप्पट्टदु। तथाचोक्तम् स्वप्राधान्यनिवारणमिति । सरण नॆऱि - शरणागति ऎऩ्गिऱ मार्गमुम्, उमक्कुच् चादऩमुमऩ्ऱु - प्रधानसाधनमुमऩ्ऱु, इदऩाल् प्रपत्तेर्व्याजमात्रत्वम् सॊल्लप्पट्टदु। सादऩङ्गळ् - कर्मयोगज्ञानयोग भक्तियोगङ्गळ्, इन्निलैक्कु - इन्द शरणागतिक्कु, ओरिडैयिल् - ऒरु सहकारिस्थानत्तिल्, निल्ला - निल्लादु। इदऩाल् ‘‘अन्योपायैरनन्वयः’’ ऎऩ्गिऱ अर्थम् काट्टप्पट्टदु। वेदऩै - दुःखत्तोडु, सेर् - सेर्न्द, वेऱङ्गम् - आनुकूल्यसङ्कल्पाद्यतिरिक्तकृच्छ्र साध्यङ्गळाऩ अङ्गङ्गळ्, इदऩिल् - इन्द प्रपत्तियिल्, वेण्डा - अङ्गतया स्वीकार्यङ् गळऩ्ऱु। इदऩाल् तदङ्गैरप्यसम्बन्धम् सॊल्लप्पट्टदु। इव्विरण्डुम् शोकनिवृत्तिक्कुपयुक्तङ्गळागिऱऩ। वेऱॆल्लाम् - प्रपत्तिव्यतिरिक्तोपायङ्गळॆल्लाम्, निऱ्कुम् निलै - इरुक्किऱ स्वभावत्तिल्, अदावदु - अदुगळुडैय तत्तत्पुरुषार्थसाधनतास्वभावत्तिले यॆऩ्ऱबडि। नाऩे निऱ्पऩ् - नाऩॊरुवऩुमे निऱ्पऩ्। इदऩाल् सर्वसाध्येष्वभिन्नता सॊल्लप्पट्टदु। इदु उपायत्तिलुम् शोकनिवृत्तियिलुमुपयुक्तमागिऱदु। तूदऩु मायित्यादि । तूदऩॆऩ्ऱदाल् सौलभ्यसौशील्यादिगळ् सॊल्लप्पट्टदु। नादऩॆऩ्बदाल् स्वामित्वपरत्वादिगळ् सॊल्लप्पट्टदु। इवैयिरण्डुम् आश्रयणत्तिऱ्कुम् शोकनिवृत्तिक्कुम् उपयुक्तमाम्। ऎऩ्ऩैप्पऱ्ऱि - ऎऩ्ऩै आश्रयित्तु, सोगन्दीर् - उऩक्कु सम्भावितमाऩ शोकङ्गळै यॆल्लाम् विट्टुविडु, ऎऩ - ऎऩ्ऱु, उरैत्ताऩ् - लोकोज्जीव-नार्थमाग अर्जुनऩुक्कुपदेशित्त कृष्णऩ्, सूऴ्गिऩ्ऱाऩे - अद्यापि अस्मदादिगळै वळैत्तुक् कॊळ्ळुगिऱाऩ्। जीवऩ्गळुडैय उज्जीवनव्यापारसिद्ध्यर्थम् स्वयमेव प्रवर्तिक्किऱाऩॆऩ्ऱबडि।

इप्पडि पूर्वार्धत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णि उत्तरार्धत्तिऱ्कु व्याख्यानम् पण्णप्पोगिऱ वराय् द्वयत्तिल् पूर्वखण्डत्तिल् सॊऩ्ऩ उपायविवरणपरम् पूर्वार्धमॆऩ्ऱुम्, उत्तरखण्डत्तिल् सॊऩ्ऩ इष्टप्राप्त्यनिष्टनिवृत्तिरूपफलङ्ळिल् नमश्शब्दत्ताले सङ्क्षिप्तमाऩ अनिष्टनिवृत्तिरूपोपेयविवरणपरम् उत्तरार्धमॆऩ्ऱुम् पूर्वोत्तरार्धत्तुक्कु सङ्गतियै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि इति । पूर्वार्धत्ताले अकिश्चनऩाऩ अधिकारियिऩ् कृत्यत्तै यरुळिच्चॆय्दाऩॆऩ्ऱुम्, उत्तरार्धत्ताले स्वीकृतभरऩाऩ तऩ्ऩुडैय कृत्यत्तैच् चॊल्लि शोकित्त अर्जुनऩैत्तेत्तुगिऱाऩॆऩ्ऱुम् सङ्गत्यन्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु पूर्वार्धत्ताले इति । अधिकारिकृत्यत्यमावदु शरणवरणत्ताले शरण्यऩै वशीकरिक्कै। तऩ् कृत्यमावदु सर्वपापत्तिल् निऩ्ऱुम् विमोचनम् पण्णुगै। इऩि मोक्षयिष्यामि ऎऩ्गिऱविडत्तिल् उत्तमऩालेये अहंशब्दमाक्षिप्तिमायिरुक्क अहंशब्दम् पृथक्काग वेण्डुमो ऎऩ्ऱु अहंशब्दवैयर्थ्यत्तै आशङ्गित्तु प्रयुक्तमाऩ सर्वनाम अहंशब्दत्ताले विवक्षितमाऩ विशेषार्थङ्गळॆल्लाम् तोऩ्ऱुमागैयाले अदु सार्थकमॆऩ्गिऱार् इव्विडत्ति लित्यादिना । अर्थस्वभावत्ताले - प्रमाणप्रसिद्धमाऩ तत्तदहंशब्दस्वभावत्ताले, आदिपदत्ताले सार्वज्ञ्यादिग्रहणम्। अघटितघटनाशक्तिवाचकमाऩ अहंशब्दत्तै सावधारणमाक्कि नाऩे मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱाल् तात्पर्यवृत्तियाले अघटितघटनासामर्थ्यत्ताले बन्धनम् पण्णिवैत्त नाऩे मोचिप्पिक्किऱेऩॆऩ्गिऱ अर्थम् किडैक्कुम्, तादृशसामर्थ्यशालियाऩ नाऩे विडुविक्किऱेऩ् ऎऩ्ऱाल् सामर्थ्यमिल्लाद मदितरर्गळाले विडुविक्कमुडियादॆऩ्ऱु अर्थमुम् तात्पर्यवृत्तियिऩाले तोऩ्ऱुम् ऎऩ्ऱु ऎण्णि अहंशब्दतात्पर्यार्थत्तै अप्पडिये काट्टुगिऱार् अपराधम् पण्णिऩवऩै इति । भगवाऩे बन्धमोक्षत्तिल् स्वतन्त्रऩ्ऎऩ्बदिल् प्रमाणम् काट्टुगिऱार् इव्वर्थमिति । मोक्षदो भगवान्विष्णुरिति । इङ्गु विष्णुरेवेत्यवधारणम् विवक्षितम्। ‘‘सर्वस्माच्च परो विष्णुर्न समोऽनेन कश्चन । मोक्षदोऽप्येक एवासौ भृत्यकृत्यस्य मोक्षदः’’ ऎऩ्गिऱ प्रमाणमुम् विवक्षितम्। पशव इति । पशवः – जीवात्मानः, पाशिताः – कर्मरूप-पाशिताः – कर्मरूपपाशत्ताले कट्टप्पट्टार्गळ्। परमेणेति । पुरुषेणेति शेषः । स्वलीलया – स्वलीलार्थम्, प्रयोजने तृतीया । इऩि इन्द अहंशब्दत्तिऱ्कु सर्वविरोधिनिवर्तकमाऩ निरङ्कुशस्वातन्त्र्यत्तिले नोक्कु ऎऩ्गिऱार् इव्वहं ऎऩ्गिऱ पदत्तिले ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। मुऩ्ऩे निऱ्किऱदु - प्राधान्येनानुसन्धेयमॆऩ्ऱबडि। सहजकारुण्यादिगळ् अदऱ्कु सहकारियाय् निऱ्किऩ्ऱऩ ऎऩ्गिऱार् सहजकारुण्यादिगळ् पेरणियायित्यादिना । सर्वज्ञत्वादिगळ् आदिशब्दार्थम्। पेरणि – प्रबलसहकारियाऩ मूलबलम्, इळवणि - आगन्तुकसहकारि, युद्धत्तिल् नासीरभटऩुक्कु प्रबलसहकारियाऩ मूलबलत्तिऱ्कु पेरणि ऎऩ्ऱुम्, मध्यत्तिल् आगन्तुकमाग वरुम् सेऩैक्कु इळवणि ऎऩ्ऱुम् द्राविडव्यवहारम्। सहजकारुण्यादिगळ् पेरणियागुम् प्रकारत्तैयुम् प्रसादविशेषम् इळवणियागुम् प्रकारत्तैयुम् उपपादित्तुक्काट्टुगिऱार् अदॆङ्ङऩे यॆऩ्ऩिलिति । कारुण्यम् तऩक्कॊरु कारणान्तरत्ताले अपेक्षैयऩ्ऱिक्के सहजमाय् प्रधानकारणमायिरुक्कैयालुम् कर्तावुक्कुम् तॆरियाद यादृच्छिकादिगळैक्कॊण्डु उपायादिगळै मूट्टि भगवाऩुडैय प्रसादत्तै उण्डुबण्णुगैयालुम् अदु मूलबलमागिऱदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

उपायत्ताले उण्डाऩ इप्प्रसादविशेषमागन्तुकमाय् निरङ्कुशस्वातन्त्र्यत्तिऱ्कु उपोद्बलमाय् निऱ्कैयाले इळवणियागिऱदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि रक्षणोपयुक्तमाऩ सर्वाकारविशिष्टपरमागैयाले इव्वहंशब्दम् सावधारणमाग फलितमॆऩ्गिऱार् इप्पडि इत्यादिना । इऩि त्वा ऎऩ्गिऱ शब्दत्तिऱ्कु व्याख्यानमरुळिच् चॆय्गिऱार् त्वा ऎऩ्ऱदु इति । न त्वेवाहमिति । त्वा शब्दम् गीतैयिल्नत्वेवाहं ऎऩ्ऱारम्बित्तु उपदिष्टमाऩ चिदचिद्विवेकत्तोडु कूडिऩवऩाय् ‘‘ज्ञानी त्वात्मैव मे मतम्, बहूनां जन्मनामन्ते ज्ञानवान्मां प्रपद्यते । वासुदेवस्सर्वमिती’’ त्याद्युपदेशत्ताले ऐश्वर्यादिगळिल् विरक्तऩाय् भगवत्प्राप्तियिल् अभिनिविष्टऩाय् अदऱ्कु उपायमाऩ ‘‘मन्मना भव मद्भक्तः’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ भक्त्युपायत्तिलशक्तऩाय् प्राप्यऩाय् समर्थऩुमाऩ ऎऩ्ऩिडत्तिल् शरणं व्रज ऎऩ्ऱबडि भरन्यासम् पण्णिऩवऩाय् सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्ऩुम्बडि कर्तव्यान्तर शून्यऩाय् अभिमुखचेतनऩाऩ अर्जुऩऩैच् चॊल्लुगिऱदॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

उक्तमाऩ ‘‘अहं’’, ‘‘त्वा’’ ऎऩ्गिऱ पदद्वयत्तिऩुडैय अर्थङ्गळै अनुवदित्तुक्कॊण्डु सर्वपापशब्दत्तिऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि बन्धेति । पापमावदु शास्त्रवेद्यमाऩ अनर्थसाधनमिति । फलान्तरसाधनङ्गळाऩ पुण्यङ्गळुम् मुमुक्ष्वपेक्षया अनर्थसाधनङ्गळागैयाले अवैगळुम् मुमुक्षुवुक्कु उपायङ्गळामॆऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले इन्द लक्षणम् सॊल्लप् पट्टदु। अनर्थमिरण्डुविदमॆऩ्गिऱार् अनर्थमावदु इति । प्रतिकूलप्राप्तिरिति । प्रतिकूलम् - अनिष्टम्, अदिऩ् प्राप्तियुम्, अनुकूलनिवृत्तियुम् - अनुकूलम् - इष्टम्, तन्निवृत्तियुम्। इऩि कीऴ्च्चॊऩ्ऩ लक्षणानुगुणमाग लक्ष्यकोटियिल् सांसारिकफलजनकमाऩ पुण्यङ्गळुम् प्रविष्टङ् गळॆऩ्गिऱार् इङ्गु पापशब्दमिति । सांसारिकस्वर्गादिफलम् सिलर्क्कु अनुकूलमागत् तोऩ्ऱ विल्लैयो वॆऩ्ऩ? अदैयुम् भगवत्स्थानापेक्षया निरयमाग प्रमाणम् सॊल्लुगैयाल् निरयहेतुवाऩ पापत्तोडु स्वर्गादिजनकपुण्यत्तिऱ्कु वासियिल्लै यॆऩ्गिऱार् एते वै निरया इति । इप्पडि अनर्थहेतुवागैयालेयिऱे मुमुक्षुवुक्कु त्रैवर्गिकधर्मत्यागमुम् विधिक्कप् पट्टदॆऩ्गिऱार् आगैयालेयिऱे मुमुक्षुवुक्कु इति । इप्पडि पुण्यपापङ्गळिरण्डैयुम् विड वेण्डुमॆऩ्बदिल् नम्माऴ्वार् पासुरत्तै प्रमाणमागक् काट्टुगिऱार् इरुवल्विऩैगळुञ्जरित्तु इत्यादिना । इरु - इरण्डु वगैप्पट्ट, वल् - दृढमाऩ, विऩैगळुम् - सुकृतदुष्कृतरूपङ्गळाऩ पापङ्गळैयुम्, सरित्तु - पोक् कडित्तु, श्रुतिस्मृतिकळ् सॊल्लुगिऱदु इति । ‘‘तत्सुकृतदुष्कृते धूनुते’’ ऎऩ्गिऱदु मुदलाऩ श्रुत्यादिगळ् सॊल्लुगिऱदु। इऩि बहुवचनत्तिऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि पुण्यपापेत्यादिना । इप्पडि बहुवचनत्ताले असङ्कोचन्यायत्ताले पापानन्त्यम् सॊल्लप् पट्टाल् सर्वशब्दम् व्यर्थमाय् मुडियादो ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु अदऩाले सङ्ग्राह्यमाऩ अर्थङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इऩि सर्वशब्दत्ताले इति । प्राप्तिविरोधियाऩ कर्मत्तुक्कुक् कारणमायुम् कार्यमायुम् वरुगिऱ इत्यादि । इङ्गु पापशब्दत्ताले भगवत्प्राप्तिक्कु विरोधिकळाऩ पापङ्गळे सॊल्लप्पडुगिऱदुगळ्। अवैगळ् सकारणङ्गळाय् सकार्यङ्गळाय् सानुबन्धङ्गळायुमिरुक्कुमागैयाल् अवैगळोडेसेर्न्दे पापमोक्षणम पेक्षितमागैयाल् अवैगळॆल्लाम् सर्वशब्दत्ताले विवक्षितमॆऩ्ऱु करुत्तु।

कारणमायुम् कार्यमायुम् वरुगिऱ अविद्यै ऎऩ्ऱु अन्वयित्ताल् देहात्मभ्रमादिरूपमाऩ अविद्यै प्राप्तिविरोधकर्मत्तुक्कु कारणमायिरुक्कुमॆऩ्ऱुम् अन्द कर्मत्ताले पुनरपि देहात्मभ्रमादिरूपाविद्यै कार्यमाग उण्डागुमॆऩ्ऱुम् अर्थम् कॊळ्ळलाम्। अल्लदु कारणमाय् वरुगिऱदु अविद्यै ऎऩ्ऱुम् कार्यमाय् वरुगिऱदु विपरीतवासऩै मुदलाऩदुगळॆऩ्ऱुमन्वयित्तु अर्थम् कॊळ्ळलाम्। विपरीतवासऩैयावदु शब्दादिविषयवासऩै। शब्दादिविषयकरुचिः विपरीतरुचिः, स्थूलप्रकृतिः – स्थूलशरीरम्, सूक्ष्मप्रकृतिः – सूक्ष्मशरीरम्। इन्द सर्वपापशब्दार्थत्तै गद्यत्तिले मूऩ्ऱु चूर्णिकैयाले यरुळिच्चॆय्दारॆऩ्गिऱार् इप्पडि सर्वपापेभ्यः ऎऩ्गिऱ इति । सर्वपापेभ्यः ऎऩ्गिऱ शब्दत्ताले सॊल्लप्पट्ट ऎऩ्ऱबडि। शाब्दमागवुमार्थमागवुमिति । मनोवाक्कायैः ऎऩ्गिऱ प्रथमचूर्णिकैयाले कर्मरूपपापङ्गळुम्‘‘अनादिकालप्रवृत्तं विपरीतज्ञानमात्मविषयं’’ ऎऩ्गिऱ द्वितीयचूर्णिकैयाल् ज्ञानरूपपापमुम् ‘‘मदीयानादिकर्मप्रवाहप्रवृत्तां’’ ऎऩ्गिऱ तृतीयचूर्णिकैयाले प्रकृतिरूपपापमुम् सॊल्लप्पट्टदु। आर्थमाग वासनारुच्यादिगळ् सॊल्लप्पट्टऩ। ननु ‘‘क्षपयित्वाऽधिकारान्’’, ‘‘अनारब्धकार्ये एवे’’ त्यादिप्रमाणङ्गळिल् आरब्धकार्यङ्गळाऩ पाबङ्गळ् अनुभवैकनाश्यङ्गळागत् तोऩ्ऱानिऱ्क गद्यत्तिल् आरब्धकार्यङ्गळैयुम् सर्वपापशब्दार्थमागच् चेर्त्तु आरब्धकार्यान् सर्वानशेषतः क्षमस्व ऎऩ्ऱु क्षमैयै प्रार्थित्तदु कूडुमो ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩ् विषयत्तिल् अदु कूडुमॆऩ्गिऱार् क्षपयित्वाधिकारान् स्वानित्यादिना । अधिकारान् – अधिकारहेतुक्कळाऩ, स्वान् – स्वकीयङ्गळाऩ कर्मङ्गळै, क्षपयित्वा – भोगत्ताले पोक्कडित्तु, यत्र – यादॊरु विष्णुपदत्तिले। अनारब्धकार्ये इति । उपायनिष्पत्तिक्कुप् पूर्वङ्गळाऩ पुण्यपापङ्गळै अनारब्धकार्यङ्गळे नशिक्कुम्; तदवधेः– ‘‘तस्य तावदेव चिर’’ मिति प्रारब्धावसानत्तै अवधियागच् चॊल्लियिरुप्पदाल्। इङ्गु अवधारणत्ताले आरब्धकार्यमाऩ पुण्यपापङ्गळ् नशियादॆऩ्ऱु सॊल्लप्पडु किऩ्ऱऩ। इस् स्वतन्त्रप्रपत्तिनिष्ठऩुक्कु अनिष्टमाय् अत्तैयुम् पऱ्ऱ विवऩ् शोकिक्किल् अव् वंशत्तैयुम् ईश्वरऩ् क्षमिक्कुमिति । यद्यपि पूर्वोक्तप्रमाणङ्गळाल् अनारब्धकार्यङ्गळाऩ पाबङ्गळैये ईश्वरऩ् क्षमिप्पऩ् ऎऩ्ऱु एऱ्पडुगिऱदु। आऩालुम् अन्द नियमम् ‘‘उपायभक्तिः प्रारब्धव्यतिरिक्ताघनाशिनी’’, ‘‘साध्यभक्तिस्तु सा हन्त्री प्रारब्धस्यापि भूयसी’’ ऎऩ्गिऱ प्रमाणान्तरङ्गळाले ईश्वरऩ् अनारब्धकार्यङ्गळैये क्षमिप्पऩ् ऎऩ्गिऱ नियमम् भक्तविषयत्तिल् ऎऩ्ऱुम् साध्यभक्तिः ऎऩ्गिऱ स्वतन्त्रप्रपत्तियिल् इऴिन्दवऩुक्कु स्वेच्छैक्कनुगुणमाग इवऩ् कोलिऩ कालत्तिल् आरब्धकार्यमुम् नशित्तुप्पोय्विडुमॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल् गद्यत्तिल् आरब्धकार्यत्तैप्पऱ्ऱियुम् क्षमाप्रार्थनम् उसिदम्। ईश्वरऩ् ‘‘अनन्यशरणश्शरणमहं प्रपद्ये’’ ऎऩ्ऱु स्वतन्त्र प्रपत्तिनिष्ठराय्प्पोन्द भाष्यकारर्विषयत्तिल् आरब्धकार्यङ्गळैयुम् क्षमिप्पऩॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि आरब्धकार्यङ्गळैयॆल्लावऱ्ऱैयुम् कोलिऩ कालत्तिल् ईश्वरऩ् क्षमिक्कुमागिल् सिलर्क्कु उत्तरक्षणत्तिलेये मोक्षम् वर प्रसङ्गियादो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अप्पोदे मोक्षम् पॆऱ्ऱऩ्ऱि इति । मेलुम् गद्यत्तिल् कृतान् क्रियमाणान् करिष्यमाणान् ऎऩ्ऱु क्रियमाणत्तैयुम् क्षमिक्क प्रार्थित्तदु ऎऩ्? क्षणकालसाध्यमाऩ प्रपत्तियोडु क्रियमाणमाऩ पाबम्दाऩ् सम्भावितमो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्विडत्तिलित्यादिना । प्रपत्तिक्कु मुऩ्बे तुडङ्गि पिऩ्बे तलैक्कट्टवेण्डुम्बडि चिरकालसाध्यमायिरुक्कुमवऱ्ऱैयुमिति । ऎव्विडत्तिल् प्रपित्सुवाऩ ऒरुवऩाले अर्थकामङ्गळडियाग ऒरु भागवतविषयत्तिल् तप्पाऩ ऒरु व्यवहारम् प्रपत्तिक्कु मुऩ्बु आरम्बिक्कप् पट्टु मुडियामल् नडुविल् सुकृतविशेषत्ताले अवऩुक्कु प्रपत्ति तलैक्कट्टि पिऩ्बु पूर्वारब्धमाऩ व्यवहारम् निर्बन्धत्तालेयो, अन्यमुखत्तालेयो मुडिगिऱदो, अदु क्रियमाणशब्दार्थमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

प्रपत्त्यनुष्ठानक्षणत्तिल् अबुद्धिपूर्वकमाग सम्भावितमाऩ मशकादिमर्दनाधो वायुविमोक्षादिगळ् क्रियमाणशब्दार्थमागलामॆऩ्गिऱार् तत्क्षणत्तिलिति । करिष्यमाणङ्गळैक् काट्टुगिऱार् पिऩ्बु तुडङ्गुमवै इति । करिष्यमाणङ्गळुक्कुळ्ळुम् क्रियमाणत्तिल् निर्बन्धत्ताले नडन्द प्रपत्त्युत्तरकालिकमाऩ अंशमुम् प्रामादिकमायिरुन्दाल् प्रपत्तियालेये श्लेषियादॆऩ्गिऱार् इप्पडि क्रियमाणैकदेशङ्गळायुमिति । इदऩाले क्रियमाणैकदेशमाऩ प्रपत्तिपूर्वकालिकपापम् प्रपत्तियिऩाले विनाश्यमे ऎऩ्ऱु सूचितम्। इप्पडि करिष्यमाणान् ऎऩ्बदाल् सामान्यमाग उत्तराघङ्गळैयॆल्लाम् क्षमिप्पदागत् तोऩ्ऱा निऱ्क,अदिल् प्रामादिकमे श्लेषियादॆऩ्ऱाल् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु गति ऎऩ्? ऎऩ्ऩ, अदु पुनः प्रपत्तियालेये शमिक्कुमॆऩ्ऱु सप्रमाणमरुळिच्चॆय्गिऱार् बुद्धिपूर्वङ्गळाऩवै प्रपन्नऩुक्कु इति । इप्पडि बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु पुनःप्रपत्ति रूपप्रायश्चित्तम् वेण्डु मॆऩ्ऱाल् इवऩ् शरणवरणम् पण्ण भगवाऩ् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सङ्गल्बिक्कुम् पोदु बुद्धिपूर्वोत्तराघम् अदऱ्कु विलक्कागुम् पोल् तोऩ्ऱुगिऱदु। अप्पडियागिल् अवऩिवऩैप् पॆऱ निऩैक्कुम्बोदु पादगमुम् विलक्कऩ्ऱु ऎऩ्गिऱ पूर्वर्गळिऩ् पासुरम् विरोधियादो ऎऩ्ऩ, अप्पासुरत्तिऩ् तात्पर्यत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वेश्वरऩ् ताऩ् मोक्षम् तर निऩैक्कुम्बोदु इति । पातकङ्गळुम् विलक्कागादु ऎऩ्बदऱ्कु बुद्धिपूर्वोत्तराघम् प्रपत्तिमाहात्म्यत्ताले प्रायश्चित्तत्तिऱ्कु विषयमाय्क्कॊण्डु नशित्तुविडुमागैयाल् मोक्षप्रतिबन्धकमागादु ऎऩ्ऱभिप्रायमेयॊऴिय प्रायश्चित्तम् वेण्डामॆऩ्ऱभिप्रायमऩ्ऱु ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि करिष्यमाणङ्गळिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् प्रायश्चित्तत्तालेये नाश्यमॆऩ्ऱाल् करिष्यमाणान् सर्वानशेषतः क्षमस्व ऎऩ्ऱु प्रार्थित्तबडि करिष्यमाणङ्गळैयॆल्लाम् प्रपत्तियिऩालेये क्षमित्तदाग आगुमो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इदुक्किप्पडि इति । इप्पडि प्रपन्नऩुडैय बुद्धिपूर्वाघत्तुक्कुम्

प्रायश्चित्तम् वेण्डुमॆऩ्ऱाल् भगवाऩुक्कु प्रपन्नऩुडैय दोषम् प्रियतमैयिऩुडैय उडम्बिलऴुक्कुम् तत्कालप्रसूतमाऩ वत्सत्तिऩुडैय वळुम्बुम्। अदावदु कश्मलमुम् पोले भोग्यमॆऩ्ऱु सॊल्लुम् पूर्वर्गळिऩ् वाक्यत्तिऱ्कु अभिप्रायमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् दुष्टरुम् शरणागतराऩालिति । इप्पडि अर्थङ्गॊळ्ळामल् यथाश्रुतमाग केशवऩुक्कु प्रपन्नदोषमॆल्लाम् भोग्यमागिऱदॆऩ्ऱाल् बाधकमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्ङऩऩ्ऱिक्के इत्यादिना । यथाशक्ति सम्पाद्यमामिति । अदिलुम् इष्टापत्ति ऎऩ्ऱाल् पुनः प्रपत्तिविधायकशास्त्रम् व्यर्थमामॆऩ्बदोडु प्रभावव्यवस्थाधिकारत्तिल् ‘‘अहो बत महत्कष्टं विपरीतमिदं जगत् । येनापत्रपते साधुरसाधुस्तेन तुष्यति’’ ऎऩ्ऱु महर्षि निर्विण्णऩाऩऩ् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदे प्रत्युत्तरमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि प्रपन्नऩुक्कु बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् प्रायश्चित्तविशेषत्तिल् मूट्टुवदुम् क्षमाकार्यमॆऩ्ऱु सॊल्लि, ऒरुवऩ् कठिनप्रकृतियाय् प्रायश्चित्तत्तै अनुष्टियाविडिल् अवऩै यमलोकादिगुरुप्रत्यवायमऩ्ऱिक्के लघुदण्डत्ताले क्रोडीकरिप्पदुम् क्षमाकार्यमॆऩ्गिऱार् प्रकृतिविशेषस्वभाववत्ताले इति । ननु पापफलङ्गळागच् चॊल्लियिरुक्कुम् यमलोकगमननरकादिगळ् प्रपन्नऩुक्कु इल्लैयॆऩ्ऱु शास्त्रम् सॊल्लियिरुप्पदाल् तुल्यन्यायत्ताले दृष्टप्रत्यवायमुम् इल्लामल् पोगवेण्डावो? अप्पडियागिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु प्रायश्चित्तम् वेण्डादॊऴियादो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् पापङ्गळुक्कु इत्यादियाल्। पाबङ्गळुक्कु ‘‘रौरवं नरकं व्रजेत्’’ ऎऩ्ऱु अदृष्ट प्रत्यवायम्, ‘‘इहैव केचिदुपक्लेशा भवन्ति’’ ऎऩ्ऱु दृष्टप्रत्यवायमुम् सॊल्लि यिरुप्पदाल् अदिल् प्रपन्नऩुक्कु विशिष्य ‘‘न तेषां यमसालोक्यं न च ते नरकौकसः’’ ऎऩ्ऱु अदृष्टप्रत्यवायमात्तिरमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् इहैव केचिदुपक्लेशा भवन्ति, खञ्जा भवन्तीत्याद्युक्तमाऩ दृष्टप्रत्यवायम् वन्दे तीरुमागैयाल् अदऱ्कु निवारकरिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

अदृष्यप्रत्यवायाभावन्यायत्ताले दृष्टप्रत्यवायमुमिल्लैयॆऩ्ऱु कॊळ्ळवेण्डावो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् वचनविरोधत्तिल् न्यायम् प्रवर्तियादु इति । न हि वचनविरोधे न्यायः प्रभवति ऎऩ्ऱार्गळिऱे शास्त्रज्ञर्गळ्। ननु सिल प्रपन्नर्गळ् बुद्धिपूर्वकमायुम् पाबङ्गळै लोकविदितङ्गळागप्पण्णि, पिऩ्बु अनुतापोपरति प्रायश्चित्तादिगळैयुम् पण्णामलिरुक्कच् चॆय्देयुम् अवर्गळुक्कु काणत्वादिदृष्टप्रत्यवायमुम् काणविल्लैये? अप्पडियिरुक्क प्रत्यक्षविरुद्धमाग अवर्गळुक्कु दृष्टप्रत्यवायमुण्डॆऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमोवॆऩ्ऩ खञ्जत्वकाणत्वादिगळाऩ सिल प्रत्यवायङ्गळ् इतरर्गळुक्कु विदितमाग उण्डागाविडिलुम् उपक्लेशादिरूपङ्गळाऩ बहुप्रकारमाऩ प्रत्यवायङ्गळ् अवर्गळुक्के विदितमायुम्लोकविदितमायुम् उण्डागुम् ऎऩ्ऱु अवैगळै निर्देशित्तुक् काट्टुगिऱार् सापराधरुमाय् अनुतापमुमऩ्ऱिक्के इत्यादिना । अपराधादितारतम्यत्तुक्कीडाग इति । आदिशब्दत्ताल् अनुतापादिगळुक्कु ग्रहणम्। अपराधतारतम्यम्बोल् अनुतापोपरतत्तिऱ्कुम् तारदम्यमु मुण्डिऱे। उपयुक्तज्ञानमान्द्यमिति । पाबम् पण्णिऩ अधिकारि ज्ञानवाऩायिरुन्दाल् अवऩुक्कुम् उत्तरकैङ्कर्योपयुक्तज्ञानसङ्कोचादिगळुण्डागुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

भगवदपचारभागवतापचारादिगळिति । ननु भागवतापचारम् स्वयम्पापरूपमायिरुक्क अदैप् पूर्वपाबत्तिऱ्कु फलमायुम् उपक्लेशरूपमायुम् सॊल्ललामोवॆऩ्ऩिल्? भागवतापचारम् पापरूपमाऩालुम् ‘‘एष एवासाधुकर्मकारयति तं यमधो निनीषति’’ ऎऩ्गिऱबडि पूर्वकृतपापत्तिऱ्कु फलमागवुमागलाम्; पूर्वपापत्तिऱ्कुम् इदु इरण्डावदागैयाल् इदऩाल् अनुतापादिगळैयुम् क्षमोन्मुखऩाऩ भगवाऩ् उण्डुबण्णुवाऩागैयाल् उपक्लेशरूपमागवुमागलाम्। इप्पडि अकृतप्रायश्चित्तमाऩ प्रपन्नऩुडैय बुद्धिपूर्वापराधत्तुक्कु सात्त्विकानादरशिष्टगर्हादिरूपानेकप्रत्यवायङ्गळुम् सम्भविक्कलामॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु कूडुमो? श्रुत्यादिगळिल् ‘‘खञ्जा भवन्ति काणा भवन्ति’ इति विशिष्य खञ्जत्वादिगळैयऩ्ऱो प्रपन्नऩुडैय बुद्धिपूर्वपापत्तिऱ्कु फलमाग सॊल्लियिरुक्किऱदु ऎऩ्ऩ, अदु उबलक्षणमॆऩ्ऱु अरुळिच्चॆय्गिऱार् अकृत्यकरणेत्यादियाल्। उपलक्षणत्वकल्पनत्तिऱ्कु लिङ्गमुम् उण्डॆऩ्गिऱार् वाक्योपक्रमत्तिल् समुदायनिर्देशादिगळाले सिद्धमिति । सुमुदायनिर्देशमावदु ‘‘इहैवैषां केचिदुपक्लेशा भवन्ति’’ ऎऩ्ऱु उपक्लेशत्वरूपसामान्यधर्मत्ताले खञ्चत्वादिगळॆल्लावऱ्ऱिऱ्कुम् निर्देशम्। इप्पडि प्रपन्नऩुक्कु बुद्धिपूर्वापराधत्तुक्कुप् पिऩ् वरुम् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ दृष्टप्रत्यवायङ्गळॆल्लाम् अभ्युपगतप्रारब्धकर्मवैचित्र्यत्तालुम् वरक्कूडुमागैयाल् इवैगळै बुद्धिपूर्वोत्तराघफलङ् गळॆऩ्ऱुसॊल्लवेण्डुमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् वचनबलसिद्धमायिति । निष्कर्षिक्क विरगिल्लैयिति । इहैवैषां केचिदुपक्लेशा भवन्ति ऎऩ्ऱु बुद्धिपूर्वोत्तराघकर्ताक्कळै एषामॆऩ्ऱु निर्देशित्तु उपक्लेशङ्गळ् वरुम् ऎऩ्ऱु वसनम् सॊल्लियिरुप्पदालुम्, यदनन्तरन्यायत्ताले इवऩुडैय बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु अनन्तरम् उपक्लेशङ्गळ् सम्भवित्तिरुप्पदाले तत्फलमागवे सॊल्लक्कूडुमागैयालुम् इवैगळै प्रारब्धकर्मफलङ्गळागवे निष्कर्षिक्क मुडियादॆऩ्ऱु करुत्तु।

आऩाल् इवैगळै बुद्धिपूर्वोत्तराघफलङ्गळ् ऎऩ्ऱु ताऩ् निष्कर्षिक्क मुडियुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवै यथासम्भवमुभयविधकर्मत्तालुम् वरुमिति । इदऩाल् पाक्षिकबाधकत्वनिर्णयम् सॊल्लप् पट्टदु। बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु प्रत्यवायजनकत्वमुण्डॆऩ्बदिल् सात्त्विकर्गळुडैय तदनुष्ठानभीतिये लिङ्गमॆऩ्गिऱार् आगैयालेयिऱे बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तुक्कु सात्त्विकरञ्जिप्पोरुगिऱदु इति । प्रत्यवायवायमिल्लैयॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् बहुविधबाधकमुण्डॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩल्लादबोदु इति । नञ्जीयरुडैय ‘‘अपचारानन्तरम् अनुतापम् पिऱन्ददिल्लैयागिल् ज्ञानम् पिऱन्ददिल्लैयागक् कडवदु’’ ऎऩ्गिऱ वार्त्तैयिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैप्पण्णिऩ पिऱगु ऎवऩुक्कु अनुदाबमुण्डाग विल्लैयो अवऩुक्कु प्रपत्तिरूपज्ञानमे पिऱन्ददिल्लै ऎऩ्ऱु तोऩ्ऱुगैयाल् प्रपन्नऩाय् बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैप् पण्णि अनुतापप्रायश्चित्तादिगळिल्लाद कठिनप्रकृतिक्कु खञ्जत्वादिदृष्टप्रत्यवायम् उण्डागुमॆऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमो? प्रपत्तिरूपज्ञानमे अवऩुक्कु उण्डागविल्लैये ऎऩ्ऱु सॊल्लुम् सिलर् शङ्गैक्कु उत्तरमरुळिच् चॆय्गिऱार् अपचारानन्तरमित्यादिना । अनुतापम् पिऱवादारुडैय ज्ञानमान्द्यत्तिले तात्पर्यमिति । अनुदाबमे पिऱवाविडिल् ‘‘अनुतापादुपरमात् प्रायश्चित्तोन्मुखत्वतः । तत्पूरणाच्चापचारास्सर्वे नश्यन्ति पादशः’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ अपचारनिवृत्तितत्प्रायश्चित्तप्रवृत्तितदनुष्ठानोपयुक्तज्ञानपूर्त्यभावरूपज्ञानमान्द्यत्तिले तात्पर्यम् ऎऩ्ऱबडि। अपराधपरिहाराधिकारत्तिल् सॊऩ्ऩ ‘‘धीपूर्वोत्तरपाप्मनामजननाज्जातेऽपि तन्निष्कृतेः कौटिल्ये सति । शिक्षयाप्यनघयन् क्रोडीकरोति प्रभुः’’ ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिऩ् अर्थङ्गळै क्रममागच् चॊल्लानिऩ्ऱुगॊण्डु बुद्धिपूर्वोत्तराघम् पुनःप्रपत्तियालेयो, तदभावे लघुप्रत्यवायत्तालेयो तीरुमॆऩ्ऱु निगमिक्किऱार् सोपाधिकङ्गळाऩ भगवदभिप्रायभेदत्तुक्कीडाग वरुमित्यादियाल्। सोपाधिकङ्गळाऩ - तत्तदपराधोपाधिकङ्गळाऩ, भगवदभिप्रायभेदत्तुक्कु - भगवत्सङ्कल्पभेदत्तुक्कु, सिलर्क्कुप् पिऱवादु - उपाधिरूपापराधमिल्लादार्क्कु अपचारम् पिऱवादु ऎऩ्ऱबडि।

सिलर्क्कु ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩवर्थत्तै तत्तदधिकारिकळुडैय धर्मङ्गळैयिट्टुक् काट्टुगिऱार् विवेकिनामिति । प्रपन्नऩुक्कु अबुद्धिपूर्वकापराधमे लेपियादु; बुद्धिपूर्वोत्तराघम् लेपिक्कुम् ऎऩ्गिऱ विवेकमुळ्ळवर्गळुक्कु, अनुद्यमः – प्रवृत्त्यभावः, मध्यानां – अत्यन्तविवेकमिल्लामैयाले बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तिल् प्रवृत्तर्गळायुम्, कठिनचित्तर्गळऩ्ऱिक्के शिक्षादिगळुक्कुप् पयन्दवर्गळायुमुळ्ळ मध्यस्थदशापन्नर्गळुक्कु ऎऩ्ऱबडि। अनुतापादिरिति । आदिपदत्ताल् उपरत्यादिसङ्ग्रहः । कठिनचेतसां – बुद्धिपूर्वोत्तराघत्तैयुम् पण्णि शिक्षैयिलुम् पयमिल्लाद कठिनचित्तर्गळुक्कु।

इप्पडि बुद्धिूपूर्वापराधम् सॆय्दवऩैयुङ्गूड लघुदण्डनम् सॆय्दु परमफलत्तुक्कु बाधकमऩ्ऱिये क्रोडीकरिप्पऩ् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् ऎल्लोरुम् बुद्धिपूर्वापराधत्तिल् प्रवर्तिक्कमाट्टार्गळो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आऩबिऩ्बु इति । बुद्धिपूर्वापराधत्तिऱ्कु लघुदण्डऩैयावदु वन्दे तीरुमॆऩ्ऱु मुडिन्द पिऱगु। ऒरुबडियालुम् - लघुवागवुम्, इप्पडि प्रायश्चित्तरूपमाऩ नैमित्तिककर्मत्तिऱ्कु भगवाऩुडैय निग्रहानुदयमे फलमॆऩ्ऱु मुडिन्दाल् नित्यमाऩ आज्ञाकैङ्कर्यङ्गळुक्कुम् अदुवे फलमाय् भगवत्प्रीति फलमागादॊऴियादोवॆऩ्ऩिल् शेषिप्रीतिये मुख्यफलमाग ऎण्णि अनुष्ठित्ताल्निग्रहनिवृत्ति नान्तरीयकमाग वरुमॆऩ्गिऱार् प्रीतिमेव समुद्दिश्य इति । अस्य भगवाऩुडैय प्रीतियैये मुख्यफलमाग उत्तेसित्तु आज्ञाकैङ्कर्यत्तैप् पण्णुगिऱवऩुक्कु, नान्तरीयक एव – अवर्जनीयसन्निधिकः, अनुद्दिष्टमाऩालुम् ताऩागवे सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱबडि। वा ऎऩ्बदाल् ब्रह्मविद्याफलपश्वन्नादिवत् आनुषङ्गिकमागवुम् उद्दिष्टमागलामॆऩ्ऱु द्योतितमागिऱदु। इप्पडि परिहरणीयङ्गळागच् चॊऩ्ऩ अपराधङ्गळिल् प्रधानपरिहरणीयङ्गळैक् काट्टुगिऱार् इप्पडि यथा शक्ति इत्यादिना । पोरप् परिहरणीयमॆऩ्बदै सहेतुकमाग उपपादिक्किऱार् ब्रह्मविदिति । तद्द्वेषिसङ्क्रमं – ब्रह्मविद्द्वेषिकळिडत्तिल् सङ्क्रमत्तै, जानन् – अऱिन्दवऩाय्क् कॊण्डु। ब्रह्मविदपराधिकळोडु संसर्गम् सॆय्दाल् इवऩुम् अपराधियावाऩ् ऎऩ्गिऱार् सापराधेष्विति । सापराधेषु – ब्रह्मविद्विषयत्तिल् अपराधम् पण्णिऩवर्गळिडत्तिल्। इप्पडि सापराधसंसर्गमुम् दोषावहमागिल् अवऩ् विषयत्तिल् विरोधदण्डनादिगळ् सॆय्दाल् भगवाऩुक्कु उगप्पागुमोवॆऩ्ऩ आगादॆऩ्गिऱार् वोढुमीश्वरकृत्यानीति । अपराधिक्कु दण्डनादिगळैप्पण्णुवदु ईश्वरकृत्यमागैयाल् इवऩ् सापराधिकळै दण्डित्ताल् ईश्वरकृत्यत्तै इवऩ् स्वतन्त्रमाग वहिक्क आसैप्पट्टदाग आगुमागैयाल् अदुवुम् कूडादु। तथाच ब्रह्मविदपराधिविषयत्तिल् आनुकूल्याचरणमुम् प्रातिकूल्याचरणमुम् अऩ्ऱिक्के उदासीनऩाग वर्तिक्कवेण्डुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

नालाम् पादत्तिल् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु लृट्प्रयोगम् पण्णिऩदऱ्कु भावत्तै ऒरु पाट्टाले सङ्ग्रहित्तुक् काट्टुगिऱार् तऩ्ऩिऩैविलित्यादियाल्। तऩ्ऩिऩैविल् - तऩ्ऩुडैय सङ्गल्बत्तिल्, विलक्किऩ्ऱि - तडङ्गलऩ्ऱिक्के, अप्रतिहतसङ्कल्पऩा यॆऩ्ऱबडि। तऩ्ऩै नण्णार् - तऩ्ऩैक् किट्टादवर्गळुडैय, निऩै वऩैत्तुम् - सांसारिकभोगविषयमाऩ सङ्गल्बङ्गळैयॆल्लाम्, ताऩ् विळैत्तुम् - ताऩे उण्डुबण्णियुम्, विलक्कु नादऩ् - विलक्कुमवऩाऩ स्वामी, इप्पवत्तिल् - इन्द संसारत्तिल्, ऎऩ्ऩिऩैवै – ऎऩ्ऩुडैय सङ्गल्बत्तै, संसारविषयमाऩ ऎऩ्ऩुडैय आसैयै ऎऩ्ऱबडि। इऩ्ऱु - इप्पॊऴुदु, यादृच्छिकसुकृतादिमूलमाग उपायेच्छै पिऱन्द इप्पॊऴुदु ऎऩ्ऱबडि। माऱ्ऱि - पोक्कडित्तु, इणै - सेर्न्ददाऩ, अडि - तिरुवडिगळुडैय कीऴ् - अधः प्रदेशत्तिले, अडैक्कलमॆऩ्ऱु - रक्ष्यवस्तुवॆऩ्ऱु, ऎऩ्ऩै वैत्तु - रक्ष्यतया निवेशिप्पित्तु ऎऩ्ऱबडि। मुऩ्ऩिऩैवाल् - मुऩ्बु ऎऩक्कुण्डायिरुन्द अज्ञान-भ्रान्त्यादिगळाले, याऩ् मुयऩ्ऱ - नाऩ् मुयऱ्सियोडु सॆय्द, विऩैयाल् - पाबत्ताल्, वन्द - उण्डाऩ, मुऩिवु - निग्रहसङ्कल्पत्तै, अयर्न्दु - तविर्न्दु, विट्टु विट्टु ऎऩ्ऱबडि। मुत्ति तर - मोक्षत्तैक् कॊडुप्पदऱ्काग, मुऩ्ऩे तोऩ्ऱि - विभवादिरूपत्तोडु ऎऩक्कु ऎदिरे वन्दु निऩ्ऱु। नऩ्ऩिऩैवाल् - नल्ल ऎण्णत्तोडु, नामिसैयुम् कालम् - नाम् मोक्षत्तै विरुम्बुम् कालम्, इऩ्ऱो - इऩ्ऱैय तिऩमो, नाळैयो - नाळैय तिऩमो, इदु देहावसानादिगळिलेयो ऎऩ्बदऱ्कुम् उबलक्षणम्। ऎऩ्ऱु नगैसॆय्गिऩ्ऱाऩे - मन्दहासम् सॆय्दु निऱ्किऩ्ऱाऩे। इवऩ् सॆय्द कुऱ्ऱङ्गळैयॆल्लाम् पॊऱुत्तु इवऩुक्कु मोक्षम् कॊडुप्पदाग नाम् सिद्धमाग वन्दु विट्टोम्। इवऩ् नल्ल ऎण्णत्तोडु इन्द मोक्षत्तै अभ्युपगमम् पण्णुम् कालम् इऩ्ऱैय तिऩमो, नाळैय तिऩमो अल्लदु देहावसानत्तिलो ऎऩ्ऱु मन्दहासंसॆय्गिऱाऩ् ऎऩ्ऱबडि। इदु मोचयामि ऎऩ्ऱु सॊल्लामल् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु लृट्प्रयोगत् ताले उत्प्रेक्षिक्कप्पडुगिऱदु, इन्द भावत्तै मोक्षयिष्यामिक्कु “उऩक्किष्टमाऩ पोदु मुक्तऩाक्कुवेऩ्” ऎऩ्गिऱ व्याख्यानत्ताल् वॆळियिट्टार्।

उऩक्किष्टमाऩबोदु इति । इदऩाल् प्रारब्धावसानत्तिलेये मोक्षत्तैप् पॆऱुगिऱ भक्तऩैक्काट्टिलुम् इष्टमुळ्ळबोदु मोक्षम् पॆऱुगिऱ प्रपन्नऩुक्कु वासि सॊल्लप्पट्टदु। ‘‘पद्मपत्रशतेनापि न क्षमामि वसुन्धरे’’, ‘‘उपचार शतेनापि न क्षमामि वसुन्धरे’’ इत्यादि वचनकळिल् सिल पाबङ्गळै क्षमिक्किऱेऩल्लेऩ् ऎऩ्ऱु भगवाऩे सॊल्लियिरुक्क इङ्गु अवऩे सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् वचनद्वयत्तिऱ्कु विरोधम् वारादो? आगैयाल् इदु प्रपत्तियिऩ् उपच्छन्दनमाग अदावदु प्रीतिजननार्थमागच् चॊऩ्ऩदु ऎऩ्ऱु कॊळ्ळवेण्डामो? ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु विषयभेदमिरुप्पदाल् विरोधमिल्लैयॆऩ्गिऱार् सिल पापङ्गळै इत्यादियाल्। इदु - सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्गिऱ वचनम् भिन्नविषयत्वत्तै उपपादिक्किऱार् न क्षमामि ऎऩ्ऱदु इत्यादिना । पोलियाऩ - अल्पप्रभावमाऩ, इङ्गु – चरमश्लोकत्तिल्, सर्वपाप प्रायश्चित्तमागयिरुप्प तॊरु उपायविशेषत्ताले इति । इदऩाल् प्रपत्ति रूपोपायविशेषत्तिऱ्कु सर्वपापप्रायश्चित्तत्वरूपमाऩ महाप्रभावम् सॊल्लप्पट्टदु। एतेन महाप्रभाववत्ताऩ प्रपत्तियिऩाले सर्वपापविमोक्षणमुम्, अल्पप्रभाववत्ताऩ पद्मपत्रार्चनादिगळुक्कु कतिपयपापनिवर्तकत्वाभावमुम् विरुद्धमऩ्ऱागैयाले सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱदु स्तुतिरूपमाय् प्रपत्तिक्कु उपच्छन्दनमागादु ऎऩ्ऱु सूचितमायिऱ्ऱु। इन्द शरणागतिरूपोपायविशेषत्ताले सर्वपापङ्गळैयुम् क्षमिप्पऩ् ऎऩ्बदऱ्कु ज्ञापकमुण्डो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् यदि वा रावणः स्वयमिति । रावणऩाऩालुम् शरणागतऩाग वन्दाल् अवऩै विडमाट्टेऩ् ऎऩ्गैयाल् शरणागतियाले सर्वपापत्तैयुम् क्षमिप्पऩॆऩ्ऱु ज्ञापितमागिऱदु। इऩि वचनङ् गळॆल्लाम् भिन्न भिन्नविषयङ्गळाग व्यवस्थितङ्गळागैयाल् सर्वपापेभ्यः ऎऩ्ऱदु उपच्छन्दनमागादॆऩ्ऱु मुडिक्किऱार् इप्पडि इत्यादियाल्। अन्यथा ‘‘सर्वे पाप्मानः प्रदूयन्ते’’ ऎऩ्बदुम् भक्तिक्कु उपच्छन्दनरूपमाय् मुडियुमागैयाले सर्वपापनिवृत्त्यर्थमाग भक्तिप्रपत्तिविधायकशास्त्रङ्गळॆल्लाम् वास्तविकमऩ्ऱिक्के व्याकूलङ्गळामॆऩ्गिऱार् इङ्ङऩल्लादबोदु इति । सिद्धान्तत्तिल् जीवऩुडैय विपरीतानुष्ठानत्ताले उण्डाऩ भगवदप्रीतिरूपनिग्रहसङ्कल्पमऩ्ऱो पापशब्द वाच्यम्? अदु जीवगतमल्लामैयाले त्वा पापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमो? जीवऩुडैय विपरीतानुष्ठानरूपक्रियै पाबमॆऩ्ऱालुम् अदु क्षणभङ्गुरमागैयाले मोचनीयमागादो ऎऩ्ऩिल्, सर्वपापमोक्षणशब्दत्तिऱ्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् इङ्गु पापङ्गळिऩिऩ्ऱुम् विडुविक्कैयावदु इति । निग्रहाभिप्रायत्तै ईश्वरऩ् ताऩ् विडुगैयिति । यद्यपि जीवर्गळुडैय विपरीतानुष्ठानत्ताले उण्डाऩ ईश्वरऩुडैय निग्रहाभिप्रायमे पापशब्दवाच्यमागैयाले अदु अपृथक्सिद्धिरूपसम्बन्धत्ताले ईश्वरऩिडत्तिले इरुक्कुम्। आऩालुम् अदु विपरीतानुष्ठानम् सॆय्गिऱ जीवर्गळिडत्तिलुम् विषयतासम्बन्धत्ताले इरुक्कुमागैयाले अदै जीवर्गळुडैय पाबमागच् चॊल्लुगिऱदु। इन्द जीवविषयकमाऩ निग्रहाभिप्रायत्तै ईश्वरऩ् विट्टुविट्टाल् अव्वभिप्रायम् विषयतासम्बन्धत्ताले जीवर्गळिडत्तिल् निऩ्ऱुम् निवृत्तमागुमागैयाल् जीवऩै पाबत्तिऩिऩ्ऱुम् विडुविक्किऱेऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्वदु सङ्गतमागुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि निग्रहम् निवृत्तमाऩालुम् अविद्यादिगळ् बन्धकङ्गळागादो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इन् निग्रहनिवृत्तियाले इति । कारणाभावात् कार्याभावः ऎऩ्ऱु अभिप्रायम्। ईश्वरऩुडैय निग्रहनिवृत्तियावदु, ‘‘मत्प्रसादात्’’ ऎऩ्गिऱ अभिप्रायविशेषमिति । निग्रहमॆऩ्बदु जीवऩुडैय विपरीतानुष्ठानत्ताले उण्डाऩ दण्डऩैक्कु हेतुवाऩ सङ्कल्परूपमाऩ कलक्कम्। अदिऩ् निवृत्तियावदु इन्द उबायत्तै इवऩ् अनुष्ठित्तबडियाल् इवऩै इऩि दण्डिक्किऱदिल्लै ऎऩ्गिऱ प्रसादरूपमाऩअभिप्रायविशेषम् ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

अविद्यानिवृत्तिस्वरूपत्तैक् काट्टुगिऱार् जीवऩुक्कविद्यादिगळुडैय निवृत्तियावदु ज्ञानविकासादिगळिति । अविद्यादीत्यत्रादिपदेन वासनारुचिप्रकृतिसम्बन्धपरिग्रहः । ज्ञानविकासादिगळ् इत्यत्रादि शब्दत्ताले देशविशेषप्राप्त्यादिसङ्ग्रहः । सर्वपापविमोचनक्रमत्तै प्रश्नपूर्वकमाग वरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऩुक्किप्पडि ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। पाबङ्गळ् उपायविरोधिकळॆऩ्ऱुम् प्राप्तिविरोधिकळॆऩ्ऱुम् इरण्डु विधङ्गळाग इरुक्कुम्। अदिल् उपायविरोधिपापङ्गळ् उपायनाश्यमल्लामैयाले हेत्वन्तरङ्गळालेये कऴियवेण्डु मॆऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले अरुळिच्चॆय्गिऱार् मुऩ्बे स्वहेतुक्कळाले कऴिन्दालिति । स्वहेतुक्कळाले - यादृच्छिकसुकृतादिपूर्वकमाऩ आचार्यप्राप्त्युपदेशादिगळाले, कऴिन्दमै उपायोत्पत्तियाले अनुमेयम्। इङ्गु उपायोत्तरकालिकमाऩ पापमोचनक्रममे मोक्षयिष्यामि ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् निरूपणीयमायिरुक्क उपायविरोधिपापनिवृत्तिकथनम् प्रसङ्गात् सङ्गतम्। उपायोत्तरकालिक पापनिवृत्तिक्रमत्तै तत्तत्पापङ्गळिऩ् स्वरूप कथनपूर्वकमाग ‘‘प्रारब्धेतरपूर्वपापमखिल’’ मॆऩ्गिऱ श्लोकोक्तरीत्या उपपादिक्किऱार् प्रारब्धेतरङ्गळायिति । तत्तत्पापङ्गळिऩ् स्वरूपकथनत्तालेये अदिऩ् विभागमुम् ज्ञातप्रायमिऱे। प्रारब्धेतरङ्गळ् फलप्रदानम् पण्ण आरम्बियाद सञ्चितकर्मङ्गळ्। ‘‘प्रामादिकञ्चोत्तर’’ मॆऩ्बदै विवरिक्किऱार् बुद्धिपूर्वमल्लादवैयुम् देशकालवैगुण्यादिगळाल् वरुमवैयुमिति । वैगुण्यादिगळाल् ऎऩ्गिऱविडत्तिल् आदिशब्दत्ताल् अवस्थावैगुण्यादिगळुक्कु ग्रहणम्। इदऩाल् बुद्धिपूर्वकमाग देशकालावस्थावैगुण्यत्ताले वरुम् पाबङ्गळुम् प्रामादिकतुल्यङ्गळागैयाले लेपियादु ऎऩ्ऱु ज्ञापितम्। रोगाद्यापद्दशैयिल् बुद्धिपूर्वकमागप्पण्णिऩ पाबम् लेपियादॆऩ्ऱु सॊल्लि, अन्दप् पाबत्तैये अनापद्दशैयिल् बुद्धिपूर्वकमागच्चॆय्दाल् प्रायश्चित्तत्तालेयादल्, शिक्षाविशेषत्तालेयादल् कऴिक्कवेणुमॆऩ्गिऱार् अनापत्तिलित्यादिना । स्वाधिकारानुगुणप्रायश्चित्तविशेषत्तालेयादल् ऎऩ्बदु मृदुप्रकृतिविषयम्। शिक्षार्थमाऩ लघुफलविशेषत्ताले यादल् ऎऩ्बदु कठिनचेतस्सुक्कळ् विषयम्। अभ्युपगतप्रारब्धांशम् अनुभवत्तालुम् प्रायश्चित्तविशेषत्तालुम् कऴियुमॆऩ्गिऱार् प्रपन्नऩुक्कु इति । प्रारब्धेतरपूर्वपापनाशमुम् प्रामादिकमाऩ उत्तराघाश्लेषमुम् भक्त प्रपन्नसाधारणम्; इन्द प्रारब्धांशनिवृत्ति प्रपन्नऩुक्के असाधारणमॆऩ्ऱु द्योतिप्पिक्कैक्काग प्रपन्नऩुक्कु ऎऩ्ऱदु। अवान्तरप्रायश्चित्तत्तालुम् - प्रायश्चित्तप्रपत्तियालुम्, अनभ्युपगतप्रारब्धखण्डमुम् न्यासरूपोपाय माहात्म्यत्ताले कऴिन्दु पोगुमॆऩ्गिऱार् मेलुळ्ळदुवुम् उपायमाहात्म्यत्ताले कऴियुमिति । इप्पडि पापांशत्तिऩ् निवृत्ति प्रकारत्तैच् चॊल्लि ‘‘इतरस्याप्येवमसंश्लेषः पाते तु’’ ऎऩ्गिऱ सूत्राभिप्रेतमाऩ पुण्यांशनिवृत्ति प्रकारत्तैक् काट्टुगिऱार् उभयभावनाक्रमत्ताले वन्द इति । ब्रह्मैव कुर्यां ऎऩ्गिऱ भावऩै ब्रह्मभावऩै। अदु सनकादिगळुक्कु उळ्ळदु कर्मैव कुर्यां ऎऩ्बदु कर्मभावऩै, इदु संसारिगळुक्कु उळ्ळदु। ब्रह्म च कुर्यां, कर्म च कुर्यां ऎऩ्बदु उभयभावऩै। इदु चतुर्मुखऩुक्कु उळ्ळदु। भक्तिप्रपत्तिनिष्ठर्गळुक्कुम् उभयभावऩै क्रमत्ताले सिल पुण्णियङ्गळ् सम्भविक्कुम्। अदु प्रतिबद्धफलमल्लाविडिल् फलप्रदानम् पण्णिये कऴियुम्। अप्पडिये उबासगऩुक्कु उपासनोपकारकमाऩ पूर्वोत्तरपुण्यङ्गळुम् तत्तत्फलङ्गळैक् कॊडुत्ते कऴियुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि विद्योपयुक्तङ्गळाऩ पूर्वोत्तरपुण्यङ्गळ् फलप्रदानत्ताले कऴियुमॆऩ्ऱु सॊल्लि, विद्यानुपयुक्तङ्गळाऩ प्रतिबद्धफलङ्गळाऩ पुण्यङ्गळुम् विद्योपयुक्तङ्गळिलुम् प्राचीनसुकृतविशेषत्तालेये विद्यानिष्पत्तौ तङ्गळुडैय फलत्तैक् कॊडुक्क अवसरम् पॆऱादवैयुम् अन्तिमकात्तिले कऴियुमॆऩ्गिऱार् विद्यैक्कु अनुपयुक्तेत्यादिना । इवैयॆल्लाम् ‘‘इतरस्याप्येवमसंश्लेषः पाते तु’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिले अभिप्रेतमॆऩ्गिऱार् इव्वर्थमिति । इप्पडि फलत्तैक् कॊडुक्क अवसरम् पॆऱाद पुण्यम् अन्तिमकालत्तिल् कऴियुमॆऩ्ऱाल् अनभिसंहितफलमाऩ नित्यनैमित्तिककर्मङ्गळुम् फलाभिसन्धियऩ्ऱिक्के लोकसङ्ग्रहार्थम् सॆय्युम् कर्मङ्गळुम् फलप्रदानावसरशून्यङ्गळागैयाले अन्तिमकालत्तिलेये कऴियुमॆऩ्ऱु सॊल्ल प्रसङ्गियादोवॆऩ्ऩ अवैगळ् भगवत्प्रीत्यैकफलङ्गळागैयाले तत्तदनुष्ठानोत्तरकालत्तिलेये दत्तफलङ्गळामॆऩ्गिऱार्भगवत्प्रीतिमात्रमे ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। इप्पडिच् चॆय्युम् कैङ्कर्यङ्गळिल् अनवधानत्ताले सात्त्विकत्यागरहितङ्गळागच् चिलदु सॆय्यप्पट्टाल् अदु ऎप्पडि, ऎप्पॊऴुदु निवर्तिक्कुम् - ऎऩ्ऩिल् उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऱ्ऱिलित्यादिना । मोक्षयिष्यामिक्कु विषयमामिति । अनवधानत्ताले अनुष्ठितङ्गळागैयाल् अश्लेषश्रुतिक्कु विषयमाय् मोक्षयिष्यामिक्कु विषयमाम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

मोक्षार्थप्रपत्त्युत्तरम् इतरफलङ्गळै उद्देशित्तुप् पण्णुम् प्रपदनत्तिऱ्कु निवृत्ति ऎप्पडि ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् फलान्तरार्थमागप् पण्णिऩ प्रपत्त्यन्तरङ्गळुम् दत्तफलङ्गळाय्प्पोमिति । ऒरु फलत्तै उद्देशित्तु प्रपत्तियैप् पण्णिऩ पिऱगु अदे फलत्तैयुत्तेसित्तु मऱुबडि प्रपत्ति पण्णलामो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् पूर्वप्रपत्तिक्कुक् कोलिऩ फलत्तैप्पऱ्ऱ इत्यादिना । कूडामैक्कु हेतुवैयरुळिच्चॆय्गिऱार् महाविश्वासत्तोडे कूड अनुष्ठित्त पूर्वप्रपत्तिप्रतिसन्धानत्ताले इति । मुऩ्बु अनुष्टित्त प्रपत्ति फलप्रदमागवे आगुमॆऩ्गिऱ विश्वासत्तोडु अनुष्ठितमॆऩ्ऱु प्रतिसन्धानमिरुन्दाल् ‘‘सकृदेव’’ ऎऩ्गिऱ शास्त्रविरोधत्ताले पुनःप्रपत्ति कूडादॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

पूर्वानुष्ठितप्रपत्तिक्कु प्रतिसन्धानमिरुक्कच् चॆय्दे पूर्वत्तिऱ्कु सहायमाग ऎण्णि प्रपदनान्तरानुष्ठानत्तिल् दोषमरुळिच्चॆय्गिऱार् अनेकप्रपत्तिकळ् कूड इति । उपायान्तरच्छायैयामिति । मोक्षार्थम् प्रपत्तियै यनुष्टित्तु तत्सहायार्थमाग उपायान्तरमाऩ भक्तियैयनुष्टित्ताल् अदु ऎप्पडि प्रायश्चित्तप्रपत्तियाले कऴियुमो, अप्पडिये पुनः प्रपदनानुष्ठानमुम् प्रायश्चित्तत्तालेये कऴियुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

अश्लेषविनाशशब्दङ्गळुक्कु अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् विद्यामाहात्म्यत्ताले ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। इवऱ्ऱुक्कुप् प्राप्तमाऩ फलाभिसन्धियै विडुगै इति । ऒरुवऩ् पाबङ्गळैच्चॆय्दाल् उडऩे भगवाऩ् इवऩुक्कु इन्द पाबत्तिऱ्काग एतादृशमाऩ फलत्तैत् तरक्कडवेऩ् ऎऩ्ऱु सङ्गल्बिक्किऱाऩ्। अन्द पापिष्ठऩे सुकृतवशत्ताल् प्रपन्नऩाय् विट्टाल् प्रपत्त्युत्तरकालम् अवऩ्विषयत्तिल् मुऩ्बु सङ्गल्बित्तबडि फलप्रदानाभिसन्धियैये विट्टुविडुगैये विनाशम् ऎऩ्ऱु करुत्तु।

अश्लेषमावदु इव्वाश्रितर् तिऱत्तिल् इक् कर्मफलप्रदानाभिसन्धि उदियातॊऴिगैयिति । भक्तिप्रपत्तिशून्यर्गळ् प्रामादिकमाय् पाबङ्गळ् सॆय्दाल् अवर्गळ् विषयत्तिल् इवऩ् सॆय्द इन्दप् पाबत्तिऱ्कु इन्द फलत्तैत् तरक्कडवेऩ् ऎऩ्ऱु फलप्रदानाभिसन्धि उण्डागुमो; भक्तप्रपन्नर्गळ् प्रामादिकमाग अन्दप् पाबत्तैये सॆय्दाल् अवर्गळ् विषयत्तिल् अन्द फलप्रदानाभिसन्धिये उण्डागामलिरुक्कै अश्लेषमॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि प्रपन्नऩुक्कु पूर्वोत्तरपुण्यपापङ्गळॆल्लाम् कऴिन्दुबोमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् ‘‘सुहृदस्साधुकृत्यां द्विषन्तः पापकृत्यां’’ ऎऩ्ऱु प्रपन्नऩुडैय सुहृत्तुक्कळुम् द्विषत्तुक्कळुम् अन्तिमकालत्तिल् कूऱिट्टुक्कॊळ्ळुवदागच् चॊल्लुम् पुण्यपापङ्गळ् ऎवै ऎऩ्ऱु प्रश्नम् पण्णि उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि सर्वकर्मङ्गळुम् कऴियानिऱ्क इति । अश्लेषविषयङ्गळ् - प्रामादिकङ्गळ्। विनाशविषयङ्गळ् - प्रारब्धेतरङ्गळाऩ सञ्चितङ्गळ्। कर्मान्तरप्रतिबद्धफलङ्गळुमिति । अप्रतिबद्धफलङ्गळागिल् फलप्रदानत्तालेये कऴिन्दु पोमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

ननु ‘‘तस्य पुत्रा दायमुपयन्ति सुहृदः साधुकृत्यां द्विषन्तः पापकृत्यां’’ ऎऩ्ऱु पुत्रादिगळिडत्तिले दायसङ्क्रमण कालत्तिल् (अन्तिमकालत्तिले) विद्यानिष्ठऩुडैय साधुकृत्यङ्गळ् सुहृत्तुक्कळिडत्तिलुम् पापकृत्यङ्गळ् द्विषत्तुक्कळिडत्तिलुम् सङ्क्रमिप्पदागच् चॊल्लियिरुप्पाऩेऩ्? विद्याधिगमकालत्तिलेये पुण्यपापङ्गळुक्कु सुहृद्द्विषत्सङ्क्रमणम् सॊल्ललागादो ऎऩ्ऱु प्रश्नम् पण्णिक्कॊण्डु विद्याधिगमकालत्तिलेये अप्पडि सङ्क्रमियातॊऴिन्ददऱ्कु प्रयोजनमरुळिच्चॆय्गिऱार् इवऱ्ऱै ईश्वरऩ् उपायारम्भत्तिले इत्यादिना । इवऱ्ऱै - अश्लेषविनाशविषयमाऩ पुण्य पापङ्गळै, मेल् विपरीतम् सॆय्यिल् सुकृतङ्गळै सङ्क्रमियादॊऴिगैक्कागवुमिति । विद्याधिगमकालत्तिलेये सुकृतसङ्क्रमणत्तै सुहृत्तु ऒप्पुक्कॊण्डाल् ऒरुवऩ् प्रपत्त्यनुष्ठानम् पण्णुम् कालत्तिल्मऱ्ऱॊरुवऩ् अवऩुक्कु सुहृत्ताग इरुक्कलाम्, पिऩ्बु अवऩे द्विषत्तागवुम् आगक्कूडुम्। अन्तिमकालत्तिल् द्विषत्तागप्पोऩ अवऩिडत्तिल् विद्याधिगमकालिकसौहार्दमात्रत्तैयिट्टु विद्यानिष्ठऩुडैय सुकृतसङ्क्रमणम् सॊल्लवेण्डिवरुम्। अदु दायसङ्क्रमणकालत्तिलेये सुकृतदुष्कृतसङ्क्रमणम् सॊल्लुगिऱ उपनिषदभिप्रायविरुद्धमागैयालुम् विद्याधिगमक्षणत्तिल् द्विषत्ताय् पिऩ्बु सुहृत्ताय्प्पोर्न्दवऩिडत्तिल् अन्तिमकालत्तिल् विद्यानिष्ठऩुडैय सुकृतसङ्क्रमणमिल्लामले पोगवेण्डिवरुमागैयालुम् पापसङ्क्रमणमे वरवेण्डुमागैयालुम् उचितमऩ्ऱॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

असल्बिळन्देऱिडा तॊऴिगिऱाऩिदि । असल् - असलिले, अन्यत्रविद्यानिष्ठऩैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्ट अवऩुडैय सुहृद्द्विषत्तुक्कळिडत्तिलेयॆऩ्ऱबडि। पिळन्दु - विद्यानिष्ठऩुडैय सुकृतदुष्कृतङ्गळै अवऩिडत्तिल् निऩ्ऱुम् पिळन्दु वॆळिप्पडुत्ति, एऱिडादॊऴिगिऱदु - आरोपियातॊऴिगिऱदु। इदऩाल् श्रुतियिलुळ्ळ सुहृद्द्विषच्छब्दङ्गळ् अन्तिमकालिकसुहृद्द्विषत्परङ्गळ् ऎऩ्ऱदायिऱ्ऱु। इप्पडि विद्यानिष्ठऩुडैय सुकृतदुष्कृतङ्गळ् सुहृद्द्विषत्तुक् कळिडत्तिल् सङ्क्रमिक्कुमॆऩ्ऱाल् विद्यानिष्ठऩुडैय विद्योत्पत्तेः पूर्वमनुष्ठितमाऩ स्वर्गाद्यर्थमाऩ सुकृतङ्गळुम् मुमुक्षुवाऩ अवऩुडैय सुहृत्तिऩिडत्तिल् सङ्क्रमिक्कुम्बडि नेरादो? अप्पडि नेरुवदु मुमुक्षुवाऩ सुहृत्तुक्कु अनिष्टमऩ्ऱो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वर्गाद्यर्थसुकृतमिति । मुमुक्षुवाऩ ऎऩ्ऱदाल् अमुमुक्षुविषयत्तिल् अदु बाधकमऩ्ऱॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। ननु पुण्यपापङ्गळ् क्रियारूपङ्गळागैयाले कर्ताविऩिडत्तिलेये इरुक्कुमत् तऩैबोक्कि वेऱॊरुत्तऩिडत्तिल् सङ्क्रमिक्कुमो? मेलुम् अदु क्षणभङ्गुरमऩ्ऱोवॆऩ्ऩिल्; उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् आरेऩुम् पण्णिऩ कर्मङ्गळिति । समानमाग इवऩुडैय शत्रुमित्रर्गळ् पक्कलिले निग्रहानुग्रहङ्गळुदिक्कैयिति । सिद्धान्तत्तिल् ऒरुवऩ् विपरीतानुष्ठानम् पण्णिऩाल् अवऩ् विषयत्तिल् अदिऩाल् उण्डागुम् भगवन्निग्रहमे पाबमॆऩ्ऱुम्, ऒरुवऩ् सदनुष्ठानम् पण्णिऩाल् अदिऩाल्अवऩ् विषयत्तिल् भगवाऩुक्कु उण्डागुम् अनुग्रहमे पुण्णियमॆऩ्ऱुम् अवैगळ् द्रव्यङ्गळॆऩ्ऱुम् विषयतासम्बन्धत्ताले तत्तत्कर्ताविऩिडत्तिलुण्डागुमॆऩ्ऱुम् यावत्फलप्रदानम् तत्तत्कर्ताक्कळिडत्तिलेये इरुप्पदॆऩ्ऱुम् ऒप्पुक्कॊळ्ळप्पट्टिरुक्किऱदु। तथाच विद्यानिष्ठर्गळ् पण्णिऩ सद्विपरीतानुष्ठानङ्गळाले अवर्गळ् विषयत्तिल् ऒरु विदमाऩ अनुग्रहमुम् निग्रहमुम् भगवाऩुक्कु उण्डायिरुक्किऱदु। अन्द विद्यानिष्ठऩुडैय अन्तिमकालत्तिल् अवऩुडैय सुहृत्तुक्कळिडत्तिलुम् द्विषत्तुक्कळिडत्तिलुम् अवऩ् सद्विपरीतानुष्ठानत्ताले वन्द निग्रहानुग्रहङ्गळुक्कुत् तुल्यमाऩ निग्रहानुग्रहङ्गळै भगवाऩ् विषयतासम्बन्धत्ताले उण्डाक्किविडुगिऱाऩ् ऎऩ्बदे सङ्क्रमणमागैयाले ऒरु विधमाऩ चोद्यत्तिऱ्कुम् अवकाशमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु ‘‘शास्त्रफलं प्रयोक्तरि’’ ऎऩ्गिऱ न्यायत्तुक्कु विपरीतमाय् ब्रह्मवित्तुक्कळ् विपरीताद्यनुष्ठानम् पण्णियिरुक्क तत्फलमाऩ भगवन्निग्रहम् तद्द्वेष्यादिगळिडत्तिल् उण्डागिऱदु ऎऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमो? अप्पडिच् चॊऩ्ऩाल् अकृताभ्यागम प्रसङ्गम् वारादो ऎऩ्ऱु शङ्गित्तु ब्रह्मवित्सुहृद्द्वेषिकळिडत्तिलुण्डागुम् अनुग्रहमुम् निग्रहमुम् ब्रह्मवित्तुक्कळुडैय सद्द्विपरीतानुष्ठानजन्य भगवन्निग्रहानुग्रहसमानमेयॊऴिय ब्रह्मवित्तुक्कळुडैय सद्द्विपरीतानुष्ठान जन्यमऩ्ऱागैयालुम्, अन्द समाननिग्रहानुग्रहङ्गळुम् मुमुक्षुक्कळ् विषयत्तिल् सुहृद्द्वेषिकळ् सॆय्द उपचारापचारफलङ्गळागैयालुम् ‘‘शास्त्रफलं प्रयोक्तरि’’ ऎऩ्गिऱ न्यायत्तुक्कु ऒरुविद विरोधमुमिल्लै, अकृताभ्यागमप्रसङ्गमुमिल्लैयॆऩ्ऱु परिहरिक्किऱार् आरेऩुमनुष्ठित्त कर्मङ्गळुक्कु ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। ब्रह्मविद्द्वेष्यादिगळ् विषयत्तिल् भगवाऩुक्कु वरुम् निग्रहानुग्रहङ्गळिल् ब्रह्मविद्द्वेष्यादिगळुडैय ब्रह्मविद्विषयकमाऩ उपचारापचारङ्गळे उपाधियॆऩ्बदै व्यतिरेकप्रदर्शनत्ताले दृढीकरिक्किऱार् आगैयालेयिऱे उदासीनर्बक्क लिति । ब्रह्मविद्द्वेषि पक्कल् विपरीतानुष्ठानत्ताले ब्रह्मविद्विषयत्तिल् उण्डाऩ निग्रहसदृशनिग्रहमुण्डाऩाल् अदै ब्रह्मवित्तिऩुडैय पापसङ्क्रमणमॆऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमोवॆऩ्ऩ अदु औपचारिकमॆऩ्गिऱार् फलसारूप्यमात्रत्ताले इति । इप्पडि ब्रह्मविद्विषयत्तिल् द्वेषसौहार्दरूपात्यल्पव्यापारत्तैप् पण्णिऩवऩ् विषयत्तिल् ब्रह्मवित्तुक्कळुडैय अनन्तमाय् महिष्ठमायुळ्ळ पुण्यपापवर्गत्तिऩ् फलत्तै भगवाऩ् कॊडुत्ताल् अदु अवऩुक्कुनैर्घृण्यापादकमागादो ऎऩ्ऩिल्; सङ्क्रमणश्रुतियाले ब्रह्मविद्विषयत्तिल् पण्णुम् स्वल्पमाऩ द्वेषसौहार्दमुम् ब्रह्मवित्पुण्यपापङ्गळैक् काट्टिलुम् तीव्रतममॆऩ्ऱु सूचिक्कप्पडुगैयाल् अन्द अल्पव्यापारत्तिऱ्कु प्रबल ब्रह्मवित्पुण्यपापत्तैक्कॊडुप्पदु नैर्घण्यापादकमागादॆऩ्गिऱवभिप्रायत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱार् इस् सुकृतदुष्कृतसङ्क्रान्ति सॊल्लुगिऱ इत्यादिना ।

इऩि ‘‘सुदुष्करेण शोचेत्’’ ऎऩ्गिऱ योजऩैयै अनुसरित्तु मुमुक्षुवुक्कु सर्वपापशब्दवाच्यङ्गळै प्रदर्शिप्पिक्किऱार् सुदुष्करेण शोचेद्यः ऎऩ्गिऱ श्लोकत्तिलित्यादिना । अधिकारियिऩुडैय अपेक्षैक्कीडाग इति । मोक्षत्तै उद्देशित्तु प्रपत्ति पण्णिऩाल् प्राप्तिविरोधिकळैयुम्, उपासनत्तै उद्देशित्तु प्रपत्तिपण्णिऩाल् उपायविरोधिकळैयुमॆऩ्ऱबडि। मुमुक्षुविषयत्तिल् प्राप्तिविरोध्यादिगळिऩ् स्वरूपत्तै अडैवे काट्टुगिऱार् इङ्गु प्राप्तिविरोधियावदु इत्यादिना । इङ्गु - पूर्वोक्तप्राप्तिविरोध्यादिगळिल्, अनुभविक्कक्कडवऩल्लऩिदि । भगवदनुभवमे प्राप्तियागैयाल् अनुभविक्कक्कडवऩल्लऩॆऩ्गिऱ सङ्कल्पम् प्राप्तिविरोधियागिऱदु। वशीकरिक्कक्कडवऩल्लऩिदि । उपायमे वशीकरणमागैयाले वशीकरिक्कक्कडवऩल्लऩॆऩ्गिऱ सङ्कल्पम् उपायविरोधियागिऱदु। इप्पडि शरणागतियाले सर्वनिग्रहङ्गळुम् निवृत्तमाऩाल् निग्रहकार्यमाऩ अचित्संसर्गत्तिऩ् निवृत्तिक्कुक् कारणान्तरमपेक्षितमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् मुमुक्षुवैप्पऱ्ऱ सर्वनिग्रहङ्गळुम् निवृत्तङ्गळाऩालिति । निग्रहनिवृत्तिरूपप्रसादत्ताले इति । यद्यपि भगवत्प्रसादम् अचित्संसर्गनिवृत्तिरूपमोक्षत्तिऱ्कुक् कारणम्, आऩालुम् भावान्तराभाववादिगळाऩ नमक्कु निग्रहनिवृत्तिये प्रसादमागैयाल् नडुविल् हेत्वन्तरम् अपेक्षितमऩ्ऱॆऩ्ऱु करुत्तु।

अचित्संसर्गरूपकारणम् निवृत्तमाऩाल्अचित्संसर्गकार्यङ्गळाऩ प्रतिकूलङ्गळ् कारणाभावन्यायत्ताले उण्डागादॆऩ्गिऱार् पिऩ्बु कारणाभावत्ताले कार्यमाऩ प्रतिकूलङ्गळ् ऒऩ्ऱुम् वारादु इति । इदु सूत्रकाररुक्कुम् अभिप्रेतमॆऩ्गिऱार् इदु इति । कीऴ्च्चॊऩ्ऩ निष्कर्षङ्गळॆल्लाम् सिलर्क्के ग्राह्यमा मॆऩ्गिऱार् इन्द निष्कर्षङ्गळॆल्लामिति । सिलरै विशेषिप्पिक्किऱार् भाष्यत्तिले इत्यादिना । सत्सम्प्रदायत्तोडु इति । गुरुपरम्परैयागक् केट्टु परिश्रमप्पडवेण्डुमेयॊऴिय केवलस्वबुद्धिपरिश्रममात्रम् पोरादॆऩ्गिऱदु। अदिल् सत्पदम् भाष्यकारेतरसम्प्रदायत्तै व्यवच्छेदिक्किऱदु। चिरशब्दम् अल्पकालपरिचयम् पोरादॆऩ्गिऱदु। प्राज्ञशब्दम् मन्दबुद्धिकळै व्यवच्छेदिक्किऱदु। महच्छब्दम् अदिलुम् विष्णुचित्तवरदाचार्यादिगळ् पोऩ्ऱवर्गळै ज्ञापिक्किऱदु। निलमायिरुक्कुम् - सम्यक् ग्राह्यङ्गळायिरुक्कुम्। इप्पडि ‘‘सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि’’ ऎऩ्ऱु अनिष्टनिवृत्तियैप् पण्णुवदागच् चॊऩ्ऩाऩेयॊऴिय इष्टत्तै प्रापिप्पदागच् चॊल्लविल्लैये ऎऩ्ऩ प्रतिबन्धकमाऩ सर्वपापनिवृत्तियैच् चॊऩ्ऩ मात्रत्ताले अदु वन्दवुडऩ् ताऩागवे वरुम् परिपूर्णब्रह्मानुभवादिरूपेष्टप्रापणमुम् सॊऩ्ऩ प्रायमॆऩ्ऱु सप्रमाणमुबबादिक्किऱार् इप्पडि सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु इत्यादिना । कार्यकारणरूपेति । अविद्याकर्मादिगळ् कार्यकारणरूपत्तालेयिऱॆ इरुप्पदु। ननु आत्मावुक्कु नित्यधर्मङ्गळाऩ अपहतपाप्मत्वादिगळुक्कऩ्ऱो सम्पद्याविर्भावः इत्यादिस्थलङ्गळिल् आविर्भावम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु? आत्मावुक्कु मुऩ्बु इल्लामल् मुक्तदशैयिलेये उण्डायिरुक्कुम् ब्रह्मानुभवरूपज्ञानविकासत्तै आविर्भूतमॆऩ्ऱुम् प्रकाश्यते ऎऩ्ऱुम् सॊल्लक्कूडुमोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् ज्ञानद्रव्यमुम् इत्यादियाल्। सर्वविषयकत्वरूपविकासस्य आगन्तुकत्वेऽपि ज्ञाननिष्ठतदनुगुणशक्तेः ज्ञानद्रव्यस्य च नित्यतया अङ्गुम् आविर्भाव शब्दम् मुख्यमागलामॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

ननु ज्ञानविकासस्वरूपयोग्यतारूपशक्तेः नित्यतया अङ्गुआविर्भावशब्दम् मुख्यमाऩालुम्, तादृशशक्तिप्रयुक्तसर्वविषयकत्वरूपज्ञानविकासत्तिलुम् दुःखनिवृत्त्यादिगळिलुम् आविर्भावशब्दम् मुख्यवृत्ततै ऎऩ्ऩ, अवैगळ् निवृत्तप्रतिबन्धस्वरूपोपाधिकळागैयालुम् अवैगळुक्कु मेले यावत्कालसत्वम् तोऱ्ऱुगैक्कागवुम् गौणमाग आविर्भावशब्दत्तै अवैगळिल् अभियुक्तर् प्रयोगित्तारॆऩ्गिऱार् सर्वविषयविकासमुमित्यादियाल्। ननु परिपूर्णब्रह्मानुभवत्तिल् उभयविभूतियुम् अनुकूलतया तोऩ्ऱुगिऱदॆऩ्ऱऩ्ऱो सिद्धान्तम्। अदिल् लीलाविभूतिपदार्थङ्गळॆल्लाम् अनुकूलङ्गळायुम् प्रतिकूलङ्गळायुम् कर्मत्ताले तोऩ्ऱियिरुक्क मुक्तदशैयिल् अवैगळिल् अनुकूलत्वमो अनुकूलत्वविषयकज्ञानमो उण्डाऩाल् अदिल् गौणमागवावदु आविर्भावशब्दप्रयोगत्तिऱ्कु उपाधियुण्डोवॆऩ्ऩ, परतन्त्रचेतनऩाऩ इवऩुक्कु कर्माोपाधिदशैयिल् लीलाविभूतिपदार्थङ्गळ् प्रतिकूलङ्गळाग भासित्तालुम् तन्निवृत्तौ अत्यन्तानुकूलतैये स्वतस्सिद्धमागैयाल् तादृशस्वतस्सिद्धानुकूलत्वमे आविर्भाव शब्दप्रयोगोपाधियागलामॆऩ्गिऱार् स्वरूपयोग्यत्वत्ताले कर्मोपाधिकमाग इति । मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु अनिष्टनिवर्तनम् सॊऩ्ऩदाले इष्टप्रापणमुम् सॊऩ्ऩदामॆऩ्बदै निगमिक्किऱार् आगैयाल् सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऩ इति । इप्पडि अप्रधानमाऩ अनिष्टनिवृत्तियै शब्दत्ताले व्यक्तमागच् चॊल्लि प्रधानमाऩ इष्टप्राप्तियै आर्थिकमागच् चॊल्ललामो ऎऩ्ऩ प्राप्यस्यैव प्रापकत्वम् सॊल्लुगिऱ एकशब्दत्ताले उपेयभूतऩाऩ ऎऩ्ऩैये उपायमागप् पऱ्ऱु ऎऩ्ऱु इष्टऩाऩ तऩ्ऩुडैय प्राप्तियैच् चॊल्लुगैसॊल्लुगैयाल् इन्द श्लोकत्तिल् अदुवुम् शब्दत्ताले सुव्यक्तमॆऩ्गिऱार् एकशब्दत्तिऱ्कु उपायफलैक्यम् पॊरुळाऩबोदु इति । सिलर् चरमश्लोकत्तिल् अनिष्टनिवृत्तिमात्रम् मोक्षयिष्यामियाले सॊल्लप्पडुवदाले मामेवैष्यसि ऎऩ्ऱु इष्टप्राप्तियैच् चॊल्लुगिऱ भक्तिविधायकमाऩ ‘‘मन्मना भव’’ ऎऩ्गिऱ पूर्वश्लोकत्तोडे साकाङ्क्षमाय्क्कॊण्डु अङ्गप्रपत्तिविधायकमॆऩ्ऱु सॊल्लुवर्गळ्। अदु इन्द चरमश्लोकमे मोक्षयिष्यामियाले आर्थिकमागवुम्, एकशब्दत्ताले शाब्दमागवुम् इष्टप्राप्तिप्रतिपादकमाय्क्कॊण्डु निराकाङ्क्षमागैयाले सङ्गतमागादॆऩ्गिऱार् आगैयाल् मामेवैष्यसि ऎऩ्ऱु इति । आऩबिऩ्बु इति । आर्थिकमायुम् शाब्दमायुम् इन्द चरमश्लोकत्तिलेये इष्टप्राप्ति सिद्धमाऩ पिऩ्बु ऎऩ्ऱबडि।

ननु सर्वपापनिवृत्ति वन्दाल् भगवत्प्राप्तिये उण्डागुमॆऩ्ऱु नियममुण्डागिलऩ्ऱो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱुसॊऩ्ऩदाल् भगवत्प्राप्तिरूपेष्टप्राप्तियुम् सॊऩ्ऩदागुम्। सर्वपापनिवृत्ति वन्दाल् स्वात्मानुभूतिरूपकैवल्यमुम् वरलामागैयाल् अन्द नियममिल्लैये। भगवत्प्राप्तिव्यतिरिक्तमाऩ स्वात्मानुभूतिरूपकैवल्यमुम् प्रमाणसम्प्रदायसिद्धमायऩ्ऱो इरुप्पदु ऎऩ्ऱु शङ्गिक्किऱार् सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱ इव्वळवालित्यादियाल्। भगवत्प्राप्तिव्यतिरिक्तमाग कैवल्यसिद्धियिल् सम्प्रदायत्तैक् काट्टुगिऱार् आळवन्दारुमित्यादिना । ऐश्वर्याक्षरेति । इदिल् भगवच्छरणार्थियैक् काट्टिलुम् अक्षरयाथात्म्यरूपकैवल्यार्थी पृथक्कागच् चॊल्लप्पट्टाऩिऱे। अक्षराध्वा – कैवल्यम्, इदिल् श्रीभाष्यकारसम्मतियैक् काट्टुगिऱार् गद्यत्तिलुमिति । अङ्गु साक्षात् ऎऩ्गिऱविडत्तिल् अक्षरशब्दमात्ममात्रानुभवपरम्। श्रीगीताभाष्यादिगळिलुमिति । ‘‘यस्स सर्वेषु भूतेषु नश्यत्सु न विनश्यति । अव्यक्तोऽक्षर इत्युक्त’’ इत्यादिश्लोकव्याख्यानत्तिल् प्रपञ्चितमॆऩ्ऱबडि। इङ्गु आदिशब्दत्ताल् ‘‘ऐश्वर्यमक्षरगतिं परमं पदं वा’’ऎऩ्गिऱ श्रीगुणरत्नकोशश्लोकसङ्ग्रहः । इन्द चोद्यम् समीचीनमऩ्ऱॆऩ्गिऱार् ऎऩ्बदु मन्दचोद्यमिति । मन्दतैयै उपपादिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादिना । सर्वपापनिवृत्ति वन्दाल् स्वतःप्राप्तमाऩ भगवत्प्राप्तिये नियमेन उण्डागुमेयॊऴिय भगवदनुभवरहितमाऩ आत्मप्राप्तिक्कु हेतु इल्लामैयाले सर्वपापनिवृत्ति वन्दाल् केवलात्मप्राप्तियुम् वरक्कूडुमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩदु मन्दमॆऩ्गिऱ अभिप्रायत्ताले यरुळिच्चॆय्गिऱार् सर्वपापङ्गळुङ्गऴिन्दालिति । इप्पडि सर्वपापनिवृत्ति वन्दाल् भगवत्प्राप्तियिल्लाद केवलात्मप्राप्ति वारादॆऩ्ऱाल् केवलात्मानुभवरूपकैवल्यदशैयिल् भगवत्प्राप्तिविरोधियाऩ सिल पापविशेषम् आत्मावुक्कु इरुप्पदाग ऒप्पुक्कॊळ्ळवेण्डि वारादो? अप्पडि कैवल्यदशैयिलुम् आत्मावुक्कु स्वल्पपापमुण्डॆऩ्ऱाल् अवऩ् केवलऩावऩो? पापसम्बन्धमे इल्लादवऩऩ्ऱो केवलऩ्; अवऩ् केवलऩागाविडिल् अवऩुडैय अनुभवम् योगव्युत्पत्तियाले कैवल्यशब्दवाच्यमागुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् आगैयाल् अव्ववस्थैयिलित्यादिना । आगैयाल् - सर्वपापनिवृत्ति युण्डाऩाल् भगवदनुभवरहितमाऩ स्वात्ममात्रानुभवम् घटियादागैयाल्, अव्ववस्थैयिल् - भगवदनुभवमिल्लाद आत्ममात्रानुभवरूपकैवल्यावस्थैयिल्, अव्ववस्थैयिल् कऴियाद पापविशेषत्तैक् काट्टुगिऱार् परिपूर्णभगवदनुभवत्तुक्कु प्रतिबन्धकमाऩ कर्ममिति । त्रयोऽप्येते – कर्मज्ञानभक्तिकळ्, अपिशब्दत्ताल् प्रपत्तिक्कुम् सङ्ग्रहम्। इप्पडि स्वल्पपापसहितमाऩ आत्मानुभवत्तिल् कैवल्यशब्दप्रयोगम् योगव्युत्पत्तियालऩ्ऱु; किन्तु परिभाषया ऎऩ्ऱु ऎण्णि परिभाषैयिल् निमित्तमरुळिच् चॆय्गिऱार् इव्वनुभवत्तै इत्यादिना । ‘‘यदा स केवलीभूत’’ इत्यादिगळिल् भगवत्प्राप्तियिल्सॊऩ्ऩ कैवल्यशब्दम् मुख्यवृत्तमागैयाले सर्वपापनिवृत्तियै ज्ञापिक्किऱदु ऎऩ्गिऱार् भगवत्प्राप्तियिल् कैवल्यशब्दमित्यादिना । इप्पडि स्वात्ममात्रानुभवत्तिल् कैवल्यशब्दत्तै निर्वहित् तालुम् अदिल् ‘‘स्वात्मानुभूतिरिति या किल मुक्तिरुक्ता’’ इत्यादिगळिऱ्सॊऩ्ऩ मुक्तिशब्दत्तिऱ्कु निर्वाहमुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् आत्ममात्रानुभवविषयमाग इत्यादिना । विगतेच्छाभयक्रोधो यस्सदा मुक्त एव सः इत्यादिगळिऱ्पोले निर्वाह्यमिति । तथाच अन्द श्लोकत्तिल् मुक्तशब्दम् सिल पापनिवृत्तिमात्रत्तैक् कॊण्डु निर्व्यढमाऩाप्पोले आऴ्वाऩुडैय श्लोकत्तिल् आत्मानुभवमात्रत्तिले मुक्तिशब्दत्तैयुम् निर्वहिक्कलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

आत्मानुभूतिमात्रत्तिल् मुक्तिशब्दम् पोले मोक्षशब्दमुम् देवतैकळुडैय अमरत्वम्बोले आपेक्षिकमाग निर्वाह्यमॆऩ्गिऱार् जरामरणमोक्षाय ऎऩ्ऱदुवुमिति । इप्पडि मोक्षादिशब्दमापेक्षिकमॆऩ्ऱाल् शब्दस्वारस्यभङ्गमऩ्ऱो वॆऩ्ऩ निर्वाहान्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् क्रमेण मुक्तिपर्यन्तमाम् विषयत्तैप् पऱ्ऱच् चॊल्लुगिऱदागवुमामिति । केवलर् द्विविधर्; पुनस्संसृतिभागिकळॆऩ्ऱुम्, क्रमेणात्यन्तिकमोक्षभागिकळॆऩ्ऱुम्। अदिल् पुनस्संसृतिभागिकळ्विषयत्तिल् जरामोक्षादिशब्दङ्गळ् गौणतया निर्वाह्यङ्गळाऩालुम् क्रमेण मोक्षभागिकळ् विषयत्तिल् मुख्यङ् गळागवे आगलामॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि सर्वपापक्षयमिल्लाद आत्मानुभूतिरूपकैवल्यत्तिल् मुक्तिमोक्षादिशब्दङ्गळ् गौणङ्गळॆऩ्ऱाल् ‘‘मोक्षं सालोक्य सारूप्य’’ मित्यादिवचनङ्गळिल् प्रयुक्तमाऩ सर्वपापक्षयमिल्लाद सालोक्य सारूप्यादिगळिल् मोक्षशब्दमुम् गौणनिर्वाह्यमागादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि विभवव्यूहेति । विभवङ्गळ् रामकृष्णाद्यवतारङ्गळ्। व्यूहङ्गळ् वासुदेवसङ्कर्षणादिगळ्। तेषां सालोक्यम्। आदिशब्दत्ताले सामीप्यत्तिऱ्कु सङ्ग्रहः । इप्पडि सालोक्यादिगळ् गौणमोक्षङ्गळाऩाल् मुख्यमाऩ मोक्षम् ऎदु ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार्लोकेषु विष्णोरित्यादि । स तु मोक्ष उक्त इति । स एव मुख्यमोक्ष इत्युक्त इत्यर्थः । इदऩाल् कैवल्यत्तिल् भगवत्सायुज्यमिल्लामैयाले अङ्गु मोक्षादिशब्दम् गौणमॆऩ्ऱु निष्कर्षिक्कप्पट्टदु। ननु सिद्धान्तत्तिल् सायुज्यशब्दम् सयुजो भावः ऎऩ्गिऱ व्युत्पत्तियाले समानभोगवत्वत्तैच् चॊल्लुगिऱदऩ्ऱो? अदु सालोक्यादिसहपाठत्ताले विष्णुलोकादिगळिलुम् वरलामो वॆऩ्ऩ? मुख्यमोक्षरूपमाऩ सायुज्यत्तै निष्कर्षित्तुक् काट्टुगिऱार् इदिऱ् सॊऩ्ऩ सायुज्यम् परमपदत्तिऱ् सॆऩ्ऱवऩुडैय इति । परमपदत्तिलित्यनेन विष्णुलोकादिगळिलुळ्ळ भोगसाम्यम् सायुज्यमऩ्ऱॆऩ्ऱदायिऱ्ऱु। केवलात्मानुभवम् अनित्यमॆऩ्ऩुमिडत्तिलुम् साक्षान्मोक्षमऩ्ऱॆऩ्ऩु मिडत्तिलुम् प्रमाणङ्गाट्टुगिऱार् केवलात्मानुभवमित्यादियाल्। तेषां –अवर्गळुडैय मध्यत्तिल्, एकान्तिनः – भगवाऩॊरुवऩुमे उपायमॆऩ्ऱुम् उपेयमॆऩ्ऱुम् निश्चयमुडैय ज्ञानिकळ्, इवर्गळुडैय श्रैष्ठ्यत्तै उपपादिक्किऱार् ते चैवानन्यदेवता इति । निराशीः कर्मकारिणां – प्रयोजनान्तरत्तिल् आसैयऩ्ऱिये कैङ्कर्यत्तैप् पण्णुमवर्गळुक्कु, शिष्टास्त्रयो भक्ताः - ज्ञानिव्यतिरिक्तर्गळाऩ आर्तजिज्ञास्वर्थार्थिकळाऩ भक्तर्गळ्, फलकामाः – नष्टनूतनद्रव्यकेवलात्मानुभवरूपफलङ्गळै यासैप्पट्टवर्गळ्, च्यवनधर्माण इति । च्यवनम् - नऴुवुदल्, धर्मम् - अधिकार्यपेक्षया धर्ममाऩ फलम्, च्यवनशीलङ्गळाऩ फलङ्गळैयुडैयवर् कळॆऩ्ऱबडि। प्रतिबुद्धस्तु – भगवाऩे उपायम् उपेयमॆऩ्गिऱ बुद्धियैयुडैय विलक्षणाधिकारिये, मोक्षभाक् – मुख्यमाऩ मोक्षत्तैप् पॆऱुमवऩ्, इदऩाल् जिज्ञासुविऩ् फलमाऩ कैवल्यम् मोक्षमऩ्ऱॆऩ्ऱु फलित्तदु। इन्द केवलर्गळिलेये सिलर् क्रमेण मोक्षभाक्कुगळाग आगलामॆऩ्बदिल् प्रमाणम् काट्टुगिऱार् मुच्येतार्त इति । आर्तः – नष्टद्रव्याभिलाषी, रोगात् – ऐश्वर्य ध्वंसरूपरोगत्तिल् निऩ्ऱुम्, मुच्येत । अप्पडिये जिज्ञासुः । भक्तिं लभते – भगवद्विषयकपरभक्तियैयडैवाऩ्, भक्तगतिं – भक्तर्गळुक्कु प्राप्यमाऩ मोक्षत्तैयडैवऩ्। इप्पडियागिल् नम्माऴ्वार् आत्मानुभवरूपकैवल्यत्तै ’’इऱुदिगूडा’’ ऎऩ्ऱु नाशमऱ्ऱदागच् चॊऩ्ऩदु। पॊरुन्दुमोवॆऩ्ऩ, नम्माऴ्वारे अन्द आत्मानुभवत्तै अस्थिरमॆऩ्ऱु तोऩ्ऱुम्बडि सॊल्लियिरुप्पदाल् नाशमिल्लैयॆऩ्ऱदुअन्यपरमॆऩ्ऱु समर्थिक्कप्पोगिऱवराय् कैवल्यत्तुक्कु अस्थिरत्वज्ञापकमाऩ पाट्टै मुदलिले यरुळिच्चॆय्गिऱार् मऩ्ऩुऱिल् ऎऩ्ऱु भगवदनुभवत्तै नित्यमॆऩ्गैयालुमिति । ’’सॆऱ्ऱदु मऩ्ऩुऱिल् अऱ्ऱिऱै पऱ्ऱे’’ ऎऩ्बदु पासुरम्। इदऱ्कु अर्थम्:- अदु - उऱ्ऱदु वीडुयिर् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ कैवल्यत्तै सॆऱ्ऱु - विट्टु, मऩ्ऩुऱिल् - स्थिरमाऩ भगवत्प्राप्तियै वेण्डिल्, अऱ्ऱु- कैङ्गर्यत्तिल् दृढाध्यवसायत्तोडु, इऱै - स्वामियाऩ भगवाऩैप् पऱ्ऱु - आश्रयि ऎऩ्गै। इङ्गु स्थिरमाऩ भगवत्प्राप्तियै वेण्डिऩायेयागिल् ऎऩ्गैयाल् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ कैवल्यम् अस्थिरमॆऩ्ऱु व्यवच्छेदकसामर्थ्यत्ताले सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱबडि। इप्पडि कीऴे नम्माऴ्वार् पासुरत्तिलेये कैवल्यत्तिऱ्कु अस्थिरत्वम् सॊल्लप्पट्टिरुप्पदाल् इदऱ्कनुगुणमागवे आऱाम् पत्तिल् ’’कुऱुगा नीळा’’ ऎऩ्गिऱ पाट्टिल् इऱुदि कूडा ऎऩ्ऱु कैवल्यत्तिऱ्कु नाशराहित्यम् सॊल्लियिरुप्पदु चातुर्मास्यफलत्तिऱ्कुच् चॊल्लि यिरुक्कुम् अक्षयत्वम्बोले चिरकालस्थायित्वाभिप्रायतया नेयमॆऩ्गिऱार् इदुक्कु इऱुदिगूडा इत्यादियाल्। ऎऩैयूऴि ऎऩ्गिऱ इति । इन्द पदम् ऎत्तऩैयो कालम् मुडिविल्लामैयैच् चॊल्लुगैयालुम् नित्यत्वत्तैच् चॊल्लादागैयालुम् इदऩालेये चिरकालस्थायित्वम् ज्ञापिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु स्वात्मानुभवस्थानम् परमपदमागिल् अदु नित्यमायिरुक्क स्वात्मानुभवरूपकैवल्यत्तिऱ्कु अनित्यत्वम् सॊल्लक् कूडुमोवॆऩ्ऩ केवलस्वात्मानुभवस्थानम् परमपदानन्तर्भूतस्थान विशेषमॆऩ्ऱु सप्रमाणम् काट्टुगिऱार् योगिनाममृतं स्थानमित्यादियाल्। इदु अमृतं स्थानमॆऩ्बदाल् परमपदमाऩा लोवॆऩ्ऩिल् अरुळिच्चॆय्गिऱार् इस् स्थानविशेषम् परमपदमऩ्ऱॆऩ्ऩुमिडमिति । इन्द प्रकरणत्तिल् सदा ब्रह्मध्यायिकळाऩ परमैगान्दिगळुक्कु ‘‘सदा पश्यन्ति सूरयः’’ ऎऩ्ऱु सूरिदृश्यमागच् चॊल्लप्पट्ट परमपदस्थानमॆऩ्ऱु पृथक्कागच् चॊल्लियिरुप्पदाल् इदु परमबदमागमाट्टादॆऩ्ऱु करुत्तु।

मेलुम् इप् प्रकरणत्तिल् ‘‘प्राजापत्यं ब्राह्मणानां’’ ऎऩ्ऱारम्बित्तु अर्वाचीनस्थानविशेषङ्गळैच् चॊल्लिक्कॊण्डु वरुगैयालुम्, इन्द श्लोकव्यख्यान श्रीविष्णुचित्तीयत्तिल् ‘‘योगिनामिति । आश्रमिष्वेव ये प्रतीकोपासकाः योगिनः तेषां, अमृतमिति । विष्णुपदाख्यं, ध्रुवादुपरिस्थानं, यतो गङ्गा प्रवहतीति वक्ष्यमाणं’’ ऎऩ्ऱु इन्द स्थानत्तै केवल जीवऩै स्वरूपत्तालेयो ब्रह्मदृष्टियालेयो उपासनंसॆय्गिऱ प्राणविद्यानिष्ठऩाऩ प्रतीकोपासकऩुक्कु स्थानमॆऩ्ऱुम्, इदु गङ्गै प्रवहिक्किऱ ध्रुवमण्डलत्तिऱ्कु मेलुळ्ळदॆऩ्ऱुम् सॊल्लियिरुप्पदालुम् परमबदमऩ्ऱॆऩ्ऱु कण्डु कॊळ्वदु। ननु ब्रह्मात्मकस्वात्मानुसन्धानरूपमाऩ पञ्चाग्निविद्यानिष्ठर्क्कु अन्तरायमाग वरुम् स्वात्मानुभवम् योगिना मॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩ इन्द स्थानत्तिलेये ऎऩ्ऱु सॊल्ल वेण्डावो? इदु अनित्यमॆऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् पञ्चाग्नि विद्यानिष्ठऩुक्कु वरुम् फलम् नित्यमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ सिद्धान्तम् अप्पोदु ऎप्पडि सङ्गतमामॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् पञ्चाग्निविद्यादिगळिल् सॊऩ्ऩ ब्रह्मात्मकस्वात्मानुसन्धानम् पण्णुवार्क्कु इत्यादियाल्। मधुविद्यान्यायत्ताले ब्रह्मप्राप्तिपर्यन्तमाय्विडुमिति । मधुविद्यानिष्ठऩुक्कु वस्वादिपद प्राप्तिरूपावान्तरफलम् अनित्यमाऩालुम् अनन्तरम् ‘‘अथ तत एत्यनैवोदेत नास्तमेत एकल एव मध्ये स्थाता’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ ब्रह्मप्राप्तिरूप नित्यफलसिद्धि उण्डागिऱाप्पोले पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩुक्कुम् अवान्तरमाग वरुम् स्वात्मानुभवस्थानमुम् स्वात्ममात्रानुभवमुम् अनित्यमाऩालुम् पञ्चाग्निविद्यैयिल् ‘‘अर्चिषमेव ते सर्वे गच्छन्ति, स एनान् ब्रह्म गमयति’’ ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ ब्रह्मप्राप्तिरूपनित्यफलम् सिद्धिक्कुमागैयाल् ऒरुविद असाङ्गत्यमुमिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि विष्णुपदाख्यकैवल्यस्थानत्तिल् स्वात्मानुभवत्तैप् पण्णुम् केवलर्गळिल् पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩाऩ केवलऩुक्कव्वनुभवम् मुक्तिपर्यन्तमामॆऩ्ऱाल् प्राणविद्यानिष्ठर्गळाय् स्वात्मानुभवम् पण्णुगिऱ केवलर्गळुक्कुम् अदु ब्रह्मप्राप्तिपर्यन्तमागादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रकृतिसंसृष्टमायादलित्यादिना । आत्मोपासनम् पण्णुमवर्गळ् ऐवर्। अदिल् स्वात्मविशेष्यकब्रह्मात्मकत्वप्रकारकोपासनम् पण्णुमवऩ् पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩ्। इन्द पञ्चाग्निविद्यैयिल् परिपूर्णमाऩब्रह्ममे स्वात्मावुक्कु प्रकारमागत् तोऩ्ऱुगैयाल् अन्द विद्यैयुम् ब्रह्मोपासनरूपमे। उक्तञ्च सारे । उभयेऽपि हि परिपूर्णब्रह्मोपासते मुखभेदेन इति । ब्रह्मविशेष्यकाहमर्थप्रकारकमाऩ ब्रह्माहमस्मि ऎऩ्ऱु उपासिक्कुम् ब्रह्मविद्यानिष्ठऩुक्कुम्, स्वात्मविशेष्यकब्रह्मप्रकारकमाऩ अहं ब्रह्मास्मि ऎऩ्ऱु उपासिक्कुम् पञ्चाग्निविद्या निष्ठऩुक्कुम् उपासनत्तिल् विशेष्यप्रकारमाऱाट्टमिरुन्दालुम् अव्विरुवर्गळुम् परिपूर्णब्रह्मत्तैये उपासिक्किऱार्गळ् ऎऩ्बदु अदिऩर्थम्। इत्थञ्च पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩुम् ब्रह्मोपासकऩागैयाले अवऩुक्कु स्वात्मानुभवरूप कैवल्यम् भगवदनुभवपर्यन्तमागलाम्। प्राणविद्यानिष्ठराऩ केवलर्गळ् प्रकृतिविशिष्टजीवऩै ब्रह्मदृष्टियिऩालेयो स्वरूपत्तालेयो उपासिप्पवर्गळ् ऎऩ्ऱु इरुवर्गळ्। अप्पडिये प्रकृतिवियुक्तजीवऩै ब्रह्मदृष्टियिऩालेयो स्वरूपत्तालेयो उपासिप्पवर्गळॆऩ्ऱु इरुवर्गळ्। इन्नाल्वर्गळुम् जीवमात्रोपासकर्गळे यॊऴिय ब्रह्मोपासकर्गळऩ्ऱु। इन्नाल्वर्गळुम् ब्रह्मत्तिऱ्कु प्रतीकमाऩ अदावदु अवयवमाऩ जीवमात्रोपासकर्गळागैयाल् नामाद्युपासकर्गळ् पोल् प्रतीकोपासकर्गळ्। आगैयाल् प्रतीकोपासकव्यतिरिक्तर्गळाऩ साक्षात्ब्रह्मोपासकर् कळैयुम् पञ्चाग्निविद्यानिष्ठर्गळैयुमे अर्चिरादिगणम् ब्रह्मत्तै नयिप्पिक्किऱदु ऎऩ्गिऱ ‘‘अप्रतीकालम्बनान्नयतीति बादरायणः’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्तिऩ्बडि इन्नाल्वर्गळुक्कुम् स्वात्मानुभवम् अर्चिरादिना ब्रह्मप्राप्ति पर्यन्तमाग मुडियादु ऎऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि जीवमात्रोपासकर्गळ् प्रतीकालम्बनर्गळागैयाल् अर्चिरादिगतियिल्लै यॆऩ्ऱु ‘‘अप्रतीकालम्बनान्नयतीति बादरायणः’’ ऎऩ्गिऱ सूत्रत्ताले साधित्तु, उपकोसलविद्यैयिल् वेद्यमाऩदु ब्रह्ममॆऩ्ऱु साधिप्पदऱ्कु अर्चिरादिगत्यभिधानत्तै लिङ्गमागच् चॊल्लियिरुप्पदाल् जीवोपासकऩुक्कुम् अर्चिरादिगति वरुमॆऩ्ऱाल् अन्द हेदु व्यभिचरितमाय् विडुमागैयालुम् केवलजीवोपासकर्गळुक्कु अर्चिरादिगतियिल्लैयॆऩ्ऱु सिद्धमायिऱ्ऱॆऩ्गिऱार् श्रुतोपनिषत्कगत्यभिधानाच्छेत्यादिना । इऩि सर्वपाप निवृत्ति वन्दाल् ब्रह्मप्राप्तिये वन्दु तीरुमे यॊऴिय कैवल्यम् वारादु। कैवल्यत्तिल् सर्वपापनिवृत्तियिल्लामैयाल् ऎऩ्ऱु प्रथमप्रकृतत्तैअन्वयव्यतिरेकङ्गळैक् काट्टि निगमिक्किऱार् आगैयाले ब्रह्मप्राप्तीत्यादिना । इप्पडि सर्वपापनिवृत्तियैच् चॊऩ्ऩदाले अदु परिपूर्णब्रह्मानुभवप्रतिबन्धकमाऩ पापत्तोडु कूडिय कैवल्यमागादागैयालुम् कीऴ्च्चॊऩ्ऩ अन्वयव्यतिरेकङ्गळालुम् पूर्वश्लोकत्तिल् मामेवैष्यसि ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ ब्रह्मप्राप्तिरूपमागवे मुडियुमॆऩ्गिऱार् इप्पडि यिङ्गु इत्यादियाल्। इङ्गु – चरमश्लोकत्तिल्,इङ्गु मामेवैष्यसि ऎऩ्ऱदु मुख्यमोक्षपरमॆऩ्गिऱार् मामेवैष्यसि ऎऩ्गिऱ प्राप्तियावदु परिपूर्णानुभवमिति । ब्रह्मम् विभुवागैयाले सर्वपापमुम् कऴिन्दवऩुक्कु इव्विडत्तिले परिपूर्णब्रह्मानुभवम् वरलागादो वॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् इप्परिपूर्णानुभवसिद्धिक्काग इति । अर्चिरादिना गमनमुम् देशविशेषप्राप्तियुम् परिपूर्णब्रह्मानुभवत्तिऱ्कुक् कारणमागैयाल् अव्विरण्डुमऩ्ऱिक्के सर्वपापनिवृत्ति वन्दालुम् इव्विडत्तिलेये परिपूर्णाब्रह्मानुभवसिद्धियुण्डागादॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि इव्विरण्डुम् उण्डाऩ पिऱगे परिपूर्णानुभवम् सिद्धिक्कुमॆऩ्बदऱ्कु नियामकमॆऩ्ऩॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इक् क्रमत्तिले इत्यादियाल्। इक् क्रमत्तिले - अर्चिरादिगतिदेशविशेषप्राप्तियागिऱ इक् क्रमत्ताले, तथाच तेऽर्चिषमभि सम्भवन्ति स एनान् ब्रह्मगमयति सर्वं ह पश्यः पश्यति मनसैतान् कामान् पश्यन् रमते स एते ब्रह्मलोके’’ इत्यादिशास्त्रङ्गळ् अर्चिरादिना देशविशेषत्तिल् ब्रह्मत्तै यडैन्दवऩुक्के परिपूर्णब्रह्मानुभवत्तैच् चॊल्लुगैयाल् तादृशशास्त्रत्ताले वेद्यमाऩ अर्चिरादियाले देशविशेषत्तैयडैन्दवऩुक्के नम्मुडैय परिपूर्णानुभवत्तैत् तरक्कडवोमॆऩ्गिऱ भगवत्सङ्कल्पमे इदिल् नियामकमागैयाल् ऒरुविद चोद्यत्तिऱ्कु मवकाशमिल्लै यॆऩ्ऱु करुत्तु।

इप्पडि अर्चिरादिना देशविशेषत्तै यडैन्दवऩुक्के परिपूर्णब्रह्मानुभवमॆऩ्ऱु सॊल्ललामो? शास्त्रत्ताले अऱियुम्बोदुम् योगत्ताले साक्षात्करिक्कुम्बोदुम् विभवलोकादिगळिल् अनुभविक्कुम्बोदुम् परिपूर्णब्रह्मानुभवमिल्लैयो? इल्लामैक्कुक् कारणम् ताऩुण्डो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इक् गतिविशेषत्तुक्कु मुऩ्बु इत्यादियाल्। आऩाल् गतिविशेषत्तिऱ्कु मुऩ्बु वरुम् ब्रह्मानुभवम् कीदृशमायिरुक्कुमॆऩ्ऩिल् अरुळिच्चॆय्गिऱार् सुकृताधीनमाय् कारणायत्तमाय् वरुगिऱदागैयाले परिमितमुमाय् विच्छेदवत्तुमायिरुक्कुमिति । इऩि मुक्तदशैयिल् ब्रह्मानुभवम् सङ्कोच विच्छेदत्तिऱ्कु कारणमिल्लामैयाल् परिपूर्णमागवे इरुक्कुमॆऩ्गिऱार् मुक्तदशैयिल् पिऱक्किऱ प्रकाशमिति । इप्पडि सर्वपापनिवृत्ति सॊऩ्ऩदाल् कीऴ् श्लोकत्तिल् मामेवैष्यसि ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ भगवत्प्राप्तिरूपपरिपूर्ण ब्रह्मानुभवम् सॊऩ्ऩदाग सिद्धित्तालुम् भगवत्कैङ्कर्यरूपपुरुषार्थसिद्धि सॊऩ्ऩदाग आगविल्लैये ऎऩ्ऩ? अदुवुम् अव्वनुभवजनितप्रीतिकारितया तत्परीवाहमागैयाले सॊऩ्ऩ प्रायमॆऩ्गिऱार् इव्वनुभवपरीवाहमायिति । इप्पडि परिपूर्णब्रह्मानुभवत्तैच् चॊल्ल तत्परीवाहमाग शेषि युगन्द कैङ्कर्यमुम् विवक्षितमागिऱाप्पोले अन्द कैङ्कर्यत्तिले वरुम् ‘‘पारमार्थिक’’ ऎऩ्गिऱ गद्यत्तिऱ् सॊऩ्ऩ फलपर्वभेदङ्गळुम् विवक्षितङ्गळामॆऩ्गिऱार् ‘‘पारमार्थिक’’ ऎऩ्गिऱ इत्यादियाल्। फलपर्वपरम्परैयावऩ:- ‘‘पारमार्थिकभगवच्चरणारविन्दयुगळैकान्तिकात्यन्तिकपरभक्त्यादिकृतत्व परिपूर्णत्व, अनवरतत्व, नित्यत्व, विशदतमत्व, अनन्यप्रयोजनत्व, अनवधिकातिशयप्रियत्व, विशिष्टभगवदनुभवजनितत्व, अनवधिकातिशयप्रीतिकारितत्व, अशेषावस्थोचितत्व, अशेषशेषतैकरतिरूपत्व, नित्यत्वविशिष्टकैङ्कर्यङ्गळ्। यथाप्रमाणमिति । गद्यभाष्योक्तप्रमाणानतिक्रमत्ताले यॆऩ्ऱबडि।
इप्पडि सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु अनिष्टनिवृत्तियैयुम् अदिऩालेये इष्टप्राप्तियैयुम् सॆय्वदागच् चॊऩ्ऩमात्तिरत्तिऩालेये ताऩागवे शोकम् पोगादो? मा शुचः ऎऩ्ऱुम् सॊल्लवेण्डुमो ऎऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इऩिमेल् मा शुचः ऎऩ्गिऱवित्ताले इति । कीऴरुळिच्चॆय्द अर्थत्तिल् - कीऴ्च् चॊल्लप्पट्टअनिष्टनिवृत्तीष्टप्राप्तिरूपमाऩ अर्थत्तिले, तीर्वु - मुडिवु, तथाच सर्वपापनिवृत्तियुम् भगवत्प्राप्तियुम् वन्दाल् नी शोकिक्कवेण्डियदिल्लै यॆऩ्ऱ मुडिवु प्रकाशितमागिऱदॆऩ्ऱुगरुत्तु। इप्पडि मा शुचः ऎऩ्बदु अनिष्टनिवृत्तीष्टप्राप्तिकथनत्ताले फलितमाऩ शोकाभावत्तै अनुवदिक्किऱदु ऎऩ्बदैक्काट्टिलुम् प्रपन्नऩ् प्रपत्त्युत्तरकालम् शोकित्ताल् तऩ् कार्यत्तिऱ्कुत् ताऩ् कडवऩाग आगुमागैयाल् अदु पापमाम्। आगैयाल् सिलर् मा शुचः ऎऩ्बदै विधिपरमाक्कि शोकियादे ऎऩ्ऱु सॊल्वदु स्वरसमॆऩ्बर्गळ्। अदु अवर्गळुडैय सम्प्रदायत्तिऱ्के विरुद्धमॆऩ्गिऱार् सिलर् मा शुचः ऎऩ्गिऱ विधियाले इत्यादिना । आऩालिदु व्यर्थानुवादमागादो वॆऩ्ऩिल्; इव्वनुवादत्तिऱ्कॆल्लाम् महाविश्वासदार्ढ्यापादनत्तिल् तात्पर्यमागैयाल् व्यर्थमऩ्ऱॆऩ्गिऱार् आगैयालिव्वुपायत्तिलिऴियुमवऩुक्कु इत्यादिना । शास्त्रारम्भत्तिलेये बन्धुवधम् वरप्पोगिऱदॆऩ्ऱु भयत्ताले अर्जुनऩुक्कु उण्डाऩ शोकम् ‘‘अशोच्यानन्वाोचस्त्वं’’, ‘‘क्लैब्यम्मास्म गमः पार्थ नैतत्त्वय्युपपद्यत’’ इत्यादिगळाले निषिद्धमा यिरुक्क, मऱुबडि शास्त्रावसानत्तिलुम् मा शुचः ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩाल् पुनरुक्तमागादो वॆऩ्ऩ? अन्द शोकमुम् मा शुचः ऎऩ्बदाल् निषेध्यमाऩ शोकमुम् वेऱुबट्टदागैयाल् पौनरुक्त्यम् वारादॆऩ्गिऱार् बन्धुनाशादय इत्यादिकारिकाद्वयेन । आदिशब्दत्ताले मध्यत्तिल् ‘‘मा शुचस्सम्पदन्दैवीमभिजातोऽसि पाण्डव’’ ऎऩ्ऱु निषिद्धमाऩ शोकत्तिऱ्कु हेतुभूतमाऩ आसुरप्रकृतित्वभ्रमत्तिऱ्कु सङ्ग्रहम्। इन्द चरमश्लोकत्तिल् निषिध्यमाऩ शोकम् पूर्वशोकङ्गळैक्काट्टिलुम् वेऱुबट्टदॆऩ्बदै कारणभेदङ्गळैक् काट्टि उपपादिक्किऱार् सुदुष्करत्वाद्धर्माणामिति । कर्मयोगज्ञानयोगभक्तियोगरूपङ्गळाऩ उपायङ्गळुडैय दुष्करतैयालुम् प्रतिबन्धकपापङ्गळुडैय आनन्त्यत्तालुम् फलविळम्बज्ञानत्तालुम् उण्डाऩ विलक्षणमाऩ शोकमाऩदु इन्द चरमश्लोकोपदेशसमयत्तिल् निषेधिक्कप्पडुगिऱदॆऩ्गै।

इप्पडि उपायदौष्कर्यादिगळालुण्डाऩ शोकम् इच् चरमश्लोकोपदेशत्ताले ऎप्पडि कऴियुमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळमॆऩ्ऩिल्; अत् तिरुवुळ्ळत्तै उपपादिक्किऱार् अभिमतफलत्तिऱ्कु इत्यादिना । दुष्करसाधनमुमऩ्ऱिक्के ऎऩ्ऱदु ‘‘सर्वधर्मान् परित्यज्य मामेकं शरणं व्रज’’ दुष्करमाऩ सर्वधर्मङ्गळैयुम् विट्टु उऩक्कु नादऩुमाय् तूदऩुमाय् परत्वसौलभ्यत् तोडे कूडिऩ ऎऩ्ऩैयॊरुवऩैयुमे शरणमडै ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩदाले उपायदौष्कर्यनिमित्तमाऩ शोकम् निवृत्तमामॆऩ्बदऱ्कु सूचकम्। सर्वविरोधिनिवर्तनक्षममायॆऩ्बदु सर्वपापेभ्यो मोक्षयिष्यामि – सर्वपापत्तिल् निऩ्ऱुम् विडुविक्किऱेऩ् ऎऩ्गैयाल् विरोध्यानन्त्यनिमित्तमाऩ शोकम् निवृत्तमामॆऩ्बदऱ्कु सूचकम्। फलविळम्बमुमऩ्ऱिक्के इति । अहमॆऩ्गिऱ इदु सर्वज्ञऩाय् सर्वशक्तियाय् अप्पोदे फलप्रदऩाऩ भगवाऩैच् चॊल्लुगैयाल् फलविळम्बज्ञाननिमित्तमाऩ शोकम् निवृत्तमामॆऩ्बदऱ्कु सूचकमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

धनादितुल्यऩाऩ इत्यादि । त्वा ऎऩ्बदु आश्रितकार्यत्तैत् तऩ् कार्यमागवुम् आश्रितफलत्तैत् तऩ् फलमागवुम् निऩैत्तिरुक्कुम् भगवाऩिडत्तिल् समर्पितभरऩाय् अतएवाचेतनधनादि तुल्यऩाऩ अर्जुनऩैच् चॊल्लुगैयाल् शोकिक्कप् प्राप्तिये यिल्लै यॆऩ्बदऱ्कु सूचकमॆऩ्ऱु तिरुवुळ्ळम्।

बन्धुनाशादयः ऎऩ्गिऱ इरण्डु कारिगैगळाले सङ्गृहीतङ्गळाऩ अर्थङ्गळै विस्तरित्तुक् काट्टुगिऱार् इङ्गु कऴिक्किऱ शोकमित्यादिना । इङ्गु कऴिक्कप्पडुम् शोकम् वेऱॆऩ्बदै तत्तत्प्रकरणानुगुण्यत्तैक् काट्टि उपपादिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादिना । दैवासुरसम्पत्तै विभजित्तुक् काट्टिऩवुडऩे ‘‘मा शुचस्सम्पदन्दैवीमभिजातोऽसि’’ ऎऩ्ऱु निषेधिक्कप्पट्ट शोकम्बन्धुवधादिनिमित्तमाऩ शोकत्तैक् काट्टिलुम् वेऱुबट्टदाय् तऩक्कु आसुरसम्पदत्वभ्रमजनितमॆऩ्ऱु ऎप्पडि कॊळ्ळवेण्डुमो अप्पडिये मुदलिल् ‘‘मन्मना भव’’ऎऩ्ऱु दुष्करोपायत्तै उबदेसित्तु अदऩाले अर्जुनऩुक्कु उण्डाऩ शोकत्तै इङ्गितङ्गळाल् कण्डु उडऩे सुगरोबायत्तै उबदेसित्तु निषेधिक्कप्पट्ट शोकम् उपायदौष्कर्यत्ताले वन्द शोकान्तरमॆऩ्ऱे कॊळ्ळवेण्डुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

तऩ्ऩळवैयुम् - तऩक्कुळ्ळ ज्ञानशक्त्यादिगळिऩ् मान्द्यत्तैयुम्, ऎङ्गे - ऎङ्ङऩे, अम्मुखत्ताले - सुकरोपायप्रदर्शनत्ताले, इदु मा शुचः ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ इदु। सुदुष्करोपायोपदेशत्ताले शोकित्त अर्जुनऩैक् कुऱित्ते सुकरोपायोपदेशरूपमाऩ इच् चरमश्लोकमवदरित्तदॆऩ्बदु आदिमुदल् इक् गीतैयिऩ् परामर्शत्ताले सिद्धमामॆऩ् किऱार् इब् भगवद्गीतैयिल् मुऱ्पड इत्यादिमहावाक्यत्ताले। मुऱ्पड - द्वितीयाद्ध्यायत्तिल्, प्रकृत्यात्मविवेकत्तैयुण्डाक्कि - शरीरत्तिऱ्कुम् आत्मावुक्कुम् वैलक्षण्यज्ञानत्तै युण्डाक्कि, पिऩ्बु - तृतीयाद्ध्यायम् मुदल् सपरिकरमाग उपदेशित्तु इति । अष्टादशाद्ध्यायान्तपर्यन्तमॆऩ्ऱु शेषम्। उऱावुदलैक् कण्डरुळियिरुक्कच्चॆय्दे – दैन्यत्तैप् पार्त्तिरुक्कच्चॆय्दे,इप्पडि सर्वज्ञऩाऩ भगवाऩ् अवऩ् दैन्यत्तैप् पार्त्तिरुन्दाल् उडऩे लघूपायबोधकमाऩ चरमश्लोकत्तै उपदेशियादे कालविळम्बम् सॆय्यलामो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् परीक्षाञ्च जगन्नाथ इति । प्रधानमागक् कणिसित्तु - प्रधानमाग ऎण्णि, एष पन्था विदर्भाणामिति । दमयन्तियैक् कुऱित्तु पिरियप्पोगिऱ नळऩुडैय वचनम्। इऩ्ऩमॊरुनिलै - इऩ्ऩमॊरु आवृत्ति, सप्रत्यभिज्ञमाम्बडि - पूर्वं नवमाद्ध्यायत्तिल् सॊऩ्ऩ भक्तियोगमे इदु ऎऩ्ऱु ज्ञत्यभिज्ञातमाम्बडि, लघुवाऩ मोक्षोपायत्तै - स्वतन्त्रप्रपत्तियै, कालक्षेपम् पण्णादे - नडुविल् अर्थवादरूपमाग तत्प्रशंसादिगळाले कालविळम्बम् सॆय्यादे, स्वविषयशरणागतियै - स्वविषयकमाऩ स्वतन्त्रप्रपत्तियै, मनोरथत्तिऱ्कुम् सारथियाय् - मऩस्सागिऱ रथत्तिऱ्कु सारथियाय्, मऩस्सुक्कुम् प्रवर्तकऩायॆऩ्ऱबडि। इदऩाल् भगवाऩे लघूपायानुष्ठानत्तिल् इवऩ् मऩत्तै प्रवर्तिप्पित्ताऩ् ऎऩ्ऱमै तोऱ्ऱुगिऱदु। इऩि प्रपन्नऩुक्कु इच्चरमश्लोकत्तिऩ् पूर्वार्धत्ताले निर्भरत्वमुम् उत्तरार्धत्ताले निर्भयत्वमुम् समुदितमाऩ इदिऩालेये निस्संशयत्वमुम् फलित्तदॆऩ्बदै सहेतुकमाग उपपादित्तुक्काट्टुगिऱार् उपायान्तररहितऩाऩवऩैक्कुऱित्तु ऎऩ्ऱु तुडङ्गि। अशक्तऩाऩवऩ् - अशक्तऩाऩ अधिकारी, इवऩ् भरसमर्पणम् पण्णिऩालुम् भरस्वीकारम् पण्णुगिऱवऩ् स्वातन्त्र्यमुम् दयैयुमिल्लादवऩागिल् इवऩुक्कु निर्भरत्वम् सिद्धिक्कुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् स्वतन्त्रकारुणिकऩाऩ इत्यादि । निर्भयत्वहेतुवाऩ मोक्षयिष्यामि ऎऩ्बदु पऴुदागामैक्काग सर्वशक्तियायित्यादिकथनम्। मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩवऩ् अशक्तऩायिरुन्दाल् सम्यक् भरस्वीकारम् सॆय्याविडिलुम् असत्यवादियायिरुन्दालुम् भरसमर्पणम् पण्णिऩवऩुक्कु भयम् तीरादिऱे। सॆम्मैयुडैय इति । सॆम्मै - आर्जवम्, ताम् पणित्त - तामे सॊऩ्ऩ, मॆय्म्मैप्पॆरु वार्त्तै - याथार्थ्यत्तै युडैय पॆरिय वार्त्तै, चरमश्लोकम्। इप्पडि उपदिष्टमाऩ चरमश्लोकत्तिऩ् श्रवणमात्रत्ताले उपायान्तरदौष्कर्यनिमित्तमाऩ शोकम् कऴियुमो? चरमश्लोकत्तिऱ्सॊऩ्ऩ उपायत्तै अनुष्ठित्तालल्लवो अदु कऴियुमॆऩ्ऩ वरुळिच् चॆय्गिऱार् आगैयालिङ्गु इत्यादिना । आगैयाल् - प्रकरण परामर्शत्ताले, कीऴ्च् चॊऩ्ऩ शोकङ्गळैक् काट्टिलुम् उपायदौष्कर्यनिमित्तमाऩ शोकनिषेधमे चरमश्लोकत्तिल् सिद्धिक्कैयालुम् अन्द शोकनिवर्तनोपयुक्तमाऩ निर्भरत्वादिगळ् फलिक्कैयालुम्। उपायविशेषश्रवणानुष्ठानङ्गळ् वन्दालिति । चरमश्लोकश्रवणम् उपायानुष्ठानान्तरमाग मुडिन्दाल् ऎऩ्ऱबडि। उपायानुबन्धियाग वरुम् शोकम् उपायदौष्कर्यनिमित्तशोकम्। फलानुबन्धियाय् वरुम्शोकम् स्वीकृतभरऩुडैय अशक्त्यादिप्रयुक्तमाऩ शोकम्। ननु चरमश्लोकावतारप्रकरणत्तैप् पार्त्ताल् उपायान्तरदौष्कर्यनिमित्तशोकमे प्रपत्तिक्कु अधिकारमॆऩ्ऱु तोऱ्ऱानिऱ्क जितन्तास्तोत्रत्तिलुम्, तिरुमङ्गैयाऴ्वार् नैमिशारण्य पासुरत्तिलुम् भीतिक्कु प्रपत्त्यधिकारत्वम् सॊऩ्ऩदऱ्कु भावमॆऩ्ऩॆऩ्ऱु शङ्गित्तु उत्तरमरुळिच्चॆय्गिऱार् इत्ताले शोकविशेषाविष्टऩित्यादियाल् पावीत्यादि । पावी - पापिष्ठऩे, सॆम्बिऩाल् निर्मितमाय् अग्नितप्तमाऩ स्त्रीप्रतिमैयै, तऴुवु - मुऩ्बु परदारत्तैत् तऴुविऩदुबोल् आलिङ्गनम् पण्णिक्कॊळ्, ऎऩ - ऎऩ्ऱु, मॊऴिवदऱ्कञ्जि - यम भटर् सॊल्लुवदऱ्कु भयन्दु, नम्बऩे - शरणागतऩै कैविडाऩॆऩ्ऱु विश्वसिक्कत्तक्किऩवऩे, उऩ् तिरुवडि यडैन्देऩ् - उऩ्ऩै शरणमाग अडैन्देऩ्। कीऴ् अभिमतमित्यादि । प्रपन्नऩुक्कु प्रपत्तियिल् इऴिवदऱ्कु मुऩ् अभिमतमाऩ भक्त्युपायत्तिऩ् दौष्कर्यनिमित्तमाग शोकमुम् पश्चाद्भावियाऩ फलविरोधिकळै निऩैत्तु भयमुम् वरुम्। इव्विरण्डुम् प्रायशः कूडवे यिरुक्कुमागैयाल् शोकम् सॊऩ्ऩविडत्तिल् भीतियुम्, भीतिसॊऩ्ऩ विडत्तिल् शोकमुम् अधिकारमाग सिद्धिक्कुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

उपायान्तरशक्तऩुक्कुम् इदु विघ्नबहुळमाय् बह्वायास साध्यमागैयाले ऎप्पडि सिद्धिक्कप्पोगिऱदॆऩ्गिऱ शोकमुम् भयमुम् वरुमागैयाल् इदै विशेषित्तु प्रपत्त्यधिकारमागच् चॊल्लक्कूडुमो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् अत्यन्ताकिञ्चनऩुक्कु इब् भयशोकङ्गळिरण्डुम् विञ्जियिरुक्कुमिति । यद्यपि भक्तऩुक्कु स्वल्पमाऩ शोकभीतिकळ् वरक्कूडुम्; उपायान्तराशक्तऩाऩ अत्यन्ताकिञ्चनऩुक्कु उपायान्तरमे तऩक्कु इल्लैयॆऩ्ऱु निश्चयमिरुप्पदाल् शोकभीतिकळ् अधिकमाग इरुक्कुमागैयाल् अधिकमाऩ शोकभीतिये अधिकारमागैयाल् अदै विशेषित्तु प्रपत्त्यधिकारमॆऩ्ऱु सॊल्ललामॆऩ्ऱु करुत्तु।

इङ्गुपूर्वार्धत्ताल् निर्भरत्वमुम् उत्तरार्धत्ताल् निर्भयत्वमुम् समुदितश्लोकत्ताल् निस्संशयत्वमुम् फलिक्कुमाप्पोले ‘‘मा शुचः’’ ऎऩ्बदाल् हृष्टमनस्कत्वमुम् फलिक्कुमॆऩ्गिऱार् आगैयाल् इङ्गु इत्यादिना । अधिकमाऩ भीतियुम् अधिकारमॆऩ्बदै तिरुच्चिऩ्ऩ मालैयिले सॊऩ्ऩोमॆऩ्गिऱार् इव्वदिशयितभयत्तै इत्यनेन । अञ्जिऩ नी - अत्यन्तम् भीतऩाऩ नी, ऎऩ्ऩैयडै - ऎऩ्ऩै शरणमागप् पऱ्ऱु। इप्पडि इवऩ् कृतकृत्यऩाय् निर्भरऩागिल् ‘‘तत्तु कर्म समाचरेत्’’ ऎऩ्ऱु इवऩुक्कु कर्तव्यतया विधिक्किऱ कर्मम् ऎदुवॆऩ्ऩ अदु कैङ्कर्यानुप्रविष्टमाऩ सदाचारविषयमाऩ साधुकर्म ऎऩ्गिऱार् इप्पडि इति । इप्पडि अदु कैङ्कर्यानुप्रविष्टसदाचारविषयमॆऩ्बदऱ्कु नियामकमुण्डोवॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् पूर्वापरग्रन्थङ्गळालुम् इश् श्लोकन् दऩ्ऩिल् ‘‘अक्रियावदनर्थाय’’ ऎऩ्गैयालुम् सिद्धमिति । ‘‘क्रियमाणं न कस्मैचित् यदर्थाय प्रकल्पते । अक्रियावदनर्थाय तत्तु कर्म समाचरेत्’’ ऎऩ्ऱिऱे लक्ष्मीतन्त्रश्लोकम्। इदिऩ् अर्थम्:- ऎन्दक् कर्ममाऩदु सॆय्यप्पट्टदाय्क्कॊण्डु फलत्तैक् कॊडुक्किऱदिल्लैयो, सॆय्याविट्टाल् अनर्थफलत्तैक् कॊडुक्कुमो, अदावदु अकरणे प्रत्यवायकरमागुमो, नित्यमाऩ अन्दक्कर्मत्तैये प्रपन्नऩ् कैङ्कर्यबुद्ध्या पण्णक्कडवऩ् ऎऩ्बदु। इप्पडि इवऩ् कैङ्गर्यमागवावदु सिल कर्मङ्गळैच् चॆय्यवेण्डुमॆऩ्ऱाल् इवऩ् हृष्टमनस्कऩाग आवऩो ऎऩ्ऩिल्; पल कारणङ्गळैक् काट्टि कैङ्कर्यकर्तावाय्क्कॊण्डे हृष्टमनावागक् कुऱैयिल्लैयॆऩ्गिऱार् आगैयाल् मेल् फलसिद्धियिलित्यादिना । इप्पडि प्रपन्नरॆल्लाम् हृष्टमनावागक् कुऱैयिल्लैयॆऩ्ऱु सॊल्ललामो? प्रपन्नरुक्कुम् निर्वेदम् नडैयाडक् काण्गिऱोमे; निर्वेदमिरुन्दाल् मनस्सु हृष्टमागादेयॆऩ्ऩिल्, इन्द निर्वेदम् विवेकियाऩ इवऩुक्कुवर्तमानशरीरविळम्बादिप्रयुक्तमागैयालुम्, हर्षम् फलमवश्यम्भावि ऎऩ्गिऱ निश्चयप्रयुक्तमागै यालुम् इरण्डुम् भिन्नविषयकङ्गळागैयाल् विवेकिक्कु निर्वेदमिरुन्दालुम् मनस्सु हृष्टमागवे इरुक्कुमॆऩ्गिऱार् इन्द हर्षमित्यादियाल्। मा शुचः ऎऩ्गिऱ इदु शोकसामान्यनिषेधपरमागैयाले शोचनीयमाऩ कर्मसामान्यमुम् मोचनीयमागत् तोऩ्ऱुगैयाल् ऒरुवऩुक्कु आर्त्त्यतिशयत्ताले वर्तमानशरीरसम्बन्धम् असह्यमागत् तोऩ्ऱि अदुवुम् कऴिय प्रपत्तिपण्णिऩाल् अप्पोदे मोक्षसिद्धियिल् संशययमिल्लैयॆऩ्गिऱार् मा शुचः ऎऩ्गिऱविदुवे इत्यादियाल्। ननु ’’मरणमाऩाल् वैगुन्दम् कॊडुक्कुम् पिराऩ्’’ ऎऩ्ऱु मेलुळ्ळवैयॆल्लाम् कऴित्तु शरीरावसानत्तिले मोक्षम् कॊडुप्पदागच् चॊल्लियिरुक्कुम् भगवाऩ् वर्तमानशरीरारम्भकप्रारब्धकर्मत्तैयुम् कऴिप्पऩो ऎऩ्ऩ? शरीरावसानत्तिल् मोक्षम् वेण्डुमॆऩ्ऱु कोलि प्रपत्ति पण्णिऩवऩ् विषयत्तिल् शरीरानन्तरभाविजन्मान्तरादिहेतुभूतप्रारब्धङ्गळैयॆल्लाम् कऴित्तु ऎप्पडि शरीरावसानत्तिलेये मोक्षम् कॊडुप्पऩो अप्पडिये इन्द शरीरत्तिलुळ्ळ आयुश्शेषमे अनिष्टमाय्क्कॊण्डु अदुवुम् कऴिय प्रपत्ति पण्णिऩाल् अवऩुडैय सङ्गल्बत्ताले अदुवुम् कऴियुमॆऩ्गिऱार् मरणमाऩालित्यादियाल्। ‘‘दृप्तानामपि जन्तूनां देहान्तरनिवारिणी’’ त्यादिवचनङ्गळ् आदिशब्दग्राह्यङ्गळ्। इप्पडि अपेक्षितकालत्तिलेये शरीरत्यागम् पण्णिऩाल् आत्महिंसनदोषम् प्रसङ्गियादो वॆऩ्ऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् प्रायश्चित्तविशेषेष्वित्यादिना । प्रायश्चित्तविशेषेषु – ‘‘यः कामतो नरः पापं महत्कुर्यात्कथञ्चन । न तस्य निष्कृतिर्दृष्टा भृग्वग्निपतनादृते ॥ अन्त्येन सह सम्पर्के भोजने मैथुने कृते । प्रविशेत्सम्प्रदीप्ताग्नौ मृत्युनाऽसौ विशुध्यति’’ ऎऩ्गिऱ भृगुपतनादिशरीरान्तप्रायश्चित्तविशेषङ्गळिल्, सर्वस्वारादिकेषु – सर्वस्वारमॆऩ्गिऱदु ऒरु यागविशेषम्, अदिल् अवभृथस्नानत्तिल् अग्नियिल् स्वशरीरत्यागम् सॊल्लप्पट्टिरुक्किऱदु। इदु ‘‘शुनकर्णस्तोमेन मरणकामो यजेत’’, ‘‘यः कामयेतानामयतः स्वर्गं लोकं यामीति । आत्मदक्षिणं वै सत्रं आत्मानमेव दक्षिणां नीत्वा सुवर्गं लोकं यन्ती’’ त्यादिवचनसिद्धम्। तथाऽऽर्तशरणागताविति । आर्तशरणागतिः, ‘‘विष्णोः कार्यं समुद्दिश्य देहत्यागो यदा कृतः । तदा वैकुण्ठमासाद्य मुक्तो भवति मानवः ॥ देवकार्यपरो भूत्वा स्वतनुं यः परित्यजेत् । स याति विष्णुसायुज्यमपि पातककृन्नरः ॥ आर्तानामाशु फलदा सकृदेव कृता ह्यसौ’’ इत्यादिषु उक्ता । दृप्तस्य तु इत्यादि । दृप्तऩावाऩ् ‘‘यस्य देहान्तरकृते शोको दृप्तस्स उच्यते’’ ऎऩ्गिऱबडि जन्मान्तरत्तिऱ्कु भयन्दु देहावसानत्तिल् मोक्षम् वेण्डुमॆऩ्ऱु प्रपत्तिपण्णिऩवऩ्। प्राणरक्षण शास्त्रार्थमावदु व्याधितऩायिरुक्किऱवऩुक्कु चिकित्सैयुम्, मरणप्रदमाऩ साहसकार्यत्तिल् निऩ्ऱुम् निवृत्तियुम्; अदऱ्कु लङ्घनमावदु व्याधितऩाय्क् कॊण्डे चिकित्सैयै सॆय्दुगॊळ्ळामलिरुक्कै; मरणप्रदमाऩ साहसकार्यत्तैच् चॆय्गै। प्राणरक्षणशास्त्रमावदु ‘‘सर्वत एवात्मानङ्गोपायेत्’’ ऎऩ्बदु। यथा शास्त्रमपराधनमिति । अतिलङ्घनत्तिऱ्कुम् अपराधत्वम् शास्त्रसिद्धमॆऩ्ऱबडि।

ननु ‘‘स्वर्गाद्यर्थं तपस्तप्त्वा सुमहत्पूर्णमानसः । तीर्थादिषु त्यजेद्देहन्नैवं कलियुगे भवेत्’’ ऎऩ्ऱु कलियुगत्तिल् तीर्थप्रवेशादिगळुक्कु निषेधमिरुक्किऱाप्पोले आर्तशरणागतिक्कुम् कलियुगत्तिल् निषेधमुण्डो वॆऩ्ऩ अप्पडियिल्लै यॆऩ्बदै सदृष्टान्तमाग वरुळिच्चॆय्गिऱार् योगिकळित्यादिना । तीर्थप्रवेशादिगळिऱ्पोले ऎऩ्बदु व्यतिरेकदृष्टान्तम्। तीर्थ प्रवेशादिगळ् ऎप्पडि कलियुगव्यतिरिक्तङ्गळिलेये सॆय्यवेण्डुमॆऩ्गिऱ नियमम् ‘‘नैवं कलियुगे भवेत्’’ ऎऩ्गिऱ निषेधवचनसिद्धमो तथा आर्तशरणागतियिल् युगनियममिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

ननु योगम् पोले प्रपत्तिसामान्यम् मोक्षसाधनमागैयाले आत्मरक्षणहेतुवाऩालुम् उत्तरक्षणत्तिले मरणहेतुवाऩ इव्वार्तप्रपत्ति आत्मरक्षणहेतुवागुमो ऎऩ्ऩवरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वार्तप्रपन्नऩे ऎल्लारिलुङ् गडुग आत्मरक्षणम् पण्णुगिऱवऩिदि । अनिष्टपरिहारमिऱे रक्षणम्। जीवनेच्छैयुळ्ळवऩुक्कु मरणमनिष्टमागैयाले रक्षणमागाविडिलुम् आर्तऩुक्कु देहसम्बन्धमनिष्टमागैयाले तत्परिहाररूपमाऩ मरणम् रक्षणमाग कुऱैयिल्लैयॆऩ्ऱु करुत्तु।

आर्तदृप्तशब्दङ्गळाल् आपाततः वरक्कूडिय अर्थान्तरभ्रमत्तै निवर्तिप्पित्तु अवैगळिऩ् यथावस्थितार्थत्तै यरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि आर्तऩ् दृप्तऩित्यादियाल्। जन्मान्तरादि मात्रमिति । इङ्गु मात्रशब्दत्ताले वर्तमानशरीरम् शोकनिमित्तमऩ्ऱॆऩ्ऱु सॊल्लप्पट्टदु। दृप्तशब्दत्तिऱ्कु आपाततः तोऩ्ऱुमर्थत्तै व्यावर्तिक्किऱार् अल्लदु उत्कृष्टजनावमानादीति । इश् शरीरत्तिल् - इश्शरीरस्थितिवेळैयिल्, उडलुमिति । देहत्तैयुम् देहत्तै आश्रयियित्तिरुक्कुम् प्राणऩैयुम्, मङ्ग - इप्पोदे नशिक्कुम्बडि, ऒट्टु - सॆय्यवेण्डुमॆऩ्गै। आर्तशब्दत्तिल् आपात प्रतीतार्थत्तै निवर्तिप्पिक्किऱार् अल्लदु आर्तो जिज्ञासुरिति । ‘‘आर्तो वा यदि वा दृप्तः परेषां शरणागतः । अरिः प्राणान् परित्यज्य रक्षितव्यःकृतात्मना’’ ऎऩ्गिऱ विडत्तिल् दृप्तपदत्तै गर्वितपरमागच् चॊल्लवेण्डुगैयाल् अवऩुक्कु रक्षितव्यत्वम् सॊऩ्ऩदु अतिवादमॆऩ्ऱु सिलर् सॊल्लविल्लैयो? अदुबोले दृप्तऩैक् कुऱित्तुम् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्बदुम् अतिवादमागादो ऎऩ्ऩिल्, ‘‘आर्तो वा यदि वा दृप्तः’’ ऎऩ्गिऱ वसनत्तिलुळ्ळ दृप्त शब्दत्तै गर्वितपरमाक्कि तद्रक्षणमतिवादमॆऩ्ऱु सॊल्लुवार्क्कुम् इङ्गु जन्मान्तरासहिष्णुवाय् एतद्देहमात्राभ्युपगन्तावाऩ दृप्तप्रपन्नऩ् गर्वाद्यनात्म गुणरहितऩागैयाल् अवऩ् विषयत्तिल् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु सॊल्वदु अतिवादमागा तॆऩ्गिऱार् आर्तो वेति । आर्तप्रपत्ति पण्णिऩवऩुक्कु अप्पोदे मोक्षमायिरुक्क अवऩ् विषयत्तिल् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्ऱु भविष्यत्प्रयोगम् कूडुमोवॆऩ्ऩ कूडुमॆऩ्गिऱार् उपायानुष्ठानत्तुक्कुप् पिऩ्बु इत्यादिना । आर्त प्रपत्ति मोक्षत्तिऱ्कु उपायमागैयालुम् (कारणमागैयालुम्) मोक्षरूपमाऩ कार्यम् कारणमाऩ उपायत्तुक्कुप् पिऩ्बे वरवेण्डु मागैयालुम् उपायापेक्षयापि भविष्यन्निर्देशम् कूडुम्। चरमश्लोकमुपदेशरूपमागैयाले उपदेशजन्यज्ञानत्तैक्कॊण्डु आर्तप्रपत्तियै अनुष्ठित्तबिऱगे मोक्षमागैयालुम् उपदेशापेक्षयापि भविष्यन्निर्देशम् कूडुमॆऩ्ऱु करुत्तु।

ऒरुवऩ् आर्त्यतिशयमुण्डाय् आर्तप्रपन्नऩा वाऩेऩ्, मऱ्ऱॊरुवऩ् आर्तिमान्द्यत्ताले देहावसानत्तिल् मोक्षापेक्षया प्रपत्ति पण्णि दृप्तप्रपन्नऩावाऩेऩ्? इप्पडि इवर्गळ् विभक्तर्गळागुगैक्कु मूलकारणमॆऩ्ऩॆऩ वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वार्तदृप्तादिविभागङ्गळॆल्लामिति । ननु ‘‘प्रारब्धमात्रभुक् तत्र तत्त्ववित् सुखमाप्नुयात्’’ ऎऩ्गिऱ वचनम् तत्त्ववित्तायिरुन्दालुम् तत्त्ववित् सुखमाप्नुयात्’’ ऎऩ्गिऱ वचनम् तत्त्ववित्तायिरुन्दालुम् अनुभवित्ते ब्रह्मानुभवसुखत्तै अनुभविप्पऩॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुक्क आर्त प्रपन्नऩुक्कु अप्पोदे प्रारब्धम् कऴिन्दु मोक्षम् पोवाऩ् ऎऩ्ऱु सॊल्लक्कूडुमो वॆऩ्ऩ? ‘‘आर्तेष्वाशुफला’’, ‘‘सकृदेव कृता ह्यसौ’’ ऎऩ्गिऱ वचनम् आर्तऩ् विषयत्तिल् आर्तप्रपत्ति अप्पोदे प्रारब्धत्तै कऴित्तु फलत्तै कॊडुक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लियिरुप्पदाल् उत्सर्गापवादन्यायत्ताले प्रारब्धमात्रभुक् ऎऩ्गिऱ वचनम् आर्तप्रपन्नव्यतिरिक्तविषयमॆऩ्गिऱार्प्रारब्ध मात्रेति । ‘‘दृप्तानामपि जन्तूनां देहान्तरनिवारिणी’’ ऎऩ्गिऱ वचनम् दृप्त प्रपन्नऩुक्कुम् अनभ्युपगतदेहान्तरप्राप्तिहेतुभूतप्रारब्धकर्मत्तैप्पोक्कुमॆऩ्ऱु सॊल्लुगैयाल् प्रारब्धमात्रभुक् ऎऩ्ऱु प्रारब्धसामान्यानुभवानन्तरमे फलमॆऩ्ऱु सॊल्लुगिऱ वसनम् दृप्तप्रपन्नेतरविषयमागवे आग वेण्डुमॆऩ्ऱुम् तिरुवुळ्ळम्।

इप्पडि आर्तप्रपन्नऩ् विषयत्तिल् मा शुचः ऎऩ्बदाल् अवऩुक्कु असाधारणमाऩ आयुश्शेषत्तैप्पऱ्ऱ वरुम् शोकनिषेधम् सॊल्लिऱ्ऱॆऩ्ऱु सॊल्लि दृप्तप्रपन्नऩ् विषयत्तिल् मा शुचः ऎऩ्बदाल् उत्तरकृत्यांशत्तिल् वरुम् शोकङ्गळिऩ् निषेधम् श्रीभाष्यकारराले गद्यत्तिल् वॆळियिडप्पट्टदॆऩ्गिऱार् दृप्तप्रपन्नऩ्ऱिऱत्तिलित्यादिना । उत्तरकृत्यांशङ्गळावऩ:- तापत्रयसहिष्णुत्वम्, द्वयार्थानुसन्धानम्, भगवद्ज्ञानदर्शन प्राप्तिषु निस्संशयत्वम्, उचितक्षेत्रवासादिगळ्। अदिल् तापत्रयसहिष्णुत्वांशम् ‘‘आध्यात्मिकाधिभौतिकाधिदैविकदुःखविघ्नगन्धरहितस्त्व’’ मॆऩ्बदाल् वॆळियिडप्पट्टदु। द्वयार्थानुसन्धानांशम् ‘‘द्वयमर्थानुसन्धानेन सह सदैवं वक्ता’’ ऎऩ्बदाल् वॆळियिडप्पट्टदु। उचितक्षेत्रवासांशम् ‘‘यावच्छरीरपातमत्रैव श्रीरङ्गे सुखमास्व’’ ऎऩ्बदाल् वॆळियिडप्पट्टदु। ‘‘भगवद्ज्ञानदर्शन प्राप्तिषु निस्संशयत्वांशम् ‘‘अतस्त्वं तव तत्त्वतो मद्ज्ञानदर्शनप्राप्तिषु निस्संशयः सुखमास्व’’ इऩि मा शुचः ऎऩ्ऱु निषेधिक्कप्पडुम् शोकङ्गळ् ऎवैयॆऩ्ऩ अवैगळै सोपपत्तिकमाग विविच्य प्रदर्शनम् पण्णुगिऱार् इङ्गु सॊल्लुगिऱ शोकनिवृत्तिक्कु इत्यादिना । इप्पडि चरमश्लोकोपदेशत्ताल् वन्द उपायज्ञानमात्रत्ताले शोकसामान्यम् निवृत्तमागुवोवॆऩ्ऩ आगादु ऎऩ्ऱु सोदाहरणमागच् चॊल्लि, अदु अनुष्ठानत्तोडु कूडिये सर्वशोकनिवर्तक मॆऩ्गिऱार् अनुष्ठानपर्यन्तमल्लाद ज्ञानमात्रमित्यादिना । न गाथेति । गाथा – श्लोकम्, शास्त्रमॆऩ्ऱबडि। गाथिनं – अभ्यस्तशास्त्रऩाऩ पुरुषऩै, बहु गायति चेदपि – अन्यर्गळुक्कु उपदेशिक्किऱवऩाग इरुन्दालुम्, न शास्ति – नियमिक्कमाट्टादु। भूतानि – प्राणिकळ् बहुशास्त्रम् तॆरिन्दवर् कळायिरुन्दालुम्, प्रकृतिं - अवरवर्गळुक्कु एऱ्पट्ट स्वभावत्तैये,यान्ति -अडैवर्गळ्। अऱिन्दु इदरर्गळुक्कु उपदेशिप्पवर्गळुम् स्वप्रकृतियै माऱ्ऱिक् कॊळ्ळमाट्टार्गळोवॆऩ्ऩिल्, माट्टार्गळ् ऎऩ्बदिल् दृष्टान्तमरुळिच्चॆय् किऱार् कुलिङ्गशकुनिर्यथेति । कुलिङ्गमॆऩ्गिऱदु ऒरु पक्षी। अदु सर्वदा ‘‘मा साहसङ्कुरु’’ ऎऩ्ऱु सॊल्लिक्कॊण्डे इरुक्कुम्। अप्पडि सॊल्लानिऩ्ऱुगॊण्डे, कॊट्टावि विडुम् सिंहत्तिऩुडैय आस्यत्तिले सिंहम् इरण्डुवाय्गळैयुम् मूडुवदऱ्कुळ् सहसा निपत्य आस्यान्तर्गतमांसत्तै ऎडुत्तुक्कॊण्डु वरुगैयागिऱ साहसत्तैच् चॆय्युमाम्, अदुबोले ऎऩ्गै। शोकसम्भावऩैयुळ्ळ दशैकळैक् काट्टुगिऱार् आगैयाल् उपायानुष्ठानत्तिल् पूर्वापरमध्यदशैकळैप्पऱ्ऱ इति । दशैकळैप्पऱ्ऱ - दशैकळिले ऎऩ्ऱबडि। ऒव्वॊरु दशैयिलुम् ऒव्वॊऩ्ऱैप् पऱ्ऱिवरुम् शोकसम्भावऩैयै प्रश्नपूर्वकमाग विवरिक्किऱार् ऎङ्ङऩेयॆऩ्ऩिलित्यादिना । अधिकारविशेषत्तै इति । इदु पूर्वदशाविषयम्। उपायविशेषत्तै इति । इदु मध्यदशाविषयम्। उत्तरकृत्यविशेषत्तैयुम् परिपूर्णकैङ्कर्यपर्यन्तफलसिद्धियैयुम् पऱ्ऱ इति । इदु अपरदशाविषयम्। इदिल् अधिकारविशेषत्तैप् पऱ्ऱ सम्भविक्कुम् शोकम् वेण्डामॆऩ्बदै सोपपत्तिकमाग उपपादिक्किऱार् अदिल् अनुष्ठिक्कप् पुगुगिऱ शरणागतिधर्ममित्यादिना । अदिल् उपपत्तियैक् काट्टुगिऱार् प्राप्यरुचियुमित्यादि । इऩि साध्योपायविशेषत्तैप्पऱ्ऱ सम्भविक्कुम् शोकम् वेण्डामॆऩ्बदै सोपपत्तिकमाग वरुळिच्चॆय्गिऱार् इव्वुपायविशेषमित्यादिना । उपायविशेषत्तैप्पऱ्ऱ वरुम् शोकत्तिऱ्कु हेतु इरण्डु। अदिल् अनुष्ठिक्कप् पोगिऱ उपायत्तिल् सौकर्यादिज्ञानाभावमॊऩ्ऱु। अतिकृच्छ्रमाऩ उपायत्तिलेये अलैय वेण्डिवरुमो ऎऩ्बदु मऱ्ऱॊऩ्ऱु। अदिल् अनुष्ठेयमाऩ उपायत्तिल् सौकर्यङ्गळिरुप्पदाल् शोकम् वेण्डामॆऩ्गिऱ इव्वुपायविशेषम् सपरिकरमाय्क्षणकालसाध्यमाय् ऎऩ्ऱारम्बित्तु अपेक्षित फलङ्गळॆल्लात्तैयुन् दरवऱ्ऱायिरुक्कैयाल् ऎऩ्गिऱ पर्यन्तम्। आकिञ्चन्यमुम् फलविळम्बभयमुमुडैय नमक्कु ऎऩ्ऱारम्बित्तु उपायान्तरत्तिले अलैयवेण्डुगिऱदो ऎऩ्गिऱ पर्यन्तम् अतिकृच्छ्रमाऩ उपायत्तिल् अलैयवेण्डि वरुमो ऎऩ्गिऱ शोकम् वेण्डामॆऩ्गिऱदु। सिद्धोपायत्तैप् पऱ्ऱियुम् शोकिक्कवेण्डामॆऩ्गिऱार् इप्पडि लघूपायेत्यादिना । वशीकार्यऩाय् इत्यादिगुणकथनत्ताले वशीकार्यत्वाद्यभावे सॆय्वदॆऩ् ऎऩ्ऱु वरुम् शोकङ्गळ् निवृत्तङ्गळा मॆऩ्ऱु सूचितम्। उत्तरकृत्यानुष्ठानत्तिल् अङ्गवैकल्यादि प्रयुक्तशोकनिवृत्तियैक् काट्टुगिऱार् इव्वुपायानुष्ठानत्तुक्कुप् पिऩ्बु इत्यादिना । प्रपत्त्यनुष्ठानकालत्तिलेयो पृथक्कागवो बुद्धिपूर्वक पापारम्भकपापत्तिऱ्कुमञ्जि प्रपत्ति पण्णिऩाल् प्रपत्त्युत्तरकालत्तिल् बुद्धिपूर्वोत्तराघम् नेर्न्दाल् सॆय्वदॆऩ् ऎऩ्ऱुम् शोकिक्कवेण्डामॆऩ्गिऱार् भगवत्कैङ्कर्यादिगळुक्कु इत्यादिना । इप्पडि निरपराधमाग उत्तरकृत्यापेक्षैयाले पापारम्भकपापत्तुक्कु अञ्जि प्रपत्त्यनुष्ठानम् पण्णादार्क्कु उत्तरकालत्तिल् बुद्धिपूर्वकपापम् नेर्न्दाल् पुनः प्रपत्तियागिऱ प्रायश्चित्तम् इरुप्पदाल् शोकिक्कवेण्डाम् ऎऩ्ऱुम्, अदैच् चॆय्दु कॊळ्ळाद कठिनप्रकृतिकळुक्कुम् कोलिऩ कालत्तुगुळ्ळे लघुशिक्षैयाले अन्द पाबम् कऴिन्दुविडुमागैयाल् मेले यमलोकादिगळ् वारादागैयाल् शोकिक्क वेण्डामॆऩ्ऱुम् अरुळिच्चॆय्गिऱार् इप्पडि निरपराधमाऩ उत्तरकृत्यत्तैयपेक्षियादार्क्कुमित्यादिना । इऩि आर्तप्रपन्नऩुक्कु अप्पोदे मोक्षम् सिद्धिक्कैयाल् दुस्सहमाऩ शरीरत्तिऩ् अनुवृत्तिक्कु शोकिक्कवेण्डामॆऩ्गिऱार् आर्तप्रपन्नऩुक्कु इति । दृप्तप्रपन्नऩुक्कु फलं देहावधिविळम्बित्तालुम् ऒरुबडियालुम् प्रपत्तिक्कु प्रच्यवनसम्भावऩैये इल्लैयागैयाल् शोकिक्कवेण्डामॆऩ्गिऱार् कर्मयोगम् मुदलाऩ निवृत्तिधर्मङ्गळॆल्लामित्यादिना । दृप्तप्रपन्नऩ् जन्मान्तरत्तुक्कञ्जि देहावसानत्तिलेये मोक्षम् वेण्डुमॆऩ्ऱु प्रपत्तियैप् पण्णियिरुप्पदाल् अवऩ् जन्मान्तरम् वरुगिऱदो ऎऩ्ऱु शोकिक्कवेण्डामॆऩ् किऱार् इश् शरीरानन्तरमिति । अनन्यप्रयोजनऩाऩ इप् प्रपन्नऩुक्कु प्रयोजनान्तरम् नडुविल् वरप्रसक्तिये इल्लैयागैयाल् पञ्चाग्निविद्यानिष्ठऩुक्कु अन्तरायमाग नडुविल् आत्मानुभवादिगळ् वरुमाप्पोले नमक्कुम् अन्तरायम् वरुमागिल् सॆय्वदॆऩ् ऎऩ्ऱु शोकिक्क वेण्डामॆऩ्गिऱार् अनन्यप्रयोजनऩाय् प्रपन्नऩाऩ इवऩुक्कु इति । इऩि शरणागत्यनुष्ठानानन्तरमुम् शोकिक्कै तत्पूर्वम् शोकियादाप्पोले अनिपुणकृत्यमाय् इव्वुपायविशेषवैलक्षण्यत्तिऱ्कुम् न्यस्तभरऩाऩ उऩ् स्वरूपत्तिऱ्कुम् स्वीकृतभरऩाऩ ऎऩ् प्रभावत्तिऱ्कुम् तगुदियागादु ऎऩ्बदु मा शुचः ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तै यरुळिच्चॆय्दवऩ् तिरुवुळ्ळ मॆऩ्गिऱार् इप्पडि सर्वप्रकारशोकहेतुक्कळुमित्यादिना । इन्द चरमश्लोकत्तिऩ् चरमवाक्यम् अत्यन्तरहस्यमागैयाले इदै आचार्यर्गळ् सच्चिष्यर्गळुक्कु चरमदशैयिल् उपदेशिप्पार्गळॆऩ्गिऱार् इप्पडि चरमश्लोकत्तिलिति ।

इऩि इच् चरमश्लोकत्तिल् पदङ्गळिल् शब्दशक्तियालुम् अर्थस्वभावत्तालुम् वरुमर्थङ्गळै क्रममागच् चॊल्लत् तुडङ्गुगिऱार् इश् श्लोकत्तिलित्यादियाल्। अदिल् मुन्दुऱ सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदऱ्कु ‘‘अतोऽशक्ताधिकारत्व’’ मित्यादि श्लोकङ्गळाल् सङ्गृहीतमाऩ क्रमत्तिले अर्थमरुळिच्चॆय्गिऱार् अधिकारविशेषमिति । इदु अनुवादपक्षत्तिल् सॊऩ्ऩ आकिञ्चन्यरूपाधिकारविशेषम्। आकिञ्चन्यपुरस्कारम् - आकिञ्चन्यत्तिऩुडैय पुरस्करणम्, अदावदु आकिञ्चन्यानुसन्धानात्मककार्पण्यरूपाङ्गविधानमॆऩ्ऱबडि। इदु विधिपक्षत्तिल्, दुष्करपरिकरान्तरनैर-पेक्ष्यमिति । ‘‘अनङ्गभावो धर्माणा’’ मित्युक्त दुष्करपरिकरान्तरनैरपेक्ष्यमॆऩ्ऱबडि। अशक्यप्रपत्त्यनौचित्यमिति । अशक्यारम्भवारणमॆऩ्ऱबडि। दुष्कराभिनिवेशवैयर्थ्यमिति । तत् – प्रत्याशाप्रशमनमॆऩ्ऱबडि। उपायविशेषत्तिऩ् सुणैयुडमै - उपायान्तरासहिष्णुत्वरूपातिशयमुडैमै, ब्रह्मास्त्रन्यायसूचनमिति यावत् । इवै आऱुम् सर्वधर्मपरित्यागशब्दार्थङ्गळ्। मुमुक्षुवुक्कु ऎऩ्ऱारम्बित्तु हिततमोपदेशित्वम् ऎऩ्ऱु सॊऩ्ऩ मूऩ्ऱुम् सर्वनाममाऩ मां शब्दत्तिऱ्कु अर्थङ्गळ्। प्राप्यऩे प्रापकऩाऩमै ऎऩ्ऱारम्बित्तु शरण्यवैशिष्ट्यमॆऩ्गिऱ पर्यन्तमागच् चॊऩ्ऩ ऎट्टुम् एकशब्दार्थङ्गळ्। प्राप्यऩे प्रापकऩाऩमै इति । मुऩ्बु सॊऩ्ऩ कारिगैयिल् इदु प्राप्यस्यैव प्रापकत्वमॆऩ्बदिऩर्थम्। निरपेक्षसर्वविषयनिष्प्रत्यूहकर्तृत्वमिति । इदु स्वप्राधान्यनिवारणत्तिऱ्कु हेतुकथनम्। व्याजमात्रप्रतीक्षत्वमिति । इदु प्रपत्तेर्व्याजमात्रत्वमॆऩ्बदाले फलितम्। उपायान्तरव्यवधाननिरपेक्षत्वमिति । इदु अन्योपायैरनन्वयः ऎऩ्बदाले सिद्धमाऩ अर्थम्। परिकरान्तर निरपेक्षत्वसाध्यत्वमिति । इदु तदङ्गैरप्यसम्बन्धः ऎऩ्बदाल् फलितम्। सर्वफलार्थिशरण्यत्वमिति । इदु सर्वसाध्येष्वभिन्नत्वरूपम्। शरण्यान्तरपरिग्रहासहत्वम् शरण्यवैशिष्ट्यमॆऩ्गिऱ इरण्डुम् एकशब्दत्तिल् आर्थिकमागक् किडैक्कुमर्थङ्गळ्। शरण्यवैशिष्ट्यमावदु शरण्यऩुक्कु श्रीवैशिष्ट्यम्। उपायान्तरस्थाननिवेश्यत्वम् भरस्वीकर्तत्वमिरण्डुम् शरणशब्दार्थङ्गळ्। भरन्यासरूपसाध्योपायविशेषमॆऩ्ऱारम्बित्तु प्रारब्धनिवर्तनक्षमत्वमॆऩ्गिऱ पर्यन्तम् व्रजधातुविल् शाब्दमागवुम् आर्थमागवुम् किडैक्कुमर्थङ्गळ्। अधिकारियिऩुडैय पराधीनकर्तृत्वम् शास्त्रवश्यत्वम् इव्विरण्डुम् मध्यमऩिऩर्थङ्गळ्। रक्षकऩुडैय परमकारुणिकत्वम् मुदलाऩ आऱु अर्थङ्गळ् अहं शब्दत्तिल् विवक्षितङ्गळ्। अदिल् परमकारुणिकत्वत्ताले सुप्रसन्नत्वमुम् अवसरप्रतीक्षत्वमुम् निरुङ्कुशस्वातन्त्र्यत्ताले दुर्निवारत्वमुम् परानपेक्षत्वमुम्, शरणागतऩुडैय कृतकृत्यत्वम् मुदलाऩ मूऩ्ऱु अर्थङ्गळ् त्वा पदत्तिल् विवक्षितङ्गळ्। त्रैकालिकविरोधि ऎऩ्बदु पापशब्दप्रकृत्यर्थम्। भूयस्त्वमिति बहुवचनार्थम्। विरोधिवर्गवैचित्र्यमिति सर्वशब्दार्थम्। अवऱ्ऱिऩुडैय ईश्वरसङ्कल्पमात्रनिवर्त्यत्वमॆऩ्ऱारम्बित्तु अपुनरावृत्ति ऎऩ्गिऱ पर्यन्तम् मोक्षयिष्यामि ऎऩ्बदिऩर्थङ्गळ्, अदिल् मुदल् मूऩ्ऱु अनिष्टनिवृत्तिरूपङ्गळ्। आत्मकैवल्यव्यावृत्तयथावस्थितस्वरूपाविर्भावम् मुदलाऩ नालुम् इष्टप्राप्तिरूपम्। मुऩ्बु शोकहेतुप्राचुर्यमॆऩ्ऱारम्बित्तु निरपराधकैङ्कर्यरसिकत्वमळवाऩ ऎट्टुम् मा शुचः ऎऩ्गिऱ वाक्यत्तिल् विवक्षितमाऩ अर्थङ्गळ्। आग प्रधानङ्गळाऩ ऐम्बत्तुमूऩ्ऱु अर्थङ्गळुम् अदऱ्कपेक्षितङ्गळाऩ अर्थङ्गळुम् शब्दशक्तियिऩालेयुम् अर्थस्वभावत्तालेयुम् अनुक्रमेण शासितङ्गळॆऩ्ऱबडि। इन्द चरमश्लोकम् मूऩ्ऱु अवान्तरवाक्यघटितमायिरुन्दालुम् अनुसन्धानसौकर्यार्थमाग इदिल् ऒरु महावाक्यार्थत्तैक्काट्टुगिऱार् अल्पज्ञऩायित्यादिमहावाक्यत्ताले। अल्पज्ञऩायित्यादि अनुवादपक्षलब्धार्थङ्गळ्। उपायान्तरङ् गळिललैयादे ऎऩ्बदु सर्वधर्मान् परित्यज्य ऎऩ्बदिऩ् अर्थम्। सर्वसुलभऩायित्यादि मां ऎऩ्बदिऩर्थम्। ऒरुवऩैयुमे ऎऩ्बदु एकशब्दार्थम्। उपायमाग अध्यवसित्तु ऎऩ्बदु शरणं व्रज ऎऩ्बदिऩर्थम्। इप्पडि अनुष्ठितेत्यादि त्वा शब्दार्थम्। अडैक्कलमावदु रक्ष्यवस्तु । परमकारुणिकेत्यादि अहं शब्दार्थम्। नाऩे ऎऩ्ऱदाल् अहं शब्दम् सावधारणमॆऩ्ऱु तोऩ्ऱुदोऩ्ऱुगिऱदु। इन्द अवधारणफलितार्थम् ऎऩ् सङ्कल्पमात्रमे तुणैयाग कॊण्डु ऎऩ्बदु। बहुप्रकारेत्यादि सर्वपापशब्दार्थम्। तुवक्कऱुत्तु ऎऩ्बदु मोक्षयिष्यामि ऎऩ्बदिऩर्थम्। ऎऩ्ऱो टॊक्क इत्यादि अर्थसिद्धमाऩ इष्टप्राप्तियै सॊल्लुगिऱदु। मा शुचः ऎऩ्बदिऩर्थम् नीयॊऩ्ऱुक्कुमित्यादि । तिरण्ड पॊरुळ् - महावाक्यार्थम्।

इन्द चरमश्लोकव्याख्यानमार्गमाऩदु ऎऩ्ऩुडैय बुद्धिशक्तिविशेषत्ताले कल्बिक्कप् पट्टदऩ्ऱु। किन्तु तिरुक्कोट्टियूर् नम्बि, उडैयवर् मुदलाऩ सम्प्रदायपरम्परैयाले चरमश्लोकार्थत्तैक् केट्टु अदिल् विधित्तबडि सर्व धर्मस्थानापन्नमाय् सनातनधर्ममाऩ कृष्णऩिडत्तिल् सर्वभरन्यासम् पण्णि अदिल् सॊऩ्ऩबडि शोकङ्गळै यॆल्लाम् विट्ट वादिहंसाबुवाहाचार्यराले काट्टप्पट्टदॆऩ्गिऱार् एकमिति । एकं धर्मं ऎऩ्ऱदु सर्वधर्मान् ऎऩ्बदिऩ् प्रतिनिर्देशम्। सर्वप्रदं – सर्वसाध्येष्वभिन्नम्, सर्वफलप्रदमिति यावत् । एतादृशगुणवत्तैक्कुक् कारणमरुळिच्चॆय्गिऱार् श्रिया जुष्टमिति । पुरुषकारभूतैयायुम् उपायभूतैयायुमुळ्ळ लक्ष्मियिऩाले सेवितमॆऩ्ऱबडि। धर्मं – सनातनधर्मत्तै, समाश्रितैः – शरणङ्गतैः, अत एवापेतशोकैराचार्यैरयं पन्थाः प्रदर्शितः ।

इऩि चरमश्लोकार्थत्तै स्वानुसन्धानज्ञापकमाऩ ऒरु पाट्टाले वॆळियिडुगिऱार् कुऱिप्पुडऩित्यादि । कुऱिप्पुडऩ् - महावधानत्तोडु, मेवुम् - अनुष्टिक्कवेण्डिय ताऩ, तरुमङ्गळिऩ्ऱि - सर्वधर्मङ्गळैयुम् विट्टु, अकिञ्चनऩायॆऩ्ऱबडि। अक्कोवलऩार् - प्राप्यऩायुम् प्रापकऩायुम् निऩ्ऱ अन्द कोबालऩुडैय, वॆऱित्तुळवक्कऴल् - परिमळम् मिगुन्द तुळसियिऩाले अलङ्कृतमाऩ तिरुवडिगळै, मॆय्यरणॆऩ्ऱु - सत्यमाऩ उपायमॆऩ्ऱु, विरैन्दु - विश्वासत्तैप् पण्णि, अडैन्दु - शरणमाग वडैन्दु, पिरित्त - पिरिक्कप्पट्ट, मोचितमाऩ ऎऩ्ऱबडि। विऩैत्तिरळ् - पापसमूहङ्गळ्, मऱुबडि ऎऩ्ऱु शेषम्। पिऩ् तुडरावगै - पिऩ्बऱ्ऱिवारादबडि, पण्णिय इति शेषः । अप्पॆरियोर् - महान् प्रभुर्वै ऎऩ्ऱु श्रुतियिल् प्रसिद्धऩाऩ पुरुषोत्तमऩुडैय, मऱिप्पु - वळैत्तुक्कॊळ्ळुगै, वशीकरिक्कै यॆऩ्ऱबडि। उडै - उडैत्ताऩ, वशीकारत्तैप्पण्णुवदाऩ, मऩ्ऩरुळ् -दृढमाऩ कृपैयिऩाले उण्डाऩ, कृपाप्रवाहमाऩ ऎऩ्ऱबडि। वासगत्ताल् चरमश्लोकरूपवाक्यत्ताले, मरुळऱ्ऱऩमे - अज्ञानम् तीरप्पॆऱ्ऱोमे। अज्ञानमुम् अदिऩालुण्डाऩ शोकमुम् भीतियुम् तीर्न्दु सन्तुष्टरागप् पॆऱ्ऱोमे ऎऩ्ऱबडि।

इऩि चरमश्लोकत्तै महर्षिकळालुम् कॊण्डाडक्कूडिय दिव्यसूक्तिकळैयुडैय भगवत्प्रसादलब्धज्ञानभक्तिवैराग्यादिगळैयुमुडैय नम्माऴ्वार् नाथमुनि यामुनमुनिभाष्यकारादिगळ् लोकत्तिलुम् वेदत्तिलुम् विश्वसिक्कप्पट्ट शरणागतिरूपमहार्थप्रतिपादकमॆऩ्ऱु तॆरिन्दु अनुष्ठित्तार्गळागैयाल् अदुवे नमक्कु उपादेयमॆऩ्ऱु श्लाघित्तुत् तलैक्कट्टुगिऱार् व्यासाम्नायेति । केचन – भगवत्प्रसादत्ताले लब्धमाऩ ज्ञानभक्तिवैराग्यादिगळैयुडैय नम्माऴ्वार् नाथमुनियामुनमुनिभाष्यकारादिगळ्, व्यासाम्नायः - महाभारतम्। अदुवागिऱ समुद्रत्तिऱ्कु कौस्तुभनिभं - कौस्तुभस्थानीयम्, अत एव हरेः हृद्यमिति । ऎप्पडि क्षीरसमुद्रत्तिल् ऐरावतादिगळ् उण्डायिरुक्कच्चॆय्देयुम् श्रीकौस्तुभमे भगवाऩुक्कु उपादेयमाय् हृद्यमायिरुक्कुमो अप्पडिये भारतत्तिल् वेदान्तार्थप्रतिपादकङ्गळाऩ अनेकस्थलङ्गळिरुक्कच् चॆय्देयुम् अवैगळुक्कुळ् ‘‘वेदेषु पौरुषं सूक्तं पुराणेषु च वैष्णवम् । भारते भगवद्गीता धर्मशास्त्रे च मानवम्’’ ऎऩ्ऱु श्लाघिक्कप्पट्ट भगवद्गीतैयिलुम् सारतममाऩ चरमश्लोकमे भगवाऩुक्कु हृदयङ्गममायिरुक्कु मॆऩ्ऱु करुत्तु।

उत्तमं श्लोकम् - श्रेष्ठमाऩ चरमश्लोकत्तै, लोकेति । लोकत्तिलुम् वेदत्तिलुम् अमोघतया अनुभवसिद्धमाऩ शरणागतिरूपार्थयुक्तमाग। लोकत्तिल् अमोघतया प्रसिद्धिः पामराणामपि आश्रितसंरक्षणसंरम्भत्ताले तॆरिगिऱदु। वेदत्तिल् ‘‘देवा वै त्वष्टारमजिघांसन्, स पत्नीः प्रापद्यत’’ ऎऩ्ऱारम्बित्तु देवतैकळ् त्वष्टावैक् कॊल्लवेण्डुमॆऩ्ऱु निऩैत्तु सम्रम्बप्पट्टदायुम् अवऩ् देवपत्निकळै सरणमडैन्ददायुम् अवर्गळ् अवऩै देवतैकळुक्कुक् काट्टिक्कॊडुक्कविल्लैयॆऩ्ऱुम् आगैयाले वध्यऩायिरुन्दालुम् महाऩ्गळ् न प्रति प्रयच्छन्ति । (काट्टिक्कॊडुक्किऱार्गळिल्लै) ऎऩ्ऱु प्रसिद्धमिऱे। यद्वा लोक्यते अनेनेति व्युत्पत्त्या लोकशब्दम् स्मृतिपरम्। लोकपदवी – श्रुतिमार्गः, कपोतवृत्तान्तम् मुदलाऩ श्रुतिमार्गः पूर्वोक्तः । विदुः ऎऩ्ऱदु अनुष्ठानपर्यन्तमाऩ वेदनपरम्। अऱिन्दु नम्बि अनुष्ठित्तार्गळॆऩ्ऱबडि। शठकोपप्रभृतिकळ् अऱिन्दु अनुष्ठित्त शरणागतियै प्रतिपादिक्किऱ मात्रत्ताले इदु श्लाघ्यमागुमो? अवर्गळ् अप्पडिप्पट्ट माहात्म्यमुळ्ळवर्गळो ऎऩ्ऩ? अवर्गळ् महर्षिकळालुम् श्लाघिक्कप्पट्ट श्रीसूक्तिशालिकळॆऩ्गिऱार् येषामुक्तिषु इत्यादिना । येषां – शठकोप यामुनाचार्य भाष्यकारादिगळुडैय, मुक्तिसौधविशिखासोपानपङ्क्तिषु – मोक्षमागिऱ उप्परिगैक्कु वीथियिल् निऩ्ऱुम् एऱुम्बडियाऩ पडिगळिऩ् पङ्क्ति पोलिरुक्किऱ, उक्तिषु - अर्चावतारत्तिल् सद्यश्चित्तरञ्जकतमङ्गळाऩ ’’ऎङ्ङऩेयो अऩ्ऩैमीर्गाळ्’’, ’’कङ्गुलुम् पगलुम्’’, विभवावतारत्तिल् सद्यश्चित्तरञ्जकतमङ्गळाऩ ’’पिऱन्दवाऱुम्’’, ’’कऱ्पारिरामबिराऩैयल्लाल्’’, चरमश्लोकविहितशरणागतिप्रतिपादकङ्गळाऩ ’’पुगलॊऩ्ऱिल्लावडियेऩ् उऩ्ऩडिक्कीऴमर्न्दु पुगुन्देऩे’’, ’’नागणैमिसै नम्बिराऩ् सरणे सरण् नमक्कु’’ ऎऩ्बदु मुदलाऩ तिरुवाय्मॊऴि श्रीसूक्तिकळिलुम्, ‘‘नमो नमो वाङ्मनसातिभूमये’’, ‘‘त्वत्पादमूलं शरणं प्रपद्ये’’ इत्यादिगळाऩ स्तोत्ररत्नश्रीसूक्तिकळिलुम्, ‘‘अनन्यशरणस्त्वत्पादारविन्दयुगळं शरणमहं प्रपद्ये’’ इत्यन्तमाऩ गद्यश्रीसूक्तिकळिलुम्, श्रेष्ठाः – उत्कृष्टर्गळाऩ, अमी – वक्ष्यमाणर्गळाऩ, वैशम्पायनेति । वैशम्पायनर् साक्षाद्वेदव्यासरुडैय शिष्यर्। इतिहासपुराणप्रवचनकर्तावागैयाले विभवावतारविषयत्तिल् निरतिशयभक्तिभरितर्। शौनकर् ‘‘शौनको वै महाशालः’’ ऎऩ्ऱु श्रुतिप्रसिद्धर्, ऋग्वेदाचार्यराऩ आश्वलायनर्क्कुम् आचार्यर्। ‘‘शौनकोऽहं प्रवक्ष्यामि नित्यं विष्ण्वर्चनं परं’’ ऎऩ्ऱु अर्चावतारार्चनादिगळैच्चॊल्लि ‘‘सुरूपां प्रतिमां विष्णोः प्रसन्नवदनेक्षणाम् । कृत्वात्मनः प्रीतिकरीं सुवर्णरजतादिभिः ॥ तामर्चयेत्तां प्रणमैत्तां यजेत्तां विचिन्तयेत् । विशत्यपास्तदोषस्तु तामेव ब्रह्मरूपिणीम्’’ इत्यादिगळाले अर्चारूपियाऩ भगवाऩै ध्येयऩॆऩ्ऱुम् प्राप्यऩॆऩ्ऱुम् निष्कर्षित्तु तदेकभक्तराय्प्पोन्दवर्। प्रभृतिशब्दत्ताल् शुकादिगळुक्कु सङ्ग्रहम्। शिरःकम्पिनः - इवर्गळुडैय चरमश्लोकविहितशरणागत्यनुष्ठानप्रकारवैखरिकळै निऩैत्तु आनन्दभरितर्गळाय् अवैगळै श्लाघित्तु सर्वदा शिरःकम्पनशीलर्गळाग, भवेयुरिति शेषः । अथवा ज्ञानदृष्टियाले शठकोपादिगळिऩ् श्रीसूक्तिकळै अऱिन्दु सर्वदा शिरःकम्पनशीलर्गळाग आगिऱार्गळो ऎऩ्ऱावदु योजऩै।

॥ इति श्रीमदहोबिलमठास्थाने द्विचत्वारिंशत्पट्टे मूर्द्धाभिषिक्तस्य निरवधिकगुरुभक्तिभरितस्य श्रीलक्ष्मीनृसिंहदिव्यपादुकासेवक श्रीवण्शठकोप श्री श्रीरङ्गशठकोपयतीन्द्रस्य कृतौ श्री सारबोधिन्याख्यायां व्याख्यायां चरमश्लोकाधिकार एकोनत्रिंशः ॥